(1)

W dniu 18 lutego 2021 r. na podstawie art. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja Europejska („Komisja”) wszczęła dochodzenie antydumpingowe dotyczące przywozu krzemku wapnia pochodzącego z Chińskiej Republiki Ludowej („państwo, którego dotyczy postępowanie” lub „ChRL”, lub „Chiny”). Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) („zawiadomienie o wszczęciu postępowania”).

(2)

Komisja wszczęła dochodzenie w następstwie skargi złożonej w dniu 4 stycznia 2021 r. przez Euroalliages („skarżący”). Skargę złożono w imieniu przemysłu Unii zajmującego się krzemkiem wapnia w rozumieniu art. 5 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. W skardze przedstawiono dowody na wystąpienie dumpingu i wynikającej z niego istotnej szkody, które były wystarczające, by uzasadnić wszczęcie dochodzenia.

(3)

Zgodnie z art. 14 ust. 5a rozporządzenia podstawowego Komisja rejestruje przywóz będący przedmiotem dochodzenia antydumpingowego w okresie wcześniejszego informowania, chyba że dysponuje wystarczającymi dowodami w rozumieniu art. 5, potwierdzającymi, że wymogi określone w art. 10 ust. 4 lit. c) lub d) nie są spełnione.

(4)

W przedmiotowej sprawie skarżący nie złożył wniosku o rejestrację, a Komisja stwierdziła, że wymogi określone w lit. d) nie zostały spełnione, ponieważ nie nastąpił żaden dalszy znaczny wzrost przywozu w okresie objętym dochodzeniem przekraczający poziom przywozu, który spowodował szkodę. Według danych Eurostatu wielkość przywozu z Chin w pierwszych czterech miesiącach (tj. od marca do czerwca 2021 r.) po wszczęciu dochodzenia zmniejszyła się o 86 % w porównaniu z tymi samym miesiącami w okresie objętym dochodzeniem. Miesięcznie średni przywóz z Chin w pierwszych czterech miesiącach po wszczęciu dochodzenia spadł o 74 % w porównaniu ze średnim miesięcznym przywozem w okresie objętym dochodzeniem. Z tego względu Komisja nie zarejestrowała przywozu w okresie wcześniejszego informowania.

(5)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała skarżącego, znanych producentów unijnych, znanych producentów eksportujących oraz władze Chin, znanych importerów, dostawców i użytkowników, a także stowarzyszenia, o których wiadomo, że są zainteresowane, o wszczęciu dochodzenia i zaprosiła te podmioty do wzięcia w nim udziału.

(6)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia dochodzenia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(7)

Na tym etapie dochodzenia nie złożono żadnego wniosku o posiedzenie wyjaśniające.

(8)

Komisja otrzymała uwagi dotyczące wszczęcia postępowania od Eurofer i Niemieckiej Federacji Stali (Wirtschaftsvereinigung Stahl), w których zwrócono się o zakończenie dochodzenia.

(9)

Eurofer twierdził, że głównym powodem złych wyników przemysłu Unii był spadek produkcji stali, a nie przywóz z Chin, a zatem w skardze nie wykazano związku przyczynowego między przywozem z Chin a sytuacją przemysłu Unii. Eurofer argumentował również, że skarżący nie przedstawił żadnych informacji dotyczących zakresu, w jakim producenci krzemku wapnia mogą produkować inne żelazostopy przy użyciu tych samych maszyn. Ponadto Eurofer stwierdził, że skarżący nie dokonał właściwej analizy czynników innych niż przywóz towarów po cenach dumpingowych, które mogły doprowadzić do takiej sytuacji w przemyśle krzemku wapnia w Unii, takich jak pandemia COVID-19 i związek z nadwyżką mocy produkcyjnych w zakresie stali. Co więcej, Eurofer uważał, że domniemany wzrost przywozu z Chin nie może zostać uznany na podstawie danych Eurostatu/COMEXT dotyczących przywozu towarów objętych kodem CN 7202 99 80. Zgodnie z tymi danymi wzrost przywozu z Chin nie był widoczny w okresie objętym dochodzeniem, natomiast wzrost przywozu z Brazylii był znacznie większy. Ponadto, jeżeli chodzi o rentowność, Eurofer i Niemiecka Federacja Stali twierdziły, że jej spadek jest logiczną konsekwencją największego kryzysu gospodarczego od ponad dziesięciu lat. Według Eurofer to ogólna sytuacja gospodarcza doprowadziła do złych wyników skarżącego, a nie przywóz. W szczególności, w odniesieniu do kosztów, Eurofer zwrócił uwagę, że w przeciwieństwie do twierdzenia skarżącego koszty energii zmniejszyły się w okresie objętym dochodzeniem, a zatem nie mogły przyczynić się do wzrostu kosztów. Zdaniem Eurofer nie wzrosły również koszty stałe ze względu na niższy popyt na stal. Niemiecka Federacja Stali dodała, że należy także uwzględnić fakt, iż chińscy producenci pierwiastków stopowych mają zauważalną przewagę komparatywną w zakresie kosztów produkcji stopów dzięki niższym kosztom energii i pracy oraz własnym źródłom surowców. Wszystkie powyższe czynniki mają dowodzić, że spadek rentowności nie był wynikiem przywozu z Chin, lecz logiczną konsekwencją ogólnej sytuacji gospodarczej oraz pandemii COVID-19.

(10)

W skardze podcięcie cenowe ustalono na podstawie określonych transakcji, które były najlepszymi informacjami dostępnymi dla skarżącego na tym etapie. Eurofer skrytykował tę metodę i zauważył również, że w przypadku podcięcia cenowego należy wziąć pod uwagę, czy sprzedaż była dokonywana luzem czy jako drut rdzeniowy.

(11)

Analiza przeprowadzona przez Komisję potwierdziła, że żaden z wymienionych elementów, niezależnie od tego, czy był zgodny z faktami czy też nie, nie wystarczył do zakwestionowania wniosku, że skarga zawierała wystarczające dowody wskazujące na to, że przywóz produktu objętego postępowaniem do Unii odbywał się po cenach dumpingowych i prawdopodobnie powodował istotną szkodę dla producentów unijnych. Aspekty te zostały ustalone na podstawie najlepszych dowodów dostępnych skarżącemu w tym czasie i były wystarczająco reprezentatywne i wiarygodne. Ponadto zarzuty wysunięte przez Eurofer i Niemiecką Federację Stali zostały szczegółowo zbadane w toku dochodzenia i omówione je poniżej.

(12)

Na podstawie powyższych ustaleń Komisja potwierdziła, że skarżący przedstawił wystarczające dowody istnienia dumpingu, szkody i związku przyczynowego, spełniając tym samym wymogi określone w art. 5 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(13)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej niektórych rodzajów zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(14)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja ogłosiła, że udostępni kwestionariusze jedynym dwóm znanym producentom unijnym, mianowicie OFZ, a.s. i Ferropem. Komisja wezwała jednak również innych producentów unijnych, o ile tacy istnieją, do zgłoszenia się do Komisji i zwrócenia się z prośbą o przesłanie kwestionariusza nie później niż 7 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu.

(15)

Żadni inni producenci unijni nie zgłosili się do Komisji. Uznaje się zatem, że dwaj wymienieni producenci unijni stanowią 100 % przemysłu Unii.

(16)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(17)

Czterech importerów niepowiązanych (Affival SAS, Coftech GmbH, Sider Trading SpA, SKW Stahl-Metallurgie GmbH) dostarczyło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie do próby. Ze względu na niewielką liczbę odpowiedzi Komisja uznała, że przeprowadzenie kontroli wyrywkowej nie jest konieczne. Komisja wezwała cztery wskazane przedsiębiorstwa do wypełnienia kwestionariusza skierowanego do importerów.

(18)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich znanych producentów eksportujących w ChRL do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej o wskazanie innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(19)

Wymagane informacje i zgodę na włączenie do próby otrzymano od trzech producentów eksportujących z ChRL. Ze względu na niewielką liczbę odpowiedzi Komisja uznała, że przeprowadzenie kontroli wyrywkowej nie jest konieczne.

(20)

Komisja przesłała rządowi ChRL („rząd ChRL”) kwestionariusz dotyczący istnienia znaczących zakłóceń w ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego.

(21)

Ponadto skarżący przedstawił w skardze wystarczające dowody świadczące o zakłóceniach na rynku surowców w ChRL w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem. W związku z tym, jak ogłoszono w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania, dochodzenie obejmuje te zakłócenia handlu surowcami w celu ustalenia, czy należy stosować przepisy art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL. Z tego powodu Komisja przesłała rządowi ChRL dodatkowy kwestionariusz dotyczący tej sprawy.

(22)

Kwestionariusze dla producentów unijnych, importerów niepowiązanych, użytkowników i producentów eksportujących udostępniono w internecie (3) w dniu wszczęcia postępowania.

(23)

Komisja otrzymała odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu od dwóch producentów unijnych, dwóch importerów unijnych (Affival i Coftech), dwóch użytkowników (AFV Acciaierie Beltrame S.p.A. i Filo d.o.o.) oraz trzech współpracujących producentów eksportujących (Ningxia Ketong New Material Technology Co., Ltd.; Ningxia Shun Tai Smelting Co., Ltd. i powiązanego z nim przedsiębiorstwa handlowego Overseas Metallurgy Co., Ltd. oraz od Shaanxi Shenghua Metallurgy-Chemical Co., Ltd.).

(24)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała krzyżowo wszystkie informacje, które uznała za niezbędne do tymczasowego stwierdzenia dumpingu i określenia wynikającej z niego szkody oraz interesu Unii. Z powodu wybuchu pandemii COVID-19 i wynikających z niej środków wprowadzonych w celu powstrzymania jej rozprzestrzeniania się („zawiadomienie w sprawie COVID-19”) (4) Komisja nie mogła przeprowadzić wizyt weryfikacyjnych w lokalach przedsiębiorstw współpracujących. W zamian Komisja przeprowadziła kontrole krzyżowe na odległość dotyczące informacji przekazanych przez poniższe przedsiębiorstwa za pośrednictwem wideokonferencji:

-

OFZ, a.s., Istebné, Słowacja

-

Ferropem, Chambéry, Francja

-

Affival SAS, Solesmes, Francja

-

Ningxia Ketong New Material Technology Co., Ltd. („Ketong”)

-

Ningxia Shun Tai Smelting Co., Ltd. i powiązane z nim przedsiębiorstwo handlowe Overseas Metallurgy Co., Ltd. („Shun Tai”)

-

Shaanxi Shenghua Metallurgy-Chemical Co., Ltd. („Shenghua”).

(25)

Dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. („okres objęty dochodzeniem”). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do końca okresu objętego dochodzeniem („okres badany”).

(26)

Produkt objęty postępowaniem jest stopem lub związkiem chemicznym zawierającym co najmniej 16 % masy wapnia, co najmniej 45 % masy krzemu, mniej niż 14 % masy żelaza i nie więcej niż 10 % masy jakiegokolwiek innego pierwiastka; nawet przedstawianego luzem, pakowanego w worki lub w stalowe beczki, zamkniętego w arkuszach stalowych (lub drucie rdzeniowym), lub przedstawianego w inny sposób, pochodzącego z ChRL, obecnie objętego kodami CN ex 7202 99 80 i ex 2850 00 60 (kody TARIC 7202998030 i 2850006091) („produkt objęty postępowaniem”). Produkt ten powszechnie określa się jako krzemek wapnia lub „CaSi”.

(27)

Krzemek wapnia wykorzystuje się do produkcji specjalnych stopów metali. Stopy CaSi stosuje się jako odtleniacz i środek do odsiarczania w produkcji stali wysokiej jakości.

(28)

W toku dochodzenia wykazano, że następujące produkty mają takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne, a także te same podstawowe zastosowania:

(29)

Komisja uznała zatem na tym etapie, że są to produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(30)

Komisja nie otrzymała żadnych argumentów dotyczących zakresu produktu.

(31)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ChRL, Komisja uznała za właściwe wszczęcie dochodzenia w odniesieniu do producentów eksportujących z tego kraju, uwzględniając art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(32)

W związku z tym w celu zebrania danych niezbędnych do ewentualnego zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja zwróciła się do wszystkich chińskich producentów eksportujących o udzielenie informacji dotyczących materiałów stosowanych do produkcji krzemku wapnia. Trzech chińskich producentów eksportujących dostarczyło stosowne informacje.

(33)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto w pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających dotyczących zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania tego zawiadomienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Rząd ChRL nie udzielił żadnej odpowiedzi w odniesieniu do wymaganych informacji. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL, że do ustalenia istnienia w ChRL znaczących zakłóceń wykorzysta dostępne fakty w rozumieniu art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(34)

W sekcji 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu postępowania Komisja wskazała Brazylię, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jako potencjalny reprezentatywny kraj do celów ustalenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia. Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich reprezentatywnych krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(35)

W dniu 7 maja 2021 r. Komisja poinformowała w nocie („pierwsza nota”) zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, wykorzystywanych w produkcji krzemku wapnia. Ponadto Komisja wskazała Brazylię i Argentynę jako potencjalne reprezentatywne kraje. Komisja otrzymała uwagi od skarżącego i od producentów eksportujących Ketong i Shenghua. Uwagi te szczegółowo przeanalizowano w motywach 93-119.

(36)

W dniu 14 czerwca 2021 r. Komisja poinformowała w drugiej nocie („druga nota”) zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Brazylii jako reprezentatywnego kraju. Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne („koszty SG&A”) oraz zyski na podstawie informacji dostępnych dla właściwego przedsiębiorstwa Rima Industrial S.A. („Rima Industrial”) w reprezentatywnym kraju. W drugiej nocie odniesiono się również do otrzymanych uwag dotyczących pierwszej noty. Uwagi do drugiej noty otrzymano od skarżącego i od producentów eksportujących Ketong i Shenghua. Uwagi te szczegółowo przeanalizowano w motywach 122-136.

(37)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego „[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu”.

(38)

Zgodnie jednak z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „w przypadku stwierdzenia […], że ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b) nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia” oraz „[wartość normalna] obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”.

(39)

Jak wyjaśniono poniżej, w obecnym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że na podstawie dostępnych dowodów oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL, jak stwierdzono w motywie 33, właściwe było zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(40)

W prowadzonym niedawno dochodzeniu dotyczącym żelazokrzemu pochodzącego z ChRL, którego producenci należą do sektora żelazostopów, podobnie jak producenci krzemku wapnia (5), Komisja ustaliła, że we wskazanym sektorze istnieją znaczące zakłócenia w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. We wspomnianym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego jest również właściwe.

(41)

W toku omawianego dochodzenia Komisja ustaliła, że w ChRL dochodzi do istotnej interwencji rządowej, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (6). W szczególności Komisja stwierdziła, że w sektorze żelazokrzemu znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego (7), a ponadto rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego (8). Komisja ustaliła również, że obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych, a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują dodatkowe zakłócenia działania rynku. Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL rzeczywiście powoduje, że zasoby są przydzielane do sektorów uznanych przez rząd ChRL za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (9). Ponadto Komisja stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego, co prowadzi do zakłóceń wynikających w szczególności z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL (10). Podobnie Komisja ustaliła, że w sektorze żelazokrzemu występują zakłócenia kosztów wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego (11), a także zakłócenia rynków finansowych w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, w szczególności jeżeli chodzi o dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w ChRL (12). Ze względu na bliskie podobieństwo stosowanych materiałów i procesu produkcji ustalenia te w dużej mierze odnoszą się również do sektora krzemku wapnia, który stanowi także część sektora żelazostopów.

(42)

Podobnie jak w przypadku poprzedniego dochodzenia dotyczącego sektora żelazokrzemu w ChRL w obecnym dochodzeniu Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w skardze, jak również w sprawozdaniu, które opierają się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała analizę istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w sektorze, do którego należy produkt objęty dochodzeniem. Komisja uzupełniła te elementy dowodowe własnymi badaniami dotyczącymi poszczególnych kryteriów istotnych dla potwierdzenia występowania znaczących zakłóceń w ChRL, stwierdzonego również w jej poprzednich dochodzeniach w tym względzie.

(43)

W skardze w niniejszej sprawie odniesiono się do sprawozdania, w szczególności do zakłóceń w sektorze energetycznym i do niektórych surowców mineralnych. Ponadto skarżący przedstawił również badanie dotyczące zakłóceń na rynku wywołanych przez państwo w chińskim przemyśle żelazostopów i krzemu. Według tego badania chiński przemysł żelazostopów podlega silnemu wpływowi wytycznych rządu i uznaniowych ingerencji; w badaniu stwierdzono też, że chińskie przedsiębiorstwa w tym przemyśle „działają w zakłóconym otoczeniu rynkowym, w którym siły konkurencyjne nie mają możliwości budowania struktury rynku krajowego i dostosowania go do rynków światowych”. Badanie to umieszczono w aktach dochodzenia na etapie wszczęcia postępowania. Żadna z zainteresowanych stron, w tym rząd ChRL i producenci eksportujący, nie przedstawiła żadnych uwag na temat tego badania. W skardze zamieszczono również odniesienia do wykazu OECD dotyczącego ograniczeń wywozowych w odniesieniu do surowców przemysłowych.

(44)

W sektorze krzemku wapnia rząd ChRL nadal posiada pewien stopień własności i kontroli w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego. W toku dochodzenia ustalono, że jeden ze współpracujących producentów eksportujących - Shenghua - w 65 % należy do Shaanxi Metallurgical & Mining Group Co., która z kolei jest spółką zależną państwowej Shaanxi Non-ferrous Metals Holding Group Co. (13). Spółka przyznaje, że pozostaje pod wpływem przedsiębiorstwa państwowego i korzysta z silnego poparcia rządu (14). Ponadto, chociaż dwaj pozostali współpracujący producenci eksportujący wydają się być własnością prywatną, wygląda na to, że jeden z nich - Ningxia Shun Tai Smelting - również utrzymuje bliskie stosunki z władzami lokalnymi: znajduje się on w parku przemysłowym Zhongwei, który prowadzi szeroką politykę preferencyjną względem przedsiębiorstw mających siedzibę na jego terenie, taką jak niższe podatki lub ceny energii elektrycznej (15). Na stronie internetowej parku znajduje się również stwierdzenie, że „projekt dotyczący pieca z łukiem zakrytym ze stopu krzemowo-wapniowego i produkcji energii cieplnej odpadowej w przedsiębiorstwie Ningxia Shuntai Smelting Company jest kluczowym projektem promowania inwestycji realizowanym przez władze prefektury miejskiej Zhongwei”.

(45)

Ze względu na brak współpracy ze strony innych chińskich eksporterów produktu objętego dochodzeniem nie można było szczegółowo ustalić dokładnych proporcji prywatnych i państwowych producentów krzemku wapnia.

(46)

Ponadto w toku dochodzenia potwierdzono zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, że w sektorze energii elektrycznej, która stanowi główny czynnik produkcji krzemku wapnia, znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL. Jak ustaliła Komisja w swoim sprawozdaniu, rynek energii elektrycznej w Chinach charakteryzuje się znacznym zaangażowaniem przedsiębiorstw państwowych na różnych etapach łańcucha dostaw, a około 50 % mocy wytwórczych było w 2017 r. własnością państwa, natomiast cała sieć przesyłowa jest własnością dwóch przedsiębiorstw państwowych (16).

(47)

Jeżeli chodzi o obecność przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach umożliwiającą rządowi ChRL ingerowanie w ceny lub koszty w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret drugie rozporządzenia podstawowego, w toku dochodzenia Komisja stwierdziła istnienie osobistych powiązań między Komunistyczną Partią Chin („KPCh”), a co najmniej jednym przedsiębiorstwem wytwarzającym produkt objęty dochodzeniem. Dyrektor generalny Shenghua, który jest właścicielem 35 % udziałów tego przedsiębiorstwa, zajmuje jednocześnie stanowisko sekretarza partii (17).

(48)

W sektorze krzemka wapnia nie tylko przedsiębiorstwa publiczne, ale również prywatne podlegają nadzorowi politycznemu i wytycznym Podobnie jak w każdym innym sektorze w ChRL, producenci ci mają obowiązek prowadzenia działań na rzecz budowania partii oraz utrzymywania ścisłych związków KPCh i jej ideologią. Poniższy przykład ilustruje opisaną powyżej tendencję polegającą na rosnącym poziomie interwencji rządu ChRL również w sektorze krzemku wapnia. W toku dochodzenia stwierdzono, że w przedsiębiorstwie Shenghua odbywają się szeroko zakrojone działania na rzecz budowania partii. Strona internetowa producenta nie pozostawia wątpliwości w kwestii działań na rzecz budowania KPCh i roli tej partii w przedsiębiorstwie: „W dniu 17 lipca komitet KPCh w Shaanxi Shenghua Metallurgical Chemical Co., Ltd. zorganizował czwartą sesję studyjną grupy centralnej komitetu partyjnego. Spotkaniu przewodniczył sekretarz partii i dyrektor wykonawczy Wei Xinhua. W spotkaniu udział wzięli członkowie komitetu partyjnego, inni członkowie komitetów niepartyjnych, jak również sekretarze oddziałów partii. Podczas spotkania Yang Hui, zastępca sekretarza komitetu partyjnego, przedstawił materiały na temat »prawa podstawowego Komunistycznej Partii Chin - konstytucji partii na XIX Zjeździe Krajowym Komunistycznej Partii Chin« i zorganizował grupowe studiowanie przemówienia przewodniczącego Grupy Metalurgicznej na konferencji pochwalnej z dnia 1 lipca »Dogońmy przodowników, zjednoczmy się i rozwijajmy potęgę hutnictwa«. Uczestnicy przedstawili i przedyskutowali metody wypełnienia obowiązków członków partii i realizacji ich misji. […] [Wei Xinhua] nakreślił szereg wymagań dotyczących towarzyszy z zespołu kierowniczego i partii: 1. Ciągłe doskonalenie się poprzez dogłębne studiowanie konstytucji partii, […] 2. Wzmacnianie ideologii i przekonań, niezachwiana lojalność wobec przywództwa komitetu partyjnego przedsiębiorstwa, kontynuowanie »ducha Yan'an« i »ducha wbijania gwoździa« oraz skupienie swojej energii na realizacji zadań, aby wypełnić swoje obowiązki i dobrze pracować na rzecz przedsiębiorstwa. […] 4. Poszukiwanie problemów w swoim sposobie wykonywania pracy i naprawianie tych problemów zgodnie z konstytucją i dyscypliną partii. Wszystkie oddziały muszą solidnie pracować nad kształceniem ideologicznym członków partii i kadr partyjnych i wzmacniać ich wiarę w partię; […] komisja dyscyplinarna przedsiębiorstwa oraz biuro ds. dyscypliny i nadzoru muszą rygorystycznie wykonywać swoje obowiązki nadzorcze” (18).

(49)

Ponadto ustalono, że w sektorze krzemku wapnia prowadzona jest polityka faworyzująca producentów krajowych lub w inny sposób wpływająca na rynek w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego.

(50)

Przemysł ten, wraz z innymi podsektorami żelazostopów, które odgrywają istotną rolę w produkcji stali, jest ważnym sektorem z punktu widzenia rządu ChRL. W szczególności Komisja ustaliła, że sektor ten jest uznawany za przemysł promowany w prowincji Ningxia, zgodnie z katalogiem Krajowej Komisji Rozwoju i Reform („NDRC”) promowanych gałęzi przemysłu w prowincjach zachodnich na 2020 r. (19)

(51)

Na różnych szczeblach wydano liczne plany, dyrektywy i inne dokumenty również w odniesieniu do materiałów do produkcji krzemku wapnia. Ilustruje to skalę ingerencji państwa w rynki tych materiałów.

(52)

Jeśli chodzi o energię elektryczną, która stanowi największą część kosztów produkcji, jak ustaliła Komisja w swoim sprawozdaniu, ceny energii elektrycznej nie są oparte w ChRL na zasadach rynkowych, a ponadto podlegają znaczącym zakłóceniom (przez ustalanie cen na szczeblu centralnym, zróżnicowanie cen i praktyki bezpośredniego zakupu energii elektrycznej) (20). Chociaż rynek energii w Chinach przeszedł szereg zmian i reform (21), niektóre ceny istotne dla systemu energetycznego nadal nie są oparte na zasadach rynkowych. Rząd potwierdza, że ceny nadal podlegają znacznej kontroli państwa: „Obecny system cen energii elektrycznej nadal jest oparty na cenach ustalanych przez rząd. Korekty cen często nie nadążają za zmianami kosztów i trudno jest terminowo i racjonalnie odzwierciedlać koszty zużycia energii elektrycznej […] Nie powstał jeszcze skuteczny mechanizm sprzedaży energii elektrycznej na zasadach konkurencji, skala transakcji dokonywanych na zasadach rynkowych między przedsiębiorstwami wytwarzającymi energię elektryczną a użytkownikami jest ograniczona i trudno jest w sposób decydujący urynkowić alokację zasobów” (22). Ta powstała wyniku działań państwa słabość rynku stanowi źródło kolejnych prób zarządzania rynkiem, co znajduje odzwierciedlenie w szeregu późniejszych dokumentów urzędowych. Na przykład w listopadzie 2020 r. NDRC wydała „Zawiadomienie w sprawie promowania podpisywania średnio- i długoterminowych umów na dostawy energii elektrycznej na 2021 r.” (23) W dokumencie tym zalecono w szczególności „dążenie do zapewnienia, aby zakontraktowana ilość energii elektrycznej nie była niższa niż 80 % średniej ilości w ciągu ostatnich trzech lat”, a w odniesieniu do cen „ustanowienie mechanizmu rozliczania odchyleń […] w regulacjach dotyczących rynku lokalnego na potrzeby postępowania w przypadku wystąpienia odchyleń między zakontraktowaną ilością energii a rzeczywistym dostawami” oraz „udoskonalenie mechanizmu średnio- i długoterminowych cen transakcyjnych. Wszystkie podmioty lokalne muszą rygorystycznie przestrzegać cen przesyłu i dystrybucji energii zatwierdzonych przez rząd”. Zawiadomienie zawiera również szczegółowe przepisy wykonawcze, w szczególności obejmujące ustanowienie mechanizmu rejestrowania postępów w podpisywaniu umów lub wzmocnienie systemu monitorowania, ujawniania i egzekwowania umów (24). Ponadto w styczniu 2021 r. Rada Państwa wydała opinię NDRC w sprawie standaryzacji opłat za dostawy wody, energii elektrycznej i ogrzewanie w miastach w celu wspierania prężnego rozwoju tego sektora. Zawiadomienie zawiera przepisy szczegółowe dotyczące ustalania cen przez rząd „[…] W przypadku przedsięwzięć podlegających ustalaniu cen przez rząd lub cen ustalanych zgodnie z wytycznymi rządu należy racjonalnie określić strukturę kosztów, zwiększyć nadzór i kontrolę nad kosztami, usprawnić mechanizm kształtowania cen i określić poziom cen za pomocą metod naukowych. […]” Wśród „głównych celów” zawiadomienia zawarto wyraźne odniesienie do mechanizmu wpływu rządu na ustalanie cen, a także do stosowania różnych metod ustalania cen w poszczególnych sektorach: „Do 2025 r. należy osiągnąć wyraźne wyniki w zakresie uporządkowania i standaryzacji opłat w sektorze dostaw wody, energii, gazu i ogrzewania. Ustanowione zostaną podstawy naukowego, znormalizowanego i przejrzystego mechanizmu kształtowania cen, a rządowy mechanizm wpływania na ceny zostanie jeszcze bardziej usprawniony. Znacznie udoskonalone zostaną metody ustalania cen mające zastosowanie w powiązanych sektorach, metody nadzoru i kontroli kosztów, zachowanie cen i standardowy kompleksowy zakres usług, jak również jakość i wydajność dostaw wody, energii elektrycznej, ogrzewania oraz innych produktów i usług” (25).

(53)

Kolejnym surowcem wykorzystywanym do produkcji krzemku wapnia jest węgiel kamienny. Jak stwierdziła Komisja w swoim sprawozdaniu, rynek węgla w ChRL podlega zakłóceniom, w szczególności w wyniku subsydiowania (26) oraz zarządzania eksploatacją zasobów węgla i kontroli nad nią (27). Ponadto w dochodzeniu dotyczącym glutaminianu monosodowego pochodzącego z ChRL i Indonezji Komisja ustaliła, że państwo ingeruje w mechanizmy rynkowe w chińskim sektorze węgla na poziomie prowincji, zwłaszcza w prowincji Szantung, za pośrednictwem dokumentów dotyczących planowania, regulujących podaż, lokalizację i struktury przemysłowe (28). W toku obecnego dochodzenia Komisja stwierdziła kolejne przypadki ingerencji państwa. W maju 2021 r. Krajowa Administracja Energetyczna (NEA) i NDRC wspólnie wydały zawiadomienie w sprawie środków zarządzania zdolnościami produkcyjnymi kopalń węgla oraz kryteriów zatwierdzania tej produkcji, aby uregulować zdolności produkcyjne kopalń węgla i egzekwować odpowiednie limity, obliczone na podstawie tego zawiadomienia (29). Kolejnym przykładem zaangażowania państwa w szeroko zakrojoną regulację rynku węgla jest wydane w grudniu 2020 r. przez NDRC zawiadomienie w sprawie gwarantowania zawierania i realizacji umów średnio- i długoterminowych na dostawy węgla 2021 r. (30) W zawiadomieniu jednoznacznie podkreślono, że celem jest zwiększenie wpływu państwa na kwestie dotyczące umów oraz nadzoru państwa nad nimi: „Należy zwiększyć rolę rządu, skoncentrować się na wzmocnieniu struktury systemu, poprawić zasady dotyczące transakcji, wzmocnić nadzór kredytowy i udzielać wytycznych zainteresowanym stronom, aby zwiększyć świadomość szerszego kontekstu, podjąć odpowiedzialność społeczną, znormalizować realizację umów i zapewnić sprawne funkcjonowanie rynku węgla”. W zawiadomieniu stwierdzono również, że należy „wzmacniać samodyscyplinę przemysłu”. Wszystkie odpowiednie organizacje branżowe muszą pokierować przedsiębiorstwa w taki sposób, aby wzmocniły samodyscyplinę, należycie realizowały warunki umów średnio- i długoterminowych oraz aby nie wykorzystywały rozkładu podaży i popytu na rynku oraz dominującej pozycji branży do podpisywania niezrównoważonych umów. Duże przedsiębiorstwa powinny dawać przykład, samoregulować zawieranie umów, zwiększać swoją świadomość w kwestii wypełniania zobowiązań, podejmować inicjatywę w zakresie społecznej odpowiedzialności za zapewnienie dostaw i stabilnych cen oraz działać na rzecz sprawnego funkcjonowania rynku węgla na poziomie krajowym”. Na szczególną uwagę zasługuje wyraźne polecenie, aby przy zawieraniu umów nie wykorzystywać rozkładu popytu i podaży na rynku. W kwietniu 2021 r. NDRC wydała kolejne zawiadomienie w sprawie zapewnienia nadzoru nad średnio- i długoterminowymi umowami na dostawy węgla w 2021 r. oraz zarządzania nimi, którego celem jest lepszy nadzór nad przestrzeganiem umów sprzedaży oraz zapewnienie dostaw węgla (w szczególności w oparciu o przepisy wskazanego wcześniej zawiadomienia nr 902). Na tej podstawie odpowiednie strony powinny w szczególności zapewnić, aby miesięczny wskaźnik przestrzegania przepisów nie był niższy niż 80 % a kwartalny i roczny wskaźnik przestrzegania przepisów nie był niższy niż 90 % (31).

(54)

Ingerencja państwa na rynku węgla widoczna jest również w niedawnej decyzji o przedłużeniu o kolejny rok próbnego okresu pracy zamkniętych kopalń węgla, co ma na celu zwiększenie wydobycia i podaży, aby przeciwdziałać wzrostowi cen tego surowca (po wcześniejszym zawieszeniu produkcji przez kopalnie) (32).

(55)

Ponadto dwa inne ważne surowce wykorzystywane do produkcji krzemku wapnia - kwarcyt i wapień - objęto 13. planem pięcioletnim na rzecz surowców mineralnych, który umożliwia państwu zarządzanie kluczowymi rynkami zasobów mineralnych w ChRL praktycznie we wszystkich obszarach (33). Ponadto w dochodzeniu potwierdzono, że zgodnie z przygotowanym przez OECD wykazem ograniczeń w wywozie surowców przemysłowych z 2020 r. kwarcyt (kod HS 250590) podlegał w 2019 r. w ChRL wymogowi nieautomatycznego wydawania pozwoleń na wywóz (34), co może ograniczać działalność wywozową, a tym samym zakłócać rynek.

(56)

Jak widać na powyższych przykładach rząd ChRL kieruje rozwojem sektora krzemku wapnia za pomocą szerokiego wachlarza narzędzi polityki i wytycznych oraz kontroluje praktycznie wszystkie aspekty związane z funkcjonowaniem tego sektora. Te rządowe wytyczne i interwencje dotyczą również głównych materiałów wykorzystywanych do wytwarzania produktu objętego dochodzeniem. Na przykład przedsiębiorstwo Shenghua przyznaje, że dostosowuje swoją działalność gospodarczą do dokumentów przygotowanych w ramach centralnego planowania i kluczowych polityk państwa, jak opisano w celach tego przedsiębiorstwa: „Należy działać na rzecz przygotowania i wdrożenia projektów dotyczących np. metalicznego wapnia wysokiej czystości, krzemu przemysłowego klasy chemicznej oraz metalurgicznych linii produkcyjnych wykorzystujących mikrofale i innych projektów do końca »13. planu pięcioletniego«”. Przedsiębiorstwo twierdzi również, że „aktywnie dostosowuje się do nowych norm krajowego rozwoju gospodarczego, działa w ścisłej zgodności z nowym kierunkiem polityki reform po stronie podaży, energicznie podejmuje odpowiedzialność za prowadzenie produkcji w sposób bezpieczny i przyjazny dla środowiska oraz dzięki stabilnej przewodniej roli w przemyśle stopów krzemku wapnia polega na zarządzaniu, talentach i badaniach naukowych Shaanxi Nonferrous Group” (35).

(57)

Ponadto producenci krzemku wapnia są również beneficjentami różnych form wsparcia ze strony państwa, co wyraźnie świadczy o tym, że sektor ten stanowi przedmiot zainteresowania władz. W toku dochodzenia Komisja ustaliła, że przedsiębiorstwo Ningxia Shun Tai Smelting korzystało ze wsparcia dzięki założeniu działalności w parku przemysłowym Zhongwei (zob. motyw 44), natomiast przedsiębiorstwo Ketong zostało uznane za „Centrum Technologii Przedsiębiorczości Regionu Autonomicznego w 2020 r.”. W tej kwestii lokalne media poinformowały, że: „Zgodnie z odpowiednimi przepisami, gdy centrum technologii przedsiębiorczości na poziomie regionu autonomicznego uzyska ten tytuł po raz pierwszy, otrzyma wsparcie finansowe w wysokości 1 mln RMB” (36). Inne doniesienia mediów lokalnych potwierdziły, że przedsiębiorstwo uzyskuje wsparcie na poziomie prowincji: „Odpowiednia osoba odpowiedzialna w Departamencie Przemysłu i Technologii Informacyjnych regionu autonomicznego poinformowała, że nasz okręg energicznie wspiera transformację strukturalną, zieloną transformację, inteligentną transformację i transformację technologiczną przedsiębiorstw przemysłowych poprzez rozszerzenie łańcucha przemysłowego, uważane za priorytet, jak również poprzez zieloną transformację, inteligentną transformację i transformację technologiczną, uważane za kluczowe narzędzia, oraz że wspiera również dostosowanie strukturalne i modernizację produktów w przemyśle surowcowym. […] Jeśli chodzi o specjalne materiały stopowe, nasz region wspiera rozwój w zakresie stopów wysokotemperaturowych, stopów odpornych na korozję, stopów o ultrawysokiej wytrzymałości i innych materiałów o specjalnych właściwościach i specjalnych funkcjach. Przedsiębiorstwa takie Shengyan Industrial, Ketong New Materials i Jun Magnetic New Materials umożliwią dokonanie przełomów w zakresie najważniejszych technologii w celu opracowania materiałów stopowych spełniających szczególne wymagania, takie jak odporność na wysoką temperaturę, wysoka wytrzymałość i wysoka odporność na korozję, które są szeroko wykorzystywane sektorze stali nierdzewnej i stali do specjalnych zastosowań” (37).

(58)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych gałęzi przemysłu, w tym produkcji krzemku wapnia, jak również głównych surowców wykorzystywanych do wytwarzania tego produktu. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(59)

Obecne dochodzenie nie przyniosło żadnych dowodów wskazujących, by dyskryminacyjne stosowanie lub nieodpowiednie egzekwowanie przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret czwarte rozporządzenia podstawowego w sektorze krzemku wapnia, o którym mowa w motywie 41 powyżej, nie wpływało na producentów produktu objętego dochodzeniem.

(60)

Sektor krzemek wapnia pozostaje również pod wpływem zakłóceń kosztów wynagrodzeń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret piąte rozporządzenia podstawowego, o czym również mowa powyżej w motywie 41. W sektorze tym występują takie zniekształcenia zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego dochodzeniem lub głównych surowców wykorzystywanych do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL).

(61)

Ponadto w toku obecnego dochodzenia nie przedstawiono żadnych dowodów wskazujących, że sektor krzemku wapnia jest wyjęty spod wpływu interwencji rządowej na system finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) tiret szóste rozporządzenia podstawowego, o czym mowa również w motywie 41 powyżej. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(62)

Komisja przypomina również, że wytwarzanie produktu objętego dochodzeniem wymaga szeregu materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci krzemku wapnia kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Ponadto podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(63)

W rezultacie nie tylko nie jest właściwe stosowanie cen sprzedaży krajowej krzemku wapnia w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty nakładów (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach A i B sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej.

(64)

W niniejszym dochodzeniu rząd ChRL nie przedstawił żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów. Producenci eksportujący Ketong i Shenghua zgłosili jednak szereg uwag.

(65)

Przedsiębiorstwo Ketong argumentowało, że metodyka zalecana w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego do celów ustalenia wartości normalnej jest niezgodna z Protokołem przystąpienia Chin do WTO, Porozumieniem antydumpingowym WTO i orzeczeniem Organu Rozstrzygania Sporów WTO, a zatem nie powinna być stosowana.

(66)

Po pierwsze, przedsiębiorstwo Ketong przypomniało, że w sekcji 15 Protokołu przystąpienia Chin do WTO dopuszczono odstępstwa od standardowej metodyki ustalania wartości normalnej i porównywalności cen na podstawie art. VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 i porozumienia antydumpingowego, ale odstępstwa te były ograniczone czasowo, ponieważ wygasły w dniu 11 grudnia 2016 r. Według Ketong od 12 grudnia 2016 r. UE nie powinna odstępować od standardowej metodyki ustalania wartości normalnej producentów z kraju wywozu oraz od wykorzystywania wyłącznie krajowych cen i kosztów kraju wywozu, chyba że w innych postanowieniach porozumień WTO, w tym w porozumieniu antydumpingowym, zezwolono na inne postępowanie. Przedsiębiorstwo Ketong twierdziło, że art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego - w zakresie, w jakim zezwala Unii na wykorzystanie danych z odpowiedniego reprezentatywnego kraju - jest sprzeczny ze zobowiązaniem Unii wynikającym z porozumień WTO, w szczególności z jej zobowiązaniem wynikającym z sekcji 15 Protokołu przystąpienia Chin do WTO.

(67)

Przedsiębiorstwo Ketong twierdziło również, że art. 2 porozumienia antydumpingowego nie zezwala na wykorzystanie innych informacji niż informacje dostępne w kraju wywozu w celu ustalenia wartości normalnej. Ponadto w wyjątkowych okolicznościach, w których konieczne jest skonstruowanie wartości normalnej, dane dotyczące kosztów produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków muszą zostać uzyskane ze źródeł w kraju wywozu. Według Ketong pojęcie „znaczących zakłóceń” nawet nie istnieje w porozumieniu antydumpingowym.

(68)

Po drugie, przedsiębiorstwo Ketong przypomniało, że Stały Organ Apelacyjny w sprawozdaniu „Unia Europejska - Środki antydumpingowe dotyczące biodiesla z Argentyny” (38) ustalił, że działanie Unii było niezgodne z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego, gdyż kosztów produkcji produktu objętego dochodzeniem nie obliczono na podstawie zapisów posiadanych przez producentów objętych dochodzeniem. Przedsiębiorstwo Ketong wskazało zwłaszcza że w świetle tego orzeczenia zakłócenia w Argentynie, które powodowały różnicę między krajowymi i międzynarodowymi cenami głównego surowca wykorzystywanego w produkcie objętym postępowaniem, nie stanowiły same w sobie wystarczającej podstawy na mocy art. 2.2.1.1 do stwierdzenia, że rejestry producenta nie stanowiły odpowiedniego odzwierciedlenia kosztów surowca związanych z produkcją i sprzedażą produktu objętego postępowaniem, lub do pominięcia tych kosztów przy konstruowaniu wartości normalnej produktu objętego postępowaniem.

(69)

Podobnie przedsiębiorstwo Shenghua stwierdziło, że przepisy art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego są niezgodne z prawem WTO.

(70)

Po pierwsze, przedsiębiorstwo Shenghua utrzymywało, że w porozumieniu antydumpingowym nie uznaje się pojęcia „znaczących zakłóceń” w ramach art. 2.2 porozumienia antydumpingowego, który dopuszcza skonstruowanie wartości normalnej tylko w przypadku, w którym nie występuje sprzedaż w normalnym obrocie handlowym. Przedsiębiorstwo Shenghua stwierdziło, że w porozumieniu antydumpingowym nie ma artykułu zezwalającego na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, które nie mogą odzwierciedlać cen lub poziomu kosztów kraju wywozu, do określenia wartości normalnej. Porozumienie antydumpingowe zawiera zatem wymóg, aby wartość normalna została określona w oparciu o ceny lub koszty sprzedaży, które odzwierciedlają cenę lub poziom kosztu w kraju pochodzenia. Cena skonstruowana na podstawie cen w reprezentatywnym kraju nie może zatem odzwierciedlać ceny i poziomu kosztu w kraju wywozu.

(71)

Po drugie, przedsiębiorstwo Shenghua twierdziło, że nawet jeśli pojęcie „znaczących zakłóceń” byłoby zgodne z prawem WTO, to skonstruowana wartość musiałaby zostać obliczona zgodnie z art. 2.2.1.1 porozumienia antydumpingowego i jego wykładnią wskazaną przez Stały Organ Apelacyjny w sprawie UE - Biodiesel (DS473). Znaczące zakłócenia w kraju wywozu musiałyby wchodzić w zakres definicji sprzedaży, która nie jest prowadzona w „zwykłym obrocie handlowym”, albo „szczególnej sytuacji na rynku”. Przedsiębiorstwo Shenghua wskazało, że nawet jeżeli koncepcja „zwykłego obrotu handlowego” nie jest wyraźnie określona w porozumieniu antydumpingowym, to zgodnie z art. 2.2.1 sprzedaż produktu można uznać za sprzedaż, która nie odbywa się w zwykłym obrocie handlowym, i można jej nie uwzględniać „tylko wtedy, jeżeli […] taka sprzedaż jest realizowana w wydłużonym czasie w znacznych ilościach i po cenach, które nie gwarantują pokrycia wszystkich kosztów […]”. W tym kontekście Shenghua stwierdziła, że skarżący nie udowodnił, że domniemane znaczące zakłócenia należą do kategorii sprzedaży, która nie jest prowadzona w „zwykłym obrocie handlowym”, lub do kategorii „szczególnej sytuacji na rynku”.

(72)

Komisja uznała, że przepisy art. 2 ust. 6a są w pełni zgodne ze zobowiązaniami Unii w ramach WTO i z orzecznictwem przywoływanym przez Ketong i Shenghua. W odniesieniu do zobowiązań wynikających z sekcji 15 Protokołu przystąpienia Chin do WTO Komisja przypomina, że w postępowaniach antydumpingowych dotyczących produktów z Chin przy określaniu wartości normalnej nadal mają zastosowanie części sekcji 15 Protokołu, które nie wygasły, zarówno w odniesieniu do normy gospodarki rynkowej, jak i w odniesieniu do stosowania metodyki, która nie jest oparta na ścisłym porównaniu z chińskimi cenami lub kosztami.

(73)

Jeżeli chodzi o sprawę UE - Biodiesel, stosowne orzeczenie nie dotyczyło stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, lecz przepisu szczegółowego art. 2 ust. 5 rozporządzenia podstawowego. W opinii Komisji prawo WTO, zgodnie z wykładnią zespołu orzekającego WTO i Organu Apelacyjnego w sprawie UE - Biodiesel, zezwala na wykorzystanie danych z państwa trzeciego, odpowiednio dostosowanych, jeżeli takie dostosowanie jest konieczne i uzasadnione. Istnienie znaczących zakłóceń sprawia, że koszty i ceny w kraju wywozu nie są właściwe do celów konstrukcji wartości normalnej. W tych okolicznościach w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego przewidziano konstrukcję kosztów produkcji i sprzedaży na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia, uwzględniając te w odpowiednim reprezentatywnym kraju o podobnym poziomie rozwoju co kraj wywozu.

(74)

W odniesieniu do argumentu dotyczącego niewystarczających dowodów przedstawionych przez skarżącego podstawa prawna i dowody zawarte w skardze dotyczyły warunków stosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Jak wskazano w sekcji 3 zawiadomienia o wszczęciu, Komisja uznała, że skarga zawierała wystarczające dowody świadczące o znaczących zakłóceniach zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. e) rozporządzenia podstawowego, aby wszcząć dochodzenie. W art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego nie przewidziano dalszych wymogów dotyczących dowodów, w rodzaju tych sugerowanych przez tę stronę.

(75)

W związku z powyższym Komisja odrzuciła te argumenty przedsiębiorstw Ketong i Shenghua.

(76)

Przedsiębiorstwo Ketong twierdziło, że nie należy dostosowywać ani ustalać na innej podstawie jego elementów kosztu lub ceny, co do których Komisja nie udowodniła, że są zniekształcone.

(77)

Przedsiębiorstwo Shenghua uznało, że jeżeli Komisja podejmie decyzję o zastosowaniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego, zastąpienie wszystkich czynników kosztów danymi z innych źródeł byłoby nieuzasadnione, gdyż - zgodnie z brzmieniem tego przepisu - jedynie te koszty produkcji i sprzedaży, co do których udowodniono, że są zniekształcone, zostają zastąpione niezniekształconymi cenami lub wartościami odniesienia. W szczególności przedsiębiorstwo Shenghua zauważyło, że skarżący nie udowodnił, iż koszty pracy w chińskim przemyśle krzemku wapnia są zniekształcone, w związku z czym Komisja powinna była zastosować skuteczne koszty pracy przedstawione przez producentów eksportujących. Przedsiębiorstwo Shenghua uznało za bezpodstawne zastępowanie kosztów pracy kosztami w państwie trzecim, ponieważ wpływało na nie szereg czynników, takich jak związek między podażą a popytem na danym rynku, stopień automatyzacji produkcji i poziom cen towarów w regionie, w którym zlokalizowani byli producenci. Przedsiębiorstwo Shenghua dodało, że koszty pracy różnią się nie tylko w poszczególnych państwach, ale także u poszczególnych chińskich producentów. Przedsiębiorstwo Shenghua wskazało, że to samo odnosi się również do energii, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków.

(78)

W odpowiedzi na argument dotyczący braku dowodów świadczących o zniekształceniu kosztów pracy na etapie wszczęcia postępowania Komisja odsyła do argumentacji przedstawionej w motywach 41 i 63. Stwierdzenie rzeczywistego istnienia znaczących zakłóceń oraz związane z tym zastosowanie metody opisanej w art. 2 ust. 6a lit. a) następuje jednak dopiero w chwili tymczasowego lub ostatecznego ujawnienia informacji. W tym przypadku Komisja uznała dowód przekazany przez skarżącego w odniesieniu do znaczących zakłóceń za wystarczający do wszczęcia dochodzenia na tej podstawie. Ponadto, chociaż Komisja przyznaje, że koszty wynagrodzeń mogą różnić się w poszczególnych państwach, a nawet sektorach, w wyniku swojego dochodzenia Komisja ustaliła, że na rynek pracy w ChRL wpływały zakłócenia na szczeblu ogólnokrajowym. Kwestie nierozerwalnie związane z chińskim rynkiem pracy, w tym brak związków zawodowych niezależnych od rządu oraz ograniczenia w zakresie mobilności siły roboczej z powodu systemu rejestracji gospodarstw domowych, mają zakłócający wpływ na kształtowanie się wynagrodzeń w ChRL dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Fakt, że koszty wynagrodzeń mogą być inne w innych państwach lub mogą się różnić w obrębie ChRL, nie zmienia tego ustalenia.

(79)

W toku dochodzenia Komisja ustaliła ponadto, jak opisano bardziej szczegółowo w motywach 51-55, że na rynkach materiałów wykorzystywanych przez producentów krzemku wapnia w ChRL występował szereg znaczących zakłóceń, nie tylko o charakterze szczególnym, ale także przekrojowym. Ta sama sytuacja dotyczyła producentów bardziej podstawowych materiałów wykorzystywanych do produkcji krzemku wapnia, a także jego surowców. W związku z tym Komisja uznała, że wszystkie koszty materiałów wykorzystywanych do wytwarzania produktu objętego dochodzeniem, w tym koszty energii, były zniekształcone w ChRL. Fakt, że - jak twierdzi Shenghua - istnieją znaczne różnice w kosztach energii między różnymi państwami nie zmienia oceny Komisji w odniesieniu do zniekształcenia cen w ChRL.

(80)

W tym względzie, chociaż art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego dopuszcza możliwość zastosowania kosztów krajowych, w tym kosztów pracy lub energii, o ile ustalono z całą pewnością, że koszty te nie są zniekształcone, w aktach nie ma dowodów świadczących o tym, że zakłócenia ogólnokrajowe nie mają zastosowania do producentów krzemku wapnia. W związku z tym przy konstruowaniu wartości normalnej nie można było wykorzystać żadnych tego typu kosztów krajowych.

(81)

Jeżeli chodzi o koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski, Komisja odnotowała, że po stwierdzeniu, iż ze względu na istnienie w kraju wywozu znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w tym kraju, Komisja może konstruować wartość normalną dla każdego producenta eksportującego na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia w odpowiednim reprezentatywnym kraju zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a). Komisja podkreśliła, że w tym ostatnim artykule przewidziano również wyraźny wymóg, zgodnie z którym konstruowana wartość normalna musi obejmować odpowiednią kwotę niezniekształconych kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski. Jeżeli w toku dochodzenia Komisja, w oparciu o wszystkie dowody zawarte w aktach, udowodni istnienie znaczących zakłóceń wywierających wpływ na produkt objęty postępowaniem w kraju wywozu, wówczas wynika z tego, że takie zakłócenia mają również wpływ na koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne ponoszone przez producentów eksportujących.

(82)

W związku z powyższym argumenty Ketong i Shenghua zostały odrzucone.

(83)

Przedsiębiorstwo Shenghua twierdziło również, że nawet jeżeli zastosowano by dane z innych źródeł, stosowanie danych państwa trzeciego jako ceny niezniekształconej byłoby nieuzasadnione. Przedsiębiorstwo Shenghua odniosło się do wyrażonego przez Komisję zamiaru skorzystania z bazy danych Global Trade Atlas („GTA”) w celu ustalenia cen importowych reprezentatywnego kraju oraz uznało, że w okresie objętym dochodzeniem wszystkie surowce wykorzystywane do produkcji produktu objętego dochodzeniem nabyło na rynku krajowym. W związku z tym Komisja powinna zastosować bardziej wiarygodne i uzasadnione źródło danych oraz - niezależnie od zastosowanego źródła danych - należy dokonać odpowiednich dostosowań (w tym w celu uwzględnienia kosztów dostawy) w celu zapewnienia, aby domniemana niezniekształcona cena została ustalona na tych samych warunkach zakupu co surowce zakupione przez Shenghua.

(84)

W odniesieniu do tego argumentu Komisja zauważyła, że z powodów przedstawionych w motywach 41-63 stosuje w obecnym dochodzeniu art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym Komisja musi stosować niezniekształcone koszty w odpowiednim reprezentatywnym kraju w celu zapewnienia, by zastosowane koszty nie były zniekształcone i były oparte na łatwo dostępnych danych. takich jak dane dotyczące przywozu zawarte w bazie danych GTA. Wobec braku danych dostarczonych przez Shenghua na uzasadnienie swojego twierdzenia dotyczącego odpowiednich dostosowań (w tym w celu uwzględnienia wyższych kosztów dostawy) uważa się, że wartości przywozu reprezentatywnego kraju spełniają kryteria określone w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego i zapewniają rozsądne oszacowanie ceny w reprezentatywnym kraju, w tym kosztów dostawy. Ponadto, ponieważ przywożone materiały do produkcji konkurują pod względem cen na rynku krajowym reprezentatywnego kraju, Komisja uznała je za wiarygodny odpowiednik. Gdyby w przypadku przywozu nie wzięto pod uwagę wszystkich kosztów dostawy, otrzymana cena nie odzwierciedlałaby niezniekształconej ceny na rynku reprezentatywnego kraju. Byłoby to sprzeczne z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, a zatem wniosek ten został odrzucony.

(85)

W związku z powyższym z dostępnych dowodów wynika, że ceny lub koszty produktu objętego dochodzeniem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych. W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji.

(86)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(87)

Jak wyjaśniono w motywach 35-36, Komisja wydała dwie noty w odniesieniu do akt dotyczących źródeł do celów określenia wartości normalnej. W notach tych opisano fakty i dowody leżące u podstaw odpowiednich kryteriów, a ponadto odniesiono się do uwag otrzymanych przez strony na temat tych elementów i odpowiednich źródeł. W drugiej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja poinformowała zainteresowane strony o zamiarze wykorzystania Brazylii jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju w niniejszej sprawie, jeżeli zostanie potwierdzone istnienie znaczących zakłóceń zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(88)

W pierwszej nocie dotyczącej czynników produkcji Komisja wskazała Argentynę, Brazylię, Kazachstan, Malezję i Meksyk, jako państwa o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do Chin według Banku Światowego, tzn. że wszystkie one są sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraje „o wyższym średnim dochodzie” na podstawie dochodu narodowego brutto.

(89)

Nie otrzymano żadnych uwag od zainteresowanych stron dotyczących podobieństwa pod względem poziomu rozwoju gospodarczego między ChRL a krajami wskazanymi przez Komisję.

(90)

Przedsiębiorstwo Ketong odnotowało, że jako kraj o „wyższym średnim dochodzie” Bank Światowy podobnie jak ChRL sklasyfikował również Rosję, i zwróciło się do Komisji o rozważenie tego kraju jako potencjalnego reprezentatywnego kraju. Komisja nie znalazła jednak żadnego producenta krzemku wapnia w Rosji, którego informacje finansowe byłyby dostępne publicznie i reprezentatywne do celów konstrukcji wartości normalnej produktu objętego dochodzeniem, wobec czego nie przeprowadziła dalszej oceny tego kraju.

(91)

W pierwszej nocie Komisja wskazała, że wiadomo, iż produkcja krzemku wapnia odbywa się w Brazylii i Argentynie. W tej nocie Komisja wskazała również Kazachstan, Malezję i Meksyk jako państwa produkujące żelazostopy, których produkcja stanowi przemysł najbardziej podobny do przemysłu krzemku wapnia pod względem procesu produkcji i czynników produkcji, które to dane Komisja mogłaby użyć w przypadku braku odpowiednich danych z państw produkujących krzemek wapnia. Uwagi otrzymano od Ketong, Shenghua oraz od skarżącego.

(92)

Komisja zidentyfikowała dwóch producentów krzemku wapnia w Brazylii i jednego producenta w Argentynie, których informacje finansowe byłyby dostępne publicznie. Najnowsze dane finansowe (tj. z 2019 r.) były jednak dostępne wyłącznie w przypadku argentyńskiego producenta i jednego z dwóch brazylijskich producentów (Rima Industrial S.A.).

(93)

Skarżący zauważył, że Brazylia pozostała jednym z potencjalnych reprezentatywnych krajów, i poparł potencjalny wybór tego kraju jako reprezentatywnego kraju, zgodnie ze swoją początkową propozycją przedstawioną w skardze.

(94)

Zarówno Shenghua, jak i Ketong w uwagach przedstawionych w odniesieniu do pierwszej noty twierdziły, że Brazylia nie może być odpowiednim reprezentatywnym krajem, ponieważ wielkości przywozu szeregu surowców (takich jak pasta do elektrod i skała krzemionkowa/kwarcyt) były nieznaczne i tym samym niereprezentatywne.

(95)

W przypadku jednak pasty do elektrod przywóz do Brazylii odpowiadał co najmniej 10 % zgłoszonej konsumpcji w Chinach i tym samym uznaje się, że jest reprezentatywny. Jeżeli chodzi o kwarcyt, Komisja uznała, że nieznaczna wielkość przywozu do Brazylii jest niereprezentatywna i powróciła do średniej ceny zakupu uiszczanej przez producentów unijnych jako odpowiedniej wartości odniesienia.

(96)

Przedsiębiorstwo Shenghua twierdziło, że cena energii elektrycznej w Brazylii była zbyt wysoka, i zwróciło się do Komisji, aby na tej podstawie odrzuciła Brazylię jako reprezentatywny kraj.

(97)

Komisja zauważyła, że nigdzie w kryteriach wyboru reprezentatywnego kraju określonych w rozporządzeniu podstawowym nie wspomniano, że ceny usług użyteczności publicznej muszą mieścić się w określonym zakresie. Argument ten został zatem odrzucony.

(98)

W uwagach do pierwszej noty przedsiębiorstwo Ketong twierdziło, że na rynku energii elektrycznej w Brazylii występowały zakłócenia, gdyż 1) rząd brazylijski był akcjonariuszem większościowym producenta energii elektrycznej Eletrobrás oraz 2) rząd brazylijski regulował cenę energii elektrycznej za pośrednictwem agencji regulacyjnej Agência Nacional de Energia Elétrica („ANEEL”). Z tego względu Brazylia nie byłaby zatem odpowiednim reprezentatywnym krajem.

(99)

Komisja zauważyła, że przedsiębiorstwo Ketong nie przedstawiło żadnych dowodów świadczących o tym, że własność rządowa Eletrobrás spowodowała zakłócenie rynku energii elektrycznej w Brazylii, a w szczególności że miała wpływ na producentów krzemku wapnia w zakresie energii elektrycznej w okresie objętym dochodzeniem. Na przykład, chociaż rząd posiada 52 % akcji Eletrobrás, pozostałe akcje są notowane na giełdzie. Kwestię tę rozważono bardziej szczegółowo w motywie 133 poniżej na podstawie dodatkowych dowodów przekazanych przez zainteresowane strony oraz w motywie 152.

(100)

Przedsiębiorstwo Shenghua twierdziło, że Brazylia to rynek w dużym stopniu objęty ochroną i kraj, który stosuje „wiele środków potencjalnie ograniczających handel”, co Komisja potwierdziła w swojej ocenie brazylijskich ograniczeń przywozu (40).

(101)

W pierwszej nocie Komisja stwierdziła, że nie ustaliła występowania żadnych zakłóceń handlu w Brazylii mających wpływ na główne materiały do produkcji krzemku wapnia. Przedsiębiorstwo Shenghua nie przedstawiło dowodów na istnienie takich zakłóceń ani w odniesieniu do krzemku wapnia, ani w odniesieniu do głównych czynników produkcji. Argument uznano za nieuzasadniony, w związku z czym został on odrzucony.

(102)

Przedsiębiorstwo Ketong twierdziło również, że brazylijscy producenci wskazani przez Komisję prowadzili działalność gospodarczą w wielu różnych obszarach przez co ich koszty, przychody i zyski nie odzwierciedlały kosztów, przychodów i zysków producentów krzemku wapnia.

(103)

W pierwszej nocie Komisja przyznała, że brazylijscy producenci prowadzili działalność inną niż produkcja i sprzedaż krzemku wapnia, a na podstawie ich sprawozdań finansowych nie można było ustalić wyników finansowych w odniesieniu do poszczególnych produktów. Komisja wyjaśniła, że sam ten fakt nie podważa reprezentatywności przedsiębiorstw, a Komisja może zatem zastosować wyniki finansowe na poziomie przedsiębiorstw do ustalenia wartości odniesienia dla kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(104)

Przedsiębiorstwo Shenghua twierdziło, że koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski jednego przedsiębiorstwa nie są wiarygodne ani reprezentatywne do celów konstruowania wartości normalnej.

(105)

Komisja odnotowała, że przedsiębiorstwo Shenghua nie przedstawiło powodów, dla których koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zyski jednego producenta miałyby nie być wiarygodne ani reprezentatywne do celów konstruowania wartości normalnej. Ponadto przedsiębiorstwo Shenghua nie wskazało innych producentów w Brazylii, których informacje finansowe byłyby łatwo dostępne publicznie, które to informacje można by dodać do zestawu danych. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(106)

Przedsiębiorstwo Ketong twierdziło, że zastosowanie danych finansowych pochodzących od Dun & Bradstreet było niewłaściwe, gdyż dane te nie były wystarczająco szczegółowe, przez co nie zawierały informacji niezbędnych do prawidłowego obliczenia marginesu dumpingu.

(107)

Komisja zauważyła, że baza danych Global Financials prowadzona przez Dun & Bradstreet jest narzędziem wykorzystywanych do uzyskania sprawozdań i wskaźników finansowych konkretnych przedsiębiorstw od przedsiębiorstw w potencjalnych reprezentatywnych krajach. W tym względzie Komisja wyjaśniła, że terminy „koszty bezpośrednie” i „koszty pośrednie” stosowane w bazie danych Dun & Bradstreet oznaczają odpowiednio „koszty sprzedanych towarów” i „koszty operacyjne”. Wbrew twierdzeniu Ketong Komisja dysponuje zatem wystarczająco szczegółowymi danymi, na podstawie których może ustalić istotne informacje na potrzeby konstruowania wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(108)

Zarówno Shenghua, jak i Ketong twierdziły, że Argentyna nie jest odpowiednim reprezentatywnym krajem ze względu na zakłócenia handlu półkoksem będącym jednym z najważniejszych czynników produkcji, o czym Komisja wspomniała już w pierwszej nocie.

(109)

Komisja przyznała, że zakłócenia handlu (w tym przypadku pozwolenia na wywóz oraz podatek) mogą stanowić wytłumaczenie nieznacznej wielkości przywozu półkoksu do Argentyny i w rezultacie sprawić, że ceny importowej nie można wykorzystać jako ceny odniesienia.

(110)

Przedsiębiorstwo Ketong twierdziło również, że jeżeli Komisja uzna, że na rynku wielu materiałów do produkcji w Chinach występują zakłócenia, wówczas musi uznać, że zakłócenia występują również na rynku argentyńskim, gdyż wiele kluczowych materiałów przywożonych do Argentyny pochodzi z Chin.

(111)

Komisja odrzuciła ten argumenty, gdyż - wbrew twierdzeniu Ketong - większość materiałów do produkcji półkoksu jest przywożona do Argentyny z państw innych niż Chiny. W pierwszej nocie Komisja stwierdziła, że przywóz półkoksu do Argentyny niepochodzący z Chin jest bardzo ograniczony. Na tym etapie Komisja stwierdziła zatem, że wielkość przywozu półkoksu do Argentyny była niereprezentatywna. Półkoks stanowi około 10 % kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem.

(112)

Skarżący twierdził również, że Argentyna nie mogła spełnić kryteriów wyboru reprezentatywnego kraju na tym etapie, biorąc pod uwagę dostępne publicznie informacje dotyczące jedynego producenta produktu objętego postępowaniem w tym państwie, wskazujące, że ponosił on straty.

(113)

Komisja przyznała, że danych jedynego argentyńskiego producenta CaSi, którego dane finansowe są dostępne publicznie, nie można wykorzystać jako wartości odniesienia w zakresie marży zysku, gdyż w 2019 r. przedsiębiorstwo to odnotowało stratę. Jeżeli dane finansowe za rok 2020 zostaną udostępnione na późniejszym etapie, Komisja może ponownie rozważyć zastosowanie Argentyny jako reprezentatywnego kraju.

(114)

Przedsiębiorstwo Ketong zwróciło się do Komisji o zastosowanie Rosji jako reprezentatywnego kraju, gdyż podobnie jak ChRL państwo to zostało sklasyfikowane przez Bank Światowy jako kraj o „wyższym średnim dochodzie”, w państwie tym prowadzono produkcję krzemku wapnia, oraz działał w nim co najmniej jeden producent - Kluchevsky Ferroalloy Plant PJSC.

(115)

Komisja przeanalizowała twierdzenie Ketong dotyczące zastosowania Rosji jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju. Komisja zbadała najnowsze dane finansowe przedstawione przez Ketong w odniesieniu do rosyjskiego producenta żelazostopu, Kluchevsky Ferroalloy Plant PJSC, który - jak wynika z informacji podanych na jego stronie internetowej - ma prowadzić również produkcję krzemku wapnia. Dane te dotyczyły roku poprzedzającego okres objęty dochodzeniem. Ponieważ dane te wskazują na niemal zerowy zysk i bardzo niskie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne, Komisja uznała, że dane te są niereprezentatywne do celów konstruowania wartości normalnej produktu objętego dochodzeniem zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(116)

W związku z tym, że Komisja nie była w stanie znaleźć reprezentatywnych danych finansowych dotyczących innych potencjalnych producentów krzemku wapnia w Rosji, a przedsiębiorstwo Ketong również nie przedstawiło takich danych, Komisja stwierdziła, że na tym etapie Rosja nie jest odpowiednim reprezentatywnym krajem.

(117)

Przedsiębiorstwa Shenghua i Ketong twierdziły, że ani Brazylia, ani Argentyna nie są odpowiednimi reprezentatywnymi krajami z przyczyn wskazanych w motywach 94, 96, 98, 100, 102, 104, 106, 108, 110 i 112, oraz zasugerowały, że ze względu na ograniczoną światową produkcję krzemku wapnia Komisja powinna zamiast tego użyć danych od producentów żelazostopów lub producentów metali krzemowych, gdyż produkty te są podobne do krzemku wapnia pod względem struktury kosztów. Przedsiębiorstwa zaproponowały zastosowanie Kazachstanu, jako że państwo to jest jednym z najważniejszych producentów żelazostopów i działa w nim szereg producentów, których dane dotyczące kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysków można by użyć.

(118)

Komisja wskazała, że ze względu na występowanie państw, w których prowadzi się produkcję krzemku wapnia, na tym etapie Kazachstan nie uznano za odpowiedni reprezentatywny kraj zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, gdyż państwo to nie jest producentem krzemku wapnia i istotne dane publicznych są niedostępne.

(119)

Przedsiębiorstwo Ketong twierdziło również, że dane GTA dotyczące Kazachstanu i Rosji są gorszej jakości i mniej kompletne niż dane Międzynarodowego Centrum Handlu (International Trade Centre - ITC), i sugerowało zastąpienie danych GTA danymi ITC. Ponieważ Komisja nie zamierza wykorzystywać żadnego z tych krajów jako reprezentatywnego kraju, argument ten nie był na tym etapie przedmiotem dalszej analizy.

(120)

W świetle powyższych ustaleń Komisja poinformowała zainteresowane strony drugą notą, że zamierza wykorzystać Brazylię jako odpowiedni reprezentatywny kraj oraz dane finansowe Rima Industrial S.A., zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, w celu uzyskania niezniekształconych cen lub wartości odniesienia na potrzeby obliczenia wartości normalnej.

(121)

Zainteresowane strony zaproszono do przedstawienia uwag na temat stosowności wyboru Brazylii jako reprezentatywnego kraju oraz Rima Industrial S.A. jako producenta w reprezentatywnym kraju. Uwagi otrzymano od Ketong, Shenghua oraz od skarżącego.

(122)

Skarżący poparł wybór Brazylii jako reprezentatywnego kraju, odrzucając Kazachstan, Argentynę i Rosję jako nieodpowiednie reprezentatywne kraje. Wraz ze swoimi uwagami skarżący przedłożył najnowsze dostępne dane finansowe dwóch znanych brazylijskich producentów CaSi opublikowane w Dzienniku ustaw Minas Gerais (41) (42). Skarżący twierdził ponadto, że rosyjskie przedsiębiorstwo Kluchevsky Ferroalloy Plant PJSC, nawet jeśli zgodnie ze swoją stroną internetową rzekomo produkuje krzemek wapnia, nie produkowało CaSi w ciągu ostatnich sześciu lat, w tym w okresie objętym dochodzeniem, i nie planowało produkować CaSi w najbliższej przyszłości.

(123)

Przedsiębiorstwo Shenghua podtrzymało swój argument, że ceny energii elektrycznej w Brazylii są zbyt wysokie i dlatego Brazylii nie należy brać pod uwagę jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju. Przedsiębiorstwo Shenghua twierdziło, że oświadczenie Komisji, iż nigdzie w kryteriach wyboru określonych w rozporządzeniu podstawowym nie wspomniano, że ceny usług użyteczności publicznej muszą mieścić się w określonym zakresie, aby można było wybrać kraj jako reprezentatywny, jak stwierdzono w motywie 97, jest niezgodne z rozporządzeniem podstawowym i porozumieniem antydumpingowym WTO, w którym wymaga się, aby w celu ustalenia wartości normalnej Komisja wykorzystała rozsądne dane zastępcze, nawet jeśli zdecyduje się nie korzystać z cen sprzedaży lub kosztów przedsiębiorstw w kraju pochodzenia.

(124)

Jak stwierdzono w motywie 86, przy wyborze reprezentatywnego kraju Komisja stosuje odpowiednie kryteria zgodnie z art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego. Brazylia spełniła wszystkie te kryteria. Fakt, że ceny energii elektrycznej w Brazylii są wyższe niż w innych krajach, nie dyskwalifikuje Brazylii jako odpowiedniego reprezentatywnego kraju. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(125)

Przedsiębiorstwo Ketong twierdziło, że jedynym powodem, dla którego Komisja odrzuciła Rosję jako reprezentatywny kraj, jest fakt, że marża zysku oraz koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne Kluchevsky Ferroalloy Plant w 2019 r. były niereprezentatywne (tj. zbyt niskie). Ponadto przedsiębiorstwo Ketong stwierdziło, że marża zysku nie stanowi części testu na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego dotyczącego wyboru reprezentatywnego kraju i że dane muszą być jedynie łatwo dostępne. Według Ketong z przepisu prawnego nie można ekstrapolować żadnego dodatkowego „testu reprezentatywności”, a zatem nie stanowi on kryterium oceny odpowiedniości reprezentatywnego kraju. Ponadto przedsiębiorstwo Ketong argumentowało, że nawet gdyby marża zysku stanowiła część testu, nie jest jasne, dlaczego wynosząca zaledwie 3 % marża zysku Rima Industrial S.A. miałaby być lepsza niż niska, ale wciąż dodatnia, marża zysku Kluchevsky Ferroalloy Plant.

(126)

Komisja odrzuciła ten argument. Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego konstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów SG&A oraz zyski. Komisja nie uznaje niemal zerowej marży zysku za „odpowiednią kwotę” w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) akapit ostatni rozporządzenia podstawowego.

(127)

Ponadto Ketong stwierdziło, że z kilku powodów Rosja dysponuje danymi lepszej jakości niż Brazylia. Po pierwsze Rima Industrial ma bardziej zdywersyfikowaną działalność niż Kluchevsky Ferroalloy Plant, które koncentruje się na żelazostopach. Po drugie Ketong twierdziło, że Komisja nie uzasadniła swojego stwierdzenia, że koszty bezpośrednie Rima Industrial wykazane w bazie danych Dun&Bradstreet odpowiadają kosztom sprzedanych towarów, a koszty pośrednie są kosztami operacyjnymi. Dane przedstawione przez Kluchevsky Ferroalloy Plant pozwoliły natomiast ocenić, co obejmują poszczególne kategorie kosztów. Po trzecie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne Kluchevsky Ferroalloy Plant były bardziej szczegółowe.

(128)

Jak wyjaśniono w motywie 122, dostępne stały się bardziej aktualne dane finansowe dotyczące dwóch brazylijskich producentów zidentyfikowanych przez Komisję. Z danych tych wynika, że w 2020 r. Rima Industrial S.A. poniosło straty. Z kolei Bozel Brasil S.A. w 2020 r. osiągnęło zyski. Jak przewidziano w pierwszej nocie, Komisja wykorzystała dane za 2020 r., ponieważ stały się one dostępne. W związku z tym, biorąc pod uwagę, że z jednej strony nierentowne przedsiębiorstwo nie jest reprezentatywne dla sytuacji na rynku krajowym, a z drugiej strony Bozel Brasil S.A. produkuje prawie wyłącznie krzemek wapnia, Komisja wykorzystała dane Bozel Brasil. W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(129)

Ponadto Ketong podtrzymało swój argument, że brazylijski przywóz kwarcytu może nie być reprezentatywny, natomiast dane statystyczne ITC dotyczące rosyjskiego przywozu kwarcytu stanowią wiarygodną wartość odniesienia dla ceny kwarcytu do zastosowania przemysłowego.

(130)

Jak wyjaśniono w motywach 90 i 115, Komisja nie uznała Rosji za odpowiedni reprezentatywny kraj. Jeśli chodzi o wartość odniesienia dla kwarcytu, wobec braku reprezentatywnych wielkości przywozu w Brazylii Komisja wróciła do ceny kwarcytu na rynku unijnym, jak wyjaśniono w motywie 95. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(131)

Ponadto Ketong stwierdziło, że jeśli Komisja wybierze Brazylię jako reprezentatywny kraj, musi wybrać najdokładniejszy i niezniekształcony koszt energii elektrycznej dla Brazylii. W szczególności Ketong twierdziło, że w Brazylii energia elektryczna jest sprzedawana w dwóch różnych środowiskach umownych: na rynku regulowanym i na wolnym rynku. Ketong twierdziło, że ponieważ nabywcy przemysłowi kupują energię elektryczną głównie na wolnym rynku, to wolny rynek, a nie rynek regulowany, jest właściwym źródłem reprezentatywnej ceny dla przemysłowych odbiorców energii elektrycznej. Dotyczy to w szczególności dużych przemysłowych odbiorców energii elektrycznej, w tym producentów krzemku wapnia. Zdaniem Ketong rozsądne byłoby, aby producent krzemku wapnia, którego zapotrzebowanie na energię elektryczną znacznie przekracza 3 MW (moc znamionowa jednego pieca wynosi ponad 20 MW), kupował energię elektryczną bezpośrednio od producenta energii po cenie preferencyjnej na wolnym rynku. Ponadto Ketong twierdziło, że ceny energii elektrycznej przedsiębiorstwa EDP Brasil wykorzystane przez Komisję w drugiej nocie odzwierciedlają taryfę energii elektrycznej na rynku regulowanym, która nie jest reprezentatywna dla cen energii elektrycznej, po których nabywają ją duzi odbiorcy przemysłowi, tacy jak producenci CaSi. Ketong twierdziło również, że taryfa opłat za energię elektryczną EDP Brasil jest ceną maksymalną regulowaną przez agencję regulacyjną ANEEL, a nie ceną rzeczywistą, po której sprzedawano energię elektryczną. Na poparcie tego argumentu Ketong przedłożyło komunikat prasowy, w którym stwierdzono, że ANEEL zatwierdziła pułap cenowy dla aukcji zaplanowanej na grudzień 2020 r. Ponadto Ketong stwierdziło, że z danych operacyjnych EDP Brasil wynika, że cena rzeczywista uiszczana przez klientów EDP Brasil, czy to na rynku regulowanym, czy na wolnym rynku, jest niższa niż cena określona w taryfie, a zatem Komisja powinna wykorzystać te dane.

(132)

Komisja zauważyła, że ceny energii elektrycznej na wolnym rynku są uzgadniane dwustronnie i nie są podawane do wiadomości publicznej (43). Ponadto, gdy odbiorcy kupują energię elektryczną na wolnym rynku, muszą podpisać dwie umowy: jedną z wytwórcą energii elektrycznej, który jest odpowiedzialny za produkcję energii elektrycznej, a drugą z dystrybutorem o korzystanie z infrastruktury (linii przesyłowych) (44). Ogólnie rzecz biorąc, taryfa opłat za energię elektryczną obejmuje koszty wytwarzania, przesyłu, dystrybucji, opłat sektorowych i podatków. Ceny energii elektrycznej wskazane przez Ketong w sprawozdaniu rocznym EDP Brasil obejmują jedynie cenę energii elektrycznej potrzebnej do wytworzenia energii elektrycznej (wodnej i cieplnej), która nie jest ceną końcową uiszczaną przez odbiorcę, a zatem nie można jej stosować jako wartości odniesienia.

(133)

Komisja zauważyła ponadto, że Ketong nie przedstawiło żadnych dowodów poza własnym założeniem, że producenci krzemku wapnia zaopatrują się na wolnym rynku, a nie na rynku regulowanym. Ponadto nie ma dowodów na to, że wykorzystane przez Komisję taryfy pochodzące ze strony internetowej EDP Brasil, które jest przedsiębiorstwem prywatnym, są w rzeczywistości ceną maksymalną, jak sugerowało Ketong, a nie taryfami uiszczanymi przez odbiorców. Dowody przedstawione w tym zakresie przez Ketong nie potwierdzają tego zarzutu. W przedłożonym komunikacie prasowym stwierdzono jedynie, że ANEEL podwyższyła cenę maksymalną. W rzeczywistości Komisja zauważyła, że średnia taryfa stosowana w odniesieniu do energii elektrycznej dla odbiorców przemysłowych w okresie objętym dochodzeniem wynosiła 391 RUSD/MWh, podczas gdy w sprawozdaniu rocznym EDP przedstawionym przez Ketong stwierdzono, że taryfa opłat za energię elektryczną dla odbiorców przemysłowych w ostatnim kwartale 2020 r. wynosiła 508 RUSD/MWh, a zatem była znacznie wyższa niż taryfa wykorzystana przez Komisję do obliczenia wartości odniesienia. Wobec braku odpowiednich alternatywnych danych w aktach Komisja tymczasowo postanowiła wykorzystać ceny taryfowe opublikowane przez EDP Brasil. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(134)

Ketong stwierdziło, że jeśli Komisja zdecyduje się wykorzystać dane finansowe Rima Industrial pochodzące z Dun&Bradstreet i biorąc pod uwagę, że dane te przedstawiono w nieprecyzyjnej i ogólnej formie, niepozwalającej na identyfikację wydatków zaliczanych do „kosztów pośrednich”, żadne korekty ceny eksportowej o koszty sprzedaży nie byłyby uzasadnione, ponieważ te same wydatki zostałyby uwzględnione przy konstruowaniu wartości normalnej.

(135)

Jak stwierdzono w motywie 128, Komisja wykorzysta sprawozdanie finansowe Bozel Brasil S.A. W związku z tym argument ten nie jest już istotny.

(136)

Przedsiębiorstwo Shenghua podtrzymało swój argument, że Kazachstan należy wybrać jako odpowiedni reprezentatywny kraj. Komisja powinna w rzeczywistości brać pod uwagę kraje, w których produkuje się żelazostopy, ponieważ produkcja krzemku wapnia odbywa się jedynie w Argentynie i Brazylii, a Komisja wykluczyła pierwszy z tych krajów, natomiast drugi nie został uznany za odpowiedni przez Shenghua ze względu na wysokie stawki za energię elektryczną, jak wspomniano w motywie 123.

(137)

Ponieważ w Brazylii istnieją producenci, których informacje finansowe są publicznie dostępne, nie ma potrzeby uwzględniania krajów produkujących żelazostopy, takich jak Kazachstan. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(138)

Po ustaleniu na podstawie wszystkich powyższych elementów, że Brazylia jest odpowiednim reprezentatywnym krajem na etapie tymczasowym dochodzenia, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(139)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Brazylia spełniała kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(140)

W pierwszej nocie Komisja podała wykaz czynników produkcji, takich jak materiały, energia i praca, wykorzystywanych przez producentów eksportujących do produkcji produktu objętego postępowaniem i wezwała zainteresowane strony do zgłaszania uwag i przedstawienia łatwo dostępnych informacji na temat niezniekształconych wartości każdego z czynników produkcji wymienionych w tej nocie.

(141)

Następnie w drugiej nocie Komisja stwierdziła, że na potrzeby obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z danych GTA w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji, w szczególności surowców. Ponadto, jak wyjaśniono w motywach 151 i 152, Komisja stwierdziła, że wykorzysta dane statystyczne MOP oraz łatwo dostępne źródła dotyczące kosztów pracy w Brazylii w celu ustalenia niezniekształconych kosztów pracy, a także łatwo dostępne źródła dotyczące przemysłowych taryf dystrybucyjnych publikowanych przez dostawcę energii elektrycznej w celu ustalenia niezniekształconych kosztów energii elektrycznej.

(142)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przedstawione przez zainteresowane strony i zebrane podczas zdalnych kontroli krzyżowych, w celu określenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i ich źródła:

Tabela 1

Czynniki produkcji krzemku wapnia

(143)

Komisja wzięła pod uwagę wartość pośrednich kosztów produkcji, aby wziąć pod uwagę koszty, które nie zostały uwzględnione we wspomnianych powyżej czynnikach produkcji. Metodykę ustalania tej kwoty należycie wyjaśniono w motywie 154.

(144)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta reprezentatywnego kraju, Komisja jako podstawę wykorzystała średnią ważoną cenę importową stosowaną przy przywozie do reprezentatywnego kraju podaną w GTA, do której dodano należności celne przywozowe i koszty transportu. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL i państw, które nie są członkami WTO, wymienionych w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (48). Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w motywie 85 uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Po wykluczeniu przywozu do Brazylii z Chin oraz z państw nieposiadających gospodarki rynkowej Komisja ustaliła, że przywóz głównych surowców z innych państw trzecich pozostawał reprezentatywny (ponad 98 % łącznej wielkości przywozu do Brazylii). W GTA podano wartości przywozu dla Brazylii na poziomie FOB. Aby otrzymać wartości importowe CIF dla Brazylii, do wartości FOB dodano 3,1 %, co stanowi różnicę między średnimi CIF i średnimi cenami eksportowymi FOB krzemku wapnia w okresie objętym dochodzeniem, zgłoszoną przez współpracujących producentów eksportujących z Chin.

(145)

Ponieważ brak jest danych dotyczących przywozu w Brazylii oraz wobec braku odpowiedniej niezniekształconej międzynarodowej ceny węgla, Komisja uznała średnią ważoną cenę importową węgla bitumicznego za odpowiednią wartość odniesienia.

(146)

Ponieważ wielkość przywozu kwarcytu do Brazylii była niewielka, w związku z czym uznano ją za niereprezentatywną, a także wobec braku niezakłóconej międzynarodowej ceny kwarcytu, Komisja uznała średnią cenę zakupu uiszczaną przez producentów unijnych jako odpowiednią wartość odniesienia.

(147)

Jeden producent eksportujący zgłosił również piasek kwarcowy jako czynnik produkcji. W przypadku tego czynnika produkcji rzeczywiste koszty ponoszone przez współpracujących producentów eksportujących stanowiły znikomy udział w całkowitych kosztach produkcji w okresie objętym dochodzeniem. Ponieważ wartość zastosowana w odniesieniu do nich nie miała znaczącego wpływu na obliczanie marginesu dumpingu niezależnie od wykorzystanego źródła, Komisja postanowiła uwzględnić te koszty w materiałach zużywalnych. Komisja obliczyła procentowy udział materiałów zużywalnych jako część całkowitego kosztu surowców i zastosowała ten procentowy udział do ponownie obliczonego kosztu surowców, stosując ustalone niezniekształcone ceny.

(148)

Będące produktami ubocznymi mikrokrzemionka (sklasyfikowana w HS jako żużel) i drobny proszek wytrącany z krzemionki i wapnia, odpad sklasyfikowany pod tym samym kodem HS co krzemek wapnia, stanowiły każdy mniej niż 1 % całkowitego kosztu produkcji. Ponieważ w okresie objętym dochodzeniem nie dokonywano przywozu żużlu do Brazylii, Komisja ustaliła cenę odniesienia dla tego produktu ubocznego na podstawie stosunku między wartością jego sprzedaży krajowej w ChRL a całkowitym kosztem materiału i zastosowała ten stosunek do obliczonego niezniekształconego całkowitego kosztu materiału. Otrzymaną kwotę podzielono następnie przez rzeczywistą sprzedaną ilość, aby otrzymać niezniekształconą cenę jednostkową, jak wspomniano w tabeli 1 w motywie 142. W przypadku drugiego produktu ubocznego, odpadów krzemku wapnia, Komisja dostosowała cenę odniesienia poprzez zastosowanie stosunku ceny sprzedaży produktu ubocznego i ceny sprzedaży krajowej krzemku wapnia w ChRL do ceny odniesienia dla krzemku wapnia z reprezentatywnego kraju. Otrzymaną dostosowaną wartość odniesienia przedstawiono w tabeli 1.

(149)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, Komisja zastosowała odpowiednie należności celne przywozowe obowiązujące w reprezentatywnym kraju.

(150)

Komisja ujęła koszt transportu poniesiony przez współpracujących producentów eksportujących z tytułu dostaw surowców jako odsetek rzeczywistego kosztu tych surowców, a następnie zastosowała taki sam odsetek wobec niezakłóconego kosztu tych samych surowców, aby uzyskać niezakłócony koszt transportu. Komisja uznała, że w kontekście przedmiotowego dochodzenia istnieją podstawy, aby wykorzystać stosunek surowca producenta eksportującego do zgłoszonych kosztów transportu jako przesłankę do oszacowania niezakłóconych kosztów transportu surowców w momencie dostarczenia do fabryki przedsiębiorstwa.

(151)

Praca jest ważnym czynnikiem produkcji stanowiącym około 5-10 % całkowitych kosztów produkcji. Komisja wykorzystała dane statystyczne MOP do określania wynagrodzeń w Brazylii. Dane statystyczne MOP (49) przedstawiają informacje na temat miesięcznych wynagrodzeń pracowników w przemyśle wytwórczym oraz średnią liczbę godzin przepracowywanych w tygodniu w Brazylii w 2020 r. Komisja obliczyła koszty pracy pracodawcy w Brazylii, korzystając z publicznie dostępnych źródeł (50) dotyczących kosztów pracy w Brazylii.

(152)

Komisja wykorzystała ostatnią dostępną cenę energii elektrycznej (z sierpnia 2021 r.) naliczaną przez EDP Brasil (51). Cenę tę skorygowano o inflację, aby uzyskać cenę obowiązującą w 2020 r. Dostępne informacje pozwalają na ustalenie ceny energii elektrycznej oraz ceny za wykorzystanie systemu dystrybucji (modalidade tarifaria azul) płaconej przez użytkowników przemysłowych. Przedstawiają nawet bardziej szczegółowe informacje na temat cen płaconych przez użytkowników przemysłowych, którzy wybrali zróżnicowane stawki w zależności od pory dnia, w której zużywana jest energia elektryczna (modalidade tarifaria verde). Należy zauważyć, że w Brazylii organ regulacyjny ANEEL (52) zobowiązuje dostawców energii elektrycznej do podnoszenia niekiedy swoich stawek o konkretną wartość procentową w celu regulowania zużycia energii elektrycznej w kraju. ANEEL stosuje system flag (53) (zielona, żółta, czerwona poziom 1, czerwona poziom 2), aby sygnalizować, czy cena energii elektrycznej powinna pozostać taka, jaką zaproponował dostawca (zielona), czy też należy ją zwiększyć o 0,01343 BRL/kWh (żółta), 0,04169 BRL/kWh (czerwona poziom 1) lub 0,06243 BRL/kWh (czerwona poziom 2) (dane za 2020 r.). Flagi są publikowane przez ANEEL co miesiąc, a dla okresu objętego dochodzeniem są łatwo dostępne na stronie internetowej EDP Brasil (54). W okresie objętym dochodzeniem w systemie flag występowały w większości flagi zielone. Dopiero w styczniu 2020 r. pojawiła się żółta flaga, a w grudniu 2020 r. flaga czerwona poziom 2, w związku z czym należało nieznacznie podwyższyć taryfy opłat za energię elektryczną. Ogólnie rzecz biorąc, wzrost ten miał marginalny wpływ na taryfę.

(153)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego „skonstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski”. Ponadto należy ustalić wartość pośrednich kosztów produkcji w celu pokrycia kosztów niewliczonych do czynników produkcji, o których mowa powyżej.

(154)

Pośrednie koszty produkcji i amortyzacji poniesione przez współpracujących producentów eksportujących wyrażono jako udział w kosztach produkcji rzeczywiście poniesionych przez producentów eksportujących. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(155)

W celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Komisja oparła się na danych finansowych dotyczących Bozel Brasil S.A. za 2020 r. pochodzących z Dziennika Minas Gerais (55).

(156)

Na podstawie niezniekształconych cen i wartości odniesienia opisanych powyżej Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(157)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji na podstawie czynników produkcji zakupionych przez każde z przedsiębiorstw. Następnie zastosowała niezniekształcone koszty jednostkowe do rzeczywistej konsumpcji poszczególnych czynników produkcji każdego z współpracujących producentów eksportujących. Powyższe wskaźniki dotyczące zużycia przekazane przez wnioskodawcę zostały sprawdzone podczas weryfikacji. Komisja pomnożyła wskaźniki zużycia przez niezniekształcone koszty jednostkowe odnotowane w reprezentatywnym kraju, jak opisano w tabeli 1. Komisja pomniejszyła koszty produkcji o niezniekształcone koszty produktów ubocznych.

(158)

Następnie, aby uzyskać niezniekształcone koszty produkcji, Komisja dodała koszty ogólne produkcji i amortyzację, wyjaśnione w motywie 154, do niezniekształconych kosztów produkcji.

(159)

Do kosztów produkcji określonych w sposób opisany w poprzednim motywie Komisja zastosowała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk przedsiębiorstwa Bozel Brasil S.A. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne wyrażone jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowane do niezniekształconych kosztów produkcji wyniosły 11,98 %. Zysk wyrażony jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowany do niezniekształconych kosztów produkcji wyniósł 18,96 %.

(160)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(161)

Producenci eksportujący prowadzili wywóz do Unii albo bezpośrednio do niezależnych klientów, albo za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego zlokalizowanych poza obszarem Unii.

(162)

Ceną eksportową była cena faktycznie zapłacona lub należna za produkt objęty postępowaniem przy jego sprzedaży na wywóz do Unii zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego.

(163)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową stosowaną przez producentów eksportujących a podstawie ceny ex-works.

(164)

W przypadkach uzasadnionych potrzebą zapewnienia obiektywnego porównania Komisja dostosowała wartość normalną lub cenę eksportową, uwzględniając różnice mające wpływ na ceny i ich porównywalność, zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego. Dostosowań dokonano w odniesieniu do transportu, ubezpieczenia, przeładunku, załadunku oraz kosztów dodatkowych, kosztów pakowania, kosztów kredytowych, marży zysku przedsiębiorstwa handlowego i opłat bankowych.

(165)

W przypadku współpracujących producentów eksportujących Komisja porównała średnią ważoną wartość normalną każdego rodzaju produktu podobnego ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiedniego rodzaju produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(166)

Na tej podstawie wyliczono następujące tymczasowe średnie ważone marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem:

(167)

W odniesieniu do wszystkich innych producentów eksportujących w ChRL Komisja określiła margines dumpingu na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja określiła poziom współpracy producentów eksportujących. Poziom współpracy to wielkość wywozu współpracujących producentów eksportujących do Unii wyrażona jako odsetek łącznego przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie, do Unii w okresie objętym dochodzeniem, ustalonego na podstawie danych Eurostatu.

(168)

W tym przypadku przywóz współpracujących producentów eksportujących stanowił ok. 57,5 % łącznego przywozu w okresie objętym dochodzeniem. Na tej podstawie Komisja postanowiła ustalić rezydualny margines dumpingu na poziomie najwyższego indywidualnego marginesu dumpingu ustalonego dla największej reprezentatywnego rodzaju produktu dla jednego współpracującego producenta eksportującego.

(169)

Tymczasowe marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(170)

Produkt podobny był wytwarzany w okresie objętym dochodzeniem przez dwóch producentów w Unii. Producenci ci reprezentują przemysł Unii w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(171)

Z uwagi na fakt, że dane liczbowe dotyczące oceny szkody pochodziły w głównej mierze jedynie od dwóch producentów unijnych, w celu zachowania poufności dane liczbowe dotyczące analizy szkody podano w przedziałach. Indeksy oparto jednak na rzeczywistych danych, a nie na przedziałach.

(172)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem wyniosła około 1 313-1 590 ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, a przede wszystkim na podstawie odpowiedzi współpracujących producentów unijnych na pytania zawarte w kwestionariuszach dotyczących ceł antydumpingowych. Jak wskazano w motywie 15, dwaj współpracujący producenci unijni reprezentowali 100 % całkowitej unijnej produkcji produktu podobnego.

(173)

W celu ustalenia, czy przemysł Unii poniósł szkodę, oraz w celu określenia konsumpcji i poszczególnych wskaźników ekonomicznych dotyczących sytuacji przemysłu Unii Komisja zbadała kwestię dalszego wykorzystania produktu podobnego wyprodukowanego przez przemysł Unii w kontekście zintegrowanych producentów unijnych.

(174)

Aby przedstawić możliwie najbardziej kompletny obraz przemysłu Unii, Komisja uzyskała dane dotyczące całej działalności związanej z krzemkiem wapnia i określiła, czy produkcja była przeznaczona na użytek własny czy do sprzedaży na wolnym rynku. Podział na użytek własny i wolnorynkowy jest istotny przy analizie szkody, ponieważ produkty przeznaczone na użytek własny nie są narażone na bezpośrednią konkurencję ze strony przywozu. Natomiast produkcja przeznaczona na sprzedaż na wolnym rynku pozostaje w bezpośredniej konkurencji z przywozem produktu objętego postępowaniem.

(175)

Komisja ustaliła, że 7,6 % całkowitej konsumpcji w Unii w okresie objętym dochodzeniem stanowiło wykorzystanie na użytek własny, jak pokazano w tabeli 2 poniżej. Wykorzystanie na użytek własny wyrażone jako ułamek całkowitej konsumpcji w okresie badanym było stosunkowe stabilne i zwiększyło się jedynie o 3 %. W tym zakresie producent, którego dotyczy postępowanie, wykorzystywał krzemek wapnia do produkcji żelazostopów niższego szczebla, w związku z czym nie miała miejsca rzeczywista sprzedaż ujęta w fakturach.

(176)

Komisja zbadała niektóre wskaźniki ekonomiczne odnoszące się do przemysłu Unii na podstawie danych dotyczących wolnego rynku. Te wskaźniki to: wielkość sprzedaży i ceny sprzedaży na rynku unijnym; udział w rynku; wzrost gospodarczy; wielkość i ceny wywozu; rentowność; zwrot z inwestycji; oraz przepływy pieniężne.

(177)

Inne wskaźniki ekonomiczne można było jednak wymiernie zbadać jedynie poprzez odniesienie się do całkowitej działalności, w tym użytku własnego przemysłu Unii. Są to: produkcja; moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych; inwestycje; zapasy; zatrudnienie; wydajność; wynagrodzenie; oraz zdolność do pozyskania kapitału. Są one zależne od całej działalności, niezależnie od tego, czy produkcja jest przeznaczona na rynek sprzedaży wewnętrznej, czy też do sprzedaży na wolnym rynku.

(178)

Komisja ustaliła wielkość konsumpcji w Unii, dodając sprzedaż producentów unijnych na rynku Unii do przywozu krzemku wapnia. Dane dotyczące wielkości sprzedaży w Unii uzyskano z odpowiedzi udzielonych przez producentów unijnych na pytania zawarte w kwestionariuszu dotyczącym ceł antydumpingowych. Dane liczbowe dotyczące przywozu uzyskano od krajowych organów celnych państw członkowskich, jak opisano w sekcji 4.4.1 poniżej.

(179)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tonach)

(180)

Całkowita konsumpcja w Unii i konsumpcja na wolnym rynku stale zmniejszały się w okresie badanym, osiągając około połowy swojego początkowego poziomu w okresie objętym dochodzeniem. Zmniejszenie konsumpcji było wynikiem spadku przywozu o około 25 % oraz spadku sprzedaży krajowej w Unii o około 75 % w okresie badanym, jak podano odpowiednio w tabelach 6 i 12. Jedną z głównych przyczyn znacznego spadku konsumpcji był spadek produkcji stali surowej - krzemek wapnia jest materiałem wykorzystywanym w procesie produkcji stali, przy czym produkcja stali jest zdecydowanie największym rynkiem dla krzemku wapnia, a przemysł stalowy kupował nieco mniej krzemku wapnia, ponieważ zużywał własne zapasy tego surowca.

(181)

W skardze dane statystyczne dotyczące przywozu uzyskano z Eurostatu w odniesieniu do kodów CN 7202 99 80 i 2850 00 60 oraz dostosowano na podstawie ceny przywozu w celu usunięcia produktów, które nie są produktem objętym dochodzeniem. Jakość danych dotyczących przywozu (zarówno pod względem wielkości, jak i cen) wykorzystanych na tym etapie została skrytykowana przez Eurofer w jego oświadczeniu dotyczącym wszczęcia dochodzenia. Były to jednak najbardziej wiarygodne dowody dostępne na tym etapie. W toku obecnego dochodzenia możliwe było jednak uzyskanie dokładniejszych danych dotyczących przywozu, które opisywały przywożony produkt w odniesieniu do każdego zgłoszenia przywozowego składanego krajowym organom celnym państw członkowskich. Komisja zażądała szczegółowych informacji na temat przywozu objętego kodami CN 7202 99 80 i 2850 00 60 z Francji, Włoch, ze Słowenii i z Hiszpanii - czterech państw członkowskich o największej wielkości przywozu wymienionych w skardze. Następnie Komisja ustaliła wielkość przywozu i ceny krzemku wapnia dla trzech z tych państw członkowskich (Francja, Słowenia i Hiszpania) na podstawie analizy opisu produktu zawartego w informacjach otrzymanych od tych państw członkowskich. W przypadku Włoch - czwartego państwa członkowskiego pod względem wielkości przywozu - dostarczone dane nie były w wymaganym formacie i dlatego Komisja musiała oprzeć się na danych zawartych w skardze na etapie tymczasowym. W skardze wskazano, jaki odsetek stanowiły te cztery państwa członkowskie w każdym roku okresu badanego. Komisja wykorzystała te wartości procentowe do obliczenia wielkości przywozu.

(182)

Udział tego przywozu w rynku ustalono na podstawie przywozu z ChRL w porównaniu z wielkością konsumpcji na wolnym rynku przedstawioną w tabeli 2.

(183)

Przywóz z ChRL kształtował się następująco:

Tabela 3

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku

(184)

W latach 2017-2018 nastąpił niewielki wzrost przywozu z Chin wynoszący 6 %, po czym od 2018 r. do okresu objętego dochodzeniem miał miejsce stopniowy spadek o 27 %. W latach 2017-2020 udział tego przywozu w rynku stopniowo wzrósł jednak o 57 %. W związku z tym, mimo że przywóz z Chin zmniejszył się, jego spadek był znacznie mniej wyraźny niż spadek konsumpcji w UE.

(185)

Komisja ustaliła średnie ważone ceny przywozu z ChRL na podstawie danych krajowych organów celnych dotyczących przywozu krzemku wapnia z ChRL wskazanych w motywie 181 powyżej. Ceny te były na poziomie CIF.

(186)

Średnia ważona cena przywozu z ChRL kształtowała się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe (EUR/t)

(187)

Ceny importowe z ChRL wzrosły o 6 % w latach 2017-2018 i ponownie w latach 2018-2019, lecz następnie gwałtownie spadły o 15,5 % w okresie od 2019 r. do okresu objętego dochodzeniem, osiągając poziom cen o 5 % niższy niż w 2017 r. Jak podano w tabeli 8, ceny importowe z ChRL były niższe od cen sprzedaży w Unii, a różnica w OD wynosiła 15-30 %.

(188)

Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przez porównanie:

(189)

Porównania cen dokonano według poszczególnych rodzajów produktu w odniesieniu do transakcji na tym samym poziomie handlu, z zastosowaniem, w uzasadnionych przypadkach, odpowiednich korekt uwzględniających bonifikaty i prowizje. W tej analizie poszczególnych rodzajów produktów uwzględniono fakt, czy sprzedaży dokonywano luzem czy jako drut rdzeniowy, na co zwrócił uwagę Eurofer w swoich uwagach dotyczących wszczęcia dochodzenia opisanych w motywie 9. Wynik porównania wyrażono jako odsetek teoretycznych obrotów producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem. Ustalony średni ważony margines podcięcia cenowego wyniósł 10,6 %. Biorąc pod uwagę, że produkt objęty dochodzeniem jest towarem, uznano, że jest to znaczący margines podcięcia. Podcięcie cenowe stwierdzono w przypadku wszystkich rodzajów produktów współpracujących producentów eksportujących. Przywóz ten odpowiadał około 57 % łącznego przywozu.

(190)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł Unii zawierało ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych, które wywierają wpływ na przemysł Unii w okresie badanym.

(191)

W celu określenia szkody wszystkie wskaźniki oparto na dwóch współpracujących producentach unijnych, którzy reprezentowali całość przemysłu Unii, jak stwierdzono w motywie 15.

(192)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 5

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(193)

W latach 2017-2020 nastąpił drastyczny spadek produkcji przemysłu Unii wynoszący 91 %, któremu towarzyszył wzrost mocy produkcyjnych o 3 %, co spowodowało spadek wykorzystania mocy produkcyjnych o 91 %.

(194)

Przemysł Unii produkuje krzemek wapnia w piecach, które można wykorzystywać również do produkcji innych żelazostopów. W tych okolicznościach produkcja krzemku wapnia w Unii nie była ciągła w okresie badanym, ponieważ producenci unijni mogą optymalizować zyski lub minimalizować straty, wytwarzając najkorzystniejszy produkt w tych samych piecach.

(195)

Jako inne przyczyny przerw w produkcji wskazano problemy techniczne z urządzeniami produkcyjnymi oraz niezbędne prace konserwacyjne. W celu zaopatrywania swoich głównych klientów w okresach braku produkcji przemysł Unii zaopatrywał się z zapasów, a czasami z zakupów.

(196)

Produkcja była niska w 2019 r., a szczególnie niska w okresie objętym dochodzeniem, kiedy producenci mieli problemy w związku z tłumieniem cen przez znaczne ilości przywożonego taniego krzemku wapnia, głównie z ChRL, pomimo niższego popytu w Unii spowodowanego zmniejszoną produkcją stali i pandemią COVID-19.

(197)

Ponadto ceny energii, które stanowią znaczną część kosztów produkcji, były wysokie. Ponieważ Ferropem zgromadził zapasy krzemku wapnia w latach 2018 i 2019, postanowił znacznie zmniejszyć produkcję w 2020 roku.

(198)

Obecnie Ferropem realizuje program obejmujący znaczącą restrukturyzację swojej działalności. W odniesieniu do krzemku wapnia Ferroglobe (spółka dominująca Ferropem) wskazała, że jest zdecydowana kontynuować produkcję produktu objętego postępowaniem w Unii i prowadzi w tym zakresie dwa bieżące projekty.

(199)

Drugi producent unijny (OFZ) wskazał, że posiada znaczne wolne moce produkcyjne, które mogłyby zostać wykorzystane do zwiększenia produkcji unijnej, pod warunkiem że na rynku panowałyby warunki uczciwej konkurencji.

(200)

Moce produkcyjne wskazane w odniesieniu do przemysłu Unii są oparte na mocy pieców, które były wykorzystywane do produkcji krzemku wapnia w okresie badanym. Jak wspomniały jednak Eurofer i Niemiecka Federacja Stali w swoich uwagach dotyczących wszczęcia dochodzenia, należy wyjaśnić, że piece te były również wykorzystywane do produkcji innych produktów i dlatego wskaźniki wykorzystania mocy produkcyjnych przedstawione w tabeli 5 (które uwzględniają jedynie krzemek wapnia) były niskie w całym okresie badanym. Moce produkcyjne wskazane w Unii mogłyby jednak zostać znacznie zwiększone w krótkim czasie poprzez produkcję krzemku wapnia w pozostałych piecach, które w okresie badanym były wykorzystywane do produkcji innych żelazostopów. Niewielki wzrost mocy produkcyjnych w okresie badanym wynikał z poprawy wydajności.

(201)

W związku z tym w dochodzeniu stwierdzono, że moce produkcyjne przemysłu Unii przedstawione w tabeli 5 wskazują na warunki panujące w okresie badanym, ale mogą zostać znacznie zwiększone w perspektywie krótkoterminowej.

(202)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu Unii w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(203)

W powyższej tabeli przedstawiono wielkość sprzedaży produkcji własnej przez producentów unijnych. Wielkość sprzedaży na wolnym rynku na rynku unijnym zmniejszyła się o 75 % między 2017 r. a końcem okresu objętego dochodzeniem. Zmniejszona wielkość sprzedaży była następstwem znacznego spadku produkcji przedstawionego w tabeli 5 powyżej.

(204)

Przemysł Unii stracił około połowy swojego udziału w rynku między 2017 r. a okresem objętym dochodzeniem. Ten spadek udziału w rynku nie był tak wyraźny jak spadek wielkości sprzedaży, ale nastąpił z powodu kontynuacji przywozu, w szczególności z ChRL, w znacznych ilościach.

(205)

W kontekście malejącej konsumpcji przemysł Unii odnotował nie tylko znaczny spadek wielkości sprzedaży na rynku Unii, ale także spadek udziału w rynku. Dlatego też pozycja przemysłu Unii na rynku unijnym wyraźnie spadła, zarówno w ujęciu bezwzględnym, jak i względnym.

(206)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Zatrudnienie i wydajność

(207)

Liczba pracowników zmieniała się w okresie badanym, odzwierciedlając przesunięcia niektórych pracowników do różnych produktów w okresach wahań produkcji. W związku z tym liczba pracowników odpowiadających ekwiwalentowi pełnego czasu pracy, którzy zajmują się krzemkiem wapnia, spadła o 73 % w okresie badanym.

(208)

W latach 2017-2018 wydajność wzrosła o 11 %, następnie w latach 2018-2019 zmniejszyła się o 21 %, notując znaczny spadek wynoszący 63 % od 2019 r. do okresu objętego dochodzeniem. Biorąc pod uwagę wahania poziomu zatrudnienia przedstawione w tabeli 7, tendencja ta była głównie zgodna z tendencją w produkcji, która znacznie spadła w okresie badanym.

(209)

Wszystkie marginesy dumpingu znacznie przekraczały poziom de minimis. Wpływ wielkości rzeczywistego marginesu dumpingu na przemysł Unii był znaczny, jeśli weźmie się pod uwagę wielkość i ceny przywozu z państwa, którego dotyczy postępowanie.

(210)

Jest to jedyne dochodzenie antydumpingowe dotyczące produktu objętego postępowaniem. W związku z tym brak było dostępnych danych umożliwiających ocenę skutków ewentualnego wcześniejszego dumpingu.

(211)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez przemysł Unii wobec klientów niepowiązanych w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Ceny sprzedaży w Unii (EUR/t)

(212)

Średnie jednostkowe ceny sprzedaży klientom niepowiązanym na wolnym rynku unijnym wzrosły o 14 % w latach 2017-2018 i pozostały na tym poziomie w 2019 r., po czym spadły o 8 % w okresie objętym dochodzeniem. Ceny w okresie objętym dochodzeniem były o 5 % wyższe niż w 2017 r. W latach 2018 i 2019 rosnące ceny sprzedaży szły w parze z rosnącymi kosztami. W związku ze znacznym spadkiem wielkości sprzedaży ceny sprzedaży na rynku unijnym uległy stagnacji w 2019 r., a następnie znacznie spadły w 2020 r. Negatywny wpływ na ceny producentów unijnych miał utrzymujący się znaczny przywóz po niskich cenach z Chin, który spowodował tłumienie cen na rynku unijnym.

(213)

W latach 2017-2020 jednostkowe koszty produkcji stopniowo wzrosły o 50 %. Ten wzrost kosztów był w dużym stopniu spowodowany znacznym spadkiem produkcji w okresie objętym dochodzeniem, który nastąpił z powodów przedstawionych w motywach 193-197. W szczególności niski poziom produkcji w latach 2019 i 2020 oznaczał, że koszty stałe (np. amortyzacja) musiały być odzyskiwane przy niższych wielkościach produkcji, co prowadziło do wyższych jednostkowych kosztów produkcji. Ponadto nastąpił wzrost niektórych kosztów produkcji, takich jak koszty energii.

(214)

Średnie koszty pracy producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Średnie koszty pracy na pracownika (EUR/EPC)

(215)

W latach 2017-2018 koszty pracy w przeliczeniu na pracownika wzrosły o 22 %, a następnie spadły o 27 % między 2018 r. a okresem objętym dochodzeniem. Wahania te wynikają ze znacznych różnic w wielkości produkcji i stawkach robocizny dwóch producentów unijnych.

(216)

Stan zapasów producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Zapasy

(217)

Stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego stale wzrastał w latach 2017-2019, a następnie znacznie się zmniejszył między 2019 r. a końcem okresu objętego dochodzeniem. Producenci unijni nie prowadzili produkcji przez cały czas w okresie badanym, lecz podejmowali decyzje dotyczące produkcji w zależności od sytuacji rynkowej w zakresie krzemku wapnia i innych żelazostopów oraz poziomu zapasów krzemku wapnia. W związku z tym poziomy zapasów są zazwyczaj wyższe po okresach produkcji, a następnie zmniejszają się w okresach, w których producenci decydują się na sprzedaż z zapasów.

(218)

Stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wyrażony jako odsetek produkcji wzrósł w okresie badanym, co było spowodowane w szczególności znacznym zmniejszeniem produkcji, które przedstawiono w tabeli 4.

(219)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(220)

Komisja określiła rentowność sprzedaży produkcji własnej przez producentów unijnych, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży. W 2018 r. rentowność utrzymywała się na poziomie zbliżonym do 2017 r., ponieważ wzrostowi kosztów odpowiadały wyższe ceny sprzedaży, dzięki czemu przemysł Unii osiągnął poziom zysku z obrotów na poziomie 9,7-12,5 %. Niższa wielkość sprzedaży, stagnacja cen rynkowych i dalszy wzrost kosztów spowodowały jednak, że w 2019 r. rentowność spadła do poziomu 0,9-2,7 %. W 2020 r. - wraz z dalszym spadkiem wielkości produkcji i sprzedaży - ceny rynkowe obniżyły się, a koszty ponownie wzrosły, co spowodowało bardzo duże straty. Eurofer wykorzystał sprawozdania roczne Ferroglobe, aby podważyć marże zysku przedstawione w skardze. Powyższe marże zysku dotyczą jednak sprzedaży podmiotów produkcyjnych (Ferropem i OFZ) i odnoszą się wyłącznie do krzemku wapnia, podczas gdy w cytowanych sprawozdaniach podano rentowność wszystkich produktów wytwarzanych przez Ferroglobe.

(221)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Przepływy środków pieniężnych były zasadniczo dodatnie w 2017 r. i w okresie objętym dochodzeniem oraz zasadniczo ujemne w latach 2018 i 2019. Tendencja ta była ogólnie zgodna ze zmianami poziomu stanu zapasów na koniec okresu sprawozdawczego. Gdy stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego zmniejszył się w okresie objętym dochodzeniem, przepływy środków pieniężnych były dodatnie, ponieważ dokonano sprzedaży z zapasów, natomiast w latach 2018 i 2019, gdy stan zapasów na koniec okresu sprawozdawczego wzrósł, przepływy środków pieniężnych ze sprzedaży zmniejszyły się.

(222)

Średni poziom inwestycji w okresie badanym był niski i wynosił mniej niż 600 000 EUR rocznie. Wyższy poziom inwestycji w 2019 r. jest spójny z niewielkim wzrostem mocy produkcyjnych w 2020 r.

(223)

Zwrot z inwestycji to procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji. Podczas gdy wartość księgowa inwestycji wzrosła nieznacznie w okresie badanym, główną przyczyną drastycznego spadku zwrotu z inwestycji w latach 2019 i 2020 był znaczny spadek rentowności w tych latach.

(224)

Chociaż w okresie badanym nie planowano żadnych dużych inwestycji, zdolność producentów unijnych do pozyskania kapitału pogorszyłaby się w tym okresie wraz ze spadkiem ich rentowności.

(225)

W okresie badanym przywóz z państwo, którego dotyczy postępowanie, spadł o 22 %, lecz znacznie zwiększył swój udział w rynku, ponieważ konsumpcja spadła o 50 %. Przywóz z ChRL znacznie zwiększył swój udział w rynku (z 38,7 % do 60,8 %). Ponadto w całym okresie badanym ceny przywozu z Chin utrzymywały się na niskim poziomie, który był dużo niższy od cen przemysłu Unii. W okresie objętym dochodzeniem ceny importowe współpracujących producentów eksportujących podcinały ceny przemysłu Unii średnio o 10,6 %. Przemysł Unii nie był w stanie podnieść cen w takim samym zakresie, w jakim rosły koszty, ze względu na presję wywieraną na spadek cen przez przywóz z Chin.

(226)

Szkoda, jaką poniósł przemysł Unii, miała odzwierciedlenie zarówno w wielkości, jak i cenach. Wiele wskaźników wielkości wykazało istnienie wyraźnie negatywnej tendencji w okresie badanym: produkcja spadła o 91 %, wykorzystanie mocy produkcyjnych o 91 %, wielkość sprzedaży na rynku unijnym spadła o 75 %, a jej udział w rynku zmniejszył się o 25 punktów procentowych. Ponadto zatrudnienie spadło o 73 %, średnie koszty pracy spadły o 11 %, a wydajność o 67 %.

(227)

Średnie ceny przemysłu Unii wzrosły w okresie badanym jedynie o 5 %, a jego koszty wzrosły o 51 %. Miało to ogromny wpływ na rentowność i zwrot z inwestycji, które spadły z rozsądnych poziomów w latach 2017 i 2018 do sytuacji znacznej straty w okresie objętym dochodzeniem. Poziom inwestycji był niski w całym tym okresie.

(228)

Pozytywne zmiany były widoczne w przypadku bardzo niewielkiej liczby wskaźników. Moce produkcyjne wykazały nieznacznie pozytywną tendencję ze względu na poprawę wydajności produkcji. Krzemek wapnia jest zwykle sprzedawany z zapasów i było oczywiste, że zmiany przepływu środków pieniężnych i zapasów były ze sobą ściśle powiązane. Podczas gromadzenia zapasów w latach 2018 i 2019 przepływy środków pieniężnych były ujemne, ale następnie w 2020 r., kiedy produkcja była niższa i sprzedano większe ilości z zapasów, nastąpiła poprawa pod względem przepływów środków pieniężnych, które stały się dodatnie. Stosunkowo niewielki poziom wykorzystania na użytek własny wzrósł o 3 % w tym okresie, ale zmiana ta miała jedynie marginalny wpływ na ogólną sytuację przemysłu.

(229)

Podsumowując, konsumpcja na rynku unijnym szybko spadała, ale przemysł Unii nie był w stanie utrzymać swojego udziału w rynku. Przywóz z ChRL był znaczny w całym okresie badanym, a jego ceny były niższe niż ceny przemysłu Unii. Pod koniec 2019 r. i w 2020 r. przemysł Unii prowadził sprzedaż po cenach, które nie pokrywały już jego kosztów, w związku z czym przemysł znacznie ograniczył swoją produkcję i poziom sprzedaży. Największy producent unijny znacznie ograniczył produkcję w 2020 r., a w okresie objętym dochodzeniem sprzedaż odbywała się głównie z zapasów. Sytuacja ta nie była trwała i opracowano plan restrukturyzacji, który przewidywał możliwość zamknięcia zakładu produkującego krzemek wapnia.

(230)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła na tym etapie, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(231)

Zgodnie z art. 3 ust. 6 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy przywóz po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, spowodował istotną szkodę dla przemysłu Unii. Zgodnie z art. 3 ust. 7 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała także, czy inne znane czynniki mogły w tym samym czasie również spowodować szkodę dla przemysłu Unii. Komisja dopilnowała, aby wszelkie szkody spowodowane przez inne czynniki niż przywóz po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie były łączone z tym przywozem. Te czynniki to: wpływ spadku konsumpcji spowodowanego zmniejszeniem popytu ze strony przemysłu stalowego, przywóz z państw trzecich, wyniki wywozu przemysłu Unii, wzrost kosztów produkcji w Unii, wpływ przywozu w celu zaspokojenia popytu i wykorzystania na użytek własny.

(232)

Wielkość przywozu z ChRL zmniejszyła się (jak pokazano w tabeli 3) o 22 % od 2017 r. do okresu objętego dochodzeniem. Udział w rynku ChRL wzrósł jednak o 57 %, tj. z 38,7 % do 60,8 %. Było to szkodliwe dla przemysłu Unii. W tym samym okresie (jak pokazano w tabeli 6) sprzedaż przemysłu Unii na wolnym rynku zmniejszyła się o 75 %, a jego udział w rynku na wolnym rynku spadł z 50,5 % do 25,1 %, co stanowi spadek o 50 %.

(233)

Ceny przywozu towarów po cenach dumpingowych spadły o 5 % w okresie badanym (jak pokazano w tabeli 4). Dla porównania ceny przemysłu Unii na wolnym rynku w tym samym okresie wzrosły o 6 %. Przywóz z Chin, którego obecność na rynku unijnym rosła w okresie badanym, był dokonywany po cenach, które stale podcinały ceny przemysłu Unii.

(234)

Presja wywierana przez przywóz towarów po cenach dumpingowych spowodowała również znaczne tłumienie cen, o czym świadczy fakt, że przemysł Unii nie był w stanie podnosić cen w takim samym tempie jak koszty. Rzeczywiście, jak pokazano w tabeli 8, w OD koszty produkcji były o ponad 20 % wyższe niż ceny sprzedaży przemysłu Unii. Do 2019 r. to zapobieganie wzrostowi cen spowodowało, że rentowność przemysłu Unii spadła do poziomu poniżej 3 %, co jest wyraźnie poziomem niebezpiecznie niskim. W latach 2017-2019 wielkość przywozu z ChRL zmniejszyła się jedynie o 6 %, ale jego udział w rynku wzrósł z 38,7 % do 55,3 %, podczas gdy udział przemysłu Unii w rynku spadł z 50,5 % do 29,5 %. Mimo bowiem spadku konsumpcji w latach 2017-2019 o 34 % przywóz z Chin w dalszym ciągu zdobywał udział w rynku kosztem przemysłu Unii. W tym samym okresie chińskie ceny importowe wzrosły o 12 % (tabela 4), ale ceny przemysłu Unii wzrosły jeszcze bardziej, o 14 %, choć wzrost ten był i tak dużo niższy niż wzrost kosztów produkcji wynoszący 27 %. Zatem już w 2019 r. przemysł unijny ponosił istotną szkodę wywołaną przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(235)

W 2020 r. chińskie ceny spadły o kolejne 16 % w porównaniu z 2019 r., a udział chińskiego przywozu w rynku wzrósł z 55 % do 61 %, co stanowi wzrost o 10 %. W tym samym okresie ceny przemysłu Unii zmalały o 8,2 %, jego ich koszty produkcji wzrosły o 19 %, a jego udział w rynku zmalał o 15 %, z 29,5 % do 25,1 %. Miało to znaczny wpływ na przemysł Unii, powodując, że w okresie objętym dochodzeniem jego rentowność była zdecydowanie ujemna.

(236)

Na podstawie powyższego Komisja tymczasowo stwierdziła, że przywóz z Chin wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii. Szkoda ta miała odzwierciedlenie zarówno w wielkości, jak i cenach.

(237)

Eurofer i Niemiecka Federacja Stali w swoich uwagach dotyczących wszczęcia postępowania uznały, że główną przyczyną szkody były zmiany konsumpcji przedstawione w tabeli 2. Konsumpcja spadła w okresie badanym o 50 %. Ta zmiana odzwierciedlała mniejszy popyt po stronie sektora głównych użytkowników (przemysłu stalowego). Przemysł stalowy zmniejszył zakupy krzemku wapnia, wykorzystując swoje zapasy krzemku wapnia, a produkcja stali surowej spadła w okresie badanym o 18 %.

(238)

W 2018 r. konsumpcja krzemku wapnia spadła o 14 % w porównaniu z 2017 r., a przemysł Unii wciąż był w sranie dostosować swoją działalność do tego spadku, dzięki czemu rentowność sprzedaży krzemku wapnia utrzymała się na poziomie powyżej 10 %. W 2019 r. jednak przemysł Unii nie mógł już utrzymać tego poziomu, ponieważ penetracja przywozu z Chin spowodowała spadek produkcji i sprzedaży po stronie przemysłu Unii do poziomów, które nie pozwalały na pokrycie rosnących kosztów jednostkowych. W 2020 r., kiedy wybuchła pandemia COVID-19, konsumpcja spadła o dodatkowe 25 %.

(239)

Zarówno Eurofer, jak i Niemiecka Federacja Stali twierdziły, że główną przyczyną szkody poniesionej przez przemysł krzemku wapnia był spadek produkcji stali surowej, a nie przywóz z Chin.

(240)

W kontekście jednak spadku konsumpcji udział w rynku ChRL wzrósł o 57 %, tj. z 38,7 % do 60,8 %, podczas gdy po stronie przemysłu Unii spadek produkcji, wielkości sprzedaży, udziału w rynku, rentowności, zatrudnienia i zwrotu z inwestycji był większy niż spadek konsumpcji. Wynika to z faktu, że penetracja rynku przez przywóz z Chin po niskich cenach powodowała znaczną szkodę w odniesieniu do tych wskaźników szkody.

(241)

W związku z tym spadek konsumpcji nie naruszył związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych z ChRL a istotną szkodą poniesioną przez przemysł Unii. Ponadto, jak wskazał Eurofer, wpływ pandemii COVID-19 zaczął być odczuwalny w 2020 r., podczas gdy sytuacja powodująca szkodę zaczęła się już w 2019 r. Zatem pandemię COVID-19 należy postrzegać jako czynnik pogarszający sytuację w 2020 r.

(242)

Koszty produkcji ponoszone przez przemysł Unii wzrosły z dwóch głównych powodów. Po pierwsze, koszty energii elektrycznej wykorzystywanej do produkcji krzemku wapnia, które stanowią znaczną część kosztów produkcji (nawet 40 % w okresie badanym), wzrosły w przypadku największego producenta unijnego o ponad 30 % w okresie badanym.

(243)

Po drugie, jednostkowe koszty produkcji znacznie wzrosły w wyniku mniejszej produkcji i sprzedaży po stronie przemysłu Unii w okresie badanym. Oznaczało to, że koszty stałe były odzyskiwane przy mniejszej produkcji i sprzedaży, co zwiększało element jednostkowego kosztu stałego w jednostkowych kosztach produkcji.

(244)

Eurofer twierdził, że w przeglądzie z działalności Ferroglobe za drugi kwartał 2020 r. odnotowano poprawę kosztów, którą można było przypisać spadkowi cen energii. Ten przegląd z działalności dotyczył jednak Ferroglobe, przedsiębiorstwa działającego w szeregu państw, i nie odnosił się wyłącznie do Ferropem, zakładu produkującego krzemek wapnia. W związku z tym argument nie mógł zostać uwzględniony.

(245)

W 2018 r. przemysł Unii był w stanie utrzymać zysk na poziomie powyżej 10 % mimo wzrostów kosztów energii elektrycznej, ponieważ mógł przenieść te wzrosty kosztów na swoich klientów. Ale już w 2019 r. przemysł Unii nie był w stanie zwiększać cen w związku z presją cenową wywieraną przez przywóz z Chin, który w 2019 r. już zdominował rynek (mając 55 % udziału w rynku) i stał się podmiotem dyktującym ceny. Przemysł Unii nie był w stanie dorównać tak niskim cenom importowym w 2019 r. Sytuacja ta przyczyniła się do decyzji Ferropem o znacznym zmniejszeniu produkcji w 2020 r.

(246)

W związku z tym należy stwierdzić, że wzrosty kosztów produkcji nie były przyczyną szkody. Szkodę spowodował przywóz z Chin po niskich cenach zwiększający udział chińskich producentów w rynku unijnym, nawet w obliczu spadku konsumpcji, na niekorzyść przemysłu Unii, i uniemożliwiający przemysłowi Unii zwiększenie cen do poziomu rentowności.

(247)

W okresie badanym przemysł Unii dokonywał zakupów krzemku wapnia spoza Unii (głównie z Argentyny). W związku z tym Komisja zbadała, czy decyzja o przywozie krzemku wapnia spowodowała szkodę przemysłu Unii ze względu na jego wpływ na poziomy produkcji i sprzedaży oraz - co za tym idzie - rentowności. Przywóz, który zmieniał się w okresie badanym i stanowił 15 % całkowitej sprzedaży w tym okresie, odbywał się zasadniczo w okresie, gdy unijne zakłady produkcyjne zmagały się z problemami technicznymi w realizacji zamówień klientów. W związku z tym przywóz umożliwiał przemysłowi Unii sprostanie popytowi i jako taki nie może być uznany za przyczynę szkody poniesionej przez przemysł Unii. Ponadto takie zakupy nie odbywały się w okresie objętym dochodzeniem, kiedy przemysł Unii poniósł największą szkodę.

(248)

Eurofer wskazał, że ponieważ przemysł Unii produkował krzemek wapnia za pomocą tego samego sprzętu co inne produkty, zmiana produkcji na inne produkty uniemożliwiłaby produkcję krzemku wapnia.

(249)

Jak jednak ujawniono w dochodzeniu, producenci unijni dysponowali wolnymi mocami produkcyjnymi w okresie badanym, nawet biorąc pod uwagę wspomniane inne żelazostopy. W związku z tym oczywistym jest, że produkcja innych produktów nie była przeszkodą w produkcji krzemku wapnia i nie stanowiła pośredniej przyczyny szkody w okresie badanym.

(250)

Wielkość przywozu z pozostałych państw trzecich kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Przywóz z państw trzecich

(251)

W okresie badanym przywóz z Brazylii wzrósł o 30 %. Jego udział w rynku wzrósł w tym okresie z 4,4 % do 11,5 %. Przywóz ten odbywał się po cenach podobnych do cen chińskich w okresie 2017-2019, ale w 2020 r. powodował podcięcie cen chińskich o 10 %. Przywóz z Brazylii należy zatem uznać za czynnik przyczyniający się do szkody poniesionej przez przemysł Unii, szczególnie w 2020 r. Kwestię tę poruszyły również Eurofer i Niemiecka Federacja Stali w kontekście uwag dotyczących skargi.

(252)

Ponieważ jednak wielkość tego przywozu zawsze była co najmniej pięciokrotnie mniejsza niż wielkość przywozu z Chin, oczywistym jest, że to przywóz z Chin był dużo ważniejszym czynnikiem powodującym szkodę.

(253)

Przywóz z innych państw trzecich obejmował głównie przywóz z Argentyny, w tym zakupy dokonywane przez jednego z producentów unijnych z powiązanego przedsiębiorstwa, ale wielkość i ceny tego przywozu nie spowodowały szkody w całym okresie badanym i - jak wyjaśniono w motywie 247 - przywóz ten pozwolił przemysłowi Unii sprostać popytowi w konkretnych momentach, gdy zmagał się on z problemami technicznymi.

(254)

W związku z powyższym, choć przywóz z Brazylii odbywał się w znacznych ilościach i po niskich cenach, nie był on na tyle istotny, aby osłabić związek przyczynowy między znacznymi ilościami przywozu krzemku wapnia z Chin po niskich cenach a szkodą poniesioną przez przemysł Unii.

(255)

Wielkość wywozu unijnych producentów kształtowała się w okresie badanym następująco:

Tabela 13

Wyniki wywozu producentów unijnych

(256)

Wywóz przemysłu Unii zmalał w okresie badanym o 46 %, a więc znacznie mniej niż wielkość sprzedaży producentów unijnych na rynku Unii, która w tym samym okresie spadła o 75 %.

(257)

Średnia cena eksportowa przemysłu Unii pierwotnie wzrosła o 25 % w 2018 r. Następnie w 2019 r. utrzymała się na tym samym poziomie aż w okresie objętym dochodzeniem spadła do poziomu, który nadal był znacznie powyżej tego z 2017 r. (+ 14 %). W 2017 r. średnia cena eksportowa była nieznacznie niższa niż cena, którą przemysł Unii mógł osiągnąć na rynku Unii, ale następnie w pozostałej części okresu badanego cena eksportowa i cena sprzedaży wewnątrzunijnej utrzymywały się na podobnych poziomach.

(258)

Biorąc pod uwagę wielkość i poziom cen wywozu przemysłu Unii do państw trzecich, a także z uwagi na fakt, że sprzedaż eksportowa nie uległa pogorszeniu w takim stopniu jak sprzedaż na rynku Unii (jak przedstawiono w tabeli 6), Komisja tymczasowo stwierdziła, że wyniki wywozu przyczyniły się - choć tylko w minimalnym stopniu - do wystąpienia istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii.

(259)

Przemysł Unii wykorzystywał produkt objęty postępowaniem na użytek własny w celu produkcji innych żelazostopów niższego szczebla. Jak pokazano w tabeli 2, wykorzystanie na użytek własny wzrosło w 2018 i 2019 r., ale w okresie badanym wzrost ten wyniósł jedynie 3 %. Ponadto rynek sprzedaży wewnętrznej stanowił mniej niż 10 % całkowitego rynku w całym okresie badanym.

(260)

W związku z tym tymczasowo stwierdzono, że zmiany na rynku sprzedaży wewnętrznej nie miały istotnego wpływu na przemysł Unii.

(261)

Przywóz towarów po cenach dumpingowych z Chin spowodował istotną szkodę przemysłu Unii w 2019 i 2020 r. ze względu na ogromną penetrację rynku kosztem przemysłu Unii. Pod względem cen rosnący udział przywozu w rynku stale podcinał ceny przemysłu unii i wywierał znaczną presję cenową, a także uniemożliwiał zwiększenie cen rynkowych, które było konieczne, aby przemysł Unii mógł osiągnąć rozsądny poziom zysku.

(262)

Wpływ na przemysł Unii miały również inne czynniki. Najważniejszym z nich był spadek konsumpcji spowodowany słabszym popytem po stronie przemysłu stalowego. Mając jednak na uwadze fakt, że przemysł Unii odnotował dużo większy spadek produkcji, wielkości sprzedaży, udziału w rynku i rentowności niż spadek konsumpcji (50 %) oraz że w kontekście tego spadku konsumpcji udział w rynku ChRL wzrósł o 57 %, tj. z 38,7 % do 60,8 %, stwierdza się, że spadek konsumpcji był po prostu czynnikiem przyczyniającym się. Główną przyczyną szkody był przywóz z Chin, który w znacznym stopniu spenetrował rynek Unii po niskich cenach w okresie badanym.

(263)

Ponadto na sytuację przemysłu Unii wpłynęły przywóz z Brazylii i wyniki wywozu przemysłu Unii. Czynniki te miały jednak bardzo ograniczony wpływ na przemysł, ponieważ przywóz z Brazylii wprawdzie odbywał się po cenach podobnych do cen przywozu z Chin, ale jego wielkość była znacznie mniejsza. Przywóz z Chin na ogromną skalę po cenach znacznie niższych niż ceny przemysłu Unii był głównym powodem utraty sprzedaży przez przemysł Unii i braku możliwości zwiększenia cen adekwatnie do wzrostu kosztów produkcji, co doprowadziło do poważnych strat.

(264)

W związku z tym Komisja wyróżniła i oddzieliła wpływ wszystkich znanych czynników na sytuację przemysłu Unii od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych.

(265)

Uwzględniając powyższe, Komisja stwierdziła na tym etapie, że przywóz towarów po cenach dumpingowych z państwa, którego dotyczy postępowanie wyrządził istotną szkodę przemysłowi Unii, a pozostałe czynniki, rozważane osobno lub łącznie, nie naruszyły związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a istotną szkodą. Szkoda jest wyraźna pod względem zmian poziomu produkcji, wykorzystania mocy produkcyjnych, wielkości sprzedaży na rynku Unii, udziału w rynku, zatrudnienia, produktywności, kosztów produkcji, rentowności i zwrotu z inwestycji.

(266)

W niniejszej sprawie skarżący stwierdził istnienie zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W związku z tym w celu przeprowadzenia oceny dotyczącej odpowiedniego poziomu środków w pierwszej kolejności Komisja ustaliła kwotę cła niezbędną do usunięcia szkody poniesionej przez przemysł Unii w przypadku braku zakłóceń w rozumieniu w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Następnie Komisja zbadała, czy margines dumpingu współpracujących producentów eksportujących jest wyższy niż ich margines zaniżania cen (zob. motywy 275-281 poniżej).

(267)

Szkoda zostałaby usunięta, gdyby przemysł Unii był w stanie osiągnąć zysk docelowy dzięki sprzedaży po cenie docelowej w rozumieniu art. 7 ust. 2c i art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego.

(268)

Zgodnie z art. 7 ust. 2c rozporządzenia podstawowego przy ustalaniu zysku docelowego Komisja wzięła pod uwagę następujące czynniki: poziom rentowności przed wzrostem przywozu z państwa objętego dochodzeniem, poziom rentowności potrzebny do pokrycia pełnych kosztów i inwestycji, działalności badawczo-rozwojowej i innowacji oraz poziom rentowności spodziewany w normalnych warunkach konkurencji. Taka marża zysku nie powinna być niższa niż 6 %.

(269)

Na pierwszym etapie Komisja ustaliła zysk podstawowy pokrywający pełne koszty w normalnych warunkach konkurencji. W 2017 i 2018 r., zanim przemysł Unii poniósł istotną szkodę, średnia ważona stopy rentowności przemysłu Unii wynosiła między 9,7 a 12,5 % wysokości obrotów, jak wykazano w tabeli 11. W niniejszym dochodzeniu taką marżę zysku uznano za zysk podstawowy pokrywający pełne koszty w normalnych warunkach konkurencji.

(270)

Ponieważ jeden z producentów unijnych nie wyprodukował znacznych ilości krzemku wapnia w okresie objętym dochodzeniem, kosztów tej produkcji nie uznano za wiarygodne i odpowiednie do celów ustalenia ceny docelowej. Z uwagi na fakt, że sprzedaż tego producenta była realizowana w znacznym stopniu z zapasów wyprodukowanych w 2019 r., za odpowiedni na potrzeby niniejszego dochodzenia uznano koszt produkcji w tym właśnie roku.

(271)

Na tej podstawie niewyrządzająca szkody cena wynosi od 1 650 do 1 750 EUR/t i wynika z zastosowania wyżej wymienionej marży zysku wynoszącej 9,7-12,5 % do średniego ważonego kosztu produkcji ponoszonego przez producentów unijnych.

(272)

Na koniec, zgodnie z art. 7 ust. 2d rozporządzenia podstawowego, Komisja oceniła przyszłe koszty wynikające z wielostronnych umów środowiskowych i protokołów do tych umów, których Unia jest stroną, oraz konwencji MOP wymienionych w załączniku Ia, które to koszty przemysł Unii poniesie w okresie stosowania środka zgodnie z art. 11 ust. 2. Na podstawie dowodów dostępnych na etapie tymczasowym Komisja ustaliła, że w tym względzie zastosowania nie mają żadne dodatkowe koszty dla przemysłu Unii.

(273)

Komisja ustaliła następnie margines zaniżania cen poprzez porównanie średniej ważonej ceny importowej współpracujących producentów eksportujących w państwie, którego dotyczy postępowanie, ustalonej na potrzeby obliczeń podcięcia cenowego, ze średnią ważoną niewyrządzającej szkody ceny produktu podobnego sprzedawanego przez producentów unijnych na rynku unijnym w okresie objętym dochodzeniem. Różnica wynikająca z tego porównania została wyrażona w postaci odsetka średniej ważonej wartości importowej CIF.

(274)

Poziom usuwający szkodę dla „innych przedsiębiorstw współpracujących” oraz dla „wszystkich innych przedsiębiorstw” obliczono w ten sam sposób jak margines dumpingu dla tych przedsiębiorstw (zob. motyw 168).

(275)

Ponieważ obliczony w ten sposób margines zaniżania cen był niższy od marginesu dumpingu, Komisja przeprowadziła badanie wymagane na podstawie art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.

(276)

Skarżący przedstawił w skardze wystarczające dowody na istnienie zakłóceń handlu surowcami w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem w ChRL. Dowody przedstawione w skardze wskazują, że energia elektryczna, która stanowi 20 % kosztu produkcji produktu objętego postępowaniem, jest w ChRL objęta systemem podwójnych cen. W związku z tym, jak wskazano w zawiadomieniu o wszczęciu, zgodnie z art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego dochodzenie Komisji objęło zbadanie domniemanych zakłóceń oraz wszelkich innych zakłóceń objętych art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego w ChRL.

(277)

W pierwszej kolejności Komisja określiła główne surowce, w tym energię, wykorzystywane do produkcji produktu objętego postępowaniem przez każdego ze współpracujących producentów eksportujących. Za surowce główne uznano takie surowce, które mogą stanowić co najmniej 17 % kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem. Komisja ustaliła, że energia elektryczna jest jedynym surowcem, który stanowi ponad 17 % kosztów produkcji produktu objętego postępowaniem.

(278)

Następnie Komisja zbadała, czy handel energią elektryczną jest zakłócony przez system podwójnych cen lub przez jakiekolwiek inne środki wymienione w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. W tym celu Komisja wykorzystała informacje zawarte w skardze oraz informacje przekazane jej przez współpracujących producentów eksportujących. Jak wyjaśniono w motywie 21, Komisja przesłała rządowi ChRL kwestionariusz dotyczący tej sprawy. Rząd ChRL nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w tym kwestionariuszu. Następnie Komisja poinformowała rząd ChRL pismem z dnia 31 marca 2021 r., że będzie musiała opierać się na faktach dostępnych w tym względzie zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. Rząd ChRL również na to pismo nie udzielił odpowiedzi.

(279)

W skardze skarżący twierdził, że cena energii elektrycznej w północnych prowincjach ChRL jest zakłócona przez system podwójnych cen. Na poparcie tego twierdzenia do skargi dołączono porównanie cen energii elektrycznej w północnych prowincjach ChRL, w których znajdują się siedziby głównych eksporterów CaSi, oraz ceny eksportowej energii elektrycznej wysyłanej z tych samych prowincji, wskazujące, że ta druga cena jest w sposób trwały znacząco wyższa.

(280)

Dochodzenie nie wykazało żadnych dowodów na istnienie w ChRL systemu podwójnych cen ani jakichkolwiek innych środków wymienionych w art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego. Ponadto żaden z współpracujących producentów eksportujących nie ma siedziby w północnych regionach wskazanych w skardze. Dwóch współpracujących producentów eksportujących oświadczyło, że nabyli energię elektryczną po stawce rynkowej w swojej prowincji; jeden z nich przedstawił dowód na to, że stawki za energię elektryczną w jego regionie są znacznie wyższe niż te wskazane w skardze.

(281)

W związku z tym Komisja tymczasowo stwierdziła, że na podstawie dowodów w aktach na tym etapie dochodzenia i z uwagi na szczególne okoliczności niniejszej sprawy handel energią elektryczną nie jest zakłócony w rozumieniu art. 7 ust. 2a rozporządzenia podstawowego.

(282)

W wyniku powyższej oceny wysokości tymczasowego cła antydumpingowego powinny zostać ustalone zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w sposób przedstawiony poniżej:

(283)

Decydując się na zastosowanie art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Komisja zbadała, czy może jasno stwierdzić, że wprowadzenie środków w tym przypadku wyraźnie nie leży w interesie Unii, mimo iż stwierdzono wystąpienie dumpingu wyrządzającego szkodę, zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów i użytkowników, w tym producentów drutów rdzeniowych i przemysłu stalowego.

(284)

W niniejszym dochodzeniu przemysł Unii stanowi 100 % produkcji unijnej. Połączenie różnych czynników, w tym rosnąca penetracja rynku przez przywóz z Chin po niskich cenach, spowodowało trudne warunki rynkowe w 2019 r., a sytuacja ta dodatkowo uległą pogorszeniu w 2020 r. ze względu na dalszą penetrację rynku przez przywóz i spadku konsumpcji spowodowane częściowo pandemią COVID-19. Przemysł Unii odnotował znaczne spadki w produkcji, wielkości sprzedaży, zatrudnieniu i rentowności.

(285)

Ferropem, największy producent unijny, był zmuszony rozpocząć wdrażanie planu restrukturyzacji obejmującego możliwe zamknięcie głównego zakładu produkcji krzemku wapnia w Château Feuillet. Nałożenie środków na przywóz z Chin umożliwiłoby przedsiębiorstwu Ferropem wznowienie produkcji krzemku wapnia w innym zakładzie w Unii. W okresie badanym zatrudnienie w zakładzie w Château Feuillet wynosiło około 250 EPC, z czego znaczna część związana była z produkcją krzemku wapnia.

(286)

Środki poprawiłyby warunki rynkowe dla obu producentów unijnych, ponieważ pomogłyby im odzyskać utracony udział w rynku, a wyższe ceny przywozu z Chin dzięki cłom antydumpingowym złagodziłyby presję cenową. Środki ułatwiłyby także przedsiębiorstwu Ferropem wdrożenie jego planu restrukturyzacji.

(287)

Niewprowadzenie środków naraziłoby przemysł Unii na ryzyko, ponieważ utrzymanie nierentownej sytuacji na rynku, jaka miała miejsce w 2019 i 2020 r., zagrażałoby przyszłości produkcji krzemku wapnia w Unii.

(288)

Ponadto zagrożona byłaby rentowność - a nawet istnienie - produkcji innych żelazostopów w przypadku wykorzystywania do ich produkcji tych samych zakładów co do produkcji krzemku wapnia. Wynika to z faktu, że rentowność zakładów produkcji żelazostopów jest uzależniona od podziału kosztów stałych w celu zmniejszenia jednostkowych kosztów produkcji.

(289)

Niewątpliwie wprowadzenie środków leżałoby w interesie zarówno przemysłu krzemku wapnia, jak i szerszego sektora żelazostopów.

(290)

W dochodzeniu wykazano, że znaczna większość przywozu ze wszystkich państw dotyczyła produktu w postaci proszku lub kostek, które zwykle przekształcano w druty rdzeniowe w Unii przed ich sprzedażą największemu przemysłowi będącemu ich użytkownikiem końcowym - przemysłowi stalowemu. Dlatego interes producentów drutów rdzeniowych jest w niniejszej sprawie brany pod uwagę razem z interesem importerów.

(291)

Jak wspomniano powyżej, po podjęciu decyzji o niestosowaniu kontroli wyrywkowej dwóch importerów przedłożyło odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. Były to przedsiębiorstwa Affival SAS z siedzibą we Francji i Coftech G.m.b.H. z siedzibą w Niemczech. Kolejny producent drutów rdzeniowych, Filo D.o.o. z siedzibą na Słowenii, współpracował, przedkładając odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu użytkownika, ponieważ sam bezpośredniego nie realizował przywozu.

(292)

W toku dochodzenia ujawniono, że producenci drutu rdzeniowego wytwarzają również inne wyroby z drutu rdzeniowego. W przypadku wspomnianych powyżej przedsiębiorstw współpracujących udział obrotu wyrobami zawierającymi krzemek wapnia w łącznym obrocie wahał się od mniej niż 10 % do niemal 50 %.

(293)

Producenci drutu rdzeniowego pozyskują krzemek wapnia z państwa, którego dotyczy postępowanie i innych państw trzecich oraz od przemysłu Unii. Obawiali się oni szczególnie, że nałożenie środków na przywóz z Chin zakłóciłoby funkcjonowanie rynku krzemku wapnia w Unii i mogłoby doprowadzić do ograniczenia przywozu z jednego z ich głównych źródeł dostaw.

(294)

W tym kontekście należy jednak przypomnieć o istnieniu innych źródeł dostaw na całym świecie - w okresie badanym najistotniejszymi z nich były Brazylia i Argentyna. Ponadto nałożenie środków ma doprowadzić do przywrócenia uczciwej konkurencji na rynku Unii z korzyścią dla wszystkich podmiotów działających na tym rynku. Nienałożenie środków mogłoby zagrozić ciągłości dostaw krzemku wapnia od dwóch producentów unijnych, co odbiłoby się w niekorzystny sposób na wszystkich uczestnikach łańcucha dostaw krzemku wapnia.

(295)

Z informacji zamieszczonych w skardze wynika, że główną gałęzią przemysłu wykorzystującą produkt był sektor stalowy. Krzemek wapnia wykorzystuje się jednak również w odlewniach i w sektorze chemicznym.

(296)

Tylko jeden producent stali - AFV Acciaierie Beltrame S.p.A. - wypełnił kwestionariusz. Ponadto Eurofer i Niemiecka Federacja Stali (Wirtschaftsvereinigung Stahl) przekazały uwagi istotne w kontekście prowadzonego dochodzenia.

(297)

W opinii Eurofer i Niemieckiej Federacji Stali nałożenie ceł antydumpingowych nie leżało w interesie Unii, a wprowadzenie środków antydumpingowych nie było uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia. Główna obawa dotyczyła dostępności dostaw dla sektora stalowego. Utrzymywano, że przemysł Unii nigdy nie zaspokajał więcej niż 42 % widocznej konsumpcji unijnej.

(298)

Stwierdzono ponadto, że z danych liczbowych dotyczących mocy produkcyjnych opublikowanych przez jednego z producentów unijnych wynikało, że dysponował on wyłącznie ograniczoną ilością wolnych mocy produkcyjnych. Dlatego też wydaje się wysoce wątpliwe, aby przemysł Unii był w stanie zaspokoić popyt ze strony użytkowników w przypadku nałożenia ceł antydumpingowych na przywóz z Chin.

(299)

Ponadto Eurofer i Niemiecka Federacja Stali argumentowały, że nie istnieje żadne alternatywne źródło, które mogłoby zastąpić przywóz z Chin, oraz że Unia pobiera już cła od tych wyrobów w formie należności celnych od przywozu z Chin.

(300)

W tym względzie przedstawiciele przemysłu Unii stwierdzili, że nie kwestionują konieczności zapewnienia przestrzeni dla różnych źródeł dostaw, o ile przywóz będzie odbywał się po uczciwych cenach. Obecnie przywóz z ChRL odbywa się jednak po cenach na poziomie wyrządzającym szkodę, co stwarza zagrożenie dla produkcji unijnej.

(301)

Jeżeli chodzi o źródła dostaw, Komisja stwierdziła, że obecnie istnieje szereg źródeł dostaw, m.in. producenci unijni, którzy dysponują wystarczającymi wolnymi mocami produkcyjnymi, a także przywóz z Chin, Brazylii i Argentyny. Dalsze dopuszczanie do sytuacji, w której przywóz z Chin po cenach dumpingowych zagrażałby istnieniu unijnego przemysłu krzemku wapnia, który tradycyjnie zaopatrywał dużą część rynku Unii, nie leżało jednak w interesie Unii. Niewprowadzenie środków ewidentnie naraziłoby przemysł stalowy na problemy związane z dostawami, ponieważ produkcja krzemku wapnia w Unii mogłaby okazać się niemożliwa.

(302)

Komisja zbadała również prawdopodobny wpływ finansowy środków na przemysł stalowy w sytuacji, w której zdecydowano by się je nałożyć. W opinii skarżącego przywrócenie uczciwych warunków rynkowych nie wiązałoby się z koniecznością poniesienia nadmiernych kosztów przez przemysł niższego szczebla. Z informacji zawartych w odpowiedzi przekazanej przez AFV Acciaierie Beltrame S.p.A. wynikało, że kwoty przeznaczane na zakup krzemku wapnia stanowią bardzo niewielki odsetek łącznych kosztów ponoszonych przez to przedsiębiorstwo (mniej niż 0,5 %). Dlatego też wprowadzenie środków w odniesieniu do przemysłu stalowego wywrze marginalny wpływ finansowy na ten przemysł.

(303)

W związku z powyższym Komisja uznała, że na obecnym etapie dochodzenia nie ma przekonujących powodów, iż wprowadzenie środków w odniesieniu do przywozu krzemku wapnia pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, nie leży w interesie Unii.

(304)

Biorąc pod uwagę wstępne wnioski Komisji dotyczące dumpingu, wynikającej z niego szkody, związku przyczynowego i interesu Unii, należy wprowadzić środki tymczasowe, aby zapobiec dalszemu wyrządzaniu szkody przemysłowi Unii przez przywóz towarów po cenach dumpingowych.

(305)

W odniesieniu do przywozu krzemku wapnia pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, należy wprowadzić tymczasowe środki antydumpingowe zgodnie z zasadą niższego cła określoną w art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Jak wspomniano w motywie 275 powyżej, Komisja porównała marginesy zaniżania cen z marginesami dumpingu. Stawkę ceł ustalono na poziomie marginesu dumpingu albo marginesu zaniżania cen, zależnie od tego, który z nich jest niższy.

(306)

W związku z powyższym stawki tymczasowego cła antydumpingowego, wyrażone w cenach CIF na granicy Unii przed ocleniem, powinny być następujące:

(307)

Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń niniejszego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację dotyczącą tych przedsiębiorstw ustaloną w toku dochodzenia. Powyższe stawki należności celnej mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego postępowaniem pochodzącego z państwa, którego dotyczy postępowanie, oraz produkowanego przez wymienione osoby prawne. Przywożone produkty objęte postępowaniem, wytworzone przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlegają stawce cła stosowanej względem „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”. Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(308)

W celu zapewnienia należytego egzekwowania ceł antydumpingowych cło antydumpingowe dotyczące wszystkich pozostałych przedsiębiorstw należy stosować nie tylko w odniesieniu do niewspółpracujących producentów eksportujących w ramach niniejszego dochodzenia, ale również do producentów, którzy nie prowadzili wywozu do Unii w trakcie okresu objętego dochodzeniem.

(309)

W celu zminimalizowania ryzyka obchodzenia cła w związku z różnicą w stawkach celnych potrzebne są szczególne środki gwarantujące stosowanie indywidualnych ceł antydumpingowych. Przedsiębiorstwa, na które nałożono indywidualne cła antydumpingowe, muszą przedstawić ważną fakturę handlową organom celnym państwa członkowskiego. Faktura musi spełniać wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Przywóz, któremu nie towarzyszy taka faktura, powinien zostać objęty cłem antydumpingowym obowiązującym wobec „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(310)

Mimo że przedstawienie tej faktury jest konieczne, aby organy celne państw członkowskich zastosowały indywidualne stawki cła antydumpingowego wobec przywozu, nie jest ona jedynym elementem branym pod uwagę przez organy celne. Organy celne państw członkowskich muszą bowiem przeprowadzić zwykłą kontrolę, nawet jeśli otrzymają fakturę spełniająca wszystkie wymogi określone w art. 1 ust. 3 niniejszego rozporządzenia, i podobnie jak we wszystkich innych przypadkach mogą one żądać dodatkowych dokumentów (dokumentów przewozowych itp.) do celów weryfikacji dokładności danych zawartych w oświadczeniu oraz zapewnienia zasadności późniejszego zastosowania stawki należności celnej zgodnie z prawem celnym.

(311)

Jeżeli wywóz dokonywany przez jedno z przedsiębiorstw korzystających z niższej indywidualnej stawki celnej wzrośnie w znacznym stopniu po wprowadzeniu przedmiotowych środków, tego rodzaju wzrost wielkości wywozu może zostać uznany za stanowiący sam w sobie zmianę struktury handlu ze względu na wprowadzenie środków w rozumieniu art. 13 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. W takich okolicznościach oraz pod warunkiem spełnienia określonych wymagań może zostać wszczęte dochodzenie w sprawie obejścia środków. Podczas tego dochodzenia można między innymi zbadać potrzebę zniesienia indywidualnych stawek celnych, a następnie nałożyć cło ogólnokrajowe.

(312)

Zgodnie z art. 19a rozporządzenia podstawowego Komisja poinformowała zainteresowane strony o planowanym nałożeniu ceł tymczasowych. Informacje te zostały również udostępnione ogółowi społeczeństwa za pośrednictwem strony internetowej DG ds. Handlu. Zainteresowane strony miały trzy dni robocze na przedstawienie uwag dotyczących dokładności obliczeń, które zostały im ujawnione.

(313)

Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących dokładności obliczeń.

(314)

W interesie dobrej administracji Komisja zwróci się do zainteresowanych stron z prośbą o przedłożenie pisemnych uwag lub o złożenie wniosku o przesłuchanie przez Komisję lub przez rzecznika praw stron w postępowaniach w sprawie handlu w określonym terminie.

(315)

Ustalenia dotyczące nałożenia ceł tymczasowych obowiązują tymczasowo i mogą ulec zmianie na ostatecznym etapie dochodzenia,