(1)

4 kwietnia 2022 r. do Komisji wpłynął wniosek o rejestrację europejskiej inicjatywy obywatelskiej "Good Clothes, Fair Pay".

(2)

Celem przedmiotowej inicjatywy, określonym przez organizatorów, jest wezwanie Komisji do zaproponowania przepisów zobowiązujących przedsiębiorstwa działające w sektorze odzieżowym i obuwniczym do stosowania wymogów należytej staranności w odniesieniu do płac zapewniających utrzymanie na minimalnym poziomie w obrębie swoich łańcuchów dostaw, tak by osiągnąć następujące cele: a) uzupełnienie i rozwinięcie unijnych ram zrównoważonego ładu korporacyjnego oraz dyrektywy w sprawie adekwatnych wynagrodzeń minimalnych w Unii Europejskiej; b) nałożenie na przedsiębiorstwa obowiązku identyfikacji i zmniejszania niekorzystnego wpływu ich działalności na prawa człowieka w zakresie płacy zapewniającej utrzymanie na minimalnym poziomie oraz prawa dotyczącego wolności zrzeszania się i prawa do rokowań zbiorowych, a także nałożenie na przedsiębiorstwa obowiązku zapobiegania temu niekorzystnemu wpływowi; c) ograniczenie ubóstwa w Unii i na świecie, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji, w jakiej znajdują się kobiety, migranci i pracownicy bez stałej umowy o pracę oraz potrzeby zwalczania zjawiska pracy dzieci; d) zakazanie nieuczciwych praktyk handlowych, które powodują rzeczywiste lub potencjalne szkody w sektorze odzieżowym i obuwniczym bądź przyczyniają się do ich powstania, a także propagowanie uczciwych praktyk nabywczych; e) zapewnienie konsumentom prawa do informacji na temat przedsiębiorstw w sektorze odzieżowym i obuwniczym; f) zwiększenie przejrzystości i rozliczalności przedsiębiorstw w sektorze odzieżowym i obuwniczym.

(3)

Załącznik do inicjatywy zawiera bardziej szczegółowe informacje na temat przedmiotu, celów i kontekstu inicjatywy. Organizatorzy twierdzą, że ustawowe wynagrodzenie minimalne w wielu państwach członkowskich nadal stanowi niewielką część płacy zapewniającej utrzymanie na minimalnym poziomie, a w krajach spoza UE, będącymi największymi producentami w sektorze odzieżowym, ustawowe wynagrodzenie minimalne wynosi mniej niż 50% wynagrodzenia pozwalającego na zaspokojenie podstawowych potrzeb i gwarantującego godne życie. W tym względzie organizatorzy powołują się na Powszechną deklarację praw człowieka (PDPC) oraz art. 7 Międzynarodowego paktu praw gospodarczych, społecznych i kulturalnych obejmujący prawo do wynagrodzenia zapewniającego pracownikom i ich rodzinom co najmniej godne życie. Organizatorzy utrzymują, że zajęcie się kwestią płacy zapewniającej utrzymanie na minimalnym poziomie w sektorze odzieżowym i obuwniczym przyczyniłoby się także do osiągnięcia celów określonych w Agendzie na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 (2), w tym eliminacji ubóstwa, równouprawnienia płci, godnej pracy oraz zrównoważonej produkcji i konsumpcji. Ponadto organizatorzy podkreślają, że zajęcie się kwestią niskich płac przyczyniłoby się do przeciwdziałania jednemu z kluczowych czynników napędowych zjawiska pracy dzieci, zgodnie ze zobowiązaniem Komisji w zakresie likwidacji tegoż zjawiska oraz umożliwiłoby Komisji utrzymanie tej kwestii na pierwszym planie w rozważaniach we wszystkich odnośnych obszarach polityki. Na przedsiębiorstwa, o których mowa, należałoby nałożyć obowiązek śledzenia postępów w zakresie wdrażania środków zaradczych stosowanych w ramach procesu należytej staranności oraz obowiązek informowania o nich. Organizatorzy twierdzą, że Komisja może zalecić odpowiednie i zgodne z prawem metody służące określeniu płac zapewniających utrzymanie na minimalnym poziomie, które mogą być następnie uwzględniane podczas negocjacji płacowych we wspomnianym sektorze. Organizatorzy wzywają również do wprowadzenia przepisów mających na celu zwalczanie nieuczciwych praktyk handlowych w tym sektorze na podstawie Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/633 (3).

(4)

Wreszcie, w załączniku, organizatorzy wzywają do poprawy przejrzystości w przedmiotowym sektorze oraz nałożenia na przedsiębiorstwa obowiązku publikowania niektórych informacji na temat produkcji w odniesieniu do ich łańcuchów dostaw, a także zapewnienia konsumentom prawa do informacji dotyczących rzeczywistego lub potencjalnego niekorzystnego wpływu związanego z płacami oraz ustaleniami umownymi niegwarantującymi pewności zatrudnienia. Organizatorzy dostarczyli projekt wniosku dotyczącego dyrektywy, który obejmuje szereg elementów służących osiągnięciu wspomnianych celów, a także gwarantujących wsparcie dla ich inicjatywy.

(5)

W odniesieniu do celów inicjatywy Komisja jest uprawniona do przedstawienia wniosku dotyczącego aktu prawnego nakładającego na przedsiębiorstwa działające w sektorze odzieżowym i obuwniczym obowiązek stosowania wymogów należytej staranności w odniesieniu do płac zapewniających utrzymanie na minimalnym poziomie w obrębie swoich łańcuchów dostaw na podstawie art. 50 i 114 Traktatu.

(6)

Dlatego też żadna z części inicjatywy nie wykracza w sposób oczywisty poza kompetencje Komisji do przedłożenia wniosku dotyczącego aktu prawnego Unii w celu stosowania Traktatów.

(7)

Konkluzja ta pozostaje bez uszczerbku dla oceny, czy w tym przypadku spełnione są konkretne warunki faktyczne i merytoryczne wymagane do podjęcia działań przez Komisję, w tym zgodność z zasadami proporcjonalności i pomocniczości oraz z prawami podstawowymi.

(8)

Grupa organizatorów przedstawiła odpowiednie dowody na to, że inicjatywa spełnia wymogi określone w art. 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) 2019/788, i wskazała osoby wyznaczone do kontaktów zgodnie z art. 5 ust. 3 akapit pierwszy tego rozporządzenia.

(9)

Inicjatywa nie jest oczywistym nadużyciem i nie jest w sposób wyraźny niepoważna lub dokuczliwa, nie jest też w sposób oczywisty sprzeczna z wartościami Unii określonymi w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej ani z prawami zapisanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(10)

Należy zatem zarejestrować inicjatywę "Good Clothes, Fair Pay".

(11)

Konkluzja, że warunki rejestracji określone w art. 6 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/788 są spełnione, nie oznacza, że Komisja w jakikolwiek sposób potwierdza poprawność treści inicjatywy pod względem merytorycznym, za co wyłączną odpowiedzialność ponosi grupa organizatorów inicjatywy. Treść inicjatywy wyraża jedynie poglądy grupy organizatorów i w żaden sposób nie może być rozumiana jako odzwierciedlenie poglądów Komisji,