(1)

Specyfikacja instrumentów odnoszących się do egzotycznego instrumentu bazowego określona w art. 325u ust. 2 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 jest wystarczająco jasna, aby umożliwić instytucjom określenie, czym jest egzotyczny instrument bazowy do celów obliczania wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka rezydualnego określonych w art. 325u. W związku z tym nie jest konieczne dalsze doprecyzowanie pojęcia egzotycznego instrumentu bazowego.

(2)

W szczególności ryzyko długowieczności, pogoda, klęski żywiołowe i przyszła zrealizowana zmienność spełniają wymogi specyfikacji egzotycznego instrumentu bazowego, zgodnie ze wskazaniami zawartymi w odpowiednich ramach międzynarodowych określonych przez Bazylejski Komitet Nadzoru Bankowego (BCBS).

(3)

Definicja instrumentów obciążonych ryzykiem rezydualnym określona w art. 325u ust. 2 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 575/2013 nie jest wystarczająco jasna, aby umożliwić instytucjom identyfikację niektórych instrumentów obciążonych ryzykiem rezydualnym. W związku z tym należy określić wykaz instrumentów obciążonych ryzykiem rezydualnym, nawet niewyczerpujący, aby zapewnić pewien stopień harmonizacji i spójności w traktowaniu instrumentów obciążonych tym ryzykiem w całej Unii. Pozycje takiego wykazu powinny być wybierane z uwzględnieniem odpowiednich międzynarodowych ram Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego. W przypadku innych instrumentów, co do których istnieje domniemanie obciążenia ryzykiem rezydualnym, instytucje powinny ocenić, czy instrumenty te odpowiadają definicji określonej w art. 325u ust. 2 lit. b) tego rozporządzenia.

(4)

Biorąc pod uwagę niestandardowy charakter wielu instrumentów obciążonych ryzykiem rezydualnym, w celu zapewnienia większej pewności prawa i przejrzystości należy również określić niewyczerpujący wykaz rodzajów ryzyka, które same w sobie nie powinny powodować objęcia danego instrumentu definicją instrumentu obciążonego ryzykiem rezydualnym. Instytucje powinny jednak ocenić, czy instrument obciążony takimi rodzajami ryzyka można mimo tego uznać za instrument obciążony ryzykiem rezydualnym, jeżeli dany instrument spełnia jeden z pozostałych warunków, o których mowa w art. 325u ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

(5)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.

(6)

Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o poradę do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (2),

1)

opcje, w przypadku których wypłaty zależą od trajektorii ceny składnika aktywów bazowych, a nie tylko od jego ceny końcowej w terminie wykonania;

2)

opcje, które zaczynają obowiązywać w określonej z góry dacie w przyszłości i których kurs wykonania nie został jeszcze ustalony w momencie, w którym dana opcja znajduje się w portfelu handlowym instytucji;

3)

opcje, których instrumentem bazowym jest inna opcja;

4)

opcje z nieciągłymi wypłatami;

5)

opcje umożliwiające posiadaczowi zmianę kursu wykonania lub innych warunków umowy przed terminem zapadalności opcji;

6)

opcje, które można wykonać w określonej z góry dacie;

7)

opcje, których instrument bazowy jest denominowany w jednej walucie, ale których wypłaty są rozliczane w innej walucie, z wcześniej ustalonym kursem wymiany między tymi dwiema walutami;

8)

opcje o wielu instrumentach bazowych, z wyłączeniem opcji, o których mowa w art. 3 lit. c) i d);

9)

opcje podlegające behawioralnym czynnikom ryzyka, wyłącznie w przypadku gdy spełnione są wszystkie następujące warunki: