(1)

Niektóre współczynniki K w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia (UE) 2019/2033 nie wymagają dalszych specyfikacji, ponieważ rozporządzenie to szczegółowo określa metody ich pomiaru. Jest tak w przypadku współczynnika K dotyczącego "ryzyka pozycji netto" (K-NPR), który można obliczyć na podstawie przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 (2), a także w przypadku współczynnika K dotyczącego "ryzyka koncentracji" (K-CON) i współczynnika K dotyczącego "niewykonania zobowiązania przez kontrahenta transakcyjnego" (K-TCD), wobec których stosuje się odpowiednie uproszczone wymogi określone w tym rozporządzeniu. Jednakże w innych przypadkach, takich jak "zarządzane aktywa" (AUM), "przechowywane środki pieniężne klientów" (CMH), "obsługiwane zlecenia klientów" (COH), "aktywa zabezpieczone i objęte administrowaniem" (ASA) oraz "dzienne przepływy transakcyjne" (DTF), metody pomiaru tych współczynników wymagają dalszych wyjaśnień.

(2)

Współczynniki K powinny obejmować wszystkie rodzaje działalności prowadzone przez firmę inwestycyjną w celu odpowiedniego odzwierciedlenia ryzyka. Biorąc pod uwagę, że agent jest osobą fizyczną lub prawną, która działa wyłącznie w imieniu określonej firmy inwestycyjnej i na jej pełną i bezwarunkową odpowiedzialność, istnieje potrzeba zapewnienia, aby wszelka działalność agenta była uwzględniona we współczynnikach K firmy inwestycyjnej dotyczących AUM, ASA, CMH i COH.

(3)

Usługa inwestycyjna polegająca na "doradztwie inwestycyjnym", o której mowa w sekcji A pkt 5 załącznika I do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/65/UE (3), różni się od usługi pomocniczej polegającej na "doradztwie dla przedsiębiorstw odnoszącym się do struktury kapitałowej, strategii i odnośnych kwestii, jak również doradztwie i usługach dotyczących łączenia się oraz nabywania przedsiębiorstw;", o której mowa w sekcji B pkt 3 załącznika I do tej dyrektywy. W tym kontekście, a także w oparciu o definicję "bieżącego doradztwa inwestycyjnego" określoną w art. 4 ust. 1 pkt 21 rozporządzenia (UE) 2019/2033, w przypadku gdy wyżej wymieniona usługa pomocnicza nie została uwzględniona, należy sprecyzować, że wszelkie zarządzane aktywa związane z tą usługą pomocniczą powinny zostać wyłączone do celów obliczania współczynnika K-AUM.

(4)

Aby zapewnić spójne pomiary AUM i ASA przy obliczaniu współczynników K-AUM i K-ASA, instrumenty finansowe powinny być wyceniane według ich wartości godziwej zgodnie z mającymi zastosowanie standardami rachunkowości, tak aby umożliwić odzwierciedlenie wartości rynkowej instrumentów finansowych tam, gdzie jest to możliwe.

(5)

Ponieważ kalibracja współczynnika procentowego CMH w tabeli 1 w art. 15 rozporządzenia (UE) 2019/2033 uwzględnia już ryzyko dla klientów związane z zarządzaniem środkami pieniężnymi, kwoty uwzględnione w pomiarze CMH nie powinny być uwzględniane przy pomiarze AUM. Ponadto, aby uniknąć podwójnego liczenia przy obliczaniu wymogów kapitałowych, kwoty już uwzględnione do celów pomiaru CMH nie powinny być uwzględniane przy pomiarze ASA.

(6)

W definicji CMH określonej w art. 4 ust. 1 pkt 28 rozporządzenia (UE) 2019/2033 oraz w motywie 24 sprecyzowano kwoty, jakie należy uwzględnić przy pomiarze CMH. W związku z tym wystarczy doprecyzować pozostałe operacyjne aspekty metody pomiaru CMH, aby zapewnić solidność danych liczbowych wykorzystywanych do obliczania CMH, w szczególności poprzez uniknięcie nadmiernego polegania na sprawozdawczości zewnętrznej oraz skupienie się na wewnętrznej ewidencji księgowej firmy inwestycyjnej i danych liczbowych wykorzystywanych do wewnętrznych uzgodnień.

(7)

Metody pomiaru kwot, które należy uwzględnić w ramach COH jako przyjmowane i przekazywane zlecenia oraz wykonywane zlecenia, powinny obejmować szczegółowe zasady dotyczące przypadku, gdy ceny rynkowe nie są łatwo dostępne, ponieważ nie są określone w zleceniach. Konieczne jest rozróżnienie między przypadkiem wykonywania zleceń a przypadkiem przyjmowania i przekazywania zleceń, ponieważ ceny i terminy, w których zlecenia powinny być rejestrowane do celów pomiaru COH, mogą różnić się w każdym z tych przypadków. Ponadto, w szczególności w przypadku przyjmowania i przekazywania zleceń, zlecenia przekazywane stanowią lepszy punkt odniesienia dla tego celu niż zlecenia przyjmowane, ponieważ te ostatnie mogą nie zostać przekazane.

(8)

Ponieważ usługa inwestycyjna polegająca na "przyjmowaniu i przekazywaniu zleceń w odniesieniu do jednego instrumentu finansowego lub większej ich liczby", o której mowa w sekcji A pkt 1 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE, różni się od działalności inwestycyjnej polegającej na "prowadzeniu wielostronnych (MTF) lub zorganizowanych (OTF) platform obrotu", o której mowa w pkt 8 i 9 tej sekcji, konieczne jest wyjaśnienie, że deklaracje gotowości zakupu i sprzedaży skojarzone na MTF i OTF prowadzonych przez firmę inwestycyjną nie są uwzględniane do celów obliczania K-COH dla transakcji na rynku kasowym lub K-COH dla instrumentów pochodnych.

(9)

Ponieważ wymogi kapitałowe dla firm inwestycyjnych określone w rozporządzeniu (UE) 2019/2033 opierają się na współczynnikach K obejmujących wszystkie usługi i rodzaje działalności wymienione w załączniku I do dyrektywy 2014/65/UE, konieczne jest ustanowienie przepisów dotyczących dostosowania tych metod w przypadkach, w których w przeciwnym razie mogłoby dojść do podwójnego liczenia. Dotyczy to w szczególności niektórych usług pomocniczych, które mogą być świadczone wyłącznie w powiązaniu z usługami i rodzajami działalności wymienionymi w sekcji A załącznika I do tej dyrektywy. W związku z tym zlecenia związane z usługą pomocniczą, o której mowa w sekcji B pkt 3 załącznika I do dyrektywy 2014/65/UE (doradztwo dla przedsiębiorstw odnoszące się do struktury kapitałowej, strategii i odnośnych kwestii, jak również doradztwo i usługi dotyczące łączenia się oraz nabywania przedsiębiorstw) i która odnosi się do doradztwa dotyczącego transakcji między inwestorami, w przypadku transakcji finansowania przedsiębiorstw lub transakcji na niepublicznym rynku kapitałowym, nie powinny być uwzględniane w pomiarze AUM ani COH, ponieważ te współczynniki K już je uwzględniają.

(10)

W tabeli 1 w art. 15 rozporządzenia (UE) 2019/2033 przewidziano dwa różne współczynniki na potrzeby pomiaru COH: jeden dla transakcji na rynku kasowym i drugi dla instrumentów pochodnych. Należy przedstawić dalsze wyjaśnienia dotyczące sposobu rozdziału transakcji pomiędzy te dwie kategorie instrumentów oraz metody wyceny, którą należy stosować w każdym z tych przypadków. W szczególności instrumenty pochodne powinny być uwzględniane w pomiarach współczynników K w oparciu o wartość referencyjną, a transakcje na rynku kasowym - według wartości rynkowej, ponieważ współczynniki procentowe mające zastosowanie do współczynników K są kalibrowane na tej podstawie.

(11)

Konieczne jest określenie sposobu obliczania kwoty referencyjnej instrumentu pochodnego, ponieważ rozporządzenie (UE) 2019/2033 nie zawiera przepisów dotyczących sposobu jej obliczania. Biorąc pod uwagę, że art. 29 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/2033 ustanawia zasady obliczania kwoty referencyjnej instrumentów pochodnych do celów obliczania TCD, a także w celu zapewnienia spójności pomiaru TCD i DTF, wspomniane przepisy dotyczące obliczania kwoty referencyjnej instrumentu pochodnego powinny mieć zastosowanie również do pomiaru DTF.

(12)

Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedłożony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB).

(13)

EUNB przeprowadził otwarte konsultacje publiczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zasięgnął porady Bankowej Grupy Interesariuszy ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (4). Przed przedłożeniem projektu standardów technicznych stanowiących podstawę niniejszego rozporządzenia EUNB zasięgnął również opinii Europejskiego Urzędu Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych,