(1)

W rozporządzeniu (UE) 2016/429 ustanowiono przepisy dotyczące zapobiegania chorobom zwierząt przenoszącym się lub przenoszonym na zwierzęta lub na ludzi oraz przepisy dotyczące zwalczania takich chorób. W szczególności w części IV tego rozporządzenia ustanawia się przepisy dotyczące zakładów utrzymujących zwierzęta lądowe i wylęgarni, a także przepisy dotyczące identyfikowalności niektórych utrzymywanych zwierząt lądowych i jaj wylęgowych w Unii. W rozporządzeniu (UE) 2016/429 uprawniono również Komisję do przyjęcia przepisów mających na celu uzupełnienie niektórych innych niż istotne elementów tego rozporządzenia w drodze aktów delegowanych.

(2)

Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2019/2035 (2) uzupełnia rozporządzenie (UE) 2016/429 w odniesieniu do przepisów dotyczących zakładów utrzymujących zwierzęta lądowe i wylęgarni oraz identyfikowalności niektórych utrzymywanych zwierząt lądowych i jaj wylęgowych W szczególności część II tego rozporządzenia delegowanego określa przepisy dotyczące rejestracji i zatwierdzania zakładów utrzymujących zwierzęta lądowe, w tym przepisy dotyczące zakładów zajmujących się gromadzeniem oraz zakładów, z których przesyłki jaj wylęgowych lub drobiu są przemieszczane do innego państwa członkowskiego. Ponadto w części III tego rozporządzenia delegowanego ustanowiono przepisy dotyczące identyfikowalności utrzymywanych zwierząt lądowych i jaj wylęgowych, a w szczególności przepisy dotyczące identyfikowalności utrzymywanego bydła, owiec i kóz oraz oznakowania jaj wylęgowych.

(3)

Przepisy ustanowione w niniejszym rozporządzeniu są ze sobą ściśle powiązane i mają zastosowanie do podmiotów przewożących lub utrzymujących zwierzęta lądowe lub jaja wylęgowe. Dlatego też, mając na względzie spójność i uproszczenie przepisów, a także zapewnienie ich skutecznego stosowania i uniknięcie ich powielania, należy je ustanowić w jednym akcie prawnym, a nie rozpraszać w szeregu odrębnych aktów prawnych zawierających liczne odniesienia. Podejście to jest również spójne z jednym z głównych celów rozporządzenia (UE) 2016/429, jakim jest usprawnienie unijnych przepisów dotyczących zdrowia zwierząt, a tym samym uczynienie ich bardziej przejrzystymi i łatwiejszymi w stosowaniu.

(4)

Rozporządzenie (UE) 2016/429 stanowi, że podmioty prowadzące wylęgarnie, z których przesyłki jaj wylęgowych lub drobiu są przemieszczane do innego państwa członkowskiego, oraz podmioty prowadzące zakłady, w których utrzymywany jest drób, z których przesyłki drobiu przeznaczonego do innych celów niż ubój lub jaja wylęgowe są przemieszczane do innego państwa członkowskiego, mają wystąpić do właściwego organu z wnioskiem o zatwierdzenie swoich zakładów. W art. 94 ust. 3 lit. a) tego rozporządzenia uprawniono Komisję do przewidzenia odstępstw od wymogu występowania przez podmioty do właściwego organu z wnioskiem o zatwierdzenie niektórych rodzajów zakładów, które stwarzają nieistotne ryzyko.

(5)

Przemieszczanie do innego państwa członkowskiego małych ilości drobiu innego niż ptaki bezgrzebieniowe i jaj wylęgowych takiego drobiu stwarza niewielkie ryzyko rozprzestrzeniania się chorób. Ponadto podmioty prowadzące zakłady, z których niewielkie ilości takich zwierząt i jaj wylęgowych są przemieszczane do innego państwa członkowskiego, nie mogą ze względów praktycznych spełniać wszystkich wymogów dotyczących zatwierdzenia określonych w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2019/2035. Należy zatem zmienić art. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, aby przewidzieć odstępstwo dla podmiotów prowadzących wylęgarnie i zakłady, w których utrzymywany jest drób, z których do innego państwa członkowskiego przemieszczanych jest mniej niż 20 sztuk drobiu innego niż ptaki bezgrzebieniowe i mniej niż 20 jaj wylęgowych drobiu innego niż ptaki bezgrzebieniowe, z obowiązku wystąpienia do właściwego organu z wnioskiem o zatwierdzenie.

(6)

Art. 38 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035 stanowi, że podmioty utrzymujące bydło zapewniają, aby bydło to było zidentyfikowane za pomocą określonych środków identyfikacji, natomiast art. 38 ust. 2 tego rozporządzenia zezwala podmiotom na zastąpienie tych określonych środków identyfikacji środkami alternatywnymi. Podobnie art. 45 ust. 1 i 2 tego rozporządzenia delegowanego nakłada na podmioty obowiązek identyfikacji utrzymywanych owiec i kóz za pomocą określonych środków identyfikacji, natomiast w art. 45 ust. 4 tego rozporządzenia zezwala się podmiotom na zastąpienie tych określonych środków identyfikacji środkami alternatywnymi.

(7)

Z drugiej strony w art. 269 rozporządzenia (UE) 2016/429 przewidziano możliwość przyjęcia przez państwa członkowskie w pewnych obszarach środków krajowych, które mogą stosować na swoich terytoriach i które są dodatkowe w stosunku do środków określonych w tym rozporządzeniu lub bardziej od nich rygorystyczne. Jednym z tych obszarów są wymogi dotyczące identyfikowalności przesyłek utrzymywanych zwierząt lądowych i materiału biologicznego. Rozporządzenie delegowane (UE) 2019/2035 nie odzwierciedla tej możliwości we właściwy sposób. Art. 38 ust. 2, art.. 45 ust. 4 i art.. 48 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035 należy zatem zmienić, aby doprecyzować, że dana podmiotom utrzymującym bydło, owce lub kozy możliwość identyfikacji tych zwierząt za pomocą alternatywnych środków identyfikacji powinna podlegać zezwoleniu państwa członkowskiego. Wyjaśnia to rolę i odpowiedzialność państw członkowskich stosujących środki krajowe w odniesieniu do zapewnienia właściwego wdrożenia dodatkowych lub bardziej rygorystycznych wymogów dotyczących identyfikowalności utrzymywanych owiec i kóz oraz bydła, jak przewidziano w art. 269 rozporządzenia (UE) 2016/429.

(8)

Art. 76 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035 stanowi, że podmioty utrzymujące papugowate zapewniają, by środki identyfikacji papugowatych zawierały widoczny kod identyfikacyjny zwierzęcia. Definicja kodu identyfikacyjnego określona w tym rozporządzeniu delegowanym wykracza jednak poza to, co jest konieczne do identyfikacji papugowatych, i stanowi znaczne obciążenie administracyjne dla państw członkowskich. Należy zatem zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2019/2035, tak aby na środkach identyfikacji papugowatych widoczny był kod alfanumeryczny, który umożliwia ich identyfikację i zapewnia wystarczający poziom identyfikowalności tych zwierząt, gdy są przemieszczane między państwami członkowskimi.

(9)

Art. 80 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035 stanowi, że wszystkie jaja wylęgowe muszą być opatrzone niepowtarzalnym numerem zatwierdzenia zakładu pochodzenia. Rozporządzenie (UE) 2016/429 wymaga jednak jedynie zatwierdzenia zakładów wysyłających jaja wylęgowe do innego państwa członkowskiego. Ponadto rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2020/688 (3) stanowi, że w przypadku gdy przesyłki zawierające mniej niż 20 jaj wylęgowych drobiu innego niż ptaki bezgrzebieniowe przemieszczane są do innego państwa członkowskiego, jaja te muszą pochodzić z zarejestrowanych zakładów. Należy zatem zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2019/2035, tak aby wyłączyć podmioty prowadzące zakłady, w których utrzymywany jest drób, oraz podmioty prowadzące wylęgarnie, z których przesyłki zawierające mniej niż 20 jaj wylęgowych drobiu innego niż ptaki bezgrzebieniowe przemieszczane są do innego państwa członkowskiego, z obowiązku zapewnienia, by każde jajo wylęgowe oznakowane było niepowtarzalnym numerem zatwierdzenia zakładu pochodzenia. Zmiana ta jest również spójna ze zmianami, które mają zostać wprowadzone niniejszym rozporządzeniem do art. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035.

(10)

W art. 5 rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035 ustanowiono wymogi dotyczące zatwierdzania zakładów zajmujących się gromadzeniem zwierząt kopytnych oraz przewidziano, że właściwy organ ma zapewnić, aby takie zakłady spełniały pewne wymogi określone w części 1 załącznika I do tego rozporządzenia. Część 1 pkt 1 lit. b) załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035 stanowi, że zakład może uzyskać zezwolenie na gromadzenie zwierząt kopytnych wyłącznie wtedy, gdy w dowolnym momencie w zakładzie znajdują się wyłącznie zwierzęta kopytne tej samej kategorii z tego samego gatunku i o tym samym statusie zdrowia. Istniejące miejsca gromadzenia mogą jednak obejmować jedno miejsce trzymania zwierząt odseparowane ze względów epidemiologicznych lub więcej takich miejsc. Te odseparowane miejsca trzymania zwierząt powinny być prowadzone w taki sposób, aby zwierzęta trzymane w tych miejscach nie miały ze sobą bezpośredniego ani pośredniego kontaktu. Umożliwia to utrzymywanie w zakładzie zwierząt kopytnych należących do różnych gatunków, kategorii lub o różnym statusie zdrowia, o ile są one trzymane w różnych odseparowanych ze względów epidemiologicznych miejscach trzymania zwierząt. Należy zatem zmienić część 1 załącznika I do rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035, aby zapewnić taką możliwość.

(11)

Ponadto w art. 15-18 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/688 przewidziano możliwość włączenia owiec i kóz do tej samej przesyłki, ponieważ oba gatunki podlegają tym samym wymogom w zakresie zdrowia zwierząt określonym w tym rozporządzeniu delegowanym. Na mocy rozporządzenia delegowanego (UE) 2019/2035 należy również zezwolić na gromadzenie w ramach jednej przesyłki owiec i kóz razem. Należy zatem zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2019/2035, aby uwzględnić odstępstwo od głównej zasady określonej w części 1 załącznika I do tego rozporządzenia, zgodnie z którą jedynie zwierzęta kopytne tego samego gatunku mogą być gromadzone razem,