(1)

Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1881/2006 (2) ustanawia najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń, w tym rtęci, w środkach spożywczych.

(2)

W dniu 22 listopada 2012 r. Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („urząd") przyjął opinię dotyczącą rtęci i metylortęci w żywności i paszy (3). W opinii tej urząd ustalił tolerowane tygodniowe pobranie (TWI) rtęci nieorganicznej na 4 μg/kg masy ciała i metylortęci na 1,3 μg/kg masy ciała (oba wyrażone jako rtęć) i stwierdził, że narażenie z dietą na poziomie 95. percentyla jest bliskie TWI lub wyższe od TWI dla wszystkich grup wiekowych. Osoby spożywające dużo ryb, wśród których mogą znaleźć się kobiety w ciąży, mogą przekraczać TWI nawet o około sześć razy. Dzieci w łonie matek są najbardziej narażoną grupą. W opinii stwierdzono, że obawy budzi narażenie na metylortęć przekraczające TWI. Zaleca się jednak, aby przy rozważaniu ewentualnych środków ograniczenia narażenia na metylortęć uwzględnić korzystne skutki spożycia ryb.

(3)

W dniu 27 czerwca 2014 r. urząd przyjął opinię w sprawie korzyści dla zdrowia wynikających ze spożycia żywności pochodzenia morskiego w kontekście ryzyka dla zdrowia związanego z narażeniem na metylortęć (4). W opinii tej urząd dokonał przeglądu roli żywności pochodzenia morskiego w dietach europejskich i ocenił korzystny wpływ spożycia żywności pochodzenia morskiego na zdrowie, w tym wpływ spożycia żywności pochodzenia morskiego w okresie ciąży na funkcjonalne wyniki rozwoju układu nerwowego dzieci oraz wpływ spożycia żywności pochodzenia morskiego na ryzyko chorób układu krążenia u dorosłych. Urząd stwierdził, że spożycie około 1-2 porcji żywności pochodzenia morskiego tygodniowo oraz do 3-4 porcji tygodniowo w okresie ciąży wiąże się z lepszymi funkcjonalnymi wynikami rozwoju układu nerwowego u dzieci w porównaniu z brakiem żywności pochodzenia morskiego w diecie. Takie ilości wiązały się również z niższą śmiertelnością z powodu choroby niedokrwiennej serca u dorosłych.

(4)

W dniu 19 grudnia 2014 r. urząd przyjął oświadczenie w sprawie korzyści wynikających ze spożycia ryb/żywności pochodzenia morskiego w porównaniu z ryzykiem związanym z narażeniem na metylortęć w rybach/żywności pochodzenia morskiego (5). W oświadczeniu stwierdzono, że aby osiągnąć korzyści wynikające ze spożycia ryb związane ze spożyciem od 1 do 4 porcji ryb na tydzień oraz aby zapobiegać toksycznemu wpływowi metylortęci na rozwój układu nerwowego, należy ograniczyć spożycie ryb/gatunków żywności pochodzenia morskiego o wysokiej zawartości rtęci.

(5)

Biorąc pod uwagę wyniki opinii naukowych i oświadczenie Urzędu, należy dokonać przeglądu najwyższych dopuszczalnych poziomów zawartości rtęci w celu dalszego ograniczenia narażenia na rtęć w żywności.

(6)

Ponieważ najnowsze dane o występowaniu rtęci wskazują, że istnieje margines obniżenia najwyższych dopuszczalnych poziomów zawartości rtęci w różnych gatunkach ryb, należy odpowiednio zmienić najwyższe dopuszczalne poziomy dla tych gatunków ryb.

(7)

W związku z powiązanymi problemami zdrowotnymi poziom rtęci w przypadku rekinów i włócznika należy utrzymać na obecnym poziomie w oczekiwaniu na dalszy napływ danych, ocenę naukową i wiedzę na temat skuteczności zaleceń dotyczących konsumpcji w odniesieniu do ograniczenia narażenia.

(8)

Kodeks Żywnościowy ustanawia najwyższy dopuszczalny poziom rtęci w soli na 0,1 mg/kg (6). Należy ustanowić ten sam najwyższy dopuszczalny poziom w prawodawstwie Unii.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1881/2006.

(10)

Biorąc pod uwagę, że niektóre środki spożywcze objęte niniejszym rozporządzeniem mają długi okres trwałości, należy przewidzieć okres przejściowy, podczas którego te środki spożywcze niespełniające nowych najwyższych dopuszczalnych poziomów i wprowadzone do obrotu zgodnie z prawem przed datą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia będą mogły pozostać w obrocie.

(11)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,