(1)

Art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE regulują prawo podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) nałożonego na dostarczane mu towary i świadczone na jego rzecz usługi wykorzystywane na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Republikę Federalną Niemiec (zwaną dalej „Niemcami”) upoważniono do wprowadzenia środka stanowiącego odstępstwo, mającego na celu wyłączenie z prawa do odliczenia podatku VAT nałożonego na towary i usługi wykorzystywane w ponad 90 % do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub ogólnie do celów innych niż prowadzenie przedsiębiorstwa lub do działalności niebędącej działalnością gospodarczą.

(2)

Pierwotnie decyzją Rady 2000/186/WE (2) upoważniono Niemcy do wprowadzenia i stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 6 i 17 dyrektywy Rady 77/388/EWG (3) do dnia 31 grudnia 2002 r. Decyzją Rady 2003/354/WE (4) upoważniono Niemcy do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 17 dyrektywy 77/388/EWG do dnia 30 czerwca 2004 r. Decyzją Rady 2004/817/WE (5) przedłużono to upoważnienie do dnia 31 grudnia 2009 r.

(3)

Decyzją Rady 2009/791/WE (6) upoważniono Niemcy do dalszego stosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 168 dyrektywy 2006/112/WE. Po kolejnych przedłużeniach upoważnienie to wygasa z dniem 31 grudnia 2021 r.

(4)

Dyrektywą Rady 2009/162/UE (7) wprowadzono do dyrektywy 2006/112/WE art. 168a w celu ograniczenia odliczenia do udziału procentowego rzeczywistego wykorzystania do celów działalności gospodarczej, a tym samym skuteczniejszego stosowania zasady, zgodnie z którą odliczenie powstaje jedynie w zakresie, w jakim dane towary i usługi są wykorzystywane do celów działalności gospodarczej podatnika. Artykuł 1 decyzji 2009/791/WE został zmieniony celem włączenia odniesienia do art. 168a dyrektywy 2006/112/WE. Tytuł decyzji 2009/791/WE musi zatem również odnosić się do art. 168a dyrektywy 2006/112/WE.

(5)

Pismem, które wpłynęło do Komisji dnia 19 lutego 2021 r., Niemcy wystąpiły do Komisji z wnioskiem o upoważnienie do dalszego stosowania środka stanowiącego odstępstwo od art. 168 i 168a dyrektywy 2006/112/WE (zwanego dalej „szczególnym środkiem”) w celu całkowitego wyłączenia z prawa do odliczenia podatku VAT nałożonego na towary i usługi, które są wykorzystywane przez podatnika w ponad 90 % do jego użytku prywatnego lub do celów innych niż prowadzenie przedsiębiorstwa, w tym do działalności niebędącej działalnością gospodarczą (zwanym dalej „wnioskiem”). Do wniosku załączono sprawozdanie dotyczące stosowania szczególnego środka, w tym weryfikację stosowanego wskaźnika proporcji w odniesieniu do prawa do odliczenia VAT zgodnie z art. 2 decyzji Rady 2009/791/WE.

(6)

Na podstawie art. 395 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE pismami z dnia 17 marca 2021 r. Komisja przekazała wniosek pozostałym państwom członkowskim. Pismem z dnia 18 marca 2021 r. Komisja zawiadomiła Niemcy, że posiada wszystkie informacje konieczne do rozpatrzenia wniosku.

(7)

Zdaniem Niemiec szczególny środek okazał się bardzo skuteczny, jeśli chodzi o uproszczenie poboru VAT oraz zapobieganie uchylaniu się od opodatkowania i unikaniu opodatkowania. Szczególny środek ogranicza obciążenie administracyjne przedsiębiorstw i administracji podatkowych, ponieważ nie ma potrzeby monitorowania późniejszego wykorzystania towarów i usług, do których zastosowano wyłączenie z odliczenia w chwili ich nabycia. Należy zatem upoważnić Niemcy do dalszego stosowania tego środka szczególnego w kolejnym ograniczonym okresie, tj. do dnia 31 grudnia 2024 r.

(8)

W przypadku gdy Niemcy uznają za konieczne przedłużenie tego okresu po 2024 r., powinny do dnia 31 marca 2024 r. przedłożyć Komisji wniosek wraz ze sprawozdaniem dotyczącym stosowania przedmiotowego szczególnego środka, które powinno obejmować weryfikację stosowanego wskaźnika proporcji.

(9)

Szczególny środek nie wpłynie negatywnie na zasoby własne Unii z tytułu VAT.

(10)

Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2009/791/WE,