(1)

Art. 176 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) stanowi, że Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego (EFRR) ma na celu przyczynianie się do korygowania podstawowych nierówności regionalnych w Unii. Zgodnie z tym artykułem oraz z art. 174 akapity drugi i trzeci TFUE, EFRR ma przyczyniać się do zmniejszania dysproporcji w poziomach rozwoju różnych regionów oraz zacofania regionów najmniej uprzywilejowanych, wśród których szczególną uwagę należy zwrócić na regiony cierpiące na skutek poważnych i trwałych niekorzystnych warunków przyrodniczych lub demograficznych, w tym w szczególności niekorzystnych warunków wynikających ze spadku liczby ludności, takie jak najbardziej na północ wysunięte regiony o bardzo niskiej gęstości zaludnienia oraz regiony wyspiarskie, transgraniczne i górskie.

(2)

Fundusz Spójności utworzono w celu przyczynienia się do osiągnięcia ogólnego celu wzmocnienia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej Unii poprzez zapewnienie wkładu finansowego w dziedzinach środowiska i sieci transeuropejskich w obszarze infrastruktury transportowej (TEN-T), jak określono w rozporządzeniu (UE) nr 1315/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady (4).

(3)

W rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (5) określono wspólne przepisy mające zastosowanie do EFRR, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus (EFS+), Funduszu Spójności, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji, Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury (EFMRA), Funduszu Azylu, Migracji i Integracji (FAMI), Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego (FBW) oraz Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej (IZGW), które działają na podstawie wspólnych ram.

(4)

W celu uproszczenia zasad, które miały zastosowanie zarówno do EFRR, jak i Funduszu Spójności w okresie programowania 2014-2020, stosowne przepisy dotyczące obu funduszy należy określić w jednym rozporządzeniu.

(5)

Przy wdrażaniu EFRR i Funduszu Spójności należy przestrzegać zasad horyzontalnych określonych w art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) oraz w art. 10 TFUE, w tym zasad pomocniczości i proporcjonalności określonych w art. 5 TUE, z uwzględnieniem Karty praw podstawowych Unii Europejskiej. Państwa członkowskie powinny również przestrzegać obowiązków określonych w Konwencji ONZ o prawach dziecka i Konwencji ONZ o prawach osób niepełnosprawnych (UNCRPD) oraz zasad Europejskiego filaru praw socjalnych, ogłoszonego przez Parlament Europejski, Radę i Komisję w 2017 r., a także zapewniać dostępność zgodnie z art. 9 UNCRPD oraz z przepisami prawa Unii harmonizującymi wymogi w zakresie dostępności produktów i usług. W tym kontekście EFRR i Fundusz Spójności, w synergii z EFS+, powinny być wdrażane w sposób promujący przejście od opieki instytucjonalnej do opieki rodzinnej i środowiskowej i powinny realizować swoje cele z myślą o przyczynianiu się do tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy, eliminacji ubóstwa i wspierania włączenia społecznego. Państwa członkowskie i Komisja powinny dążyć do wyeliminowania nierówności i do promowania równości kobiet i mężczyzn, oraz do uwzględniania perspektywy płci, a także do zwalczania dyskryminacji ze względu na płeć, rasę lub pochodzenie etniczne, religię lub przekonania, niepełnosprawność, wiek lub orientację seksualną. Żaden z funduszy nie powinien wspierać działań przyczyniających się do jakichkolwiek form segregacji lub wykluczenia, a w przypadku finansowania infrastruktury oba powinny zapewniać dostępność dla osób z niepełnosprawnościami.

(6)

Cele EFRR i Funduszu Spójności powinny być osiągane w ramach zrównoważonego rozwoju oraz zgodnie z promowanym przez Unię celem polegającym na zachowaniu, ochronie i poprawie jakości środowiska, w myśl art. 11 i art. 191 ust. 1 TFUE, z uwzględnieniem zasady „zanieczyszczający płaci”. Odzwierciedlając znaczenie przeciwdziałania zmianom klimatu zgodnie ze zobowiązaniami Unii na rzecz realizacji porozumienia klimatycznego z Paryża z 2015 r. przyjętego w ramach 21. Konferencji Stron Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu i osiągnięcia celów Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczących zrównoważonego rozwoju (zwanych dalej „celami zrównoważonego rozwoju ONZ”), oba fundusze przyczynią się do uwzględnienia działań w dziedzinie klimatu i do osiągnięcia celu ogólnego zakładającego, że 30 % wydatków budżetowych Unii zostanie przeznaczonych na wspieranie celów klimatycznych. W tym celu, w odniesieniu do operacji wdrażanych w ramach EFRR oczekuje się, że 30 % łącznej puli środków finansowych EFRR będzie przyczyniać się do realizacji celów klimatycznych. W odniesieniu do operacji realizowanych w ramach Funduszu Spójności oczekuje się, że 37 % łącznej puli środków finansowych Funduszu Spójności będzie przyczyniać się do realizacji celów klimatycznych. Ponadto, działania podejmowane na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny przyczynić się do zrealizowania ambicji przeznaczenia 7,5 % rocznych wydatków na podstawie wieloletnich ram finansowych (WRF) na cele dotyczące różnorodności biologicznej w 2024 r. oraz 10 % rocznych wydatków w ramach WRF na cele dotyczące różnorodności biologicznej w latach 2026 i 2027, przy uwzględnieniu faktu, że cele klimatyczne i cele dotyczące różnorodności biologicznej częściowo się pokrywają.

Oba fundusze powinny wspierać działania, które są prowadzone z poszanowaniem norm i priorytetów Unii w zakresie klimatu i środowiska, które nie czynią poważnych szkód dla celów środowiskowych w rozumieniu art. 17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 (6) i które zapewniają transformację w kierunku gospodarki niskoemisyjnej w ramach dążeń do osiągnięcia neutralności klimatycznej Unii do 2050 r. Programy w ramach EFRR i Funduszu Spójności powinny uwzględniać treść zintegrowanych krajowych planów w dziedzinie energii i klimatu, przyjętych w ramach zarządzania unią energetyczną i działaniami w dziedzinie klimatu, ustanowionych rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1999 (7).

(7)

W celu ochrony integralności rynku wewnętrznego, operacje EFRR i Funduszu Spójności, których beneficjentami są przedsiębiorstwa, mają być zgodne z unijnymi zasadami pomocy państwa określonymi w art. 107 i 108 TFUE.

(8)

We wdrażaniu EFRR i Funduszu Spójności, kluczowym elementem jest zasada partnerstwa, której podstawę stanowi podejście oparte na wielopoziomowym zarządzaniu i która zapewnia udział władz regionalnych, lokalnych, miejskich i innych instytucji publicznych, społeczeństwa obywatelskiego, partnerów gospodarczych i społecznych oraz, w stosownych przypadkach, organizacji badawczych i uniwersytetów. Przy wdrażaniu obu funduszy powinno się zapewnić koordynację z działaniami w ramach EFS+, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji, EFMRA oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW), a także komplementarność względem tych funduszy.

(9)

Należy ustanowić przepisy dotyczące wspierania przez EFRR celu „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu” i celu „Europejska współpraca terytorialna” (Interreg).

(10)

W celu zidentyfikowania rodzajów działań, które mogą otrzymywać wsparcie z EFRR i Funduszu Spójności, szczegółowe cele polityki dotyczące udzielania wsparcia z obu funduszy należy ustalić w taki sposób, aby zapewnić, by przyczyniały się one do co najmniej jednego ze wspólnych celów polityki, określonych w art. 5 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2021/1060.

(11)

Mając na uwadze, że małe i średnie przedsiębiorstwa (MŚP) są podstawą europejskiej gospodarki, w ramach EFRR należy nadal wspierać rozwój MŚP poprzez wzmacnianie ich trwałego wzrostu i konkurencyjności. Ponadto, biorąc pod uwagę potencjalnie głęboki wpływ pandemii COVID-19 lub wszelkie inne potencjalne sytuacje kryzysowe, jakie mogą pojawić się w przyszłości i wpłynąć na przedsiębiorstwa i zatrudnienie, EFRR powinien wspierać odbudowę po takich sytuacjach kryzysowych poprzez wspieranie tworzenia miejsc pracy w MŚP, w tym poprzez inwestycje produkcyjne.

(12)

Inwestycje realizowane w ramach EFRR powinny przyczyniać się do rozwoju kompleksowej, szybkiej sieci infrastruktury cyfrowej oraz do wspierania wolnej od zanieczyszczeń i zrównoważonej multimodalnej mobilności, z naciskiem na transport publiczny, mobilność współdzieloną, ruch pieszy i rowerowy jako elementy transformacji w kierunku gospodarki zeroemisyjnej.

(13)

Aby skorzystać z możliwości wynikających z ery cyfrowej, EFRR powinien przyczyniać się do rozwoju cyfrowego społeczeństwa sprzyjającego włączeniu, w którym obywatele, organizacje badawcze, przedsiębiorstwa i administracje publiczne w pełni wykorzystują możliwości, jakie oferuje cyfryzacja. Skuteczna administracja elektroniczna na poziomie krajowym, regionalnym i lokalnym obejmuje opracowywanie narzędzi oraz przemyślenie na nowo sposobu organizacji i procesów w celu skuteczniejszego, łatwiejszego, szybszego i tańszego świadczenia usług publicznych. W szczególności, technologie cyfrowe i telekomunikacyjne powinny być wykorzystywane do wzmacniania tradycyjnych sieci i usług z korzyścią dla społeczności lokalnych poprzez opracowywanie projektów, takich jak inteligentne miasta i wsie.

(14)

Wsparcie z EFRR w ramach celu polityki 1 (CP 1) powinno być oparte na budowaniu zdolności w zakresie strategii inteligentnej specjalizacji, które określają priorytety na poziomie krajowym lub regionalnym, lub na obu tych poziomach, w celu zwiększenia ich przewagi konkurencyjnej poprzez rozwijanie atutów w zakresie badań i innowacji i dopasowywanie ich do potrzeb biznesowych i wymaganych umiejętności w procesie przedsiębiorczego odkrywania. Proces ten powinien umożliwić podmiotom działającym w sektorze przedsiębiorczości, w tym w sektorze przemysłu, organizacjom edukacyjnym i badawczym, administracji publicznej i społeczeństwu obywatelskiemu, zidentyfikowanie najbardziej obiecujących obszarów zrównoważonego rozwoju gospodarczego w oparciu o charakterystyczne dla danego regionu struktury i bazę wiedzy. Ponieważ proces zarządzania inteligentną specjalizacją ma zasadnicze znaczenie dla jakości strategii, EFRR powinien udzielać wsparcia na rzecz rozwijania i wzmacniania zdolności niezbędnych dla efektywnego procesu przedsiębiorczego odkrywania oraz przygotowywania lub aktualizacji strategii inteligentnej specjalizacji.

(15)

Aby promować osiągnięcie neutralności klimatycznej Unii do 2050 r., uwzględniając należycie wynikające z niej konsekwencje społeczne i gospodarcze, EFRR i Fundusz Spójności powinny przyczyniać się do redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz do zwalczania ubóstwa energetycznego. W tym kontekście, szczególne znaczenie miałyby inwestycje w efektywność energetyczną, w tym plany oszczędzania energii, w zrównoważoną energię odnawialną zgodnie z kryteriami zrównoważonego rozwoju określonymi w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/2001 (8), w inteligentne systemy energetyczne, jak również inwestycje mające na celu zapobieganie klęskom żywiołowym i katastrofom, wspieranie różnorodności biologicznej i zielonej infrastruktury, w tym zachowanie, waloryzację i podkreślanie znaczenia chronionych obszarów naturalnych, oraz inne działania służące redukcji emisji gazów cieplarnianych, takie jak zachowanie i odtwarzanie obszarów naturalnych o wysokim potencjale pochłaniania i składowania dwutlenku węgla, takie jak poprzez ponowne nawadnianie wrzosowisk, wychwytywanie gazu pochodzącego ze składowisk odpadów lub redukcja emisji w procesach lub produktach przemysłowych. Ponadto wsparcie powinno być udzielane inwestycjom mającym na celu ograniczanie wszelkich rodzajów zanieczyszczeń, takich jak zanieczyszczenie powietrza, wody i gleby oraz zanieczyszczenie hałasem i zanieczyszczenie światłem.

(16)

Podczas przygotowywania programów dofinansowanych z EFRR i Funduszu Spójności należy uwzględnić zintegrowane krajowe plany w dziedzinie energii i klimatu, w których określone są polityki i środki oraz które służą rozwiązaniu problemu ubóstwa energetycznego i emisji gazów cieplarnianych. Mając na względzie przyczynienie się do osiągnięcia krajowych celów w zakresie ograniczania ubóstwa energetycznego określonych w zintegrowanych krajowych planach w dziedzinie energii i klimatu, EFRR powinien wspierać w szczególności poprawę efektywności energetycznej w budynkach mieszkalnych i niemieszkalnych zgodnie ze zmienioną dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/844 (9), aby przyczynić się do osiągnięcia dekarbonizacji zasobów budowlanych do 2050 r., a tym samym zmniejszenia zużycia energii i uzyskania oszczędności w gospodarstwach domowych dotkniętych ubóstwem energetycznym.

(17)

W celu poprawy połączeń transportowych EFRR i Fundusz Spójności powinny wspierać rozwój transeuropejskiej sieci transportowej, o której mowa w rozporządzeniu (UE) nr 1315/2013, poprzez inwestycje w infrastrukturę dla transportu kolejowego, żeglugi śródlądowej, transportu drogowego, transportu morskiego i transportu multimodalnego, w tym działania na rzecz ograniczenia hałasu. EFRR i Fundusz Spójności powinny również wspierać krajową, regionalną i lokalną oraz transgraniczną i miejską mobilność. Udzielając wsparcia, oba fundusze powinny zwracać uwagę na poprawę bezpieczeństwa, w szczególności istniejących mostów i tuneli.

(18)

W świecie rosnących współzależności oraz w obliczu dynamiki demograficznej i migracyjnej, polityka migracyjna Unii w oczywisty sposób wymaga wspólnego podejścia, opierającego się na synergii i komplementarności różnych instrumentów finansowania. W związku z tym, podczas przygotowywania i wdrażania programów wspieranych z EFRR należy zwracać uwagę na wyzwania demograficzne. W celu zapewnienia spójnego, mocnego i konsekwentnego wsparcia dla wysiłków na rzecz solidarności i podziału odpowiedzialności między państwami członkowskimi w zakresie zarządzania migracjami, EFRR powinien udzielać wsparcia, na najwłaściwszym poziomie terytorialnym, służącego ułatwieniu długoterminowej, sprzyjającej włączeniu społecznemu integracji obywateli państw trzecich, w tym migrantów, z korzyścią dla rozwoju społecznego i gospodarczego, poprzez przyjęcie podejścia mającego na celu ochronę ich godności i praw.

(19)

W celu wspierania innowacji społecznych i sprzyjającego włączeniu społecznemu dostępu do wysokiej jakości zatrudnienia EFRR powinien wspierać podmioty „ekonomii społecznej”, takie jak spółdzielnie, towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, stowarzyszenia o charakterze niekomercyjnym i przedsiębiorstwa społeczne.

(20)

W celu wspierania włączenia społecznego i zwalczania ubóstwa, szczególnie wśród społeczności marginalizowanych, należy poprawiać dostęp, w tym poprzez infrastrukturę, do usług społecznych, edukacyjnych, kulturalnych i rekreacyjnych, w tym sportu, z uwzględnieniem szczególnych potrzeb osób z niepełnosprawnościami, dzieci i osób starszych.

(21)

EFRR i Fundusz Spójności powinny wspierać włączenie społeczno-gospodarcze społeczności marginalizowanych, zwracając szczególną uwagę na krajowe strategiczne ramy polityki na rzecz integracji Romów, o których mowa w załączniku IV do rozporządzenia (UE) 2021/1060, określające działania służące integracji, gospodarstw domowych o niskich dochodach, w tym gospodarstw domowych zagrożonych ubóstwem i wykluczeniem społecznym, oraz grup w niekorzystnej sytuacji, w tym osób o szczególnych potrzebach. W szczególności, zgodnie z zasadą 19 Europejskiego filaru praw socjalnych, EFRR i Fundusz Spójności powinny mieć możliwość wspierania zapewniania lokali socjalnych. Biorąc pod uwagę wyzwania stojące przed marginalizowanymi społecznościami romskimi w zakresie dostępu do podstawowych usług, EFRR i Fundusz Spójności powinny przyczyniać się do poprawy warunków życia i perspektyw rozwoju tych społeczności.

(22)

W celu zwiększenia gotowości do kształcenia i szkolenia na odległość oraz online w sposób sprzyjający włączeniu społecznemu EFRR powinien - w ramach zadania dotyczącego poprawy równego dostępu do sprzyjających włączeniu społecznemu i wysokiej jakości usług w zakresie kształcenia, szkoleń i uczenia się przez całe życie - w szczególności przyczyniać się do zwiększenia odporności w zakresie uczenia się na odległość oraz online. Wysiłki mające na celu zapewnienie ciągłości kształcenia i szkolenia w czasie trwania pandemii COVID-19 ujawniły istotne braki w dostępie do niezbędnego sprzętu technologii informacyjno-komunikacyjnych (TIK) i łączności wśród uczących się osób pochodzących ze środowisk w niekorzystnej sytuacji i w regionach oddalonych. W tym kontekście EFRR powinien wspierać udostępnianie niezbędnego sprzętu TIK i łączności, wzmacniając tym samym odporność systemów kształcenia i szkolenia w zakresie uczenia się na odległość oraz online.

(23)

W celu wzmocnienia zdolności systemów publicznej opieki zdrowotnej do zapobiegania sytuacjom zagrożenia zdrowia, szybkiego reagowania na nie oraz sprawnego powrotu do normalnego funkcjonowania po wystąpieniu takich sytuacji, EFRR powinien również przyczyniać się do budowania odporności systemów opieki zdrowotnej. Ponadto z uwagi na fakt, że bezprecedensowa pandemia COVID-19 pokazała, jak ważna dla zapewnienia skutecznej reakcji na sytuacje nadzwyczajne jest natychmiastowa dostępność krytycznych dostaw, należy rozszerzyć zakres wsparcia z EFRR, aby umożliwić zapewnienie dostaw niezbędnych do wzmocnienia odporności na klęski żywiołowe i katastrofy i odporności systemów opieki zdrowotnej, w tym podstawowej opieki zdrowotnej, oraz do wspierania przechodzenia od opieki instytucjonalnej do opieki rodzinnej i środowiskowej. Zapewnianie dostaw w celu wzmocnienia odporności systemów opieki zdrowotnej powinno być spójne z krajową strategią w obszarze zdrowia i nie powinno wykraczać poza tę strategię oraz powinno zapewniać komplementarność względem Programu UE dla zdrowia ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/522 (10), a także względem zdolności rescEU w ramach Unijnego Mechanizmu Ochrony Ludności ustanowionymi decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013/UE (11).

(24)

EFRR powinien wspierać i promować przechodzenie od opieki instytucjonalnej do opieki rodzinnej lub środowiskowej poprzez wspieranie placówek, które podejmowałyby starania, aby zapobiegać oddzieleniu od społeczności, ułatwiać integrację społeczną, i dążyłyby do zapewnienia warunków umożliwiających niezależne życie.

(25)

Należy określić cel szczegółowy dedykowany wsparciu gospodarek regionalnych w dużym stopniu zależnych od sektorów turystyki i kultury. Umożliwiłoby to wykorzystanie pełnego potencjału kultury i zrównoważonej turystyki na rzecz odbudowy gospodarki, włączenia społecznego i innowacji społecznych, bez uszczerbku dla możliwości zapewnienia wsparcia z EFRR dla tych sektorów w ramach innych celów szczegółowych.

(26)

Inwestycje wspierające sektor kreatywny i sektor kultury, usługi kulturalne i obiekty dziedzictwa kulturowego powinny móc być finansowane w ramach dowolnego celu polityki, pod warunkiem że będą przyczyniać się do realizacji celów szczegółowych i że będą objęte zakresem wsparcia z EFRR.

(27)

Zrównoważona turystyka wymaga zapewnienia równowagi między zrównoważonym rozwojem gospodarczym, społecznym, kulturowym i środowiskowym. Podejście do wspierania zrównoważonej turystyki powinno być zgodne z komunikatem Komisji z dnia 19 października 2007 r. zatytułowanym „Agenda dla zrównoważonej i konkurencyjnej turystyki europejskiej”. Powinno ono w szczególności uwzględniać korzyści dla turystów, szanować potrzeby środowiska naturalnego i kulturowego oraz zapewniać rozwój społeczno-gospodarczy i konkurencyjność ośrodków turystycznych i przedsiębiorstw za pomocą zintegrowanej i całościowej koncepcji politycznej.

(28)

W celu wsparcia wysiłków państw członkowskich i regionów w stawianiu czoła nowym wyzwaniom, zapewnianiu wysokiego poziomu bezpieczeństwa ich obywatelom oraz zapobieganiu marginalizacji, a także radykalizacji postaw, przy wykorzystaniu synergii i komplementarności z innymi politykami Unii, inwestycje w ramach EFRR powinny przyczyniać się do zapewnienia bezpieczeństwa w obszarach, w których zachodzi potrzeba zagwarantowania bezpiecznej i chronionej przestrzeni publicznej oraz infrastruktury krytycznej, takich jak transport i energia, a tym samym przyczyniać się do budowania bardziej integracyjnych i bezpieczniejszych społeczeństw.

(29)

EFRR powinien udzielać, w sposób zintegrowany wsparcia, w ramach celu polityki 5 (CP 5), na rzecz rozwoju gospodarczego, społecznego i środowiskowego w oparciu o międzysektorowe strategie terytorialne z wykorzystaniem narzędzi zintegrowanego rozwoju terytorialnego, aby zapewnić harmonijny rozwój zarówno obszarów miejskich, jak i pozamiejskich. Ponadto w ramach rozwoju obszarów miejskich należy zwrócić szczególną uwagę na wspieranie miejskich obszarów funkcjonalnych ze względu na ich znaczenie w pobudzaniu współpracy między władzami lokalnymi a partnerami ponad granicami administracyjnymi, a także we wzmacnianiu powiązań między obszarami miejskimi a wiejskimi.

(30)

EFRR powinien wspierać zrównoważoną turystykę w sposób zintegrowany, w szczególności poprzez zacieśnianie współpracy w ramach terytoriów funkcjonalnych. Aby zwiększyć wpływ zrównoważonej turystyki na gospodarkę, przedsiębiorstwa i instytucje publiczne powinny systematycznie współpracować w celu efektywniejszego świadczenia wysokiej jakości usług na obszarach o dużym potencjale dla turystyki, dbając należycie o stworzenie stabilnego otoczenia prawnego i administracyjnego sprzyjającego zrównoważonemu wzrostowi takich obszarów. Wspierane działania w obszarze zrównoważonej turystyki mogą uwzględniać najlepsze praktyki w tym obszarze, takie jak podejście oparte na „rejonach turystycznych”.

(31)

W związku z ogólnym celem Funduszu Spójności przewidzianym w TFUE należy określić i ograniczyć cele polityki, którym Fundusz Spójności ma zapewniać wsparcie.

(32)

Aby poprawić ogólne zdolności administracyjne instytucji oraz zarządzanie w państwach członkowskich wdrażających programy w ramach celu „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu”, należy umożliwić działania wspierające dla instytucji programu oraz podmiotów sektorowych lub terytorialnych odpowiedzialnych za prowadzenie działań istotnych dla wdrażania EFRR i Funduszu Spójności w ramach wszystkich realizowanych celów szczegółowych z uwzględnieniem zasad horyzontalnych, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2021/1060, w tym celów zrównoważonego rozwoju ONZ.

(33)

Aby promować i zintensyfikować działania w zakresie współpracy w programach wdrażanych w ramach celu „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu”, należy wzmocnić działania w zakresie współpracy z partnerami, w tym na poziomie lokalnym i regionalnym, w obrębie danego państwa członkowskiego lub pomiędzy różnymi państwami członkowskimi w odniesieniu do wsparcia zapewnianego w ramach wszystkich celów szczegółowych. Taka wzmocniona współpraca ma charakter uzupełniający względem współpracy w ramach Interreg i powinna w szczególności wspierać współpracę ustrukturyzowanych partnerstw w celu realizacji regionalnych strategii, o których mowa w komunikacie Komisji z dnia 18 lipca 2017 r. zatytułowanym „Zwiększanie innowacyjności europejskich regionów: Strategie na rzecz trwałego, zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu”. Partnerzy mogą zatem pochodzić z dowolnego regionu Unii, co może dotyczyć również regionów transgranicznych i regionów objętych europejskim ugrupowaniem współpracy terytorialnej na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1082/2006 (12), strategią makroregionalną lub strategią na rzecz basenu morskiego, lub kombinacją tych dwóch strategii.

(34)

EFRR powinien przyczyniać się do korygowania podstawowych nierówności regionalnych w Unii, do zmniejszania dysproporcji w poziomach rozwoju różnych regionów oraz zacofania regionów najmniej uprzywilejowanych, w tym tych, które borykają się z wyzwaniami wynikającymi z zobowiązań w zakresie dekarbonizacji, promując w ten sposób odporność regionalną. Wsparcie z EFRR w ramach celu „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu” powinno zatem koncentrować się na kluczowych priorytetach Unii zgodnie z celami polityki określonymi w rozporządzeniu (UE) 2021/1060. W związku z tym wsparcie z EFRR powinno koncentrować się na celach polityki: „Bardziej konkurencyjna i inteligentna Europa dzięki wspieraniu innowacyjnej i inteligentnej transformacji gospodarczej oraz regionalnej łączności cyfrowej” oraz „Bardziej przyjazna dla środowiska, niskoemisyjna i przechodząca w kierunku gospodarki zeroemisyjnej oraz odporna Europa dzięki promowaniu czystej i sprawiedliwej transformacji energetycznej, zielonych i niebieskich inwestycji, gospodarki o obiegu zamkniętym, łagodzenia zmian klimatu i przystosowania się do nich, zapobiegania ryzyku i zarządzania ryzykiem oraz zrównoważonej mobilności miejskiej”. Zasoby przeznaczone na zrównoważoną mobilność miejską i inwestycje w sieci szerokopasmowe można częściowo uwzględnić przy obliczaniu zgodności z wymogami koncentracji tematycznej. Państwa członkowskie powinny w swoich umowach partnerstwa zdecydować, czy spełnić wymogi koncentracji tematycznej na poziomie kategorii regionu czy na poziomie krajowym w odniesieniu do całego okresu programowania. Koncentracja tematyczna na poziomie krajowym powinna być ustanowiona przez trzy grupy państw członkowskich, wyodrębnione na podstawie odpowiednich wartości dochodu narodowego brutto oraz powinna pozwalać na elastyczność na poziomie poszczególnych programów. Ponieważ wsparcie z Funduszu Spójności może również przyczyniać się do koncentracji tematycznej, należy określić warunki takiego wkładu. Ponadto należy szczegółowo określić metodykę klasyfikacji państw członkowskich z uwzględnieniem szczególnej sytuacji regionów najbardziej oddalonych i północnych regionów słabo zaludnionych.

(35)

W celu skoncentrowania wsparcia na kluczowych priorytetach Unii właściwe jest również, aby wymogi koncentracji tematycznej były przestrzegane przez cały okres programowania, w tym w przypadku przesunięcia środków między priorytetami w ramach programu lub między programami.

(36)

Aby możliwe było udzielanie wsparcia z EFRR w ramach Interreg w zakresie inwestycji w infrastrukturę i towarzyszących im inwestycji, jak również szkoleń i działań na rzecz integracji, należy ustalić, że z EFRR powinno być również możliwe wspieranie działań objętych zakresem celów szczegółowych EFS+ ustanowionych rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1057 (13).

(37)

W trosce o jak najefektywniej skoncentrowane wykorzystanie ograniczonych zasobów wsparcie inwestycji produkcyjnych z EFRR w ramach danego celu szczegółowego powinno ograniczać się do mikroprzedsiębiorstw oraz MŚP w rozumieniu zalecenia Komisji 2003/361/WE (14), z wyjątkiem inwestycji szczególnych określonych w niniejszym rozporządzeniu.

(38)

W kontekście wsparcia z EFRR inwestycji produkcyjnych wskazane jest doprecyzowanie, że inwestycje produkcyjne należy rozumieć jako inwestycje w środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne przedsiębiorstw dokonane w celu produkcji towarów i usług, przyczyniające się w ten sposób do akumulacji brutto i zatrudnienia. Należy też wprowadzić przepisy umożliwiające, na pewnych warunkach, udzielanie wsparcia z EFRR i Funduszu Spójności na inwestycje w przedsiębiorstwach innych niż MŚP. Ponadto, w oparciu o doświadczenia z poprzednich okresów programowania, EFRR i Fundusz Spójności powinny również wspierać inwestycje w przedsiębiorstwach innych niż MŚP, w tym w szczególności w przedsiębiorstwach użyteczności publicznej, w przypadku gdy dotyczą one inwestycji w infrastrukturę zapewniającą dostęp do usług świadczonych dla ogółu obywateli w dziedzinie energii, środowiska i różnorodności biologicznej, transportu i łączności cyfrowej.

(39)

W niniejszym rozporządzeniu należy określić różne rodzaje działań, których koszty powinny móc być przedmiotem wsparcia w postaci inwestycji wspieranych z EFRR i Funduszu Spójności, w ramach stosownych celów określonych w TFUE, łącznie z finansowaniem społecznościowym. W ramach Funduszu Spójności powinno być możliwe wspieranie inwestycji w TEN-T i na rzecz środowiska, w tym korzystnych dla środowiska inwestycji związanych ze zrównoważonym rozwojem i zrównoważoną energią. W tym kontekście Fundusz Spójności powinien również mieć możliwość wspierania modernizacji sejsmicznej budynków połączonej z poprawą ich efektywności energetycznej. W przypadku EFRR wykaz działań powinien uwzględniać szczególne krajowe i regionalne potrzeby rozwojowe oraz potencjał endogeniczny; należy go też uprościć. W ramach EFRR możliwe powinno być również wspieranie inwestycji w infrastrukturę, w tym inwestycji w infrastrukturę biznesową dla MŚP na potrzeby badań i innowacji, w budynki mieszkalne dla społeczności marginalizowanych i grup w niekorzystnej sytuacji, w gospodarstwa domowe o niskich dochodach i migrantów, w kulturę i dziedzictwo, w zrównoważoną turystykę i usługi dla przedsiębiorstw, inwestycji dotyczących dostępu do usług, ze szczególnym naciskiem na społeczności w niekorzystnej sytuacji, marginalizowane i dotknięte segregacją, inwestycji produkcyjnych w MŚP, wyposażenie, oprogramowanie oraz wartości niematerialne i prawne, jak również działań w zakresie informacji, komunikacji, badań, tworzenia sieci kontaktów, współpracy, wymiany doświadczeń między partnerami i działań związanych z klastrami. W celu wsparcia wdrażania programu oba fundusze powinny mieć również możliwość wspierania działań w zakresie pomocy technicznej. Wreszcie, w celu zapewnienia wsparcia dla szerszego zasięgu interwencji na rzecz programów Interreg należy rozszerzyć zakres tak, aby obejmował również wspólne wykorzystywanie szerokiej gamy obiektów i zasobów ludzkich oraz koszty powiązane ze środkami w ramach EFS+.

(40)

Projekty dotyczące transeuropejskich sieci transportowych na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 (15) mają być nadal finansowane z Funduszu Spójności zarówno w drodze zarządzania dzielonego, jak i zarządzania bezpośredniego, na mocy instrumentu „Łącząc Europę” ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady, ustanawiającym instrument „Łącząc Europę” (zwanym dalej „rozporządzeniem w sprawie instrumentu „Łącząc Europę” na lata 2021--2027”) .

(41)

Jednocześnie istotne jest doprecyzowanie, które działania nie wchodzą w zakres EFRR i Funduszu Spójności, w tym inwestycje służące redukcji emisji gazów cieplarnianych z działań wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (16), aby uniknąć powielania finansowania już dostępnego w ramach tej dyrektywy, oraz inwestycje w przedsiębiorstwa znajdujące się w trudnej sytuacji, zdefiniowane w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 651/2014 (17), chyba że jest to dozwolone w ramach pomocy de minimis lub tymczasowych zasad pomocy państwa ustanowionych w celu uwzględnienia wyjątkowych okoliczności. EFRR i Fundusz Spójności nie powinny również wspierać niektórych inwestycji w porty lotnicze, obiekty służące do składowania i przetwarzania odpadów resztkowych lub w paliwa kopalne. W związku z tym EFRR powinien mieć możliwość wspierania ukierunkowanych środków łagodzących oddziaływanie na środowisko oraz środków w zakresie bezpieczeństwa i ochrony w regionalnych portach lotniczych, o ile główny cel inwestycji zostanie jasno określony pod względem unijnych norm w dziedzinie środowiska, bezpieczeństwa lub ochrony i będzie zgodny z zasadami pomocy państwa.

W przypadku inwestycji służących zwiększeniu przepustowości w obiektach przetwarzania odpadów resztkowych odpady resztkowe należy rozumieć głównie jako odpady komunalne, które nie są zbierane selektywnie, i pozostałości po przetwarzaniu odpadów. Możliwe byłoby wsparcie modernizacji sieci ciepłowniczych z myślą o poprawie efektywności energetycznej efektywnych systemów ciepłowniczych, zdefiniowanych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE (18), zgodnie z celami ustanowionymi w zintegrowanych krajowych planach w dziedzinie energii i klimatu. Z myślą o promowaniu energii odnawialnej możliwe byłoby udzielanie wsparcia na kotły ciepłownicze zasilane gazem w połączeniu z odnawialnymi źródłami energii. W takich przypadkach wsparcie udzielane z obu funduszy powinno być proporcjonalne do udziału energii odnawialnej w zasilaniu takich kotłów. Ponadto należy wyraźnie określić, że kraje i terytoria zamorskie wymienione w załączniku II do TFUE nie kwalifikują się do wsparcia z EFRR ani z Funduszu Spójności.

(42)

Państwa członkowskie powinny regularnie przekazywać Komisji informacje o poczynionych postępach, stosując wspólne wskaźniki produktu i rezultatu określone w załączniku I. Wspólne wskaźniki produktu i rezultatu można w stosownych przypadkach uzupełnić wskaźnikami produktu i rezultatu specyficznymi dla danego programu. Na podstawie informacji przekazywanych przez państwa członkowskie Komisja powinna informować o postępach w osiąganiu celów szczegółowych przez cały okres programowania, używając w tym celu podstawowego zestawu wskaźników określonego w załączniku II.

(43)

Zgodnie z pkt 22 i 23 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (19) EFRR i Fundusz Spójności powinny być oceniane na podstawie informacji zgromadzonych zgodnie ze szczególnymi wymogami dotyczącymi monitorowania, przy czym należy unikać obciążeń administracyjnych, w szczególności dla państw członkowskich, a także nadmiernej regulacji. Wymogi te powinny, w stosownych przypadkach, obejmować mierzalne wskaźniki stanowiące podstawę oceny skutków w praktyce obu funduszy.

(44)

W ramach stosownych zasad paktu stabilności i wzrostu, wyjaśnionych w kodeksie postępowania, państwa członkowskie powinny mieć możliwość wystąpienia z należycie uzasadnionym wnioskiem o dodatkową elastyczność w zakresie wydatków publicznych lub równoważnych wydatków strukturalnych wspieranych przez administrację publiczną w drodze dofinansowania inwestycji uruchomionych w ramach EFRR i Funduszu Spójności. Komisja powinna ocenić taki wniosek zgodnie z paktem stabilności i wzrostu oraz kodeksem postępowania.

(45)

EFRR powinien zająć się problemami obszarów w niekorzystnej sytuacji, w szczególności obszarów wiejskich i obszarów cierpiących na skutek poważnych i trwałych niekorzystnych warunków przyrodniczych lub demograficznych, w tym spadku liczby ludności, dotyczącymi dostępu do podstawowych usług, w tym usług cyfrowych, poprzez zwiększenie atrakcyjności tych obszarów pod względem inwestycji, m.in. poprzez inwestycje biznesowe i zapewnienie łączności z dużymi rynkami. W tym względzie EFRR powinien zwracać uwagę na szczególne wyzwania w zakresie rozwoju, z którymi borykają się niektóre regiony wyspiarskie, przygraniczne i górskie. Ponadto EFRR powinien zwrócić szczególną uwagę na specyficzne trudności obszarów na poziomie NUTS 3 i na poziomie lokalnych jednostek administracyjnych, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1059/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (20), które są słabo zaludnione, zgodnie z kryteriami określonymi w pkt 161 Wytycznych w sprawie pomocy regionalnej na lata 2014-2020, a mianowicie obszarów, których gęstość zaludnienia wynosi mniej niż 12,5 mieszkańców na kilometr kwadratowy, lub obszarów, na których nastąpił średni roczny spadek liczby ludności o co najmniej 1 % mieszkańców w okresie 2007-2017. Aby stawić czoła tym wyzwaniom demograficznym, państwa członkowskie powinny rozważyć opracowanie dla takich obszarów szczególnych dobrowolnych planów działania na poziomie lokalnym.

(46)

Aby zmaksymalizować wkład w skuteczniejsze rozwiązywanie wyzwań gospodarczych, demograficznych, środowiskowych i społecznych, w szczególności w obszarach o niekorzystnych warunkach przyrodniczych i demograficznych, jak przewidziano w art. 174 TFUE, działania w dziedzinie rozwoju terytorialnego powinny opierać się na zintegrowanych strategiach terytorialnych, w tym na obszarach miejskich i wiejskich, z uwzględnieniem powiązań między obszarami miejskimi a wiejskimi. W związku z tym wsparcie z EFRR powinno być udzielane z wykorzystaniem form określonych w art. 28 rozporządzenia (UE) 2021/1060, przy zapewnieniu odpowiedniego udziału władz lokalnych, regionalnych i miejskich, partnerów gospodarczych i społecznych oraz przedstawicieli organizacji społeczeństwa obywatelskiego i organizacji pozarządowych. Strategie terytorialne powinny móc również korzystać z wielofunduszowego i zintegrowanego podejścia obejmującego EFRR, EFS+, EFMRA i EFRROW.

(47)

Aby poprawić odporność społeczności na obszarach wiejskich oraz ich warunki gospodarcze, społeczne i środowiskowe, wsparcie z EFRR powinno być wykorzystywane do rozwijania projektów, takich jak inteligentne wsie, o czym mowa w rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 3 października 2018 r. w sprawie uwzględnienia szczególnych potrzeb obszarów wiejskich, górskich i oddalonych, w szczególności poprzez stwarzanie nowych szans, takich jak zdecentralizowane usługi, rozwiązania w dziedzinie energii oraz technologie i innowacje cyfrowe.

(48)

W ramach zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich za konieczne uznaje się wspieranie zintegrowanego rozwoju terytorialnego służącego skuteczniejszemu podejmowaniu wyzwań gospodarczych, środowiskowych, klimatycznych, demograficznych i społecznych, przed jakimi stoją obszary miejskie, w tym miejskie obszary funkcjonalne, z jednoczesnym uwzględnieniem potrzeby wspierania powiązań między obszarami miejskimi a wiejskimi. Wsparcie ukierunkowane na obszary miejskie może przyjąć formę odrębnego programu lub odrębnego priorytetu i powinno mieć możliwość korzystania z podejścia wielofunduszowego. Zasady wyboru obszarów miejskich, na których mają być realizowane zintegrowane działania na rzecz zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich, oraz indykatywne kwoty przeznaczone na te działania należy określić w programach w ramach celu „Inwestycje na rzecz zatrudnienia i wzrostu”, przeznaczając na ten cel na poziomie krajowym co najmniej 8 % zasobów EFRR. Należy także ustalić, że tej wartości procentowej należy przestrzegać przez cały okres programowania w przypadku przesunięcia środków między priorytetami w ramach programu lub między programami, w tym podczas przeglądu śródokresowego.

(49)

Aby zidentyfikować lub przedstawić rozwiązania służące uwzględnieniu na poziomie Unii kwestii dotyczących zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich, należy zastąpić innowacyjne działania miejskie w dziedzinie zrównoważonego rozwoju obszarów miejskich Europejską inicjatywą miejską, która ma być realizowana w ramach zarządzania bezpośredniego lub pośredniego. Inicjatywa ta powinna obejmować wszystkie obszary miejskie, w tym miejskie obszary funkcjonalne, i wspierać agendę miejską Unii Europejskiej. Aby zachęcić władze lokalne do uczestnictwa w partnerstwach tematycznych w ramach agendy miejskiej, EFRR powinien udzielać wsparcia na rzecz kosztów organizacyjnych związanych z takim uczestnictwem. Inicjatywa może obejmować współpracę międzyrządową w kwestiach miejskich, w szczególności współpracę mającą na celu budowanie zdolności na poziomie lokalnym, aby osiągnąć cele zrównoważonego rozwoju ONZ. Państwa członkowskie oraz władze regionalne i lokalne powinny aktywnie uczestniczyć w tworzeniu i wdrażaniu Europejskiej inicjatywy miejskiej. Działania uzgodnione w ramach takiego modelu zarządzania mogą obejmować wymianę przedstawicieli władz regionalnych i lokalnych. Działania podejmowane w ramach Europejskiej inicjatywy miejskiej powinny wspierać powiązania między obszarami miejskimi a wiejskimi w ramach miejskich obszarów funkcjonalnych. Szczególne znaczenie ma w tym względzie współpraca z Europejską Siecią na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.

(50)

Komercjalizacja i realizacja na większą skalę międzyregionalnych projektów w zakresie innowacji powinny być promowane na całym terytorium Unii poprzez nowe międzyregionalne inwestycje w innowacje, którymi ma zarządzać Komisja. Wspierając projekty w zakresie innowacji w obszarach inteligentnej specjalizacji, w tym projekty pilotażowe i działania w zakresie budowania zdolności, inwestycje te przyniosą w szczególności korzyści regionom słabiej rozwiniętym poprzez wzmocnienie ich ekosystemów innowacji oraz zdolności do integracji z większymi unijnymi łańcuchami wartości. Powinny one również przyczynić się do wdrożenia komunikatu Komisji z dnia 18 lipca 2017 r. zatytułowanego „Zwiększanie innowacyjności europejskich regionów: Strategie na rzecz trwałego, zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu”, w szczególności do wspierania tematycznych platform inteligentnej specjalizacji w kluczowych dziedzinach.

(51)

Szczególną uwagę należy zwrócić na regiony najbardziej oddalone, zwłaszcza poprzez przyjęcie na podstawie art. 349 TFUE środków przewidujących dodatkową alokację na te regiony, aby skompensować dodatkowe koszty ponoszone w tych regionach w wyniku jednego lub kilku trwałych ograniczeń, o których mowa w art. 349 TFUE, takich jak oddalenie, charakter wyspiarski, niewielkie rozmiary, trudna topografia i klimat oraz zależność gospodarcza od niewielkiej liczby produktów, w sytuacji gdy trwały charakter i łączne występowanie tych czynników poważnie szkodzą rozwojowi tych regionów. Powinno być możliwe przeznaczenie tej alokacji na pokrycie inwestycji, kosztów operacyjnych oraz obowiązków świadczenia usług publicznych, mających na celu skompensowanie dodatkowych kosztów spowodowanych takimi ograniczeniami. Powinno być możliwe objęcie pomocą operacyjną pokrycia wydatków na usługi transportu towarowego i wydatków na pomoc na rozpoczęcie działalności w zakresie usług transportowych, a także wydatków na operacje związane z ograniczeniami w zakresie magazynowania, z nadmierną wielkością i konserwacją narzędzi produkcyjnych oraz niedostatkiem kapitału ludzkiego na rynku lokalnym. Alokacja ta nie powinna podlegać wymogom koncentracji tematycznej. W celu ochrony integralności rynku wewnętrznego, analogicznie do wszystkich operacji dofinansowanych z EFRR i Funduszu Spójności, wszelkie wsparcie z EFRR na finansowanie pomocy operacyjnej i inwestycyjnej w regionach najbardziej oddalonych powinno być zgodne z zasadami pomocy państwa określonymi w art. 107 i 108 TFUE.

(52)

W celu umożliwienia szybkiego reagowania na wyjątkowe i nadzwyczajne okoliczności, o których mowa w pakcie stabilności i wzrostu, które mogą wystąpić w okresie programowania, należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze do przyjmowania środków tymczasowych, aby ułatwić wykorzystanie wsparcia z EFRR w odpowiedzi na takie okoliczności. Komisja powinna przyjmować środki, które są najbardziej stosowne w świetle wyjątkowych lub nadzwyczajnych okoliczności, w jakich znalazło się dane państwo członkowskie, przy jednoczesnym zachowaniu celów funduszu. Ponadto decyzje wykonawcze w odniesieniu do środka tymczasowego dotyczącego wykorzystania EFFR w odpowiedzi na wyjątkowe lub nadzwyczajne okoliczności powinny być przyjmowane bez procedury komitetowej, ze względu na fakt, że zakres stosowania jest określony w pakcie stabilności i wzrostu oraz jest ograniczony do środka określonego w niniejszym rozporządzeniu. Komisja powinna również monitorować wdrażanie tych środków i oceniać ich stosowność.

(53)

W celu zmiany niektórych, innych niż istotne, elementów niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do wprowadzania, w uzasadnionych przypadkach, dostosowań do załącznika II określającego wykaz wskaźników służących jako podstawa przekazywania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie informacji o realizacji programów. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(54)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie wzmocnienie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej poprzez korygowanie podstawowych nierówności regionalnych w Unii, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na stopień dysproporcji w poziomach rozwoju różnych regionów oraz zacofania regionów najmniej uprzywilejowanych, a także ograniczone zasoby finansowe państw członkowskich i regionów, możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(55)

W celu przyjęcia niniejszego rozporządzenia po rozpoczęciu okresu programowania oraz z uwzględnieniem potrzeby wdrażania zarówno EFRR jak i Funduszu Spójności w sposób skoordynowany i zharmonizowany oraz w celu umożliwienia jego szybkiego wdrożenia, powinno ono wejść w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

ROZDZIAŁ I

Artykuł 1

Artykuł 2

Artykuł 3

Artykuł 4

Artykuł 5

Artykuł 6

Artykuł 7

Artykuł 8

ROZDZIAŁ II

Artykuł 9

Artykuł 10

Artykuł 11

Artykuł 12

Artykuł 13

Artykuł 14

ROZDZIAŁ III

Artykuł 15

Artykuł 16

Artykuł 17

Artykuł 18

ZAŁĄCZNIK I

ZAŁĄCZNIK II