Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie ustanawia przepisy dotyczące celu „Europejska współpraca terytorialna” (Interreg) z myślą o wspieraniu współpracy między państwami członkowskimi i ich regionami w obrębie Unii oraz między państwami członkowskimi i ich regionami a państwami trzecimi, krajami partnerskimi, innymi terytoriami lub krajami i terytoriami zamorskimi (KTZ) lub organizacjami integracji i współpracy regionalnej.

Niniejsze rozporządzenie określa także przepisy niezbędne do zapewnienia skutecznego programowania, w tym dotyczące pomocy technicznej, monitorowania, ewaluacji, komunikacji, kwalifikowalności, zarządzania i kontroli, jak również zarządzania finansowego programów w ramach Interreg (zwanych dalej „programami Interreg”) wspieranych z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR).

W odniesieniu do wsparcia programów Interreg z Instrumentu Pomocy Przedakcesyjnej (IPA III), Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej (ISWMR) oraz finansowania dla wszystkich KTZ na okres programowania 2021-2027 ustanowionego jako program decyzją 2013/755/UE (zwanych dalej łącznie „unijnymi instrumentami finansowania zewnętrznego”) niniejsze rozporządzenie określa dodatkowe cele szczegółowe, jak również włączenie tych funduszy do programów Interreg, kryteria kwalifikowalności dla państw trzecich, krajów partnerskich oraz KTZ i ich regionów, a także niektóre szczegółowe przepisy wykonawcze.

W odniesieniu do wsparcia z EFRR i unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego (zwanych dalej łącznie „funduszami Interreg”) programów Interreg niniejsze rozporządzenie określa cele specyficzne Interreg, jak również organizację Interreg, kryteria kwalifikowalności dla państw członkowskich, państw trzecich, krajów partnerskich oraz KTZ i ich regionów, zasoby finansowe i kryteria ich alokacji.

Do programów Interreg ma zastosowanie rozporządzenie (UE) 2021/1060 oraz rozporządzenie (UE) 2021/1058, z wyjątkiem przypadków wyraźnie określonych w tych rozporządzeniach i w niniejszym rozporządzeniu lub przypadku gdy rozporządzenie (UE) 2021/1060 może mieć zastosowanie wyłącznie do celu „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu”.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się definicje zawarte w art. 2 rozporządzenia (UE) 2021/1060. Stosuje się także następujące definicje:

Do celów niniejszego rozporządzenia, w przypadku gdy rozporządzenie (UE) 2021/1060 odnosi się do „państwa członkowskiego”, sformułowanie to odczytuje się jako odniesienie do „państwa członkowskiego, w którym mieści się instytucja zarządzająca”, a gdy rozporządzenie to odnosi się do „każdego państwa członkowskiego” lub „państw członkowskich” - jako odniesienie do „państw członkowskich oraz, w stosownych przypadkach, państw trzecich, krajów partnerskich oraz KTZ uczestniczących w danym programie Interreg”.

Do celów niniejszego rozporządzenia, w przypadku gdy rozporządzenie (UE) 2021/1060 odnosi się do „Funduszy” wskazanych w art. 1 ust. 1 lit. a) tego rozporządzenia lub do rozporządzenia (UE) 2021/1058, sformułowanie to odczytuje się jako obejmujące także odpowiedni unijny instrument finansowania zewnętrznego.

Artykuł 3

Komponenty Interreg

W ramach Interreg, EFRR i, w stosownych przypadkach, unijne instrumenty finansowania zewnętrznego wspierają następujące komponenty:

SEKCJA II

Zasięg geograficzny

Artykuł 4

Zasięg geograficzny współpracy transgranicznej

1. W odniesieniu do współpracy transgranicznej, wsparciem z EFRR obejmowane są regiony Unii na poziomie NUTS 3 położone wzdłuż wszystkich wewnętrznych i zewnętrznych granic lądowych z państwami trzecimi lub krajami partnerskimi oraz wszystkie regiony Unii na poziomie NUTS 3 położone wzdłuż granic morskich, oddzielone morzem o nie więcej niż 150 kilometrów, bez uszczerbku dla ewentualnych dostosowań niezbędnych do zapewnienia spójności i ciągłości obszarów objętych programami współpracy, i gdy transgraniczna interakcja może faktycznie mieć miejsce.

2. Programy Interreg w zakresie wewnętrznej współpracy transgranicznej mogą obejmować regiony w Norwegii, Szwajcarii i Zjednoczonym Królestwie, które są równoważne regionom na poziomie NUTS 3, jak również Andorę, Liechtenstein, Monako i San Marino.

3. W odniesieniu do zewnętrznej współpracy transgranicznej wsparciem z IPA III lub ISWMR obejmowane są regiony na poziomie NUTS 3 odpowiednich krajów partnerskich lub, w razie braku klasyfikacji NUTS, równoważne im obszary wzdłuż wszystkich granic lądowych i morskich między państwami członkowskimi i krajami partnerskimi kwalifikujące się w ramach IPA III lub ISWMR bez uszczerbku dla ewentualnych dostosowań niezbędnych do zapewnienia spójności i ciągłości obszarów objętych programami współpracy.

Artykuł 5

Zasięg geograficzny współpracy transnarodowej

1. W odniesieniu do współpracy transnarodowej wsparciem z EFRR obejmowane są regiony Unii na poziomie NUTS 2, w tym regiony najbardziej oddalone, obejmujące większe terytoria transnarodowe, przy uwzględnieniu, w stosownych przypadkach, strategii makroregionalnych lub strategii na rzecz basenu morskiego.

2. Na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego lub zainteresowanych państw członkowskich przedkładany program współpracy transnarodowej może również obejmować co najmniej jeden z regionów najbardziej oddalonych tego państwa członkowskiego lub tych państw członkowskich.

3. Programy w zakresie współpracy transnarodowej mogą obejmować następujące terytoria, niezależnie od tego, czy są wspierane z budżetu Unii :

4. Regiony, państwa trzecie, kraje partnerskie lub KTZ, o których mowa w ust. 3, są regionami na poziomie NUTS 2, a w razie braku klasyfikacji NUTS - obszarami równoważnymi.

Artykuł 6

Zasięg geograficzny współpracy międzyregionalnej

1. W odniesieniu do współpracy międzyregionalnej wsparciem z EFRR obejmowane jest całe terytorium Unii, w tym regiony najbardziej oddalone.

2. Programy współpracy międzyregionalnej mogą obejmować całość państw trzecich, krajów partnerskich oraz innych terytoriów lub ich część lub KTZ, o których mowa w art. 4, 5 i 7, niezależnie od tego, czy są wspierane z unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego.

Artykuł 7

Zasięg geograficzny współpracy regionów najbardziej oddalonych

1. W odniesieniu do współpracy regionów najbardziej oddalonych wszystkie regiony wskazane w art. 349 akapit pierwszy TFUE objęte są wsparciem z EFRR.

2. Programy Interreg dotyczące regionów najbardziej oddalonych mogą obejmować kraje partnerskie lub ich części wspierane z ISWMR lub KTZ wspierane z programu dotyczącego krajów i terytoriów zamorskich (PKTZ) lub obie kategorie krajów.

Artykuł 8

Wykaz obszarów objętych programem Interreg, które mają otrzymać wsparcie

1. Do celów art. 4-7 Komisja przyjmuje akty wykonawcze określające wykaz obszarów objętych programem Interreg, które mają otrzymać wsparcie, w podziale na poszczególne komponenty i programy Interreg. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 63 ust. 2.

Programy w zakresie zewnętrznej współpracy transgranicznej są wyszczególnione jako programy Interreg A w ramach IPA III - współpraca transgraniczna (zwane dalej „IPA III - współpraca transgraniczna”) lub programy Interreg A NEXT (zwane dalej „ISWMR - współpraca transgraniczna”).

2. Akty wykonawcze, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy, obejmują także wykaz wyszczególniający regiony Unii na poziomie NUTS 3 uwzględnione do celów alokacji środków z EFRR na współpracę transgraniczną na wszystkich granicach wewnętrznych oraz na granicach zewnętrznych objętych unijnymi instrumentami finansowania zewnętrznego.

3. W wykazie, o którym mowa w ust. 1 akapit drugi, wymienia się również regiony państw trzecich lub krajów partnerskich lub terytoria poza Unią, które nie otrzymują wsparcia z EFRR lub unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego lub które wnoszą wkład do budżetu Unii za pomocą zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel.

SEKCJA III

Zasoby i stopy dofinansowania

Artykuł 9

Zasoby EFRR na programy Interreg

1. Zasoby EFRR na programy Interreg wynoszą 8 050 000 000 EUR w cenach z 2018 r. z ogólnych zasobów dostępnych na zobowiązania budżetowe z EFRR, EFS+ i Funduszu Spójności na okres programowania 2021-2027, zgodnie z art. 109 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/1060.

2. Zasoby, o których mowa w ust. 1, są alokowane w następujący sposób:

3. Komisja podaje do wiadomości każdego państwa członkowskiego jego udział w całkowitych kwotach alokowanych na komponenty A, B i D zgodnie z metodyką określoną w pkt 8 załącznika XXVI do rozporządzenia (UE) 2021/1060, w podziale na poszczególne lata.

4. Każde państwo członkowskie może przesunąć do 15 % swojej alokacji finansowej w odniesieniu do każdego z komponentów A, B lub D z jednego z tych komponentów do jednego lub większej liczby pozostałych komponentów.

5. W oparciu o kwoty podane do wiadomości na podstawie ust. 3 każde państwo członkowskie informuje Komisję, czy i jak wykorzystało możliwość przesunięcia środków przewidzianą w ust. 4, oraz o wynikającym z tego podziale przypadających mu środków między programy Interreg, w których uczestniczy to państwo członkowskie.

Artykuł 10

Przepisy międzyfunduszowe

1. Komisja przyjmuje akty wykonawcze określające dokumenty dotyczące strategii wieloletnich w odniesieniu do programów w zakresie zewnętrznej współpracy transgranicznej i transnarodowej wspieranych z EFRR i ISWMR lub z EFRR i IPA III lub z EFRR, ISWMR oraz IPA III. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 63 ust. 2 niniejszego rozporządzenia i, w stosownych przypadkach, z należytym poszanowaniem procedury określonej w rozporządzeniu w sprawie IPA III.

W odniesieniu do programów Interreg wspieranych z EFRR i ISWMR odnośny akt wykonawczy określa elementy, o których mowa w art. 14 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/947.

W odniesieniu do programów Interreg wspieranych z EFRR i IPA III odnośny akt wykonawczy obejmuje również, w stosownych przypadkach, uczestnictwo beneficjentów IPA III lub krajów partnerskich w programach Interreg C i D.

2. Komisja i zainteresowane państwa członkowskie określają wkład z EFRR na rzecz programów Interreg w zakresie zewnętrznej współpracy transgranicznej, które mają być wspierane również z puli środków finansowych w ramach IPA III - współpraca transgraniczna lub z puli środków finansowych w ramach ISWMR - współpraca transgraniczna. Wkład z EFRR określony dla poszczególnych państw członkowskich nie podlega późniejszej realokacji między zainteresowane państwa członkowskie.

Odpowiednie wkłady z IPA III i ISWMR do programów Interreg B, C i D uwzględniają skład partnerstwa w ramach programu obejmujący państwa członkowskie, beneficjentów IPA III i kraje partnerskie. Wkłady te mogą być określane w dokumentach dotyczących strategii wieloletnich objętych ust. 1 akapit pierwszy.

3. Wsparcie z EFRR przyznaje się poszczególnym programom w zakresie zewnętrznej współpracy transgranicznej, pod warunkiem że co najmniej równoważne kwoty są zapewnione przez IPA III - współpraca transgraniczna i przez ISWMR - współpraca transgraniczna na podstawie stosownego dokumentu dotyczącego strategii wieloletniej. Wkład ten ograniczony jest do maksymalnej kwoty określonej w rozporządzeniu w sprawie IPA III lub w rozporządzeniu (UE) 2021/947.

Jednak w przypadku gdy w wyniku przeglądu stosownych strategicznych dokumentów programowych w ramach IPA III lub ISWMR odpowiednia kwota na pozostałe lata została zmniejszona, każde zainteresowane państwo członkowskie wybiera rozwiązanie spośród poniższych wariantów:

4. Roczne środki odpowiadające wsparciu z EFRR, IPA III - współpraca transgraniczna lub z ISWMR - współpraca transgraniczna dla programów Interreg w zakresie zewnętrznej współpracy transgranicznej zapisywane są we właściwych liniach budżetowych na rok budżetowy 2021.

5. W przypadku gdy Komisja ujęła szczególną alokację finansową, aby wspomóc kraje lub regiony partnerskie na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/947 oraz KTZ na podstawie decyzji 2013/755/UE lub obu tych aktów w zacieśnianiu ich współpracy z sąsiadującymi unijnymi regionami najbardziej oddalonymi zgodnie z art. 33 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/947 lub art. 87 decyzji 2013/755/UE lub obu tych aktów, ze środków EFRR można także przekazać wkład zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, w stosownych przypadkach i w oparciu o zasadę wzajemności i proporcjonalności w odniesieniu do poziomu finansowania z ISWMR lub PKTZ lub obu, na działania realizowane przez kraj lub region partnerski lub dowolny inny podmiot na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/947, przez kraj, terytorium lub dowolny inny podmiot na podstawie decyzji 2013/755/UE lub przez region najbardziej oddalony Unii, w szczególności w ramach co najmniej jednego wspólnego programu Interreg B, C lub D lub w ramach środków współpracy, o których mowa w art. 59 niniejszego rozporządzenia, ustanowionych i wdrażanych na podstawie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 11

Wykaz zasobów programu Interreg

1. Na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 9 ust. 5 Komisja przyjmuje akty wykonawcze określające wykaz wszystkich programów Interreg i wskazujące całkowitą kwotę łącznego wsparcia z EFRR dla każdego programu oraz, w stosownych przypadkach, łączne wsparcie z każdego unijnego instrumentu finansowania zewnętrznego. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 63 ust. 2.

2. Te akty wykonawcze zawierają również wykaz kwot przesuniętych na podstawie art. 9 ust. 4 w podziale na państwa członkowskie.

Artykuł 12

Zwrot zasobów i przerwanie

1. Jeżeli, w odniesieniu do 2022 r. lub 2023 r. do dnia 31 marca danego roku nie został przedłożony Komisji program w zakresie zewnętrznej współpracy transgranicznej, roczny wkład z EFRR na ten program, który nie został alokowany ponownie na inny program przedłożony w ramach tej samej kategorii programów Interreg w zakresie zewnętrznej współpracy transgranicznej, alokuje się na programy Interreg w zakresie wewnętrznej współpracy transgranicznej, w których uczestniczy zainteresowane państwo członkowskie.

2. Jeżeli do dnia 31 marca 2024 r. nadal istnieją programy Interreg w zakresie zewnętrznej współpracy transgranicznej, które nie zostały przedłożone Komisji, wkład z EFRR, o którym mowa w art. 9 ust. 5, dla tych programów na pozostałe lata do 2027 r., który nie został ponownie alokowany na inny program Interreg wspierany także, odpowiednio, z IPA III - współpraca transgraniczna lub ISWMR - współpraca transgraniczna, alokuje się na programy Interreg w zakresie wewnętrznej współpracy transgranicznej, w których uczestniczy zainteresowane państwo członkowskie.

3. Program Interreg w zakresie zewnętrznej współpracy transgranicznej, który został już zatwierdzony przez Komisję, zostaje przerwany lub alokacja dla tego programu zostaje zmniejszona zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami i procedurami, w szczególności jeżeli:

W takich przypadkach wkład z EFRR, o którym mowa w ust. 1, odpowiadający transzom rocznym, na które nie zaciągnięto jeszcze zobowiązań, lub transzom rocznym, na które zaciągnięto zobowiązania oraz umorzono je w całości lub w części w tym samym roku budżetowym, i które nie zostały ponownie alokowane na inny program Interreg wspierany także, odpowiednio, z IPA III - współpraca transgraniczna lub z ISWMR - współpraca transgraniczna, alokuje się na programy Interreg w zakresie wewnętrznej współpracy transgranicznej, w których uczestniczy zainteresowane państwo członkowskie.

4. W odniesieniu do programu Interreg B, który został już zatwierdzony przez Komisję, udział kraju partnerskiego lub danego KTZ zostaje przerwany, jeżeli dojdzie do jednej z sytuacji określonych w ust. 3 akapit pierwszy lit. a) lub b).

Uczestniczące państwa członkowskie i, w stosownych przypadkach, pozostałe uczestniczące kraje partnerskie wnoszą, aby:

W przypadku gdy alokacja dla programu Interreg zostaje zmniejszona na podstawie lit. b), wkład z EFRR odpowiadający transzom rocznym, na które nie zaciągnięto jeszcze zobowiązań, alokuje się na inny program Interreg B, w którym uczestniczy co najmniej jedno zainteresowane państwo członkowskie, lub - gdy państwo członkowskie uczestniczy tylko w jednym programie Interreg B - na jeden program Interreg w zakresie wewnętrznej współpracy transgranicznej, w którym dane państwo członkowskie uczestniczy, lub na większą liczbę tych programów.

5. Wkład z IPA III, ISWMR lub PKTZ zmniejszony na podstawie niniejszego artykułu jest wykorzystywany zgodnie z, odpowiednio, rozporządzeniem w sprawie IPA III, rozporządzeniem (UE) 2021/947 lub decyzją 2013/755/UE.

6. W przypadku gdy państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ przekazujące wkład na program Interreg z zasobów krajowych, który nie stanowi krajowego współfinansowania wsparcia z EFRR lub unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego, zmniejszą ten wkład w trakcie wdrażania programu Interreg albo ogólnie, albo w odniesieniu do wspólnych operacji, które zostały już wybrane, i po otrzymaniu dokumentu przewidzianego w art. 22 ust. 6, uczestniczące państwo członkowskie lub państwa członkowskie wnoszą o zastosowanie jednego z wariantów określonych w ust. 4 akapit drugi niniejszego artykułu.

Artykuł 13

Stopy dofinansowania

1. Stopa dofinansowania na poziomie poszczególnych programów Interreg nie przekracza 80 %.

2. Niezależnie od ust. 1 niniejszego artykułu, stopa dofinansowania dla programów Interreg D nie przekracza 85 %, chyba że wyższa wartość procentowa zostanie ustalona w decyzji 2013/755/UE lub dowolnym innym akcie przyjętym na podstawie tej decyzji lub, w stosownych przypadkach, na podstawie rozporządzenia (UE) 2021/947 lub dowolnego innego aktu przyjętego na jego mocy.

3. W przypadku gdy programy Interreg są wspierane z EFRR i IPA III - współpraca transgraniczna oraz w przypadku gdy alokacja z EFRR nie przekracza 50 % łącznej alokacji unijnej, wyższa wartość procentowa może zostać ustalona w rozporządzeniu w sprawie IPA III lub w dowolnym innym akcie przyjętym na jego mocy.

4. W przypadku gdy programy Interreg są wspierane z EFRR i albo samego ISWMR, albo zarówno ISWMR, jak i IPA III, oraz w przypadku gdy alokacja z EFRR nie przekracza 50 % łącznej alokacji unijnej, wyższa wartość procentowa może zostać ustalona w rozporządzeniu (UE) 2021/947 lub w dowolnym innym akcie przyjętym na jego mocy.

ROZDZIAŁ II

CELE SPECYFICZNE INTERREG I KONCENTRACJA TEMATYCZNA

Artykuł 14

Cele specyficzne Interreg

1. EFRR, w zakresie określonym w art. 5 rozporządzenia (UE) 2021/1058 i, w stosownych przypadkach, unijne instrumenty finansowania zewnętrznego przyczyniają się do realizacji celów polityki określonych w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/1060 za pomocą wspólnych działań w ramach programów Interreg.

2. W przypadku programu transgranicznego PEACE PLUS, w ramach którego prowadzone są działania na rzecz pokoju i pojednania, EFRR - jako cel szczegółowy w ramach celu polityki 4 - przyczynia się również do promowania stabilności społecznej, gospodarczej i regionalnej w zainteresowanych regionach, w szczególności poprzez działania służące promowaniu spójności między społecznościami. Odrębny priorytet wspiera ten cel szczegółowy.

3. Oprócz celów szczegółowych dla EFRR określonych w art. 3 rozporządzenia (UE) 2021/1058, EFRR i, w stosownych przypadkach, unijne instrumenty finansowania zewnętrznego również przyczyniają się do realizacji celów szczegółowych określonych w art. 4 ust. 1 lit. a)-l) rozporządzenia (UE) 2021/1057 za pomocą wspólnych działań w ramach programów Interreg.

4. W ramach programów Interreg EFRR i, w stosownych przypadkach, unijne instrumenty finansowania zewnętrznego mogą również wspierać cel specyficzny Interreg „Lepsze zarządzanie współpracą”, poprzez co najmniej jedno z następujących działań:

5. W ramach programów Interreg EFRR i, w stosownych przypadkach, unijne instrumenty finansowania zewnętrznego mogą przyczyniać się również do celu specyficznego Interreg „Bezpieczniejsza i lepiej chroniona Europa”, w szczególności poprzez działania w obszarze zarządzania przejściami granicznymi oraz zarządzania mobilnością i migracjami, w tym ochronę oraz integrację gospodarczą i społeczną obywateli państw trzecich, na przykład migrantów i beneficjentów ochrony międzynarodowej.

Artykuł 15

Koncentracja tematyczna

1. Co najmniej 60 % wkładu z EFRR i, w stosownych przypadkach, alokacji z unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego na każdy program Interreg A, B i D przeznacza się na cel polityki 2 i maksymalnie dwa inne cele polityki określone w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/1060.

W ramach programów Interreg A wzdłuż wewnętrznych granic lądowych przeznacza się co najmniej 60 % wkładu z EFRR na cele polityki 2 i 4 oraz maksymalnie dwa inne cele polityki określone w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/1060.

2. Do 20 % wkładu z EFRR i, w stosownych przypadkach, alokacji z unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego na każdy program Interreg A, B i D można przeznaczyć na cel specyficzny Interreg „Lepsze zarządzanie współpracą” i do 5 % na cel specyficzny Interreg „Bezpieczniejsza i lepiej chroniona Europa”.

3. W przypadku gdy program Interreg B wspiera strategię makroregionalną lub strategię na rzecz basenu morskiego, co najmniej 80 % wkładu z EFRR i - w stosownych przypadkach - część alokacji z unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego w ramach priorytetów innych niż pomoc techniczna przyczynia się do realizacji celów tej strategii.

4. Wszystkie cele polityki określone w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/1060 oraz cel specyficzny Interreg „Lepsze zarządzanie współpracą” mogą zostać wybrane w odniesieniu do programów Interreg Europa i URBACT. W odniesieniu do programów INTERACT i ESPON łączny wkład z EFRR i, w stosownych przypadkach, alokacje z unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego przeznacza się na cel specyficzny Interreg „Lepsze zarządzanie współpracą”.

ROZDZIAŁ III

PROGRAMOWANIE

SEKCJA I

Przygotowywanie, zatwierdzanie i zmiana programów Interreg

Artykuł 16

Przygotowywanie i przedkładanie programów Interreg

1. Cel „Europejska współpraca terytorialna” (Interreg) jest realizowany za pomocą programów Interreg objętych zarządzaniem dzielonym, z wyjątkiem programów Interreg D, które mogą być wdrażane w całości lub w części w ramach zarządzania pośredniego w porozumieniu z zainteresowanym państwem członkowskim lub zainteresowanymi państwami członkowskimi, po konsultacji z zainteresowanymi stronami.

2. W odniesieniu do okresu od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2027 r. uczestniczące państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzecie, kraje partnerskie, KTZ lub organizacje integracji i współpracy regionalnej przygotowują program Interreg zgodnie ze wzorem zamieszczonym w załączniku.

3. Uczestniczące państwa członkowskie przygotowują program Interreg we współpracy z partnerami programu, o których mowa w art. 8 rozporządzenia (UE) 2021/1060. W toku przygotowywania programów Interreg B obejmujących strategie makroregionalne lub strategie na rzecz basenu morskiego państwa członkowskie i partnerzy programu biorą pod uwagę priorytety tematyczne stosownych strategii makroregionalnych i strategii na rzecz basenu morskiego oraz przeprowadzają konsultacje z odpowiednimi podmiotami, a także zapewniają, by te podmioty na szczeblu makroregionalnym i na szczeblu basenu morskiego zebrały się razem na początku okresu programowania zgodnie z tym artykułem.

Uczestniczące państwa trzecie lub kraje partnerskie lub, w stosownych przypadkach, KTZ angażują również partnerów programu, w tym organizacje integracji i współpracy regionalnej, równoważnych z tymi, o których mowa w tym artykule.

4. Państwo członkowskie, w którym mieści się przyszła instytucja zarządzająca, przedkłada Komisji program Interreg do dnia 2 kwietnia 2022 r. w imieniu wszystkich uczestniczących państw członkowskich oraz, w stosownych przypadkach, państw trzecich, krajów partnerskich lub KTZ lub organizacji integracji i współpracy regionalnej.

W przypadku jednak gdy dany program Interreg obejmuje wsparcie z unijnego instrumentu finansowania zewnętrznego, państwo członkowskie, w którym mieści się przyszła instytucja zarządzająca, przedkłada Komisji dany program Interreg nie później niż dziewięć miesięcy po przyjęciu przez Komisję stosownych dokumentów dotyczących strategii wieloletnich przewidzianych w art. 10 ust. 1 lub zgodnie ze stosownym podstawowym aktem ustawodawczym dotyczącym tego unijnego instrumentu finansowania zewnętrznego.

5. Przed przedłożeniem programu Interreg Komisji uczestniczące państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzecie, kraje partnerskie lub KTZ potwierdzają na piśmie swoją zgodę na jego treść. Zgoda ta obejmuje również zobowiązanie wszystkich uczestniczących państw członkowskich oraz, w stosownych przypadkach, państw trzecich, krajów partnerskich lub KTZ do zapewnienia współfinansowania niezbędnego do wdrażania programu Interreg oraz, w stosownych przypadkach, zobowiązanie państw trzecich, krajów partnerskich lub KTZ do wniesienia wkładu finansowego.

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego, w przypadku programów Interreg obejmujących regiony najbardziej oddalone i państwa trzecie, kraje partnerskie lub KTZ, przed przedłożeniem Komisji programów Interreg zainteresowane państwa członkowskie konsultują się z odpowiednimi państwami trzecimi, krajami partnerskimi lub KTZ. W takim przypadku zgoda na treść programów Interreg i ewentualny wkład finansowy państw trzecich, krajów partnerskich lub KTZ może również być wyrażona w formalnie zatwierdzonym protokole posiedzeń konsultacyjnych z zainteresowanymi państwami trzecimi, krajami partnerskimi lub KTZ lub protokole obrad organizacji integracji i współpracy regionalnej.

6. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 62, aby wprowadzić zmiany w załączniku w celu dostosowania do zmian pojawiających się w okresie programowania w przypadku elementów innych niż istotne tego załącznika.

Artykuł 17

Treść programów Interreg

1. W każdym programie Interreg określa się wspólną strategię dotyczącą wkładu programu w realizację celów polityki określonych w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/1060 oraz, w stosownych przypadkach, celów specyficznych Interreg określonych w art. 14 ust. 4 i 5 niniejszego rozporządzenia oraz informowania o jego rezultatach.

2. Każdy program Interreg składa się z priorytetów.

Każdy priorytet odpowiada jednemu celowi polityki lub, w stosownych przypadkach, odpowiednio, jednemu lub obu celom specyficznym Interreg i składa się z co najmniej jednego celu szczegółowego. Do tego samego celu polityki lub celu specyficznego Interreg może odnosić się więcej niż jeden priorytet.

3. Każdy program Interreg przedstawia:

Państwo członkowskie przedkładające program zapewnia, by do programu załączony był - do celów informacyjnych - wykaz planowanych operacji o znaczeniu strategicznym oraz harmonogram.

4. W odniesieniu do informacji, o których mowa w ust. 3, w przypadku tabel, o których mowa w lit. f) tego ustępu, oraz w odniesieniu do wsparcia z unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego, te alokacje finansowe określane są następująco:

5. W odniesieniu do ust. 3 akapit pierwszy lit. e) ppkt (vi) niniejszego artykułu rodzaje interwencji opierają się na nomenklaturze określonej w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2021/1060.

6. W ramach programu Interreg:

7. Instytucja zarządzająca informuje Komisję o wszelkich zmianach w informacjach, o których mowa w ust. 6 lit. a) lub b), bez konieczności dokonania zmiany programu.

8. W odniesieniu do programu Interreg A, B lub D, w przypadku gdy program A obejmuje długie granice z różnorodnymi wyzwaniami i potrzebami w zakresie rozwoju, państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzecie, kraje partnerskie oraz KTZ uczestniczące w programie Interreg mogą definiować obszary objęte podprogramem.

9. W drodze odstępstwa od ust. 3 treść programów Interreg C jest dostosowywana do szczególnego charakteru tych programów Interreg, w szczególności w następujący sposób:

Artykuł 18

Zatwierdzanie programów Interreg

1. Komisja ocenia każdy program Interreg oraz jego zgodność z rozporządzeniami (UE) 2021/1060 i (UE) 2021/1058 oraz niniejszym rozporządzeniem, jak również, w przypadku wsparcia z unijnego instrumentu finansowania zewnętrznego i zależnie od sytuacji, jego spójność z dokumentami dotyczącymi strategii wieloletnich na podstawie art. 10 ust. 1 niniejszego rozporządzenia lub z odpowiednimi ramami programowania strategicznego na podstawie stosownego podstawowego aktu ustawodawczego co najmniej jednego z tych instrumentów.

2. Komisja może zgłosić uwagi do programu Interreg w ciągu trzech miesięcy od daty jego przedłożenia przez państwo członkowskie, w którym mieści się przyszła instytucja zarządzająca.

3. Uczestniczące państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzecie, kraje partnerskie lub KTZ dokonują przeglądu programu Interreg z uwzględnieniem uwag Komisji.

4. Komisja przyjmuje w drodze aktu wykonawczego decyzję zatwierdzającą każdy program Interreg nie później niż w terminie pięciu miesięcy od daty pierwszego przedłożenia programu przez państwo członkowskie, w którym mieści się przyszła instytucja zarządzająca.

5. W odniesieniu do programów Interreg w zakresie zewnętrznej współpracy transgranicznej Komisja przyjmuje swoje decyzje zgodnie z ust. 4 niniejszego artykułu po zasięgnięciu opinii Komitetu IPA III zgodnie z odpowiednimi przepisami rozporządzenia w sprawie IPA III oraz Komitetu ds. Instrumentu Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej zgodnie z art. 45 rozporządzenia (UE) 2021/947.

Artykuł 19

Zmiany programów Interreg

1. Po konsultacji z komitetem monitorującym i uzyskaniu od niego zatwierdzenia oraz zgodnie z art. 8 rozporządzenia (UE) 2021/1060 instytucja zarządzająca może przedłożyć uzasadniony wniosek o zmianę programu Interreg, opisujący oczekiwany wpływ tej zmiany na osiągnięcie celów, wraz ze zmienionym programem.

2. Komisja ocenia zgodność proponowanej zmiany z rozporządzeniami (UE) 2021/1060 i (UE) 2021/1058 oraz niniejszym rozporządzeniem i może zgłosić uwagi w terminie dwóch miesięcy od przedłożenia zmienionego programu.

3. Uczestniczące państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzecie, kraje partnerskie lub KTZ dokonują przeglądu zmienionego programu z uwzględnieniem uwag Komisji.

4. Komisja przyjmuje w drodze aktu wykonawczego decyzję zatwierdzającą zmianę programu Interreg nie później niż cztery miesiące po przedłożeniu tej zmiany przez instytucję zarządzającą.

5. Po konsultacji z komitetem monitorującym i uzyskaniu od niego zatwierdzenia oraz zgodnie z art. 8 rozporządzenia (UE) 2021/1060 instytucja zarządzająca może w okresie programowania dokonać przesunięcia kwoty wynoszącej do 10 % początkowej alokacji dla danego priorytetu i nie więcej niż 5 % budżetu programu na rzecz innego priorytetu tego samego programu Interreg.

Takie przesunięcia nie mają wpływu na poprzednie lata.

Przesunięcia i powiązanych zmian nie uznaje się za istotne i nie wymagają one decyzji Komisji zmieniającej program Interreg. Muszą one jednak być zgodne z wszystkimi wymogami regulacyjnymi. Instytucja zarządzająca przedkłada Komisji zmienioną tabelę, o której mowa w art. 17 ust. 3 lit. f) ppkt (ii), wraz z wszelkimi powiązanymi zmianami w programie.

6. Zatwierdzenie przez Komisję nie jest wymagane w przypadku korekt błędów o czysto pisarskim lub redakcyjnym charakterze, które nie mają wpływu na wdrażanie programu Interreg. Instytucja zarządzająca informuje Komisję o takich korektach.

SEKCJA II

Rozwój terytorialny

Artykuł 20

Zintegrowany rozwój terytorialny

W przypadku programów Interreg odpowiednie instytucje lub podmioty terytorialne odpowiadające za opracowanie strategii rozwoju terytorialnego lub lokalnego wymienionych w art. 28 rozporządzenia (UE) 2021/1060 lub uczestniczące w wyborze operacji, które mają być wspierane w ramach tych strategii, zgodnie z art. 29 ust. 5 tego rozporządzenia, lub w obu tych przypadkach, muszą reprezentować co najmniej dwa państwa uczestniczące, z których co najmniej jedno jest państwem członkowskim.

W przypadku gdy transgraniczny podmiot prawny lub EUWT realizują zintegrowaną inwestycję terytorialną na podstawie art. 30 rozporządzenia (UE) 2021/1060 lub inne narzędzie terytorialne na podstawie art. 28 akapit pierwszy lit. c) tego rozporządzenia, ten podmiot lub to EUWT mogą być również jedynym beneficjentem na podstawie art. 23 ust. 6 niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem że istnieje rozdzielność funkcji w ramach tego transgranicznego podmiotu prawnego lub EUWT.

Artykuł 21

Rozwój lokalny kierowany przez społeczność

Rozwój lokalny kierowany przez społeczność przewidziany w art. 28 akapit pierwszy lit. b) rozporządzenia (UE) 2021/1060 może być realizowany w ramach programów Interreg, pod warunkiem że odpowiednie lokalne grupy działania składają się z przedstawicieli publicznych i prywatnych lokalnych interesów społeczno-gospodarczych i w których to grupach żadna pojedyncza grupa interesu nie kontroluje procesu podejmowania decyzji, oraz z przedstawicieli co najmniej dwóch państw uczestniczących, z których co najmniej jedno jest państwem członkowskim.

SEKCJA III

Operacje i fundusze małych projektów

Artykuł 22

Wybór operacji Interreg

1. Operacje Interreg są wybierane zgodnie ze strategią i celami programu przez komitet monitorujący ustanowiony zgodnie z art. 28.

Ten komitet monitorujący może ustanowić jeden komitet sterujący lub, w szczególności w przypadku podprogramów, większą ich liczbę; działają one w ramach jego odpowiedzialności w zakresie wyboru operacji. Komitety sterujące stosują zasadę partnerstwa określoną w art. 8 rozporządzenia (UE) 2021/1060.

Gdy całość lub część danej operacji jest wdrażana poza obszarem objętym programem w Unii lub poza nią, wybór tej operacji wymaga wyraźnej zgody instytucji zarządzającej w komitecie monitorującym lub, w stosownych przypadkach, w komitecie sterującym.

Gdy w danej operacji uczestniczy jeden lub kilku partnerów zlokalizowanych na terytorium państwa członkowskiego, państwa trzeciego, kraju partnerskiego lub KTZ, które nie są reprezentowane w komitecie monitorującym, instytucja zarządzająca uzależnia swoją wyraźną zgodę od przedłożenia przez zainteresowane państwo członkowskie, państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ pisemnego oświadczenia, że zwrócą one wszelkie kwoty nienależnie wypłacone tym partnerom, zgodnie z art. 52 ust. 2.

Gdy nie można uzyskać pisemnego oświadczenia, o którym mowa w akapicie czwartym niniejszego ustępu, podmiot wdrażający całość lub część operacji poza obszarem objętym programem uzyskuje od banku lub innej instytucji finansowej gwarancję na kwotę odpowiadającą środkom finansowym przyznanym w ramach Interreg. Taką gwarancję włącza się do dokumentu przewidzianego w ust. 6.

2. Na potrzeby wyboru operacji komitet monitorujący lub, w stosownych przypadkach, komitet sterujący określa i stosuje kryteria i procedury, które są niedyskryminacyjne i przejrzyste, zapewniają dostępność dla osób z niepełnosprawnościami i równouprawnienie płci oraz uwzględniają postanowienia Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, jak również zasadę zrównoważonego rozwoju oraz unijną politykę w dziedzinie środowiska zgodnie z art. 11 i art. 191 ust. 1 TFUE.

Te kryteria i procedury zapewniają priorytetyzację wybieranych operacji z myślą o maksymalizacji wkładu finansowania unijnego w osiągnięcie celów programu Interreg oraz w urzeczywistnienie kooperatywnego wymiaru operacji w ramach programów Interreg, jak określono w art. 23 ust. 1 i 4 niniejszego rozporządzenia.

3. Na wniosek Komisji instytucja zarządzająca powiadamia Komisję o kryteriach wyboru przed wstępnym przekazaniem tych kryteriów komitetowi monitorującemu lub, w stosownych przypadkach, komitetowi sterującemu. Taka sama procedura ma zastosowanie do wszystkich późniejszych zmian tych kryteriów.

4. Przy wyborze operacji komitet monitorujący lub, w stosownych przypadkach, komitet sterujący:

5. Komitet monitorujący lub, w stosownych przypadkach, komitet sterujący zatwierdzają metodykę i kryteria stosowane do wyboru operacji Interreg, w tym wszelkie zmiany w tej metodyce lub w tych kryteriach, bez uszczerbku dla art. 33 ust. 3 lit. b) rozporządzenia (UE) 2021/1060 w odniesieniu do rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność oraz art. 24 niniejszego rozporządzenia.

6. W odniesieniu do każdej operacji Interreg instytucja zarządzająca przedkłada partnerowi wiodącemu lub jedynemu partnerowi dokument określający warunki wsparcia tej operacji Interreg, w tym szczególne wymogi dotyczące produktów lub usług, które mają być dostarczone w jej ramach, jej plan finansowy, termin wykonania oraz, w stosownych przypadkach, metodę, którą należy zastosować do określania kosztów operacji, oraz warunki wypłaty wsparcia.

Dokument ten określa również obowiązki partnera wiodącego w odniesieniu do odzyskiwania środków zgodnie z art. 52. Obowiązki te określa komitet monitorujący.

Artykuł 23

Partnerstwo w ramach operacji Interreg

1. W operacjach wybranych w ramach programów Interreg A, B i D biorą udział partnerzy z co najmniej dwóch państw uczestniczących lub KTZ, z których co najmniej jeden jest beneficjentem z państwa członkowskiego.

W operacjach wybranych w ramach programów Interreg Europa i URBACT biorą udział partnerzy z co najmniej trzech państw uczestniczących, z których co najmniej dwóch jest beneficjentami z państw członkowskich.

Beneficjenci otrzymujący wsparcie z funduszy Interreg oraz partnerzy, którzy uczestniczą w operacji, lecz nie otrzymują wsparcia finansowego w ramach tych funduszy, (zwani dalej łącznie „partnerami”) stanowią partnerstwo w ramach operacji Interreg.

2. Operacja Interreg może być wdrażana w jednym państwie lub KTZ, pod warunkiem że jej wpływ na obszar objęty programem oraz korzyści, które ten obszar odniesie, są opisane we wniosku dotyczącym operacji.

3. Ust. 1 nie ma zastosowania do operacji w ramach programu transgranicznego PEACE PLUS, gdy program działa na rzecz pokoju i pojednania.

4. Partnerzy współpracują przy opracowywaniu i wdrażaniu operacji Interreg, a także przy zatrudnianiu w tym celu personelu lub finansowaniu programu, lub obu tych elementów.

W przypadku operacji w ramach programów Interreg D partnerzy z regionów najbardziej oddalonych oraz państw trzecich, krajów partnerskich lub KTZ są zobowiązani do współpracy jedynie w dwóch z czterech wymiarów współpracy wymienionych w akapicie pierwszym.

5. W przypadku gdy we współpracy uczestniczy co najmniej dwóch partnerów, wszyscy partnerzy wyznaczają jednego spośród nich na partnera wiodącego.

6. Transgraniczny podmiot prawny lub EUWT mogą być jedynym partnerem w operacji Interreg w ramach programów Interreg A, B i D, pod warunkiem że wśród członków tego podmiotu prawnego lub EUWT znajdują się partnerzy z co najmniej dwóch państw uczestniczących.

W ramach programów Interreg Europa i URBACT w skład transgranicznego podmiotu prawnego lub EUWT wchodzą członkowie z co najmniej trzech państw uczestniczących.

Podmiot prawny wdrażający instrument finansowy, fundusz funduszy powierniczych lub fundusz małych projektów, stosownie do sytuacji, może być jedynym partnerem w operacji Interreg bez konieczności zastosowania wymogów dotyczących jego składu, ustanowionych w akapicie pierwszym.

7. Jedyny partner musi być zarejestrowany w państwie członkowskim uczestniczącym w programie Interreg.

Artykuł 24

Wsparcie dla projektów o ograniczonej wartości finansowej

1. W ramach programów Interreg A, B i D udziela się wsparcia projektom o ograniczonej wartości finansowej:

2. W przypadku gdy w ramach programu Interreg B lub D nie jest możliwe spełnienie obowiązku ustanowionego w ust. 1, w dokumencie programowym określa się powody, dla których obowiązek nie może być spełniony zgodnie z pkt 6 wzoru określonego w załączniku.

Artykuł 25

Fundusze małych projektów

1. Łączny wkład z EFRR lub, w stosownych przypadkach, unijnego instrumentu finansowania zewnętrznego do funduszy małych projektów w ramach programu Interreg nie może przekraczać 20 % łącznej alokacji programu Interreg.

Ostateczni odbiorcy w ramach funduszu małych projektów otrzymują wsparcie z EFRR lub, w stosownych przypadkach, unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego poprzez beneficjenta i wdrażają małe projekty w ramach tego funduszu małych projektów („małe projekty”).

2. Fundusz małych projektów stanowi operację w rozumieniu art. 2 pkt 4) rozporządzenia (UE) 2021/1060, którą zarządza beneficjent, z uwzględnieniem jego zadań i wynagrodzenia.

Beneficjentem jest transgraniczny podmiot prawny lub EUWT lub podmiot mający osobowość prawną.

Beneficjent wybiera małe projekty, które są wdrażane przez ostatecznych odbiorców w rozumieniu art. 2 pkt 18 rozporządzenia (UE) 2021/1060. W przypadku gdy beneficjent nie jest transgranicznym podmiotem prawnym lub EUWT, wspólne małe projekty wybierane są przez podmiot, w którym uczestniczą przedstawiciele co najmniej dwóch państw uczestniczących, z których co najmniej jedno jest państwem członkowskim.

3. W dokumencie opisującym warunki wsparcia funduszu małych projektów oprócz elementów ustanowionych w art. 22 ust. 6 określa się elementy niezbędne do zapewnienia, aby beneficjent:

Beneficjent zapewnia, aby ostateczni odbiorcy przestrzegali wymogów określonych w art. 36.

4. Wybór małych projektów nie stanowi przekazania zadań instytucji zarządzającej do instytucji pośredniczącej, o czym mowa w art. 71 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/1060.

5. Koszty personelu i inne koszty odpowiadające kategoriom kosztów określonym w art. 39-43 wygenerowanych na szczeblu beneficjenta z tytułu zarządzania funduszem lub funduszami małych projektów nie mogą przekraczać 20 % łącznych kosztów kwalifikowalnych odpowiednio funduszu lub funduszy małych projektów.

6. W przypadku gdy wkład publiczny na rzecz małego projektu nie przekracza kwoty 100 000 EUR, wkład z EFRR lub, w stosownych przypadkach, unijnego instrumentu finansowania zewnętrznego przyjmuje formę stawek jednostkowych, kwot ryczałtowych lub finansowania w oparciu o stawki ryczałtowe, z wyjątkiem projektów, w przypadku których wsparcie stanowi pomoc państwa.

W przypadku gdy łączne koszty każdego projektu nie przekraczają 100 000 EUR, kwotę wsparcia dla co najmniej jednego małego projektu można określić na podstawie projektu budżetu, który jest ustalany indywidualnie i uzgadniany ex ante przez beneficjenta zarządzającego funduszem małych projektów.

W przypadku stosowania finansowania w oparciu o stawki ryczałtowe kategorie kosztów, do których stosuje się daną stawkę ryczałtową, mogą podlegać refundacji zgodnie z art. 53 ust. 1 lit. a) rozporządzenia UE 2021/1060.

Artykuł 26

Zadania partnera wiodącego

1. Partner wiodący:

2. Jeżeli nie przewidziano inaczej w ustaleniach określonych na podstawie ust. 1 lit. a), partner wiodący zapewnia, aby pozostali partnerzy otrzymali łączną kwotę wkładu z odpowiedniego funduszu Unii w całości oraz w terminie uzgodnionym przez wszystkich partnerów i zgodnie z tą samą procedurą, którą stosuje się w odniesieniu do partnera wiodącego. Nie potrąca się ani nie wstrzymuje żadnych kwot ani też nie nakłada się żadnych opłat szczególnych ani innych opłat o równoważnym skutku, które powodowałyby zmniejszenie tej kwoty dla pozostałych partnerów.

3. Każdy partner w państwie członkowskim, państwie trzecim, kraju partnerskim lub KTZ uczestniczący w operacji Interreg może zostać wyznaczony na partnera wiodącego.

SEKCJA IV

Pomoc techniczna

Artykuł 27

Pomoc techniczna

1. Kwota środków finansowych przeznaczona na pomoc techniczną jest określona jako część alokacji finansowej dla każdego priorytetu programu zgodnie z art. 17 ust. 3 lit. f) i nie może mieć formy odrębnego priorytetu lub programu szczegółowego.

2. Pomoc techniczna dla każdego programu Interreg jest refundowana jako stawka ryczałtowa przez zastosowanie wartości procentowych określonych w ust. 3 niniejszego artykułu w odniesieniu do wydatków kwalifikowalnych ujętych w każdym wniosku o płatność na podstawie art. 91 ust. 3 lit. a) lub c) rozporządzenia (UE) 2021/1060, stosownie do przypadku.

3. Wartość procentowa wkładu z EFRR oraz unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego, która ma podlegać refundacji z tytułu pomocy technicznej, jest następująca:

4. W przypadku programów Interreg, na które łączna alokacja z EFRR wynosi między 30 000 000 EUR a 50 000 000 EUR, kwota będąca rezultatem zastosowania wartości procentowej na pomoc techniczną jest zwiększana o dodatkową kwotę 500 000 EUR. Komisja dodaje tę kwotę do pierwszej płatności okresowej.

5. W przypadku programów Interreg, na które łączna alokacja z EFRR wynosi mniej niż 30 000 000 EUR, kwota potrzebna na pomoc techniczną, wyrażona w EUR, oraz odpowiednia wartość procentowa określane są w decyzji Komisji zatwierdzającej dany program Interreg zgodnie z art. 18.

ROZDZIAŁ IV

MONITOROWANIE, EWALUACJA I KOMUNIKACJA

SEKCJA I

Monitorowanie

Artykuł 28

Komitet monitorujący

1. Państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzecie, kraje partnerskie oraz KTZ uczestniczące w tym programie ustanawiają, w porozumieniu z instytucją zarządzającą, komitet mający monitorować wdrażanie danego programu Interreg (zwany dalej „komitetem monitorującym”) w terminie trzech miesięcy od daty powiadomienia państw członkowskich o decyzji Komisji zatwierdzającej program Interreg zgodnie z art. 18.

2. Każdy komitet monitorujący przyjmuje swój regulamin.

Regulamin komitetu monitorującego oraz, w stosownych przypadkach, komitetu sterującego zapobiega wszelkim sytuacjom występowania konfliktu interesów podczas wyboru operacji Interreg, a także zawiera przepisy dotyczące prawa głosu i zasad uczestnictwa w posiedzeniach.

3. Komitet monitorujący obraduje najmniej raz w roku i dokonuje przeglądu wszystkich kwestii mających wpływ na postępy w osiąganiu celów programu.

4. Instytucja zarządzająca publikuje na stronie internetowej, o której mowa w art. 36 ust. 2, regulamin komitetu monitorującego, a także zarówno streszczenie danych, jak i informacji, w tym decyzji zatwierdzonych przez komitet monitorujący.

Artykuł 29

Skład komitetu monitorującego

1. Skład komitetu monitorującego każdego programu Interreg uzgadniany jest przez państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzecie, kraje partnerskie oraz KTZ uczestniczące w tym programie i zapewnia on zrównoważoną reprezentację:

Skład komitetu monitorującego uwzględnia liczbę państw członkowskich, państw trzecich, krajów partnerskich oraz KTZ uczestniczących w danym programie Interreg.

2. Instytucja zarządzająca publikuje na stronie internetowej, o której mowa w art. 36 ust. 2, wykaz członków komitetu monitorującego.

3. Przedstawiciele Komisji uczestniczą w pracach komitetu monitorującego, pełniąc rolę doradczą.

Artykuł 30

Funkcje komitetu monitorującego

1. Komitet monitorujący analizuje:

2. Oprócz swoich zadań związanych z wyborem operacji, wymienionych w art. 22, komitet monitorujący zatwierdza:

Artykuł 31

Przegląd

1. Komisja może zorganizować przegląd w celu przeanalizowania wykonania programów Interreg.

Przegląd może zostać przeprowadzony w formie pisemnej.

2. Na wniosek Komisji instytucja zarządzająca w terminie jednego miesiąca przekazuje jej zwięzłe informacje dotyczące elementów wymienionych w art. 30 ust. 1. Informacje te są oparte na najnowszych danych dostępnych państwom członkowskim oraz, w stosownych przypadkach, państwom trzecim, krajom partnerskim oraz KTZ.

3. Wyniki przeglądu zapisuje się w uzgodnionym protokole.

4. Instytucja zarządzająca podejmuje działania następcze na podstawie kwestii podniesionych przez Komisję i informuje ją o podjętych działaniach w terminie trzech miesięcy od daty przeglądu.

Artykuł 32

Przekazywanie danych

1. Każda instytucja zarządzająca przekazuje Komisji drogą elektroniczną zbiorcze dane dotyczące odpowiedniego programu Interreg do dnia 31 stycznia, 30 kwietnia, 31 lipca i 31 października każdego roku zgodnie ze wzorem przedstawionym w załączniku VII do rozporządzenia (UE) 2021/1060, z wyjątkiem informacji wymaganych w ust. 2 lit. b) i ust. 3 niniejszego artykułu, które przekazuje się do dnia 31 stycznia i 31 lipca każdego roku.

Pierwsze przekazanie danych nastąpi do dnia 31 stycznia 2022 r., a ostatnie - do dnia 31 stycznia 2030 r.

2. Dane, o których mowa w ust. 1, są przekazywane dla każdego priorytetu w podziale na cele szczegółowe i dotyczą:

3. W przypadku instrumentów finansowych przekazywane są również dane dotyczące:

4. Dane przekazywane zgodnie z niniejszym artykułem muszą być wiarygodne i odzwierciedlać dane dostępne w systemie elektronicznym, o którym mowa w art. 72 ust. 1 lit. e) rozporządzenia (UE) 2021/1060, na koniec miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym następuje ich przekazanie.

5. Instytucja zarządzająca publikuje wszystkie przekazane Komisji dane na stronie internetowej, o której mowa w art. 36 ust. 2, lub przekazuje link do tych danych.

Artykuł 33

Końcowe sprawozdanie z wykonania

1. Każda instytucja zarządzająca przedkłada Komisji końcowe sprawozdanie z wykonania danego programu Interreg do dnia 15 lutego 2031 r.

Końcowe sprawozdanie z wykonania przedkłada się przy użyciu wzoru ustanowionego zgodnie z art. 43 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2021/1060.

2. Końcowe sprawozdanie z wykonania zawiera ocenę osiągnięcia celów programu w oparciu o elementy wymienione w art. 30, z wyjątkiem ust. 1 lit. c) i ust. 2 lit. d) tego artykułu.

3. Komisja analizuje końcowe sprawozdanie z wykonania i zgłasza instytucji zarządzającej wszelkie uwagi w terminie pięciu miesięcy od daty jego otrzymania. W przypadku gdy takie uwagi zostaną sformułowane, instytucja zarządzająca dostarcza wszystkich niezbędnych informacji dotyczących tych uwag i, w stosownych przypadkach, w terminie trzech miesięcy od otrzymania uwag informuje Komisję o podjętych działaniach. Komisja informuje instytucję zarządzającą o akceptacji sprawozdania w terminie dwóch miesięcy od otrzymania wszystkich niezbędnych informacji od instytucji zarządzającej. W przypadku gdy Komisja nie poinformuje instytucji zarządzającej w tych terminach, sprawozdanie uznaje się za zaakceptowane.

4. Instytucja zarządzająca publikuje końcowe sprawozdanie z wykonania na stronie internetowej, o której mowa w art. 36 ust. 2.

Artykuł 34

Wskaźniki dla programów Interreg

1. Wspólne wskaźniki produktu i wspólne wskaźniki rezultatu określone w załączniku I do rozporządzenia (UE) 2021/1058 oraz, w razie potrzeby, wskaźniki produktu i wskaźniki rezultatu specyficzne dla danego programu stosuje się zgodnie z art. 16 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/1060 oraz art. 17 ust. 3 lit. e) ppkt (ii) i art. 32 ust. 2 lit. b) niniejszego rozporządzenia.

2. W stosownych przypadkach oprócz wskaźników wybranych zgodnie z ust. 1 stosuje się wskaźniki produktu i wskaźniki rezultatu specyficzne dla danego programu.

Wszystkie wspólne wskaźniki produktu i wspólne wskaźniki rezultatu wymienione w tabeli 2 załącznika I do rozporządzenia (UE) 2021/1058 mogą być również stosowane w odniesieniu do celów szczegółowych w ramach każdego z celów polityki 1-5 lub, w stosownych przypadkach, w ramach celów specyficznych Interreg określonych w art. 14 ust. 4 i 5 niniejszego rozporządzenia.

3. W przypadku wskaźników produktu wartości bazowe wynoszą zero. Cele pośrednie określone na 2024 r. oraz cele końcowe wyznaczone na 2029 r. mają charakter kumulatywny.

SEKCJA II

Ewaluacja i komunikacja

Artykuł 35

Ewaluacja podczas okresu programowania

1. W celu poprawy jakości opracowywania poszczególnych programów i ich wdrażania państwo członkowskie lub instytucja zarządzająca przeprowadzają ewaluację programów pod kątem co najmniej jednego z następujących kryteriów: skuteczność, efektywność, trafność, spójność i unijna wartość dodana. Ewaluacje mogą również obejmować inne odpowiednie kryteria, takie jak poziom włączenia społecznego, niedyskryminacja i widoczność, i mogą obejmować więcej niż jeden program.

2. Oprócz ewaluacji, o której mowa w ust. 1, do dnia 30 czerwca 2029 r. przeprowadza się ewaluację każdego programu pod kątem oceny jego wpływu.

3. Przeprowadzenie ewaluacji powierza się funkcjonalnie niezależnym ekspertom wewnętrznym lub zewnętrznym.

4. Instytucja zarządzająca zapewnia niezbędne procedury generowania i zbierania danych koniecznych do przeprowadzania ewaluacji.

5. Instytucja zarządzająca sporządza plan ewaluacji, który może obejmować więcej niż jeden program Interreg.

6. Instytucja zarządzająca przedkłada plan ewaluacji komitetowi monitorującemu nie później niż rok po zatwierdzeniu programu Interreg.

7. Instytucja zarządzająca publikuje wszystkie ewaluacje na stronie internetowej, o której mowa w art. 36 ust. 2.

Artykuł 36

Obowiązki instytucji zarządzających i partnerów w odniesieniu do przejrzystości i komunikacji

1. Każda instytucja zarządzająca wyznacza w ramach każdego programu Interreg specjalistę ds. komunikacji. Specjalista ds. komunikacji może być odpowiedzialny za więcej niż jeden program.

2. Instytucja zarządzająca zapewnia, aby w ciągu sześciu miesięcy od zatwierdzenia programu Interreg zgodnie z art. 18 powstała strona internetowa udostępniająca informacje o każdym programie Interreg, za który odpowiada, obejmujące cele programu, działania prowadzone w jego ramach, dostępne możliwości finansowania i osiągnięcia.

3. Zastosowanie ma art. 49 ust. 2-6 rozporządzenia (UE) 2021/1060 dotyczący obowiązków instytucji zarządzającej.

4. Każdy partner operacji Interreg lub każdy podmiot wdrażający dany instrument finansowania podają informację o wsparciu z funduszu Interreg na rzecz operacji Interreg - w tym o zasobach ponownie wykorzystanych na rzecz instrumentów finansowych zgodnie z art. 62 rozporządzenia (UE) 2021/1060 - poprzez:

Termin „Interreg” umieszcza się obok symbolu Unii zgodnie z art. 47 rozporządzenia (UE) 2021/1060.

5. W przypadku funduszy małych projektów i instrumentów finansowych beneficjent zapewnia za pomocą warunków umownych przestrzeganie przez ostatecznych odbiorców wymogów dotyczących podawania do wiadomości publicznej informacji na temat operacji Interreg.

W przypadku instrumentów finansowych ostateczny odbiorca podaje informacje o pochodzeniu finansowania unijnego i zapewnia jego widoczność, w szczególności podczas promowania działań i ich rezultatów, poprzez dostarczanie spójnych, skutecznych i ukierunkowanych informacji przeznaczonych dla różnych grup odbiorców, w tym dla mediów i opinii publicznej.

6. W przypadku gdy nie zostały podjęte działania zaradcze, instytucja zarządzająca stosuje środki, uwzględniając zasadę proporcjonalności, polegające na anulowaniu do 2 % wsparcia z funduszy na rzecz:

ROZDZIAŁ V

KWALIFIKOWALNOŚĆ

Artykuł 37

Zasady kwalifikowalności wydatków

1. Całość lub część operacji Interreg może być wdrażana poza terytorium państwa członkowskiego, w tym poza terytorium Unii, pod warunkiem że operacja Interreg przyczynia się do realizacji celów danego programu Interreg.

2. Bez uszczerbku dla zasad kwalifikowalności określonych w art. 63-68 rozporządzenia (UE) 2021/1060, art. 5 i 7 rozporządzenia (UE) 2021/1058 lub w niniejszym rozdziale, w tym w aktach przyjętych na ich podstawie, uczestniczące państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzecie, kraje partnerskie oraz KTZ ustanawiają na mocy wspólnej decyzji w komitecie monitorującym dodatkowe zasady kwalifikowalności wydatków dla programu Interreg tylko w odniesieniu do kategorii wydatków, które nie są objęte zakresem wyżej wymienionych przepisów. Te dodatkowe zasady mają zastosowanie do programu Interreg jako całości.

Jednak w przypadku gdy w ramach programu Interreg operacje są wybierane w oparciu o nabory wniosków, te dodatkowe zasady zostają przyjęte przed opublikowaniem naborów wniosków. We wszystkich pozostałych przypadkach te dodatkowe zasady są przyjmowane przed dokonaniem wyboru operacji.

3. Do kwestii nieobjętych zasadami kwalifikowalności ustanowionymi w art. 63-68 rozporządzenia (UE) 2021/1060, art. 5 i 7 rozporządzenia (UE) 2021/1058 oraz w niniejszym rozdziale, w tym w aktach przyjętych na ich podstawie lub w przepisach ustanowionych zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, mają zastosowanie przepisy krajowe państwa członkowskiego, w którym poniesiono wydatek, oraz, w stosownych przypadkach, państw trzecich, krajów partnerskich oraz KTZ, w których poniesiono wydatek.

4. W przypadku różnicy zdań między instytucją zarządzającą a instytucją audytową dotyczącej kwalifikowalności takiej operacji Interreg wybranej w ramach programu Interreg, decydujące znaczenie ma opinia instytucji zarządzającej, przy należytym uwzględnieniu opinii komitetu monitorującego.

5. KTZ nie kwalifikują się do uzyskania wsparcia z EFRR w ramach programów Interreg, ale mogą uczestniczyć w tych programach na warunkach określonych w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 38

Przepisy ogólne dotyczące kwalifikowalności kategorii kosztów

1. Uczestniczące państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzecie, kraje partnerskie oraz KTZ mogą w ramach komitetu monitorującego programu Interreg uzgodnić, że wydatki objęte jedną lub większą liczbą kategorii, o których mowa w art. 39-44, nie kwalifikują się w ramach jednego priorytetu programu Interreg lub ich większej liczby.

2. Wszelkie wydatki kwalifikowalne zgodnie z niniejszym rozporządzeniem dotyczą kosztów inicjowania lub inicjowania i wdrażania operacji lub części operacji.

3. Następujące koszty nie są kwalifikowalne:

4. W przypadku gdy stawka ryczałtowa przewidziana w art. 56 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/1060 stosowana jest do obliczania kosztów kwalifikowalnych innych niż bezpośrednie koszty personelu danej operacji, nie jest ona stosowana do bezpośrednich kosztów personelu obliczonych na podstawie stawki ryczałtowej, o której mowa w art. 39 ust. 3 lit. c) niniejszego rozporządzenia.

5. W drodze odstępstwa od art. 76 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2021/1060 wydatki opłacone w innej walucie są przeliczane na euro przez każdego beneficjenta pochodzącego z państw, które nie przyjęły euro jako swojej waluty, przy użyciu miesięcznego obrachunkowego kursu wymiany stosowanego przez Komisję w miesiącu, w którym wydatki zostały przedłożone do weryfikacji.

Artykuł 39

Koszty personelu

1. Koszty personelu składają się z kosztów zatrudnienia brutto personelu zatrudnionego przez partnera Interreg w jeden z następujących sposobów:

2. Koszty personelu są ograniczone do następujących elementów:

W odniesieniu do akapitu pierwszego lit. a) płatności na rzecz osób fizycznych pracujących dla partnera Interreg na podstawie umowy innej niż umowa o pracę mogą być włączone do wypłaty wynagrodzeń, a taka umowa jest uznawana za dokument zatrudnienia.

3. Koszty personelu mogą być refundowane:

4. Koszty personelu dotyczące osób, które wykonują zlecenia dotyczące operacji w niepełnym wymiarze czasu pracy, mogą być obliczane jako:

5. W odniesieniu do personelu zatrudnionego na podstawie ust. 1 lit. d) stawkę godzinową mnoży się przez liczbę godzin faktycznie przepracowanych przy danej operacji w oparciu o system rejestracji czasu pracy.

Artykuł 40

Koszty biurowe i administracyjne

1. Koszty biurowe i administracyjne są ograniczone do następujących elementów:

2. Koszty biurowe i administracyjne można obliczać jako stały odsetek kosztów zatrudnienia brutto zgodnie z art. 54 akapit pierwszy lit. b) rozporządzenia (UE) 2021/1060.

Artykuł 41

Koszty podróży i zakwaterowania

1. Koszty podróży i zakwaterowania - niezależnie od tego, czy koszty takie są ponoszone i opłacane na obszarze objętym programem czy poza nim - są ograniczone do następujących elementów kosztów:

2. Żaden element kosztów wymieniony w ust. 1 lit. a)-d), pokrywany z diety dziennej, nie jest refundowany dodatkowo oprócz diety dziennej.

3. Koszty podróży i zakwaterowania zewnętrznych ekspertów i dostawców usług są zaliczane do kosztów ekspertów zewnętrznych i kosztów usług zewnętrznych wymienionych w art. 42.

4. Bezpośrednie pokrycie wydatków z tytułu elementów kosztów wymienionych w ust. 1 lit. a)-d) przez pracownika beneficjenta jest poświadczane dowodem refundacji tej kwoty temu pracownikowi przez beneficjenta.

5. Koszty podróży i zakwaterowania w odniesieniu do danej operacji można obliczać według stawki ryczałtowej do 15 % bezpośrednich kosztów personelu tej operacji, przy czym państwo członkowskie nie jest zobowiązane do dokonania żadnych obliczeń w celu ustalenia stawki mającej zastosowanie.

Artykuł 42

Koszty ekspertów zewnętrznych i koszty usług zewnętrznych

Koszty ekspertów zewnętrznych i koszty usług zewnętrznych są ograniczone do następujących usług i ekspertyz dostarczanych przez podmioty publiczne lub prywatne lub osoby fizyczne, inne niż beneficjent i wszyscy partnerzy danej operacji:

Artykuł 43

Koszty wyposażenia

1. Koszty wyposażenia zakupionego, najmowanego lub dzierżawionego przez beneficjenta danej operacji, inne niż objęte art. 40, są ograniczone do następujących pozycji:

2. Koszty zakupu sprzętu używanego mogą być kwalifikowalne pod następującymi warunkami:

Artykuł 44

Koszty infrastruktury i robót

Koszty infrastruktury i robót są ograniczone do następujących pozycji:

ROZDZIAŁ VI

INSTYTUCJE PROGRAMU INTERREG, ZARZĄDZANIE, KONTROLA I AUDYT

Artykuł 45

Instytucje programu Interreg

1. Państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzecie, kraje partnerskie oraz KTZ uczestniczące w programie Interreg określają, do celów art. 71 rozporządzenia (UE) 2021/1060, jedną instytucję zarządzającą i jedną instytucję audytową.

2. Instytucja zarządzająca i instytucja audytowa muszą być zlokalizowane w tym samym państwie członkowskim.

3. W odniesieniu do programu transgranicznego PEACE PLUS, Specjalny Organ ds. Programów UE, w przypadku gdy został wskazany jako instytucja zarządzająca, uznaje się za zlokalizowany w państwie członkowskim.

4. Państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzecie, kraje partnerskie oraz KTZ uczestniczące w programie Interreg mogą wskazać EUWT jako instytucję zarządzającą tego programu.

5. W przypadku gdy instytucja zarządzająca wskazuje co najmniej jedną instytucję pośredniczącą w ramach programu Interreg zgodnie z art. 71 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2021/1060, instytucja pośrednicząca realizuje te zadania w więcej niż jednym uczestniczącym państwie członkowskim lub, w stosownych przypadkach, w państwie trzecim, kraju partnerskim lub KTZ. Bez uszczerbku art. 22 niniejszego rozporządzenia, jedna lub większa liczba instytucji pośredniczących może wykonywać te zadania wyłącznie w jednym uczestniczącym państwie członkowskim lub, w stosownych przypadkach, w państwie trzecim, kraju partnerskim lub KTZ, gdy takie podejście jest oparte na istniejących strukturach.

Artykuł 46

Funkcje instytucji zarządzającej

1. Instytucja zarządzająca programu Interreg wykonuje funkcje określone w art. 72, 74 i 75 rozporządzenia (UE) 2021/1060, z wyjątkiem zadania polegającego na wyborze operacji, o którym mowa w art. 72 ust. 1 lit. a) i art. 73 tego rozporządzenia, i, w przypadku gdy zadania w zakresie księgowania wydatków są realizowane przez inny podmiot na podstawie art. 47 niniejszego rozporządzenia, zadania dotyczącego płatności na rzecz beneficjentów, o których mowa w art. 74 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2021/1060. Funkcje te wykonywane są na całym terytorium objętym tym programem, z zastrzeżeniem odstępstw określonych na podstawie rozdziału VIII niniejszego rozporządzenia.

2. Instytucja zarządzająca, po konsultacji z państwami członkowskimi oraz, w stosownych przypadkach, z państwami trzecimi, krajami partnerskimi lub KTZ uczestniczącymi w programie Interreg, ustanawia wspólny sekretariat z personelem, którego skład odzwierciedla partnerstwo w ramach programu.

Wspólny sekretariat wspiera instytucję zarządzającą i komitet monitorujący w wykonywaniu ich odpowiednich funkcji. Wspólny sekretariat dostarcza również potencjalnym beneficjentom informacji o możliwościach finansowania w ramach programów Interreg oraz wspiera beneficjentów i partnerów we wdrażaniu operacji.

W przypadku programów Interreg wspieranych również przez unijne instrumenty finansowania zewnętrznego można ustanowić oddział lub oddziały wspólnego sekretariatu w co najmniej jednym kraju partnerskim lub KTZ w celu wykonywania jego zadań bliżej potencjalnych beneficjentów i partnerów, odpowiednio, z kraju partnerskiego lub KTZ.

3. W drodze odstępstwa od art. 74 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/1060 bez uszczerbku dla art. 45 ust. 5 niniejszego rozporządzenia państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ uczestniczące w programie Interreg mogą zdecydować, że weryfikacje zarządcze, o których mowa w art. 74 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (UE) 2021/1060 mają być przeprowadzane poprzez wskazanie przez każde państwo członkowskie podmiotu lub osoby odpowiedzialnych za tę kontrolę na jego terytorium (zwanych dalej „kontrolerem”).

4. Kontrolerami mogą być te same instytucje, które są odpowiedzialne za przeprowadzanie takich weryfikacji dla programów w ramach celu „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu” lub, w przypadku państw trzecich, krajów partnerskich lub KTZ, za przeprowadzanie porównywalnych weryfikacji w ramach unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego. Każdy kontroler jest funkcjonalnie niezależny od instytucji audytowej lub wszelkich członków grupy audytorów.

5. W przypadku gdy postanowiono, że weryfikacje zarządcze przeprowadzane są przez wskazanych kontrolerów zgodnie z ust. 4, instytucja zarządzająca upewnia się, że wydatki beneficjentów uczestniczących w danej operacji zostały zweryfikowane przez wskazanego kontrolera.

6. Każde państwo członkowskie, państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ zapewniają możliwość weryfikacji wydatków danego beneficjenta w terminie trzech miesięcy od przedłożenia przez niego dokumentów.

7. Każde państwo członkowskie, państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ są odpowiedzialne za weryfikacje przeprowadzane na ich terytorium.

8. Każde państwo członkowskie, państwo trzecie, kraj partnerski i KTZ wskazują jako kontrolera instytucję krajową lub regionalną, podmiot prywatny albo osobę fizyczną, jak określono w ust. 9.

9. W przypadku gdy kontrolerem przeprowadzającym weryfikacje zarządcze jest podmiot prywatny lub osoba fizyczna, kontrolerzy ci spełniają co najmniej jeden z następujących wymogów:

Artykuł 47

Zadania w zakresie księgowania wydatków

1. Państwa członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzecie, kraje partnerskie oraz KTZ uczestniczące w programie Interreg uzgadniają ustalenia dotyczące wykonywania zadań w zakresie księgowania wydatków.

2. Zadania w zakresie księgowania wydatków obejmują zadania wymienione w art. 76 ust. 1 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2021/1060, a także płatności dokonywane przez Komisję i, co do zasady, płatności na rzecz partnera wiodącego zgodnie z art. 74 ust. 1 lit. b) tego rozporządzenia.

Artykuł 48

Funkcje instytucji audytowej

1. Instytucja audytowa programu Interreg wykonuje funkcje przewidziane w niniejszym artykule i w art. 49 na całym terytorium objętym danym programem Interreg.

W przypadku gdy instytucja audytowa nie ma zezwolenia na całym terytorium objętym programem współpracy, jest ona wspomagana przez grupę audytorów składającą się z przedstawicieli każdego państwa członkowskiego oraz, w stosownych przypadkach, państwa trzeciego, kraju partnerskiego lub KTZ uczestniczących w programie Interreg. Każde państwo członkowskie oraz, w stosownych przypadkach, każde państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ są odpowiedzialne za audyty przeprowadzane na ich terytorium.

Każdy przedstawiciel z każdego państwa członkowskiego oraz, w stosownych przypadkach, każdego państwa trzeciego, kraju partnerskiego lub KTZ uczestniczących w programie Interreg jest odpowiedzialny za poinformowanie o okolicznościach faktycznych dotyczących wydatków na jego terytorium, które są wymagane przez instytucję audytową w celu przeprowadzenia przez nią oceny.

Grupa audytorów zostaje utworzona w ciągu trzech miesięcy od decyzji zatwierdzającej program Interreg zgodnie z art. 18. Grupa sporządza swój regulamin, a przewodniczy jej instytucja audytowa dla danego programu Interreg.

Audytorzy są funkcjonalnie niezależni od podmiotów lub osób odpowiedzialnych za weryfikacje zarządcze na podstawie art. 46 ust. 3.

2. Instytucja audytowa programu Interreg jest odpowiedzialna za przeprowadzanie audytów systemu i audytów operacji w celu dostarczenia Komisji niezależnego poświadczenia dotyczącego skutecznego funkcjonowania systemów zarządzania i kontroli oraz zgodności z prawem i prawidłowości wydatków ujętych w zestawieniu wydatków przedłożonym Komisji.

3. W przypadku gdy program Interreg jest włączony do populacji, z której Komisja wybiera wspólną próbę na podstawie art. 49 ust. 1, instytucja audytowa przeprowadza audyty operacji wybranych przez Komisję w celu dostarczenia Komisji niezależnego poświadczenia dotyczącego skutecznego funkcjonowania systemów zarządzania i kontroli.

4. Prace audytowe prowadzone są zgodnie z przyjętymi na szczeblu międzynarodowym standardami audytu.

5. Instytucja audytowa sporządza i przedkłada Komisji - co roku do dnia 15 lutego następującego po zakończeniu roku obrachunkowego - roczną opinię audytową zgodnie z art. 63 ust. 7 rozporządzenia finansowego, korzystając ze wzoru określonego w załączniku XIX do rozporządzenia (UE) 2021/1060 oraz w oparciu o przeprowadzone prace audytowe, obejmującą każdy z następujących elementów:

W przypadku gdy program Interreg jest włączony do populacji, z której Komisja wybiera wspólną próbę zgodnie z art. 49 ust. 1, roczna opinia audytowa obejmuje jedynie elementy, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a) i c) niniejszego ustępu.

W wyjątkowych przypadkach Komisja może na wniosek instytucji audytowej przesunąć termin ustalony na dzień 15 lutego do dnia 1 marca.

6. Instytucja audytowa sporządza i przedkłada Komisji - każdego roku do dnia 15 lutego po zakończeniu roku obrachunkowego - roczne sprawozdanie z kontroli zgodnie z art. 63 ust. 5 lit. b) rozporządzenia finansowego, korzystając ze wzoru określonego w załączniku XX do rozporządzenia (UE) 2021/1060, towarzyszące opinii audytowej przewidzianej w ust. 5 niniejszego artykułu oraz przedstawiające podsumowanie ustaleń, w tym analizę charakteru i zakresu ewentualnych błędów i uchybień w systemach, a także proponowane i zrealizowane działania naprawcze oraz wynikający z tego łączny poziom błędu oraz poziom błędu rezydualnego w odniesieniu do wydatków ujętych w zestawieniu wydatków przedłożonym Komisji.

7. W przypadku gdy program Interreg jest włączony do populacji, z której Komisja wybiera wspólną próbę na podstawie art. 49 ust. 1, instytucja audytowa sporządza, przy użyciu wzoru określonego w załączniku XX do rozporządzenia (UE) 2021/1060, roczne sprawozdanie z kontroli, o którym mowa w ust. 6 niniejszego artykułu, które spełnia wymogi określone w art. 63 ust. 5 lit. b) rozporządzenia finansowego oraz towarzyszy opinii audytowej przewidzianej w ust. 5 niniejszego artykułu.

W sprawozdaniu tym przedstawia się podsumowanie ustaleń, w tym analizę charakteru i zakresu ewentualnych błędów i uchybień w systemach, a także proponowane i zrealizowane działania naprawcze, wyniki audytów operacji przeprowadzonych przez instytucję audytową w odniesieniu do wspólnej próby, o której mowa w art. 49 ust. 1, oraz korekty finansowe zastosowane przez instytucje programu Interreg w odniesieniu do ewentualnych poszczególnych nieprawidłowości wykrytych przez instytucję audytową w tych operacjach.

8. Instytucja audytowa przekazuje Komisji sprawozdania z audytu systemu niezwłocznie po zakończeniu wymaganego postępowania kontradyktoryjnego z odpowiednimi podmiotami objętymi audytem.

9. Komisja i instytucja audytowa spotykają się w regularnych odstępach czasu i co najmniej raz w roku, o ile nie uzgodniono inaczej, w celu przeglądu strategii audytu, rocznego sprawozdania z kontroli i opinii audytowej, a także w celu koordynacji swoich planów i metod audytowych oraz wymiany poglądów na temat kwestii związanych z poprawą funkcjonowania systemów zarządzania i kontroli.

Artykuł 49

Audyt operacji

1. Komisja wybiera wspólną próbę operacji lub innych jednostek próby, z zastosowaniem statystycznej metody doboru próby, w odniesieniu do których przeprowadzony ma być audyt operacji przez instytucje audytowe programów Interreg otrzymujących wsparcie z EFRR lub unijnego instrumentu finansowania zewnętrznego, dla każdego roku obrachunkowego.

Wspólna próba musi być reprezentatywna dla wszystkich programów Interreg wchodzących w skład populacji.

Na potrzeby wyboru wspólnej próby Komisja może dokonać stratyfikacji grup programów Interreg w zależności od ich ryzyk szczególnych.

2. Instytucje programu przekazują Komisji informacje niezbędne do wyboru wspólnej próby do dnia 1 sierpnia po zakończeniu każdego roku obrachunkowego.

Informacje te przedkładane są w standardowym formacie elektronicznym oraz muszą być kompletne i zgodne z wydatkami zadeklarowanymi Komisji w odniesieniu do danego roku obrachunkowego.

3. Bez uszczerbku dla wymogu przeprowadzenia audytu, o którym mowa w art. 48 ust. 2, instytucje audytowe programów Interreg uwzględnionych we wspólnej próbie nie przeprowadzają dodatkowych audytów operacji w ramach tych programów, chyba że Komisja wystąpi o to zgodnie z ust. 8 niniejszego artykułu lub w przypadkach, w których instytucja audytowa zidentyfikowała ryzyka szczególne.

4. Komisja informuje instytucje audytowe stosownych programów Interreg o wybranej wspólnej próbie w odpowiednim terminie umożliwiającym tym instytucjom przeprowadzenie audytów operacji, zasadniczo do dnia 1 września po zakończeniu każdego roku obrachunkowego.

5. Odnośne instytucje audytowe przekazują informacje o wynikach tych audytów oraz o ewentualnych korektach finansowych wprowadzonych w odniesieniu do poszczególnych wykrytych nieprawidłowości najpóźniej w rocznych sprawozdaniach z kontroli przedkładanych Komisji na podstawie art. 48 ust. 6 i 7.

6. Po dokonaniu oceny wyników audytów operacji wybranych na podstawie ust. 1 Komisja oblicza ogólny ekstrapolowany poziom błędu w odniesieniu do programów Interreg włączonych do populacji, z której wybrano wspólną próbę, na potrzeby własnej procedury poświadczenia zgodności.

7. W przypadku gdy ogólny ekstrapolowany poziom błędu, o którym mowa w ust. 6, przekracza 2 % łącznych wydatków zadeklarowanych w programach Interreg włączonych do populacji, z której wybrano wspólną próbę, Komisja oblicza ogólny poziom błędu rezydualnego, biorąc pod uwagę korekty finansowe zastosowane przez odpowiednie instytucje programu Interreg w odniesieniu do poszczególnych nieprawidłowości wykrytych w ramach audytów operacji wybranych na podstawie ust. 1.

8. W przypadku gdy ogólny poziom błędu rezydualnego, o którym mowa w ust. 7, przekracza 2 % wydatków zadeklarowanych w programach Interreg włączonych do populacji, z której wybrano wspólną próbę, Komisja ustala, czy konieczne jest zwrócenie się do instytucji audytowej konkretnego programu Interreg lub grupy programów Interreg, których najbardziej dotyczy ten problem, o przeprowadzenie dodatkowych audytów w celu przeprowadzenia dalszej ewaluacji poziomu błędu i oceny wymaganych środków naprawczych w odniesieniu do programów Interreg, których dotyczą wykryte nieprawidłowości.

9. Na podstawie oceny wyników dodatkowych prac audytowych, o które wystąpiono na podstawie ust. 8 niniejszego artykułu, Komisja może zwrócić się o zastosowanie dodatkowych korekt finansowych w odniesieniu do programów Interreg, których dotyczą wykryte nieprawidłowości. W takich przypadkach instytucje programu Interreg dokonują wymaganych korekt finansowych zgodnie z art. 103 rozporządzenia (UE) 2021/1060.

10. Każda instytucja audytowa programu Interreg, w przypadku którego brakuje informacji, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, lub informacje te są niekompletne lub nie zostały przedłożone w terminie określonym w akapicie pierwszym tego ustępu, przeprowadza oddzielny dobór próby w odniesieniu do danego programu Interreg zgodnie z art. 79 rozporządzenia (UE) 2021/1060.

ROZDZIAŁ VII

ZARZĄDZANIE FINANSOWE

Artykuł 50

Zobowiązania budżetowe

Decyzje Komisji zatwierdzające programy Interreg zgodnie z art. 18 niniejszego rozporządzenia spełniają wymogi niezbędne do tego, by decyzje te stanowiły decyzje w sprawie finansowania w rozumieniu art. 110 ust. 2 rozporządzenia finansowego w odniesieniu do EFRR i wsparcia z unijnego instrumentu finansowania zewnętrznego w ramach zarządzania dzielonego.

Artykuł 51

Płatności i płatności zaliczkowe

1. Wkład z EFRR oraz, w stosownych przypadkach, wsparcie z unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego na każdy program Interreg są wypłacane zgodnie z art. 47 ust. 2 na jeden rachunek bez subkont krajowych.

2. Komisja dokonuje płatności zaliczkowych na podstawie łącznego wsparcia z każdego funduszu Interreg, zgodnie z decyzją zatwierdzającą każdy program Interreg na podstawie art. 18, z zastrzeżeniem dostępności środków, w następujących rocznych ratach, w latach 2022-2026 przed dniem 1 lipca, lub w roku wydania decyzji zatwierdzającej nie później niż 60 dni po przyjęciu tej decyzji:

3. W przypadku gdy programy Interreg są wspierane z EFRR i IPA III - współpraca transgraniczna oraz w przypadku gdy wkład z EFRR nie przekracza 50 % łącznej alokacji unijnej, Komisja dokonuje płatności zaliczkowej zgodnie z odpowiednim przepisem rozporządzenia w sprawie IPA III.

4. W przypadku gdy programy Interreg są wspierane z EFRR i albo z ISWMR, albo zarówno z ISWMR, jak i IPA III, oraz w przypadku gdy wkład z EFRR nie przekracza 50 % łącznej alokacji unijnej, Komisja dokonuje płatności zaliczkowej zgodnie z art. 22 ust. 5 rozporządzenia (UE) 2021/947, z uwzględnieniem rzeczywistych potrzeb finansowych.

Art. 96 i 97 rozporządzenia (UE) 2021/1060 stosuje się odpowiednio do płatności zaliczkowych na podstawie akapitu pierwszego niniejszego ustępu.

5. Kwota wypłacona w ramach płatności zaliczkowych za lata 2021 i 2022 zostaje rozliczona w rocznych zestawieniach wydatków Komisji oraz nie później niż w ostatnim roku obrachunkowym za rok 2023 i lata kolejne, jak również w odniesieniu do kwot wypłaconych w ramach płatności zaliczkowych określonych na podstawie ust. 3 i 4.

Artykuł 52

Odzyskiwanie środków

1. Instytucja zarządzająca zapewnia, aby wszelkie kwoty wypłacone w wyniku nieprawidłowości zostały odzyskane od partnera wiodącego lub od jedynego partnera. Partnerzy zwracają partnerowi wiodącemu wszelkie nienależnie wypłacone kwoty.

2. Państwa członkowskie, państwa trzecie, kraje partnerskie lub KTZ uczestniczące w danym programie Interreg mogą zdecydować, że partner wiodący lub jedyny partner oraz instytucja zarządzająca programu nie są zobowiązani do odzyskania nienależnie wypłaconej kwoty, która nie przekracza 250 EUR, bez odsetek, jako wkładu z dowolnego funduszu Interreg na rzecz operacji w roku obrachunkowym.

Nie trzeba przekazywać Komisji żadnych informacji wykraczających poza informacje dotyczące podjęcia decyzji na podstawie akapitu pierwszego.

3. W przypadku gdy partner wiodący nie zdoła zapewnić zwrotu kwot od innych partnerów lub w przypadku gdy instytucja zarządzająca nie zdoła zapewnić zwrotu kwot od partnera wiodącego lub jedynego partnera, państwo członkowskie, państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ, na którego terytorium dany partner jest zlokalizowany lub - w przypadku EUWT - jest zarejestrowany, zwraca instytucji zarządzającej wszelkie kwoty nienależnie wypłacone temu partnerowi. Instytucja zarządzająca odpowiada za zwrot odnośnych kwot do budżetu ogólnego Unii, zgodnie z podziałem odpowiedzialności między uczestniczące państwa członkowskie, państwa trzecie, kraje partnerskie lub KTZ, określonym w programie Interreg.

4. Państwo członkowskie, państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ, po zwróceniu instytucji zarządzającej kwot nienależnie wypłaconych partnerowi, mogą kontynuować lub rozpocząć procedurę odzyskiwania należności wobec danego partnera na podstawie przepisów prawa krajowego. W przypadku skutecznego odzyskania środków państwo członkowskie, państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ mogą wykorzystać odzyskane kwoty na krajowe współfinansowanie danego programu Interreg. Państwo członkowskie, państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ nie mają obowiązków sprawozdawczych wobec instytucji programu, komitetu monitorującego ani Komisji w odniesieniu do takich odzyskanych środków krajowych.

5. W przypadku gdy państwo członkowskie, państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ nie zwróciły instytucji zarządzającej kwot nienależnie wypłaconych partnerowi na podstawie ust. 4 niniejszego artykułu, kwoty te podlegają nakazowi odzyskania środków wydawanemu przez Komisję, który jest wykonywany, w miarę możliwości, przez potrącenie, odpowiednio, względem państwa członkowskiego, państwa trzeciego, kraju partnerskiego lub KTZ. Takie odzyskanie środków nie stanowi korekty finansowej i nie obniża wsparcia z EFRR lub z dowolnego unijnego instrumentu finansowania zewnętrznego dla danego programu Interreg. Odzyskana kwota stanowi dochody przeznaczone na określony cel zgodnie z art. 21 ust. 3 rozporządzenia finansowego.

W odniesieniu do kwot, które nie zostały zwrócone instytucji zarządzającej przez państwo członkowskie, potrącenie dotyczy kolejnych płatności na rzecz tego samego programu Interreg. Następnie instytucja zarządzająca dokonuje potrącenia w odniesieniu do tego państwa członkowskiego zgodnie z podziałem odpowiedzialności pomiędzy uczestniczącymi państwami członkowskimi określonym w programie Interreg w przypadku korekt finansowych nałożonych przez instytucję zarządzającą lub Komisję.

W odniesieniu do kwot, które nie zostały zwrócone instytucji zarządzającej przez państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ, potrącenie dotyczy kolejnych płatności na rzecz programów w ramach odpowiednich unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego.

ROZDZIAŁ VIII

UDZIAŁ PAŃSTW TRZECICH LUB KRAJÓW PARTNERSKICH, KTZ LUB ORGANIZACJI INTEGRACJI ORAZ WSPÓŁPRACY REGIONALNEJ W PROGRAMACH INTERREG W RAMACH ZARZĄDZANIA DZIELONEGO

Artykuł 53

Przepisy mające zastosowanie

Rozdziały I-VII i rozdział X mają zastosowanie do programu transgranicznego PEACE PLUS oraz do udziału państw trzecich, krajów partnerskich oraz KTZ, jak również organizacji integracji lub współpracy regionalnej wspieranych z unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego w programach Interreg, z zastrzeżeniem przepisów określonych w niniejszym rozdziale.

Artykuł 54

Instytucje programu Interreg i ich funkcje

1. Każde państwo trzecie, kraj partnerski oraz KTZ uczestniczące w programie Interreg wskazują krajową lub regionalną instytucję jako punkt kontaktowy dla instytucji zarządzającej (zwany dalej „punktem kontaktowym”).

2. Punkt kontaktowy, podmiot pełniący funkcje równoważne funkcjom specjalisty ds. komunikacji w ramach programu Interreg, jak określono w art. 36 ust. 1, lub oddział bądź oddziały wspierają instytucję zarządzającą i partnerów w danym państwie trzecim, kraju partnerskim lub KTZ w odniesieniu do zadań przewidzianych w art. 36 ust. 2-6.

Artykuł 55

Metody zarządzania

1. Programy Interreg A wspierane zarówno z EFRR, jak i IPA III - współpraca transgraniczna lub z ISWMR - współpraca transgraniczna wdrażane są w ramach zarządzania dzielonego zarówno w państwach członkowskich, jak i w każdym uczestniczącym państwie trzecim lub kraju partnerskim.

Program transgraniczny PEACE PLUS jest wdrażany w ramach zarządzania dzielonego zarówno w Irlandii, jak i w Zjednoczonym Królestwie.

2. Programy Interreg B i C łączące wkłady z EFRR i z co najmniej jednego unijnego instrumentu finansowania zewnętrznego wdrażane są w ramach zarządzania dzielonego zarówno w państwach członkowskich, jak i w każdym uczestniczącym państwie trzecim, kraju partnerskim, uczestniczącym KTZ lub - w odniesieniu do Interreg D - w każdym KTZ, niezależnie od tego, czy dany KTZ otrzymuje wsparcie w ramach co najmniej jednego unijnego instrumentu finansowania zewnętrznego.

3. Programy Interreg D łączące wkłady z EFRR i co najmniej jednego unijnego instrumentu finansowania zewnętrznego wdrażane są w dowolny z następujących sposobów:

W przypadku gdy całość lub część programu Interreg D jest wdrażana w ramach zarządzania pośredniego, zastosowanie ma art. 61.

Artykuł 56

Kwalifikowalność

1. W drodze odstępstwa od art. 63 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2021/1060 wydatki kwalifikują się do otrzymania wkładu z unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego, jeżeli zostały poniesione i zapłacone w ramach przygotowania i wdrażania operacji Interreg od dnia 1 stycznia 2021 r. lub od daty przedłożenia programu, w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza, ale mogą być przedłożone jako wydatki programu po dacie zawarcia umowy w sprawie finansowania z odpowiednim państwem trzecim, krajem partnerskim lub KTZ.

Wydatki na pomoc techniczną zarządzaną przez instytucje programu zlokalizowane w państwie członkowskim mogą jednak być przedłożone jako wydatki programu jeszcze przed datą zawarcia umowy w sprawie finansowania z odpowiednim państwem trzecim, krajem partnerskim lub danym KTZ.

2. W przypadku gdy w ramach programu Interreg operacje są wybierane w oparciu o nabory wniosków, nabory takie mogą obejmować wnioski o wkład z unijnych instrumentów finansowania zewnętrznego, nawet jeżeli nabory wniosków zostały ogłoszone, a operacje wybrane przed zawarciem stosownej umowy w sprawie finansowania.

Instytucja zarządzająca może udostępnić dokument przewidziany w art. 22 ust. 6 przed zawarciem stosownej umowy w sprawie finansowania.

Artykuł 57

Duże projekty infrastrukturalne

1. Programy Interreg objęte niniejszym rozdziałem mogą wspierać duże projekty infrastrukturalne, czyli operacje obejmujące zestaw robót, czynności lub usług, które mają pełnić niepodzielną funkcję o konkretnym charakterze oraz realizować jasno określone cele będące przedmiotem wspólnego zainteresowania na potrzeby realizacji inwestycji wywierających wpływ transgraniczny i przynoszących korzyści w wymiarze transgranicznym oraz w przypadku których w ramach łącznego kosztu o wysokości co najmniej 2 500 000 EUR część budżetu jest przeznaczana na nabycie, budowę lub modernizację infrastruktury.

2. Każdy beneficjent wdrażający duży projekt infrastrukturalny lub jego część stosuje mające zastosowanie przepisy dotyczące zamówień publicznych.

3. Państwo członkowskie, w którym mieści się instytucja zarządzająca danego programu Interreg, przesyła Komisji wykaz planowanych dużych projektów infrastrukturalnych, wskazując ich przyszłe nazwy, lokalizację, budżet i partnera wiodącego. Wykaz ten przesyła się jako oddzielny dokument albo w chwili przekazywania podpisanego egzemplarza umowy w sprawie finansowania lub przekazywania Komisji egzemplarza umowy w sprawie wdrażania, o której mowa w art. 59, albo nie później niż dwa miesiące przed spotkaniem komitetu monitorującego lub, w stosownych przypadkach, komitetu sterującego dokonujących wyboru pierwszego z planowanych dużych projektów infrastrukturalnych.

4. W przypadku gdy w programie spotkania komitetu monitorującego lub, w stosownych przypadkach, komitetu sterującego znajduje się wybór co najmniej jednego dużego projektu infrastrukturalnego, instytucja zarządzająca przekazuje Komisji w celach informacyjnych dokument koncepcyjny dla każdego takiego projektu nie później niż dwa miesiące przed datą spotkania. Dokument koncepcyjny nie może być dłuższy niż trzy strony i musi wskazywać nazwę, lokalizację, budżet, partnera wiodącego i partnerów, a także główne cele i zakładane wyniki. Jeżeli dokument koncepcyjny dotyczący co najmniej jednego dużego projektu infrastrukturalnego nie zostanie przekazany Komisji w tym terminie, Komisja może zwrócić się do przewodniczącego komitetu monitorującego lub komitetu sterującego o usunięcie tych projektów z programu spotkania.

Artykuł 58

Zamówienia

1. W przypadku gdy wdrażanie operacji wymaga zamówienia przez beneficjenta usługi, dostawy lub robót budowlanych, zastosowanie mają następujące zasady:

2. W odniesieniu do udzielania zamówień na towary, roboty budowlane lub usługi we wszystkich przypadkach innych niż te, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, stosuje się procedury udzielania zamówień przewidziane w art. 178 i 179 rozporządzenia finansowego oraz w rozdziale 3 pkt 36-41 załącznika I do tego rozporządzenia.

Artykuł 59

Zawieranie umów w sprawie finansowania w ramach zarządzania dzielonego

1. W celu wdrażania programu Interreg w państwie trzecim, kraju partnerskim lub KTZ, zgodnie z art. 112 ust. 4 rozporządzenia finansowego umowa w sprawie finansowania zawierana jest między Komisją, reprezentującą Unię, a każdym uczestniczącym państwem trzecim, krajem partnerskim lub KTZ, reprezentowanym zgodnie z jego krajowymi ramami prawnymi.

2. Każdą umowę w sprawie finansowania zawiera się do dnia 31 grudnia roku następującego po roku, w którym zaciągnięto pierwsze zobowiązanie budżetowe, i uznaje się ją za zawartą w dniu podpisania jej przez ostatnią stronę.

Każda umowa w sprawie finansowania wchodzi w życie w dniu:

3. Komisja przedstawia projekt umowy w sprawie finansowania, zatwierdzając program zewnętrzny.

W przypadku gdy w programie Interreg udział biorą co najmniej dwa państwa trzecie, kraje partnerskie lub KTZ, przed datą określoną w ust. 2 zawarta zostać musi przez obydwie strony co najmniej jedna umowa w sprawie finansowania. Pozostałe państwa trzecie, kraje partnerskie lub KTZ mogą podpisać swoje odpowiednie umowy w sprawie finansowania najpóźniej w dniu 30 czerwca drugiego roku następującego po roku, w którym zaciągnięto pierwsze zobowiązanie budżetowe.

4. Państwo członkowskie, w którym mieści się instytucja zarządzająca danego programu Interreg:

5. Umowa w sprawie wdrażania podpisana na podstawie ust. 4 lit. b) obejmuje co najmniej następujące elementy:

6. W przypadku gdy państwo członkowskie, w którym mieści się instytucja zarządzająca programu Interreg, postanawia podpisać umowę w sprawie finansowania na podstawie ust. 4 lit. a) niniejszego artykułu, taką umowę w sprawie finansowania uznaje się za narzędzie wykonania budżetu Unii zgodnie z rozporządzeniem finansowym, a nie za umowę międzynarodową, o której mowa w art. 216-219 TFUE.

Artykuł 60

Wkład państwa trzeciego, kraju partnerskiego lub KTZ inny niż współfinansowanie

1. W przypadku gdy państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ przekazują instytucji zarządzającej wkład finansowy na rzecz wsparcia programu Interreg inny niż współfinansowanie wsparcia Unii na rzecz programu Interreg, zasady dotyczące tego wkładu finansowego zawiera się w następującym dokumencie:

Do celów akapitu pierwszego lit. b) ppkt (i) części umowy w sprawie wdrażania mogą, w stosownych przypadkach, obejmować zarówno przekazany wkład finansowy, jak i wsparcie Unii na rzecz programu Interreg.

2. Umowa w sprawie wdrażania, przewidziana w ust. 1 niniejszego artykułu, zawiera co najmniej elementy dotyczące współfinansowania przez dane państwo trzecie, kraj partnerski lub KTZ, o których mowa w art. 59 ust. 5.

Ponadto określa się w niej oba poniższe elementy:

3. Jeżeli chodzi o program transgraniczny PEACE PLUS, wkład finansowy na rzecz działań Unii wnoszony przez Zjednoczone Królestwo w formie zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel, o których mowa w art. 21 ust. 2 lit. e) rozporządzenia finansowego, stanowi część środków budżetowych na dział 2 „Spójność i wartości”, podpułap „Spójność gospodarcza, społeczna i terytorialna”.

Wkład ten regulowany jest szczegółową umową w sprawie finansowania zawieraną ze Zjednoczonym Królestwem zgodnie z art. 59 niniejszego rozporządzenia. Stronami tej szczegółowej umowy w sprawie finansowania są Komisja i Zjednoczone Królestwo, jak również Irlandia.

Szczegółowa umowa w sprawie finansowania musi zostać zawarta przed rozpoczęciem wdrażania programu, aby w ten sposób umożliwić Specjalnemu Organowi ds. Programów UE stosowanie przepisów Unii mających zastosowanie do wdrażania programu.

ROZDZIAŁ IX

PRZEPISY SZCZEGÓŁOWE DOTYCZĄCE ZARZĄDZANIA POŚREDNIEGO

Artykuł 61

Współpraca regionów najbardziej oddalonych

1. W przypadku gdy - za zgodą zainteresowanych państwa członkowskiego i regionów - część lub całość programu Interreg D jest wdrażana w ramach zarządzania pośredniego na podstawie, odpowiednio, art. 55 ust. 3 lit. b) lub c) niniejszego rozporządzenia, zadania związane z wdrażaniem powierza się jednemu z podmiotów wymienionych w art. 62 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) rozporządzenia finansowego, w szczególności takiemu podmiotowi, który jest zlokalizowany w uczestniczącym państwie członkowskim, w tym instytucji zarządzającej danego programu Interreg.

2. Zgodnie z art. 154 ust. 6 lit. c) rozporządzenia finansowego Komisja może zadecydować o niewymaganiu oceny ex ante, o której mowa w ust. 3 i 4 tego artykułu, gdy zadania związane z wykonywaniem budżetu, o których mowa w art. 62 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) tego rozporządzenia, zostały powierzone instytucji zarządzającej programu Interreg dla regionów najbardziej oddalonych, wskazanej na podstawie art. 45 ust. 1 niniejszego rozporządzenia i zgodnie z art. 71 rozporządzenia (UE) 2021/1060.

3. W przypadku gdy zadania związane z wykonywaniem budżetu, o których mowa w art. 62 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) rozporządzenia finansowego, powierza się organizacji w państwie członkowskim, zastosowanie ma art. 157 tego rozporządzenia.

4. W przypadku gdy program lub działanie dofinansowane z co najmniej jednego instrumentu finansowania zewnętrznego są wdrażane przez państwo trzecie, kraj partnerski, KTZ lub dowolny z pozostałych podmiotów wymienionych w art. 62 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) rozporządzenia finansowego lub o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2021/947 lub decyzji 2013/755/UE lub w obu tych aktach, zastosowanie mają odpowiednie przepisy tych instrumentów.

Warunki wdrażania części programu komponentu Interreg D w ramach zarządzania pośredniego na podstawie art. 55 ust. 3 lit. b) lub c) niniejszego rozporządzenia określa się w umowie zawartej między Komisją, instytucją zarządzającą lub jej państwem członkowskim i podmiotem, któremu powierza się wdrażanie.

ROZDZIAŁ X

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 62

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 16 ust. 6, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 1 lipca 2021 r.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 16 ust. 6, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa..

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 16 ust. 6 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 63

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga komitet ustanowiony na podstawie art. 115 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/1060. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 64

Przepisy przejściowe

Rozporządzenie (UE) nr 1299/2013 lub wszelkie akty przyjęte na podstawie tego rozporządzenia mają nadal zastosowanie do programów i operacji wspieranych z EFRR w okresie programowania 2014-2020.

Artykuł 65

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 czerwca 2021 r.