KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (1), w szczególności jego art. 45 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

1. WPROWADZENIE

2. PRZEPISY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO PRZETWARZANIA DANYCH OSOBOWYCH

2.1 Ramy ochrony danych w Republice Korei

2.2 Zakres przedmiotowy i podmiotowy PIPA

2.2.1 Definicja danych osobowych

2.2.2 Definicja przetwarzania

2.2.3 Administrator danych osobowych oraz dostawca usług outsourcingowych

2.2.4 Przepisy szczególne dotyczące dostawców usług informacyjnych i komunikacyjnych

2.2.5 Wyłączenie stosowania niektórych przepisów PIPA

2.3 Zabezpieczenia, prawa i obowiązki

2.3.1 Zgodność z prawem i rzetelność przetwarzania

2.3.2 Przetwarzanie szczególnych kategorii danych osobowych

2.3.3 Ograniczenie celu

2.3.4 Prawidłowość i minimalizacja danych

2.3.5 Ograniczenie przechowywania

2.3.6 Bezpieczeństwo danych

2.3.7 Przejrzystość

2.3.8 Prawa indywidualne

2.3.9 Dalsze przekazywanie danych

2.3.10 Rozliczalność

2.3.11 Przepisy szczególne odnoszące się do przetwarzania informacji dotyczących kredytów osobistych

2.4 Nadzór i egzekwowanie przepisów prawa

2.4.1 Niezależny nadzór

2.4.2 Egzekwowanie prawa, w tym sankcje

2.5 Dochodzenie roszczeń

3. DOSTĘP DO DANYCH OSOBOWYCH PRZEKAZANYCH Z UNII EUROPEJSKIEJ I WYKORZYSTANIE ICH PRZEZ ORGANY PUBLICZNE W REPUBLICE KOREI

3.1 Ogólne ramy prawne

3.2 Dostęp koreańskich organów publicznych do danych na potrzeby ścigania przestępstw i wykorzystanie tych danych przez te organy w tym samym celu

3.2.1 Podstawy prawne, ograniczenia i zabezpieczenia

3.2.1.1 Przeszukanie i zajęcie

3.2.1.2 Dostęp do informacji dotyczących komunikacji

3.2.1.3 Wnioski o dobrowolne ujawnienie danych abonentów

3.2.2 Dalsze wykorzystywanie zebranych informacji

3.2.3 Nadzór

3.2.4 Dochodzenie roszczeń

3.3 Dostęp koreańskich organów publicznych do danych do celów bezpieczeństwa narodowego i wykorzystywanie przez nie tych danych w celach związanych z bezpieczeństwem narodowym

3.3.1 Podstawy prawne, ograniczenia i zabezpieczenia

3.3.1.1 Dostęp do informacji dotyczących komunikacji

3.3.1.2 Zbieranie informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm

3.3.1.3 Wnioski o dobrowolne ujawnienie danych abonentów

3.3.2 Dalsze wykorzystywanie zebranych informacji

3.3.3 Nadzór

3.3.4 Dochodzenie roszczeń

4. PODSUMOWANIE

5. SKUTKI NINIEJSZEJ DECYZJI I DZIAŁANIA ORGANÓW OCHRONY DANYCH

6. MONITOROWANIE I PRZEGLĄD NINIEJSZEJ DECYZJI

7. ZAWIESZENIE, UCHYLENIE LUB ZMIANA NINIEJSZEJ DECYZJI

8. UWAGI KOŃCOWE

(229)

Europejska Rada Ochrony Danych opublikowała swoją opinię (387), która została uwzględniona podczas przygotowywania niniejszej decyzji.

(230)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na podstawie art. 93 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/679,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

---

ZAŁĄCZNIK I

PRZEPISY UZUPEŁNIAJĄCE DOTYCZĄCE WYKŁADNI I STOSOWANIA USTAWY O OCHRONIE DANYCH OSOBOWYCH W ZWIĄZKU Z PRZETWARZANIEM DANYCH OSOBOWYCH PRZEKAZYWANYCH DO REPUBLIKI KOREI

Spis treści

I.

Zarys

54

II.

Definicje pojęć

55

III.

Przepisy uzupełniające

55

1.

Ograniczenie wykorzystywania i przekazywania danych osobowych do celów innych niż przewidziane (art. 3, 15 i 18 ustawy)

55

2.

Ograniczenie dalszego przekazywania danych osobowych (art. 17 ust. 3 i 4, art. 18 ustawy)

57

3.

Powiadomienie dotyczące danych w przypadku pozyskiwania danych osobowych w sposób inny niż od osoby, której dane dotyczą (art. 20 ustawy)

58

4.

Zakres stosowania szczególnego odstępstwa od przetwarzania danych spseudonimizowanych (art. 28-2, 28-3, 28-4, 28-5, 28-6, 28-7, art. 3 i art. 58-2 ustawy)

60

5.

Inne działania naprawcze (art. 64 pkt 1, 2 i 4 ustawy)

61

6.

Stosowanie PIPA do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego, w tym na potrzeby postępowania przygotowawczego w sprawie naruszeń i egzekwowania przepisów zgodnie z PIPA (art. 7-8, 7-9, art. 58, art. 3, art. 4 i art. 62 PIPA)

62

I. Zarys

Republika Korei ("Korea") i Unia Europejska ("UE") uczestniczyły w rozmowach dotyczących odpowiedniego stopnia ochrony, w wyniku których Komisja Europejska stwierdziła, że Korea zapewnia odpowiedni stopień ochrony danych osobowych zgodnie z art. 45 RODO.

W tym kontekście oraz opierając się na art. 5 ("Obowiązki państwa" itp.) i art. 14 ("Współpraca międzynarodowa") (1) ustawy o ochronie danych osobowych, Komisja Ochrony Danych Osobowych przyjęła niniejsze powiadomienie, aby doprecyzować wykładnię, stosowanie i egzekwowanie niektórych przepisów wspomnianej ustawy, w tym w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych przekazywanych do Korei na podstawie decyzji UE stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony.

Ponieważ niniejsze powiadomienie ma status zarządzenia administracyjnego ustanawianego i ogłaszanego przez właściwą agencję administracyjną w celu wyjaśnienia norm regulujących interpretację, stosowanie i egzekwowanie ustawy o ochronie danych osobowych w systemie prawnym Korei, ma ono prawnie wiążącą moc wobec administratora danych osobowych w tym sensie, że każde naruszenie niniejszego powiadomienia może być traktowane jako naruszenie odpowiednich przepisów PIPA. Ponadto w przypadku naruszenia praw lub interesów w wyniku naruszenia niniejszego powiadomienia odnośnym osobom fizycznym przysługuje prawo do dochodzenia roszczeń przed Komisją Ochrony Danych Osobowych lub sądem.

W związku z powyższym niepodjęcie działań zgodnych z niniejszym powiadomieniem przez administratora danych osobowych, który przetwarza dane osobowe przekazywane do Korei zgodnie z decyzją UE stwierdzającą odpowiedni stopień ochrony, zostanie uznane za "istnienie istotnych przesłanek do uznania, że doszło do naruszenia w odniesieniu do danych osobowych, a niepodjęcie stosownych działań może spowodować trudną do naprawienia szkodę", zgodnie z art. 64 ust. 1 i 2 ustawy. W takich przypadkach Komisja Ochrony Danych Osobowych lub powiązane centralne agencje administracyjne mogą zarządzić, aby odpowiedni administrator danych osobowych podjął działania naprawcze itp., zgodnie z uprawnieniem nadanym na mocy tego przepisu, a także - w zależności od konkretnych naruszeń prawa - może zostać nałożona odpowiednia kara (grzywna, administracyjna kara pieniężna itp.).

II Definicje pojęć

W niniejszych przepisach zastosowano terminy o następujących definicjach:

(i)	ustawa: ustawa o ochronie danych osobowych (ustawa nr 16930, zmieniona dnia 4 lutego 2020 r., weszła w życie dnia 5 sierpnia 2020 r.);

(ii)	dekret prezydencki: dekret wykonawczy do ustawy o ochronie danych osobowych (dekret prezydencki nr 30509 z dnia 3 marca 2020 r., zmieniający inne ustawy);

(iii)

osoba, której dane dotyczą: osoba fizyczna, którą można zidentyfikować na podstawie przetwarzanych informacji, przez co staje się ona podmiotem tych informacji;

(iv)	administrator danych osobowych: instytucja publiczna, osoba prawna, organizacja, osoba fizyczna itp., która w sposób bezpośredni lub pośredni przetwarza dane osobowe w ramach swojej działalności;

(v)

UE: UE (od lutego 2020 r. obejmuje 27 państw członkowskich (2), w tym Belgię, Niemcy, Francję, Włochy, Luksemburg, Niderlandy, Danię, Irlandię, Grecję, Portugalię, Hiszpanię, Austrię, Finlandię, Szwecję, Cypr, Czechy, Estonię, Węgry, Łotwę, Litwę, Maltę, Polskę, Słowację, Słowenię, Rumunię, Bułgarię i Chorwację) oraz kraje stowarzyszone z UE w ramach Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym (Islandia, Liechtenstein, Norwegia).

(vi)	RODO: ogólne przepisy prawa UE dotyczące ochrony danych osobowych, ogólne rozporządzenie o ochronie danych (rozporządzenie (UE) 2016/679);

(vii)

decyzja stwierdzająca odpowiedni stopień ochrony: zgodnie z art. 45 ust. 3 RODO Komisja Europejska przyjęła decyzję stwierdzającą, że państwo trzecie, terytorium w państwie trzecim, określony sektor lub określone sektory lub organizacja międzynarodowa zapewniają odpowiedni stopień ochrony danych osobowych.

III Przepisy uzupełniające

1. Ograniczenie wykorzystywania i przekazywania danych osobowych do celów innych niż przewidziane (art. 3, 15 i 18 ustawy)

<Ustawa o ochronie danych osobowych (ustawa nr 16930, częściowo zmieniona dnia 4 lutego 2020 r.)> Artykuł 3 (Zasady ochrony danych osobowych) 1) Administrator danych osobowych określa wyraźnie, do jakich celów przetwarzane są dane osobowe; ponadto administrator danych osobowych zbiera dane osobowe uczciwie i zgodnie z prawem, w minimalnym zakresie, jaki jest niezbędny do osiągnięcia tych celów. 2) Administrator danych osobowych przetwarza dane osobowe w odpowiedni sposób niezbędny do osiągnięcia celów, do których dane te są przetwarzane, i nie wykorzystuje ich w sposób wykraczający poza te cele. Artykuł 15 (Zbieranie i wykorzystywanie danych osobowych) 1) Administrator danych osobowych może zbierać dane osobowe w każdej z następujących okoliczności oraz wykorzystywać te dane w zakresie zgodnym z celem zbierania: 1. w przypadku uzyskania zgody osoby, której dane dotyczą; 2. w przypadku istnienia szczególnych przepisów ustawowych lub gdy jest to niezbędne do przestrzegania zobowiązań prawnych; 3. w przypadku gdy jest to niezbędne do wykonania przez instytucję publiczną obowiązków objętych zakresem jej kompetencji określonych w ustawie; 4. w przypadku gdy jest to niezbędnie konieczne do egzekwowania i wykonania umowy zawartej z osobą, której dane dotyczą; 5. w przypadku gdy zostanie to uznane za wyraźnie konieczne do ochrony życia, potrzeb fizycznych lub interesów majątkowych osoby, której dane dotyczą, lub strony trzeciej, przed bezpośrednim zagrożeniem, jeżeli osoba, której dane dotyczą, lub jej przedstawiciel ustawowy nie są w stanie wyrazić zamiaru, lub nie można uzyskać wcześniejszej zgody z powodu nieznanych adresów itp.; 6. w przypadku gdy jest to konieczne do realizacji uzasadnionego interesu administratora danych osobowych, jeżeli taki interes jest w oczywisty sposób nadrzędny wobec praw osoby, której dane dotyczą. W takich przypadkach przetwarzanie jest dozwolone wyłącznie w rozsądnym zakresie, w jakim przetwarzanie jest merytorycznie związane z uzasadnionym interesem administratora danych osobowych. Artykuł 18 (Ograniczenie wykorzystywania i przekazywania danych osobowych do celów innych niż zostało to przewidziane) 1) Administrator danych osobowych nie wykorzystuje danych osobowych w zakresie wykraczającym poza zakres określony w art. 15 ust. 1 i art. 39-3 ust. 1 i 2 ani nie przekazuje ich żadnej stronie trzeciej w zakresie wykraczającym poza zakres określony w art. 17 ust. 1 i 3. 2) Nie naruszając ust. 1, w przypadku gdy zastosowanie ma którykolwiek z poniższych punktów, administrator danych osobowych może wykorzystywać dane osobowe lub przekazywać je stronie trzeciej do innych celów, chyba że takie działanie może naruszać w sposób nieuzasadniony interes osoby, której dane dotyczą, lub strony trzeciej: pod warunkiem, że usługodawcy świadczący usługi informacyjne i komunikacyjne [określeni np. w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o promowaniu stosowania sieci informacyjno-komunikacyjnych i ochronie danych; stosuje się odpowiednio w dalszej części] przetwarzający dane osobowe użytkowników [określonych np. w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o promowaniu stosowania sieci informacyjno-komunikacyjnych i ochronie danych; stosuje się odpowiednio w dalszej części] podlegają wyłącznie pkt 1 i 2, a pkt 5-9 mają zastosowanie wyłącznie do instytucji publicznych: 1. w przypadku uzyskania dodatkowej zgody od osoby, której dane dotyczą; 2. w przypadku istnienia innych szczególnych przepisów ustawowych; 3. w przypadku gdy zostanie to uznane za wyraźnie konieczne do ochrony życia, potrzeb fizycznych lub interesów majątkowych osoby, której dane dotyczą, lub strony trzeciej, przed bezpośrednim zagrożeniem, jeżeli osoba, której dane dotyczą, lub jej przedstawiciel ustawowy nie są w stanie wyrazić intencji, lub nie można uzyskać wcześniejszej zgody z powodu nieznanych adresów; 4. uchylony; <ustawą nr 16930 z dnia 4 lutego 2020 r.> 5. w przypadku gdy administrator danych osobowych nie ma możliwości wykonywania obowiązków wchodzących w jego zakres kompetencji, określonych w dowolnej ustawie, chyba że wykorzystuje on dane osobowe do celu innego niż zamierzony lub przekazuje je stronie trzeciej, przy czym kwestie dotyczące takiego wykorzystywania lub przekazywania danych osobowych podlegają rozpatrzeniu i rozstrzygnięciu przez Komisję Ochrony Danych Osobowych; 6. w przypadku konieczności przekazania danych osobowych rządowi obcego państwa lub organizacji międzynarodowej w celu wykonania traktatu lub innej konwencji międzynarodowej; 7. jeżeli jest to konieczne w związku z postępowaniem przygotowawczym w sprawie przestępstwa, aktem oskarżenia i ściganiem karnym; 8. jeżeli jest to konieczne, aby sąd mógł przystąpić do wykonywania obowiązków związanych z procesem; 9. jeżeli jest to konieczne do celów egzekwowania kary, probacji i prawa pieczy. Ustępy 3 i 4 pominięto. 5) W przypadku gdy administrator danych osobowych dostarcza dane osobowe stronie trzeciej do celu innego niż zamierzony w którymkolwiek z przypadków, o których mowa w ust. 2, administrator danych osobowych zwraca się do odbiorcy danych osobowych o ograniczenie celu i metody wykorzystywania danych i innych niezbędnych kwestii lub o przygotowanie niezbędnych zabezpieczeń, aby zapewnić bezpieczeństwo danych osobowych. W takich przypadkach osoba, do której zwrócił się administrator danych osobowych, wprowadza niezbędne środki, aby zapewnić bezpieczeństwo danych osobowych.

(i)

Art. 3 ust. 1 i 2 ustawy przewiduje zasadę, zgodnie z którą administrator danych osobowych może zbierać wyłącznie minimalną ilość danych osobowych niezbędnych do osiągnięcia celu przetwarzania takich danych zgodnie z prawem oraz nie powinien wykorzystywać danych osobowych do celów innych niż zamierzone (3).

(ii)

Zgodnie z tą zasadą art. 15 ust. 1 ustawy przewiduje, że w przypadku gdy administrator danych osobowych zbiera dane osobowe, dane takie można wykorzystać w ramach celu zbierania, a art. 18 ust. 1 przewiduje, że dane osobowe nie powinny być wykorzystywane w zakresie wykraczającym poza zakres celu zbierania ani przekazywane stronie trzeciej.

(iii)

Ponadto, nawet jeżeli dane osobowe można wykorzystywać do celów innych niż zamierzone oraz przekazywać stronie trzeciej w wyjątkowych przypadkach (4), o których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 1-9 ustawy, należy zażądać ograniczenia celu lub metody wykorzystywania danych, tak aby zapewnić możliwość bezpiecznego przetwarzania danych osobowych zgodnie z ust. 5, lub wprowadzić środki niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa takich danych.

(iv)	Powyższe przepisy stosuje się jednakowo do przetwarzania wszystkich danych osobowych otrzymanych na obszarze objętym jurysdykcją prawną Korei od państwa trzeciego, niezależnie od narodowości osoby, której dane dotyczą.

(v)

Na przykład jeżeli administrator danych osobowych w UE przekazuje dane osobowe do koreańskiego administratora danych osobowych zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej stwierdzającą odpowiedni stopień ochrony, cel przekazania danych osobowych, jakim kieruje się administrator danych osobowych w UE, uznaje się za cel zbierania danych osobowych, jakim kieruje się koreański administrator danych osobowych, przy czym w takich przypadkach koreański administrator danych osobowych może wykorzystać dane osobowe lub przekazać je stronie trzeciej wyłącznie w ramach celu zbierania z wyjątkiem nadzwyczajnych przypadków, o których mowa w art. 18 ust. 2 pkt 1-9 ustawy.

2. Ograniczenie dalszego przekazywania danych osobowych (art. 17 ust. 3 i 4, art. 18 ustawy)

<Ustawa o ochronie danych osobowych (ustawa nr 16930, częściowo zmieniona dnia 4 lutego 2020 r.)> Artykuł 17 (Przekazywanie danych osobowych) 1) Pomija się. 2) Jeżeli administrator danych osobowych uzyska zgodę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, informuje on osobę, której dane dotyczą, o poniższych kwestiach. Przepis ten stosuje się również w przypadku modyfikacji którychkolwiek z następujących danych: 1. odbiorcy danych osobowych; 2. celu wykorzystywania przez odbiorcę danych osobowych takich danych; 3. szczegółów danych osobowych, które mają zostać przekazane; 4. okresu, w jakim odbiorca zatrzymuje i wykorzystuje dane osobowe; 5. faktu, że osobie, której dane dotyczą, przysługuje prawo odmowy udzielenia zgody oraz niedogodności, jakie mogłyby wyniknąć z takiej odmowy. 3) Administrator danych osobowych informuje osobę, której dane dotyczą, o kwestiach, o których mowa w ust. 2, i uzyskuje zgodę od takiej osoby w celu przekazania danych osobowych stronie trzeciej za granicę; ponadto administrator danych osobowych nie może zawrzeć umowy o transgraniczne przekazywanie danych osobowych z naruszeniem przepisów ustawy. 4) Administrator danych osobowych może przekazywać dane osobowe bez zgody osoby, której dane dotyczą, w zakresie racjonalnie powiązanym z celami, w których dane te zostały pierwotnie zebrane, jak określono w dekrecie prezydenckim i z uwzględnieniem kwestii, czy powstały w związku z tym niedogodności po stronie osoby, której dane dotyczą, czy wprowadzono niezbędne środki w celu zapewnienia bezpieczeństwa, takie jak np. szyfrowanie ? Więcej informacji dotyczących art. 18 można znaleźć na stronach 3, 4 i 5. < Dekret wykonawczy dotyczący ustawy o ochronie danych osobowych ([Data wejścia w życie: 5 lutego 2021 r.] [dekret prezydencki nr 30892 z dnia 4 sierpnia 2020 r., zmieniający inne ustawy])> Artykuł 14-2 (Inne normy dotyczące dodatkowego wykorzystywania/przekazywania danych osobowych) 1) Jeżeli administrator danych osobowych wykorzystuje lub przekazuje dane osobowe (dalej "dodatkowe wykorzystywanie lub przekazywanie danych osobowych") bez zgody osoby, której dane dotyczą, zgodnie z art. 15 ust. 3 ustawy lub art. 17 ust. 4 ustawy, uwzględnia on kwestię tego, czy: 1. takie dodatkowe wykorzystywanie lub przekazywanie danych osobowych jest racjonalnie powiązane z pierwotnym celem zbierania tych danych; 2. można przewidzieć dodatkowe wykorzystywanie lub przekazywanie danych osobowych w świetle okoliczności, w jakich dane te zostały zebrane, oraz praktyk przetwarzania; 3. dodatkowe wykorzystywanie lub przekazywanie danych osobowych nie narusza w sposób nieuzasadniony interesów osoby, której dane dotyczą; oraz 4. podjęto działania wymagane do zapewnienia bezpieczeństwa takie jak pseudonimizacja lub szyfrowanie. 2) Administrator danych osobowych podaje z wyprzedzeniem kryteria służące do oceny kwestii, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4, uwzględniając je w polityce prywatności określonej w art. 30 ust. 1 ustawy, a urzędnik ds. ochrony prywatności, o którym mowa w art. 31 ust. 1 ustawy, sprawdza, czy administrator danych osobowych wykorzystuje lub przekazuje dodatkowe dane osobowe zgodnie z odpowiednimi normami.

(i)

W przypadku gdy administrator danych osobowych przekazuje dane osobowe stronie trzeciej za granicę, musi on poinformować z wyprzedzeniem osoby, których dane dotyczą, o wszelkich kwestiach określonych w art. 17 ust. 2 ustawy oraz uzyskać ich zgodę, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w ust. 1 lub 2. Nie zezwala się na zawieranie umów o transgraniczne przekazywanie danych osobowych z naruszeniem przepisów ustawy. 1) Jeżeli dane osobowe są przekazywane w zakresie racjonalnie powiązanym z pierwotnym celem zbierania, zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy. Przepis ten może mieć jednak zastosowanie wyłącznie do spraw zgodnych z normami dotyczącymi dodatkowego wykorzystywania i przekazywania danych osobowych, przewidzianymi w art. 14-2 dekretu wykonawczego. Ponadto administrator danych osobowych musi rozważyć, czy przekazywanie danych osobowych może spowodować niedogodności po stronie osób, których dane dotyczą, oraz czy wprowadził on niezbędne środki w celu zapewnienia bezpieczeństwa, takie jak szyfrowanie. 2) Jeżeli dane osobowe mogą być przekazywane stronie trzeciej w wyjątkowych przypadkach, o którym mowa w art. 18 ust. 2 ustawy (zob. s. 3-5). Jednak nawet w takich przypadkach nie można przekazywać danych osobowych stronie trzeciej, jeżeli przekazanie takich danych może naruszać w sposób nieuzasadniony interesy osoby, której dane dotyczą, lub strony trzeciej. Ponadto osoba przekazująca dane osobowe musi zwrócić się do odbiorcy danych osobowych o ograniczenie celu lub metody wykorzystywania danych osobowych lub wprowadzić środki niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa takich danych, tak aby zapewnić możliwość bezpiecznego przetwarzania danych osobowych.

(ii)

W przypadku gdy dane osobowe są przekazywane stronie trzeciej za granicę, stopień ochrony takiego przekazywania może nie być równy stopniowi ochrony zapewnianemu przez ustawę o ochronie danych osobowych Korei ze względu na różnice występujące w systemach ochrony danych osobowych poszczególnych krajów. W związku z tym takie przypadki będą uznawane za "przypadki, w których mogą wystąpić niedogodności po stronie osoby, której dane dotyczą", o których to niedogodnościach mowa w art. 17 ust. 4 ustawy lub "przypadki, w których interes osoby, której dane dotyczą, lub strony trzeciej został w sposób nieuzasadniony naruszony", o którym to interesie mowa w art. 18 ust. 2 ustawy i w art. 14-2 dekretu wykonawczego do tej samej ustawy (5). Aby spełnić wymogi tych przepisów, administrator danych osobowych i strona trzecia muszą zatem wyraźnie zapewnić stopień ochrony równy stopniowi ochrony określonemu w ustawie, w tym gwarancję wykonywania przez osobę, której dane dotyczą, przysługujących jej praw w prawnie wiążących dokumentach, takich jak umowy, nawet po przekazaniu danych osobowych za granicę.

3. Powiadomienie dotyczące danych w przypadku pozyskiwania danych osobowych w sposób inny niż od osoby, której dane dotyczą (art. 20 ustawy)

<Ustawa o ochronie danych osobowych (ustawa nr 16930, częściowo zmieniona dnia 4 lutego 2020 r.)> Artykuł 20 (Powiadomienie dotyczące innych źródeł danych osobowych zebranych od stron trzecich) 1) W przypadku gdy administrator danych osobowych przetwarza dane osobowe zebrane od osób trzecich, powiadamia on niezwłocznie osobę, której dane dotyczą, na jej żądanie, o następujących kwestiach: 1. o źródle zebranych danych osobowych; 2. o celu przetwarzania danych osobowych; 3. o fakcie, że osoba, której dane dotyczą, ma prawo zażądać zawieszenia przetwarzania danych osobowych, jak przewidziano w art. 37. 2) Nie naruszając ust. 1, w przypadku gdy administrator danych osobowych, spełniając kryteria przewidziane w dekrecie prezydenckim z uwzględnieniem rodzajów i ilości przetwarzanych danych osobowych, liczby pracowników, wielkości sprzedaży itp., zbiera dane osobowe od stron trzecich i przetwarza je zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1, powiadamia on niezwłocznie osobę, której dane dotyczą, o kwestiach wskazanych w ust. 1: pod warunkiem, że przepis ten nie ma zastosowania, w przypadku gdy dane zbierane przez administratora danych osobowych nie zawierają żadnych danych osobowych, takich jak dane kontaktowe, za pomocą których osobie, której dane dotyczą, można przekazać powiadomienie. 3) Niezbędne kwestie dotyczące czasu, metody i procedury przekazywania powiadomienia osobie, której dane dotyczą, zgodnie z ust. 2 zdanie główne, określono w dekrecie prezydenckim. 4) Ust. 1 i ust. 2 zdanie główne nie mają zastosowania w żadnej z następujących okoliczności: z zastrzeżeniem sytuacji, w których jest to w oczywisty sposób nadrzędny wobec praw osób, których dane dotyczą, na mocy niniejszej ustawy: 1. w przypadku gdy dane osobowe, które podlegają wnioskowi o powiadomienie, znajdują się w dokumentacji, o której mowa w którymkolwiek z punktów art. 32 ust. 2; 2. w przypadku gdy takie powiadomienie może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej jakiejkolwiek innej osoby lub nieuzasadnione naruszenie interesów majątkowych i innych interesów jakiejkolwiek innej osoby.

(i)

Jeżeli administrator danych osobowych otrzyma dane osobowe przekazane z UE na podstawie decyzji UE stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony (6), musi on powiadomić - bez zbędnej zwłoki i w każdym przypadku nie później niż w ciągu miesiąca od przekazania tych danych - osobę, której dane dotyczą, o danych, o których mowa w pkt 1-5. 1) Imię i nazwisko oraz dane kontaktowe osób, które przekazują i otrzymują dane osobowe. 2) Pozycje lub kategorie przekazanych danych osobowych. 3) Cel zbierania i wykorzystywania danych osobowych (jak ustalił podmiot przekazujący dane zgodnie z pkt 1 niniejszego powiadomienia). 4) Okres zatrzymywania danych osobowych. 5) Informacje na temat praw osoby, której dane dotyczą, związanych z przetwarzaniem danych osobowych, metody wykonywania tych praw i związanej z tym procedury oraz wszelkich niedogodności, jeżeli wykonywanie tych praw je powoduje.

(ii)

Ponadto jeżeli administrator danych osobowych przekazuje dane osobowe, o których mowa w pkt (i), stronie trzeciej w Republice Korei lub za granicę, przed przekazaniem takich danych musi on powiadomić osobę, której dane dotyczą, o danych, o których mowa w pkt 1-5. 1) Imię i nazwisko oraz dane kontaktowe osób, które przekazują i otrzymują dane osobowe. 2) Pozycje lub kategorie przekazanych danych osobowych. 3) Kraj, do którego dane osobowe mają zostać przekazane, przewidywana data i metoda przekazania danych osobowych (z ograniczeniem do przypadków, w których dane osobowe mają zostać przekazane stronie trzeciej za granicę). 4) Cel osoby przekazującej dane osobowe oraz podstawa prawna do przekazania danych osobowych. 5) Informacje na temat praw osoby, której dane dotyczą, związanych z przetwarzaniem danych osobowych, metody wykonywania tych praw i związanej z tym procedury oraz wszelkich niedogodności, jeżeli wykonywanie tych praw je powoduje.

(iii)

Administrator danych osobowych nie może zastosować przepisów określonych w pkt (i) i (ii) w żadnym z przypadków, o których mowa w pkt 1-4. 1) Jeżeli dane osobowe, o których należy powiadomić, znajdują się w którejkolwiek z dokumentacji, o których mowa w art. 32 ust. 2 ustawy, w zakresie, w jakim interesy chronione niniejszym przepisem są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotyczą, oraz wyłącznie w przypadku, gdy powiadomienie stanowiłoby zagrożenie dla realizacji odpowiednich interesów, np. zagrażając trwającemu postępowaniu przygotowawczemu lub bezpieczeństwu narodowemu. 2) W przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby lub nieuzasadnione naruszenie interesów majątkowych innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotyczą. 3) Jeżeli osoba, której dane dotyczą, posiada już informację, że administrator danych osobowych musi wysłać powiadomienie zgodnie z pkt (i) lub (ii). 4) Jeżeli administrator danych osobowych nie dysponuje żadnymi danymi kontaktowymi osoby, której dane dotyczą, lub skontaktowanie się z tą osobą wymaga nadmiernego wysiłku, w tym w kontekście przetwarzania zgodnie z warunkami określonymi w sekcji 3 PIPA. Określając, czy istnieje możliwość skontaktowania się z osobą, której dane dotyczą, lub czy takie skontaktowanie się wymaga nadmiernego wysiłku, należy wziąć pod uwagę możliwość współpracy z podmiotem przekazującym dane w UE.

4. Zakres stosowania szczególnego odstępstwa od przetwarzania danych spseudonimizowanych (art. 28-2, 28-3, 28-4, 28-5, 28-6, 28-7, art. 3 i art. 58-2 ustawy)

<Ustawa o ochronie danych osobowych (ustawa nr 16930, częściowo zmieniona dnia 4 lutego 2020 r.)> Rozdział III Przetwarzanie danych osobowych SEKCJA 3 Szczególne przykłady dotyczące danych spseudonimizowanych Artykuł 28-2 (Przetwarzanie danych spseudonimizowanych) 1) Administrator danych osobowych może przetwarzać spseudonimizowane dane osobowe bez zgody osób, których dane dotyczą, do celów statystycznych, do celów badań naukowych i do celów archiwalnych w interesie publicznym itp. 2) Administrator danych osobowych nie uwzględnia informacji, które można wykorzystać do zidentyfikowania określonej osoby fizycznej podczas przekazywania spseudonimizowanych danych osobowych stronie trzeciej zgodnie z ust. 1. Artykuł 28-3 (Ograniczenie łączenia danych spseudonimizowanych) 1) Nie naruszając art. 28-2, łączenie spseudonimizowanych danych osobowych przetwarzanych przez różnych administratorów danych osobowych do celów statystycznych, do celów badań naukowych i do celów archiwalnych w interesie publicznym itp. przeprowadza wyspecjalizowana instytucja wyznaczona przez Komisję Ochrony Danych Osobowych lub kierownik powiązanej centralnej agencji administracyjnej. 2) Administrator danych osobowych, który zamierza udostępnić połączone dane poza organizację, która je połączyła, uzyskuje zgodę kierownika wyspecjalizowanej instytucji po przetworzeniu danych na spseudonimizowane dane osobowe lub na formę, o której mowa w art. 58-2. 3) Niezbędne kwestie, w tym procedury i metody łączenia danych zgodnie z ust. 1, normy i procedury wyznaczania lub unieważniania wyznaczonych organów zarządczych i nadzorczych wyspecjalizowanej instytucji oraz normy i procedury przekazywania i zatwierdzania zgodnie z ust. 2 określono w dekrecie prezydenckim. Artykuł 28-4 (Obowiązek wprowadzenia środków bezpieczeństwa w odniesieniu do danych spseudonimizowanych) 1) Przetwarzając spseudonimizowane dane osobowe, administrator danych osobowych wprowadza takie środki techniczne, organizacyjne i fizyczne, jak osobne przechowywanie danych i zarządzanie dodatkowymi danymi niezbędnymi do celów przywrócenia do pierwotnego stanu, jakie mogą być konieczne w celu zapewnienia bezpieczeństwa przewidzianego w dekrecie prezydenckim, tak aby dane osobowe nie zostały utracone, skradzione, ujawnione, sfałszowane, zmienione lub zniszczone. 2) Na potrzeby zarządzania przetwarzaniem spseudonimizowanych danych osobowych administrator danych osobowych, który zamierza przetwarzać takie dane, przygotowuje i przechowuje rejestry dotyczące kwestii przewidzianych w dekrecie prezydenckim, w tym dotyczące celu przetwarzania spseudonimizowanych danych osobowych oraz odbiorcy będącego stroną trzecią w przypadku przekazania takich danych. Artykuł 28-5 (Czyny zabronione w kontekście przetwarzania spseudonimizowanych danych osobowych) 1) Nie można przetwarzać spseudonimizowanych danych osobowych w celu identyfikacji określonej osoby fizycznej. 2) Jeżeli podczas przetwarzania spseudonimizowanych danych osobowych powstaną dane identyfikujące konkretną osobę fizyczną, administrator danych osobowych zaprzestaje przetwarzania tych danych oraz niezwłocznie odzyskuje i niszczy te informacje. Artykuł 28-6 (Dodatkowe opłaty z tytułu przetwarzania spseudonimizowanych danych osobowych) 1) Komisja może nałożyć grzywnę w kwocie mniejszej niż 3 % całkowitej sprzedaży na administratora danych osobowych, który przetworzył dane do celów identyfikacji określonej osoby fizycznej, naruszając tym samym art. 28-5 ust. 1: pod warunkiem, że w przypadku braku sprzedaży lub trudności w obliczeniu przychodów ze sprzedaży administrator danych osobowych może podlegać grzywnie w kwocie nieprzekraczającej 400 mln wonów lub 3 % kwoty kapitału, w zależności od tego, która z tych kwot będzie wyższa. 2) Art. 34-2 pkt 3-5 stosuje się odpowiednio do kwestii niezbędnych do nałożenia i pobrania dodatkowych opłat administracyjnych. Artykuł 28-7 (Zakres stosowania) Art. 20, 21, 27, 34 ust. 1, art. 35-37, art. 39-3, 39-4 oraz od art. 39-6 do art. 39-8 nie mają zastosowania do spseudonimizowanych danych osobowych. Rozdział I Przepisy ogólne Artykuł 3 (Zasady ochrony danych osobowych) 1) Administrator danych osobowych określa wyraźnie, do jakich celów przetwarzane są dane osobowe; ponadto administrator danych osobowych zbiera dane osobowe uczciwie i zgodnie z prawem, w minimalnym zakresie, jaki jest niezbędny do osiągnięcia tych celów. 2) Administrator danych osobowych przetwarza dane osobowe w odpowiedni sposób niezbędny do osiągnięcia celów, do których dane te są przetwarzane, i nie wykorzystuje ich w sposób wykraczający poza te cele. 3) Administrator danych osobowych zapewnia, aby dane osobowe były prawidłowe, kompletne i aktualne w zakresie niezbędnym do celów, w których dane te są przetwarzane. 4) Administrator danych osobowych zarządza danymi osobowymi w sposób bezpieczny i zgodny z metodami i innymi rodzajami przetwarzania danych osobowych, z uwzględnieniem możliwości naruszenia praw osób, których dane dotyczą, oraz wagi odnośnych zagrożeń. 5) Administrator danych osobowych podaje do wiadomości publicznej swoją politykę prywatności oraz inne kwestie związane z przetwarzaniem danych osobowych; ponadto gwarantuje prawa osoby, której dane dotyczą, takie jak prawo dostępu do swoich danych osobowych. 6) Administrator danych osobowych przetwarza dane osobowe w taki sposób, aby zminimalizować możliwość naruszenia prywatności osoby, której dane dotyczą. 7) Jeżeli nadal istnieje możliwość osiągnięcia celów zbierania danych osobowych poprzez przetwarzanie danych zanonimizowanych lub spseudonimizowanych, administrator danych osobowych podejmuje wszelkie starania, aby przetwarzać dane osobowe, stosując anonimizację, o ile jest to możliwe, lub pseudonimizację, aby osiągnąć cele zbierania danych osobowych z zastosowaniem anonimizacji. 8) Administrator danych osobowych podejmuje starania, aby zyskać zaufanie osób, których dane dotyczą, wykonując zadania i wypełniając obowiązki przewidziane w niniejszej ustawie i innych powiązanych ustawach. Rozdział IX Przepisy uzupełniające Artykuł 58-2 (Zwolnienie ze stosowania) Niniejsza ustawa nie ma zastosowania do danych, które nie identyfikują określonej osoby fizycznej w połączeniu z innymi danymi, uwzględniając w sposób zasadny czas, koszty, technologię itp. <Ten artykuł został dodany na mocy ustawy nr 16930 z dnia 4 lutego 2020 r.>

(i)

W rozdziale III sekcja 3 "Szczególne przypadki dotyczące danych spseudonimizowanych" (art. 28-2 do 28-7) zezwala się na przetwarzanie informacji spseudonimizowanych bez zgody osoby, której dane dotyczą, do celów statystycznych, do celów badań naukowych i do celów archiwalnych itp. (art. 28-2), jednak w takich przypadkach obowiązkowe jest stosowanie odpowiednich zabezpieczeń i zakazów koniecznych do zapewnienia ochrony praw osób, których dane dotyczą (art. 28-4 i 28-5), a także możliwe jest nałożenie dodatkowych opłat karnych na osoby dopuszczające się naruszeń (art. 28-6); określone zabezpieczenia przewidziane w inny sposób w PIPA nie mają przy tym zastosowania (art. 28-7).

(ii)

Przepisy te nie mają zastosowania do przypadków, w których dane spseudonimizowane są przetwarzane do celów innych niż do celów statystycznych, do celów badań naukowych i do celów archiwalnych itp. Na przykład jeżeli dane osobowe osoby fizycznej z UE, które zostały przekazane do Korei zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej stwierdzającą odpowiedni stopień ochrony, zostaną spseudonimizowane do celów innych niż do celów statystycznych, do celów badań naukowych i do celów archiwalnych itp., przepisy szczególne zawarte w rozdziale III sekcja 3 nie mają zastosowania (7).

(iii)

W przypadku gdy administrator danych osobowych przetwarza dane spseudonimizowane do celów statystycznych, do celów badań naukowych i do celów archiwalnych itp. oraz jeżeli dane spseudonimizowane nie zostały zniszczone po osiągnięciu konkretnego celu przetwarzania zgodnie z art. 37 konstytucji i art. 3 ("Zasady ochrony danych osobowych") ustawy, przeprowadza on anonimizację danych w celu zapewnienia, aby dane te nie umożliwiały identyfikacji konkretnej osoby fizycznej, samodzielnie ani w połączeniu z innymi danymi, uwzględniając w sposób zasadny czas, koszty, technologię itp. zgodnie z art. 58-2 PIPA.

5. Inne działania naprawcze (art. 64 pkt 1, 2 i 4 ustawy)

<Ustawa o ochronie danych osobowych (ustawa nr 16930, częściowo zmieniona dnia 4 lutego 2020 r.)> Artykuł 64 (Działania naprawcze) 1) W przypadku gdy Komisja Ochrony Danych Osobowych stwierdzi istnienie istotnych przesłanek do uznania, że doszło do naruszenia w odniesieniu do danych osobowych, a niepodjęcie działań może spowodować trudną do naprawienia szkodę, może nakazać podmiotowi naruszającemu niniejszą ustawę (z wyłączeniem centralnych agencji administracyjnych, organów samorządu terytorialnego, Zgromadzenia Narodowego, sądów powszechnych, Trybunału Konstytucyjnego oraz Krajowej Komisji Wyborczej) podjęcie któregokolwiek z następujących działań: 1. zaprzestanie naruszenia w odniesieniu do danych osobowych; 2. tymczasowe zaprzestanie przetwarzania danych osobowych; 3. podjęcie innych działań niezbędnych do ochrony danych osobowych oraz zapobiegania naruszaniu danych osobowych. 2) W przypadku gdy kierownik powiązanej centralnej agencji administracyjnej stwierdzi istnienie istotnych przesłanek do uznania, że doszło do naruszenia w odniesieniu do danych osobowych, a niepodjęcie działań może spowodować trudną do naprawienia szkodę, kierownik ten może nakazać administratorowi danych osobowych podjęcie któregokolwiek z działań przewidzianych w ust. 1 zgodnie z ustawami wchodzącymi w zakres kompetencji takiej powiązanej centralnej agencji administracyjnej. 4) W przypadku naruszenia niniejszej ustawy przez centralną agencję administracyjną, organy samorządu terytorialnego, Zgromadzenie Narodowe, sąd powszechny, Trybunał Konstytucyjny lub Krajową Komisję Wyborczą Komisja Ochrony Danych Osobowych może zalecić kierownikowi odpowiedniej agencji podjęcie któregokolwiek z działań przewidzianych w ust. 1. W takich przypadkach, po otrzymaniu zalecenia, agencja musi się do niego zastosować, o ile nie uniemożliwiają tego nadzwyczajne okoliczności.

(i)	Po pierwsze w orzecznictwie precedensowym (8) (9)"trudną do naprawienia szkodę" interpretuje się jako przypadek, w którym może dojść do wyrządzenia szkody naruszającej prawa osobiste lub prywatność osoby fizycznej.

(ii)

W związku z tym "istotne przesłanki do uznania, że doszło do naruszenia w odniesieniu do danych osobowych, a niepodjęcie działań może spowodować trudną do naprawienia szkodę", w rozumieniu art. 64 ust. 1 i 2, dotyczy przypadków, w których uznaje się, że naruszenie prawa może naruszać prawa i wolności osób fizycznych w odniesieniu do danych osobowych. Przepis ten ma zastosowanie w każdym przypadku naruszenia którychkolwiek z zasad, praw i obowiązków przewidzianych w prawie w celu ochrony danych osobowych (10).

(iii)

Zgodnie z art. 64 ust. 4 ustawy o ochronie danych osobowych istnieje środek odnoszący się do "naruszenia niniejszej ustawy", tj. działanie przeciwko naruszeniu PIPA.

Na przykład centralna agencja administracyjna, jako organ publiczny związany zasadą praworządności, nie może naruszać przepisów prawa i jest zobowiązana do podjęcia działania naprawczego, w tym do natychmiastowego zaprzestania danej czynności, a w wyjątkowym przypadku także do wypłacenia odszkodowania za szkody, jeżeli mimo wszystko doszło do popełnienia czynu niezgodnego z prawem.

W związku z tym nawet bez interwencji ze strony Komisji Ochrony Danych Osobowych podjętej zgodnie z art. 64 ust. 4 PIPA centralna agencja administracyjna musi podjąć działanie naprawcze wobec naruszeń, jeżeli dowie się o jakimkolwiek naruszeniu prawa.

W szczególności w przypadku gdy Komisja Ochrony Danych Osobowych zaleci podjęcie działania naprawczego, dla centralnej agencji administracyjnej będzie z reguły obiektywnie oczywiste, że naruszyła prawo. Oznacza to, że agencja ta musi przedstawić jasne dowody, że nie naruszyła prawa, aby uzasadnić, dlaczego nie powinna ona zastosować się do zalecenia Komisji Ochrony Danych Osobowych. Zastosowanie się do tego zalecenia jest obowiązkowe, chyba że Komisja Ochrony Danych Osobowych stwierdzi, że faktycznie nie doszło do naruszenia prawa.

Z tego powodu "nadzwyczajne okoliczności", o których mowa w art. 64 ust. 4 ustawy o ochronie danych osobowych, muszą się ograniczać wyłącznie do nadzwyczajnych okoliczności, w których centralna agencja administracyjna dysponuje jasnymi dowodami na to, że nie doszło do "naruszenia tego aktu", takimi jak "przypadki, w których wystąpiły nadzwyczajne okoliczności (faktyczne lub prawne)", o których Komisja Ochrony Danych Osobowych nie wiedziała, wydając swoje zalecenie, oraz pod warunkiem stwierdzenia przez tę Komisję, że faktycznie nie doszło do naruszenia.

6. Stosowanie PIPA do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego, w tym na potrzeby postępowania przygotowawczego w sprawie naruszeń i egzekwowania przepisów zgodnie z PIPA (art. 7-8, 7-9, art. 58, art. 3, art. 4 i art. 62 PIPA)

<Ustawa o ochronie danych osobowych (ustawa nr 16930, częściowo zmieniona dnia 4 lutego 2020 r.)> Artykuł 7-8 (Praca Komisji Ochrony Danych Osobowych) 1) Komisja Ochrony Danych Osobowych zajmuje się: […] 3. kwestiami dotyczącymi postępowania przygotowawczego w sprawie naruszenia prawa osób, których dane dotyczą, oraz powiązanych decyzji; 4. rozpatrywaniem skarg lub prowadzeniem postępowań naprawczych związanych z przetwarzaniem danych osobowych, a także mediacjami w sporach dotyczących danych osobowych; […] Artykuł 7-9 (Kwestie podlegające rozpatrzeniu i rozwiązaniu przez Komisję Ochrony Danych Osobowych) 1) Komisja Ochrony Danych Osobowych rozpatruje i rozwiązuje następujące kwestie: […] 5. kwestie dotyczące wykładni i funkcjonowania prawa związanego z ochroną danych osobowych; […] Artykuł 58 (Częściowe wyłączenie stosowania) 1) Rozdziały III-VII nie mają zastosowania do następujących danych osobowych: 1. danych osobowych zbieranych zgodnie z ustawą o danych statystycznych do celów przetwarzania przez instytucje publiczne; 2. danych osobowych zbieranych lub żądanych do celów przeprowadzenia analizy informacji związanych z bezpieczeństwem narodowym; 3. danych osobowych przetwarzanych tymczasowo, jeżeli jest to pilnie potrzebne ze względów bezpieczeństwa publicznego i ochrony, w tym zdrowia publicznego; 4. danych osobowych zbieranych lub wykorzystywanych przez prasę do jej własnych celów reporterskich, do działalności misyjnej prowadzonej przez organizacje religijne lub do celów nominacji kandydatów przez partie polityczne. [Ustępy 2 i 3 pominięto.] 4) W przypadku przetwarzania danych osobowych zgodnie z ust. 1, administrator danych osobowych przetwarza dane osobowe w minimalnym zakresie niezbędnym do osiągnięcia zamierzonego celu oraz przez możliwie najkrótszy okres; ponadto administrator danych osobowych podejmuje wszelkie niezbędne kroki, takie jak wdrożenie zabezpieczeń technicznych, zarządczych i fizycznych, rozpatrywanie indywidualnych zażaleń i inne niezbędne działania do celów bezpiecznego zarządzania takimi danymi osobowymi oraz ich odpowiedniego przetwarzania. Artykuł 3 (Zasady ochrony danych osobowych) 1) Administrator danych osobowych określa wyraźnie, do jakich celów przetwarzane są dane osobowe; ponadto administrator danych osobowych zbiera dane osobowe uczciwie i zgodnie z prawem, w minimalnym zakresie, jaki jest niezbędny do osiągnięcia tych celów. 2) Administrator danych osobowych przetwarza dane osobowe w odpowiedni sposób niezbędny do osiągnięcia celów, do których dane te są przetwarzane, i nie wykorzystuje ich w sposób wykraczający poza te cele. 3) Administrator danych osobowych zapewnia, aby dane osobowe były prawidłowe, kompletne i aktualne w zakresie niezbędnym do celów, w których dane te są przetwarzane. 4) Administrator danych osobowych zarządza danymi osobowymi w sposób bezpieczny i zgodny z metodami i innymi rodzajami przetwarzania danych osobowych, z uwzględnieniem możliwości naruszenia praw osób, których dane dotyczą, oraz wagi odnośnych zagrożeń. 5) Administrator danych osobowych podaje do wiadomości publicznej swoją politykę prywatności oraz inne kwestie związane z przetwarzaniem danych osobowych; ponadto gwarantuje prawa osoby, której dane dotyczą, takie jak prawo dostępu do swoich danych osobowych. 6) Administrator danych osobowych przetwarza dane osobowe w taki sposób, aby zminimalizować możliwość naruszenia prywatności osoby, której dane dotyczą. 7) Jeżeli nadal istnieje możliwość osiągnięcia celów zbierania danych osobowych poprzez przetwarzanie danych zanonimizowanych lub spseudonimizowanych, administrator danych osobowych podejmuje wszelkie starania, aby przetwarzać dane osobowe, stosując anonimizację, o ile jest to możliwe, lub pseudonimizację, aby osiągnąć cele zbierania danych osobowych z zastosowaniem anonimizacji. 8) Administrator danych osobowych podejmuje starania, aby zyskać zaufanie osób, których dane dotyczą, wykonując zadania i wypełniając obowiązki przewidziane w niniejszej ustawie i innych powiązanych ustawach. Artykuł 4 (Prawa osób, których dane dotyczą) Osobie, której dotyczą dane, przysługują następujące prawa w odniesieniu do przetwarzania jej własnych danych osobowych: 1. prawo do poinformowania o przetwarzaniu takich danych osobowych; 2. prawo do wyrażenia lub niewyrażenia zgody oraz określenia zakresu zgody na przetwarzanie takich danych osobowych; 3. prawo do potwierdzenia, czy dane osobowe są przetwarzane, oraz do zażądania dostępu (w tym przekazania kopii; stosuje się odpowiednio w dalszej części) do takich danych osobowych; 4. prawo do zawieszenia przetwarzania takich danych osobowych, a także do żądania ich korekty, usunięcia i zniszczenia; 5. Prawo do odpowiedniego środka dochodzenia roszczeń, w drodze szybkiej i uczciwej procedury, z tytułu wszelkich szkód wynikających z przetwarzania takich danych osobowych. Artykuł 62 (Zgłaszanie naruszeń) 1) Osoba, której prawa lub interesy zostaną naruszone w odniesieniu do jej danych osobowych w wyniku przetwarzania danych osobowych przez administratora danych osobowych, może zgłosić takie naruszenia Komisji Ochrony Danych Osobowych. 2) Komisja Ochrony Danych Osobowych może wyznaczyć wyspecjalizowaną instytucję, której zadaniem będzie przyjmowanie i rozpatrywanie zgłoszeń ze skargami zgodnie z ust. 1, jak przewidziano w dekrecie prezydenckim. W takich przypadkach wspomniana wyspecjalizowana instytucja ustanawia i prowadzi centrum informacji na temat naruszeń danych osobowych (zwane dalej "centrum telefonicznym ds. prywatności"). 3) Centrum informacji na temat prywatności ma następujące zadania: 1. przyjmuje zgłoszenia ze skargami i udziela konsultacji w zakresie przetwarzania danych osobowych; 2. bada i potwierdza incydenty oraz wysłuchuje opinii powiązanych stron; 3. realizuje zadania powiązane z zadaniami określonymi w pkt 1 i 2. 4) Komisja Ochrony Danych Osobowych może w razie potrzeby oddelegować swojego urzędnika publicznego do wyspecjalizowanej instytucji wyznaczonej na podstawie ust. 2 zgodnie z art. 32-4 ustawy o państwowych urzędnikach publicznych, aby efektywnie zbadać i potwierdzać incydenty, o których mowa w ust. 3 pkt 2.

(i)

Zbieranie danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego regulują ustawy szczególne, które nadają właściwym organom (np. Narodowej Służbie Wywiadu) uprawnienia do przechwytywania informacji lub żądania ich ujawnienia na określonych warunkach i przy zapewnieniu określonych zabezpieczeń (zwane dalej "przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa narodowego"). Wspomniane przepisy dotyczące bezpieczeństwa narodowego obejmują na przykład ustawę o ochronie prywatności komunikacji, ustawę o zwalczaniu terroryzmu do celów ochrony obywateli i bezpieczeństwa publicznego lub ustawę o działalności telekomunikacyjnej. Ponadto zbieranie i dalsze przetwarzanie danych osobowych musi być zgodne z wymogami PIPA. Pod tym względem art. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA stanowi, że rozdziały III-VII nie mają zastosowania do danych osobowych zbieranych lub żądanych do celów przeprowadzenia analizy informacji związanych z bezpieczeństwem narodowym. Dlatego też ten częściowy wyjątek ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego. Jednocześnie rozdział I (Przepisy ogólne), rozdział II (Ustanowienie polityki ochrony danych osobowych itp.), rozdział VIII (Powództwo zbiorowe w sprawie naruszenia przepisów o ochronie danych), rozdział IX (Przepisy uzupełniające) oraz rozdział X (Przepisy dotyczące kar) PIPA mają zastosowanie do przetwarzania takich danych osobowych. Odnosi się to do ogólnych zasad ochrony danych określonych w art. 3 (Zasady ochrony danych osobowych) oraz praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA (Prawa osób, których dane dotyczą). Ponadto art. 58 ust. 4 PIPA stanowi, że informacje takie należy przetwarzać w minimalnym zakresie wymaganym do osiągnięcia zamierzonego celu oraz przez możliwie najkrótszy okres; w przepisie tym wymaga się także wprowadzenia przez administratora danych osobowych środków niezbędnych do zapewnienia bezpiecznego zarządzania danymi i właściwego przetwarzania, takich jak zabezpieczenia techniczne, zarządcze i fizyczne, jak również środków służących odpowiedniemu rozpatrywaniu indywidualnych skarg. Ponadto zastosowanie mają przepisy regulujące obowiązki i uprawnienia PIPC (w tym art. 60-65 PIPA w sprawie rozpatrywania skarg oraz przyjmowania zaleceń i działań naprawczych), jak również przepisy w sprawie administracyjnych kar pieniężnych i sankcji karnych (art. 70 i nast. PIPA). Zgodnie z art. 7-8 ust. 1 pkt 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 1 pkt 5 PIPA te uprawnienia dochodzeniowe i naprawcze, również wówczas, gdy są wykonywane w kontekście rozpatrywania skarg, obejmują także ewentualne naruszenia przepisów ustaw szczególnych ustanawiających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, takich jak ustawy dotyczące bezpieczeństwa narodowego. Biorąc pod uwagę wymogi przewidziane w art. 3 ust. 1 PIPA dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego zbierania danych osobowych, każde takie naruszenie stanowi naruszenie "niniejszej ustawy" w rozumieniu art. 63 i 64, co pozwala PIPC na przeprowadzenie dochodzenia i podjęcie działań naprawczych (11). Wykonywanie tych uprawnień przez PIPC uzupełnia uprawnienia Krajowej Komisji Praw Człowieka przewidziane w ustawie o Komisji Praw Człowieka, ale ich nie zastępuje. Stosowanie podstawowych zasad, praw i obowiązków wynikających z PIPA do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego odzwierciedla gwarancje zapisane w konstytucji odnoszące się do ochrony prawa osoby fizycznej do kontrolowania własnych danych osobowych. Jak uznał Trybunał Konstytucyjny, obejmuje to prawo osoby fizycznej (12)"do osobistego decydowania o tym, kiedy, komu lub przez kogo oraz w jakim zakresie będą ujawniane lub wykorzystywane jej dane osobiste. Jest to prawo podstawowe (13), […] istniejące w celu ochrony osobistej wolności podejmowania decyzji przed zagrożeniami wynikającymi z rozszerzenia funkcji państwa i rozwoju technologii informacyjno-komunikacyjnych". Wszelkie ograniczenia tego prawa, np. jeśli są niezbędne do zapewnienia ochrony bezpieczeństwa narodowego, wymagają wyważenia praw i interesów osoby fizycznej względem istotnego interesu publicznego i nie mogą naruszać istoty tego prawa (art. 37 ust. 2 konstytucji). W związku z tym, przetwarzając dane osobowe do celów bezpieczeństwa narodowego, administrator (np. NIS) m.in.: 1) określa wyraźnie cele przetwarzania danych osobowych i zbiera dane osobowe uczciwie i zgodnie z prawem, w minimalnym zakresie, jaki jest niezbędny do osiągnięcia tych celów (art. 3 ust. 1 PIPA); w szczególności administrator zbiera i przetwarza dalej dane osobowe na potrzeby wywiązania się z obowiązków przewidzianych w odpowiednich ustawach, takich jak ustawa o Narodowej Służbie Wywiadu; 2) przetwarza dane osobowe w minimalnym zakresie i przez możliwie najkrótszy okres, jakie są niezbędne do osiągnięcia zamierzonego celu (art. 58 ust. 4 PIPA); po osiągnięciu celu przetwarzania administrator nieodwracalnie niszczy dane osobowe, chyba że w stosownym akcie prawnym przewidziano w sposób szczególny ich dalsze zatrzymywanie, w którym to przypadku odnośne dane osobowe są przechowywane i zarządzane osobno od innych danych osobowych, nie mogą być wykorzystywane do innego celu niż cel przewidziany we wspomnianym akcie prawnym, a po upływie okresu zatrzymywania muszą zostać zniszczone; 3) przetwarza dane osobowe w odpowiedni sposób niezbędny do osiągnięcia celów, do których dane te są przetwarzane, i nie wykorzystuje ich w sposób wykraczający poza te cele (art. 3 ust. 2 PIPA); 4) zapewnia, aby dane osobowe były prawidłowe, kompletne i aktualne w zakresie niezbędnym do celów, w których dane te są przetwarzane (art. 3 ust. 3 PIPA); 5) zarządza danymi osobowymi w sposób bezpieczny i zgodny m.in. z metodami i rodzajami przetwarzania danych osobowych, z uwzględnieniem możliwości naruszenia praw osób, których dane dotyczą, oraz wagi odnośnych zagrożeń (art. 3 ust. 4 PIPA); 6) podaje do wiadomości publicznej swoją politykę prywatności oraz inne kwestie związane z przetwarzaniem danych osobowych (art. 3 ust. 5 PIPA); 7) przetwarza dane osobowe w taki sposób, aby zminimalizować możliwość naruszenia prywatności osoby, której dane dotyczą (art. 3 ust. 6 PIPA).

(ii)

Zgodnie z art. 58 ust. 4 PIPA administrator (np. organy posiadające kompetencje w zakresie bezpieczeństwa narodowego, takie jak NIS) podejmuje wszelkie niezbędne kroki, takie jak wdrożenie zabezpieczeń technicznych, zarządczych i fizycznych, aby zapewnić zgodność z tymi zasadami oraz odpowiednie przetwarzanie danych osobowych. Może to obejmować np. szczególne działania mające na celu zapewnienie bezpieczeństwa danych osobowych, takie jak ograniczenia dostępu do danych osobowych, kontrola dostępu, logi, zapewnianie pracownikom dedykowanych szkoleń w zakresie m.in. obchodzenia się z danymi osobowymi. Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 5 i ust. 4 PIPA, osoby, których dane dotyczą, mają m.in. następujące prawa w odniesieniu do danych osobowych przetwarzanych do celów bezpieczeństwa narodowego: 1) prawo do uzyskania potwierdzenia, czy ich dane osobowe są przetwarzane, jak również do uzyskania informacji na temat ich przetwarzania oraz dostępu do tych danych, w tym prawo do przekazania kopii (art. 4 ust. 1 i 3 PIPA); 2) prawo do zawieszenia przetwarzania oraz do korekty, usunięcia i zniszczenia danych osobowych (art. 4 ust. 4 PIPA).

(iii)

W celu skorzystania z tych praw osoba, której dane dotyczą, może złożyć wniosek bezpośrednio do administratora lub za pośrednictwem Komisji Ochrony Danych Osobowych, a także może upoważnić swojego przedstawiciela do złożenia takiego wniosku. W przypadku złożenia wniosku przez osobę, której dane dotyczą, administrator przyznaje stosowne prawo bezzwłocznie; administrator może jednak opóźnić przyznanie takiego prawa, ograniczyć je lub odmówić jego przyznania, jeżeli jest to określone szczegółowo w innych ustawach lub niezbędne do zapewnienia zgodności z takimi ustawami tak długo oraz w takim zakresie, w jakim jest to konieczne i proporcjonalne do ochrony ważnego celu leżącego w interesie publicznym (na przykład tak długo oraz w takim zakresie, w jakim przyznanie tego prawa stanowiłoby zagrożenie dla trwającego postępowania przygotowawczego lub bezpieczeństwa narodowego), lub w przypadku gdy przyznanie tego prawa może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej lub nieuzasadnione naruszenie interesów majątkowych i innych interesów strony trzeciej. W przypadku odrzucenia lub ograniczenia wniosku administrator bezzwłocznie zawiadamia osobę, której dane dotyczą, o powodach takiego odrzucenia lub ograniczenia. Administrator opracowuje metodę i procedurę, aby umożliwić osobom, których dane dotyczą, składanie wniosków oraz podawania informacji na temat tych wniosków do wiadomości osób, których dane dotyczą. Ponadto zgodnie z art. 58 ust. 4 PIPA (wymóg zapewnienia właściwego rozpatrywania skarg indywidualnych) oraz art. 4 ust. 5 PIPA (prawo do odpowiedniego środka dochodzenia roszczeń, w drodze szybkiej i sprawiedliwej procedury, z tytułu wszelkich szkód wynikających z przetwarzania danych osobowych) osoby, których dane dotyczą, mają prawo do dochodzenia roszczeń. Obejmuje to prawo do zgłoszenia domniemanego naruszenia do centrum zgłaszania naruszeń danych osobowych (zgodnie z art. 62 ust. 3 PIPA), wniesienia skargi do PIPC na podstawie art. 62 PIPA w sprawie jakiegokolwiek naruszenia praw lub interesów dotyczących danych osobowych osoby fizycznej oraz do zaskarżenia decyzji lub bezczynności PIPC do sądu na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. Ponadto osoby, których dane dotyczą, mogą dochodzić roszczeń na drodze sądowej na mocy ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym, jeżeli ich prawa lub interesy zostały naruszone w wyniku decyzji administratora lub zaniechania z jego strony (np. bezprawne zbieranie danych osobowych), lub uzyskać odszkodowanie na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa. Te drogi dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, takich jak naruszenia przepisów dotyczących bezpieczeństwa narodowego, jak i naruszenia PIPA. Osoba fizyczna z UE może wnieść skargę do PIPC za pośrednictwem swojego krajowego organu ochrony danych, a PIPC powiadomi tę osobę fizyczną za pośrednictwem jej krajowego organu ochrony danych o zakończeniu dochodzenia i, w stosownych przypadkach, o zastosowanych działaniach naprawczych.

---

(1) Zgodnie z art. 14 ustawy o ochronie danych osobowych rząd Korei jest uprawniony do ustanowienia polityki mającej na celu zwiększenie stopnia ochrony danych osobowych w otoczeniu międzynarodowym i zapobieganie naruszaniu praw osób, których dane dotyczą, w związku z transgranicznym przekazywaniem danych osobowych.

(2) Do końca okresu przejściowego wykaz ten obejmuje również Zjednoczone Królestwo, zgodnie z art. 126, 127 i 132 Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (2019/C 384 I/01).

(3) Ponieważ przepisy te określają ogólne zasady, które mają zastosowanie do każdego przetwarzania danych osobowych, w tym do przypadków, w których takie przetwarzanie jest szczegółowo uregulowane innymi ustawami, wyjaśnienia zawarte w niniejszym punkcie mają zastosowanie także do przypadków, w których dane osobowe są przetwarzane na podstawie innych przepisów (zob. np. art. 15 ust. 1 ustawy o informacjach kredytowych, która odnosi się szczegółowo do tych przepisów).

(4) Usługodawcy świadczący usługi informacyjne i komunikacyjne podlegają wyłącznie art. 18 ust. 2 pkt 1 i 2. Pkt 5-9 mają zastosowanie wyłącznie do instytucji publicznych.

(5) Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 2 PIPA ma to również zastosowanie w przypadku przekazania danych osobowych stronom trzecim za granicę na podstawie przepisów zawartych w innych ustawach (np. w ustawie o informacjach kredytowych).

(6) Obowiązki, o których mowa w pkt (i), (ii) oraz (iii), mają jednakowe zastosowanie, jeżeli administrator, który otrzymuje dane osobowe z UE na podstawie decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony, przetwarza takie dane na podstawie innych ustaw, jak np. na podstawie ustawy o informacjach kredytowych.

(7) Podobnie wyjątek z art. 40-3 ustawy o informacjach kredytowych ma zastosowanie wyłącznie do przetwarzania spseudonimizowanych informacji kredytowych do celów statystycznych, do celów badań naukowych i do celów archiwalnych.

(8) (Orzeczenie Sądu Najwyższego 97Da10215,10222 z dnia 26 stycznia 1999 r.) Ujawnienie za pośrednictwem mediów okoliczności faktycznych w sprawie karnej dotyczących oskarżonego może spowodować niemożliwą do naprawienia szkodę wywołującą negatywne skutki dla cielesnej i psychicznej kondycji nie tylko pokrzywdzonego, tj. powoda, ale także osób w jego otoczeniu, w tym rodzin.

(9) (Orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2006Na92006 z dnia 16 stycznia 2008 r.) Publikacja szkalującego artykułu może wyrządzić poważną, niemożliwą do naprawienia szkodę na osobie.

(10) Te same zasady, które określono w pkt (ii), mają zastosowanie do art. 45-4 ustawy o informacjach kredytowych.

(11) Więcej informacji na temat działań naprawczych zgodnych z art. 64 można znaleźć w pkt 5 powyżej.

(12) Wyrok Trybunału Konstytucyjnego, 99HunMa513, 2004HunMa190, z dnia 26 maja 2005 r.

(13) Wyrok Trybunału Konstytucyjnego, 2003HunMa282, z dnia 21 lipca 2005 r.

---

ZAŁĄCZNIK II

18 maja 2021 r.

Jego Ekscelencja Didier Reynders, komisarz do spraw wymiaru sprawiedliwości Komisji Europejskiej

Szanowny Panie Komisarzu!

Z zadowoleniem przyjmuję konstruktywną dyskusję między Koreą a Komisją Europejską w celu stworzenia ram przekazywania danych osobowych między UE a Koreą.

Na wniosek Komisji Europejskiej skierowany do rządu Korei przesyłam w załączeniu dokument zawierający przegląd ram prawnych dotyczących dostępu rządu Korei do informacji.

Niniejszy dokument dotyczy wielu koreańskich ministerstw i agencji rządowych; jeżeli chodzi o treść dokumentu, właściwe ministerstwa i agencje (Komisja Ochrony Danych Osobowych, Ministerstwo Sprawiedliwości, Narodowa Służba Wywiadu, Krajowa Komisja Praw Człowieka Korei, Krajowe Centrum Zwalczania Terroryzmu, koreańska jednostka analityki finansowej) odpowiadają za poszczególne obszary wchodzące w zakres ich kompetencji. Właściwe ministerstwa i agencje oraz osoby, które podpisały w ich imieniu dokument, wymieniono poniżej.

Komisja Ochrony Informacji Osobowych przyjmuje wszelkie zapytania dotyczące tego dokumentu oraz będzie koordynować niezbędne odpowiedzi właściwych ministerstw i agencji.

Mam nadzieję, że dokument ten pomoże Komisji Europejskiej w podjęciu decyzji.

Doceniam Pana wielki wkład w tę problematykę.

Z wyrazami szacunku

L0442022PL110120211217PL0001.00036919022Ramy zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów dotyczących bezpieczeństwa narodowegoPoniższy dokument zawiera przegląd ram prawnych w zakresie zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów bezpieczeństwa narodowego (które to zbieranie i wykorzystywanie danych zwane jest dalej dostępem rządowym), w szczególności w odniesieniu do dostępnych podstaw prawnych, obowiązujących warunków (ograniczeń) i zabezpieczeń, a także niezależnego nadzoru i możliwości indywidualnego dochodzenia roszczeń.1.OGÓLNE ZASADY PRAWNE REGULUJĄCE DOSTĘP RZĄDOWY1.1.Ramy konstytucyjneKonstytucja Republiki Korei określa ogólne prawo do prywatności (art. 17) oraz szczególne prawo do prywatności korespondencji (art. 18). Zagwarantowanie tych praw podstawowych jest obowiązkiem państwaArt. 10 konstytucji Republiki Korei ogłoszonej w dniu 17 lipca 1948 r. (zwanej dalej konstytucją).. Ponadto konstytucja stanowi, że prawa i wolności obywateli mogą zostać ograniczone przez prawo wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne ze względów bezpieczeństwa narodowego lub utrzymania porządku publicznego leżącego w interesie publicznymArt. 37 ust. 2 konstytucji.. Nawet jeżeli takie ograniczenia są nakładane, nie mogą one naruszać istoty wolności ani prawaArt. 37 ust. 2 konstytucji.. Sądy koreańskie stosowały te przepisy w sprawach dotyczących ingerencji rządu w prywatność. Na przykład Sąd Najwyższy uznał, że monitorowanie osób cywilnych narusza prawo podstawowe - prawo do prywatności - podkreślając, że obywatele mają prawo do samostanowienia w zakresie danych osobowychOrzeczenie Sądu Najwyższego Korei nr 96DA42789 z dnia 24 lipca 1998 r.. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prywatność jest prawem podstawowym, które zapewnia ochronę przed ingerencją państwa w prywatne życie obywateli i jego obserwacją przez państwoOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2002Hun-Ma51 z dnia 30 października 2003 r. Podobnie w orzeczeniu 99Hun-Ma513 i 2004Hun-Ma190 (wersja skonsolidowana) z dnia 26 maja 2005 r. Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że prawo do kontrolowania własnych danych osobowych jest prawem osoby, której dane dotyczą, do osobistego decydowania o tym, kiedy, komu, przez kogo i w jakim zakresie informacje o niej zostaną ujawnione lub kiedy, do czyich celów, przez kogo i w jakim zakresie zostaną wykorzystane. Jest to prawo podstawowe, chociaż nie zostało określone w konstytucji, istniejące w celu ochrony osobistej wolności podejmowania decyzji przed zagrożeniami wynikającymi z rozszerzenia funkcji państwa i rozwoju technologii informacyjno-komunikacyjnych..Konstytucja Korei zapewnia ponadto, że nikt nie może zostać aresztowany, zatrzymany, przeszukany, przesłuchany lub że nikomu nie można zająć przedmiotów, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustawieArt. 12 ust. 1 zdanie pierwsze konstytucji.. Ponadto przeszukań i zajęć można dokonać wyłącznie na podstawie nakazu wydanego przez sędziego na wniosek prokuratora i z poszanowaniem sprawiedliwości proceduralnejArt. 16 i art. 12 ust. 3 konstytucji.. W wyjątkowych okolicznościach, tj. jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została ujęta podczas popełniania przestępstwa (flagrante delicto) lub jeżeli istnieje ryzyko, że osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej trzech lat może zbiec lub zniszczyć dowody, organy śledcze mogą dokonać przeszukania lub zajęcia bez nakazu, w którym to przypadku muszą wystąpić o nakaz ex postArt. 12 ust. 3 konstytucji.. Te ogólne zasady zostały szerzej omówione w ustawach szczegółowych dotyczących postępowania karnego i ochrony komunikacji (zob. dokładny przegląd poniżej).Jeżeli chodzi o cudzoziemców, konstytucja stanowi, że ich status jest zagwarantowany zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego i postanowieniami traktatówArt. 6 ust. 2 konstytucji.. Kilka umów międzynarodowych, których Korea jest stroną, takich jak Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (art. 17), Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych (art. 22) oraz Konwencja o prawach dziecka (art. 16), zapewnia prawo do prywatności. Co więcej, chociaż co do zasady konstytucja odnosi się do praw obywateli, Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prawa podstawowe przysługują również cudzoziemcomOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 93Hun-MA120 z dnia 29 grudnia 1994 r. Zob. również np. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2014Hun-Ma346 (z dnia 31 maja 2018 r.), w którym Trybunał stwierdził, że konstytucyjne prawo obywatela Sudanu przetrzymywanego na lotnisku w celu uzyskania pomocy prawnej zostało naruszone. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny uznał, że swoboda wyboru legalnego miejsca pracy jest ściśle związana z prawem do poszukiwania szczęścia oraz godności i wartości człowieka, a zatem nie jest zastrzeżona wyłącznie dla obywateli, ale może być zapewniona również cudzoziemcom legalnie zatrudnionym w Republice Korei (orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2007Hun-Ma1083 z dnia 29 września 2011 r.).. W szczególności Trybunał stwierdził, że ochrona godności i wartości osoby jako istoty ludzkiej, jak również prawo do dążenia do szczęścia są prawami każdej istoty ludzkiej, a nie tylko obywateliOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa494 z dnia 29 listopada 2001 r.. Ponadto Trybunał wyjaśnił, że prawo do kontrolowania informacji o sobie jest uznawane za prawo podstawowe, wywodzące się z prawa do godności i poszukiwania szczęścia oraz prawa do życia prywatnegoZob. na przykład orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HunMa513.. Mimo że orzecznictwo dotychczas nie odnosiło się konkretnie do prawa do prywatności osób niebędących obywatelami Korei, wśród naukowców powszechnie przyjmuje się, że art. 12-22 konstytucji (które obejmują prawo do prywatności oraz wolność osobistą) określają prawa istoty ludzkiej.Ponadto konstytucja przewiduje także prawo dochodzenia sprawiedliwego odszkodowania od organów publicznychArt. 29 ust. 1 konstytucji.. Co więcej, zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym, każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału KonstytucyjnegoArt. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym..1.2.Ogólne przepisy o ochronie danychOgólna ustawa o ochronie danych w Republice Korei, ustawa o ochronie danych osobowych (zwana dalej PIPA, od ang. Personal Information Protection Act), ma zastosowanie zarówno do sektora prywatnego, jak i do sektora publicznego. Jeżeli chodzi o organy publiczne, w PIPA odniesiono się w szczególności do obowiązku kształtowania polityki w celu zapobiegania nadużywaniu i niewłaściwemu wykorzystywaniu danych osobowych, jawnemu nadzorowi i śledzeniu itp. oraz wzmocnienia godności istot ludzkich i prywatności osób fizycznychArt. 5 ust. 1 PIPA..Przetwarzanie danych osobowych do celów ścigania przestępstw podlega wszystkim wymogom przewidzianym w PIPA. Oznacza to na przykład, że organy ścigania muszą przestrzegać obowiązków dotyczących przetwarzania danych zgodnie z prawem, tj. stosować jedną z podstaw prawnych wymienionych w PIPA w odniesieniu do zbierania, wykorzystywania lub przekazywania danych osobowych (art. 15-18 PIPA), jak również zasady ograniczenia celu (art. 3 ust. 1, 2 PIPA), proporcjonalności/minimalizacji danych (art. 3 ust. 1 i 6 PIPA), ograniczonego zatrzymywania danych (art. 21 PIPA), bezpieczeństwa danych, w tym powiadamiania o naruszeniu ochrony danych (art. 3 ust. 4, art. 29 i 34 PIPA) oraz przejrzystości (art. 3 ust. 1 i 5, art. 20, 30 i 32 PIPA). Do informacji szczególnie chronionych mają zastosowanie szczególne zabezpieczenia (art. 23 PIPA). Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 5 i art. 4 PIPA oraz art. od 35 do 39-2 PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa w zakresie dostępu, korekty, usunięcia i zawieszenia wobec organów ścigania.Chociaż PIPA jest w związku z tym w pełni stosowana do przetwarzania danych osobowych do celów ścigania przestępstw, to przewiduje ona wyjątek, gdy dane osobowe są przetwarzane do celów bezpieczeństwa narodowego. Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA art. 15-50 PIPA nie mają zastosowania do danych osobowych zbieranych lub żądanych do celów przeprowadzenia analizy informacji związanych z bezpieczeństwem narodowymArt. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA.. Natomiast rozdział I (Przepisy ogólne), rozdział II (Ustanowienie polityki ochrony danych osobowych itp.), rozdział VIII (Powództwo zbiorowe w sprawie naruszenia przepisów o ochronie danych), rozdział IX (Przepisy uzupełniające) oraz rozdział X (Przepisy dotyczące kar) ustawy PIPA nadal mają zastosowanie. Odnosi się to do ogólnych zasad ochrony danych określonych w art. 3 (Zasady ochrony danych osobowych) oraz praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA (Prawa osób, których dane dotyczą). Oznacza to, że główne zasady i prawa są zapewnione również w tym obszarze. Ponadto art. 58 ust. 4 PIPA stanowi, że informacje takie należy przetwarzać w minimalnym zakresie wymaganym do osiągnięcia zamierzonego celu oraz przez możliwie najkrótszy okres; w przepisie tym wymaga się także wprowadzenia przez administratora danych osobowych środków niezbędnych do zapewnienia bezpiecznego zarządzania danymi i właściwego przetwarzania, takich jak zabezpieczenia techniczne, zarządcze i fizyczne, jak również środków służących odpowiedniemu rozpatrywaniu indywidualnych skarg.W zawiadomieniu nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych Komisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej PIPC, od ang. Personal Information Protection Commission) sprecyzowała, w jaki sposób PIPA ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego w świetle wspomnianego częściowego wyłączeniaZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 6.. Dotyczy to w szczególności praw osób fizycznych (do dostępu, sprostowania, zawieszenia i usunięcia) oraz podstaw i granic ich ewentualnego ograniczenia. Zgodnie z powiadomieniem stosowanie podstawowych zasad, praw i obowiązków wynikających z PIPA do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego odzwierciedla gwarancje przewidziane w konstytucji odnoszące się do ochrony prawa osoby fizycznej do kontrolowania własnych danych osobowych. Wszelkie ograniczenia tego prawa, np. jeśli są niezbędne do zapewnienia ochrony bezpieczeństwa narodowego, wymagają wyważenia praw i interesów osoby fizycznej względem istotnego interesu publicznego i nie mogą naruszać istoty tego prawa (art. 37 ust. 2 konstytucji).2.DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW ŚCIGANIA PRZESTĘPSTW2.1.Właściwe organy publiczne w obszarze ścigania przestępstwNa podstawie ustawy o postępowaniu karnym (zwanej dalej CPA, od ang. Criminal Procedure Act), ustawy o ochronie prywatności komunikacji (zwanej dalej CPPA, od ang. Communications Privacy Protection Act) oraz ustawy o działalności telekomunikacyjnej (zwanej dalej TBA, od ang. Telecommunications Business Act) policja, prokuratura i sądy mogą zbierać dane osobowe do celów ścigania przestępstw. W zakresie, w jakim w ustawie o Narodowej Służbie Wywiadu nadano te uprawnienia także Narodowej Służbie Wywiadu (zwanej dalej NIS, od ang. National Intelligence Service), musi ona przestrzegać wyżej wymienionych ustawZob. art. 3 ustawy o NIS (ustawa nr 12948), który odnosi się do postępowań przygotowawczych w sprawie niektórych przestępstw, takich jak rewolucja, zamieszki i przestępstwa związane z bezpieczeństwem narodowym (np. szpiegostwo). W takim kontekście zastosowanie miałyby przewidziane w CPA procedury dotyczące przeszukania i zajęcia, natomiast CPPA regulowałaby zbieranie danych dotyczących komunikacji (zob. część 3 poświęcona przepisom w zakresie dostępu do informacji dotyczących komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego).. Ponadto ustawa o zgłaszaniu i wykorzystywaniu określonych informacji o transakcjach finansowych (ang. Act on Reporting and Using Specified Financial Transaction Information, zwana dalej ARUSFTI) zapewnia instytucjom finansowym podstawę prawną do ujawniania informacji koreańskiej jednostce analityki finansowej (ang. Korea Financial Intelligence Unit, zwana dalej KOFIU) w celu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Ta wyspecjalizowana agencja może z kolei udostępnić takie informacje organom ścigania. Te obowiązki w zakresie ujawniania informacji mają jednak zastosowanie wyłącznie do administratorów danych przetwarzających informacje dotyczące kredytów osobistych na podstawie ustawy o informacjach kredytowych i podlegają nadzorowi Komisji Usług Finansowych. Ponieważ przetwarzanie informacji dotyczących kredytów osobistych przez takich administratorów jest wyłączone z zakresu decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony, ograniczenia i zabezpieczenia, które mają zastosowanie na mocy ARUSFTI, nie zostały szczegółowo opisane w niniejszym dokumencie.2.2.Podstawa prawna i ograniczeniaCPA (zob. 2.2.1), CPPA (zob. 2.2.2) oraz ustawa o działalności telekomunikacyjnej (zob. 2.2.3) stanowią podstawy prawne zbierania danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw oraz określają mające zastosowanie ograniczenia i zabezpieczenia.2.2.1.Przeszukanie i zajęcie2.2.1.1.Podstawa prawnaProkuratorzy i wyżsi funkcjonariusze policji sądowej mogą przeprowadzać oględziny przedmiotów, przeszukiwać osoby lub zajmować przedmioty wyłącznie wówczas, gdy 1) dana osoba jest podejrzana o popełnienie przestępstwa (osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa); 2) jest to niezbędne do celów postępowania przygotowawczego oraz 3) przedmioty, które mają zostać poddane oględzinom, osoby, które mają zostać przeszukane, oraz wszelkie zajęte przedmioty uznaje się za mające związek ze sprawąArt. 215 ust. 1 i 2 CPA.. Podobnie sądy mogą dokonywać przeszukań i zajmować wszelkie przedmioty, które zostaną wykorzystane jako dowody lub podlegają konfiskacie, o ile takie przedmioty lub osoby uważa się za związane z konkretną sprawąArt. 106 ust. 1, art. 107 i 109 CPA..2.2.1.2.Ograniczenia i zabezpieczeniaOgólnym obowiązkiem prokuratorów i funkcjonariuszy policji sądowej jest przestrzeganie praw człowieka przysługujących osobie podejrzanej o popełnienie przestępstwa, jak również wszystkim innym zainteresowanym osobomArt. 198 ust. 2 CPA.. Ponadto środki przymusu służące osiągnięciu celu postępowania przygotowawczego można zastosować jedynie w przypadkach wyraźnie przewidzianych w CPA i w najmniejszym niezbędnym zakresieArt. 199 ust. 1 CPA..Funkcjonariusze policji lub prokuratorzy mogą przeprowadzać przeszukania, oględziny lub zajęcia w ramach postępowania przygotowawczego wyłącznie na podstawie nakazu sądowegoArt. 215 ust. 1 i 2 CPA.. Organ składający wniosek o wydanie nakazu musi przedłożyć materiały uzasadniające podejrzenie, że osoba fizyczna popełniła przestępstwo, że przeszukanie, oględziny lub zajęcie są konieczne oraz że istnieją stosowne przedmioty, które mają zostać zajęteArt. 108 ust. 1 rozporządzenia w sprawie postępowania karnego.. Jeżeli chodzi o nakaz, musi on zawierać między innymi imiona i nazwiska osób podejrzanych oraz określenie rodzaju przestępstwa; wskazanie miejsca, osoby lub przedmiotów, które mają zostać przeszukane, lub przedmiotów, które mają zostać zajęte; datę wystawienia oraz okres obowiązywaniaArt. 114 ust. 1 CPA w związku z art. 219 CPA.. Podobnie, jeżeli w ramach toczącego się postępowania sądowego przeszukania i zajęcia dokonywane są poza jawnym posiedzeniem sądu, należy uprzednio uzyskać nakaz sądowyArt. 113 CPA.. Osobę, której dotyczy nakaz, i jej obrońcę powiadamia się z wyprzedzeniem o przeszukaniu lub zajęciu i mogą być oni obecni podczas wykonywania nakazuArt. 121 i 122 CPA..Przy przeprowadzaniu przeszukania lub zajęcia, gdy przedmiotem przeszukania jest dysk komputerowy lub inny nośnik danych, co do zasady zajęte zostają wyłącznie same dane (skopiowane lub wydrukowane), a nie cały nośnikArt. 106 ust. 3 CPA.. Sam nośnik danych może zostać zajęty wyłącznie wówczas, gdy uznano, że wyodrębnione wydrukowanie lub skopiowanie wymaganych danych jest niemożliwe, lub gdy uznano, że nie można zrealizować celu przeszukania w inny sposóbArt. 106 ust. 3 CPA.. Osoba, której dotyczy zajęcie, musi być niezwłocznie o nim powiadomionaArt. 219 CPA w związku z art. 106 ust. 4 CPA.. CPA nie przewiduje żadnych wyjątków od tego wymogu powiadomienia.Przeszukania, oględziny i zajęcia bez nakazu mogą odbyć się jedynie w nielicznych sytuacjach. Po pierwsze, ma to miejsce w przypadku, gdy uzyskanie nakazu jest niemożliwe ze względu na pilny charakter sprawy na miejscu popełnienia przestępstwaArt. 216 ust. 3 CPA.. Następnie należy jednak niezwłocznie uzyskać nakazArt. 216 ust. 3 CPA.. Po drugie, przeszukania i oględziny bez nakazu można przeprowadzić in loco, jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została aresztowana lub zatrzymanaArt. 216 ust. 1 i 2 CPA.. Ponadto prokurator lub wyższy funkcjonariusz policji sądowej może zająć przedmiot bez nakazu, w przypadku gdy został on porzucony przez podejrzanego o popełnienie przestępstwa lub osobę trzecią bądź dobrowolnie przekazanyArt. 218 CPA. Jeżeli chodzi o dane osobowe, dotyczy to jedynie ich dobrowolnego udostępnienia przez samą zainteresowaną osobę, a nie przez administratora danych osobowych przechowującego takie dane (co wymagałoby określonej podstawy prawnej zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych). Dobrowolnie okazane przedmioty są dopuszczane jako dowód w postępowaniu sądowym wyłącznie wówczas, gdy nie ma zasadnych wątpliwości co do dobrowolnego charakteru ujawnienia, a wykazanie tego faktu należy do prokuratora. Zob. orzeczenie Sądu Najwyższego 2013Do11233 z dnia 10 marca 2016 r..Dowody pozyskane z naruszeniem CPA będą uznane za niedopuszczalneArt. 308-2 CPA.. Ponadto kodeks karny stanowi, że niezgodne z prawem przeszukanie osób lub miejsca ich zamieszkania, strzeżonego budynku, obiektu, samochodu, statku, samolotu lub zajmowanego pomieszczenia podlega karze pozbawienia wolności do lat trzechArt. 321 kodeksu karnego.. Przepis ten ma zatem zastosowanie również w przypadku zajęcia przedmiotów, takich jak urządzenia do przechowywania danych, podczas niezgodnego z prawem przeszukania.2.2.2.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji2.2.2.1.Podstawa prawnaZbieranie informacji dotyczących komunikacji reguluje specjalna ustawa - CPPA. W szczególności CPPA określa powszechny zakaz cenzurowania poczty, zakładania podsłuchu w sieciach telekomunikacyjnych, udostępniania danych potwierdzających komunikację, nagrywania lub podsłuchiwania rozmów, które nie są upubliczniane, między innymi osobami, z wyjątkiem przypadków, gdy podstawą jest CPA, CPPA lub ustawa o sądach wojskowychArt. 3 CPPA. Co do zasady ustawa o sądach wojskowych reguluje zbieranie informacji na temat personelu wojskowego i może mieć zastosowanie do osób cywilnych wyłącznie w ograniczonej liczbie przypadków (postępowanie może zostać wszczęte przed sądem wojskowym np. jeżeli personel wojskowy i osoby cywilne popełniłyby wspólnie przestępstwo lub jeżeli osoba fizyczna popełniłaby przestępstwo przeciwko wojsku, zob. art. 2 ustawy o sądach wojskowych). Przepisy ogólne regulujące przeszukanie i zajęcie są podobne do przepisów ustanowionych w CPA, zob. np. art. 146-149 i 153-156 ustawy o sądach wojskowych. Na przykład korespondencję pocztową można zbierać wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego i na podstawie nakazu sądu wojskowego. W zakresie, w jakim zbierane byłyby dane z łączności elektronicznej, zastosowanie mają ograniczenia i zabezpieczenia przewidziane w CPPA.. Termin komunikacja w rozumieniu CPPA obejmuje zarówno pocztę tradycyjną, jak i telekomunikacjęArt. 2 ust. 1 CPPA, tj. przekazywanie lub odbiór wszelkiego rodzaju dźwięków, słów, symboli lub obrazów za pomocą sieci przewodowej, bezprzewodowej, kabla światłowodowego lub innego systemu elektromagnetycznego, w tym telefonu, poczty elektronicznej, usług informacji o członkach, faksów i przywoływania drogą radiową.. W tym zakresie w CPPA rozróżnia się środki ograniczające komunikacjęArt. 2 ust. 7 i art. 3 ust. 2 CPPA. i zbieranie danych potwierdzających komunikację.Pojęcie środków ograniczających komunikację obejmuje cenzurę, tj. zbieranie treści pochodzących z poczty tradycyjnej, a także podsłuch, czyli bezpośrednie przechwytywanie (pozyskiwanie lub nagrywanie) treści przekazów telekomunikacyjnychCenzurę zdefiniowano jako otwieranie poczty bez zgody zainteresowanej strony lub zapoznawanie się z jej treścią, rejestrowanie jej lub zatrzymywanie za pomocą innych środków (art. 2 ust. 6 CPPA). Podsłuch oznacza pozyskiwanie lub rejestrowanie treści przekazów telekomunikacyjnych poprzez słuchanie dźwięków lub równoczesne czytanie słów i oglądanie symboli lub obrazów pochodzących z przekazów telekomunikacyjnych za pomocą urządzeń elektronicznych i mechanicznych bez zgody zainteresowanej strony lub zakłócanie ich przekazywania i odbioru (art. 2 ust. 7 CPPA).. Termin dane potwierdzające komunikację odnosi się do danych na temat rejestrów telekomunikacyjnych, które obejmują datę połączenia telekomunikacyjnego, czas jego rozpoczęcia i zakończenia, liczbę połączeń wychodzących i przychodzących, jak również numer abonenta drugiego rozmówcy, częstotliwość połączeń, pliki dziennika dotyczące korzystania z usług telekomunikacyjnych oraz informacje dotyczące lokalizacji (np. z wież przekaźnikowych, które odbierają sygnały)Art. 2 ust. 11 CPPA..CPPA określa ograniczenia i zabezpieczenia dotyczące zbierania obu rodzajów danych, a nieprzestrzeganie kilku z tych wymogów podlega sankcjom karnymArt. 16 i 17 CPPA. Ma to zastosowanie na przykład do zbierania danych bez nakazu, nierejestrowania, niezaprzestania zbierania danych po ustaniu sytuacji nadzwyczajnej lub nieprzekazania powiadomienia osobie, której to dotyczy..2.2.2.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji (środki ograniczające komunikację)Zbieranie treści komunikacji można stosować jedynie jako środek uzupełniający, ułatwiający prowadzenie postępowania przygotowawczego (tj. jako środek ostateczny), i należy dołożyć starań, aby zminimalizować naruszenie poufności komunikacjiArt. 3 ust. 2 CPPA.. Zgodnie z tą ogólną zasadą środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy trudno jest w inny sposób zapobiec popełnieniu przestępstwa, aresztować przestępcę lub zebrać dowodyArt. 5 ust. 1 CPPA.. Organy ścigania pozyskujące treść komunikacji muszą natychmiast zaprzestać stosowania takich środków, gdy stały dostęp nie jest już uznawany za konieczny, aby tym samym ograniczyć naruszenie prywatności komunikacji do niezbędnego minimumArt. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..Ponadto środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane jest popełnienie określonego poważnego przestępstwa wyraźnie wymienionego w CPPA, popełniane jest takie przestępstwo lub zostało ono popełnione. Są to takie przestępstwa jak powstanie, przestępstwa związane z narkotykami, przestępstwa z użyciem materiałów wybuchowych, jak również przestępstwa dotyczące bezpieczeństwa narodowego, stosunków dyplomatycznych lub baz i obiektów wojskowychArt. 5 ust. 1 CPPA.. Środek ograniczający komunikację musi być ukierunkowany na konkretne przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną lub przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną w ustalonym okresieArt. 5 ust. 2 CPPA..Nawet jeżeli wymogi te są spełnione, zbieranie danych dotyczących treści może odbywać się wyłącznie na podstawie nakazu sądowego. W szczególności prokurator może zwrócić się do sądu o wydanie zezwolenia na zbieranie danych dotyczących treści odnoszących się do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawczeArt. 6 ust. 1 CPPA.. Podobnie, funkcjonariusz policji sądowej może zwrócić się o udzielenie zezwolenia do prokuratora, który z kolei może wystąpić do sądu o wydanie nakazuArt. 6 ust. 2 CPPA.. Wniosek o wydanie nakazu musi być złożony na piśmie i zawierać określone elementy. W szczególności należy w nim określić: 1) istotne przesłanki, które uzasadniają podejrzenie, że jedno z wymienionych przestępstw jest planowane, jest popełniane lub zostało popełnione, a także wszelkie materiały pozwalające stwierdzić istnienie zasadnego podejrzenia; 2) środki ograniczające komunikację, jak również ich przedmiot, zakres, cel i okres obowiązywania; oraz 3) miejsce i sposób wykonania środkówArt. 6 ust. 4 CPPA i art. 4 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA..Jeżeli wymogi prawne są spełnione, sąd może udzielić pisemnego zezwolenia na zastosowanie środków ograniczających komunikację w odniesieniu do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawczeArt. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 8 CPPA.. W nakazie tym określa się rodzaje środków, a także ich przedmiot, zakres, okres obowiązywania oraz miejsce i sposób wykonaniaArt. 6 ust. 6 CPPA..Środki ograniczające komunikację można stosować jedynie przez okres dwóch miesięcyArt. 6 ust. 7 CPPA.. Jeżeli cel środków zostanie osiągnięty wcześniej w tym okresie, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania. Natomiast jeżeli wymagane warunki są nadal spełnione, wniosek o przedłużenie okresu obowiązywania środków ograniczających komunikację można złożyć w terminie dwóch miesięcy. Wniosek taki musi obejmować materiały wskazujące na zasadność przedłużenia obowiązywania środkówArt. 6 ust. 7 CPPA.. Okres przedłużenia nie może przekroczyć łącznie jednego roku lub trzech lat w przypadku niektórych szczególnie poważnych przestępstw (np. przestępstw związanych z rewolucją, agresją zewnętrzną, bezpieczeństwem narodowym itp.)Art. 6 ust. 8 CPPA..Organy ścigania mogą nakazać operatorom sieci komunikacyjnych udzielenie pomocy, przedstawiając im pisemne zezwolenie sąduArt. 9 ust. 2 CPPA.. Operatorzy sieci komunikacyjnych są zobowiązani do współpracy i zachowania otrzymanego zezwolenia w swojej dokumentacjiArt. 15-2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.. Mogą oni odmówić współpracy, jeżeli informacje na temat osoby, której dotyczy nakaz, wskazane w pisemnym zezwoleniu sądu (np. numer telefonu tej osoby) są niepoprawne. Ponadto w żadnym wypadku nie mogą oni ujawniać haseł używanych do celów korzystania z usług telekomunikacyjnychArt. 9 ust. 4 CPPA..Każda osoba wykonująca środki ograniczające komunikację lub zobowiązana do współpracy musi prowadzić dokumentację określającą cele tych środków, sposób i termin ich wykonania oraz objęte nimi treściArt. 9 ust. 3 CPPA.. Organy ścigania stosujące środki ograniczające komunikację również muszą prowadzić dokumentację, w której odnotowują szczegółowe informacje i osiągnięte wynikiArt. 18 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA.. Funkcjonariusze policji sądowej muszą udostępnić te informacje prokuratorowi w formie sprawozdania po zamknięciu postępowania przygotowawczegoArt. 18 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..Jeżeli prokurator wniesie akt oskarżenia w sprawie, w której zastosowano środki ograniczające komunikację, lub wyda decyzję o odmowie oskarżenia lub aresztowania danej osoby (tj. nie tylko zawieszenie ścigania karnego), musi powiadomić osobę, wobec której zastosowano środki ograniczające komunikację, o fakcie wykonania środków ograniczających komunikację, o organie wykonującym oraz o okresie wykonania. Powiadomienie takie musi być dostarczone na piśmie w terminie 30 dni od wydania decyzjiArt. 9-2 ust. 1 CPPA.. Powiadomienie można odroczyć, jeżeli mogłoby poważnie zagrozić bezpieczeństwu narodowemu lub zakłócić bezpieczeństwo publiczne i porządek publiczny lub gdyby mogło spowodować istotną szkodę dla życia i integralności cielesnej innych osóbArt. 9-2 ust. 4 CPPA.. W przypadku gdy prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej zamierza odroczyć powiadomienie, musi uzyskać zgodę szefa prokuratury okręgowejArt. 9-2 ust. 5 CPPA.. Po ustaniu podstaw do odroczenia powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni od tego momentuArt. 9-2 ust. 6 CPPA..CPPA określa również szczegółową procedurę zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych. W szczególności organy ścigania mogą pozyskiwać treść komunikacji w przypadku bezpośredniego zagrożenia planowaniem lub popełnieniem przestępstwa w ramach przestępczości zorganizowanej lub innego poważnego przestępstwa, które może bezpośrednio spowodować śmierć lub poważny uszczerbek na zdrowiu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury (opisanej powyżej)Art. 8 ust. 1 CPPA.. W takiej sytuacji nadzwyczajnej funkcjonariusz policji lub prokurator może zastosować środki ograniczające komunikację bez uprzedniego zezwolenia sądu, ale musi wystąpić o takie zezwolenie niezwłocznie po wykonaniu tych środków. Jeżeli organ ścigania nie otrzyma zezwolenia sądu w ciągu 36 godzin od chwili wykonania środków nadzwyczajnych, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania, po czym zazwyczaj następuje zniszczenie zebranych informacjiArt. 8 ust. 2 CPPA.. Funkcjonariusze policji prowadzący nadzór nadzwyczajny wykonują go pod kontrolą prokuratora lub - w przypadku gdy otrzymanie poleceń od prokuratora z wyprzedzeniem jest niemożliwe ze względu na konieczność podjęcia natychmiastowego działania - policja musi uzyskać zgodę prokuratora niezwłocznie po rozpoczęciu czynnościArt. 8 ust. 3 CPPA i art. 16 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. Przepisy dotyczące powiadomienia osoby fizycznej opisane powyżej mają zastosowanie także do zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych.Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej, przy czym organ zajmujący się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 4 CPPA.. Do wniosku do sądu o wydanie zezwolenia na zastosowanie środków nadzwyczajnych musi być dołączony dokument, w którym wskazano niezbędne środki ograniczające komunikację, objęte nimi treści, osobę, której dotyczą, zakres, okres obowiązywania, miejsce wykonania, metodę oraz wyjaśnienie, w jaki sposób odnośne środki ograniczające komunikację spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 CPPATj., że istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane lub popełniane są określone poważne przestępstwa, lub że zostały one popełnione, a zapobiegnięcie popełnieniu przestępstwa, aresztowanie przestępcy lub zebranie dowodów jest niewykonalne w inny sposób., wraz z dokumentami potwierdzającymi.W przypadkach gdy środki nadzwyczajne są wykonywane w krótkim czasie, co wyklucza otrzymanie zezwolenia sądu (np. gdy osoba podejrzana zostaje zatrzymana bezpośrednio po rozpoczęciu przechwytywania treści, które w związku z tym ustaje), szef prokuratury właściwej powiadamia sąd właściwy o zastosowaniu środka nadzwyczajnegoArt. 8 ust. 5 CPPA.. W powiadomieniu należy określić cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób zbierania, a także podstawy niezłożenia wniosku o wydanie zezwolenia przez sądArt. 8 ust. 6-7 CPPA.. Powiadomienie to umożliwia sądowi, który je otrzymał, zbadanie legalności zbierania treści i musi zostać wprowadzone do rejestru powiadomień o zastosowaniu środków nadzwyczajnych.Zgodnie z ogólnym wymogiem treść komunikacji pozyskaną w wyniku zastosowania środków ograniczających komunikację na podstawie CPPA można wykorzystać wyłącznie na potrzeby prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie konkretnych przestępstw wymienionych powyżej, ścigania ich lub zapobiegania im, w postępowaniach dyscyplinarnych dotyczących tych samych przestępstw, w celu dochodzenia roszczeń odszkodowawczych zgłoszonych przez stronę komunikacji lub gdy jest to dozwolone na mocy innych przepisówArt. 12 CPPA..Szczególne zabezpieczenia mają zastosowanie w przypadku zbierania informacji telekomunikacyjnych przesyłanych przez internetArt. 12-2 CPPA.. Informacje takie można wykorzystać jedynie do prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie poważnych przestępstw wymienionych w art. 5 ust. 1 CPPA. Aby zatrzymać informacje, należy uzyskać zgodę sądu, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikacjęProkurator lub policjant wykonujący środki ograniczające komunikację musi w ciągu 14 dni od zakończenia stosowania środków wybrać przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymane, i wystąpić do sądu o zezwolenie (funkcjonariusz policji składa wniosek do prokuratora, który następnie składa wniosek do sądu), zob. art. 12-2 ust. 1 i 2 CPPA.. Wniosek o zatrzymanie danych musi zawierać informacje na temat środków ograniczających komunikację, podsumowanie wyników zastosowania tych środków, powody zatrzymania (wraz z materiałami potwierdzającymi) oraz przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymaneArt. 12-2 ust. 3 CPPA.. W przypadku braku takiego wniosku pozyskane informacje telekomunikacyjne muszą zostać usunięte w terminie 14 dni od zakończenia stosowania środków ograniczających komunikacjęArt. 12-2 ust. 5 CPPA.. Jeżeli wniosek został odrzucony, informacje telekomunikacyjne muszą zostać zniszczone w ciągu siedmiu dniArt. 12-2 ust. 5 CPPA.. W przypadku usunięcia informacji telekomunikacyjnych w terminie siedmiu dni należy złożyć sprawozdanie w sądzie, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikację, podając powody usunięcia, jak również jego szczegóły i termin.Mówiąc ogólnie, jeżeli informacje zostały pozyskane nielegalnie za pomocą środków ograniczających komunikację, nie zostaną dopuszczone jako dowód w postępowaniu sądowym lub postępowaniu dyscyplinarnymArt. 4 CPPA.. Ponadto w CPPA ustanowiono zakaz ujawniania informacji poufnych pozyskanych w trakcie wdrażania środków ograniczających komunikację oraz wykorzystywania zdobytych informacji w celu zaszkodzenia reputacji osób podlegających tym środkom obowiązujący wszystkie osoby korzystające z tych środkówArt. 11 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..2.2.2.3.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania metadanychNa podstawie CPPA organy ścigania mogą zwracać się do operatorów telekomunikacyjnych o udostępnienie danych potwierdzających komunikację, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego lub wykonania wyrokuArt. 13 ust. 1 CPPA.. W przeciwieństwie do zbierania danych dotyczących treści możliwość zbierania danych potwierdzających komunikację nie ogranicza się do konkretnych przestępstw. Podobnie jak w przypadku danych dotyczących treści zbieranie danych potwierdzających komunikację wymaga jednak uzyskania uprzedniego pisemnego zezwolenia sądu, z zastrzeżeniem tych samych warunków, które opisano wcześniejArt. 13 i 6 CPPA.. Jeżeli ze względu na pilny charakter sprawy niemożliwe jest uzyskanie zezwolenia sądu, dane potwierdzające komunikację można zbierać bez nakazu, w którym to przypadku zezwolenie należy uzyskać niezwłocznie po złożeniu wniosku o udostępnienie danych i przekazać je dostawcy usług telekomunikacyjnychArt. 13 ust. 2 CPPA. Tak jak w przypadku pilnych środków ograniczających komunikację konieczne jest sporządzenie dokumentu określającego szczegółowe informacje o sprawie (osoba podejrzana, środki, które mają zostać zastosowane, podejrzewane przestępstwo, jak również pilny charakter sprawy). Zob. art. 37 ust. 5 dekretu wykonawczego do CPPA.. W razie nieuzyskania zezwolenia w późniejszym terminie zebrane informacje muszą zostać zniszczoneArt. 13 ust. 3 CPPA..Prokuratorzy, funkcjonariusze policji sądowej i sądy muszą prowadzić rejestr wniosków o udostępnienie danych potwierdzających komunikacjęArt. 13 ust. 5 i 6 CPPA.. Ponadto dostawcy usług telekomunikacyjnych muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z ujawniania danych potwierdzających komunikację oraz przechowywać związaną z nimi dokumentację przez siedem lat od dnia, w którym dane zostały ujawnioneArt. 13 ust. 7 CPPA..Osoby fizyczne są co do zasady powiadamiane o fakcie, że zebrano dane potwierdzające komunikacjęZob. art. 13-3 ust. 7 w związku z art. 9-2 CPPA.. Termin dokonania takiego powiadomienia zależy od okoliczności postępowania przygotowawczegoArt. 13-3 ust. 1 CPPA.. Po wydaniu postanowienia o wniesieniu aktu oskarżenia lub zaniechaniu ścigania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni. Natomiast w sytuacji zawieszenia postępowania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od wydania takiego postanowienia. W każdym razie powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od zebrania informacji.Powiadomienie można odroczyć wyłącznie w przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że może ono 1) zagrażać bezpieczeństwu narodowemu oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, 2) spowodować śmierć lub uszczerbek na zdrowiu, 3) utrudnić rzetelne postępowanie sądowe (np. prowadząc do zniszczenia dowodów lub grożenia świadkom) lub 4) zniesławić osobę podejrzaną, poszkodowanych lub inne osoby związane ze sprawą lub naruszyć ich prywatnośćArt. 13-3 ust. 2 CPPA.. Powiadomienie na podstawie jednej z wyżej wymienionych przyczyn wymaga zezwolenia dyrektora właściwej prokuratury okręgowejArt. 13-3 ust. 3 CPPA.. Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczeniaArt. 13-3 ust. 4 CPPA..Powiadomione osoby mogą złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub funkcjonariusza policji sądowej dotyczący przyczyn zbierania danych potwierdzających komunikacjęArt. 13-3 ust. 5 CPPA.. Wówczas prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej musi przedstawić uzasadnienie na piśmie w terminie 30 dni od otrzymania wniosku, chyba że ma zastosowanie jedna z wyżej wymienionych przyczyn (wyjątki odroczenia powiadomienia)Art. 13-3 ust. 6 CPPA..2.2.3.Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnychW art. 83 ust. 3 TBA dopuszczono możliwość dobrowolnego zastosowania się przez operatorów telekomunikacyjnych do wniosku (złożonego w związku z procesem sądowym w postępowaniu karnym, postępowaniem przygotowawczym lub w celu wykonania wyroku) sądu, prokuratora lub szefa organu ścigania prowadzącej o ujawnienie danych dotyczących komunikacji. W kontekście TBA dane dotyczące komunikacji obejmują imię i nazwisko, numer rejestracyjny mieszkańca, adres i numer telefonu użytkowników, terminy rozpoczęcia lub zakończenia abonamentu, jak również kody identyfikacyjne użytkowników (tj. kody używane do identyfikacji prawowitego użytkownika systemów komputerowych lub sieci komunikacyjnych)Art. 83 ust. 3 TBA.. Do celów TBA za użytkowników uważa się wyłącznie osoby fizyczne, które bezpośrednio korzystają z usług koreańskiego dostawcy telekomunikacyjnegoArt. 2 ust. 9 TBA.. W związku z tym sytuacje, w których osoby fizyczne z UE, których dane zostały przekazane do Republiki Korei, zostałyby uznane za użytkowników na podstawie TBA, będą prawdopodobnie bardzo ograniczone, ponieważ osoby te zazwyczaj nie zawarłyby bezpośredniej umowy z koreańskim operatorem telekomunikacyjnym.Wnioski o uzyskanie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA muszą być składane na piśmie i muszą zawierać uzasadnienie wniosku oraz wskazanie związku z danym użytkownikiem i zakresu danych objętych wnioskiemArt. 83 ust. 4 TBA.. Jeżeli dostarczenie pisemnego wniosku nie jest możliwe ze względu na pilny charakter sprawy, wniosek takie należy dostarczyć niezwłocznie po ustaniu przyczyny tego pilnego charakteruArt. 83 ust. 4 TBA.. Operatorzy telekomunikacyjni, którzy stosują się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, muszą zatrzymać ewidencję zawierającą rejestry wskazujące, że dane dotyczące komunikacji zostały udostępnione, jak również powiązane materiały, takie jak pisemny wniosekArt. 83 ust. 5 TBA.. Ponadto operatorzy telekomunikacyjni muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z przekazywania danych dotyczących komunikacjiArt. 83 ust. 6 TBA..Operatorzy telekomunikacyjni nie mają obowiązku stosowania się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA. Przedsiębiorca musi zatem ocenić każdy wniosek w świetle obowiązujących wymogów ochrony danych na mocy PIPA. W szczególności operator telekomunikacyjny musi wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciejArt. 18 ust. 2 PIPA.. Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotycząZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii)..W 2016 r. Sąd Najwyższy potwierdził, że dobrowolne przekazywanie danych dotyczących komunikacji przez operatorów telekomunikacyjnych bez nakazu na podstawie TBA samo w sobie nie narusza prawa użytkownika usługi telekomunikacyjnej do prywatności informacji. Jednocześnie Sąd Najwyższy wyjaśnił, że takie naruszenie miałoby miejsce, gdyby było zupełnie oczywiste, że agencja występująca z wnioskiem nadużyła swoich uprawnień, aby złożyć wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, naruszając w ten sposób interesy osoby, której te dane dotyczą, lub strony trzeciejOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 2012Da105482 z dnia 10 marca 2016 r.. Ogólnie rzecz ujmując, każdy wniosek o dobrowolne ujawnienie informacji złożony przez organ ścigania musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z koreańskiej konstytucji (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2).2.3.NadzórNadzór nad organami ścigania sprawowany jest za pomocą różnych mechanizmów stosowanych zarówno wewnętrznie, jak i przez organy zewnętrzne.2.3.1.Kontrolowanie własnej działalnościZgodnie z ustawą o audycie w sektorze publicznym organy publiczne zachęca się do powołania wewnętrznego organu ds. kontrolowania własnej działalności, którego zadaniem jest m.in. przeprowadzanie kontroli legalnościArt. 3 i 5 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Szefowie takich organów audytowych muszą mieć zagwarantowaną niezależność w możliwie największym zakresieArt. 7 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W szczególności są oni powoływani spoza danego organu (np. byli sędziowie, profesorowie) na okres od dwóch do pięciu lat i mogą zostać odwołani wyłącznie z uzasadnionych powodów (np. gdy nie są w stanie wykonywać swoich obowiązków ze względu na stan psychiczny lub fizyczny lub gdy podlegają środkom dyscyplinarnym)Art. 8-11 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Podobnie audytorzy są powoływani na podstawie szczegółowych warunków określonych w ustawieArt. 16 i nast. ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Sprawozdania z audytu mogą zawierać zalecenia lub wnioski o odszkodowanie lub dokonanie korekty, jak również nagany i zalecenia lub wnioski o zastosowanie środków dyscyplinarnychArt. 23 ust. 2 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W terminie 60 dni od zakończenia audytu są one przekazywane szefowi organu publicznego objętego audytem, a także Komisji Kontroli i Audytu (zob. pkt 2.3.2)Art. 23 ust. 1 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Organ, którego dotyczy sprawozdanie, musi wdrożyć wymagane środki i przedstawić wyniki Komisji Kontroli i AudytuArt. 23 ust. 3 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Ponadto wyniki audytu są zazwyczaj udostępniane społeczeństwuArt. 26 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Odmowa kontrolowania własnej działalności lub jego utrudnianie podlega administracyjnym karom pieniężnymArt. 41 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W obszarze ścigania przestępstw, aby zapewnić zgodność z wyżej wymienionymi przepisami, Agencja Policji Krajowej prowadzi system Inspektora Generalnego służący do przeprowadzania audytów wewnętrznych, w tym w odniesieniu do ewentualnych naruszeń praw człowiekaZob. w szczególności jednostki podlegające dyrektorowi generalnemu ds. audytu i kontroli: https://www.police.go.kr/eng/knpa/org/org01.jsp.2.3.2.Komisja Kontroli i AudytuKomisja Kontroli i Audytu (zwana dalej BAI, od ang. Board of Audit and Inspection) może przeprowadzać kontrole działań organów publicznych i na podstawie takich kontroli wydawać zalecenia, wnosić o zastosowanie środków dyscyplinarnych lub złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwaArt. 24 i art. 31-35 ustawy o Komisji Kontroli i Audytu (zwanej dalej ustawą o BAI).. BAI została ustanowiona przy prezydencie Republiki Korei, ale zachowuje niezależny status w odniesieniu do swoich obowiązkówArt. 2 ust. 1 ustawy o BAI.. Ponadto w ustawie ustanawiającej BAI wymaga się, aby komisja ta uzyskała jak największą niezależność w zakresie powoływania, odwoływania i organizacji swoich pracowników, jak również opracowywania swojego budżetuArt. 2 ust. 2 ustawy o BAI.. Przewodniczący BAI jest powoływany przez prezydenta za zgodą Zgromadzenia NarodowegoArt. 4 ust. 1 ustawy o BAI.. Sześciu pozostałych komisarzy jest powoływanych przez prezydenta na czteroletnią kadencję na podstawie rekomendacji przewodniczącegoArt. 5 ust. 1 i art. 6 ustawy o BAI.. Komisarze (w tym przewodniczący) muszą dysponować określonymi kwalifikacjami wymienionymi w ustawieNa przykład co najmniej dziesięcioletni staż pracy w charakterze sędziego, prokuratora lub radcy prawnego, co najmniej ośmioletni staż pracy w charakterze funkcjonariusza państwowego, profesora lub pracownika na wyższym stanowisku na uniwersytecie, co najmniej dziesięcioletni staż pracy w spółce notowanej na giełdzie lub instytucji z udziałem skarbu państwa (w tym co najmniej pięcioletni staż pracy na stanowisku kierowniczym), zob. art. 7 ustawy o BAI. i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku impeachmentu, skazania na karę pozbawienia wolności lub niezdolności do wykonywania obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznejArt. 8 ustawy o BAI.. Ponadto komisarze mają zakaz uczestniczenia w działalności politycznej oraz jednoczesnego pełnienia funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, agencjach administracyjnych, organizacjach podlegających audytowi i kontroli BAI lub zajmowania innych urzędów lub stanowisk, za które otrzymują wynagrodzenieArt. 9 ustawy o BAI..BAI przeprowadza corocznie audyt ogólny, ale może również przeprowadzać audyty specjalne w sprawach będących przedmiotem szczególnego zainteresowania. Podczas przeprowadzania kontroli BAI może zażądać przedłożenia dokumentów i wezwać osoby fizyczne do stawiennictwaZob. np. art. 27 ustawy o BAI.. W ramach audytu BAI bada dochody i wydatki państwa, ale także sprawuje ogólny nadzór nad wypełnianiem obowiązków przez organy publiczne i urzędników publicznych w celu usprawnienia funkcjonowania administracji publicznejArt. 20 i 24 ustawy o BAI.. Sprawowany przez nią nadzór wykracza zatem poza aspekty budżetowe i obejmuje również kontrolę zgodności z prawem.2.3.3.Zgromadzenie NarodoweZgromadzenie Narodowe może przeprowadzać śledztwa i kontrole dotyczące organów publicznychArt. 128 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym oraz art. 2, 3 i 15 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Obejmuje to coroczne kontrole działalności rządu ogółem, jak również śledztwa w konkretnych sprawach.. W trakcie śledztwa lub kontroli Zgromadzenie Narodowe może zażądać ujawnienia dokumentów i wezwać świadkówArt. 10 ust. 1 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Zob. także art. 128 i 129 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.. Każdy, kto dopuści się krzywoprzysięstwa w czasie śledztwa prowadzonego przez Zgromadzenie Narodowe, podlega sankcjom karnym (kara pozbawienia wolności do lat dziesięciu)Art. 14 ustawy o składaniu zeznań, wydawaniu opinii itp. przed Zgromadzeniem Narodowym.. Przebieg i wyniki kontroli mogą być udostępniane publicznieArt. 12-2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od odnośnego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznychArt. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wynikuArt. 16 ust. 3 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej..2.3.4.Komisja Ochrony Danych OsobowychKomisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej PIPC) sprawuje nadzór nad przetwarzaniem danych osobowych przez organy ścigania zgodnie z PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, w tym przepisów ustanowionych w ustawach szczegółowych regulujących zbieranie (elektronicznych) materiałów dowodowych do celów ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2). Biorąc pod uwagę wymogi przewidziane w art. 3 ust. 1 PIPA dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego zbierania danych osobowych, każde takie naruszenie stanowi także naruszenie PIPA, co pozwala PIPC na przeprowadzenie dochodzenia i podjęcie działań naprawczychZob. zawiadomienie PIPC nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych..Wykonując swoją funkcję nadzorczą, PIPC ma dostęp do wszystkich istotnych informacjiArt. 63 PIPA.. PIPC może wydać zalecenia dla organu ścigania w celu zwiększenia poziomu ochrony danych osobowych w ramach prowadzonych przez niego czynności przetwarzania, nakazać podjęcie działań naprawczych (np. zawieszenie przetwarzania danych lub wprowadzenie środków niezbędnych do zapewnienia ochrony danych osobowych) lub zalecić organowi zastosowanie środków dyscyplinarnychArt. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA.. Ponadto przewidziano sankcje karne za niektóre naruszenia PIPA, takie jak bezprawne wykorzystywanie lub ujawnianie danych osobowych stronom trzecim lub niezgodne z prawem przetwarzanie informacji szczególnie chronionychArt. 70-74 PIPA.. W tym kontekście PIPC może przekazać sprawę do właściwego organu ścigania (w tym prokuratury)Art. 65 ust. 1 PIPA..2.3.5.Krajowa Komisja Praw CzłowiekaKrajowa Komisja Praw Człowieka (zwana dalej NHRC, od ang. National Human Rights Commission) - niezależny organ, którego zadaniem jest ochrona i promowanie praw podstawowychArt. 1 ustawy o Krajowej Komisji Praw Człowieka (zwanej dalej ustawą o NHRC). - jest uprawniona do badania i usuwania naruszeń określonych w art. 10-22 konstytucji, dotyczących między innymi prawa do prywatności i prawa do prywatności korespondencji. W skład NHRC wchodzi 11 komisarzy powołanych na podstawie nominacji: Zgromadzenia Narodowego (czterech), prezydenta (czterech) oraz prezesa Sądu Najwyższego (trzech)Art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o NHRC.. Aby zostać powołanym, komisarz musi: 1) przepracować co najmniej dziesięć lat na uniwersytecie lub w autoryzowanym instytucie badawczym na stanowisku co najmniej profesora nadzwyczajnego; 2) przez co najmniej dziesięć lat wykonywać zawód sędziego, prokuratora lub radcy prawnego; 3) przez co najmniej dziesięć lat angażować się w działalność na rzecz praw człowieka (np. w organizacji nienastawionej na zysk, organizacji pozarządowej lub organizacji międzynarodowej); lub 4) otrzymać rekomendację od grup społeczeństwa obywatelskiegoArt. 5 ust. 3 ustawy o NHRC.. Przewodniczącego powołuje prezydent spośród komisarzy, a następnie wymagane jest zatwierdzenie przez Zgromadzenie NarodoweArt. 5 ust. 5 ustawy o NHRC.. Komisarze (w tym przewodniczący) są powoływani na odnawialną trzyletnią kadencję i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku skazania na karę pozbawienia wolności lub gdy nie są w stanie dłużej wykonywać swoich obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznej (w takim przypadku dwie trzecie komisarzy musi wyrazić zgodę na odwołanie)Art. 7 ust. 1 i art. 8 ustawy o NHRC.. Komisarze NHRC nie mogą pełnić jednocześnie funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, radach samorządu terytorialnego ani w żadnych organach administracji państwowej lub samorządowej (jako urzędnicy publiczni)Art. 10 ustawy o NHRC..NHRC może wszcząć dochodzenie z urzędu lub na wniosek osoby fizycznej. W ramach prowadzonego dochodzenia NHRC może zażądać przedłożenia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznańArt. 36 ustawy o NHRC. Zgodnie z art. 36 ust. 7 ustawy można odmówić przedłożenia materiałów lub przedmiotów, jeżeli naruszałoby to tajemnicę państwową, co mogłoby mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne albo stanowiłoby poważną przeszkodę w prowadzeniu postępowania przygotowawczego lub sądowego. W takich przypadkach Komisja może w razie konieczności zażądać od szefa właściwej agencji (który musi działać w dobrej wierze) dalszych informacji, aby umożliwić sprawdzenie, czy odmowa udzielenia informacji jest uzasadniona.. Po przeprowadzeniu dochodzenia NHRC może wydawać zalecenia dotyczące poprawy lub skorygowania określonych polityk i praktyk, które to zalecenia może podać do wiadomości publicznejArt. 25 ust. 1 ustawy o NHRC.. Organy publiczne mają obowiązek powiadomić NHRC o planie wdrożenia takich zaleceń w terminie 90 dni od ich otrzymaniaArt. 25 ust. 3 ustawy o NHRC.. Ponadto w przypadku niewdrożenia zaleceń odnośny organ musi poinformować o tym komisjęArt. 25 ust. 4 ustawy o NHRC.. NHRC może z kolei ujawnić takie zaniechanie Zgromadzeniu Narodowemu lub podać je do wiadomości publicznej. Organy publiczne co do zasady stosują się do zaleceń NHRC i mają ku temu silną motywację, ponieważ wdrożenie zaleceń jest przedmiotem oceny w ramach ogólnej oceny dokonywanej przez Biuro Koordynacji Polityki Rządu podlegające kancelarii premiera.2.4.Indywidualne dochodzenie roszczeń2.4.1.Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPAZgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych przez organy ścigania, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanie. Wniosek o dostęp można złożyć bezpośrednio do właściwego organu lub pośrednio, za pośrednictwem PIPCArt. 35 ust. 2 PIPA.. Właściwy organ może ograniczyć dostęp lub odmówić dostępu wyłącznie wówczas, gdy przewiduje tak prawo, jeżeli dostęp mógłby spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej lub prawdopodobnie doprowadziłby do nieuzasadnionego naruszenia prawa do użytkowania nieruchomości i innych interesów innej osoby (tj. gdy interesy innej osoby przeważałyby nad interesami osoby składającej wniosek)Art. 35 ust. 4 PIPA.. W przypadku odmowy dostępu należy poinformować osobę fizyczną o przyczynach odmowy oraz o sposobie odwołania sięArt. 42 ust. 2 dekretu wykonawczego do PIPA.. Podobnie wniosek o korektę lub usunięcie danych może zostać odrzucony, jeżeli przewidziano tak w innych przepisach, i wówczas osoba fizyczna musi otrzymać informacje o przyczynach odmowy i możliwości odwołania sięArt. 36 ust. 1-2 PIPA i art. 43 ust. 3 dekretu wykonawczego do PIPA..Jeśli chodzi o dochodzenie roszczeń, osoby fizyczne mogą wnieść skargę do PIPC między innymi za pośrednictwem centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i BezpieczeństwaArt. 62 PIPA.. Ponadto osoba fizyczna może prowadzić mediacje za pośrednictwem Komisji ds. Mediacji w Sporach Dotyczących Danych OsobowychArt. 40-50 PIPA i od art. 48-2 do 57 dekretu wykonawczego do PIPA.. Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych (pkt 2.2), jak i naruszeń przepisów PIPA. Ponadto na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym osoby fizyczne mogą odwołać się od decyzji lub wnieść skargę na bezczynność PIPC (zob. pkt 2.4.3).2.4.2.Skarga do Krajowej Komisji Praw CzłowiekaNHRC rozpatruje skargi osób fizycznych (zarówno Koreańczyków, jak i cudzoziemców) dotyczące naruszeń praw człowieka przez organy publiczneChociaż art. 4 ustawy o NHRC odnosi się do obywateli i cudzoziemców zamieszkałych na terytorium Republiki Korei, termin zamieszkały odzwierciedla raczej pojęcie jurysdykcji niż terytorium. Dlatego też, jeśli podstawowe prawa osoby fizycznej spoza Korei są naruszane przez instytucje krajowe w Korei, osoba ta może wnieść skargę do NHRC. Zob. np. odpowiednie pytanie na stronie internetowej NHRC zawierającej odpowiedzi na często zadawane pytania, dostępnej pod adresem: https://www.humanrights.go.kr/site/program/board/basicboard/list?boardtypeid=7025&menuid=002004005001&pagesize=10&currentpage=2. Będzie to miało miejsce w przypadku, gdy dane osobowe cudzoziemca przekazane do Korei są bezprawnie udostępniane koreańskim organom publicznym.. Składanie skarg do NHRC przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogamiSkarga musi co do zasady zostać złożona w ciągu jednego roku od naruszenia, ale NHRC może wciąż podjąć decyzję o rozpatrzeniu skargi złożonej po tym okresie, o ile nie upłynął termin przedawnienia wynikający z przepisów prawa karnego lub cywilnego (art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy o NHRC).. W rezultacie NHRC rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności. W kontekście zbierania danych osobowych do celów ścigania przestępstw osoba fizyczna nie musiałaby zatem wykazywać, że koreańskie organy publiczne faktycznie uzyskały dostęp do jej danych osobowych, aby skarga była dopuszczalna przed NHRC. Osoba fizyczna może również wnieść o rozstrzygniecie skargi w drodze mediacjiArt. 42 i nast. ustawy o NHRC..W celu zbadania skargi NHRC może wykorzystać swoje uprawnienia dochodzeniowe, w tym zażądać przedstawienia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznańArt. 36 i 37 ustawy o NHRC.. Jeżeli dochodzenie wykaże, że doszło do naruszenia odpowiednich przepisów, NHRC może zalecić wprowadzenie środków zaradczych lub skorygowanie bądź ulepszenie wszelkich stosownych ustaw, instytucji, polityk lub praktykArt. 44 ustawy o NHRC.. Zaproponowane środki zaradcze mogą obejmować mediację, zaprzestanie naruszania praw człowieka, odszkodowanie i środki zapobiegające ponownemu wystąpieniu takich samych lub podobnych naruszeńArt. 42 ust. 4 ustawy o NHRC.. W przypadku bezprawnego zbierania informacji osobowych na podstawie obowiązujących przepisów środki zaradcze obejmują usunięcie zebranych danych osobowych. Jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że naruszenie ma charakter ciągły, oraz istnieje prawdopodobieństwo, że niepodjęcie działań spowoduje trudne do naprawienia szkody, NHRC może przyjąć środki naprawcze w trybie pilnymArt. 48 ustawy o NHRC..Chociaż NHRC nie ma uprawnień do nakazania usunięcia naruszeń, jej decyzje (np. decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie skargi)Na przykład jeżeli NHRC wyjątkowo nie jest w stanie przeprowadzić kontroli określonych materiałów lub obiektów, są one związane z tajemnicami państwowymi, które mogą mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne, lub jeżeli kontrola stanowiłaby poważną przeszkodę dla postępowania przygotowawczego lub toczącego się procesu (zob. przypis 166) i jeżeli uniemożliwia to NHRC przeprowadzenie dochodzenia niezbędnego do oceny zasadności otrzymanego wniosku, NHRC informuje daną osobę fizyczną o przyczynach odrzucenia skargi, zgodnie z art. 39 ustawy o NHRC. W takim przypadku osoba ta może odwołać się od decyzji NHRC na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. i zalecenia mogą zostać zaskarżone przed sądami koreańskimi na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym (zob. pkt 2.4.3 poniżej)Zob. np. orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2007Nu27259 z dnia 18 kwietnia 2008 r., potwierdzone orzeczeniem Sądu Najwyższego nr 2008Du7854 z dnia 9 października 2008 r.; orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2017Nu69382 z 2 lutego 2018 r.. Ponadto jeżeli z ustaleń NHRC wynika, że organ publiczny zebrał dane osobowe bezprawnie, osoba fizyczna może korzystać przed sądami koreańskimi z dalszych środków dochodzenia roszczeń wobec tego organu publicznego, np. kwestionując zbieranie danych na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym, składając skargę konstytucyjną na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym lub ubiegając się o odszkodowanie za szkody na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa (zob. pkt 2.4.3 poniżej).2.4.3.Dochodzenie roszczeń na drodze sądowejOsoby fizyczne mogą powoływać się na ograniczenia i zabezpieczenia opisane w poprzednich punktach, aby dochodzić roszczeń przed sądami koreańskimi za pośrednictwem różnych metod.Po pierwsze, zgodnie z ustawą o postępowaniu karnym dana osoba fizyczna i jej pełnomocnik mogą być obecni przy wykonywaniu nakazu przeszukania lub zajęcia, a zatem mogą również wnieść sprzeciw w czasie wykonywania nakazuArt. 121 i 219 CPA.. Ponadto w CPA przewidziano mechanizm tzw. quasi-skargi, który umożliwia osobom fizycznym złożenie do sądu właściwego wniosku o unieważnienie lub zmianę decyzji podjętej przez prokuratora lub policjanta w sprawie zajęciaArt. 417 CPA w związku z art. 414 ust. 2 CPA. Zob. również orzeczenie Sądu Najwyższego nr 97Mo66 z dnia 29 września 1997 r.. Umożliwia to osobom fizycznym zakwestionowanie środków zastosowanych w celu wykonania nakazu zajęcia.Ponadto osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie przed sądami koreańskimi. Na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa osoby fizyczne mogą ubiegać się o odszkodowanie za szkody wyrządzone przez urzędników publicznych wykonujących swoje oficjalne obowiązki z naruszeniem prawaArt. 2 ust. 1 ustawy o odszkodowaniach od państwa.. Powództwo na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa można wnieść do wyspecjalizowanej rady ds. odszkodowań lub bezpośrednio do koreańskich sądówArt. 9 i 12 ustawy o odszkodowaniach od państwa. W ustawie ustanawia się rady okręgowe (którym przewodniczy zastępca prokuratora odpowiedniej prokuratury), radę centralną (której przewodniczy wiceminister sprawiedliwości) i radę specjalną (której przewodniczy wiceminister obrony narodowej, odpowiedzialną za odszkodowania za szkody wyrządzone przez personel wojskowy lub cywilnych pracowników wojska). Powództwa o odszkodowanie są z zasady rozpatrywane przez rady okręgowe, które w określonych okolicznościach mogą przekazywać sprawy do rady centralnej lub specjalnej, np. jeśli dochodzone odszkodowanie przekracza określoną kwotę lub gdy osoba fizyczna wnioskuje o ponowne rozpatrzenie sprawy. Członków wszystkich rad powołuje minister sprawiedliwości (np. spośród urzędników publicznych Ministerstwa Sprawiedliwości, urzędników sądowych, prawników i osób posiadających wiedzę fachową w dziedzinie odszkodowań od państwa) i członkowie ci podlegają przepisom szczególnym dotyczącym konfliktu interesów (zob. art. 7 dekretu wykonawczego do ustawy o odszkodowaniach od państwa).. Jeśli poszkodowany jest cudzoziemcem, ustawa o odszkodowaniach od państwa ma zastosowanie, o ile kraj pochodzenia tej osoby również zapewnia prawo do odszkodowania obywatelom koreańskimArt. 7 ustawy o odszkodowaniach od państwa.. Zgodnie z orzecznictwem warunek ten jest spełniony, jeśli wymogi dotyczące ubiegania się o odszkodowanie w tym drugim kraju nie są w znacznym stopniu rozbieżne między Koreą a takim krajem i nie są zasadniczo bardziej rygorystyczne niż te określone przez Koreę, a ponadto nie wykazują żadnych istotnych i zasadniczych różnicOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 2013Da208388 z dnia 11 czerwca 2015 r.. Kodeks cywilny reguluje odpowiedzialność państwa w zakresie odszkodowań, a w konsekwencji odpowiedzialność państwa obejmuje szkody niemajątkowe (np. cierpienia psychiczne)Zob. art. 8 ustawy o odszkodowaniach od państwa, jak również art. 751 kodeksu cywilnego..Jeżeli chodzi o naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych, w PIPA przewidziano dodatkowy środek ochrony prawnej. Zgodnie z art. 39 PIPA każdy, kto poniósł szkodę w wyniku naruszenia PIPA lub utraty, kradzieży, ujawnienia, fałszerstwa, zmiany lub uszkodzenia jej danych osobowych, może dochodzić odszkodowania przed sądem. Nie ma takiego wymogu wzajemności jak w przypadku ustawy o odszkodowaniach od państwa.Oprócz odszkodowania za szkody na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym można skorzystać z administracyjnych środków dochodzenia roszczeń z tytułu działań lub zaniechań organów administracji. Każda osoba fizyczna może zaskarżyć decyzję (tj. wykonanie lub odmowę wykonania uprawnień publicznych w konkretnej sprawie) lub zaniechanie (długotrwałe niepodejmowanie przez organ administracji określonego działania wbrew zobowiązaniu prawnemu), co może prowadzić do uchylenia/zmiany niezgodnej z prawem decyzji, do stwierdzenia nieważności (tj. stwierdzenia, że decyzja nie wywołuje skutków prawnych lub nie istnieje w porządku prawnym) lub stwierdzenia, że zaniechanie jest niezgodne z prawemArt. 2 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zaskarżenie decyzji administracyjnej jest możliwe tylko wtedy, gdy bezpośrednio wpływa ona na prawa i obowiązki obywatelskieOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 98Du18435 z dnia 22 października 1999 r., orzeczenie Sądu Najwyższego nr 99Du1113 z dnia 8 września 2000 r. oraz orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2010Du3541 z dnia 27 września 2012 r.. Obejmuje to środki służące zbieraniu danych osobowych, czy to bezpośrednio (np. w drodze przechwytywania komunikacji), czy w drodze żądania ujawnienia (np. wobec dostawcy usług).Odwołanie od decyzji administracyjnej można najpierw wnieść do administracyjnych komisji odwoławczych ustanowionych przy niektórych organach publicznych (np. NIS, NHRC) lub do Centralnej Administracyjnej Komisji Odwoławczej ustanowionej przy Komisji Antykorupcyjnej i Praw ObywatelskichArt. 6 ustawy o odwołaniach administracyjnych i art. 18 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Takie odwołanie administracyjne stanowi alternatywny, mniej formalny sposób zakwestionowania decyzji lub zaniechania organu publicznego. Można jednak również wnieść pozew bezpośrednio do sądów koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.Wniosek o uchylenie/zmianę decyzji na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym może złożyć każda osoba mająca interes prawny w ubieganiu się o uchylenie/zmianę lub w przywróceniu jej praw w drodze uchylenia/zmiany, jeżeli decyzja już nie obowiązujeArt. 12 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Również o stwierdzenie nieważności może wystąpić osoba mająca interes prawny w takim stwierdzeniu, natomiast o stwierdzenie, że zaniechanie jest niezgodne z prawem, wystąpić może każda osoba, która złożyła wniosek o wydanie decyzji i ma interes prawny w dochodzeniu stwierdzenia takiej niezgodności z prawemArt. 35 i 36 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego interes prawny jest rozumiany jako interes prawnie chroniony, tj. bezpośredni i konkretny interes chroniony przepisami ustawowymi i wykonawczymi, na których opierają się decyzje administracyjne (niebędący ogólnym pośrednim i abstrakcyjnym interesem społeczeństwa)Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2006Du330 z dnia 26 marca 2006 r.. Osoby fizyczne mają zatem taki interes prawny w przypadku naruszenia ograniczeń i zabezpieczeń, które mają zastosowanie do zbierania ich danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw (na mocy przepisów szczególnych lub PIPA). Wyrok kończący postępowanie w sprawie wydany na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym jest wiążący dla stronArt. 30 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym..Ponadto wniosek o uchylenie/zmianę decyzji oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania należy złożyć w terminie 90 dni od dnia, w którym dana osoba fizyczna dowiedziała się o decyzji/zaniechaniu, i co do zasady nie później niż w ciągu roku od dnia wydania decyzji lub wystąpienia zaniechania, chyba że istnieją uzasadnione przyczyny zwłokiArt. 20 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. Termin ten ma również zastosowanie do wniosku o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania, zob. art. 38 ust. 2 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego pojęcie uzasadnionych przyczyn należy interpretować szeroko i wymaga ono oceny, czy w świetle wszystkich okoliczności sprawy wniesienie skargi po terminie jest dopuszczalne społecznieOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 90Nu6521 z dnia 28 czerwca 1991 r.. Obejmuje to (między innymi) przyczyny opóźnień, za które dana strona nie może być odpowiedzialna (tj. sytuacje, które są poza kontrolą skarżącego, na przykład gdy nie został on powiadomiony o zbieraniu jego danych osobowych) lub siłę wyższą (np. klęski żywiołowe, wojny).Ponadto osoby fizyczne mogą wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału KonstytucyjnegoArt. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. Zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania lub niewykonania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną. Jeśli dostępne są inne środki ochrony prawnej, należy je wyczerpać w pierwszej kolejności. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego cudzoziemcy mogą wnieść skargę konstytucyjną w zakresie, w jakim ich prawa podstawowe są uznawane na mocy konstytucji koreańskiej (zob. wyjaśnienia w pkt 1.1)Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa194 z dnia 29 listopada 2001 r.. Skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 90 dni od chwili, w której dana osoba dowiedziała się o naruszeniu, oraz w terminie jednego roku od jego wystąpienia. Ponieważ procedura przewidziana w ustawie o postępowaniu administracyjnosądowym ma zastosowanie do postępowania sądowego na mocy ustawy o Trybunale KonstytucyjnymArt. 40 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym., skarga będzie nadal dopuszczalna, jeśli występują uzasadnione przyczyny zgodnie z wykładnią dokonaną w orzecznictwie Sądu Najwyższego, o którym mowa powyżej.Jeżeli w pierwszej kolejności konieczne jest wyczerpanie innych środków ochrony prawnej, skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 30 dni od zapadnięcia prawomocnego orzeczenia w sprawie tego środkaArt. 69 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. Trybunał Konstytucyjny może uchylić akt organu administracji rządowej, który spowodował naruszenie, lub potwierdzić, że określone zaniechanie jest niezgodne z konstytucjąArt. 75 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. W takim przypadku właściwy organ jest zobowiązany do wdrożenia środków w celu zastosowania się do orzeczenia Trybunału.3.DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO3.1.Właściwe organy publiczne w obszarze bezpieczeństwa narodowegoRepublika Korei posiada dwie wyspecjalizowane agencje wywiadowcze: Narodową Służbę Wywiadu (ang. National Intelligence Service, NIS) i Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego (ang. Defense Security Support Command). Dane osobowe do celów bezpieczeństwa narodowego mogą zbierać również policja i prokuratura.NIS, ustanowiona ustawą o Narodowej Służbie Wywiadu (zwaną dalej ustawą o NIS), należy do zakresu kompetencji prezydenta i działa pod jego nadzoremArt. 2 i art. 4 ust. 2 ustawy o NIS.. W szczególności NIS zbiera, kompiluje i rozpowszechnia informacje o państwach obcych (i o Korei Północnej)Pojęcie to nie obejmuje danych dotyczących osób fizycznych, lecz dane dotyczące informacji ogólnych o państwach obcych (tendencje, rozwój sytuacji) oraz o działalności podmiotów państwowych z państw trzecich., informacje wywiadowcze związane z zadaniami w zakresie zwalczania szpiegostwa (w tym szpiegostwa wojskowego i przemysłowego), terroryzmu i działalności międzynarodowych grup przestępczych, dane wywiadowcze dotyczące niektórych rodzajów przestępstw przeciwko bezpieczeństwu publicznemu i narodowemu (np. rewolucja wewnątrz kraju, podżeganie do agresji zewnętrznej) oraz dane wywiadowcze związane z zadaniem polegającym na zapewnieniu cyberbezpieczeństwa oraz zapobieganiu lub przeciwdziałaniu cyberatakom i cyberzagrożeniomArt. 3 ust. 1 ustawy o NIS.. Ustawa o NIS, w której ustanowiono NIS i określono jej zadania, zawiera również ogólne zasady, które wyznaczają ramy wszystkich działań Służby. Co do zasady NIS musi zachować neutralność polityczną oraz chronić wolność i prawa osób fizycznychArt. 3 ust. 1, art. 6 ust. 2, art. 11 i 21. Zob. również przepisy dotyczące konfliktu interesów, w szczególności art. 10 i 12.. Zadaniem dyrektora NIS jest opracowanie ogólnych wytycznych określających zasady, zakres i procedury wykonywania przez NIS obowiązków dotyczących zbierania i wykorzystywania danych, a następnie przedstawienie ich Zgromadzeniu NarodowemuArt. 4 ust. 2 ustawy o NIS.. Zgromadzenie Narodowe (za pośrednictwem Komisji ds. Wywiadu) może zażądać skorygowania lub uzupełnienia wytycznych, jeżeli uzna, że są one niezgodne z prawem lub niesprawiedliwe. Ogólnie rzecz biorąc, podczas wykonywania swoich obowiązków dyrektor i personel NIS nie mogą nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej prawArt. 13 ustawy o NIS.. Ponadto cenzura poczty, przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych, zbieranie informacji dotyczących lokalizacji, zbieranie danych potwierdzających komunikację, nagrywanie lub podsłuchiwanie prywatnych rozmów przez NIS musi się odbywać w zgodzie z CPPA, ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji lub CPAArt. 14 ustawy o NIS.. Każde nadużycie władzy lub zbieranie danych z naruszeniem tych przepisów jest zagrożone sankcjami karnymiZob. również art. 22 i 23 ustawy o NIS..Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego jest agencją wywiadu wojskowego podlegającą Ministerstwu Obrony. Odpowiada za sprawy dotyczące bezpieczeństwa w wojsku, prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa związane z wojskiem (z zastrzeżeniem ustawy o sądach wojskowych) oraz za wywiad wojskowy. Ogólnie rzecz biorąc, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego nie prowadzi nadzoru nad osobami cywilnymi, chyba że jest to niezbędne do wykonywania jego funkcji wojskowych. Może prowadzić postępowania przygotowawcze wobec personelu wojskowego, cywilnych pracowników wojska, osób odbywających szkolenie wojskowe, osób odbywających służbę wojskową w rezerwie lub poborowych oraz jeńców wojennychArt. 1 ustawy o sądach wojskowych.. Zbierając informacje dotyczące komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ograniczeniom i zabezpieczeniom określonym w CPPA i dekrecie wykonawczym do CPPA.3.2.Podstawa prawna i ograniczeniaCPPA, ustawa o zwalczaniu terroryzmu do celów ochrony obywateli i bezpieczeństwa publicznego (zwana dalej ustawą o zwalczaniu terroryzmu) oraz TBA zapewniają podstawy prawne do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz określają obowiązujące ograniczenia i zabezpieczeniaProwadząc postępowania przygotowawcze w sprawie przestępstw związanych z bezpieczeństwem narodowym, policja i NIS działają na podstawie CPA, natomiast Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ustawie o sądach wojskowych.. Te ograniczenia i zabezpieczenia, które opisano w poniższych sekcjach, gwarantują, że zbieranie i przetwarzanie informacji jest ograniczone do tego, co jest absolutnie niezbędne do osiągnięcia uzasadnionego celu. Wyklucza to jakiekolwiek masowe i nieograniczone zbieranie danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego.3.2.1.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji3.2.1.1.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez agencje wywiadowcze3.2.1.1.1.Podstawa prawnaCPPA upoważnia agencje wywiadowcze do zbierania danych dotyczących komunikacji i wymaga od dostawców usług komunikacyjnych realizowania wniosków tych agencjiArt. 15-2 CPPA.. Jak opisano w pkt 2.2.2.1, w CPPA rozróżnia się zbieranie treści komunikacji (tj. środki ograniczające komunikację, takie jak środki obejmujące podsłuchy lub cenzuręArt. 2 ust. 6 i 7 CPPA.) i zbieranie danych potwierdzających komunikacjęArt. 2 ust. 11 CPPA..Próg zbierania tych dwóch rodzajów danych jest różny, ale obowiązujące procedury i zabezpieczenia są w dużej mierze identyczneZob. również art. 13-4 ust. 2 CPPA i art. 37 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA, zgodnie z którymi procedury mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji mają również odpowiednio zastosowanie do zbierania danych potwierdzających komunikację.. Zbieranie danych potwierdzających komunikację (metadanych) może mieć miejsce w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowegoArt. 13-4 CPPA.. Wyższy próg obowiązuje w przypadku korzystania ze środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji), które można stosować wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane jest poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych wywiadowczych jest niezbędne do zapobieżenia takiemu zagrożeniu (tj. gdy istnieje poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych jest niezbędne do zapobieżenia mu)Art. 7 ust. 1 CPPA.. Ponadto dostęp do treści komunikacji można wykorzystywać wyłącznie jako środek ostateczny w celu ochrony bezpieczeństwa narodowego, a ponadto należy podjąć starania w celu zminimalizowania naruszenia prywatności komunikacjiArt. 3 ust. 2 CPPA.. Nawet w przypadku uzyskania odpowiedniej zgody/odpowiedniego zezwolenia należy natychmiast zaprzestać stosowania środków ograniczających komunikację, jeżeli przestaną być potrzebne, zapewniając w ten sposób ograniczenie do minimum wszelkich naruszeń poufności komunikacji danej osoby fizycznejArt. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..3.2.1.1.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej co najmniej jednego obywatela KoreiZbieranie informacji dotyczących komunikacji (zarówno treści, jak i metadanych), w przypadku gdy jedna osoba lub obie osoby fizyczne uczestniczące w komunikacji są obywatelami Korei, może odbywać się wyłącznie za zgodą Prezesa Sądu ApelacyjnegoArt. 7 ust. 1 pkt 1 CPPA. Sądem właściwym jest sąd apelacyjny właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby jednej strony lub obu stron podlegających nadzorowi.. Agencja wywiadowcza musi złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub prokuratury apelacyjnejArt. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. We wniosku należy wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobieżenia zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych)Art. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 4 CPPA.. Prokurator/prokuratura apelacyjna występuje następnie o zgodę do Prezesa Sądu ApelacyjnegoArt. 7 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA. Wniosek prokuratora do sądu musi określać główne podstawy podejrzeń oraz, w zakresie, w jakim wniosek obejmuje szereg zgód jednocześnie - ich uzasadnienie (zob. art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA).. Prezes może wydać pisemną zgodę tylko wtedy, gdy uzna wniosek za zasadny, a odrzuci go, jeżeli uzna go za bezpodstawnyArt. 7 ust. 3, art. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 9 CPPA.. W nakazie określa się rodzaj, cel, zakres, miejsce i sposób zbierania danych oraz treści objęte zbieraniemArt. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 6 CPPA..W przypadku gdy środek ma na celu prowadzenie śledztwa w sprawie aktu zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie wspomnianych procedur, zastosowanie mają przepisy szczególneArt. 8 CPPA.. Jeżeli te warunki są spełnione, agencje wywiadowcze mogą stosować środki nadzoru bez uprzedniej zgody sąduArt. 8 ust. 1 CPPA.. Jednak natychmiast po zastosowaniu środków nadzwyczajnych agencja wywiadowcza musi zwrócić się do sądu o udzielenie zezwolenia. Jeżeli zezwolenie sądu nie zostanie uzyskane w ciągu 36 godzin od chwili podjęcia działań, należy ich natychmiast zaprzestaćArt. 8 ust. 2 CPPA.. Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej, przy czym agencja wywiadowcza zajmująca się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 4 CPPA. Więcej informacji na temat środków nadzwyczajnych w kontekście ścigania przestępstw przedstawiono w pkt 2.2.2.2 powyżej..W przypadku szybkiego zakończenia nadzoru, co wyklucza możliwość uzyskania zezwolenia sądu, właściwa prokuratura apelacyjna musi przesłać zawiadomienie o środkach nadzwyczajnych przygotowane przez agencję wywiadowczą do prezesa sądu właściwego, który prowadzi rejestr środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 5 i 7 CPPA. W powiadomieniu należy wskazać cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób przeprowadzania nadzoru, jak również powód niezłożenia wniosku przed zastosowaniem środka (art. 8 ust. 6 CPPA).. Umożliwia to sądowi zbadanie legalności zbierania danych.3.2.1.1.3.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej wyłącznie osoby niebędące obywatelami Korei.Aby zbierać dane dotyczące komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelem Korei, agencje wywiadowcze muszą uzyskać uprzednią pisemną zgodę prezydentaArt. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA.. Takie dane dotyczące komunikacji można zbierać do celów bezpieczeństwa narodowego wyłącznie wówczas, gdy należą do jednej z kilku wymienionych kategorii, tj. komunikacji między urzędnikami państwowymi lub innymi osobami z państw wrogich Republice Korei, zagranicznymi agencjami, grupami lub obywatelami podejrzanymi o prowadzenie działalności antykoreańskiejDotyczy to do działań, które zagrażają istnieniu i bezpieczeństwu narodu, ładowi demokratycznemu lub przetrwaniu i wolności ludności. lub członkami grup na Półwyspie Koreańskim w praktyce pozostających poza jurysdykcją Republiki Korei, oraz ich grup parasolowych mających siedzibę w innych państwachPonadto, jeżeli jedną ze stron jest osoba opisana w art. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA, a druga strona jest nieznana lub nie można jej określić, zastosowanie ma procedura przewidziana w art. 7 ust. 1 pkt 2. Jeżeli natomiast jedna strona komunikacji jest obywatelem Korei, a druga nie jest obywatelem Korei, wymagana będzie zgoda sądu zgodnie z procedurą opisaną w pkt 3.2.1.1.2.Szef agencji wywiadowczej musi przedłożyć dyrektorowi NIS plan zakładanych działańArt. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA. Dyrektora NIS powołuje prezydent po zatwierdzeniu przez parlament (art. 7 ustawy o NIS).. Dyrektor NIS sprawdza, czy plan jest odpowiedni, a jeśli tak, przedkłada go prezydentowi do zatwierdzeniaArt. 8 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA.. Plan musi zawierać takie same informacje jak te wymagane w przypadku wniosku o udzielenie przez sąd zezwolenia na zbieranie informacji o obywatelach Korei (jak opisano powyżej)Art. 8 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA w związku z art. 6 ust. 4 CPPA.. W szczególności należy w nim wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), główne powody podejrzenia, wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych). W przypadku występowania o szereg zgód jednocześnie, należy podać ich cel i podstawyArt. 8 ust. 3 i art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA..W sytuacjach nadzwyczajnychTzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, nie ma wystarczająco dużo czasu na uzyskanie zgody prezydenta, a nieprzyjęcie środków nadzwyczajnych może naruszyć bezpieczeństwo narodowe (art. 8 ust. 8 CPPA). należy uzyskać uprzednią zgodę ministra odpowiedzialnego za daną agencję wywiadowczą. Jednak w tym przypadku agencja wywiadowcza musi zwrócić się o zgodę do prezydenta niezwłocznie po zastosowaniu środków nadzwyczajnych. Jeżeli agencja wywiadowcza nie uzyska zgody w ciągu 36 godzin od złożenia wniosku, zbierania danych należy natychmiast zaprzestaćArt. 8 ust. 9 CPPA.. W takich przypadkach zebrane dane są zawsze niszczone.3.2.1.1.4Ogólne ograniczenia i zabezpieczeniaWzywając podmioty prywatne do współpracy, agencje wywiadowcze muszą przedstawić im nakaz sądowy/zgodę prezydenta lub odpis oświadczenia o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej, które podmiot wezwany do współpracy musi przechowywać w swoich rejestrachArt. 9 ust. 2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.. Podmioty, których agencje wywiadowcze wezwały do ujawnienia informacji na podstawie CPPA, mogą odmówić ich udostępnienia, jeżeli upoważnienie lub oświadczenie o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej odnosi się do niewłaściwego identyfikatora (np. numeru telefonu należącego do innej osoby fizycznej niż osoba, która została zidentyfikowana). Ponadto nigdy nie można ujawniać haseł używanych do prowadzenia komunikacjiArt. 9 ust. 4 CPPA..Agencje wywiadowcze mogą powierzyć wykonanie środków ograniczających komunikację lub zbieranie danych potwierdzających komunikację urzędowi pocztowemu lub dostawcy usług telekomunikacyjnych (zgodnie z definicją zawartą w ustawie o działalności telekomunikacyjnej)Art. 13 dekretu wykonawczego do CPPA.. Zarówno dana agencja wywiadowcza, jak i dostawca otrzymujący wniosek o współpracę muszą przez trzy lata przechowywać zapisy wskazujące cel złożenia wniosku o zastosowanie środków, datę wykonania lub współpracy oraz przedmiot środków (np. poczta, telefon, e-mail)Art. 9 ust. 3 CPPA i art. 17 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA. Okres ten nie ma zastosowania do danych potwierdzających komunikację (zob. art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA).. Dostawcy usług telekomunikacyjnych udostępniający dane potwierdzające komunikację muszą przechowywać rejestry przez siedem lat i dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych stosowne sprawozdaniaArt. 13 ust. 7 CPPA i art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA..Ponadto agencje wywiadowcze muszą przedkładać dyrektorowi NIS sprawozdania na temat zebranych przez siebie informacji i wyników działań nadzorczychArt. 18 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. Jeśli chodzi o zbieranie danych potwierdzających komunikację, należy przechowywać rejestry dotyczące faktu złożenia wniosku o takie dane, jak również samego pisemnego wniosku oraz instytucji, która działała na jego podstawieArt. 13 ust. 5 i art. 13-4 ust. 3 CPPA..Zbieranie treści komunikacji i danych potwierdzających komunikację może trwać maksymalnie cztery miesiące, a jeżeli w międzyczasie zostanie osiągnięty zamierzony cel, musi zostać natychmiast przerwaneArt. 7 ust. 2 CPPA.. Jeżeli warunki, w związku z którymi uzyskano zgodę, utrzymują się, okres ten można przedłużyć o maksymalnie cztery miesiące za zgodą sądu lub prezydenta. Wniosek o uzyskanie zezwolenia na przedłużenie stosowania środków nadzoru należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie wniosku o przedłużenie i załączając materiały potwierdzająceArt. 7 ust. 2 CPPA i art. 5 dekretu wykonawczego do CPPA..W zależności od podstawy prawnej zbierania danych, osoby fizyczne są zazwyczaj powiadamiane o zbieraniu informacji na temat ich komunikacji. W szczególności niezależnie od tego, czy zbierane informacje dotyczą treści komunikacji czy danych potwierdzających komunikację, oraz niezależnie od tego, czy informacje uzyskano w drodze zwykłej procedury czy w sytuacji nadzwyczajnej, szef agencji wywiadowczej musi powiadomić daną osobę o zastosowanym środku nadzoru na piśmie w terminie 30 dni od daty zakończenia nadzoruArt. 9-2 ust. 3 CPPA. Zgodnie z art. 13-4 CPPA dotyczy to zbierania zarówno treści komunikacji, jak i danych potwierdzających komunikację.. Powiadomienie musi zawierać: 1) informację o zbieraniu danych, 2) nazwę agencji stosującej środki oraz 3) okres stosowania. Jeżeli jednak istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagroziłoby bezpieczeństwu narodowemu lub życiu i bezpieczeństwu fizycznemu ludzi, powiadomienie można odroczyćArt. 9-2 ust. 4 CPPA.. Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczeniaArt. 13-4 ust. 2 i art. 9-2 ust. 6 CPPA..Ten wymóg powiadomienia ma jednak zastosowanie wyłącznie do zbierania informacji, w przypadku gdy przynajmniej jedna ze stron jest obywatelem Korei. W związku z tym osoby niebędące obywatelami Korei będą powiadamiane tylko w przypadku zbierania informacji o ich kontaktach z obywatelami Korei. Nie ma zatem wymogu powiadamiania w przypadku zbierania danych dotyczących komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelami Korei.Treść wszelkich komunikatów, jak również dane potwierdzające komunikację uzyskane w drodze nadzoru na podstawie CPPA można wykorzystywać wyłącznie: 1) w celu prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie określonych przestępstw, ścigania ich lub zapobiegania im, 2) w postępowaniu dyscyplinarnym, 3) w postępowaniu sądowym, jeżeli strona związana z daną komunikacją powołuje się na nie w roszczeniu o odszkodowanie lub 4) na podstawie innych przepisówArt. 5 ust. 1-2, ust. 12 i 13-5 CPPA..3.2.1.2.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez policję/prokuraturę do celów bezpieczeństwa narodowegoPolicja/prokurator może pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) do celów bezpieczeństwa narodowego na tych samych warunkach, jak te opisane w pkt 3.2.1.1. W przypadku działań w sytuacjach nadzwyczajnychTzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury uzyskania zgody (art. 8 ust. 1 CPPA). stosuje się procedurę, którą opisano wcześniej w odniesieniu do zbierania treści komunikacji na potrzeby ścigania przestępstw w sytuacjach nadzwyczajnych (tj. art. 8 CPPA).3.2.2.Zbieranie informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm3.2.2.1.Podstawa prawnaUstawa o zwalczaniu terroryzmu upoważnia dyrektora NIS do zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzmArt. 9 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Osoba podejrzana o terroryzm oznacza członka grupy terrorystycznejGrupa terrorystyczna oznacza grupę terrorystyczną wskazaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych (art. 2 ust. 2 ustawy o zwalczaniu terroryzmu).; osobę, która propaguje działalność grupy terrorystycznej (przez promowanie i rozpowszechnianie idei lub taktyk grupy terrorystycznej), pozyskuje lub przekazuje środki na działalność terrorystycznąTerroryzm zdefiniowano w art. 2 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu jako działanie prowadzone w celu utrudnienia wykonywania władzy przez państwo, organy samorządu terytorialnego lub rząd państwa obcego (w tym władze lokalne i organizacje międzynarodowe) lub w celu zmuszenia ich do podjęcia działań, do których nie są zobowiązane, lub w celu stworzenia zagrożenia dla społeczeństwa. Obejmuje to: a) zabójstwo lub stworzenie zagrożenia dla życia osoby poprzez spowodowanie obrażeń ciała lub zatrzymanie, uwięzienie, porwanie lub wzięcie osoby jako zakładnika; b) niektóre rodzaje działań skierowanych przeciwko statkowi powietrznemu (np. spowodowanie wypadku, porwanie lub uszkodzenie statku powietrznego w locie); c) niektóre rodzaje działań związanych ze statkami (np. zajęcie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji, zniszczenie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji lub spowodowanie ich uszkodzeń w stopniu zagrażającym ich bezpieczeństwu, w tym uszkodzenie ładunku załadowanego na statek lub konstrukcję morską znajdującą się w eksploatacji); d) umieszczenie, zdetonowanie lub użycie w jakikolwiek inny sposób broni biochemicznej, wybuchowej lub zapalającej bądź takiego urządzenia z zamiarem spowodowania śmierci, poważnego uszczerbku na zdrowiu lub poważnych szkód majątkowych lub wywołanie takiego skutku w niektórych rodzajach pojazdów lub obiektów (np. w pociągach, tramwajach, pojazdach silnikowych, parkach publicznych i na stacjach, w obiektach służących do dostarczania energii elektrycznej, gazu lub usług telekomunikacyjnych itp.); e) niektóre rodzaje działań związanych z materiałami jądrowymi, materiałami promieniotwórczymi lub obiektami jądrowymi (np. wywoływanie szkód dla życia i zdrowia ludzkiego lub mienia bądź w inny sposób zakłócanie bezpieczeństwa publicznego poprzez zniszczenie reaktora jądrowego lub manipulowanie materiałami promieniotwórczymi w sposób niewłaściwy itp.). lub angażuje się w inne działania polegające na przygotowywaniu aktów terrorystycznych, zmowie, propagandzie lub podżeganiu do terroryzmu bądź osobę, co do której istnieją uzasadnione podejrzenia, że prowadziła taką działalnośćArt. 2 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Co do zasady każdy urzędnik publiczny wykonujący przepisy ustawy o zwalczaniu terroryzmu musi przestrzegać praw podstawowych zapisanych w konstytucji koreańskiejArt. 3 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Ustawa o zwalczaniu terroryzmu sama w sobie nie określa konkretnych uprawnień, ograniczeń ani gwarancji dotyczących zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzm, lecz odwołuje się do procedur zawartych w innych ustawach. Po pierwsze, na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu dyrektor NIS może zbierać 1) informacje dotyczące wjazdu na terytorium Republiki Korei i wyjazdu z niej, 2) informacje dotyczące transakcji finansowych oraz 3) informacje dotyczące komunikacji. W zależności od rodzaju poszukiwanych informacji właściwe wymogi proceduralne określono odpowiednio w ustawie o imigracji i ustawie celnej, ARUSFTI lub CPPAArt. 9 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. W przypadku zbierania informacji dotyczących wjazdu do Korei i wyjazdu z niej ustawa o zwalczaniu terroryzmu odwołuje się do procedur określonych w ustawie o imigracji i ustawie celnej. Obecnie jednak w ustawach tych nie przewidziano takich uprawnień. W odniesieniu do zbierania informacji o komunikacji i informacji o transakcjach finansowych ustawa o zwalczaniu terroryzmu odsyła do ograniczeń i zabezpieczeń przewidzianych w CPPA (które szczegółowo opisano poniżej) oraz w ARUSFTI (które, jak wyjaśniono w sekcji 2.1, nie mają znaczenia dla oceny na potrzeby decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony).Ponadto w art. 9 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu określono, że dyrektor NIS może zwrócić się do administratora danych osobowychZgodnie z definicją zawartą w art. 2 PIPA, tj. instytucja publiczna, osoba prawna, organizacja, osoba fizyczna itp., która w sposób bezpośredni lub pośredni przetwarza dane osobowe, aby obsługiwać dokumenty zawierające dane osobowe do celów urzędowych lub biznesowych. lub dostawcy informacji dotyczących lokalizacjiZgodnie z definicją zawartą w art. 5 ustawy o ochronie, wykorzystaniu itp. informacji dotyczących lokalizacji (zwanej dalej ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji), tj. każdy, kto uzyskał od Koreańskiej Komisji Telekomunikacyjnej zezwolenie na prowadzenie działalności związanej z informacjami dotyczącymi lokalizacji. o udostępnienie danych osobowych lub informacji o lokalizacji osoby podejrzanej o terroryzm. Możliwość ta jest ograniczona do wniosków o dobrowolne ujawnienie, na które administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji o lokalizacji nie mają obowiązku odpowiadać, a w każdym razie mogą to zrobić wyłącznie zgodnie z ustawą PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji (zob. pkt 3.2.2.2 poniżej).3.2.2.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do dobrowolnego ujawniania informacji na podstawie ustawy PIPA i ustawy o informacji dotyczących lokalizacjiWnioski o dobrowolną współpracę na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu muszą być ograniczone do informacji o osobach podejrzanych o terroryzm (zob. pkt 3.2.2.1 powyżej). Każdy taki wniosek złożony przez NIS musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2)Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu., jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ustawa o bezpieczeństwie sieci i informacji stanowi ponadto, że NIS nie może nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej prawArt. 11 ust. 1 ustawy o NIS.. Naruszenie tego zakazu może wiązać się z sankcjami karnymiArt. 19 ustawy o NIS..Administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji dotyczących lokalizacji otrzymujący wnioski od NIS na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu nie muszą się do nich stosować. Mogą się do nich zastosować dobrowolnie, ale wolno im to zrobić jedynie zgodnie z PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji. Jeśli chodzi o zgodność z przepisami PIPA, administrator danych musi w szczególności wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciejArt. 18 ust. 2 PIPA.. Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotycząZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii)..3.2.2.3.Ograniczenia i zabezpieczenia na podstawie CPPAZgodnie z ustawą o zwalczaniu terroryzmu agencje wywiadowcze mogą pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) wyłącznie wtedy, gdy jest to konieczne do prowadzenia działań antyterrorystycznych, tj. działań związanych z zapobieganiem i przeciwdziałaniem terroryzmowi. Procedury określone w CPPA opisane w pkt 3.2.1 mają zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji do celów zwalczania terroryzmu.3.2.3.Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnychZgodnie z TBA operatorzy telekomunikacyjni mogą wykonać wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji złożony przez agencję wywiadowczą, która zamierza zebrać te informacje w celu zapobieżenia zagrożeniu dla bezpieczeństwa narodowegoArt. 83 ust. 3 TBA.. Każdy taki wniosek musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2)Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu., jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ponadto zastosowanie mają te same ograniczenia i zabezpieczenia, co w przypadku dobrowolnego ujawnienia na potrzeby ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2.3)W szczególności wniosek musi zostać złożony na piśmie i zawierać uzasadnienie, jak również powiązanie z danym użytkownikiem i zakres żądanych informacji, a przedsiębiorca telekomunikacyjny musi rejestrować takie wnioski i dwa razy w roku przedkładać sprawozdanie Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych..Przedsiębiorca telekomunikacyjny nie jest zobowiązany do uwzględnienia wniosku, ale może to zrobić dobrowolnie i wyłącznie zgodnie z PIPA. W tym względzie do przedsiębiorców telekomunikacyjnych mają zastosowanie te same obowiązki, w tym w odniesieniu do powiadamiania osób fizycznych, co w przypadku wniosków otrzymanych od organów ścigania w sprawach karnych, jak wyjaśniono szczegółowo w sekcji 2.2.3.3.3.NadzórDziałalność koreańskich agencji wywiadowczych nadzoruje szereg różnych organów. Nadzór nad Dowództwem Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego prowadzi Ministerstwo Obrony Narodowej, zgodnie z rozporządzeniem ministra w sprawie wdrożenia audytu wewnętrznego. NIS podlega nadzorowi ze strony władzy wykonawczej, Zgromadzenia Narodowego i innych niezależnych organów, jak wyjaśniono szczegółowo poniżej.3.3.1.Urzędnik ds. ochrony praw człowiekaW przypadku zbierania przez agencje wywiadowcze informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm ustawa o zwalczaniu terroryzmu przewiduje nadzór ze strony Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu i urzędnika ds. ochrony praw człowiekaArt. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Komisja ds. Zwalczania Terroryzmu m.in. opracowuje politykę dotyczącą działań w zakresie zwalczania terroryzmu i nadzoruje wdrażanie środków służących zwalczaniu terroryzmu, a także działania różnych właściwych organów zajmujących się zwalczaniem terroryzmuArt. 5 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Komisji przewodniczy premier, a w jej skład wchodzi szereg ministrów i szefów agencji rządowych, m.in. minister spraw zagranicznych, minister sprawiedliwości, minister obrony narodowej, minister spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa, dyrektor NIS, komisarz generalny Agencji Policji Krajowej oraz przewodniczący Komisji Usług FinansowychArt. 3 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Podczas prowadzenia śledztw antyterrorystycznych i śledzenia osób podejrzanych o terroryzm w celu zebrania informacji lub materiałów niezbędnych do działań antyterrorystycznych dyrektor NIS musi składać sprawozdania przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu (tj. premierowi)Art. 9 ust. 4 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Ustawą o zwalczaniu terroryzmu ustanowiono ponadto instytucję urzędnika ds. ochrony praw człowieka w celu ochrony praw podstawowych osób fizycznych przed naruszaniem tych praw w wyniku działań antyterrorystycznychArt. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Urzędnika ds. ochrony praw człowieka powołuje przewodniczący Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu spośród osób, które spełniają kwalifikacje wymienione w dekrecie wykonawczym do ustawy o zwalczaniu terroryzmu (tj. każdy, kto posiada uprawnienia radcy prawnego z co najmniej dziesięcioletnim doświadczeniem zawodowym lub posiada wiedzę specjalistyczną w dziedzinie praw człowieka i pracuje lub pracował (przynajmniej) jako profesor nadzwyczajny przez co najmniej dziesięć lat, lub pracował jako wyższy urzędnik publiczny w agencjach państwowych lub organach samorządu terytorialnego, lub posiada co najmniej dziesięcioletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie praw człowieka, np. w organizacji pozarządowej)Art. 7 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka jest powoływany na dwa lata (z możliwością przedłużenia kadencji) i może zostać usunięty ze stanowiska tylko z określonych, ograniczonych przyczyn i z ważnego powodu, np. jeżeli zostanie oskarżony w sprawie karnej związanej z jego obowiązkami, gdy ujawnia informacje poufne lub z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznejArt. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Jeśli chodzi o uprawnienia, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może wydawać zalecenia dotyczące zwiększenia ochrony praw człowieka przez agencje zaangażowane w działania antyterrorystyczne oraz rozpatrywać wnioski publiczne (zob. pkt 3.4.3)Art. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. W przypadku gdy można w sposób uzasadniony stwierdzić naruszenie praw człowieka w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może zalecić szefowi odpowiedzialnej agencji skorygowanie takiego naruszeniaArt. 9 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka samodzielnie podejmuje decyzje o wydaniu zaleceń, ale ma obowiązek zgłaszać je przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu.. Odpowiedzialna agencja musi natomiast powiadomić urzędnika ds. ochrony praw człowieka o działaniach podjętych w celu wykonania takiego zaleceniaArt. 9 ust. 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Jeśli agencja nie wdroży zalecenia urzędnika ds. ochrony praw człowieka, sprawa zostaje przekazana Komisji, w tym jej przewodniczącemu - premierowi. Do tej pory nie odnotowano przypadków niewdrożenia zaleceń urzędnika ds. ochrony praw człowieka.3.3.2.Zgromadzenie NarodoweJak opisano w pkt 2.3.2, Zgromadzenie Narodowe może prowadzić śledztwa i kontrole wobec organów publicznych i w tym kontekście żądać ujawnienia dokumentów oraz wezwać świadków. Jeżeli chodzi o kwestie wchodzące w zakres kompetencji NIS, taki nadzór parlamentarny sprawuje Komisja ds. Wywiadu Zgromadzenia NarodowegoArt. 36 i art. 37 ust. 1 pkt 16 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.. Dyrektor NIS, który nadzoruje wykonywanie obowiązków przez agencję, składa sprawozdania Komisji ds. Wywiadu (a także prezydentowi)Art. 18 ustawy o NIS.. Komisja ds. Wywiadu może również z własnej inicjatywy zażądać sprawozdania w konkretnej sprawie, a dyrektor NIS musi to zrobić bezzwłocznieArt. 15 ust. 2 ustawy o NIS.. Dyrektor może odmówić udzielenia odpowiedzi lub złożenia zeznań przed Komisją ds. Wywiadu wyłącznie w przypadku tajemnicy państwowej dotyczącej kwestii wojskowych, dyplomatycznych lub związanych z Koreą Północną, w przypadku których publiczne ujawnienie mogłoby mieć poważny wpływ na losy państwaArt. 17 ust. 2 ustawy o NIS. Tajemnice państwowe oznaczają fakty, dobra lub wiedzę zaklasyfikowane jako tajemnice państwowe, do których dostęp ma tylko ograniczona liczba osób i których nie można ujawniać żadnemu innemu państwu ani organizacji, aby uniknąć poważnej szkody dla bezpieczeństwa narodowego, zob. art. 13 ust. 4 ustawy o NIS.. W takim przypadku Komisja ds. Wywiadu może zażądać od premiera wyjaśnień. Jeżeli nie otrzyma takiego wyjaśnienia w ciągu siedmiu dni od złożenia wniosku, odmowa odpowiedzi lub złożenia zeznań nie będzie już możliwa.Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od danego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznychArt. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wyniku. Zgodnie z CCPA w przypadku stosowania środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji) obowiązują przepisy szczególne dotyczące nadzoru parlamentarnegoArt. 15 CPPA.. Zgromadzenie Narodowe może zwrócić się do szefów agencji wywiadowczych o sprawozdanie na temat każdego konkretnego środka ograniczającego komunikację. Ponadto może ono przeprowadzać kontrole na miejscu urządzeń podsłuchowych. Agencje wywiadowcze, które zebrały informacje dotyczące treści, i operatorzy, którzy ujawnili te informacje do celów bezpieczeństwa narodowego, muszą ponadto złożyć sprawozdanie z takiego ujawnienia na wniosek Zgromadzenia Narodowego.3.3.3.Komisja Kontroli i AudytuKomisja Kontroli i Audytu pełni te same funkcje nadzorcze w odniesieniu do agencji wywiadowczych co w obszarze ścigania przestępstw (zob. pkt 2.3.2)Podobnie jak w przypadku Komisji ds. Wywiadu Zgromadzenia Narodowego, dyrektor NIS może odmówić odpowiedzi BAI jedynie w sprawach stanowiących tajemnicę państwową i jeżeli podanie ich do wiadomości publicznej miałoby poważny wpływ na bezpieczeństwo narodowe (art. 13 ust. 1 ustawy o NIS)..3.3.4.Komisja Ochrony Danych OsobowychJeśli chodzi o przetwarzanie danych do celów bezpieczeństwa narodowego, w tym na etapie zbierania danych, dodatkowy nadzór sprawuje PIPC. Jak wyjaśniono bardziej szczegółowo w pkt 1.2, obejmuje on ogólne zasady i obowiązki określone w art. 3 i art. 58 ust. 4 PIPA, jak również wykonywanie praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów zawartych w przepisach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, np. w CPPA, ustawie o zwalczaniu terroryzmu oraz TBA. Biorąc pod uwagę zawarte w art. 3 ust. 1 PIPA wymogi dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego gromadzenia danych osobowych, każde naruszenie tych ustaw stanowi naruszenie PIPA. PIPC jest zatem uprawniona do prowadzenia dochodzeńArt. 63 PIPA. w sprawie naruszenia przepisów regulujących dostęp do danych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz zasad przetwarzania danych określonych w PIPA, a także do wydawania zaleceń dotyczących usprawnień, nakazywania podjęcia działań naprawczych, zalecania środków dyscyplinarnych oraz informowania odpowiednich organów dochodzeniowych o podejrzeniu popełnienia przestępstwaArt. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA..3.3.5.Krajowa Komisja Praw CzłowiekaNadzór prowadzony przez NRHC ma zastosowanie w taki sam sposób do agencji wywiadowczych, jak do innych organów rządowych (zob. pkt 2.3.2).3.4.Indywidualne dochodzenie roszczeń3.4.1.Skarga do urzędnika ds. ochrony praw człowiekaJeżeli chodzi o zbieranie danych osobowych w kontekście działań służących zwalczaniu terroryzmu, szczególną drogę ochrony prawnej zapewnia urzędnik ds. ochrony praw człowieka, ustanowiony w ramach Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatruje wnioski publiczne związane z naruszeniem praw człowieka w wyniku działań antyterrorystycznychArt. 8 ust. 1 pkt 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Może zalecić działania naprawcze, a właściwa agencja musi poinformować urzędnika o wszelkich środkach podjętych w celu realizacji takiego zalecenia. Składanie skarg do urzędnika ds. ochrony praw człowieka przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogami. W rezultacie urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności.3.4.2.Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPAZgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych do celów bezpieczeństwa narodowego, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanieArt. 3 ust. 5 oraz art. 4 ust. 1, 3 i 4 PIPA.. Wnioski o skorzystanie z tych praw można składać bezpośrednio do agencji wywiadu lub pośrednio poprzez PIPC. Agencja wywiadowcza może ograniczyć wykonanie prawa lub odmówić wykonania prawa tak długo oraz w takim zakresie, w jakim jest to konieczne i proporcjonalne do ochrony ważnego celu leżącego w interesie publicznym (na przykład tak długo oraz w takim zakresie, w jakim przyznanie prawa zagroziłoby trwającemu postępowaniu przygotowawczemu lub bezpieczeństwu narodowemu) lub gdy przyznanie prawa może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej. W przypadku odrzucenia lub ograniczenia wniosku należy bezzwłocznie powiadomić daną osobę fizyczną o przyczynach takiego odrzucenia.Ponadto zgodnie z art. 58 ust. 4 PIPA (wymóg zapewnienia właściwego rozpatrywania skarg indywidualnych) oraz art. 4 ust. 5 PIPA (prawo do odpowiedniego środka dochodzenia roszczeń, w drodze szybkiej i sprawiedliwej procedury, z tytułu wszelkich szkód wynikających z przetwarzania danych osobowych) osoby fizyczne mają prawo do wniesienia środka zaskarżenia. Obejmuje to prawo do zgłoszenia domniemanego naruszenia do centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i Bezpieczeństwa oraz złożenia skargi do PIPCArt. 62 i art. 63 ust. 2 PIPA.. Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego, jak i naruszeń PIPA. Jak wyjaśniono w zawiadomieniu nr 2021-1, osoba fizyczna z UE może wnieść skargę do PIPC za pośrednictwem swojego krajowego organu ochrony danych. W takim przypadku PIPC powiadomi osobę fizyczną za pośrednictwem jej krajowego organu ochrony danych o zakończeniu dochodzenia (w tym, w stosownych przypadkach, o zastosowanych działaniach naprawczych). Decyzje lub bezczynność PIPC można następnie zaskarżyć w sądach koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.3.4.3.Skarga do Krajowej Komisji Praw CzłowiekaMożliwość indywidualnego dochodzenia roszczeń przed NHRC ma zastosowanie w taki sam sposób w przypadku agencji wywiadowczych, jak w przypadku innych organów rządowych (zob. pkt 2.4.2).3.4.4.Dochodzenie roszczeń na drodze sądowejPodobnie jak w przypadku działań organów ścigania w sprawach karnych, osoby fizyczne mogą dochodzić roszczeń wobec agencji wywiadowczych w odniesieniu do naruszeń wyżej wymienionych ograniczeń i zabezpieczeń na drodze sądowej, korzystając z różnych środków.Po pierwsze, osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa. Na przykład w jednej sprawie przyznano odszkodowanie za bezprawny nadzór prowadzony przez Dowództwo Wsparcia Wojskowego (poprzednik Dowództwa Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego)Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 96Da42789 z dnia 24 lipca 1998 r..Po drugie, ustawa o postępowaniu administracyjnosądowym pozwala osobom fizycznym zakwestionować decyzje i zaniechania agencji administracyjnych, w tym agencji wywiadowczychArt. 3 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym..Osoby fizyczne mogą również złożyć na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie środków zastosowanych przez agencje wywiadowcze.

Yoon Jong In

Przewodniczący Komisji Ochrony Danych Osobowych

Niniejszy dokument został sporządzony przez Komisję Ochrony Danych Osobowych oraz następujące zainteresowane ministerstwa i agencje.

L0442022PL110120211217PL0001.00036919022Ramy zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów dotyczących bezpieczeństwa narodowegoPoniższy dokument zawiera przegląd ram prawnych w zakresie zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów bezpieczeństwa narodowego (które to zbieranie i wykorzystywanie danych zwane jest dalej dostępem rządowym), w szczególności w odniesieniu do dostępnych podstaw prawnych, obowiązujących warunków (ograniczeń) i zabezpieczeń, a także niezależnego nadzoru i możliwości indywidualnego dochodzenia roszczeń.1.OGÓLNE ZASADY PRAWNE REGULUJĄCE DOSTĘP RZĄDOWY1.1.Ramy konstytucyjneKonstytucja Republiki Korei określa ogólne prawo do prywatności (art. 17) oraz szczególne prawo do prywatności korespondencji (art. 18). Zagwarantowanie tych praw podstawowych jest obowiązkiem państwaArt. 10 konstytucji Republiki Korei ogłoszonej w dniu 17 lipca 1948 r. (zwanej dalej konstytucją).. Ponadto konstytucja stanowi, że prawa i wolności obywateli mogą zostać ograniczone przez prawo wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne ze względów bezpieczeństwa narodowego lub utrzymania porządku publicznego leżącego w interesie publicznymArt. 37 ust. 2 konstytucji.. Nawet jeżeli takie ograniczenia są nakładane, nie mogą one naruszać istoty wolności ani prawaArt. 37 ust. 2 konstytucji.. Sądy koreańskie stosowały te przepisy w sprawach dotyczących ingerencji rządu w prywatność. Na przykład Sąd Najwyższy uznał, że monitorowanie osób cywilnych narusza prawo podstawowe - prawo do prywatności - podkreślając, że obywatele mają prawo do samostanowienia w zakresie danych osobowychOrzeczenie Sądu Najwyższego Korei nr 96DA42789 z dnia 24 lipca 1998 r.. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prywatność jest prawem podstawowym, które zapewnia ochronę przed ingerencją państwa w prywatne życie obywateli i jego obserwacją przez państwoOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2002Hun-Ma51 z dnia 30 października 2003 r. Podobnie w orzeczeniu 99Hun-Ma513 i 2004Hun-Ma190 (wersja skonsolidowana) z dnia 26 maja 2005 r. Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że prawo do kontrolowania własnych danych osobowych jest prawem osoby, której dane dotyczą, do osobistego decydowania o tym, kiedy, komu, przez kogo i w jakim zakresie informacje o niej zostaną ujawnione lub kiedy, do czyich celów, przez kogo i w jakim zakresie zostaną wykorzystane. Jest to prawo podstawowe, chociaż nie zostało określone w konstytucji, istniejące w celu ochrony osobistej wolności podejmowania decyzji przed zagrożeniami wynikającymi z rozszerzenia funkcji państwa i rozwoju technologii informacyjno-komunikacyjnych..Konstytucja Korei zapewnia ponadto, że nikt nie może zostać aresztowany, zatrzymany, przeszukany, przesłuchany lub że nikomu nie można zająć przedmiotów, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustawieArt. 12 ust. 1 zdanie pierwsze konstytucji.. Ponadto przeszukań i zajęć można dokonać wyłącznie na podstawie nakazu wydanego przez sędziego na wniosek prokuratora i z poszanowaniem sprawiedliwości proceduralnejArt. 16 i art. 12 ust. 3 konstytucji.. W wyjątkowych okolicznościach, tj. jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została ujęta podczas popełniania przestępstwa (flagrante delicto) lub jeżeli istnieje ryzyko, że osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej trzech lat może zbiec lub zniszczyć dowody, organy śledcze mogą dokonać przeszukania lub zajęcia bez nakazu, w którym to przypadku muszą wystąpić o nakaz ex postArt. 12 ust. 3 konstytucji.. Te ogólne zasady zostały szerzej omówione w ustawach szczegółowych dotyczących postępowania karnego i ochrony komunikacji (zob. dokładny przegląd poniżej).Jeżeli chodzi o cudzoziemców, konstytucja stanowi, że ich status jest zagwarantowany zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego i postanowieniami traktatówArt. 6 ust. 2 konstytucji.. Kilka umów międzynarodowych, których Korea jest stroną, takich jak Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (art. 17), Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych (art. 22) oraz Konwencja o prawach dziecka (art. 16), zapewnia prawo do prywatności. Co więcej, chociaż co do zasady konstytucja odnosi się do praw obywateli, Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prawa podstawowe przysługują również cudzoziemcomOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 93Hun-MA120 z dnia 29 grudnia 1994 r. Zob. również np. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2014Hun-Ma346 (z dnia 31 maja 2018 r.), w którym Trybunał stwierdził, że konstytucyjne prawo obywatela Sudanu przetrzymywanego na lotnisku w celu uzyskania pomocy prawnej zostało naruszone. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny uznał, że swoboda wyboru legalnego miejsca pracy jest ściśle związana z prawem do poszukiwania szczęścia oraz godności i wartości człowieka, a zatem nie jest zastrzeżona wyłącznie dla obywateli, ale może być zapewniona również cudzoziemcom legalnie zatrudnionym w Republice Korei (orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2007Hun-Ma1083 z dnia 29 września 2011 r.).. W szczególności Trybunał stwierdził, że ochrona godności i wartości osoby jako istoty ludzkiej, jak również prawo do dążenia do szczęścia są prawami każdej istoty ludzkiej, a nie tylko obywateliOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa494 z dnia 29 listopada 2001 r.. Ponadto Trybunał wyjaśnił, że prawo do kontrolowania informacji o sobie jest uznawane za prawo podstawowe, wywodzące się z prawa do godności i poszukiwania szczęścia oraz prawa do życia prywatnegoZob. na przykład orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HunMa513.. Mimo że orzecznictwo dotychczas nie odnosiło się konkretnie do prawa do prywatności osób niebędących obywatelami Korei, wśród naukowców powszechnie przyjmuje się, że art. 12-22 konstytucji (które obejmują prawo do prywatności oraz wolność osobistą) określają prawa istoty ludzkiej.Ponadto konstytucja przewiduje także prawo dochodzenia sprawiedliwego odszkodowania od organów publicznychArt. 29 ust. 1 konstytucji.. Co więcej, zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym, każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału KonstytucyjnegoArt. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym..1.2.Ogólne przepisy o ochronie danychOgólna ustawa o ochronie danych w Republice Korei, ustawa o ochronie danych osobowych (zwana dalej PIPA, od ang. Personal Information Protection Act), ma zastosowanie zarówno do sektora prywatnego, jak i do sektora publicznego. Jeżeli chodzi o organy publiczne, w PIPA odniesiono się w szczególności do obowiązku kształtowania polityki w celu zapobiegania nadużywaniu i niewłaściwemu wykorzystywaniu danych osobowych, jawnemu nadzorowi i śledzeniu itp. oraz wzmocnienia godności istot ludzkich i prywatności osób fizycznychArt. 5 ust. 1 PIPA..Przetwarzanie danych osobowych do celów ścigania przestępstw podlega wszystkim wymogom przewidzianym w PIPA. Oznacza to na przykład, że organy ścigania muszą przestrzegać obowiązków dotyczących przetwarzania danych zgodnie z prawem, tj. stosować jedną z podstaw prawnych wymienionych w PIPA w odniesieniu do zbierania, wykorzystywania lub przekazywania danych osobowych (art. 15-18 PIPA), jak również zasady ograniczenia celu (art. 3 ust. 1, 2 PIPA), proporcjonalności/minimalizacji danych (art. 3 ust. 1 i 6 PIPA), ograniczonego zatrzymywania danych (art. 21 PIPA), bezpieczeństwa danych, w tym powiadamiania o naruszeniu ochrony danych (art. 3 ust. 4, art. 29 i 34 PIPA) oraz przejrzystości (art. 3 ust. 1 i 5, art. 20, 30 i 32 PIPA). Do informacji szczególnie chronionych mają zastosowanie szczególne zabezpieczenia (art. 23 PIPA). Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 5 i art. 4 PIPA oraz art. od 35 do 39-2 PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa w zakresie dostępu, korekty, usunięcia i zawieszenia wobec organów ścigania.Chociaż PIPA jest w związku z tym w pełni stosowana do przetwarzania danych osobowych do celów ścigania przestępstw, to przewiduje ona wyjątek, gdy dane osobowe są przetwarzane do celów bezpieczeństwa narodowego. Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA art. 15-50 PIPA nie mają zastosowania do danych osobowych zbieranych lub żądanych do celów przeprowadzenia analizy informacji związanych z bezpieczeństwem narodowymArt. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA.. Natomiast rozdział I (Przepisy ogólne), rozdział II (Ustanowienie polityki ochrony danych osobowych itp.), rozdział VIII (Powództwo zbiorowe w sprawie naruszenia przepisów o ochronie danych), rozdział IX (Przepisy uzupełniające) oraz rozdział X (Przepisy dotyczące kar) ustawy PIPA nadal mają zastosowanie. Odnosi się to do ogólnych zasad ochrony danych określonych w art. 3 (Zasady ochrony danych osobowych) oraz praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA (Prawa osób, których dane dotyczą). Oznacza to, że główne zasady i prawa są zapewnione również w tym obszarze. Ponadto art. 58 ust. 4 PIPA stanowi, że informacje takie należy przetwarzać w minimalnym zakresie wymaganym do osiągnięcia zamierzonego celu oraz przez możliwie najkrótszy okres; w przepisie tym wymaga się także wprowadzenia przez administratora danych osobowych środków niezbędnych do zapewnienia bezpiecznego zarządzania danymi i właściwego przetwarzania, takich jak zabezpieczenia techniczne, zarządcze i fizyczne, jak również środków służących odpowiedniemu rozpatrywaniu indywidualnych skarg.W zawiadomieniu nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych Komisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej PIPC, od ang. Personal Information Protection Commission) sprecyzowała, w jaki sposób PIPA ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego w świetle wspomnianego częściowego wyłączeniaZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 6.. Dotyczy to w szczególności praw osób fizycznych (do dostępu, sprostowania, zawieszenia i usunięcia) oraz podstaw i granic ich ewentualnego ograniczenia. Zgodnie z powiadomieniem stosowanie podstawowych zasad, praw i obowiązków wynikających z PIPA do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego odzwierciedla gwarancje przewidziane w konstytucji odnoszące się do ochrony prawa osoby fizycznej do kontrolowania własnych danych osobowych. Wszelkie ograniczenia tego prawa, np. jeśli są niezbędne do zapewnienia ochrony bezpieczeństwa narodowego, wymagają wyważenia praw i interesów osoby fizycznej względem istotnego interesu publicznego i nie mogą naruszać istoty tego prawa (art. 37 ust. 2 konstytucji).2.DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW ŚCIGANIA PRZESTĘPSTW2.1.Właściwe organy publiczne w obszarze ścigania przestępstwNa podstawie ustawy o postępowaniu karnym (zwanej dalej CPA, od ang. Criminal Procedure Act), ustawy o ochronie prywatności komunikacji (zwanej dalej CPPA, od ang. Communications Privacy Protection Act) oraz ustawy o działalności telekomunikacyjnej (zwanej dalej TBA, od ang. Telecommunications Business Act) policja, prokuratura i sądy mogą zbierać dane osobowe do celów ścigania przestępstw. W zakresie, w jakim w ustawie o Narodowej Służbie Wywiadu nadano te uprawnienia także Narodowej Służbie Wywiadu (zwanej dalej NIS, od ang. National Intelligence Service), musi ona przestrzegać wyżej wymienionych ustawZob. art. 3 ustawy o NIS (ustawa nr 12948), który odnosi się do postępowań przygotowawczych w sprawie niektórych przestępstw, takich jak rewolucja, zamieszki i przestępstwa związane z bezpieczeństwem narodowym (np. szpiegostwo). W takim kontekście zastosowanie miałyby przewidziane w CPA procedury dotyczące przeszukania i zajęcia, natomiast CPPA regulowałaby zbieranie danych dotyczących komunikacji (zob. część 3 poświęcona przepisom w zakresie dostępu do informacji dotyczących komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego).. Ponadto ustawa o zgłaszaniu i wykorzystywaniu określonych informacji o transakcjach finansowych (ang. Act on Reporting and Using Specified Financial Transaction Information, zwana dalej ARUSFTI) zapewnia instytucjom finansowym podstawę prawną do ujawniania informacji koreańskiej jednostce analityki finansowej (ang. Korea Financial Intelligence Unit, zwana dalej KOFIU) w celu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Ta wyspecjalizowana agencja może z kolei udostępnić takie informacje organom ścigania. Te obowiązki w zakresie ujawniania informacji mają jednak zastosowanie wyłącznie do administratorów danych przetwarzających informacje dotyczące kredytów osobistych na podstawie ustawy o informacjach kredytowych i podlegają nadzorowi Komisji Usług Finansowych. Ponieważ przetwarzanie informacji dotyczących kredytów osobistych przez takich administratorów jest wyłączone z zakresu decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony, ograniczenia i zabezpieczenia, które mają zastosowanie na mocy ARUSFTI, nie zostały szczegółowo opisane w niniejszym dokumencie.2.2.Podstawa prawna i ograniczeniaCPA (zob. 2.2.1), CPPA (zob. 2.2.2) oraz ustawa o działalności telekomunikacyjnej (zob. 2.2.3) stanowią podstawy prawne zbierania danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw oraz określają mające zastosowanie ograniczenia i zabezpieczenia.2.2.1.Przeszukanie i zajęcie2.2.1.1.Podstawa prawnaProkuratorzy i wyżsi funkcjonariusze policji sądowej mogą przeprowadzać oględziny przedmiotów, przeszukiwać osoby lub zajmować przedmioty wyłącznie wówczas, gdy 1) dana osoba jest podejrzana o popełnienie przestępstwa (osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa); 2) jest to niezbędne do celów postępowania przygotowawczego oraz 3) przedmioty, które mają zostać poddane oględzinom, osoby, które mają zostać przeszukane, oraz wszelkie zajęte przedmioty uznaje się za mające związek ze sprawąArt. 215 ust. 1 i 2 CPA.. Podobnie sądy mogą dokonywać przeszukań i zajmować wszelkie przedmioty, które zostaną wykorzystane jako dowody lub podlegają konfiskacie, o ile takie przedmioty lub osoby uważa się za związane z konkretną sprawąArt. 106 ust. 1, art. 107 i 109 CPA..2.2.1.2.Ograniczenia i zabezpieczeniaOgólnym obowiązkiem prokuratorów i funkcjonariuszy policji sądowej jest przestrzeganie praw człowieka przysługujących osobie podejrzanej o popełnienie przestępstwa, jak również wszystkim innym zainteresowanym osobomArt. 198 ust. 2 CPA.. Ponadto środki przymusu służące osiągnięciu celu postępowania przygotowawczego można zastosować jedynie w przypadkach wyraźnie przewidzianych w CPA i w najmniejszym niezbędnym zakresieArt. 199 ust. 1 CPA..Funkcjonariusze policji lub prokuratorzy mogą przeprowadzać przeszukania, oględziny lub zajęcia w ramach postępowania przygotowawczego wyłącznie na podstawie nakazu sądowegoArt. 215 ust. 1 i 2 CPA.. Organ składający wniosek o wydanie nakazu musi przedłożyć materiały uzasadniające podejrzenie, że osoba fizyczna popełniła przestępstwo, że przeszukanie, oględziny lub zajęcie są konieczne oraz że istnieją stosowne przedmioty, które mają zostać zajęteArt. 108 ust. 1 rozporządzenia w sprawie postępowania karnego.. Jeżeli chodzi o nakaz, musi on zawierać między innymi imiona i nazwiska osób podejrzanych oraz określenie rodzaju przestępstwa; wskazanie miejsca, osoby lub przedmiotów, które mają zostać przeszukane, lub przedmiotów, które mają zostać zajęte; datę wystawienia oraz okres obowiązywaniaArt. 114 ust. 1 CPA w związku z art. 219 CPA.. Podobnie, jeżeli w ramach toczącego się postępowania sądowego przeszukania i zajęcia dokonywane są poza jawnym posiedzeniem sądu, należy uprzednio uzyskać nakaz sądowyArt. 113 CPA.. Osobę, której dotyczy nakaz, i jej obrońcę powiadamia się z wyprzedzeniem o przeszukaniu lub zajęciu i mogą być oni obecni podczas wykonywania nakazuArt. 121 i 122 CPA..Przy przeprowadzaniu przeszukania lub zajęcia, gdy przedmiotem przeszukania jest dysk komputerowy lub inny nośnik danych, co do zasady zajęte zostają wyłącznie same dane (skopiowane lub wydrukowane), a nie cały nośnikArt. 106 ust. 3 CPA.. Sam nośnik danych może zostać zajęty wyłącznie wówczas, gdy uznano, że wyodrębnione wydrukowanie lub skopiowanie wymaganych danych jest niemożliwe, lub gdy uznano, że nie można zrealizować celu przeszukania w inny sposóbArt. 106 ust. 3 CPA.. Osoba, której dotyczy zajęcie, musi być niezwłocznie o nim powiadomionaArt. 219 CPA w związku z art. 106 ust. 4 CPA.. CPA nie przewiduje żadnych wyjątków od tego wymogu powiadomienia.Przeszukania, oględziny i zajęcia bez nakazu mogą odbyć się jedynie w nielicznych sytuacjach. Po pierwsze, ma to miejsce w przypadku, gdy uzyskanie nakazu jest niemożliwe ze względu na pilny charakter sprawy na miejscu popełnienia przestępstwaArt. 216 ust. 3 CPA.. Następnie należy jednak niezwłocznie uzyskać nakazArt. 216 ust. 3 CPA.. Po drugie, przeszukania i oględziny bez nakazu można przeprowadzić in loco, jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została aresztowana lub zatrzymanaArt. 216 ust. 1 i 2 CPA.. Ponadto prokurator lub wyższy funkcjonariusz policji sądowej może zająć przedmiot bez nakazu, w przypadku gdy został on porzucony przez podejrzanego o popełnienie przestępstwa lub osobę trzecią bądź dobrowolnie przekazanyArt. 218 CPA. Jeżeli chodzi o dane osobowe, dotyczy to jedynie ich dobrowolnego udostępnienia przez samą zainteresowaną osobę, a nie przez administratora danych osobowych przechowującego takie dane (co wymagałoby określonej podstawy prawnej zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych). Dobrowolnie okazane przedmioty są dopuszczane jako dowód w postępowaniu sądowym wyłącznie wówczas, gdy nie ma zasadnych wątpliwości co do dobrowolnego charakteru ujawnienia, a wykazanie tego faktu należy do prokuratora. Zob. orzeczenie Sądu Najwyższego 2013Do11233 z dnia 10 marca 2016 r..Dowody pozyskane z naruszeniem CPA będą uznane za niedopuszczalneArt. 308-2 CPA.. Ponadto kodeks karny stanowi, że niezgodne z prawem przeszukanie osób lub miejsca ich zamieszkania, strzeżonego budynku, obiektu, samochodu, statku, samolotu lub zajmowanego pomieszczenia podlega karze pozbawienia wolności do lat trzechArt. 321 kodeksu karnego.. Przepis ten ma zatem zastosowanie również w przypadku zajęcia przedmiotów, takich jak urządzenia do przechowywania danych, podczas niezgodnego z prawem przeszukania.2.2.2.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji2.2.2.1.Podstawa prawnaZbieranie informacji dotyczących komunikacji reguluje specjalna ustawa - CPPA. W szczególności CPPA określa powszechny zakaz cenzurowania poczty, zakładania podsłuchu w sieciach telekomunikacyjnych, udostępniania danych potwierdzających komunikację, nagrywania lub podsłuchiwania rozmów, które nie są upubliczniane, między innymi osobami, z wyjątkiem przypadków, gdy podstawą jest CPA, CPPA lub ustawa o sądach wojskowychArt. 3 CPPA. Co do zasady ustawa o sądach wojskowych reguluje zbieranie informacji na temat personelu wojskowego i może mieć zastosowanie do osób cywilnych wyłącznie w ograniczonej liczbie przypadków (postępowanie może zostać wszczęte przed sądem wojskowym np. jeżeli personel wojskowy i osoby cywilne popełniłyby wspólnie przestępstwo lub jeżeli osoba fizyczna popełniłaby przestępstwo przeciwko wojsku, zob. art. 2 ustawy o sądach wojskowych). Przepisy ogólne regulujące przeszukanie i zajęcie są podobne do przepisów ustanowionych w CPA, zob. np. art. 146-149 i 153-156 ustawy o sądach wojskowych. Na przykład korespondencję pocztową można zbierać wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego i na podstawie nakazu sądu wojskowego. W zakresie, w jakim zbierane byłyby dane z łączności elektronicznej, zastosowanie mają ograniczenia i zabezpieczenia przewidziane w CPPA.. Termin komunikacja w rozumieniu CPPA obejmuje zarówno pocztę tradycyjną, jak i telekomunikacjęArt. 2 ust. 1 CPPA, tj. przekazywanie lub odbiór wszelkiego rodzaju dźwięków, słów, symboli lub obrazów za pomocą sieci przewodowej, bezprzewodowej, kabla światłowodowego lub innego systemu elektromagnetycznego, w tym telefonu, poczty elektronicznej, usług informacji o członkach, faksów i przywoływania drogą radiową.. W tym zakresie w CPPA rozróżnia się środki ograniczające komunikacjęArt. 2 ust. 7 i art. 3 ust. 2 CPPA. i zbieranie danych potwierdzających komunikację.Pojęcie środków ograniczających komunikację obejmuje cenzurę, tj. zbieranie treści pochodzących z poczty tradycyjnej, a także podsłuch, czyli bezpośrednie przechwytywanie (pozyskiwanie lub nagrywanie) treści przekazów telekomunikacyjnychCenzurę zdefiniowano jako otwieranie poczty bez zgody zainteresowanej strony lub zapoznawanie się z jej treścią, rejestrowanie jej lub zatrzymywanie za pomocą innych środków (art. 2 ust. 6 CPPA). Podsłuch oznacza pozyskiwanie lub rejestrowanie treści przekazów telekomunikacyjnych poprzez słuchanie dźwięków lub równoczesne czytanie słów i oglądanie symboli lub obrazów pochodzących z przekazów telekomunikacyjnych za pomocą urządzeń elektronicznych i mechanicznych bez zgody zainteresowanej strony lub zakłócanie ich przekazywania i odbioru (art. 2 ust. 7 CPPA).. Termin dane potwierdzające komunikację odnosi się do danych na temat rejestrów telekomunikacyjnych, które obejmują datę połączenia telekomunikacyjnego, czas jego rozpoczęcia i zakończenia, liczbę połączeń wychodzących i przychodzących, jak również numer abonenta drugiego rozmówcy, częstotliwość połączeń, pliki dziennika dotyczące korzystania z usług telekomunikacyjnych oraz informacje dotyczące lokalizacji (np. z wież przekaźnikowych, które odbierają sygnały)Art. 2 ust. 11 CPPA..CPPA określa ograniczenia i zabezpieczenia dotyczące zbierania obu rodzajów danych, a nieprzestrzeganie kilku z tych wymogów podlega sankcjom karnymArt. 16 i 17 CPPA. Ma to zastosowanie na przykład do zbierania danych bez nakazu, nierejestrowania, niezaprzestania zbierania danych po ustaniu sytuacji nadzwyczajnej lub nieprzekazania powiadomienia osobie, której to dotyczy..2.2.2.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji (środki ograniczające komunikację)Zbieranie treści komunikacji można stosować jedynie jako środek uzupełniający, ułatwiający prowadzenie postępowania przygotowawczego (tj. jako środek ostateczny), i należy dołożyć starań, aby zminimalizować naruszenie poufności komunikacjiArt. 3 ust. 2 CPPA.. Zgodnie z tą ogólną zasadą środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy trudno jest w inny sposób zapobiec popełnieniu przestępstwa, aresztować przestępcę lub zebrać dowodyArt. 5 ust. 1 CPPA.. Organy ścigania pozyskujące treść komunikacji muszą natychmiast zaprzestać stosowania takich środków, gdy stały dostęp nie jest już uznawany za konieczny, aby tym samym ograniczyć naruszenie prywatności komunikacji do niezbędnego minimumArt. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..Ponadto środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane jest popełnienie określonego poważnego przestępstwa wyraźnie wymienionego w CPPA, popełniane jest takie przestępstwo lub zostało ono popełnione. Są to takie przestępstwa jak powstanie, przestępstwa związane z narkotykami, przestępstwa z użyciem materiałów wybuchowych, jak również przestępstwa dotyczące bezpieczeństwa narodowego, stosunków dyplomatycznych lub baz i obiektów wojskowychArt. 5 ust. 1 CPPA.. Środek ograniczający komunikację musi być ukierunkowany na konkretne przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną lub przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną w ustalonym okresieArt. 5 ust. 2 CPPA..Nawet jeżeli wymogi te są spełnione, zbieranie danych dotyczących treści może odbywać się wyłącznie na podstawie nakazu sądowego. W szczególności prokurator może zwrócić się do sądu o wydanie zezwolenia na zbieranie danych dotyczących treści odnoszących się do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawczeArt. 6 ust. 1 CPPA.. Podobnie, funkcjonariusz policji sądowej może zwrócić się o udzielenie zezwolenia do prokuratora, który z kolei może wystąpić do sądu o wydanie nakazuArt. 6 ust. 2 CPPA.. Wniosek o wydanie nakazu musi być złożony na piśmie i zawierać określone elementy. W szczególności należy w nim określić: 1) istotne przesłanki, które uzasadniają podejrzenie, że jedno z wymienionych przestępstw jest planowane, jest popełniane lub zostało popełnione, a także wszelkie materiały pozwalające stwierdzić istnienie zasadnego podejrzenia; 2) środki ograniczające komunikację, jak również ich przedmiot, zakres, cel i okres obowiązywania; oraz 3) miejsce i sposób wykonania środkówArt. 6 ust. 4 CPPA i art. 4 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA..Jeżeli wymogi prawne są spełnione, sąd może udzielić pisemnego zezwolenia na zastosowanie środków ograniczających komunikację w odniesieniu do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawczeArt. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 8 CPPA.. W nakazie tym określa się rodzaje środków, a także ich przedmiot, zakres, okres obowiązywania oraz miejsce i sposób wykonaniaArt. 6 ust. 6 CPPA..Środki ograniczające komunikację można stosować jedynie przez okres dwóch miesięcyArt. 6 ust. 7 CPPA.. Jeżeli cel środków zostanie osiągnięty wcześniej w tym okresie, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania. Natomiast jeżeli wymagane warunki są nadal spełnione, wniosek o przedłużenie okresu obowiązywania środków ograniczających komunikację można złożyć w terminie dwóch miesięcy. Wniosek taki musi obejmować materiały wskazujące na zasadność przedłużenia obowiązywania środkówArt. 6 ust. 7 CPPA.. Okres przedłużenia nie może przekroczyć łącznie jednego roku lub trzech lat w przypadku niektórych szczególnie poważnych przestępstw (np. przestępstw związanych z rewolucją, agresją zewnętrzną, bezpieczeństwem narodowym itp.)Art. 6 ust. 8 CPPA..Organy ścigania mogą nakazać operatorom sieci komunikacyjnych udzielenie pomocy, przedstawiając im pisemne zezwolenie sąduArt. 9 ust. 2 CPPA.. Operatorzy sieci komunikacyjnych są zobowiązani do współpracy i zachowania otrzymanego zezwolenia w swojej dokumentacjiArt. 15-2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.. Mogą oni odmówić współpracy, jeżeli informacje na temat osoby, której dotyczy nakaz, wskazane w pisemnym zezwoleniu sądu (np. numer telefonu tej osoby) są niepoprawne. Ponadto w żadnym wypadku nie mogą oni ujawniać haseł używanych do celów korzystania z usług telekomunikacyjnychArt. 9 ust. 4 CPPA..Każda osoba wykonująca środki ograniczające komunikację lub zobowiązana do współpracy musi prowadzić dokumentację określającą cele tych środków, sposób i termin ich wykonania oraz objęte nimi treściArt. 9 ust. 3 CPPA.. Organy ścigania stosujące środki ograniczające komunikację również muszą prowadzić dokumentację, w której odnotowują szczegółowe informacje i osiągnięte wynikiArt. 18 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA.. Funkcjonariusze policji sądowej muszą udostępnić te informacje prokuratorowi w formie sprawozdania po zamknięciu postępowania przygotowawczegoArt. 18 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..Jeżeli prokurator wniesie akt oskarżenia w sprawie, w której zastosowano środki ograniczające komunikację, lub wyda decyzję o odmowie oskarżenia lub aresztowania danej osoby (tj. nie tylko zawieszenie ścigania karnego), musi powiadomić osobę, wobec której zastosowano środki ograniczające komunikację, o fakcie wykonania środków ograniczających komunikację, o organie wykonującym oraz o okresie wykonania. Powiadomienie takie musi być dostarczone na piśmie w terminie 30 dni od wydania decyzjiArt. 9-2 ust. 1 CPPA.. Powiadomienie można odroczyć, jeżeli mogłoby poważnie zagrozić bezpieczeństwu narodowemu lub zakłócić bezpieczeństwo publiczne i porządek publiczny lub gdyby mogło spowodować istotną szkodę dla życia i integralności cielesnej innych osóbArt. 9-2 ust. 4 CPPA.. W przypadku gdy prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej zamierza odroczyć powiadomienie, musi uzyskać zgodę szefa prokuratury okręgowejArt. 9-2 ust. 5 CPPA.. Po ustaniu podstaw do odroczenia powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni od tego momentuArt. 9-2 ust. 6 CPPA..CPPA określa również szczegółową procedurę zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych. W szczególności organy ścigania mogą pozyskiwać treść komunikacji w przypadku bezpośredniego zagrożenia planowaniem lub popełnieniem przestępstwa w ramach przestępczości zorganizowanej lub innego poważnego przestępstwa, które może bezpośrednio spowodować śmierć lub poważny uszczerbek na zdrowiu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury (opisanej powyżej)Art. 8 ust. 1 CPPA.. W takiej sytuacji nadzwyczajnej funkcjonariusz policji lub prokurator może zastosować środki ograniczające komunikację bez uprzedniego zezwolenia sądu, ale musi wystąpić o takie zezwolenie niezwłocznie po wykonaniu tych środków. Jeżeli organ ścigania nie otrzyma zezwolenia sądu w ciągu 36 godzin od chwili wykonania środków nadzwyczajnych, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania, po czym zazwyczaj następuje zniszczenie zebranych informacjiArt. 8 ust. 2 CPPA.. Funkcjonariusze policji prowadzący nadzór nadzwyczajny wykonują go pod kontrolą prokuratora lub - w przypadku gdy otrzymanie poleceń od prokuratora z wyprzedzeniem jest niemożliwe ze względu na konieczność podjęcia natychmiastowego działania - policja musi uzyskać zgodę prokuratora niezwłocznie po rozpoczęciu czynnościArt. 8 ust. 3 CPPA i art. 16 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. Przepisy dotyczące powiadomienia osoby fizycznej opisane powyżej mają zastosowanie także do zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych.Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej, przy czym organ zajmujący się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 4 CPPA.. Do wniosku do sądu o wydanie zezwolenia na zastosowanie środków nadzwyczajnych musi być dołączony dokument, w którym wskazano niezbędne środki ograniczające komunikację, objęte nimi treści, osobę, której dotyczą, zakres, okres obowiązywania, miejsce wykonania, metodę oraz wyjaśnienie, w jaki sposób odnośne środki ograniczające komunikację spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 CPPATj., że istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane lub popełniane są określone poważne przestępstwa, lub że zostały one popełnione, a zapobiegnięcie popełnieniu przestępstwa, aresztowanie przestępcy lub zebranie dowodów jest niewykonalne w inny sposób., wraz z dokumentami potwierdzającymi.W przypadkach gdy środki nadzwyczajne są wykonywane w krótkim czasie, co wyklucza otrzymanie zezwolenia sądu (np. gdy osoba podejrzana zostaje zatrzymana bezpośrednio po rozpoczęciu przechwytywania treści, które w związku z tym ustaje), szef prokuratury właściwej powiadamia sąd właściwy o zastosowaniu środka nadzwyczajnegoArt. 8 ust. 5 CPPA.. W powiadomieniu należy określić cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób zbierania, a także podstawy niezłożenia wniosku o wydanie zezwolenia przez sądArt. 8 ust. 6-7 CPPA.. Powiadomienie to umożliwia sądowi, który je otrzymał, zbadanie legalności zbierania treści i musi zostać wprowadzone do rejestru powiadomień o zastosowaniu środków nadzwyczajnych.Zgodnie z ogólnym wymogiem treść komunikacji pozyskaną w wyniku zastosowania środków ograniczających komunikację na podstawie CPPA można wykorzystać wyłącznie na potrzeby prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie konkretnych przestępstw wymienionych powyżej, ścigania ich lub zapobiegania im, w postępowaniach dyscyplinarnych dotyczących tych samych przestępstw, w celu dochodzenia roszczeń odszkodowawczych zgłoszonych przez stronę komunikacji lub gdy jest to dozwolone na mocy innych przepisówArt. 12 CPPA..Szczególne zabezpieczenia mają zastosowanie w przypadku zbierania informacji telekomunikacyjnych przesyłanych przez internetArt. 12-2 CPPA.. Informacje takie można wykorzystać jedynie do prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie poważnych przestępstw wymienionych w art. 5 ust. 1 CPPA. Aby zatrzymać informacje, należy uzyskać zgodę sądu, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikacjęProkurator lub policjant wykonujący środki ograniczające komunikację musi w ciągu 14 dni od zakończenia stosowania środków wybrać przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymane, i wystąpić do sądu o zezwolenie (funkcjonariusz policji składa wniosek do prokuratora, który następnie składa wniosek do sądu), zob. art. 12-2 ust. 1 i 2 CPPA.. Wniosek o zatrzymanie danych musi zawierać informacje na temat środków ograniczających komunikację, podsumowanie wyników zastosowania tych środków, powody zatrzymania (wraz z materiałami potwierdzającymi) oraz przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymaneArt. 12-2 ust. 3 CPPA.. W przypadku braku takiego wniosku pozyskane informacje telekomunikacyjne muszą zostać usunięte w terminie 14 dni od zakończenia stosowania środków ograniczających komunikacjęArt. 12-2 ust. 5 CPPA.. Jeżeli wniosek został odrzucony, informacje telekomunikacyjne muszą zostać zniszczone w ciągu siedmiu dniArt. 12-2 ust. 5 CPPA.. W przypadku usunięcia informacji telekomunikacyjnych w terminie siedmiu dni należy złożyć sprawozdanie w sądzie, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikację, podając powody usunięcia, jak również jego szczegóły i termin.Mówiąc ogólnie, jeżeli informacje zostały pozyskane nielegalnie za pomocą środków ograniczających komunikację, nie zostaną dopuszczone jako dowód w postępowaniu sądowym lub postępowaniu dyscyplinarnymArt. 4 CPPA.. Ponadto w CPPA ustanowiono zakaz ujawniania informacji poufnych pozyskanych w trakcie wdrażania środków ograniczających komunikację oraz wykorzystywania zdobytych informacji w celu zaszkodzenia reputacji osób podlegających tym środkom obowiązujący wszystkie osoby korzystające z tych środkówArt. 11 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..2.2.2.3.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania metadanychNa podstawie CPPA organy ścigania mogą zwracać się do operatorów telekomunikacyjnych o udostępnienie danych potwierdzających komunikację, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego lub wykonania wyrokuArt. 13 ust. 1 CPPA.. W przeciwieństwie do zbierania danych dotyczących treści możliwość zbierania danych potwierdzających komunikację nie ogranicza się do konkretnych przestępstw. Podobnie jak w przypadku danych dotyczących treści zbieranie danych potwierdzających komunikację wymaga jednak uzyskania uprzedniego pisemnego zezwolenia sądu, z zastrzeżeniem tych samych warunków, które opisano wcześniejArt. 13 i 6 CPPA.. Jeżeli ze względu na pilny charakter sprawy niemożliwe jest uzyskanie zezwolenia sądu, dane potwierdzające komunikację można zbierać bez nakazu, w którym to przypadku zezwolenie należy uzyskać niezwłocznie po złożeniu wniosku o udostępnienie danych i przekazać je dostawcy usług telekomunikacyjnychArt. 13 ust. 2 CPPA. Tak jak w przypadku pilnych środków ograniczających komunikację konieczne jest sporządzenie dokumentu określającego szczegółowe informacje o sprawie (osoba podejrzana, środki, które mają zostać zastosowane, podejrzewane przestępstwo, jak również pilny charakter sprawy). Zob. art. 37 ust. 5 dekretu wykonawczego do CPPA.. W razie nieuzyskania zezwolenia w późniejszym terminie zebrane informacje muszą zostać zniszczoneArt. 13 ust. 3 CPPA..Prokuratorzy, funkcjonariusze policji sądowej i sądy muszą prowadzić rejestr wniosków o udostępnienie danych potwierdzających komunikacjęArt. 13 ust. 5 i 6 CPPA.. Ponadto dostawcy usług telekomunikacyjnych muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z ujawniania danych potwierdzających komunikację oraz przechowywać związaną z nimi dokumentację przez siedem lat od dnia, w którym dane zostały ujawnioneArt. 13 ust. 7 CPPA..Osoby fizyczne są co do zasady powiadamiane o fakcie, że zebrano dane potwierdzające komunikacjęZob. art. 13-3 ust. 7 w związku z art. 9-2 CPPA.. Termin dokonania takiego powiadomienia zależy od okoliczności postępowania przygotowawczegoArt. 13-3 ust. 1 CPPA.. Po wydaniu postanowienia o wniesieniu aktu oskarżenia lub zaniechaniu ścigania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni. Natomiast w sytuacji zawieszenia postępowania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od wydania takiego postanowienia. W każdym razie powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od zebrania informacji.Powiadomienie można odroczyć wyłącznie w przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że może ono 1) zagrażać bezpieczeństwu narodowemu oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, 2) spowodować śmierć lub uszczerbek na zdrowiu, 3) utrudnić rzetelne postępowanie sądowe (np. prowadząc do zniszczenia dowodów lub grożenia świadkom) lub 4) zniesławić osobę podejrzaną, poszkodowanych lub inne osoby związane ze sprawą lub naruszyć ich prywatnośćArt. 13-3 ust. 2 CPPA.. Powiadomienie na podstawie jednej z wyżej wymienionych przyczyn wymaga zezwolenia dyrektora właściwej prokuratury okręgowejArt. 13-3 ust. 3 CPPA.. Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczeniaArt. 13-3 ust. 4 CPPA..Powiadomione osoby mogą złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub funkcjonariusza policji sądowej dotyczący przyczyn zbierania danych potwierdzających komunikacjęArt. 13-3 ust. 5 CPPA.. Wówczas prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej musi przedstawić uzasadnienie na piśmie w terminie 30 dni od otrzymania wniosku, chyba że ma zastosowanie jedna z wyżej wymienionych przyczyn (wyjątki odroczenia powiadomienia)Art. 13-3 ust. 6 CPPA..2.2.3.Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnychW art. 83 ust. 3 TBA dopuszczono możliwość dobrowolnego zastosowania się przez operatorów telekomunikacyjnych do wniosku (złożonego w związku z procesem sądowym w postępowaniu karnym, postępowaniem przygotowawczym lub w celu wykonania wyroku) sądu, prokuratora lub szefa organu ścigania prowadzącej o ujawnienie danych dotyczących komunikacji. W kontekście TBA dane dotyczące komunikacji obejmują imię i nazwisko, numer rejestracyjny mieszkańca, adres i numer telefonu użytkowników, terminy rozpoczęcia lub zakończenia abonamentu, jak również kody identyfikacyjne użytkowników (tj. kody używane do identyfikacji prawowitego użytkownika systemów komputerowych lub sieci komunikacyjnych)Art. 83 ust. 3 TBA.. Do celów TBA za użytkowników uważa się wyłącznie osoby fizyczne, które bezpośrednio korzystają z usług koreańskiego dostawcy telekomunikacyjnegoArt. 2 ust. 9 TBA.. W związku z tym sytuacje, w których osoby fizyczne z UE, których dane zostały przekazane do Republiki Korei, zostałyby uznane za użytkowników na podstawie TBA, będą prawdopodobnie bardzo ograniczone, ponieważ osoby te zazwyczaj nie zawarłyby bezpośredniej umowy z koreańskim operatorem telekomunikacyjnym.Wnioski o uzyskanie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA muszą być składane na piśmie i muszą zawierać uzasadnienie wniosku oraz wskazanie związku z danym użytkownikiem i zakresu danych objętych wnioskiemArt. 83 ust. 4 TBA.. Jeżeli dostarczenie pisemnego wniosku nie jest możliwe ze względu na pilny charakter sprawy, wniosek takie należy dostarczyć niezwłocznie po ustaniu przyczyny tego pilnego charakteruArt. 83 ust. 4 TBA.. Operatorzy telekomunikacyjni, którzy stosują się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, muszą zatrzymać ewidencję zawierającą rejestry wskazujące, że dane dotyczące komunikacji zostały udostępnione, jak również powiązane materiały, takie jak pisemny wniosekArt. 83 ust. 5 TBA.. Ponadto operatorzy telekomunikacyjni muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z przekazywania danych dotyczących komunikacjiArt. 83 ust. 6 TBA..Operatorzy telekomunikacyjni nie mają obowiązku stosowania się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA. Przedsiębiorca musi zatem ocenić każdy wniosek w świetle obowiązujących wymogów ochrony danych na mocy PIPA. W szczególności operator telekomunikacyjny musi wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciejArt. 18 ust. 2 PIPA.. Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotycząZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii)..W 2016 r. Sąd Najwyższy potwierdził, że dobrowolne przekazywanie danych dotyczących komunikacji przez operatorów telekomunikacyjnych bez nakazu na podstawie TBA samo w sobie nie narusza prawa użytkownika usługi telekomunikacyjnej do prywatności informacji. Jednocześnie Sąd Najwyższy wyjaśnił, że takie naruszenie miałoby miejsce, gdyby było zupełnie oczywiste, że agencja występująca z wnioskiem nadużyła swoich uprawnień, aby złożyć wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, naruszając w ten sposób interesy osoby, której te dane dotyczą, lub strony trzeciejOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 2012Da105482 z dnia 10 marca 2016 r.. Ogólnie rzecz ujmując, każdy wniosek o dobrowolne ujawnienie informacji złożony przez organ ścigania musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z koreańskiej konstytucji (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2).2.3.NadzórNadzór nad organami ścigania sprawowany jest za pomocą różnych mechanizmów stosowanych zarówno wewnętrznie, jak i przez organy zewnętrzne.2.3.1.Kontrolowanie własnej działalnościZgodnie z ustawą o audycie w sektorze publicznym organy publiczne zachęca się do powołania wewnętrznego organu ds. kontrolowania własnej działalności, którego zadaniem jest m.in. przeprowadzanie kontroli legalnościArt. 3 i 5 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Szefowie takich organów audytowych muszą mieć zagwarantowaną niezależność w możliwie największym zakresieArt. 7 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W szczególności są oni powoływani spoza danego organu (np. byli sędziowie, profesorowie) na okres od dwóch do pięciu lat i mogą zostać odwołani wyłącznie z uzasadnionych powodów (np. gdy nie są w stanie wykonywać swoich obowiązków ze względu na stan psychiczny lub fizyczny lub gdy podlegają środkom dyscyplinarnym)Art. 8-11 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Podobnie audytorzy są powoływani na podstawie szczegółowych warunków określonych w ustawieArt. 16 i nast. ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Sprawozdania z audytu mogą zawierać zalecenia lub wnioski o odszkodowanie lub dokonanie korekty, jak również nagany i zalecenia lub wnioski o zastosowanie środków dyscyplinarnychArt. 23 ust. 2 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W terminie 60 dni od zakończenia audytu są one przekazywane szefowi organu publicznego objętego audytem, a także Komisji Kontroli i Audytu (zob. pkt 2.3.2)Art. 23 ust. 1 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Organ, którego dotyczy sprawozdanie, musi wdrożyć wymagane środki i przedstawić wyniki Komisji Kontroli i AudytuArt. 23 ust. 3 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Ponadto wyniki audytu są zazwyczaj udostępniane społeczeństwuArt. 26 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Odmowa kontrolowania własnej działalności lub jego utrudnianie podlega administracyjnym karom pieniężnymArt. 41 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W obszarze ścigania przestępstw, aby zapewnić zgodność z wyżej wymienionymi przepisami, Agencja Policji Krajowej prowadzi system Inspektora Generalnego służący do przeprowadzania audytów wewnętrznych, w tym w odniesieniu do ewentualnych naruszeń praw człowiekaZob. w szczególności jednostki podlegające dyrektorowi generalnemu ds. audytu i kontroli: https://www.police.go.kr/eng/knpa/org/org01.jsp.2.3.2.Komisja Kontroli i AudytuKomisja Kontroli i Audytu (zwana dalej BAI, od ang. Board of Audit and Inspection) może przeprowadzać kontrole działań organów publicznych i na podstawie takich kontroli wydawać zalecenia, wnosić o zastosowanie środków dyscyplinarnych lub złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwaArt. 24 i art. 31-35 ustawy o Komisji Kontroli i Audytu (zwanej dalej ustawą o BAI).. BAI została ustanowiona przy prezydencie Republiki Korei, ale zachowuje niezależny status w odniesieniu do swoich obowiązkówArt. 2 ust. 1 ustawy o BAI.. Ponadto w ustawie ustanawiającej BAI wymaga się, aby komisja ta uzyskała jak największą niezależność w zakresie powoływania, odwoływania i organizacji swoich pracowników, jak również opracowywania swojego budżetuArt. 2 ust. 2 ustawy o BAI.. Przewodniczący BAI jest powoływany przez prezydenta za zgodą Zgromadzenia NarodowegoArt. 4 ust. 1 ustawy o BAI.. Sześciu pozostałych komisarzy jest powoływanych przez prezydenta na czteroletnią kadencję na podstawie rekomendacji przewodniczącegoArt. 5 ust. 1 i art. 6 ustawy o BAI.. Komisarze (w tym przewodniczący) muszą dysponować określonymi kwalifikacjami wymienionymi w ustawieNa przykład co najmniej dziesięcioletni staż pracy w charakterze sędziego, prokuratora lub radcy prawnego, co najmniej ośmioletni staż pracy w charakterze funkcjonariusza państwowego, profesora lub pracownika na wyższym stanowisku na uniwersytecie, co najmniej dziesięcioletni staż pracy w spółce notowanej na giełdzie lub instytucji z udziałem skarbu państwa (w tym co najmniej pięcioletni staż pracy na stanowisku kierowniczym), zob. art. 7 ustawy o BAI. i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku impeachmentu, skazania na karę pozbawienia wolności lub niezdolności do wykonywania obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznejArt. 8 ustawy o BAI.. Ponadto komisarze mają zakaz uczestniczenia w działalności politycznej oraz jednoczesnego pełnienia funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, agencjach administracyjnych, organizacjach podlegających audytowi i kontroli BAI lub zajmowania innych urzędów lub stanowisk, za które otrzymują wynagrodzenieArt. 9 ustawy o BAI..BAI przeprowadza corocznie audyt ogólny, ale może również przeprowadzać audyty specjalne w sprawach będących przedmiotem szczególnego zainteresowania. Podczas przeprowadzania kontroli BAI może zażądać przedłożenia dokumentów i wezwać osoby fizyczne do stawiennictwaZob. np. art. 27 ustawy o BAI.. W ramach audytu BAI bada dochody i wydatki państwa, ale także sprawuje ogólny nadzór nad wypełnianiem obowiązków przez organy publiczne i urzędników publicznych w celu usprawnienia funkcjonowania administracji publicznejArt. 20 i 24 ustawy o BAI.. Sprawowany przez nią nadzór wykracza zatem poza aspekty budżetowe i obejmuje również kontrolę zgodności z prawem.2.3.3.Zgromadzenie NarodoweZgromadzenie Narodowe może przeprowadzać śledztwa i kontrole dotyczące organów publicznychArt. 128 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym oraz art. 2, 3 i 15 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Obejmuje to coroczne kontrole działalności rządu ogółem, jak również śledztwa w konkretnych sprawach.. W trakcie śledztwa lub kontroli Zgromadzenie Narodowe może zażądać ujawnienia dokumentów i wezwać świadkówArt. 10 ust. 1 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Zob. także art. 128 i 129 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.. Każdy, kto dopuści się krzywoprzysięstwa w czasie śledztwa prowadzonego przez Zgromadzenie Narodowe, podlega sankcjom karnym (kara pozbawienia wolności do lat dziesięciu)Art. 14 ustawy o składaniu zeznań, wydawaniu opinii itp. przed Zgromadzeniem Narodowym.. Przebieg i wyniki kontroli mogą być udostępniane publicznieArt. 12-2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od odnośnego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznychArt. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wynikuArt. 16 ust. 3 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej..2.3.4.Komisja Ochrony Danych OsobowychKomisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej PIPC) sprawuje nadzór nad przetwarzaniem danych osobowych przez organy ścigania zgodnie z PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, w tym przepisów ustanowionych w ustawach szczegółowych regulujących zbieranie (elektronicznych) materiałów dowodowych do celów ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2). Biorąc pod uwagę wymogi przewidziane w art. 3 ust. 1 PIPA dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego zbierania danych osobowych, każde takie naruszenie stanowi także naruszenie PIPA, co pozwala PIPC na przeprowadzenie dochodzenia i podjęcie działań naprawczychZob. zawiadomienie PIPC nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych..Wykonując swoją funkcję nadzorczą, PIPC ma dostęp do wszystkich istotnych informacjiArt. 63 PIPA.. PIPC może wydać zalecenia dla organu ścigania w celu zwiększenia poziomu ochrony danych osobowych w ramach prowadzonych przez niego czynności przetwarzania, nakazać podjęcie działań naprawczych (np. zawieszenie przetwarzania danych lub wprowadzenie środków niezbędnych do zapewnienia ochrony danych osobowych) lub zalecić organowi zastosowanie środków dyscyplinarnychArt. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA.. Ponadto przewidziano sankcje karne za niektóre naruszenia PIPA, takie jak bezprawne wykorzystywanie lub ujawnianie danych osobowych stronom trzecim lub niezgodne z prawem przetwarzanie informacji szczególnie chronionychArt. 70-74 PIPA.. W tym kontekście PIPC może przekazać sprawę do właściwego organu ścigania (w tym prokuratury)Art. 65 ust. 1 PIPA..2.3.5.Krajowa Komisja Praw CzłowiekaKrajowa Komisja Praw Człowieka (zwana dalej NHRC, od ang. National Human Rights Commission) - niezależny organ, którego zadaniem jest ochrona i promowanie praw podstawowychArt. 1 ustawy o Krajowej Komisji Praw Człowieka (zwanej dalej ustawą o NHRC). - jest uprawniona do badania i usuwania naruszeń określonych w art. 10-22 konstytucji, dotyczących między innymi prawa do prywatności i prawa do prywatności korespondencji. W skład NHRC wchodzi 11 komisarzy powołanych na podstawie nominacji: Zgromadzenia Narodowego (czterech), prezydenta (czterech) oraz prezesa Sądu Najwyższego (trzech)Art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o NHRC.. Aby zostać powołanym, komisarz musi: 1) przepracować co najmniej dziesięć lat na uniwersytecie lub w autoryzowanym instytucie badawczym na stanowisku co najmniej profesora nadzwyczajnego; 2) przez co najmniej dziesięć lat wykonywać zawód sędziego, prokuratora lub radcy prawnego; 3) przez co najmniej dziesięć lat angażować się w działalność na rzecz praw człowieka (np. w organizacji nienastawionej na zysk, organizacji pozarządowej lub organizacji międzynarodowej); lub 4) otrzymać rekomendację od grup społeczeństwa obywatelskiegoArt. 5 ust. 3 ustawy o NHRC.. Przewodniczącego powołuje prezydent spośród komisarzy, a następnie wymagane jest zatwierdzenie przez Zgromadzenie NarodoweArt. 5 ust. 5 ustawy o NHRC.. Komisarze (w tym przewodniczący) są powoływani na odnawialną trzyletnią kadencję i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku skazania na karę pozbawienia wolności lub gdy nie są w stanie dłużej wykonywać swoich obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznej (w takim przypadku dwie trzecie komisarzy musi wyrazić zgodę na odwołanie)Art. 7 ust. 1 i art. 8 ustawy o NHRC.. Komisarze NHRC nie mogą pełnić jednocześnie funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, radach samorządu terytorialnego ani w żadnych organach administracji państwowej lub samorządowej (jako urzędnicy publiczni)Art. 10 ustawy o NHRC..NHRC może wszcząć dochodzenie z urzędu lub na wniosek osoby fizycznej. W ramach prowadzonego dochodzenia NHRC może zażądać przedłożenia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznańArt. 36 ustawy o NHRC. Zgodnie z art. 36 ust. 7 ustawy można odmówić przedłożenia materiałów lub przedmiotów, jeżeli naruszałoby to tajemnicę państwową, co mogłoby mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne albo stanowiłoby poważną przeszkodę w prowadzeniu postępowania przygotowawczego lub sądowego. W takich przypadkach Komisja może w razie konieczności zażądać od szefa właściwej agencji (który musi działać w dobrej wierze) dalszych informacji, aby umożliwić sprawdzenie, czy odmowa udzielenia informacji jest uzasadniona.. Po przeprowadzeniu dochodzenia NHRC może wydawać zalecenia dotyczące poprawy lub skorygowania określonych polityk i praktyk, które to zalecenia może podać do wiadomości publicznejArt. 25 ust. 1 ustawy o NHRC.. Organy publiczne mają obowiązek powiadomić NHRC o planie wdrożenia takich zaleceń w terminie 90 dni od ich otrzymaniaArt. 25 ust. 3 ustawy o NHRC.. Ponadto w przypadku niewdrożenia zaleceń odnośny organ musi poinformować o tym komisjęArt. 25 ust. 4 ustawy o NHRC.. NHRC może z kolei ujawnić takie zaniechanie Zgromadzeniu Narodowemu lub podać je do wiadomości publicznej. Organy publiczne co do zasady stosują się do zaleceń NHRC i mają ku temu silną motywację, ponieważ wdrożenie zaleceń jest przedmiotem oceny w ramach ogólnej oceny dokonywanej przez Biuro Koordynacji Polityki Rządu podlegające kancelarii premiera.2.4.Indywidualne dochodzenie roszczeń2.4.1.Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPAZgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych przez organy ścigania, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanie. Wniosek o dostęp można złożyć bezpośrednio do właściwego organu lub pośrednio, za pośrednictwem PIPCArt. 35 ust. 2 PIPA.. Właściwy organ może ograniczyć dostęp lub odmówić dostępu wyłącznie wówczas, gdy przewiduje tak prawo, jeżeli dostęp mógłby spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej lub prawdopodobnie doprowadziłby do nieuzasadnionego naruszenia prawa do użytkowania nieruchomości i innych interesów innej osoby (tj. gdy interesy innej osoby przeważałyby nad interesami osoby składającej wniosek)Art. 35 ust. 4 PIPA.. W przypadku odmowy dostępu należy poinformować osobę fizyczną o przyczynach odmowy oraz o sposobie odwołania sięArt. 42 ust. 2 dekretu wykonawczego do PIPA.. Podobnie wniosek o korektę lub usunięcie danych może zostać odrzucony, jeżeli przewidziano tak w innych przepisach, i wówczas osoba fizyczna musi otrzymać informacje o przyczynach odmowy i możliwości odwołania sięArt. 36 ust. 1-2 PIPA i art. 43 ust. 3 dekretu wykonawczego do PIPA..Jeśli chodzi o dochodzenie roszczeń, osoby fizyczne mogą wnieść skargę do PIPC między innymi za pośrednictwem centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i BezpieczeństwaArt. 62 PIPA.. Ponadto osoba fizyczna może prowadzić mediacje za pośrednictwem Komisji ds. Mediacji w Sporach Dotyczących Danych OsobowychArt. 40-50 PIPA i od art. 48-2 do 57 dekretu wykonawczego do PIPA.. Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych (pkt 2.2), jak i naruszeń przepisów PIPA. Ponadto na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym osoby fizyczne mogą odwołać się od decyzji lub wnieść skargę na bezczynność PIPC (zob. pkt 2.4.3).2.4.2.Skarga do Krajowej Komisji Praw CzłowiekaNHRC rozpatruje skargi osób fizycznych (zarówno Koreańczyków, jak i cudzoziemców) dotyczące naruszeń praw człowieka przez organy publiczneChociaż art. 4 ustawy o NHRC odnosi się do obywateli i cudzoziemców zamieszkałych na terytorium Republiki Korei, termin zamieszkały odzwierciedla raczej pojęcie jurysdykcji niż terytorium. Dlatego też, jeśli podstawowe prawa osoby fizycznej spoza Korei są naruszane przez instytucje krajowe w Korei, osoba ta może wnieść skargę do NHRC. Zob. np. odpowiednie pytanie na stronie internetowej NHRC zawierającej odpowiedzi na często zadawane pytania, dostępnej pod adresem: https://www.humanrights.go.kr/site/program/board/basicboard/list?boardtypeid=7025&menuid=002004005001&pagesize=10&currentpage=2. Będzie to miało miejsce w przypadku, gdy dane osobowe cudzoziemca przekazane do Korei są bezprawnie udostępniane koreańskim organom publicznym.. Składanie skarg do NHRC przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogamiSkarga musi co do zasady zostać złożona w ciągu jednego roku od naruszenia, ale NHRC może wciąż podjąć decyzję o rozpatrzeniu skargi złożonej po tym okresie, o ile nie upłynął termin przedawnienia wynikający z przepisów prawa karnego lub cywilnego (art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy o NHRC).. W rezultacie NHRC rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności. W kontekście zbierania danych osobowych do celów ścigania przestępstw osoba fizyczna nie musiałaby zatem wykazywać, że koreańskie organy publiczne faktycznie uzyskały dostęp do jej danych osobowych, aby skarga była dopuszczalna przed NHRC. Osoba fizyczna może również wnieść o rozstrzygniecie skargi w drodze mediacjiArt. 42 i nast. ustawy o NHRC..W celu zbadania skargi NHRC może wykorzystać swoje uprawnienia dochodzeniowe, w tym zażądać przedstawienia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznańArt. 36 i 37 ustawy o NHRC.. Jeżeli dochodzenie wykaże, że doszło do naruszenia odpowiednich przepisów, NHRC może zalecić wprowadzenie środków zaradczych lub skorygowanie bądź ulepszenie wszelkich stosownych ustaw, instytucji, polityk lub praktykArt. 44 ustawy o NHRC.. Zaproponowane środki zaradcze mogą obejmować mediację, zaprzestanie naruszania praw człowieka, odszkodowanie i środki zapobiegające ponownemu wystąpieniu takich samych lub podobnych naruszeńArt. 42 ust. 4 ustawy o NHRC.. W przypadku bezprawnego zbierania informacji osobowych na podstawie obowiązujących przepisów środki zaradcze obejmują usunięcie zebranych danych osobowych. Jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że naruszenie ma charakter ciągły, oraz istnieje prawdopodobieństwo, że niepodjęcie działań spowoduje trudne do naprawienia szkody, NHRC może przyjąć środki naprawcze w trybie pilnymArt. 48 ustawy o NHRC..Chociaż NHRC nie ma uprawnień do nakazania usunięcia naruszeń, jej decyzje (np. decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie skargi)Na przykład jeżeli NHRC wyjątkowo nie jest w stanie przeprowadzić kontroli określonych materiałów lub obiektów, są one związane z tajemnicami państwowymi, które mogą mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne, lub jeżeli kontrola stanowiłaby poważną przeszkodę dla postępowania przygotowawczego lub toczącego się procesu (zob. przypis 166) i jeżeli uniemożliwia to NHRC przeprowadzenie dochodzenia niezbędnego do oceny zasadności otrzymanego wniosku, NHRC informuje daną osobę fizyczną o przyczynach odrzucenia skargi, zgodnie z art. 39 ustawy o NHRC. W takim przypadku osoba ta może odwołać się od decyzji NHRC na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. i zalecenia mogą zostać zaskarżone przed sądami koreańskimi na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym (zob. pkt 2.4.3 poniżej)Zob. np. orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2007Nu27259 z dnia 18 kwietnia 2008 r., potwierdzone orzeczeniem Sądu Najwyższego nr 2008Du7854 z dnia 9 października 2008 r.; orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2017Nu69382 z 2 lutego 2018 r.. Ponadto jeżeli z ustaleń NHRC wynika, że organ publiczny zebrał dane osobowe bezprawnie, osoba fizyczna może korzystać przed sądami koreańskimi z dalszych środków dochodzenia roszczeń wobec tego organu publicznego, np. kwestionując zbieranie danych na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym, składając skargę konstytucyjną na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym lub ubiegając się o odszkodowanie za szkody na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa (zob. pkt 2.4.3 poniżej).2.4.3.Dochodzenie roszczeń na drodze sądowejOsoby fizyczne mogą powoływać się na ograniczenia i zabezpieczenia opisane w poprzednich punktach, aby dochodzić roszczeń przed sądami koreańskimi za pośrednictwem różnych metod.Po pierwsze, zgodnie z ustawą o postępowaniu karnym dana osoba fizyczna i jej pełnomocnik mogą być obecni przy wykonywaniu nakazu przeszukania lub zajęcia, a zatem mogą również wnieść sprzeciw w czasie wykonywania nakazuArt. 121 i 219 CPA.. Ponadto w CPA przewidziano mechanizm tzw. quasi-skargi, który umożliwia osobom fizycznym złożenie do sądu właściwego wniosku o unieważnienie lub zmianę decyzji podjętej przez prokuratora lub policjanta w sprawie zajęciaArt. 417 CPA w związku z art. 414 ust. 2 CPA. Zob. również orzeczenie Sądu Najwyższego nr 97Mo66 z dnia 29 września 1997 r.. Umożliwia to osobom fizycznym zakwestionowanie środków zastosowanych w celu wykonania nakazu zajęcia.Ponadto osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie przed sądami koreańskimi. Na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa osoby fizyczne mogą ubiegać się o odszkodowanie za szkody wyrządzone przez urzędników publicznych wykonujących swoje oficjalne obowiązki z naruszeniem prawaArt. 2 ust. 1 ustawy o odszkodowaniach od państwa.. Powództwo na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa można wnieść do wyspecjalizowanej rady ds. odszkodowań lub bezpośrednio do koreańskich sądówArt. 9 i 12 ustawy o odszkodowaniach od państwa. W ustawie ustanawia się rady okręgowe (którym przewodniczy zastępca prokuratora odpowiedniej prokuratury), radę centralną (której przewodniczy wiceminister sprawiedliwości) i radę specjalną (której przewodniczy wiceminister obrony narodowej, odpowiedzialną za odszkodowania za szkody wyrządzone przez personel wojskowy lub cywilnych pracowników wojska). Powództwa o odszkodowanie są z zasady rozpatrywane przez rady okręgowe, które w określonych okolicznościach mogą przekazywać sprawy do rady centralnej lub specjalnej, np. jeśli dochodzone odszkodowanie przekracza określoną kwotę lub gdy osoba fizyczna wnioskuje o ponowne rozpatrzenie sprawy. Członków wszystkich rad powołuje minister sprawiedliwości (np. spośród urzędników publicznych Ministerstwa Sprawiedliwości, urzędników sądowych, prawników i osób posiadających wiedzę fachową w dziedzinie odszkodowań od państwa) i członkowie ci podlegają przepisom szczególnym dotyczącym konfliktu interesów (zob. art. 7 dekretu wykonawczego do ustawy o odszkodowaniach od państwa).. Jeśli poszkodowany jest cudzoziemcem, ustawa o odszkodowaniach od państwa ma zastosowanie, o ile kraj pochodzenia tej osoby również zapewnia prawo do odszkodowania obywatelom koreańskimArt. 7 ustawy o odszkodowaniach od państwa.. Zgodnie z orzecznictwem warunek ten jest spełniony, jeśli wymogi dotyczące ubiegania się o odszkodowanie w tym drugim kraju nie są w znacznym stopniu rozbieżne między Koreą a takim krajem i nie są zasadniczo bardziej rygorystyczne niż te określone przez Koreę, a ponadto nie wykazują żadnych istotnych i zasadniczych różnicOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 2013Da208388 z dnia 11 czerwca 2015 r.. Kodeks cywilny reguluje odpowiedzialność państwa w zakresie odszkodowań, a w konsekwencji odpowiedzialność państwa obejmuje szkody niemajątkowe (np. cierpienia psychiczne)Zob. art. 8 ustawy o odszkodowaniach od państwa, jak również art. 751 kodeksu cywilnego..Jeżeli chodzi o naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych, w PIPA przewidziano dodatkowy środek ochrony prawnej. Zgodnie z art. 39 PIPA każdy, kto poniósł szkodę w wyniku naruszenia PIPA lub utraty, kradzieży, ujawnienia, fałszerstwa, zmiany lub uszkodzenia jej danych osobowych, może dochodzić odszkodowania przed sądem. Nie ma takiego wymogu wzajemności jak w przypadku ustawy o odszkodowaniach od państwa.Oprócz odszkodowania za szkody na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym można skorzystać z administracyjnych środków dochodzenia roszczeń z tytułu działań lub zaniechań organów administracji. Każda osoba fizyczna może zaskarżyć decyzję (tj. wykonanie lub odmowę wykonania uprawnień publicznych w konkretnej sprawie) lub zaniechanie (długotrwałe niepodejmowanie przez organ administracji określonego działania wbrew zobowiązaniu prawnemu), co może prowadzić do uchylenia/zmiany niezgodnej z prawem decyzji, do stwierdzenia nieważności (tj. stwierdzenia, że decyzja nie wywołuje skutków prawnych lub nie istnieje w porządku prawnym) lub stwierdzenia, że zaniechanie jest niezgodne z prawemArt. 2 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zaskarżenie decyzji administracyjnej jest możliwe tylko wtedy, gdy bezpośrednio wpływa ona na prawa i obowiązki obywatelskieOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 98Du18435 z dnia 22 października 1999 r., orzeczenie Sądu Najwyższego nr 99Du1113 z dnia 8 września 2000 r. oraz orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2010Du3541 z dnia 27 września 2012 r.. Obejmuje to środki służące zbieraniu danych osobowych, czy to bezpośrednio (np. w drodze przechwytywania komunikacji), czy w drodze żądania ujawnienia (np. wobec dostawcy usług).Odwołanie od decyzji administracyjnej można najpierw wnieść do administracyjnych komisji odwoławczych ustanowionych przy niektórych organach publicznych (np. NIS, NHRC) lub do Centralnej Administracyjnej Komisji Odwoławczej ustanowionej przy Komisji Antykorupcyjnej i Praw ObywatelskichArt. 6 ustawy o odwołaniach administracyjnych i art. 18 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Takie odwołanie administracyjne stanowi alternatywny, mniej formalny sposób zakwestionowania decyzji lub zaniechania organu publicznego. Można jednak również wnieść pozew bezpośrednio do sądów koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.Wniosek o uchylenie/zmianę decyzji na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym może złożyć każda osoba mająca interes prawny w ubieganiu się o uchylenie/zmianę lub w przywróceniu jej praw w drodze uchylenia/zmiany, jeżeli decyzja już nie obowiązujeArt. 12 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Również o stwierdzenie nieważności może wystąpić osoba mająca interes prawny w takim stwierdzeniu, natomiast o stwierdzenie, że zaniechanie jest niezgodne z prawem, wystąpić może każda osoba, która złożyła wniosek o wydanie decyzji i ma interes prawny w dochodzeniu stwierdzenia takiej niezgodności z prawemArt. 35 i 36 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego interes prawny jest rozumiany jako interes prawnie chroniony, tj. bezpośredni i konkretny interes chroniony przepisami ustawowymi i wykonawczymi, na których opierają się decyzje administracyjne (niebędący ogólnym pośrednim i abstrakcyjnym interesem społeczeństwa)Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2006Du330 z dnia 26 marca 2006 r.. Osoby fizyczne mają zatem taki interes prawny w przypadku naruszenia ograniczeń i zabezpieczeń, które mają zastosowanie do zbierania ich danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw (na mocy przepisów szczególnych lub PIPA). Wyrok kończący postępowanie w sprawie wydany na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym jest wiążący dla stronArt. 30 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym..Ponadto wniosek o uchylenie/zmianę decyzji oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania należy złożyć w terminie 90 dni od dnia, w którym dana osoba fizyczna dowiedziała się o decyzji/zaniechaniu, i co do zasady nie później niż w ciągu roku od dnia wydania decyzji lub wystąpienia zaniechania, chyba że istnieją uzasadnione przyczyny zwłokiArt. 20 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. Termin ten ma również zastosowanie do wniosku o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania, zob. art. 38 ust. 2 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego pojęcie uzasadnionych przyczyn należy interpretować szeroko i wymaga ono oceny, czy w świetle wszystkich okoliczności sprawy wniesienie skargi po terminie jest dopuszczalne społecznieOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 90Nu6521 z dnia 28 czerwca 1991 r.. Obejmuje to (między innymi) przyczyny opóźnień, za które dana strona nie może być odpowiedzialna (tj. sytuacje, które są poza kontrolą skarżącego, na przykład gdy nie został on powiadomiony o zbieraniu jego danych osobowych) lub siłę wyższą (np. klęski żywiołowe, wojny).Ponadto osoby fizyczne mogą wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału KonstytucyjnegoArt. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. Zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania lub niewykonania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną. Jeśli dostępne są inne środki ochrony prawnej, należy je wyczerpać w pierwszej kolejności. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego cudzoziemcy mogą wnieść skargę konstytucyjną w zakresie, w jakim ich prawa podstawowe są uznawane na mocy konstytucji koreańskiej (zob. wyjaśnienia w pkt 1.1)Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa194 z dnia 29 listopada 2001 r.. Skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 90 dni od chwili, w której dana osoba dowiedziała się o naruszeniu, oraz w terminie jednego roku od jego wystąpienia. Ponieważ procedura przewidziana w ustawie o postępowaniu administracyjnosądowym ma zastosowanie do postępowania sądowego na mocy ustawy o Trybunale KonstytucyjnymArt. 40 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym., skarga będzie nadal dopuszczalna, jeśli występują uzasadnione przyczyny zgodnie z wykładnią dokonaną w orzecznictwie Sądu Najwyższego, o którym mowa powyżej.Jeżeli w pierwszej kolejności konieczne jest wyczerpanie innych środków ochrony prawnej, skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 30 dni od zapadnięcia prawomocnego orzeczenia w sprawie tego środkaArt. 69 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. Trybunał Konstytucyjny może uchylić akt organu administracji rządowej, który spowodował naruszenie, lub potwierdzić, że określone zaniechanie jest niezgodne z konstytucjąArt. 75 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. W takim przypadku właściwy organ jest zobowiązany do wdrożenia środków w celu zastosowania się do orzeczenia Trybunału.3.DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO3.1.Właściwe organy publiczne w obszarze bezpieczeństwa narodowegoRepublika Korei posiada dwie wyspecjalizowane agencje wywiadowcze: Narodową Służbę Wywiadu (ang. National Intelligence Service, NIS) i Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego (ang. Defense Security Support Command). Dane osobowe do celów bezpieczeństwa narodowego mogą zbierać również policja i prokuratura.NIS, ustanowiona ustawą o Narodowej Służbie Wywiadu (zwaną dalej ustawą o NIS), należy do zakresu kompetencji prezydenta i działa pod jego nadzoremArt. 2 i art. 4 ust. 2 ustawy o NIS.. W szczególności NIS zbiera, kompiluje i rozpowszechnia informacje o państwach obcych (i o Korei Północnej)Pojęcie to nie obejmuje danych dotyczących osób fizycznych, lecz dane dotyczące informacji ogólnych o państwach obcych (tendencje, rozwój sytuacji) oraz o działalności podmiotów państwowych z państw trzecich., informacje wywiadowcze związane z zadaniami w zakresie zwalczania szpiegostwa (w tym szpiegostwa wojskowego i przemysłowego), terroryzmu i działalności międzynarodowych grup przestępczych, dane wywiadowcze dotyczące niektórych rodzajów przestępstw przeciwko bezpieczeństwu publicznemu i narodowemu (np. rewolucja wewnątrz kraju, podżeganie do agresji zewnętrznej) oraz dane wywiadowcze związane z zadaniem polegającym na zapewnieniu cyberbezpieczeństwa oraz zapobieganiu lub przeciwdziałaniu cyberatakom i cyberzagrożeniomArt. 3 ust. 1 ustawy o NIS.. Ustawa o NIS, w której ustanowiono NIS i określono jej zadania, zawiera również ogólne zasady, które wyznaczają ramy wszystkich działań Służby. Co do zasady NIS musi zachować neutralność polityczną oraz chronić wolność i prawa osób fizycznychArt. 3 ust. 1, art. 6 ust. 2, art. 11 i 21. Zob. również przepisy dotyczące konfliktu interesów, w szczególności art. 10 i 12.. Zadaniem dyrektora NIS jest opracowanie ogólnych wytycznych określających zasady, zakres i procedury wykonywania przez NIS obowiązków dotyczących zbierania i wykorzystywania danych, a następnie przedstawienie ich Zgromadzeniu NarodowemuArt. 4 ust. 2 ustawy o NIS.. Zgromadzenie Narodowe (za pośrednictwem Komisji ds. Wywiadu) może zażądać skorygowania lub uzupełnienia wytycznych, jeżeli uzna, że są one niezgodne z prawem lub niesprawiedliwe. Ogólnie rzecz biorąc, podczas wykonywania swoich obowiązków dyrektor i personel NIS nie mogą nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej prawArt. 13 ustawy o NIS.. Ponadto cenzura poczty, przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych, zbieranie informacji dotyczących lokalizacji, zbieranie danych potwierdzających komunikację, nagrywanie lub podsłuchiwanie prywatnych rozmów przez NIS musi się odbywać w zgodzie z CPPA, ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji lub CPAArt. 14 ustawy o NIS.. Każde nadużycie władzy lub zbieranie danych z naruszeniem tych przepisów jest zagrożone sankcjami karnymiZob. również art. 22 i 23 ustawy o NIS..Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego jest agencją wywiadu wojskowego podlegającą Ministerstwu Obrony. Odpowiada za sprawy dotyczące bezpieczeństwa w wojsku, prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa związane z wojskiem (z zastrzeżeniem ustawy o sądach wojskowych) oraz za wywiad wojskowy. Ogólnie rzecz biorąc, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego nie prowadzi nadzoru nad osobami cywilnymi, chyba że jest to niezbędne do wykonywania jego funkcji wojskowych. Może prowadzić postępowania przygotowawcze wobec personelu wojskowego, cywilnych pracowników wojska, osób odbywających szkolenie wojskowe, osób odbywających służbę wojskową w rezerwie lub poborowych oraz jeńców wojennychArt. 1 ustawy o sądach wojskowych.. Zbierając informacje dotyczące komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ograniczeniom i zabezpieczeniom określonym w CPPA i dekrecie wykonawczym do CPPA.3.2.Podstawa prawna i ograniczeniaCPPA, ustawa o zwalczaniu terroryzmu do celów ochrony obywateli i bezpieczeństwa publicznego (zwana dalej ustawą o zwalczaniu terroryzmu) oraz TBA zapewniają podstawy prawne do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz określają obowiązujące ograniczenia i zabezpieczeniaProwadząc postępowania przygotowawcze w sprawie przestępstw związanych z bezpieczeństwem narodowym, policja i NIS działają na podstawie CPA, natomiast Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ustawie o sądach wojskowych.. Te ograniczenia i zabezpieczenia, które opisano w poniższych sekcjach, gwarantują, że zbieranie i przetwarzanie informacji jest ograniczone do tego, co jest absolutnie niezbędne do osiągnięcia uzasadnionego celu. Wyklucza to jakiekolwiek masowe i nieograniczone zbieranie danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego.3.2.1.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji3.2.1.1.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez agencje wywiadowcze3.2.1.1.1.Podstawa prawnaCPPA upoważnia agencje wywiadowcze do zbierania danych dotyczących komunikacji i wymaga od dostawców usług komunikacyjnych realizowania wniosków tych agencjiArt. 15-2 CPPA.. Jak opisano w pkt 2.2.2.1, w CPPA rozróżnia się zbieranie treści komunikacji (tj. środki ograniczające komunikację, takie jak środki obejmujące podsłuchy lub cenzuręArt. 2 ust. 6 i 7 CPPA.) i zbieranie danych potwierdzających komunikacjęArt. 2 ust. 11 CPPA..Próg zbierania tych dwóch rodzajów danych jest różny, ale obowiązujące procedury i zabezpieczenia są w dużej mierze identyczneZob. również art. 13-4 ust. 2 CPPA i art. 37 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA, zgodnie z którymi procedury mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji mają również odpowiednio zastosowanie do zbierania danych potwierdzających komunikację.. Zbieranie danych potwierdzających komunikację (metadanych) może mieć miejsce w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowegoArt. 13-4 CPPA.. Wyższy próg obowiązuje w przypadku korzystania ze środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji), które można stosować wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane jest poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych wywiadowczych jest niezbędne do zapobieżenia takiemu zagrożeniu (tj. gdy istnieje poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych jest niezbędne do zapobieżenia mu)Art. 7 ust. 1 CPPA.. Ponadto dostęp do treści komunikacji można wykorzystywać wyłącznie jako środek ostateczny w celu ochrony bezpieczeństwa narodowego, a ponadto należy podjąć starania w celu zminimalizowania naruszenia prywatności komunikacjiArt. 3 ust. 2 CPPA.. Nawet w przypadku uzyskania odpowiedniej zgody/odpowiedniego zezwolenia należy natychmiast zaprzestać stosowania środków ograniczających komunikację, jeżeli przestaną być potrzebne, zapewniając w ten sposób ograniczenie do minimum wszelkich naruszeń poufności komunikacji danej osoby fizycznejArt. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..3.2.1.1.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej co najmniej jednego obywatela KoreiZbieranie informacji dotyczących komunikacji (zarówno treści, jak i metadanych), w przypadku gdy jedna osoba lub obie osoby fizyczne uczestniczące w komunikacji są obywatelami Korei, może odbywać się wyłącznie za zgodą Prezesa Sądu ApelacyjnegoArt. 7 ust. 1 pkt 1 CPPA. Sądem właściwym jest sąd apelacyjny właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby jednej strony lub obu stron podlegających nadzorowi.. Agencja wywiadowcza musi złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub prokuratury apelacyjnejArt. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. We wniosku należy wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobieżenia zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych)Art. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 4 CPPA.. Prokurator/prokuratura apelacyjna występuje następnie o zgodę do Prezesa Sądu ApelacyjnegoArt. 7 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA. Wniosek prokuratora do sądu musi określać główne podstawy podejrzeń oraz, w zakresie, w jakim wniosek obejmuje szereg zgód jednocześnie - ich uzasadnienie (zob. art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA).. Prezes może wydać pisemną zgodę tylko wtedy, gdy uzna wniosek za zasadny, a odrzuci go, jeżeli uzna go za bezpodstawnyArt. 7 ust. 3, art. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 9 CPPA.. W nakazie określa się rodzaj, cel, zakres, miejsce i sposób zbierania danych oraz treści objęte zbieraniemArt. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 6 CPPA..W przypadku gdy środek ma na celu prowadzenie śledztwa w sprawie aktu zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie wspomnianych procedur, zastosowanie mają przepisy szczególneArt. 8 CPPA.. Jeżeli te warunki są spełnione, agencje wywiadowcze mogą stosować środki nadzoru bez uprzedniej zgody sąduArt. 8 ust. 1 CPPA.. Jednak natychmiast po zastosowaniu środków nadzwyczajnych agencja wywiadowcza musi zwrócić się do sądu o udzielenie zezwolenia. Jeżeli zezwolenie sądu nie zostanie uzyskane w ciągu 36 godzin od chwili podjęcia działań, należy ich natychmiast zaprzestaćArt. 8 ust. 2 CPPA.. Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej, przy czym agencja wywiadowcza zajmująca się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 4 CPPA. Więcej informacji na temat środków nadzwyczajnych w kontekście ścigania przestępstw przedstawiono w pkt 2.2.2.2 powyżej..W przypadku szybkiego zakończenia nadzoru, co wyklucza możliwość uzyskania zezwolenia sądu, właściwa prokuratura apelacyjna musi przesłać zawiadomienie o środkach nadzwyczajnych przygotowane przez agencję wywiadowczą do prezesa sądu właściwego, który prowadzi rejestr środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 5 i 7 CPPA. W powiadomieniu należy wskazać cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób przeprowadzania nadzoru, jak również powód niezłożenia wniosku przed zastosowaniem środka (art. 8 ust. 6 CPPA).. Umożliwia to sądowi zbadanie legalności zbierania danych.3.2.1.1.3.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej wyłącznie osoby niebędące obywatelami Korei.Aby zbierać dane dotyczące komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelem Korei, agencje wywiadowcze muszą uzyskać uprzednią pisemną zgodę prezydentaArt. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA.. Takie dane dotyczące komunikacji można zbierać do celów bezpieczeństwa narodowego wyłącznie wówczas, gdy należą do jednej z kilku wymienionych kategorii, tj. komunikacji między urzędnikami państwowymi lub innymi osobami z państw wrogich Republice Korei, zagranicznymi agencjami, grupami lub obywatelami podejrzanymi o prowadzenie działalności antykoreańskiejDotyczy to do działań, które zagrażają istnieniu i bezpieczeństwu narodu, ładowi demokratycznemu lub przetrwaniu i wolności ludności. lub członkami grup na Półwyspie Koreańskim w praktyce pozostających poza jurysdykcją Republiki Korei, oraz ich grup parasolowych mających siedzibę w innych państwachPonadto, jeżeli jedną ze stron jest osoba opisana w art. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA, a druga strona jest nieznana lub nie można jej określić, zastosowanie ma procedura przewidziana w art. 7 ust. 1 pkt 2. Jeżeli natomiast jedna strona komunikacji jest obywatelem Korei, a druga nie jest obywatelem Korei, wymagana będzie zgoda sądu zgodnie z procedurą opisaną w pkt 3.2.1.1.2.Szef agencji wywiadowczej musi przedłożyć dyrektorowi NIS plan zakładanych działańArt. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA. Dyrektora NIS powołuje prezydent po zatwierdzeniu przez parlament (art. 7 ustawy o NIS).. Dyrektor NIS sprawdza, czy plan jest odpowiedni, a jeśli tak, przedkłada go prezydentowi do zatwierdzeniaArt. 8 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA.. Plan musi zawierać takie same informacje jak te wymagane w przypadku wniosku o udzielenie przez sąd zezwolenia na zbieranie informacji o obywatelach Korei (jak opisano powyżej)Art. 8 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA w związku z art. 6 ust. 4 CPPA.. W szczególności należy w nim wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), główne powody podejrzenia, wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych). W przypadku występowania o szereg zgód jednocześnie, należy podać ich cel i podstawyArt. 8 ust. 3 i art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA..W sytuacjach nadzwyczajnychTzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, nie ma wystarczająco dużo czasu na uzyskanie zgody prezydenta, a nieprzyjęcie środków nadzwyczajnych może naruszyć bezpieczeństwo narodowe (art. 8 ust. 8 CPPA). należy uzyskać uprzednią zgodę ministra odpowiedzialnego za daną agencję wywiadowczą. Jednak w tym przypadku agencja wywiadowcza musi zwrócić się o zgodę do prezydenta niezwłocznie po zastosowaniu środków nadzwyczajnych. Jeżeli agencja wywiadowcza nie uzyska zgody w ciągu 36 godzin od złożenia wniosku, zbierania danych należy natychmiast zaprzestaćArt. 8 ust. 9 CPPA.. W takich przypadkach zebrane dane są zawsze niszczone.3.2.1.1.4Ogólne ograniczenia i zabezpieczeniaWzywając podmioty prywatne do współpracy, agencje wywiadowcze muszą przedstawić im nakaz sądowy/zgodę prezydenta lub odpis oświadczenia o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej, które podmiot wezwany do współpracy musi przechowywać w swoich rejestrachArt. 9 ust. 2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.. Podmioty, których agencje wywiadowcze wezwały do ujawnienia informacji na podstawie CPPA, mogą odmówić ich udostępnienia, jeżeli upoważnienie lub oświadczenie o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej odnosi się do niewłaściwego identyfikatora (np. numeru telefonu należącego do innej osoby fizycznej niż osoba, która została zidentyfikowana). Ponadto nigdy nie można ujawniać haseł używanych do prowadzenia komunikacjiArt. 9 ust. 4 CPPA..Agencje wywiadowcze mogą powierzyć wykonanie środków ograniczających komunikację lub zbieranie danych potwierdzających komunikację urzędowi pocztowemu lub dostawcy usług telekomunikacyjnych (zgodnie z definicją zawartą w ustawie o działalności telekomunikacyjnej)Art. 13 dekretu wykonawczego do CPPA.. Zarówno dana agencja wywiadowcza, jak i dostawca otrzymujący wniosek o współpracę muszą przez trzy lata przechowywać zapisy wskazujące cel złożenia wniosku o zastosowanie środków, datę wykonania lub współpracy oraz przedmiot środków (np. poczta, telefon, e-mail)Art. 9 ust. 3 CPPA i art. 17 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA. Okres ten nie ma zastosowania do danych potwierdzających komunikację (zob. art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA).. Dostawcy usług telekomunikacyjnych udostępniający dane potwierdzające komunikację muszą przechowywać rejestry przez siedem lat i dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych stosowne sprawozdaniaArt. 13 ust. 7 CPPA i art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA..Ponadto agencje wywiadowcze muszą przedkładać dyrektorowi NIS sprawozdania na temat zebranych przez siebie informacji i wyników działań nadzorczychArt. 18 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. Jeśli chodzi o zbieranie danych potwierdzających komunikację, należy przechowywać rejestry dotyczące faktu złożenia wniosku o takie dane, jak również samego pisemnego wniosku oraz instytucji, która działała na jego podstawieArt. 13 ust. 5 i art. 13-4 ust. 3 CPPA..Zbieranie treści komunikacji i danych potwierdzających komunikację może trwać maksymalnie cztery miesiące, a jeżeli w międzyczasie zostanie osiągnięty zamierzony cel, musi zostać natychmiast przerwaneArt. 7 ust. 2 CPPA.. Jeżeli warunki, w związku z którymi uzyskano zgodę, utrzymują się, okres ten można przedłużyć o maksymalnie cztery miesiące za zgodą sądu lub prezydenta. Wniosek o uzyskanie zezwolenia na przedłużenie stosowania środków nadzoru należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie wniosku o przedłużenie i załączając materiały potwierdzająceArt. 7 ust. 2 CPPA i art. 5 dekretu wykonawczego do CPPA..W zależności od podstawy prawnej zbierania danych, osoby fizyczne są zazwyczaj powiadamiane o zbieraniu informacji na temat ich komunikacji. W szczególności niezależnie od tego, czy zbierane informacje dotyczą treści komunikacji czy danych potwierdzających komunikację, oraz niezależnie od tego, czy informacje uzyskano w drodze zwykłej procedury czy w sytuacji nadzwyczajnej, szef agencji wywiadowczej musi powiadomić daną osobę o zastosowanym środku nadzoru na piśmie w terminie 30 dni od daty zakończenia nadzoruArt. 9-2 ust. 3 CPPA. Zgodnie z art. 13-4 CPPA dotyczy to zbierania zarówno treści komunikacji, jak i danych potwierdzających komunikację.. Powiadomienie musi zawierać: 1) informację o zbieraniu danych, 2) nazwę agencji stosującej środki oraz 3) okres stosowania. Jeżeli jednak istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagroziłoby bezpieczeństwu narodowemu lub życiu i bezpieczeństwu fizycznemu ludzi, powiadomienie można odroczyćArt. 9-2 ust. 4 CPPA.. Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczeniaArt. 13-4 ust. 2 i art. 9-2 ust. 6 CPPA..Ten wymóg powiadomienia ma jednak zastosowanie wyłącznie do zbierania informacji, w przypadku gdy przynajmniej jedna ze stron jest obywatelem Korei. W związku z tym osoby niebędące obywatelami Korei będą powiadamiane tylko w przypadku zbierania informacji o ich kontaktach z obywatelami Korei. Nie ma zatem wymogu powiadamiania w przypadku zbierania danych dotyczących komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelami Korei.Treść wszelkich komunikatów, jak również dane potwierdzające komunikację uzyskane w drodze nadzoru na podstawie CPPA można wykorzystywać wyłącznie: 1) w celu prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie określonych przestępstw, ścigania ich lub zapobiegania im, 2) w postępowaniu dyscyplinarnym, 3) w postępowaniu sądowym, jeżeli strona związana z daną komunikacją powołuje się na nie w roszczeniu o odszkodowanie lub 4) na podstawie innych przepisówArt. 5 ust. 1-2, ust. 12 i 13-5 CPPA..3.2.1.2.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez policję/prokuraturę do celów bezpieczeństwa narodowegoPolicja/prokurator może pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) do celów bezpieczeństwa narodowego na tych samych warunkach, jak te opisane w pkt 3.2.1.1. W przypadku działań w sytuacjach nadzwyczajnychTzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury uzyskania zgody (art. 8 ust. 1 CPPA). stosuje się procedurę, którą opisano wcześniej w odniesieniu do zbierania treści komunikacji na potrzeby ścigania przestępstw w sytuacjach nadzwyczajnych (tj. art. 8 CPPA).3.2.2.Zbieranie informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm3.2.2.1.Podstawa prawnaUstawa o zwalczaniu terroryzmu upoważnia dyrektora NIS do zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzmArt. 9 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Osoba podejrzana o terroryzm oznacza członka grupy terrorystycznejGrupa terrorystyczna oznacza grupę terrorystyczną wskazaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych (art. 2 ust. 2 ustawy o zwalczaniu terroryzmu).; osobę, która propaguje działalność grupy terrorystycznej (przez promowanie i rozpowszechnianie idei lub taktyk grupy terrorystycznej), pozyskuje lub przekazuje środki na działalność terrorystycznąTerroryzm zdefiniowano w art. 2 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu jako działanie prowadzone w celu utrudnienia wykonywania władzy przez państwo, organy samorządu terytorialnego lub rząd państwa obcego (w tym władze lokalne i organizacje międzynarodowe) lub w celu zmuszenia ich do podjęcia działań, do których nie są zobowiązane, lub w celu stworzenia zagrożenia dla społeczeństwa. Obejmuje to: a) zabójstwo lub stworzenie zagrożenia dla życia osoby poprzez spowodowanie obrażeń ciała lub zatrzymanie, uwięzienie, porwanie lub wzięcie osoby jako zakładnika; b) niektóre rodzaje działań skierowanych przeciwko statkowi powietrznemu (np. spowodowanie wypadku, porwanie lub uszkodzenie statku powietrznego w locie); c) niektóre rodzaje działań związanych ze statkami (np. zajęcie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji, zniszczenie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji lub spowodowanie ich uszkodzeń w stopniu zagrażającym ich bezpieczeństwu, w tym uszkodzenie ładunku załadowanego na statek lub konstrukcję morską znajdującą się w eksploatacji); d) umieszczenie, zdetonowanie lub użycie w jakikolwiek inny sposób broni biochemicznej, wybuchowej lub zapalającej bądź takiego urządzenia z zamiarem spowodowania śmierci, poważnego uszczerbku na zdrowiu lub poważnych szkód majątkowych lub wywołanie takiego skutku w niektórych rodzajach pojazdów lub obiektów (np. w pociągach, tramwajach, pojazdach silnikowych, parkach publicznych i na stacjach, w obiektach służących do dostarczania energii elektrycznej, gazu lub usług telekomunikacyjnych itp.); e) niektóre rodzaje działań związanych z materiałami jądrowymi, materiałami promieniotwórczymi lub obiektami jądrowymi (np. wywoływanie szkód dla życia i zdrowia ludzkiego lub mienia bądź w inny sposób zakłócanie bezpieczeństwa publicznego poprzez zniszczenie reaktora jądrowego lub manipulowanie materiałami promieniotwórczymi w sposób niewłaściwy itp.). lub angażuje się w inne działania polegające na przygotowywaniu aktów terrorystycznych, zmowie, propagandzie lub podżeganiu do terroryzmu bądź osobę, co do której istnieją uzasadnione podejrzenia, że prowadziła taką działalnośćArt. 2 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Co do zasady każdy urzędnik publiczny wykonujący przepisy ustawy o zwalczaniu terroryzmu musi przestrzegać praw podstawowych zapisanych w konstytucji koreańskiejArt. 3 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Ustawa o zwalczaniu terroryzmu sama w sobie nie określa konkretnych uprawnień, ograniczeń ani gwarancji dotyczących zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzm, lecz odwołuje się do procedur zawartych w innych ustawach. Po pierwsze, na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu dyrektor NIS może zbierać 1) informacje dotyczące wjazdu na terytorium Republiki Korei i wyjazdu z niej, 2) informacje dotyczące transakcji finansowych oraz 3) informacje dotyczące komunikacji. W zależności od rodzaju poszukiwanych informacji właściwe wymogi proceduralne określono odpowiednio w ustawie o imigracji i ustawie celnej, ARUSFTI lub CPPAArt. 9 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. W przypadku zbierania informacji dotyczących wjazdu do Korei i wyjazdu z niej ustawa o zwalczaniu terroryzmu odwołuje się do procedur określonych w ustawie o imigracji i ustawie celnej. Obecnie jednak w ustawach tych nie przewidziano takich uprawnień. W odniesieniu do zbierania informacji o komunikacji i informacji o transakcjach finansowych ustawa o zwalczaniu terroryzmu odsyła do ograniczeń i zabezpieczeń przewidzianych w CPPA (które szczegółowo opisano poniżej) oraz w ARUSFTI (które, jak wyjaśniono w sekcji 2.1, nie mają znaczenia dla oceny na potrzeby decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony).Ponadto w art. 9 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu określono, że dyrektor NIS może zwrócić się do administratora danych osobowychZgodnie z definicją zawartą w art. 2 PIPA, tj. instytucja publiczna, osoba prawna, organizacja, osoba fizyczna itp., która w sposób bezpośredni lub pośredni przetwarza dane osobowe, aby obsługiwać dokumenty zawierające dane osobowe do celów urzędowych lub biznesowych. lub dostawcy informacji dotyczących lokalizacjiZgodnie z definicją zawartą w art. 5 ustawy o ochronie, wykorzystaniu itp. informacji dotyczących lokalizacji (zwanej dalej ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji), tj. każdy, kto uzyskał od Koreańskiej Komisji Telekomunikacyjnej zezwolenie na prowadzenie działalności związanej z informacjami dotyczącymi lokalizacji. o udostępnienie danych osobowych lub informacji o lokalizacji osoby podejrzanej o terroryzm. Możliwość ta jest ograniczona do wniosków o dobrowolne ujawnienie, na które administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji o lokalizacji nie mają obowiązku odpowiadać, a w każdym razie mogą to zrobić wyłącznie zgodnie z ustawą PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji (zob. pkt 3.2.2.2 poniżej).3.2.2.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do dobrowolnego ujawniania informacji na podstawie ustawy PIPA i ustawy o informacji dotyczących lokalizacjiWnioski o dobrowolną współpracę na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu muszą być ograniczone do informacji o osobach podejrzanych o terroryzm (zob. pkt 3.2.2.1 powyżej). Każdy taki wniosek złożony przez NIS musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2)Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu., jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ustawa o bezpieczeństwie sieci i informacji stanowi ponadto, że NIS nie może nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej prawArt. 11 ust. 1 ustawy o NIS.. Naruszenie tego zakazu może wiązać się z sankcjami karnymiArt. 19 ustawy o NIS..Administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji dotyczących lokalizacji otrzymujący wnioski od NIS na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu nie muszą się do nich stosować. Mogą się do nich zastosować dobrowolnie, ale wolno im to zrobić jedynie zgodnie z PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji. Jeśli chodzi o zgodność z przepisami PIPA, administrator danych musi w szczególności wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciejArt. 18 ust. 2 PIPA.. Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotycząZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii)..3.2.2.3.Ograniczenia i zabezpieczenia na podstawie CPPAZgodnie z ustawą o zwalczaniu terroryzmu agencje wywiadowcze mogą pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) wyłącznie wtedy, gdy jest to konieczne do prowadzenia działań antyterrorystycznych, tj. działań związanych z zapobieganiem i przeciwdziałaniem terroryzmowi. Procedury określone w CPPA opisane w pkt 3.2.1 mają zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji do celów zwalczania terroryzmu.3.2.3.Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnychZgodnie z TBA operatorzy telekomunikacyjni mogą wykonać wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji złożony przez agencję wywiadowczą, która zamierza zebrać te informacje w celu zapobieżenia zagrożeniu dla bezpieczeństwa narodowegoArt. 83 ust. 3 TBA.. Każdy taki wniosek musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2)Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu., jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ponadto zastosowanie mają te same ograniczenia i zabezpieczenia, co w przypadku dobrowolnego ujawnienia na potrzeby ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2.3)W szczególności wniosek musi zostać złożony na piśmie i zawierać uzasadnienie, jak również powiązanie z danym użytkownikiem i zakres żądanych informacji, a przedsiębiorca telekomunikacyjny musi rejestrować takie wnioski i dwa razy w roku przedkładać sprawozdanie Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych..Przedsiębiorca telekomunikacyjny nie jest zobowiązany do uwzględnienia wniosku, ale może to zrobić dobrowolnie i wyłącznie zgodnie z PIPA. W tym względzie do przedsiębiorców telekomunikacyjnych mają zastosowanie te same obowiązki, w tym w odniesieniu do powiadamiania osób fizycznych, co w przypadku wniosków otrzymanych od organów ścigania w sprawach karnych, jak wyjaśniono szczegółowo w sekcji 2.2.3.3.3.NadzórDziałalność koreańskich agencji wywiadowczych nadzoruje szereg różnych organów. Nadzór nad Dowództwem Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego prowadzi Ministerstwo Obrony Narodowej, zgodnie z rozporządzeniem ministra w sprawie wdrożenia audytu wewnętrznego. NIS podlega nadzorowi ze strony władzy wykonawczej, Zgromadzenia Narodowego i innych niezależnych organów, jak wyjaśniono szczegółowo poniżej.3.3.1.Urzędnik ds. ochrony praw człowiekaW przypadku zbierania przez agencje wywiadowcze informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm ustawa o zwalczaniu terroryzmu przewiduje nadzór ze strony Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu i urzędnika ds. ochrony praw człowiekaArt. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Komisja ds. Zwalczania Terroryzmu m.in. opracowuje politykę dotyczącą działań w zakresie zwalczania terroryzmu i nadzoruje wdrażanie środków służących zwalczaniu terroryzmu, a także działania różnych właściwych organów zajmujących się zwalczaniem terroryzmuArt. 5 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Komisji przewodniczy premier, a w jej skład wchodzi szereg ministrów i szefów agencji rządowych, m.in. minister spraw zagranicznych, minister sprawiedliwości, minister obrony narodowej, minister spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa, dyrektor NIS, komisarz generalny Agencji Policji Krajowej oraz przewodniczący Komisji Usług FinansowychArt. 3 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Podczas prowadzenia śledztw antyterrorystycznych i śledzenia osób podejrzanych o terroryzm w celu zebrania informacji lub materiałów niezbędnych do działań antyterrorystycznych dyrektor NIS musi składać sprawozdania przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu (tj. premierowi)Art. 9 ust. 4 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Ustawą o zwalczaniu terroryzmu ustanowiono ponadto instytucję urzędnika ds. ochrony praw człowieka w celu ochrony praw podstawowych osób fizycznych przed naruszaniem tych praw w wyniku działań antyterrorystycznychArt. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Urzędnika ds. ochrony praw człowieka powołuje przewodniczący Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu spośród osób, które spełniają kwalifikacje wymienione w dekrecie wykonawczym do ustawy o zwalczaniu terroryzmu (tj. każdy, kto posiada uprawnienia radcy prawnego z co najmniej dziesięcioletnim doświadczeniem zawodowym lub posiada wiedzę specjalistyczną w dziedzinie praw człowieka i pracuje lub pracował (przynajmniej) jako profesor nadzwyczajny przez co najmniej dziesięć lat, lub pracował jako wyższy urzędnik publiczny w agencjach państwowych lub organach samorządu terytorialnego, lub posiada co najmniej dziesięcioletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie praw człowieka, np. w organizacji pozarządowej)Art. 7 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka jest powoływany na dwa lata (z możliwością przedłużenia kadencji) i może zostać usunięty ze stanowiska tylko z określonych, ograniczonych przyczyn i z ważnego powodu, np. jeżeli zostanie oskarżony w sprawie karnej związanej z jego obowiązkami, gdy ujawnia informacje poufne lub z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznejArt. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Jeśli chodzi o uprawnienia, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może wydawać zalecenia dotyczące zwiększenia ochrony praw człowieka przez agencje zaangażowane w działania antyterrorystyczne oraz rozpatrywać wnioski publiczne (zob. pkt 3.4.3)Art. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. W przypadku gdy można w sposób uzasadniony stwierdzić naruszenie praw człowieka w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może zalecić szefowi odpowiedzialnej agencji skorygowanie takiego naruszeniaArt. 9 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka samodzielnie podejmuje decyzje o wydaniu zaleceń, ale ma obowiązek zgłaszać je przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu.. Odpowiedzialna agencja musi natomiast powiadomić urzędnika ds. ochrony praw człowieka o działaniach podjętych w celu wykonania takiego zaleceniaArt. 9 ust. 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Jeśli agencja nie wdroży zalecenia urzędnika ds. ochrony praw człowieka, sprawa zostaje przekazana Komisji, w tym jej przewodniczącemu - premierowi. Do tej pory nie odnotowano przypadków niewdrożenia zaleceń urzędnika ds. ochrony praw człowieka.3.3.2.Zgromadzenie NarodoweJak opisano w pkt 2.3.2, Zgromadzenie Narodowe może prowadzić śledztwa i kontrole wobec organów publicznych i w tym kontekście żądać ujawnienia dokumentów oraz wezwać świadków. Jeżeli chodzi o kwestie wchodzące w zakres kompetencji NIS, taki nadzór parlamentarny sprawuje Komisja ds. Wywiadu Zgromadzenia NarodowegoArt. 36 i art. 37 ust. 1 pkt 16 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.. Dyrektor NIS, który nadzoruje wykonywanie obowiązków przez agencję, składa sprawozdania Komisji ds. Wywiadu (a także prezydentowi)Art. 18 ustawy o NIS.. Komisja ds. Wywiadu może również z własnej inicjatywy zażądać sprawozdania w konkretnej sprawie, a dyrektor NIS musi to zrobić bezzwłocznieArt. 15 ust. 2 ustawy o NIS.. Dyrektor może odmówić udzielenia odpowiedzi lub złożenia zeznań przed Komisją ds. Wywiadu wyłącznie w przypadku tajemnicy państwowej dotyczącej kwestii wojskowych, dyplomatycznych lub związanych z Koreą Północną, w przypadku których publiczne ujawnienie mogłoby mieć poważny wpływ na losy państwaArt. 17 ust. 2 ustawy o NIS. Tajemnice państwowe oznaczają fakty, dobra lub wiedzę zaklasyfikowane jako tajemnice państwowe, do których dostęp ma tylko ograniczona liczba osób i których nie można ujawniać żadnemu innemu państwu ani organizacji, aby uniknąć poważnej szkody dla bezpieczeństwa narodowego, zob. art. 13 ust. 4 ustawy o NIS.. W takim przypadku Komisja ds. Wywiadu może zażądać od premiera wyjaśnień. Jeżeli nie otrzyma takiego wyjaśnienia w ciągu siedmiu dni od złożenia wniosku, odmowa odpowiedzi lub złożenia zeznań nie będzie już możliwa.Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od danego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznychArt. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wyniku. Zgodnie z CCPA w przypadku stosowania środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji) obowiązują przepisy szczególne dotyczące nadzoru parlamentarnegoArt. 15 CPPA.. Zgromadzenie Narodowe może zwrócić się do szefów agencji wywiadowczych o sprawozdanie na temat każdego konkretnego środka ograniczającego komunikację. Ponadto może ono przeprowadzać kontrole na miejscu urządzeń podsłuchowych. Agencje wywiadowcze, które zebrały informacje dotyczące treści, i operatorzy, którzy ujawnili te informacje do celów bezpieczeństwa narodowego, muszą ponadto złożyć sprawozdanie z takiego ujawnienia na wniosek Zgromadzenia Narodowego.3.3.3.Komisja Kontroli i AudytuKomisja Kontroli i Audytu pełni te same funkcje nadzorcze w odniesieniu do agencji wywiadowczych co w obszarze ścigania przestępstw (zob. pkt 2.3.2)Podobnie jak w przypadku Komisji ds. Wywiadu Zgromadzenia Narodowego, dyrektor NIS może odmówić odpowiedzi BAI jedynie w sprawach stanowiących tajemnicę państwową i jeżeli podanie ich do wiadomości publicznej miałoby poważny wpływ na bezpieczeństwo narodowe (art. 13 ust. 1 ustawy o NIS)..3.3.4.Komisja Ochrony Danych OsobowychJeśli chodzi o przetwarzanie danych do celów bezpieczeństwa narodowego, w tym na etapie zbierania danych, dodatkowy nadzór sprawuje PIPC. Jak wyjaśniono bardziej szczegółowo w pkt 1.2, obejmuje on ogólne zasady i obowiązki określone w art. 3 i art. 58 ust. 4 PIPA, jak również wykonywanie praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów zawartych w przepisach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, np. w CPPA, ustawie o zwalczaniu terroryzmu oraz TBA. Biorąc pod uwagę zawarte w art. 3 ust. 1 PIPA wymogi dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego gromadzenia danych osobowych, każde naruszenie tych ustaw stanowi naruszenie PIPA. PIPC jest zatem uprawniona do prowadzenia dochodzeńArt. 63 PIPA. w sprawie naruszenia przepisów regulujących dostęp do danych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz zasad przetwarzania danych określonych w PIPA, a także do wydawania zaleceń dotyczących usprawnień, nakazywania podjęcia działań naprawczych, zalecania środków dyscyplinarnych oraz informowania odpowiednich organów dochodzeniowych o podejrzeniu popełnienia przestępstwaArt. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA..3.3.5.Krajowa Komisja Praw CzłowiekaNadzór prowadzony przez NRHC ma zastosowanie w taki sam sposób do agencji wywiadowczych, jak do innych organów rządowych (zob. pkt 2.3.2).3.4.Indywidualne dochodzenie roszczeń3.4.1.Skarga do urzędnika ds. ochrony praw człowiekaJeżeli chodzi o zbieranie danych osobowych w kontekście działań służących zwalczaniu terroryzmu, szczególną drogę ochrony prawnej zapewnia urzędnik ds. ochrony praw człowieka, ustanowiony w ramach Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatruje wnioski publiczne związane z naruszeniem praw człowieka w wyniku działań antyterrorystycznychArt. 8 ust. 1 pkt 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Może zalecić działania naprawcze, a właściwa agencja musi poinformować urzędnika o wszelkich środkach podjętych w celu realizacji takiego zalecenia. Składanie skarg do urzędnika ds. ochrony praw człowieka przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogami. W rezultacie urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności.3.4.2.Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPAZgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych do celów bezpieczeństwa narodowego, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanieArt. 3 ust. 5 oraz art. 4 ust. 1, 3 i 4 PIPA.. Wnioski o skorzystanie z tych praw można składać bezpośrednio do agencji wywiadu lub pośrednio poprzez PIPC. Agencja wywiadowcza może ograniczyć wykonanie prawa lub odmówić wykonania prawa tak długo oraz w takim zakresie, w jakim jest to konieczne i proporcjonalne do ochrony ważnego celu leżącego w interesie publicznym (na przykład tak długo oraz w takim zakresie, w jakim przyznanie prawa zagroziłoby trwającemu postępowaniu przygotowawczemu lub bezpieczeństwu narodowemu) lub gdy przyznanie prawa może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej. W przypadku odrzucenia lub ograniczenia wniosku należy bezzwłocznie powiadomić daną osobę fizyczną o przyczynach takiego odrzucenia.Ponadto zgodnie z art. 58 ust. 4 PIPA (wymóg zapewnienia właściwego rozpatrywania skarg indywidualnych) oraz art. 4 ust. 5 PIPA (prawo do odpowiedniego środka dochodzenia roszczeń, w drodze szybkiej i sprawiedliwej procedury, z tytułu wszelkich szkód wynikających z przetwarzania danych osobowych) osoby fizyczne mają prawo do wniesienia środka zaskarżenia. Obejmuje to prawo do zgłoszenia domniemanego naruszenia do centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i Bezpieczeństwa oraz złożenia skargi do PIPCArt. 62 i art. 63 ust. 2 PIPA.. Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego, jak i naruszeń PIPA. Jak wyjaśniono w zawiadomieniu nr 2021-1, osoba fizyczna z UE może wnieść skargę do PIPC za pośrednictwem swojego krajowego organu ochrony danych. W takim przypadku PIPC powiadomi osobę fizyczną za pośrednictwem jej krajowego organu ochrony danych o zakończeniu dochodzenia (w tym, w stosownych przypadkach, o zastosowanych działaniach naprawczych). Decyzje lub bezczynność PIPC można następnie zaskarżyć w sądach koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.3.4.3.Skarga do Krajowej Komisji Praw CzłowiekaMożliwość indywidualnego dochodzenia roszczeń przed NHRC ma zastosowanie w taki sam sposób w przypadku agencji wywiadowczych, jak w przypadku innych organów rządowych (zob. pkt 2.4.2).3.4.4.Dochodzenie roszczeń na drodze sądowejPodobnie jak w przypadku działań organów ścigania w sprawach karnych, osoby fizyczne mogą dochodzić roszczeń wobec agencji wywiadowczych w odniesieniu do naruszeń wyżej wymienionych ograniczeń i zabezpieczeń na drodze sądowej, korzystając z różnych środków.Po pierwsze, osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa. Na przykład w jednej sprawie przyznano odszkodowanie za bezprawny nadzór prowadzony przez Dowództwo Wsparcia Wojskowego (poprzednik Dowództwa Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego)Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 96Da42789 z dnia 24 lipca 1998 r..Po drugie, ustawa o postępowaniu administracyjnosądowym pozwala osobom fizycznym zakwestionować decyzje i zaniechania agencji administracyjnych, w tym agencji wywiadowczychArt. 3 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym..Osoby fizyczne mogą również złożyć na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie środków zastosowanych przez agencje wywiadowcze.

Park Jie Won

Prezes (dyrektor), Narodowa Służba Wywiadu

L0442022PL110120211217PL0001.00036919022Ramy zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów dotyczących bezpieczeństwa narodowegoPoniższy dokument zawiera przegląd ram prawnych w zakresie zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów bezpieczeństwa narodowego (które to zbieranie i wykorzystywanie danych zwane jest dalej dostępem rządowym), w szczególności w odniesieniu do dostępnych podstaw prawnych, obowiązujących warunków (ograniczeń) i zabezpieczeń, a także niezależnego nadzoru i możliwości indywidualnego dochodzenia roszczeń.1.OGÓLNE ZASADY PRAWNE REGULUJĄCE DOSTĘP RZĄDOWY1.1.Ramy konstytucyjneKonstytucja Republiki Korei określa ogólne prawo do prywatności (art. 17) oraz szczególne prawo do prywatności korespondencji (art. 18). Zagwarantowanie tych praw podstawowych jest obowiązkiem państwaArt. 10 konstytucji Republiki Korei ogłoszonej w dniu 17 lipca 1948 r. (zwanej dalej konstytucją).. Ponadto konstytucja stanowi, że prawa i wolności obywateli mogą zostać ograniczone przez prawo wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne ze względów bezpieczeństwa narodowego lub utrzymania porządku publicznego leżącego w interesie publicznymArt. 37 ust. 2 konstytucji.. Nawet jeżeli takie ograniczenia są nakładane, nie mogą one naruszać istoty wolności ani prawaArt. 37 ust. 2 konstytucji.. Sądy koreańskie stosowały te przepisy w sprawach dotyczących ingerencji rządu w prywatność. Na przykład Sąd Najwyższy uznał, że monitorowanie osób cywilnych narusza prawo podstawowe - prawo do prywatności - podkreślając, że obywatele mają prawo do samostanowienia w zakresie danych osobowychOrzeczenie Sądu Najwyższego Korei nr 96DA42789 z dnia 24 lipca 1998 r.. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prywatność jest prawem podstawowym, które zapewnia ochronę przed ingerencją państwa w prywatne życie obywateli i jego obserwacją przez państwoOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2002Hun-Ma51 z dnia 30 października 2003 r. Podobnie w orzeczeniu 99Hun-Ma513 i 2004Hun-Ma190 (wersja skonsolidowana) z dnia 26 maja 2005 r. Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że prawo do kontrolowania własnych danych osobowych jest prawem osoby, której dane dotyczą, do osobistego decydowania o tym, kiedy, komu, przez kogo i w jakim zakresie informacje o niej zostaną ujawnione lub kiedy, do czyich celów, przez kogo i w jakim zakresie zostaną wykorzystane. Jest to prawo podstawowe, chociaż nie zostało określone w konstytucji, istniejące w celu ochrony osobistej wolności podejmowania decyzji przed zagrożeniami wynikającymi z rozszerzenia funkcji państwa i rozwoju technologii informacyjno-komunikacyjnych..Konstytucja Korei zapewnia ponadto, że nikt nie może zostać aresztowany, zatrzymany, przeszukany, przesłuchany lub że nikomu nie można zająć przedmiotów, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustawieArt. 12 ust. 1 zdanie pierwsze konstytucji.. Ponadto przeszukań i zajęć można dokonać wyłącznie na podstawie nakazu wydanego przez sędziego na wniosek prokuratora i z poszanowaniem sprawiedliwości proceduralnejArt. 16 i art. 12 ust. 3 konstytucji.. W wyjątkowych okolicznościach, tj. jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została ujęta podczas popełniania przestępstwa (flagrante delicto) lub jeżeli istnieje ryzyko, że osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej trzech lat może zbiec lub zniszczyć dowody, organy śledcze mogą dokonać przeszukania lub zajęcia bez nakazu, w którym to przypadku muszą wystąpić o nakaz ex postArt. 12 ust. 3 konstytucji.. Te ogólne zasady zostały szerzej omówione w ustawach szczegółowych dotyczących postępowania karnego i ochrony komunikacji (zob. dokładny przegląd poniżej).Jeżeli chodzi o cudzoziemców, konstytucja stanowi, że ich status jest zagwarantowany zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego i postanowieniami traktatówArt. 6 ust. 2 konstytucji.. Kilka umów międzynarodowych, których Korea jest stroną, takich jak Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (art. 17), Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych (art. 22) oraz Konwencja o prawach dziecka (art. 16), zapewnia prawo do prywatności. Co więcej, chociaż co do zasady konstytucja odnosi się do praw obywateli, Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prawa podstawowe przysługują również cudzoziemcomOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 93Hun-MA120 z dnia 29 grudnia 1994 r. Zob. również np. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2014Hun-Ma346 (z dnia 31 maja 2018 r.), w którym Trybunał stwierdził, że konstytucyjne prawo obywatela Sudanu przetrzymywanego na lotnisku w celu uzyskania pomocy prawnej zostało naruszone. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny uznał, że swoboda wyboru legalnego miejsca pracy jest ściśle związana z prawem do poszukiwania szczęścia oraz godności i wartości człowieka, a zatem nie jest zastrzeżona wyłącznie dla obywateli, ale może być zapewniona również cudzoziemcom legalnie zatrudnionym w Republice Korei (orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2007Hun-Ma1083 z dnia 29 września 2011 r.).. W szczególności Trybunał stwierdził, że ochrona godności i wartości osoby jako istoty ludzkiej, jak również prawo do dążenia do szczęścia są prawami każdej istoty ludzkiej, a nie tylko obywateliOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa494 z dnia 29 listopada 2001 r.. Ponadto Trybunał wyjaśnił, że prawo do kontrolowania informacji o sobie jest uznawane za prawo podstawowe, wywodzące się z prawa do godności i poszukiwania szczęścia oraz prawa do życia prywatnegoZob. na przykład orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HunMa513.. Mimo że orzecznictwo dotychczas nie odnosiło się konkretnie do prawa do prywatności osób niebędących obywatelami Korei, wśród naukowców powszechnie przyjmuje się, że art. 12-22 konstytucji (które obejmują prawo do prywatności oraz wolność osobistą) określają prawa istoty ludzkiej.Ponadto konstytucja przewiduje także prawo dochodzenia sprawiedliwego odszkodowania od organów publicznychArt. 29 ust. 1 konstytucji.. Co więcej, zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym, każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału KonstytucyjnegoArt. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym..1.2.Ogólne przepisy o ochronie danychOgólna ustawa o ochronie danych w Republice Korei, ustawa o ochronie danych osobowych (zwana dalej PIPA, od ang. Personal Information Protection Act), ma zastosowanie zarówno do sektora prywatnego, jak i do sektora publicznego. Jeżeli chodzi o organy publiczne, w PIPA odniesiono się w szczególności do obowiązku kształtowania polityki w celu zapobiegania nadużywaniu i niewłaściwemu wykorzystywaniu danych osobowych, jawnemu nadzorowi i śledzeniu itp. oraz wzmocnienia godności istot ludzkich i prywatności osób fizycznychArt. 5 ust. 1 PIPA..Przetwarzanie danych osobowych do celów ścigania przestępstw podlega wszystkim wymogom przewidzianym w PIPA. Oznacza to na przykład, że organy ścigania muszą przestrzegać obowiązków dotyczących przetwarzania danych zgodnie z prawem, tj. stosować jedną z podstaw prawnych wymienionych w PIPA w odniesieniu do zbierania, wykorzystywania lub przekazywania danych osobowych (art. 15-18 PIPA), jak również zasady ograniczenia celu (art. 3 ust. 1, 2 PIPA), proporcjonalności/minimalizacji danych (art. 3 ust. 1 i 6 PIPA), ograniczonego zatrzymywania danych (art. 21 PIPA), bezpieczeństwa danych, w tym powiadamiania o naruszeniu ochrony danych (art. 3 ust. 4, art. 29 i 34 PIPA) oraz przejrzystości (art. 3 ust. 1 i 5, art. 20, 30 i 32 PIPA). Do informacji szczególnie chronionych mają zastosowanie szczególne zabezpieczenia (art. 23 PIPA). Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 5 i art. 4 PIPA oraz art. od 35 do 39-2 PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa w zakresie dostępu, korekty, usunięcia i zawieszenia wobec organów ścigania.Chociaż PIPA jest w związku z tym w pełni stosowana do przetwarzania danych osobowych do celów ścigania przestępstw, to przewiduje ona wyjątek, gdy dane osobowe są przetwarzane do celów bezpieczeństwa narodowego. Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA art. 15-50 PIPA nie mają zastosowania do danych osobowych zbieranych lub żądanych do celów przeprowadzenia analizy informacji związanych z bezpieczeństwem narodowymArt. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA.. Natomiast rozdział I (Przepisy ogólne), rozdział II (Ustanowienie polityki ochrony danych osobowych itp.), rozdział VIII (Powództwo zbiorowe w sprawie naruszenia przepisów o ochronie danych), rozdział IX (Przepisy uzupełniające) oraz rozdział X (Przepisy dotyczące kar) ustawy PIPA nadal mają zastosowanie. Odnosi się to do ogólnych zasad ochrony danych określonych w art. 3 (Zasady ochrony danych osobowych) oraz praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA (Prawa osób, których dane dotyczą). Oznacza to, że główne zasady i prawa są zapewnione również w tym obszarze. Ponadto art. 58 ust. 4 PIPA stanowi, że informacje takie należy przetwarzać w minimalnym zakresie wymaganym do osiągnięcia zamierzonego celu oraz przez możliwie najkrótszy okres; w przepisie tym wymaga się także wprowadzenia przez administratora danych osobowych środków niezbędnych do zapewnienia bezpiecznego zarządzania danymi i właściwego przetwarzania, takich jak zabezpieczenia techniczne, zarządcze i fizyczne, jak również środków służących odpowiedniemu rozpatrywaniu indywidualnych skarg.W zawiadomieniu nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych Komisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej PIPC, od ang. Personal Information Protection Commission) sprecyzowała, w jaki sposób PIPA ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego w świetle wspomnianego częściowego wyłączeniaZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 6.. Dotyczy to w szczególności praw osób fizycznych (do dostępu, sprostowania, zawieszenia i usunięcia) oraz podstaw i granic ich ewentualnego ograniczenia. Zgodnie z powiadomieniem stosowanie podstawowych zasad, praw i obowiązków wynikających z PIPA do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego odzwierciedla gwarancje przewidziane w konstytucji odnoszące się do ochrony prawa osoby fizycznej do kontrolowania własnych danych osobowych. Wszelkie ograniczenia tego prawa, np. jeśli są niezbędne do zapewnienia ochrony bezpieczeństwa narodowego, wymagają wyważenia praw i interesów osoby fizycznej względem istotnego interesu publicznego i nie mogą naruszać istoty tego prawa (art. 37 ust. 2 konstytucji).2.DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW ŚCIGANIA PRZESTĘPSTW2.1.Właściwe organy publiczne w obszarze ścigania przestępstwNa podstawie ustawy o postępowaniu karnym (zwanej dalej CPA, od ang. Criminal Procedure Act), ustawy o ochronie prywatności komunikacji (zwanej dalej CPPA, od ang. Communications Privacy Protection Act) oraz ustawy o działalności telekomunikacyjnej (zwanej dalej TBA, od ang. Telecommunications Business Act) policja, prokuratura i sądy mogą zbierać dane osobowe do celów ścigania przestępstw. W zakresie, w jakim w ustawie o Narodowej Służbie Wywiadu nadano te uprawnienia także Narodowej Służbie Wywiadu (zwanej dalej NIS, od ang. National Intelligence Service), musi ona przestrzegać wyżej wymienionych ustawZob. art. 3 ustawy o NIS (ustawa nr 12948), który odnosi się do postępowań przygotowawczych w sprawie niektórych przestępstw, takich jak rewolucja, zamieszki i przestępstwa związane z bezpieczeństwem narodowym (np. szpiegostwo). W takim kontekście zastosowanie miałyby przewidziane w CPA procedury dotyczące przeszukania i zajęcia, natomiast CPPA regulowałaby zbieranie danych dotyczących komunikacji (zob. część 3 poświęcona przepisom w zakresie dostępu do informacji dotyczących komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego).. Ponadto ustawa o zgłaszaniu i wykorzystywaniu określonych informacji o transakcjach finansowych (ang. Act on Reporting and Using Specified Financial Transaction Information, zwana dalej ARUSFTI) zapewnia instytucjom finansowym podstawę prawną do ujawniania informacji koreańskiej jednostce analityki finansowej (ang. Korea Financial Intelligence Unit, zwana dalej KOFIU) w celu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Ta wyspecjalizowana agencja może z kolei udostępnić takie informacje organom ścigania. Te obowiązki w zakresie ujawniania informacji mają jednak zastosowanie wyłącznie do administratorów danych przetwarzających informacje dotyczące kredytów osobistych na podstawie ustawy o informacjach kredytowych i podlegają nadzorowi Komisji Usług Finansowych. Ponieważ przetwarzanie informacji dotyczących kredytów osobistych przez takich administratorów jest wyłączone z zakresu decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony, ograniczenia i zabezpieczenia, które mają zastosowanie na mocy ARUSFTI, nie zostały szczegółowo opisane w niniejszym dokumencie.2.2.Podstawa prawna i ograniczeniaCPA (zob. 2.2.1), CPPA (zob. 2.2.2) oraz ustawa o działalności telekomunikacyjnej (zob. 2.2.3) stanowią podstawy prawne zbierania danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw oraz określają mające zastosowanie ograniczenia i zabezpieczenia.2.2.1.Przeszukanie i zajęcie2.2.1.1.Podstawa prawnaProkuratorzy i wyżsi funkcjonariusze policji sądowej mogą przeprowadzać oględziny przedmiotów, przeszukiwać osoby lub zajmować przedmioty wyłącznie wówczas, gdy 1) dana osoba jest podejrzana o popełnienie przestępstwa (osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa); 2) jest to niezbędne do celów postępowania przygotowawczego oraz 3) przedmioty, które mają zostać poddane oględzinom, osoby, które mają zostać przeszukane, oraz wszelkie zajęte przedmioty uznaje się za mające związek ze sprawąArt. 215 ust. 1 i 2 CPA.. Podobnie sądy mogą dokonywać przeszukań i zajmować wszelkie przedmioty, które zostaną wykorzystane jako dowody lub podlegają konfiskacie, o ile takie przedmioty lub osoby uważa się za związane z konkretną sprawąArt. 106 ust. 1, art. 107 i 109 CPA..2.2.1.2.Ograniczenia i zabezpieczeniaOgólnym obowiązkiem prokuratorów i funkcjonariuszy policji sądowej jest przestrzeganie praw człowieka przysługujących osobie podejrzanej o popełnienie przestępstwa, jak również wszystkim innym zainteresowanym osobomArt. 198 ust. 2 CPA.. Ponadto środki przymusu służące osiągnięciu celu postępowania przygotowawczego można zastosować jedynie w przypadkach wyraźnie przewidzianych w CPA i w najmniejszym niezbędnym zakresieArt. 199 ust. 1 CPA..Funkcjonariusze policji lub prokuratorzy mogą przeprowadzać przeszukania, oględziny lub zajęcia w ramach postępowania przygotowawczego wyłącznie na podstawie nakazu sądowegoArt. 215 ust. 1 i 2 CPA.. Organ składający wniosek o wydanie nakazu musi przedłożyć materiały uzasadniające podejrzenie, że osoba fizyczna popełniła przestępstwo, że przeszukanie, oględziny lub zajęcie są konieczne oraz że istnieją stosowne przedmioty, które mają zostać zajęteArt. 108 ust. 1 rozporządzenia w sprawie postępowania karnego.. Jeżeli chodzi o nakaz, musi on zawierać między innymi imiona i nazwiska osób podejrzanych oraz określenie rodzaju przestępstwa; wskazanie miejsca, osoby lub przedmiotów, które mają zostać przeszukane, lub przedmiotów, które mają zostać zajęte; datę wystawienia oraz okres obowiązywaniaArt. 114 ust. 1 CPA w związku z art. 219 CPA.. Podobnie, jeżeli w ramach toczącego się postępowania sądowego przeszukania i zajęcia dokonywane są poza jawnym posiedzeniem sądu, należy uprzednio uzyskać nakaz sądowyArt. 113 CPA.. Osobę, której dotyczy nakaz, i jej obrońcę powiadamia się z wyprzedzeniem o przeszukaniu lub zajęciu i mogą być oni obecni podczas wykonywania nakazuArt. 121 i 122 CPA..Przy przeprowadzaniu przeszukania lub zajęcia, gdy przedmiotem przeszukania jest dysk komputerowy lub inny nośnik danych, co do zasady zajęte zostają wyłącznie same dane (skopiowane lub wydrukowane), a nie cały nośnikArt. 106 ust. 3 CPA.. Sam nośnik danych może zostać zajęty wyłącznie wówczas, gdy uznano, że wyodrębnione wydrukowanie lub skopiowanie wymaganych danych jest niemożliwe, lub gdy uznano, że nie można zrealizować celu przeszukania w inny sposóbArt. 106 ust. 3 CPA.. Osoba, której dotyczy zajęcie, musi być niezwłocznie o nim powiadomionaArt. 219 CPA w związku z art. 106 ust. 4 CPA.. CPA nie przewiduje żadnych wyjątków od tego wymogu powiadomienia.Przeszukania, oględziny i zajęcia bez nakazu mogą odbyć się jedynie w nielicznych sytuacjach. Po pierwsze, ma to miejsce w przypadku, gdy uzyskanie nakazu jest niemożliwe ze względu na pilny charakter sprawy na miejscu popełnienia przestępstwaArt. 216 ust. 3 CPA.. Następnie należy jednak niezwłocznie uzyskać nakazArt. 216 ust. 3 CPA.. Po drugie, przeszukania i oględziny bez nakazu można przeprowadzić in loco, jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została aresztowana lub zatrzymanaArt. 216 ust. 1 i 2 CPA.. Ponadto prokurator lub wyższy funkcjonariusz policji sądowej może zająć przedmiot bez nakazu, w przypadku gdy został on porzucony przez podejrzanego o popełnienie przestępstwa lub osobę trzecią bądź dobrowolnie przekazanyArt. 218 CPA. Jeżeli chodzi o dane osobowe, dotyczy to jedynie ich dobrowolnego udostępnienia przez samą zainteresowaną osobę, a nie przez administratora danych osobowych przechowującego takie dane (co wymagałoby określonej podstawy prawnej zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych). Dobrowolnie okazane przedmioty są dopuszczane jako dowód w postępowaniu sądowym wyłącznie wówczas, gdy nie ma zasadnych wątpliwości co do dobrowolnego charakteru ujawnienia, a wykazanie tego faktu należy do prokuratora. Zob. orzeczenie Sądu Najwyższego 2013Do11233 z dnia 10 marca 2016 r..Dowody pozyskane z naruszeniem CPA będą uznane za niedopuszczalneArt. 308-2 CPA.. Ponadto kodeks karny stanowi, że niezgodne z prawem przeszukanie osób lub miejsca ich zamieszkania, strzeżonego budynku, obiektu, samochodu, statku, samolotu lub zajmowanego pomieszczenia podlega karze pozbawienia wolności do lat trzechArt. 321 kodeksu karnego.. Przepis ten ma zatem zastosowanie również w przypadku zajęcia przedmiotów, takich jak urządzenia do przechowywania danych, podczas niezgodnego z prawem przeszukania.2.2.2.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji2.2.2.1.Podstawa prawnaZbieranie informacji dotyczących komunikacji reguluje specjalna ustawa - CPPA. W szczególności CPPA określa powszechny zakaz cenzurowania poczty, zakładania podsłuchu w sieciach telekomunikacyjnych, udostępniania danych potwierdzających komunikację, nagrywania lub podsłuchiwania rozmów, które nie są upubliczniane, między innymi osobami, z wyjątkiem przypadków, gdy podstawą jest CPA, CPPA lub ustawa o sądach wojskowychArt. 3 CPPA. Co do zasady ustawa o sądach wojskowych reguluje zbieranie informacji na temat personelu wojskowego i może mieć zastosowanie do osób cywilnych wyłącznie w ograniczonej liczbie przypadków (postępowanie może zostać wszczęte przed sądem wojskowym np. jeżeli personel wojskowy i osoby cywilne popełniłyby wspólnie przestępstwo lub jeżeli osoba fizyczna popełniłaby przestępstwo przeciwko wojsku, zob. art. 2 ustawy o sądach wojskowych). Przepisy ogólne regulujące przeszukanie i zajęcie są podobne do przepisów ustanowionych w CPA, zob. np. art. 146-149 i 153-156 ustawy o sądach wojskowych. Na przykład korespondencję pocztową można zbierać wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego i na podstawie nakazu sądu wojskowego. W zakresie, w jakim zbierane byłyby dane z łączności elektronicznej, zastosowanie mają ograniczenia i zabezpieczenia przewidziane w CPPA.. Termin komunikacja w rozumieniu CPPA obejmuje zarówno pocztę tradycyjną, jak i telekomunikacjęArt. 2 ust. 1 CPPA, tj. przekazywanie lub odbiór wszelkiego rodzaju dźwięków, słów, symboli lub obrazów za pomocą sieci przewodowej, bezprzewodowej, kabla światłowodowego lub innego systemu elektromagnetycznego, w tym telefonu, poczty elektronicznej, usług informacji o członkach, faksów i przywoływania drogą radiową.. W tym zakresie w CPPA rozróżnia się środki ograniczające komunikacjęArt. 2 ust. 7 i art. 3 ust. 2 CPPA. i zbieranie danych potwierdzających komunikację.Pojęcie środków ograniczających komunikację obejmuje cenzurę, tj. zbieranie treści pochodzących z poczty tradycyjnej, a także podsłuch, czyli bezpośrednie przechwytywanie (pozyskiwanie lub nagrywanie) treści przekazów telekomunikacyjnychCenzurę zdefiniowano jako otwieranie poczty bez zgody zainteresowanej strony lub zapoznawanie się z jej treścią, rejestrowanie jej lub zatrzymywanie za pomocą innych środków (art. 2 ust. 6 CPPA). Podsłuch oznacza pozyskiwanie lub rejestrowanie treści przekazów telekomunikacyjnych poprzez słuchanie dźwięków lub równoczesne czytanie słów i oglądanie symboli lub obrazów pochodzących z przekazów telekomunikacyjnych za pomocą urządzeń elektronicznych i mechanicznych bez zgody zainteresowanej strony lub zakłócanie ich przekazywania i odbioru (art. 2 ust. 7 CPPA).. Termin dane potwierdzające komunikację odnosi się do danych na temat rejestrów telekomunikacyjnych, które obejmują datę połączenia telekomunikacyjnego, czas jego rozpoczęcia i zakończenia, liczbę połączeń wychodzących i przychodzących, jak również numer abonenta drugiego rozmówcy, częstotliwość połączeń, pliki dziennika dotyczące korzystania z usług telekomunikacyjnych oraz informacje dotyczące lokalizacji (np. z wież przekaźnikowych, które odbierają sygnały)Art. 2 ust. 11 CPPA..CPPA określa ograniczenia i zabezpieczenia dotyczące zbierania obu rodzajów danych, a nieprzestrzeganie kilku z tych wymogów podlega sankcjom karnymArt. 16 i 17 CPPA. Ma to zastosowanie na przykład do zbierania danych bez nakazu, nierejestrowania, niezaprzestania zbierania danych po ustaniu sytuacji nadzwyczajnej lub nieprzekazania powiadomienia osobie, której to dotyczy..2.2.2.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji (środki ograniczające komunikację)Zbieranie treści komunikacji można stosować jedynie jako środek uzupełniający, ułatwiający prowadzenie postępowania przygotowawczego (tj. jako środek ostateczny), i należy dołożyć starań, aby zminimalizować naruszenie poufności komunikacjiArt. 3 ust. 2 CPPA.. Zgodnie z tą ogólną zasadą środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy trudno jest w inny sposób zapobiec popełnieniu przestępstwa, aresztować przestępcę lub zebrać dowodyArt. 5 ust. 1 CPPA.. Organy ścigania pozyskujące treść komunikacji muszą natychmiast zaprzestać stosowania takich środków, gdy stały dostęp nie jest już uznawany za konieczny, aby tym samym ograniczyć naruszenie prywatności komunikacji do niezbędnego minimumArt. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..Ponadto środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane jest popełnienie określonego poważnego przestępstwa wyraźnie wymienionego w CPPA, popełniane jest takie przestępstwo lub zostało ono popełnione. Są to takie przestępstwa jak powstanie, przestępstwa związane z narkotykami, przestępstwa z użyciem materiałów wybuchowych, jak również przestępstwa dotyczące bezpieczeństwa narodowego, stosunków dyplomatycznych lub baz i obiektów wojskowychArt. 5 ust. 1 CPPA.. Środek ograniczający komunikację musi być ukierunkowany na konkretne przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną lub przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną w ustalonym okresieArt. 5 ust. 2 CPPA..Nawet jeżeli wymogi te są spełnione, zbieranie danych dotyczących treści może odbywać się wyłącznie na podstawie nakazu sądowego. W szczególności prokurator może zwrócić się do sądu o wydanie zezwolenia na zbieranie danych dotyczących treści odnoszących się do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawczeArt. 6 ust. 1 CPPA.. Podobnie, funkcjonariusz policji sądowej może zwrócić się o udzielenie zezwolenia do prokuratora, który z kolei może wystąpić do sądu o wydanie nakazuArt. 6 ust. 2 CPPA.. Wniosek o wydanie nakazu musi być złożony na piśmie i zawierać określone elementy. W szczególności należy w nim określić: 1) istotne przesłanki, które uzasadniają podejrzenie, że jedno z wymienionych przestępstw jest planowane, jest popełniane lub zostało popełnione, a także wszelkie materiały pozwalające stwierdzić istnienie zasadnego podejrzenia; 2) środki ograniczające komunikację, jak również ich przedmiot, zakres, cel i okres obowiązywania; oraz 3) miejsce i sposób wykonania środkówArt. 6 ust. 4 CPPA i art. 4 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA..Jeżeli wymogi prawne są spełnione, sąd może udzielić pisemnego zezwolenia na zastosowanie środków ograniczających komunikację w odniesieniu do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawczeArt. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 8 CPPA.. W nakazie tym określa się rodzaje środków, a także ich przedmiot, zakres, okres obowiązywania oraz miejsce i sposób wykonaniaArt. 6 ust. 6 CPPA..Środki ograniczające komunikację można stosować jedynie przez okres dwóch miesięcyArt. 6 ust. 7 CPPA.. Jeżeli cel środków zostanie osiągnięty wcześniej w tym okresie, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania. Natomiast jeżeli wymagane warunki są nadal spełnione, wniosek o przedłużenie okresu obowiązywania środków ograniczających komunikację można złożyć w terminie dwóch miesięcy. Wniosek taki musi obejmować materiały wskazujące na zasadność przedłużenia obowiązywania środkówArt. 6 ust. 7 CPPA.. Okres przedłużenia nie może przekroczyć łącznie jednego roku lub trzech lat w przypadku niektórych szczególnie poważnych przestępstw (np. przestępstw związanych z rewolucją, agresją zewnętrzną, bezpieczeństwem narodowym itp.)Art. 6 ust. 8 CPPA..Organy ścigania mogą nakazać operatorom sieci komunikacyjnych udzielenie pomocy, przedstawiając im pisemne zezwolenie sąduArt. 9 ust. 2 CPPA.. Operatorzy sieci komunikacyjnych są zobowiązani do współpracy i zachowania otrzymanego zezwolenia w swojej dokumentacjiArt. 15-2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.. Mogą oni odmówić współpracy, jeżeli informacje na temat osoby, której dotyczy nakaz, wskazane w pisemnym zezwoleniu sądu (np. numer telefonu tej osoby) są niepoprawne. Ponadto w żadnym wypadku nie mogą oni ujawniać haseł używanych do celów korzystania z usług telekomunikacyjnychArt. 9 ust. 4 CPPA..Każda osoba wykonująca środki ograniczające komunikację lub zobowiązana do współpracy musi prowadzić dokumentację określającą cele tych środków, sposób i termin ich wykonania oraz objęte nimi treściArt. 9 ust. 3 CPPA.. Organy ścigania stosujące środki ograniczające komunikację również muszą prowadzić dokumentację, w której odnotowują szczegółowe informacje i osiągnięte wynikiArt. 18 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA.. Funkcjonariusze policji sądowej muszą udostępnić te informacje prokuratorowi w formie sprawozdania po zamknięciu postępowania przygotowawczegoArt. 18 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..Jeżeli prokurator wniesie akt oskarżenia w sprawie, w której zastosowano środki ograniczające komunikację, lub wyda decyzję o odmowie oskarżenia lub aresztowania danej osoby (tj. nie tylko zawieszenie ścigania karnego), musi powiadomić osobę, wobec której zastosowano środki ograniczające komunikację, o fakcie wykonania środków ograniczających komunikację, o organie wykonującym oraz o okresie wykonania. Powiadomienie takie musi być dostarczone na piśmie w terminie 30 dni od wydania decyzjiArt. 9-2 ust. 1 CPPA.. Powiadomienie można odroczyć, jeżeli mogłoby poważnie zagrozić bezpieczeństwu narodowemu lub zakłócić bezpieczeństwo publiczne i porządek publiczny lub gdyby mogło spowodować istotną szkodę dla życia i integralności cielesnej innych osóbArt. 9-2 ust. 4 CPPA.. W przypadku gdy prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej zamierza odroczyć powiadomienie, musi uzyskać zgodę szefa prokuratury okręgowejArt. 9-2 ust. 5 CPPA.. Po ustaniu podstaw do odroczenia powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni od tego momentuArt. 9-2 ust. 6 CPPA..CPPA określa również szczegółową procedurę zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych. W szczególności organy ścigania mogą pozyskiwać treść komunikacji w przypadku bezpośredniego zagrożenia planowaniem lub popełnieniem przestępstwa w ramach przestępczości zorganizowanej lub innego poważnego przestępstwa, które może bezpośrednio spowodować śmierć lub poważny uszczerbek na zdrowiu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury (opisanej powyżej)Art. 8 ust. 1 CPPA.. W takiej sytuacji nadzwyczajnej funkcjonariusz policji lub prokurator może zastosować środki ograniczające komunikację bez uprzedniego zezwolenia sądu, ale musi wystąpić o takie zezwolenie niezwłocznie po wykonaniu tych środków. Jeżeli organ ścigania nie otrzyma zezwolenia sądu w ciągu 36 godzin od chwili wykonania środków nadzwyczajnych, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania, po czym zazwyczaj następuje zniszczenie zebranych informacjiArt. 8 ust. 2 CPPA.. Funkcjonariusze policji prowadzący nadzór nadzwyczajny wykonują go pod kontrolą prokuratora lub - w przypadku gdy otrzymanie poleceń od prokuratora z wyprzedzeniem jest niemożliwe ze względu na konieczność podjęcia natychmiastowego działania - policja musi uzyskać zgodę prokuratora niezwłocznie po rozpoczęciu czynnościArt. 8 ust. 3 CPPA i art. 16 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. Przepisy dotyczące powiadomienia osoby fizycznej opisane powyżej mają zastosowanie także do zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych.Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej, przy czym organ zajmujący się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 4 CPPA.. Do wniosku do sądu o wydanie zezwolenia na zastosowanie środków nadzwyczajnych musi być dołączony dokument, w którym wskazano niezbędne środki ograniczające komunikację, objęte nimi treści, osobę, której dotyczą, zakres, okres obowiązywania, miejsce wykonania, metodę oraz wyjaśnienie, w jaki sposób odnośne środki ograniczające komunikację spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 CPPATj., że istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane lub popełniane są określone poważne przestępstwa, lub że zostały one popełnione, a zapobiegnięcie popełnieniu przestępstwa, aresztowanie przestępcy lub zebranie dowodów jest niewykonalne w inny sposób., wraz z dokumentami potwierdzającymi.W przypadkach gdy środki nadzwyczajne są wykonywane w krótkim czasie, co wyklucza otrzymanie zezwolenia sądu (np. gdy osoba podejrzana zostaje zatrzymana bezpośrednio po rozpoczęciu przechwytywania treści, które w związku z tym ustaje), szef prokuratury właściwej powiadamia sąd właściwy o zastosowaniu środka nadzwyczajnegoArt. 8 ust. 5 CPPA.. W powiadomieniu należy określić cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób zbierania, a także podstawy niezłożenia wniosku o wydanie zezwolenia przez sądArt. 8 ust. 6-7 CPPA.. Powiadomienie to umożliwia sądowi, który je otrzymał, zbadanie legalności zbierania treści i musi zostać wprowadzone do rejestru powiadomień o zastosowaniu środków nadzwyczajnych.Zgodnie z ogólnym wymogiem treść komunikacji pozyskaną w wyniku zastosowania środków ograniczających komunikację na podstawie CPPA można wykorzystać wyłącznie na potrzeby prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie konkretnych przestępstw wymienionych powyżej, ścigania ich lub zapobiegania im, w postępowaniach dyscyplinarnych dotyczących tych samych przestępstw, w celu dochodzenia roszczeń odszkodowawczych zgłoszonych przez stronę komunikacji lub gdy jest to dozwolone na mocy innych przepisówArt. 12 CPPA..Szczególne zabezpieczenia mają zastosowanie w przypadku zbierania informacji telekomunikacyjnych przesyłanych przez internetArt. 12-2 CPPA.. Informacje takie można wykorzystać jedynie do prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie poważnych przestępstw wymienionych w art. 5 ust. 1 CPPA. Aby zatrzymać informacje, należy uzyskać zgodę sądu, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikacjęProkurator lub policjant wykonujący środki ograniczające komunikację musi w ciągu 14 dni od zakończenia stosowania środków wybrać przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymane, i wystąpić do sądu o zezwolenie (funkcjonariusz policji składa wniosek do prokuratora, który następnie składa wniosek do sądu), zob. art. 12-2 ust. 1 i 2 CPPA.. Wniosek o zatrzymanie danych musi zawierać informacje na temat środków ograniczających komunikację, podsumowanie wyników zastosowania tych środków, powody zatrzymania (wraz z materiałami potwierdzającymi) oraz przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymaneArt. 12-2 ust. 3 CPPA.. W przypadku braku takiego wniosku pozyskane informacje telekomunikacyjne muszą zostać usunięte w terminie 14 dni od zakończenia stosowania środków ograniczających komunikacjęArt. 12-2 ust. 5 CPPA.. Jeżeli wniosek został odrzucony, informacje telekomunikacyjne muszą zostać zniszczone w ciągu siedmiu dniArt. 12-2 ust. 5 CPPA.. W przypadku usunięcia informacji telekomunikacyjnych w terminie siedmiu dni należy złożyć sprawozdanie w sądzie, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikację, podając powody usunięcia, jak również jego szczegóły i termin.Mówiąc ogólnie, jeżeli informacje zostały pozyskane nielegalnie za pomocą środków ograniczających komunikację, nie zostaną dopuszczone jako dowód w postępowaniu sądowym lub postępowaniu dyscyplinarnymArt. 4 CPPA.. Ponadto w CPPA ustanowiono zakaz ujawniania informacji poufnych pozyskanych w trakcie wdrażania środków ograniczających komunikację oraz wykorzystywania zdobytych informacji w celu zaszkodzenia reputacji osób podlegających tym środkom obowiązujący wszystkie osoby korzystające z tych środkówArt. 11 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..2.2.2.3.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania metadanychNa podstawie CPPA organy ścigania mogą zwracać się do operatorów telekomunikacyjnych o udostępnienie danych potwierdzających komunikację, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego lub wykonania wyrokuArt. 13 ust. 1 CPPA.. W przeciwieństwie do zbierania danych dotyczących treści możliwość zbierania danych potwierdzających komunikację nie ogranicza się do konkretnych przestępstw. Podobnie jak w przypadku danych dotyczących treści zbieranie danych potwierdzających komunikację wymaga jednak uzyskania uprzedniego pisemnego zezwolenia sądu, z zastrzeżeniem tych samych warunków, które opisano wcześniejArt. 13 i 6 CPPA.. Jeżeli ze względu na pilny charakter sprawy niemożliwe jest uzyskanie zezwolenia sądu, dane potwierdzające komunikację można zbierać bez nakazu, w którym to przypadku zezwolenie należy uzyskać niezwłocznie po złożeniu wniosku o udostępnienie danych i przekazać je dostawcy usług telekomunikacyjnychArt. 13 ust. 2 CPPA. Tak jak w przypadku pilnych środków ograniczających komunikację konieczne jest sporządzenie dokumentu określającego szczegółowe informacje o sprawie (osoba podejrzana, środki, które mają zostać zastosowane, podejrzewane przestępstwo, jak również pilny charakter sprawy). Zob. art. 37 ust. 5 dekretu wykonawczego do CPPA.. W razie nieuzyskania zezwolenia w późniejszym terminie zebrane informacje muszą zostać zniszczoneArt. 13 ust. 3 CPPA..Prokuratorzy, funkcjonariusze policji sądowej i sądy muszą prowadzić rejestr wniosków o udostępnienie danych potwierdzających komunikacjęArt. 13 ust. 5 i 6 CPPA.. Ponadto dostawcy usług telekomunikacyjnych muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z ujawniania danych potwierdzających komunikację oraz przechowywać związaną z nimi dokumentację przez siedem lat od dnia, w którym dane zostały ujawnioneArt. 13 ust. 7 CPPA..Osoby fizyczne są co do zasady powiadamiane o fakcie, że zebrano dane potwierdzające komunikacjęZob. art. 13-3 ust. 7 w związku z art. 9-2 CPPA.. Termin dokonania takiego powiadomienia zależy od okoliczności postępowania przygotowawczegoArt. 13-3 ust. 1 CPPA.. Po wydaniu postanowienia o wniesieniu aktu oskarżenia lub zaniechaniu ścigania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni. Natomiast w sytuacji zawieszenia postępowania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od wydania takiego postanowienia. W każdym razie powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od zebrania informacji.Powiadomienie można odroczyć wyłącznie w przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że może ono 1) zagrażać bezpieczeństwu narodowemu oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, 2) spowodować śmierć lub uszczerbek na zdrowiu, 3) utrudnić rzetelne postępowanie sądowe (np. prowadząc do zniszczenia dowodów lub grożenia świadkom) lub 4) zniesławić osobę podejrzaną, poszkodowanych lub inne osoby związane ze sprawą lub naruszyć ich prywatnośćArt. 13-3 ust. 2 CPPA.. Powiadomienie na podstawie jednej z wyżej wymienionych przyczyn wymaga zezwolenia dyrektora właściwej prokuratury okręgowejArt. 13-3 ust. 3 CPPA.. Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczeniaArt. 13-3 ust. 4 CPPA..Powiadomione osoby mogą złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub funkcjonariusza policji sądowej dotyczący przyczyn zbierania danych potwierdzających komunikacjęArt. 13-3 ust. 5 CPPA.. Wówczas prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej musi przedstawić uzasadnienie na piśmie w terminie 30 dni od otrzymania wniosku, chyba że ma zastosowanie jedna z wyżej wymienionych przyczyn (wyjątki odroczenia powiadomienia)Art. 13-3 ust. 6 CPPA..2.2.3.Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnychW art. 83 ust. 3 TBA dopuszczono możliwość dobrowolnego zastosowania się przez operatorów telekomunikacyjnych do wniosku (złożonego w związku z procesem sądowym w postępowaniu karnym, postępowaniem przygotowawczym lub w celu wykonania wyroku) sądu, prokuratora lub szefa organu ścigania prowadzącej o ujawnienie danych dotyczących komunikacji. W kontekście TBA dane dotyczące komunikacji obejmują imię i nazwisko, numer rejestracyjny mieszkańca, adres i numer telefonu użytkowników, terminy rozpoczęcia lub zakończenia abonamentu, jak również kody identyfikacyjne użytkowników (tj. kody używane do identyfikacji prawowitego użytkownika systemów komputerowych lub sieci komunikacyjnych)Art. 83 ust. 3 TBA.. Do celów TBA za użytkowników uważa się wyłącznie osoby fizyczne, które bezpośrednio korzystają z usług koreańskiego dostawcy telekomunikacyjnegoArt. 2 ust. 9 TBA.. W związku z tym sytuacje, w których osoby fizyczne z UE, których dane zostały przekazane do Republiki Korei, zostałyby uznane za użytkowników na podstawie TBA, będą prawdopodobnie bardzo ograniczone, ponieważ osoby te zazwyczaj nie zawarłyby bezpośredniej umowy z koreańskim operatorem telekomunikacyjnym.Wnioski o uzyskanie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA muszą być składane na piśmie i muszą zawierać uzasadnienie wniosku oraz wskazanie związku z danym użytkownikiem i zakresu danych objętych wnioskiemArt. 83 ust. 4 TBA.. Jeżeli dostarczenie pisemnego wniosku nie jest możliwe ze względu na pilny charakter sprawy, wniosek takie należy dostarczyć niezwłocznie po ustaniu przyczyny tego pilnego charakteruArt. 83 ust. 4 TBA.. Operatorzy telekomunikacyjni, którzy stosują się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, muszą zatrzymać ewidencję zawierającą rejestry wskazujące, że dane dotyczące komunikacji zostały udostępnione, jak również powiązane materiały, takie jak pisemny wniosekArt. 83 ust. 5 TBA.. Ponadto operatorzy telekomunikacyjni muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z przekazywania danych dotyczących komunikacjiArt. 83 ust. 6 TBA..Operatorzy telekomunikacyjni nie mają obowiązku stosowania się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA. Przedsiębiorca musi zatem ocenić każdy wniosek w świetle obowiązujących wymogów ochrony danych na mocy PIPA. W szczególności operator telekomunikacyjny musi wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciejArt. 18 ust. 2 PIPA.. Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotycząZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii)..W 2016 r. Sąd Najwyższy potwierdził, że dobrowolne przekazywanie danych dotyczących komunikacji przez operatorów telekomunikacyjnych bez nakazu na podstawie TBA samo w sobie nie narusza prawa użytkownika usługi telekomunikacyjnej do prywatności informacji. Jednocześnie Sąd Najwyższy wyjaśnił, że takie naruszenie miałoby miejsce, gdyby było zupełnie oczywiste, że agencja występująca z wnioskiem nadużyła swoich uprawnień, aby złożyć wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, naruszając w ten sposób interesy osoby, której te dane dotyczą, lub strony trzeciejOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 2012Da105482 z dnia 10 marca 2016 r.. Ogólnie rzecz ujmując, każdy wniosek o dobrowolne ujawnienie informacji złożony przez organ ścigania musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z koreańskiej konstytucji (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2).2.3.NadzórNadzór nad organami ścigania sprawowany jest za pomocą różnych mechanizmów stosowanych zarówno wewnętrznie, jak i przez organy zewnętrzne.2.3.1.Kontrolowanie własnej działalnościZgodnie z ustawą o audycie w sektorze publicznym organy publiczne zachęca się do powołania wewnętrznego organu ds. kontrolowania własnej działalności, którego zadaniem jest m.in. przeprowadzanie kontroli legalnościArt. 3 i 5 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Szefowie takich organów audytowych muszą mieć zagwarantowaną niezależność w możliwie największym zakresieArt. 7 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W szczególności są oni powoływani spoza danego organu (np. byli sędziowie, profesorowie) na okres od dwóch do pięciu lat i mogą zostać odwołani wyłącznie z uzasadnionych powodów (np. gdy nie są w stanie wykonywać swoich obowiązków ze względu na stan psychiczny lub fizyczny lub gdy podlegają środkom dyscyplinarnym)Art. 8-11 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Podobnie audytorzy są powoływani na podstawie szczegółowych warunków określonych w ustawieArt. 16 i nast. ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Sprawozdania z audytu mogą zawierać zalecenia lub wnioski o odszkodowanie lub dokonanie korekty, jak również nagany i zalecenia lub wnioski o zastosowanie środków dyscyplinarnychArt. 23 ust. 2 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W terminie 60 dni od zakończenia audytu są one przekazywane szefowi organu publicznego objętego audytem, a także Komisji Kontroli i Audytu (zob. pkt 2.3.2)Art. 23 ust. 1 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Organ, którego dotyczy sprawozdanie, musi wdrożyć wymagane środki i przedstawić wyniki Komisji Kontroli i AudytuArt. 23 ust. 3 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Ponadto wyniki audytu są zazwyczaj udostępniane społeczeństwuArt. 26 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Odmowa kontrolowania własnej działalności lub jego utrudnianie podlega administracyjnym karom pieniężnymArt. 41 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W obszarze ścigania przestępstw, aby zapewnić zgodność z wyżej wymienionymi przepisami, Agencja Policji Krajowej prowadzi system Inspektora Generalnego służący do przeprowadzania audytów wewnętrznych, w tym w odniesieniu do ewentualnych naruszeń praw człowiekaZob. w szczególności jednostki podlegające dyrektorowi generalnemu ds. audytu i kontroli: https://www.police.go.kr/eng/knpa/org/org01.jsp.2.3.2.Komisja Kontroli i AudytuKomisja Kontroli i Audytu (zwana dalej BAI, od ang. Board of Audit and Inspection) może przeprowadzać kontrole działań organów publicznych i na podstawie takich kontroli wydawać zalecenia, wnosić o zastosowanie środków dyscyplinarnych lub złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwaArt. 24 i art. 31-35 ustawy o Komisji Kontroli i Audytu (zwanej dalej ustawą o BAI).. BAI została ustanowiona przy prezydencie Republiki Korei, ale zachowuje niezależny status w odniesieniu do swoich obowiązkówArt. 2 ust. 1 ustawy o BAI.. Ponadto w ustawie ustanawiającej BAI wymaga się, aby komisja ta uzyskała jak największą niezależność w zakresie powoływania, odwoływania i organizacji swoich pracowników, jak również opracowywania swojego budżetuArt. 2 ust. 2 ustawy o BAI.. Przewodniczący BAI jest powoływany przez prezydenta za zgodą Zgromadzenia NarodowegoArt. 4 ust. 1 ustawy o BAI.. Sześciu pozostałych komisarzy jest powoływanych przez prezydenta na czteroletnią kadencję na podstawie rekomendacji przewodniczącegoArt. 5 ust. 1 i art. 6 ustawy o BAI.. Komisarze (w tym przewodniczący) muszą dysponować określonymi kwalifikacjami wymienionymi w ustawieNa przykład co najmniej dziesięcioletni staż pracy w charakterze sędziego, prokuratora lub radcy prawnego, co najmniej ośmioletni staż pracy w charakterze funkcjonariusza państwowego, profesora lub pracownika na wyższym stanowisku na uniwersytecie, co najmniej dziesięcioletni staż pracy w spółce notowanej na giełdzie lub instytucji z udziałem skarbu państwa (w tym co najmniej pięcioletni staż pracy na stanowisku kierowniczym), zob. art. 7 ustawy o BAI. i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku impeachmentu, skazania na karę pozbawienia wolności lub niezdolności do wykonywania obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznejArt. 8 ustawy o BAI.. Ponadto komisarze mają zakaz uczestniczenia w działalności politycznej oraz jednoczesnego pełnienia funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, agencjach administracyjnych, organizacjach podlegających audytowi i kontroli BAI lub zajmowania innych urzędów lub stanowisk, za które otrzymują wynagrodzenieArt. 9 ustawy o BAI..BAI przeprowadza corocznie audyt ogólny, ale może również przeprowadzać audyty specjalne w sprawach będących przedmiotem szczególnego zainteresowania. Podczas przeprowadzania kontroli BAI może zażądać przedłożenia dokumentów i wezwać osoby fizyczne do stawiennictwaZob. np. art. 27 ustawy o BAI.. W ramach audytu BAI bada dochody i wydatki państwa, ale także sprawuje ogólny nadzór nad wypełnianiem obowiązków przez organy publiczne i urzędników publicznych w celu usprawnienia funkcjonowania administracji publicznejArt. 20 i 24 ustawy o BAI.. Sprawowany przez nią nadzór wykracza zatem poza aspekty budżetowe i obejmuje również kontrolę zgodności z prawem.2.3.3.Zgromadzenie NarodoweZgromadzenie Narodowe może przeprowadzać śledztwa i kontrole dotyczące organów publicznychArt. 128 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym oraz art. 2, 3 i 15 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Obejmuje to coroczne kontrole działalności rządu ogółem, jak również śledztwa w konkretnych sprawach.. W trakcie śledztwa lub kontroli Zgromadzenie Narodowe może zażądać ujawnienia dokumentów i wezwać świadkówArt. 10 ust. 1 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Zob. także art. 128 i 129 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.. Każdy, kto dopuści się krzywoprzysięstwa w czasie śledztwa prowadzonego przez Zgromadzenie Narodowe, podlega sankcjom karnym (kara pozbawienia wolności do lat dziesięciu)Art. 14 ustawy o składaniu zeznań, wydawaniu opinii itp. przed Zgromadzeniem Narodowym.. Przebieg i wyniki kontroli mogą być udostępniane publicznieArt. 12-2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od odnośnego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznychArt. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wynikuArt. 16 ust. 3 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej..2.3.4.Komisja Ochrony Danych OsobowychKomisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej PIPC) sprawuje nadzór nad przetwarzaniem danych osobowych przez organy ścigania zgodnie z PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, w tym przepisów ustanowionych w ustawach szczegółowych regulujących zbieranie (elektronicznych) materiałów dowodowych do celów ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2). Biorąc pod uwagę wymogi przewidziane w art. 3 ust. 1 PIPA dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego zbierania danych osobowych, każde takie naruszenie stanowi także naruszenie PIPA, co pozwala PIPC na przeprowadzenie dochodzenia i podjęcie działań naprawczychZob. zawiadomienie PIPC nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych..Wykonując swoją funkcję nadzorczą, PIPC ma dostęp do wszystkich istotnych informacjiArt. 63 PIPA.. PIPC może wydać zalecenia dla organu ścigania w celu zwiększenia poziomu ochrony danych osobowych w ramach prowadzonych przez niego czynności przetwarzania, nakazać podjęcie działań naprawczych (np. zawieszenie przetwarzania danych lub wprowadzenie środków niezbędnych do zapewnienia ochrony danych osobowych) lub zalecić organowi zastosowanie środków dyscyplinarnychArt. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA.. Ponadto przewidziano sankcje karne za niektóre naruszenia PIPA, takie jak bezprawne wykorzystywanie lub ujawnianie danych osobowych stronom trzecim lub niezgodne z prawem przetwarzanie informacji szczególnie chronionychArt. 70-74 PIPA.. W tym kontekście PIPC może przekazać sprawę do właściwego organu ścigania (w tym prokuratury)Art. 65 ust. 1 PIPA..2.3.5.Krajowa Komisja Praw CzłowiekaKrajowa Komisja Praw Człowieka (zwana dalej NHRC, od ang. National Human Rights Commission) - niezależny organ, którego zadaniem jest ochrona i promowanie praw podstawowychArt. 1 ustawy o Krajowej Komisji Praw Człowieka (zwanej dalej ustawą o NHRC). - jest uprawniona do badania i usuwania naruszeń określonych w art. 10-22 konstytucji, dotyczących między innymi prawa do prywatności i prawa do prywatności korespondencji. W skład NHRC wchodzi 11 komisarzy powołanych na podstawie nominacji: Zgromadzenia Narodowego (czterech), prezydenta (czterech) oraz prezesa Sądu Najwyższego (trzech)Art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o NHRC.. Aby zostać powołanym, komisarz musi: 1) przepracować co najmniej dziesięć lat na uniwersytecie lub w autoryzowanym instytucie badawczym na stanowisku co najmniej profesora nadzwyczajnego; 2) przez co najmniej dziesięć lat wykonywać zawód sędziego, prokuratora lub radcy prawnego; 3) przez co najmniej dziesięć lat angażować się w działalność na rzecz praw człowieka (np. w organizacji nienastawionej na zysk, organizacji pozarządowej lub organizacji międzynarodowej); lub 4) otrzymać rekomendację od grup społeczeństwa obywatelskiegoArt. 5 ust. 3 ustawy o NHRC.. Przewodniczącego powołuje prezydent spośród komisarzy, a następnie wymagane jest zatwierdzenie przez Zgromadzenie NarodoweArt. 5 ust. 5 ustawy o NHRC.. Komisarze (w tym przewodniczący) są powoływani na odnawialną trzyletnią kadencję i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku skazania na karę pozbawienia wolności lub gdy nie są w stanie dłużej wykonywać swoich obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznej (w takim przypadku dwie trzecie komisarzy musi wyrazić zgodę na odwołanie)Art. 7 ust. 1 i art. 8 ustawy o NHRC.. Komisarze NHRC nie mogą pełnić jednocześnie funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, radach samorządu terytorialnego ani w żadnych organach administracji państwowej lub samorządowej (jako urzędnicy publiczni)Art. 10 ustawy o NHRC..NHRC może wszcząć dochodzenie z urzędu lub na wniosek osoby fizycznej. W ramach prowadzonego dochodzenia NHRC może zażądać przedłożenia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznańArt. 36 ustawy o NHRC. Zgodnie z art. 36 ust. 7 ustawy można odmówić przedłożenia materiałów lub przedmiotów, jeżeli naruszałoby to tajemnicę państwową, co mogłoby mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne albo stanowiłoby poważną przeszkodę w prowadzeniu postępowania przygotowawczego lub sądowego. W takich przypadkach Komisja może w razie konieczności zażądać od szefa właściwej agencji (który musi działać w dobrej wierze) dalszych informacji, aby umożliwić sprawdzenie, czy odmowa udzielenia informacji jest uzasadniona.. Po przeprowadzeniu dochodzenia NHRC może wydawać zalecenia dotyczące poprawy lub skorygowania określonych polityk i praktyk, które to zalecenia może podać do wiadomości publicznejArt. 25 ust. 1 ustawy o NHRC.. Organy publiczne mają obowiązek powiadomić NHRC o planie wdrożenia takich zaleceń w terminie 90 dni od ich otrzymaniaArt. 25 ust. 3 ustawy o NHRC.. Ponadto w przypadku niewdrożenia zaleceń odnośny organ musi poinformować o tym komisjęArt. 25 ust. 4 ustawy o NHRC.. NHRC może z kolei ujawnić takie zaniechanie Zgromadzeniu Narodowemu lub podać je do wiadomości publicznej. Organy publiczne co do zasady stosują się do zaleceń NHRC i mają ku temu silną motywację, ponieważ wdrożenie zaleceń jest przedmiotem oceny w ramach ogólnej oceny dokonywanej przez Biuro Koordynacji Polityki Rządu podlegające kancelarii premiera.2.4.Indywidualne dochodzenie roszczeń2.4.1.Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPAZgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych przez organy ścigania, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanie. Wniosek o dostęp można złożyć bezpośrednio do właściwego organu lub pośrednio, za pośrednictwem PIPCArt. 35 ust. 2 PIPA.. Właściwy organ może ograniczyć dostęp lub odmówić dostępu wyłącznie wówczas, gdy przewiduje tak prawo, jeżeli dostęp mógłby spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej lub prawdopodobnie doprowadziłby do nieuzasadnionego naruszenia prawa do użytkowania nieruchomości i innych interesów innej osoby (tj. gdy interesy innej osoby przeważałyby nad interesami osoby składającej wniosek)Art. 35 ust. 4 PIPA.. W przypadku odmowy dostępu należy poinformować osobę fizyczną o przyczynach odmowy oraz o sposobie odwołania sięArt. 42 ust. 2 dekretu wykonawczego do PIPA.. Podobnie wniosek o korektę lub usunięcie danych może zostać odrzucony, jeżeli przewidziano tak w innych przepisach, i wówczas osoba fizyczna musi otrzymać informacje o przyczynach odmowy i możliwości odwołania sięArt. 36 ust. 1-2 PIPA i art. 43 ust. 3 dekretu wykonawczego do PIPA..Jeśli chodzi o dochodzenie roszczeń, osoby fizyczne mogą wnieść skargę do PIPC między innymi za pośrednictwem centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i BezpieczeństwaArt. 62 PIPA.. Ponadto osoba fizyczna może prowadzić mediacje za pośrednictwem Komisji ds. Mediacji w Sporach Dotyczących Danych OsobowychArt. 40-50 PIPA i od art. 48-2 do 57 dekretu wykonawczego do PIPA.. Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych (pkt 2.2), jak i naruszeń przepisów PIPA. Ponadto na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym osoby fizyczne mogą odwołać się od decyzji lub wnieść skargę na bezczynność PIPC (zob. pkt 2.4.3).2.4.2.Skarga do Krajowej Komisji Praw CzłowiekaNHRC rozpatruje skargi osób fizycznych (zarówno Koreańczyków, jak i cudzoziemców) dotyczące naruszeń praw człowieka przez organy publiczneChociaż art. 4 ustawy o NHRC odnosi się do obywateli i cudzoziemców zamieszkałych na terytorium Republiki Korei, termin zamieszkały odzwierciedla raczej pojęcie jurysdykcji niż terytorium. Dlatego też, jeśli podstawowe prawa osoby fizycznej spoza Korei są naruszane przez instytucje krajowe w Korei, osoba ta może wnieść skargę do NHRC. Zob. np. odpowiednie pytanie na stronie internetowej NHRC zawierającej odpowiedzi na często zadawane pytania, dostępnej pod adresem: https://www.humanrights.go.kr/site/program/board/basicboard/list?boardtypeid=7025&menuid=002004005001&pagesize=10&currentpage=2. Będzie to miało miejsce w przypadku, gdy dane osobowe cudzoziemca przekazane do Korei są bezprawnie udostępniane koreańskim organom publicznym.. Składanie skarg do NHRC przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogamiSkarga musi co do zasady zostać złożona w ciągu jednego roku od naruszenia, ale NHRC może wciąż podjąć decyzję o rozpatrzeniu skargi złożonej po tym okresie, o ile nie upłynął termin przedawnienia wynikający z przepisów prawa karnego lub cywilnego (art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy o NHRC).. W rezultacie NHRC rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności. W kontekście zbierania danych osobowych do celów ścigania przestępstw osoba fizyczna nie musiałaby zatem wykazywać, że koreańskie organy publiczne faktycznie uzyskały dostęp do jej danych osobowych, aby skarga była dopuszczalna przed NHRC. Osoba fizyczna może również wnieść o rozstrzygniecie skargi w drodze mediacjiArt. 42 i nast. ustawy o NHRC..W celu zbadania skargi NHRC może wykorzystać swoje uprawnienia dochodzeniowe, w tym zażądać przedstawienia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznańArt. 36 i 37 ustawy o NHRC.. Jeżeli dochodzenie wykaże, że doszło do naruszenia odpowiednich przepisów, NHRC może zalecić wprowadzenie środków zaradczych lub skorygowanie bądź ulepszenie wszelkich stosownych ustaw, instytucji, polityk lub praktykArt. 44 ustawy o NHRC.. Zaproponowane środki zaradcze mogą obejmować mediację, zaprzestanie naruszania praw człowieka, odszkodowanie i środki zapobiegające ponownemu wystąpieniu takich samych lub podobnych naruszeńArt. 42 ust. 4 ustawy o NHRC.. W przypadku bezprawnego zbierania informacji osobowych na podstawie obowiązujących przepisów środki zaradcze obejmują usunięcie zebranych danych osobowych. Jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że naruszenie ma charakter ciągły, oraz istnieje prawdopodobieństwo, że niepodjęcie działań spowoduje trudne do naprawienia szkody, NHRC może przyjąć środki naprawcze w trybie pilnymArt. 48 ustawy o NHRC..Chociaż NHRC nie ma uprawnień do nakazania usunięcia naruszeń, jej decyzje (np. decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie skargi)Na przykład jeżeli NHRC wyjątkowo nie jest w stanie przeprowadzić kontroli określonych materiałów lub obiektów, są one związane z tajemnicami państwowymi, które mogą mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne, lub jeżeli kontrola stanowiłaby poważną przeszkodę dla postępowania przygotowawczego lub toczącego się procesu (zob. przypis 166) i jeżeli uniemożliwia to NHRC przeprowadzenie dochodzenia niezbędnego do oceny zasadności otrzymanego wniosku, NHRC informuje daną osobę fizyczną o przyczynach odrzucenia skargi, zgodnie z art. 39 ustawy o NHRC. W takim przypadku osoba ta może odwołać się od decyzji NHRC na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. i zalecenia mogą zostać zaskarżone przed sądami koreańskimi na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym (zob. pkt 2.4.3 poniżej)Zob. np. orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2007Nu27259 z dnia 18 kwietnia 2008 r., potwierdzone orzeczeniem Sądu Najwyższego nr 2008Du7854 z dnia 9 października 2008 r.; orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2017Nu69382 z 2 lutego 2018 r.. Ponadto jeżeli z ustaleń NHRC wynika, że organ publiczny zebrał dane osobowe bezprawnie, osoba fizyczna może korzystać przed sądami koreańskimi z dalszych środków dochodzenia roszczeń wobec tego organu publicznego, np. kwestionując zbieranie danych na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym, składając skargę konstytucyjną na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym lub ubiegając się o odszkodowanie za szkody na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa (zob. pkt 2.4.3 poniżej).2.4.3.Dochodzenie roszczeń na drodze sądowejOsoby fizyczne mogą powoływać się na ograniczenia i zabezpieczenia opisane w poprzednich punktach, aby dochodzić roszczeń przed sądami koreańskimi za pośrednictwem różnych metod.Po pierwsze, zgodnie z ustawą o postępowaniu karnym dana osoba fizyczna i jej pełnomocnik mogą być obecni przy wykonywaniu nakazu przeszukania lub zajęcia, a zatem mogą również wnieść sprzeciw w czasie wykonywania nakazuArt. 121 i 219 CPA.. Ponadto w CPA przewidziano mechanizm tzw. quasi-skargi, który umożliwia osobom fizycznym złożenie do sądu właściwego wniosku o unieważnienie lub zmianę decyzji podjętej przez prokuratora lub policjanta w sprawie zajęciaArt. 417 CPA w związku z art. 414 ust. 2 CPA. Zob. również orzeczenie Sądu Najwyższego nr 97Mo66 z dnia 29 września 1997 r.. Umożliwia to osobom fizycznym zakwestionowanie środków zastosowanych w celu wykonania nakazu zajęcia.Ponadto osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie przed sądami koreańskimi. Na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa osoby fizyczne mogą ubiegać się o odszkodowanie za szkody wyrządzone przez urzędników publicznych wykonujących swoje oficjalne obowiązki z naruszeniem prawaArt. 2 ust. 1 ustawy o odszkodowaniach od państwa.. Powództwo na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa można wnieść do wyspecjalizowanej rady ds. odszkodowań lub bezpośrednio do koreańskich sądówArt. 9 i 12 ustawy o odszkodowaniach od państwa. W ustawie ustanawia się rady okręgowe (którym przewodniczy zastępca prokuratora odpowiedniej prokuratury), radę centralną (której przewodniczy wiceminister sprawiedliwości) i radę specjalną (której przewodniczy wiceminister obrony narodowej, odpowiedzialną za odszkodowania za szkody wyrządzone przez personel wojskowy lub cywilnych pracowników wojska). Powództwa o odszkodowanie są z zasady rozpatrywane przez rady okręgowe, które w określonych okolicznościach mogą przekazywać sprawy do rady centralnej lub specjalnej, np. jeśli dochodzone odszkodowanie przekracza określoną kwotę lub gdy osoba fizyczna wnioskuje o ponowne rozpatrzenie sprawy. Członków wszystkich rad powołuje minister sprawiedliwości (np. spośród urzędników publicznych Ministerstwa Sprawiedliwości, urzędników sądowych, prawników i osób posiadających wiedzę fachową w dziedzinie odszkodowań od państwa) i członkowie ci podlegają przepisom szczególnym dotyczącym konfliktu interesów (zob. art. 7 dekretu wykonawczego do ustawy o odszkodowaniach od państwa).. Jeśli poszkodowany jest cudzoziemcem, ustawa o odszkodowaniach od państwa ma zastosowanie, o ile kraj pochodzenia tej osoby również zapewnia prawo do odszkodowania obywatelom koreańskimArt. 7 ustawy o odszkodowaniach od państwa.. Zgodnie z orzecznictwem warunek ten jest spełniony, jeśli wymogi dotyczące ubiegania się o odszkodowanie w tym drugim kraju nie są w znacznym stopniu rozbieżne między Koreą a takim krajem i nie są zasadniczo bardziej rygorystyczne niż te określone przez Koreę, a ponadto nie wykazują żadnych istotnych i zasadniczych różnicOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 2013Da208388 z dnia 11 czerwca 2015 r.. Kodeks cywilny reguluje odpowiedzialność państwa w zakresie odszkodowań, a w konsekwencji odpowiedzialność państwa obejmuje szkody niemajątkowe (np. cierpienia psychiczne)Zob. art. 8 ustawy o odszkodowaniach od państwa, jak również art. 751 kodeksu cywilnego..Jeżeli chodzi o naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych, w PIPA przewidziano dodatkowy środek ochrony prawnej. Zgodnie z art. 39 PIPA każdy, kto poniósł szkodę w wyniku naruszenia PIPA lub utraty, kradzieży, ujawnienia, fałszerstwa, zmiany lub uszkodzenia jej danych osobowych, może dochodzić odszkodowania przed sądem. Nie ma takiego wymogu wzajemności jak w przypadku ustawy o odszkodowaniach od państwa.Oprócz odszkodowania za szkody na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym można skorzystać z administracyjnych środków dochodzenia roszczeń z tytułu działań lub zaniechań organów administracji. Każda osoba fizyczna może zaskarżyć decyzję (tj. wykonanie lub odmowę wykonania uprawnień publicznych w konkretnej sprawie) lub zaniechanie (długotrwałe niepodejmowanie przez organ administracji określonego działania wbrew zobowiązaniu prawnemu), co może prowadzić do uchylenia/zmiany niezgodnej z prawem decyzji, do stwierdzenia nieważności (tj. stwierdzenia, że decyzja nie wywołuje skutków prawnych lub nie istnieje w porządku prawnym) lub stwierdzenia, że zaniechanie jest niezgodne z prawemArt. 2 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zaskarżenie decyzji administracyjnej jest możliwe tylko wtedy, gdy bezpośrednio wpływa ona na prawa i obowiązki obywatelskieOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 98Du18435 z dnia 22 października 1999 r., orzeczenie Sądu Najwyższego nr 99Du1113 z dnia 8 września 2000 r. oraz orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2010Du3541 z dnia 27 września 2012 r.. Obejmuje to środki służące zbieraniu danych osobowych, czy to bezpośrednio (np. w drodze przechwytywania komunikacji), czy w drodze żądania ujawnienia (np. wobec dostawcy usług).Odwołanie od decyzji administracyjnej można najpierw wnieść do administracyjnych komisji odwoławczych ustanowionych przy niektórych organach publicznych (np. NIS, NHRC) lub do Centralnej Administracyjnej Komisji Odwoławczej ustanowionej przy Komisji Antykorupcyjnej i Praw ObywatelskichArt. 6 ustawy o odwołaniach administracyjnych i art. 18 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Takie odwołanie administracyjne stanowi alternatywny, mniej formalny sposób zakwestionowania decyzji lub zaniechania organu publicznego. Można jednak również wnieść pozew bezpośrednio do sądów koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.Wniosek o uchylenie/zmianę decyzji na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym może złożyć każda osoba mająca interes prawny w ubieganiu się o uchylenie/zmianę lub w przywróceniu jej praw w drodze uchylenia/zmiany, jeżeli decyzja już nie obowiązujeArt. 12 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Również o stwierdzenie nieważności może wystąpić osoba mająca interes prawny w takim stwierdzeniu, natomiast o stwierdzenie, że zaniechanie jest niezgodne z prawem, wystąpić może każda osoba, która złożyła wniosek o wydanie decyzji i ma interes prawny w dochodzeniu stwierdzenia takiej niezgodności z prawemArt. 35 i 36 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego interes prawny jest rozumiany jako interes prawnie chroniony, tj. bezpośredni i konkretny interes chroniony przepisami ustawowymi i wykonawczymi, na których opierają się decyzje administracyjne (niebędący ogólnym pośrednim i abstrakcyjnym interesem społeczeństwa)Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2006Du330 z dnia 26 marca 2006 r.. Osoby fizyczne mają zatem taki interes prawny w przypadku naruszenia ograniczeń i zabezpieczeń, które mają zastosowanie do zbierania ich danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw (na mocy przepisów szczególnych lub PIPA). Wyrok kończący postępowanie w sprawie wydany na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym jest wiążący dla stronArt. 30 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym..Ponadto wniosek o uchylenie/zmianę decyzji oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania należy złożyć w terminie 90 dni od dnia, w którym dana osoba fizyczna dowiedziała się o decyzji/zaniechaniu, i co do zasady nie później niż w ciągu roku od dnia wydania decyzji lub wystąpienia zaniechania, chyba że istnieją uzasadnione przyczyny zwłokiArt. 20 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. Termin ten ma również zastosowanie do wniosku o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania, zob. art. 38 ust. 2 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego pojęcie uzasadnionych przyczyn należy interpretować szeroko i wymaga ono oceny, czy w świetle wszystkich okoliczności sprawy wniesienie skargi po terminie jest dopuszczalne społecznieOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 90Nu6521 z dnia 28 czerwca 1991 r.. Obejmuje to (między innymi) przyczyny opóźnień, za które dana strona nie może być odpowiedzialna (tj. sytuacje, które są poza kontrolą skarżącego, na przykład gdy nie został on powiadomiony o zbieraniu jego danych osobowych) lub siłę wyższą (np. klęski żywiołowe, wojny).Ponadto osoby fizyczne mogą wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału KonstytucyjnegoArt. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. Zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania lub niewykonania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną. Jeśli dostępne są inne środki ochrony prawnej, należy je wyczerpać w pierwszej kolejności. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego cudzoziemcy mogą wnieść skargę konstytucyjną w zakresie, w jakim ich prawa podstawowe są uznawane na mocy konstytucji koreańskiej (zob. wyjaśnienia w pkt 1.1)Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa194 z dnia 29 listopada 2001 r.. Skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 90 dni od chwili, w której dana osoba dowiedziała się o naruszeniu, oraz w terminie jednego roku od jego wystąpienia. Ponieważ procedura przewidziana w ustawie o postępowaniu administracyjnosądowym ma zastosowanie do postępowania sądowego na mocy ustawy o Trybunale KonstytucyjnymArt. 40 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym., skarga będzie nadal dopuszczalna, jeśli występują uzasadnione przyczyny zgodnie z wykładnią dokonaną w orzecznictwie Sądu Najwyższego, o którym mowa powyżej.Jeżeli w pierwszej kolejności konieczne jest wyczerpanie innych środków ochrony prawnej, skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 30 dni od zapadnięcia prawomocnego orzeczenia w sprawie tego środkaArt. 69 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. Trybunał Konstytucyjny może uchylić akt organu administracji rządowej, który spowodował naruszenie, lub potwierdzić, że określone zaniechanie jest niezgodne z konstytucjąArt. 75 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. W takim przypadku właściwy organ jest zobowiązany do wdrożenia środków w celu zastosowania się do orzeczenia Trybunału.3.DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO3.1.Właściwe organy publiczne w obszarze bezpieczeństwa narodowegoRepublika Korei posiada dwie wyspecjalizowane agencje wywiadowcze: Narodową Służbę Wywiadu (ang. National Intelligence Service, NIS) i Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego (ang. Defense Security Support Command). Dane osobowe do celów bezpieczeństwa narodowego mogą zbierać również policja i prokuratura.NIS, ustanowiona ustawą o Narodowej Służbie Wywiadu (zwaną dalej ustawą o NIS), należy do zakresu kompetencji prezydenta i działa pod jego nadzoremArt. 2 i art. 4 ust. 2 ustawy o NIS.. W szczególności NIS zbiera, kompiluje i rozpowszechnia informacje o państwach obcych (i o Korei Północnej)Pojęcie to nie obejmuje danych dotyczących osób fizycznych, lecz dane dotyczące informacji ogólnych o państwach obcych (tendencje, rozwój sytuacji) oraz o działalności podmiotów państwowych z państw trzecich., informacje wywiadowcze związane z zadaniami w zakresie zwalczania szpiegostwa (w tym szpiegostwa wojskowego i przemysłowego), terroryzmu i działalności międzynarodowych grup przestępczych, dane wywiadowcze dotyczące niektórych rodzajów przestępstw przeciwko bezpieczeństwu publicznemu i narodowemu (np. rewolucja wewnątrz kraju, podżeganie do agresji zewnętrznej) oraz dane wywiadowcze związane z zadaniem polegającym na zapewnieniu cyberbezpieczeństwa oraz zapobieganiu lub przeciwdziałaniu cyberatakom i cyberzagrożeniomArt. 3 ust. 1 ustawy o NIS.. Ustawa o NIS, w której ustanowiono NIS i określono jej zadania, zawiera również ogólne zasady, które wyznaczają ramy wszystkich działań Służby. Co do zasady NIS musi zachować neutralność polityczną oraz chronić wolność i prawa osób fizycznychArt. 3 ust. 1, art. 6 ust. 2, art. 11 i 21. Zob. również przepisy dotyczące konfliktu interesów, w szczególności art. 10 i 12.. Zadaniem dyrektora NIS jest opracowanie ogólnych wytycznych określających zasady, zakres i procedury wykonywania przez NIS obowiązków dotyczących zbierania i wykorzystywania danych, a następnie przedstawienie ich Zgromadzeniu NarodowemuArt. 4 ust. 2 ustawy o NIS.. Zgromadzenie Narodowe (za pośrednictwem Komisji ds. Wywiadu) może zażądać skorygowania lub uzupełnienia wytycznych, jeżeli uzna, że są one niezgodne z prawem lub niesprawiedliwe. Ogólnie rzecz biorąc, podczas wykonywania swoich obowiązków dyrektor i personel NIS nie mogą nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej prawArt. 13 ustawy o NIS.. Ponadto cenzura poczty, przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych, zbieranie informacji dotyczących lokalizacji, zbieranie danych potwierdzających komunikację, nagrywanie lub podsłuchiwanie prywatnych rozmów przez NIS musi się odbywać w zgodzie z CPPA, ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji lub CPAArt. 14 ustawy o NIS.. Każde nadużycie władzy lub zbieranie danych z naruszeniem tych przepisów jest zagrożone sankcjami karnymiZob. również art. 22 i 23 ustawy o NIS..Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego jest agencją wywiadu wojskowego podlegającą Ministerstwu Obrony. Odpowiada za sprawy dotyczące bezpieczeństwa w wojsku, prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa związane z wojskiem (z zastrzeżeniem ustawy o sądach wojskowych) oraz za wywiad wojskowy. Ogólnie rzecz biorąc, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego nie prowadzi nadzoru nad osobami cywilnymi, chyba że jest to niezbędne do wykonywania jego funkcji wojskowych. Może prowadzić postępowania przygotowawcze wobec personelu wojskowego, cywilnych pracowników wojska, osób odbywających szkolenie wojskowe, osób odbywających służbę wojskową w rezerwie lub poborowych oraz jeńców wojennychArt. 1 ustawy o sądach wojskowych.. Zbierając informacje dotyczące komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ograniczeniom i zabezpieczeniom określonym w CPPA i dekrecie wykonawczym do CPPA.3.2.Podstawa prawna i ograniczeniaCPPA, ustawa o zwalczaniu terroryzmu do celów ochrony obywateli i bezpieczeństwa publicznego (zwana dalej ustawą o zwalczaniu terroryzmu) oraz TBA zapewniają podstawy prawne do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz określają obowiązujące ograniczenia i zabezpieczeniaProwadząc postępowania przygotowawcze w sprawie przestępstw związanych z bezpieczeństwem narodowym, policja i NIS działają na podstawie CPA, natomiast Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ustawie o sądach wojskowych.. Te ograniczenia i zabezpieczenia, które opisano w poniższych sekcjach, gwarantują, że zbieranie i przetwarzanie informacji jest ograniczone do tego, co jest absolutnie niezbędne do osiągnięcia uzasadnionego celu. Wyklucza to jakiekolwiek masowe i nieograniczone zbieranie danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego.3.2.1.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji3.2.1.1.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez agencje wywiadowcze3.2.1.1.1.Podstawa prawnaCPPA upoważnia agencje wywiadowcze do zbierania danych dotyczących komunikacji i wymaga od dostawców usług komunikacyjnych realizowania wniosków tych agencjiArt. 15-2 CPPA.. Jak opisano w pkt 2.2.2.1, w CPPA rozróżnia się zbieranie treści komunikacji (tj. środki ograniczające komunikację, takie jak środki obejmujące podsłuchy lub cenzuręArt. 2 ust. 6 i 7 CPPA.) i zbieranie danych potwierdzających komunikacjęArt. 2 ust. 11 CPPA..Próg zbierania tych dwóch rodzajów danych jest różny, ale obowiązujące procedury i zabezpieczenia są w dużej mierze identyczneZob. również art. 13-4 ust. 2 CPPA i art. 37 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA, zgodnie z którymi procedury mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji mają również odpowiednio zastosowanie do zbierania danych potwierdzających komunikację.. Zbieranie danych potwierdzających komunikację (metadanych) może mieć miejsce w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowegoArt. 13-4 CPPA.. Wyższy próg obowiązuje w przypadku korzystania ze środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji), które można stosować wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane jest poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych wywiadowczych jest niezbędne do zapobieżenia takiemu zagrożeniu (tj. gdy istnieje poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych jest niezbędne do zapobieżenia mu)Art. 7 ust. 1 CPPA.. Ponadto dostęp do treści komunikacji można wykorzystywać wyłącznie jako środek ostateczny w celu ochrony bezpieczeństwa narodowego, a ponadto należy podjąć starania w celu zminimalizowania naruszenia prywatności komunikacjiArt. 3 ust. 2 CPPA.. Nawet w przypadku uzyskania odpowiedniej zgody/odpowiedniego zezwolenia należy natychmiast zaprzestać stosowania środków ograniczających komunikację, jeżeli przestaną być potrzebne, zapewniając w ten sposób ograniczenie do minimum wszelkich naruszeń poufności komunikacji danej osoby fizycznejArt. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..3.2.1.1.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej co najmniej jednego obywatela KoreiZbieranie informacji dotyczących komunikacji (zarówno treści, jak i metadanych), w przypadku gdy jedna osoba lub obie osoby fizyczne uczestniczące w komunikacji są obywatelami Korei, może odbywać się wyłącznie za zgodą Prezesa Sądu ApelacyjnegoArt. 7 ust. 1 pkt 1 CPPA. Sądem właściwym jest sąd apelacyjny właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby jednej strony lub obu stron podlegających nadzorowi.. Agencja wywiadowcza musi złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub prokuratury apelacyjnejArt. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. We wniosku należy wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobieżenia zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych)Art. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 4 CPPA.. Prokurator/prokuratura apelacyjna występuje następnie o zgodę do Prezesa Sądu ApelacyjnegoArt. 7 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA. Wniosek prokuratora do sądu musi określać główne podstawy podejrzeń oraz, w zakresie, w jakim wniosek obejmuje szereg zgód jednocześnie - ich uzasadnienie (zob. art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA).. Prezes może wydać pisemną zgodę tylko wtedy, gdy uzna wniosek za zasadny, a odrzuci go, jeżeli uzna go za bezpodstawnyArt. 7 ust. 3, art. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 9 CPPA.. W nakazie określa się rodzaj, cel, zakres, miejsce i sposób zbierania danych oraz treści objęte zbieraniemArt. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 6 CPPA..W przypadku gdy środek ma na celu prowadzenie śledztwa w sprawie aktu zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie wspomnianych procedur, zastosowanie mają przepisy szczególneArt. 8 CPPA.. Jeżeli te warunki są spełnione, agencje wywiadowcze mogą stosować środki nadzoru bez uprzedniej zgody sąduArt. 8 ust. 1 CPPA.. Jednak natychmiast po zastosowaniu środków nadzwyczajnych agencja wywiadowcza musi zwrócić się do sądu o udzielenie zezwolenia. Jeżeli zezwolenie sądu nie zostanie uzyskane w ciągu 36 godzin od chwili podjęcia działań, należy ich natychmiast zaprzestaćArt. 8 ust. 2 CPPA.. Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej, przy czym agencja wywiadowcza zajmująca się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 4 CPPA. Więcej informacji na temat środków nadzwyczajnych w kontekście ścigania przestępstw przedstawiono w pkt 2.2.2.2 powyżej..W przypadku szybkiego zakończenia nadzoru, co wyklucza możliwość uzyskania zezwolenia sądu, właściwa prokuratura apelacyjna musi przesłać zawiadomienie o środkach nadzwyczajnych przygotowane przez agencję wywiadowczą do prezesa sądu właściwego, który prowadzi rejestr środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 5 i 7 CPPA. W powiadomieniu należy wskazać cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób przeprowadzania nadzoru, jak również powód niezłożenia wniosku przed zastosowaniem środka (art. 8 ust. 6 CPPA).. Umożliwia to sądowi zbadanie legalności zbierania danych.3.2.1.1.3.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej wyłącznie osoby niebędące obywatelami Korei.Aby zbierać dane dotyczące komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelem Korei, agencje wywiadowcze muszą uzyskać uprzednią pisemną zgodę prezydentaArt. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA.. Takie dane dotyczące komunikacji można zbierać do celów bezpieczeństwa narodowego wyłącznie wówczas, gdy należą do jednej z kilku wymienionych kategorii, tj. komunikacji między urzędnikami państwowymi lub innymi osobami z państw wrogich Republice Korei, zagranicznymi agencjami, grupami lub obywatelami podejrzanymi o prowadzenie działalności antykoreańskiejDotyczy to do działań, które zagrażają istnieniu i bezpieczeństwu narodu, ładowi demokratycznemu lub przetrwaniu i wolności ludności. lub członkami grup na Półwyspie Koreańskim w praktyce pozostających poza jurysdykcją Republiki Korei, oraz ich grup parasolowych mających siedzibę w innych państwachPonadto, jeżeli jedną ze stron jest osoba opisana w art. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA, a druga strona jest nieznana lub nie można jej określić, zastosowanie ma procedura przewidziana w art. 7 ust. 1 pkt 2. Jeżeli natomiast jedna strona komunikacji jest obywatelem Korei, a druga nie jest obywatelem Korei, wymagana będzie zgoda sądu zgodnie z procedurą opisaną w pkt 3.2.1.1.2.Szef agencji wywiadowczej musi przedłożyć dyrektorowi NIS plan zakładanych działańArt. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA. Dyrektora NIS powołuje prezydent po zatwierdzeniu przez parlament (art. 7 ustawy o NIS).. Dyrektor NIS sprawdza, czy plan jest odpowiedni, a jeśli tak, przedkłada go prezydentowi do zatwierdzeniaArt. 8 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA.. Plan musi zawierać takie same informacje jak te wymagane w przypadku wniosku o udzielenie przez sąd zezwolenia na zbieranie informacji o obywatelach Korei (jak opisano powyżej)Art. 8 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA w związku z art. 6 ust. 4 CPPA.. W szczególności należy w nim wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), główne powody podejrzenia, wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych). W przypadku występowania o szereg zgód jednocześnie, należy podać ich cel i podstawyArt. 8 ust. 3 i art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA..W sytuacjach nadzwyczajnychTzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, nie ma wystarczająco dużo czasu na uzyskanie zgody prezydenta, a nieprzyjęcie środków nadzwyczajnych może naruszyć bezpieczeństwo narodowe (art. 8 ust. 8 CPPA). należy uzyskać uprzednią zgodę ministra odpowiedzialnego za daną agencję wywiadowczą. Jednak w tym przypadku agencja wywiadowcza musi zwrócić się o zgodę do prezydenta niezwłocznie po zastosowaniu środków nadzwyczajnych. Jeżeli agencja wywiadowcza nie uzyska zgody w ciągu 36 godzin od złożenia wniosku, zbierania danych należy natychmiast zaprzestaćArt. 8 ust. 9 CPPA.. W takich przypadkach zebrane dane są zawsze niszczone.3.2.1.1.4Ogólne ograniczenia i zabezpieczeniaWzywając podmioty prywatne do współpracy, agencje wywiadowcze muszą przedstawić im nakaz sądowy/zgodę prezydenta lub odpis oświadczenia o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej, które podmiot wezwany do współpracy musi przechowywać w swoich rejestrachArt. 9 ust. 2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.. Podmioty, których agencje wywiadowcze wezwały do ujawnienia informacji na podstawie CPPA, mogą odmówić ich udostępnienia, jeżeli upoważnienie lub oświadczenie o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej odnosi się do niewłaściwego identyfikatora (np. numeru telefonu należącego do innej osoby fizycznej niż osoba, która została zidentyfikowana). Ponadto nigdy nie można ujawniać haseł używanych do prowadzenia komunikacjiArt. 9 ust. 4 CPPA..Agencje wywiadowcze mogą powierzyć wykonanie środków ograniczających komunikację lub zbieranie danych potwierdzających komunikację urzędowi pocztowemu lub dostawcy usług telekomunikacyjnych (zgodnie z definicją zawartą w ustawie o działalności telekomunikacyjnej)Art. 13 dekretu wykonawczego do CPPA.. Zarówno dana agencja wywiadowcza, jak i dostawca otrzymujący wniosek o współpracę muszą przez trzy lata przechowywać zapisy wskazujące cel złożenia wniosku o zastosowanie środków, datę wykonania lub współpracy oraz przedmiot środków (np. poczta, telefon, e-mail)Art. 9 ust. 3 CPPA i art. 17 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA. Okres ten nie ma zastosowania do danych potwierdzających komunikację (zob. art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA).. Dostawcy usług telekomunikacyjnych udostępniający dane potwierdzające komunikację muszą przechowywać rejestry przez siedem lat i dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych stosowne sprawozdaniaArt. 13 ust. 7 CPPA i art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA..Ponadto agencje wywiadowcze muszą przedkładać dyrektorowi NIS sprawozdania na temat zebranych przez siebie informacji i wyników działań nadzorczychArt. 18 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. Jeśli chodzi o zbieranie danych potwierdzających komunikację, należy przechowywać rejestry dotyczące faktu złożenia wniosku o takie dane, jak również samego pisemnego wniosku oraz instytucji, która działała na jego podstawieArt. 13 ust. 5 i art. 13-4 ust. 3 CPPA..Zbieranie treści komunikacji i danych potwierdzających komunikację może trwać maksymalnie cztery miesiące, a jeżeli w międzyczasie zostanie osiągnięty zamierzony cel, musi zostać natychmiast przerwaneArt. 7 ust. 2 CPPA.. Jeżeli warunki, w związku z którymi uzyskano zgodę, utrzymują się, okres ten można przedłużyć o maksymalnie cztery miesiące za zgodą sądu lub prezydenta. Wniosek o uzyskanie zezwolenia na przedłużenie stosowania środków nadzoru należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie wniosku o przedłużenie i załączając materiały potwierdzająceArt. 7 ust. 2 CPPA i art. 5 dekretu wykonawczego do CPPA..W zależności od podstawy prawnej zbierania danych, osoby fizyczne są zazwyczaj powiadamiane o zbieraniu informacji na temat ich komunikacji. W szczególności niezależnie od tego, czy zbierane informacje dotyczą treści komunikacji czy danych potwierdzających komunikację, oraz niezależnie od tego, czy informacje uzyskano w drodze zwykłej procedury czy w sytuacji nadzwyczajnej, szef agencji wywiadowczej musi powiadomić daną osobę o zastosowanym środku nadzoru na piśmie w terminie 30 dni od daty zakończenia nadzoruArt. 9-2 ust. 3 CPPA. Zgodnie z art. 13-4 CPPA dotyczy to zbierania zarówno treści komunikacji, jak i danych potwierdzających komunikację.. Powiadomienie musi zawierać: 1) informację o zbieraniu danych, 2) nazwę agencji stosującej środki oraz 3) okres stosowania. Jeżeli jednak istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagroziłoby bezpieczeństwu narodowemu lub życiu i bezpieczeństwu fizycznemu ludzi, powiadomienie można odroczyćArt. 9-2 ust. 4 CPPA.. Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczeniaArt. 13-4 ust. 2 i art. 9-2 ust. 6 CPPA..Ten wymóg powiadomienia ma jednak zastosowanie wyłącznie do zbierania informacji, w przypadku gdy przynajmniej jedna ze stron jest obywatelem Korei. W związku z tym osoby niebędące obywatelami Korei będą powiadamiane tylko w przypadku zbierania informacji o ich kontaktach z obywatelami Korei. Nie ma zatem wymogu powiadamiania w przypadku zbierania danych dotyczących komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelami Korei.Treść wszelkich komunikatów, jak również dane potwierdzające komunikację uzyskane w drodze nadzoru na podstawie CPPA można wykorzystywać wyłącznie: 1) w celu prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie określonych przestępstw, ścigania ich lub zapobiegania im, 2) w postępowaniu dyscyplinarnym, 3) w postępowaniu sądowym, jeżeli strona związana z daną komunikacją powołuje się na nie w roszczeniu o odszkodowanie lub 4) na podstawie innych przepisówArt. 5 ust. 1-2, ust. 12 i 13-5 CPPA..3.2.1.2.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez policję/prokuraturę do celów bezpieczeństwa narodowegoPolicja/prokurator może pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) do celów bezpieczeństwa narodowego na tych samych warunkach, jak te opisane w pkt 3.2.1.1. W przypadku działań w sytuacjach nadzwyczajnychTzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury uzyskania zgody (art. 8 ust. 1 CPPA). stosuje się procedurę, którą opisano wcześniej w odniesieniu do zbierania treści komunikacji na potrzeby ścigania przestępstw w sytuacjach nadzwyczajnych (tj. art. 8 CPPA).3.2.2.Zbieranie informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm3.2.2.1.Podstawa prawnaUstawa o zwalczaniu terroryzmu upoważnia dyrektora NIS do zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzmArt. 9 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Osoba podejrzana o terroryzm oznacza członka grupy terrorystycznejGrupa terrorystyczna oznacza grupę terrorystyczną wskazaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych (art. 2 ust. 2 ustawy o zwalczaniu terroryzmu).; osobę, która propaguje działalność grupy terrorystycznej (przez promowanie i rozpowszechnianie idei lub taktyk grupy terrorystycznej), pozyskuje lub przekazuje środki na działalność terrorystycznąTerroryzm zdefiniowano w art. 2 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu jako działanie prowadzone w celu utrudnienia wykonywania władzy przez państwo, organy samorządu terytorialnego lub rząd państwa obcego (w tym władze lokalne i organizacje międzynarodowe) lub w celu zmuszenia ich do podjęcia działań, do których nie są zobowiązane, lub w celu stworzenia zagrożenia dla społeczeństwa. Obejmuje to: a) zabójstwo lub stworzenie zagrożenia dla życia osoby poprzez spowodowanie obrażeń ciała lub zatrzymanie, uwięzienie, porwanie lub wzięcie osoby jako zakładnika; b) niektóre rodzaje działań skierowanych przeciwko statkowi powietrznemu (np. spowodowanie wypadku, porwanie lub uszkodzenie statku powietrznego w locie); c) niektóre rodzaje działań związanych ze statkami (np. zajęcie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji, zniszczenie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji lub spowodowanie ich uszkodzeń w stopniu zagrażającym ich bezpieczeństwu, w tym uszkodzenie ładunku załadowanego na statek lub konstrukcję morską znajdującą się w eksploatacji); d) umieszczenie, zdetonowanie lub użycie w jakikolwiek inny sposób broni biochemicznej, wybuchowej lub zapalającej bądź takiego urządzenia z zamiarem spowodowania śmierci, poważnego uszczerbku na zdrowiu lub poważnych szkód majątkowych lub wywołanie takiego skutku w niektórych rodzajach pojazdów lub obiektów (np. w pociągach, tramwajach, pojazdach silnikowych, parkach publicznych i na stacjach, w obiektach służących do dostarczania energii elektrycznej, gazu lub usług telekomunikacyjnych itp.); e) niektóre rodzaje działań związanych z materiałami jądrowymi, materiałami promieniotwórczymi lub obiektami jądrowymi (np. wywoływanie szkód dla życia i zdrowia ludzkiego lub mienia bądź w inny sposób zakłócanie bezpieczeństwa publicznego poprzez zniszczenie reaktora jądrowego lub manipulowanie materiałami promieniotwórczymi w sposób niewłaściwy itp.). lub angażuje się w inne działania polegające na przygotowywaniu aktów terrorystycznych, zmowie, propagandzie lub podżeganiu do terroryzmu bądź osobę, co do której istnieją uzasadnione podejrzenia, że prowadziła taką działalnośćArt. 2 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Co do zasady każdy urzędnik publiczny wykonujący przepisy ustawy o zwalczaniu terroryzmu musi przestrzegać praw podstawowych zapisanych w konstytucji koreańskiejArt. 3 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Ustawa o zwalczaniu terroryzmu sama w sobie nie określa konkretnych uprawnień, ograniczeń ani gwarancji dotyczących zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzm, lecz odwołuje się do procedur zawartych w innych ustawach. Po pierwsze, na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu dyrektor NIS może zbierać 1) informacje dotyczące wjazdu na terytorium Republiki Korei i wyjazdu z niej, 2) informacje dotyczące transakcji finansowych oraz 3) informacje dotyczące komunikacji. W zależności od rodzaju poszukiwanych informacji właściwe wymogi proceduralne określono odpowiednio w ustawie o imigracji i ustawie celnej, ARUSFTI lub CPPAArt. 9 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. W przypadku zbierania informacji dotyczących wjazdu do Korei i wyjazdu z niej ustawa o zwalczaniu terroryzmu odwołuje się do procedur określonych w ustawie o imigracji i ustawie celnej. Obecnie jednak w ustawach tych nie przewidziano takich uprawnień. W odniesieniu do zbierania informacji o komunikacji i informacji o transakcjach finansowych ustawa o zwalczaniu terroryzmu odsyła do ograniczeń i zabezpieczeń przewidzianych w CPPA (które szczegółowo opisano poniżej) oraz w ARUSFTI (które, jak wyjaśniono w sekcji 2.1, nie mają znaczenia dla oceny na potrzeby decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony).Ponadto w art. 9 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu określono, że dyrektor NIS może zwrócić się do administratora danych osobowychZgodnie z definicją zawartą w art. 2 PIPA, tj. instytucja publiczna, osoba prawna, organizacja, osoba fizyczna itp., która w sposób bezpośredni lub pośredni przetwarza dane osobowe, aby obsługiwać dokumenty zawierające dane osobowe do celów urzędowych lub biznesowych. lub dostawcy informacji dotyczących lokalizacjiZgodnie z definicją zawartą w art. 5 ustawy o ochronie, wykorzystaniu itp. informacji dotyczących lokalizacji (zwanej dalej ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji), tj. każdy, kto uzyskał od Koreańskiej Komisji Telekomunikacyjnej zezwolenie na prowadzenie działalności związanej z informacjami dotyczącymi lokalizacji. o udostępnienie danych osobowych lub informacji o lokalizacji osoby podejrzanej o terroryzm. Możliwość ta jest ograniczona do wniosków o dobrowolne ujawnienie, na które administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji o lokalizacji nie mają obowiązku odpowiadać, a w każdym razie mogą to zrobić wyłącznie zgodnie z ustawą PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji (zob. pkt 3.2.2.2 poniżej).3.2.2.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do dobrowolnego ujawniania informacji na podstawie ustawy PIPA i ustawy o informacji dotyczących lokalizacjiWnioski o dobrowolną współpracę na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu muszą być ograniczone do informacji o osobach podejrzanych o terroryzm (zob. pkt 3.2.2.1 powyżej). Każdy taki wniosek złożony przez NIS musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2)Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu., jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ustawa o bezpieczeństwie sieci i informacji stanowi ponadto, że NIS nie może nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej prawArt. 11 ust. 1 ustawy o NIS.. Naruszenie tego zakazu może wiązać się z sankcjami karnymiArt. 19 ustawy o NIS..Administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji dotyczących lokalizacji otrzymujący wnioski od NIS na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu nie muszą się do nich stosować. Mogą się do nich zastosować dobrowolnie, ale wolno im to zrobić jedynie zgodnie z PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji. Jeśli chodzi o zgodność z przepisami PIPA, administrator danych musi w szczególności wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciejArt. 18 ust. 2 PIPA.. Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotycząZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii)..3.2.2.3.Ograniczenia i zabezpieczenia na podstawie CPPAZgodnie z ustawą o zwalczaniu terroryzmu agencje wywiadowcze mogą pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) wyłącznie wtedy, gdy jest to konieczne do prowadzenia działań antyterrorystycznych, tj. działań związanych z zapobieganiem i przeciwdziałaniem terroryzmowi. Procedury określone w CPPA opisane w pkt 3.2.1 mają zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji do celów zwalczania terroryzmu.3.2.3.Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnychZgodnie z TBA operatorzy telekomunikacyjni mogą wykonać wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji złożony przez agencję wywiadowczą, która zamierza zebrać te informacje w celu zapobieżenia zagrożeniu dla bezpieczeństwa narodowegoArt. 83 ust. 3 TBA.. Każdy taki wniosek musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2)Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu., jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ponadto zastosowanie mają te same ograniczenia i zabezpieczenia, co w przypadku dobrowolnego ujawnienia na potrzeby ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2.3)W szczególności wniosek musi zostać złożony na piśmie i zawierać uzasadnienie, jak również powiązanie z danym użytkownikiem i zakres żądanych informacji, a przedsiębiorca telekomunikacyjny musi rejestrować takie wnioski i dwa razy w roku przedkładać sprawozdanie Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych..Przedsiębiorca telekomunikacyjny nie jest zobowiązany do uwzględnienia wniosku, ale może to zrobić dobrowolnie i wyłącznie zgodnie z PIPA. W tym względzie do przedsiębiorców telekomunikacyjnych mają zastosowanie te same obowiązki, w tym w odniesieniu do powiadamiania osób fizycznych, co w przypadku wniosków otrzymanych od organów ścigania w sprawach karnych, jak wyjaśniono szczegółowo w sekcji 2.2.3.3.3.NadzórDziałalność koreańskich agencji wywiadowczych nadzoruje szereg różnych organów. Nadzór nad Dowództwem Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego prowadzi Ministerstwo Obrony Narodowej, zgodnie z rozporządzeniem ministra w sprawie wdrożenia audytu wewnętrznego. NIS podlega nadzorowi ze strony władzy wykonawczej, Zgromadzenia Narodowego i innych niezależnych organów, jak wyjaśniono szczegółowo poniżej.3.3.1.Urzędnik ds. ochrony praw człowiekaW przypadku zbierania przez agencje wywiadowcze informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm ustawa o zwalczaniu terroryzmu przewiduje nadzór ze strony Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu i urzędnika ds. ochrony praw człowiekaArt. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Komisja ds. Zwalczania Terroryzmu m.in. opracowuje politykę dotyczącą działań w zakresie zwalczania terroryzmu i nadzoruje wdrażanie środków służących zwalczaniu terroryzmu, a także działania różnych właściwych organów zajmujących się zwalczaniem terroryzmuArt. 5 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Komisji przewodniczy premier, a w jej skład wchodzi szereg ministrów i szefów agencji rządowych, m.in. minister spraw zagranicznych, minister sprawiedliwości, minister obrony narodowej, minister spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa, dyrektor NIS, komisarz generalny Agencji Policji Krajowej oraz przewodniczący Komisji Usług FinansowychArt. 3 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Podczas prowadzenia śledztw antyterrorystycznych i śledzenia osób podejrzanych o terroryzm w celu zebrania informacji lub materiałów niezbędnych do działań antyterrorystycznych dyrektor NIS musi składać sprawozdania przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu (tj. premierowi)Art. 9 ust. 4 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Ustawą o zwalczaniu terroryzmu ustanowiono ponadto instytucję urzędnika ds. ochrony praw człowieka w celu ochrony praw podstawowych osób fizycznych przed naruszaniem tych praw w wyniku działań antyterrorystycznychArt. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Urzędnika ds. ochrony praw człowieka powołuje przewodniczący Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu spośród osób, które spełniają kwalifikacje wymienione w dekrecie wykonawczym do ustawy o zwalczaniu terroryzmu (tj. każdy, kto posiada uprawnienia radcy prawnego z co najmniej dziesięcioletnim doświadczeniem zawodowym lub posiada wiedzę specjalistyczną w dziedzinie praw człowieka i pracuje lub pracował (przynajmniej) jako profesor nadzwyczajny przez co najmniej dziesięć lat, lub pracował jako wyższy urzędnik publiczny w agencjach państwowych lub organach samorządu terytorialnego, lub posiada co najmniej dziesięcioletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie praw człowieka, np. w organizacji pozarządowej)Art. 7 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka jest powoływany na dwa lata (z możliwością przedłużenia kadencji) i może zostać usunięty ze stanowiska tylko z określonych, ograniczonych przyczyn i z ważnego powodu, np. jeżeli zostanie oskarżony w sprawie karnej związanej z jego obowiązkami, gdy ujawnia informacje poufne lub z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznejArt. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Jeśli chodzi o uprawnienia, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może wydawać zalecenia dotyczące zwiększenia ochrony praw człowieka przez agencje zaangażowane w działania antyterrorystyczne oraz rozpatrywać wnioski publiczne (zob. pkt 3.4.3)Art. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. W przypadku gdy można w sposób uzasadniony stwierdzić naruszenie praw człowieka w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może zalecić szefowi odpowiedzialnej agencji skorygowanie takiego naruszeniaArt. 9 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka samodzielnie podejmuje decyzje o wydaniu zaleceń, ale ma obowiązek zgłaszać je przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu.. Odpowiedzialna agencja musi natomiast powiadomić urzędnika ds. ochrony praw człowieka o działaniach podjętych w celu wykonania takiego zaleceniaArt. 9 ust. 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Jeśli agencja nie wdroży zalecenia urzędnika ds. ochrony praw człowieka, sprawa zostaje przekazana Komisji, w tym jej przewodniczącemu - premierowi. Do tej pory nie odnotowano przypadków niewdrożenia zaleceń urzędnika ds. ochrony praw człowieka.3.3.2.Zgromadzenie NarodoweJak opisano w pkt 2.3.2, Zgromadzenie Narodowe może prowadzić śledztwa i kontrole wobec organów publicznych i w tym kontekście żądać ujawnienia dokumentów oraz wezwać świadków. Jeżeli chodzi o kwestie wchodzące w zakres kompetencji NIS, taki nadzór parlamentarny sprawuje Komisja ds. Wywiadu Zgromadzenia NarodowegoArt. 36 i art. 37 ust. 1 pkt 16 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.. Dyrektor NIS, który nadzoruje wykonywanie obowiązków przez agencję, składa sprawozdania Komisji ds. Wywiadu (a także prezydentowi)Art. 18 ustawy o NIS.. Komisja ds. Wywiadu może również z własnej inicjatywy zażądać sprawozdania w konkretnej sprawie, a dyrektor NIS musi to zrobić bezzwłocznieArt. 15 ust. 2 ustawy o NIS.. Dyrektor może odmówić udzielenia odpowiedzi lub złożenia zeznań przed Komisją ds. Wywiadu wyłącznie w przypadku tajemnicy państwowej dotyczącej kwestii wojskowych, dyplomatycznych lub związanych z Koreą Północną, w przypadku których publiczne ujawnienie mogłoby mieć poważny wpływ na losy państwaArt. 17 ust. 2 ustawy o NIS. Tajemnice państwowe oznaczają fakty, dobra lub wiedzę zaklasyfikowane jako tajemnice państwowe, do których dostęp ma tylko ograniczona liczba osób i których nie można ujawniać żadnemu innemu państwu ani organizacji, aby uniknąć poważnej szkody dla bezpieczeństwa narodowego, zob. art. 13 ust. 4 ustawy o NIS.. W takim przypadku Komisja ds. Wywiadu może zażądać od premiera wyjaśnień. Jeżeli nie otrzyma takiego wyjaśnienia w ciągu siedmiu dni od złożenia wniosku, odmowa odpowiedzi lub złożenia zeznań nie będzie już możliwa.Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od danego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznychArt. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wyniku. Zgodnie z CCPA w przypadku stosowania środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji) obowiązują przepisy szczególne dotyczące nadzoru parlamentarnegoArt. 15 CPPA.. Zgromadzenie Narodowe może zwrócić się do szefów agencji wywiadowczych o sprawozdanie na temat każdego konkretnego środka ograniczającego komunikację. Ponadto może ono przeprowadzać kontrole na miejscu urządzeń podsłuchowych. Agencje wywiadowcze, które zebrały informacje dotyczące treści, i operatorzy, którzy ujawnili te informacje do celów bezpieczeństwa narodowego, muszą ponadto złożyć sprawozdanie z takiego ujawnienia na wniosek Zgromadzenia Narodowego.3.3.3.Komisja Kontroli i AudytuKomisja Kontroli i Audytu pełni te same funkcje nadzorcze w odniesieniu do agencji wywiadowczych co w obszarze ścigania przestępstw (zob. pkt 2.3.2)Podobnie jak w przypadku Komisji ds. Wywiadu Zgromadzenia Narodowego, dyrektor NIS może odmówić odpowiedzi BAI jedynie w sprawach stanowiących tajemnicę państwową i jeżeli podanie ich do wiadomości publicznej miałoby poważny wpływ na bezpieczeństwo narodowe (art. 13 ust. 1 ustawy o NIS)..3.3.4.Komisja Ochrony Danych OsobowychJeśli chodzi o przetwarzanie danych do celów bezpieczeństwa narodowego, w tym na etapie zbierania danych, dodatkowy nadzór sprawuje PIPC. Jak wyjaśniono bardziej szczegółowo w pkt 1.2, obejmuje on ogólne zasady i obowiązki określone w art. 3 i art. 58 ust. 4 PIPA, jak również wykonywanie praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów zawartych w przepisach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, np. w CPPA, ustawie o zwalczaniu terroryzmu oraz TBA. Biorąc pod uwagę zawarte w art. 3 ust. 1 PIPA wymogi dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego gromadzenia danych osobowych, każde naruszenie tych ustaw stanowi naruszenie PIPA. PIPC jest zatem uprawniona do prowadzenia dochodzeńArt. 63 PIPA. w sprawie naruszenia przepisów regulujących dostęp do danych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz zasad przetwarzania danych określonych w PIPA, a także do wydawania zaleceń dotyczących usprawnień, nakazywania podjęcia działań naprawczych, zalecania środków dyscyplinarnych oraz informowania odpowiednich organów dochodzeniowych o podejrzeniu popełnienia przestępstwaArt. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA..3.3.5.Krajowa Komisja Praw CzłowiekaNadzór prowadzony przez NRHC ma zastosowanie w taki sam sposób do agencji wywiadowczych, jak do innych organów rządowych (zob. pkt 2.3.2).3.4.Indywidualne dochodzenie roszczeń3.4.1.Skarga do urzędnika ds. ochrony praw człowiekaJeżeli chodzi o zbieranie danych osobowych w kontekście działań służących zwalczaniu terroryzmu, szczególną drogę ochrony prawnej zapewnia urzędnik ds. ochrony praw człowieka, ustanowiony w ramach Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatruje wnioski publiczne związane z naruszeniem praw człowieka w wyniku działań antyterrorystycznychArt. 8 ust. 1 pkt 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Może zalecić działania naprawcze, a właściwa agencja musi poinformować urzędnika o wszelkich środkach podjętych w celu realizacji takiego zalecenia. Składanie skarg do urzędnika ds. ochrony praw człowieka przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogami. W rezultacie urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności.3.4.2.Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPAZgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych do celów bezpieczeństwa narodowego, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanieArt. 3 ust. 5 oraz art. 4 ust. 1, 3 i 4 PIPA.. Wnioski o skorzystanie z tych praw można składać bezpośrednio do agencji wywiadu lub pośrednio poprzez PIPC. Agencja wywiadowcza może ograniczyć wykonanie prawa lub odmówić wykonania prawa tak długo oraz w takim zakresie, w jakim jest to konieczne i proporcjonalne do ochrony ważnego celu leżącego w interesie publicznym (na przykład tak długo oraz w takim zakresie, w jakim przyznanie prawa zagroziłoby trwającemu postępowaniu przygotowawczemu lub bezpieczeństwu narodowemu) lub gdy przyznanie prawa może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej. W przypadku odrzucenia lub ograniczenia wniosku należy bezzwłocznie powiadomić daną osobę fizyczną o przyczynach takiego odrzucenia.Ponadto zgodnie z art. 58 ust. 4 PIPA (wymóg zapewnienia właściwego rozpatrywania skarg indywidualnych) oraz art. 4 ust. 5 PIPA (prawo do odpowiedniego środka dochodzenia roszczeń, w drodze szybkiej i sprawiedliwej procedury, z tytułu wszelkich szkód wynikających z przetwarzania danych osobowych) osoby fizyczne mają prawo do wniesienia środka zaskarżenia. Obejmuje to prawo do zgłoszenia domniemanego naruszenia do centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i Bezpieczeństwa oraz złożenia skargi do PIPCArt. 62 i art. 63 ust. 2 PIPA.. Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego, jak i naruszeń PIPA. Jak wyjaśniono w zawiadomieniu nr 2021-1, osoba fizyczna z UE może wnieść skargę do PIPC za pośrednictwem swojego krajowego organu ochrony danych. W takim przypadku PIPC powiadomi osobę fizyczną za pośrednictwem jej krajowego organu ochrony danych o zakończeniu dochodzenia (w tym, w stosownych przypadkach, o zastosowanych działaniach naprawczych). Decyzje lub bezczynność PIPC można następnie zaskarżyć w sądach koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.3.4.3.Skarga do Krajowej Komisji Praw CzłowiekaMożliwość indywidualnego dochodzenia roszczeń przed NHRC ma zastosowanie w taki sam sposób w przypadku agencji wywiadowczych, jak w przypadku innych organów rządowych (zob. pkt 2.4.2).3.4.4.Dochodzenie roszczeń na drodze sądowejPodobnie jak w przypadku działań organów ścigania w sprawach karnych, osoby fizyczne mogą dochodzić roszczeń wobec agencji wywiadowczych w odniesieniu do naruszeń wyżej wymienionych ograniczeń i zabezpieczeń na drodze sądowej, korzystając z różnych środków.Po pierwsze, osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa. Na przykład w jednej sprawie przyznano odszkodowanie za bezprawny nadzór prowadzony przez Dowództwo Wsparcia Wojskowego (poprzednik Dowództwa Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego)Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 96Da42789 z dnia 24 lipca 1998 r..Po drugie, ustawa o postępowaniu administracyjnosądowym pozwala osobom fizycznym zakwestionować decyzje i zaniechania agencji administracyjnych, w tym agencji wywiadowczychArt. 3 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym..Osoby fizyczne mogą również złożyć na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie środków zastosowanych przez agencje wywiadowcze.

Lee Jung Soo

Dyrektor Generalny, Ministerstwo Sprawiedliwości

L0442022PL110120211217PL0001.00036919022Ramy zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów dotyczących bezpieczeństwa narodowegoPoniższy dokument zawiera przegląd ram prawnych w zakresie zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów bezpieczeństwa narodowego (które to zbieranie i wykorzystywanie danych zwane jest dalej dostępem rządowym), w szczególności w odniesieniu do dostępnych podstaw prawnych, obowiązujących warunków (ograniczeń) i zabezpieczeń, a także niezależnego nadzoru i możliwości indywidualnego dochodzenia roszczeń.1.OGÓLNE ZASADY PRAWNE REGULUJĄCE DOSTĘP RZĄDOWY1.1.Ramy konstytucyjneKonstytucja Republiki Korei określa ogólne prawo do prywatności (art. 17) oraz szczególne prawo do prywatności korespondencji (art. 18). Zagwarantowanie tych praw podstawowych jest obowiązkiem państwaArt. 10 konstytucji Republiki Korei ogłoszonej w dniu 17 lipca 1948 r. (zwanej dalej konstytucją).. Ponadto konstytucja stanowi, że prawa i wolności obywateli mogą zostać ograniczone przez prawo wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne ze względów bezpieczeństwa narodowego lub utrzymania porządku publicznego leżącego w interesie publicznymArt. 37 ust. 2 konstytucji.. Nawet jeżeli takie ograniczenia są nakładane, nie mogą one naruszać istoty wolności ani prawaArt. 37 ust. 2 konstytucji.. Sądy koreańskie stosowały te przepisy w sprawach dotyczących ingerencji rządu w prywatność. Na przykład Sąd Najwyższy uznał, że monitorowanie osób cywilnych narusza prawo podstawowe - prawo do prywatności - podkreślając, że obywatele mają prawo do samostanowienia w zakresie danych osobowychOrzeczenie Sądu Najwyższego Korei nr 96DA42789 z dnia 24 lipca 1998 r.. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prywatność jest prawem podstawowym, które zapewnia ochronę przed ingerencją państwa w prywatne życie obywateli i jego obserwacją przez państwoOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2002Hun-Ma51 z dnia 30 października 2003 r. Podobnie w orzeczeniu 99Hun-Ma513 i 2004Hun-Ma190 (wersja skonsolidowana) z dnia 26 maja 2005 r. Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że prawo do kontrolowania własnych danych osobowych jest prawem osoby, której dane dotyczą, do osobistego decydowania o tym, kiedy, komu, przez kogo i w jakim zakresie informacje o niej zostaną ujawnione lub kiedy, do czyich celów, przez kogo i w jakim zakresie zostaną wykorzystane. Jest to prawo podstawowe, chociaż nie zostało określone w konstytucji, istniejące w celu ochrony osobistej wolności podejmowania decyzji przed zagrożeniami wynikającymi z rozszerzenia funkcji państwa i rozwoju technologii informacyjno-komunikacyjnych..Konstytucja Korei zapewnia ponadto, że nikt nie może zostać aresztowany, zatrzymany, przeszukany, przesłuchany lub że nikomu nie można zająć przedmiotów, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustawieArt. 12 ust. 1 zdanie pierwsze konstytucji.. Ponadto przeszukań i zajęć można dokonać wyłącznie na podstawie nakazu wydanego przez sędziego na wniosek prokuratora i z poszanowaniem sprawiedliwości proceduralnejArt. 16 i art. 12 ust. 3 konstytucji.. W wyjątkowych okolicznościach, tj. jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została ujęta podczas popełniania przestępstwa (flagrante delicto) lub jeżeli istnieje ryzyko, że osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej trzech lat może zbiec lub zniszczyć dowody, organy śledcze mogą dokonać przeszukania lub zajęcia bez nakazu, w którym to przypadku muszą wystąpić o nakaz ex postArt. 12 ust. 3 konstytucji.. Te ogólne zasady zostały szerzej omówione w ustawach szczegółowych dotyczących postępowania karnego i ochrony komunikacji (zob. dokładny przegląd poniżej).Jeżeli chodzi o cudzoziemców, konstytucja stanowi, że ich status jest zagwarantowany zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego i postanowieniami traktatówArt. 6 ust. 2 konstytucji.. Kilka umów międzynarodowych, których Korea jest stroną, takich jak Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (art. 17), Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych (art. 22) oraz Konwencja o prawach dziecka (art. 16), zapewnia prawo do prywatności. Co więcej, chociaż co do zasady konstytucja odnosi się do praw obywateli, Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prawa podstawowe przysługują również cudzoziemcomOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 93Hun-MA120 z dnia 29 grudnia 1994 r. Zob. również np. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2014Hun-Ma346 (z dnia 31 maja 2018 r.), w którym Trybunał stwierdził, że konstytucyjne prawo obywatela Sudanu przetrzymywanego na lotnisku w celu uzyskania pomocy prawnej zostało naruszone. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny uznał, że swoboda wyboru legalnego miejsca pracy jest ściśle związana z prawem do poszukiwania szczęścia oraz godności i wartości człowieka, a zatem nie jest zastrzeżona wyłącznie dla obywateli, ale może być zapewniona również cudzoziemcom legalnie zatrudnionym w Republice Korei (orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2007Hun-Ma1083 z dnia 29 września 2011 r.).. W szczególności Trybunał stwierdził, że ochrona godności i wartości osoby jako istoty ludzkiej, jak również prawo do dążenia do szczęścia są prawami każdej istoty ludzkiej, a nie tylko obywateliOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa494 z dnia 29 listopada 2001 r.. Ponadto Trybunał wyjaśnił, że prawo do kontrolowania informacji o sobie jest uznawane za prawo podstawowe, wywodzące się z prawa do godności i poszukiwania szczęścia oraz prawa do życia prywatnegoZob. na przykład orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HunMa513.. Mimo że orzecznictwo dotychczas nie odnosiło się konkretnie do prawa do prywatności osób niebędących obywatelami Korei, wśród naukowców powszechnie przyjmuje się, że art. 12-22 konstytucji (które obejmują prawo do prywatności oraz wolność osobistą) określają prawa istoty ludzkiej.Ponadto konstytucja przewiduje także prawo dochodzenia sprawiedliwego odszkodowania od organów publicznychArt. 29 ust. 1 konstytucji.. Co więcej, zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym, każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału KonstytucyjnegoArt. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym..1.2.Ogólne przepisy o ochronie danychOgólna ustawa o ochronie danych w Republice Korei, ustawa o ochronie danych osobowych (zwana dalej PIPA, od ang. Personal Information Protection Act), ma zastosowanie zarówno do sektora prywatnego, jak i do sektora publicznego. Jeżeli chodzi o organy publiczne, w PIPA odniesiono się w szczególności do obowiązku kształtowania polityki w celu zapobiegania nadużywaniu i niewłaściwemu wykorzystywaniu danych osobowych, jawnemu nadzorowi i śledzeniu itp. oraz wzmocnienia godności istot ludzkich i prywatności osób fizycznychArt. 5 ust. 1 PIPA..Przetwarzanie danych osobowych do celów ścigania przestępstw podlega wszystkim wymogom przewidzianym w PIPA. Oznacza to na przykład, że organy ścigania muszą przestrzegać obowiązków dotyczących przetwarzania danych zgodnie z prawem, tj. stosować jedną z podstaw prawnych wymienionych w PIPA w odniesieniu do zbierania, wykorzystywania lub przekazywania danych osobowych (art. 15-18 PIPA), jak również zasady ograniczenia celu (art. 3 ust. 1, 2 PIPA), proporcjonalności/minimalizacji danych (art. 3 ust. 1 i 6 PIPA), ograniczonego zatrzymywania danych (art. 21 PIPA), bezpieczeństwa danych, w tym powiadamiania o naruszeniu ochrony danych (art. 3 ust. 4, art. 29 i 34 PIPA) oraz przejrzystości (art. 3 ust. 1 i 5, art. 20, 30 i 32 PIPA). Do informacji szczególnie chronionych mają zastosowanie szczególne zabezpieczenia (art. 23 PIPA). Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 5 i art. 4 PIPA oraz art. od 35 do 39-2 PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa w zakresie dostępu, korekty, usunięcia i zawieszenia wobec organów ścigania.Chociaż PIPA jest w związku z tym w pełni stosowana do przetwarzania danych osobowych do celów ścigania przestępstw, to przewiduje ona wyjątek, gdy dane osobowe są przetwarzane do celów bezpieczeństwa narodowego. Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA art. 15-50 PIPA nie mają zastosowania do danych osobowych zbieranych lub żądanych do celów przeprowadzenia analizy informacji związanych z bezpieczeństwem narodowymArt. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA.. Natomiast rozdział I (Przepisy ogólne), rozdział II (Ustanowienie polityki ochrony danych osobowych itp.), rozdział VIII (Powództwo zbiorowe w sprawie naruszenia przepisów o ochronie danych), rozdział IX (Przepisy uzupełniające) oraz rozdział X (Przepisy dotyczące kar) ustawy PIPA nadal mają zastosowanie. Odnosi się to do ogólnych zasad ochrony danych określonych w art. 3 (Zasady ochrony danych osobowych) oraz praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA (Prawa osób, których dane dotyczą). Oznacza to, że główne zasady i prawa są zapewnione również w tym obszarze. Ponadto art. 58 ust. 4 PIPA stanowi, że informacje takie należy przetwarzać w minimalnym zakresie wymaganym do osiągnięcia zamierzonego celu oraz przez możliwie najkrótszy okres; w przepisie tym wymaga się także wprowadzenia przez administratora danych osobowych środków niezbędnych do zapewnienia bezpiecznego zarządzania danymi i właściwego przetwarzania, takich jak zabezpieczenia techniczne, zarządcze i fizyczne, jak również środków służących odpowiedniemu rozpatrywaniu indywidualnych skarg.W zawiadomieniu nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych Komisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej PIPC, od ang. Personal Information Protection Commission) sprecyzowała, w jaki sposób PIPA ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego w świetle wspomnianego częściowego wyłączeniaZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 6.. Dotyczy to w szczególności praw osób fizycznych (do dostępu, sprostowania, zawieszenia i usunięcia) oraz podstaw i granic ich ewentualnego ograniczenia. Zgodnie z powiadomieniem stosowanie podstawowych zasad, praw i obowiązków wynikających z PIPA do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego odzwierciedla gwarancje przewidziane w konstytucji odnoszące się do ochrony prawa osoby fizycznej do kontrolowania własnych danych osobowych. Wszelkie ograniczenia tego prawa, np. jeśli są niezbędne do zapewnienia ochrony bezpieczeństwa narodowego, wymagają wyważenia praw i interesów osoby fizycznej względem istotnego interesu publicznego i nie mogą naruszać istoty tego prawa (art. 37 ust. 2 konstytucji).2.DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW ŚCIGANIA PRZESTĘPSTW2.1.Właściwe organy publiczne w obszarze ścigania przestępstwNa podstawie ustawy o postępowaniu karnym (zwanej dalej CPA, od ang. Criminal Procedure Act), ustawy o ochronie prywatności komunikacji (zwanej dalej CPPA, od ang. Communications Privacy Protection Act) oraz ustawy o działalności telekomunikacyjnej (zwanej dalej TBA, od ang. Telecommunications Business Act) policja, prokuratura i sądy mogą zbierać dane osobowe do celów ścigania przestępstw. W zakresie, w jakim w ustawie o Narodowej Służbie Wywiadu nadano te uprawnienia także Narodowej Służbie Wywiadu (zwanej dalej NIS, od ang. National Intelligence Service), musi ona przestrzegać wyżej wymienionych ustawZob. art. 3 ustawy o NIS (ustawa nr 12948), który odnosi się do postępowań przygotowawczych w sprawie niektórych przestępstw, takich jak rewolucja, zamieszki i przestępstwa związane z bezpieczeństwem narodowym (np. szpiegostwo). W takim kontekście zastosowanie miałyby przewidziane w CPA procedury dotyczące przeszukania i zajęcia, natomiast CPPA regulowałaby zbieranie danych dotyczących komunikacji (zob. część 3 poświęcona przepisom w zakresie dostępu do informacji dotyczących komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego).. Ponadto ustawa o zgłaszaniu i wykorzystywaniu określonych informacji o transakcjach finansowych (ang. Act on Reporting and Using Specified Financial Transaction Information, zwana dalej ARUSFTI) zapewnia instytucjom finansowym podstawę prawną do ujawniania informacji koreańskiej jednostce analityki finansowej (ang. Korea Financial Intelligence Unit, zwana dalej KOFIU) w celu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Ta wyspecjalizowana agencja może z kolei udostępnić takie informacje organom ścigania. Te obowiązki w zakresie ujawniania informacji mają jednak zastosowanie wyłącznie do administratorów danych przetwarzających informacje dotyczące kredytów osobistych na podstawie ustawy o informacjach kredytowych i podlegają nadzorowi Komisji Usług Finansowych. Ponieważ przetwarzanie informacji dotyczących kredytów osobistych przez takich administratorów jest wyłączone z zakresu decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony, ograniczenia i zabezpieczenia, które mają zastosowanie na mocy ARUSFTI, nie zostały szczegółowo opisane w niniejszym dokumencie.2.2.Podstawa prawna i ograniczeniaCPA (zob. 2.2.1), CPPA (zob. 2.2.2) oraz ustawa o działalności telekomunikacyjnej (zob. 2.2.3) stanowią podstawy prawne zbierania danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw oraz określają mające zastosowanie ograniczenia i zabezpieczenia.2.2.1.Przeszukanie i zajęcie2.2.1.1.Podstawa prawnaProkuratorzy i wyżsi funkcjonariusze policji sądowej mogą przeprowadzać oględziny przedmiotów, przeszukiwać osoby lub zajmować przedmioty wyłącznie wówczas, gdy 1) dana osoba jest podejrzana o popełnienie przestępstwa (osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa); 2) jest to niezbędne do celów postępowania przygotowawczego oraz 3) przedmioty, które mają zostać poddane oględzinom, osoby, które mają zostać przeszukane, oraz wszelkie zajęte przedmioty uznaje się za mające związek ze sprawąArt. 215 ust. 1 i 2 CPA.. Podobnie sądy mogą dokonywać przeszukań i zajmować wszelkie przedmioty, które zostaną wykorzystane jako dowody lub podlegają konfiskacie, o ile takie przedmioty lub osoby uważa się za związane z konkretną sprawąArt. 106 ust. 1, art. 107 i 109 CPA..2.2.1.2.Ograniczenia i zabezpieczeniaOgólnym obowiązkiem prokuratorów i funkcjonariuszy policji sądowej jest przestrzeganie praw człowieka przysługujących osobie podejrzanej o popełnienie przestępstwa, jak również wszystkim innym zainteresowanym osobomArt. 198 ust. 2 CPA.. Ponadto środki przymusu służące osiągnięciu celu postępowania przygotowawczego można zastosować jedynie w przypadkach wyraźnie przewidzianych w CPA i w najmniejszym niezbędnym zakresieArt. 199 ust. 1 CPA..Funkcjonariusze policji lub prokuratorzy mogą przeprowadzać przeszukania, oględziny lub zajęcia w ramach postępowania przygotowawczego wyłącznie na podstawie nakazu sądowegoArt. 215 ust. 1 i 2 CPA.. Organ składający wniosek o wydanie nakazu musi przedłożyć materiały uzasadniające podejrzenie, że osoba fizyczna popełniła przestępstwo, że przeszukanie, oględziny lub zajęcie są konieczne oraz że istnieją stosowne przedmioty, które mają zostać zajęteArt. 108 ust. 1 rozporządzenia w sprawie postępowania karnego.. Jeżeli chodzi o nakaz, musi on zawierać między innymi imiona i nazwiska osób podejrzanych oraz określenie rodzaju przestępstwa; wskazanie miejsca, osoby lub przedmiotów, które mają zostać przeszukane, lub przedmiotów, które mają zostać zajęte; datę wystawienia oraz okres obowiązywaniaArt. 114 ust. 1 CPA w związku z art. 219 CPA.. Podobnie, jeżeli w ramach toczącego się postępowania sądowego przeszukania i zajęcia dokonywane są poza jawnym posiedzeniem sądu, należy uprzednio uzyskać nakaz sądowyArt. 113 CPA.. Osobę, której dotyczy nakaz, i jej obrońcę powiadamia się z wyprzedzeniem o przeszukaniu lub zajęciu i mogą być oni obecni podczas wykonywania nakazuArt. 121 i 122 CPA..Przy przeprowadzaniu przeszukania lub zajęcia, gdy przedmiotem przeszukania jest dysk komputerowy lub inny nośnik danych, co do zasady zajęte zostają wyłącznie same dane (skopiowane lub wydrukowane), a nie cały nośnikArt. 106 ust. 3 CPA.. Sam nośnik danych może zostać zajęty wyłącznie wówczas, gdy uznano, że wyodrębnione wydrukowanie lub skopiowanie wymaganych danych jest niemożliwe, lub gdy uznano, że nie można zrealizować celu przeszukania w inny sposóbArt. 106 ust. 3 CPA.. Osoba, której dotyczy zajęcie, musi być niezwłocznie o nim powiadomionaArt. 219 CPA w związku z art. 106 ust. 4 CPA.. CPA nie przewiduje żadnych wyjątków od tego wymogu powiadomienia.Przeszukania, oględziny i zajęcia bez nakazu mogą odbyć się jedynie w nielicznych sytuacjach. Po pierwsze, ma to miejsce w przypadku, gdy uzyskanie nakazu jest niemożliwe ze względu na pilny charakter sprawy na miejscu popełnienia przestępstwaArt. 216 ust. 3 CPA.. Następnie należy jednak niezwłocznie uzyskać nakazArt. 216 ust. 3 CPA.. Po drugie, przeszukania i oględziny bez nakazu można przeprowadzić in loco, jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została aresztowana lub zatrzymanaArt. 216 ust. 1 i 2 CPA.. Ponadto prokurator lub wyższy funkcjonariusz policji sądowej może zająć przedmiot bez nakazu, w przypadku gdy został on porzucony przez podejrzanego o popełnienie przestępstwa lub osobę trzecią bądź dobrowolnie przekazanyArt. 218 CPA. Jeżeli chodzi o dane osobowe, dotyczy to jedynie ich dobrowolnego udostępnienia przez samą zainteresowaną osobę, a nie przez administratora danych osobowych przechowującego takie dane (co wymagałoby określonej podstawy prawnej zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych). Dobrowolnie okazane przedmioty są dopuszczane jako dowód w postępowaniu sądowym wyłącznie wówczas, gdy nie ma zasadnych wątpliwości co do dobrowolnego charakteru ujawnienia, a wykazanie tego faktu należy do prokuratora. Zob. orzeczenie Sądu Najwyższego 2013Do11233 z dnia 10 marca 2016 r..Dowody pozyskane z naruszeniem CPA będą uznane za niedopuszczalneArt. 308-2 CPA.. Ponadto kodeks karny stanowi, że niezgodne z prawem przeszukanie osób lub miejsca ich zamieszkania, strzeżonego budynku, obiektu, samochodu, statku, samolotu lub zajmowanego pomieszczenia podlega karze pozbawienia wolności do lat trzechArt. 321 kodeksu karnego.. Przepis ten ma zatem zastosowanie również w przypadku zajęcia przedmiotów, takich jak urządzenia do przechowywania danych, podczas niezgodnego z prawem przeszukania.2.2.2.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji2.2.2.1.Podstawa prawnaZbieranie informacji dotyczących komunikacji reguluje specjalna ustawa - CPPA. W szczególności CPPA określa powszechny zakaz cenzurowania poczty, zakładania podsłuchu w sieciach telekomunikacyjnych, udostępniania danych potwierdzających komunikację, nagrywania lub podsłuchiwania rozmów, które nie są upubliczniane, między innymi osobami, z wyjątkiem przypadków, gdy podstawą jest CPA, CPPA lub ustawa o sądach wojskowychArt. 3 CPPA. Co do zasady ustawa o sądach wojskowych reguluje zbieranie informacji na temat personelu wojskowego i może mieć zastosowanie do osób cywilnych wyłącznie w ograniczonej liczbie przypadków (postępowanie może zostać wszczęte przed sądem wojskowym np. jeżeli personel wojskowy i osoby cywilne popełniłyby wspólnie przestępstwo lub jeżeli osoba fizyczna popełniłaby przestępstwo przeciwko wojsku, zob. art. 2 ustawy o sądach wojskowych). Przepisy ogólne regulujące przeszukanie i zajęcie są podobne do przepisów ustanowionych w CPA, zob. np. art. 146-149 i 153-156 ustawy o sądach wojskowych. Na przykład korespondencję pocztową można zbierać wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego i na podstawie nakazu sądu wojskowego. W zakresie, w jakim zbierane byłyby dane z łączności elektronicznej, zastosowanie mają ograniczenia i zabezpieczenia przewidziane w CPPA.. Termin komunikacja w rozumieniu CPPA obejmuje zarówno pocztę tradycyjną, jak i telekomunikacjęArt. 2 ust. 1 CPPA, tj. przekazywanie lub odbiór wszelkiego rodzaju dźwięków, słów, symboli lub obrazów za pomocą sieci przewodowej, bezprzewodowej, kabla światłowodowego lub innego systemu elektromagnetycznego, w tym telefonu, poczty elektronicznej, usług informacji o członkach, faksów i przywoływania drogą radiową.. W tym zakresie w CPPA rozróżnia się środki ograniczające komunikacjęArt. 2 ust. 7 i art. 3 ust. 2 CPPA. i zbieranie danych potwierdzających komunikację.Pojęcie środków ograniczających komunikację obejmuje cenzurę, tj. zbieranie treści pochodzących z poczty tradycyjnej, a także podsłuch, czyli bezpośrednie przechwytywanie (pozyskiwanie lub nagrywanie) treści przekazów telekomunikacyjnychCenzurę zdefiniowano jako otwieranie poczty bez zgody zainteresowanej strony lub zapoznawanie się z jej treścią, rejestrowanie jej lub zatrzymywanie za pomocą innych środków (art. 2 ust. 6 CPPA). Podsłuch oznacza pozyskiwanie lub rejestrowanie treści przekazów telekomunikacyjnych poprzez słuchanie dźwięków lub równoczesne czytanie słów i oglądanie symboli lub obrazów pochodzących z przekazów telekomunikacyjnych za pomocą urządzeń elektronicznych i mechanicznych bez zgody zainteresowanej strony lub zakłócanie ich przekazywania i odbioru (art. 2 ust. 7 CPPA).. Termin dane potwierdzające komunikację odnosi się do danych na temat rejestrów telekomunikacyjnych, które obejmują datę połączenia telekomunikacyjnego, czas jego rozpoczęcia i zakończenia, liczbę połączeń wychodzących i przychodzących, jak również numer abonenta drugiego rozmówcy, częstotliwość połączeń, pliki dziennika dotyczące korzystania z usług telekomunikacyjnych oraz informacje dotyczące lokalizacji (np. z wież przekaźnikowych, które odbierają sygnały)Art. 2 ust. 11 CPPA..CPPA określa ograniczenia i zabezpieczenia dotyczące zbierania obu rodzajów danych, a nieprzestrzeganie kilku z tych wymogów podlega sankcjom karnymArt. 16 i 17 CPPA. Ma to zastosowanie na przykład do zbierania danych bez nakazu, nierejestrowania, niezaprzestania zbierania danych po ustaniu sytuacji nadzwyczajnej lub nieprzekazania powiadomienia osobie, której to dotyczy..2.2.2.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji (środki ograniczające komunikację)Zbieranie treści komunikacji można stosować jedynie jako środek uzupełniający, ułatwiający prowadzenie postępowania przygotowawczego (tj. jako środek ostateczny), i należy dołożyć starań, aby zminimalizować naruszenie poufności komunikacjiArt. 3 ust. 2 CPPA.. Zgodnie z tą ogólną zasadą środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy trudno jest w inny sposób zapobiec popełnieniu przestępstwa, aresztować przestępcę lub zebrać dowodyArt. 5 ust. 1 CPPA.. Organy ścigania pozyskujące treść komunikacji muszą natychmiast zaprzestać stosowania takich środków, gdy stały dostęp nie jest już uznawany za konieczny, aby tym samym ograniczyć naruszenie prywatności komunikacji do niezbędnego minimumArt. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..Ponadto środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane jest popełnienie określonego poważnego przestępstwa wyraźnie wymienionego w CPPA, popełniane jest takie przestępstwo lub zostało ono popełnione. Są to takie przestępstwa jak powstanie, przestępstwa związane z narkotykami, przestępstwa z użyciem materiałów wybuchowych, jak również przestępstwa dotyczące bezpieczeństwa narodowego, stosunków dyplomatycznych lub baz i obiektów wojskowychArt. 5 ust. 1 CPPA.. Środek ograniczający komunikację musi być ukierunkowany na konkretne przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną lub przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną w ustalonym okresieArt. 5 ust. 2 CPPA..Nawet jeżeli wymogi te są spełnione, zbieranie danych dotyczących treści może odbywać się wyłącznie na podstawie nakazu sądowego. W szczególności prokurator może zwrócić się do sądu o wydanie zezwolenia na zbieranie danych dotyczących treści odnoszących się do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawczeArt. 6 ust. 1 CPPA.. Podobnie, funkcjonariusz policji sądowej może zwrócić się o udzielenie zezwolenia do prokuratora, który z kolei może wystąpić do sądu o wydanie nakazuArt. 6 ust. 2 CPPA.. Wniosek o wydanie nakazu musi być złożony na piśmie i zawierać określone elementy. W szczególności należy w nim określić: 1) istotne przesłanki, które uzasadniają podejrzenie, że jedno z wymienionych przestępstw jest planowane, jest popełniane lub zostało popełnione, a także wszelkie materiały pozwalające stwierdzić istnienie zasadnego podejrzenia; 2) środki ograniczające komunikację, jak również ich przedmiot, zakres, cel i okres obowiązywania; oraz 3) miejsce i sposób wykonania środkówArt. 6 ust. 4 CPPA i art. 4 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA..Jeżeli wymogi prawne są spełnione, sąd może udzielić pisemnego zezwolenia na zastosowanie środków ograniczających komunikację w odniesieniu do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawczeArt. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 8 CPPA.. W nakazie tym określa się rodzaje środków, a także ich przedmiot, zakres, okres obowiązywania oraz miejsce i sposób wykonaniaArt. 6 ust. 6 CPPA..Środki ograniczające komunikację można stosować jedynie przez okres dwóch miesięcyArt. 6 ust. 7 CPPA.. Jeżeli cel środków zostanie osiągnięty wcześniej w tym okresie, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania. Natomiast jeżeli wymagane warunki są nadal spełnione, wniosek o przedłużenie okresu obowiązywania środków ograniczających komunikację można złożyć w terminie dwóch miesięcy. Wniosek taki musi obejmować materiały wskazujące na zasadność przedłużenia obowiązywania środkówArt. 6 ust. 7 CPPA.. Okres przedłużenia nie może przekroczyć łącznie jednego roku lub trzech lat w przypadku niektórych szczególnie poważnych przestępstw (np. przestępstw związanych z rewolucją, agresją zewnętrzną, bezpieczeństwem narodowym itp.)Art. 6 ust. 8 CPPA..Organy ścigania mogą nakazać operatorom sieci komunikacyjnych udzielenie pomocy, przedstawiając im pisemne zezwolenie sąduArt. 9 ust. 2 CPPA.. Operatorzy sieci komunikacyjnych są zobowiązani do współpracy i zachowania otrzymanego zezwolenia w swojej dokumentacjiArt. 15-2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.. Mogą oni odmówić współpracy, jeżeli informacje na temat osoby, której dotyczy nakaz, wskazane w pisemnym zezwoleniu sądu (np. numer telefonu tej osoby) są niepoprawne. Ponadto w żadnym wypadku nie mogą oni ujawniać haseł używanych do celów korzystania z usług telekomunikacyjnychArt. 9 ust. 4 CPPA..Każda osoba wykonująca środki ograniczające komunikację lub zobowiązana do współpracy musi prowadzić dokumentację określającą cele tych środków, sposób i termin ich wykonania oraz objęte nimi treściArt. 9 ust. 3 CPPA.. Organy ścigania stosujące środki ograniczające komunikację również muszą prowadzić dokumentację, w której odnotowują szczegółowe informacje i osiągnięte wynikiArt. 18 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA.. Funkcjonariusze policji sądowej muszą udostępnić te informacje prokuratorowi w formie sprawozdania po zamknięciu postępowania przygotowawczegoArt. 18 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..Jeżeli prokurator wniesie akt oskarżenia w sprawie, w której zastosowano środki ograniczające komunikację, lub wyda decyzję o odmowie oskarżenia lub aresztowania danej osoby (tj. nie tylko zawieszenie ścigania karnego), musi powiadomić osobę, wobec której zastosowano środki ograniczające komunikację, o fakcie wykonania środków ograniczających komunikację, o organie wykonującym oraz o okresie wykonania. Powiadomienie takie musi być dostarczone na piśmie w terminie 30 dni od wydania decyzjiArt. 9-2 ust. 1 CPPA.. Powiadomienie można odroczyć, jeżeli mogłoby poważnie zagrozić bezpieczeństwu narodowemu lub zakłócić bezpieczeństwo publiczne i porządek publiczny lub gdyby mogło spowodować istotną szkodę dla życia i integralności cielesnej innych osóbArt. 9-2 ust. 4 CPPA.. W przypadku gdy prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej zamierza odroczyć powiadomienie, musi uzyskać zgodę szefa prokuratury okręgowejArt. 9-2 ust. 5 CPPA.. Po ustaniu podstaw do odroczenia powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni od tego momentuArt. 9-2 ust. 6 CPPA..CPPA określa również szczegółową procedurę zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych. W szczególności organy ścigania mogą pozyskiwać treść komunikacji w przypadku bezpośredniego zagrożenia planowaniem lub popełnieniem przestępstwa w ramach przestępczości zorganizowanej lub innego poważnego przestępstwa, które może bezpośrednio spowodować śmierć lub poważny uszczerbek na zdrowiu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury (opisanej powyżej)Art. 8 ust. 1 CPPA.. W takiej sytuacji nadzwyczajnej funkcjonariusz policji lub prokurator może zastosować środki ograniczające komunikację bez uprzedniego zezwolenia sądu, ale musi wystąpić o takie zezwolenie niezwłocznie po wykonaniu tych środków. Jeżeli organ ścigania nie otrzyma zezwolenia sądu w ciągu 36 godzin od chwili wykonania środków nadzwyczajnych, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania, po czym zazwyczaj następuje zniszczenie zebranych informacjiArt. 8 ust. 2 CPPA.. Funkcjonariusze policji prowadzący nadzór nadzwyczajny wykonują go pod kontrolą prokuratora lub - w przypadku gdy otrzymanie poleceń od prokuratora z wyprzedzeniem jest niemożliwe ze względu na konieczność podjęcia natychmiastowego działania - policja musi uzyskać zgodę prokuratora niezwłocznie po rozpoczęciu czynnościArt. 8 ust. 3 CPPA i art. 16 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. Przepisy dotyczące powiadomienia osoby fizycznej opisane powyżej mają zastosowanie także do zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych.Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej, przy czym organ zajmujący się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 4 CPPA.. Do wniosku do sądu o wydanie zezwolenia na zastosowanie środków nadzwyczajnych musi być dołączony dokument, w którym wskazano niezbędne środki ograniczające komunikację, objęte nimi treści, osobę, której dotyczą, zakres, okres obowiązywania, miejsce wykonania, metodę oraz wyjaśnienie, w jaki sposób odnośne środki ograniczające komunikację spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 CPPATj., że istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane lub popełniane są określone poważne przestępstwa, lub że zostały one popełnione, a zapobiegnięcie popełnieniu przestępstwa, aresztowanie przestępcy lub zebranie dowodów jest niewykonalne w inny sposób., wraz z dokumentami potwierdzającymi.W przypadkach gdy środki nadzwyczajne są wykonywane w krótkim czasie, co wyklucza otrzymanie zezwolenia sądu (np. gdy osoba podejrzana zostaje zatrzymana bezpośrednio po rozpoczęciu przechwytywania treści, które w związku z tym ustaje), szef prokuratury właściwej powiadamia sąd właściwy o zastosowaniu środka nadzwyczajnegoArt. 8 ust. 5 CPPA.. W powiadomieniu należy określić cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób zbierania, a także podstawy niezłożenia wniosku o wydanie zezwolenia przez sądArt. 8 ust. 6-7 CPPA.. Powiadomienie to umożliwia sądowi, który je otrzymał, zbadanie legalności zbierania treści i musi zostać wprowadzone do rejestru powiadomień o zastosowaniu środków nadzwyczajnych.Zgodnie z ogólnym wymogiem treść komunikacji pozyskaną w wyniku zastosowania środków ograniczających komunikację na podstawie CPPA można wykorzystać wyłącznie na potrzeby prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie konkretnych przestępstw wymienionych powyżej, ścigania ich lub zapobiegania im, w postępowaniach dyscyplinarnych dotyczących tych samych przestępstw, w celu dochodzenia roszczeń odszkodowawczych zgłoszonych przez stronę komunikacji lub gdy jest to dozwolone na mocy innych przepisówArt. 12 CPPA..Szczególne zabezpieczenia mają zastosowanie w przypadku zbierania informacji telekomunikacyjnych przesyłanych przez internetArt. 12-2 CPPA.. Informacje takie można wykorzystać jedynie do prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie poważnych przestępstw wymienionych w art. 5 ust. 1 CPPA. Aby zatrzymać informacje, należy uzyskać zgodę sądu, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikacjęProkurator lub policjant wykonujący środki ograniczające komunikację musi w ciągu 14 dni od zakończenia stosowania środków wybrać przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymane, i wystąpić do sądu o zezwolenie (funkcjonariusz policji składa wniosek do prokuratora, który następnie składa wniosek do sądu), zob. art. 12-2 ust. 1 i 2 CPPA.. Wniosek o zatrzymanie danych musi zawierać informacje na temat środków ograniczających komunikację, podsumowanie wyników zastosowania tych środków, powody zatrzymania (wraz z materiałami potwierdzającymi) oraz przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymaneArt. 12-2 ust. 3 CPPA.. W przypadku braku takiego wniosku pozyskane informacje telekomunikacyjne muszą zostać usunięte w terminie 14 dni od zakończenia stosowania środków ograniczających komunikacjęArt. 12-2 ust. 5 CPPA.. Jeżeli wniosek został odrzucony, informacje telekomunikacyjne muszą zostać zniszczone w ciągu siedmiu dniArt. 12-2 ust. 5 CPPA.. W przypadku usunięcia informacji telekomunikacyjnych w terminie siedmiu dni należy złożyć sprawozdanie w sądzie, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikację, podając powody usunięcia, jak również jego szczegóły i termin.Mówiąc ogólnie, jeżeli informacje zostały pozyskane nielegalnie za pomocą środków ograniczających komunikację, nie zostaną dopuszczone jako dowód w postępowaniu sądowym lub postępowaniu dyscyplinarnymArt. 4 CPPA.. Ponadto w CPPA ustanowiono zakaz ujawniania informacji poufnych pozyskanych w trakcie wdrażania środków ograniczających komunikację oraz wykorzystywania zdobytych informacji w celu zaszkodzenia reputacji osób podlegających tym środkom obowiązujący wszystkie osoby korzystające z tych środkówArt. 11 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..2.2.2.3.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania metadanychNa podstawie CPPA organy ścigania mogą zwracać się do operatorów telekomunikacyjnych o udostępnienie danych potwierdzających komunikację, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego lub wykonania wyrokuArt. 13 ust. 1 CPPA.. W przeciwieństwie do zbierania danych dotyczących treści możliwość zbierania danych potwierdzających komunikację nie ogranicza się do konkretnych przestępstw. Podobnie jak w przypadku danych dotyczących treści zbieranie danych potwierdzających komunikację wymaga jednak uzyskania uprzedniego pisemnego zezwolenia sądu, z zastrzeżeniem tych samych warunków, które opisano wcześniejArt. 13 i 6 CPPA.. Jeżeli ze względu na pilny charakter sprawy niemożliwe jest uzyskanie zezwolenia sądu, dane potwierdzające komunikację można zbierać bez nakazu, w którym to przypadku zezwolenie należy uzyskać niezwłocznie po złożeniu wniosku o udostępnienie danych i przekazać je dostawcy usług telekomunikacyjnychArt. 13 ust. 2 CPPA. Tak jak w przypadku pilnych środków ograniczających komunikację konieczne jest sporządzenie dokumentu określającego szczegółowe informacje o sprawie (osoba podejrzana, środki, które mają zostać zastosowane, podejrzewane przestępstwo, jak również pilny charakter sprawy). Zob. art. 37 ust. 5 dekretu wykonawczego do CPPA.. W razie nieuzyskania zezwolenia w późniejszym terminie zebrane informacje muszą zostać zniszczoneArt. 13 ust. 3 CPPA..Prokuratorzy, funkcjonariusze policji sądowej i sądy muszą prowadzić rejestr wniosków o udostępnienie danych potwierdzających komunikacjęArt. 13 ust. 5 i 6 CPPA.. Ponadto dostawcy usług telekomunikacyjnych muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z ujawniania danych potwierdzających komunikację oraz przechowywać związaną z nimi dokumentację przez siedem lat od dnia, w którym dane zostały ujawnioneArt. 13 ust. 7 CPPA..Osoby fizyczne są co do zasady powiadamiane o fakcie, że zebrano dane potwierdzające komunikacjęZob. art. 13-3 ust. 7 w związku z art. 9-2 CPPA.. Termin dokonania takiego powiadomienia zależy od okoliczności postępowania przygotowawczegoArt. 13-3 ust. 1 CPPA.. Po wydaniu postanowienia o wniesieniu aktu oskarżenia lub zaniechaniu ścigania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni. Natomiast w sytuacji zawieszenia postępowania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od wydania takiego postanowienia. W każdym razie powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od zebrania informacji.Powiadomienie można odroczyć wyłącznie w przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że może ono 1) zagrażać bezpieczeństwu narodowemu oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, 2) spowodować śmierć lub uszczerbek na zdrowiu, 3) utrudnić rzetelne postępowanie sądowe (np. prowadząc do zniszczenia dowodów lub grożenia świadkom) lub 4) zniesławić osobę podejrzaną, poszkodowanych lub inne osoby związane ze sprawą lub naruszyć ich prywatnośćArt. 13-3 ust. 2 CPPA.. Powiadomienie na podstawie jednej z wyżej wymienionych przyczyn wymaga zezwolenia dyrektora właściwej prokuratury okręgowejArt. 13-3 ust. 3 CPPA.. Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczeniaArt. 13-3 ust. 4 CPPA..Powiadomione osoby mogą złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub funkcjonariusza policji sądowej dotyczący przyczyn zbierania danych potwierdzających komunikacjęArt. 13-3 ust. 5 CPPA.. Wówczas prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej musi przedstawić uzasadnienie na piśmie w terminie 30 dni od otrzymania wniosku, chyba że ma zastosowanie jedna z wyżej wymienionych przyczyn (wyjątki odroczenia powiadomienia)Art. 13-3 ust. 6 CPPA..2.2.3.Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnychW art. 83 ust. 3 TBA dopuszczono możliwość dobrowolnego zastosowania się przez operatorów telekomunikacyjnych do wniosku (złożonego w związku z procesem sądowym w postępowaniu karnym, postępowaniem przygotowawczym lub w celu wykonania wyroku) sądu, prokuratora lub szefa organu ścigania prowadzącej o ujawnienie danych dotyczących komunikacji. W kontekście TBA dane dotyczące komunikacji obejmują imię i nazwisko, numer rejestracyjny mieszkańca, adres i numer telefonu użytkowników, terminy rozpoczęcia lub zakończenia abonamentu, jak również kody identyfikacyjne użytkowników (tj. kody używane do identyfikacji prawowitego użytkownika systemów komputerowych lub sieci komunikacyjnych)Art. 83 ust. 3 TBA.. Do celów TBA za użytkowników uważa się wyłącznie osoby fizyczne, które bezpośrednio korzystają z usług koreańskiego dostawcy telekomunikacyjnegoArt. 2 ust. 9 TBA.. W związku z tym sytuacje, w których osoby fizyczne z UE, których dane zostały przekazane do Republiki Korei, zostałyby uznane za użytkowników na podstawie TBA, będą prawdopodobnie bardzo ograniczone, ponieważ osoby te zazwyczaj nie zawarłyby bezpośredniej umowy z koreańskim operatorem telekomunikacyjnym.Wnioski o uzyskanie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA muszą być składane na piśmie i muszą zawierać uzasadnienie wniosku oraz wskazanie związku z danym użytkownikiem i zakresu danych objętych wnioskiemArt. 83 ust. 4 TBA.. Jeżeli dostarczenie pisemnego wniosku nie jest możliwe ze względu na pilny charakter sprawy, wniosek takie należy dostarczyć niezwłocznie po ustaniu przyczyny tego pilnego charakteruArt. 83 ust. 4 TBA.. Operatorzy telekomunikacyjni, którzy stosują się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, muszą zatrzymać ewidencję zawierającą rejestry wskazujące, że dane dotyczące komunikacji zostały udostępnione, jak również powiązane materiały, takie jak pisemny wniosekArt. 83 ust. 5 TBA.. Ponadto operatorzy telekomunikacyjni muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z przekazywania danych dotyczących komunikacjiArt. 83 ust. 6 TBA..Operatorzy telekomunikacyjni nie mają obowiązku stosowania się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA. Przedsiębiorca musi zatem ocenić każdy wniosek w świetle obowiązujących wymogów ochrony danych na mocy PIPA. W szczególności operator telekomunikacyjny musi wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciejArt. 18 ust. 2 PIPA.. Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotycząZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii)..W 2016 r. Sąd Najwyższy potwierdził, że dobrowolne przekazywanie danych dotyczących komunikacji przez operatorów telekomunikacyjnych bez nakazu na podstawie TBA samo w sobie nie narusza prawa użytkownika usługi telekomunikacyjnej do prywatności informacji. Jednocześnie Sąd Najwyższy wyjaśnił, że takie naruszenie miałoby miejsce, gdyby było zupełnie oczywiste, że agencja występująca z wnioskiem nadużyła swoich uprawnień, aby złożyć wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, naruszając w ten sposób interesy osoby, której te dane dotyczą, lub strony trzeciejOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 2012Da105482 z dnia 10 marca 2016 r.. Ogólnie rzecz ujmując, każdy wniosek o dobrowolne ujawnienie informacji złożony przez organ ścigania musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z koreańskiej konstytucji (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2).2.3.NadzórNadzór nad organami ścigania sprawowany jest za pomocą różnych mechanizmów stosowanych zarówno wewnętrznie, jak i przez organy zewnętrzne.2.3.1.Kontrolowanie własnej działalnościZgodnie z ustawą o audycie w sektorze publicznym organy publiczne zachęca się do powołania wewnętrznego organu ds. kontrolowania własnej działalności, którego zadaniem jest m.in. przeprowadzanie kontroli legalnościArt. 3 i 5 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Szefowie takich organów audytowych muszą mieć zagwarantowaną niezależność w możliwie największym zakresieArt. 7 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W szczególności są oni powoływani spoza danego organu (np. byli sędziowie, profesorowie) na okres od dwóch do pięciu lat i mogą zostać odwołani wyłącznie z uzasadnionych powodów (np. gdy nie są w stanie wykonywać swoich obowiązków ze względu na stan psychiczny lub fizyczny lub gdy podlegają środkom dyscyplinarnym)Art. 8-11 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Podobnie audytorzy są powoływani na podstawie szczegółowych warunków określonych w ustawieArt. 16 i nast. ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Sprawozdania z audytu mogą zawierać zalecenia lub wnioski o odszkodowanie lub dokonanie korekty, jak również nagany i zalecenia lub wnioski o zastosowanie środków dyscyplinarnychArt. 23 ust. 2 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W terminie 60 dni od zakończenia audytu są one przekazywane szefowi organu publicznego objętego audytem, a także Komisji Kontroli i Audytu (zob. pkt 2.3.2)Art. 23 ust. 1 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Organ, którego dotyczy sprawozdanie, musi wdrożyć wymagane środki i przedstawić wyniki Komisji Kontroli i AudytuArt. 23 ust. 3 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Ponadto wyniki audytu są zazwyczaj udostępniane społeczeństwuArt. 26 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Odmowa kontrolowania własnej działalności lub jego utrudnianie podlega administracyjnym karom pieniężnymArt. 41 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W obszarze ścigania przestępstw, aby zapewnić zgodność z wyżej wymienionymi przepisami, Agencja Policji Krajowej prowadzi system Inspektora Generalnego służący do przeprowadzania audytów wewnętrznych, w tym w odniesieniu do ewentualnych naruszeń praw człowiekaZob. w szczególności jednostki podlegające dyrektorowi generalnemu ds. audytu i kontroli: https://www.police.go.kr/eng/knpa/org/org01.jsp.2.3.2.Komisja Kontroli i AudytuKomisja Kontroli i Audytu (zwana dalej BAI, od ang. Board of Audit and Inspection) może przeprowadzać kontrole działań organów publicznych i na podstawie takich kontroli wydawać zalecenia, wnosić o zastosowanie środków dyscyplinarnych lub złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwaArt. 24 i art. 31-35 ustawy o Komisji Kontroli i Audytu (zwanej dalej ustawą o BAI).. BAI została ustanowiona przy prezydencie Republiki Korei, ale zachowuje niezależny status w odniesieniu do swoich obowiązkówArt. 2 ust. 1 ustawy o BAI.. Ponadto w ustawie ustanawiającej BAI wymaga się, aby komisja ta uzyskała jak największą niezależność w zakresie powoływania, odwoływania i organizacji swoich pracowników, jak również opracowywania swojego budżetuArt. 2 ust. 2 ustawy o BAI.. Przewodniczący BAI jest powoływany przez prezydenta za zgodą Zgromadzenia NarodowegoArt. 4 ust. 1 ustawy o BAI.. Sześciu pozostałych komisarzy jest powoływanych przez prezydenta na czteroletnią kadencję na podstawie rekomendacji przewodniczącegoArt. 5 ust. 1 i art. 6 ustawy o BAI.. Komisarze (w tym przewodniczący) muszą dysponować określonymi kwalifikacjami wymienionymi w ustawieNa przykład co najmniej dziesięcioletni staż pracy w charakterze sędziego, prokuratora lub radcy prawnego, co najmniej ośmioletni staż pracy w charakterze funkcjonariusza państwowego, profesora lub pracownika na wyższym stanowisku na uniwersytecie, co najmniej dziesięcioletni staż pracy w spółce notowanej na giełdzie lub instytucji z udziałem skarbu państwa (w tym co najmniej pięcioletni staż pracy na stanowisku kierowniczym), zob. art. 7 ustawy o BAI. i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku impeachmentu, skazania na karę pozbawienia wolności lub niezdolności do wykonywania obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznejArt. 8 ustawy o BAI.. Ponadto komisarze mają zakaz uczestniczenia w działalności politycznej oraz jednoczesnego pełnienia funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, agencjach administracyjnych, organizacjach podlegających audytowi i kontroli BAI lub zajmowania innych urzędów lub stanowisk, za które otrzymują wynagrodzenieArt. 9 ustawy o BAI..BAI przeprowadza corocznie audyt ogólny, ale może również przeprowadzać audyty specjalne w sprawach będących przedmiotem szczególnego zainteresowania. Podczas przeprowadzania kontroli BAI może zażądać przedłożenia dokumentów i wezwać osoby fizyczne do stawiennictwaZob. np. art. 27 ustawy o BAI.. W ramach audytu BAI bada dochody i wydatki państwa, ale także sprawuje ogólny nadzór nad wypełnianiem obowiązków przez organy publiczne i urzędników publicznych w celu usprawnienia funkcjonowania administracji publicznejArt. 20 i 24 ustawy o BAI.. Sprawowany przez nią nadzór wykracza zatem poza aspekty budżetowe i obejmuje również kontrolę zgodności z prawem.2.3.3.Zgromadzenie NarodoweZgromadzenie Narodowe może przeprowadzać śledztwa i kontrole dotyczące organów publicznychArt. 128 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym oraz art. 2, 3 i 15 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Obejmuje to coroczne kontrole działalności rządu ogółem, jak również śledztwa w konkretnych sprawach.. W trakcie śledztwa lub kontroli Zgromadzenie Narodowe może zażądać ujawnienia dokumentów i wezwać świadkówArt. 10 ust. 1 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Zob. także art. 128 i 129 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.. Każdy, kto dopuści się krzywoprzysięstwa w czasie śledztwa prowadzonego przez Zgromadzenie Narodowe, podlega sankcjom karnym (kara pozbawienia wolności do lat dziesięciu)Art. 14 ustawy o składaniu zeznań, wydawaniu opinii itp. przed Zgromadzeniem Narodowym.. Przebieg i wyniki kontroli mogą być udostępniane publicznieArt. 12-2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od odnośnego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznychArt. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wynikuArt. 16 ust. 3 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej..2.3.4.Komisja Ochrony Danych OsobowychKomisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej PIPC) sprawuje nadzór nad przetwarzaniem danych osobowych przez organy ścigania zgodnie z PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, w tym przepisów ustanowionych w ustawach szczegółowych regulujących zbieranie (elektronicznych) materiałów dowodowych do celów ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2). Biorąc pod uwagę wymogi przewidziane w art. 3 ust. 1 PIPA dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego zbierania danych osobowych, każde takie naruszenie stanowi także naruszenie PIPA, co pozwala PIPC na przeprowadzenie dochodzenia i podjęcie działań naprawczychZob. zawiadomienie PIPC nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych..Wykonując swoją funkcję nadzorczą, PIPC ma dostęp do wszystkich istotnych informacjiArt. 63 PIPA.. PIPC może wydać zalecenia dla organu ścigania w celu zwiększenia poziomu ochrony danych osobowych w ramach prowadzonych przez niego czynności przetwarzania, nakazać podjęcie działań naprawczych (np. zawieszenie przetwarzania danych lub wprowadzenie środków niezbędnych do zapewnienia ochrony danych osobowych) lub zalecić organowi zastosowanie środków dyscyplinarnychArt. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA.. Ponadto przewidziano sankcje karne za niektóre naruszenia PIPA, takie jak bezprawne wykorzystywanie lub ujawnianie danych osobowych stronom trzecim lub niezgodne z prawem przetwarzanie informacji szczególnie chronionychArt. 70-74 PIPA.. W tym kontekście PIPC może przekazać sprawę do właściwego organu ścigania (w tym prokuratury)Art. 65 ust. 1 PIPA..2.3.5.Krajowa Komisja Praw CzłowiekaKrajowa Komisja Praw Człowieka (zwana dalej NHRC, od ang. National Human Rights Commission) - niezależny organ, którego zadaniem jest ochrona i promowanie praw podstawowychArt. 1 ustawy o Krajowej Komisji Praw Człowieka (zwanej dalej ustawą o NHRC). - jest uprawniona do badania i usuwania naruszeń określonych w art. 10-22 konstytucji, dotyczących między innymi prawa do prywatności i prawa do prywatności korespondencji. W skład NHRC wchodzi 11 komisarzy powołanych na podstawie nominacji: Zgromadzenia Narodowego (czterech), prezydenta (czterech) oraz prezesa Sądu Najwyższego (trzech)Art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o NHRC.. Aby zostać powołanym, komisarz musi: 1) przepracować co najmniej dziesięć lat na uniwersytecie lub w autoryzowanym instytucie badawczym na stanowisku co najmniej profesora nadzwyczajnego; 2) przez co najmniej dziesięć lat wykonywać zawód sędziego, prokuratora lub radcy prawnego; 3) przez co najmniej dziesięć lat angażować się w działalność na rzecz praw człowieka (np. w organizacji nienastawionej na zysk, organizacji pozarządowej lub organizacji międzynarodowej); lub 4) otrzymać rekomendację od grup społeczeństwa obywatelskiegoArt. 5 ust. 3 ustawy o NHRC.. Przewodniczącego powołuje prezydent spośród komisarzy, a następnie wymagane jest zatwierdzenie przez Zgromadzenie NarodoweArt. 5 ust. 5 ustawy o NHRC.. Komisarze (w tym przewodniczący) są powoływani na odnawialną trzyletnią kadencję i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku skazania na karę pozbawienia wolności lub gdy nie są w stanie dłużej wykonywać swoich obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznej (w takim przypadku dwie trzecie komisarzy musi wyrazić zgodę na odwołanie)Art. 7 ust. 1 i art. 8 ustawy o NHRC.. Komisarze NHRC nie mogą pełnić jednocześnie funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, radach samorządu terytorialnego ani w żadnych organach administracji państwowej lub samorządowej (jako urzędnicy publiczni)Art. 10 ustawy o NHRC..NHRC może wszcząć dochodzenie z urzędu lub na wniosek osoby fizycznej. W ramach prowadzonego dochodzenia NHRC może zażądać przedłożenia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznańArt. 36 ustawy o NHRC. Zgodnie z art. 36 ust. 7 ustawy można odmówić przedłożenia materiałów lub przedmiotów, jeżeli naruszałoby to tajemnicę państwową, co mogłoby mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne albo stanowiłoby poważną przeszkodę w prowadzeniu postępowania przygotowawczego lub sądowego. W takich przypadkach Komisja może w razie konieczności zażądać od szefa właściwej agencji (który musi działać w dobrej wierze) dalszych informacji, aby umożliwić sprawdzenie, czy odmowa udzielenia informacji jest uzasadniona.. Po przeprowadzeniu dochodzenia NHRC może wydawać zalecenia dotyczące poprawy lub skorygowania określonych polityk i praktyk, które to zalecenia może podać do wiadomości publicznejArt. 25 ust. 1 ustawy o NHRC.. Organy publiczne mają obowiązek powiadomić NHRC o planie wdrożenia takich zaleceń w terminie 90 dni od ich otrzymaniaArt. 25 ust. 3 ustawy o NHRC.. Ponadto w przypadku niewdrożenia zaleceń odnośny organ musi poinformować o tym komisjęArt. 25 ust. 4 ustawy o NHRC.. NHRC może z kolei ujawnić takie zaniechanie Zgromadzeniu Narodowemu lub podać je do wiadomości publicznej. Organy publiczne co do zasady stosują się do zaleceń NHRC i mają ku temu silną motywację, ponieważ wdrożenie zaleceń jest przedmiotem oceny w ramach ogólnej oceny dokonywanej przez Biuro Koordynacji Polityki Rządu podlegające kancelarii premiera.2.4.Indywidualne dochodzenie roszczeń2.4.1.Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPAZgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych przez organy ścigania, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanie. Wniosek o dostęp można złożyć bezpośrednio do właściwego organu lub pośrednio, za pośrednictwem PIPCArt. 35 ust. 2 PIPA.. Właściwy organ może ograniczyć dostęp lub odmówić dostępu wyłącznie wówczas, gdy przewiduje tak prawo, jeżeli dostęp mógłby spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej lub prawdopodobnie doprowadziłby do nieuzasadnionego naruszenia prawa do użytkowania nieruchomości i innych interesów innej osoby (tj. gdy interesy innej osoby przeważałyby nad interesami osoby składającej wniosek)Art. 35 ust. 4 PIPA.. W przypadku odmowy dostępu należy poinformować osobę fizyczną o przyczynach odmowy oraz o sposobie odwołania sięArt. 42 ust. 2 dekretu wykonawczego do PIPA.. Podobnie wniosek o korektę lub usunięcie danych może zostać odrzucony, jeżeli przewidziano tak w innych przepisach, i wówczas osoba fizyczna musi otrzymać informacje o przyczynach odmowy i możliwości odwołania sięArt. 36 ust. 1-2 PIPA i art. 43 ust. 3 dekretu wykonawczego do PIPA..Jeśli chodzi o dochodzenie roszczeń, osoby fizyczne mogą wnieść skargę do PIPC między innymi za pośrednictwem centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i BezpieczeństwaArt. 62 PIPA.. Ponadto osoba fizyczna może prowadzić mediacje za pośrednictwem Komisji ds. Mediacji w Sporach Dotyczących Danych OsobowychArt. 40-50 PIPA i od art. 48-2 do 57 dekretu wykonawczego do PIPA.. Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych (pkt 2.2), jak i naruszeń przepisów PIPA. Ponadto na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym osoby fizyczne mogą odwołać się od decyzji lub wnieść skargę na bezczynność PIPC (zob. pkt 2.4.3).2.4.2.Skarga do Krajowej Komisji Praw CzłowiekaNHRC rozpatruje skargi osób fizycznych (zarówno Koreańczyków, jak i cudzoziemców) dotyczące naruszeń praw człowieka przez organy publiczneChociaż art. 4 ustawy o NHRC odnosi się do obywateli i cudzoziemców zamieszkałych na terytorium Republiki Korei, termin zamieszkały odzwierciedla raczej pojęcie jurysdykcji niż terytorium. Dlatego też, jeśli podstawowe prawa osoby fizycznej spoza Korei są naruszane przez instytucje krajowe w Korei, osoba ta może wnieść skargę do NHRC. Zob. np. odpowiednie pytanie na stronie internetowej NHRC zawierającej odpowiedzi na często zadawane pytania, dostępnej pod adresem: https://www.humanrights.go.kr/site/program/board/basicboard/list?boardtypeid=7025&menuid=002004005001&pagesize=10&currentpage=2. Będzie to miało miejsce w przypadku, gdy dane osobowe cudzoziemca przekazane do Korei są bezprawnie udostępniane koreańskim organom publicznym.. Składanie skarg do NHRC przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogamiSkarga musi co do zasady zostać złożona w ciągu jednego roku od naruszenia, ale NHRC może wciąż podjąć decyzję o rozpatrzeniu skargi złożonej po tym okresie, o ile nie upłynął termin przedawnienia wynikający z przepisów prawa karnego lub cywilnego (art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy o NHRC).. W rezultacie NHRC rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności. W kontekście zbierania danych osobowych do celów ścigania przestępstw osoba fizyczna nie musiałaby zatem wykazywać, że koreańskie organy publiczne faktycznie uzyskały dostęp do jej danych osobowych, aby skarga była dopuszczalna przed NHRC. Osoba fizyczna może również wnieść o rozstrzygniecie skargi w drodze mediacjiArt. 42 i nast. ustawy o NHRC..W celu zbadania skargi NHRC może wykorzystać swoje uprawnienia dochodzeniowe, w tym zażądać przedstawienia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznańArt. 36 i 37 ustawy o NHRC.. Jeżeli dochodzenie wykaże, że doszło do naruszenia odpowiednich przepisów, NHRC może zalecić wprowadzenie środków zaradczych lub skorygowanie bądź ulepszenie wszelkich stosownych ustaw, instytucji, polityk lub praktykArt. 44 ustawy o NHRC.. Zaproponowane środki zaradcze mogą obejmować mediację, zaprzestanie naruszania praw człowieka, odszkodowanie i środki zapobiegające ponownemu wystąpieniu takich samych lub podobnych naruszeńArt. 42 ust. 4 ustawy o NHRC.. W przypadku bezprawnego zbierania informacji osobowych na podstawie obowiązujących przepisów środki zaradcze obejmują usunięcie zebranych danych osobowych. Jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że naruszenie ma charakter ciągły, oraz istnieje prawdopodobieństwo, że niepodjęcie działań spowoduje trudne do naprawienia szkody, NHRC może przyjąć środki naprawcze w trybie pilnymArt. 48 ustawy o NHRC..Chociaż NHRC nie ma uprawnień do nakazania usunięcia naruszeń, jej decyzje (np. decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie skargi)Na przykład jeżeli NHRC wyjątkowo nie jest w stanie przeprowadzić kontroli określonych materiałów lub obiektów, są one związane z tajemnicami państwowymi, które mogą mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne, lub jeżeli kontrola stanowiłaby poważną przeszkodę dla postępowania przygotowawczego lub toczącego się procesu (zob. przypis 166) i jeżeli uniemożliwia to NHRC przeprowadzenie dochodzenia niezbędnego do oceny zasadności otrzymanego wniosku, NHRC informuje daną osobę fizyczną o przyczynach odrzucenia skargi, zgodnie z art. 39 ustawy o NHRC. W takim przypadku osoba ta może odwołać się od decyzji NHRC na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. i zalecenia mogą zostać zaskarżone przed sądami koreańskimi na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym (zob. pkt 2.4.3 poniżej)Zob. np. orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2007Nu27259 z dnia 18 kwietnia 2008 r., potwierdzone orzeczeniem Sądu Najwyższego nr 2008Du7854 z dnia 9 października 2008 r.; orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2017Nu69382 z 2 lutego 2018 r.. Ponadto jeżeli z ustaleń NHRC wynika, że organ publiczny zebrał dane osobowe bezprawnie, osoba fizyczna może korzystać przed sądami koreańskimi z dalszych środków dochodzenia roszczeń wobec tego organu publicznego, np. kwestionując zbieranie danych na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym, składając skargę konstytucyjną na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym lub ubiegając się o odszkodowanie za szkody na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa (zob. pkt 2.4.3 poniżej).2.4.3.Dochodzenie roszczeń na drodze sądowejOsoby fizyczne mogą powoływać się na ograniczenia i zabezpieczenia opisane w poprzednich punktach, aby dochodzić roszczeń przed sądami koreańskimi za pośrednictwem różnych metod.Po pierwsze, zgodnie z ustawą o postępowaniu karnym dana osoba fizyczna i jej pełnomocnik mogą być obecni przy wykonywaniu nakazu przeszukania lub zajęcia, a zatem mogą również wnieść sprzeciw w czasie wykonywania nakazuArt. 121 i 219 CPA.. Ponadto w CPA przewidziano mechanizm tzw. quasi-skargi, który umożliwia osobom fizycznym złożenie do sądu właściwego wniosku o unieważnienie lub zmianę decyzji podjętej przez prokuratora lub policjanta w sprawie zajęciaArt. 417 CPA w związku z art. 414 ust. 2 CPA. Zob. również orzeczenie Sądu Najwyższego nr 97Mo66 z dnia 29 września 1997 r.. Umożliwia to osobom fizycznym zakwestionowanie środków zastosowanych w celu wykonania nakazu zajęcia.Ponadto osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie przed sądami koreańskimi. Na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa osoby fizyczne mogą ubiegać się o odszkodowanie za szkody wyrządzone przez urzędników publicznych wykonujących swoje oficjalne obowiązki z naruszeniem prawaArt. 2 ust. 1 ustawy o odszkodowaniach od państwa.. Powództwo na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa można wnieść do wyspecjalizowanej rady ds. odszkodowań lub bezpośrednio do koreańskich sądówArt. 9 i 12 ustawy o odszkodowaniach od państwa. W ustawie ustanawia się rady okręgowe (którym przewodniczy zastępca prokuratora odpowiedniej prokuratury), radę centralną (której przewodniczy wiceminister sprawiedliwości) i radę specjalną (której przewodniczy wiceminister obrony narodowej, odpowiedzialną za odszkodowania za szkody wyrządzone przez personel wojskowy lub cywilnych pracowników wojska). Powództwa o odszkodowanie są z zasady rozpatrywane przez rady okręgowe, które w określonych okolicznościach mogą przekazywać sprawy do rady centralnej lub specjalnej, np. jeśli dochodzone odszkodowanie przekracza określoną kwotę lub gdy osoba fizyczna wnioskuje o ponowne rozpatrzenie sprawy. Członków wszystkich rad powołuje minister sprawiedliwości (np. spośród urzędników publicznych Ministerstwa Sprawiedliwości, urzędników sądowych, prawników i osób posiadających wiedzę fachową w dziedzinie odszkodowań od państwa) i członkowie ci podlegają przepisom szczególnym dotyczącym konfliktu interesów (zob. art. 7 dekretu wykonawczego do ustawy o odszkodowaniach od państwa).. Jeśli poszkodowany jest cudzoziemcem, ustawa o odszkodowaniach od państwa ma zastosowanie, o ile kraj pochodzenia tej osoby również zapewnia prawo do odszkodowania obywatelom koreańskimArt. 7 ustawy o odszkodowaniach od państwa.. Zgodnie z orzecznictwem warunek ten jest spełniony, jeśli wymogi dotyczące ubiegania się o odszkodowanie w tym drugim kraju nie są w znacznym stopniu rozbieżne między Koreą a takim krajem i nie są zasadniczo bardziej rygorystyczne niż te określone przez Koreę, a ponadto nie wykazują żadnych istotnych i zasadniczych różnicOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 2013Da208388 z dnia 11 czerwca 2015 r.. Kodeks cywilny reguluje odpowiedzialność państwa w zakresie odszkodowań, a w konsekwencji odpowiedzialność państwa obejmuje szkody niemajątkowe (np. cierpienia psychiczne)Zob. art. 8 ustawy o odszkodowaniach od państwa, jak również art. 751 kodeksu cywilnego..Jeżeli chodzi o naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych, w PIPA przewidziano dodatkowy środek ochrony prawnej. Zgodnie z art. 39 PIPA każdy, kto poniósł szkodę w wyniku naruszenia PIPA lub utraty, kradzieży, ujawnienia, fałszerstwa, zmiany lub uszkodzenia jej danych osobowych, może dochodzić odszkodowania przed sądem. Nie ma takiego wymogu wzajemności jak w przypadku ustawy o odszkodowaniach od państwa.Oprócz odszkodowania za szkody na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym można skorzystać z administracyjnych środków dochodzenia roszczeń z tytułu działań lub zaniechań organów administracji. Każda osoba fizyczna może zaskarżyć decyzję (tj. wykonanie lub odmowę wykonania uprawnień publicznych w konkretnej sprawie) lub zaniechanie (długotrwałe niepodejmowanie przez organ administracji określonego działania wbrew zobowiązaniu prawnemu), co może prowadzić do uchylenia/zmiany niezgodnej z prawem decyzji, do stwierdzenia nieważności (tj. stwierdzenia, że decyzja nie wywołuje skutków prawnych lub nie istnieje w porządku prawnym) lub stwierdzenia, że zaniechanie jest niezgodne z prawemArt. 2 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zaskarżenie decyzji administracyjnej jest możliwe tylko wtedy, gdy bezpośrednio wpływa ona na prawa i obowiązki obywatelskieOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 98Du18435 z dnia 22 października 1999 r., orzeczenie Sądu Najwyższego nr 99Du1113 z dnia 8 września 2000 r. oraz orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2010Du3541 z dnia 27 września 2012 r.. Obejmuje to środki służące zbieraniu danych osobowych, czy to bezpośrednio (np. w drodze przechwytywania komunikacji), czy w drodze żądania ujawnienia (np. wobec dostawcy usług).Odwołanie od decyzji administracyjnej można najpierw wnieść do administracyjnych komisji odwoławczych ustanowionych przy niektórych organach publicznych (np. NIS, NHRC) lub do Centralnej Administracyjnej Komisji Odwoławczej ustanowionej przy Komisji Antykorupcyjnej i Praw ObywatelskichArt. 6 ustawy o odwołaniach administracyjnych i art. 18 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Takie odwołanie administracyjne stanowi alternatywny, mniej formalny sposób zakwestionowania decyzji lub zaniechania organu publicznego. Można jednak również wnieść pozew bezpośrednio do sądów koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.Wniosek o uchylenie/zmianę decyzji na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym może złożyć każda osoba mająca interes prawny w ubieganiu się o uchylenie/zmianę lub w przywróceniu jej praw w drodze uchylenia/zmiany, jeżeli decyzja już nie obowiązujeArt. 12 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Również o stwierdzenie nieważności może wystąpić osoba mająca interes prawny w takim stwierdzeniu, natomiast o stwierdzenie, że zaniechanie jest niezgodne z prawem, wystąpić może każda osoba, która złożyła wniosek o wydanie decyzji i ma interes prawny w dochodzeniu stwierdzenia takiej niezgodności z prawemArt. 35 i 36 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego interes prawny jest rozumiany jako interes prawnie chroniony, tj. bezpośredni i konkretny interes chroniony przepisami ustawowymi i wykonawczymi, na których opierają się decyzje administracyjne (niebędący ogólnym pośrednim i abstrakcyjnym interesem społeczeństwa)Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2006Du330 z dnia 26 marca 2006 r.. Osoby fizyczne mają zatem taki interes prawny w przypadku naruszenia ograniczeń i zabezpieczeń, które mają zastosowanie do zbierania ich danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw (na mocy przepisów szczególnych lub PIPA). Wyrok kończący postępowanie w sprawie wydany na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym jest wiążący dla stronArt. 30 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym..Ponadto wniosek o uchylenie/zmianę decyzji oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania należy złożyć w terminie 90 dni od dnia, w którym dana osoba fizyczna dowiedziała się o decyzji/zaniechaniu, i co do zasady nie później niż w ciągu roku od dnia wydania decyzji lub wystąpienia zaniechania, chyba że istnieją uzasadnione przyczyny zwłokiArt. 20 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. Termin ten ma również zastosowanie do wniosku o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania, zob. art. 38 ust. 2 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego pojęcie uzasadnionych przyczyn należy interpretować szeroko i wymaga ono oceny, czy w świetle wszystkich okoliczności sprawy wniesienie skargi po terminie jest dopuszczalne społecznieOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 90Nu6521 z dnia 28 czerwca 1991 r.. Obejmuje to (między innymi) przyczyny opóźnień, za które dana strona nie może być odpowiedzialna (tj. sytuacje, które są poza kontrolą skarżącego, na przykład gdy nie został on powiadomiony o zbieraniu jego danych osobowych) lub siłę wyższą (np. klęski żywiołowe, wojny).Ponadto osoby fizyczne mogą wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału KonstytucyjnegoArt. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. Zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania lub niewykonania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną. Jeśli dostępne są inne środki ochrony prawnej, należy je wyczerpać w pierwszej kolejności. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego cudzoziemcy mogą wnieść skargę konstytucyjną w zakresie, w jakim ich prawa podstawowe są uznawane na mocy konstytucji koreańskiej (zob. wyjaśnienia w pkt 1.1)Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa194 z dnia 29 listopada 2001 r.. Skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 90 dni od chwili, w której dana osoba dowiedziała się o naruszeniu, oraz w terminie jednego roku od jego wystąpienia. Ponieważ procedura przewidziana w ustawie o postępowaniu administracyjnosądowym ma zastosowanie do postępowania sądowego na mocy ustawy o Trybunale KonstytucyjnymArt. 40 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym., skarga będzie nadal dopuszczalna, jeśli występują uzasadnione przyczyny zgodnie z wykładnią dokonaną w orzecznictwie Sądu Najwyższego, o którym mowa powyżej.Jeżeli w pierwszej kolejności konieczne jest wyczerpanie innych środków ochrony prawnej, skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 30 dni od zapadnięcia prawomocnego orzeczenia w sprawie tego środkaArt. 69 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. Trybunał Konstytucyjny może uchylić akt organu administracji rządowej, który spowodował naruszenie, lub potwierdzić, że określone zaniechanie jest niezgodne z konstytucjąArt. 75 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. W takim przypadku właściwy organ jest zobowiązany do wdrożenia środków w celu zastosowania się do orzeczenia Trybunału.3.DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO3.1.Właściwe organy publiczne w obszarze bezpieczeństwa narodowegoRepublika Korei posiada dwie wyspecjalizowane agencje wywiadowcze: Narodową Służbę Wywiadu (ang. National Intelligence Service, NIS) i Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego (ang. Defense Security Support Command). Dane osobowe do celów bezpieczeństwa narodowego mogą zbierać również policja i prokuratura.NIS, ustanowiona ustawą o Narodowej Służbie Wywiadu (zwaną dalej ustawą o NIS), należy do zakresu kompetencji prezydenta i działa pod jego nadzoremArt. 2 i art. 4 ust. 2 ustawy o NIS.. W szczególności NIS zbiera, kompiluje i rozpowszechnia informacje o państwach obcych (i o Korei Północnej)Pojęcie to nie obejmuje danych dotyczących osób fizycznych, lecz dane dotyczące informacji ogólnych o państwach obcych (tendencje, rozwój sytuacji) oraz o działalności podmiotów państwowych z państw trzecich., informacje wywiadowcze związane z zadaniami w zakresie zwalczania szpiegostwa (w tym szpiegostwa wojskowego i przemysłowego), terroryzmu i działalności międzynarodowych grup przestępczych, dane wywiadowcze dotyczące niektórych rodzajów przestępstw przeciwko bezpieczeństwu publicznemu i narodowemu (np. rewolucja wewnątrz kraju, podżeganie do agresji zewnętrznej) oraz dane wywiadowcze związane z zadaniem polegającym na zapewnieniu cyberbezpieczeństwa oraz zapobieganiu lub przeciwdziałaniu cyberatakom i cyberzagrożeniomArt. 3 ust. 1 ustawy o NIS.. Ustawa o NIS, w której ustanowiono NIS i określono jej zadania, zawiera również ogólne zasady, które wyznaczają ramy wszystkich działań Służby. Co do zasady NIS musi zachować neutralność polityczną oraz chronić wolność i prawa osób fizycznychArt. 3 ust. 1, art. 6 ust. 2, art. 11 i 21. Zob. również przepisy dotyczące konfliktu interesów, w szczególności art. 10 i 12.. Zadaniem dyrektora NIS jest opracowanie ogólnych wytycznych określających zasady, zakres i procedury wykonywania przez NIS obowiązków dotyczących zbierania i wykorzystywania danych, a następnie przedstawienie ich Zgromadzeniu NarodowemuArt. 4 ust. 2 ustawy o NIS.. Zgromadzenie Narodowe (za pośrednictwem Komisji ds. Wywiadu) może zażądać skorygowania lub uzupełnienia wytycznych, jeżeli uzna, że są one niezgodne z prawem lub niesprawiedliwe. Ogólnie rzecz biorąc, podczas wykonywania swoich obowiązków dyrektor i personel NIS nie mogą nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej prawArt. 13 ustawy o NIS.. Ponadto cenzura poczty, przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych, zbieranie informacji dotyczących lokalizacji, zbieranie danych potwierdzających komunikację, nagrywanie lub podsłuchiwanie prywatnych rozmów przez NIS musi się odbywać w zgodzie z CPPA, ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji lub CPAArt. 14 ustawy o NIS.. Każde nadużycie władzy lub zbieranie danych z naruszeniem tych przepisów jest zagrożone sankcjami karnymiZob. również art. 22 i 23 ustawy o NIS..Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego jest agencją wywiadu wojskowego podlegającą Ministerstwu Obrony. Odpowiada za sprawy dotyczące bezpieczeństwa w wojsku, prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa związane z wojskiem (z zastrzeżeniem ustawy o sądach wojskowych) oraz za wywiad wojskowy. Ogólnie rzecz biorąc, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego nie prowadzi nadzoru nad osobami cywilnymi, chyba że jest to niezbędne do wykonywania jego funkcji wojskowych. Może prowadzić postępowania przygotowawcze wobec personelu wojskowego, cywilnych pracowników wojska, osób odbywających szkolenie wojskowe, osób odbywających służbę wojskową w rezerwie lub poborowych oraz jeńców wojennychArt. 1 ustawy o sądach wojskowych.. Zbierając informacje dotyczące komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ograniczeniom i zabezpieczeniom określonym w CPPA i dekrecie wykonawczym do CPPA.3.2.Podstawa prawna i ograniczeniaCPPA, ustawa o zwalczaniu terroryzmu do celów ochrony obywateli i bezpieczeństwa publicznego (zwana dalej ustawą o zwalczaniu terroryzmu) oraz TBA zapewniają podstawy prawne do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz określają obowiązujące ograniczenia i zabezpieczeniaProwadząc postępowania przygotowawcze w sprawie przestępstw związanych z bezpieczeństwem narodowym, policja i NIS działają na podstawie CPA, natomiast Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ustawie o sądach wojskowych.. Te ograniczenia i zabezpieczenia, które opisano w poniższych sekcjach, gwarantują, że zbieranie i przetwarzanie informacji jest ograniczone do tego, co jest absolutnie niezbędne do osiągnięcia uzasadnionego celu. Wyklucza to jakiekolwiek masowe i nieograniczone zbieranie danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego.3.2.1.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji3.2.1.1.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez agencje wywiadowcze3.2.1.1.1.Podstawa prawnaCPPA upoważnia agencje wywiadowcze do zbierania danych dotyczących komunikacji i wymaga od dostawców usług komunikacyjnych realizowania wniosków tych agencjiArt. 15-2 CPPA.. Jak opisano w pkt 2.2.2.1, w CPPA rozróżnia się zbieranie treści komunikacji (tj. środki ograniczające komunikację, takie jak środki obejmujące podsłuchy lub cenzuręArt. 2 ust. 6 i 7 CPPA.) i zbieranie danych potwierdzających komunikacjęArt. 2 ust. 11 CPPA..Próg zbierania tych dwóch rodzajów danych jest różny, ale obowiązujące procedury i zabezpieczenia są w dużej mierze identyczneZob. również art. 13-4 ust. 2 CPPA i art. 37 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA, zgodnie z którymi procedury mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji mają również odpowiednio zastosowanie do zbierania danych potwierdzających komunikację.. Zbieranie danych potwierdzających komunikację (metadanych) może mieć miejsce w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowegoArt. 13-4 CPPA.. Wyższy próg obowiązuje w przypadku korzystania ze środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji), które można stosować wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane jest poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych wywiadowczych jest niezbędne do zapobieżenia takiemu zagrożeniu (tj. gdy istnieje poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych jest niezbędne do zapobieżenia mu)Art. 7 ust. 1 CPPA.. Ponadto dostęp do treści komunikacji można wykorzystywać wyłącznie jako środek ostateczny w celu ochrony bezpieczeństwa narodowego, a ponadto należy podjąć starania w celu zminimalizowania naruszenia prywatności komunikacjiArt. 3 ust. 2 CPPA.. Nawet w przypadku uzyskania odpowiedniej zgody/odpowiedniego zezwolenia należy natychmiast zaprzestać stosowania środków ograniczających komunikację, jeżeli przestaną być potrzebne, zapewniając w ten sposób ograniczenie do minimum wszelkich naruszeń poufności komunikacji danej osoby fizycznejArt. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..3.2.1.1.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej co najmniej jednego obywatela KoreiZbieranie informacji dotyczących komunikacji (zarówno treści, jak i metadanych), w przypadku gdy jedna osoba lub obie osoby fizyczne uczestniczące w komunikacji są obywatelami Korei, może odbywać się wyłącznie za zgodą Prezesa Sądu ApelacyjnegoArt. 7 ust. 1 pkt 1 CPPA. Sądem właściwym jest sąd apelacyjny właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby jednej strony lub obu stron podlegających nadzorowi.. Agencja wywiadowcza musi złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub prokuratury apelacyjnejArt. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. We wniosku należy wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobieżenia zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych)Art. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 4 CPPA.. Prokurator/prokuratura apelacyjna występuje następnie o zgodę do Prezesa Sądu ApelacyjnegoArt. 7 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA. Wniosek prokuratora do sądu musi określać główne podstawy podejrzeń oraz, w zakresie, w jakim wniosek obejmuje szereg zgód jednocześnie - ich uzasadnienie (zob. art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA).. Prezes może wydać pisemną zgodę tylko wtedy, gdy uzna wniosek za zasadny, a odrzuci go, jeżeli uzna go za bezpodstawnyArt. 7 ust. 3, art. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 9 CPPA.. W nakazie określa się rodzaj, cel, zakres, miejsce i sposób zbierania danych oraz treści objęte zbieraniemArt. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 6 CPPA..W przypadku gdy środek ma na celu prowadzenie śledztwa w sprawie aktu zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie wspomnianych procedur, zastosowanie mają przepisy szczególneArt. 8 CPPA.. Jeżeli te warunki są spełnione, agencje wywiadowcze mogą stosować środki nadzoru bez uprzedniej zgody sąduArt. 8 ust. 1 CPPA.. Jednak natychmiast po zastosowaniu środków nadzwyczajnych agencja wywiadowcza musi zwrócić się do sądu o udzielenie zezwolenia. Jeżeli zezwolenie sądu nie zostanie uzyskane w ciągu 36 godzin od chwili podjęcia działań, należy ich natychmiast zaprzestaćArt. 8 ust. 2 CPPA.. Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej, przy czym agencja wywiadowcza zajmująca się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 4 CPPA. Więcej informacji na temat środków nadzwyczajnych w kontekście ścigania przestępstw przedstawiono w pkt 2.2.2.2 powyżej..W przypadku szybkiego zakończenia nadzoru, co wyklucza możliwość uzyskania zezwolenia sądu, właściwa prokuratura apelacyjna musi przesłać zawiadomienie o środkach nadzwyczajnych przygotowane przez agencję wywiadowczą do prezesa sądu właściwego, który prowadzi rejestr środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 5 i 7 CPPA. W powiadomieniu należy wskazać cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób przeprowadzania nadzoru, jak również powód niezłożenia wniosku przed zastosowaniem środka (art. 8 ust. 6 CPPA).. Umożliwia to sądowi zbadanie legalności zbierania danych.3.2.1.1.3.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej wyłącznie osoby niebędące obywatelami Korei.Aby zbierać dane dotyczące komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelem Korei, agencje wywiadowcze muszą uzyskać uprzednią pisemną zgodę prezydentaArt. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA.. Takie dane dotyczące komunikacji można zbierać do celów bezpieczeństwa narodowego wyłącznie wówczas, gdy należą do jednej z kilku wymienionych kategorii, tj. komunikacji między urzędnikami państwowymi lub innymi osobami z państw wrogich Republice Korei, zagranicznymi agencjami, grupami lub obywatelami podejrzanymi o prowadzenie działalności antykoreańskiejDotyczy to do działań, które zagrażają istnieniu i bezpieczeństwu narodu, ładowi demokratycznemu lub przetrwaniu i wolności ludności. lub członkami grup na Półwyspie Koreańskim w praktyce pozostających poza jurysdykcją Republiki Korei, oraz ich grup parasolowych mających siedzibę w innych państwachPonadto, jeżeli jedną ze stron jest osoba opisana w art. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA, a druga strona jest nieznana lub nie można jej określić, zastosowanie ma procedura przewidziana w art. 7 ust. 1 pkt 2. Jeżeli natomiast jedna strona komunikacji jest obywatelem Korei, a druga nie jest obywatelem Korei, wymagana będzie zgoda sądu zgodnie z procedurą opisaną w pkt 3.2.1.1.2.Szef agencji wywiadowczej musi przedłożyć dyrektorowi NIS plan zakładanych działańArt. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA. Dyrektora NIS powołuje prezydent po zatwierdzeniu przez parlament (art. 7 ustawy o NIS).. Dyrektor NIS sprawdza, czy plan jest odpowiedni, a jeśli tak, przedkłada go prezydentowi do zatwierdzeniaArt. 8 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA.. Plan musi zawierać takie same informacje jak te wymagane w przypadku wniosku o udzielenie przez sąd zezwolenia na zbieranie informacji o obywatelach Korei (jak opisano powyżej)Art. 8 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA w związku z art. 6 ust. 4 CPPA.. W szczególności należy w nim wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), główne powody podejrzenia, wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych). W przypadku występowania o szereg zgód jednocześnie, należy podać ich cel i podstawyArt. 8 ust. 3 i art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA..W sytuacjach nadzwyczajnychTzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, nie ma wystarczająco dużo czasu na uzyskanie zgody prezydenta, a nieprzyjęcie środków nadzwyczajnych może naruszyć bezpieczeństwo narodowe (art. 8 ust. 8 CPPA). należy uzyskać uprzednią zgodę ministra odpowiedzialnego za daną agencję wywiadowczą. Jednak w tym przypadku agencja wywiadowcza musi zwrócić się o zgodę do prezydenta niezwłocznie po zastosowaniu środków nadzwyczajnych. Jeżeli agencja wywiadowcza nie uzyska zgody w ciągu 36 godzin od złożenia wniosku, zbierania danych należy natychmiast zaprzestaćArt. 8 ust. 9 CPPA.. W takich przypadkach zebrane dane są zawsze niszczone.3.2.1.1.4Ogólne ograniczenia i zabezpieczeniaWzywając podmioty prywatne do współpracy, agencje wywiadowcze muszą przedstawić im nakaz sądowy/zgodę prezydenta lub odpis oświadczenia o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej, które podmiot wezwany do współpracy musi przechowywać w swoich rejestrachArt. 9 ust. 2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.. Podmioty, których agencje wywiadowcze wezwały do ujawnienia informacji na podstawie CPPA, mogą odmówić ich udostępnienia, jeżeli upoważnienie lub oświadczenie o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej odnosi się do niewłaściwego identyfikatora (np. numeru telefonu należącego do innej osoby fizycznej niż osoba, która została zidentyfikowana). Ponadto nigdy nie można ujawniać haseł używanych do prowadzenia komunikacjiArt. 9 ust. 4 CPPA..Agencje wywiadowcze mogą powierzyć wykonanie środków ograniczających komunikację lub zbieranie danych potwierdzających komunikację urzędowi pocztowemu lub dostawcy usług telekomunikacyjnych (zgodnie z definicją zawartą w ustawie o działalności telekomunikacyjnej)Art. 13 dekretu wykonawczego do CPPA.. Zarówno dana agencja wywiadowcza, jak i dostawca otrzymujący wniosek o współpracę muszą przez trzy lata przechowywać zapisy wskazujące cel złożenia wniosku o zastosowanie środków, datę wykonania lub współpracy oraz przedmiot środków (np. poczta, telefon, e-mail)Art. 9 ust. 3 CPPA i art. 17 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA. Okres ten nie ma zastosowania do danych potwierdzających komunikację (zob. art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA).. Dostawcy usług telekomunikacyjnych udostępniający dane potwierdzające komunikację muszą przechowywać rejestry przez siedem lat i dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych stosowne sprawozdaniaArt. 13 ust. 7 CPPA i art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA..Ponadto agencje wywiadowcze muszą przedkładać dyrektorowi NIS sprawozdania na temat zebranych przez siebie informacji i wyników działań nadzorczychArt. 18 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. Jeśli chodzi o zbieranie danych potwierdzających komunikację, należy przechowywać rejestry dotyczące faktu złożenia wniosku o takie dane, jak również samego pisemnego wniosku oraz instytucji, która działała na jego podstawieArt. 13 ust. 5 i art. 13-4 ust. 3 CPPA..Zbieranie treści komunikacji i danych potwierdzających komunikację może trwać maksymalnie cztery miesiące, a jeżeli w międzyczasie zostanie osiągnięty zamierzony cel, musi zostać natychmiast przerwaneArt. 7 ust. 2 CPPA.. Jeżeli warunki, w związku z którymi uzyskano zgodę, utrzymują się, okres ten można przedłużyć o maksymalnie cztery miesiące za zgodą sądu lub prezydenta. Wniosek o uzyskanie zezwolenia na przedłużenie stosowania środków nadzoru należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie wniosku o przedłużenie i załączając materiały potwierdzająceArt. 7 ust. 2 CPPA i art. 5 dekretu wykonawczego do CPPA..W zależności od podstawy prawnej zbierania danych, osoby fizyczne są zazwyczaj powiadamiane o zbieraniu informacji na temat ich komunikacji. W szczególności niezależnie od tego, czy zbierane informacje dotyczą treści komunikacji czy danych potwierdzających komunikację, oraz niezależnie od tego, czy informacje uzyskano w drodze zwykłej procedury czy w sytuacji nadzwyczajnej, szef agencji wywiadowczej musi powiadomić daną osobę o zastosowanym środku nadzoru na piśmie w terminie 30 dni od daty zakończenia nadzoruArt. 9-2 ust. 3 CPPA. Zgodnie z art. 13-4 CPPA dotyczy to zbierania zarówno treści komunikacji, jak i danych potwierdzających komunikację.. Powiadomienie musi zawierać: 1) informację o zbieraniu danych, 2) nazwę agencji stosującej środki oraz 3) okres stosowania. Jeżeli jednak istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagroziłoby bezpieczeństwu narodowemu lub życiu i bezpieczeństwu fizycznemu ludzi, powiadomienie można odroczyćArt. 9-2 ust. 4 CPPA.. Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczeniaArt. 13-4 ust. 2 i art. 9-2 ust. 6 CPPA..Ten wymóg powiadomienia ma jednak zastosowanie wyłącznie do zbierania informacji, w przypadku gdy przynajmniej jedna ze stron jest obywatelem Korei. W związku z tym osoby niebędące obywatelami Korei będą powiadamiane tylko w przypadku zbierania informacji o ich kontaktach z obywatelami Korei. Nie ma zatem wymogu powiadamiania w przypadku zbierania danych dotyczących komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelami Korei.Treść wszelkich komunikatów, jak również dane potwierdzające komunikację uzyskane w drodze nadzoru na podstawie CPPA można wykorzystywać wyłącznie: 1) w celu prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie określonych przestępstw, ścigania ich lub zapobiegania im, 2) w postępowaniu dyscyplinarnym, 3) w postępowaniu sądowym, jeżeli strona związana z daną komunikacją powołuje się na nie w roszczeniu o odszkodowanie lub 4) na podstawie innych przepisówArt. 5 ust. 1-2, ust. 12 i 13-5 CPPA..3.2.1.2.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez policję/prokuraturę do celów bezpieczeństwa narodowegoPolicja/prokurator może pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) do celów bezpieczeństwa narodowego na tych samych warunkach, jak te opisane w pkt 3.2.1.1. W przypadku działań w sytuacjach nadzwyczajnychTzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury uzyskania zgody (art. 8 ust. 1 CPPA). stosuje się procedurę, którą opisano wcześniej w odniesieniu do zbierania treści komunikacji na potrzeby ścigania przestępstw w sytuacjach nadzwyczajnych (tj. art. 8 CPPA).3.2.2.Zbieranie informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm3.2.2.1.Podstawa prawnaUstawa o zwalczaniu terroryzmu upoważnia dyrektora NIS do zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzmArt. 9 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Osoba podejrzana o terroryzm oznacza członka grupy terrorystycznejGrupa terrorystyczna oznacza grupę terrorystyczną wskazaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych (art. 2 ust. 2 ustawy o zwalczaniu terroryzmu).; osobę, która propaguje działalność grupy terrorystycznej (przez promowanie i rozpowszechnianie idei lub taktyk grupy terrorystycznej), pozyskuje lub przekazuje środki na działalność terrorystycznąTerroryzm zdefiniowano w art. 2 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu jako działanie prowadzone w celu utrudnienia wykonywania władzy przez państwo, organy samorządu terytorialnego lub rząd państwa obcego (w tym władze lokalne i organizacje międzynarodowe) lub w celu zmuszenia ich do podjęcia działań, do których nie są zobowiązane, lub w celu stworzenia zagrożenia dla społeczeństwa. Obejmuje to: a) zabójstwo lub stworzenie zagrożenia dla życia osoby poprzez spowodowanie obrażeń ciała lub zatrzymanie, uwięzienie, porwanie lub wzięcie osoby jako zakładnika; b) niektóre rodzaje działań skierowanych przeciwko statkowi powietrznemu (np. spowodowanie wypadku, porwanie lub uszkodzenie statku powietrznego w locie); c) niektóre rodzaje działań związanych ze statkami (np. zajęcie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji, zniszczenie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji lub spowodowanie ich uszkodzeń w stopniu zagrażającym ich bezpieczeństwu, w tym uszkodzenie ładunku załadowanego na statek lub konstrukcję morską znajdującą się w eksploatacji); d) umieszczenie, zdetonowanie lub użycie w jakikolwiek inny sposób broni biochemicznej, wybuchowej lub zapalającej bądź takiego urządzenia z zamiarem spowodowania śmierci, poważnego uszczerbku na zdrowiu lub poważnych szkód majątkowych lub wywołanie takiego skutku w niektórych rodzajach pojazdów lub obiektów (np. w pociągach, tramwajach, pojazdach silnikowych, parkach publicznych i na stacjach, w obiektach służących do dostarczania energii elektrycznej, gazu lub usług telekomunikacyjnych itp.); e) niektóre rodzaje działań związanych z materiałami jądrowymi, materiałami promieniotwórczymi lub obiektami jądrowymi (np. wywoływanie szkód dla życia i zdrowia ludzkiego lub mienia bądź w inny sposób zakłócanie bezpieczeństwa publicznego poprzez zniszczenie reaktora jądrowego lub manipulowanie materiałami promieniotwórczymi w sposób niewłaściwy itp.). lub angażuje się w inne działania polegające na przygotowywaniu aktów terrorystycznych, zmowie, propagandzie lub podżeganiu do terroryzmu bądź osobę, co do której istnieją uzasadnione podejrzenia, że prowadziła taką działalnośćArt. 2 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Co do zasady każdy urzędnik publiczny wykonujący przepisy ustawy o zwalczaniu terroryzmu musi przestrzegać praw podstawowych zapisanych w konstytucji koreańskiejArt. 3 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Ustawa o zwalczaniu terroryzmu sama w sobie nie określa konkretnych uprawnień, ograniczeń ani gwarancji dotyczących zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzm, lecz odwołuje się do procedur zawartych w innych ustawach. Po pierwsze, na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu dyrektor NIS może zbierać 1) informacje dotyczące wjazdu na terytorium Republiki Korei i wyjazdu z niej, 2) informacje dotyczące transakcji finansowych oraz 3) informacje dotyczące komunikacji. W zależności od rodzaju poszukiwanych informacji właściwe wymogi proceduralne określono odpowiednio w ustawie o imigracji i ustawie celnej, ARUSFTI lub CPPAArt. 9 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. W przypadku zbierania informacji dotyczących wjazdu do Korei i wyjazdu z niej ustawa o zwalczaniu terroryzmu odwołuje się do procedur określonych w ustawie o imigracji i ustawie celnej. Obecnie jednak w ustawach tych nie przewidziano takich uprawnień. W odniesieniu do zbierania informacji o komunikacji i informacji o transakcjach finansowych ustawa o zwalczaniu terroryzmu odsyła do ograniczeń i zabezpieczeń przewidzianych w CPPA (które szczegółowo opisano poniżej) oraz w ARUSFTI (które, jak wyjaśniono w sekcji 2.1, nie mają znaczenia dla oceny na potrzeby decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony).Ponadto w art. 9 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu określono, że dyrektor NIS może zwrócić się do administratora danych osobowychZgodnie z definicją zawartą w art. 2 PIPA, tj. instytucja publiczna, osoba prawna, organizacja, osoba fizyczna itp., która w sposób bezpośredni lub pośredni przetwarza dane osobowe, aby obsługiwać dokumenty zawierające dane osobowe do celów urzędowych lub biznesowych. lub dostawcy informacji dotyczących lokalizacjiZgodnie z definicją zawartą w art. 5 ustawy o ochronie, wykorzystaniu itp. informacji dotyczących lokalizacji (zwanej dalej ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji), tj. każdy, kto uzyskał od Koreańskiej Komisji Telekomunikacyjnej zezwolenie na prowadzenie działalności związanej z informacjami dotyczącymi lokalizacji. o udostępnienie danych osobowych lub informacji o lokalizacji osoby podejrzanej o terroryzm. Możliwość ta jest ograniczona do wniosków o dobrowolne ujawnienie, na które administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji o lokalizacji nie mają obowiązku odpowiadać, a w każdym razie mogą to zrobić wyłącznie zgodnie z ustawą PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji (zob. pkt 3.2.2.2 poniżej).3.2.2.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do dobrowolnego ujawniania informacji na podstawie ustawy PIPA i ustawy o informacji dotyczących lokalizacjiWnioski o dobrowolną współpracę na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu muszą być ograniczone do informacji o osobach podejrzanych o terroryzm (zob. pkt 3.2.2.1 powyżej). Każdy taki wniosek złożony przez NIS musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2)Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu., jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ustawa o bezpieczeństwie sieci i informacji stanowi ponadto, że NIS nie może nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej prawArt. 11 ust. 1 ustawy o NIS.. Naruszenie tego zakazu może wiązać się z sankcjami karnymiArt. 19 ustawy o NIS..Administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji dotyczących lokalizacji otrzymujący wnioski od NIS na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu nie muszą się do nich stosować. Mogą się do nich zastosować dobrowolnie, ale wolno im to zrobić jedynie zgodnie z PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji. Jeśli chodzi o zgodność z przepisami PIPA, administrator danych musi w szczególności wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciejArt. 18 ust. 2 PIPA.. Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotycząZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii)..3.2.2.3.Ograniczenia i zabezpieczenia na podstawie CPPAZgodnie z ustawą o zwalczaniu terroryzmu agencje wywiadowcze mogą pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) wyłącznie wtedy, gdy jest to konieczne do prowadzenia działań antyterrorystycznych, tj. działań związanych z zapobieganiem i przeciwdziałaniem terroryzmowi. Procedury określone w CPPA opisane w pkt 3.2.1 mają zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji do celów zwalczania terroryzmu.3.2.3.Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnychZgodnie z TBA operatorzy telekomunikacyjni mogą wykonać wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji złożony przez agencję wywiadowczą, która zamierza zebrać te informacje w celu zapobieżenia zagrożeniu dla bezpieczeństwa narodowegoArt. 83 ust. 3 TBA.. Każdy taki wniosek musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2)Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu., jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ponadto zastosowanie mają te same ograniczenia i zabezpieczenia, co w przypadku dobrowolnego ujawnienia na potrzeby ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2.3)W szczególności wniosek musi zostać złożony na piśmie i zawierać uzasadnienie, jak również powiązanie z danym użytkownikiem i zakres żądanych informacji, a przedsiębiorca telekomunikacyjny musi rejestrować takie wnioski i dwa razy w roku przedkładać sprawozdanie Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych..Przedsiębiorca telekomunikacyjny nie jest zobowiązany do uwzględnienia wniosku, ale może to zrobić dobrowolnie i wyłącznie zgodnie z PIPA. W tym względzie do przedsiębiorców telekomunikacyjnych mają zastosowanie te same obowiązki, w tym w odniesieniu do powiadamiania osób fizycznych, co w przypadku wniosków otrzymanych od organów ścigania w sprawach karnych, jak wyjaśniono szczegółowo w sekcji 2.2.3.3.3.NadzórDziałalność koreańskich agencji wywiadowczych nadzoruje szereg różnych organów. Nadzór nad Dowództwem Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego prowadzi Ministerstwo Obrony Narodowej, zgodnie z rozporządzeniem ministra w sprawie wdrożenia audytu wewnętrznego. NIS podlega nadzorowi ze strony władzy wykonawczej, Zgromadzenia Narodowego i innych niezależnych organów, jak wyjaśniono szczegółowo poniżej.3.3.1.Urzędnik ds. ochrony praw człowiekaW przypadku zbierania przez agencje wywiadowcze informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm ustawa o zwalczaniu terroryzmu przewiduje nadzór ze strony Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu i urzędnika ds. ochrony praw człowiekaArt. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Komisja ds. Zwalczania Terroryzmu m.in. opracowuje politykę dotyczącą działań w zakresie zwalczania terroryzmu i nadzoruje wdrażanie środków służących zwalczaniu terroryzmu, a także działania różnych właściwych organów zajmujących się zwalczaniem terroryzmuArt. 5 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Komisji przewodniczy premier, a w jej skład wchodzi szereg ministrów i szefów agencji rządowych, m.in. minister spraw zagranicznych, minister sprawiedliwości, minister obrony narodowej, minister spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa, dyrektor NIS, komisarz generalny Agencji Policji Krajowej oraz przewodniczący Komisji Usług FinansowychArt. 3 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Podczas prowadzenia śledztw antyterrorystycznych i śledzenia osób podejrzanych o terroryzm w celu zebrania informacji lub materiałów niezbędnych do działań antyterrorystycznych dyrektor NIS musi składać sprawozdania przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu (tj. premierowi)Art. 9 ust. 4 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Ustawą o zwalczaniu terroryzmu ustanowiono ponadto instytucję urzędnika ds. ochrony praw człowieka w celu ochrony praw podstawowych osób fizycznych przed naruszaniem tych praw w wyniku działań antyterrorystycznychArt. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Urzędnika ds. ochrony praw człowieka powołuje przewodniczący Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu spośród osób, które spełniają kwalifikacje wymienione w dekrecie wykonawczym do ustawy o zwalczaniu terroryzmu (tj. każdy, kto posiada uprawnienia radcy prawnego z co najmniej dziesięcioletnim doświadczeniem zawodowym lub posiada wiedzę specjalistyczną w dziedzinie praw człowieka i pracuje lub pracował (przynajmniej) jako profesor nadzwyczajny przez co najmniej dziesięć lat, lub pracował jako wyższy urzędnik publiczny w agencjach państwowych lub organach samorządu terytorialnego, lub posiada co najmniej dziesięcioletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie praw człowieka, np. w organizacji pozarządowej)Art. 7 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka jest powoływany na dwa lata (z możliwością przedłużenia kadencji) i może zostać usunięty ze stanowiska tylko z określonych, ograniczonych przyczyn i z ważnego powodu, np. jeżeli zostanie oskarżony w sprawie karnej związanej z jego obowiązkami, gdy ujawnia informacje poufne lub z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznejArt. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Jeśli chodzi o uprawnienia, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może wydawać zalecenia dotyczące zwiększenia ochrony praw człowieka przez agencje zaangażowane w działania antyterrorystyczne oraz rozpatrywać wnioski publiczne (zob. pkt 3.4.3)Art. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. W przypadku gdy można w sposób uzasadniony stwierdzić naruszenie praw człowieka w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może zalecić szefowi odpowiedzialnej agencji skorygowanie takiego naruszeniaArt. 9 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka samodzielnie podejmuje decyzje o wydaniu zaleceń, ale ma obowiązek zgłaszać je przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu.. Odpowiedzialna agencja musi natomiast powiadomić urzędnika ds. ochrony praw człowieka o działaniach podjętych w celu wykonania takiego zaleceniaArt. 9 ust. 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Jeśli agencja nie wdroży zalecenia urzędnika ds. ochrony praw człowieka, sprawa zostaje przekazana Komisji, w tym jej przewodniczącemu - premierowi. Do tej pory nie odnotowano przypadków niewdrożenia zaleceń urzędnika ds. ochrony praw człowieka.3.3.2.Zgromadzenie NarodoweJak opisano w pkt 2.3.2, Zgromadzenie Narodowe może prowadzić śledztwa i kontrole wobec organów publicznych i w tym kontekście żądać ujawnienia dokumentów oraz wezwać świadków. Jeżeli chodzi o kwestie wchodzące w zakres kompetencji NIS, taki nadzór parlamentarny sprawuje Komisja ds. Wywiadu Zgromadzenia NarodowegoArt. 36 i art. 37 ust. 1 pkt 16 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.. Dyrektor NIS, który nadzoruje wykonywanie obowiązków przez agencję, składa sprawozdania Komisji ds. Wywiadu (a także prezydentowi)Art. 18 ustawy o NIS.. Komisja ds. Wywiadu może również z własnej inicjatywy zażądać sprawozdania w konkretnej sprawie, a dyrektor NIS musi to zrobić bezzwłocznieArt. 15 ust. 2 ustawy o NIS.. Dyrektor może odmówić udzielenia odpowiedzi lub złożenia zeznań przed Komisją ds. Wywiadu wyłącznie w przypadku tajemnicy państwowej dotyczącej kwestii wojskowych, dyplomatycznych lub związanych z Koreą Północną, w przypadku których publiczne ujawnienie mogłoby mieć poważny wpływ na losy państwaArt. 17 ust. 2 ustawy o NIS. Tajemnice państwowe oznaczają fakty, dobra lub wiedzę zaklasyfikowane jako tajemnice państwowe, do których dostęp ma tylko ograniczona liczba osób i których nie można ujawniać żadnemu innemu państwu ani organizacji, aby uniknąć poważnej szkody dla bezpieczeństwa narodowego, zob. art. 13 ust. 4 ustawy o NIS.. W takim przypadku Komisja ds. Wywiadu może zażądać od premiera wyjaśnień. Jeżeli nie otrzyma takiego wyjaśnienia w ciągu siedmiu dni od złożenia wniosku, odmowa odpowiedzi lub złożenia zeznań nie będzie już możliwa.Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od danego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznychArt. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wyniku. Zgodnie z CCPA w przypadku stosowania środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji) obowiązują przepisy szczególne dotyczące nadzoru parlamentarnegoArt. 15 CPPA.. Zgromadzenie Narodowe może zwrócić się do szefów agencji wywiadowczych o sprawozdanie na temat każdego konkretnego środka ograniczającego komunikację. Ponadto może ono przeprowadzać kontrole na miejscu urządzeń podsłuchowych. Agencje wywiadowcze, które zebrały informacje dotyczące treści, i operatorzy, którzy ujawnili te informacje do celów bezpieczeństwa narodowego, muszą ponadto złożyć sprawozdanie z takiego ujawnienia na wniosek Zgromadzenia Narodowego.3.3.3.Komisja Kontroli i AudytuKomisja Kontroli i Audytu pełni te same funkcje nadzorcze w odniesieniu do agencji wywiadowczych co w obszarze ścigania przestępstw (zob. pkt 2.3.2)Podobnie jak w przypadku Komisji ds. Wywiadu Zgromadzenia Narodowego, dyrektor NIS może odmówić odpowiedzi BAI jedynie w sprawach stanowiących tajemnicę państwową i jeżeli podanie ich do wiadomości publicznej miałoby poważny wpływ na bezpieczeństwo narodowe (art. 13 ust. 1 ustawy o NIS)..3.3.4.Komisja Ochrony Danych OsobowychJeśli chodzi o przetwarzanie danych do celów bezpieczeństwa narodowego, w tym na etapie zbierania danych, dodatkowy nadzór sprawuje PIPC. Jak wyjaśniono bardziej szczegółowo w pkt 1.2, obejmuje on ogólne zasady i obowiązki określone w art. 3 i art. 58 ust. 4 PIPA, jak również wykonywanie praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów zawartych w przepisach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, np. w CPPA, ustawie o zwalczaniu terroryzmu oraz TBA. Biorąc pod uwagę zawarte w art. 3 ust. 1 PIPA wymogi dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego gromadzenia danych osobowych, każde naruszenie tych ustaw stanowi naruszenie PIPA. PIPC jest zatem uprawniona do prowadzenia dochodzeńArt. 63 PIPA. w sprawie naruszenia przepisów regulujących dostęp do danych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz zasad przetwarzania danych określonych w PIPA, a także do wydawania zaleceń dotyczących usprawnień, nakazywania podjęcia działań naprawczych, zalecania środków dyscyplinarnych oraz informowania odpowiednich organów dochodzeniowych o podejrzeniu popełnienia przestępstwaArt. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA..3.3.5.Krajowa Komisja Praw CzłowiekaNadzór prowadzony przez NRHC ma zastosowanie w taki sam sposób do agencji wywiadowczych, jak do innych organów rządowych (zob. pkt 2.3.2).3.4.Indywidualne dochodzenie roszczeń3.4.1.Skarga do urzędnika ds. ochrony praw człowiekaJeżeli chodzi o zbieranie danych osobowych w kontekście działań służących zwalczaniu terroryzmu, szczególną drogę ochrony prawnej zapewnia urzędnik ds. ochrony praw człowieka, ustanowiony w ramach Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatruje wnioski publiczne związane z naruszeniem praw człowieka w wyniku działań antyterrorystycznychArt. 8 ust. 1 pkt 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Może zalecić działania naprawcze, a właściwa agencja musi poinformować urzędnika o wszelkich środkach podjętych w celu realizacji takiego zalecenia. Składanie skarg do urzędnika ds. ochrony praw człowieka przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogami. W rezultacie urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności.3.4.2.Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPAZgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych do celów bezpieczeństwa narodowego, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanieArt. 3 ust. 5 oraz art. 4 ust. 1, 3 i 4 PIPA.. Wnioski o skorzystanie z tych praw można składać bezpośrednio do agencji wywiadu lub pośrednio poprzez PIPC. Agencja wywiadowcza może ograniczyć wykonanie prawa lub odmówić wykonania prawa tak długo oraz w takim zakresie, w jakim jest to konieczne i proporcjonalne do ochrony ważnego celu leżącego w interesie publicznym (na przykład tak długo oraz w takim zakresie, w jakim przyznanie prawa zagroziłoby trwającemu postępowaniu przygotowawczemu lub bezpieczeństwu narodowemu) lub gdy przyznanie prawa może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej. W przypadku odrzucenia lub ograniczenia wniosku należy bezzwłocznie powiadomić daną osobę fizyczną o przyczynach takiego odrzucenia.Ponadto zgodnie z art. 58 ust. 4 PIPA (wymóg zapewnienia właściwego rozpatrywania skarg indywidualnych) oraz art. 4 ust. 5 PIPA (prawo do odpowiedniego środka dochodzenia roszczeń, w drodze szybkiej i sprawiedliwej procedury, z tytułu wszelkich szkód wynikających z przetwarzania danych osobowych) osoby fizyczne mają prawo do wniesienia środka zaskarżenia. Obejmuje to prawo do zgłoszenia domniemanego naruszenia do centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i Bezpieczeństwa oraz złożenia skargi do PIPCArt. 62 i art. 63 ust. 2 PIPA.. Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego, jak i naruszeń PIPA. Jak wyjaśniono w zawiadomieniu nr 2021-1, osoba fizyczna z UE może wnieść skargę do PIPC za pośrednictwem swojego krajowego organu ochrony danych. W takim przypadku PIPC powiadomi osobę fizyczną za pośrednictwem jej krajowego organu ochrony danych o zakończeniu dochodzenia (w tym, w stosownych przypadkach, o zastosowanych działaniach naprawczych). Decyzje lub bezczynność PIPC można następnie zaskarżyć w sądach koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.3.4.3.Skarga do Krajowej Komisji Praw CzłowiekaMożliwość indywidualnego dochodzenia roszczeń przed NHRC ma zastosowanie w taki sam sposób w przypadku agencji wywiadowczych, jak w przypadku innych organów rządowych (zob. pkt 2.4.2).3.4.4.Dochodzenie roszczeń na drodze sądowejPodobnie jak w przypadku działań organów ścigania w sprawach karnych, osoby fizyczne mogą dochodzić roszczeń wobec agencji wywiadowczych w odniesieniu do naruszeń wyżej wymienionych ograniczeń i zabezpieczeń na drodze sądowej, korzystając z różnych środków.Po pierwsze, osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa. Na przykład w jednej sprawie przyznano odszkodowanie za bezprawny nadzór prowadzony przez Dowództwo Wsparcia Wojskowego (poprzednik Dowództwa Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego)Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 96Da42789 z dnia 24 lipca 1998 r..Po drugie, ustawa o postępowaniu administracyjnosądowym pozwala osobom fizycznym zakwestionować decyzje i zaniechania agencji administracyjnych, w tym agencji wywiadowczychArt. 3 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym..Osoby fizyczne mogą również złożyć na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie środków zastosowanych przez agencje wywiadowcze.

Choi Young Ae

Przewodniczący, Krajowa Komisja Praw Człowieka Korei

L0442022PL110120211217PL0001.00036919022Ramy zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów dotyczących bezpieczeństwa narodowegoPoniższy dokument zawiera przegląd ram prawnych w zakresie zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów bezpieczeństwa narodowego (które to zbieranie i wykorzystywanie danych zwane jest dalej dostępem rządowym), w szczególności w odniesieniu do dostępnych podstaw prawnych, obowiązujących warunków (ograniczeń) i zabezpieczeń, a także niezależnego nadzoru i możliwości indywidualnego dochodzenia roszczeń.1.OGÓLNE ZASADY PRAWNE REGULUJĄCE DOSTĘP RZĄDOWY1.1.Ramy konstytucyjneKonstytucja Republiki Korei określa ogólne prawo do prywatności (art. 17) oraz szczególne prawo do prywatności korespondencji (art. 18). Zagwarantowanie tych praw podstawowych jest obowiązkiem państwaArt. 10 konstytucji Republiki Korei ogłoszonej w dniu 17 lipca 1948 r. (zwanej dalej konstytucją).. Ponadto konstytucja stanowi, że prawa i wolności obywateli mogą zostać ograniczone przez prawo wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne ze względów bezpieczeństwa narodowego lub utrzymania porządku publicznego leżącego w interesie publicznymArt. 37 ust. 2 konstytucji.. Nawet jeżeli takie ograniczenia są nakładane, nie mogą one naruszać istoty wolności ani prawaArt. 37 ust. 2 konstytucji.. Sądy koreańskie stosowały te przepisy w sprawach dotyczących ingerencji rządu w prywatność. Na przykład Sąd Najwyższy uznał, że monitorowanie osób cywilnych narusza prawo podstawowe - prawo do prywatności - podkreślając, że obywatele mają prawo do samostanowienia w zakresie danych osobowychOrzeczenie Sądu Najwyższego Korei nr 96DA42789 z dnia 24 lipca 1998 r.. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prywatność jest prawem podstawowym, które zapewnia ochronę przed ingerencją państwa w prywatne życie obywateli i jego obserwacją przez państwoOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2002Hun-Ma51 z dnia 30 października 2003 r. Podobnie w orzeczeniu 99Hun-Ma513 i 2004Hun-Ma190 (wersja skonsolidowana) z dnia 26 maja 2005 r. Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że prawo do kontrolowania własnych danych osobowych jest prawem osoby, której dane dotyczą, do osobistego decydowania o tym, kiedy, komu, przez kogo i w jakim zakresie informacje o niej zostaną ujawnione lub kiedy, do czyich celów, przez kogo i w jakim zakresie zostaną wykorzystane. Jest to prawo podstawowe, chociaż nie zostało określone w konstytucji, istniejące w celu ochrony osobistej wolności podejmowania decyzji przed zagrożeniami wynikającymi z rozszerzenia funkcji państwa i rozwoju technologii informacyjno-komunikacyjnych..Konstytucja Korei zapewnia ponadto, że nikt nie może zostać aresztowany, zatrzymany, przeszukany, przesłuchany lub że nikomu nie można zająć przedmiotów, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustawieArt. 12 ust. 1 zdanie pierwsze konstytucji.. Ponadto przeszukań i zajęć można dokonać wyłącznie na podstawie nakazu wydanego przez sędziego na wniosek prokuratora i z poszanowaniem sprawiedliwości proceduralnejArt. 16 i art. 12 ust. 3 konstytucji.. W wyjątkowych okolicznościach, tj. jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została ujęta podczas popełniania przestępstwa (flagrante delicto) lub jeżeli istnieje ryzyko, że osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej trzech lat może zbiec lub zniszczyć dowody, organy śledcze mogą dokonać przeszukania lub zajęcia bez nakazu, w którym to przypadku muszą wystąpić o nakaz ex postArt. 12 ust. 3 konstytucji.. Te ogólne zasady zostały szerzej omówione w ustawach szczegółowych dotyczących postępowania karnego i ochrony komunikacji (zob. dokładny przegląd poniżej).Jeżeli chodzi o cudzoziemców, konstytucja stanowi, że ich status jest zagwarantowany zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego i postanowieniami traktatówArt. 6 ust. 2 konstytucji.. Kilka umów międzynarodowych, których Korea jest stroną, takich jak Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (art. 17), Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych (art. 22) oraz Konwencja o prawach dziecka (art. 16), zapewnia prawo do prywatności. Co więcej, chociaż co do zasady konstytucja odnosi się do praw obywateli, Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prawa podstawowe przysługują również cudzoziemcomOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 93Hun-MA120 z dnia 29 grudnia 1994 r. Zob. również np. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2014Hun-Ma346 (z dnia 31 maja 2018 r.), w którym Trybunał stwierdził, że konstytucyjne prawo obywatela Sudanu przetrzymywanego na lotnisku w celu uzyskania pomocy prawnej zostało naruszone. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny uznał, że swoboda wyboru legalnego miejsca pracy jest ściśle związana z prawem do poszukiwania szczęścia oraz godności i wartości człowieka, a zatem nie jest zastrzeżona wyłącznie dla obywateli, ale może być zapewniona również cudzoziemcom legalnie zatrudnionym w Republice Korei (orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2007Hun-Ma1083 z dnia 29 września 2011 r.).. W szczególności Trybunał stwierdził, że ochrona godności i wartości osoby jako istoty ludzkiej, jak również prawo do dążenia do szczęścia są prawami każdej istoty ludzkiej, a nie tylko obywateliOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa494 z dnia 29 listopada 2001 r.. Ponadto Trybunał wyjaśnił, że prawo do kontrolowania informacji o sobie jest uznawane za prawo podstawowe, wywodzące się z prawa do godności i poszukiwania szczęścia oraz prawa do życia prywatnegoZob. na przykład orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HunMa513.. Mimo że orzecznictwo dotychczas nie odnosiło się konkretnie do prawa do prywatności osób niebędących obywatelami Korei, wśród naukowców powszechnie przyjmuje się, że art. 12-22 konstytucji (które obejmują prawo do prywatności oraz wolność osobistą) określają prawa istoty ludzkiej.Ponadto konstytucja przewiduje także prawo dochodzenia sprawiedliwego odszkodowania od organów publicznychArt. 29 ust. 1 konstytucji.. Co więcej, zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym, każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału KonstytucyjnegoArt. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym..1.2.Ogólne przepisy o ochronie danychOgólna ustawa o ochronie danych w Republice Korei, ustawa o ochronie danych osobowych (zwana dalej PIPA, od ang. Personal Information Protection Act), ma zastosowanie zarówno do sektora prywatnego, jak i do sektora publicznego. Jeżeli chodzi o organy publiczne, w PIPA odniesiono się w szczególności do obowiązku kształtowania polityki w celu zapobiegania nadużywaniu i niewłaściwemu wykorzystywaniu danych osobowych, jawnemu nadzorowi i śledzeniu itp. oraz wzmocnienia godności istot ludzkich i prywatności osób fizycznychArt. 5 ust. 1 PIPA..Przetwarzanie danych osobowych do celów ścigania przestępstw podlega wszystkim wymogom przewidzianym w PIPA. Oznacza to na przykład, że organy ścigania muszą przestrzegać obowiązków dotyczących przetwarzania danych zgodnie z prawem, tj. stosować jedną z podstaw prawnych wymienionych w PIPA w odniesieniu do zbierania, wykorzystywania lub przekazywania danych osobowych (art. 15-18 PIPA), jak również zasady ograniczenia celu (art. 3 ust. 1, 2 PIPA), proporcjonalności/minimalizacji danych (art. 3 ust. 1 i 6 PIPA), ograniczonego zatrzymywania danych (art. 21 PIPA), bezpieczeństwa danych, w tym powiadamiania o naruszeniu ochrony danych (art. 3 ust. 4, art. 29 i 34 PIPA) oraz przejrzystości (art. 3 ust. 1 i 5, art. 20, 30 i 32 PIPA). Do informacji szczególnie chronionych mają zastosowanie szczególne zabezpieczenia (art. 23 PIPA). Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 5 i art. 4 PIPA oraz art. od 35 do 39-2 PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa w zakresie dostępu, korekty, usunięcia i zawieszenia wobec organów ścigania.Chociaż PIPA jest w związku z tym w pełni stosowana do przetwarzania danych osobowych do celów ścigania przestępstw, to przewiduje ona wyjątek, gdy dane osobowe są przetwarzane do celów bezpieczeństwa narodowego. Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA art. 15-50 PIPA nie mają zastosowania do danych osobowych zbieranych lub żądanych do celów przeprowadzenia analizy informacji związanych z bezpieczeństwem narodowymArt. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA.. Natomiast rozdział I (Przepisy ogólne), rozdział II (Ustanowienie polityki ochrony danych osobowych itp.), rozdział VIII (Powództwo zbiorowe w sprawie naruszenia przepisów o ochronie danych), rozdział IX (Przepisy uzupełniające) oraz rozdział X (Przepisy dotyczące kar) ustawy PIPA nadal mają zastosowanie. Odnosi się to do ogólnych zasad ochrony danych określonych w art. 3 (Zasady ochrony danych osobowych) oraz praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA (Prawa osób, których dane dotyczą). Oznacza to, że główne zasady i prawa są zapewnione również w tym obszarze. Ponadto art. 58 ust. 4 PIPA stanowi, że informacje takie należy przetwarzać w minimalnym zakresie wymaganym do osiągnięcia zamierzonego celu oraz przez możliwie najkrótszy okres; w przepisie tym wymaga się także wprowadzenia przez administratora danych osobowych środków niezbędnych do zapewnienia bezpiecznego zarządzania danymi i właściwego przetwarzania, takich jak zabezpieczenia techniczne, zarządcze i fizyczne, jak również środków służących odpowiedniemu rozpatrywaniu indywidualnych skarg.W zawiadomieniu nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych Komisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej PIPC, od ang. Personal Information Protection Commission) sprecyzowała, w jaki sposób PIPA ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego w świetle wspomnianego częściowego wyłączeniaZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 6.. Dotyczy to w szczególności praw osób fizycznych (do dostępu, sprostowania, zawieszenia i usunięcia) oraz podstaw i granic ich ewentualnego ograniczenia. Zgodnie z powiadomieniem stosowanie podstawowych zasad, praw i obowiązków wynikających z PIPA do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego odzwierciedla gwarancje przewidziane w konstytucji odnoszące się do ochrony prawa osoby fizycznej do kontrolowania własnych danych osobowych. Wszelkie ograniczenia tego prawa, np. jeśli są niezbędne do zapewnienia ochrony bezpieczeństwa narodowego, wymagają wyważenia praw i interesów osoby fizycznej względem istotnego interesu publicznego i nie mogą naruszać istoty tego prawa (art. 37 ust. 2 konstytucji).2.DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW ŚCIGANIA PRZESTĘPSTW2.1.Właściwe organy publiczne w obszarze ścigania przestępstwNa podstawie ustawy o postępowaniu karnym (zwanej dalej CPA, od ang. Criminal Procedure Act), ustawy o ochronie prywatności komunikacji (zwanej dalej CPPA, od ang. Communications Privacy Protection Act) oraz ustawy o działalności telekomunikacyjnej (zwanej dalej TBA, od ang. Telecommunications Business Act) policja, prokuratura i sądy mogą zbierać dane osobowe do celów ścigania przestępstw. W zakresie, w jakim w ustawie o Narodowej Służbie Wywiadu nadano te uprawnienia także Narodowej Służbie Wywiadu (zwanej dalej NIS, od ang. National Intelligence Service), musi ona przestrzegać wyżej wymienionych ustawZob. art. 3 ustawy o NIS (ustawa nr 12948), który odnosi się do postępowań przygotowawczych w sprawie niektórych przestępstw, takich jak rewolucja, zamieszki i przestępstwa związane z bezpieczeństwem narodowym (np. szpiegostwo). W takim kontekście zastosowanie miałyby przewidziane w CPA procedury dotyczące przeszukania i zajęcia, natomiast CPPA regulowałaby zbieranie danych dotyczących komunikacji (zob. część 3 poświęcona przepisom w zakresie dostępu do informacji dotyczących komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego).. Ponadto ustawa o zgłaszaniu i wykorzystywaniu określonych informacji o transakcjach finansowych (ang. Act on Reporting and Using Specified Financial Transaction Information, zwana dalej ARUSFTI) zapewnia instytucjom finansowym podstawę prawną do ujawniania informacji koreańskiej jednostce analityki finansowej (ang. Korea Financial Intelligence Unit, zwana dalej KOFIU) w celu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Ta wyspecjalizowana agencja może z kolei udostępnić takie informacje organom ścigania. Te obowiązki w zakresie ujawniania informacji mają jednak zastosowanie wyłącznie do administratorów danych przetwarzających informacje dotyczące kredytów osobistych na podstawie ustawy o informacjach kredytowych i podlegają nadzorowi Komisji Usług Finansowych. Ponieważ przetwarzanie informacji dotyczących kredytów osobistych przez takich administratorów jest wyłączone z zakresu decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony, ograniczenia i zabezpieczenia, które mają zastosowanie na mocy ARUSFTI, nie zostały szczegółowo opisane w niniejszym dokumencie.2.2.Podstawa prawna i ograniczeniaCPA (zob. 2.2.1), CPPA (zob. 2.2.2) oraz ustawa o działalności telekomunikacyjnej (zob. 2.2.3) stanowią podstawy prawne zbierania danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw oraz określają mające zastosowanie ograniczenia i zabezpieczenia.2.2.1.Przeszukanie i zajęcie2.2.1.1.Podstawa prawnaProkuratorzy i wyżsi funkcjonariusze policji sądowej mogą przeprowadzać oględziny przedmiotów, przeszukiwać osoby lub zajmować przedmioty wyłącznie wówczas, gdy 1) dana osoba jest podejrzana o popełnienie przestępstwa (osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa); 2) jest to niezbędne do celów postępowania przygotowawczego oraz 3) przedmioty, które mają zostać poddane oględzinom, osoby, które mają zostać przeszukane, oraz wszelkie zajęte przedmioty uznaje się za mające związek ze sprawąArt. 215 ust. 1 i 2 CPA.. Podobnie sądy mogą dokonywać przeszukań i zajmować wszelkie przedmioty, które zostaną wykorzystane jako dowody lub podlegają konfiskacie, o ile takie przedmioty lub osoby uważa się za związane z konkretną sprawąArt. 106 ust. 1, art. 107 i 109 CPA..2.2.1.2.Ograniczenia i zabezpieczeniaOgólnym obowiązkiem prokuratorów i funkcjonariuszy policji sądowej jest przestrzeganie praw człowieka przysługujących osobie podejrzanej o popełnienie przestępstwa, jak również wszystkim innym zainteresowanym osobomArt. 198 ust. 2 CPA.. Ponadto środki przymusu służące osiągnięciu celu postępowania przygotowawczego można zastosować jedynie w przypadkach wyraźnie przewidzianych w CPA i w najmniejszym niezbędnym zakresieArt. 199 ust. 1 CPA..Funkcjonariusze policji lub prokuratorzy mogą przeprowadzać przeszukania, oględziny lub zajęcia w ramach postępowania przygotowawczego wyłącznie na podstawie nakazu sądowegoArt. 215 ust. 1 i 2 CPA.. Organ składający wniosek o wydanie nakazu musi przedłożyć materiały uzasadniające podejrzenie, że osoba fizyczna popełniła przestępstwo, że przeszukanie, oględziny lub zajęcie są konieczne oraz że istnieją stosowne przedmioty, które mają zostać zajęteArt. 108 ust. 1 rozporządzenia w sprawie postępowania karnego.. Jeżeli chodzi o nakaz, musi on zawierać między innymi imiona i nazwiska osób podejrzanych oraz określenie rodzaju przestępstwa; wskazanie miejsca, osoby lub przedmiotów, które mają zostać przeszukane, lub przedmiotów, które mają zostać zajęte; datę wystawienia oraz okres obowiązywaniaArt. 114 ust. 1 CPA w związku z art. 219 CPA.. Podobnie, jeżeli w ramach toczącego się postępowania sądowego przeszukania i zajęcia dokonywane są poza jawnym posiedzeniem sądu, należy uprzednio uzyskać nakaz sądowyArt. 113 CPA.. Osobę, której dotyczy nakaz, i jej obrońcę powiadamia się z wyprzedzeniem o przeszukaniu lub zajęciu i mogą być oni obecni podczas wykonywania nakazuArt. 121 i 122 CPA..Przy przeprowadzaniu przeszukania lub zajęcia, gdy przedmiotem przeszukania jest dysk komputerowy lub inny nośnik danych, co do zasady zajęte zostają wyłącznie same dane (skopiowane lub wydrukowane), a nie cały nośnikArt. 106 ust. 3 CPA.. Sam nośnik danych może zostać zajęty wyłącznie wówczas, gdy uznano, że wyodrębnione wydrukowanie lub skopiowanie wymaganych danych jest niemożliwe, lub gdy uznano, że nie można zrealizować celu przeszukania w inny sposóbArt. 106 ust. 3 CPA.. Osoba, której dotyczy zajęcie, musi być niezwłocznie o nim powiadomionaArt. 219 CPA w związku z art. 106 ust. 4 CPA.. CPA nie przewiduje żadnych wyjątków od tego wymogu powiadomienia.Przeszukania, oględziny i zajęcia bez nakazu mogą odbyć się jedynie w nielicznych sytuacjach. Po pierwsze, ma to miejsce w przypadku, gdy uzyskanie nakazu jest niemożliwe ze względu na pilny charakter sprawy na miejscu popełnienia przestępstwaArt. 216 ust. 3 CPA.. Następnie należy jednak niezwłocznie uzyskać nakazArt. 216 ust. 3 CPA.. Po drugie, przeszukania i oględziny bez nakazu można przeprowadzić in loco, jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została aresztowana lub zatrzymanaArt. 216 ust. 1 i 2 CPA.. Ponadto prokurator lub wyższy funkcjonariusz policji sądowej może zająć przedmiot bez nakazu, w przypadku gdy został on porzucony przez podejrzanego o popełnienie przestępstwa lub osobę trzecią bądź dobrowolnie przekazanyArt. 218 CPA. Jeżeli chodzi o dane osobowe, dotyczy to jedynie ich dobrowolnego udostępnienia przez samą zainteresowaną osobę, a nie przez administratora danych osobowych przechowującego takie dane (co wymagałoby określonej podstawy prawnej zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych). Dobrowolnie okazane przedmioty są dopuszczane jako dowód w postępowaniu sądowym wyłącznie wówczas, gdy nie ma zasadnych wątpliwości co do dobrowolnego charakteru ujawnienia, a wykazanie tego faktu należy do prokuratora. Zob. orzeczenie Sądu Najwyższego 2013Do11233 z dnia 10 marca 2016 r..Dowody pozyskane z naruszeniem CPA będą uznane za niedopuszczalneArt. 308-2 CPA.. Ponadto kodeks karny stanowi, że niezgodne z prawem przeszukanie osób lub miejsca ich zamieszkania, strzeżonego budynku, obiektu, samochodu, statku, samolotu lub zajmowanego pomieszczenia podlega karze pozbawienia wolności do lat trzechArt. 321 kodeksu karnego.. Przepis ten ma zatem zastosowanie również w przypadku zajęcia przedmiotów, takich jak urządzenia do przechowywania danych, podczas niezgodnego z prawem przeszukania.2.2.2.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji2.2.2.1.Podstawa prawnaZbieranie informacji dotyczących komunikacji reguluje specjalna ustawa - CPPA. W szczególności CPPA określa powszechny zakaz cenzurowania poczty, zakładania podsłuchu w sieciach telekomunikacyjnych, udostępniania danych potwierdzających komunikację, nagrywania lub podsłuchiwania rozmów, które nie są upubliczniane, między innymi osobami, z wyjątkiem przypadków, gdy podstawą jest CPA, CPPA lub ustawa o sądach wojskowychArt. 3 CPPA. Co do zasady ustawa o sądach wojskowych reguluje zbieranie informacji na temat personelu wojskowego i może mieć zastosowanie do osób cywilnych wyłącznie w ograniczonej liczbie przypadków (postępowanie może zostać wszczęte przed sądem wojskowym np. jeżeli personel wojskowy i osoby cywilne popełniłyby wspólnie przestępstwo lub jeżeli osoba fizyczna popełniłaby przestępstwo przeciwko wojsku, zob. art. 2 ustawy o sądach wojskowych). Przepisy ogólne regulujące przeszukanie i zajęcie są podobne do przepisów ustanowionych w CPA, zob. np. art. 146-149 i 153-156 ustawy o sądach wojskowych. Na przykład korespondencję pocztową można zbierać wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego i na podstawie nakazu sądu wojskowego. W zakresie, w jakim zbierane byłyby dane z łączności elektronicznej, zastosowanie mają ograniczenia i zabezpieczenia przewidziane w CPPA.. Termin komunikacja w rozumieniu CPPA obejmuje zarówno pocztę tradycyjną, jak i telekomunikacjęArt. 2 ust. 1 CPPA, tj. przekazywanie lub odbiór wszelkiego rodzaju dźwięków, słów, symboli lub obrazów za pomocą sieci przewodowej, bezprzewodowej, kabla światłowodowego lub innego systemu elektromagnetycznego, w tym telefonu, poczty elektronicznej, usług informacji o członkach, faksów i przywoływania drogą radiową.. W tym zakresie w CPPA rozróżnia się środki ograniczające komunikacjęArt. 2 ust. 7 i art. 3 ust. 2 CPPA. i zbieranie danych potwierdzających komunikację.Pojęcie środków ograniczających komunikację obejmuje cenzurę, tj. zbieranie treści pochodzących z poczty tradycyjnej, a także podsłuch, czyli bezpośrednie przechwytywanie (pozyskiwanie lub nagrywanie) treści przekazów telekomunikacyjnychCenzurę zdefiniowano jako otwieranie poczty bez zgody zainteresowanej strony lub zapoznawanie się z jej treścią, rejestrowanie jej lub zatrzymywanie za pomocą innych środków (art. 2 ust. 6 CPPA). Podsłuch oznacza pozyskiwanie lub rejestrowanie treści przekazów telekomunikacyjnych poprzez słuchanie dźwięków lub równoczesne czytanie słów i oglądanie symboli lub obrazów pochodzących z przekazów telekomunikacyjnych za pomocą urządzeń elektronicznych i mechanicznych bez zgody zainteresowanej strony lub zakłócanie ich przekazywania i odbioru (art. 2 ust. 7 CPPA).. Termin dane potwierdzające komunikację odnosi się do danych na temat rejestrów telekomunikacyjnych, które obejmują datę połączenia telekomunikacyjnego, czas jego rozpoczęcia i zakończenia, liczbę połączeń wychodzących i przychodzących, jak również numer abonenta drugiego rozmówcy, częstotliwość połączeń, pliki dziennika dotyczące korzystania z usług telekomunikacyjnych oraz informacje dotyczące lokalizacji (np. z wież przekaźnikowych, które odbierają sygnały)Art. 2 ust. 11 CPPA..CPPA określa ograniczenia i zabezpieczenia dotyczące zbierania obu rodzajów danych, a nieprzestrzeganie kilku z tych wymogów podlega sankcjom karnymArt. 16 i 17 CPPA. Ma to zastosowanie na przykład do zbierania danych bez nakazu, nierejestrowania, niezaprzestania zbierania danych po ustaniu sytuacji nadzwyczajnej lub nieprzekazania powiadomienia osobie, której to dotyczy..2.2.2.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji (środki ograniczające komunikację)Zbieranie treści komunikacji można stosować jedynie jako środek uzupełniający, ułatwiający prowadzenie postępowania przygotowawczego (tj. jako środek ostateczny), i należy dołożyć starań, aby zminimalizować naruszenie poufności komunikacjiArt. 3 ust. 2 CPPA.. Zgodnie z tą ogólną zasadą środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy trudno jest w inny sposób zapobiec popełnieniu przestępstwa, aresztować przestępcę lub zebrać dowodyArt. 5 ust. 1 CPPA.. Organy ścigania pozyskujące treść komunikacji muszą natychmiast zaprzestać stosowania takich środków, gdy stały dostęp nie jest już uznawany za konieczny, aby tym samym ograniczyć naruszenie prywatności komunikacji do niezbędnego minimumArt. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..Ponadto środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane jest popełnienie określonego poważnego przestępstwa wyraźnie wymienionego w CPPA, popełniane jest takie przestępstwo lub zostało ono popełnione. Są to takie przestępstwa jak powstanie, przestępstwa związane z narkotykami, przestępstwa z użyciem materiałów wybuchowych, jak również przestępstwa dotyczące bezpieczeństwa narodowego, stosunków dyplomatycznych lub baz i obiektów wojskowychArt. 5 ust. 1 CPPA.. Środek ograniczający komunikację musi być ukierunkowany na konkretne przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną lub przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną w ustalonym okresieArt. 5 ust. 2 CPPA..Nawet jeżeli wymogi te są spełnione, zbieranie danych dotyczących treści może odbywać się wyłącznie na podstawie nakazu sądowego. W szczególności prokurator może zwrócić się do sądu o wydanie zezwolenia na zbieranie danych dotyczących treści odnoszących się do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawczeArt. 6 ust. 1 CPPA.. Podobnie, funkcjonariusz policji sądowej może zwrócić się o udzielenie zezwolenia do prokuratora, który z kolei może wystąpić do sądu o wydanie nakazuArt. 6 ust. 2 CPPA.. Wniosek o wydanie nakazu musi być złożony na piśmie i zawierać określone elementy. W szczególności należy w nim określić: 1) istotne przesłanki, które uzasadniają podejrzenie, że jedno z wymienionych przestępstw jest planowane, jest popełniane lub zostało popełnione, a także wszelkie materiały pozwalające stwierdzić istnienie zasadnego podejrzenia; 2) środki ograniczające komunikację, jak również ich przedmiot, zakres, cel i okres obowiązywania; oraz 3) miejsce i sposób wykonania środkówArt. 6 ust. 4 CPPA i art. 4 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA..Jeżeli wymogi prawne są spełnione, sąd może udzielić pisemnego zezwolenia na zastosowanie środków ograniczających komunikację w odniesieniu do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawczeArt. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 8 CPPA.. W nakazie tym określa się rodzaje środków, a także ich przedmiot, zakres, okres obowiązywania oraz miejsce i sposób wykonaniaArt. 6 ust. 6 CPPA..Środki ograniczające komunikację można stosować jedynie przez okres dwóch miesięcyArt. 6 ust. 7 CPPA.. Jeżeli cel środków zostanie osiągnięty wcześniej w tym okresie, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania. Natomiast jeżeli wymagane warunki są nadal spełnione, wniosek o przedłużenie okresu obowiązywania środków ograniczających komunikację można złożyć w terminie dwóch miesięcy. Wniosek taki musi obejmować materiały wskazujące na zasadność przedłużenia obowiązywania środkówArt. 6 ust. 7 CPPA.. Okres przedłużenia nie może przekroczyć łącznie jednego roku lub trzech lat w przypadku niektórych szczególnie poważnych przestępstw (np. przestępstw związanych z rewolucją, agresją zewnętrzną, bezpieczeństwem narodowym itp.)Art. 6 ust. 8 CPPA..Organy ścigania mogą nakazać operatorom sieci komunikacyjnych udzielenie pomocy, przedstawiając im pisemne zezwolenie sąduArt. 9 ust. 2 CPPA.. Operatorzy sieci komunikacyjnych są zobowiązani do współpracy i zachowania otrzymanego zezwolenia w swojej dokumentacjiArt. 15-2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.. Mogą oni odmówić współpracy, jeżeli informacje na temat osoby, której dotyczy nakaz, wskazane w pisemnym zezwoleniu sądu (np. numer telefonu tej osoby) są niepoprawne. Ponadto w żadnym wypadku nie mogą oni ujawniać haseł używanych do celów korzystania z usług telekomunikacyjnychArt. 9 ust. 4 CPPA..Każda osoba wykonująca środki ograniczające komunikację lub zobowiązana do współpracy musi prowadzić dokumentację określającą cele tych środków, sposób i termin ich wykonania oraz objęte nimi treściArt. 9 ust. 3 CPPA.. Organy ścigania stosujące środki ograniczające komunikację również muszą prowadzić dokumentację, w której odnotowują szczegółowe informacje i osiągnięte wynikiArt. 18 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA.. Funkcjonariusze policji sądowej muszą udostępnić te informacje prokuratorowi w formie sprawozdania po zamknięciu postępowania przygotowawczegoArt. 18 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..Jeżeli prokurator wniesie akt oskarżenia w sprawie, w której zastosowano środki ograniczające komunikację, lub wyda decyzję o odmowie oskarżenia lub aresztowania danej osoby (tj. nie tylko zawieszenie ścigania karnego), musi powiadomić osobę, wobec której zastosowano środki ograniczające komunikację, o fakcie wykonania środków ograniczających komunikację, o organie wykonującym oraz o okresie wykonania. Powiadomienie takie musi być dostarczone na piśmie w terminie 30 dni od wydania decyzjiArt. 9-2 ust. 1 CPPA.. Powiadomienie można odroczyć, jeżeli mogłoby poważnie zagrozić bezpieczeństwu narodowemu lub zakłócić bezpieczeństwo publiczne i porządek publiczny lub gdyby mogło spowodować istotną szkodę dla życia i integralności cielesnej innych osóbArt. 9-2 ust. 4 CPPA.. W przypadku gdy prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej zamierza odroczyć powiadomienie, musi uzyskać zgodę szefa prokuratury okręgowejArt. 9-2 ust. 5 CPPA.. Po ustaniu podstaw do odroczenia powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni od tego momentuArt. 9-2 ust. 6 CPPA..CPPA określa również szczegółową procedurę zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych. W szczególności organy ścigania mogą pozyskiwać treść komunikacji w przypadku bezpośredniego zagrożenia planowaniem lub popełnieniem przestępstwa w ramach przestępczości zorganizowanej lub innego poważnego przestępstwa, które może bezpośrednio spowodować śmierć lub poważny uszczerbek na zdrowiu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury (opisanej powyżej)Art. 8 ust. 1 CPPA.. W takiej sytuacji nadzwyczajnej funkcjonariusz policji lub prokurator może zastosować środki ograniczające komunikację bez uprzedniego zezwolenia sądu, ale musi wystąpić o takie zezwolenie niezwłocznie po wykonaniu tych środków. Jeżeli organ ścigania nie otrzyma zezwolenia sądu w ciągu 36 godzin od chwili wykonania środków nadzwyczajnych, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania, po czym zazwyczaj następuje zniszczenie zebranych informacjiArt. 8 ust. 2 CPPA.. Funkcjonariusze policji prowadzący nadzór nadzwyczajny wykonują go pod kontrolą prokuratora lub - w przypadku gdy otrzymanie poleceń od prokuratora z wyprzedzeniem jest niemożliwe ze względu na konieczność podjęcia natychmiastowego działania - policja musi uzyskać zgodę prokuratora niezwłocznie po rozpoczęciu czynnościArt. 8 ust. 3 CPPA i art. 16 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. Przepisy dotyczące powiadomienia osoby fizycznej opisane powyżej mają zastosowanie także do zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych.Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej, przy czym organ zajmujący się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 4 CPPA.. Do wniosku do sądu o wydanie zezwolenia na zastosowanie środków nadzwyczajnych musi być dołączony dokument, w którym wskazano niezbędne środki ograniczające komunikację, objęte nimi treści, osobę, której dotyczą, zakres, okres obowiązywania, miejsce wykonania, metodę oraz wyjaśnienie, w jaki sposób odnośne środki ograniczające komunikację spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 CPPATj., że istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane lub popełniane są określone poważne przestępstwa, lub że zostały one popełnione, a zapobiegnięcie popełnieniu przestępstwa, aresztowanie przestępcy lub zebranie dowodów jest niewykonalne w inny sposób., wraz z dokumentami potwierdzającymi.W przypadkach gdy środki nadzwyczajne są wykonywane w krótkim czasie, co wyklucza otrzymanie zezwolenia sądu (np. gdy osoba podejrzana zostaje zatrzymana bezpośrednio po rozpoczęciu przechwytywania treści, które w związku z tym ustaje), szef prokuratury właściwej powiadamia sąd właściwy o zastosowaniu środka nadzwyczajnegoArt. 8 ust. 5 CPPA.. W powiadomieniu należy określić cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób zbierania, a także podstawy niezłożenia wniosku o wydanie zezwolenia przez sądArt. 8 ust. 6-7 CPPA.. Powiadomienie to umożliwia sądowi, który je otrzymał, zbadanie legalności zbierania treści i musi zostać wprowadzone do rejestru powiadomień o zastosowaniu środków nadzwyczajnych.Zgodnie z ogólnym wymogiem treść komunikacji pozyskaną w wyniku zastosowania środków ograniczających komunikację na podstawie CPPA można wykorzystać wyłącznie na potrzeby prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie konkretnych przestępstw wymienionych powyżej, ścigania ich lub zapobiegania im, w postępowaniach dyscyplinarnych dotyczących tych samych przestępstw, w celu dochodzenia roszczeń odszkodowawczych zgłoszonych przez stronę komunikacji lub gdy jest to dozwolone na mocy innych przepisówArt. 12 CPPA..Szczególne zabezpieczenia mają zastosowanie w przypadku zbierania informacji telekomunikacyjnych przesyłanych przez internetArt. 12-2 CPPA.. Informacje takie można wykorzystać jedynie do prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie poważnych przestępstw wymienionych w art. 5 ust. 1 CPPA. Aby zatrzymać informacje, należy uzyskać zgodę sądu, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikacjęProkurator lub policjant wykonujący środki ograniczające komunikację musi w ciągu 14 dni od zakończenia stosowania środków wybrać przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymane, i wystąpić do sądu o zezwolenie (funkcjonariusz policji składa wniosek do prokuratora, który następnie składa wniosek do sądu), zob. art. 12-2 ust. 1 i 2 CPPA.. Wniosek o zatrzymanie danych musi zawierać informacje na temat środków ograniczających komunikację, podsumowanie wyników zastosowania tych środków, powody zatrzymania (wraz z materiałami potwierdzającymi) oraz przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymaneArt. 12-2 ust. 3 CPPA.. W przypadku braku takiego wniosku pozyskane informacje telekomunikacyjne muszą zostać usunięte w terminie 14 dni od zakończenia stosowania środków ograniczających komunikacjęArt. 12-2 ust. 5 CPPA.. Jeżeli wniosek został odrzucony, informacje telekomunikacyjne muszą zostać zniszczone w ciągu siedmiu dniArt. 12-2 ust. 5 CPPA.. W przypadku usunięcia informacji telekomunikacyjnych w terminie siedmiu dni należy złożyć sprawozdanie w sądzie, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikację, podając powody usunięcia, jak również jego szczegóły i termin.Mówiąc ogólnie, jeżeli informacje zostały pozyskane nielegalnie za pomocą środków ograniczających komunikację, nie zostaną dopuszczone jako dowód w postępowaniu sądowym lub postępowaniu dyscyplinarnymArt. 4 CPPA.. Ponadto w CPPA ustanowiono zakaz ujawniania informacji poufnych pozyskanych w trakcie wdrażania środków ograniczających komunikację oraz wykorzystywania zdobytych informacji w celu zaszkodzenia reputacji osób podlegających tym środkom obowiązujący wszystkie osoby korzystające z tych środkówArt. 11 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..2.2.2.3.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania metadanychNa podstawie CPPA organy ścigania mogą zwracać się do operatorów telekomunikacyjnych o udostępnienie danych potwierdzających komunikację, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego lub wykonania wyrokuArt. 13 ust. 1 CPPA.. W przeciwieństwie do zbierania danych dotyczących treści możliwość zbierania danych potwierdzających komunikację nie ogranicza się do konkretnych przestępstw. Podobnie jak w przypadku danych dotyczących treści zbieranie danych potwierdzających komunikację wymaga jednak uzyskania uprzedniego pisemnego zezwolenia sądu, z zastrzeżeniem tych samych warunków, które opisano wcześniejArt. 13 i 6 CPPA.. Jeżeli ze względu na pilny charakter sprawy niemożliwe jest uzyskanie zezwolenia sądu, dane potwierdzające komunikację można zbierać bez nakazu, w którym to przypadku zezwolenie należy uzyskać niezwłocznie po złożeniu wniosku o udostępnienie danych i przekazać je dostawcy usług telekomunikacyjnychArt. 13 ust. 2 CPPA. Tak jak w przypadku pilnych środków ograniczających komunikację konieczne jest sporządzenie dokumentu określającego szczegółowe informacje o sprawie (osoba podejrzana, środki, które mają zostać zastosowane, podejrzewane przestępstwo, jak również pilny charakter sprawy). Zob. art. 37 ust. 5 dekretu wykonawczego do CPPA.. W razie nieuzyskania zezwolenia w późniejszym terminie zebrane informacje muszą zostać zniszczoneArt. 13 ust. 3 CPPA..Prokuratorzy, funkcjonariusze policji sądowej i sądy muszą prowadzić rejestr wniosków o udostępnienie danych potwierdzających komunikacjęArt. 13 ust. 5 i 6 CPPA.. Ponadto dostawcy usług telekomunikacyjnych muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z ujawniania danych potwierdzających komunikację oraz przechowywać związaną z nimi dokumentację przez siedem lat od dnia, w którym dane zostały ujawnioneArt. 13 ust. 7 CPPA..Osoby fizyczne są co do zasady powiadamiane o fakcie, że zebrano dane potwierdzające komunikacjęZob. art. 13-3 ust. 7 w związku z art. 9-2 CPPA.. Termin dokonania takiego powiadomienia zależy od okoliczności postępowania przygotowawczegoArt. 13-3 ust. 1 CPPA.. Po wydaniu postanowienia o wniesieniu aktu oskarżenia lub zaniechaniu ścigania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni. Natomiast w sytuacji zawieszenia postępowania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od wydania takiego postanowienia. W każdym razie powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od zebrania informacji.Powiadomienie można odroczyć wyłącznie w przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że może ono 1) zagrażać bezpieczeństwu narodowemu oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, 2) spowodować śmierć lub uszczerbek na zdrowiu, 3) utrudnić rzetelne postępowanie sądowe (np. prowadząc do zniszczenia dowodów lub grożenia świadkom) lub 4) zniesławić osobę podejrzaną, poszkodowanych lub inne osoby związane ze sprawą lub naruszyć ich prywatnośćArt. 13-3 ust. 2 CPPA.. Powiadomienie na podstawie jednej z wyżej wymienionych przyczyn wymaga zezwolenia dyrektora właściwej prokuratury okręgowejArt. 13-3 ust. 3 CPPA.. Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczeniaArt. 13-3 ust. 4 CPPA..Powiadomione osoby mogą złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub funkcjonariusza policji sądowej dotyczący przyczyn zbierania danych potwierdzających komunikacjęArt. 13-3 ust. 5 CPPA.. Wówczas prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej musi przedstawić uzasadnienie na piśmie w terminie 30 dni od otrzymania wniosku, chyba że ma zastosowanie jedna z wyżej wymienionych przyczyn (wyjątki odroczenia powiadomienia)Art. 13-3 ust. 6 CPPA..2.2.3.Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnychW art. 83 ust. 3 TBA dopuszczono możliwość dobrowolnego zastosowania się przez operatorów telekomunikacyjnych do wniosku (złożonego w związku z procesem sądowym w postępowaniu karnym, postępowaniem przygotowawczym lub w celu wykonania wyroku) sądu, prokuratora lub szefa organu ścigania prowadzącej o ujawnienie danych dotyczących komunikacji. W kontekście TBA dane dotyczące komunikacji obejmują imię i nazwisko, numer rejestracyjny mieszkańca, adres i numer telefonu użytkowników, terminy rozpoczęcia lub zakończenia abonamentu, jak również kody identyfikacyjne użytkowników (tj. kody używane do identyfikacji prawowitego użytkownika systemów komputerowych lub sieci komunikacyjnych)Art. 83 ust. 3 TBA.. Do celów TBA za użytkowników uważa się wyłącznie osoby fizyczne, które bezpośrednio korzystają z usług koreańskiego dostawcy telekomunikacyjnegoArt. 2 ust. 9 TBA.. W związku z tym sytuacje, w których osoby fizyczne z UE, których dane zostały przekazane do Republiki Korei, zostałyby uznane za użytkowników na podstawie TBA, będą prawdopodobnie bardzo ograniczone, ponieważ osoby te zazwyczaj nie zawarłyby bezpośredniej umowy z koreańskim operatorem telekomunikacyjnym.Wnioski o uzyskanie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA muszą być składane na piśmie i muszą zawierać uzasadnienie wniosku oraz wskazanie związku z danym użytkownikiem i zakresu danych objętych wnioskiemArt. 83 ust. 4 TBA.. Jeżeli dostarczenie pisemnego wniosku nie jest możliwe ze względu na pilny charakter sprawy, wniosek takie należy dostarczyć niezwłocznie po ustaniu przyczyny tego pilnego charakteruArt. 83 ust. 4 TBA.. Operatorzy telekomunikacyjni, którzy stosują się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, muszą zatrzymać ewidencję zawierającą rejestry wskazujące, że dane dotyczące komunikacji zostały udostępnione, jak również powiązane materiały, takie jak pisemny wniosekArt. 83 ust. 5 TBA.. Ponadto operatorzy telekomunikacyjni muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z przekazywania danych dotyczących komunikacjiArt. 83 ust. 6 TBA..Operatorzy telekomunikacyjni nie mają obowiązku stosowania się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA. Przedsiębiorca musi zatem ocenić każdy wniosek w świetle obowiązujących wymogów ochrony danych na mocy PIPA. W szczególności operator telekomunikacyjny musi wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciejArt. 18 ust. 2 PIPA.. Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotycząZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii)..W 2016 r. Sąd Najwyższy potwierdził, że dobrowolne przekazywanie danych dotyczących komunikacji przez operatorów telekomunikacyjnych bez nakazu na podstawie TBA samo w sobie nie narusza prawa użytkownika usługi telekomunikacyjnej do prywatności informacji. Jednocześnie Sąd Najwyższy wyjaśnił, że takie naruszenie miałoby miejsce, gdyby było zupełnie oczywiste, że agencja występująca z wnioskiem nadużyła swoich uprawnień, aby złożyć wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, naruszając w ten sposób interesy osoby, której te dane dotyczą, lub strony trzeciejOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 2012Da105482 z dnia 10 marca 2016 r.. Ogólnie rzecz ujmując, każdy wniosek o dobrowolne ujawnienie informacji złożony przez organ ścigania musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z koreańskiej konstytucji (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2).2.3.NadzórNadzór nad organami ścigania sprawowany jest za pomocą różnych mechanizmów stosowanych zarówno wewnętrznie, jak i przez organy zewnętrzne.2.3.1.Kontrolowanie własnej działalnościZgodnie z ustawą o audycie w sektorze publicznym organy publiczne zachęca się do powołania wewnętrznego organu ds. kontrolowania własnej działalności, którego zadaniem jest m.in. przeprowadzanie kontroli legalnościArt. 3 i 5 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Szefowie takich organów audytowych muszą mieć zagwarantowaną niezależność w możliwie największym zakresieArt. 7 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W szczególności są oni powoływani spoza danego organu (np. byli sędziowie, profesorowie) na okres od dwóch do pięciu lat i mogą zostać odwołani wyłącznie z uzasadnionych powodów (np. gdy nie są w stanie wykonywać swoich obowiązków ze względu na stan psychiczny lub fizyczny lub gdy podlegają środkom dyscyplinarnym)Art. 8-11 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Podobnie audytorzy są powoływani na podstawie szczegółowych warunków określonych w ustawieArt. 16 i nast. ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Sprawozdania z audytu mogą zawierać zalecenia lub wnioski o odszkodowanie lub dokonanie korekty, jak również nagany i zalecenia lub wnioski o zastosowanie środków dyscyplinarnychArt. 23 ust. 2 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W terminie 60 dni od zakończenia audytu są one przekazywane szefowi organu publicznego objętego audytem, a także Komisji Kontroli i Audytu (zob. pkt 2.3.2)Art. 23 ust. 1 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Organ, którego dotyczy sprawozdanie, musi wdrożyć wymagane środki i przedstawić wyniki Komisji Kontroli i AudytuArt. 23 ust. 3 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Ponadto wyniki audytu są zazwyczaj udostępniane społeczeństwuArt. 26 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Odmowa kontrolowania własnej działalności lub jego utrudnianie podlega administracyjnym karom pieniężnymArt. 41 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W obszarze ścigania przestępstw, aby zapewnić zgodność z wyżej wymienionymi przepisami, Agencja Policji Krajowej prowadzi system Inspektora Generalnego służący do przeprowadzania audytów wewnętrznych, w tym w odniesieniu do ewentualnych naruszeń praw człowiekaZob. w szczególności jednostki podlegające dyrektorowi generalnemu ds. audytu i kontroli: https://www.police.go.kr/eng/knpa/org/org01.jsp.2.3.2.Komisja Kontroli i AudytuKomisja Kontroli i Audytu (zwana dalej BAI, od ang. Board of Audit and Inspection) może przeprowadzać kontrole działań organów publicznych i na podstawie takich kontroli wydawać zalecenia, wnosić o zastosowanie środków dyscyplinarnych lub złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwaArt. 24 i art. 31-35 ustawy o Komisji Kontroli i Audytu (zwanej dalej ustawą o BAI).. BAI została ustanowiona przy prezydencie Republiki Korei, ale zachowuje niezależny status w odniesieniu do swoich obowiązkówArt. 2 ust. 1 ustawy o BAI.. Ponadto w ustawie ustanawiającej BAI wymaga się, aby komisja ta uzyskała jak największą niezależność w zakresie powoływania, odwoływania i organizacji swoich pracowników, jak również opracowywania swojego budżetuArt. 2 ust. 2 ustawy o BAI.. Przewodniczący BAI jest powoływany przez prezydenta za zgodą Zgromadzenia NarodowegoArt. 4 ust. 1 ustawy o BAI.. Sześciu pozostałych komisarzy jest powoływanych przez prezydenta na czteroletnią kadencję na podstawie rekomendacji przewodniczącegoArt. 5 ust. 1 i art. 6 ustawy o BAI.. Komisarze (w tym przewodniczący) muszą dysponować określonymi kwalifikacjami wymienionymi w ustawieNa przykład co najmniej dziesięcioletni staż pracy w charakterze sędziego, prokuratora lub radcy prawnego, co najmniej ośmioletni staż pracy w charakterze funkcjonariusza państwowego, profesora lub pracownika na wyższym stanowisku na uniwersytecie, co najmniej dziesięcioletni staż pracy w spółce notowanej na giełdzie lub instytucji z udziałem skarbu państwa (w tym co najmniej pięcioletni staż pracy na stanowisku kierowniczym), zob. art. 7 ustawy o BAI. i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku impeachmentu, skazania na karę pozbawienia wolności lub niezdolności do wykonywania obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznejArt. 8 ustawy o BAI.. Ponadto komisarze mają zakaz uczestniczenia w działalności politycznej oraz jednoczesnego pełnienia funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, agencjach administracyjnych, organizacjach podlegających audytowi i kontroli BAI lub zajmowania innych urzędów lub stanowisk, za które otrzymują wynagrodzenieArt. 9 ustawy o BAI..BAI przeprowadza corocznie audyt ogólny, ale może również przeprowadzać audyty specjalne w sprawach będących przedmiotem szczególnego zainteresowania. Podczas przeprowadzania kontroli BAI może zażądać przedłożenia dokumentów i wezwać osoby fizyczne do stawiennictwaZob. np. art. 27 ustawy o BAI.. W ramach audytu BAI bada dochody i wydatki państwa, ale także sprawuje ogólny nadzór nad wypełnianiem obowiązków przez organy publiczne i urzędników publicznych w celu usprawnienia funkcjonowania administracji publicznejArt. 20 i 24 ustawy o BAI.. Sprawowany przez nią nadzór wykracza zatem poza aspekty budżetowe i obejmuje również kontrolę zgodności z prawem.2.3.3.Zgromadzenie NarodoweZgromadzenie Narodowe może przeprowadzać śledztwa i kontrole dotyczące organów publicznychArt. 128 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym oraz art. 2, 3 i 15 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Obejmuje to coroczne kontrole działalności rządu ogółem, jak również śledztwa w konkretnych sprawach.. W trakcie śledztwa lub kontroli Zgromadzenie Narodowe może zażądać ujawnienia dokumentów i wezwać świadkówArt. 10 ust. 1 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Zob. także art. 128 i 129 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.. Każdy, kto dopuści się krzywoprzysięstwa w czasie śledztwa prowadzonego przez Zgromadzenie Narodowe, podlega sankcjom karnym (kara pozbawienia wolności do lat dziesięciu)Art. 14 ustawy o składaniu zeznań, wydawaniu opinii itp. przed Zgromadzeniem Narodowym.. Przebieg i wyniki kontroli mogą być udostępniane publicznieArt. 12-2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od odnośnego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznychArt. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wynikuArt. 16 ust. 3 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej..2.3.4.Komisja Ochrony Danych OsobowychKomisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej PIPC) sprawuje nadzór nad przetwarzaniem danych osobowych przez organy ścigania zgodnie z PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, w tym przepisów ustanowionych w ustawach szczegółowych regulujących zbieranie (elektronicznych) materiałów dowodowych do celów ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2). Biorąc pod uwagę wymogi przewidziane w art. 3 ust. 1 PIPA dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego zbierania danych osobowych, każde takie naruszenie stanowi także naruszenie PIPA, co pozwala PIPC na przeprowadzenie dochodzenia i podjęcie działań naprawczychZob. zawiadomienie PIPC nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych..Wykonując swoją funkcję nadzorczą, PIPC ma dostęp do wszystkich istotnych informacjiArt. 63 PIPA.. PIPC może wydać zalecenia dla organu ścigania w celu zwiększenia poziomu ochrony danych osobowych w ramach prowadzonych przez niego czynności przetwarzania, nakazać podjęcie działań naprawczych (np. zawieszenie przetwarzania danych lub wprowadzenie środków niezbędnych do zapewnienia ochrony danych osobowych) lub zalecić organowi zastosowanie środków dyscyplinarnychArt. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA.. Ponadto przewidziano sankcje karne za niektóre naruszenia PIPA, takie jak bezprawne wykorzystywanie lub ujawnianie danych osobowych stronom trzecim lub niezgodne z prawem przetwarzanie informacji szczególnie chronionychArt. 70-74 PIPA.. W tym kontekście PIPC może przekazać sprawę do właściwego organu ścigania (w tym prokuratury)Art. 65 ust. 1 PIPA..2.3.5.Krajowa Komisja Praw CzłowiekaKrajowa Komisja Praw Człowieka (zwana dalej NHRC, od ang. National Human Rights Commission) - niezależny organ, którego zadaniem jest ochrona i promowanie praw podstawowychArt. 1 ustawy o Krajowej Komisji Praw Człowieka (zwanej dalej ustawą o NHRC). - jest uprawniona do badania i usuwania naruszeń określonych w art. 10-22 konstytucji, dotyczących między innymi prawa do prywatności i prawa do prywatności korespondencji. W skład NHRC wchodzi 11 komisarzy powołanych na podstawie nominacji: Zgromadzenia Narodowego (czterech), prezydenta (czterech) oraz prezesa Sądu Najwyższego (trzech)Art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o NHRC.. Aby zostać powołanym, komisarz musi: 1) przepracować co najmniej dziesięć lat na uniwersytecie lub w autoryzowanym instytucie badawczym na stanowisku co najmniej profesora nadzwyczajnego; 2) przez co najmniej dziesięć lat wykonywać zawód sędziego, prokuratora lub radcy prawnego; 3) przez co najmniej dziesięć lat angażować się w działalność na rzecz praw człowieka (np. w organizacji nienastawionej na zysk, organizacji pozarządowej lub organizacji międzynarodowej); lub 4) otrzymać rekomendację od grup społeczeństwa obywatelskiegoArt. 5 ust. 3 ustawy o NHRC.. Przewodniczącego powołuje prezydent spośród komisarzy, a następnie wymagane jest zatwierdzenie przez Zgromadzenie NarodoweArt. 5 ust. 5 ustawy o NHRC.. Komisarze (w tym przewodniczący) są powoływani na odnawialną trzyletnią kadencję i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku skazania na karę pozbawienia wolności lub gdy nie są w stanie dłużej wykonywać swoich obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznej (w takim przypadku dwie trzecie komisarzy musi wyrazić zgodę na odwołanie)Art. 7 ust. 1 i art. 8 ustawy o NHRC.. Komisarze NHRC nie mogą pełnić jednocześnie funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, radach samorządu terytorialnego ani w żadnych organach administracji państwowej lub samorządowej (jako urzędnicy publiczni)Art. 10 ustawy o NHRC..NHRC może wszcząć dochodzenie z urzędu lub na wniosek osoby fizycznej. W ramach prowadzonego dochodzenia NHRC może zażądać przedłożenia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznańArt. 36 ustawy o NHRC. Zgodnie z art. 36 ust. 7 ustawy można odmówić przedłożenia materiałów lub przedmiotów, jeżeli naruszałoby to tajemnicę państwową, co mogłoby mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne albo stanowiłoby poważną przeszkodę w prowadzeniu postępowania przygotowawczego lub sądowego. W takich przypadkach Komisja może w razie konieczności zażądać od szefa właściwej agencji (który musi działać w dobrej wierze) dalszych informacji, aby umożliwić sprawdzenie, czy odmowa udzielenia informacji jest uzasadniona.. Po przeprowadzeniu dochodzenia NHRC może wydawać zalecenia dotyczące poprawy lub skorygowania określonych polityk i praktyk, które to zalecenia może podać do wiadomości publicznejArt. 25 ust. 1 ustawy o NHRC.. Organy publiczne mają obowiązek powiadomić NHRC o planie wdrożenia takich zaleceń w terminie 90 dni od ich otrzymaniaArt. 25 ust. 3 ustawy o NHRC.. Ponadto w przypadku niewdrożenia zaleceń odnośny organ musi poinformować o tym komisjęArt. 25 ust. 4 ustawy o NHRC.. NHRC może z kolei ujawnić takie zaniechanie Zgromadzeniu Narodowemu lub podać je do wiadomości publicznej. Organy publiczne co do zasady stosują się do zaleceń NHRC i mają ku temu silną motywację, ponieważ wdrożenie zaleceń jest przedmiotem oceny w ramach ogólnej oceny dokonywanej przez Biuro Koordynacji Polityki Rządu podlegające kancelarii premiera.2.4.Indywidualne dochodzenie roszczeń2.4.1.Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPAZgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych przez organy ścigania, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanie. Wniosek o dostęp można złożyć bezpośrednio do właściwego organu lub pośrednio, za pośrednictwem PIPCArt. 35 ust. 2 PIPA.. Właściwy organ może ograniczyć dostęp lub odmówić dostępu wyłącznie wówczas, gdy przewiduje tak prawo, jeżeli dostęp mógłby spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej lub prawdopodobnie doprowadziłby do nieuzasadnionego naruszenia prawa do użytkowania nieruchomości i innych interesów innej osoby (tj. gdy interesy innej osoby przeważałyby nad interesami osoby składającej wniosek)Art. 35 ust. 4 PIPA.. W przypadku odmowy dostępu należy poinformować osobę fizyczną o przyczynach odmowy oraz o sposobie odwołania sięArt. 42 ust. 2 dekretu wykonawczego do PIPA.. Podobnie wniosek o korektę lub usunięcie danych może zostać odrzucony, jeżeli przewidziano tak w innych przepisach, i wówczas osoba fizyczna musi otrzymać informacje o przyczynach odmowy i możliwości odwołania sięArt. 36 ust. 1-2 PIPA i art. 43 ust. 3 dekretu wykonawczego do PIPA..Jeśli chodzi o dochodzenie roszczeń, osoby fizyczne mogą wnieść skargę do PIPC między innymi za pośrednictwem centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i BezpieczeństwaArt. 62 PIPA.. Ponadto osoba fizyczna może prowadzić mediacje za pośrednictwem Komisji ds. Mediacji w Sporach Dotyczących Danych OsobowychArt. 40-50 PIPA i od art. 48-2 do 57 dekretu wykonawczego do PIPA.. Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych (pkt 2.2), jak i naruszeń przepisów PIPA. Ponadto na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym osoby fizyczne mogą odwołać się od decyzji lub wnieść skargę na bezczynność PIPC (zob. pkt 2.4.3).2.4.2.Skarga do Krajowej Komisji Praw CzłowiekaNHRC rozpatruje skargi osób fizycznych (zarówno Koreańczyków, jak i cudzoziemców) dotyczące naruszeń praw człowieka przez organy publiczneChociaż art. 4 ustawy o NHRC odnosi się do obywateli i cudzoziemców zamieszkałych na terytorium Republiki Korei, termin zamieszkały odzwierciedla raczej pojęcie jurysdykcji niż terytorium. Dlatego też, jeśli podstawowe prawa osoby fizycznej spoza Korei są naruszane przez instytucje krajowe w Korei, osoba ta może wnieść skargę do NHRC. Zob. np. odpowiednie pytanie na stronie internetowej NHRC zawierającej odpowiedzi na często zadawane pytania, dostępnej pod adresem: https://www.humanrights.go.kr/site/program/board/basicboard/list?boardtypeid=7025&menuid=002004005001&pagesize=10&currentpage=2. Będzie to miało miejsce w przypadku, gdy dane osobowe cudzoziemca przekazane do Korei są bezprawnie udostępniane koreańskim organom publicznym.. Składanie skarg do NHRC przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogamiSkarga musi co do zasady zostać złożona w ciągu jednego roku od naruszenia, ale NHRC może wciąż podjąć decyzję o rozpatrzeniu skargi złożonej po tym okresie, o ile nie upłynął termin przedawnienia wynikający z przepisów prawa karnego lub cywilnego (art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy o NHRC).. W rezultacie NHRC rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności. W kontekście zbierania danych osobowych do celów ścigania przestępstw osoba fizyczna nie musiałaby zatem wykazywać, że koreańskie organy publiczne faktycznie uzyskały dostęp do jej danych osobowych, aby skarga była dopuszczalna przed NHRC. Osoba fizyczna może również wnieść o rozstrzygniecie skargi w drodze mediacjiArt. 42 i nast. ustawy o NHRC..W celu zbadania skargi NHRC może wykorzystać swoje uprawnienia dochodzeniowe, w tym zażądać przedstawienia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznańArt. 36 i 37 ustawy o NHRC.. Jeżeli dochodzenie wykaże, że doszło do naruszenia odpowiednich przepisów, NHRC może zalecić wprowadzenie środków zaradczych lub skorygowanie bądź ulepszenie wszelkich stosownych ustaw, instytucji, polityk lub praktykArt. 44 ustawy o NHRC.. Zaproponowane środki zaradcze mogą obejmować mediację, zaprzestanie naruszania praw człowieka, odszkodowanie i środki zapobiegające ponownemu wystąpieniu takich samych lub podobnych naruszeńArt. 42 ust. 4 ustawy o NHRC.. W przypadku bezprawnego zbierania informacji osobowych na podstawie obowiązujących przepisów środki zaradcze obejmują usunięcie zebranych danych osobowych. Jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że naruszenie ma charakter ciągły, oraz istnieje prawdopodobieństwo, że niepodjęcie działań spowoduje trudne do naprawienia szkody, NHRC może przyjąć środki naprawcze w trybie pilnymArt. 48 ustawy o NHRC..Chociaż NHRC nie ma uprawnień do nakazania usunięcia naruszeń, jej decyzje (np. decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie skargi)Na przykład jeżeli NHRC wyjątkowo nie jest w stanie przeprowadzić kontroli określonych materiałów lub obiektów, są one związane z tajemnicami państwowymi, które mogą mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne, lub jeżeli kontrola stanowiłaby poważną przeszkodę dla postępowania przygotowawczego lub toczącego się procesu (zob. przypis 166) i jeżeli uniemożliwia to NHRC przeprowadzenie dochodzenia niezbędnego do oceny zasadności otrzymanego wniosku, NHRC informuje daną osobę fizyczną o przyczynach odrzucenia skargi, zgodnie z art. 39 ustawy o NHRC. W takim przypadku osoba ta może odwołać się od decyzji NHRC na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. i zalecenia mogą zostać zaskarżone przed sądami koreańskimi na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym (zob. pkt 2.4.3 poniżej)Zob. np. orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2007Nu27259 z dnia 18 kwietnia 2008 r., potwierdzone orzeczeniem Sądu Najwyższego nr 2008Du7854 z dnia 9 października 2008 r.; orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2017Nu69382 z 2 lutego 2018 r.. Ponadto jeżeli z ustaleń NHRC wynika, że organ publiczny zebrał dane osobowe bezprawnie, osoba fizyczna może korzystać przed sądami koreańskimi z dalszych środków dochodzenia roszczeń wobec tego organu publicznego, np. kwestionując zbieranie danych na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym, składając skargę konstytucyjną na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym lub ubiegając się o odszkodowanie za szkody na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa (zob. pkt 2.4.3 poniżej).2.4.3.Dochodzenie roszczeń na drodze sądowejOsoby fizyczne mogą powoływać się na ograniczenia i zabezpieczenia opisane w poprzednich punktach, aby dochodzić roszczeń przed sądami koreańskimi za pośrednictwem różnych metod.Po pierwsze, zgodnie z ustawą o postępowaniu karnym dana osoba fizyczna i jej pełnomocnik mogą być obecni przy wykonywaniu nakazu przeszukania lub zajęcia, a zatem mogą również wnieść sprzeciw w czasie wykonywania nakazuArt. 121 i 219 CPA.. Ponadto w CPA przewidziano mechanizm tzw. quasi-skargi, który umożliwia osobom fizycznym złożenie do sądu właściwego wniosku o unieważnienie lub zmianę decyzji podjętej przez prokuratora lub policjanta w sprawie zajęciaArt. 417 CPA w związku z art. 414 ust. 2 CPA. Zob. również orzeczenie Sądu Najwyższego nr 97Mo66 z dnia 29 września 1997 r.. Umożliwia to osobom fizycznym zakwestionowanie środków zastosowanych w celu wykonania nakazu zajęcia.Ponadto osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie przed sądami koreańskimi. Na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa osoby fizyczne mogą ubiegać się o odszkodowanie za szkody wyrządzone przez urzędników publicznych wykonujących swoje oficjalne obowiązki z naruszeniem prawaArt. 2 ust. 1 ustawy o odszkodowaniach od państwa.. Powództwo na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa można wnieść do wyspecjalizowanej rady ds. odszkodowań lub bezpośrednio do koreańskich sądówArt. 9 i 12 ustawy o odszkodowaniach od państwa. W ustawie ustanawia się rady okręgowe (którym przewodniczy zastępca prokuratora odpowiedniej prokuratury), radę centralną (której przewodniczy wiceminister sprawiedliwości) i radę specjalną (której przewodniczy wiceminister obrony narodowej, odpowiedzialną za odszkodowania za szkody wyrządzone przez personel wojskowy lub cywilnych pracowników wojska). Powództwa o odszkodowanie są z zasady rozpatrywane przez rady okręgowe, które w określonych okolicznościach mogą przekazywać sprawy do rady centralnej lub specjalnej, np. jeśli dochodzone odszkodowanie przekracza określoną kwotę lub gdy osoba fizyczna wnioskuje o ponowne rozpatrzenie sprawy. Członków wszystkich rad powołuje minister sprawiedliwości (np. spośród urzędników publicznych Ministerstwa Sprawiedliwości, urzędników sądowych, prawników i osób posiadających wiedzę fachową w dziedzinie odszkodowań od państwa) i członkowie ci podlegają przepisom szczególnym dotyczącym konfliktu interesów (zob. art. 7 dekretu wykonawczego do ustawy o odszkodowaniach od państwa).. Jeśli poszkodowany jest cudzoziemcem, ustawa o odszkodowaniach od państwa ma zastosowanie, o ile kraj pochodzenia tej osoby również zapewnia prawo do odszkodowania obywatelom koreańskimArt. 7 ustawy o odszkodowaniach od państwa.. Zgodnie z orzecznictwem warunek ten jest spełniony, jeśli wymogi dotyczące ubiegania się o odszkodowanie w tym drugim kraju nie są w znacznym stopniu rozbieżne między Koreą a takim krajem i nie są zasadniczo bardziej rygorystyczne niż te określone przez Koreę, a ponadto nie wykazują żadnych istotnych i zasadniczych różnicOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 2013Da208388 z dnia 11 czerwca 2015 r.. Kodeks cywilny reguluje odpowiedzialność państwa w zakresie odszkodowań, a w konsekwencji odpowiedzialność państwa obejmuje szkody niemajątkowe (np. cierpienia psychiczne)Zob. art. 8 ustawy o odszkodowaniach od państwa, jak również art. 751 kodeksu cywilnego..Jeżeli chodzi o naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych, w PIPA przewidziano dodatkowy środek ochrony prawnej. Zgodnie z art. 39 PIPA każdy, kto poniósł szkodę w wyniku naruszenia PIPA lub utraty, kradzieży, ujawnienia, fałszerstwa, zmiany lub uszkodzenia jej danych osobowych, może dochodzić odszkodowania przed sądem. Nie ma takiego wymogu wzajemności jak w przypadku ustawy o odszkodowaniach od państwa.Oprócz odszkodowania za szkody na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym można skorzystać z administracyjnych środków dochodzenia roszczeń z tytułu działań lub zaniechań organów administracji. Każda osoba fizyczna może zaskarżyć decyzję (tj. wykonanie lub odmowę wykonania uprawnień publicznych w konkretnej sprawie) lub zaniechanie (długotrwałe niepodejmowanie przez organ administracji określonego działania wbrew zobowiązaniu prawnemu), co może prowadzić do uchylenia/zmiany niezgodnej z prawem decyzji, do stwierdzenia nieważności (tj. stwierdzenia, że decyzja nie wywołuje skutków prawnych lub nie istnieje w porządku prawnym) lub stwierdzenia, że zaniechanie jest niezgodne z prawemArt. 2 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zaskarżenie decyzji administracyjnej jest możliwe tylko wtedy, gdy bezpośrednio wpływa ona na prawa i obowiązki obywatelskieOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 98Du18435 z dnia 22 października 1999 r., orzeczenie Sądu Najwyższego nr 99Du1113 z dnia 8 września 2000 r. oraz orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2010Du3541 z dnia 27 września 2012 r.. Obejmuje to środki służące zbieraniu danych osobowych, czy to bezpośrednio (np. w drodze przechwytywania komunikacji), czy w drodze żądania ujawnienia (np. wobec dostawcy usług).Odwołanie od decyzji administracyjnej można najpierw wnieść do administracyjnych komisji odwoławczych ustanowionych przy niektórych organach publicznych (np. NIS, NHRC) lub do Centralnej Administracyjnej Komisji Odwoławczej ustanowionej przy Komisji Antykorupcyjnej i Praw ObywatelskichArt. 6 ustawy o odwołaniach administracyjnych i art. 18 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Takie odwołanie administracyjne stanowi alternatywny, mniej formalny sposób zakwestionowania decyzji lub zaniechania organu publicznego. Można jednak również wnieść pozew bezpośrednio do sądów koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.Wniosek o uchylenie/zmianę decyzji na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym może złożyć każda osoba mająca interes prawny w ubieganiu się o uchylenie/zmianę lub w przywróceniu jej praw w drodze uchylenia/zmiany, jeżeli decyzja już nie obowiązujeArt. 12 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Również o stwierdzenie nieważności może wystąpić osoba mająca interes prawny w takim stwierdzeniu, natomiast o stwierdzenie, że zaniechanie jest niezgodne z prawem, wystąpić może każda osoba, która złożyła wniosek o wydanie decyzji i ma interes prawny w dochodzeniu stwierdzenia takiej niezgodności z prawemArt. 35 i 36 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego interes prawny jest rozumiany jako interes prawnie chroniony, tj. bezpośredni i konkretny interes chroniony przepisami ustawowymi i wykonawczymi, na których opierają się decyzje administracyjne (niebędący ogólnym pośrednim i abstrakcyjnym interesem społeczeństwa)Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2006Du330 z dnia 26 marca 2006 r.. Osoby fizyczne mają zatem taki interes prawny w przypadku naruszenia ograniczeń i zabezpieczeń, które mają zastosowanie do zbierania ich danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw (na mocy przepisów szczególnych lub PIPA). Wyrok kończący postępowanie w sprawie wydany na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym jest wiążący dla stronArt. 30 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym..Ponadto wniosek o uchylenie/zmianę decyzji oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania należy złożyć w terminie 90 dni od dnia, w którym dana osoba fizyczna dowiedziała się o decyzji/zaniechaniu, i co do zasady nie później niż w ciągu roku od dnia wydania decyzji lub wystąpienia zaniechania, chyba że istnieją uzasadnione przyczyny zwłokiArt. 20 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. Termin ten ma również zastosowanie do wniosku o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania, zob. art. 38 ust. 2 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego pojęcie uzasadnionych przyczyn należy interpretować szeroko i wymaga ono oceny, czy w świetle wszystkich okoliczności sprawy wniesienie skargi po terminie jest dopuszczalne społecznieOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 90Nu6521 z dnia 28 czerwca 1991 r.. Obejmuje to (między innymi) przyczyny opóźnień, za które dana strona nie może być odpowiedzialna (tj. sytuacje, które są poza kontrolą skarżącego, na przykład gdy nie został on powiadomiony o zbieraniu jego danych osobowych) lub siłę wyższą (np. klęski żywiołowe, wojny).Ponadto osoby fizyczne mogą wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału KonstytucyjnegoArt. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. Zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania lub niewykonania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną. Jeśli dostępne są inne środki ochrony prawnej, należy je wyczerpać w pierwszej kolejności. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego cudzoziemcy mogą wnieść skargę konstytucyjną w zakresie, w jakim ich prawa podstawowe są uznawane na mocy konstytucji koreańskiej (zob. wyjaśnienia w pkt 1.1)Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa194 z dnia 29 listopada 2001 r.. Skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 90 dni od chwili, w której dana osoba dowiedziała się o naruszeniu, oraz w terminie jednego roku od jego wystąpienia. Ponieważ procedura przewidziana w ustawie o postępowaniu administracyjnosądowym ma zastosowanie do postępowania sądowego na mocy ustawy o Trybunale KonstytucyjnymArt. 40 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym., skarga będzie nadal dopuszczalna, jeśli występują uzasadnione przyczyny zgodnie z wykładnią dokonaną w orzecznictwie Sądu Najwyższego, o którym mowa powyżej.Jeżeli w pierwszej kolejności konieczne jest wyczerpanie innych środków ochrony prawnej, skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 30 dni od zapadnięcia prawomocnego orzeczenia w sprawie tego środkaArt. 69 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. Trybunał Konstytucyjny może uchylić akt organu administracji rządowej, który spowodował naruszenie, lub potwierdzić, że określone zaniechanie jest niezgodne z konstytucjąArt. 75 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. W takim przypadku właściwy organ jest zobowiązany do wdrożenia środków w celu zastosowania się do orzeczenia Trybunału.3.DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO3.1.Właściwe organy publiczne w obszarze bezpieczeństwa narodowegoRepublika Korei posiada dwie wyspecjalizowane agencje wywiadowcze: Narodową Służbę Wywiadu (ang. National Intelligence Service, NIS) i Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego (ang. Defense Security Support Command). Dane osobowe do celów bezpieczeństwa narodowego mogą zbierać również policja i prokuratura.NIS, ustanowiona ustawą o Narodowej Służbie Wywiadu (zwaną dalej ustawą o NIS), należy do zakresu kompetencji prezydenta i działa pod jego nadzoremArt. 2 i art. 4 ust. 2 ustawy o NIS.. W szczególności NIS zbiera, kompiluje i rozpowszechnia informacje o państwach obcych (i o Korei Północnej)Pojęcie to nie obejmuje danych dotyczących osób fizycznych, lecz dane dotyczące informacji ogólnych o państwach obcych (tendencje, rozwój sytuacji) oraz o działalności podmiotów państwowych z państw trzecich., informacje wywiadowcze związane z zadaniami w zakresie zwalczania szpiegostwa (w tym szpiegostwa wojskowego i przemysłowego), terroryzmu i działalności międzynarodowych grup przestępczych, dane wywiadowcze dotyczące niektórych rodzajów przestępstw przeciwko bezpieczeństwu publicznemu i narodowemu (np. rewolucja wewnątrz kraju, podżeganie do agresji zewnętrznej) oraz dane wywiadowcze związane z zadaniem polegającym na zapewnieniu cyberbezpieczeństwa oraz zapobieganiu lub przeciwdziałaniu cyberatakom i cyberzagrożeniomArt. 3 ust. 1 ustawy o NIS.. Ustawa o NIS, w której ustanowiono NIS i określono jej zadania, zawiera również ogólne zasady, które wyznaczają ramy wszystkich działań Służby. Co do zasady NIS musi zachować neutralność polityczną oraz chronić wolność i prawa osób fizycznychArt. 3 ust. 1, art. 6 ust. 2, art. 11 i 21. Zob. również przepisy dotyczące konfliktu interesów, w szczególności art. 10 i 12.. Zadaniem dyrektora NIS jest opracowanie ogólnych wytycznych określających zasady, zakres i procedury wykonywania przez NIS obowiązków dotyczących zbierania i wykorzystywania danych, a następnie przedstawienie ich Zgromadzeniu NarodowemuArt. 4 ust. 2 ustawy o NIS.. Zgromadzenie Narodowe (za pośrednictwem Komisji ds. Wywiadu) może zażądać skorygowania lub uzupełnienia wytycznych, jeżeli uzna, że są one niezgodne z prawem lub niesprawiedliwe. Ogólnie rzecz biorąc, podczas wykonywania swoich obowiązków dyrektor i personel NIS nie mogą nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej prawArt. 13 ustawy o NIS.. Ponadto cenzura poczty, przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych, zbieranie informacji dotyczących lokalizacji, zbieranie danych potwierdzających komunikację, nagrywanie lub podsłuchiwanie prywatnych rozmów przez NIS musi się odbywać w zgodzie z CPPA, ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji lub CPAArt. 14 ustawy o NIS.. Każde nadużycie władzy lub zbieranie danych z naruszeniem tych przepisów jest zagrożone sankcjami karnymiZob. również art. 22 i 23 ustawy o NIS..Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego jest agencją wywiadu wojskowego podlegającą Ministerstwu Obrony. Odpowiada za sprawy dotyczące bezpieczeństwa w wojsku, prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa związane z wojskiem (z zastrzeżeniem ustawy o sądach wojskowych) oraz za wywiad wojskowy. Ogólnie rzecz biorąc, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego nie prowadzi nadzoru nad osobami cywilnymi, chyba że jest to niezbędne do wykonywania jego funkcji wojskowych. Może prowadzić postępowania przygotowawcze wobec personelu wojskowego, cywilnych pracowników wojska, osób odbywających szkolenie wojskowe, osób odbywających służbę wojskową w rezerwie lub poborowych oraz jeńców wojennychArt. 1 ustawy o sądach wojskowych.. Zbierając informacje dotyczące komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ograniczeniom i zabezpieczeniom określonym w CPPA i dekrecie wykonawczym do CPPA.3.2.Podstawa prawna i ograniczeniaCPPA, ustawa o zwalczaniu terroryzmu do celów ochrony obywateli i bezpieczeństwa publicznego (zwana dalej ustawą o zwalczaniu terroryzmu) oraz TBA zapewniają podstawy prawne do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz określają obowiązujące ograniczenia i zabezpieczeniaProwadząc postępowania przygotowawcze w sprawie przestępstw związanych z bezpieczeństwem narodowym, policja i NIS działają na podstawie CPA, natomiast Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ustawie o sądach wojskowych.. Te ograniczenia i zabezpieczenia, które opisano w poniższych sekcjach, gwarantują, że zbieranie i przetwarzanie informacji jest ograniczone do tego, co jest absolutnie niezbędne do osiągnięcia uzasadnionego celu. Wyklucza to jakiekolwiek masowe i nieograniczone zbieranie danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego.3.2.1.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji3.2.1.1.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez agencje wywiadowcze3.2.1.1.1.Podstawa prawnaCPPA upoważnia agencje wywiadowcze do zbierania danych dotyczących komunikacji i wymaga od dostawców usług komunikacyjnych realizowania wniosków tych agencjiArt. 15-2 CPPA.. Jak opisano w pkt 2.2.2.1, w CPPA rozróżnia się zbieranie treści komunikacji (tj. środki ograniczające komunikację, takie jak środki obejmujące podsłuchy lub cenzuręArt. 2 ust. 6 i 7 CPPA.) i zbieranie danych potwierdzających komunikacjęArt. 2 ust. 11 CPPA..Próg zbierania tych dwóch rodzajów danych jest różny, ale obowiązujące procedury i zabezpieczenia są w dużej mierze identyczneZob. również art. 13-4 ust. 2 CPPA i art. 37 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA, zgodnie z którymi procedury mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji mają również odpowiednio zastosowanie do zbierania danych potwierdzających komunikację.. Zbieranie danych potwierdzających komunikację (metadanych) może mieć miejsce w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowegoArt. 13-4 CPPA.. Wyższy próg obowiązuje w przypadku korzystania ze środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji), które można stosować wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane jest poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych wywiadowczych jest niezbędne do zapobieżenia takiemu zagrożeniu (tj. gdy istnieje poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych jest niezbędne do zapobieżenia mu)Art. 7 ust. 1 CPPA.. Ponadto dostęp do treści komunikacji można wykorzystywać wyłącznie jako środek ostateczny w celu ochrony bezpieczeństwa narodowego, a ponadto należy podjąć starania w celu zminimalizowania naruszenia prywatności komunikacjiArt. 3 ust. 2 CPPA.. Nawet w przypadku uzyskania odpowiedniej zgody/odpowiedniego zezwolenia należy natychmiast zaprzestać stosowania środków ograniczających komunikację, jeżeli przestaną być potrzebne, zapewniając w ten sposób ograniczenie do minimum wszelkich naruszeń poufności komunikacji danej osoby fizycznejArt. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..3.2.1.1.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej co najmniej jednego obywatela KoreiZbieranie informacji dotyczących komunikacji (zarówno treści, jak i metadanych), w przypadku gdy jedna osoba lub obie osoby fizyczne uczestniczące w komunikacji są obywatelami Korei, może odbywać się wyłącznie za zgodą Prezesa Sądu ApelacyjnegoArt. 7 ust. 1 pkt 1 CPPA. Sądem właściwym jest sąd apelacyjny właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby jednej strony lub obu stron podlegających nadzorowi.. Agencja wywiadowcza musi złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub prokuratury apelacyjnejArt. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. We wniosku należy wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobieżenia zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych)Art. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 4 CPPA.. Prokurator/prokuratura apelacyjna występuje następnie o zgodę do Prezesa Sądu ApelacyjnegoArt. 7 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA. Wniosek prokuratora do sądu musi określać główne podstawy podejrzeń oraz, w zakresie, w jakim wniosek obejmuje szereg zgód jednocześnie - ich uzasadnienie (zob. art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA).. Prezes może wydać pisemną zgodę tylko wtedy, gdy uzna wniosek za zasadny, a odrzuci go, jeżeli uzna go za bezpodstawnyArt. 7 ust. 3, art. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 9 CPPA.. W nakazie określa się rodzaj, cel, zakres, miejsce i sposób zbierania danych oraz treści objęte zbieraniemArt. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 6 CPPA..W przypadku gdy środek ma na celu prowadzenie śledztwa w sprawie aktu zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie wspomnianych procedur, zastosowanie mają przepisy szczególneArt. 8 CPPA.. Jeżeli te warunki są spełnione, agencje wywiadowcze mogą stosować środki nadzoru bez uprzedniej zgody sąduArt. 8 ust. 1 CPPA.. Jednak natychmiast po zastosowaniu środków nadzwyczajnych agencja wywiadowcza musi zwrócić się do sądu o udzielenie zezwolenia. Jeżeli zezwolenie sądu nie zostanie uzyskane w ciągu 36 godzin od chwili podjęcia działań, należy ich natychmiast zaprzestaćArt. 8 ust. 2 CPPA.. Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej, przy czym agencja wywiadowcza zajmująca się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 4 CPPA. Więcej informacji na temat środków nadzwyczajnych w kontekście ścigania przestępstw przedstawiono w pkt 2.2.2.2 powyżej..W przypadku szybkiego zakończenia nadzoru, co wyklucza możliwość uzyskania zezwolenia sądu, właściwa prokuratura apelacyjna musi przesłać zawiadomienie o środkach nadzwyczajnych przygotowane przez agencję wywiadowczą do prezesa sądu właściwego, który prowadzi rejestr środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 5 i 7 CPPA. W powiadomieniu należy wskazać cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób przeprowadzania nadzoru, jak również powód niezłożenia wniosku przed zastosowaniem środka (art. 8 ust. 6 CPPA).. Umożliwia to sądowi zbadanie legalności zbierania danych.3.2.1.1.3.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej wyłącznie osoby niebędące obywatelami Korei.Aby zbierać dane dotyczące komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelem Korei, agencje wywiadowcze muszą uzyskać uprzednią pisemną zgodę prezydentaArt. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA.. Takie dane dotyczące komunikacji można zbierać do celów bezpieczeństwa narodowego wyłącznie wówczas, gdy należą do jednej z kilku wymienionych kategorii, tj. komunikacji między urzędnikami państwowymi lub innymi osobami z państw wrogich Republice Korei, zagranicznymi agencjami, grupami lub obywatelami podejrzanymi o prowadzenie działalności antykoreańskiejDotyczy to do działań, które zagrażają istnieniu i bezpieczeństwu narodu, ładowi demokratycznemu lub przetrwaniu i wolności ludności. lub członkami grup na Półwyspie Koreańskim w praktyce pozostających poza jurysdykcją Republiki Korei, oraz ich grup parasolowych mających siedzibę w innych państwachPonadto, jeżeli jedną ze stron jest osoba opisana w art. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA, a druga strona jest nieznana lub nie można jej określić, zastosowanie ma procedura przewidziana w art. 7 ust. 1 pkt 2. Jeżeli natomiast jedna strona komunikacji jest obywatelem Korei, a druga nie jest obywatelem Korei, wymagana będzie zgoda sądu zgodnie z procedurą opisaną w pkt 3.2.1.1.2.Szef agencji wywiadowczej musi przedłożyć dyrektorowi NIS plan zakładanych działańArt. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA. Dyrektora NIS powołuje prezydent po zatwierdzeniu przez parlament (art. 7 ustawy o NIS).. Dyrektor NIS sprawdza, czy plan jest odpowiedni, a jeśli tak, przedkłada go prezydentowi do zatwierdzeniaArt. 8 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA.. Plan musi zawierać takie same informacje jak te wymagane w przypadku wniosku o udzielenie przez sąd zezwolenia na zbieranie informacji o obywatelach Korei (jak opisano powyżej)Art. 8 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA w związku z art. 6 ust. 4 CPPA.. W szczególności należy w nim wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), główne powody podejrzenia, wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych). W przypadku występowania o szereg zgód jednocześnie, należy podać ich cel i podstawyArt. 8 ust. 3 i art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA..W sytuacjach nadzwyczajnychTzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, nie ma wystarczająco dużo czasu na uzyskanie zgody prezydenta, a nieprzyjęcie środków nadzwyczajnych może naruszyć bezpieczeństwo narodowe (art. 8 ust. 8 CPPA). należy uzyskać uprzednią zgodę ministra odpowiedzialnego za daną agencję wywiadowczą. Jednak w tym przypadku agencja wywiadowcza musi zwrócić się o zgodę do prezydenta niezwłocznie po zastosowaniu środków nadzwyczajnych. Jeżeli agencja wywiadowcza nie uzyska zgody w ciągu 36 godzin od złożenia wniosku, zbierania danych należy natychmiast zaprzestaćArt. 8 ust. 9 CPPA.. W takich przypadkach zebrane dane są zawsze niszczone.3.2.1.1.4Ogólne ograniczenia i zabezpieczeniaWzywając podmioty prywatne do współpracy, agencje wywiadowcze muszą przedstawić im nakaz sądowy/zgodę prezydenta lub odpis oświadczenia o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej, które podmiot wezwany do współpracy musi przechowywać w swoich rejestrachArt. 9 ust. 2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.. Podmioty, których agencje wywiadowcze wezwały do ujawnienia informacji na podstawie CPPA, mogą odmówić ich udostępnienia, jeżeli upoważnienie lub oświadczenie o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej odnosi się do niewłaściwego identyfikatora (np. numeru telefonu należącego do innej osoby fizycznej niż osoba, która została zidentyfikowana). Ponadto nigdy nie można ujawniać haseł używanych do prowadzenia komunikacjiArt. 9 ust. 4 CPPA..Agencje wywiadowcze mogą powierzyć wykonanie środków ograniczających komunikację lub zbieranie danych potwierdzających komunikację urzędowi pocztowemu lub dostawcy usług telekomunikacyjnych (zgodnie z definicją zawartą w ustawie o działalności telekomunikacyjnej)Art. 13 dekretu wykonawczego do CPPA.. Zarówno dana agencja wywiadowcza, jak i dostawca otrzymujący wniosek o współpracę muszą przez trzy lata przechowywać zapisy wskazujące cel złożenia wniosku o zastosowanie środków, datę wykonania lub współpracy oraz przedmiot środków (np. poczta, telefon, e-mail)Art. 9 ust. 3 CPPA i art. 17 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA. Okres ten nie ma zastosowania do danych potwierdzających komunikację (zob. art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA).. Dostawcy usług telekomunikacyjnych udostępniający dane potwierdzające komunikację muszą przechowywać rejestry przez siedem lat i dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych stosowne sprawozdaniaArt. 13 ust. 7 CPPA i art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA..Ponadto agencje wywiadowcze muszą przedkładać dyrektorowi NIS sprawozdania na temat zebranych przez siebie informacji i wyników działań nadzorczychArt. 18 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. Jeśli chodzi o zbieranie danych potwierdzających komunikację, należy przechowywać rejestry dotyczące faktu złożenia wniosku o takie dane, jak również samego pisemnego wniosku oraz instytucji, która działała na jego podstawieArt. 13 ust. 5 i art. 13-4 ust. 3 CPPA..Zbieranie treści komunikacji i danych potwierdzających komunikację może trwać maksymalnie cztery miesiące, a jeżeli w międzyczasie zostanie osiągnięty zamierzony cel, musi zostać natychmiast przerwaneArt. 7 ust. 2 CPPA.. Jeżeli warunki, w związku z którymi uzyskano zgodę, utrzymują się, okres ten można przedłużyć o maksymalnie cztery miesiące za zgodą sądu lub prezydenta. Wniosek o uzyskanie zezwolenia na przedłużenie stosowania środków nadzoru należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie wniosku o przedłużenie i załączając materiały potwierdzająceArt. 7 ust. 2 CPPA i art. 5 dekretu wykonawczego do CPPA..W zależności od podstawy prawnej zbierania danych, osoby fizyczne są zazwyczaj powiadamiane o zbieraniu informacji na temat ich komunikacji. W szczególności niezależnie od tego, czy zbierane informacje dotyczą treści komunikacji czy danych potwierdzających komunikację, oraz niezależnie od tego, czy informacje uzyskano w drodze zwykłej procedury czy w sytuacji nadzwyczajnej, szef agencji wywiadowczej musi powiadomić daną osobę o zastosowanym środku nadzoru na piśmie w terminie 30 dni od daty zakończenia nadzoruArt. 9-2 ust. 3 CPPA. Zgodnie z art. 13-4 CPPA dotyczy to zbierania zarówno treści komunikacji, jak i danych potwierdzających komunikację.. Powiadomienie musi zawierać: 1) informację o zbieraniu danych, 2) nazwę agencji stosującej środki oraz 3) okres stosowania. Jeżeli jednak istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagroziłoby bezpieczeństwu narodowemu lub życiu i bezpieczeństwu fizycznemu ludzi, powiadomienie można odroczyćArt. 9-2 ust. 4 CPPA.. Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczeniaArt. 13-4 ust. 2 i art. 9-2 ust. 6 CPPA..Ten wymóg powiadomienia ma jednak zastosowanie wyłącznie do zbierania informacji, w przypadku gdy przynajmniej jedna ze stron jest obywatelem Korei. W związku z tym osoby niebędące obywatelami Korei będą powiadamiane tylko w przypadku zbierania informacji o ich kontaktach z obywatelami Korei. Nie ma zatem wymogu powiadamiania w przypadku zbierania danych dotyczących komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelami Korei.Treść wszelkich komunikatów, jak również dane potwierdzające komunikację uzyskane w drodze nadzoru na podstawie CPPA można wykorzystywać wyłącznie: 1) w celu prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie określonych przestępstw, ścigania ich lub zapobiegania im, 2) w postępowaniu dyscyplinarnym, 3) w postępowaniu sądowym, jeżeli strona związana z daną komunikacją powołuje się na nie w roszczeniu o odszkodowanie lub 4) na podstawie innych przepisówArt. 5 ust. 1-2, ust. 12 i 13-5 CPPA..3.2.1.2.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez policję/prokuraturę do celów bezpieczeństwa narodowegoPolicja/prokurator może pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) do celów bezpieczeństwa narodowego na tych samych warunkach, jak te opisane w pkt 3.2.1.1. W przypadku działań w sytuacjach nadzwyczajnychTzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury uzyskania zgody (art. 8 ust. 1 CPPA). stosuje się procedurę, którą opisano wcześniej w odniesieniu do zbierania treści komunikacji na potrzeby ścigania przestępstw w sytuacjach nadzwyczajnych (tj. art. 8 CPPA).3.2.2.Zbieranie informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm3.2.2.1.Podstawa prawnaUstawa o zwalczaniu terroryzmu upoważnia dyrektora NIS do zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzmArt. 9 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Osoba podejrzana o terroryzm oznacza członka grupy terrorystycznejGrupa terrorystyczna oznacza grupę terrorystyczną wskazaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych (art. 2 ust. 2 ustawy o zwalczaniu terroryzmu).; osobę, która propaguje działalność grupy terrorystycznej (przez promowanie i rozpowszechnianie idei lub taktyk grupy terrorystycznej), pozyskuje lub przekazuje środki na działalność terrorystycznąTerroryzm zdefiniowano w art. 2 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu jako działanie prowadzone w celu utrudnienia wykonywania władzy przez państwo, organy samorządu terytorialnego lub rząd państwa obcego (w tym władze lokalne i organizacje międzynarodowe) lub w celu zmuszenia ich do podjęcia działań, do których nie są zobowiązane, lub w celu stworzenia zagrożenia dla społeczeństwa. Obejmuje to: a) zabójstwo lub stworzenie zagrożenia dla życia osoby poprzez spowodowanie obrażeń ciała lub zatrzymanie, uwięzienie, porwanie lub wzięcie osoby jako zakładnika; b) niektóre rodzaje działań skierowanych przeciwko statkowi powietrznemu (np. spowodowanie wypadku, porwanie lub uszkodzenie statku powietrznego w locie); c) niektóre rodzaje działań związanych ze statkami (np. zajęcie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji, zniszczenie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji lub spowodowanie ich uszkodzeń w stopniu zagrażającym ich bezpieczeństwu, w tym uszkodzenie ładunku załadowanego na statek lub konstrukcję morską znajdującą się w eksploatacji); d) umieszczenie, zdetonowanie lub użycie w jakikolwiek inny sposób broni biochemicznej, wybuchowej lub zapalającej bądź takiego urządzenia z zamiarem spowodowania śmierci, poważnego uszczerbku na zdrowiu lub poważnych szkód majątkowych lub wywołanie takiego skutku w niektórych rodzajach pojazdów lub obiektów (np. w pociągach, tramwajach, pojazdach silnikowych, parkach publicznych i na stacjach, w obiektach służących do dostarczania energii elektrycznej, gazu lub usług telekomunikacyjnych itp.); e) niektóre rodzaje działań związanych z materiałami jądrowymi, materiałami promieniotwórczymi lub obiektami jądrowymi (np. wywoływanie szkód dla życia i zdrowia ludzkiego lub mienia bądź w inny sposób zakłócanie bezpieczeństwa publicznego poprzez zniszczenie reaktora jądrowego lub manipulowanie materiałami promieniotwórczymi w sposób niewłaściwy itp.). lub angażuje się w inne działania polegające na przygotowywaniu aktów terrorystycznych, zmowie, propagandzie lub podżeganiu do terroryzmu bądź osobę, co do której istnieją uzasadnione podejrzenia, że prowadziła taką działalnośćArt. 2 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Co do zasady każdy urzędnik publiczny wykonujący przepisy ustawy o zwalczaniu terroryzmu musi przestrzegać praw podstawowych zapisanych w konstytucji koreańskiejArt. 3 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Ustawa o zwalczaniu terroryzmu sama w sobie nie określa konkretnych uprawnień, ograniczeń ani gwarancji dotyczących zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzm, lecz odwołuje się do procedur zawartych w innych ustawach. Po pierwsze, na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu dyrektor NIS może zbierać 1) informacje dotyczące wjazdu na terytorium Republiki Korei i wyjazdu z niej, 2) informacje dotyczące transakcji finansowych oraz 3) informacje dotyczące komunikacji. W zależności od rodzaju poszukiwanych informacji właściwe wymogi proceduralne określono odpowiednio w ustawie o imigracji i ustawie celnej, ARUSFTI lub CPPAArt. 9 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. W przypadku zbierania informacji dotyczących wjazdu do Korei i wyjazdu z niej ustawa o zwalczaniu terroryzmu odwołuje się do procedur określonych w ustawie o imigracji i ustawie celnej. Obecnie jednak w ustawach tych nie przewidziano takich uprawnień. W odniesieniu do zbierania informacji o komunikacji i informacji o transakcjach finansowych ustawa o zwalczaniu terroryzmu odsyła do ograniczeń i zabezpieczeń przewidzianych w CPPA (które szczegółowo opisano poniżej) oraz w ARUSFTI (które, jak wyjaśniono w sekcji 2.1, nie mają znaczenia dla oceny na potrzeby decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony).Ponadto w art. 9 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu określono, że dyrektor NIS może zwrócić się do administratora danych osobowychZgodnie z definicją zawartą w art. 2 PIPA, tj. instytucja publiczna, osoba prawna, organizacja, osoba fizyczna itp., która w sposób bezpośredni lub pośredni przetwarza dane osobowe, aby obsługiwać dokumenty zawierające dane osobowe do celów urzędowych lub biznesowych. lub dostawcy informacji dotyczących lokalizacjiZgodnie z definicją zawartą w art. 5 ustawy o ochronie, wykorzystaniu itp. informacji dotyczących lokalizacji (zwanej dalej ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji), tj. każdy, kto uzyskał od Koreańskiej Komisji Telekomunikacyjnej zezwolenie na prowadzenie działalności związanej z informacjami dotyczącymi lokalizacji. o udostępnienie danych osobowych lub informacji o lokalizacji osoby podejrzanej o terroryzm. Możliwość ta jest ograniczona do wniosków o dobrowolne ujawnienie, na które administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji o lokalizacji nie mają obowiązku odpowiadać, a w każdym razie mogą to zrobić wyłącznie zgodnie z ustawą PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji (zob. pkt 3.2.2.2 poniżej).3.2.2.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do dobrowolnego ujawniania informacji na podstawie ustawy PIPA i ustawy o informacji dotyczących lokalizacjiWnioski o dobrowolną współpracę na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu muszą być ograniczone do informacji o osobach podejrzanych o terroryzm (zob. pkt 3.2.2.1 powyżej). Każdy taki wniosek złożony przez NIS musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2)Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu., jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ustawa o bezpieczeństwie sieci i informacji stanowi ponadto, że NIS nie może nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej prawArt. 11 ust. 1 ustawy o NIS.. Naruszenie tego zakazu może wiązać się z sankcjami karnymiArt. 19 ustawy o NIS..Administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji dotyczących lokalizacji otrzymujący wnioski od NIS na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu nie muszą się do nich stosować. Mogą się do nich zastosować dobrowolnie, ale wolno im to zrobić jedynie zgodnie z PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji. Jeśli chodzi o zgodność z przepisami PIPA, administrator danych musi w szczególności wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciejArt. 18 ust. 2 PIPA.. Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotycząZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii)..3.2.2.3.Ograniczenia i zabezpieczenia na podstawie CPPAZgodnie z ustawą o zwalczaniu terroryzmu agencje wywiadowcze mogą pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) wyłącznie wtedy, gdy jest to konieczne do prowadzenia działań antyterrorystycznych, tj. działań związanych z zapobieganiem i przeciwdziałaniem terroryzmowi. Procedury określone w CPPA opisane w pkt 3.2.1 mają zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji do celów zwalczania terroryzmu.3.2.3.Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnychZgodnie z TBA operatorzy telekomunikacyjni mogą wykonać wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji złożony przez agencję wywiadowczą, która zamierza zebrać te informacje w celu zapobieżenia zagrożeniu dla bezpieczeństwa narodowegoArt. 83 ust. 3 TBA.. Każdy taki wniosek musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2)Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu., jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ponadto zastosowanie mają te same ograniczenia i zabezpieczenia, co w przypadku dobrowolnego ujawnienia na potrzeby ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2.3)W szczególności wniosek musi zostać złożony na piśmie i zawierać uzasadnienie, jak również powiązanie z danym użytkownikiem i zakres żądanych informacji, a przedsiębiorca telekomunikacyjny musi rejestrować takie wnioski i dwa razy w roku przedkładać sprawozdanie Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych..Przedsiębiorca telekomunikacyjny nie jest zobowiązany do uwzględnienia wniosku, ale może to zrobić dobrowolnie i wyłącznie zgodnie z PIPA. W tym względzie do przedsiębiorców telekomunikacyjnych mają zastosowanie te same obowiązki, w tym w odniesieniu do powiadamiania osób fizycznych, co w przypadku wniosków otrzymanych od organów ścigania w sprawach karnych, jak wyjaśniono szczegółowo w sekcji 2.2.3.3.3.NadzórDziałalność koreańskich agencji wywiadowczych nadzoruje szereg różnych organów. Nadzór nad Dowództwem Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego prowadzi Ministerstwo Obrony Narodowej, zgodnie z rozporządzeniem ministra w sprawie wdrożenia audytu wewnętrznego. NIS podlega nadzorowi ze strony władzy wykonawczej, Zgromadzenia Narodowego i innych niezależnych organów, jak wyjaśniono szczegółowo poniżej.3.3.1.Urzędnik ds. ochrony praw człowiekaW przypadku zbierania przez agencje wywiadowcze informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm ustawa o zwalczaniu terroryzmu przewiduje nadzór ze strony Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu i urzędnika ds. ochrony praw człowiekaArt. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Komisja ds. Zwalczania Terroryzmu m.in. opracowuje politykę dotyczącą działań w zakresie zwalczania terroryzmu i nadzoruje wdrażanie środków służących zwalczaniu terroryzmu, a także działania różnych właściwych organów zajmujących się zwalczaniem terroryzmuArt. 5 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Komisji przewodniczy premier, a w jej skład wchodzi szereg ministrów i szefów agencji rządowych, m.in. minister spraw zagranicznych, minister sprawiedliwości, minister obrony narodowej, minister spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa, dyrektor NIS, komisarz generalny Agencji Policji Krajowej oraz przewodniczący Komisji Usług FinansowychArt. 3 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Podczas prowadzenia śledztw antyterrorystycznych i śledzenia osób podejrzanych o terroryzm w celu zebrania informacji lub materiałów niezbędnych do działań antyterrorystycznych dyrektor NIS musi składać sprawozdania przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu (tj. premierowi)Art. 9 ust. 4 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Ustawą o zwalczaniu terroryzmu ustanowiono ponadto instytucję urzędnika ds. ochrony praw człowieka w celu ochrony praw podstawowych osób fizycznych przed naruszaniem tych praw w wyniku działań antyterrorystycznychArt. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Urzędnika ds. ochrony praw człowieka powołuje przewodniczący Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu spośród osób, które spełniają kwalifikacje wymienione w dekrecie wykonawczym do ustawy o zwalczaniu terroryzmu (tj. każdy, kto posiada uprawnienia radcy prawnego z co najmniej dziesięcioletnim doświadczeniem zawodowym lub posiada wiedzę specjalistyczną w dziedzinie praw człowieka i pracuje lub pracował (przynajmniej) jako profesor nadzwyczajny przez co najmniej dziesięć lat, lub pracował jako wyższy urzędnik publiczny w agencjach państwowych lub organach samorządu terytorialnego, lub posiada co najmniej dziesięcioletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie praw człowieka, np. w organizacji pozarządowej)Art. 7 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka jest powoływany na dwa lata (z możliwością przedłużenia kadencji) i może zostać usunięty ze stanowiska tylko z określonych, ograniczonych przyczyn i z ważnego powodu, np. jeżeli zostanie oskarżony w sprawie karnej związanej z jego obowiązkami, gdy ujawnia informacje poufne lub z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznejArt. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Jeśli chodzi o uprawnienia, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może wydawać zalecenia dotyczące zwiększenia ochrony praw człowieka przez agencje zaangażowane w działania antyterrorystyczne oraz rozpatrywać wnioski publiczne (zob. pkt 3.4.3)Art. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. W przypadku gdy można w sposób uzasadniony stwierdzić naruszenie praw człowieka w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może zalecić szefowi odpowiedzialnej agencji skorygowanie takiego naruszeniaArt. 9 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka samodzielnie podejmuje decyzje o wydaniu zaleceń, ale ma obowiązek zgłaszać je przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu.. Odpowiedzialna agencja musi natomiast powiadomić urzędnika ds. ochrony praw człowieka o działaniach podjętych w celu wykonania takiego zaleceniaArt. 9 ust. 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Jeśli agencja nie wdroży zalecenia urzędnika ds. ochrony praw człowieka, sprawa zostaje przekazana Komisji, w tym jej przewodniczącemu - premierowi. Do tej pory nie odnotowano przypadków niewdrożenia zaleceń urzędnika ds. ochrony praw człowieka.3.3.2.Zgromadzenie NarodoweJak opisano w pkt 2.3.2, Zgromadzenie Narodowe może prowadzić śledztwa i kontrole wobec organów publicznych i w tym kontekście żądać ujawnienia dokumentów oraz wezwać świadków. Jeżeli chodzi o kwestie wchodzące w zakres kompetencji NIS, taki nadzór parlamentarny sprawuje Komisja ds. Wywiadu Zgromadzenia NarodowegoArt. 36 i art. 37 ust. 1 pkt 16 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.. Dyrektor NIS, który nadzoruje wykonywanie obowiązków przez agencję, składa sprawozdania Komisji ds. Wywiadu (a także prezydentowi)Art. 18 ustawy o NIS.. Komisja ds. Wywiadu może również z własnej inicjatywy zażądać sprawozdania w konkretnej sprawie, a dyrektor NIS musi to zrobić bezzwłocznieArt. 15 ust. 2 ustawy o NIS.. Dyrektor może odmówić udzielenia odpowiedzi lub złożenia zeznań przed Komisją ds. Wywiadu wyłącznie w przypadku tajemnicy państwowej dotyczącej kwestii wojskowych, dyplomatycznych lub związanych z Koreą Północną, w przypadku których publiczne ujawnienie mogłoby mieć poważny wpływ na losy państwaArt. 17 ust. 2 ustawy o NIS. Tajemnice państwowe oznaczają fakty, dobra lub wiedzę zaklasyfikowane jako tajemnice państwowe, do których dostęp ma tylko ograniczona liczba osób i których nie można ujawniać żadnemu innemu państwu ani organizacji, aby uniknąć poważnej szkody dla bezpieczeństwa narodowego, zob. art. 13 ust. 4 ustawy o NIS.. W takim przypadku Komisja ds. Wywiadu może zażądać od premiera wyjaśnień. Jeżeli nie otrzyma takiego wyjaśnienia w ciągu siedmiu dni od złożenia wniosku, odmowa odpowiedzi lub złożenia zeznań nie będzie już możliwa.Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od danego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznychArt. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wyniku. Zgodnie z CCPA w przypadku stosowania środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji) obowiązują przepisy szczególne dotyczące nadzoru parlamentarnegoArt. 15 CPPA.. Zgromadzenie Narodowe może zwrócić się do szefów agencji wywiadowczych o sprawozdanie na temat każdego konkretnego środka ograniczającego komunikację. Ponadto może ono przeprowadzać kontrole na miejscu urządzeń podsłuchowych. Agencje wywiadowcze, które zebrały informacje dotyczące treści, i operatorzy, którzy ujawnili te informacje do celów bezpieczeństwa narodowego, muszą ponadto złożyć sprawozdanie z takiego ujawnienia na wniosek Zgromadzenia Narodowego.3.3.3.Komisja Kontroli i AudytuKomisja Kontroli i Audytu pełni te same funkcje nadzorcze w odniesieniu do agencji wywiadowczych co w obszarze ścigania przestępstw (zob. pkt 2.3.2)Podobnie jak w przypadku Komisji ds. Wywiadu Zgromadzenia Narodowego, dyrektor NIS może odmówić odpowiedzi BAI jedynie w sprawach stanowiących tajemnicę państwową i jeżeli podanie ich do wiadomości publicznej miałoby poważny wpływ na bezpieczeństwo narodowe (art. 13 ust. 1 ustawy o NIS)..3.3.4.Komisja Ochrony Danych OsobowychJeśli chodzi o przetwarzanie danych do celów bezpieczeństwa narodowego, w tym na etapie zbierania danych, dodatkowy nadzór sprawuje PIPC. Jak wyjaśniono bardziej szczegółowo w pkt 1.2, obejmuje on ogólne zasady i obowiązki określone w art. 3 i art. 58 ust. 4 PIPA, jak również wykonywanie praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów zawartych w przepisach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, np. w CPPA, ustawie o zwalczaniu terroryzmu oraz TBA. Biorąc pod uwagę zawarte w art. 3 ust. 1 PIPA wymogi dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego gromadzenia danych osobowych, każde naruszenie tych ustaw stanowi naruszenie PIPA. PIPC jest zatem uprawniona do prowadzenia dochodzeńArt. 63 PIPA. w sprawie naruszenia przepisów regulujących dostęp do danych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz zasad przetwarzania danych określonych w PIPA, a także do wydawania zaleceń dotyczących usprawnień, nakazywania podjęcia działań naprawczych, zalecania środków dyscyplinarnych oraz informowania odpowiednich organów dochodzeniowych o podejrzeniu popełnienia przestępstwaArt. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA..3.3.5.Krajowa Komisja Praw CzłowiekaNadzór prowadzony przez NRHC ma zastosowanie w taki sam sposób do agencji wywiadowczych, jak do innych organów rządowych (zob. pkt 2.3.2).3.4.Indywidualne dochodzenie roszczeń3.4.1.Skarga do urzędnika ds. ochrony praw człowiekaJeżeli chodzi o zbieranie danych osobowych w kontekście działań służących zwalczaniu terroryzmu, szczególną drogę ochrony prawnej zapewnia urzędnik ds. ochrony praw człowieka, ustanowiony w ramach Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatruje wnioski publiczne związane z naruszeniem praw człowieka w wyniku działań antyterrorystycznychArt. 8 ust. 1 pkt 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Może zalecić działania naprawcze, a właściwa agencja musi poinformować urzędnika o wszelkich środkach podjętych w celu realizacji takiego zalecenia. Składanie skarg do urzędnika ds. ochrony praw człowieka przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogami. W rezultacie urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności.3.4.2.Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPAZgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych do celów bezpieczeństwa narodowego, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanieArt. 3 ust. 5 oraz art. 4 ust. 1, 3 i 4 PIPA.. Wnioski o skorzystanie z tych praw można składać bezpośrednio do agencji wywiadu lub pośrednio poprzez PIPC. Agencja wywiadowcza może ograniczyć wykonanie prawa lub odmówić wykonania prawa tak długo oraz w takim zakresie, w jakim jest to konieczne i proporcjonalne do ochrony ważnego celu leżącego w interesie publicznym (na przykład tak długo oraz w takim zakresie, w jakim przyznanie prawa zagroziłoby trwającemu postępowaniu przygotowawczemu lub bezpieczeństwu narodowemu) lub gdy przyznanie prawa może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej. W przypadku odrzucenia lub ograniczenia wniosku należy bezzwłocznie powiadomić daną osobę fizyczną o przyczynach takiego odrzucenia.Ponadto zgodnie z art. 58 ust. 4 PIPA (wymóg zapewnienia właściwego rozpatrywania skarg indywidualnych) oraz art. 4 ust. 5 PIPA (prawo do odpowiedniego środka dochodzenia roszczeń, w drodze szybkiej i sprawiedliwej procedury, z tytułu wszelkich szkód wynikających z przetwarzania danych osobowych) osoby fizyczne mają prawo do wniesienia środka zaskarżenia. Obejmuje to prawo do zgłoszenia domniemanego naruszenia do centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i Bezpieczeństwa oraz złożenia skargi do PIPCArt. 62 i art. 63 ust. 2 PIPA.. Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego, jak i naruszeń PIPA. Jak wyjaśniono w zawiadomieniu nr 2021-1, osoba fizyczna z UE może wnieść skargę do PIPC za pośrednictwem swojego krajowego organu ochrony danych. W takim przypadku PIPC powiadomi osobę fizyczną za pośrednictwem jej krajowego organu ochrony danych o zakończeniu dochodzenia (w tym, w stosownych przypadkach, o zastosowanych działaniach naprawczych). Decyzje lub bezczynność PIPC można następnie zaskarżyć w sądach koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.3.4.3.Skarga do Krajowej Komisji Praw CzłowiekaMożliwość indywidualnego dochodzenia roszczeń przed NHRC ma zastosowanie w taki sam sposób w przypadku agencji wywiadowczych, jak w przypadku innych organów rządowych (zob. pkt 2.4.2).3.4.4.Dochodzenie roszczeń na drodze sądowejPodobnie jak w przypadku działań organów ścigania w sprawach karnych, osoby fizyczne mogą dochodzić roszczeń wobec agencji wywiadowczych w odniesieniu do naruszeń wyżej wymienionych ograniczeń i zabezpieczeń na drodze sądowej, korzystając z różnych środków.Po pierwsze, osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa. Na przykład w jednej sprawie przyznano odszkodowanie za bezprawny nadzór prowadzony przez Dowództwo Wsparcia Wojskowego (poprzednik Dowództwa Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego)Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 96Da42789 z dnia 24 lipca 1998 r..Po drugie, ustawa o postępowaniu administracyjnosądowym pozwala osobom fizycznym zakwestionować decyzje i zaniechania agencji administracyjnych, w tym agencji wywiadowczychArt. 3 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym..Osoby fizyczne mogą również złożyć na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie środków zastosowanych przez agencje wywiadowcze.

Kim Hyuck Soo

Dyrektor, Krajowe Centrum Zwalczania Terroryzmu

L0442022PL110120211217PL0001.00036919022Ramy zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów dotyczących bezpieczeństwa narodowegoPoniższy dokument zawiera przegląd ram prawnych w zakresie zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów bezpieczeństwa narodowego (które to zbieranie i wykorzystywanie danych zwane jest dalej dostępem rządowym), w szczególności w odniesieniu do dostępnych podstaw prawnych, obowiązujących warunków (ograniczeń) i zabezpieczeń, a także niezależnego nadzoru i możliwości indywidualnego dochodzenia roszczeń.1.OGÓLNE ZASADY PRAWNE REGULUJĄCE DOSTĘP RZĄDOWY1.1.Ramy konstytucyjneKonstytucja Republiki Korei określa ogólne prawo do prywatności (art. 17) oraz szczególne prawo do prywatności korespondencji (art. 18). Zagwarantowanie tych praw podstawowych jest obowiązkiem państwaArt. 10 konstytucji Republiki Korei ogłoszonej w dniu 17 lipca 1948 r. (zwanej dalej konstytucją).. Ponadto konstytucja stanowi, że prawa i wolności obywateli mogą zostać ograniczone przez prawo wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne ze względów bezpieczeństwa narodowego lub utrzymania porządku publicznego leżącego w interesie publicznymArt. 37 ust. 2 konstytucji.. Nawet jeżeli takie ograniczenia są nakładane, nie mogą one naruszać istoty wolności ani prawaArt. 37 ust. 2 konstytucji.. Sądy koreańskie stosowały te przepisy w sprawach dotyczących ingerencji rządu w prywatność. Na przykład Sąd Najwyższy uznał, że monitorowanie osób cywilnych narusza prawo podstawowe - prawo do prywatności - podkreślając, że obywatele mają prawo do samostanowienia w zakresie danych osobowychOrzeczenie Sądu Najwyższego Korei nr 96DA42789 z dnia 24 lipca 1998 r.. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prywatność jest prawem podstawowym, które zapewnia ochronę przed ingerencją państwa w prywatne życie obywateli i jego obserwacją przez państwoOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2002Hun-Ma51 z dnia 30 października 2003 r. Podobnie w orzeczeniu 99Hun-Ma513 i 2004Hun-Ma190 (wersja skonsolidowana) z dnia 26 maja 2005 r. Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że prawo do kontrolowania własnych danych osobowych jest prawem osoby, której dane dotyczą, do osobistego decydowania o tym, kiedy, komu, przez kogo i w jakim zakresie informacje o niej zostaną ujawnione lub kiedy, do czyich celów, przez kogo i w jakim zakresie zostaną wykorzystane. Jest to prawo podstawowe, chociaż nie zostało określone w konstytucji, istniejące w celu ochrony osobistej wolności podejmowania decyzji przed zagrożeniami wynikającymi z rozszerzenia funkcji państwa i rozwoju technologii informacyjno-komunikacyjnych..Konstytucja Korei zapewnia ponadto, że nikt nie może zostać aresztowany, zatrzymany, przeszukany, przesłuchany lub że nikomu nie można zająć przedmiotów, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustawieArt. 12 ust. 1 zdanie pierwsze konstytucji.. Ponadto przeszukań i zajęć można dokonać wyłącznie na podstawie nakazu wydanego przez sędziego na wniosek prokuratora i z poszanowaniem sprawiedliwości proceduralnejArt. 16 i art. 12 ust. 3 konstytucji.. W wyjątkowych okolicznościach, tj. jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została ujęta podczas popełniania przestępstwa (flagrante delicto) lub jeżeli istnieje ryzyko, że osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej trzech lat może zbiec lub zniszczyć dowody, organy śledcze mogą dokonać przeszukania lub zajęcia bez nakazu, w którym to przypadku muszą wystąpić o nakaz ex postArt. 12 ust. 3 konstytucji.. Te ogólne zasady zostały szerzej omówione w ustawach szczegółowych dotyczących postępowania karnego i ochrony komunikacji (zob. dokładny przegląd poniżej).Jeżeli chodzi o cudzoziemców, konstytucja stanowi, że ich status jest zagwarantowany zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego i postanowieniami traktatówArt. 6 ust. 2 konstytucji.. Kilka umów międzynarodowych, których Korea jest stroną, takich jak Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (art. 17), Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych (art. 22) oraz Konwencja o prawach dziecka (art. 16), zapewnia prawo do prywatności. Co więcej, chociaż co do zasady konstytucja odnosi się do praw obywateli, Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prawa podstawowe przysługują również cudzoziemcomOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 93Hun-MA120 z dnia 29 grudnia 1994 r. Zob. również np. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2014Hun-Ma346 (z dnia 31 maja 2018 r.), w którym Trybunał stwierdził, że konstytucyjne prawo obywatela Sudanu przetrzymywanego na lotnisku w celu uzyskania pomocy prawnej zostało naruszone. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny uznał, że swoboda wyboru legalnego miejsca pracy jest ściśle związana z prawem do poszukiwania szczęścia oraz godności i wartości człowieka, a zatem nie jest zastrzeżona wyłącznie dla obywateli, ale może być zapewniona również cudzoziemcom legalnie zatrudnionym w Republice Korei (orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2007Hun-Ma1083 z dnia 29 września 2011 r.).. W szczególności Trybunał stwierdził, że ochrona godności i wartości osoby jako istoty ludzkiej, jak również prawo do dążenia do szczęścia są prawami każdej istoty ludzkiej, a nie tylko obywateliOrzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa494 z dnia 29 listopada 2001 r.. Ponadto Trybunał wyjaśnił, że prawo do kontrolowania informacji o sobie jest uznawane za prawo podstawowe, wywodzące się z prawa do godności i poszukiwania szczęścia oraz prawa do życia prywatnegoZob. na przykład orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HunMa513.. Mimo że orzecznictwo dotychczas nie odnosiło się konkretnie do prawa do prywatności osób niebędących obywatelami Korei, wśród naukowców powszechnie przyjmuje się, że art. 12-22 konstytucji (które obejmują prawo do prywatności oraz wolność osobistą) określają prawa istoty ludzkiej.Ponadto konstytucja przewiduje także prawo dochodzenia sprawiedliwego odszkodowania od organów publicznychArt. 29 ust. 1 konstytucji.. Co więcej, zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym, każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału KonstytucyjnegoArt. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym..1.2.Ogólne przepisy o ochronie danychOgólna ustawa o ochronie danych w Republice Korei, ustawa o ochronie danych osobowych (zwana dalej PIPA, od ang. Personal Information Protection Act), ma zastosowanie zarówno do sektora prywatnego, jak i do sektora publicznego. Jeżeli chodzi o organy publiczne, w PIPA odniesiono się w szczególności do obowiązku kształtowania polityki w celu zapobiegania nadużywaniu i niewłaściwemu wykorzystywaniu danych osobowych, jawnemu nadzorowi i śledzeniu itp. oraz wzmocnienia godności istot ludzkich i prywatności osób fizycznychArt. 5 ust. 1 PIPA..Przetwarzanie danych osobowych do celów ścigania przestępstw podlega wszystkim wymogom przewidzianym w PIPA. Oznacza to na przykład, że organy ścigania muszą przestrzegać obowiązków dotyczących przetwarzania danych zgodnie z prawem, tj. stosować jedną z podstaw prawnych wymienionych w PIPA w odniesieniu do zbierania, wykorzystywania lub przekazywania danych osobowych (art. 15-18 PIPA), jak również zasady ograniczenia celu (art. 3 ust. 1, 2 PIPA), proporcjonalności/minimalizacji danych (art. 3 ust. 1 i 6 PIPA), ograniczonego zatrzymywania danych (art. 21 PIPA), bezpieczeństwa danych, w tym powiadamiania o naruszeniu ochrony danych (art. 3 ust. 4, art. 29 i 34 PIPA) oraz przejrzystości (art. 3 ust. 1 i 5, art. 20, 30 i 32 PIPA). Do informacji szczególnie chronionych mają zastosowanie szczególne zabezpieczenia (art. 23 PIPA). Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 5 i art. 4 PIPA oraz art. od 35 do 39-2 PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa w zakresie dostępu, korekty, usunięcia i zawieszenia wobec organów ścigania.Chociaż PIPA jest w związku z tym w pełni stosowana do przetwarzania danych osobowych do celów ścigania przestępstw, to przewiduje ona wyjątek, gdy dane osobowe są przetwarzane do celów bezpieczeństwa narodowego. Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA art. 15-50 PIPA nie mają zastosowania do danych osobowych zbieranych lub żądanych do celów przeprowadzenia analizy informacji związanych z bezpieczeństwem narodowymArt. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA.. Natomiast rozdział I (Przepisy ogólne), rozdział II (Ustanowienie polityki ochrony danych osobowych itp.), rozdział VIII (Powództwo zbiorowe w sprawie naruszenia przepisów o ochronie danych), rozdział IX (Przepisy uzupełniające) oraz rozdział X (Przepisy dotyczące kar) ustawy PIPA nadal mają zastosowanie. Odnosi się to do ogólnych zasad ochrony danych określonych w art. 3 (Zasady ochrony danych osobowych) oraz praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA (Prawa osób, których dane dotyczą). Oznacza to, że główne zasady i prawa są zapewnione również w tym obszarze. Ponadto art. 58 ust. 4 PIPA stanowi, że informacje takie należy przetwarzać w minimalnym zakresie wymaganym do osiągnięcia zamierzonego celu oraz przez możliwie najkrótszy okres; w przepisie tym wymaga się także wprowadzenia przez administratora danych osobowych środków niezbędnych do zapewnienia bezpiecznego zarządzania danymi i właściwego przetwarzania, takich jak zabezpieczenia techniczne, zarządcze i fizyczne, jak również środków służących odpowiedniemu rozpatrywaniu indywidualnych skarg.W zawiadomieniu nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych Komisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej PIPC, od ang. Personal Information Protection Commission) sprecyzowała, w jaki sposób PIPA ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego w świetle wspomnianego częściowego wyłączeniaZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 6.. Dotyczy to w szczególności praw osób fizycznych (do dostępu, sprostowania, zawieszenia i usunięcia) oraz podstaw i granic ich ewentualnego ograniczenia. Zgodnie z powiadomieniem stosowanie podstawowych zasad, praw i obowiązków wynikających z PIPA do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego odzwierciedla gwarancje przewidziane w konstytucji odnoszące się do ochrony prawa osoby fizycznej do kontrolowania własnych danych osobowych. Wszelkie ograniczenia tego prawa, np. jeśli są niezbędne do zapewnienia ochrony bezpieczeństwa narodowego, wymagają wyważenia praw i interesów osoby fizycznej względem istotnego interesu publicznego i nie mogą naruszać istoty tego prawa (art. 37 ust. 2 konstytucji).2.DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW ŚCIGANIA PRZESTĘPSTW2.1.Właściwe organy publiczne w obszarze ścigania przestępstwNa podstawie ustawy o postępowaniu karnym (zwanej dalej CPA, od ang. Criminal Procedure Act), ustawy o ochronie prywatności komunikacji (zwanej dalej CPPA, od ang. Communications Privacy Protection Act) oraz ustawy o działalności telekomunikacyjnej (zwanej dalej TBA, od ang. Telecommunications Business Act) policja, prokuratura i sądy mogą zbierać dane osobowe do celów ścigania przestępstw. W zakresie, w jakim w ustawie o Narodowej Służbie Wywiadu nadano te uprawnienia także Narodowej Służbie Wywiadu (zwanej dalej NIS, od ang. National Intelligence Service), musi ona przestrzegać wyżej wymienionych ustawZob. art. 3 ustawy o NIS (ustawa nr 12948), który odnosi się do postępowań przygotowawczych w sprawie niektórych przestępstw, takich jak rewolucja, zamieszki i przestępstwa związane z bezpieczeństwem narodowym (np. szpiegostwo). W takim kontekście zastosowanie miałyby przewidziane w CPA procedury dotyczące przeszukania i zajęcia, natomiast CPPA regulowałaby zbieranie danych dotyczących komunikacji (zob. część 3 poświęcona przepisom w zakresie dostępu do informacji dotyczących komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego).. Ponadto ustawa o zgłaszaniu i wykorzystywaniu określonych informacji o transakcjach finansowych (ang. Act on Reporting and Using Specified Financial Transaction Information, zwana dalej ARUSFTI) zapewnia instytucjom finansowym podstawę prawną do ujawniania informacji koreańskiej jednostce analityki finansowej (ang. Korea Financial Intelligence Unit, zwana dalej KOFIU) w celu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Ta wyspecjalizowana agencja może z kolei udostępnić takie informacje organom ścigania. Te obowiązki w zakresie ujawniania informacji mają jednak zastosowanie wyłącznie do administratorów danych przetwarzających informacje dotyczące kredytów osobistych na podstawie ustawy o informacjach kredytowych i podlegają nadzorowi Komisji Usług Finansowych. Ponieważ przetwarzanie informacji dotyczących kredytów osobistych przez takich administratorów jest wyłączone z zakresu decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony, ograniczenia i zabezpieczenia, które mają zastosowanie na mocy ARUSFTI, nie zostały szczegółowo opisane w niniejszym dokumencie.2.2.Podstawa prawna i ograniczeniaCPA (zob. 2.2.1), CPPA (zob. 2.2.2) oraz ustawa o działalności telekomunikacyjnej (zob. 2.2.3) stanowią podstawy prawne zbierania danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw oraz określają mające zastosowanie ograniczenia i zabezpieczenia.2.2.1.Przeszukanie i zajęcie2.2.1.1.Podstawa prawnaProkuratorzy i wyżsi funkcjonariusze policji sądowej mogą przeprowadzać oględziny przedmiotów, przeszukiwać osoby lub zajmować przedmioty wyłącznie wówczas, gdy 1) dana osoba jest podejrzana o popełnienie przestępstwa (osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa); 2) jest to niezbędne do celów postępowania przygotowawczego oraz 3) przedmioty, które mają zostać poddane oględzinom, osoby, które mają zostać przeszukane, oraz wszelkie zajęte przedmioty uznaje się za mające związek ze sprawąArt. 215 ust. 1 i 2 CPA.. Podobnie sądy mogą dokonywać przeszukań i zajmować wszelkie przedmioty, które zostaną wykorzystane jako dowody lub podlegają konfiskacie, o ile takie przedmioty lub osoby uważa się za związane z konkretną sprawąArt. 106 ust. 1, art. 107 i 109 CPA..2.2.1.2.Ograniczenia i zabezpieczeniaOgólnym obowiązkiem prokuratorów i funkcjonariuszy policji sądowej jest przestrzeganie praw człowieka przysługujących osobie podejrzanej o popełnienie przestępstwa, jak również wszystkim innym zainteresowanym osobomArt. 198 ust. 2 CPA.. Ponadto środki przymusu służące osiągnięciu celu postępowania przygotowawczego można zastosować jedynie w przypadkach wyraźnie przewidzianych w CPA i w najmniejszym niezbędnym zakresieArt. 199 ust. 1 CPA..Funkcjonariusze policji lub prokuratorzy mogą przeprowadzać przeszukania, oględziny lub zajęcia w ramach postępowania przygotowawczego wyłącznie na podstawie nakazu sądowegoArt. 215 ust. 1 i 2 CPA.. Organ składający wniosek o wydanie nakazu musi przedłożyć materiały uzasadniające podejrzenie, że osoba fizyczna popełniła przestępstwo, że przeszukanie, oględziny lub zajęcie są konieczne oraz że istnieją stosowne przedmioty, które mają zostać zajęteArt. 108 ust. 1 rozporządzenia w sprawie postępowania karnego.. Jeżeli chodzi o nakaz, musi on zawierać między innymi imiona i nazwiska osób podejrzanych oraz określenie rodzaju przestępstwa; wskazanie miejsca, osoby lub przedmiotów, które mają zostać przeszukane, lub przedmiotów, które mają zostać zajęte; datę wystawienia oraz okres obowiązywaniaArt. 114 ust. 1 CPA w związku z art. 219 CPA.. Podobnie, jeżeli w ramach toczącego się postępowania sądowego przeszukania i zajęcia dokonywane są poza jawnym posiedzeniem sądu, należy uprzednio uzyskać nakaz sądowyArt. 113 CPA.. Osobę, której dotyczy nakaz, i jej obrońcę powiadamia się z wyprzedzeniem o przeszukaniu lub zajęciu i mogą być oni obecni podczas wykonywania nakazuArt. 121 i 122 CPA..Przy przeprowadzaniu przeszukania lub zajęcia, gdy przedmiotem przeszukania jest dysk komputerowy lub inny nośnik danych, co do zasady zajęte zostają wyłącznie same dane (skopiowane lub wydrukowane), a nie cały nośnikArt. 106 ust. 3 CPA.. Sam nośnik danych może zostać zajęty wyłącznie wówczas, gdy uznano, że wyodrębnione wydrukowanie lub skopiowanie wymaganych danych jest niemożliwe, lub gdy uznano, że nie można zrealizować celu przeszukania w inny sposóbArt. 106 ust. 3 CPA.. Osoba, której dotyczy zajęcie, musi być niezwłocznie o nim powiadomionaArt. 219 CPA w związku z art. 106 ust. 4 CPA.. CPA nie przewiduje żadnych wyjątków od tego wymogu powiadomienia.Przeszukania, oględziny i zajęcia bez nakazu mogą odbyć się jedynie w nielicznych sytuacjach. Po pierwsze, ma to miejsce w przypadku, gdy uzyskanie nakazu jest niemożliwe ze względu na pilny charakter sprawy na miejscu popełnienia przestępstwaArt. 216 ust. 3 CPA.. Następnie należy jednak niezwłocznie uzyskać nakazArt. 216 ust. 3 CPA.. Po drugie, przeszukania i oględziny bez nakazu można przeprowadzić in loco, jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została aresztowana lub zatrzymanaArt. 216 ust. 1 i 2 CPA.. Ponadto prokurator lub wyższy funkcjonariusz policji sądowej może zająć przedmiot bez nakazu, w przypadku gdy został on porzucony przez podejrzanego o popełnienie przestępstwa lub osobę trzecią bądź dobrowolnie przekazanyArt. 218 CPA. Jeżeli chodzi o dane osobowe, dotyczy to jedynie ich dobrowolnego udostępnienia przez samą zainteresowaną osobę, a nie przez administratora danych osobowych przechowującego takie dane (co wymagałoby określonej podstawy prawnej zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych). Dobrowolnie okazane przedmioty są dopuszczane jako dowód w postępowaniu sądowym wyłącznie wówczas, gdy nie ma zasadnych wątpliwości co do dobrowolnego charakteru ujawnienia, a wykazanie tego faktu należy do prokuratora. Zob. orzeczenie Sądu Najwyższego 2013Do11233 z dnia 10 marca 2016 r..Dowody pozyskane z naruszeniem CPA będą uznane za niedopuszczalneArt. 308-2 CPA.. Ponadto kodeks karny stanowi, że niezgodne z prawem przeszukanie osób lub miejsca ich zamieszkania, strzeżonego budynku, obiektu, samochodu, statku, samolotu lub zajmowanego pomieszczenia podlega karze pozbawienia wolności do lat trzechArt. 321 kodeksu karnego.. Przepis ten ma zatem zastosowanie również w przypadku zajęcia przedmiotów, takich jak urządzenia do przechowywania danych, podczas niezgodnego z prawem przeszukania.2.2.2.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji2.2.2.1.Podstawa prawnaZbieranie informacji dotyczących komunikacji reguluje specjalna ustawa - CPPA. W szczególności CPPA określa powszechny zakaz cenzurowania poczty, zakładania podsłuchu w sieciach telekomunikacyjnych, udostępniania danych potwierdzających komunikację, nagrywania lub podsłuchiwania rozmów, które nie są upubliczniane, między innymi osobami, z wyjątkiem przypadków, gdy podstawą jest CPA, CPPA lub ustawa o sądach wojskowychArt. 3 CPPA. Co do zasady ustawa o sądach wojskowych reguluje zbieranie informacji na temat personelu wojskowego i może mieć zastosowanie do osób cywilnych wyłącznie w ograniczonej liczbie przypadków (postępowanie może zostać wszczęte przed sądem wojskowym np. jeżeli personel wojskowy i osoby cywilne popełniłyby wspólnie przestępstwo lub jeżeli osoba fizyczna popełniłaby przestępstwo przeciwko wojsku, zob. art. 2 ustawy o sądach wojskowych). Przepisy ogólne regulujące przeszukanie i zajęcie są podobne do przepisów ustanowionych w CPA, zob. np. art. 146-149 i 153-156 ustawy o sądach wojskowych. Na przykład korespondencję pocztową można zbierać wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego i na podstawie nakazu sądu wojskowego. W zakresie, w jakim zbierane byłyby dane z łączności elektronicznej, zastosowanie mają ograniczenia i zabezpieczenia przewidziane w CPPA.. Termin komunikacja w rozumieniu CPPA obejmuje zarówno pocztę tradycyjną, jak i telekomunikacjęArt. 2 ust. 1 CPPA, tj. przekazywanie lub odbiór wszelkiego rodzaju dźwięków, słów, symboli lub obrazów za pomocą sieci przewodowej, bezprzewodowej, kabla światłowodowego lub innego systemu elektromagnetycznego, w tym telefonu, poczty elektronicznej, usług informacji o członkach, faksów i przywoływania drogą radiową.. W tym zakresie w CPPA rozróżnia się środki ograniczające komunikacjęArt. 2 ust. 7 i art. 3 ust. 2 CPPA. i zbieranie danych potwierdzających komunikację.Pojęcie środków ograniczających komunikację obejmuje cenzurę, tj. zbieranie treści pochodzących z poczty tradycyjnej, a także podsłuch, czyli bezpośrednie przechwytywanie (pozyskiwanie lub nagrywanie) treści przekazów telekomunikacyjnychCenzurę zdefiniowano jako otwieranie poczty bez zgody zainteresowanej strony lub zapoznawanie się z jej treścią, rejestrowanie jej lub zatrzymywanie za pomocą innych środków (art. 2 ust. 6 CPPA). Podsłuch oznacza pozyskiwanie lub rejestrowanie treści przekazów telekomunikacyjnych poprzez słuchanie dźwięków lub równoczesne czytanie słów i oglądanie symboli lub obrazów pochodzących z przekazów telekomunikacyjnych za pomocą urządzeń elektronicznych i mechanicznych bez zgody zainteresowanej strony lub zakłócanie ich przekazywania i odbioru (art. 2 ust. 7 CPPA).. Termin dane potwierdzające komunikację odnosi się do danych na temat rejestrów telekomunikacyjnych, które obejmują datę połączenia telekomunikacyjnego, czas jego rozpoczęcia i zakończenia, liczbę połączeń wychodzących i przychodzących, jak również numer abonenta drugiego rozmówcy, częstotliwość połączeń, pliki dziennika dotyczące korzystania z usług telekomunikacyjnych oraz informacje dotyczące lokalizacji (np. z wież przekaźnikowych, które odbierają sygnały)Art. 2 ust. 11 CPPA..CPPA określa ograniczenia i zabezpieczenia dotyczące zbierania obu rodzajów danych, a nieprzestrzeganie kilku z tych wymogów podlega sankcjom karnymArt. 16 i 17 CPPA. Ma to zastosowanie na przykład do zbierania danych bez nakazu, nierejestrowania, niezaprzestania zbierania danych po ustaniu sytuacji nadzwyczajnej lub nieprzekazania powiadomienia osobie, której to dotyczy..2.2.2.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji (środki ograniczające komunikację)Zbieranie treści komunikacji można stosować jedynie jako środek uzupełniający, ułatwiający prowadzenie postępowania przygotowawczego (tj. jako środek ostateczny), i należy dołożyć starań, aby zminimalizować naruszenie poufności komunikacjiArt. 3 ust. 2 CPPA.. Zgodnie z tą ogólną zasadą środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy trudno jest w inny sposób zapobiec popełnieniu przestępstwa, aresztować przestępcę lub zebrać dowodyArt. 5 ust. 1 CPPA.. Organy ścigania pozyskujące treść komunikacji muszą natychmiast zaprzestać stosowania takich środków, gdy stały dostęp nie jest już uznawany za konieczny, aby tym samym ograniczyć naruszenie prywatności komunikacji do niezbędnego minimumArt. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..Ponadto środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane jest popełnienie określonego poważnego przestępstwa wyraźnie wymienionego w CPPA, popełniane jest takie przestępstwo lub zostało ono popełnione. Są to takie przestępstwa jak powstanie, przestępstwa związane z narkotykami, przestępstwa z użyciem materiałów wybuchowych, jak również przestępstwa dotyczące bezpieczeństwa narodowego, stosunków dyplomatycznych lub baz i obiektów wojskowychArt. 5 ust. 1 CPPA.. Środek ograniczający komunikację musi być ukierunkowany na konkretne przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną lub przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną w ustalonym okresieArt. 5 ust. 2 CPPA..Nawet jeżeli wymogi te są spełnione, zbieranie danych dotyczących treści może odbywać się wyłącznie na podstawie nakazu sądowego. W szczególności prokurator może zwrócić się do sądu o wydanie zezwolenia na zbieranie danych dotyczących treści odnoszących się do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawczeArt. 6 ust. 1 CPPA.. Podobnie, funkcjonariusz policji sądowej może zwrócić się o udzielenie zezwolenia do prokuratora, który z kolei może wystąpić do sądu o wydanie nakazuArt. 6 ust. 2 CPPA.. Wniosek o wydanie nakazu musi być złożony na piśmie i zawierać określone elementy. W szczególności należy w nim określić: 1) istotne przesłanki, które uzasadniają podejrzenie, że jedno z wymienionych przestępstw jest planowane, jest popełniane lub zostało popełnione, a także wszelkie materiały pozwalające stwierdzić istnienie zasadnego podejrzenia; 2) środki ograniczające komunikację, jak również ich przedmiot, zakres, cel i okres obowiązywania; oraz 3) miejsce i sposób wykonania środkówArt. 6 ust. 4 CPPA i art. 4 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA..Jeżeli wymogi prawne są spełnione, sąd może udzielić pisemnego zezwolenia na zastosowanie środków ograniczających komunikację w odniesieniu do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawczeArt. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 8 CPPA.. W nakazie tym określa się rodzaje środków, a także ich przedmiot, zakres, okres obowiązywania oraz miejsce i sposób wykonaniaArt. 6 ust. 6 CPPA..Środki ograniczające komunikację można stosować jedynie przez okres dwóch miesięcyArt. 6 ust. 7 CPPA.. Jeżeli cel środków zostanie osiągnięty wcześniej w tym okresie, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania. Natomiast jeżeli wymagane warunki są nadal spełnione, wniosek o przedłużenie okresu obowiązywania środków ograniczających komunikację można złożyć w terminie dwóch miesięcy. Wniosek taki musi obejmować materiały wskazujące na zasadność przedłużenia obowiązywania środkówArt. 6 ust. 7 CPPA.. Okres przedłużenia nie może przekroczyć łącznie jednego roku lub trzech lat w przypadku niektórych szczególnie poważnych przestępstw (np. przestępstw związanych z rewolucją, agresją zewnętrzną, bezpieczeństwem narodowym itp.)Art. 6 ust. 8 CPPA..Organy ścigania mogą nakazać operatorom sieci komunikacyjnych udzielenie pomocy, przedstawiając im pisemne zezwolenie sąduArt. 9 ust. 2 CPPA.. Operatorzy sieci komunikacyjnych są zobowiązani do współpracy i zachowania otrzymanego zezwolenia w swojej dokumentacjiArt. 15-2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.. Mogą oni odmówić współpracy, jeżeli informacje na temat osoby, której dotyczy nakaz, wskazane w pisemnym zezwoleniu sądu (np. numer telefonu tej osoby) są niepoprawne. Ponadto w żadnym wypadku nie mogą oni ujawniać haseł używanych do celów korzystania z usług telekomunikacyjnychArt. 9 ust. 4 CPPA..Każda osoba wykonująca środki ograniczające komunikację lub zobowiązana do współpracy musi prowadzić dokumentację określającą cele tych środków, sposób i termin ich wykonania oraz objęte nimi treściArt. 9 ust. 3 CPPA.. Organy ścigania stosujące środki ograniczające komunikację również muszą prowadzić dokumentację, w której odnotowują szczegółowe informacje i osiągnięte wynikiArt. 18 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA.. Funkcjonariusze policji sądowej muszą udostępnić te informacje prokuratorowi w formie sprawozdania po zamknięciu postępowania przygotowawczegoArt. 18 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..Jeżeli prokurator wniesie akt oskarżenia w sprawie, w której zastosowano środki ograniczające komunikację, lub wyda decyzję o odmowie oskarżenia lub aresztowania danej osoby (tj. nie tylko zawieszenie ścigania karnego), musi powiadomić osobę, wobec której zastosowano środki ograniczające komunikację, o fakcie wykonania środków ograniczających komunikację, o organie wykonującym oraz o okresie wykonania. Powiadomienie takie musi być dostarczone na piśmie w terminie 30 dni od wydania decyzjiArt. 9-2 ust. 1 CPPA.. Powiadomienie można odroczyć, jeżeli mogłoby poważnie zagrozić bezpieczeństwu narodowemu lub zakłócić bezpieczeństwo publiczne i porządek publiczny lub gdyby mogło spowodować istotną szkodę dla życia i integralności cielesnej innych osóbArt. 9-2 ust. 4 CPPA.. W przypadku gdy prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej zamierza odroczyć powiadomienie, musi uzyskać zgodę szefa prokuratury okręgowejArt. 9-2 ust. 5 CPPA.. Po ustaniu podstaw do odroczenia powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni od tego momentuArt. 9-2 ust. 6 CPPA..CPPA określa również szczegółową procedurę zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych. W szczególności organy ścigania mogą pozyskiwać treść komunikacji w przypadku bezpośredniego zagrożenia planowaniem lub popełnieniem przestępstwa w ramach przestępczości zorganizowanej lub innego poważnego przestępstwa, które może bezpośrednio spowodować śmierć lub poważny uszczerbek na zdrowiu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury (opisanej powyżej)Art. 8 ust. 1 CPPA.. W takiej sytuacji nadzwyczajnej funkcjonariusz policji lub prokurator może zastosować środki ograniczające komunikację bez uprzedniego zezwolenia sądu, ale musi wystąpić o takie zezwolenie niezwłocznie po wykonaniu tych środków. Jeżeli organ ścigania nie otrzyma zezwolenia sądu w ciągu 36 godzin od chwili wykonania środków nadzwyczajnych, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania, po czym zazwyczaj następuje zniszczenie zebranych informacjiArt. 8 ust. 2 CPPA.. Funkcjonariusze policji prowadzący nadzór nadzwyczajny wykonują go pod kontrolą prokuratora lub - w przypadku gdy otrzymanie poleceń od prokuratora z wyprzedzeniem jest niemożliwe ze względu na konieczność podjęcia natychmiastowego działania - policja musi uzyskać zgodę prokuratora niezwłocznie po rozpoczęciu czynnościArt. 8 ust. 3 CPPA i art. 16 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. Przepisy dotyczące powiadomienia osoby fizycznej opisane powyżej mają zastosowanie także do zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych.Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej, przy czym organ zajmujący się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 4 CPPA.. Do wniosku do sądu o wydanie zezwolenia na zastosowanie środków nadzwyczajnych musi być dołączony dokument, w którym wskazano niezbędne środki ograniczające komunikację, objęte nimi treści, osobę, której dotyczą, zakres, okres obowiązywania, miejsce wykonania, metodę oraz wyjaśnienie, w jaki sposób odnośne środki ograniczające komunikację spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 CPPATj., że istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane lub popełniane są określone poważne przestępstwa, lub że zostały one popełnione, a zapobiegnięcie popełnieniu przestępstwa, aresztowanie przestępcy lub zebranie dowodów jest niewykonalne w inny sposób., wraz z dokumentami potwierdzającymi.W przypadkach gdy środki nadzwyczajne są wykonywane w krótkim czasie, co wyklucza otrzymanie zezwolenia sądu (np. gdy osoba podejrzana zostaje zatrzymana bezpośrednio po rozpoczęciu przechwytywania treści, które w związku z tym ustaje), szef prokuratury właściwej powiadamia sąd właściwy o zastosowaniu środka nadzwyczajnegoArt. 8 ust. 5 CPPA.. W powiadomieniu należy określić cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób zbierania, a także podstawy niezłożenia wniosku o wydanie zezwolenia przez sądArt. 8 ust. 6-7 CPPA.. Powiadomienie to umożliwia sądowi, który je otrzymał, zbadanie legalności zbierania treści i musi zostać wprowadzone do rejestru powiadomień o zastosowaniu środków nadzwyczajnych.Zgodnie z ogólnym wymogiem treść komunikacji pozyskaną w wyniku zastosowania środków ograniczających komunikację na podstawie CPPA można wykorzystać wyłącznie na potrzeby prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie konkretnych przestępstw wymienionych powyżej, ścigania ich lub zapobiegania im, w postępowaniach dyscyplinarnych dotyczących tych samych przestępstw, w celu dochodzenia roszczeń odszkodowawczych zgłoszonych przez stronę komunikacji lub gdy jest to dozwolone na mocy innych przepisówArt. 12 CPPA..Szczególne zabezpieczenia mają zastosowanie w przypadku zbierania informacji telekomunikacyjnych przesyłanych przez internetArt. 12-2 CPPA.. Informacje takie można wykorzystać jedynie do prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie poważnych przestępstw wymienionych w art. 5 ust. 1 CPPA. Aby zatrzymać informacje, należy uzyskać zgodę sądu, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikacjęProkurator lub policjant wykonujący środki ograniczające komunikację musi w ciągu 14 dni od zakończenia stosowania środków wybrać przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymane, i wystąpić do sądu o zezwolenie (funkcjonariusz policji składa wniosek do prokuratora, który następnie składa wniosek do sądu), zob. art. 12-2 ust. 1 i 2 CPPA.. Wniosek o zatrzymanie danych musi zawierać informacje na temat środków ograniczających komunikację, podsumowanie wyników zastosowania tych środków, powody zatrzymania (wraz z materiałami potwierdzającymi) oraz przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymaneArt. 12-2 ust. 3 CPPA.. W przypadku braku takiego wniosku pozyskane informacje telekomunikacyjne muszą zostać usunięte w terminie 14 dni od zakończenia stosowania środków ograniczających komunikacjęArt. 12-2 ust. 5 CPPA.. Jeżeli wniosek został odrzucony, informacje telekomunikacyjne muszą zostać zniszczone w ciągu siedmiu dniArt. 12-2 ust. 5 CPPA.. W przypadku usunięcia informacji telekomunikacyjnych w terminie siedmiu dni należy złożyć sprawozdanie w sądzie, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikację, podając powody usunięcia, jak również jego szczegóły i termin.Mówiąc ogólnie, jeżeli informacje zostały pozyskane nielegalnie za pomocą środków ograniczających komunikację, nie zostaną dopuszczone jako dowód w postępowaniu sądowym lub postępowaniu dyscyplinarnymArt. 4 CPPA.. Ponadto w CPPA ustanowiono zakaz ujawniania informacji poufnych pozyskanych w trakcie wdrażania środków ograniczających komunikację oraz wykorzystywania zdobytych informacji w celu zaszkodzenia reputacji osób podlegających tym środkom obowiązujący wszystkie osoby korzystające z tych środkówArt. 11 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..2.2.2.3.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania metadanychNa podstawie CPPA organy ścigania mogą zwracać się do operatorów telekomunikacyjnych o udostępnienie danych potwierdzających komunikację, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego lub wykonania wyrokuArt. 13 ust. 1 CPPA.. W przeciwieństwie do zbierania danych dotyczących treści możliwość zbierania danych potwierdzających komunikację nie ogranicza się do konkretnych przestępstw. Podobnie jak w przypadku danych dotyczących treści zbieranie danych potwierdzających komunikację wymaga jednak uzyskania uprzedniego pisemnego zezwolenia sądu, z zastrzeżeniem tych samych warunków, które opisano wcześniejArt. 13 i 6 CPPA.. Jeżeli ze względu na pilny charakter sprawy niemożliwe jest uzyskanie zezwolenia sądu, dane potwierdzające komunikację można zbierać bez nakazu, w którym to przypadku zezwolenie należy uzyskać niezwłocznie po złożeniu wniosku o udostępnienie danych i przekazać je dostawcy usług telekomunikacyjnychArt. 13 ust. 2 CPPA. Tak jak w przypadku pilnych środków ograniczających komunikację konieczne jest sporządzenie dokumentu określającego szczegółowe informacje o sprawie (osoba podejrzana, środki, które mają zostać zastosowane, podejrzewane przestępstwo, jak również pilny charakter sprawy). Zob. art. 37 ust. 5 dekretu wykonawczego do CPPA.. W razie nieuzyskania zezwolenia w późniejszym terminie zebrane informacje muszą zostać zniszczoneArt. 13 ust. 3 CPPA..Prokuratorzy, funkcjonariusze policji sądowej i sądy muszą prowadzić rejestr wniosków o udostępnienie danych potwierdzających komunikacjęArt. 13 ust. 5 i 6 CPPA.. Ponadto dostawcy usług telekomunikacyjnych muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z ujawniania danych potwierdzających komunikację oraz przechowywać związaną z nimi dokumentację przez siedem lat od dnia, w którym dane zostały ujawnioneArt. 13 ust. 7 CPPA..Osoby fizyczne są co do zasady powiadamiane o fakcie, że zebrano dane potwierdzające komunikacjęZob. art. 13-3 ust. 7 w związku z art. 9-2 CPPA.. Termin dokonania takiego powiadomienia zależy od okoliczności postępowania przygotowawczegoArt. 13-3 ust. 1 CPPA.. Po wydaniu postanowienia o wniesieniu aktu oskarżenia lub zaniechaniu ścigania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni. Natomiast w sytuacji zawieszenia postępowania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od wydania takiego postanowienia. W każdym razie powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od zebrania informacji.Powiadomienie można odroczyć wyłącznie w przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że może ono 1) zagrażać bezpieczeństwu narodowemu oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, 2) spowodować śmierć lub uszczerbek na zdrowiu, 3) utrudnić rzetelne postępowanie sądowe (np. prowadząc do zniszczenia dowodów lub grożenia świadkom) lub 4) zniesławić osobę podejrzaną, poszkodowanych lub inne osoby związane ze sprawą lub naruszyć ich prywatnośćArt. 13-3 ust. 2 CPPA.. Powiadomienie na podstawie jednej z wyżej wymienionych przyczyn wymaga zezwolenia dyrektora właściwej prokuratury okręgowejArt. 13-3 ust. 3 CPPA.. Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczeniaArt. 13-3 ust. 4 CPPA..Powiadomione osoby mogą złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub funkcjonariusza policji sądowej dotyczący przyczyn zbierania danych potwierdzających komunikacjęArt. 13-3 ust. 5 CPPA.. Wówczas prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej musi przedstawić uzasadnienie na piśmie w terminie 30 dni od otrzymania wniosku, chyba że ma zastosowanie jedna z wyżej wymienionych przyczyn (wyjątki odroczenia powiadomienia)Art. 13-3 ust. 6 CPPA..2.2.3.Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnychW art. 83 ust. 3 TBA dopuszczono możliwość dobrowolnego zastosowania się przez operatorów telekomunikacyjnych do wniosku (złożonego w związku z procesem sądowym w postępowaniu karnym, postępowaniem przygotowawczym lub w celu wykonania wyroku) sądu, prokuratora lub szefa organu ścigania prowadzącej o ujawnienie danych dotyczących komunikacji. W kontekście TBA dane dotyczące komunikacji obejmują imię i nazwisko, numer rejestracyjny mieszkańca, adres i numer telefonu użytkowników, terminy rozpoczęcia lub zakończenia abonamentu, jak również kody identyfikacyjne użytkowników (tj. kody używane do identyfikacji prawowitego użytkownika systemów komputerowych lub sieci komunikacyjnych)Art. 83 ust. 3 TBA.. Do celów TBA za użytkowników uważa się wyłącznie osoby fizyczne, które bezpośrednio korzystają z usług koreańskiego dostawcy telekomunikacyjnegoArt. 2 ust. 9 TBA.. W związku z tym sytuacje, w których osoby fizyczne z UE, których dane zostały przekazane do Republiki Korei, zostałyby uznane za użytkowników na podstawie TBA, będą prawdopodobnie bardzo ograniczone, ponieważ osoby te zazwyczaj nie zawarłyby bezpośredniej umowy z koreańskim operatorem telekomunikacyjnym.Wnioski o uzyskanie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA muszą być składane na piśmie i muszą zawierać uzasadnienie wniosku oraz wskazanie związku z danym użytkownikiem i zakresu danych objętych wnioskiemArt. 83 ust. 4 TBA.. Jeżeli dostarczenie pisemnego wniosku nie jest możliwe ze względu na pilny charakter sprawy, wniosek takie należy dostarczyć niezwłocznie po ustaniu przyczyny tego pilnego charakteruArt. 83 ust. 4 TBA.. Operatorzy telekomunikacyjni, którzy stosują się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, muszą zatrzymać ewidencję zawierającą rejestry wskazujące, że dane dotyczące komunikacji zostały udostępnione, jak również powiązane materiały, takie jak pisemny wniosekArt. 83 ust. 5 TBA.. Ponadto operatorzy telekomunikacyjni muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z przekazywania danych dotyczących komunikacjiArt. 83 ust. 6 TBA..Operatorzy telekomunikacyjni nie mają obowiązku stosowania się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA. Przedsiębiorca musi zatem ocenić każdy wniosek w świetle obowiązujących wymogów ochrony danych na mocy PIPA. W szczególności operator telekomunikacyjny musi wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciejArt. 18 ust. 2 PIPA.. Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotycząZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii)..W 2016 r. Sąd Najwyższy potwierdził, że dobrowolne przekazywanie danych dotyczących komunikacji przez operatorów telekomunikacyjnych bez nakazu na podstawie TBA samo w sobie nie narusza prawa użytkownika usługi telekomunikacyjnej do prywatności informacji. Jednocześnie Sąd Najwyższy wyjaśnił, że takie naruszenie miałoby miejsce, gdyby było zupełnie oczywiste, że agencja występująca z wnioskiem nadużyła swoich uprawnień, aby złożyć wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, naruszając w ten sposób interesy osoby, której te dane dotyczą, lub strony trzeciejOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 2012Da105482 z dnia 10 marca 2016 r.. Ogólnie rzecz ujmując, każdy wniosek o dobrowolne ujawnienie informacji złożony przez organ ścigania musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z koreańskiej konstytucji (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2).2.3.NadzórNadzór nad organami ścigania sprawowany jest za pomocą różnych mechanizmów stosowanych zarówno wewnętrznie, jak i przez organy zewnętrzne.2.3.1.Kontrolowanie własnej działalnościZgodnie z ustawą o audycie w sektorze publicznym organy publiczne zachęca się do powołania wewnętrznego organu ds. kontrolowania własnej działalności, którego zadaniem jest m.in. przeprowadzanie kontroli legalnościArt. 3 i 5 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Szefowie takich organów audytowych muszą mieć zagwarantowaną niezależność w możliwie największym zakresieArt. 7 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W szczególności są oni powoływani spoza danego organu (np. byli sędziowie, profesorowie) na okres od dwóch do pięciu lat i mogą zostać odwołani wyłącznie z uzasadnionych powodów (np. gdy nie są w stanie wykonywać swoich obowiązków ze względu na stan psychiczny lub fizyczny lub gdy podlegają środkom dyscyplinarnym)Art. 8-11 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Podobnie audytorzy są powoływani na podstawie szczegółowych warunków określonych w ustawieArt. 16 i nast. ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Sprawozdania z audytu mogą zawierać zalecenia lub wnioski o odszkodowanie lub dokonanie korekty, jak również nagany i zalecenia lub wnioski o zastosowanie środków dyscyplinarnychArt. 23 ust. 2 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W terminie 60 dni od zakończenia audytu są one przekazywane szefowi organu publicznego objętego audytem, a także Komisji Kontroli i Audytu (zob. pkt 2.3.2)Art. 23 ust. 1 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Organ, którego dotyczy sprawozdanie, musi wdrożyć wymagane środki i przedstawić wyniki Komisji Kontroli i AudytuArt. 23 ust. 3 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Ponadto wyniki audytu są zazwyczaj udostępniane społeczeństwuArt. 26 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. Odmowa kontrolowania własnej działalności lub jego utrudnianie podlega administracyjnym karom pieniężnymArt. 41 ustawy o audycie w sektorze publicznym.. W obszarze ścigania przestępstw, aby zapewnić zgodność z wyżej wymienionymi przepisami, Agencja Policji Krajowej prowadzi system Inspektora Generalnego służący do przeprowadzania audytów wewnętrznych, w tym w odniesieniu do ewentualnych naruszeń praw człowiekaZob. w szczególności jednostki podlegające dyrektorowi generalnemu ds. audytu i kontroli: https://www.police.go.kr/eng/knpa/org/org01.jsp.2.3.2.Komisja Kontroli i AudytuKomisja Kontroli i Audytu (zwana dalej BAI, od ang. Board of Audit and Inspection) może przeprowadzać kontrole działań organów publicznych i na podstawie takich kontroli wydawać zalecenia, wnosić o zastosowanie środków dyscyplinarnych lub złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwaArt. 24 i art. 31-35 ustawy o Komisji Kontroli i Audytu (zwanej dalej ustawą o BAI).. BAI została ustanowiona przy prezydencie Republiki Korei, ale zachowuje niezależny status w odniesieniu do swoich obowiązkówArt. 2 ust. 1 ustawy o BAI.. Ponadto w ustawie ustanawiającej BAI wymaga się, aby komisja ta uzyskała jak największą niezależność w zakresie powoływania, odwoływania i organizacji swoich pracowników, jak również opracowywania swojego budżetuArt. 2 ust. 2 ustawy o BAI.. Przewodniczący BAI jest powoływany przez prezydenta za zgodą Zgromadzenia NarodowegoArt. 4 ust. 1 ustawy o BAI.. Sześciu pozostałych komisarzy jest powoływanych przez prezydenta na czteroletnią kadencję na podstawie rekomendacji przewodniczącegoArt. 5 ust. 1 i art. 6 ustawy o BAI.. Komisarze (w tym przewodniczący) muszą dysponować określonymi kwalifikacjami wymienionymi w ustawieNa przykład co najmniej dziesięcioletni staż pracy w charakterze sędziego, prokuratora lub radcy prawnego, co najmniej ośmioletni staż pracy w charakterze funkcjonariusza państwowego, profesora lub pracownika na wyższym stanowisku na uniwersytecie, co najmniej dziesięcioletni staż pracy w spółce notowanej na giełdzie lub instytucji z udziałem skarbu państwa (w tym co najmniej pięcioletni staż pracy na stanowisku kierowniczym), zob. art. 7 ustawy o BAI. i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku impeachmentu, skazania na karę pozbawienia wolności lub niezdolności do wykonywania obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznejArt. 8 ustawy o BAI.. Ponadto komisarze mają zakaz uczestniczenia w działalności politycznej oraz jednoczesnego pełnienia funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, agencjach administracyjnych, organizacjach podlegających audytowi i kontroli BAI lub zajmowania innych urzędów lub stanowisk, za które otrzymują wynagrodzenieArt. 9 ustawy o BAI..BAI przeprowadza corocznie audyt ogólny, ale może również przeprowadzać audyty specjalne w sprawach będących przedmiotem szczególnego zainteresowania. Podczas przeprowadzania kontroli BAI może zażądać przedłożenia dokumentów i wezwać osoby fizyczne do stawiennictwaZob. np. art. 27 ustawy o BAI.. W ramach audytu BAI bada dochody i wydatki państwa, ale także sprawuje ogólny nadzór nad wypełnianiem obowiązków przez organy publiczne i urzędników publicznych w celu usprawnienia funkcjonowania administracji publicznejArt. 20 i 24 ustawy o BAI.. Sprawowany przez nią nadzór wykracza zatem poza aspekty budżetowe i obejmuje również kontrolę zgodności z prawem.2.3.3.Zgromadzenie NarodoweZgromadzenie Narodowe może przeprowadzać śledztwa i kontrole dotyczące organów publicznychArt. 128 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym oraz art. 2, 3 i 15 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Obejmuje to coroczne kontrole działalności rządu ogółem, jak również śledztwa w konkretnych sprawach.. W trakcie śledztwa lub kontroli Zgromadzenie Narodowe może zażądać ujawnienia dokumentów i wezwać świadkówArt. 10 ust. 1 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Zob. także art. 128 i 129 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.. Każdy, kto dopuści się krzywoprzysięstwa w czasie śledztwa prowadzonego przez Zgromadzenie Narodowe, podlega sankcjom karnym (kara pozbawienia wolności do lat dziesięciu)Art. 14 ustawy o składaniu zeznań, wydawaniu opinii itp. przed Zgromadzeniem Narodowym.. Przebieg i wyniki kontroli mogą być udostępniane publicznieArt. 12-2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od odnośnego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznychArt. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wynikuArt. 16 ust. 3 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej..2.3.4.Komisja Ochrony Danych OsobowychKomisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej PIPC) sprawuje nadzór nad przetwarzaniem danych osobowych przez organy ścigania zgodnie z PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, w tym przepisów ustanowionych w ustawach szczegółowych regulujących zbieranie (elektronicznych) materiałów dowodowych do celów ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2). Biorąc pod uwagę wymogi przewidziane w art. 3 ust. 1 PIPA dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego zbierania danych osobowych, każde takie naruszenie stanowi także naruszenie PIPA, co pozwala PIPC na przeprowadzenie dochodzenia i podjęcie działań naprawczychZob. zawiadomienie PIPC nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych..Wykonując swoją funkcję nadzorczą, PIPC ma dostęp do wszystkich istotnych informacjiArt. 63 PIPA.. PIPC może wydać zalecenia dla organu ścigania w celu zwiększenia poziomu ochrony danych osobowych w ramach prowadzonych przez niego czynności przetwarzania, nakazać podjęcie działań naprawczych (np. zawieszenie przetwarzania danych lub wprowadzenie środków niezbędnych do zapewnienia ochrony danych osobowych) lub zalecić organowi zastosowanie środków dyscyplinarnychArt. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA.. Ponadto przewidziano sankcje karne za niektóre naruszenia PIPA, takie jak bezprawne wykorzystywanie lub ujawnianie danych osobowych stronom trzecim lub niezgodne z prawem przetwarzanie informacji szczególnie chronionychArt. 70-74 PIPA.. W tym kontekście PIPC może przekazać sprawę do właściwego organu ścigania (w tym prokuratury)Art. 65 ust. 1 PIPA..2.3.5.Krajowa Komisja Praw CzłowiekaKrajowa Komisja Praw Człowieka (zwana dalej NHRC, od ang. National Human Rights Commission) - niezależny organ, którego zadaniem jest ochrona i promowanie praw podstawowychArt. 1 ustawy o Krajowej Komisji Praw Człowieka (zwanej dalej ustawą o NHRC). - jest uprawniona do badania i usuwania naruszeń określonych w art. 10-22 konstytucji, dotyczących między innymi prawa do prywatności i prawa do prywatności korespondencji. W skład NHRC wchodzi 11 komisarzy powołanych na podstawie nominacji: Zgromadzenia Narodowego (czterech), prezydenta (czterech) oraz prezesa Sądu Najwyższego (trzech)Art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o NHRC.. Aby zostać powołanym, komisarz musi: 1) przepracować co najmniej dziesięć lat na uniwersytecie lub w autoryzowanym instytucie badawczym na stanowisku co najmniej profesora nadzwyczajnego; 2) przez co najmniej dziesięć lat wykonywać zawód sędziego, prokuratora lub radcy prawnego; 3) przez co najmniej dziesięć lat angażować się w działalność na rzecz praw człowieka (np. w organizacji nienastawionej na zysk, organizacji pozarządowej lub organizacji międzynarodowej); lub 4) otrzymać rekomendację od grup społeczeństwa obywatelskiegoArt. 5 ust. 3 ustawy o NHRC.. Przewodniczącego powołuje prezydent spośród komisarzy, a następnie wymagane jest zatwierdzenie przez Zgromadzenie NarodoweArt. 5 ust. 5 ustawy o NHRC.. Komisarze (w tym przewodniczący) są powoływani na odnawialną trzyletnią kadencję i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku skazania na karę pozbawienia wolności lub gdy nie są w stanie dłużej wykonywać swoich obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznej (w takim przypadku dwie trzecie komisarzy musi wyrazić zgodę na odwołanie)Art. 7 ust. 1 i art. 8 ustawy o NHRC.. Komisarze NHRC nie mogą pełnić jednocześnie funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, radach samorządu terytorialnego ani w żadnych organach administracji państwowej lub samorządowej (jako urzędnicy publiczni)Art. 10 ustawy o NHRC..NHRC może wszcząć dochodzenie z urzędu lub na wniosek osoby fizycznej. W ramach prowadzonego dochodzenia NHRC może zażądać przedłożenia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznańArt. 36 ustawy o NHRC. Zgodnie z art. 36 ust. 7 ustawy można odmówić przedłożenia materiałów lub przedmiotów, jeżeli naruszałoby to tajemnicę państwową, co mogłoby mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne albo stanowiłoby poważną przeszkodę w prowadzeniu postępowania przygotowawczego lub sądowego. W takich przypadkach Komisja może w razie konieczności zażądać od szefa właściwej agencji (który musi działać w dobrej wierze) dalszych informacji, aby umożliwić sprawdzenie, czy odmowa udzielenia informacji jest uzasadniona.. Po przeprowadzeniu dochodzenia NHRC może wydawać zalecenia dotyczące poprawy lub skorygowania określonych polityk i praktyk, które to zalecenia może podać do wiadomości publicznejArt. 25 ust. 1 ustawy o NHRC.. Organy publiczne mają obowiązek powiadomić NHRC o planie wdrożenia takich zaleceń w terminie 90 dni od ich otrzymaniaArt. 25 ust. 3 ustawy o NHRC.. Ponadto w przypadku niewdrożenia zaleceń odnośny organ musi poinformować o tym komisjęArt. 25 ust. 4 ustawy o NHRC.. NHRC może z kolei ujawnić takie zaniechanie Zgromadzeniu Narodowemu lub podać je do wiadomości publicznej. Organy publiczne co do zasady stosują się do zaleceń NHRC i mają ku temu silną motywację, ponieważ wdrożenie zaleceń jest przedmiotem oceny w ramach ogólnej oceny dokonywanej przez Biuro Koordynacji Polityki Rządu podlegające kancelarii premiera.2.4.Indywidualne dochodzenie roszczeń2.4.1.Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPAZgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych przez organy ścigania, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanie. Wniosek o dostęp można złożyć bezpośrednio do właściwego organu lub pośrednio, za pośrednictwem PIPCArt. 35 ust. 2 PIPA.. Właściwy organ może ograniczyć dostęp lub odmówić dostępu wyłącznie wówczas, gdy przewiduje tak prawo, jeżeli dostęp mógłby spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej lub prawdopodobnie doprowadziłby do nieuzasadnionego naruszenia prawa do użytkowania nieruchomości i innych interesów innej osoby (tj. gdy interesy innej osoby przeważałyby nad interesami osoby składającej wniosek)Art. 35 ust. 4 PIPA.. W przypadku odmowy dostępu należy poinformować osobę fizyczną o przyczynach odmowy oraz o sposobie odwołania sięArt. 42 ust. 2 dekretu wykonawczego do PIPA.. Podobnie wniosek o korektę lub usunięcie danych może zostać odrzucony, jeżeli przewidziano tak w innych przepisach, i wówczas osoba fizyczna musi otrzymać informacje o przyczynach odmowy i możliwości odwołania sięArt. 36 ust. 1-2 PIPA i art. 43 ust. 3 dekretu wykonawczego do PIPA..Jeśli chodzi o dochodzenie roszczeń, osoby fizyczne mogą wnieść skargę do PIPC między innymi za pośrednictwem centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i BezpieczeństwaArt. 62 PIPA.. Ponadto osoba fizyczna może prowadzić mediacje za pośrednictwem Komisji ds. Mediacji w Sporach Dotyczących Danych OsobowychArt. 40-50 PIPA i od art. 48-2 do 57 dekretu wykonawczego do PIPA.. Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych (pkt 2.2), jak i naruszeń przepisów PIPA. Ponadto na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym osoby fizyczne mogą odwołać się od decyzji lub wnieść skargę na bezczynność PIPC (zob. pkt 2.4.3).2.4.2.Skarga do Krajowej Komisji Praw CzłowiekaNHRC rozpatruje skargi osób fizycznych (zarówno Koreańczyków, jak i cudzoziemców) dotyczące naruszeń praw człowieka przez organy publiczneChociaż art. 4 ustawy o NHRC odnosi się do obywateli i cudzoziemców zamieszkałych na terytorium Republiki Korei, termin zamieszkały odzwierciedla raczej pojęcie jurysdykcji niż terytorium. Dlatego też, jeśli podstawowe prawa osoby fizycznej spoza Korei są naruszane przez instytucje krajowe w Korei, osoba ta może wnieść skargę do NHRC. Zob. np. odpowiednie pytanie na stronie internetowej NHRC zawierającej odpowiedzi na często zadawane pytania, dostępnej pod adresem: https://www.humanrights.go.kr/site/program/board/basicboard/list?boardtypeid=7025&menuid=002004005001&pagesize=10&currentpage=2. Będzie to miało miejsce w przypadku, gdy dane osobowe cudzoziemca przekazane do Korei są bezprawnie udostępniane koreańskim organom publicznym.. Składanie skarg do NHRC przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogamiSkarga musi co do zasady zostać złożona w ciągu jednego roku od naruszenia, ale NHRC może wciąż podjąć decyzję o rozpatrzeniu skargi złożonej po tym okresie, o ile nie upłynął termin przedawnienia wynikający z przepisów prawa karnego lub cywilnego (art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy o NHRC).. W rezultacie NHRC rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności. W kontekście zbierania danych osobowych do celów ścigania przestępstw osoba fizyczna nie musiałaby zatem wykazywać, że koreańskie organy publiczne faktycznie uzyskały dostęp do jej danych osobowych, aby skarga była dopuszczalna przed NHRC. Osoba fizyczna może również wnieść o rozstrzygniecie skargi w drodze mediacjiArt. 42 i nast. ustawy o NHRC..W celu zbadania skargi NHRC może wykorzystać swoje uprawnienia dochodzeniowe, w tym zażądać przedstawienia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznańArt. 36 i 37 ustawy o NHRC.. Jeżeli dochodzenie wykaże, że doszło do naruszenia odpowiednich przepisów, NHRC może zalecić wprowadzenie środków zaradczych lub skorygowanie bądź ulepszenie wszelkich stosownych ustaw, instytucji, polityk lub praktykArt. 44 ustawy o NHRC.. Zaproponowane środki zaradcze mogą obejmować mediację, zaprzestanie naruszania praw człowieka, odszkodowanie i środki zapobiegające ponownemu wystąpieniu takich samych lub podobnych naruszeńArt. 42 ust. 4 ustawy o NHRC.. W przypadku bezprawnego zbierania informacji osobowych na podstawie obowiązujących przepisów środki zaradcze obejmują usunięcie zebranych danych osobowych. Jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że naruszenie ma charakter ciągły, oraz istnieje prawdopodobieństwo, że niepodjęcie działań spowoduje trudne do naprawienia szkody, NHRC może przyjąć środki naprawcze w trybie pilnymArt. 48 ustawy o NHRC..Chociaż NHRC nie ma uprawnień do nakazania usunięcia naruszeń, jej decyzje (np. decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie skargi)Na przykład jeżeli NHRC wyjątkowo nie jest w stanie przeprowadzić kontroli określonych materiałów lub obiektów, są one związane z tajemnicami państwowymi, które mogą mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne, lub jeżeli kontrola stanowiłaby poważną przeszkodę dla postępowania przygotowawczego lub toczącego się procesu (zob. przypis 166) i jeżeli uniemożliwia to NHRC przeprowadzenie dochodzenia niezbędnego do oceny zasadności otrzymanego wniosku, NHRC informuje daną osobę fizyczną o przyczynach odrzucenia skargi, zgodnie z art. 39 ustawy o NHRC. W takim przypadku osoba ta może odwołać się od decyzji NHRC na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. i zalecenia mogą zostać zaskarżone przed sądami koreańskimi na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym (zob. pkt 2.4.3 poniżej)Zob. np. orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2007Nu27259 z dnia 18 kwietnia 2008 r., potwierdzone orzeczeniem Sądu Najwyższego nr 2008Du7854 z dnia 9 października 2008 r.; orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2017Nu69382 z 2 lutego 2018 r.. Ponadto jeżeli z ustaleń NHRC wynika, że organ publiczny zebrał dane osobowe bezprawnie, osoba fizyczna może korzystać przed sądami koreańskimi z dalszych środków dochodzenia roszczeń wobec tego organu publicznego, np. kwestionując zbieranie danych na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym, składając skargę konstytucyjną na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym lub ubiegając się o odszkodowanie za szkody na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa (zob. pkt 2.4.3 poniżej).2.4.3.Dochodzenie roszczeń na drodze sądowejOsoby fizyczne mogą powoływać się na ograniczenia i zabezpieczenia opisane w poprzednich punktach, aby dochodzić roszczeń przed sądami koreańskimi za pośrednictwem różnych metod.Po pierwsze, zgodnie z ustawą o postępowaniu karnym dana osoba fizyczna i jej pełnomocnik mogą być obecni przy wykonywaniu nakazu przeszukania lub zajęcia, a zatem mogą również wnieść sprzeciw w czasie wykonywania nakazuArt. 121 i 219 CPA.. Ponadto w CPA przewidziano mechanizm tzw. quasi-skargi, który umożliwia osobom fizycznym złożenie do sądu właściwego wniosku o unieważnienie lub zmianę decyzji podjętej przez prokuratora lub policjanta w sprawie zajęciaArt. 417 CPA w związku z art. 414 ust. 2 CPA. Zob. również orzeczenie Sądu Najwyższego nr 97Mo66 z dnia 29 września 1997 r.. Umożliwia to osobom fizycznym zakwestionowanie środków zastosowanych w celu wykonania nakazu zajęcia.Ponadto osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie przed sądami koreańskimi. Na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa osoby fizyczne mogą ubiegać się o odszkodowanie za szkody wyrządzone przez urzędników publicznych wykonujących swoje oficjalne obowiązki z naruszeniem prawaArt. 2 ust. 1 ustawy o odszkodowaniach od państwa.. Powództwo na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa można wnieść do wyspecjalizowanej rady ds. odszkodowań lub bezpośrednio do koreańskich sądówArt. 9 i 12 ustawy o odszkodowaniach od państwa. W ustawie ustanawia się rady okręgowe (którym przewodniczy zastępca prokuratora odpowiedniej prokuratury), radę centralną (której przewodniczy wiceminister sprawiedliwości) i radę specjalną (której przewodniczy wiceminister obrony narodowej, odpowiedzialną za odszkodowania za szkody wyrządzone przez personel wojskowy lub cywilnych pracowników wojska). Powództwa o odszkodowanie są z zasady rozpatrywane przez rady okręgowe, które w określonych okolicznościach mogą przekazywać sprawy do rady centralnej lub specjalnej, np. jeśli dochodzone odszkodowanie przekracza określoną kwotę lub gdy osoba fizyczna wnioskuje o ponowne rozpatrzenie sprawy. Członków wszystkich rad powołuje minister sprawiedliwości (np. spośród urzędników publicznych Ministerstwa Sprawiedliwości, urzędników sądowych, prawników i osób posiadających wiedzę fachową w dziedzinie odszkodowań od państwa) i członkowie ci podlegają przepisom szczególnym dotyczącym konfliktu interesów (zob. art. 7 dekretu wykonawczego do ustawy o odszkodowaniach od państwa).. Jeśli poszkodowany jest cudzoziemcem, ustawa o odszkodowaniach od państwa ma zastosowanie, o ile kraj pochodzenia tej osoby również zapewnia prawo do odszkodowania obywatelom koreańskimArt. 7 ustawy o odszkodowaniach od państwa.. Zgodnie z orzecznictwem warunek ten jest spełniony, jeśli wymogi dotyczące ubiegania się o odszkodowanie w tym drugim kraju nie są w znacznym stopniu rozbieżne między Koreą a takim krajem i nie są zasadniczo bardziej rygorystyczne niż te określone przez Koreę, a ponadto nie wykazują żadnych istotnych i zasadniczych różnicOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 2013Da208388 z dnia 11 czerwca 2015 r.. Kodeks cywilny reguluje odpowiedzialność państwa w zakresie odszkodowań, a w konsekwencji odpowiedzialność państwa obejmuje szkody niemajątkowe (np. cierpienia psychiczne)Zob. art. 8 ustawy o odszkodowaniach od państwa, jak również art. 751 kodeksu cywilnego..Jeżeli chodzi o naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych, w PIPA przewidziano dodatkowy środek ochrony prawnej. Zgodnie z art. 39 PIPA każdy, kto poniósł szkodę w wyniku naruszenia PIPA lub utraty, kradzieży, ujawnienia, fałszerstwa, zmiany lub uszkodzenia jej danych osobowych, może dochodzić odszkodowania przed sądem. Nie ma takiego wymogu wzajemności jak w przypadku ustawy o odszkodowaniach od państwa.Oprócz odszkodowania za szkody na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym można skorzystać z administracyjnych środków dochodzenia roszczeń z tytułu działań lub zaniechań organów administracji. Każda osoba fizyczna może zaskarżyć decyzję (tj. wykonanie lub odmowę wykonania uprawnień publicznych w konkretnej sprawie) lub zaniechanie (długotrwałe niepodejmowanie przez organ administracji określonego działania wbrew zobowiązaniu prawnemu), co może prowadzić do uchylenia/zmiany niezgodnej z prawem decyzji, do stwierdzenia nieważności (tj. stwierdzenia, że decyzja nie wywołuje skutków prawnych lub nie istnieje w porządku prawnym) lub stwierdzenia, że zaniechanie jest niezgodne z prawemArt. 2 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zaskarżenie decyzji administracyjnej jest możliwe tylko wtedy, gdy bezpośrednio wpływa ona na prawa i obowiązki obywatelskieOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 98Du18435 z dnia 22 października 1999 r., orzeczenie Sądu Najwyższego nr 99Du1113 z dnia 8 września 2000 r. oraz orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2010Du3541 z dnia 27 września 2012 r.. Obejmuje to środki służące zbieraniu danych osobowych, czy to bezpośrednio (np. w drodze przechwytywania komunikacji), czy w drodze żądania ujawnienia (np. wobec dostawcy usług).Odwołanie od decyzji administracyjnej można najpierw wnieść do administracyjnych komisji odwoławczych ustanowionych przy niektórych organach publicznych (np. NIS, NHRC) lub do Centralnej Administracyjnej Komisji Odwoławczej ustanowionej przy Komisji Antykorupcyjnej i Praw ObywatelskichArt. 6 ustawy o odwołaniach administracyjnych i art. 18 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Takie odwołanie administracyjne stanowi alternatywny, mniej formalny sposób zakwestionowania decyzji lub zaniechania organu publicznego. Można jednak również wnieść pozew bezpośrednio do sądów koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.Wniosek o uchylenie/zmianę decyzji na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym może złożyć każda osoba mająca interes prawny w ubieganiu się o uchylenie/zmianę lub w przywróceniu jej praw w drodze uchylenia/zmiany, jeżeli decyzja już nie obowiązujeArt. 12 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Również o stwierdzenie nieważności może wystąpić osoba mająca interes prawny w takim stwierdzeniu, natomiast o stwierdzenie, że zaniechanie jest niezgodne z prawem, wystąpić może każda osoba, która złożyła wniosek o wydanie decyzji i ma interes prawny w dochodzeniu stwierdzenia takiej niezgodności z prawemArt. 35 i 36 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego interes prawny jest rozumiany jako interes prawnie chroniony, tj. bezpośredni i konkretny interes chroniony przepisami ustawowymi i wykonawczymi, na których opierają się decyzje administracyjne (niebędący ogólnym pośrednim i abstrakcyjnym interesem społeczeństwa)Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2006Du330 z dnia 26 marca 2006 r.. Osoby fizyczne mają zatem taki interes prawny w przypadku naruszenia ograniczeń i zabezpieczeń, które mają zastosowanie do zbierania ich danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw (na mocy przepisów szczególnych lub PIPA). Wyrok kończący postępowanie w sprawie wydany na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym jest wiążący dla stronArt. 30 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym..Ponadto wniosek o uchylenie/zmianę decyzji oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania należy złożyć w terminie 90 dni od dnia, w którym dana osoba fizyczna dowiedziała się o decyzji/zaniechaniu, i co do zasady nie później niż w ciągu roku od dnia wydania decyzji lub wystąpienia zaniechania, chyba że istnieją uzasadnione przyczyny zwłokiArt. 20 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. Termin ten ma również zastosowanie do wniosku o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania, zob. art. 38 ust. 2 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego pojęcie uzasadnionych przyczyn należy interpretować szeroko i wymaga ono oceny, czy w świetle wszystkich okoliczności sprawy wniesienie skargi po terminie jest dopuszczalne społecznieOrzeczenie Sądu Najwyższego nr 90Nu6521 z dnia 28 czerwca 1991 r.. Obejmuje to (między innymi) przyczyny opóźnień, za które dana strona nie może być odpowiedzialna (tj. sytuacje, które są poza kontrolą skarżącego, na przykład gdy nie został on powiadomiony o zbieraniu jego danych osobowych) lub siłę wyższą (np. klęski żywiołowe, wojny).Ponadto osoby fizyczne mogą wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału KonstytucyjnegoArt. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. Zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania lub niewykonania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną. Jeśli dostępne są inne środki ochrony prawnej, należy je wyczerpać w pierwszej kolejności. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego cudzoziemcy mogą wnieść skargę konstytucyjną w zakresie, w jakim ich prawa podstawowe są uznawane na mocy konstytucji koreańskiej (zob. wyjaśnienia w pkt 1.1)Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa194 z dnia 29 listopada 2001 r.. Skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 90 dni od chwili, w której dana osoba dowiedziała się o naruszeniu, oraz w terminie jednego roku od jego wystąpienia. Ponieważ procedura przewidziana w ustawie o postępowaniu administracyjnosądowym ma zastosowanie do postępowania sądowego na mocy ustawy o Trybunale KonstytucyjnymArt. 40 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym., skarga będzie nadal dopuszczalna, jeśli występują uzasadnione przyczyny zgodnie z wykładnią dokonaną w orzecznictwie Sądu Najwyższego, o którym mowa powyżej.Jeżeli w pierwszej kolejności konieczne jest wyczerpanie innych środków ochrony prawnej, skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 30 dni od zapadnięcia prawomocnego orzeczenia w sprawie tego środkaArt. 69 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. Trybunał Konstytucyjny może uchylić akt organu administracji rządowej, który spowodował naruszenie, lub potwierdzić, że określone zaniechanie jest niezgodne z konstytucjąArt. 75 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.. W takim przypadku właściwy organ jest zobowiązany do wdrożenia środków w celu zastosowania się do orzeczenia Trybunału.3.DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO3.1.Właściwe organy publiczne w obszarze bezpieczeństwa narodowegoRepublika Korei posiada dwie wyspecjalizowane agencje wywiadowcze: Narodową Służbę Wywiadu (ang. National Intelligence Service, NIS) i Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego (ang. Defense Security Support Command). Dane osobowe do celów bezpieczeństwa narodowego mogą zbierać również policja i prokuratura.NIS, ustanowiona ustawą o Narodowej Służbie Wywiadu (zwaną dalej ustawą o NIS), należy do zakresu kompetencji prezydenta i działa pod jego nadzoremArt. 2 i art. 4 ust. 2 ustawy o NIS.. W szczególności NIS zbiera, kompiluje i rozpowszechnia informacje o państwach obcych (i o Korei Północnej)Pojęcie to nie obejmuje danych dotyczących osób fizycznych, lecz dane dotyczące informacji ogólnych o państwach obcych (tendencje, rozwój sytuacji) oraz o działalności podmiotów państwowych z państw trzecich., informacje wywiadowcze związane z zadaniami w zakresie zwalczania szpiegostwa (w tym szpiegostwa wojskowego i przemysłowego), terroryzmu i działalności międzynarodowych grup przestępczych, dane wywiadowcze dotyczące niektórych rodzajów przestępstw przeciwko bezpieczeństwu publicznemu i narodowemu (np. rewolucja wewnątrz kraju, podżeganie do agresji zewnętrznej) oraz dane wywiadowcze związane z zadaniem polegającym na zapewnieniu cyberbezpieczeństwa oraz zapobieganiu lub przeciwdziałaniu cyberatakom i cyberzagrożeniomArt. 3 ust. 1 ustawy o NIS.. Ustawa o NIS, w której ustanowiono NIS i określono jej zadania, zawiera również ogólne zasady, które wyznaczają ramy wszystkich działań Służby. Co do zasady NIS musi zachować neutralność polityczną oraz chronić wolność i prawa osób fizycznychArt. 3 ust. 1, art. 6 ust. 2, art. 11 i 21. Zob. również przepisy dotyczące konfliktu interesów, w szczególności art. 10 i 12.. Zadaniem dyrektora NIS jest opracowanie ogólnych wytycznych określających zasady, zakres i procedury wykonywania przez NIS obowiązków dotyczących zbierania i wykorzystywania danych, a następnie przedstawienie ich Zgromadzeniu NarodowemuArt. 4 ust. 2 ustawy o NIS.. Zgromadzenie Narodowe (za pośrednictwem Komisji ds. Wywiadu) może zażądać skorygowania lub uzupełnienia wytycznych, jeżeli uzna, że są one niezgodne z prawem lub niesprawiedliwe. Ogólnie rzecz biorąc, podczas wykonywania swoich obowiązków dyrektor i personel NIS nie mogą nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej prawArt. 13 ustawy o NIS.. Ponadto cenzura poczty, przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych, zbieranie informacji dotyczących lokalizacji, zbieranie danych potwierdzających komunikację, nagrywanie lub podsłuchiwanie prywatnych rozmów przez NIS musi się odbywać w zgodzie z CPPA, ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji lub CPAArt. 14 ustawy o NIS.. Każde nadużycie władzy lub zbieranie danych z naruszeniem tych przepisów jest zagrożone sankcjami karnymiZob. również art. 22 i 23 ustawy o NIS..Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego jest agencją wywiadu wojskowego podlegającą Ministerstwu Obrony. Odpowiada za sprawy dotyczące bezpieczeństwa w wojsku, prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa związane z wojskiem (z zastrzeżeniem ustawy o sądach wojskowych) oraz za wywiad wojskowy. Ogólnie rzecz biorąc, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego nie prowadzi nadzoru nad osobami cywilnymi, chyba że jest to niezbędne do wykonywania jego funkcji wojskowych. Może prowadzić postępowania przygotowawcze wobec personelu wojskowego, cywilnych pracowników wojska, osób odbywających szkolenie wojskowe, osób odbywających służbę wojskową w rezerwie lub poborowych oraz jeńców wojennychArt. 1 ustawy o sądach wojskowych.. Zbierając informacje dotyczące komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ograniczeniom i zabezpieczeniom określonym w CPPA i dekrecie wykonawczym do CPPA.3.2.Podstawa prawna i ograniczeniaCPPA, ustawa o zwalczaniu terroryzmu do celów ochrony obywateli i bezpieczeństwa publicznego (zwana dalej ustawą o zwalczaniu terroryzmu) oraz TBA zapewniają podstawy prawne do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz określają obowiązujące ograniczenia i zabezpieczeniaProwadząc postępowania przygotowawcze w sprawie przestępstw związanych z bezpieczeństwem narodowym, policja i NIS działają na podstawie CPA, natomiast Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ustawie o sądach wojskowych.. Te ograniczenia i zabezpieczenia, które opisano w poniższych sekcjach, gwarantują, że zbieranie i przetwarzanie informacji jest ograniczone do tego, co jest absolutnie niezbędne do osiągnięcia uzasadnionego celu. Wyklucza to jakiekolwiek masowe i nieograniczone zbieranie danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego.3.2.1.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji3.2.1.1.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez agencje wywiadowcze3.2.1.1.1.Podstawa prawnaCPPA upoważnia agencje wywiadowcze do zbierania danych dotyczących komunikacji i wymaga od dostawców usług komunikacyjnych realizowania wniosków tych agencjiArt. 15-2 CPPA.. Jak opisano w pkt 2.2.2.1, w CPPA rozróżnia się zbieranie treści komunikacji (tj. środki ograniczające komunikację, takie jak środki obejmujące podsłuchy lub cenzuręArt. 2 ust. 6 i 7 CPPA.) i zbieranie danych potwierdzających komunikacjęArt. 2 ust. 11 CPPA..Próg zbierania tych dwóch rodzajów danych jest różny, ale obowiązujące procedury i zabezpieczenia są w dużej mierze identyczneZob. również art. 13-4 ust. 2 CPPA i art. 37 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA, zgodnie z którymi procedury mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji mają również odpowiednio zastosowanie do zbierania danych potwierdzających komunikację.. Zbieranie danych potwierdzających komunikację (metadanych) może mieć miejsce w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowegoArt. 13-4 CPPA.. Wyższy próg obowiązuje w przypadku korzystania ze środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji), które można stosować wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane jest poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych wywiadowczych jest niezbędne do zapobieżenia takiemu zagrożeniu (tj. gdy istnieje poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych jest niezbędne do zapobieżenia mu)Art. 7 ust. 1 CPPA.. Ponadto dostęp do treści komunikacji można wykorzystywać wyłącznie jako środek ostateczny w celu ochrony bezpieczeństwa narodowego, a ponadto należy podjąć starania w celu zminimalizowania naruszenia prywatności komunikacjiArt. 3 ust. 2 CPPA.. Nawet w przypadku uzyskania odpowiedniej zgody/odpowiedniego zezwolenia należy natychmiast zaprzestać stosowania środków ograniczających komunikację, jeżeli przestaną być potrzebne, zapewniając w ten sposób ograniczenie do minimum wszelkich naruszeń poufności komunikacji danej osoby fizycznejArt. 2 dekretu wykonawczego do CPPA..3.2.1.1.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej co najmniej jednego obywatela KoreiZbieranie informacji dotyczących komunikacji (zarówno treści, jak i metadanych), w przypadku gdy jedna osoba lub obie osoby fizyczne uczestniczące w komunikacji są obywatelami Korei, może odbywać się wyłącznie za zgodą Prezesa Sądu ApelacyjnegoArt. 7 ust. 1 pkt 1 CPPA. Sądem właściwym jest sąd apelacyjny właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby jednej strony lub obu stron podlegających nadzorowi.. Agencja wywiadowcza musi złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub prokuratury apelacyjnejArt. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. We wniosku należy wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobieżenia zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych)Art. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 4 CPPA.. Prokurator/prokuratura apelacyjna występuje następnie o zgodę do Prezesa Sądu ApelacyjnegoArt. 7 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA. Wniosek prokuratora do sądu musi określać główne podstawy podejrzeń oraz, w zakresie, w jakim wniosek obejmuje szereg zgód jednocześnie - ich uzasadnienie (zob. art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA).. Prezes może wydać pisemną zgodę tylko wtedy, gdy uzna wniosek za zasadny, a odrzuci go, jeżeli uzna go za bezpodstawnyArt. 7 ust. 3, art. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 9 CPPA.. W nakazie określa się rodzaj, cel, zakres, miejsce i sposób zbierania danych oraz treści objęte zbieraniemArt. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 6 CPPA..W przypadku gdy środek ma na celu prowadzenie śledztwa w sprawie aktu zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie wspomnianych procedur, zastosowanie mają przepisy szczególneArt. 8 CPPA.. Jeżeli te warunki są spełnione, agencje wywiadowcze mogą stosować środki nadzoru bez uprzedniej zgody sąduArt. 8 ust. 1 CPPA.. Jednak natychmiast po zastosowaniu środków nadzwyczajnych agencja wywiadowcza musi zwrócić się do sądu o udzielenie zezwolenia. Jeżeli zezwolenie sądu nie zostanie uzyskane w ciągu 36 godzin od chwili podjęcia działań, należy ich natychmiast zaprzestaćArt. 8 ust. 2 CPPA.. Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej, przy czym agencja wywiadowcza zajmująca się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 4 CPPA. Więcej informacji na temat środków nadzwyczajnych w kontekście ścigania przestępstw przedstawiono w pkt 2.2.2.2 powyżej..W przypadku szybkiego zakończenia nadzoru, co wyklucza możliwość uzyskania zezwolenia sądu, właściwa prokuratura apelacyjna musi przesłać zawiadomienie o środkach nadzwyczajnych przygotowane przez agencję wywiadowczą do prezesa sądu właściwego, który prowadzi rejestr środków nadzwyczajnychArt. 8 ust. 5 i 7 CPPA. W powiadomieniu należy wskazać cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób przeprowadzania nadzoru, jak również powód niezłożenia wniosku przed zastosowaniem środka (art. 8 ust. 6 CPPA).. Umożliwia to sądowi zbadanie legalności zbierania danych.3.2.1.1.3.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej wyłącznie osoby niebędące obywatelami Korei.Aby zbierać dane dotyczące komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelem Korei, agencje wywiadowcze muszą uzyskać uprzednią pisemną zgodę prezydentaArt. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA.. Takie dane dotyczące komunikacji można zbierać do celów bezpieczeństwa narodowego wyłącznie wówczas, gdy należą do jednej z kilku wymienionych kategorii, tj. komunikacji między urzędnikami państwowymi lub innymi osobami z państw wrogich Republice Korei, zagranicznymi agencjami, grupami lub obywatelami podejrzanymi o prowadzenie działalności antykoreańskiejDotyczy to do działań, które zagrażają istnieniu i bezpieczeństwu narodu, ładowi demokratycznemu lub przetrwaniu i wolności ludności. lub członkami grup na Półwyspie Koreańskim w praktyce pozostających poza jurysdykcją Republiki Korei, oraz ich grup parasolowych mających siedzibę w innych państwachPonadto, jeżeli jedną ze stron jest osoba opisana w art. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA, a druga strona jest nieznana lub nie można jej określić, zastosowanie ma procedura przewidziana w art. 7 ust. 1 pkt 2. Jeżeli natomiast jedna strona komunikacji jest obywatelem Korei, a druga nie jest obywatelem Korei, wymagana będzie zgoda sądu zgodnie z procedurą opisaną w pkt 3.2.1.1.2.Szef agencji wywiadowczej musi przedłożyć dyrektorowi NIS plan zakładanych działańArt. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA. Dyrektora NIS powołuje prezydent po zatwierdzeniu przez parlament (art. 7 ustawy o NIS).. Dyrektor NIS sprawdza, czy plan jest odpowiedni, a jeśli tak, przedkłada go prezydentowi do zatwierdzeniaArt. 8 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA.. Plan musi zawierać takie same informacje jak te wymagane w przypadku wniosku o udzielenie przez sąd zezwolenia na zbieranie informacji o obywatelach Korei (jak opisano powyżej)Art. 8 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA w związku z art. 6 ust. 4 CPPA.. W szczególności należy w nim wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), główne powody podejrzenia, wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych). W przypadku występowania o szereg zgód jednocześnie, należy podać ich cel i podstawyArt. 8 ust. 3 i art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA..W sytuacjach nadzwyczajnychTzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, nie ma wystarczająco dużo czasu na uzyskanie zgody prezydenta, a nieprzyjęcie środków nadzwyczajnych może naruszyć bezpieczeństwo narodowe (art. 8 ust. 8 CPPA). należy uzyskać uprzednią zgodę ministra odpowiedzialnego za daną agencję wywiadowczą. Jednak w tym przypadku agencja wywiadowcza musi zwrócić się o zgodę do prezydenta niezwłocznie po zastosowaniu środków nadzwyczajnych. Jeżeli agencja wywiadowcza nie uzyska zgody w ciągu 36 godzin od złożenia wniosku, zbierania danych należy natychmiast zaprzestaćArt. 8 ust. 9 CPPA.. W takich przypadkach zebrane dane są zawsze niszczone.3.2.1.1.4Ogólne ograniczenia i zabezpieczeniaWzywając podmioty prywatne do współpracy, agencje wywiadowcze muszą przedstawić im nakaz sądowy/zgodę prezydenta lub odpis oświadczenia o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej, które podmiot wezwany do współpracy musi przechowywać w swoich rejestrachArt. 9 ust. 2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.. Podmioty, których agencje wywiadowcze wezwały do ujawnienia informacji na podstawie CPPA, mogą odmówić ich udostępnienia, jeżeli upoważnienie lub oświadczenie o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej odnosi się do niewłaściwego identyfikatora (np. numeru telefonu należącego do innej osoby fizycznej niż osoba, która została zidentyfikowana). Ponadto nigdy nie można ujawniać haseł używanych do prowadzenia komunikacjiArt. 9 ust. 4 CPPA..Agencje wywiadowcze mogą powierzyć wykonanie środków ograniczających komunikację lub zbieranie danych potwierdzających komunikację urzędowi pocztowemu lub dostawcy usług telekomunikacyjnych (zgodnie z definicją zawartą w ustawie o działalności telekomunikacyjnej)Art. 13 dekretu wykonawczego do CPPA.. Zarówno dana agencja wywiadowcza, jak i dostawca otrzymujący wniosek o współpracę muszą przez trzy lata przechowywać zapisy wskazujące cel złożenia wniosku o zastosowanie środków, datę wykonania lub współpracy oraz przedmiot środków (np. poczta, telefon, e-mail)Art. 9 ust. 3 CPPA i art. 17 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA. Okres ten nie ma zastosowania do danych potwierdzających komunikację (zob. art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA).. Dostawcy usług telekomunikacyjnych udostępniający dane potwierdzające komunikację muszą przechowywać rejestry przez siedem lat i dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych stosowne sprawozdaniaArt. 13 ust. 7 CPPA i art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA..Ponadto agencje wywiadowcze muszą przedkładać dyrektorowi NIS sprawozdania na temat zebranych przez siebie informacji i wyników działań nadzorczychArt. 18 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.. Jeśli chodzi o zbieranie danych potwierdzających komunikację, należy przechowywać rejestry dotyczące faktu złożenia wniosku o takie dane, jak również samego pisemnego wniosku oraz instytucji, która działała na jego podstawieArt. 13 ust. 5 i art. 13-4 ust. 3 CPPA..Zbieranie treści komunikacji i danych potwierdzających komunikację może trwać maksymalnie cztery miesiące, a jeżeli w międzyczasie zostanie osiągnięty zamierzony cel, musi zostać natychmiast przerwaneArt. 7 ust. 2 CPPA.. Jeżeli warunki, w związku z którymi uzyskano zgodę, utrzymują się, okres ten można przedłużyć o maksymalnie cztery miesiące za zgodą sądu lub prezydenta. Wniosek o uzyskanie zezwolenia na przedłużenie stosowania środków nadzoru należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie wniosku o przedłużenie i załączając materiały potwierdzająceArt. 7 ust. 2 CPPA i art. 5 dekretu wykonawczego do CPPA..W zależności od podstawy prawnej zbierania danych, osoby fizyczne są zazwyczaj powiadamiane o zbieraniu informacji na temat ich komunikacji. W szczególności niezależnie od tego, czy zbierane informacje dotyczą treści komunikacji czy danych potwierdzających komunikację, oraz niezależnie od tego, czy informacje uzyskano w drodze zwykłej procedury czy w sytuacji nadzwyczajnej, szef agencji wywiadowczej musi powiadomić daną osobę o zastosowanym środku nadzoru na piśmie w terminie 30 dni od daty zakończenia nadzoruArt. 9-2 ust. 3 CPPA. Zgodnie z art. 13-4 CPPA dotyczy to zbierania zarówno treści komunikacji, jak i danych potwierdzających komunikację.. Powiadomienie musi zawierać: 1) informację o zbieraniu danych, 2) nazwę agencji stosującej środki oraz 3) okres stosowania. Jeżeli jednak istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagroziłoby bezpieczeństwu narodowemu lub życiu i bezpieczeństwu fizycznemu ludzi, powiadomienie można odroczyćArt. 9-2 ust. 4 CPPA.. Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczeniaArt. 13-4 ust. 2 i art. 9-2 ust. 6 CPPA..Ten wymóg powiadomienia ma jednak zastosowanie wyłącznie do zbierania informacji, w przypadku gdy przynajmniej jedna ze stron jest obywatelem Korei. W związku z tym osoby niebędące obywatelami Korei będą powiadamiane tylko w przypadku zbierania informacji o ich kontaktach z obywatelami Korei. Nie ma zatem wymogu powiadamiania w przypadku zbierania danych dotyczących komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelami Korei.Treść wszelkich komunikatów, jak również dane potwierdzające komunikację uzyskane w drodze nadzoru na podstawie CPPA można wykorzystywać wyłącznie: 1) w celu prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie określonych przestępstw, ścigania ich lub zapobiegania im, 2) w postępowaniu dyscyplinarnym, 3) w postępowaniu sądowym, jeżeli strona związana z daną komunikacją powołuje się na nie w roszczeniu o odszkodowanie lub 4) na podstawie innych przepisówArt. 5 ust. 1-2, ust. 12 i 13-5 CPPA..3.2.1.2.Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez policję/prokuraturę do celów bezpieczeństwa narodowegoPolicja/prokurator może pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) do celów bezpieczeństwa narodowego na tych samych warunkach, jak te opisane w pkt 3.2.1.1. W przypadku działań w sytuacjach nadzwyczajnychTzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury uzyskania zgody (art. 8 ust. 1 CPPA). stosuje się procedurę, którą opisano wcześniej w odniesieniu do zbierania treści komunikacji na potrzeby ścigania przestępstw w sytuacjach nadzwyczajnych (tj. art. 8 CPPA).3.2.2.Zbieranie informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm3.2.2.1.Podstawa prawnaUstawa o zwalczaniu terroryzmu upoważnia dyrektora NIS do zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzmArt. 9 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Osoba podejrzana o terroryzm oznacza członka grupy terrorystycznejGrupa terrorystyczna oznacza grupę terrorystyczną wskazaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych (art. 2 ust. 2 ustawy o zwalczaniu terroryzmu).; osobę, która propaguje działalność grupy terrorystycznej (przez promowanie i rozpowszechnianie idei lub taktyk grupy terrorystycznej), pozyskuje lub przekazuje środki na działalność terrorystycznąTerroryzm zdefiniowano w art. 2 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu jako działanie prowadzone w celu utrudnienia wykonywania władzy przez państwo, organy samorządu terytorialnego lub rząd państwa obcego (w tym władze lokalne i organizacje międzynarodowe) lub w celu zmuszenia ich do podjęcia działań, do których nie są zobowiązane, lub w celu stworzenia zagrożenia dla społeczeństwa. Obejmuje to: a) zabójstwo lub stworzenie zagrożenia dla życia osoby poprzez spowodowanie obrażeń ciała lub zatrzymanie, uwięzienie, porwanie lub wzięcie osoby jako zakładnika; b) niektóre rodzaje działań skierowanych przeciwko statkowi powietrznemu (np. spowodowanie wypadku, porwanie lub uszkodzenie statku powietrznego w locie); c) niektóre rodzaje działań związanych ze statkami (np. zajęcie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji, zniszczenie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji lub spowodowanie ich uszkodzeń w stopniu zagrażającym ich bezpieczeństwu, w tym uszkodzenie ładunku załadowanego na statek lub konstrukcję morską znajdującą się w eksploatacji); d) umieszczenie, zdetonowanie lub użycie w jakikolwiek inny sposób broni biochemicznej, wybuchowej lub zapalającej bądź takiego urządzenia z zamiarem spowodowania śmierci, poważnego uszczerbku na zdrowiu lub poważnych szkód majątkowych lub wywołanie takiego skutku w niektórych rodzajach pojazdów lub obiektów (np. w pociągach, tramwajach, pojazdach silnikowych, parkach publicznych i na stacjach, w obiektach służących do dostarczania energii elektrycznej, gazu lub usług telekomunikacyjnych itp.); e) niektóre rodzaje działań związanych z materiałami jądrowymi, materiałami promieniotwórczymi lub obiektami jądrowymi (np. wywoływanie szkód dla życia i zdrowia ludzkiego lub mienia bądź w inny sposób zakłócanie bezpieczeństwa publicznego poprzez zniszczenie reaktora jądrowego lub manipulowanie materiałami promieniotwórczymi w sposób niewłaściwy itp.). lub angażuje się w inne działania polegające na przygotowywaniu aktów terrorystycznych, zmowie, propagandzie lub podżeganiu do terroryzmu bądź osobę, co do której istnieją uzasadnione podejrzenia, że prowadziła taką działalnośćArt. 2 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Co do zasady każdy urzędnik publiczny wykonujący przepisy ustawy o zwalczaniu terroryzmu musi przestrzegać praw podstawowych zapisanych w konstytucji koreańskiejArt. 3 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Ustawa o zwalczaniu terroryzmu sama w sobie nie określa konkretnych uprawnień, ograniczeń ani gwarancji dotyczących zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzm, lecz odwołuje się do procedur zawartych w innych ustawach. Po pierwsze, na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu dyrektor NIS może zbierać 1) informacje dotyczące wjazdu na terytorium Republiki Korei i wyjazdu z niej, 2) informacje dotyczące transakcji finansowych oraz 3) informacje dotyczące komunikacji. W zależności od rodzaju poszukiwanych informacji właściwe wymogi proceduralne określono odpowiednio w ustawie o imigracji i ustawie celnej, ARUSFTI lub CPPAArt. 9 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. W przypadku zbierania informacji dotyczących wjazdu do Korei i wyjazdu z niej ustawa o zwalczaniu terroryzmu odwołuje się do procedur określonych w ustawie o imigracji i ustawie celnej. Obecnie jednak w ustawach tych nie przewidziano takich uprawnień. W odniesieniu do zbierania informacji o komunikacji i informacji o transakcjach finansowych ustawa o zwalczaniu terroryzmu odsyła do ograniczeń i zabezpieczeń przewidzianych w CPPA (które szczegółowo opisano poniżej) oraz w ARUSFTI (które, jak wyjaśniono w sekcji 2.1, nie mają znaczenia dla oceny na potrzeby decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony).Ponadto w art. 9 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu określono, że dyrektor NIS może zwrócić się do administratora danych osobowychZgodnie z definicją zawartą w art. 2 PIPA, tj. instytucja publiczna, osoba prawna, organizacja, osoba fizyczna itp., która w sposób bezpośredni lub pośredni przetwarza dane osobowe, aby obsługiwać dokumenty zawierające dane osobowe do celów urzędowych lub biznesowych. lub dostawcy informacji dotyczących lokalizacjiZgodnie z definicją zawartą w art. 5 ustawy o ochronie, wykorzystaniu itp. informacji dotyczących lokalizacji (zwanej dalej ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji), tj. każdy, kto uzyskał od Koreańskiej Komisji Telekomunikacyjnej zezwolenie na prowadzenie działalności związanej z informacjami dotyczącymi lokalizacji. o udostępnienie danych osobowych lub informacji o lokalizacji osoby podejrzanej o terroryzm. Możliwość ta jest ograniczona do wniosków o dobrowolne ujawnienie, na które administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji o lokalizacji nie mają obowiązku odpowiadać, a w każdym razie mogą to zrobić wyłącznie zgodnie z ustawą PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji (zob. pkt 3.2.2.2 poniżej).3.2.2.2.Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do dobrowolnego ujawniania informacji na podstawie ustawy PIPA i ustawy o informacji dotyczących lokalizacjiWnioski o dobrowolną współpracę na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu muszą być ograniczone do informacji o osobach podejrzanych o terroryzm (zob. pkt 3.2.2.1 powyżej). Każdy taki wniosek złożony przez NIS musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2)Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu., jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ustawa o bezpieczeństwie sieci i informacji stanowi ponadto, że NIS nie może nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej prawArt. 11 ust. 1 ustawy o NIS.. Naruszenie tego zakazu może wiązać się z sankcjami karnymiArt. 19 ustawy o NIS..Administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji dotyczących lokalizacji otrzymujący wnioski od NIS na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu nie muszą się do nich stosować. Mogą się do nich zastosować dobrowolnie, ale wolno im to zrobić jedynie zgodnie z PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji. Jeśli chodzi o zgodność z przepisami PIPA, administrator danych musi w szczególności wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciejArt. 18 ust. 2 PIPA.. Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotycząZawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii)..3.2.2.3.Ograniczenia i zabezpieczenia na podstawie CPPAZgodnie z ustawą o zwalczaniu terroryzmu agencje wywiadowcze mogą pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) wyłącznie wtedy, gdy jest to konieczne do prowadzenia działań antyterrorystycznych, tj. działań związanych z zapobieganiem i przeciwdziałaniem terroryzmowi. Procedury określone w CPPA opisane w pkt 3.2.1 mają zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji do celów zwalczania terroryzmu.3.2.3.Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnychZgodnie z TBA operatorzy telekomunikacyjni mogą wykonać wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji złożony przez agencję wywiadowczą, która zamierza zebrać te informacje w celu zapobieżenia zagrożeniu dla bezpieczeństwa narodowegoArt. 83 ust. 3 TBA.. Każdy taki wniosek musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2)Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu., jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ponadto zastosowanie mają te same ograniczenia i zabezpieczenia, co w przypadku dobrowolnego ujawnienia na potrzeby ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2.3)W szczególności wniosek musi zostać złożony na piśmie i zawierać uzasadnienie, jak również powiązanie z danym użytkownikiem i zakres żądanych informacji, a przedsiębiorca telekomunikacyjny musi rejestrować takie wnioski i dwa razy w roku przedkładać sprawozdanie Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych..Przedsiębiorca telekomunikacyjny nie jest zobowiązany do uwzględnienia wniosku, ale może to zrobić dobrowolnie i wyłącznie zgodnie z PIPA. W tym względzie do przedsiębiorców telekomunikacyjnych mają zastosowanie te same obowiązki, w tym w odniesieniu do powiadamiania osób fizycznych, co w przypadku wniosków otrzymanych od organów ścigania w sprawach karnych, jak wyjaśniono szczegółowo w sekcji 2.2.3.3.3.NadzórDziałalność koreańskich agencji wywiadowczych nadzoruje szereg różnych organów. Nadzór nad Dowództwem Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego prowadzi Ministerstwo Obrony Narodowej, zgodnie z rozporządzeniem ministra w sprawie wdrożenia audytu wewnętrznego. NIS podlega nadzorowi ze strony władzy wykonawczej, Zgromadzenia Narodowego i innych niezależnych organów, jak wyjaśniono szczegółowo poniżej.3.3.1.Urzędnik ds. ochrony praw człowiekaW przypadku zbierania przez agencje wywiadowcze informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm ustawa o zwalczaniu terroryzmu przewiduje nadzór ze strony Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu i urzędnika ds. ochrony praw człowiekaArt. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Komisja ds. Zwalczania Terroryzmu m.in. opracowuje politykę dotyczącą działań w zakresie zwalczania terroryzmu i nadzoruje wdrażanie środków służących zwalczaniu terroryzmu, a także działania różnych właściwych organów zajmujących się zwalczaniem terroryzmuArt. 5 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Komisji przewodniczy premier, a w jej skład wchodzi szereg ministrów i szefów agencji rządowych, m.in. minister spraw zagranicznych, minister sprawiedliwości, minister obrony narodowej, minister spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa, dyrektor NIS, komisarz generalny Agencji Policji Krajowej oraz przewodniczący Komisji Usług FinansowychArt. 3 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Podczas prowadzenia śledztw antyterrorystycznych i śledzenia osób podejrzanych o terroryzm w celu zebrania informacji lub materiałów niezbędnych do działań antyterrorystycznych dyrektor NIS musi składać sprawozdania przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu (tj. premierowi)Art. 9 ust. 4 ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Ustawą o zwalczaniu terroryzmu ustanowiono ponadto instytucję urzędnika ds. ochrony praw człowieka w celu ochrony praw podstawowych osób fizycznych przed naruszaniem tych praw w wyniku działań antyterrorystycznychArt. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Urzędnika ds. ochrony praw człowieka powołuje przewodniczący Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu spośród osób, które spełniają kwalifikacje wymienione w dekrecie wykonawczym do ustawy o zwalczaniu terroryzmu (tj. każdy, kto posiada uprawnienia radcy prawnego z co najmniej dziesięcioletnim doświadczeniem zawodowym lub posiada wiedzę specjalistyczną w dziedzinie praw człowieka i pracuje lub pracował (przynajmniej) jako profesor nadzwyczajny przez co najmniej dziesięć lat, lub pracował jako wyższy urzędnik publiczny w agencjach państwowych lub organach samorządu terytorialnego, lub posiada co najmniej dziesięcioletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie praw człowieka, np. w organizacji pozarządowej)Art. 7 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka jest powoływany na dwa lata (z możliwością przedłużenia kadencji) i może zostać usunięty ze stanowiska tylko z określonych, ograniczonych przyczyn i z ważnego powodu, np. jeżeli zostanie oskarżony w sprawie karnej związanej z jego obowiązkami, gdy ujawnia informacje poufne lub z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznejArt. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu..Jeśli chodzi o uprawnienia, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może wydawać zalecenia dotyczące zwiększenia ochrony praw człowieka przez agencje zaangażowane w działania antyterrorystyczne oraz rozpatrywać wnioski publiczne (zob. pkt 3.4.3)Art. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. W przypadku gdy można w sposób uzasadniony stwierdzić naruszenie praw człowieka w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może zalecić szefowi odpowiedzialnej agencji skorygowanie takiego naruszeniaArt. 9 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka samodzielnie podejmuje decyzje o wydaniu zaleceń, ale ma obowiązek zgłaszać je przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu.. Odpowiedzialna agencja musi natomiast powiadomić urzędnika ds. ochrony praw człowieka o działaniach podjętych w celu wykonania takiego zaleceniaArt. 9 ust. 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Jeśli agencja nie wdroży zalecenia urzędnika ds. ochrony praw człowieka, sprawa zostaje przekazana Komisji, w tym jej przewodniczącemu - premierowi. Do tej pory nie odnotowano przypadków niewdrożenia zaleceń urzędnika ds. ochrony praw człowieka.3.3.2.Zgromadzenie NarodoweJak opisano w pkt 2.3.2, Zgromadzenie Narodowe może prowadzić śledztwa i kontrole wobec organów publicznych i w tym kontekście żądać ujawnienia dokumentów oraz wezwać świadków. Jeżeli chodzi o kwestie wchodzące w zakres kompetencji NIS, taki nadzór parlamentarny sprawuje Komisja ds. Wywiadu Zgromadzenia NarodowegoArt. 36 i art. 37 ust. 1 pkt 16 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.. Dyrektor NIS, który nadzoruje wykonywanie obowiązków przez agencję, składa sprawozdania Komisji ds. Wywiadu (a także prezydentowi)Art. 18 ustawy o NIS.. Komisja ds. Wywiadu może również z własnej inicjatywy zażądać sprawozdania w konkretnej sprawie, a dyrektor NIS musi to zrobić bezzwłocznieArt. 15 ust. 2 ustawy o NIS.. Dyrektor może odmówić udzielenia odpowiedzi lub złożenia zeznań przed Komisją ds. Wywiadu wyłącznie w przypadku tajemnicy państwowej dotyczącej kwestii wojskowych, dyplomatycznych lub związanych z Koreą Północną, w przypadku których publiczne ujawnienie mogłoby mieć poważny wpływ na losy państwaArt. 17 ust. 2 ustawy o NIS. Tajemnice państwowe oznaczają fakty, dobra lub wiedzę zaklasyfikowane jako tajemnice państwowe, do których dostęp ma tylko ograniczona liczba osób i których nie można ujawniać żadnemu innemu państwu ani organizacji, aby uniknąć poważnej szkody dla bezpieczeństwa narodowego, zob. art. 13 ust. 4 ustawy o NIS.. W takim przypadku Komisja ds. Wywiadu może zażądać od premiera wyjaśnień. Jeżeli nie otrzyma takiego wyjaśnienia w ciągu siedmiu dni od złożenia wniosku, odmowa odpowiedzi lub złożenia zeznań nie będzie już możliwa.Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od danego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznychArt. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.. Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wyniku. Zgodnie z CCPA w przypadku stosowania środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji) obowiązują przepisy szczególne dotyczące nadzoru parlamentarnegoArt. 15 CPPA.. Zgromadzenie Narodowe może zwrócić się do szefów agencji wywiadowczych o sprawozdanie na temat każdego konkretnego środka ograniczającego komunikację. Ponadto może ono przeprowadzać kontrole na miejscu urządzeń podsłuchowych. Agencje wywiadowcze, które zebrały informacje dotyczące treści, i operatorzy, którzy ujawnili te informacje do celów bezpieczeństwa narodowego, muszą ponadto złożyć sprawozdanie z takiego ujawnienia na wniosek Zgromadzenia Narodowego.3.3.3.Komisja Kontroli i AudytuKomisja Kontroli i Audytu pełni te same funkcje nadzorcze w odniesieniu do agencji wywiadowczych co w obszarze ścigania przestępstw (zob. pkt 2.3.2)Podobnie jak w przypadku Komisji ds. Wywiadu Zgromadzenia Narodowego, dyrektor NIS może odmówić odpowiedzi BAI jedynie w sprawach stanowiących tajemnicę państwową i jeżeli podanie ich do wiadomości publicznej miałoby poważny wpływ na bezpieczeństwo narodowe (art. 13 ust. 1 ustawy o NIS)..3.3.4.Komisja Ochrony Danych OsobowychJeśli chodzi o przetwarzanie danych do celów bezpieczeństwa narodowego, w tym na etapie zbierania danych, dodatkowy nadzór sprawuje PIPC. Jak wyjaśniono bardziej szczegółowo w pkt 1.2, obejmuje on ogólne zasady i obowiązki określone w art. 3 i art. 58 ust. 4 PIPA, jak również wykonywanie praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów zawartych w przepisach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, np. w CPPA, ustawie o zwalczaniu terroryzmu oraz TBA. Biorąc pod uwagę zawarte w art. 3 ust. 1 PIPA wymogi dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego gromadzenia danych osobowych, każde naruszenie tych ustaw stanowi naruszenie PIPA. PIPC jest zatem uprawniona do prowadzenia dochodzeńArt. 63 PIPA. w sprawie naruszenia przepisów regulujących dostęp do danych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz zasad przetwarzania danych określonych w PIPA, a także do wydawania zaleceń dotyczących usprawnień, nakazywania podjęcia działań naprawczych, zalecania środków dyscyplinarnych oraz informowania odpowiednich organów dochodzeniowych o podejrzeniu popełnienia przestępstwaArt. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA..3.3.5.Krajowa Komisja Praw CzłowiekaNadzór prowadzony przez NRHC ma zastosowanie w taki sam sposób do agencji wywiadowczych, jak do innych organów rządowych (zob. pkt 2.3.2).3.4.Indywidualne dochodzenie roszczeń3.4.1.Skarga do urzędnika ds. ochrony praw człowiekaJeżeli chodzi o zbieranie danych osobowych w kontekście działań służących zwalczaniu terroryzmu, szczególną drogę ochrony prawnej zapewnia urzędnik ds. ochrony praw człowieka, ustanowiony w ramach Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatruje wnioski publiczne związane z naruszeniem praw człowieka w wyniku działań antyterrorystycznychArt. 8 ust. 1 pkt 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.. Może zalecić działania naprawcze, a właściwa agencja musi poinformować urzędnika o wszelkich środkach podjętych w celu realizacji takiego zalecenia. Składanie skarg do urzędnika ds. ochrony praw człowieka przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogami. W rezultacie urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności.3.4.2.Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPAZgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych do celów bezpieczeństwa narodowego, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanieArt. 3 ust. 5 oraz art. 4 ust. 1, 3 i 4 PIPA.. Wnioski o skorzystanie z tych praw można składać bezpośrednio do agencji wywiadu lub pośrednio poprzez PIPC. Agencja wywiadowcza może ograniczyć wykonanie prawa lub odmówić wykonania prawa tak długo oraz w takim zakresie, w jakim jest to konieczne i proporcjonalne do ochrony ważnego celu leżącego w interesie publicznym (na przykład tak długo oraz w takim zakresie, w jakim przyznanie prawa zagroziłoby trwającemu postępowaniu przygotowawczemu lub bezpieczeństwu narodowemu) lub gdy przyznanie prawa może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej. W przypadku odrzucenia lub ograniczenia wniosku należy bezzwłocznie powiadomić daną osobę fizyczną o przyczynach takiego odrzucenia.Ponadto zgodnie z art. 58 ust. 4 PIPA (wymóg zapewnienia właściwego rozpatrywania skarg indywidualnych) oraz art. 4 ust. 5 PIPA (prawo do odpowiedniego środka dochodzenia roszczeń, w drodze szybkiej i sprawiedliwej procedury, z tytułu wszelkich szkód wynikających z przetwarzania danych osobowych) osoby fizyczne mają prawo do wniesienia środka zaskarżenia. Obejmuje to prawo do zgłoszenia domniemanego naruszenia do centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i Bezpieczeństwa oraz złożenia skargi do PIPCArt. 62 i art. 63 ust. 2 PIPA.. Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego, jak i naruszeń PIPA. Jak wyjaśniono w zawiadomieniu nr 2021-1, osoba fizyczna z UE może wnieść skargę do PIPC za pośrednictwem swojego krajowego organu ochrony danych. W takim przypadku PIPC powiadomi osobę fizyczną za pośrednictwem jej krajowego organu ochrony danych o zakończeniu dochodzenia (w tym, w stosownych przypadkach, o zastosowanych działaniach naprawczych). Decyzje lub bezczynność PIPC można następnie zaskarżyć w sądach koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.3.4.3.Skarga do Krajowej Komisji Praw CzłowiekaMożliwość indywidualnego dochodzenia roszczeń przed NHRC ma zastosowanie w taki sam sposób w przypadku agencji wywiadowczych, jak w przypadku innych organów rządowych (zob. pkt 2.4.2).3.4.4.Dochodzenie roszczeń na drodze sądowejPodobnie jak w przypadku działań organów ścigania w sprawach karnych, osoby fizyczne mogą dochodzić roszczeń wobec agencji wywiadowczych w odniesieniu do naruszeń wyżej wymienionych ograniczeń i zabezpieczeń na drodze sądowej, korzystając z różnych środków.Po pierwsze, osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa. Na przykład w jednej sprawie przyznano odszkodowanie za bezprawny nadzór prowadzony przez Dowództwo Wsparcia Wojskowego (poprzednik Dowództwa Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego)Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 96Da42789 z dnia 24 lipca 1998 r..Po drugie, ustawa o postępowaniu administracyjnosądowym pozwala osobom fizycznym zakwestionować decyzje i zaniechania agencji administracyjnych, w tym agencji wywiadowczychArt. 3 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym..Osoby fizyczne mogą również złożyć na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie środków zastosowanych przez agencje wywiadowcze.

Kim, Jeong Kag

Komisarz, koreańska jednostka analityki finansowej

---

Ramy zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów dotyczących bezpieczeństwa narodowego

Poniższy dokument zawiera przegląd ram prawnych w zakresie zbierania i wykorzystywania danych osobowych przez koreańskie organy publiczne do celów ścigania przestępstw i do celów bezpieczeństwa narodowego (które to zbieranie i wykorzystywanie danych zwane jest dalej "dostępem rządowym"), w szczególności w odniesieniu do dostępnych podstaw prawnych, obowiązujących warunków (ograniczeń) i zabezpieczeń, a także niezależnego nadzoru i możliwości indywidualnego dochodzenia roszczeń.

1. OGÓLNE ZASADY PRAWNE REGULUJĄCE DOSTĘP RZĄDOWY

1.1. Ramy konstytucyjne

Konstytucja Republiki Korei określa ogólne prawo do prywatności (art. 17) oraz szczególne prawo do prywatności korespondencji (art. 18). Zagwarantowanie tych praw podstawowych jest obowiązkiem państwa (1). Ponadto konstytucja stanowi, że prawa i wolności obywateli mogą zostać ograniczone przez prawo wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne ze względów bezpieczeństwa narodowego lub utrzymania porządku publicznego leżącego w interesie publicznym (2). Nawet jeżeli takie ograniczenia są nakładane, nie mogą one naruszać istoty wolności ani prawa (3). Sądy koreańskie stosowały te przepisy w sprawach dotyczących ingerencji rządu w prywatność. Na przykład Sąd Najwyższy uznał, że monitorowanie osób cywilnych narusza prawo podstawowe - prawo do prywatności - podkreślając, że obywatele mają "prawo do samostanowienia w zakresie danych osobowych" (4). W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prywatność jest prawem podstawowym, które zapewnia ochronę przed ingerencją państwa w prywatne życie obywateli i jego obserwacją przez państwo (5).

Konstytucja Korei zapewnia ponadto, że nikt nie może zostać aresztowany, zatrzymany, przeszukany, przesłuchany lub że nikomu nie można zająć przedmiotów, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ustawie (6). Ponadto przeszukań i zajęć można dokonać wyłącznie na podstawie nakazu wydanego przez sędziego na wniosek prokuratora i z poszanowaniem sprawiedliwości proceduralnej (7). W wyjątkowych okolicznościach, tj. jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została ujęta podczas popełniania przestępstwa (flagrante delicto) lub jeżeli istnieje ryzyko, że osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa zagrożonego karą pozbawienia wolności w wymiarze co najmniej trzech lat może zbiec lub zniszczyć dowody, organy śledcze mogą dokonać przeszukania lub zajęcia bez nakazu, w którym to przypadku muszą wystąpić o nakaz ex post (8). Te ogólne zasady zostały szerzej omówione w ustawach szczegółowych dotyczących postępowania karnego i ochrony komunikacji (zob. dokładny przegląd poniżej).

Jeżeli chodzi o cudzoziemców, konstytucja stanowi, że ich status jest zagwarantowany zgodnie z przepisami prawa międzynarodowego i postanowieniami traktatów (9). Kilka umów międzynarodowych, których Korea jest stroną, takich jak Międzynarodowy pakt praw obywatelskich i politycznych (art. 17), Konwencja o prawach osób niepełnosprawnych (art. 22) oraz Konwencja o prawach dziecka (art. 16), zapewnia prawo do prywatności. Co więcej, chociaż co do zasady konstytucja odnosi się do praw "obywateli", Trybunał Konstytucyjny orzekł, że prawa podstawowe przysługują również cudzoziemcom (10). W szczególności Trybunał stwierdził, że ochrona godności i wartości osoby jako istoty ludzkiej, jak również prawo do dążenia do szczęścia są prawami każdej istoty ludzkiej, a nie tylko obywateli (11). Ponadto Trybunał wyjaśnił, że prawo do kontrolowania informacji o sobie jest uznawane za prawo podstawowe, wywodzące się z prawa do godności i poszukiwania szczęścia oraz prawa do życia prywatnego (12). Mimo że orzecznictwo dotychczas nie odnosiło się konkretnie do prawa do prywatności osób niebędących obywatelami Korei, wśród naukowców powszechnie przyjmuje się, że art. 12-22 konstytucji (które obejmują prawo do prywatności oraz wolność osobistą) określają "prawa istoty ludzkiej".

Ponadto konstytucja przewiduje także prawo dochodzenia sprawiedliwego odszkodowania od organów publicznych (13). Co więcej, zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym, każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego (14).

1.2. Ogólne przepisy o ochronie danych

Ogólna ustawa o ochronie danych w Republice Korei, ustawa o ochronie danych osobowych (zwana dalej "PIPA", od ang. Personal Information Protection Act), ma zastosowanie zarówno do sektora prywatnego, jak i do sektora publicznego. Jeżeli chodzi o organy publiczne, w PIPA odniesiono się w szczególności do obowiązku kształtowania polityki w celu zapobiegania "nadużywaniu i niewłaściwemu wykorzystywaniu danych osobowych, jawnemu nadzorowi i śledzeniu itp. oraz wzmocnienia godności istot ludzkich i prywatności osób fizycznych" (15).

Przetwarzanie danych osobowych do celów ścigania przestępstw podlega wszystkim wymogom przewidzianym w PIPA. Oznacza to na przykład, że organy ścigania muszą przestrzegać obowiązków dotyczących przetwarzania danych zgodnie z prawem, tj. stosować jedną z podstaw prawnych wymienionych w PIPA w odniesieniu do zbierania, wykorzystywania lub przekazywania danych osobowych (art. 15-18 PIPA), jak również zasady ograniczenia celu (art. 3 ust. 1, 2 PIPA), proporcjonalności/minimalizacji danych (art. 3 ust. 1 i 6 PIPA), ograniczonego zatrzymywania danych (art. 21 PIPA), bezpieczeństwa danych, w tym powiadamiania o naruszeniu ochrony danych (art. 3 ust. 4, art. 29 i 34 PIPA) oraz przejrzystości (art. 3 ust. 1 i 5, art. 20, 30 i 32 PIPA). Do informacji szczególnie chronionych mają zastosowanie szczególne zabezpieczenia (art. 23 PIPA). Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 5 i art. 4 PIPA oraz art. od 35 do 39-2 PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa w zakresie dostępu, korekty, usunięcia i zawieszenia wobec organów ścigania.

Chociaż PIPA jest w związku z tym w pełni stosowana do przetwarzania danych osobowych do celów ścigania przestępstw, to przewiduje ona wyjątek, gdy dane osobowe są przetwarzane do celów bezpieczeństwa narodowego. Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA art. 15-50 PIPA nie mają zastosowania do danych osobowych zbieranych lub żądanych do celów przeprowadzenia analizy informacji związanych z bezpieczeństwem narodowym (16). Natomiast rozdział I (Przepisy ogólne), rozdział II (Ustanowienie polityki ochrony danych osobowych itp.), rozdział VIII (Powództwo zbiorowe w sprawie naruszenia przepisów o ochronie danych), rozdział IX (Przepisy uzupełniające) oraz rozdział X (Przepisy dotyczące kar) ustawy PIPA nadal mają zastosowanie. Odnosi się to do ogólnych zasad ochrony danych określonych w art. 3 (Zasady ochrony danych osobowych) oraz praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA (Prawa osób, których dane dotyczą). Oznacza to, że główne zasady i prawa są zapewnione również w tym obszarze. Ponadto art. 58 ust. 4 PIPA stanowi, że informacje takie należy przetwarzać w minimalnym zakresie wymaganym do osiągnięcia zamierzonego celu oraz przez możliwie najkrótszy okres; w przepisie tym wymaga się także wprowadzenia przez administratora danych osobowych środków niezbędnych do zapewnienia bezpiecznego zarządzania danymi i właściwego przetwarzania, takich jak zabezpieczenia techniczne, zarządcze i fizyczne, jak również środków służących odpowiedniemu rozpatrywaniu indywidualnych skarg.

W zawiadomieniu nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych Komisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej "PIPC", od ang. Personal Information Protection Commission) sprecyzowała, w jaki sposób PIPA ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego w świetle wspomnianego częściowego wyłączenia (17). Dotyczy to w szczególności praw osób fizycznych (do dostępu, sprostowania, zawieszenia i usunięcia) oraz podstaw i granic ich ewentualnego ograniczenia. Zgodnie z powiadomieniem stosowanie podstawowych zasad, praw i obowiązków wynikających z PIPA do przetwarzania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego odzwierciedla gwarancje przewidziane w konstytucji odnoszące się do ochrony prawa osoby fizycznej do kontrolowania własnych danych osobowych. Wszelkie ograniczenia tego prawa, np. jeśli są niezbędne do zapewnienia ochrony bezpieczeństwa narodowego, wymagają wyważenia praw i interesów osoby fizycznej względem istotnego interesu publicznego i nie mogą naruszać istoty tego prawa (art. 37 ust. 2 konstytucji).

2. DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW ŚCIGANIA PRZESTĘPSTW

2.1. Właściwe organy publiczne w obszarze ścigania przestępstw

Na podstawie ustawy o postępowaniu karnym (zwanej dalej "CPA", od ang. Criminal Procedure Act), ustawy o ochronie prywatności komunikacji (zwanej dalej "CPPA", od ang. Communications Privacy Protection Act) oraz ustawy o działalności telekomunikacyjnej (zwanej dalej "TBA", od ang. Telecommunications Business Act) policja, prokuratura i sądy mogą zbierać dane osobowe do celów ścigania przestępstw. W zakresie, w jakim w ustawie o Narodowej Służbie Wywiadu nadano te uprawnienia także Narodowej Służbie Wywiadu (zwanej dalej "NIS", od ang. National Intelligence Service), musi ona przestrzegać wyżej wymienionych ustaw (18). Ponadto ustawa o zgłaszaniu i wykorzystywaniu określonych informacji o transakcjach finansowych (ang. Act on Reporting and Using Specified Financial Transaction Information, zwana dalej "ARUSFTI") zapewnia instytucjom finansowym podstawę prawną do ujawniania informacji koreańskiej jednostce analityki finansowej (ang. Korea Financial Intelligence Unit, zwana dalej "KOFIU") w celu zapobiegania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu. Ta wyspecjalizowana agencja może z kolei udostępnić takie informacje organom ścigania. Te obowiązki w zakresie ujawniania informacji mają jednak zastosowanie wyłącznie do administratorów danych przetwarzających informacje dotyczące kredytów osobistych na podstawie ustawy o informacjach kredytowych i podlegają nadzorowi Komisji Usług Finansowych. Ponieważ przetwarzanie informacji dotyczących kredytów osobistych przez takich administratorów jest wyłączone z zakresu decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony, ograniczenia i zabezpieczenia, które mają zastosowanie na mocy ARUSFTI, nie zostały szczegółowo opisane w niniejszym dokumencie.

2.2. Podstawa prawna i ograniczenia

CPA (zob. 2.2.1), CPPA (zob. 2.2.2) oraz ustawa o działalności telekomunikacyjnej (zob. 2.2.3) stanowią podstawy prawne zbierania danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw oraz określają mające zastosowanie ograniczenia i zabezpieczenia.

2.2.1. Przeszukanie i zajęcie

2.2.1.1. Podstawa prawna

Prokuratorzy i wyżsi funkcjonariusze policji sądowej mogą przeprowadzać oględziny przedmiotów, przeszukiwać osoby lub zajmować przedmioty wyłącznie wówczas, gdy 1) dana osoba jest podejrzana o popełnienie przestępstwa (osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa); 2) jest to niezbędne do celów postępowania przygotowawczego oraz 3) przedmioty, które mają zostać poddane oględzinom, osoby, które mają zostać przeszukane, oraz wszelkie zajęte przedmioty uznaje się za mające związek ze sprawą (19). Podobnie sądy mogą dokonywać przeszukań i zajmować wszelkie przedmioty, które zostaną wykorzystane jako dowody lub podlegają konfiskacie, o ile takie przedmioty lub osoby uważa się za związane z konkretną sprawą (20).

2.2.1.2. Ograniczenia i zabezpieczenia

Ogólnym obowiązkiem prokuratorów i funkcjonariuszy policji sądowej jest przestrzeganie praw człowieka przysługujących osobie podejrzanej o popełnienie przestępstwa, jak również wszystkim innym zainteresowanym osobom (21). Ponadto środki przymusu służące osiągnięciu celu postępowania przygotowawczego można zastosować jedynie w przypadkach wyraźnie przewidzianych w CPA i w najmniejszym niezbędnym zakresie (22).

Funkcjonariusze policji lub prokuratorzy mogą przeprowadzać przeszukania, oględziny lub zajęcia w ramach postępowania przygotowawczego wyłącznie na podstawie nakazu sądowego (23). Organ składający wniosek o wydanie nakazu musi przedłożyć materiały uzasadniające podejrzenie, że osoba fizyczna popełniła przestępstwo, że przeszukanie, oględziny lub zajęcie są konieczne oraz że istnieją stosowne przedmioty, które mają zostać zajęte (24). Jeżeli chodzi o nakaz, musi on zawierać między innymi imiona i nazwiska osób podejrzanych oraz określenie rodzaju przestępstwa; wskazanie miejsca, osoby lub przedmiotów, które mają zostać przeszukane, lub przedmiotów, które mają zostać zajęte; datę wystawienia oraz okres obowiązywania (25). Podobnie, jeżeli w ramach toczącego się postępowania sądowego przeszukania i zajęcia dokonywane są poza jawnym posiedzeniem sądu, należy uprzednio uzyskać nakaz sądowy (26). Osobę, której dotyczy nakaz, i jej obrońcę powiadamia się z wyprzedzeniem o przeszukaniu lub zajęciu i mogą być oni obecni podczas wykonywania nakazu (27).

Przy przeprowadzaniu przeszukania lub zajęcia, gdy przedmiotem przeszukania jest dysk komputerowy lub inny nośnik danych, co do zasady zajęte zostają wyłącznie same dane (skopiowane lub wydrukowane), a nie cały nośnik (28). Sam nośnik danych może zostać zajęty wyłącznie wówczas, gdy uznano, że wyodrębnione wydrukowanie lub skopiowanie wymaganych danych jest niemożliwe, lub gdy uznano, że nie można zrealizować celu przeszukania w inny sposób (29). Osoba, której dotyczy zajęcie, musi być niezwłocznie o nim powiadomiona (30). CPA nie przewiduje żadnych wyjątków od tego wymogu powiadomienia.

Przeszukania, oględziny i zajęcia bez nakazu mogą odbyć się jedynie w nielicznych sytuacjach. Po pierwsze, ma to miejsce w przypadku, gdy uzyskanie nakazu jest niemożliwe ze względu na pilny charakter sprawy na miejscu popełnienia przestępstwa (31). Następnie należy jednak niezwłocznie uzyskać nakaz (32). Po drugie, przeszukania i oględziny bez nakazu można przeprowadzić in loco, jeżeli osoba podejrzana o popełnienie przestępstwa została aresztowana lub zatrzymana (33). Ponadto prokurator lub wyższy funkcjonariusz policji sądowej może zająć przedmiot bez nakazu, w przypadku gdy został on porzucony przez podejrzanego o popełnienie przestępstwa lub osobę trzecią bądź dobrowolnie przekazany (34).

Dowody pozyskane z naruszeniem CPA będą uznane za niedopuszczalne (35). Ponadto kodeks karny stanowi, że niezgodne z prawem przeszukanie osób lub miejsca ich zamieszkania, strzeżonego budynku, obiektu, samochodu, statku, samolotu lub zajmowanego pomieszczenia podlega karze pozbawienia wolności do lat trzech (36). Przepis ten ma zatem zastosowanie również w przypadku zajęcia przedmiotów, takich jak urządzenia do przechowywania danych, podczas niezgodnego z prawem przeszukania.

2.2.2. Zbieranie informacji dotyczących komunikacji

2.2.2.1. Podstawa prawna

Zbieranie informacji dotyczących komunikacji reguluje specjalna ustawa - CPPA. W szczególności CPPA określa powszechny zakaz cenzurowania poczty, zakładania podsłuchu w sieciach telekomunikacyjnych, udostępniania danych potwierdzających komunikację, nagrywania lub podsłuchiwania rozmów, które nie są upubliczniane, między innymi osobami, z wyjątkiem przypadków, gdy podstawą jest CPA, CPPA lub ustawa o sądach wojskowych (37). Termin "komunikacja" w rozumieniu CPPA obejmuje zarówno pocztę tradycyjną, jak i telekomunikację (38). W tym zakresie w CPPA rozróżnia się "środki ograniczające komunikację" (39) i zbieranie "danych potwierdzających komunikację".

Pojęcie środków ograniczających komunikację obejmuje "cenzurę", tj. zbieranie treści pochodzących z poczty tradycyjnej, a także "podsłuch", czyli bezpośrednie przechwytywanie (pozyskiwanie lub nagrywanie) treści przekazów telekomunikacyjnych (40). Termin "dane potwierdzające komunikację" odnosi się do "danych na temat rejestrów telekomunikacyjnych", które obejmują datę połączenia telekomunikacyjnego, czas jego rozpoczęcia i zakończenia, liczbę połączeń wychodzących i przychodzących, jak również numer abonenta drugiego rozmówcy, częstotliwość połączeń, pliki dziennika dotyczące korzystania z usług telekomunikacyjnych oraz informacje dotyczące lokalizacji (np. z wież przekaźnikowych, które odbierają sygnały) (41).

CPPA określa ograniczenia i zabezpieczenia dotyczące zbierania obu rodzajów danych, a nieprzestrzeganie kilku z tych wymogów podlega sankcjom karnym (42).

2.2.2.2. Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji (środki ograniczające komunikację)

Zbieranie treści komunikacji można stosować jedynie jako środek uzupełniający, ułatwiający prowadzenie postępowania przygotowawczego (tj. jako środek ostateczny), i należy dołożyć starań, aby zminimalizować naruszenie poufności komunikacji (43). Zgodnie z tą ogólną zasadą środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy trudno jest w inny sposób zapobiec popełnieniu przestępstwa, aresztować przestępcę lub zebrać dowody (44). Organy ścigania pozyskujące treść komunikacji muszą natychmiast zaprzestać stosowania takich środków, gdy stały dostęp nie jest już uznawany za konieczny, aby tym samym ograniczyć naruszenie prywatności komunikacji do niezbędnego minimum (45).

Ponadto środki ograniczające komunikację można stosować wyłącznie wówczas, gdy istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane jest popełnienie określonego poważnego przestępstwa wyraźnie wymienionego w CPPA, popełniane jest takie przestępstwo lub zostało ono popełnione. Są to takie przestępstwa jak powstanie, przestępstwa związane z narkotykami, przestępstwa z użyciem materiałów wybuchowych, jak również przestępstwa dotyczące bezpieczeństwa narodowego, stosunków dyplomatycznych lub baz i obiektów wojskowych (46). Środek ograniczający komunikację musi być ukierunkowany na konkretne przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną lub przesyłki pocztowe lub przekazy telekomunikacyjne wysłane lub odebrane przez osobę podejrzaną w ustalonym okresie (47).

Nawet jeżeli wymogi te są spełnione, zbieranie danych dotyczących treści może odbywać się wyłącznie na podstawie nakazu sądowego. W szczególności prokurator może zwrócić się do sądu o wydanie zezwolenia na zbieranie danych dotyczących treści odnoszących się do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawcze (48). Podobnie, funkcjonariusz policji sądowej może zwrócić się o udzielenie zezwolenia do prokuratora, który z kolei może wystąpić do sądu o wydanie nakazu (49). Wniosek o wydanie nakazu musi być złożony na piśmie i zawierać określone elementy. W szczególności należy w nim określić: 1) istotne przesłanki, które uzasadniają podejrzenie, że jedno z wymienionych przestępstw jest planowane, jest popełniane lub zostało popełnione, a także wszelkie materiały pozwalające stwierdzić istnienie zasadnego podejrzenia; 2) środki ograniczające komunikację, jak również ich przedmiot, zakres, cel i okres obowiązywania; oraz 3) miejsce i sposób wykonania środków (50).

Jeżeli wymogi prawne są spełnione, sąd może udzielić pisemnego zezwolenia na zastosowanie środków ograniczających komunikację w odniesieniu do osoby podejrzanej lub osoby, wobec której toczy się postępowanie przygotowawcze (51). W nakazie tym określa się rodzaje środków, a także ich przedmiot, zakres, okres obowiązywania oraz miejsce i sposób wykonania (52).

Środki ograniczające komunikację można stosować jedynie przez okres dwóch miesięcy (53). Jeżeli cel środków zostanie osiągnięty wcześniej w tym okresie, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania. Natomiast jeżeli wymagane warunki są nadal spełnione, wniosek o przedłużenie okresu obowiązywania środków ograniczających komunikację można złożyć w terminie dwóch miesięcy. Wniosek taki musi obejmować materiały wskazujące na zasadność przedłużenia obowiązywania środków (54). Okres przedłużenia nie może przekroczyć łącznie jednego roku lub trzech lat w przypadku niektórych szczególnie poważnych przestępstw (np. przestępstw związanych z rewolucją, agresją zewnętrzną, bezpieczeństwem narodowym itp.) (55).

Organy ścigania mogą nakazać operatorom sieci komunikacyjnych udzielenie pomocy, przedstawiając im pisemne zezwolenie sądu (56). Operatorzy sieci komunikacyjnych są zobowiązani do współpracy i zachowania otrzymanego zezwolenia w swojej dokumentacji (57). Mogą oni odmówić współpracy, jeżeli informacje na temat osoby, której dotyczy nakaz, wskazane w pisemnym zezwoleniu sądu (np. numer telefonu tej osoby) są niepoprawne. Ponadto w żadnym wypadku nie mogą oni ujawniać haseł używanych do celów korzystania z usług telekomunikacyjnych (58).

Każda osoba wykonująca środki ograniczające komunikację lub zobowiązana do współpracy musi prowadzić dokumentację określającą cele tych środków, sposób i termin ich wykonania oraz objęte nimi treści (59). Organy ścigania stosujące środki ograniczające komunikację również muszą prowadzić dokumentację, w której odnotowują szczegółowe informacje i osiągnięte wyniki (60). Funkcjonariusze policji sądowej muszą udostępnić te informacje prokuratorowi w formie sprawozdania po zamknięciu postępowania przygotowawczego (61).

Jeżeli prokurator wniesie akt oskarżenia w sprawie, w której zastosowano środki ograniczające komunikację, lub wyda decyzję o odmowie oskarżenia lub aresztowania danej osoby (tj. nie tylko zawieszenie ścigania karnego), musi powiadomić osobę, wobec której zastosowano środki ograniczające komunikację, o fakcie wykonania środków ograniczających komunikację, o organie wykonującym oraz o okresie wykonania. Powiadomienie takie musi być dostarczone na piśmie w terminie 30 dni od wydania decyzji (62). Powiadomienie można odroczyć, jeżeli mogłoby poważnie zagrozić bezpieczeństwu narodowemu lub zakłócić bezpieczeństwo publiczne i porządek publiczny lub gdyby mogło spowodować istotną szkodę dla życia i integralności cielesnej innych osób (63). W przypadku gdy prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej zamierza odroczyć powiadomienie, musi uzyskać zgodę szefa prokuratury okręgowej (64). Po ustaniu podstaw do odroczenia powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni od tego momentu (65).

CPPA określa również szczegółową procedurę zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych. W szczególności organy ścigania mogą pozyskiwać treść komunikacji w przypadku bezpośredniego zagrożenia planowaniem lub popełnieniem przestępstwa w ramach przestępczości zorganizowanej lub innego poważnego przestępstwa, które może bezpośrednio spowodować śmierć lub poważny uszczerbek na zdrowiu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury (opisanej powyżej) (66). W takiej sytuacji nadzwyczajnej funkcjonariusz policji lub prokurator może zastosować środki ograniczające komunikację bez uprzedniego zezwolenia sądu, ale musi wystąpić o takie zezwolenie niezwłocznie po wykonaniu tych środków. Jeżeli organ ścigania nie otrzyma zezwolenia sądu w ciągu 36 godzin od chwili wykonania środków nadzwyczajnych, należy natychmiast zaprzestać ich wykonywania, po czym zazwyczaj następuje zniszczenie zebranych informacji (67). Funkcjonariusze policji prowadzący nadzór nadzwyczajny wykonują go pod kontrolą prokuratora lub - w przypadku gdy otrzymanie poleceń od prokuratora z wyprzedzeniem jest niemożliwe ze względu na konieczność podjęcia natychmiastowego działania - policja musi uzyskać zgodę prokuratora niezwłocznie po rozpoczęciu czynności (68). Przepisy dotyczące powiadomienia osoby fizycznej opisane powyżej mają zastosowanie także do zbierania treści komunikacji w sytuacjach nadzwyczajnych.

Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z "oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej", przy czym organ zajmujący się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnych (69). Do wniosku do sądu o wydanie zezwolenia na zastosowanie środków nadzwyczajnych musi być dołączony dokument, w którym wskazano niezbędne środki ograniczające komunikację, objęte nimi treści, osobę, której dotyczą, zakres, okres obowiązywania, miejsce wykonania, metodę oraz wyjaśnienie, w jaki sposób odnośne środki ograniczające komunikację spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 CPPA (70), wraz z dokumentami potwierdzającymi.

W przypadkach gdy środki nadzwyczajne są wykonywane w krótkim czasie, co wyklucza otrzymanie zezwolenia sądu (np. gdy osoba podejrzana zostaje zatrzymana bezpośrednio po rozpoczęciu przechwytywania treści, które w związku z tym ustaje), szef prokuratury właściwej powiadamia sąd właściwy o zastosowaniu środka nadzwyczajnego (71). W powiadomieniu należy określić cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób zbierania, a także podstawy niezłożenia wniosku o wydanie zezwolenia przez sąd (72). Powiadomienie to umożliwia sądowi, który je otrzymał, zbadanie legalności zbierania treści i musi zostać wprowadzone do rejestru powiadomień o zastosowaniu środków nadzwyczajnych.

Zgodnie z ogólnym wymogiem treść komunikacji pozyskaną w wyniku zastosowania środków ograniczających komunikację na podstawie CPPA można wykorzystać wyłącznie na potrzeby prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie konkretnych przestępstw wymienionych powyżej, ścigania ich lub zapobiegania im, w postępowaniach dyscyplinarnych dotyczących tych samych przestępstw, w celu dochodzenia roszczeń odszkodowawczych zgłoszonych przez stronę komunikacji lub gdy jest to dozwolone na mocy innych przepisów (73).

Szczególne zabezpieczenia mają zastosowanie w przypadku zbierania informacji telekomunikacyjnych przesyłanych przez internet (74). Informacje takie można wykorzystać jedynie do prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie poważnych przestępstw wymienionych w art. 5 ust. 1 CPPA. Aby zatrzymać informacje, należy uzyskać zgodę sądu, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikację (75). Wniosek o zatrzymanie danych musi zawierać informacje na temat środków ograniczających komunikację, podsumowanie wyników zastosowania tych środków, powody zatrzymania (wraz z materiałami potwierdzającymi) oraz przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymane (76). W przypadku braku takiego wniosku pozyskane informacje telekomunikacyjne muszą zostać usunięte w terminie 14 dni od zakończenia stosowania środków ograniczających komunikację (77). Jeżeli wniosek został odrzucony, informacje telekomunikacyjne muszą zostać zniszczone w ciągu siedmiu dni (78). W przypadku usunięcia informacji telekomunikacyjnych w terminie siedmiu dni należy złożyć sprawozdanie w sądzie, który wydał zezwolenie na zastosowanie środków ograniczających komunikację, podając powody usunięcia, jak również jego szczegóły i termin.

Mówiąc ogólnie, jeżeli informacje zostały pozyskane nielegalnie za pomocą środków ograniczających komunikację, nie zostaną dopuszczone jako dowód w postępowaniu sądowym lub postępowaniu dyscyplinarnym (79). Ponadto w CPPA ustanowiono zakaz ujawniania informacji poufnych pozyskanych w trakcie wdrażania środków ograniczających komunikację oraz wykorzystywania zdobytych informacji w celu zaszkodzenia reputacji osób podlegających tym środkom obowiązujący wszystkie osoby korzystające z tych środków (80).

2.2.2.3. Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania metadanych

Na podstawie CPPA organy ścigania mogą zwracać się do operatorów telekomunikacyjnych o udostępnienie danych potwierdzających komunikację, jeżeli jest to niezbędne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego lub wykonania wyroku (81). W przeciwieństwie do zbierania danych dotyczących treści możliwość zbierania danych potwierdzających komunikację nie ogranicza się do konkretnych przestępstw. Podobnie jak w przypadku danych dotyczących treści zbieranie danych potwierdzających komunikację wymaga jednak uzyskania uprzedniego pisemnego zezwolenia sądu, z zastrzeżeniem tych samych warunków, które opisano wcześniej (82). Jeżeli ze względu na pilny charakter sprawy niemożliwe jest uzyskanie zezwolenia sądu, dane potwierdzające komunikację można zbierać bez nakazu, w którym to przypadku zezwolenie należy uzyskać niezwłocznie po złożeniu wniosku o udostępnienie danych i przekazać je dostawcy usług telekomunikacyjnych (83). W razie nieuzyskania zezwolenia w późniejszym terminie zebrane informacje muszą zostać zniszczone (84).

Prokuratorzy, funkcjonariusze policji sądowej i sądy muszą prowadzić rejestr wniosków o udostępnienie danych potwierdzających komunikację (85). Ponadto dostawcy usług telekomunikacyjnych muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z ujawniania danych potwierdzających komunikację oraz przechowywać związaną z nimi dokumentację przez siedem lat od dnia, w którym dane zostały ujawnione (86).

Osoby fizyczne są co do zasady powiadamiane o fakcie, że zebrano dane potwierdzające komunikację (87). Termin dokonania takiego powiadomienia zależy od okoliczności postępowania przygotowawczego (88). Po wydaniu postanowienia o wniesieniu aktu oskarżenia lub zaniechaniu ścigania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni. Natomiast w sytuacji zawieszenia postępowania karnego powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od wydania takiego postanowienia. W każdym razie powiadomienie musi być dostarczone w terminie 30 dni następujących po roku od zebrania informacji.

Powiadomienie można odroczyć wyłącznie w przypadku, gdy istnieje prawdopodobieństwo, że może ono 1) zagrażać bezpieczeństwu narodowemu oraz bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu, 2) spowodować śmierć lub uszczerbek na zdrowiu, 3) utrudnić rzetelne postępowanie sądowe (np. prowadząc do zniszczenia dowodów lub grożenia świadkom) lub 4) zniesławić osobę podejrzaną, poszkodowanych lub inne osoby związane ze sprawą lub naruszyć ich prywatność (89). Powiadomienie na podstawie jednej z wyżej wymienionych przyczyn wymaga zezwolenia dyrektora właściwej prokuratury okręgowej (90). Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczenia (91).

Powiadomione osoby mogą złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub funkcjonariusza policji sądowej dotyczący przyczyn zbierania danych potwierdzających komunikację (92). Wówczas prokurator lub funkcjonariusz policji sądowej musi przedstawić uzasadnienie na piśmie w terminie 30 dni od otrzymania wniosku, chyba że ma zastosowanie jedna z wyżej wymienionych przyczyn (wyjątki odroczenia powiadomienia) (93).

2.2.3. Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnych

W art. 83 ust. 3 TBA dopuszczono możliwość dobrowolnego zastosowania się przez operatorów telekomunikacyjnych do wniosku (złożonego w związku z procesem sądowym w postępowaniu karnym, postępowaniem przygotowawczym lub w celu wykonania wyroku) sądu, prokuratora lub szefa organu ścigania prowadzącej o ujawnienie "danych dotyczących komunikacji". W kontekście TBA "dane dotyczące komunikacji" obejmują imię i nazwisko, numer rejestracyjny mieszkańca, adres i numer telefonu użytkowników, terminy rozpoczęcia lub zakończenia abonamentu, jak również kody identyfikacyjne użytkowników (tj. kody używane do identyfikacji prawowitego użytkownika systemów komputerowych lub sieci komunikacyjnych) (94). Do celów TBA za użytkowników uważa się wyłącznie osoby fizyczne, które bezpośrednio korzystają z usług koreańskiego dostawcy telekomunikacyjnego (95). W związku z tym sytuacje, w których osoby fizyczne z UE, których dane zostały przekazane do Republiki Korei, zostałyby uznane za użytkowników na podstawie TBA, będą prawdopodobnie bardzo ograniczone, ponieważ osoby te zazwyczaj nie zawarłyby bezpośredniej umowy z koreańskim operatorem telekomunikacyjnym.

Wnioski o uzyskanie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA muszą być składane na piśmie i muszą zawierać uzasadnienie wniosku oraz wskazanie związku z danym użytkownikiem i zakresu danych objętych wnioskiem (96). Jeżeli dostarczenie pisemnego wniosku nie jest możliwe ze względu na pilny charakter sprawy, wniosek takie należy dostarczyć niezwłocznie po ustaniu przyczyny tego pilnego charakteru (97). Operatorzy telekomunikacyjni, którzy stosują się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, muszą zatrzymać ewidencję zawierającą rejestry wskazujące, że dane dotyczące komunikacji zostały udostępnione, jak również powiązane materiały, takie jak pisemny wniosek (98). Ponadto operatorzy telekomunikacyjni muszą dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych sprawozdania z przekazywania danych dotyczących komunikacji (99).

Operatorzy telekomunikacyjni nie mają obowiązku stosowania się do wniosków o ujawnienie danych dotyczących komunikacji na podstawie TBA. Przedsiębiorca musi zatem ocenić każdy wniosek w świetle obowiązujących wymogów ochrony danych na mocy PIPA. W szczególności operator telekomunikacyjny musi wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciej (100). Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotyczą (101).

W 2016 r. Sąd Najwyższy potwierdził, że dobrowolne przekazywanie danych dotyczących komunikacji przez operatorów telekomunikacyjnych bez nakazu na podstawie TBA samo w sobie nie narusza prawa użytkownika usługi telekomunikacyjnej do prywatności informacji. Jednocześnie Sąd Najwyższy wyjaśnił, że takie naruszenie miałoby miejsce, gdyby było zupełnie oczywiste, że agencja występująca z wnioskiem nadużyła swoich uprawnień, aby złożyć wniosek o ujawnienie danych dotyczących komunikacji, naruszając w ten sposób interesy osoby, której te dane dotyczą, lub strony trzeciej (102). Ogólnie rzecz ujmując, każdy wniosek o dobrowolne ujawnienie informacji złożony przez organ ścigania musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z koreańskiej konstytucji (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2).

2.3. Nadzór

Nadzór nad organami ścigania sprawowany jest za pomocą różnych mechanizmów stosowanych zarówno wewnętrznie, jak i przez organy zewnętrzne.

2.3.1. Kontrolowanie własnej działalności

Zgodnie z ustawą o audycie w sektorze publicznym organy publiczne zachęca się do powołania wewnętrznego organu ds. kontrolowania własnej działalności, którego zadaniem jest m.in. przeprowadzanie kontroli legalności (103). Szefowie takich organów audytowych muszą mieć zagwarantowaną niezależność w możliwie największym zakresie (104). W szczególności są oni powoływani spoza danego organu (np. byli sędziowie, profesorowie) na okres od dwóch do pięciu lat i mogą zostać odwołani wyłącznie z uzasadnionych powodów (np. gdy nie są w stanie wykonywać swoich obowiązków ze względu na stan psychiczny lub fizyczny lub gdy podlegają środkom dyscyplinarnym) (105). Podobnie audytorzy są powoływani na podstawie szczegółowych warunków określonych w ustawie (106). Sprawozdania z audytu mogą zawierać zalecenia lub wnioski o odszkodowanie lub dokonanie korekty, jak również nagany i zalecenia lub wnioski o zastosowanie środków dyscyplinarnych (107). W terminie 60 dni od zakończenia audytu są one przekazywane szefowi organu publicznego objętego audytem, a także Komisji Kontroli i Audytu (zob. pkt 2.3.2) (108). Organ, którego dotyczy sprawozdanie, musi wdrożyć wymagane środki i przedstawić wyniki Komisji Kontroli i Audytu (109). Ponadto wyniki audytu są zazwyczaj udostępniane społeczeństwu (110). Odmowa kontrolowania własnej działalności lub jego utrudnianie podlega administracyjnym karom pieniężnym (111). W obszarze ścigania przestępstw, aby zapewnić zgodność z wyżej wymienionymi przepisami, Agencja Policji Krajowej prowadzi system Inspektora Generalnego służący do przeprowadzania audytów wewnętrznych, w tym w odniesieniu do ewentualnych naruszeń praw człowieka (112).

2.3.2. Komisja Kontroli i Audytu

Komisja Kontroli i Audytu (zwana dalej "BAI", od ang. Board of Audit and Inspection) może przeprowadzać kontrole działań organów publicznych i na podstawie takich kontroli wydawać zalecenia, wnosić o zastosowanie środków dyscyplinarnych lub złożyć zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa (113). BAI została ustanowiona przy prezydencie Republiki Korei, ale zachowuje niezależny status w odniesieniu do swoich obowiązków (114). Ponadto w ustawie ustanawiającej BAI wymaga się, aby komisja ta uzyskała jak największą niezależność w zakresie powoływania, odwoływania i organizacji swoich pracowników, jak również opracowywania swojego budżetu (115). Przewodniczący BAI jest powoływany przez prezydenta za zgodą Zgromadzenia Narodowego (116). Sześciu pozostałych komisarzy jest powoływanych przez prezydenta na czteroletnią kadencję na podstawie rekomendacji przewodniczącego (117). Komisarze (w tym przewodniczący) muszą dysponować określonymi kwalifikacjami wymienionymi w ustawie (118) i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku impeachmentu, skazania na karę pozbawienia wolności lub niezdolności do wykonywania obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznej (119). Ponadto komisarze mają zakaz uczestniczenia w działalności politycznej oraz jednoczesnego pełnienia funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, agencjach administracyjnych, organizacjach podlegających audytowi i kontroli BAI lub zajmowania innych urzędów lub stanowisk, za które otrzymują wynagrodzenie (120).

BAI przeprowadza corocznie audyt ogólny, ale może również przeprowadzać audyty specjalne w sprawach będących przedmiotem szczególnego zainteresowania. Podczas przeprowadzania kontroli BAI może zażądać przedłożenia dokumentów i wezwać osoby fizyczne do stawiennictwa (121). W ramach audytu BAI bada dochody i wydatki państwa, ale także sprawuje ogólny nadzór nad wypełnianiem obowiązków przez organy publiczne i urzędników publicznych w celu usprawnienia funkcjonowania administracji publicznej (122). Sprawowany przez nią nadzór wykracza zatem poza aspekty budżetowe i obejmuje również kontrolę zgodności z prawem.

2.3.3. Zgromadzenie Narodowe

Zgromadzenie Narodowe może przeprowadzać śledztwa i kontrole dotyczące organów publicznych (123). W trakcie śledztwa lub kontroli Zgromadzenie Narodowe może zażądać ujawnienia dokumentów i wezwać świadków (124). Każdy, kto dopuści się krzywoprzysięstwa w czasie śledztwa prowadzonego przez Zgromadzenie Narodowe, podlega sankcjom karnym (kara pozbawienia wolności do lat dziesięciu) (125). Przebieg i wyniki kontroli mogą być udostępniane publicznie (126). Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od odnośnego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznych (127). Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wyniku (128).

2.3.4. Komisja Ochrony Danych Osobowych

Komisja Ochrony Danych Osobowych (zwana dalej "PIPC") sprawuje nadzór nad przetwarzaniem danych osobowych przez organy ścigania zgodnie z PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, w tym przepisów ustanowionych w ustawach szczegółowych regulujących zbieranie (elektronicznych) materiałów dowodowych do celów ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2). Biorąc pod uwagę wymogi przewidziane w art. 3 ust. 1 PIPA dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego zbierania danych osobowych, każde takie naruszenie stanowi także naruszenie PIPA, co pozwala PIPC na przeprowadzenie dochodzenia i podjęcie działań naprawczych (129).

Wykonując swoją funkcję nadzorczą, PIPC ma dostęp do wszystkich istotnych informacji (130). PIPC może wydać zalecenia dla organu ścigania w celu zwiększenia poziomu ochrony danych osobowych w ramach prowadzonych przez niego czynności przetwarzania, nakazać podjęcie działań naprawczych (np. zawieszenie przetwarzania danych lub wprowadzenie środków niezbędnych do zapewnienia ochrony danych osobowych) lub zalecić organowi zastosowanie środków dyscyplinarnych (131). Ponadto przewidziano sankcje karne za niektóre naruszenia PIPA, takie jak bezprawne wykorzystywanie lub ujawnianie danych osobowych stronom trzecim lub niezgodne z prawem przetwarzanie informacji szczególnie chronionych (132). W tym kontekście PIPC może przekazać sprawę do właściwego organu ścigania (w tym prokuratury) (133).

2.3.5. Krajowa Komisja Praw Człowieka

Krajowa Komisja Praw Człowieka (zwana dalej "NHRC", od ang. National Human Rights Commission) - niezależny organ, którego zadaniem jest ochrona i promowanie praw podstawowych (134) - jest uprawniona do badania i usuwania naruszeń określonych w art. 10-22 konstytucji, dotyczących między innymi prawa do prywatności i prawa do prywatności korespondencji. W skład NHRC wchodzi 11 komisarzy powołanych na podstawie nominacji: Zgromadzenia Narodowego (czterech), prezydenta (czterech) oraz prezesa Sądu Najwyższego (trzech) (135). Aby zostać powołanym, komisarz musi: 1) przepracować co najmniej dziesięć lat na uniwersytecie lub w autoryzowanym instytucie badawczym na stanowisku co najmniej profesora nadzwyczajnego; 2) przez co najmniej dziesięć lat wykonywać zawód sędziego, prokuratora lub radcy prawnego; 3) przez co najmniej dziesięć lat angażować się w działalność na rzecz praw człowieka (np. w organizacji nienastawionej na zysk, organizacji pozarządowej lub organizacji międzynarodowej); lub 4) otrzymać rekomendację od grup społeczeństwa obywatelskiego (136). Przewodniczącego powołuje prezydent spośród komisarzy, a następnie wymagane jest zatwierdzenie przez Zgromadzenie Narodowe (137). Komisarze (w tym przewodniczący) są powoływani na odnawialną trzyletnią kadencję i mogą zostać odwołani wyłącznie w przypadku skazania na karę pozbawienia wolności lub gdy nie są w stanie dłużej wykonywać swoich obowiązków z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznej (w takim przypadku dwie trzecie komisarzy musi wyrazić zgodę na odwołanie) (138). Komisarze NHRC nie mogą pełnić jednocześnie funkcji w Zgromadzeniu Narodowym, radach samorządu terytorialnego ani w żadnych organach administracji państwowej lub samorządowej (jako urzędnicy publiczni) (139).

NHRC może wszcząć dochodzenie z urzędu lub na wniosek osoby fizycznej. W ramach prowadzonego dochodzenia NHRC może zażądać przedłożenia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznań (140). Po przeprowadzeniu dochodzenia NHRC może wydawać zalecenia dotyczące poprawy lub skorygowania określonych polityk i praktyk, które to zalecenia może podać do wiadomości publicznej (141). Organy publiczne mają obowiązek powiadomić NHRC o planie wdrożenia takich zaleceń w terminie 90 dni od ich otrzymania (142). Ponadto w przypadku niewdrożenia zaleceń odnośny organ musi poinformować o tym komisję (143). NHRC może z kolei ujawnić takie zaniechanie Zgromadzeniu Narodowemu lub podać je do wiadomości publicznej. Organy publiczne co do zasady stosują się do zaleceń NHRC i mają ku temu silną motywację, ponieważ wdrożenie zaleceń jest przedmiotem oceny w ramach ogólnej oceny dokonywanej przez Biuro Koordynacji Polityki Rządu podlegające kancelarii premiera.

2.4. Indywidualne dochodzenie roszczeń

2.4.1. Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPA

Zgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych przez organy ścigania, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanie. Wniosek o dostęp można złożyć bezpośrednio do właściwego organu lub pośrednio, za pośrednictwem PIPC (144). Właściwy organ może ograniczyć dostęp lub odmówić dostępu wyłącznie wówczas, gdy przewiduje tak prawo, jeżeli dostęp mógłby spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej lub prawdopodobnie doprowadziłby do nieuzasadnionego naruszenia prawa do użytkowania nieruchomości i innych interesów innej osoby (tj. gdy interesy innej osoby przeważałyby nad interesami osoby składającej wniosek) (145). W przypadku odmowy dostępu należy poinformować osobę fizyczną o przyczynach odmowy oraz o sposobie odwołania się (146). Podobnie wniosek o korektę lub usunięcie danych może zostać odrzucony, jeżeli przewidziano tak w innych przepisach, i wówczas osoba fizyczna musi otrzymać informacje o przyczynach odmowy i możliwości odwołania się (147).

Jeśli chodzi o dochodzenie roszczeń, osoby fizyczne mogą wnieść skargę do PIPC między innymi za pośrednictwem centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i Bezpieczeństwa (148). Ponadto osoba fizyczna może prowadzić mediacje za pośrednictwem Komisji ds. Mediacji w Sporach Dotyczących Danych Osobowych (149). Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych (pkt 2.2), jak i naruszeń przepisów PIPA. Ponadto na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym osoby fizyczne mogą odwołać się od decyzji lub wnieść skargę na bezczynność PIPC (zob. pkt 2.4.3).

2.4.2. Skarga do Krajowej Komisji Praw Człowieka

NHRC rozpatruje skargi osób fizycznych (zarówno Koreańczyków, jak i cudzoziemców) dotyczące naruszeń praw człowieka przez organy publiczne (150). Składanie skarg do NHRC przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogami (151). W rezultacie NHRC rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności. W kontekście zbierania danych osobowych do celów ścigania przestępstw osoba fizyczna nie musiałaby zatem wykazywać, że koreańskie organy publiczne faktycznie uzyskały dostęp do jej danych osobowych, aby skarga była dopuszczalna przed NHRC. Osoba fizyczna może również wnieść o rozstrzygniecie skargi w drodze mediacji (152).

W celu zbadania skargi NHRC może wykorzystać swoje uprawnienia dochodzeniowe, w tym zażądać przedstawienia odpowiednich materiałów, przeprowadzić kontrolę i wezwać osoby fizyczne do złożenia zeznań (153). Jeżeli dochodzenie wykaże, że doszło do naruszenia odpowiednich przepisów, NHRC może zalecić wprowadzenie środków zaradczych lub skorygowanie bądź ulepszenie wszelkich stosownych ustaw, instytucji, polityk lub praktyk (154). Zaproponowane środki zaradcze mogą obejmować mediację, zaprzestanie naruszania praw człowieka, odszkodowanie i środki zapobiegające ponownemu wystąpieniu takich samych lub podobnych naruszeń (155). W przypadku bezprawnego zbierania informacji osobowych na podstawie obowiązujących przepisów środki zaradcze obejmują usunięcie zebranych danych osobowych. Jeżeli istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że naruszenie ma charakter ciągły, oraz istnieje prawdopodobieństwo, że niepodjęcie działań spowoduje trudne do naprawienia szkody, NHRC może przyjąć środki naprawcze w trybie pilnym (156).

Chociaż NHRC nie ma uprawnień do nakazania usunięcia naruszeń, jej decyzje (np. decyzja o umorzeniu postępowania w sprawie skargi) (157) i zalecenia mogą zostać zaskarżone przed sądami koreańskimi na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym (zob. pkt 2.4.3 poniżej) (158). Ponadto jeżeli z ustaleń NHRC wynika, że organ publiczny zebrał dane osobowe bezprawnie, osoba fizyczna może korzystać przed sądami koreańskimi z dalszych środków dochodzenia roszczeń wobec tego organu publicznego, np. kwestionując zbieranie danych na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym, składając skargę konstytucyjną na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym lub ubiegając się o odszkodowanie za szkody na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa (zob. pkt 2.4.3 poniżej).

2.4.3. Dochodzenie roszczeń na drodze sądowej

Osoby fizyczne mogą powoływać się na ograniczenia i zabezpieczenia opisane w poprzednich punktach, aby dochodzić roszczeń przed sądami koreańskimi za pośrednictwem różnych metod.

Po pierwsze, zgodnie z ustawą o postępowaniu karnym dana osoba fizyczna i jej pełnomocnik mogą być obecni przy wykonywaniu nakazu przeszukania lub zajęcia, a zatem mogą również wnieść sprzeciw w czasie wykonywania nakazu (159). Ponadto w CPA przewidziano mechanizm tzw. "quasi-skargi", który umożliwia osobom fizycznym złożenie do sądu właściwego wniosku o unieważnienie lub zmianę decyzji podjętej przez prokuratora lub policjanta w sprawie zajęcia (160). Umożliwia to osobom fizycznym zakwestionowanie środków zastosowanych w celu wykonania nakazu zajęcia.

Ponadto osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie przed sądami koreańskimi. Na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa osoby fizyczne mogą ubiegać się o odszkodowanie za szkody wyrządzone przez urzędników publicznych wykonujących swoje oficjalne obowiązki z naruszeniem prawa (161). Powództwo na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa można wnieść do wyspecjalizowanej rady ds. odszkodowań lub bezpośrednio do koreańskich sądów (162). Jeśli poszkodowany jest cudzoziemcem, ustawa o odszkodowaniach od państwa ma zastosowanie, o ile kraj pochodzenia tej osoby również zapewnia prawo do odszkodowania obywatelom koreańskim (163). Zgodnie z orzecznictwem warunek ten jest spełniony, jeśli wymogi dotyczące ubiegania się o odszkodowanie w tym drugim kraju "nie są w znacznym stopniu rozbieżne między Koreą a takim krajem" i "nie są zasadniczo bardziej rygorystyczne niż te określone przez Koreę, a ponadto nie wykazują żadnych istotnych i zasadniczych różnic" (164). Kodeks cywilny reguluje odpowiedzialność państwa w zakresie odszkodowań, a w konsekwencji odpowiedzialność państwa obejmuje szkody niemajątkowe (np. cierpienia psychiczne) (165).

Jeżeli chodzi o naruszenia przepisów o ochronie danych osobowych, w PIPA przewidziano dodatkowy środek ochrony prawnej. Zgodnie z art. 39 PIPA każdy, kto poniósł szkodę w wyniku naruszenia PIPA lub utraty, kradzieży, ujawnienia, fałszerstwa, zmiany lub uszkodzenia jej danych osobowych, może dochodzić odszkodowania przed sądem. Nie ma takiego wymogu wzajemności jak w przypadku ustawy o odszkodowaniach od państwa.

Oprócz odszkodowania za szkody na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym można skorzystać z administracyjnych środków dochodzenia roszczeń z tytułu działań lub zaniechań organów administracji. Każda osoba fizyczna może zaskarżyć decyzję (tj. wykonanie lub odmowę wykonania uprawnień publicznych w konkretnej sprawie) lub zaniechanie (długotrwałe niepodejmowanie przez organ administracji określonego działania wbrew zobowiązaniu prawnemu), co może prowadzić do uchylenia/zmiany niezgodnej z prawem decyzji, do stwierdzenia nieważności (tj. stwierdzenia, że decyzja nie wywołuje skutków prawnych lub nie istnieje w porządku prawnym) lub stwierdzenia, że zaniechanie jest niezgodne z prawem (166). Zaskarżenie decyzji administracyjnej jest możliwe tylko wtedy, gdy bezpośrednio wpływa ona na prawa i obowiązki obywatelskie (167). Obejmuje to środki służące zbieraniu danych osobowych, czy to bezpośrednio (np. w drodze przechwytywania komunikacji), czy w drodze żądania ujawnienia (np. wobec dostawcy usług).

Odwołanie od decyzji administracyjnej można najpierw wnieść do administracyjnych komisji odwoławczych ustanowionych przy niektórych organach publicznych (np. NIS, NHRC) lub do Centralnej Administracyjnej Komisji Odwoławczej ustanowionej przy Komisji Antykorupcyjnej i Praw Obywatelskich (168). Takie odwołanie administracyjne stanowi alternatywny, mniej formalny sposób zakwestionowania decyzji lub zaniechania organu publicznego. Można jednak również wnieść pozew bezpośrednio do sądów koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.

Wniosek o uchylenie/zmianę decyzji na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym może złożyć każda osoba mająca interes prawny w ubieganiu się o uchylenie/zmianę lub w przywróceniu jej praw w drodze uchylenia/zmiany, jeżeli decyzja już nie obowiązuje (169). Również o stwierdzenie nieważności może wystąpić osoba mająca interes prawny w takim stwierdzeniu, natomiast o stwierdzenie, że zaniechanie jest niezgodne z prawem, wystąpić może każda osoba, która złożyła wniosek o wydanie decyzji i ma interes prawny w dochodzeniu stwierdzenia takiej niezgodności z prawem (170). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego "interes prawny" jest rozumiany jako "interes prawnie chroniony", tj. bezpośredni i konkretny interes chroniony przepisami ustawowymi i wykonawczymi, na których opierają się decyzje administracyjne (niebędący ogólnym pośrednim i abstrakcyjnym interesem społeczeństwa) (171). Osoby fizyczne mają zatem taki interes prawny w przypadku naruszenia ograniczeń i zabezpieczeń, które mają zastosowanie do zbierania ich danych osobowych na potrzeby ścigania przestępstw (na mocy przepisów szczególnych lub PIPA). Wyrok kończący postępowanie w sprawie wydany na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym jest wiążący dla stron (172).

Ponadto wniosek o uchylenie/zmianę decyzji oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania należy złożyć w terminie 90 dni od dnia, w którym dana osoba fizyczna dowiedziała się o decyzji/zaniechaniu, i co do zasady nie później niż w ciągu roku od dnia wydania decyzji lub wystąpienia zaniechania, chyba że istnieją uzasadnione przyczyny zwłoki (173). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego pojęcie "uzasadnionych przyczyn" należy interpretować szeroko i wymaga ono oceny, czy w świetle wszystkich okoliczności sprawy wniesienie skargi po terminie jest dopuszczalne społecznie (174). Obejmuje to (między innymi) przyczyny opóźnień, za które dana strona nie może być odpowiedzialna (tj. sytuacje, które są poza kontrolą skarżącego, na przykład gdy nie został on powiadomiony o zbieraniu jego danych osobowych) lub siłę wyższą (np. klęski żywiołowe, wojny).

Ponadto osoby fizyczne mogą wnieść skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego (175). Zgodnie z ustawą o Trybunale Konstytucyjnym każda osoba, której prawa podstawowe zagwarantowane w konstytucji zostały naruszone w wyniku wykonywania lub niewykonania władzy państwowej (z wyłączeniem orzeczeń sądów), może wnieść skargę konstytucyjną. Jeśli dostępne są inne środki ochrony prawnej, należy je wyczerpać w pierwszej kolejności. Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego cudzoziemcy mogą wnieść skargę konstytucyjną w zakresie, w jakim ich prawa podstawowe są uznawane na mocy konstytucji koreańskiej (zob. wyjaśnienia w pkt 1.1) (176). Skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 90 dni od chwili, w której dana osoba dowiedziała się o naruszeniu, oraz w terminie jednego roku od jego wystąpienia. Ponieważ procedura przewidziana w ustawie o postępowaniu administracyjnosądowym ma zastosowanie do postępowania sądowego na mocy ustawy o Trybunale Konstytucyjnym (177), skarga będzie nadal dopuszczalna, jeśli występują "uzasadnione przyczyny" zgodnie z wykładnią dokonaną w orzecznictwie Sądu Najwyższego, o którym mowa powyżej.

Jeżeli w pierwszej kolejności konieczne jest wyczerpanie innych środków ochrony prawnej, skargę konstytucyjną należy wnieść w terminie 30 dni od zapadnięcia prawomocnego orzeczenia w sprawie tego środka (178). Trybunał Konstytucyjny może uchylić akt organu administracji rządowej, który spowodował naruszenie, lub potwierdzić, że określone zaniechanie jest niezgodne z konstytucją (179). W takim przypadku właściwy organ jest zobowiązany do wdrożenia środków w celu zastosowania się do orzeczenia Trybunału.

3. DOSTĘP RZĄDOWY DO CELÓW BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO

3.1. Właściwe organy publiczne w obszarze bezpieczeństwa narodowego

Republika Korei posiada dwie wyspecjalizowane agencje wywiadowcze: Narodową Służbę Wywiadu (ang. National Intelligence Service, NIS) i Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego (ang. Defense Security Support Command). Dane osobowe do celów bezpieczeństwa narodowego mogą zbierać również policja i prokuratura.

NIS, ustanowiona ustawą o Narodowej Służbie Wywiadu (zwaną dalej "ustawą o NIS"), należy do zakresu kompetencji prezydenta i działa pod jego nadzorem (180). W szczególności NIS zbiera, kompiluje i rozpowszechnia informacje o państwach obcych (i o Korei Północnej) (181), informacje wywiadowcze związane z zadaniami w zakresie zwalczania szpiegostwa (w tym szpiegostwa wojskowego i przemysłowego), terroryzmu i działalności międzynarodowych grup przestępczych, dane wywiadowcze dotyczące niektórych rodzajów przestępstw przeciwko bezpieczeństwu publicznemu i narodowemu (np. rewolucja wewnątrz kraju, podżeganie do agresji zewnętrznej) oraz dane wywiadowcze związane z zadaniem polegającym na zapewnieniu cyberbezpieczeństwa oraz zapobieganiu lub przeciwdziałaniu cyberatakom i cyberzagrożeniom (182). Ustawa o NIS, w której ustanowiono NIS i określono jej zadania, zawiera również ogólne zasady, które wyznaczają ramy wszystkich działań Służby. Co do zasady NIS musi zachować neutralność polityczną oraz chronić wolność i prawa osób fizycznych (183). Zadaniem dyrektora NIS jest opracowanie ogólnych wytycznych określających zasady, zakres i procedury wykonywania przez NIS obowiązków dotyczących zbierania i wykorzystywania danych, a następnie przedstawienie ich Zgromadzeniu Narodowemu (184). Zgromadzenie Narodowe (za pośrednictwem Komisji ds. Wywiadu) może zażądać skorygowania lub uzupełnienia wytycznych, jeżeli uzna, że są one niezgodne z prawem lub niesprawiedliwe. Ogólnie rzecz biorąc, podczas wykonywania swoich obowiązków dyrektor i personel NIS nie mogą nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej praw (185). Ponadto cenzura poczty, przechwytywanie przekazów telekomunikacyjnych, zbieranie informacji dotyczących lokalizacji, zbieranie danych potwierdzających komunikację, nagrywanie lub podsłuchiwanie prywatnych rozmów przez NIS musi się odbywać w zgodzie z CPPA, ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji lub CPA (186). Każde nadużycie władzy lub zbieranie danych z naruszeniem tych przepisów jest zagrożone sankcjami karnymi (187).

Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego jest agencją wywiadu wojskowego podlegającą Ministerstwu Obrony. Odpowiada za sprawy dotyczące bezpieczeństwa w wojsku, prowadzenie postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa związane z wojskiem (z zastrzeżeniem ustawy o sądach wojskowych) oraz za wywiad wojskowy. Ogólnie rzecz biorąc, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego nie prowadzi nadzoru nad osobami cywilnymi, chyba że jest to niezbędne do wykonywania jego funkcji wojskowych. Może prowadzić postępowania przygotowawcze wobec personelu wojskowego, cywilnych pracowników wojska, osób odbywających szkolenie wojskowe, osób odbywających służbę wojskową w rezerwie lub poborowych oraz jeńców wojennych (188). Zbierając informacje dotyczące komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego, Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ograniczeniom i zabezpieczeniom określonym w CPPA i dekrecie wykonawczym do CPPA.

3.2. Podstawa prawna i ograniczenia

CPPA, ustawa o zwalczaniu terroryzmu do celów ochrony obywateli i bezpieczeństwa publicznego (zwana dalej "ustawą o zwalczaniu terroryzmu") oraz TBA zapewniają podstawy prawne do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz określają obowiązujące ograniczenia i zabezpieczenia (189). Te ograniczenia i zabezpieczenia, które opisano w poniższych sekcjach, gwarantują, że zbieranie i przetwarzanie informacji jest ograniczone do tego, co jest absolutnie niezbędne do osiągnięcia uzasadnionego celu. Wyklucza to jakiekolwiek masowe i nieograniczone zbieranie danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego.

3.2.1. Zbieranie informacji dotyczących komunikacji

3.2.1.1. Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez agencje wywiadowcze

3.2.1.1.1. Podstawa prawna

CPPA upoważnia agencje wywiadowcze do zbierania danych dotyczących komunikacji i wymaga od dostawców usług komunikacyjnych realizowania wniosków tych agencji (190). Jak opisano w pkt 2.2.2.1, w CPPA rozróżnia się zbieranie treści komunikacji (tj. "środki ograniczające komunikację", takie jak środki obejmujące "podsłuchy" lub "cenzurę" (191)) i zbieranie "danych potwierdzających komunikację" (192).

Próg zbierania tych dwóch rodzajów danych jest różny, ale obowiązujące procedury i zabezpieczenia są w dużej mierze identyczne (193). Zbieranie danych potwierdzających komunikację (metadanych) może mieć miejsce w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego (194). Wyższy próg obowiązuje w przypadku korzystania ze środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji), które można stosować wyłącznie w przypadku, gdy spodziewane jest poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych wywiadowczych jest niezbędne do zapobieżenia takiemu zagrożeniu (tj. gdy istnieje poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego, a zbieranie danych jest niezbędne do zapobieżenia mu) (195). Ponadto dostęp do treści komunikacji można wykorzystywać wyłącznie jako środek ostateczny w celu ochrony bezpieczeństwa narodowego, a ponadto należy podjąć starania w celu zminimalizowania naruszenia prywatności komunikacji (196). Nawet w przypadku uzyskania odpowiedniej zgody/odpowiedniego zezwolenia należy natychmiast zaprzestać stosowania środków ograniczających komunikację, jeżeli przestaną być potrzebne, zapewniając w ten sposób ograniczenie do minimum wszelkich naruszeń poufności komunikacji danej osoby fizycznej (197).

3.2.1.1.2. Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej co najmniej jednego obywatela Korei

Zbieranie informacji dotyczących komunikacji (zarówno treści, jak i metadanych), w przypadku gdy jedna osoba lub obie osoby fizyczne uczestniczące w komunikacji są obywatelami Korei, może odbywać się wyłącznie za zgodą Prezesa Sądu Apelacyjnego (198). Agencja wywiadowcza musi złożyć pisemny wniosek do prokuratora lub prokuratury apelacyjnej (199). We wniosku należy wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobieżenia zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych) (200). Prokurator/prokuratura apelacyjna występuje następnie o zgodę do Prezesa Sądu Apelacyjnego (201). Prezes może wydać pisemną zgodę tylko wtedy, gdy uzna wniosek za zasadny, a odrzuci go, jeżeli uzna go za bezpodstawny (202). W nakazie określa się rodzaj, cel, zakres, miejsce i sposób zbierania danych oraz treści objęte zbieraniem (203).

W przypadku gdy środek ma na celu prowadzenie śledztwa w sprawie aktu zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie wspomnianych procedur, zastosowanie mają przepisy szczególne (204). Jeżeli te warunki są spełnione, agencje wywiadowcze mogą stosować środki nadzoru bez uprzedniej zgody sądu (205). Jednak natychmiast po zastosowaniu środków nadzwyczajnych agencja wywiadowcza musi zwrócić się do sądu o udzielenie zezwolenia. Jeżeli zezwolenie sądu nie zostanie uzyskane w ciągu 36 godzin od chwili podjęcia działań, należy ich natychmiast zaprzestać (206). Zbieranie informacji w sytuacjach nadzwyczajnych musi zawsze odbywać się zgodnie z "oświadczeniem o cenzurze/podsłuchu w sytuacji nadzwyczajnej", przy czym agencja wywiadowcza zajmująca się zbieraniem musi prowadzić rejestr wszystkich środków nadzwyczajnych (207).

W przypadku szybkiego zakończenia nadzoru, co wyklucza możliwość uzyskania zezwolenia sądu, właściwa prokuratura apelacyjna musi przesłać zawiadomienie o środkach nadzwyczajnych przygotowane przez agencję wywiadowczą do prezesa sądu właściwego, który prowadzi rejestr środków nadzwyczajnych (208). Umożliwia to sądowi zbadanie legalności zbierania danych.

3.2.1.1.3. Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji obejmującej wyłącznie osoby niebędące obywatelami Korei.

Aby zbierać dane dotyczące komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelem Korei, agencje wywiadowcze muszą uzyskać uprzednią pisemną zgodę prezydenta (209). Takie dane dotyczące komunikacji można zbierać do celów bezpieczeństwa narodowego wyłącznie wówczas, gdy należą do jednej z kilku wymienionych kategorii, tj. komunikacji między urzędnikami państwowymi lub innymi osobami z państw wrogich Republice Korei, zagranicznymi agencjami, grupami lub obywatelami podejrzanymi o prowadzenie działalności antykoreańskiej (210) lub członkami grup na Półwyspie Koreańskim w praktyce pozostających poza jurysdykcją Republiki Korei, oraz ich grup parasolowych mających siedzibę w innych państwach (211) Jeżeli natomiast jedna strona komunikacji jest obywatelem Korei, a druga nie jest obywatelem Korei, wymagana będzie zgoda sądu zgodnie z procedurą opisaną w pkt 3.2.1.1.2.

Szef agencji wywiadowczej musi przedłożyć dyrektorowi NIS plan zakładanych działań (212). Dyrektor NIS sprawdza, czy plan jest odpowiedni, a jeśli tak, przedkłada go prezydentowi do zatwierdzenia (213). Plan musi zawierać takie same informacje jak te wymagane w przypadku wniosku o udzielenie przez sąd zezwolenia na zbieranie informacji o obywatelach Korei (jak opisano powyżej) (214). W szczególności należy w nim wskazać powody zbierania danych (tj. spodziewane poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego lub konieczność zbierania danych w celu zapobiegania zagrożeniom dla bezpieczeństwa narodowego), główne powody podejrzenia, wraz z materiałami potwierdzającymi te powody i wskazującymi zasadność zbierania, jak również szczegóły wniosku (tj. cele, osobę lub osoby fizyczne, których dotyczy wniosek, zakres, okres zbierania danych, jak również sposób i miejsce zbierania danych). W przypadku występowania o szereg zgód jednocześnie, należy podać ich cel i podstawy (215).

W sytuacjach nadzwyczajnych (216) należy uzyskać uprzednią zgodę ministra odpowiedzialnego za daną agencję wywiadowczą. Jednak w tym przypadku agencja wywiadowcza musi zwrócić się o zgodę do prezydenta niezwłocznie po zastosowaniu środków nadzwyczajnych. Jeżeli agencja wywiadowcza nie uzyska zgody w ciągu 36 godzin od złożenia wniosku, zbierania danych należy natychmiast zaprzestać (217). W takich przypadkach zebrane dane są zawsze niszczone.

3.2.1.1.4 Ogólne ograniczenia i zabezpieczenia

Wzywając podmioty prywatne do współpracy, agencje wywiadowcze muszą przedstawić im nakaz sądowy/zgodę prezydenta lub odpis oświadczenia o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej, które podmiot wezwany do współpracy musi przechowywać w swoich rejestrach (218). Podmioty, których agencje wywiadowcze wezwały do ujawnienia informacji na podstawie CPPA, mogą odmówić ich udostępnienia, jeżeli upoważnienie lub oświadczenie o cenzurze w sytuacji nadzwyczajnej odnosi się do niewłaściwego identyfikatora (np. numeru telefonu należącego do innej osoby fizycznej niż osoba, która została zidentyfikowana). Ponadto nigdy nie można ujawniać haseł używanych do prowadzenia komunikacji (219).

Agencje wywiadowcze mogą powierzyć wykonanie środków ograniczających komunikację lub zbieranie danych potwierdzających komunikację urzędowi pocztowemu lub dostawcy usług telekomunikacyjnych (zgodnie z definicją zawartą w ustawie o działalności telekomunikacyjnej) (220). Zarówno dana agencja wywiadowcza, jak i dostawca otrzymujący wniosek o współpracę muszą przez trzy lata przechowywać zapisy wskazujące cel złożenia wniosku o zastosowanie środków, datę wykonania lub współpracy oraz przedmiot środków (np. poczta, telefon, e-mail) (221). Dostawcy usług telekomunikacyjnych udostępniający dane potwierdzające komunikację muszą przechowywać rejestry przez siedem lat i dwa razy w roku przedkładać Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych stosowne sprawozdania (222).

Ponadto agencje wywiadowcze muszą przedkładać dyrektorowi NIS sprawozdania na temat zebranych przez siebie informacji i wyników działań nadzorczych (223). Jeśli chodzi o zbieranie danych potwierdzających komunikację, należy przechowywać rejestry dotyczące faktu złożenia wniosku o takie dane, jak również samego pisemnego wniosku oraz instytucji, która działała na jego podstawie (224).

Zbieranie treści komunikacji i danych potwierdzających komunikację może trwać maksymalnie cztery miesiące, a jeżeli w międzyczasie zostanie osiągnięty zamierzony cel, musi zostać natychmiast przerwane (225). Jeżeli warunki, w związku z którymi uzyskano zgodę, utrzymują się, okres ten można przedłużyć o maksymalnie cztery miesiące za zgodą sądu lub prezydenta. Wniosek o uzyskanie zezwolenia na przedłużenie stosowania środków nadzoru należy sporządzić na piśmie, podając uzasadnienie wniosku o przedłużenie i załączając materiały potwierdzające (226).

W zależności od podstawy prawnej zbierania danych, osoby fizyczne są zazwyczaj powiadamiane o zbieraniu informacji na temat ich komunikacji. W szczególności niezależnie od tego, czy zbierane informacje dotyczą treści komunikacji czy danych potwierdzających komunikację, oraz niezależnie od tego, czy informacje uzyskano w drodze zwykłej procedury czy w sytuacji nadzwyczajnej, szef agencji wywiadowczej musi powiadomić daną osobę o zastosowanym środku nadzoru na piśmie w terminie 30 dni od daty zakończenia nadzoru (227). Powiadomienie musi zawierać: 1) informację o zbieraniu danych, 2) nazwę agencji stosującej środki oraz 3) okres stosowania. Jeżeli jednak istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagroziłoby bezpieczeństwu narodowemu lub życiu i bezpieczeństwu fizycznemu ludzi, powiadomienie można odroczyć (228). Powiadomienie musi zostać dostarczone w terminie 30 dni od ustania przyczyn odroczenia (229).

Ten wymóg powiadomienia ma jednak zastosowanie wyłącznie do zbierania informacji, w przypadku gdy przynajmniej jedna ze stron jest obywatelem Korei. W związku z tym osoby niebędące obywatelami Korei będą powiadamiane tylko w przypadku zbierania informacji o ich kontaktach z obywatelami Korei. Nie ma zatem wymogu powiadamiania w przypadku zbierania danych dotyczących komunikacji wyłącznie między osobami niebędącymi obywatelami Korei.

Treść wszelkich komunikatów, jak również dane potwierdzające komunikację uzyskane w drodze nadzoru na podstawie CPPA można wykorzystywać wyłącznie: 1) w celu prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie określonych przestępstw, ścigania ich lub zapobiegania im, 2) w postępowaniu dyscyplinarnym, 3) w postępowaniu sądowym, jeżeli strona związana z daną komunikacją powołuje się na nie w roszczeniu o odszkodowanie lub 4) na podstawie innych przepisów (230).

3.2.1.2. Zbieranie informacji dotyczących komunikacji przez policję/prokuraturę do celów bezpieczeństwa narodowego

Policja/prokurator może pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) do celów bezpieczeństwa narodowego na tych samych warunkach, jak te opisane w pkt 3.2.1.1. W przypadku działań w sytuacjach nadzwyczajnych (231) stosuje się procedurę, którą opisano wcześniej w odniesieniu do zbierania treści komunikacji na potrzeby ścigania przestępstw w sytuacjach nadzwyczajnych (tj. art. 8 CPPA).

3.2.2. Zbieranie informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm

3.2.2.1. Podstawa prawna

Ustawa o zwalczaniu terroryzmu upoważnia dyrektora NIS do zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzm (232). "Osoba podejrzana o terroryzm" oznacza członka grupy terrorystycznej (233); osobę, która propaguje działalność grupy terrorystycznej (przez promowanie i rozpowszechnianie idei lub taktyk grupy terrorystycznej), pozyskuje lub przekazuje środki na działalność terrorystyczną (234) lub angażuje się w inne działania polegające na przygotowywaniu aktów terrorystycznych, zmowie, propagandzie lub podżeganiu do terroryzmu bądź osobę, co do której istnieją uzasadnione podejrzenia, że prowadziła taką działalność (235). Co do zasady każdy urzędnik publiczny wykonujący przepisy ustawy o zwalczaniu terroryzmu musi przestrzegać praw podstawowych zapisanych w konstytucji koreańskiej (236).

Ustawa o zwalczaniu terroryzmu sama w sobie nie określa konkretnych uprawnień, ograniczeń ani gwarancji dotyczących zbierania informacji o osobach podejrzanych o terroryzm, lecz odwołuje się do procedur zawartych w innych ustawach. Po pierwsze, na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu dyrektor NIS może zbierać 1) informacje dotyczące wjazdu na terytorium Republiki Korei i wyjazdu z niej, 2) informacje dotyczące transakcji finansowych oraz 3) informacje dotyczące komunikacji. W zależności od rodzaju poszukiwanych informacji właściwe wymogi proceduralne określono odpowiednio w ustawie o imigracji i ustawie celnej, ARUSFTI lub CPPA (237). W przypadku zbierania informacji dotyczących wjazdu do Korei i wyjazdu z niej ustawa o zwalczaniu terroryzmu odwołuje się do procedur określonych w ustawie o imigracji i ustawie celnej. Obecnie jednak w ustawach tych nie przewidziano takich uprawnień. W odniesieniu do zbierania informacji o komunikacji i informacji o transakcjach finansowych ustawa o zwalczaniu terroryzmu odsyła do ograniczeń i zabezpieczeń przewidzianych w CPPA (które szczegółowo opisano poniżej) oraz w ARUSFTI (które, jak wyjaśniono w sekcji 2.1, nie mają znaczenia dla oceny na potrzeby decyzji stwierdzającej odpowiedni stopień ochrony).

Ponadto w art. 9 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu określono, że dyrektor NIS może zwrócić się do administratora danych osobowych (238) lub dostawcy informacji dotyczących lokalizacji (239) o udostępnienie danych osobowych lub informacji o lokalizacji osoby podejrzanej o terroryzm. Możliwość ta jest ograniczona do wniosków o dobrowolne ujawnienie, na które administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji o lokalizacji nie mają obowiązku odpowiadać, a w każdym razie mogą to zrobić wyłącznie zgodnie z ustawą PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji (zob. pkt 3.2.2.2 poniżej).

3.2.2.2. Ograniczenia i zabezpieczenia mające zastosowanie do dobrowolnego ujawniania informacji na podstawie ustawy PIPA i ustawy o informacji dotyczących lokalizacji

Wnioski o dobrowolną współpracę na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu muszą być ograniczone do informacji o osobach podejrzanych o terroryzm (zob. pkt 3.2.2.1 powyżej). Każdy taki wniosek złożony przez NIS musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2) (240), jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ustawa o bezpieczeństwie sieci i informacji stanowi ponadto, że NIS nie może nadużywać swojej władzy publicznej w celu zmuszenia jakiejkolwiek instytucji, organizacji lub osoby fizycznej do czynności, których ta nie ma obowiązku wykonać, ani nie może utrudniać jakiejkolwiek osobie wykonywania przysługujących jej praw (241). Naruszenie tego zakazu może wiązać się z sankcjami karnymi (242).

Administratorzy danych osobowych i dostawcy informacji dotyczących lokalizacji otrzymujący wnioski od NIS na podstawie ustawy o zwalczaniu terroryzmu nie muszą się do nich stosować. Mogą się do nich zastosować dobrowolnie, ale wolno im to zrobić jedynie zgodnie z PIPA i ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji. Jeśli chodzi o zgodność z przepisami PIPA, administrator danych musi w szczególności wziąć pod uwagę interesy osoby, której dane dotyczą, i nie może ujawnić informacji, jeżeli mogłoby to naruszyć w sposób nieuzasadniony interes tej osoby lub strony trzeciej (243). Ponadto, zgodnie z zawiadomieniem nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, osoba objęta wnioskiem musi zostać poinformowana o ujawnieniu informacji. W wyjątkowych okolicznościach powiadomienie takie można odroczyć, w szczególności w przypadku gdy i dopóki istnieje prawdopodobieństwo, że powiadomienie zagrażałoby toczącemu się postępowaniu przygotowawczemu lub że może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej innej osoby, o ile te prawa lub interesy są w oczywisty sposób nadrzędne wobec praw osoby, której dane dotyczą (244).

3.2.2.3. Ograniczenia i zabezpieczenia na podstawie CPPA

Zgodnie z ustawą o zwalczaniu terroryzmu agencje wywiadowcze mogą pozyskiwać informacje dotyczące komunikacji (zarówno treść komunikacji, jak i dane potwierdzające komunikację) wyłącznie wtedy, gdy jest to konieczne do prowadzenia działań antyterrorystycznych, tj. działań związanych z zapobieganiem i przeciwdziałaniem terroryzmowi. Procedury określone w CPPA opisane w pkt 3.2.1 mają zastosowanie do zbierania informacji dotyczących komunikacji do celów zwalczania terroryzmu.

3.2.3. Dobrowolne ujawnianie informacji przez operatorów telekomunikacyjnych

Zgodnie z TBA operatorzy telekomunikacyjni mogą wykonać wniosek o ujawnienie "danych dotyczących komunikacji" złożony przez agencję wywiadowczą, która zamierza zebrać te informacje w celu zapobieżenia zagrożeniu dla bezpieczeństwa narodowego (245). Każdy taki wniosek musi być zgodny z zasadami zgodności z prawem, konieczności i proporcjonalności wynikającymi z konstytucji koreańskiej (art. 12 ust. 1 i art. 37 ust. 2) (246), jak również z wymogami PIPA dotyczącymi zbierania danych osobowych (art. 3 ust. 1 PIPA, zob. pkt 1.2 powyżej). Ponadto zastosowanie mają te same ograniczenia i zabezpieczenia, co w przypadku dobrowolnego ujawnienia na potrzeby ścigania przestępstw (zob. pkt 2.2.3) (247).

Przedsiębiorca telekomunikacyjny nie jest zobowiązany do uwzględnienia wniosku, ale może to zrobić dobrowolnie i wyłącznie zgodnie z PIPA. W tym względzie do przedsiębiorców telekomunikacyjnych mają zastosowanie te same obowiązki, w tym w odniesieniu do powiadamiania osób fizycznych, co w przypadku wniosków otrzymanych od organów ścigania w sprawach karnych, jak wyjaśniono szczegółowo w sekcji 2.2.3.

3.3. Nadzór

Działalność koreańskich agencji wywiadowczych nadzoruje szereg różnych organów. Nadzór nad Dowództwem Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego prowadzi Ministerstwo Obrony Narodowej, zgodnie z rozporządzeniem ministra w sprawie wdrożenia audytu wewnętrznego. NIS podlega nadzorowi ze strony władzy wykonawczej, Zgromadzenia Narodowego i innych niezależnych organów, jak wyjaśniono szczegółowo poniżej.

3.3.1. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka

W przypadku zbierania przez agencje wywiadowcze informacji na temat osób podejrzanych o terroryzm ustawa o zwalczaniu terroryzmu przewiduje nadzór ze strony Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu i urzędnika ds. ochrony praw człowieka (248).

Komisja ds. Zwalczania Terroryzmu m.in. opracowuje politykę dotyczącą działań w zakresie zwalczania terroryzmu i nadzoruje wdrażanie środków służących zwalczaniu terroryzmu, a także działania różnych właściwych organów zajmujących się zwalczaniem terroryzmu (249). Komisji przewodniczy premier, a w jej skład wchodzi szereg ministrów i szefów agencji rządowych, m.in. minister spraw zagranicznych, minister sprawiedliwości, minister obrony narodowej, minister spraw wewnętrznych i bezpieczeństwa, dyrektor NIS, komisarz generalny Agencji Policji Krajowej oraz przewodniczący Komisji Usług Finansowych (250). Podczas prowadzenia śledztw antyterrorystycznych i śledzenia osób podejrzanych o terroryzm w celu zebrania informacji lub materiałów niezbędnych do działań antyterrorystycznych dyrektor NIS musi składać sprawozdania przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu (tj. premierowi) (251).

Ustawą o zwalczaniu terroryzmu ustanowiono ponadto instytucję urzędnika ds. ochrony praw człowieka w celu ochrony praw podstawowych osób fizycznych przed naruszaniem tych praw w wyniku działań antyterrorystycznych (252). Urzędnika ds. ochrony praw człowieka powołuje przewodniczący Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu spośród osób, które spełniają kwalifikacje wymienione w dekrecie wykonawczym do ustawy o zwalczaniu terroryzmu (tj. każdy, kto posiada uprawnienia radcy prawnego z co najmniej dziesięcioletnim doświadczeniem zawodowym lub posiada wiedzę specjalistyczną w dziedzinie praw człowieka i pracuje lub pracował (przynajmniej) jako profesor nadzwyczajny przez co najmniej dziesięć lat, lub pracował jako wyższy urzędnik publiczny w agencjach państwowych lub organach samorządu terytorialnego, lub posiada co najmniej dziesięcioletnie doświadczenie zawodowe w dziedzinie praw człowieka, np. w organizacji pozarządowej) (253). Urzędnik ds. ochrony praw człowieka jest powoływany na dwa lata (z możliwością przedłużenia kadencji) i może zostać usunięty ze stanowiska tylko z określonych, ograniczonych przyczyn i z ważnego powodu, np. jeżeli zostanie oskarżony w sprawie karnej związanej z jego obowiązkami, gdy ujawnia informacje poufne lub z powodu długotrwałej niepełnosprawności intelektualnej lub fizycznej (254).

Jeśli chodzi o uprawnienia, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może wydawać zalecenia dotyczące zwiększenia ochrony praw człowieka przez agencje zaangażowane w działania antyterrorystyczne oraz rozpatrywać wnioski publiczne (zob. pkt 3.4.3) (255). W przypadku gdy można w sposób uzasadniony stwierdzić naruszenie praw człowieka w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, urzędnik ds. ochrony praw człowieka może zalecić szefowi odpowiedzialnej agencji skorygowanie takiego naruszenia (256). Odpowiedzialna agencja musi natomiast powiadomić urzędnika ds. ochrony praw człowieka o działaniach podjętych w celu wykonania takiego zalecenia (257). Jeśli agencja nie wdroży zalecenia urzędnika ds. ochrony praw człowieka, sprawa zostaje przekazana Komisji, w tym jej przewodniczącemu - premierowi. Do tej pory nie odnotowano przypadków niewdrożenia zaleceń urzędnika ds. ochrony praw człowieka.

3.3.2. Zgromadzenie Narodowe

Jak opisano w pkt 2.3.2, Zgromadzenie Narodowe może prowadzić śledztwa i kontrole wobec organów publicznych i w tym kontekście żądać ujawnienia dokumentów oraz wezwać świadków. Jeżeli chodzi o kwestie wchodzące w zakres kompetencji NIS, taki nadzór parlamentarny sprawuje Komisja ds. Wywiadu Zgromadzenia Narodowego (258). Dyrektor NIS, który nadzoruje wykonywanie obowiązków przez agencję, składa sprawozdania Komisji ds. Wywiadu (a także prezydentowi) (259). Komisja ds. Wywiadu może również z własnej inicjatywy zażądać sprawozdania w konkretnej sprawie, a dyrektor NIS musi to zrobić bezzwłocznie (260). Dyrektor może odmówić udzielenia odpowiedzi lub złożenia zeznań przed Komisją ds. Wywiadu wyłącznie w przypadku tajemnicy państwowej dotyczącej kwestii wojskowych, dyplomatycznych lub związanych z Koreą Północną, w przypadku których publiczne ujawnienie mogłoby mieć poważny wpływ na losy państwa (261). W takim przypadku Komisja ds. Wywiadu może zażądać od premiera wyjaśnień. Jeżeli nie otrzyma takiego wyjaśnienia w ciągu siedmiu dni od złożenia wniosku, odmowa odpowiedzi lub złożenia zeznań nie będzie już możliwa.

Jeżeli Zgromadzenie Narodowe stwierdzi, że doszło do niezgodnego z prawem lub niewłaściwego działania, może zażądać od danego organu publicznego podjęcia działań naprawczych, w tym przyznania odszkodowania, zastosowania środków dyscyplinarnych i usprawnienia procedur wewnętrznych (262). Po otrzymaniu takiego żądania organ musi niezwłocznie podjąć działania i poinformować Zgromadzenie Narodowe o ich wyniku. Zgodnie z CCPA w przypadku stosowania środków ograniczających komunikację (tj. zbierania treści komunikacji) obowiązują przepisy szczególne dotyczące nadzoru parlamentarnego (263). Zgromadzenie Narodowe może zwrócić się do szefów agencji wywiadowczych o sprawozdanie na temat każdego konkretnego środka ograniczającego komunikację. Ponadto może ono przeprowadzać kontrole na miejscu urządzeń podsłuchowych. Agencje wywiadowcze, które zebrały informacje dotyczące treści, i operatorzy, którzy ujawnili te informacje do celów bezpieczeństwa narodowego, muszą ponadto złożyć sprawozdanie z takiego ujawnienia na wniosek Zgromadzenia Narodowego.

3.3.3. Komisja Kontroli i Audytu

Komisja Kontroli i Audytu pełni te same funkcje nadzorcze w odniesieniu do agencji wywiadowczych co w obszarze ścigania przestępstw (zob. pkt 2.3.2) (264).

3.3.4. Komisja Ochrony Danych Osobowych

Jeśli chodzi o przetwarzanie danych do celów bezpieczeństwa narodowego, w tym na etapie zbierania danych, dodatkowy nadzór sprawuje PIPC. Jak wyjaśniono bardziej szczegółowo w pkt 1.2, obejmuje on ogólne zasady i obowiązki określone w art. 3 i art. 58 ust. 4 PIPA, jak również wykonywanie praw indywidualnych zagwarantowanych w art. 4 PIPA. Ponadto, zgodnie z art. 7-8 ust. 3 i 4 oraz art. 7-9 ust. 5 PIPA, nadzór PIPC obejmuje również ewentualne naruszenia przepisów zawartych w przepisach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych, np. w CPPA, ustawie o zwalczaniu terroryzmu oraz TBA. Biorąc pod uwagę zawarte w art. 3 ust. 1 PIPA wymogi dotyczące zgodnego z prawem i rzetelnego gromadzenia danych osobowych, każde naruszenie tych ustaw stanowi naruszenie PIPA. PIPC jest zatem uprawniona do prowadzenia dochodzeń (265) w sprawie naruszenia przepisów regulujących dostęp do danych do celów bezpieczeństwa narodowego oraz zasad przetwarzania danych określonych w PIPA, a także do wydawania zaleceń dotyczących usprawnień, nakazywania podjęcia działań naprawczych, zalecania środków dyscyplinarnych oraz informowania odpowiednich organów dochodzeniowych o podejrzeniu popełnienia przestępstwa (266).

3.3.5. Krajowa Komisja Praw Człowieka

Nadzór prowadzony przez NRHC ma zastosowanie w taki sam sposób do agencji wywiadowczych, jak do innych organów rządowych (zob. pkt 2.3.2).

3.4. Indywidualne dochodzenie roszczeń

3.4.1. Skarga do urzędnika ds. ochrony praw człowieka

Jeżeli chodzi o zbieranie danych osobowych w kontekście działań służących zwalczaniu terroryzmu, szczególną drogę ochrony prawnej zapewnia urzędnik ds. ochrony praw człowieka, ustanowiony w ramach Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatruje wnioski publiczne związane z naruszeniem praw człowieka w wyniku działań antyterrorystycznych (267). Może zalecić działania naprawcze, a właściwa agencja musi poinformować urzędnika o wszelkich środkach podjętych w celu realizacji takiego zalecenia. Składanie skarg do urzędnika ds. ochrony praw człowieka przez osoby fizyczne nie jest obwarowane żadnymi stałymi wymogami. W rezultacie urzędnik ds. ochrony praw człowieka rozpatrzy skargę, nawet jeśli dana osoba nie jest w stanie wykazać faktycznej szkody na etapie sprawdzania dopuszczalności.

3.4.2. Mechanizmy dochodzenia roszczeń dostępne na mocy PIPA

Zgodnie z PIPA osoby fizyczne mogą wykonywać swoje prawa dostępu do danych osobowych przetwarzanych do celów bezpieczeństwa narodowego, ich korekty i usunięcia oraz zawieszenia zgody na ich przetwarzanie (268). Wnioski o skorzystanie z tych praw można składać bezpośrednio do agencji wywiadu lub pośrednio poprzez PIPC. Agencja wywiadowcza może ograniczyć wykonanie prawa lub odmówić wykonania prawa tak długo oraz w takim zakresie, w jakim jest to konieczne i proporcjonalne do ochrony ważnego celu leżącego w interesie publicznym (na przykład tak długo oraz w takim zakresie, w jakim przyznanie prawa zagroziłoby trwającemu postępowaniu przygotowawczemu lub bezpieczeństwu narodowemu) lub gdy przyznanie prawa może spowodować szkodę dla życia lub integralności cielesnej strony trzeciej. W przypadku odrzucenia lub ograniczenia wniosku należy bezzwłocznie powiadomić daną osobę fizyczną o przyczynach takiego odrzucenia.

Ponadto zgodnie z art. 58 ust. 4 PIPA (wymóg zapewnienia właściwego rozpatrywania skarg indywidualnych) oraz art. 4 ust. 5 PIPA (prawo do odpowiedniego środka dochodzenia roszczeń, w drodze szybkiej i sprawiedliwej procedury, z tytułu wszelkich szkód wynikających z przetwarzania danych osobowych) osoby fizyczne mają prawo do wniesienia środka zaskarżenia. Obejmuje to prawo do zgłoszenia domniemanego naruszenia do centrum telefonicznego ds. prywatności prowadzonego przez Koreańską Agencję ds. Internetu i Bezpieczeństwa oraz złożenia skargi do PIPC (269). Te środki dochodzenia roszczeń są dostępne zarówno w przypadku ewentualnych naruszeń przepisów ujętych w ustawach szczególnych określających ograniczenia i zabezpieczenia w odniesieniu do zbierania danych osobowych do celów bezpieczeństwa narodowego, jak i naruszeń PIPA. Jak wyjaśniono w zawiadomieniu nr 2021-1, osoba fizyczna z UE może wnieść skargę do PIPC za pośrednictwem swojego krajowego organu ochrony danych. W takim przypadku PIPC powiadomi osobę fizyczną za pośrednictwem jej krajowego organu ochrony danych o zakończeniu dochodzenia (w tym, w stosownych przypadkach, o zastosowanych działaniach naprawczych). Decyzje lub bezczynność PIPC można następnie zaskarżyć w sądach koreańskich na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnym.

3.4.3. Skarga do Krajowej Komisji Praw Człowieka

Możliwość indywidualnego dochodzenia roszczeń przed NHRC ma zastosowanie w taki sam sposób w przypadku agencji wywiadowczych, jak w przypadku innych organów rządowych (zob. pkt 2.4.2).

3.4.4. Dochodzenie roszczeń na drodze sądowej

Podobnie jak w przypadku działań organów ścigania w sprawach karnych, osoby fizyczne mogą dochodzić roszczeń wobec agencji wywiadowczych w odniesieniu do naruszeń wyżej wymienionych ograniczeń i zabezpieczeń na drodze sądowej, korzystając z różnych środków.

Po pierwsze, osoby fizyczne mogą uzyskać odszkodowanie na podstawie ustawy o odszkodowaniach od państwa. Na przykład w jednej sprawie przyznano odszkodowanie za bezprawny nadzór prowadzony przez Dowództwo Wsparcia Wojskowego (poprzednik Dowództwa Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego) (270).

Po drugie, ustawa o postępowaniu administracyjnosądowym pozwala osobom fizycznym zakwestionować decyzje i zaniechania agencji administracyjnych, w tym agencji wywiadowczych (271).

Osoby fizyczne mogą również złożyć na podstawie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym skargę konstytucyjną do Trybunału Konstytucyjnego w sprawie środków zastosowanych przez agencje wywiadowcze.

---

(1) Art. 10 konstytucji Republiki Korei ogłoszonej w dniu 17 lipca 1948 r. (zwanej dalej "konstytucją").

(2) Art. 37 ust. 2 konstytucji.

(3) Art. 37 ust. 2 konstytucji.

(4) Orzeczenie Sądu Najwyższego Korei nr 96DA42789 z dnia 24 lipca 1998 r.

(5) Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2002Hun-Ma51 z dnia 30 października 2003 r. Podobnie w orzeczeniu 99Hun-Ma513 i 2004Hun-Ma190 (wersja skonsolidowana) z dnia 26 maja 2005 r. Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, że "prawo do kontrolowania własnych danych osobowych jest prawem osoby, której dane dotyczą, do osobistego decydowania o tym, kiedy, komu, przez kogo i w jakim zakresie informacje o niej zostaną ujawnione lub kiedy, do czyich celów, przez kogo i w jakim zakresie zostaną wykorzystane. Jest to prawo podstawowe, chociaż nie zostało określone w konstytucji, istniejące w celu ochrony osobistej wolności podejmowania decyzji przed zagrożeniami wynikającymi z rozszerzenia funkcji państwa i rozwoju technologii informacyjno-komunikacyjnych".

(6) Art. 12 ust. 1 zdanie pierwsze konstytucji.

(7) Art. 16 i art. 12 ust. 3 konstytucji.

(8) Art. 12 ust. 3 konstytucji.

(9) Art. 6 ust. 2 konstytucji.

(10) Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 93Hun-MA120 z dnia 29 grudnia 1994 r. Zob. również np. orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2014Hun-Ma346 (z dnia 31 maja 2018 r.), w którym Trybunał stwierdził, że konstytucyjne prawo obywatela Sudanu przetrzymywanego na lotnisku w celu uzyskania pomocy prawnej zostało naruszone. W innej sprawie Trybunał Konstytucyjny uznał, że swoboda wyboru legalnego miejsca pracy jest ściśle związana z prawem do poszukiwania szczęścia oraz godności i wartości człowieka, a zatem nie jest zastrzeżona wyłącznie dla obywateli, ale może być zapewniona również cudzoziemcom legalnie zatrudnionym w Republice Korei (orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 2007Hun-Ma1083 z dnia 29 września 2011 r.).

(11) Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa494 z dnia 29 listopada 2001 r.

(12) Zob. na przykład orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HunMa513.

(13) Art. 29 ust. 1 konstytucji.

(14) Art. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

(15) Art. 5 ust. 1 PIPA.

(16) Art. 58 ust. 1 pkt 2 PIPA.

(17) Zawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 6.

(18) Zob. art. 3 ustawy o NIS (ustawa nr 12948), który odnosi się do postępowań przygotowawczych w sprawie niektórych przestępstw, takich jak rewolucja, zamieszki i przestępstwa związane z bezpieczeństwem narodowym (np. szpiegostwo). W takim kontekście zastosowanie miałyby przewidziane w CPA procedury dotyczące przeszukania i zajęcia, natomiast CPPA regulowałaby zbieranie danych dotyczących komunikacji (zob. część 3 poświęcona przepisom w zakresie dostępu do informacji dotyczących komunikacji do celów bezpieczeństwa narodowego).

(19) Art. 215 ust. 1 i 2 CPA.

(20) Art. 106 ust. 1, art. 107 i 109 CPA.

(21) Art. 198 ust. 2 CPA.

(22) Art. 199 ust. 1 CPA.

(23) Art. 215 ust. 1 i 2 CPA.

(24) Art. 108 ust. 1 rozporządzenia w sprawie postępowania karnego.

(25) Art. 114 ust. 1 CPA w związku z art. 219 CPA.

(26) Art. 113 CPA.

(27) Art. 121 i 122 CPA.

(28) Art. 106 ust. 3 CPA.

(29) Art. 106 ust. 3 CPA.

(30) Art. 219 CPA w związku z art. 106 ust. 4 CPA.

(31) Art. 216 ust. 3 CPA.

(32) Art. 216 ust. 3 CPA.

(33) Art. 216 ust. 1 i 2 CPA.

(34) Art. 218 CPA. Jeżeli chodzi o dane osobowe, dotyczy to jedynie ich dobrowolnego udostępnienia przez samą zainteresowaną osobę, a nie przez administratora danych osobowych przechowującego takie dane (co wymagałoby określonej podstawy prawnej zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych). Dobrowolnie okazane przedmioty są dopuszczane jako dowód w postępowaniu sądowym wyłącznie wówczas, gdy nie ma zasadnych wątpliwości co do dobrowolnego charakteru ujawnienia, a wykazanie tego faktu należy do prokuratora. Zob. orzeczenie Sądu Najwyższego 2013Do11233 z dnia 10 marca 2016 r.

(35) Art. 308-2 CPA.

(36) Art. 321 kodeksu karnego.

(37) Art. 3 CPPA. Co do zasady ustawa o sądach wojskowych reguluje zbieranie informacji na temat personelu wojskowego i może mieć zastosowanie do osób cywilnych wyłącznie w ograniczonej liczbie przypadków (postępowanie może zostać wszczęte przed sądem wojskowym np. jeżeli personel wojskowy i osoby cywilne popełniłyby wspólnie przestępstwo lub jeżeli osoba fizyczna popełniłaby przestępstwo przeciwko wojsku, zob. art. 2 ustawy o sądach wojskowych). Przepisy ogólne regulujące przeszukanie i zajęcie są podobne do przepisów ustanowionych w CPA, zob. np. art. 146-149 i 153-156 ustawy o sądach wojskowych. Na przykład korespondencję pocztową można zbierać wyłącznie wówczas, gdy jest to konieczne do przeprowadzenia postępowania przygotowawczego i na podstawie nakazu sądu wojskowego. W zakresie, w jakim zbierane byłyby dane z łączności elektronicznej, zastosowanie mają ograniczenia i zabezpieczenia przewidziane w CPPA.

(38) Art. 2 ust. 1 CPPA, tj. "przekazywanie lub odbiór wszelkiego rodzaju dźwięków, słów, symboli lub obrazów za pomocą sieci przewodowej, bezprzewodowej, kabla światłowodowego lub innego systemu elektromagnetycznego, w tym telefonu, poczty elektronicznej, usług informacji o członkach, faksów i przywoływania drogą radiową".

(39) Art. 2 ust. 7 i art. 3 ust. 2 CPPA.

(40) "Cenzurę" zdefiniowano jako "otwieranie poczty bez zgody zainteresowanej strony lub zapoznawanie się z jej treścią, rejestrowanie jej lub zatrzymywanie za pomocą innych środków" (art. 2 ust. 6 CPPA). "Podsłuch" oznacza "pozyskiwanie lub rejestrowanie treści przekazów telekomunikacyjnych poprzez słuchanie dźwięków lub równoczesne czytanie słów i oglądanie symboli lub obrazów pochodzących z przekazów telekomunikacyjnych za pomocą urządzeń elektronicznych i mechanicznych bez zgody zainteresowanej strony lub zakłócanie ich przekazywania i odbioru" (art. 2 ust. 7 CPPA).

(41) Art. 2 ust. 11 CPPA.

(42) Art. 16 i 17 CPPA. Ma to zastosowanie na przykład do zbierania danych bez nakazu, nierejestrowania, niezaprzestania zbierania danych po ustaniu sytuacji nadzwyczajnej lub nieprzekazania powiadomienia osobie, której to dotyczy.

(43) Art. 3 ust. 2 CPPA.

(44) Art. 5 ust. 1 CPPA.

(45) Art. 2 dekretu wykonawczego do CPPA.

(46) Art. 5 ust. 1 CPPA.

(47) Art. 5 ust. 2 CPPA.

(48) Art. 6 ust. 1 CPPA.

(49) Art. 6 ust. 2 CPPA.

(50) Art. 6 ust. 4 CPPA i art. 4 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA.

(51) Art. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 8 CPPA.

(52) Art. 6 ust. 6 CPPA.

(53) Art. 6 ust. 7 CPPA.

(54) Art. 6 ust. 7 CPPA.

(55) Art. 6 ust. 8 CPPA.

(56) Art. 9 ust. 2 CPPA.

(57) Art. 15-2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.

(58) Art. 9 ust. 4 CPPA.

(59) Art. 9 ust. 3 CPPA.

(60) Art. 18 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA.

(61) Art. 18 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA.

(62) Art. 9-2 ust. 1 CPPA.

(63) Art. 9-2 ust. 4 CPPA.

(64) Art. 9-2 ust. 5 CPPA.

(65) Art. 9-2 ust. 6 CPPA.

(66) Art. 8 ust. 1 CPPA.

(67) Art. 8 ust. 2 CPPA.

(68) Art. 8 ust. 3 CPPA i art. 16 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.

(69) Art. 8 ust. 4 CPPA.

(70) Tj., że istnieje istotny powód, aby podejrzewać, że planowane lub popełniane są określone poważne przestępstwa, lub że zostały one popełnione, a zapobiegnięcie popełnieniu przestępstwa, aresztowanie przestępcy lub zebranie dowodów jest niewykonalne w inny sposób.

(71) Art. 8 ust. 5 CPPA.

(72) Art. 8 ust. 6-7 CPPA.

(73) Art. 12 CPPA.

(74) Art. 12-2 CPPA.

(75) Prokurator lub policjant wykonujący środki ograniczające komunikację musi w ciągu 14 dni od zakończenia stosowania środków wybrać przekazy telekomunikacyjne, które mają zostać zatrzymane, i wystąpić do sądu o zezwolenie (funkcjonariusz policji składa wniosek do prokuratora, który następnie składa wniosek do sądu), zob. art. 12-2 ust. 1 i 2 CPPA.

(76) Art. 12-2 ust. 3 CPPA.

(77) Art. 12-2 ust. 5 CPPA.

(78) Art. 12-2 ust. 5 CPPA.

(79) Art. 4 CPPA.

(80) Art. 11 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA.

(81) Art. 13 ust. 1 CPPA.

(82) Art. 13 i 6 CPPA.

(83) Art. 13 ust. 2 CPPA. Tak jak w przypadku pilnych środków ograniczających komunikację konieczne jest sporządzenie dokumentu określającego szczegółowe informacje o sprawie (osoba podejrzana, środki, które mają zostać zastosowane, podejrzewane przestępstwo, jak również pilny charakter sprawy). Zob. art. 37 ust. 5 dekretu wykonawczego do CPPA.

(84) Art. 13 ust. 3 CPPA.

(85) Art. 13 ust. 5 i 6 CPPA.

(86) Art. 13 ust. 7 CPPA.

(87) Zob. art. 13-3 ust. 7 w związku z art. 9-2 CPPA.

(88) Art. 13-3 ust. 1 CPPA.

(89) Art. 13-3 ust. 2 CPPA.

(90) Art. 13-3 ust. 3 CPPA.

(91) Art. 13-3 ust. 4 CPPA.

(92) Art. 13-3 ust. 5 CPPA.

(93) Art. 13-3 ust. 6 CPPA.

(94) Art. 83 ust. 3 TBA.

(95) Art. 2 ust. 9 TBA.

(96) Art. 83 ust. 4 TBA.

(97) Art. 83 ust. 4 TBA.

(98) Art. 83 ust. 5 TBA.

(99) Art. 83 ust. 6 TBA.

(100) Art. 18 ust. 2 PIPA.

(101) Zawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii).

(102) Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2012Da105482 z dnia 10 marca 2016 r.

(103) Art. 3 i 5 ustawy o audycie w sektorze publicznym.

(104) Art. 7 ustawy o audycie w sektorze publicznym.

(105) Art. 8-11 ustawy o audycie w sektorze publicznym.

(106) Art. 16 i nast. ustawy o audycie w sektorze publicznym.

(107) Art. 23 ust. 2 ustawy o audycie w sektorze publicznym.

(108) Art. 23 ust. 1 ustawy o audycie w sektorze publicznym.

(109) Art. 23 ust. 3 ustawy o audycie w sektorze publicznym.

(110) Art. 26 ustawy o audycie w sektorze publicznym.

(111) Art. 41 ustawy o audycie w sektorze publicznym.

(112) Zob. w szczególności jednostki podlegające dyrektorowi generalnemu ds. audytu i kontroli: https://www.police.go.kr/eng/knpa/org/org01.jsp

(113) Art. 24 i art. 31-35 ustawy o Komisji Kontroli i Audytu (zwanej dalej "ustawą o BAI").

(114) Art. 2 ust. 1 ustawy o BAI.

(115) Art. 2 ust. 2 ustawy o BAI.

(116) Art. 4 ust. 1 ustawy o BAI.

(117) Art. 5 ust. 1 i art. 6 ustawy o BAI.

(118) Na przykład co najmniej dziesięcioletni staż pracy w charakterze sędziego, prokuratora lub radcy prawnego, co najmniej ośmioletni staż pracy w charakterze funkcjonariusza państwowego, profesora lub pracownika na wyższym stanowisku na uniwersytecie, co najmniej dziesięcioletni staż pracy w spółce notowanej na giełdzie lub instytucji z udziałem skarbu państwa (w tym co najmniej pięcioletni staż pracy na stanowisku kierowniczym), zob. art. 7 ustawy o BAI.

(119) Art. 8 ustawy o BAI.

(120) Art. 9 ustawy o BAI.

(121) Zob. np. art. 27 ustawy o BAI.

(122) Art. 20 i 24 ustawy o BAI.

(123) Art. 128 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym oraz art. 2, 3 i 15 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Obejmuje to coroczne kontrole działalności rządu ogółem, jak również śledztwa w konkretnych sprawach.

(124) Art. 10 ust. 1 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej. Zob. także art. 128 i 129 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.

(125) Art. 14 ustawy o składaniu zeznań, wydawaniu opinii itp. przed Zgromadzeniem Narodowym.

(126) Art. 12-2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.

(127) Art. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.

(128) Art. 16 ust. 3 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.

(129) Zob. zawiadomienie PIPC nr 2021-1 w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych.

(130) Art. 63 PIPA.

(131) Art. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA.

(132) Art. 70-74 PIPA.

(133) Art. 65 ust. 1 PIPA.

(134) Art. 1 ustawy o Krajowej Komisji Praw Człowieka (zwanej dalej "ustawą o NHRC").

(135) Art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o NHRC.

(136) Art. 5 ust. 3 ustawy o NHRC.

(137) Art. 5 ust. 5 ustawy o NHRC.

(138) Art. 7 ust. 1 i art. 8 ustawy o NHRC.

(139) Art. 10 ustawy o NHRC.

(140) Art. 36 ustawy o NHRC. Zgodnie z art. 36 ust. 7 ustawy można odmówić przedłożenia materiałów lub przedmiotów, jeżeli naruszałoby to tajemnicę państwową, co mogłoby mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne albo stanowiłoby poważną przeszkodę w prowadzeniu postępowania przygotowawczego lub sądowego. W takich przypadkach Komisja może w razie konieczności zażądać od szefa właściwej agencji (który musi działać w dobrej wierze) dalszych informacji, aby umożliwić sprawdzenie, czy odmowa udzielenia informacji jest uzasadniona.

(141) Art. 25 ust. 1 ustawy o NHRC.

(142) Art. 25 ust. 3 ustawy o NHRC.

(143) Art. 25 ust. 4 ustawy o NHRC.

(144) Art. 35 ust. 2 PIPA.

(145) Art. 35 ust. 4 PIPA.

(146) Art. 42 ust. 2 dekretu wykonawczego do PIPA.

(147) Art. 36 ust. 1-2 PIPA i art. 43 ust. 3 dekretu wykonawczego do PIPA.

(148) Art. 62 PIPA.

(149) Art. 40-50 PIPA i od art. 48-2 do 57 dekretu wykonawczego do PIPA.

(150) Chociaż art. 4 ustawy o NHRC odnosi się do obywateli i cudzoziemców zamieszkałych na terytorium Republiki Korei, termin "zamieszkały" odzwierciedla raczej pojęcie jurysdykcji niż terytorium. Dlatego też, jeśli podstawowe prawa osoby fizycznej spoza Korei są naruszane przez instytucje krajowe w Korei, osoba ta może wnieść skargę do NHRC. Zob. np. odpowiednie pytanie na stronie internetowej NHRC zawierającej odpowiedzi na często zadawane pytania, dostępnej pod adresem: https://www.humanrights.go.kr/site/program/board/basicboard/list?boardtypeid=7025&menuid=002004005001&pagesize=10&currentpage=2. Będzie to miało miejsce w przypadku, gdy dane osobowe cudzoziemca przekazane do Korei są bezprawnie udostępniane koreańskim organom publicznym.

(151) Skarga musi co do zasady zostać złożona w ciągu jednego roku od naruszenia, ale NHRC może wciąż podjąć decyzję o rozpatrzeniu skargi złożonej po tym okresie, o ile nie upłynął termin przedawnienia wynikający z przepisów prawa karnego lub cywilnego (art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy o NHRC).

(152) Art. 42 i nast. ustawy o NHRC.

(153) Art. 36 i 37 ustawy o NHRC.

(154) Art. 44 ustawy o NHRC.

(155) Art. 42 ust. 4 ustawy o NHRC.

(156) Art. 48 ustawy o NHRC.

(157) Na przykład jeżeli NHRC wyjątkowo nie jest w stanie przeprowadzić kontroli określonych materiałów lub obiektów, są one związane z tajemnicami państwowymi, które mogą mieć istotny wpływ na bezpieczeństwo państwa lub stosunki dyplomatyczne, lub jeżeli kontrola stanowiłaby poważną przeszkodę dla postępowania przygotowawczego lub toczącego się procesu (zob. przypis 166) i jeżeli uniemożliwia to NHRC przeprowadzenie dochodzenia niezbędnego do oceny zasadności otrzymanego wniosku, NHRC informuje daną osobę fizyczną o przyczynach odrzucenia skargi, zgodnie z art. 39 ustawy o NHRC. W takim przypadku osoba ta może odwołać się od decyzji NHRC na podstawie ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.

(158) Zob. np. orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2007Nu27259 z dnia 18 kwietnia 2008 r., potwierdzone orzeczeniem Sądu Najwyższego nr 2008Du7854 z dnia 9 października 2008 r.; orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Seulu nr 2017Nu69382 z 2 lutego 2018 r.

(159) Art. 121 i 219 CPA.

(160) Art. 417 CPA w związku z art. 414 ust. 2 CPA. Zob. również orzeczenie Sądu Najwyższego nr 97Mo66 z dnia 29 września 1997 r.

(161) Art. 2 ust. 1 ustawy o odszkodowaniach od państwa.

(162) Art. 9 i 12 ustawy o odszkodowaniach od państwa. W ustawie ustanawia się rady okręgowe (którym przewodniczy zastępca prokuratora odpowiedniej prokuratury), radę centralną (której przewodniczy wiceminister sprawiedliwości) i radę specjalną (której przewodniczy wiceminister obrony narodowej, odpowiedzialną za odszkodowania za szkody wyrządzone przez personel wojskowy lub cywilnych pracowników wojska). Powództwa o odszkodowanie są z zasady rozpatrywane przez rady okręgowe, które w określonych okolicznościach mogą przekazywać sprawy do rady centralnej lub specjalnej, np. jeśli dochodzone odszkodowanie przekracza określoną kwotę lub gdy osoba fizyczna wnioskuje o ponowne rozpatrzenie sprawy. Członków wszystkich rad powołuje minister sprawiedliwości (np. spośród urzędników publicznych Ministerstwa Sprawiedliwości, urzędników sądowych, prawników i osób posiadających wiedzę fachową w dziedzinie odszkodowań od państwa) i członkowie ci podlegają przepisom szczególnym dotyczącym konfliktu interesów (zob. art. 7 dekretu wykonawczego do ustawy o odszkodowaniach od państwa).

(163) Art. 7 ustawy o odszkodowaniach od państwa.

(164) Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2013Da208388 z dnia 11 czerwca 2015 r.

(165) Zob. art. 8 ustawy o odszkodowaniach od państwa, jak również art. 751 kodeksu cywilnego.

(166) Art. 2 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.

(167) Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 98Du18435 z dnia 22 października 1999 r., orzeczenie Sądu Najwyższego nr 99Du1113 z dnia 8 września 2000 r. oraz orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2010Du3541 z dnia 27 września 2012 r.

(168) Art. 6 ustawy o odwołaniach administracyjnych i art. 18 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.

(169) Art. 12 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.

(170) Art. 35 i 36 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.

(171) Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 2006Du330 z dnia 26 marca 2006 r.

(172) Art. 30 ust. 1 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.

(173) Art. 20 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym. Termin ten ma również zastosowanie do wniosku o stwierdzenie niezgodności z prawem zaniechania, zob. art. 38 ust. 2 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.

(174) Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 90Nu6521 z dnia 28 czerwca 1991 r.

(175) Art. 68 ust. 1 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

(176) Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego nr 99HeonMa194 z dnia 29 listopada 2001 r.

(177) Art. 40 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

(178) Art. 69 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

(179) Art. 75 ust. 3 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym.

(180) Art. 2 i art. 4 ust. 2 ustawy o NIS.

(181) Pojęcie to nie obejmuje danych dotyczących osób fizycznych, lecz dane dotyczące informacji ogólnych o państwach obcych (tendencje, rozwój sytuacji) oraz o działalności podmiotów państwowych z państw trzecich.

(182) Art. 3 ust. 1 ustawy o NIS.

(183) Art. 3 ust. 1, art. 6 ust. 2, art. 11 i 21. Zob. również przepisy dotyczące konfliktu interesów, w szczególności art. 10 i 12.

(184) Art. 4 ust. 2 ustawy o NIS.

(185) Art. 13 ustawy o NIS.

(186) Art. 14 ustawy o NIS.

(187) Zob. również art. 22 i 23 ustawy o NIS.

(188) Art. 1 ustawy o sądach wojskowych.

(189) Prowadząc postępowania przygotowawcze w sprawie przestępstw związanych z bezpieczeństwem narodowym, policja i NIS działają na podstawie CPA, natomiast Dowództwo Wsparcia Bezpieczeństwa Wojskowego podlega ustawie o sądach wojskowych.

(190) Art. 15-2 CPPA.

(191) Art. 2 ust. 6 i 7 CPPA.

(192) Art. 2 ust. 11 CPPA.

(193) Zob. również art. 13-4 ust. 2 CPPA i art. 37 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA, zgodnie z którymi procedury mające zastosowanie do zbierania treści komunikacji mają również odpowiednio zastosowanie do zbierania danych potwierdzających komunikację.

(194) Art. 13-4 CPPA.

(195) Art. 7 ust. 1 CPPA.

(196) Art. 3 ust. 2 CPPA.

(197) Art. 2 dekretu wykonawczego do CPPA.

(198) Art. 7 ust. 1 pkt 1 CPPA. Sądem właściwym jest sąd apelacyjny właściwy dla miejsca zamieszkania lub siedziby jednej strony lub obu stron podlegających nadzorowi.

(199) Art. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.

(200) Art. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 4 CPPA.

(201) Art. 7 ust. 4 dekretu wykonawczego do CPPA. Wniosek prokuratora do sądu musi określać główne podstawy podejrzeń oraz, w zakresie, w jakim wniosek obejmuje szereg zgód jednocześnie - ich uzasadnienie (zob. art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA).

(202) Art. 7 ust. 3, art. 6 ust. 5 i art. 6 ust. 9 CPPA.

(203) Art. 7 ust. 3 i art. 6 ust. 6 CPPA.

(204) Art. 8 CPPA.

(205) Art. 8 ust. 1 CPPA.

(206) Art. 8 ust. 2 CPPA.

(207) Art. 8 ust. 4 CPPA. Więcej informacji na temat środków nadzwyczajnych w kontekście ścigania przestępstw przedstawiono w pkt 2.2.2.2 powyżej.

(208) Art. 8 ust. 5 i 7 CPPA. W powiadomieniu należy wskazać cel, przedmiot, zakres, okres, miejsce i sposób przeprowadzania nadzoru, jak również powód niezłożenia wniosku przed zastosowaniem środka (art. 8 ust. 6 CPPA).

(209) Art. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA.

(210) Dotyczy to do działań, które zagrażają istnieniu i bezpieczeństwu narodu, ładowi demokratycznemu lub przetrwaniu i wolności ludności.

(211) Ponadto, jeżeli jedną ze stron jest osoba opisana w art. 7 ust. 1 pkt 2 CPPA, a druga strona jest nieznana lub nie można jej określić, zastosowanie ma procedura przewidziana w art. 7 ust. 1 pkt 2.

(212) Art. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do CPPA. Dyrektora NIS powołuje prezydent po zatwierdzeniu przez parlament (art. 7 ustawy o NIS).

(213) Art. 8 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA.

(214) Art. 8 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA w związku z art. 6 ust. 4 CPPA.

(215) Art. 8 ust. 3 i art. 4 dekretu wykonawczego do CPPA.

(216) Tzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, nie ma wystarczająco dużo czasu na uzyskanie zgody prezydenta, a nieprzyjęcie środków nadzwyczajnych może naruszyć bezpieczeństwo narodowe (art. 8 ust. 8 CPPA).

(217) Art. 8 ust. 9 CPPA.

(218) Art. 9 ust. 2 CPPA i art. 12 dekretu wykonawczego do CPPA.

(219) Art. 9 ust. 4 CPPA.

(220) Art. 13 dekretu wykonawczego do CPPA.

(221) Art. 9 ust. 3 CPPA i art. 17 ust. 2 dekretu wykonawczego do CPPA. Okres ten nie ma zastosowania do danych potwierdzających komunikację (zob. art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA).

(222) Art. 13 ust. 7 CPPA i art. 39 dekretu wykonawczego do CPPA.

(223) Art. 18 ust. 3 dekretu wykonawczego do CPPA.

(224) Art. 13 ust. 5 i art. 13-4 ust. 3 CPPA.

(225) Art. 7 ust. 2 CPPA.

(226) Art. 7 ust. 2 CPPA i art. 5 dekretu wykonawczego do CPPA.

(227) Art. 9-2 ust. 3 CPPA. Zgodnie z art. 13-4 CPPA dotyczy to zbierania zarówno treści komunikacji, jak i danych potwierdzających komunikację.

(228) Art. 9-2 ust. 4 CPPA.

(229) Art. 13-4 ust. 2 i art. 9-2 ust. 6 CPPA.

(230) Art. 5 ust. 1-2, ust. 12 i 13-5 CPPA.

(231) Tzn. gdy środek jest skierowany przeciwko aktowi zmowy zagrażającej bezpieczeństwu narodowemu, oraz w sytuacji nadzwyczajnej, która uniemożliwia zastosowanie zwykłej procedury uzyskania zgody (art. 8 ust. 1 CPPA).

(232) Art. 9 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(233) "Grupa terrorystyczna" oznacza grupę terrorystyczną wskazaną przez Organizację Narodów Zjednoczonych (art. 2 ust. 2 ustawy o zwalczaniu terroryzmu).

(234) "Terroryzm" zdefiniowano w art. 2 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu jako działanie prowadzone w celu utrudnienia wykonywania władzy przez państwo, organy samorządu terytorialnego lub rząd państwa obcego (w tym władze lokalne i organizacje międzynarodowe) lub w celu zmuszenia ich do podjęcia działań, do których nie są zobowiązane, lub w celu stworzenia zagrożenia dla społeczeństwa. Obejmuje to: a) zabójstwo lub stworzenie zagrożenia dla życia osoby poprzez spowodowanie obrażeń ciała lub zatrzymanie, uwięzienie, porwanie lub wzięcie osoby jako zakładnika; b) niektóre rodzaje działań skierowanych przeciwko statkowi powietrznemu (np. spowodowanie wypadku, porwanie lub uszkodzenie statku powietrznego w locie); c) niektóre rodzaje działań związanych ze statkami (np. zajęcie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji, zniszczenie statku lub konstrukcji morskiej znajdującej się w eksploatacji lub spowodowanie ich uszkodzeń w stopniu zagrażającym ich bezpieczeństwu, w tym uszkodzenie ładunku załadowanego na statek lub konstrukcję morską znajdującą się w eksploatacji); d) umieszczenie, zdetonowanie lub użycie w jakikolwiek inny sposób broni biochemicznej, wybuchowej lub zapalającej bądź takiego urządzenia z zamiarem spowodowania śmierci, poważnego uszczerbku na zdrowiu lub poważnych szkód majątkowych lub wywołanie takiego skutku w niektórych rodzajach pojazdów lub obiektów (np. w pociągach, tramwajach, pojazdach silnikowych, parkach publicznych i na stacjach, w obiektach służących do dostarczania energii elektrycznej, gazu lub usług telekomunikacyjnych itp.); e) niektóre rodzaje działań związanych z materiałami jądrowymi, materiałami promieniotwórczymi lub obiektami jądrowymi (np. wywoływanie szkód dla życia i zdrowia ludzkiego lub mienia bądź w inny sposób zakłócanie bezpieczeństwa publicznego poprzez zniszczenie reaktora jądrowego lub manipulowanie materiałami promieniotwórczymi w sposób niewłaściwy itp.).

(235) Art. 2 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(236) Art. 3 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(237) Art. 9 ust. 1 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(238) Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 PIPA, tj. instytucja publiczna, osoba prawna, organizacja, osoba fizyczna itp., która w sposób bezpośredni lub pośredni przetwarza dane osobowe, aby obsługiwać dokumenty zawierające dane osobowe do celów urzędowych lub biznesowych.

(239) Zgodnie z definicją zawartą w art. 5 ustawy o ochronie, wykorzystaniu itp. informacji dotyczących lokalizacji (zwanej dalej "ustawą o informacjach dotyczących lokalizacji"), tj. każdy, kto uzyskał od Koreańskiej Komisji Telekomunikacyjnej zezwolenie na prowadzenie działalności związanej z informacjami dotyczącymi lokalizacji.

(240) Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(241) Art. 11 ust. 1 ustawy o NIS.

(242) Art. 19 ustawy o NIS.

(243) Art. 18 ust. 2 PIPA.

(244) Zawiadomienie nr 2021-1 PIPC w sprawie przepisów uzupełniających dotyczących wykładni i stosowania ustawy o ochronie danych osobowych, sekcja III pkt 2 ppkt (iii).

(245) Art. 83 ust. 3 TBA.

(246) Zob. również art. 3 ust. 2 i 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(247) W szczególności wniosek musi zostać złożony na piśmie i zawierać uzasadnienie, jak również powiązanie z danym użytkownikiem i zakres żądanych informacji, a przedsiębiorca telekomunikacyjny musi rejestrować takie wnioski i dwa razy w roku przedkładać sprawozdanie Ministrowi Nauki i Technologii Informacyjno-Komunikacyjnych.

(248) Art. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(249) Art. 5 ust. 3 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(250) Art. 3 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(251) Art. 9 ust. 4 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(252) Art. 7 ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(253) Art. 7 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(254) Art. 7 ust. 3 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(255) Art. 8 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(256) Art. 9 ust. 1 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu. Urzędnik ds. ochrony praw człowieka samodzielnie podejmuje decyzje o wydaniu zaleceń, ale ma obowiązek zgłaszać je przewodniczącemu Komisji ds. Zwalczania Terroryzmu.

(257) Art. 9 ust. 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(258) Art. 36 i art. 37 ust. 1 pkt 16 ustawy o Zgromadzeniu Narodowym.

(259) Art. 18 ustawy o NIS.

(260) Art. 15 ust. 2 ustawy o NIS.

(261) Art. 17 ust. 2 ustawy o NIS. "Tajemnice państwowe" oznaczają "fakty, dobra lub wiedzę zaklasyfikowane jako tajemnice państwowe, do których dostęp ma tylko ograniczona liczba osób i których nie można ujawniać żadnemu innemu państwu ani organizacji, aby uniknąć poważnej szkody dla bezpieczeństwa narodowego", zob. art. 13 ust. 4 ustawy o NIS.

(262) Art. 16 ust. 2 ustawy o kontroli i nadzorowaniu administracji państwowej.

(263) Art. 15 CPPA.

(264) Podobnie jak w przypadku Komisji ds. Wywiadu Zgromadzenia Narodowego, dyrektor NIS może odmówić odpowiedzi BAI jedynie w sprawach stanowiących tajemnicę państwową i jeżeli podanie ich do wiadomości publicznej miałoby poważny wpływ na bezpieczeństwo narodowe (art. 13 ust. 1 ustawy o NIS).

(265) Art. 63 PIPA.

(266) Art. 61 ust. 2, art. 65 ust. 1, art. 65 ust. 2 oraz art. 64 ust. 4 PIPA.

(267) Art. 8 ust. 1 pkt 2 dekretu wykonawczego do ustawy o zwalczaniu terroryzmu.

(268) Art. 3 ust. 5 oraz art. 4 ust. 1, 3 i 4 PIPA.

(269) Art. 62 i art. 63 ust. 2 PIPA.

(270) Orzeczenie Sądu Najwyższego nr 96Da42789 z dnia 24 lipca 1998 r.

(271) Art. 3 i 4 ustawy o postępowaniu administracyjnosądowym.