(1)

W rozporządzeniu (UE) 2019/787 wyjaśniono i znacząco przeredagowano niektóre przepisy dotyczące produkcji i etykietowania napojów spirytusowych i środków spożywczych wytwarzanych z wykorzystaniem napojów spirytusowych jako składników.

(2)

W szczególności definicję i warunki stosowania odniesień do nazw prawnych jednej lub większej liczby kategorii napojów spirytusowych lub oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych określonych w art. 10 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE) nr 110/2008 (2) i art. 2 lit. d) rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 716/2013 (3) dogłębnie zmieniono rozporządzeniem (UE) 2019/787, które uchyla i zastępuje rozporządzenie (WE) nr 110/2008 ze skutkiem od dnia 25 maja 2021 r. W praktyce odpowiednie nowe przepisy art. 3 ust. 3 i art. 12 rozporządzenia (UE) 2019/787 dopuszczają stosowanie odniesień tylko w opisie, prezentacji i etykietowaniu środków spożywczych innych niż napoje spirytusowe i likierów. Z tego powodu nowe przepisy rozporządzenia (UE) 2019/787 dotyczące odniesień nie obejmują żadnych odniesień w opisie, prezentacji i etykietowaniu napojów spirytusowych innych niż likiery. Tego wyboru legislacyjnego dokonano, aby uniknąć pokrywania się przepisów dotyczących odniesień, określonych w art. 12 rozporządzenia (UE) 2019/787 i przepisów dotyczących mieszanin, określonych w art. 13 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia. Połączenie napoju spirytusowego z innym napojem spirytusowym kwalifikuje się bowiem jako mieszaninę, w związku z czym takiego połączenia nie należy etykietować zgodnie z przepisami regulującymi odniesienia na etykietach. Niemniej aby zachować sposób etykietowania znacznej liczby produktów, uznawanego za tradycyjne i powszechnie rozpoznawane przez konsumentów, w art. 12 rozporządzenia (UE) 2019/787 wprowadzono wyjątek, dopuszczając odniesienia do innych napojów spirytusowych przy likierach. W nowej definicji i wymogach dotyczących odniesień nie uwzględniono jednak dwóch innych przypadków tradycyjnych metod produkcji, w których stosuje się odniesienie do napojów spirytusowych, stanowiących jedyny składnik alkoholowy innego napoju spirytusowego lub do napojów spirytusowych w beczkach, w których następnie leżakuje się lub przechowuje inne napoje spirytusowe, przy czym żadnego z dwóch wymienionych przypadków nie można zakwalifikować jako mieszanin. W związku z tym, jeżeli przypadki te nie zostaną uwzględnione w ramach odniesień, rozporządzenie (UE) 2019/787 spowoduje, że praktyki te staną się nielegalne.

(3)

Zgodnie z art. 10 ust. 7 rozporządzenia (UE) 2019/787 stosowanie nazwy prawnej kategorii napojów spirytusowych lub oznaczenia geograficznego napoju spirytusowego w opisie, prezentacji lub etykietowaniu jakiegokolwiek napoju niespełniającego odnośnych wymogów jest zabronione, z wyjątkiem wyrażeń złożonych, odniesień lub wykazu składników.

(4)

W związku z powyższym i w wyniku konsultacji z przedstawicielami branży napojów spirytusowych i z państwami członkowskimi stało się jasne, że przeredagowanie przepisów dotyczących odniesień uniemożliwia informowanie konsumentów o tradycyjnych metodach produkcji wykorzystywanych przy produkcji niektórych napojów spirytusowych, w przypadkach gdy tego rodzaju informacje wiążą się z nazwami innych napojów spirytusowych. Wspomniane metody polegają na wykorzystaniu danego napoju spirytusowego jako jedynej podstawy alkoholowej, bez dodatku innych środków spożywczych i bez rozcieńczania wodą poniżej wymaganej zawartości alkoholu przed dalszym przetworzeniem na inny napój spirytusowy oraz na przechowywaniu niektórych napojów spirytusowych przez cały okres dojrzewania lub jego część w drewnianych beczkach, które wcześniej zawierały inny napój spirytusowy. W tym drugim przypadku, w odniesieniu do napojów spirytusowych tych kategorii lub oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych, dodawanie alkoholu do których jest zabronione, z beczek należy usunąć wcześniejszą zawartość przed umieszczeniem w nich napoju spirytusowego, który ma następnie być leżakowany.

(5)

Tego rodzaju metody są tradycyjne i od dawna wykorzystywane w sektorze napojów spirytusowych, należy je zatem uwzględnić w rozporządzeniu (UE) 2019/787. Kiedy bowiem stosuje się tego rodzaju tradycyjne metody produkcji, wskazanie tego w opisie, prezentacji i etykietowaniu odpowiednich napojów spirytusowych dostarcza konsumentom ważnych i użytecznych informacji na temat produktu, który decydują się zakupić i spożyć, służąc przy tym jako element wyróżniający różne marki w ramach kategorii. W szczególności wiedza na temat tego, w jakiego rodzaju beczkach dany napój spirytusowy był leżakowany, jest podstawą wyjaśnienia bogactwa jego smaku.

(6)

Aby utrzymać możliwość podawania przez producentów informacji na temat tradycyjnych metod produkcji należy zatem zmienić art. 3 ust. 3 i art. 12 rozporządzenia (UE) 2019/787, dopuszczając w opisie, prezentacji lub etykietowaniu napojów spirytusowych wyprodukowanych przy użyciu tych tradycyjnych metod stosowanie odniesień do nazw prawnych innych napojów spirytusowych lub oznaczeń geograficznych napojów spirytusowych.

(7)

W przypadku odniesień do napojów spirytusowych, które wcześniej znajdowały się w beczkach wykorzystywanych następnie do leżakowania innych napojów spirytusowych, przepisy dotyczące etykietowania wprowadzone w art. 12 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) 2019/787, nakładające wymóg, aby rozmiar czcionki takiego odniesienia nie był większy niż połowa rozmiaru czcionki zastosowanej do nazwy prawnej napoju spirytusowego i wszelkich wyrażeń złożonych, spowodowałyby nieproporcjonalne obciążenie dla przemysłu spirytusowego, wymagając zmiany tysięcy etykiet i kartonów oraz niepotrzebnych zmian w szacie graficznej etykiet, do których konsumenci są przyzwyczajeni od lat. Oprócz tego w wielu przypadkach wymóg ten spowodowałby, że odniesienie byłoby ledwie widoczne gołym okiem, chyba żeby nieproporcjonalnie powiększyć czcionkę zastosowaną do nazwy prawnej, co nie jest potrzebne przy napojach spirytusowych, przy których nie ma ryzyka wprowadzenia w błąd, tj. gdy nazwa prawna jest prosta i jednoznacznie wskazuje jedną z kategorii określonych w załączniku I do przedmiotowego rozporządzenia lub oznaczenie geograficzne. Należy zatem wprowadzić odstępstwo od tych wymogów w zakresie etykietowania i zamiast nich wprowadzić wymóg, aby odniesienia zapisywano czcionką nie większą niż rozmiar nazwy prawnej napoju spirytusowego lub wyrażeń złożonych i w sposób niedominujący nad tą nazwą prawną ani nad wyrażeniami złożonymi, jeżeli zostały zastosowane.

(8)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2019/787.

(9)

Należy przewidzieć okres przejściowy na stosowanie określonych w rozporządzeniu (UE) 2019/787 wymogów dotyczących odniesień na etykietach w przypadku odniesień do napojów spirytusowych innych niż likiery. Przepisy te powinny mieć zastosowanie od dnia 31 grudnia 2022 r., aby umożliwić dalsze wprowadzanie do obrotu bez konieczności wymiany etykiet odnośnych napojów spirytusowych opatrzonych etykietami zgodnie z przepisami rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 716/2013 przed tą datą.

(10)

Zgodnie z art. 51 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2019/787 oraz aby uniknąć próżni regulacyjnej niniejsze rozporządzenie powinno być stosowane z mocą wsteczną od dnia 25 maja 2021 r.,