(1)

Rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) 2020/592 (2) wprowadzono szereg odstępstw od niektórych przepisów rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 obowiązujących m.in. w sektorze wina, których celem jest udzielenie pomocy podmiotom gospodarczym w sektorze wina, aby mogły radzić sobie ze skutkami pandemii COVID-19. Mimo przydatności tych środków rynek wina nie zdołał jednak odzyskać równowagi między podażą a popytem.

(2)

Nie udało się opanować pandemii COVID-19. Kampanie szczepień w niektórych regionach Unii i na całym świecie są niewystarczające, a w większości krajów nadal stosuje się ograniczenia w przemieszczaniu się i środek w postaci ograniczenia kontaktów osobistych. Środki te nadal obejmują ograniczenia związane z podróżowaniem, wielkością zgromadzeń publicznych, uroczystościami prywatnymi, wydarzeniami publicznymi oraz możliwością jedzenia i picia poza domem. Ograniczenia te skutkują dalszym spadkiem spożycia wina w Unii, większymi zapasami i - bardziej ogólnie - zakłóceniami na rynku. W niektórych państwach członkowskich jedna trzecia spożycia wina jest związana z turystyką. W związku z tym spożycie wina nadal spada, a zapasy utrzymują się na wysokim poziomie. Te skutki pandemii w połączeniu z cłami nałożonymi przez Stany Zjednoczone i falą przymrozków w Europie w kwietniu 2021 r. miały poważny negatywny wpływ na dochody producentów wina w Unii. Szacuje się, że kombinacja wszystkich tych czynników doprowadziła do zmniejszenia obrotu unijnego sektora wina średnio o 15-20 %, przy czym niektóre przedsiębiorstwa odnotowały straty w wysokości do 40 %.

(3)

Ponadto niepewność co do czasu trwania kryzysu, który trudno przewidzieć ze względu na szybkie tempo mutowania wirusa, dodatkowo pogłębia istniejące znaczne zakłócenia na unijnym rynku wina. Oznacza to, że ożywienie sektora zajmie więcej czasu niż przewidywano na początku 2021 r. W związku z tym należy nadal umożliwiać tymczasowe i nadzwyczajne wsparcie dla unijnego sektora wina, aby uniknąć wzrostu liczby odnotowanych upadłości.

(4)

Biorąc pod uwagę, że ubezpieczanie zbiorów jest ważnym instrumentem zarządzania ryzykiem, w tym ryzykiem związanym z niekorzystnymi zjawiskami klimatycznymi, takimi jak późne i szczególnie długie okresy ostrych przymrozków w kwietniu 2021 r., oraz ryzykiem związanym z zakłóceniami na rynku, takimi jak te wynikające z pandemii COVID-19, należy skuteczniej motywować plantatorów winorośli do zawierania umów ubezpieczenia zbiorów poprzez zwiększenie wsparcia Unii na rzecz tego środka. Zachęta ta powinna również obejmować więcej niż jeden rok gospodarczy, ponieważ doświadczenie pokazało, że wykorzystanie wsparcia na rzecz ubezpieczenia zbiorów było w przeszłości bardzo ograniczone. W związku z tym należy mieć wystarczająco dużo czasu na informowanie i zachęcanie państw członkowskich i podmiotów gospodarczych w sektorze wina do korzystania z tego wyjątkowego poziomu dofinansowania. Należy zatem zwiększyć wkład finansowy Unii na rzecz wsparcia ubezpieczenia zbiorów, o którym mowa w art. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/592, począwszy od dnia 16 października 2021 r. do końca okresu programowania 2019-2023.

(5)

Ponadto, ponieważ nie oczekuje się, że unijny rynek wina odzyska równowagę między podażą a popytem w perspektywie krótkoterminowej, należy przedłużyć stosowanie środków określonych w art. 5a, art. 6, art. 7 ust. 2 i art. 9 rozporządzenia delegowanego (UE) 2020/592 do dnia 15 października 2022 r.

(6)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie delegowane (UE) 2020/592.

(7)

Aby zapewnić ciągłość między latami budżetowymi 2021 i 2022, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i mieć zastosowanie od dnia 16 października 2021 r.,