(1)

W dniu 17 lutego 2021 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia (UE) 2016/1036 Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu do Unii niektórych systemów elektrod grafitowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”, „Chiny” lub „państwo, którego dotyczy postępowanie”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 4 stycznia 2021 r. („skarga”) przez Graphite Cova GmbH, Showa Denko Carbon Holding GmbH i Tokai ErftCarbon GmbH („skarżący”). Skargę złożył przemysł Unii niektórych systemów elektrod grafitowych w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego Komisja rejestruje przywóz będący przedmiotem dochodzenia antydumpingowego w okresie wcześniejszego informowania, chyba że dysponuje wystarczającymi dowodami w rozumieniu art. 5, potwierdzającymi, że wymogi określone w art. 10 ust. 4 lit. c) lub d) nie są spełnione.

(4)

Jednym z tych wymogów, jak wskazano w art. 10 ust. 4 lit. d) rozporządzenia podstawowego, jest dalszy znaczny wzrost przywozu powyżej poziomu przywozu, który spowodował szkodę, w okresie objętym dochodzeniem. Przywóz elektrod grafitowych pochodzących z ChRL wykazał spadek o 59,1 % w ciągu czterech miesięcy po wszczęciu postępowania (od dnia 1 marca do dnia 30 czerwca 2021 r.) w porównaniu z okresem objętym dochodzeniem (od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2020 r.). Dane uzyskane w wyniku wszczęcia postępowania porównano ze średnią miesięczną wielkością przywozu z ChRL w okresie objętym dochodzeniem. Źródłem danych jest baza danych Comext (Eurostat) oraz baza danych nadzoru. Dokonano dostosowania mającego na celu ustalenie, które produkty nie wchodzą w zakres produktu (zob. motyw 187).

(5)

W związku z tym Komisja nie poddała przywozu produktu objętego postępowaniem wymogowi rejestracji wynikającemu z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego, ponieważ nie został spełniony warunek określony w art. 10 ust. 4 lit. d) rozporządzenia podstawowego, czyli nie nastąpił dalszy znaczny wzrost przywozu.

(6)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżących, innych znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących, władze Chin, znanych importerów, dostawców i użytkowników, przedsiębiorstwa handlowe, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(7)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(8)

Chińska Izba Gospodarcza ds. Przywozu i Wywozu Maszyn i Produktów Elektronicznych („CCCME”), Eurofer, Misano, Sangraf, Trasteel i skarżący wystąpili z wnioskiem o zorganizowanie posiedzenia wyjaśniającego z udziałem służb Komisji. Strony wystąpiły z takimi wnioskami w wyznaczonych terminach i otrzymały możliwość przedstawienia swoich argumentów.

(9)

Kilka zainteresowanych stron przedstawiło uwagi dotyczące wszczęcia postępowania. Uwagi dotyczyły w szczególności zakresu produktu, numeru kontrolnego produktu, szkody poniesionej przez przemysł Unii, związku przyczynowego i interesu Unii. W odniesieniu do tego ostatniego interes Unii nie jest istotnym kryterium oceny, czy skarga uzasadnia wszczęcie postępowania antydumpingowego na mocy art. 5 rozporządzenia podstawowego. W związku z tym uwag tych nie uwzględniono w odniesieniu do wniosków dotyczących wszczęcia postępowania. Ponadto uwagi otrzymane po upływie terminu zgłaszania uwag określonego w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania również nie zostały uwzględnione na tym etapie i zostaną rozpatrzone na etapie końcowym. Twierdzenia dotyczące zakresu produktu i wnioski o wyłączenie produktu omówiono w sekcji 2.3 niniejszego rozporządzenia.

(10)

Jeżeli chodzi o twierdzenia dotyczące szkody i związku przyczynowego, skarżący, w oparciu o dane TARIC, wykazali wzrost przywozu z Chin i spadek jego cen. Wykazali, jak znacząco ceny tego przywozu podcięły ceny przemysłu Unii. Ponadto skarżący argumentowali, że obniżone ceny przywozu z Chin zmusiły przemysł Unii do obniżenia cen poniżej kosztów produkcji. Doprowadziło to do zmniejszenia sprzedaży i rentowności, stawiając tym samym przemysł w sytuacji szkody. Opierając się na danych liczbowych dotyczących przemysłu, skarżący wskazali ponadto, że od połowy 2019 r. producenci unijni znacznie zmniejszyli swoją produkcję, wykorzystanie mocy produkcyjnych, sprzedaż, a także ceny i zyski.

(11)

Kilka zainteresowanych stron wspomniało, że chińscy producenci nie byli zbyt obecni na rynku elektrod klasy UHP. Chiny miały być obecne głównie na rynku elektrod klasy HP/SHP, na którym przemysł Unii nie produkował w wystarczających ilościach. Miało to podobno naruszyć związek przyczynowy. Skarżący przedstawili jednak wystarczające dowody na to, że chiński przywóz w coraz większym stopniu obejmował również klasy UHP, co zostało potwierdzone w toku dochodzenia. W związku z tym twierdzenie to zostało odrzucone.

(12)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(13)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja dokonała doboru próby na podstawie wielkości produkcji i sprzedaży unijnej produktu objętego dochodzeniem, biorąc również pod uwagę położenie geograficzne producentów unijnych. Próba składała się z trzech producentów unijnych z siedzibą w trzech różnych państwach członkowskich. Produkcja producentów unijnych objętych próbą odpowiadała ponad 55 % całkowitej szacunkowej wielkości produkcji i ponad 65 % sprzedaży produktu podobnego w Unii. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Nie otrzymano żadnych uwag.

(14)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(15)

Dziesięciu importerów niepowiązanych dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja wybrała próbę złożoną z trzech importerów niepowiązanych, kierując się najwyższą wielkością sprzedaży produktu objętego dochodzeniem w Unii. Próba stanowiła 64 % całkowitej wielkości zgłoszonej sprzedaży produktu objętego dochodzeniem przez współpracujących importerów oraz 34,7 % szacowanej łącznej wielkości przywozu produktu objętego dochodzeniem z Chińskiej Republiki Ludowej. Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych importerów, których dotyczy postępowanie. Nie otrzymano żadnych uwag.

(16)

Aby podjąć decyzję, czy dobór próby jest konieczny, i ewentualnie dokonać doboru, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących z ChRL o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(17)

Trzydziestu sześciu producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Zgodnie z art. 17 ust. 1 rozporządzenia podstawowego Komisja dobrała próbę trzech producentów eksportujących, opierając się na największej reprezentatywnej wielkości wywozu do Unii, którą można było właściwie zbadać w dostępnym czasie. Ponadto wybrane przedsiębiorstwa sprzedawały znaczne ilości produktu objętego dochodzeniem na rynku krajowym ChRL. Próba ta obejmuje 33 % szacowanej łącznej wielkości wywozu z ChRL do Unii w okresie objętym dochodzeniem (zob. motyw 24). Zgodnie z art. 17 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w kwestii doboru próby zasięgnięto opinii wszystkich znanych producentów eksportujących, których dotyczy postępowanie, oraz organów państwa, którego dotyczy postępowanie. Nie otrzymano żadnych uwag.

(18)

Dwunastu producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, zgłosiło wnioski o indywidualne badanie na podstawie art. 17 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, w tym trzech producentów objętych próbą, o których mowa powyżej. Żaden z producentów eksportujących poza producentami objętymi próbą nie złożył jednak wypełnionego kwestionariusza w wyznaczonym terminie. W związku z tym nie można było rozpatrzyć wniosku o indywidualne badanie.

(19)

Komisja przesłała rządowi Chińskiej Republiki Ludowej („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(20)

Ponadto skarżący przedstawili w skardze wystarczające dowody świadczące o zakłóceniach na rynku surowców w ChRL w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. W związku z tym, jak ogłoszono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, dochodzenie obejmuje te zakłócenia handlu surowcami w celu ustalenia, czy należy stosować przepisy art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL. Z tego powodu Komisja zażądała od rządu ChRL dodatkowych informacji w tym zakresie.

(21)

Komisja przesłała kwestionariusze do trzech objętych próbą chińskich producentów eksportujących/grupy producentów eksportujących, trzech objętych próbą producentów unijnych oraz trzech objętych próbą importerów niepowiązanych. Kwestionariusze te udostępniono również w internecie (3) w dniu wszczęcia postępowania.

(22)

Komisja otrzymała odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od trzech objętych próbą producentów unijnych, trzech niepowiązanych importerów, ośmiu użytkowników i trzech producentów eksportujących. Przedsiębiorstwo Sangraf Italy początkowo dostarczyło kwestionariusz dla użytkowników. Ostatecznie Sangraf Italy uznano za producenta i jako takie stanowiło część przemysłu Unii (zob. motywy 183 i 184).

(23)

Z uwagi na wybuch pandemii COVID-19 i środki izolacji wprowadzone przez poszczególne państwa członkowskie, jak również przez poszczególne państwa trzecie, Komisja nie mogła przeprowadzić wizyt weryfikacyjnych zgodnie z art. 16 rozporządzenia podstawowego na etapie tymczasowym. Zamiast tego Komisja przeprowadziła zdalne kontrole krzyżowe wszystkich informacji uznanych za niezbędne, aby dokonać tymczasowych ustaleń zgodnie z zawiadomieniem w sprawie skutków, jakie pandemia COVID-19 ma na dochodzenia antydumpingowe i antysubsydyjne (4). Komisja przeprowadziła zdalne kontrole krzyżowe następujących przedsiębiorstw/stron:

Producenci unijni

Producenci eksportujący w ChRL

(24)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(25)

W momencie wszczęcia postępowania produktem objętym postępowaniem były elektrody grafitowe w rodzaju tych stosowanych w piecach elektrycznych, o gęstości objętościowej wynoszącej co najmniej 1,5 g/cm3 oraz o oporności elektrycznej 7,0 μ.Ω.m lub mniejszej, oraz złączki stosowane do takich elektrod, przywożone razem lub osobno, pochodzące z ChRL, obecnie objęte kodami CN ex 8545 11 00 i ex 8545 90 90 (kody TARIC 8545110010, 8545110015, 8545909010 i 8545909015).

(26)

W następstwie wniosku o wyłączenie złączek z zakresu produktu (zob. sekcja 2.3 poniżej) Komisja dokonała przeglądu zakresu produktu i określiła produkt objęty postępowaniem jako elektrody grafitowe w rodzaju tych stosowanych w piecach elektrycznych, o gęstości pozornej wynoszącej co najmniej 1,5 g/cm3 oraz o oporności elektrycznej 7,0 μ.Ω.m lub mniejszej, wyposażone lub niewyposażone w złączki, pochodzące z ChRL, obecnie objęte kodem CN ex 8545 11 00 (kody TARIC 8545110010 i 8545110015).

(27)

Elektrody grafitowe są produktami zużywalnymi stosowanymi głównie w produkcji stali w piecach łukowych. Jako takie, elektrody grafitowe są podstawowym elementem światowego przemysłu recyklingowego, ponieważ są jedynym produktem, który może przewodzić energię i wytrzymać ciepło niezbędne do stopienia złomu. Elektrody grafitowe przyczyniają się zatem do łagodzenia zmiany klimatu poprzez zmniejszenie zużycia surowców, jak również poprzez zmniejszenie ilości nieprzetworzonych odpadów.

(28)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(29)

Komisja uznała zatem na tym etapie postępowania, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(30)

Cztery wnioski dotyczące zakresu produktu otrzymano odpowiednio od producenta unijnego (Sangraf Italy) i użytkownika (NLMK Verona), importera niepowiązanego (CTPS Srl) i Chińskiej Izby Gospodarczej („CCCME”).

(31)

Sangraf Italy zwróciło się o wyłączenie złączek (lub styków przyłączeniowych) z zakresu dochodzenia, ponieważ w Unii nie prowadzi się już produkcji złączek. Sangraf twierdziło, że nie może dokonywać zakupów od swoich konkurentów.

(32)

Należy przypomnieć, że złączki są integralną i niezbędną częścią systemu elektrod grafitowych. Komisja zauważyła jednak również, że złączki mają inne właściwości niż korpusy elektrod grafitowych. Komisja odnotowała również, że w Unii nie produkuje się już złączek i że nie istnieje odrębny konkurencyjny rynek złączek. Złączki sprzedaje się użytkownikowi końcowemu (producentom stali) jako element elektrody grafitowej lub czasami jako część zamienną dla użytkownika końcowego. Złączki są jednak specyficzne dla danego rodzaju elektrody grafitowej i nie są sprzedawane przez dostawców systemów elektrod grafitowych innym dostawcom.

(33)

Komisja stwierdziła zatem, że zakres produktu należy określić jako elektrody grafitowe, wyposażone lub nie w złączki, zgodnie z opisem w motywie 26 powyżej.

(34)

NLMK Verona, producent stali, zwrócił się o wyłączenie z zakresu produktu elektrod o średnicy 350 mm. NLMK twierdzi, że przemysł Unii nie zapewnia stabilnych dostaw elektrod o takiej średnicy, ponieważ koncentruje się na elektrodach o większej średnicy, które są bardziej opłacalne. COMAP SAS, importer elektrod grafitowych, przedstawił podobne argumenty w odniesieniu do małych elektrod (o średnicy między 130 a 250 mmm). CCCME, podobnie, wnioskowała o wyłączenie elektrod o średnicy mniejszej niż 450 mm.

(35)

Komisja uznała, że te elektrody grafitowe, niezależnie od rozmiaru, mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne lub chemiczne. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(36)

CTPS Srl, importer niepowiązany, wystąpił o wyłączenie elektrod klasy HP (5) z zakresu produktu. CTPS Srl stwierdził, że produkcja unijna elektrod HP jest niewystarczająca. Ponadto CTPS Srl zwrócił uwagę, że elektrody HP i UHP różnią się pod względem surowców, właściwości technicznych i zastosowań. Misano S.p.A. przedstawiło w swoim oświadczeniu podobne argumenty. CCCME wysunęła podobne twierdzenia i wnioskowała o wyłączenie elektrod grafitowych klasy innej niż UHP.

(37)

Z drugiej strony, skarżący twierdzili, że nie ma wyraźnego rozróżnienia między klasami elektrod grafitowych. Nie istnieje oficjalna norma dla danego sektora, która pozwoliłby na wyraźne rozróżnienie elektrod grafitowych HP i UHP. Ponadto skarżący twierdzili, że w przypadku niektórych rozmiarów można zamiennie stosować różne klasy elektrod.

(38)

Komisja uznała, że elektrody te mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne lub chemiczne oraz że istnieje pewien poziom pokrywania się stosowania różnych klas, których opis w każdym razie w dużej mierze opiera się na deklaracji producenta, ponieważ nie istnieje powszechnie uznana norma dla danego sektora dotycząca klasyfikacji. Wyłączenie któregokolwiek z tych typów podważyłoby zatem skuteczność wszelkich środków antydumpingowych i ułatwiłoby ich ewentualne obchodzenie. Wnioski o wyłączenie klas HP i innych niż UHP zostały zatem odrzucone.

(39)

Dowody dostępne w momencie wszczęcia dochodzenia wskazywały na istnienie znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Komisja uznała zatem za właściwe wszczęcie dochodzenia, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(40)

W celu zebrania danych niezbędnych do możliwego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, Komisja zwróciła się do wszystkich producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, o udzielenie informacji w odniesieniu do materiałów stosowanych do produkcji elektrod grafitowych. Trzydziestu dwóch producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(41)

Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających dotyczących zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania tego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(42)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu postępowania Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że w oparciu o informacje dostępne na tym etapie ewentualnym odpowiednim krajem reprezentatywnym zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego mógłby być Meksyk. Komisja stwierdziła również, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich reprezentatywnych krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(43)

W dniu 22 marca 2021 r. Komisja wydała pierwszą notę dotyczącą określenia wartości normalnej („pierwsza nota” (6)), za pomocą której poinformowała zainteresowane strony na temat odpowiednich źródeł, z których zamierza skorzystać w celu określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji elektrod grafitowych. Przeanalizowano trzy możliwe reprezentatywne kraje: Meksyk, Malezja i Federacja Rosyjska. W oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja wskazała Meksyk jako właściwy reprezentatywny kraj. Komisja otrzymała uwagi dotyczące pierwszej noty od Fangda Carbon New Material Co., LTD., Liaoning Dantan Technology Group Co., LTD., od producentów eksportujących reprezentowanych przez Chińską Izbę Gospodarczą ds. Przywozu i Wywozu Maszyn i Produktów Elektronicznych („CCCME”) oraz od Europejskiego Stowarzyszenia Węgla i Grafitu.

(44)

W dniu 17 czerwca 2021 r., po zbadaniu otrzymanych uwag, Komisja wydała drugą notę dotyczącą źródeł wykorzystanych do celów określenia wartości normalnej („druga nota” (7)) (pierwsza nota i druga nota zwane są łącznie „notami”). W drugiej nocie Komisja zaktualizowała wykaz czynników produkcji i poinformowała zainteresowane strony, że zamierza wykorzystać Meksyk jako reprezentatywny kraj w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski na podstawie łatwo dostępnych sprawozdań finansowych producenta prowadzącego działalność w sektorze materiałów ogniotrwałych innych niż glina w Meksyku. Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag. Komisja otrzymała uwagi dotyczące drugiej noty od Fangda Carbon New Material Co., LTD., Liaoning Dantan Technology Group Co., LTD., od producentów eksportujących reprezentowanych przez CCCME oraz od Europejskiego Stowarzyszenia Węgla i Grafitu.

(45)

Po zbadaniu uwag i informacji przekazanych w drugiej nocie Komisja tymczasowo stwierdziła, że wybór Meksyku jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju, który będzie można wykorzystać jako źródło informacji na temat niezniekształconych cen i kosztów na potrzeby określenia wartości normalnej, jest odpowiedni. Przesłanki uzasadniające ten wybór opisano bardziej szczegółowo w sekcji 3.4 poniżej.

(46)

Po wszczęciu dochodzenia na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego Komisja przesłała rządowi ChRL dwa kwestionariusze dotyczące występowania zakłóceń. Rząd ChRL nie udzielił jednak żadnej odpowiedzi. W nocie werbalnej z dnia 15 czerwca 2020 r. Komisja poinformowała rząd ChRL, że zamierza zastosować przepis art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do możliwości istnienia znaczących zakłóceń na chińskim krajowym rynku elektrod grafitowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego oraz możliwości istnienia zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Komisja wezwała rząd ChRL do przedstawienia uwag dotyczących stosowania art. 18. Nie otrzymano żadnych uwag.

(47)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(48)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski” („koszty administracyjne, koszty sprzedaży i koszty ogólne” zwane dalej „SG&A”).

(49)

W swoich uwagach dotyczących not Fangda Carbon New Material Co., LTD., Liaoning Dantan Technology Group Co., LTD. i producenci eksportujący reprezentowani przez CCCME stwierdzili, że:

(50)

W szczególności w odniesieniu do zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z WTO strony wskazały, że pojęcie znaczących zakłóceń nie istnieje w porozumieniu antydumpingowym. Stwierdziły one, że metodyka określona w art. 2 porozumienia antydumpingowego nie zezwala na wykorzystanie w celu ustalenia wartości normalnej informacji innych niż te dostępne w kraju wywozu oraz że w porozumieniu antydumpingowym nie ma niczego, co pozwalałoby na pominięcie kosztów i cen producenta eksportującego lub tych istniejących w państwie wywozu i zastąpienie ich rzekomo niezniekształconymi cenami lub wartościami odniesienia w tak zwanym odpowiednim reprezentatywnym kraju. Strony odniosły się ponadto do sporów WTO DS473 Unia Europejska - Środki antydumpingowe dotyczące biodiesla z Argentyny oraz DS494 Unia Europejska - Metody dostosowania kosztów i niektóre środki antydumpingowe dotyczące przywozu z Rosji, przypominając, że zgodnie z tymi orzeczeniami, na potrzeby obliczenia kosztów w celu uzyskania wartości normalnej produktu objętego postępowaniem, gdy cena krajowa w państwie wywozu nie może być użyta, organy prowadzące dochodzenie nie mogą oceniać kosztów zgłoszonych w rejestrach prowadzonych przez eksportera/producenta na podstawie wartości odniesienia niezwiązanej z kosztami produkcji w kraju pochodzenia.

(51)

W odniesieniu do domniemanego braku dowodów na „znaczące zakłócenia” strony uznały po pierwsze, że sprawozdanie krajowe dotyczące ChRL (zwane dalej „sprawozdaniem”) (8) nie spełnia standardów bezstronnego i obiektywnego dowodu oraz dowodu o wystarczającej wartości dowodowej, ponieważ zostało przygotowane przez Komisję, zostało dostosowane do ułatwienia składania skarg i dlatego celowo pomija okoliczności faktyczne, elementy i wnioski, które byłyby sprzeczne z tym celem lub go osłabiały. Ponadto zdaniem stron sprawozdanie jest nieaktualne i w związku z tym nie jest w stanie odzwierciedlić domniemanych zakłóceń w okresie objętym dochodzeniem lub w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem. Co więcej, sprawozdanie nie odnosi się konkretnie do sektora elektrod grafitowych, co poddaje w wątpliwość jego przydatność dla niniejszego dochodzenia. Po drugie, strony stwierdziły, że chiński sektor elektrod grafitowych jest w dużym stopniu zorientowany na rynek, z ograniczoną obecnością przedsiębiorstw państwowych, działa w oparciu o zasady rynkowe i handlowe oraz nie posiada żadnych szczególnych regulacji ani polityk przyjętych przez rząd ChRL w celu „zachęcania” do produkcji lub wywozu elektrod grafitowych.

(52)

W związku z tym strony stwierdziły, że Komisja nie powinna stosować art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, lecz zamiast tego powinna przyjąć ceny i koszty krajowe zgłoszone w ChRL. Gdyby Komisja mimo to zastosowała art. 2 ust. 6a, strony uznały, że ocena powinna zostać przeprowadzona oddzielnie dla każdego producenta eksportującego i każdego czynnika produkcji.

(53)

Sekcja 3.3.1 poniżej zawiera ocenę Komisji dotyczącą występowania znaczących zakłóceń. Ocena ta odnosi się do konkretnych uwag stron dotyczących domniemanego braku dowodów w odniesieniu do znaczących zakłóceń w sektorze elektrod grafitowych w Chinach. W odniesieniu do ogólnego twierdzenia, że sprawozdanie jest ukierunkowane na określony cel, a zatem nie jest bezstronne i obiektywne, Komisja zauważyła przede wszystkim, że sprawozdanie jest kompleksowym dokumentem opartym na obszernych obiektywnych dowodach, w tym chińskich przepisach ustawowych i wykonawczych oraz innych oficjalnych dokumentach programowych opublikowanych przez rząd ChRL, sprawozdaniach osób trzecich sporządzonych przez organizacje międzynarodowe, badaniach akademickich i artykułach naukowców oraz innych wiarygodnych niezależnych źródłach. Sprawozdanie było łatwo dostępne od grudnia 2017 r., tak aby każda zainteresowana strona miała wystarczającą możliwość obalenia, uzupełnienia lub przedstawienia uwag do niego i dowodów, na których je oparto. W związku z tym strony nie przedstawiły żadnych argumentów przeciwnych w odniesieniu do treści i dowodów zawartych w sprawozdaniu, poza wskazaniem na abstrakcyjne wady sprawozdania pod względem jego wartości dowodowej, Komisja musi odrzucić ten argument. W tym samym duchu nie można przyjąć argumentu, że sprawozdanie jest zbyt przestarzałe i zbyt ogólne, aby odzwierciedlać domniemane zakłócenia w okresie objętym dochodzeniem lub w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem. Przepisów i polityki dotyczących szerszych obszarów chińskiej gospodarki lub państwa jako całości nie można uznać za nieistotne tylko dlatego, że nie wymieniają konkretnie produktu objętego dochodzeniem. Podobnie, tak długo jak obowiązujące przepisy i polityka rządu pozostają w mocy, są one istotne dla obecnego dochodzenia, niezależnie od tego, kiedy zostały uchwalone lub odniesiono się do nich w sprawozdaniu. Ponadto Komisja przypomniała, że analiza w sekcji 3.3.1 opiera się na wielu źródłach, wśród których sprawozdanie stanowi tylko jeden dowód.

(54)

W odniesieniu do argumentów stron dotyczących zgodności art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego z WTO Komisja uznaje, że przepisy art. 2 ust. 6a są w pełni zgodne ze zobowiązaniami Unii Europejskiej w ramach WTO i z orzecznictwem przywoływanym przez CCCME. Na wstępie Komisja zauważa, że orzeczenia WTO w sprawach DS473 i DS494 nie dotyczyły stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, lecz przepisu szczegółowego art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. W każdym razie prawo WTO, zgodnie z wykładnią zespołu orzekającego WTO i Organu Apelacyjnego w sprawie DS473, zezwala na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, odpowiednio dostosowanych, jeżeli takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione. Istnienie znaczących zakłóceń sprawia, że koszty i ceny w kraju wywozu nie są właściwe do celów konstrukcji wartości normalnej. W tych okolicznościach w art. 2 ust. 6a przewidziano konstrukcję kosztów produkcji i sprzedaży na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia, uwzględniając te w odpowiednim reprezentatywnym kraju o podobnym poziomie rozwoju co kraj wywozu. Ponadto w odniesieniu do sprawy DS494 Komisja przypomina, że zarówno Unia, jak i Federacja Rosyjska odwołały się od ustaleń zespołu orzekającego, które nie są zatem prawomocne, a co za tym idzie - zgodnie z utrwalonym orzecznictwem WTO - nie mają statusu prawnego w systemie WTO, ponieważ nie zostały zatwierdzone w drodze decyzji przez członków WTO. W każdym razie w sprawozdaniu zespołu orzekającego dotyczącym tego sporu wyraźnie uznano, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie wchodzą w zakres sporu.

(55)

W odniesieniu do twierdzenia stron, że istnienie zakłóceń należy oceniać indywidualnie dla każdego producenta eksportującego i każdego czynnika produkcji, Komisja przypomina, że po stwierdzeniu, iż ze względu na istnienie w państwie wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie jest właściwe stosowanie cen krajowych i kosztów w tym państwie wywozu, Komisja może skonstruować wartość normalną dla każdego producenta eksportującego na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a). Art. 2 ust. 6a lit. a) dopuszcza zastosowanie kosztów krajowych tylko wówczas, gdy potwierdzono, że koszty te nie są zniekształcone. W świetle dostępnych dowodów dotyczących czynników produkcji poszczególnych producentów eksportujących nie można było jednak ustalić, że jakiekolwiek koszty produkcji i sprzedaży produktu objętego dochodzeniem były niezniekształcone. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(56)

Z powyższych względów i jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL właściwe było zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(57)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego „znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(58)

W związku z tym, że wykaz w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie ma charakteru kumulatywnego, nie wszystkie wymienione w nim elementy muszą zostać wzięte pod uwagę, aby ustalić istnienie znaczących zakłóceń. Ponadto te same okoliczności faktyczne mogą posłużyć do wykazania istnienia jednego elementu z wykazu lub większej ich liczby. Wszelkie wnioski dotyczące znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) muszą jednak zostać wyciągnięte na podstawie wszystkich dostępnych dowodów. Ogólna ocena istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i sytuację w kraju wywozu, w szczególności w sytuacji, w której system gospodarczy i administracyjny kraju wywozu jest fundamentalnie skonstruowany w sposób, który daje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę, w konsekwencji czego ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych.

(59)

Art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że „jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze”.

(60)

Na podstawie tego przepisu Komisja sporządziła sprawozdanie, w którym wykazano istnienie znaczącej interwencji rządowej na wielu poziomach gospodarki, w tym konkretne zakłócenia w zakresie wielu kluczowych czynników produkcji (takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i siła robocza), a także w określonych sektorach (takich jak przemysł stalowy i chemiczny). W momencie wszczęcia przeglądu zainteresowane strony zostały wezwane do odrzucenia dowodów zawartych w aktach dochodzenia, przedstawienia uwag w ich sprawie lub ich uzupełnienia. Sprawozdanie to umieszczono w aktach dochodzenia na etapie wszczęcia postępowania.

(61)

Skarga zawierała informacje uzupełniające do ustaleń zawartych w sprawozdaniu. W skardze przytoczono dodatkowe źródła, w tym sprawozdanie Stanów Zjednoczonych z 2019 r. w sprawie przestrzegania przez Chiny zasad WTO (9), w którym wskazano na zakłócenia na różnych poziomach chińskiej gospodarki. W skardze podkreślono również, że sektor elektrod grafitowych był badany przez władze innych państw, które stwierdziły nieprawidłowości w tym sektorze (10). W skardze wskazano ponadto, że wielu kluczowych producentów elektrod grafitowych to przedsiębiorstwa państwowe, w tym: Sinosteel Engineering & Technology (dawniej Sinosteel Jilin Carbon), Shanxi Jinneng Group, Henan General Machinery, Jilin Songjiang Carbon i Kaifeng Carbon. W skardze wskazano również, że podejmowane są inicjatywy mające na celu stworzenie dużych producentów elektrod grafitowych w Chinach, np. Shanghai Baosteel Chemical, spółka zależna Baosteel Group, połączyła się z wiodącym prywatnym producentem elektrod grafitowych Fangda Carbon w celu utworzenia Baofang Carbon Material Technology, spółki joint-venture mającej na celu produkcję elektrod grafitowych UHP w strefie rozwoju gospodarczego i technologicznego Lanzhou w prowincji Gansu w ilości 100 000 ton rocznie (11). Fangda Carbon, mimo że jest własnością prywatną, podkreśla w swoim sprawozdaniu rocznym, że ściśle dostosowuje swoją działalność do celów rządu ChRL („zwykła działalność gospodarcza jest ściśle związana z polityką krajową”, dalej podkreślając fakt, że „przedsiębiorstwo będzie ściśle koncentrować się na celu stworzenia pierwszego i największego na świecie przedsiębiorstwa produkującego materiały węglowe i (...) w pełni wprowadzi w życie założenia XIX Zjazdu Krajowego Komunistycznej Partii Chin”, jak również zapewniając, że „będzie stosować się do wytycznych Xi Jinpinga dotyczących nowej ery socjalizmu o chińskiej charakterystyce” (12)).

(62)

W skardze wyjaśniono ponadto, że nawet przedsiębiorstwa prywatne często znajdują się pod bezpośrednim wpływem rządu, np. miejski oddział SASAC posiada mniejszościowe udziały w Fushun Carbon, największym producencie elektrod grafitowych w Liaoning, co oznacza, że ma bezpośredni wpływ na to przedsiębiorstwo. Podobnie państwowe przedsiębiorstwo inwestycyjne CITIC posiada mniejszościowe udziały w Heifei Carbo, ważnym producencie elektrod grafitowych.

(63)

W skardze wskazano ponadto, że producenci głównego surowca, koksu naftowego, są również w znacznym stopniu przedsiębiorstwami państwowymi. Zgodnie ze skargą, głównym producentem koksu naftowego i węglowego w Chinach jest CNPC Jinzhou Petrochemical Company, spółka zależna PetroChina, której jedynym udziałowcem posiadającym pakiet kontrolny jest China National Petroleum Corporation, duże przedsiębiorstwo państwowe zarządzane przez SASAC. Ponadto Shanghai Baosteel Chemical, spółka zależna przedsiębiorstwa państwowego China Baowu Steel Group, jest wiodącym producentem koksu naftowego.

(64)

W skardze wskazano również, że główni producenci elektrod grafitowych, zarówno przedsiębiorstwa państwowe, jak i prywatne, są członkami Chińskiego Stowarzyszenia Przemysłu Węglowego, które jest bezpośrednio nadzorowane przez SASAC i Ministerstwo Spraw Obywatelskich. Celem tej organizacji jest przestrzeganie zaleceń Partii oraz realizacja głównych celów i zadań określonych podczas XIX Zjazdu Krajowego Komunistycznej Partii Chin.

(65)

W skardze wymieniono ponadto szereg przykładów osobistych powiązań między kierownictwem producentów elektrod grafitowych a Komunistyczną Partią Chin („KPCh”), w tym obecność członków KPCh wśród kadry kierowniczej wyższego szczebla producentów elektrod grafitowych, w tym w przedsiębiorstwach Fushun Carbon, Fangda Carbon, CIMM Group oraz w przedsiębiorstwach produkujących główne surowce, takich jak Ansteel Chemical i Shaanxi Coal oraz Chemical Industry Group.

(66)

W skardze wspomniano również o znacznej rozbudowie mocy produkcyjnych w Mongolii Wewnętrznej (13).

(67)

W skardze wymieniono również dokumenty zawierające wytyczne, które ukierunkowują rozwój przemysłu elektrod grafitowych, w tym: katalog wytycznych dotyczących dostosowania struktury przemysłowej w wersji z 2013 r. i 2019 r. - będący środkiem wykonawczym decyzji nr 40, który przewiduje wsparcie produkcji elektrod grafitowych UHP o średnicy 600 mm i większej; katalog kluczowych produktów i usług w strategicznych wschodzących gałęziach przemysłu oraz klasyfikacja strategicznych wschodzących gałęzi przemysłu z 2018 r., które uwzględniają elektrody grafitowe w przepisach dotyczących „nowych materiałów”; 13. plan pięcioletni na rzecz przemysłu chemicznego prowincji Shanxi; 13. plan pięcioletni prowincji Shanxi na rzecz przemysłu nowych materiałów i 13. plan pięcioletni prowincji Shanxi na rzecz rozwoju przemysłu i informacji; plan pięcioletni Zachodniego Henan 2019-2025; plan wdrożenia w Mongolii Wewnętrznej wysokiej jakości rozwoju wschodzących gałęzi przemysłu w regionie autonomicznym; plan wdrożenia projektu budowy krajowej bazy nowych surowców w prowincji Liaoning lub plan budowy w celu wzmocnienia przemysłu w prowincji Heilongjiang oraz plan „Made in China 2025”. Szereg dokumentów dotyczy koksu naftowego, w tym katalog wytycznych dotyczących restrukturyzacji przemysłu i katalog wytycznych dotyczących dostosowania struktury przemysłowej z 2019 r., a na poziomie prowincji 13. plan pięcioletni prowincji Shanxi na rzecz rozwoju przemysłu nowych materiałów dotyczy bezpośrednio koksu naftowego, który określono jako przemysł promowany. Ponadto 13. plan pięcioletni prowincji Shanxi na rzecz rozwoju przemysłu i informacji dotyczy koksu naftowego w odniesieniu do celu przyspieszenia transformacji tradycyjnych gałęzi przemysłu oraz przyspieszenia rozwoju potencjalnego przemysłu.

(68)

Jak wskazano w motywie 46, rząd ChRL nie przedstawił uwag ani dowodów potwierdzających lub obalających dowody istniejące w aktach sprawy, włączając w to sprawozdanie i dodatkowe dowody przedstawione przez skarżących, odnośnie do istnienia znaczących zakłóceń lub zasadności zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie.

(69)

Uwagi w tym względzie otrzymano od objętych próbą producentów eksportujących. Jak wskazano w motywie 51 producenci eksportujący twierdzili, że chiński sektor elektrod grafitowych jest w dużym stopniu zorientowany na rynek, z ograniczoną obecnością przedsiębiorstw państwowych, działa w oparciu o zasady rynkowe i handlowe oraz nie posiada żadnych szczególnych regulacji ani polityk przyjętych przez rząd ChRL w celu „zachęcania” do produkcji lub wywozu elektrod grafitowych.

(70)

Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w sprawozdaniu, które opierają się na łatwo dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała badanie istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w danym sektorze, do którego należy produkt objęty postępowaniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia występowania znaczących zakłóceń w ChRL.

(71)

Chiński system gospodarczy bazuje na koncepcji „socjalistycznej gospodarki rynkowej”. Koncepcja ta jest zapisana w chińskiej konstytucji i określa zarządzanie gospodarką ChRL. Podstawową zasadą jest „socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, a mianowicie własność całych osób i zbiorowa własność osób pracujących”. Gospodarka państwowa jest „wiodącą siłą gospodarki narodowej”, a państwo posiada mandat „do zapewnienia konsolidacji i wzrostu” (14). W związku z tym ogólna struktura chińskiej gospodarki nie tylko pozwala na znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, ale wyraźnie sankcjonuje takie interwencje. Pojęcie nadrzędności własności publicznej wobec własności prywatnej przenika cały system prawny i stanowi ogólną zasadę podkreślaną we wszystkich głównych aktach prawnych. Doskonałym przykładem jest chińskie prawo rzeczowe: odnosi się ono do podstawowego etapu socjalizmu i powierza państwu utrzymanie podstawowego systemu gospodarczego, w ramach którego własność publiczna odgrywa dominującą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na ich rozwój obok własności państwowej (15).

(72)

Ponadto zgodnie z prawem chińskim socjalistyczna gospodarka rynkowa jest rozwijana pod przywództwem KPCh. Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobowym), tworząc podstawową strukturę, w której nie można odróżnić ról KPCh i państwa. W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. jeszcze bardziej podkreślono wiodącą rolę KPCh, potwierdzając ją w tekście art. 1 konstytucji. Po już istniejącym pierwszym zdaniu przepisu: „System socjalistyczny jest systemem podstawowym Chińskiej Republiki Ludowej” wprowadzono nowe drugie zdanie w brzmieniu: „[p]odstawową cechą chińskiego socjalizmu jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin” (16). Świadczy to o niekwestionowanej i coraz większej kontroli KPCh nad systemem gospodarczym ChRL. To przywództwo rządowe i kontrola rządowa nierozerwalnie wiążą się z ustrojem chińskim, a ich zakres jest znacznie większy niż w innych państwach, w których ogólna kontrola makroekonomiczna sprawowana przez rządy jest ograniczona działaniem mechanizmów rynkowych.

(73)

Państwo chińskie stosuje interwencjonizm gospodarczy, dążąc do osiągnięcia celów, które nie odzwierciedlają przeważających warunków ekonomicznych na wolnym rynku, tylko pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh (17). Stosowane przez władze chińskie narzędzia interwencjonizmu gospodarczego obejmują różne obszary, w tym system planowania przemysłowego, system finansowy oraz poziom otoczenia regulacyjnego.

(74)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznacza się w ramach złożonego systemu planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w państwie. Wszystkie te plany obejmują kompleksowy i złożony model sektorów i przekrojowych strategii obejmujący wszystkie szczeble administracji. Plany na szczeblu prowincji są szczegółowe, natomiast w planach krajowych wyznacza się szersze cele. W planach określa się również środki służące wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji, podczas gdy w poprzednich cyklach planowania było to stałym elementem. Zgodnie z planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są traktowane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.). Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych w ramach systemu planowania. Jest to spowodowane nie tylko wiążącym charakterem planów, ale również faktem, że odpowiednie chińskie organy na wszystkich szczeblach władzy stosują się do systemu planów i wykorzystują odpowiednio przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (zob. również sekcja 3.3.1.5 poniżej) (18).

(75)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy ChRL jest zdominowany przez banki komercyjne będące własnością państwa. Ustanawiając i wdrażając swoją politykę kredytową, banki te muszą dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, zamiast oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (zob. również sekcja 3.3.1.8 poniżej) (19). To samo dotyczy pozostałych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Ponadto instytucjonalna i operacyjna struktura tych obszarów sektora finansowego, które nie stanowią części sektora bankowego, nie jest nastawiona na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwienie interwencji państwa i KPCh (20).

(76)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w zakresie gospodarki przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do osiągania celów politycznych innych niż efektywność gospodarcza, co podważa zasady rynkowe w tym obszarze. Mające zastosowanie ustawodawstwo przewiduje w szczególności, że zamówienia publiczne są udzielane w celu ułatwienia osiągnięcia celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Charakter tych celów pozostaje jednak niezdefiniowany, co daje organom decyzyjnym szeroki margines swobody (21). Podobnie w obszarze inwestycji rząd ChRL utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ, jeżeli chodzi o miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (22).

(77)

Podsumowując, model ekonomiczny Chin opiera się na pewnych podstawowych aksjomatach, które przewidują różnorakie formy interwencji i zachęcają do nich. Tak duża skala interwencji rządowych jest sprzeczna z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (23).

(78)

Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki ChRL.

(79)

Rząd ChRL i KPCh utrzymują struktury, które zapewniają wywieranie stałego wpływu na przedsiębiorstwa, a w szczególności na przedsiębiorstwa państwowe. Władze państwowe (a pod wieloma względami również KPCh) nie tylko aktywnie opracowują ogólne strategie gospodarcze dla poszczególnych przedsiębiorstw państwowych i nadzorują ich wdrażanie, ale również roszczą sobie prawa do brania udziału w procesie podejmowania decyzji operacyjnych przez przedsiębiorstwa państwowe. Odbywa się to zazwyczaj poprzez rotację kadr między organami rządowymi a przedsiębiorstwami państwowymi, poprzez powoływanie członków Partii do organów wykonawczych przedsiębiorstw państwowych i poprzez tworzenie komórek partyjnych w przedsiębiorstwach (zob. również sekcja 3.3.1.4), a także poprzez kształtowanie struktury korporacyjnej sektora przedsiębiorstw państwowych (24). W zamian przedsiębiorstwa państwowe mają szczególny status w chińskiej gospodarce, co wiąże się z szeregiem korzyści ekonomicznych, w szczególności ochroną przed konkurencją i zapewnieniem preferencyjnego dostępu do odpowiednich czynników produkcji, w tym finansowania (25). Elementy świadczące o istnieniu kontroli rządu nad przedsiębiorstwami w sektorze elektrod grafitowych omówiono bardziej szczegółowo w sekcji 3.3.1.4 poniżej.

(80)

W szczególności w sektorze elektrod grafitowych znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL, jak wskazano w skardze i opisano w motywie 61. W toku dochodzenia potwierdzono, że duża liczba przedsiębiorstw, w tym tych wymienionych w skardze, jest rzeczywiście przedsiębiorstwami państwowymi i że nawet jeżeli nie istnieją oficjalne informacje na temat dokładnego podziału między przedsiębiorstwa prywatne a przedsiębiorstwa państwowe, obecność przedsiębiorstw państwowych w sektorze elektrod grafitowych jest znacząca, w tym m.in. następujących podmiotów: Shanxi Jinneng Group Co., Ltd., Henan General Machinery, Kaifeng Carbon. Komisja zauważa również obecność w sektorze spółek joint venture pomiędzy przedsiębiorstwami prywatnymi i państwowymi, jak w przypadku Baofang Carbon Material Technology (kontrolowanej w 51 % przez państwową grupę Baowu i w 49 % przez Fangda Carbon New Materials Co., LTD (26)) lub Fushun Carbon (gdzie 65,5 % udziałów należy do Fangda Carbon New Materials Co., LTD, a 34,5 % do Fushun Longsheng State-owned Capital Operation Group Co., Ltd.).

(81)

Komisja zauważa ponadto, że różne przedsiębiorstwa państwowe, takie jak CNPC Jinzhou Petrochemical (27) i Shanghai Baosteel (28) chemical, są zaangażowane w produkcję koksu naftowego, który jest podstawowym surowcem do produkcji elektrod grafitowych. Ponadto inne przedsiębiorstwo państwowe, Ordos Weiyi High-tech Materials (29), spółka zależna Baotou, jest zaangażowana w projekt zwiększenia mocy produkcyjnych w zakresie koksu naftowego w Mongolii Wewnętrznej.

(82)

Z uwagi na dużą skalę interwencji rządowych w przemyśle elektrod grafitowych oraz znaczną obecność przedsiębiorstw państwowych w tym sektorze, jak również na wyższym szczeblu, nawet prywatni producenci nie mogą prowadzić w nim działalności na warunkach rynkowych. Zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i przedsiębiorstwa prywatne działające w sektorze elektrod grafitowych są również objęte nadzorem politycznym i otrzymują wytyczne polityczne - zob. sekcja 3.3.1.5 poniżej.

(83)

Poza sprawowaniem kontroli nad gospodarką z racji bycia właścicielem przedsiębiorstw państwowych i korzystania z innych narzędzi rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach. Choć przewidziane w ustawodawstwie chińskim prawo do powoływania i odwoływania kluczowych członków kierownictwa przedsiębiorstw państwowych przez właściwe organy państwowe można uznać za przejaw korzystania przez te organy z przysługujących im praw własności (30), komórki KPCh tworzone zarówno w przedsiębiorstwach państwowych, jak i w przedsiębiorstwach prywatnych stanowią kolejny istotny kanał umożliwiający państwu ingerowanie w proces podejmowania decyzji biznesowych. Zgodnie z prawem spółek ChRL w każdej spółce należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składającą się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (31)), a spółka zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną. W przeszłości wymóg ten nie zawsze był spełniany lub nie był egzekwowany w rygorystyczny sposób. Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak rościć sobie prawo do ściślejszego kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach państwowych, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki. Napływające informacje sugerują również, że KPCh wywiera presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się „patriotyzmem” i postępowania zgodnie z polityką partii (32). Informacje z 2017 r. wskazują, że komórki partyjne istniały w 70 % spośród około 1,86 mln przedsiębiorstw prywatnych, a organizacje KPCh wywierały coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (33). Wspomniane przepisy mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, w tym do producentów elektrod grafitowych i dostawców materiałów do ich produkcji.

(84)

Ponadto w dniu 15 września 2020 r. opublikowano dokument zatytułowany „Wytyczne Biura Generalnego Komitetu Centralnego KPCh w sprawie intensyfikacji prac Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym w nowej erze” („wytyczne”) (34), który jeszcze bardziej zwiększył rolę komitetów partyjnych w przedsiębiorstwach prywatnych. Sekcja II.4 wytycznych stanowi: „[m]usimy zwiększyć ogólną zdolność Partii do przewodzenia pracom Zjednoczonego Frontu w sektorze prywatnym i skutecznie zintensyfikować prace w tym obszarze”, a sekcja III.6 stanowi: „[m]usimy jeszcze bardziej zintensyfikować budowanie Partii w przedsiębiorstwach prywatnych i umożliwić komórkom Partii skuteczne odgrywanie roli twierdzy, a członkom Partii odegranie roli awangardowych liderów i pionierów”. W wytycznych podkreśla się zatem rolę KPCh w przedsiębiorstwach i innych podmiotach sektora prywatnego oraz dąży się do zwiększenia tej roli (35).

(85)

W szczególności w sektorze elektrod grafitowych, jak już wskazano, wielu producentów jest własnością państwa i deklaruje zobowiązanie na rzecz stosowania się do rządowej polityki przemysłowej, a także uznawania wiodącej roli KPCh. Na przykład państwowe przedsiębiorstwo handlowe Henan General Machinery i producent Kaifeng Carbon od kilku lat podkreślają znaczenie wytycznych KPCh, przy czym Henan General Machinery deklaruje, że „kieruje się naukową koncepcją rozwoju, głęboko wdraża założenia XVIII Zjazdu Krajowego Komunistycznej Partii Chin” (36), a Kaifeng Carbon informuje o pierwszym udanym kongresie partyjnym przedsiębiorstwa już w 2016 r. (37) Wpływ państwa i Partii nie ogranicza się jednak do przedsiębiorstw państwowych, ale występuje również w przedsiębiorstwach prywatnych, potwierdzając rosnący wpływ KPCh w sektorze prywatnym opisany w motywie powyżej. Komisja zauważa w związku z tym, że prezes zarządu Fangda Carbon New Materials Co., LTD. jest także członkiem KPCh (38). Ponadto w zakresie działalności związanej z budowaniem Partii przedsiębiorstwo podaje, co następuje: „Fangda Carbon, jako jedno z wiodących przedsiębiorstw węglowych na świecie, aktywnie wdraża kulturę korporacyjną opartą na zasadzie »Party Building as the Soul« (»budowanie partii jako duszy«). Przez lata przedsiębiorstwo ściśle koncentrowało się na strategii rozwoju korporacyjnego »budowanie silnej Partii, aby rosnąć w siłę«, niezachwianie włączało budowanie Partii w produkcję i działalność biznesową przedsiębiorstwa oraz gromadziło silną pozytywną energię na potrzeby zdrowego i szybkiego rozwoju przedsiębiorstwa. [...] Na przestrzeni lat Fangda Carbon stale wzmacniało budowę organizacji partyjnej [...]. Komitet partyjny przedsiębiorstwa otrzymał nagrodę »krajowego pioniera zaawansowanej oddolnej organizacji Partii«” (39). Podobnie przedsiębiorstwo Jilin Carbon Co. LTD. będące częścią Zhongze Group stwierdza: „Organizacje partyjne na wszystkich poziomach Zhongze Group aktywnie prowadzą szereg działań związanych z budowaniem partii, aby uczcić 99. rocznicę powstania Komunistycznej Partii Chin, [...] wykazując determinację, wiarę i odpowiedzialność, z jaką przedsiębiorstwa prywatne zawsze współpracują z kierownictwem Partii, aby pomóc w budowaniu gospodarki socjalistycznej. [...] Wszystkie przedsiębiorstwa należące do Zhongze Group zawsze czyniły odpowiednie starania na rzecz budowania Partii, prowadząc takie działania, jak przygotowywanie lekcji na temat Partii, organizowanie lekcji historii Partii, oraz tworzenie zaawansowanych modeli, dziedziczenie »czerwonego genu« i utrzymywanie pierwotnych aspiracji” (40).

(86)

Ponadto Komisja zauważa, że w statucie Chińskiego Stowarzyszenia Przemysłu Węglowego, tj. stowarzyszenia branżowego sektora elektrod grafitowych, którego Fangda Carbon New Materials Co, LTD. jest członkiem i wiceprzewodniczącym, a Liaoning Dantan Technology Group członkiem i stałym dyrektorem (41), stwierdzono jednoznacznie, że celem stowarzyszenia jest „wdrażanie linii, wytycznych i polityk partii” oraz że stowarzyszenie „uznaje ogólne przywództwo Komunistycznej Partii Chin i zgodnie z przepisami statutu Komunistycznej Partii Chin ustanawia organizację Komunistycznej Partii Chin, rozwija działalność Partii i zapewnia niezbędne warunki dla działalności organizacji partyjnej” (42).

(87)

Obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych (zob. również sekcja 3.3.1.8 poniżej), a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku (43). W związku z tym obecność państwa w przedsiębiorstwach, w tym w przedsiębiorstwach państwowych, w sektorze elektrod grafitowych i w innych sektorach (takich jak sektor finansowy i sektory dostarczające czynniki produkcji), pozwala rządowi ChRL ingerować w ceny i koszty.

(88)

Złożony system planowania, w ramach którego wytycza się priorytety i określa się cele dla organów rządowych na szczeblu centralnym i lokalnym, w dużej mierze wyznacza kierunek chińskiej gospodarki. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki. Cele wyznaczone w instrumentach planowania mają wiążący charakter, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla. Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że zasoby są przesuwane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (44).

(89)

Rząd ChRL uznaje przemysł elektrod grafitowych za jedną z kluczowych gałęzi gospodarki. Znajduje to potwierdzenie w licznych planach, wytycznych i innych dokumentach dotyczących elektrod grafitowych i wydawanych przez organy na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym.

(90)

Jak wskazano w skardze i powyżej w motywie 67, istnieje wiele dokumentów zawierających wytyczne polityczne dotyczące przemysłu elektrod grafitowych i koksu naftowego, który jest głównym surowcem do produkcji elektrod grafitowych. Badania przeprowadzone przez Komisję potwierdziły informacje przedstawione w tym zakresie w skardze. Na przykład elektrody grafitowe wymieniono jako przemysł promowany w pkt VIII.2 katalogu wytycznych NDRC z 2019 r. dotyczących dostosowań przemysłu. Przepis ten odnosi się do „rozwoju i produkcji elektrod o ultrawysokiej mocy o średnicy 600 mm i większej, mikroporowatych i ultramikroporowatych cegieł węglowych do wielkich pieców, specjalnego grafitu (o wysokiej wytrzymałości, wysokiej gęstości, wysokiej czystości, wysokim module sprężystości), (dobrej jakości) katody grafitowej, pieców do grafityzacji wewnętrznej” (45). W tej samej sekcji katalogu wytycznych wymieniono również koks naftowy: „Wykorzystywanie zasobów cieczy odpadowej z odsiarczania, zaawansowane oczyszczanie i ponowne wykorzystanie ścieków koksowniczych, smoły węglowej i materiałów węglopochodnych, koksu naftowego z paku węglowego, zapewniające wysoką wartość dodaną wykorzystanie gazu koksowniczego, surowego gazu i cyrkulacji amoniaku itp.”. Podobnie, na poziomie prowincji, przyspieszenie transformacji i modernizacja przemysłu węglowego stanowi jeden z wyznaczonych priorytetów 13. planu pięcioletniego prowincji Shanxi na rzecz rozwoju przemysłu i informacji. Zgodnie z tym planem, który odnosi się zarówno do elektrod grafitowych, jak i koksu naftowego, prowincja powinna: „aktywnie dalej rozwijać chemikalia do dalszego czystego przetwarzania oleju płuczkowego, oleju fenolowego, oleju naftalenowego, oleju antracenowego i innych frakcji, koncentrując się na promowaniu koksu naftowego na bazie paku i elektrod grafitowych o ultrawysokiej mocy, sadzy specjalnej, grafitu jądrowego i materiałów węglowych o wysokiej wartości dodanej na bazie paku, takich jak włókno węglowe. Wspieranie tworzenia mocy produkcyjnych na dużą skalę” (46). Na poziomie gminnym przykład stanowi kompleks przemysłowy Xishe w strefie rozwoju gospodarczego Jishan w Datong (Shanxi), w którym nowo wybudowany projekt elektrody grafitowej o ultrawysokiej mocy pozwalający uzyskać w skali roku produkcję wynoszącą 60 000 ton elektrod o średnicy 600 mm i większej, o łącznej kwocie inwestycji wynoszącej 1,2 mld RMB, uważa się za kluczowy projekt prowincji (47). Badania Komisji potwierdziły również, że plan przekształcenia i modernizacji przemysłu oraz utworzenia obszarów demonstracyjnych w Zachodnim Henan (48), plan wdrożenia w Mongolii Wewnętrznej wysokiej jakości rozwoju wschodzących gałęzi przemysłu w regionie autonomicznym (49), plan wdrożenia projektu budowy krajowej bazy nowych surowców w prowincji Liaoning (50) oraz plan budowy w celu wzmocnienia przemysłu w prowincji Heilongjiang (51) są dokumentami z zakresu polityki przemysłowej dotyczącymi sektora elektrod grafitowych.

(91)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych prowadzących działalność w sektorze elektrod grafitowych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych gałęzi przemysłu, w tym sektora produkcji koksu naftowego jako głównego surowca wykorzystywanego do wytwarzania produktu objętego postępowaniem. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(92)

Z informacji zawartych w aktach wynika, że chiński system prawa upadłościowego nie zapewnia możliwości odpowiedniego osiągnięcia najistotniejszych postawionych przed nim celów, tj. sprawiedliwego rozliczania wierzytelności i długów oraz ochrony uzasadnionych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że jest to spowodowane faktem, iż - mimo że chińskie prawo upadłościowe opiera się formalnie na zasadach podobnych do tych, które stosuje się w analogicznym prawie obowiązującym w państwach innych niż ChRL - system funkcjonujący w Chinach charakteryzuje się systematycznym niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów. Liczba upadłości nadal jest uderzająco niska w stosunku do wielkości gospodarki tego kraju, zwłaszcza dlatego, że postępowania upadłościowe borykają się z szeregiem niedociągnięć, które skutecznie zniechęcają do składania wniosków o ogłoszenie upadłości. Ponadto organy państwowe nadal pełnią istotną i aktywną rolę w postępowaniach upadłościowych, niejednokrotnie wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (52).

(93)

Ponadto, jeżeli chodzi o prawo własności do gruntów oraz prawo do użytkowania gruntów, w systemie praw własności ChRL można zaobserwować szczególnie rażące braki (53). Wszystkie grunty są własnością państwa chińskiego (grunty rolne stanowiące własność wspólną i grunty miejskie będące własnością państwa). Podejmowanie decyzji w kwestii przydziału gruntów stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W Chinach przyjęto przepisy prawne służące zagwarantowaniu, aby proces przydziału gruntów przebiegał w przejrzysty sposób i był przeprowadzany po cenach rynkowych - w tym celu wprowadzono np. postępowania przetargowe. Przepisy te są jednak nagminnie naruszane i w rezultacie niektórzy nabywcy otrzymują grunty nieodpłatnie lub po cenach znacznie niższych od stawek rynkowych (54). Decydując o przydziale gruntów, organy państwa niejednokrotnie dążą do osiągnięcia konkretnych celów politycznych, w tym realizacji określonych planów gospodarczych (55).

(94)

Producenci elektrod grafitowych - podobnie jak inne sektory chińskiej gospodarki - podlegają powszechnym przepisom chińskiego prawa upadłościowego, prawa spółek i prawa rzeczowego. Z tego powodu przedsiębiorstwa te podlegają także odgórnym zakłóceniom wynikającym z dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego. W obecnym dochodzeniu nie ujawniono żadnych informacji, które mogłyby podważyć te ustalenia. W związku z tym Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób, co prowadzi do zakłóceń wynikających z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL. Na podstawie dostępnych dowodów można stwierdzić, że powyższe ustalenia odnoszą się również w pełni do sektora elektrod grafitowych.

(95)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w sektorze elektrod grafitowych dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego, również w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem.

(96)

W ChRL nie ma warunków dla pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń bazującego na zasadach rynkowych, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mogą swobodnie korzystać z praw do tworzenia związków zawodowych. ChRL nie ratyfikowała szeregu podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy („MOP”), w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (56). Zgodnie z chińskim prawem krajowym w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od organów państwowych, a jej zaangażowanie w prowadzenie rokowań zbiorowych i ochronę praw pracowników jest minimalne (57). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej. W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (58). Z ustaleń tych wynika, że koszty wynagrodzeń w ChRL są zniekształcone.

(97)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor elektrod grafitowych nie podlegałby opisanemu chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze elektrod grafitowych występują zatem zniekształcenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego postępowaniem lub głównych surowców do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL).

(98)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w ChRL podlega różnym zakłóceniom.

(99)

Po pierwsze, chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa (59), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak w przypadku niefinansowych przedsiębiorstw państwowych banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje (kadrę zarządzającą najwyższego szczebla dużych instytucji finansowych będących własnością państwa ostatecznie wyznacza KPCh) (60), a także, podobnie jak niefinansowe przedsiębiorstwa państwowe, banki regularnie wdrażają politykę publiczną opracowaną przez rząd. W ten sposób banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia swojej działalności stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z programem polityki przemysłowej państwa (61). Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (62).

(100)

Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu, sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu różnych instrumentów prawnych.

(101)

Na przykład rząd ChRL wyjaśnił ostatnio, że nawet decyzje dotyczące prywatnej bankowości komercyjnej muszą być nadzorowane przez KPCh i pozostawać w zgodzie z polityką krajową. Jednym z trzech nadrzędnych celów państwa w odniesieniu do zarządzania bankowością jest obecnie wzmocnienie przywództwa Partii w sektorze bankowym i sektorze ubezpieczeń, w tym w odniesieniu do kwestii operacyjnych i dotyczących zarządzania w przedsiębiorstwach (63). Ponadto w kryteriach oceny wyników banków komercyjnych należy obecnie uwzględnić, w jaki sposób podmioty „służą krajowym celom rozwoju i gospodarki realnej”, a w szczególności, w jaki sposób „obsługują strategiczne i nowo powstające gałęzie przemysłu” (64).

(102)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu ChRL oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej. Z szacunków zdecydowanie wynika, że chińskie ratingi kredytowe systematycznie odpowiadają niższym ratingom międzynarodowym (65).

(103)

Sytuację tę pogarszają dodatkowe istniejące przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (66). Prowadzi to do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku.

(104)

Po drugie, koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(105)

Po trzecie, chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania sił rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. Odsetek kredytów udzielanych na poziomie stopy referencyjnej lub poniżej tego poziomu nadal stanowił co najmniej jedną trzecią wszystkich kredytów na koniec 2018 r. (67) Media państwowe w ChRL podały ostatnio, że KPCh wezwała do „obniżenia rynkowej stopy procentowej kredytów” (68). Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(106)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w ChRL wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W wyniku tego w ostatnich latach szybko wzrosła liczba kredytów zagrożonych. W obliczu rosnącego ryzyka zadłużenia rząd ChRL zdecydował się uniknąć niewykonania zobowiązań. W związku z tym kwestie dotyczące wierzytelności nieściągalnych rozwiązano poprzez refinansowanie długu, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa zombie, lub poprzez przeniesienie prawa własności do długu (np. poprzez połączenia lub zamianę długu na udziały w kapitale własnym) bez konieczności usunięcia ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(107)

Zasadniczo, pomimo kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w ChRL występują znaczące zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych.

(108)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor elektrod grafitowych byłby wyłączony z opisanej powyżej interwencji rządowej w system finansowy. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(109)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w sprawozdaniu są charakterystyczne dla chińskiej gospodarki. Z dostępnych dowodów wynika, że fakty i cechy chińskiego systemu opisane powyżej w sekcjach 3.3.1.2-3.3.1.5 oraz w części A sprawozdania dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych w sekcjach 3.3.1.6-3.3.1.8 powyżej i w części B sprawozdania.

(110)

Komisja przypomina, że do produkcji elektrod grafitowych niezbędny jest szeroki zakres materiałów do produkcji, takich jak między innymi koks naftowy, koks naftowy igłowy, koks pakowy, a także energia elektryczna (zob. sekcja 2.1). Zgodnie z dowodami dostępnymi w dokumentacji ChRL jest jednym z głównych producentów koksu naftowego będącego kluczowym surowcem w procesie produkcji elektrod grafitowych, a objęci próbą producenci eksportujący pozyskiwali większość swoich materiałów do produkcji w ChRL (tj. ponad 70 % pod względem wartości zakupu). W przypadku gdy producenci elektrod grafitowych kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Ponadto podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(111)

W rezultacie nie tylko nie jest właściwe stosowanie cen sprzedaży krajowej elektrod grafitowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty nakładów (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach A i B sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej. W obecnym dochodzeniu rząd ChRL ani producenci eksportujący nie przedstawili żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(112)

Analiza przedstawiona w sekcjach 3.3.1.2-3.3.1.9, która obejmuje badanie wszystkich dostępnych dowodów odnoszących się do interwencji ChRL w jej gospodarce, zarówno w ujęciu ogólnym, jak i w sektorze elektrod grafitowych wykazała, że ceny lub koszty produktu objętego postępowaniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja odrzuciła argumenty producentów eksportujących dotyczące braku znaczących zakłóceń (zob. motyw 69) i stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(113)

W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji.

(114)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(115)

Jak wyjaśniono w motywach 43-44, Komisja wydała dwie noty i dołączyła je do akt dotyczących źródeł do celów określenia wartości normalnej. W notach opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów oraz odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze rozważenia wykorzystania Meksyku jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Dokonaną przez Komisję ocenę można podsumować w następujący sposób.

(116)

W pierwszej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja wskazała kraje o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego co Chiny. W okresie objętym dochodzeniem Bank Światowy sklasyfikował te kraje jako kraje o „średnio-wysokim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto. Stwierdzono jednak, że znaczna produkcja produktu objętego dochodzeniem ma miejsce jedynie w trzech państwach, mianowicie w Malezji, Meksyku i Rosji.

(117)

W następstwie drugiej uwagi CCCME i Fangda Carbon New Material Co., LTD stwierdziły, że wybór Malezji, Meksyku i Rosji na reprezentatywny kraj nie jest odpowiedni i zaleciły inne możliwe kraje, w szczególności Ukrainę i Indie. Obie strony zwróciły uwagę na fakt, że w ramach niedawnego postępowania Komisja wybrała Indie jako reprezentatywny kraj (70).

(118)

Jeśli chodzi o dochodzenie wspomniane powyżej przez strony, Komisja wykorzystała Indie jako reprezentatywny kraj, ponieważ okazało się, że produkt objęty tym dochodzeniem produkowano jedynie w Indiach i Stanach Zjednoczonych. Ponadto w związku z tym, że dochodzenie to stanowiło przegląd wygaśnięcia dotyczący kwestii, czy istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu, niezależnie od jego rzeczywistego poziomu, Komisja uznała, że Indie mogą wyjątkowo stanowić podstawę do ustalenia kosztów produkcji i sprzedaży w szczególnych okolicznościach tej sprawy.

(119)

Co więcej, noty zawierają specjalny załącznik, który ma pomóc stronom w składaniu informacji o ewentualnych dodatkowych reprezentatywnych krajach lub przedsiębiorstwach do celów art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Obie strony nie dostarczyły tych informacji w wymaganej jakości i na poziomie szczegółowości określonym w tym załączniku.

(120)

Komisja zauważyła, że w Indiach i na Ukrainie poziom rozwoju gospodarczego jest niższy niż w ChRL zgodnie z klasyfikacją Banku Światowego, podczas gdy Malezja, Meksyk i Rosja mają poziom rozwoju gospodarczego podobny do ChRL. Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, w którym nakazuje się ustalenie wartości normalnej na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego jak kraj wywozu, kraje te uznano za odpowiednie potencjalne reprezentatywne kraje i nie było powodu, aby brać pod uwagę kraje o niższym poziomie rozwoju gospodarczego, takie jak Indie i Ukraina. W związku z tym Komisja odrzuciła powyższe argumenty.

(121)

W pierwszej nocie Komisja wskazała, że w przypadku krajów określonych jako kraje, w których produkuje się produkt objęty postępowaniem, a mianowicie Malezji, Meksyku i Rosji, dostępność danych publicznych wymaga dalszej weryfikacji, w szczególności w odniesieniu do publicznych danych finansowych producentów produktu objętego postępowaniem.

(122)

Jeśli chodzi o Federację Rosyjską, sprawozdania finansowe zidentyfikowanych producentów dotyczyły jedynie 2019 r. Ponadto jedno przedsiębiorstwo w Rosji ponosiło straty. Ponadto w pierwszej nocie Komisja zidentyfikowała szereg zakłóceń istniejących na rynku rosyjskim, które miały wpływ na koszty produkcji produktu objętego dochodzeniem i podważały rolę Rosji jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju.

(123)

W przypadku Malezji łatwo dostępne sprawozdania finansowe pochodziły z 2017 r., co sprawia, że są one nieaktualne w porównaniu z okresem objętym dochodzeniem. Ponadto w Malezji obowiązywały dwa ograniczenia wywozowe, chociaż o nieistotnym wpływie na koszty produkcji produktu objętego dochodzeniem, stanowiące około 1 % kosztów produkcji elektrod grafitowych ponoszonych przez producentów eksportujących objętych próbą. W międzyczasie Komisja uzyskała dostęp do publicznie dostępnych sprawozdań finansowych Showa Denko Malaysia (71) za 2020 r., ale w roku tym przedsiębiorstwo ponosiło straty. W związku z tym i z faktem, że w danym kraju żaden przynoszący zyski producent nie dysponował łatwo dostępnymi danymi za okres objęty dochodzeniem, Komisja nie uznała Malezji za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(124)

Jeśli chodzi o Meksyk, Komisja zidentyfikowała jednego producenta, a mianowicie przedsiębiorstwo GrafTech Mexico S.A. de C.V („GrafTech Mexico”). Chociaż sprawozdanie finansowe przedsiębiorstwa nie było łatwo dostępne, Komisja zidentyfikowała sprawozdanie roczne GrafTech Group („GrafTech International”) za 2020 r., które zawierało skonsolidowane sprawozdanie finansowe grupy. W świetle powyższego, ogólnie rzecz biorąc, wydawało się, że są to najlepsze łatwo dostępne dane. Ponadto w pierwszej nocie Komisja stwierdziła, że w Meksyku istnieją wymogi dotyczące przywozu elektrod grafitowych (kody taryfowe 8545 11 i 8545 90) w formie wymogów dotyczących etykietowania. Te wymogi dotyczące etykietowania nie odnoszą się jednak do konkretnego produktu, ale mają zastosowanie do wszystkich produktów przywożonych do Meksyku. Odpowiednie przepisy meksykańskie (72) określają ogólne zasady zapewniające, aby etykiety nie wprowadzały w błąd konsumentów lub użytkowników końcowych w przypadku przywozu z państw trzecich i jako takie nie stanowiły ograniczenia przywozu. Wymogi te nie mają zatem istotnego wpływu na koszty produkcji produktu objętego dochodzeniem.

(125)

W następstwie pierwszej noty Fangda Carbon New Material Co., Ltd., Liaoning Dantan Technology Group Co., Ltd. i CCCME stwierdziły w swoich uwagach, że GrafTech Mexico jest nieodpowiednim wyborem. Po pierwsze, ponieważ jedynymi dostępnymi sprawozdaniami finansowymi były skonsolidowane sprawozdania finansowe obejmujące nie tylko Meksyk, ale także pozostałe spółki zależne na całym świecie, te skonsolidowane sprawozdania finansowe obejmowałyby przedsiębiorstwa z krajów, których nie można uznać za będące na tym samym poziomie rozwoju co Chiny i które nie odzwierciedlałyby stałych pośrednich kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Meksyku, jeśli Meksyk miałby stać się reprezentatywnym krajem do celów obecnego dochodzenia. Ponadto Liaoning Dantan Technology Group Co., Ltd. twierdziła, że jeśli Meksyk zostanie wybrany jako reprezentatywny kraj, wówczas należy skorygować zysk GrafTech International Ltd, aby odzwierciedlał rozsądny poziom zysku związanego z elektrodami grafitowymi, ponieważ skonsolidowany poziom zysku GrafTech International Ltd jest nadmiernie wysoki, co wynika z całkowicie zintegrowanego pionowo charakteru działalności GrafTech, w ramach której przedsiębiorstwo produkuje własny koks naftowy, a nie polega na dostawcach zewnętrznych. Ponadto CCCME zakwestionowała ogólną obiektywność wszelkich danych dostarczonych przez GrafTech Mexico, biorąc pod uwagę, że GrafTech International Ltd. jest stroną popierającą skargę.

(126)

Liaoning Dantan Technology Group Co, Ltd. przedstawiła również bardziej ogólne spostrzeżenie, a mianowicie, że w 2020 r. rentowność będzie znacznie mniejsza w porównaniu z 2019 r. ze względu na zjawiska występujące cyklicznie w tej branży, a w ostatnim czasie skutki globalnej pandemii. W związku z tym, o ile nie zostaną udostępnione indywidualne dane finansowe GrafTech Mexico za 2020 r., Meksyk nie spełnia wymogu odpowiedniego reprezentatywnego kraju zawartego w art. 2 ust. 6a.

(127)

Jak stwierdzono w pierwszej nocie, Komisja znalazła w internecie skonsolidowane sprawozdanie finansowe GrafTech International Ltd. W pierwszej nocie dotyczyło ono roku budżetowego 2019 (73), a w drugiej - roku budżetowego 2020 (74).

(128)

W odniesieniu do twierdzenia, że skonsolidowane sprawozdanie finansowe GrafTech International Ltd. obejmuje przedsiębiorstwa, które nie odzwierciedlają stałych pośrednich kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Meksyku, dane udostępnione przez GrafTech International Ltd. odnoszą się konkretnie do produkcji produktu objętego dochodzeniem, ponieważ jedynym produktem wytwarzanym przez tę grupę są elektrody grafitowe. Innymi słowy, skonsolidowane dane finansowe grupy odzwierciedlają zarówno wyniki produkcji elektrod grafitowych, jak i stałe pośrednie koszty produkcji, koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk z elektrod grafitowych, ponieważ grupa nie wytwarza żadnego innego produktu poza elektrodami grafitowymi. GrafTech International Ltd. osiągał zyski również w okresie objętym dochodzeniem. Ponadto GrafTech Mexico jest także przedsiębiorstwem o wielkości podobnej do przedsiębiorstw chińskich, a także produkuje znaczną część produktu objętego postępowaniem.

(129)

Ponadto z wyjaśnionych powodów wykorzystanie danych od jakichkolwiek innych producentów z innych krajów było niemożliwe, a żadna ze stron, które przedstawiły uwagi w następstwie pierwszej noty, nie zaproponowała żadnych alternatywnych rozwiązań.

(130)

W świetle tych uwag Komisja postanowiła jednak również zbadać, czy w Meksyku są jacykolwiek producenci w tej samej lub podobnej kategorii produktów, co produkt objęty dochodzeniem. W szczególności Komisja stwierdziła, że zysk zadeklarowany w skonsolidowanym sprawozdaniu finansowym GrafTech International za 2020 r. był rzeczywiście wyjątkowo wysoki (35,5 % w stosunku do dochodów). Spośród meksykańskich producentów wytwarzających takie same lub podobne kategorie produktów jak produkt objęty dochodzeniem Komisja zidentyfikowała na tym etapie tylko jedno przedsiębiorstwo, które dysponowało danymi za 2020 r. Jest nim Reotix Materiales Refractarios SA de CV („Reotix Materiales Refractarios”), przedsiębiorstwo prowadzące działalność w sektorze materiałów ogniotrwałych innych niż glina. Zysk osiągnięty przez to przedsiębiorstwo w 2020 r. wyniósł 4,7 %. Wobec braku innych wiarygodnych i łatwo dostępnych danych na tym etapie Komisja uznała, że producent produktu objętego dochodzeniem w Meksyku zazwyczaj może osiągnąć ten zysk.

(131)

Z drugiej strony wykazano, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne Reotix Materiales Refractarios wyniosły 39,0 % w stosunku do dochodów. W związku z tym Komisja uznała, że bardziej zasadne będzie oparcie się na kosztach sprzedaży, kosztach ogólnych i administracyjnych podanych w sprawozdaniu rocznym GrafTech International Ltd. za 2020 r., które wynosiły 5,9 % w stosunku do dochodów, ponieważ dotyczyły one produktu objętego postępowaniem i częściowo GrafTech Mexico.

(132)

W związku z powyższym, wobec braku innych wiarygodnych danych, Komisja uznała, że kwota kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych GrafTech International Ltd. oraz zysk osiągnięty przez Reotix Materiales Refractarios nie są zniekształcone i są uzasadnione w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) akapit ostatni rozporządzenia podstawowego.

(133)

W odpowiedzi na drugą notę CCCME, Fangda Carbon New Material Co., LTD. i Liaoning Dantan Technology Group Co., Ltd sprzeciwiły się wykorzystaniu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych uzyskanych od GrafTech International Ltd, ponieważ pochodzą one ze skonsolidowanych danych finansowych różnych przedsiębiorstw mających siedzibę w krajach o różnym poziomie dochodów, w tym w krajach o wysokim dochodzie, nie przedstawiając jednak żadnych nowych argumentów w porównaniu z podobnymi argumentami przytoczonymi po pierwszej nocie ani nie przedkładając dowodów w tym zakresie. Jednocześnie Komisja zauważyła, że CCCME i Fangda Carbon New Material Co., LTD. poparły decyzję Komisji o zastosowaniu rozsądnego zysku.

(134)

W związku z tym, wobec braku innych uwag lub przedstawienia innych łatwo dostępnych danych, Komisja wstępnie stwierdziła, że źródła, których zastosowanie zaproponowała w odniesieniu do kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku, nie zostały zniekształcone i są uzasadnione w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) akapit ostatni rozporządzenia podstawowego.

(135)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Meksyk jest jedynym dostępnym odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(136)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Meksyk spełniał kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać go za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(137)

Fangda Carbon New Material Co., Ltd., Liaoning Dantan Technology Group Co., Ltd. oraz CCCME podkreśliły w swoich uwagach, że należy znaleźć alternatywny czwarty reprezentatywny kraj. Żadna z tych stron nie zaproponowała jednak alternatywnego reprezentatywnego kraju. Należy podkreślić, że spośród wszystkich krajów, których rozwój gospodarczy można porównywać z ChRL, na podstawie posiadanych informacji Komisja stwierdziła, że tylko Meksyk, Malezja i Rosja produkują produkt objęty dochodzeniem. Ponadto, spośród tych trzech krajów, odpowiednie dane były łatwo dostępne jedynie w Meksyku.

(138)

W świetle powyższych uwag i wszystkich istotnych faktów rozpatrywanych łącznie Komisja tymczasowo postanowiła wykorzystać Meksyk jako właściwy reprezentatywny kraj do celów ustalenia wartości normalnej chińskich producentów eksportujących zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego oraz przedsiębiorstwo GrafTech Mexico z siedzibą w Meksyku zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(139)

Na podstawie informacji przedstawionych przez zainteresowane strony oraz innych odpowiednich informacji dostępnych w aktach Komisja sporządziła w pierwszej nocie wstępny wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia i praca, wykorzystywanych do wytworzenia produktu objętego dochodzeniem.

(140)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego Komisja określiła również źródła, które należy wykorzystać do ustalenia niezniekształconych cen i wartości odniesienia. Głównym źródłem, które Komisja zaproponowała do wykorzystania, była baza danych Global Trade Atlas („GTA”). Ponadto w tej samej nocie Komisja ustaliła kody systemu zharmonizowanego (HS) czynników produkcji, które zostały początkowo wzięte po uwagę do wykorzystania do analizy GTA na podstawie informacji przekazanych przez zainteresowane strony.

(141)

Komisja wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia łatwo dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(142)

Następnie w drugiej nocie Komisja zaktualizowała wykaz czynników produkcji na podstawie uwag stron i informacji przedłożonych przez objętych próbą producentów eksportujących w odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu.

(143)

W drugiej nocie Komisja zaproponowała wykorzystanie malezyjskich danych dotyczących przywozu w celu ustalenia ceny koksu naftowego (HS 2713 12) zamiast meksykańskiej ceny importowej, w następstwie uwag producentów eksportujących i Europejskiego Stowarzyszenia Węgla i Grafitu, że statystyki dotyczące przywozu koksu naftowego do Meksyku nie odzwierciedlają w wystarczającym stopniu klasy jakości koksu naftowego stosowanego w produkcji systemów elektrod grafitowych.

(144)

W następstwie drugiej noty kilka stron stwierdziło, że Komisja nie powinna wykorzystywać malezyjskich danych dotyczących przywozu w celu ustalenia ceny koksu naftowego (HS 2713 12), ponieważ ilość zgłoszona w malezyjskich statystykach jest bardzo niska i niereprezentatywna.

(145)

Komisja przyjęła ten argument i postanowiła tymczasowo ustanowić wartość odniesienia dla koksu naftowego na podstawie meksykańskiej ceny importowej.

(146)

W drugiej nocie Komisja poinformowała ponadto, że w Meksyku nie ma przywozu smoły węglowej (HS 2708 20) i w związku z tym postanowiła wykorzystać Malezję do ustanowienia tej wartości odniesienia.

(147)

Komisja zauważyła, że strony nie sprzeciwiły się tej decyzji w swoich uwagach do drugiej noty.

(148)

Jedna ze stron twierdziła, że metodyka zastosowana do ustalenia meksykańskiej ceny importowej CIF nie jest prawidłowa, ponieważ Komisja zastosowała ten sam wskaźnik kosztów frachtu oparty na niepowtarzalnym kodzie HS (tj. 2713) dla każdego kraju wywozu i dla wszystkich wartości odniesienia. Ponadto wykorzystany zbiór danych jest nieaktualny, ponieważ ostatnim dostępnym rokiem budżetowym jest rok 2016.

(149)

Chociaż strona twierdziła, że metodyka ta nie jest prawidłowa, nie zaproponowano żadnego alternatywnego rozwiązania. Komisja stwierdziła, że szacunki te pozostają najdokładniejszymi, jakimi dysponuje.

(150)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony i zebrane podczas wizyt weryfikacyjnych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

(151)

W celu ustalenia niezniekształconej ceny surowców Komisja wykorzystała jako podstawę średnią ważoną cenę importową (CIF) do reprezentatywnego kraju, zgłoszoną w bazie danych GTA, ze wszystkich państw trzecich z wyłączeniem ChRL i państw niebędących członkami WTO, wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady 2015/755 (75). Komisja podjęła decyzję o wyłączeniu przywozów z Chin, ponieważ stwierdziła, że nieodpowiednie jest stosowanie krajowych cen i kosztów w Chinach ze względu na istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego (zob. sekcja 3.3.1 powyżej). Wobec braku dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na wywóz. W przypadku Meksyku wyłączenie przywozu z ChRL i od niektórych państw niebędących członkami WTO nie miało znaczącego wpływu, ponieważ pozostały przywóz nadal stanowił około 99 % łącznej wielkości przywozu do reprezentatywnego kraju. W Malezji, w przypadku przywozu koksu pakowego ze smoły węglowej, przywóz z ChRL stanowił 55 % łącznego przywozu. Średnia ważona cena importowa została w stosownych przypadkach skorygowana o należności celne przywozowe.

(152)

W przypadku niewielkiej liczby czynników produkcji rzeczywiste koszty ponoszone przez współpracujących producentów eksportujących stanowiły znikomy udział w całkowitych kosztach surowców w okresie objętym dochodzeniem. Ponieważ wartość zastosowana w odniesieniu do nich nie miała znaczącego wpływu na obliczanie marginesu dumpingu niezależnie od wykorzystanego źródła, Komisja potraktowała te czynniki produkcji jako materiały zużywalne, jak wyjaśniono w motywie 166.

(153)

Komisja ujęła koszty transportu poniesione przez współpracujących producentów eksportujących z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezakłóconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezakłócony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać stosunek surowca producenta eksportującego do zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezakłóconych kosztów surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(154)

Komisja wykorzystała dane statystyczne MOP, z których pozyskano informacje na temat średnich miesięcznych zarobków pracowników i średniej tygodniowej liczby faktycznie przepracowanych godzin na osobę zatrudnioną w Meksyku w 2020 r. W miesięcznych zarobkach nie uwzględniono kosztów zabezpieczenia społecznego i podatków uiszczanych przez pracodawcę. Informacje takie są dostępne w bibliotece OECD za ten sam rok (76).

(155)

Cenę energii elektrycznej w Meksyku publikuje Meksykańska Komisja ds. Energii Elektrycznej. Komisja wykorzystała dane dotyczące przemysłowych cen energii elektrycznej opublikowane w Dzienniku Urzędowym Meksyku.

(156)

W następstwie drugiej noty Liaoning Dantan Technology Group Co., Ltd. stwierdziła, że ceny energii elektrycznej w Meksyku są zniekształcone w górę i w związku z tym należy je obniżyć, ponieważ Meksyk osłabia rozwój źródeł energii odnawialnej.

(157)

Komisja zauważyła, że poza ogólnikowymi deklaracjami strona nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie swojego twierdzenia. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(158)

Komisja wykorzystała cenę gazu dla użytkowników przemysłowych w Meksyku publikowaną przez Comisión Reguladora de Energía (77) w swoich okresowych komunikatach prasowych. Komisja wykorzystała dane dotyczące przemysłowych cen gazu w odpowiednim zakresie zużycia wyrażone w gigadżulach, które odnosiły się do okresu objętego dochodzeniem.

(159)

Komisja przeanalizowała praktyki księgowe objętych próbą chińskich producentów eksportujących w odniesieniu do produktów ubocznych i odpadów. W rezultacie Komisja dostosowała skonstruowany koszt produkcji zgodnie z praktykami księgowymi każdego z przedsiębiorstw w odniesieniu do produktów ubocznych i odpadów.

(160)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(161)

Pośrednie koszty produkcji poniesione przez współpracujących producentów eksportujących wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(162)

W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty pośrednich kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Komisja oparła się na danych finansowych GrafTech International Ltd w odniesieniu do kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz danych finansowych Reotix Materiales Refractarios w odniesieniu do zysku.

(163)

Na podstawie niezniekształconych cen i wartości odniesienia opisanych powyżej Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(164)

W celu ustalenia niezniekształconych kosztów produkcji dla każdego podmiotu prawnego wytwarzającego i dokonującego wywozu produktu objętego postępowaniem Komisja zastąpiła, w odniesieniu do każdego producenta eksportującego, czynniki produkcji kupione zarówno od stron powiązanych, jak i niepowiązanych czynnikami produkcji określonymi w powyższej tabeli.

(165)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji na podstawie czynników produkcji zakupionych przez każde z przedsiębiorstw. Następnie zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistej konsumpcji poszczególnych czynników produkcji każdego z współpracujących producentów eksportujących. Komisja pomniejszyła koszty produkcji o niezniekształcone koszty produktów ubocznych wykorzystanych ponownie w procesie produkcji.

(166)

Po drugie, aby uzyskać niezniekształcone koszty produkcji, Komisja dodała koszty ogólne produkcji. Koszty ogólne produkcji, jakie ponieśli współpracujący producenci eksportujący zostały powiększone o koszty materiałów zużywalnych, o których mowa w motywie 152, i wyrażone następnie jako udział w kosztach produkcji faktycznie poniesionych przez poszczególnych producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(167)

Ponadto Komisja dodała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk wyrażone jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowane do niezniekształconego całkowitego kosztu produkcji (tj. koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wyniosły 12,0 %, a zysk 8,9 %).

(168)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(169)

Liaoning Dantan Technology Group Co., Ltd. dokonywała wywozu całej produkcji produktu objętego postępowaniem za pośrednictwem dwóch powiązanych przedsiębiorstw handlowych w Chinach. Inny producent eksportujący, Chengdu Rongguang Carbon Co., Ltd., który jest częścią grupy Fangda Carbon New Material Co., Ltd., dokonywał wywozu jedynie części swojej produkcji produktu objętego postępowaniem za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego w Chinach. Natomiast Nantong Yangzi Carbon Co., Ltd. prowadził wyłącznie sprzedaż bezpośrednią do Unii.

(170)

W związku z tym cena eksportowa została ustalona na podstawie ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za produkt objęty postępowaniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego w przypadku wszystkich trzech objętych próbą producentów eksportujących.

(171)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową objętych próbą producentów eksportujących na podstawie ceny ex-works.

(172)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dostosowań dokonano w odniesieniu do transportu, ubezpieczenia, przeładunku i załadunku, kosztów kredytu, opłat bankowych, prowizji i należności celnych.

(173)

Ponieważ Liaoning Dantan Technology Group Co., Ltd. i Chengdu Rongguang Carbon Co., Ltd., należące do grupy Fangda Carbon New Material Co., Ltd., dokonywały wywozu za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego w Chinach, Komisja dostosowała ceny eksportowe tych przedsiębiorstw zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego, ponieważ te przedsiębiorstwa handlowe działały jako przedstawiciele handlowi pracujący na zasadzie prowizji. Dostosowanie obejmowało koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk przedsiębiorstwa handlowego.

(174)

W przypadku objętych próbą współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(175)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(176)

W odniesieniu do współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą Komisja dokonała obliczenia średniego ważonego marginesu dumpingu, zgodnie z art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Margines ten określono zatem w oparciu o marginesy ustalone dla producentów eksportujących objętych próbą.

(177)

Na tej podstawie tymczasowy margines dumpingu współpracujących producentów eksportujących nieobjętych próbą ustalono na 21,6 %.

(178)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w Chinach Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących. Poziom współpracy to wielkość wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii wyrażona jako odsetek łącznego przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii w okresie objętym dochodzeniem, ustalonego na podstawie danych Eurostatu.

(179)

Poziom współpracy w tym przypadku jest niski, ponieważ przywóz dokonywany przez współpracujących producentów eksportujących stanowił zaledwie około 62 % łącznego wywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem. W związku z powyższym Komisja uznała za stosowne ustalenie ogólnokrajowego marginesu dumpingu mającego zastosowanie do wszystkich pozostałych niewspółpracujących producentów eksportujących na poziomie najwyższego marginesu dumpingu ustalonego dla rodzaju produktu sprzedawanego w reprezentatywnych ilościach przez producenta eksportującego, którego dotyczy najwyższy stwierdzony margines dumpingu. Ustalony w ten sposób margines dumpingu wynosił 66,5 %.

(180)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(181)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez pięć przedsiębiorstw lub grup przedsiębiorstw w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(182)

Zgodnie z ustaleniami całkowita unijna produkcja w okresie objętym dochodzeniem wyniosła około 164 460 ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie informacji dostarczonych przez producentów unijnych. Jak wskazano w motywie 13, produkcja trzech objętych próbą producentów unijnych odpowiadała ponad 55 % całkowitej szacunkowej wielkości produkcji i ponad 65 % sprzedaży produktu podobnego w Unii.

(183)

Skarżący zwrócili się o wyłączenie Sangraf Italy z zakresu definicji przemysłu Unii, ponieważ Sangraf Italy i powiązane z nim przedsiębiorstwo Sangraf Henan z ChRL są w pełni kontrolowane przez grupę Gaoshuo z siedzibą w Hongkongu, która jest faktycznie własnością Sanergy Group Limited, przedsiębiorstwa zarejestrowanego na Kajmanach.

(184)

W ramach dochodzenia wykazano, że przedsiębiorstwo Sangraf Italy przywoziło złączki od swojego przedsiębiorstwa powiązanego w ChRL, ale produkowało korpusy elektrod grafitowych w Narni we Włoszech. Przedsiębiorstwo Sangraf wykazało również, że prowadzi w UE działalność, która charakteryzuje się w pewnym stopniu autonomią operacyjną. Przedsiębiorstwo Sangraf Italy jest zarządzane z Włoch, natomiast jego grupa (Sangraf International) - ze Stanów Zjednoczonych. Z punktu widzenia struktury własnościowej ostateczna kontrolująca spółka holdingowa jest zarejestrowana na Kajmanach. Sangraf Italy jest również pełnoprawnym członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Węgla i Grafitu.

(185)

Na podstawie tych ustaleń przedsiębiorstwo Sangraf Italy uznano za część przemysłu Unii zgodnie z art. 4 rozporządzenia podstawowego. Wniosek o wykluczenie przedsiębiorstwa Sangraf Italy z definicji przemysłu Unii został zatem odrzucony.

(186)

Komisja ustaliła wartość konsumpcja w Unii na podstawie informacji dostarczonych przez przemysł Unii i wielkości przywozu (poziom TARIC) według danych Eurostatu.

(187)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 1

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(188)

W okresie badanym konsumpcja elektrod grafitowych w Unii zmniejszyła się o 25 %. W latach 2017 i 2018 odnotowano wysoką konsumpcję wynikającą z wysokiego popytu w unijnym przemyśle stalowym, który w okresie tym wychodził z kryzysu stalowego. Ponadto w sytuacji nagłego wzrostu cen elektrod grafitowych producenci stali gromadzili zapasy tych elektrod w obawie przed dalszym wzrostem cen. Według danych Eurofer produkcja stali z pieców łukowych osiągnęła w 2019 r. niski poziom (-6,6 %) w porównaniu z 2018 r. Popyt na elektrody grafitowe spadł. Ponieważ ceny elektrod grafitowych znacznie się obniżyły, zwiększanie zapasów przez przemysł niższego szczebla nie było już konieczne. W rezultacie producenci stali pozbywali się zapasów elektrod grafitowych. W 2020 r. popyt spadł jeszcze bardziej w wyniku pandemii COVID-19.

(189)

Komisja określiła wielkość przywozu na podstawie bazy danych Comext. Udział przywozu w rynku ustalono na podstawie bazy danych dotyczących przywozu oraz danych dotyczących sprzedaży na rynku unijnym przedstawionych przez przemysł Unii.

(190)

Przywóz z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtował się następująco:

Tabela 2

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku

(191)

W kontekście malejącej konsumpcji przywóz z Chin wzrósł ze szkodą dla przemysłu Unii. Wielkość przywozu z ChRL wzrosła w okresie badanym o 12 %, a jego udział w rynku zwiększył się o 49 %, osiągając poziom 35,8 % w okresie objętym dochodzeniem (co oznacza wzrost o 11,8 punktu procentowego). Udział w rynku przemysłu Unii zmalał o 6,4 punktu procentowego - z 60,0 % w 2017 r. do 53,6 % w 2020 r. (tabela 5). Udział innych krajów w rynku uległ w okresie badanym obniżeniu do poziomu 10,6 % (-5,3 punktu procentowego) (tabela 11).

(192)

Komisja określiła ceny importowe na podstawie danych Comext Eurostatu. Podcięcie cenowe w odniesieniu do przywozu określono na podstawie odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu udzielone przez producentów unijnych objętych próbą i producentów eksportujących z Chin.

(193)

Średnia cena importowa w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 3

Ceny importowe (w EUR/t)

(194)

Począwszy od 2019 r. średnie ceny importowe z Chin były znacznie niższe od cen i kosztów przemysłu Unii. Średnie ceny importowe z Chin spadły w okresie badanym o 50 %, natomiast zgodnie z danymi dostarczonymi przez producentów unijnych objętych próbą (zob. tabela 7) koszty produkcji w przypadku przemysłu Unii wzrosły. Początkowo ceny importowe wzrosły do bardzo wysokich poziomów, a poziom najwyższy osiągnęły w 2018 r., a następnie zaczęły gwałtownie spadać. Po szczytowym poziomie cen w 2018 r. ten spadek cen przywozu z Chin był bardziej znaczący niż obniżenie cen sprzedaży w Unii.

(195)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:

(196)

Porównania cen dokonano z podziałem na rodzaje produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, w razie konieczności odpowiednio skorygowanych oraz po odliczeniu bonifikat i rabatów. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. Pokazywał on średni ważony margines podcięcia cenowego wynoszący 51,2 % w przywozie z państwa, którego dotyczy postępowanie, na rynek unijny. Stwierdzono, że wszystkie wielkości przywozu, w odniesieniu do których istniało dopasowanie, powodowały podcięcie cen unijnych.

(197)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł unijny zawierało ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych, które wywierają wpływ na przemysł Unii w okresie badanym.

(198)

Jak wspomniano w motywie 13, w celu określenia potencjalnej szkody poniesionej przez przemysł Unii zastosowano kontrolę wyrywkową.

(199)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych przekazanych przez przemysł Unii. Dane dotyczyły wszystkich producentów unijnych. Komisja oceniła wskaźniki mikroekonomiczne na podstawie danych przedstawionych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, udzielonych przez objętych próbą producentów unijnych.

(200)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(201)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(202)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 4

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(203)

W okresie badanym wielkość produkcji zmniejszyła się o 30 %. Zmiany w wielkości produkcji były ściśle powiązane ze zmianami w konsumpcji: wysoki popyt w latach 2017-2018, spadek popytu w 2019 r. (pozbywanie się zapasów), dalszy i bardziej wyraźny spadek popytu w 2020 r. (pandemia COVID-19).

(204)

Moce produkcyjne spadły w okresie badanym o 15 %. Przyczyną tego stanu rzeczy była w pewnej mierze spółka Sangraf Italy, która rozpoczęła działalność w 2018 r. Przemysł Unii realizował szersze inwestycje w rozwój mocy produkcyjnych. Przemysł Unii oczekiwał, że pozytywna sytuacja rynkowa na początku okresu badanego utrzyma się, a popyt dalej wzrośnie.

(205)

Dwie wyżej wymienione tendencje (spadek produkcji, wzrost mocy produkcyjnych) doprowadziły do znacznego spadku wykorzystania mocy produkcyjnych (-35 %). W okresie objętym dochodzeniem wskaźnik wykorzystania mocy produkcyjnych osiągnął bardzo niski poziom (55,8 %).

(206)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(207)

W latach 2017-2018 sprzedaż wzrosła, a następnie spadła w latach 2018-2020. Ogólna tendencja jest zgodna ze zmianami konsumpcji. Spadek sprzedaży w okresie badanym (-33 %) był jednak bardziej wyraźny niż spadek konsumpcji (-25 %).

(208)

W rezultacie udział przemysłu Unii w rynku spadł o 6,4 punktu procentowego. Udział w rynku państw trzecich innych niż ChRL uległ zmniejszeniu o 5,3 punktu procentowego. Przemysł Unii stracił udział w rynku na rzecz przywozu z Chin, którego udział w rynku w tym samym okresie wzrósł o 11,8 punktu procentowego.

(209)

Stopa wzrostu PKB w Unii (27 państw) w latach 2017-2019 wyniosła +2,2 % (Eurostat (78)). W 2020 r. natomiast wyniosła - 6 % (Eurostat (79)). Przed wybuchem pandemii COVID-19 unijna produkcja surowej stali elektrotechnicznej wykazywała tendencję spadkową: 68 497 ton w 2017 r., 69 781 ton w 2018 r., 65 171 ton w 2019 r. (źródło: Eurofer). Popyt na elektrody grafitowe i ich produkcja podążały za tą tendencją. W kontekście malejącej konsumpcji przemysł Unii nie tylko odnotował spadek wielkości sprzedaży, ale także spadek udziału, jak wyjaśniono powyżej w motywie 208.

(210)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Zatrudnienie i wydajność

(211)

Zatrudnienie w sektorze wykazywało podobną tendencję jak produkcja i konsumpcja na rynku unijnym, odnotowując w latach 2017-2018 wzrost o 13 %. Przyczyną tego stanu rzeczy była w pewnej mierze spółka Sangraf Italy, która rozpoczęła działalność w 2018 r. Zatrudnienie w dalszym ciągu wykazywało podobną tendencję jak produkcja i konsumpcja, a następnie od 2018 r. do końca okresu badanego spadało; w przypadku zatrudnienia tempo spadku było jednak wolniejsze. Ogółem zatrudnienie w okresie badanym wzrosło o 7 %.

(212)

Ponadto, ponieważ produkcja zmniejszyła się w okresie badanym o 30 %, spadła wydajność. Jej poziom obniżył się w okresie badanym o 34 %.

(213)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(214)

Elektrody grafitowe były już w przeszłości przedmiotem dochodzeń antydumpingowych, a środki antydumpingowe w odniesieniu do przywozu elektrod grafitowych z Indii nadal pozostają w mocy.

(215)

Poprzednie dochodzenia wykazały, że wcześniejszy dumping miał długotrwały negatywny wpływ na sytuację przemysłu Unii. W ramach tych dochodzeń nie wykazano, że sytuacja przemysłu Unii poprawiła się po wcześniejszym dumpingu. Przeciwnie, ustalenia z ostatniego przeglądu okresowego, który zakończono w październiku 2020 r., pokazały, że dobry stan gospodarczy przemysłu Unii w latach 2017 i 2018 był tymczasowy i nie zaistniała potrzeba zniesienia środków wobec Indii (80).

(216)

Przeprowadzając analizę sprzedaży przemysłu Unii oraz wskaźników mikroekonomicznych, Komisja zauważyła, że pewna część unijnej produkcji produktu podobnego (w szczególności jeden producent unijny, przedsiębiorstwo GrafTech, którego udział w całkowitej sprzedaży wynosi około 50 %, a w całkowitej produkcji - ponad 50 % (81)) była chroniona przed bezpośrednią konkurencją rynkową, pozostała część (dwaj pozostali producenci unijni objęci próbą) była bezpośrednio narażona na oddziaływanie przywozu z Chin po niskich cenach (zob. sekcja 4.3).

(217)

Sytuacja ta wynikała z istnienia umów długoterminowych, które pojedynczy największy unijny producent elektrod grafitowych (GrafTech) zawarł ze swoimi klientami po okresie wyjątkowo wysokich cen w latach 2017-2018. Umowy te są umowami kupna typu „bierz lub płać” - przedsiębiorstwo GrafTech gwarantowało na ich podstawie pewien poziom dostaw po ustalonych cenach, a nabywca zobowiązywał się do zakupu uzgodnionych ilości po ustalonej z góry i stałej cenie, z zastrzeżeniem różnych praw i obowiązków wynikających z umowy. Okres obowiązywania tych umów wynosił od trzech do pięciu lat. Jak się zdaje, bardzo duża część sprzedaży przedsiębiorstwa GrafTech w okresie objętym dochodzeniem odbywała się w ramach tych umów długoterminowych. Zgodnie z najlepszą wiedzą Komisji żaden inny producent unijny nie korzysta z podobnych umów długoterminowych. Biorąc pod uwagę okres obowiązywania umów długoterminowych, Komisja zauważyła, że ich skutki mają charakter tymczasowy.

(218)

W związku z tym, aby właściwie ocenić zależności gospodarcze między tymi dwoma częściami przemysłu Unii, Komisja zbadała, zgodnie z orzecznictwem WTO (82), w podobny sposób, z jednej strony tę część przemysłu, którą uznano za chronioną przed bezpośrednią konkurencją z przywozem, a z drugiej strony pozostałą część, poddaną presji konkurencyjnej ze strony przywozu, a także przemysł jako całość.

(219)

Średnie jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Ceny sprzedaży w Unii

(220)

W latach 2018 i 2019 ceny sprzedaży znacząco wzrosły, by następnie gwałtownie spaść w 2020 r. Ceny sprzedaży w 2020 r. pozostawały jednak na poziomie ponad dwukrotnie wyższym niż w 2017 r. (+170 %).

(221)

Dzięki obowiązującym umowom długoterminowym przedsiębiorstwo GrafTech France mogło utrzymać wysoki poziom cen ([25-50] % powyżej średniej jednostkowej ceny sprzedaży w Unii) w OD pomimo ogólnego spadku cen, przed którym pozostała część przemysłu Unii nie była chroniona. Na podstawie dostępnych informacji, a w szczególności wielkości sprzedaży przedsiębiorstwa GraftTech France nieobjętej umowami długoterminowymi, jak również sprzedaży dwóch pozostałych producentów unijnych objętych próbą Komisja oszacowała, że średnia cena na „wolnym” rynku była o około [20-40] % niższa od średniej jednostkowej ceny sprzedaży w Unii na całym rynku. W związku z tym średnia unijna cena sprzedaży w OD nie odzwierciedla dokładnie sytuacji w zakresie cen konkurencyjnych na rynku unijnym, na którą przywóz towarów z Chin po niskich cenach i po cenach dumpingowych miał znaczny wpływ.

(222)

W latach 2017-2019 ceny sprzedaży elektrod grafitowych wzrosły na całym świecie. Wynikało to z braku równowagi na rynku w połączeniu ze wzrostem światowego popytu i podażą, która nie była w stanie nadążyć za popytem. Jako główny powód wzrostu popytu podawano globalną zmianę w przemyśle stalowym, polegającą na przejściu od wielkich pieców do pieców łukowych, w których wykorzystuje się elektrody grafitowe. Jako główny powód opóźnienia w dostawach na świecie podawano zlecone przez rząd zamknięcie chińskich producentów elektrod grafitowych mające na celu poprawę stanu środowiska. Zamknięcia te zbiegły się w czasie ze wzrostem popytu krajowego na elektrody grafitowe ze strony chińskich producentów stali oraz z nową konkurencją dotyczącą koksu naftowego (głównego surowca wykorzystywanego w produkcji elektrod grafitowych) ze strony przemysłu baterii litowo-jonowych.

(223)

Cena koksu naftowego stale i znacząco rosła od 2017 r. do połowy 2019 r. Zwiększyła się ona około dziewięciokrotnie - zanotowano w jej przypadku wzrost z około 500 USD za tonę do około 4 500 USD za tonę. Ta zmienność cen elektrod grafitowych i surowców wykorzystywanych do ich produkcji skłoniła niektórych przedstawicieli przemysłu do zawarcia umów długoterminowych, jak wskazano w motywie 217. Ceny koksu naftowego powróciły następnie do normalnego poziomu, ale koszty i ceny elektrod grafitowych pozostały wyższe niż w 2017 r. W okresie objętym dochodzeniem ceny sprzedaży producentów unijnych objętych próbą powróciły do poziomów bliższych średniej długoterminowej. Było to związane z połączeniem następujących czynników: spadkiem cen koksu naftowego, spadkiem popytu wynikającym z pandemii COVID-19 oraz zwiększoną presją cenową spowodowaną konkurencją ze strony przywozu po niskich cenach z Chin. Jak już stwierdzono wcześniej (motywy 216-218), sytuacja ta nie dotknęła jednak w równym stopniu całego przemysłu Unii. Część tego przemysłu, która nie była chroniona umowami długoterminowymi, odnotowała znaczny spadek cen sprzedaży o -[48-60] % w OD, podczas gdy ceny sprzedaży przedsiębiorstwa GrafTech France spadły jedynie o -[15-35] %.

(224)

Natomiast koszty produkcji w okresie badanym wzrosły o 242 %. Było to związane ze wzrostem cen głównych surowców: koksu naftowego, jak wspomniano powyżej. Koszty pracy utrzymywały się w tym okresie na stałym poziomie (zob. tabela 8). Cena energii (w tym energii elektrycznej) wzrastała, co w pewnym stopniu przyczyniło się do wzrostu kosztów produkcji.

(225)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Średnie koszty pracy na pracownika

(226)

Średnie koszty pracy w przeliczeniu na pracownika zwiększyły się o 10 % w 2018 r., a następnie spadły o 3 % i nadal spadały w okresie objętym dochodzeniem, by ostatecznie osiągnąć poziom o 1 % wyższy niż w 2017 r.

(227)

Oceniając zmiany kosztów pracy dla poszczególnych części przemysłu i przemysłu jako całości, Komisja nie stwierdziła znaczących różnic w zmianach kosztów w okresie badanym.

(228)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Zapasy

(229)

Zapasy rosły zarówno w ujęciu nominalnym (+33 %), jak i jako odsetek produkcji (+80 %). Sytuacja ta była związana ze spadkiem sprzedaży przemysłu Unii zarówno na rynku unijnym, jak i na rynkach eksportowych. Przemysł wskazał, że musi utrzymać pewną skalę działalności i w związku z tym nie może zmniejszyć produkcji stosownie do spadku sprzedaży.

(230)

Analizując oddzielnie tę część przemysłu Unii, która nie zawarła z klientami umów długoterminowych, Komisja odnotowała, że w przypadku tej części zapasy w okresie badanym wzrosły jeszcze bardziej ([5-15] punktów procentowych powyżej średniego wzrostu zapasów). Z drugiej strony w ramach oddzielnej analizy dotyczącej przedsiębiorstwa GrafTech France stwierdzono mniejszy wzrost zapasów ([5-15] punktów procentowych poniżej średniego wzrostu zapasów). Jest to dodatkowe potwierdzenie, że obowiązywanie umów długoterminowych miało (i nadal ma) znaczący pozytywny wpływ na wskaźniki ekonomiczne tylko jednego producenta unijnego.

(231)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(232)

Komisja określiła rentowność producentów unijnych włączonych do próby, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. W okresie badanym zyski wzrosły w bardzo szybkim tempie w latach 2018-2019, a następnie gwałtownie spadły i przekształciły się w dwucyfrowe straty dla wszystkich producentów unijnych z wyjątkiem przedsiębiorstwa GrafTech France. Te wyjątkowo wysokie zyski odnotowane w latach 2018-2019 wiążą się z bardzo specyficzną sytuacją w tym okresie, charakteryzującą się bardzo korzystnymi dla producentów elektrod grafitowych zaburzeniami równowagi rynkowej. W 2020 r., w kontekście nagłego spadku popytu związanego z pandemią COVID-19 wzmożona konkurencja ze strony chińskiego wywozu całkowicie odwróciła tę sytuację, a zyski drastycznie spadły.

(233)

Ogółem rentowność sprzedaży w Unii wzrosła z +8,0 % w 2017 r. do +16,1 % w okresie objętym dochodzeniem. Sytuacja przedstawia się jednak znacząco odmiennie w różnych częściach przemysłu.

(234)

W pierwszej kolejności Komisja przeanalizowała sytuację tej części przemysłu Unii, która nie zawarła umów długoterminowych i w związku z tym była w pełni narażona na zmianę dynamiki rynku, w tym na zwiększoną wielkość przywozu po cenach dumpingowych z Chin. Objęci próbą producenci unijni należący do tej kategorii odnotowali w okresie badanym gwałtowny spadek rentowności z +[5-15] % w 2017 r. do -[10-20] % w OD.

(235)

Następnie Komisja podjęła badanie w odniesieniu do przedsiębiorstwa GrafTech France. Ze względu na to wykorzystanie umów długoterminowych przedsiębiorstwo to nadal odnotowywało wysokie zyski w OD. Komisja zauważyła jednak, że część sprzedaży elektrod grafitowych przez przedsiębiorstwo GrafTech France była również prowadzona na otwartym rynku. Ceny tych transakcji były znacznie niższe niż ceny transakcji w ramach umów długoterminowych. Z przeprowadzonego na podstawie poszczególnych numerów kontrolnych produktu porównania cen transakcji GrafTech France nieobjętych umowami długoterminowymi z cenami innych producentów unijnych objętych próbą wynikało, że niektórzy z nich stosowali wyższe ceny, a niektórzy niższe. Średnio ceny w tych transakcjach były bardzo zbliżone do cen innych producentów unijnych objętych próbą. Komisja stwierdziła, że ceny w omawianych transakcjach na otwartym rynku były porównywalne z cenami innych producentów unijnych objętych próbą. Dlatego w przypadkach, w których przedsiębiorstwo GrafTech France nie było chronione przed konkurencją za sprawą umów długoterminowych, również ono odczuło presję konkurencyjną ze strony przywozu po niskich cenach z Chin.

(236)

Komisja zauważyła ponadto, że sytuacja całego przemysłu Unii, w tym przedsiębiorstwa GrafTech France, pogorszyła się pod koniec okresu objętego dochodzeniem, o czym świadczą w szczególności dane dotyczące rentowności za czwarty kwartał tego okresu, które są znacznie niższe od marży zysku zwykle stosowanej w tym sektorze w normalnych warunkach konkurencji. To pogorszenie sytuacji przemysłu wynika głównie z pogorszenia sytuacji części przemysłu nieobjętej umowami długoterminowymi.

(237)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Tendencje w zakresie przepływów środków pieniężnych netto kształtowały w sposób podobny do rentowności: w latach 2018-2019 wystąpił bardzo znaczący wzrost, a następnie drastyczny spadek w 2020 r. W grę wchodzą te same czynniki wyjaśniające. Analizując przepływy środków pieniężnych dotyczące różnych części przemysłu unijnego, można poczynić takie same uwagi w odniesieniu do różnic między GrafTech France (znaczne przepływy pieniężne) a resztą przemysłu Unii (ujemne przepływy środków pieniężnych).

(238)

Inwestycje w okresie badanym wzrosły (+47 %). Duże zyski w latach 2018-2019 umożliwiły przemysłowi Unii przeprowadzenie inwestycji w zakłady produkcyjne. Inwestycje uległy ponownie zmniejszeniu pod koniec okresu badanego, po pandemii COVID-19.

(239)

W ramach analizy poszczególnych części przemysłu nie zaobserwowano wyraźnego wzorca. Przedsiębiorstwo GrafTech France przeprowadziło większe inwestycje w połowie okresu objętego postępowaniem, podczas gdy pozostała część sektora inwestowała więcej pod koniec tego okresu.

(240)

Zwrot z inwestycji jest procentowym stosunkiem zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Kształtował się on w sposób podobny do rentowności: w latach 2018-2019 wystąpił bardzo znaczący wzrost, a następnie drastyczny spadek w 2020 r.

(241)

Główne wskaźniki makroekonomiczne wykazały istnienie negatywnej tendencji w okresie badanym: wielkość sprzedaży unijnej spadła o 33 %, produkcja zmniejszyła się o 30 %, a przemysł Unii stracił udział w rynku. W kontekście malejącego rynku wielkość przywozu z ChRL wzrosła w okresie badanym o 12 %, a jego udział w rynku zwiększył się o 49 %, osiągając poziom 35,8 % w okresie objętym dochodzeniem. Ceny importowe z Chin były stale i znacząco niższe od cen i kosztów przemysłu Unii od 2019 r.

(242)

Jeżeli chodzi o wskaźniki mikroekonomiczne w odniesieniu do przemysłu jako całości, sytuacja przemysłu Unii przedstawiała się niejednoznacznie: rentowność sprzedaży w Unii wzrosła (z +8,0 % do +16,1 %), podobnie jak przepływy środków pieniężnych (+116 %), natomiast zapasy (+33 %) i zwrot z inwestycji (z +17,8 % do -3,9 %) znacznie się pogorszyły.

(243)

Za tymi zagregowanymi danymi liczbowymi skrywa się jednak bardzo niejednorodna sytuacja, która oddziałuje na dynamikę rynku i stosunki gospodarcze między poszczególnymi producentami w Unii. Z powodów przedstawionych w motywach 216-218 Komisja zbadała oddzielnie, z jednej strony, część przemysłu Unii, która nie zawarła umów długoterminowych ze swoimi klientami i prowadzi działalność na otwartym rynku (w związku z czym podlega ciągłej konkurencji ze strony przywozu po cenach dumpingowych), a z drugiej strony część przemysłu Unii, która zawarła takie umowy w latach 2017-2018 (GrafTech).

(244)

W przypadku dwóch z trzech producentów unijnych objętych próbą, którzy nie zawarli umów długoterminowych ze swoimi klientami, wszystkie wskaźniki mikroekonomiczne uległy znacznemu pogorszeniu: rentowność sprzedaży w Unii spadła z [5-10] % w 2017 r. do -[10-20] % w 2020 r., zapasy wzrosły (+[30-60] %), zwrot z inwestycji zmniejszył się z [20-50] % do -[200-250] %, a przepływy środków pieniężnych zmalały (-[220-260] %).

(245)

Z drugiej strony sytuacja trzeciego producenta unijnego objętego próbą, przedsiębiorstwa GrafTech France, była odmienna i wyjątkowa. Przedsiębiorstwo GrafTech France odnotowało w okresie objętym dochodzeniem duże zyski i znaczne przepływy środków pieniężnych.

(246)

Dochodzenie ujawniło w tym względzie rolę umów długoterminowych zawartych między przedsiębiorstwem GrafTech France a jego klientami. Okazało się, że bardzo duża część sprzedaży przedsiębiorstwa GrafTech France w okresie objętym dochodzeniem odbywała się w ramach tych umów długoterminowych. W konsekwencji ceny GrafTech France były w okresie objętym dochodzeniem znacznie wyższe niż ceny konkurentów. Wspomniane umowy długoterminowe przyczyniły się do oddzielenia cen sprzedaży przedsiębiorstwa GrafTech France od konkurencyjnych cen rynkowych w Unii. Przedsiębiorstwo GrafTech France oraz - bardziej ogólnie - GrafTech były bowiem ze względu na te zawarte z klientami umowy w dużej mierze chronione przed czynnikami zewnętrznymi, takimi jak spadek popytu i rosnąca konkurencja ze strony przywozu po niskich cenach z Chin.

(247)

Była to jednak sytuacja tymczasowa i wyjątkowa, ponieważ niektóre z umów długoterminowych już wygasły, a większość pozostałych wygaśnie z końcem 2022 r.

(248)

Już w czwartym kwartale okresu objętego dochodzeniem zaobserwowano jednak dalsze pogorszenie sytuacji, ponieważ dane liczbowe dotyczące rentowności (średnia przedsiębiorstw objętych próbą, w tym przedsiębiorstwa GrafTech France) spadły do 2,6 %. Po wygaśnięciu wszystkich umów długoterminowych przedsiębiorstwo GrafTech będzie musiało działać na tych samych warunkach rynkowych, co pozostali producenci unijni.

(249)

Komisja zbadała następnie zależności gospodarcze pomiędzy, z jednej strony - częścią przemysłu Unii, która nie zawarła umów długoterminowych ze swoimi klientami, a z drugiej strony częścią przemysłu Unii, która zawarła takie umowy z klientami (GrafTech France) w celu ustalenia, czy zdrowsza część przemysłu będzie podążać za pozostałymi jego częściami i całym przemysłem Unii w kierunku negatywnej tendencji zaobserwowanej już w okresie objętym postępowaniem.

(250)

W odniesieniu do produkcji wszyscy trzej producenci objęci próbą poinformowali Komisję, że produkują elektrody tej samej klasy (elektrody klasy UHP). Asortyment elektrod grafitowych wytwarzanych przez tych trzech producentów objętych próbą obejmował średnice od 500 do 720 mm i długość powyżej 1 651 cm (w szczególności powyżej 1 951 cm). Tych trzech producentów wytwarzało w dużych ilościach elektrody o średnicy 600 mm i 700 mm. Komisja nie była w stanie ustalić odmiennego modelu produkcji w przypadku tej części przemysłu Unii, która nie zawarła ze swoimi klientami umów długoterminowych, w porównaniu z przedsiębiorstwem GrafTech France.

(251)

Jeżeli chodzi o koszty, koszty produkcji ponoszone przez producentów unijnych objętych próbą wyniosły w OD około 5 000 EUR. Nie zaobserwowano znaczącej różnicy między trzema producentami objętymi próbą. Ich koszty produkcji mieściły się w przedziale +/-10 % wokół tej średniej wartości.

(252)

Komisja odnotowała również, że w odniesieniu do części sprzedaży przedsiębiorstwa GrafTech France, którą uznano za nieobjętą umowami długoterminowymi, przedsiębiorstwo to prowadziło sprzedaż po cenach bardzo zbliżonych do stosowanych w pozostałej części przemysłu (zob. motyw 235). W sytuacjach, w których przedsiębiorstwo GrafTech France nie było chronione umowami długoterminowymi, również wyraźnie doświadczało presji wywieranej przez przywóz z Chin po niskich cenach.

(253)

Produkcja sprzedawana na rynku Unii poza umowami długoterminowymi jest zatem reprezentatywna dla przemysłu Unii jako całości. Wynika to z faktu, że omawiane umowy długoterminowe jako jedyne odróżniają jednego producenta unijnego od pozostałej części przemysłu Unii. Odciążenie tego producenta za sprawą tych umów ma jednak charakter tymczasowy i nie odzwierciedla ogólnej dynamiki rynku w okresie objętym dochodzeniem, charakteryzującej się ciągłym wzrostem przywozu z Chin po niskich cenach. Bez umów długoterminowych nawet przedsiębiorstwo GrafTech France jest narażone na skutki przywozu po cenach dumpingowych (zob. motyw 235). Zważywszy, że umowy długoterminowe przedsiębiorstwa GrafTech France mają wkrótce wygasnąć, można przewidywać, że przedsiębiorstwo to wpisze się w nurt tych samych negatywnych tendencji, które już wystąpiły w przypadku innej części przemysłu Unii, a tym samym w przypadku tego przemysłu jako całości.

(254)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła na tym etapie postępowania, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. Rentowna część przemysłu nie będzie w stanie wywrzeć pozytywnego wpływu na jego nierentowną część, doświadczającą silnej presji konkurencyjnej ze strony przywozu po niskich cenach z Chin. Ponadto analiza danych z czwartego kwartału okresu objętego dochodzeniem pozwala już stwierdzić dalsze pogorszenie sytuacji gospodarczej przemysłu Unii jako całości. Oczekuje się, że po wygaśnięciu umów długoterminowych przedsiębiorstwa GrafTech te trendy spadkowe ulegną wzmocnieniu - również ze względu na znaczną stopę wzrostu przywozu po cenach dumpingowych, które niezmiennie znacznie podcinają ceny unijne, oraz wzrost mocy produkcyjnych w ChRL w ostatnich latach.

(255)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby wszelkie szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Czynniki te obejmowały pandemię COVID-19, zakończenie kryzysu z lat 2017-2018, starzenie się przemysłu Unii, przywóz z innych państw, wyniki wywozu przemysłu Unii i konsumpcję w Unii.

(256)

Wielkość przywozu z Chin wzrosła w okresie badanym o 12 % z 42 256 ton w 2017 r. do około 47 429 ton w 2020 r. Odnośny udział w rynku zwiększył się w tym samym okresie o 49 %, osiągając w okresie objętym dochodzeniem poziom 35,8 %. Ten rosnący przywóz odbywał się po cenach znacznie niższych niż ceny przemysłu Unii w drugiej połowie okresu badanego (2019-2020). Sytuacja ta miała znaczący wpływ na przemysł Unii w okresie objętym dochodzeniem, w którym przemysł ten odnotował spadek sprzedaży ze 118 025 ton w 2018 r. do 91 949 ton w 2019 r. i 70 970 ton w 2020 r. Doprowadziło to do bardzo silnego spadku rentowności wszystkich producentów unijnych objętych próbą, z wyjątkiem jednego producenta korzystającego z umów długoterminowych - zyski (w wysokości +[5-10] % w 2017 r.) przekształciły się w znaczne straty (-[10-20] % w 2020 r.) - a w konsekwencji do pogorszenia się innych wskaźników finansowych, takich jak poziom zapasów, zwrot z inwestycji i przepływy środków pieniężnych.

(257)

Potwierdzono zatem, że - ze względu na współistnienie w czasie - zwiększony przywóz elektrod grafitowych pochodzących z Chin po cenach dumpingowych doprowadził do pogorszenia sytuacji gospodarczej i finansowej przemysłu Unii. Inne czynniki zostaną omówione w pkt 5.2.

(258)

Przywóz elektrod grafitowych z ChRL po niskich cenach odnotowywano od 2019 r. W latach 2019 i 2020 średnia cena przywozu z Chin wynosiła odpowiednio 57 % i 51 % średniej ceny przywozu z wyłączeniem Chin. Od 2019 r. (tj. przed pandemią) przywóz z Chin zaczął rosnąć, w okresie spadku konsumpcji w Unii. Spowodowało to stały wzrost przywozu z Chin od 2018 r., również pod względem udziału w rynku. Spadek konsumpcji spowodowany pandemią nie osłabił zatem związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(259)

Po zakończeniu okresu 2017-2019 spadły zarówno ceny krajowe, jak i importowe. Jak wspomniano powyżej, chińskie ceny spadały jednak w szybszym tempie niż średnia przywozu z państw trzecich z wyłączeniem Chin (-50 % w 2019 r. i -57 % w 2020 r. w porównaniu, odpowiednio, z -12 % i -51 %). Spadek cen na świecie nie przyczynił się zatem do szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(260)

Chociaż niektórzy producenci unijni mogą pozostawać w tyle pod względem urządzeń, przemysł Unii jest dynamiczny i znacznie zwiększył inwestycje w celu zwiększenia swoich mocy produkcyjnych, dostosowania urządzeń produkcyjnych oraz nabycia najnowszych technologii. W okresie badanym inwestycje wzrosły o 47 %.

(261)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Przywóz z państw trzecich

(262)

Udział w rynku państw trzecich z wyjątkiem państwa, którego dotyczy postępowanie, utrzymywał się na niskim poziomie (około 10-11 %) i pozostał stabilny w latach 2018-2020. Oznacza to, że w wartościach bezwzględnych zmniejszył się on proporcjonalnie do spadku konsumpcji w Unii.

(263)

W okresie badanym ceny przywozu z państw trzecich z wyjątkiem państwa, którego dotyczy postępowanie, utrzymywały się średnio na tym samym poziomie co ceny przemysłu Unii. W okresie objętym dochodzeniem ceny były jednak o 31 % niższe od cen przemysłu Unii, co stanowiło najniższy poziom, jaki osiągnięto w wartościach względnych w porównaniu z cenami przemysłu Unii w okresie badanym. Jest to uderzająca różnica w porównaniu z cenami przywozu z Chin, które znacznie spadły w 2020 r. i były o 65 % niższe od cen przemysłu Unii w okresie objętym dochodzeniem. Ceny różnią się jednak w zależności od specyfikacji elektrod i chociaż porównanie średnich cen dostarcza pewnych wskazówek, takie porównanie nie może zastąpić porównania cen na podstawie PCN.

(264)

Dlatego też stwierdzono, że przywóz z innych państw nie przyczynił się do szkody dla przemysłu Unii, ponieważ był prowadzony po znacznie wyższych cenach niż przywóz z Chin.

(265)

Wielkość wywozu producentów unijnych kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Wyniki wywozu producentów unijnych

(266)

W okresie badanym wywóz przemysłu Unii stale się zmniejszał (-24 % w całym okresie). Przemysł Unii zwrócił uwagę na konkurencję ze strony wywozu z Chin, która istnieje nie tylko na rynku krajowym, ale również na rynkach państw trzecich.

(267)

W ujęciu ogólnym wyniki wywozu wykazywały podobne tendencje jak w przypadku sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym, ale sprzedaż eksportowa, w ujęciu względnym, spadła w mniejszym stopniu niż sprzedaż na rynku unijnym. Na tej podstawie Komisja wstępnie stwierdziła, że spadek wyników wywozu nie przyczynił się do szkody.

(268)

Jak pokazano w tabeli 1, w okresie badanym konsumpcja elektrod grafitowych w Unii zmniejszyła się o 25 %. Było to związane z pandemią COVID-19, której wpływ przeanalizowano w motywie 258. W tym samym czasie sprzedaż przemysłu Unii na rynku UE spadła o 33 %. Na tej podstawie Komisja tymczasowo stwierdziła, że zmiany dotyczące konsumpcji nie przyczyniły się do szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(269)

Z informacji dostarczonych przez przedsiębiorstwa objęte próbą wynika, że nie prowadzono sprzedaży na rzecz przedsiębiorstw powiązanych w Unii, ale prowadzono sprzedaż na rzecz przedsiębiorstw powiązanych w państwach trzecich. Sprzedaż ta stanowiła - w zależności od badanego roku - od 5 do 11 % całkowitej wielkości sprzedaży. Na tej podstawie Komisja tymczasowo stwierdziła, że wpływ zmian dotyczących konsumpcji własnej na szkodę poniesioną przez przemysł Unii był nieznaczny, o ile w ogóle miał miejsce.

(270)

Począwszy od 2019 r. ceny importowe z Chin były znacznie niższe od cen i kosztów przemysłu Unii. Dochodzenie wykazało, że średni ważony margines podcięcia cenowego wynosił 51,2 %. W tym samym okresie zwiększył się udział w rynku producentów z ChRL. W okresie badanym wielkość przywozu z Chin wzrosła o 12 %, a jego udział w rynku zwiększył się o 49 %, osiągając poziom 35,8 % w okresie objętym dochodzeniem. Tego rodzaju rosnąca obecność na rynku przynosiła szkodę przemysłowi Unii. Udział w rynku przemysłu Unii spadł z najwyższego poziomu wynoszącego 65,2 % w 2018 r. do poziomu 53,6 % w 2020 r. Doprowadziło to do negatywnego rozwoju sytuacji gospodarczej przemysłu Unii.

(271)

Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu Unii od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych.

(272)

Pandemia COVID-19 i związany z nią spadek konsumpcji elektrod grafitowych w Unii i na świecie miały negatywny wpływ na rozwój przemysłu Unii, ale uznano je za czynnik tymczasowy. Przed pandemią i pod koniec okresu badanego sytuacja przemysłu Unii uległa pogorszeniu. Doszło również do asymetrii, ponieważ pomimo pogorszenia koniunktury gospodarczej przywóz z Chin nie zmniejszył się. Wręcz przeciwnie, w latach 2018-2020, czyli w okresie malejącej konsumpcji, stale wzrastał.

(273)

Wpływ zakończenia kryzysu z lat 2017-2018, przestarzałych rozwiązań stosowanych przez przemysł Unii i przywozu z innych państw na negatywne zmiany w przemyśle Unii mógł być co najwyżej nader ograniczony.

(274)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła na tym etapie, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie naruszyły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą.

(275)

Uwzględniając art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Komisja zbadała, czy może jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku wyraźnie nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę, zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów, przedsiębiorstw handlowych, użytkowników i konsumentów końcowych.

(276)

Przemysł Unii składa się z pięciu grup produkujących elektrody grafitowe w Unii. Wszystkie grupy w pełni współpracowały w toku dochodzenia.

(277)

Wprowadzenie środków umożliwiłoby przemysłowi Unii odzyskanie utraconego udziału w rynku, zwiększenie wykorzystania mocy produkcyjnych, podwyższenie cen do zrównoważonych poziomów i zwiększenie rentowności do poziomów, których oczekuje się w normalnych warunkach konkurencji.

(278)

Chociaż część przemysłu jest tymczasowo chroniona przed przywozem towarów po cenach dumpingowych z Chin przez umowy długoterminowe, większość z tych umów ma wygasnąć najpóźniej do końca 2022 r. Jakiekolwiek przedłużenie umów, przynajmniej w obecnych warunkach, jest mało prawdopodobne w świetle gwałtownego spadku cen elektrod grafitowych na świecie od 2019 r.

(279)

Niewprowadzenie środków doprowadziłoby prawdopodobnie do dalszego pogorszenia rentowności, która już pozostawała na ujemnym poziomie w przypadku wszystkich producentów unijnych objętych próbą z wyjątkiem jednego, który jest tymczasowo chroniony przed skutkami przywozu towarów po cenach dumpingowych, ponieważ zawarł umowy długoterminowe ze swoimi klientami w okresie 2017-2018. Niewprowadzenie środków mogłoby doprowadzić do zamknięcia zakładów produkcyjnych i zwolnień pracowników, co zagrażałoby rentowności przemysłu Unii.

(280)

W związku z powyższym Komisja tymczasowo ustaliła, że wprowadzenie środków tymczasowych leży w interesie przemysłu Unii.

(281)

Dziesięciu importerów niepowiązanych, reprezentujących 63 % wielkości przywozu z Chin, przedłożyło formularz dotyczący kontroli wyrywkowej. Średnia ważona zysku importerów objętych próbą w okresie objętym dochodzeniem wynosiła około 4 %.

(282)

Importerzy ci opowiedzieli się przeciwko wprowadzeniu środków. Twierdzili oni, że producenci unijni nie są w stanie zaspokoić istniejącego popytu unijnego i różnorodności produktów, w szczególności w przypadku elektrod o małej średnicy (do 400-450 mm). Wskazali ponadto, że możliwości przejścia na inne źródła dostaw są marginalne. Producenci elektrod grafitowych z państw trzecich posiadają zazwyczaj własne działy sprzedaży i mają bezpośredni kontakt z klientami unijnymi.

(283)

Komisja zauważyła, że kontrola jakości elektrod grafitowych i świadczone usługi techniczne to jedne z kluczowych atutów importerów unijnych. Jest zatem prawdopodobne, że część dodatkowych kosztów może zostać przeniesiona na końcowych użytkowników elektrod grafitowych. Komisja uznała zatem, że wprowadzenie środków antydumpingowych może mieć wpływ - choć ograniczony - na wyniki importerów unijnych.

(284)

Oczekuje się więc, że wszelki negatywny wpływ środków na importerów niepowiązanych jako ogół będzie ograniczony i nie przeważy nad pozytywnym wpływem środków na producentów unijnych.

(285)

Piętnastu użytkowników zarejestrowało się jako zainteresowane strony, przy czym kwestionariusze otrzymano od ośmiu użytkowników. Użytkownicy ci reprezentują głównie unijny przemysł stalowy. Sektory niższego szczebla (a w szczególności przemysł stalowy) są większe pod względem obrotów i zatrudnienia niż sektor elektrod grafitowych. Jak wynika z danych stowarzyszenia Eurofer, w 2019 r. w przemyśle stalowym zatrudnionych było bezpośrednio 330 000 osób, a pośrednio 1 620 000 osób.

(286)

Użytkownicy wyrazili obawy, że wprowadzenie środków może mieć negatywny wpływ na ich konkurencyjność. Szacuje się, że koszt elektrod grafitowych wynosi od 1 % do 5 % kosztów produkcji stali. Oznacza to, że środki nie będą miały istotnego wpływu na koszty produkcji ponoszone przez producentów stali.

(287)

Ponadto skarżący i prasa donosili, że ceny stali rosną, ponieważ popyt przewyższa podaż. Może to pozwolić przemysłowi stalowemu na przeniesienie wszelkich dodatkowych kosztów lub ich części na użytkowników niższego szczebla.

(288)

Unijny przemysł stalowy twierdził również, że producenci unijni nie byli w stanie zaspokoić popytu w okresie objętym dochodzeniem. Jeżeli chodzi o bezpieczeństwo dostaw, przemysł Unii dysonuje wystarczającymi wolnymi mocami produkcyjnymi. W okresie badanym unijne moce produkcyjne wzrosły z 255 500 ton do 294 900 ton (+15 %). W okresie objętym dochodzeniem wykorzystanie mocy produkcyjnych wynosiło jedynie 55,6 %. Inne państwa, takie jak Indie, Meksyk, Rosja i USA, są możliwymi alternatywnymi źródłami dostaw, choć nie mają jeszcze ugruntowanej pozycji na rynku unijnym. Powyższe cztery państwa odpowiadały w 2020 r. za łącznie 11 % dostaw do Unii.

(289)

Komisja tymczasowo ustaliła zatem, że oczekuje się, iż negatywny wpływ środków na użytkowników będzie ograniczony i nie przeważy nad pozytywnym wpływem środków na producentów unijnych.

(290)

Ponadto elektrody grafitowe przyczyniają się do osiągnięcia celów środowiskowych Unii, w szczególności w zakresie walki ze zmianą klimatu. Elektrody grafitowe są niezbędnym elementem pieców łukowych, które wykorzystuje się do recyklingu stali. W piecach łukowych produkuje się stal przy niższej emisji CO2 w porównaniu z tradycyjną metodą produkcji stali opartą na wielkim piecu.

(291)

Niektóre zainteresowane strony twierdziły, że wprowadzenie środków miałoby negatywny wpływ na konkurencję w sektorze, który rzekomo jest bardzo skoncentrowany. Komisja zauważyła jednak, że rynek zaopatruje pięć grup unijnych. Komisja zauważa również, że przedsiębiorstwo Sangraf Italy jest nowym producentem unijnym (przy czym odnotowuje, że zakłady nie są nowe, lecz wcześniej były eksploatowane przez SGL Group). Komisja stwierdziła zatem, że na tym etapie nie można oczekiwać negatywnego wpływu środków na konkurencję w Unii.

(292)

Na podstawie powyższego Komisja doszła do wniosku, że na obecnym etapie dochodzenia nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu systemów elektrod grafitowych pochodzących z Chin nie leży w interesie Unii.

(293)

W celu określenia poziomu środków Komisja zbadała, czy cło niższe od marginesu dumpingu będzie wystarczające do usunięcia szkody dla przemysłu Unii spowodowanej przez przywóz po cenach dumpingowych.

(294)

W niniejszej sprawie skarżący stwierdził istnienie zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym w celu przeprowadzenia oceny dotyczącej odpowiedniego poziomu środków w pierwszej kolejności Komisja ustaliła kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii. Następnie zbadała, czy kwota cła byłaby odpowiednia, aby usunąć szkodę, biorąc pod uwagę domniemane istnienie zakłóceń handlu surowcami zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.

(295)

W pierwszej kolejności Komisja ustaliła kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii w przypadku braku zakłóceń na podstawie art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W takim przypadku szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie pokryć swoje koszty produkcji, w tym koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, a także konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia, oraz w celu uzyskania rozsądnego zysku („zysk docelowy”).

(296)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki:

(297)

Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(298)

Skarżący przyjęli w skardze wartość zysku docelowego wynoszącą 8 %, ale uznali, że jest to ostrożny szacunek i że przy braku przywozu wyrządzającego szkodę należy oczekiwać wyższej marży zysku.

(299)

W poprzednim dochodzeniu w sprawie przywozu systemów elektrod grafitowych z Indii Komisja stwierdziła, że marża zysku, którą można w sposób uzasadniony uznać za reprezentatywną dla sytuacji finansowej przemysłu wspólnotowego przy braku dumpingu wyrządzającego szkodę, powinna zostać ustalona na poziomie 8 % do celów obliczenia marginesu szkody. Taki był również zysk uzyskany przez objętych próbą producentów unijnych w 2017 r.

(300)

W świetle powyższych rozważań marżę zysku ustalono na poziomie 8 % zgodnie z przepisami art. 7 ust. 2c.

(301)

Zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego w ramach ostatniego etapu Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka zgodnie z art. 11 ust. 2. Komisja ustaliła dodatkowy koszt na poziomie 0-42 EUR za tonę, który dodano do ceny niewyrządzającej szkody w przypadku producentów unijnych objętych próbą. Notatka do akt w sprawie sposobu, w jaki Komisja ustaliła te dodatkowe koszty, jest dołączona do dokumentacji udostępnionej zainteresowanym stronom do wglądu.

(302)

Koszty te obejmowały dodatkowe przyszłe koszty mające na celu zapewnienie zgodności z unijnym systemem handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS). Unijny system handlu uprawnieniami do emisji stanowi fundament polityki UE mającej na celu przestrzeganie wielostronnych umów środowiskowych. Takie dodatkowe koszty obliczono na podstawie szacunkowych unijnych uprawnień do emisji, które trzeba będzie wykupić w okresie stosowania środków (lata 2021-2025). W kosztach dodatkowych uwzględniono również pośrednie koszty emisji CO2 wynikające ze wzrostu cen energii elektrycznej w latach 2021-2025 związanego z EU ETS oraz z prognozowanymi cenami unijnych uprawnień do emisji.

(303)

Źródłem tych prognoz cen unijnych uprawnień do emisji jest wyciąg z bazy danych Bloomberg New Energy Finance z dnia 30 lipca 2021 r. Średnia przewidywana cena unijnych uprawnień do emisji w przedmiotowym okresie wynosi 55 EUR/t emisji CO2.

(304)

Na tej podstawie Komisja wyliczyła niewyrządzającą szkody cenę produktu podobnego dla przemysłu Unii.

(305)

Komisja ustaliła następnie poziom usuwający szkodę poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej współpracujących producentów eksportujących, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez producentów unijnych objętych próbą na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Wszelkie różnice wynikające z tego porównania zostały wyrażone w postaci odsetka średniej ważonej wartości importowej CIF.

(306)

Jeżeli chodzi o margines rezydualny, mając na uwadze niski poziom współpracy ze strony chińskich eksporterów, który wyjaśniono w motywie 179 powyżej, Komisja uznała za właściwe ustalenie marginesu rezydualnego na podstawie dostępnych faktów. Margines ten ustanowiono na poziomie najwyższego marginesu zaniżania cen ustalonego dla danego rodzaju produktu sprzedawanego w reprezentatywnych ilościach przez producenta eksportującego, który miał najwyższy ustalony margines zaniżania cen. Obliczony w ten sposób margines rezydualny zaniżania cen ustalono na poziomie 153,6 %.

(307)

Wynik tych obliczeń przedstawiono w poniższej tabeli.

(308)

Jak wyjaśniono w zawiadomieniu o wszczęciu, skarżący przedstawił Komisji wystarczające dowody na występowanie zakłóceń handlu surowcami w państwie, którego dotyczy postępowanie, w odniesieniu do produktu objętego dochodzeniem. W związku z powyższym, zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego, w toku dochodzenia zbadano zarzut dotyczący zakłóceń w celu sprawdzenia, czy - w stosownych przypadkach - do usunięcia szkody wystarczy cło niższe od marginesu dumpingu.

(309)

Ponieważ jednak marginesy odpowiednie do usunięcia szkody są wyższe niż ustalone marginesy dumpingu, Komisja uznała, że na tym etapie zajęcie się tym aspektem nie było konieczne.

(310)

Biorąc pod uwagę wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(311)

W odniesieniu do przywozu elektrod grafitowych pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z zasadą niższego cła określoną w art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(312)

Komisja porównała marginesy zaniżania cen z marginesami dumpingu zgodnie z motywem 307 powyżej. Stawkę ceł ustalono na poziomie marginesu dumpingu albo marginesu zaniżania cen, zależnie od tego, który z nich jest niższy.

(313)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(314)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację dotyczącą tych przedsiębiorstw ustaloną w toku dochodzenia. Powyższe stawki należności celnej mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione osoby prawne. Przywożone produkty objęte postępowaniem, wytworzone przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlegają stawce cła stosowanej względem „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(315)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie tych indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku późniejszej zmiany swojej nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (83). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeśli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki należności celnej, która ma do niego zastosowanie, rozporządzenie dotyczące zmiany nazwy zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(316)

W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące wszystkich pozostałych przedsiębiorstw należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach niniejszego dochodzenia, ale również do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii w trakcie okresu objętego dochodzeniem.

(317)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z dużą różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(318)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(319)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(320)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących dokładności obliczeń, które zostały im ujawnione.

(321)

Otrzymano uwagi dotyczące dokładności obliczeń. Uwagi przedstawione przez Liaoning Dantan Technology Group Co., Ltd. i Fangda Carbon New Material Co., Ltd. nie mają wpływu na dokładność obliczeń. Ponadto przedsiębiorstwa Misano S.p.A. i COMAP SAS (importer i użytkownik produktu objętego postępowaniem) przedstawiły po okresie wcześniejszego informowania ogólne uwagi, które nie odnosiły się do dokładności obliczeń. Uwagi te zostaną zatem rozpatrzone dopiero na ostatecznym etapie dochodzenia.

(322)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o posiedzenie wyjaśniające przez Komisję lub przez rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie.

(323)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,