RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 113,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Art. 19 rozporządzenia Rady (UE) nr 389/2012 (³) zobowiązuje państwa członkowskie do prowadzenia elektronicznych rejestrów zezwoleń przyznanych podmiotom gospodarczym i składom podatkowym uczestniczącym w przemieszczaniu wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

(2) Dyrektywą Rady (UE) 2020/262 (⁴) rozszerzono zastosowanie skomputeryzowanego systemu określonego w decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/263 (⁵), wykorzystywanego obecnie do nadzoru nad przemieszczaniem wyrobów akcyzowych w procedurze zawieszenia poboru akcyzy, na nadzór nad wyrobami akcyzowymi dopuszczonymi do konsumpcji na terytorium jednego państwa członkowskiego i następnie przemieszczanymi na terytorium innego państwa członkowskiego w celu dostarczenia do celów handlowych.

(3) Aby umożliwić prawidłowe funkcjonowanie skomputeryzowanego systemu poprzez zapewnienie przechowywania kompletnych, aktualnych i dokładnych danych, konieczna jest zmiana zakresu art. 19 rozporządzenia (UE) nr 389/2012 w celu określenia informacji, jakie państwa członkowskie powinny wprowadzać do elektronicznych rejestrów w odniesieniu do uprawnionych wysyłających i uprawnionych odbiorców, którzy przemieszczają wyroby akcyzowe jedynie sporadycznie.

(4) Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie określenie informacji, jakie państwa członkowskie powinny wprowadzać do elektronicznych rejestrów w odniesieniu do uprawnionych wysyłających i uprawnionych odbiorców, którzy przemieszczają wyroby akcyzowe jedynie sporadycznie, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, ale możliwe jest – w celu zapewnienia zharmonizowanego funkcjonowania systemu skomputeryzowanego i ułatwienia walki z oszustwami – jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(5) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i respektuje zasady uznane w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, w szczególności prawo do ochrony danych osobowych. W świetle ograniczeń ustanowionych w rozporządzeniu (UE) nr 389/2021 przetwarzanie takich danych w ramach niniejszego rozporządzenia nie wykracza poza to, co jest niezbędne i proporcjonalne do celów ochrony uzasadnionych interesów podatkowych państw członkowskich.

(6) Zgodnie z art. 42 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (⁶) zasięgnięto opinii Europejskiego Inspektora Ochrony Danych.

(7) Aby dostosować datę rozpoczęcia stosowania niniejszego rozporządzenia do daty rozpoczęcia stosowania przepisów dyrektywy (UE) 2020/262 w sprawie automatyzacji przemieszczania wyrobów akcyzowych dopuszczonych do konsumpcji na terytorium jednego państwa członkowskiego, a następnie przemieszczanych na terytorium innego państwa członkowskiego w celu dostarczenia do celów handlowych na terytorium tego innego państwa członkowskiego, oraz aby dać państwom członkowskim wystarczającą ilość czasu na przygotowanie się do zmian wynikających z niniejszego rozporządzenia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 13 lutego 2023 r.

(8) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) nr 389/2012,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W art. 19 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 389/2012 dodaje się litery w brzmieniu:

„l) w przypadku uprawnionych wysyłających wysyłających wyroby akcyzowe jedynie sporadycznie, o których mowa w art. 35 ust. 8 dyrektywy (UE) 2020/262 – ilość wyrobów akcyzowych, dane odbiorcy w państwie członkowskim przeznaczenia oraz okres ważności uprawnienia tymczasowego;

m) w przypadku uprawnionych odbiorców otrzymujących wyroby akcyzowe jedynie sporadycznie, o których mowa w art. 35 ust. 8 dyrektywy (UE) 2020/262 – ilość wyrobów akcyzowych, dane wysyłającego w państwie członkowskim wysyłki oraz okres ważności uprawnienia tymczasowego.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 13 lutego 2023 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 10 maja 2021 r.