(1)

Rozporządzeniem (WE) nr 1256/2008 (2) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych spawanych rur i przewodów rurowych z żeliwa lub stali niestopowej pochodzących z Białorusi, Chińskiej Republiki Ludowej ("ChRL"), Rosji, Tajlandii i Ukrainy ("pierwotne środki"). Środki przyjęły formę cła ad valorem w wysokości od 10,1 % do 90,6 %.

(2)

Rozporządzeniem wykonawczym (UE) 2015/110 (3) Komisja nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz niektórych spawanych rur i przewodów rurowych z żeliwa lub stali niestopowej pochodzących z Białorusi, ChRL i Rosji oraz zakończyła postępowanie w odniesieniu do przywozu pochodzącego z Ukrainy w następstwie przeglądu wygaśnięcia ("poprzedni przegląd wygaśnięcia").

(3)

Obecnie obowiązujące stawki cła antydumpingowego wynoszą 10,1 % i 16,8 % na przywóz od objętych próbą producentów eksportujących w Rosji, 20,5 % na wszystkie pozostałe przedsiębiorstwa w Rosji, 90,6 % na przywóz prowadzony przez wszystkich producentów eksportujących w ChRL oraz 38,1 % na przywóz prowadzony przez wszystkich producentów eksportujących na Białorusi.

(4)

W następstwie opublikowania zawiadomienia o zbliżającym się wygaśnięciu (4) Komisja Europejska ("Komisja") otrzymała wniosek o dokonanie przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(5)

Wniosek o dokonanie przeglądu został złożony dnia 25 października 2019 r. przez Komitet Obrony Przemysłu Stalowych Rur Spawanych w Unii Europejskiej ("wnioskodawca") działający w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % całkowitej unijnej produkcji niektórych spawanych rur i przewodów rurowych z żeliwa lub stali niestopowej. W uzasadnieniu wniosku o dokonanie przeglądu podano, że w związku z wygaśnięciem środków istnieje prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody dla przemysłu unijnego.

(6)

Po konsultacji z komitetem ustanowionym w art. 15 ust. 1 rozporządzenia podstawowego i ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia przeglądu wygaśnięcia, w dniu 24 stycznia 2020 r. Komisja wszczęła przegląd wygaśnięcia dotyczący przywozu niektórych spawanych rur i przewodów rurowych z żeliwa lub stali niestopowej pochodzących z Białorusi, ChRL i Rosji ("państwa, których dotyczy postępowanie") na podstawie art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu postępowania w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (5) ("zawiadomienie o wszczęciu postępowania").

(7)

Dochodzenie dotyczące kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2019 r. ("okres objęty dochodzeniem przeglądowym" lub "ODP"). Badanie tendencji mających znaczenie dla oceny prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2016 r. do końca okresu objętego dochodzeniem przeglądowym ("okres badany").

(8)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja wezwała zainteresowane strony do skontaktowania się z nią w celu wzięcia udziału w dochodzeniu. Ponadto Komisja wyraźnie poinformowała wnioskodawcę, innych znanych producentów unijnych, związki zawodowe, znanych producentów na Białorusi, w ChRL i Rosji oraz władze tych państw, znanych importerów, użytkowników, przedsiębiorstwa handlowe, a także stowarzyszenia, o których wiadomo było, że są zainteresowane, o wszczęciu przeglądu wygaśnięcia i zaprosiła ich do udziału.

(9)

Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag na temat wszczęcia przeglądu wygaśnięcia oraz złożenia wniosku o posiedzenie wyjaśniające przed Komisją lub rzecznikiem praw stron w postępowaniach w sprawie handlu.

(10)

Na etapie wszczęcia przeglądu Komisja poinformowała zainteresowane strony, że będzie musiała nawiązać współpracę z co najmniej jednym producentem eksportującym w odpowiednim kraju reprezentatywnym dla Białorusi na podstawie art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego. Komisja poinformowała również o wszczęciu postępowania władze w Meksyku, Republice Korei, Republice Południowej Afryki, Rosji, Stanach Zjednoczonych Ameryki, Tajlandii, Turcji i na Ukrainie i zaprosiła producentów eksportujących z tych państw do udziału. Zainteresowane strony miały możliwość przedstawienia uwag i opinii (zob. poniżej sekcja 3.1.2).

(11)

Po ujawnieniu ustaleń władze Białorusi twierdziły, że we wniosku o dokonanie przeglądu wnioskodawca nie wykazał we właściwy sposób prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody

(12)

Komisja uznała, że wniosek o dokonanie przeglądu zawierał wystarczające dowody uzasadniające wszczęcie dochodzenia, jak wyjaśniono w motywie 6. Ponadto, jak wyjaśniono w sekcji 3.1.2 i 5, dochodzenie wykazało prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu i szkody w odniesieniu do przywozu z Białorusi.

(13)

Argument ten został zatem odrzucony.

(14)

W zawiadomieniu o wszczęciu postępowania Komisja oznajmiła, że może dokonać kontroli wyrywkowej zainteresowanych stron zgodnie z art. 17 rozporządzenia podstawowego.

(15)

W zawiadomieniu o wszczęciu Komisja ogłosiła, że wstępnie wybrała próbę producentów unijnych. Komisja dokonała doboru próby na podstawie wielkości produkcji i sprzedaży produktu objętego przeglądem, zapewniając odpowiedni zakres geograficzny. Próba ta składała się z trzech producentów unijnych. Produkcja producentów unijnych objętych próbą odpowiadała ok. 40 % całkowitej szacunkowej produkcji unijnej i 38 % całkowitej szacunkowej wielkości unijnej sprzedaży produktu objętego przeglądem.

(16)

Komisja zwróciła się do zainteresowanych stron o przedstawienie uwag na temat wstępnego doboru próby. Komisja nie otrzymała żadnych uwag dotyczących próby. Próbę uznano zatem za reprezentatywną dla przemysłu unijnego.

(17)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja zwróciła się do importerów niepowiązanych o udzielenie informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania.

(18)

Wymaganych informacji nie otrzymano od żadnych importerów niepowiązanych. W związku z powyższym kontrola wyrywkowa nie była konieczna.

(19)

Aby podjąć decyzję co do konieczności przeprowadzenia kontroli wyrywkowej i, jeżeli konieczność taka zostanie stwierdzona, aby dokonać doboru próby, Komisja wezwała wszystkich producentów eksportujących z Białorusi, ChRL i Rosji do udzielenia informacji określonych w zawiadomieniu o wszczęciu przeglądu. Ponadto Komisja zwróciła się do Misji Republiki Białorusi w Unii Europejskiej, Misji Chińskiej Republiki Ludowej w Unii Europejskiej i Stałego Przedstawicielstwa Federacji Rosyjskiej w Unii Europejskiej o wskazanie - jeśli istnieją - innych producentów eksportujących, którzy ewentualnie byliby zainteresowani udziałem w dochodzeniu, lub skontaktowanie się z nimi.

(20)

Trzech producentów eksportujących z Białorusi przedstawiło wymagane informacje i wyraziło zgodę na włączenie ich do próby. Ze względu na niewielką liczbę producentów, którzy się zgłosili, Komisja uznała, że przeprowadzenie kontroli wyrywkowej nie jest konieczne. Tych trzech producentów eksportujących poproszono zatem o wypełnienie kwestionariusza przeznaczonego dla producentów eksportujących.

(21)

Zgłosiło się dwóch producentów eksportujących z Rosji, którzy wyrazili chęć udziału w dochodzeniu. Ze względu na ograniczoną liczbę producentów, którzy się zgłosili, Komisja uznała, że przeprowadzenie kontroli wyrywkowej nie jest konieczne. Tych dwóch producentów eksportujących poproszono o wypełnienie kwestionariusza przeznaczonego dla producentów eksportujących.

(22)

Żadni producenci z ChRL nie przedstawili wymaganych informacji i nie wyrazili zgody na włączenie ich do próby. Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów ustaleń dotyczących przywozu z ChRL dokonuje się zatem na podstawie dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(23)

Kopie kwestionariuszy udostępniono na stronie internetowej DG ds. Handlu w momencie wszczęcia postępowania.

(24)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano od trzech producentów unijnych objętych próbą oraz od jednego dystrybutora w Unii.

(25)

Odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu otrzymano również od trzech współpracujących producentów na Białorusi, natomiast tylko jeden z dwóch rosyjskich producentów eksportujących, którzy zgłosili się na etapie wszczęcia, przedstawił odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu i współpracował w toku postępowania.

(26)

Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszelkie informacje uznane za niezbędne do przeprowadzenia dochodzenia.

(27)

Przed wejściem w życie ograniczeń związanych z pandemią COVID-19 Komisja przeprowadziła wizytę weryfikacyjną w siedzibie Arcelor Mittal Tubular Products w Polsce. W toku tej wizyty zweryfikowano proces produkcji, wykorzystywane surowce i otrzymane produkty uboczne.

(28)

Weryfikacja wszystkich pozostałych wymaganych informacji i danych - zgodnie z zawiadomieniem w sprawie skutków pandemii COVID-19 w odniesieniu do dochodzeń antydumpingowych i antysubsydyjnych (6) - odbyła się w formie zdalnej kontroli krzyżowej w drodze wideokonferencji z udziałem następujących przedsiębiorstw:

(29)

W dniu 2 lutego 2021 r. Komisja ujawniła istotne fakty i ustalenia, na których podstawie zamierza utrzymać obowiązujące cła antydumpingowe w odniesieniu do przywozu z państw, których dotyczy postępowanie. Wszystkim stronom wyznaczono okres, w którym mogły zgłaszać uwagi dotyczące ujawnionych ustaleń.

(30)

Komisja rozpatrzyła i w stosownych przypadkach uwzględniła uwagi przedstawione przez cztery zainteresowane strony. Nie otrzymano żadnego wniosku o przeprowadzenie posiedzenia wyjaśniającego.

(31)

Produkt objęty przeglądem jest taki sam jak w pierwotnym dochodzeniu i poprzednim przeglądzie wygaśnięcia, czyli spawane rury i przewody rurowe z żeliwa lub stali niestopowej, o okrągłym przekroju poprzecznym i o średnicy zewnętrznej nieprzekraczającej 168,3 mm, z wyłączeniem rur przewodowych w rodzaju stosowanych do rurociągów ropy naftowej lub gazu, rur okładzinowych i przewodów rurowych w rodzaju stosowanych do wierceń ropy naftowej lub gazu, rur precyzyjnych oraz rur i przewodów rurowych z zamocowanymi łącznikami, odpowiednich do przesyłania gazów lub cieczy do stosowania w cywilnych statkach powietrznych, obecnie objęte kodami CN ex 7306 30 41, ex 7306 30 49, ex 7306 30 72 i ex 7306 30 77 (kody TARIC 7306304120, 7306304920, 7306307280 i 7306307780) oraz pochodzące z Białorusi, Chińskiej Republiki Ludowej i Rosji ("produkt objęty przeglądem" lub "spawane rury i przewody").

(32)

Spawane rury i przewody są wykorzystywane głównie do transportu gazów i cieczy w systemach hydraulicznych, grzewczych, wentylacyjnych itp.

(33)

W toku pierwotnego dochodzenia oraz poprzedniego przeglądu wygaśnięcia wykazano, a w przedmiotowym przeglądzie wygaśnięcia potwierdzono, że takie same podstawowe właściwości fizyczne, chemiczne i techniczne oraz te same podstawowe zastosowania mają następujące produkty:

(34)

Produkty te uznano zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(35)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy wygaśnięcie obowiązujących środków prowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku Białorusi, ChRL lub Rosji.

(36)

Jak wspomniano w motywie 25, trzech producentów na Białorusi współpracowało w toku dochodzenia i przedstawiło odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu. Żaden z tych trzech producentów nie zgłosił jednak znaczącej wielkości sprzedaży eksportowej do UE. W rzeczywistości w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym doszło do zaniku przywozu produktu objętego przeglądem z Białorusi, w porównaniu z okresem objętym pierwotnym dochodzeniem (tj. od lipca 2006 r. do czerwca 2007 r.). Według statystyk COMEXT (Eurostat) wielkość przywozu spawanych rur i przewodów z Białorusi wyniosła mniej niż 4 tony w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, w porównaniu z ponad 29 000 ton w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem. Podobny niski poziom przywozu odnotowano w toku poprzedniego przeglądu wygaśnięcia.

(37)

W świetle praktycznego braku przywozu produktu objętego przeglądem z Białorusi nie można było wyciągnąć żadnych wniosków w sprawie kontynuacji dumpingu w UE w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Komisja zbadała zatem również prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu.

(38)

Komisja zbadała, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków. Przeanalizowano następujące czynniki dodatkowe: moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne na Białorusi, relacje między cenami w Unii i na Białorusi; relacje między cenami eksportowymi w wywozie do państw trzecich a cenami na Białorusi; związek między cenami eksportowymi w wywozie do państw trzecich a poziomem cen w Unii oraz atrakcyjnością rynku unijnego.

(39)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, ponieważ Białoruś nie jest członkiem WTO i jest wymieniona w załączniku I do rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/755 (7), wartość normalną określa się na podstawie ceny lub wartości skonstruowanej w odpowiednim reprezentatywnym kraju.

(40)

Po wszczęciu przeglądu Komisja dążyła do nawiązania współpracy co najmniej z jednym producentem eksportującym znajdującym się w potencjalnym reprezentatywnym kraju. W tym celu Komisja skontaktowała się z władzami w ośmiu państwach będących znanymi producentami stali, tj. w Meksyku, Republice Korei, Republice Południowej Afryki, Rosji, Stanach Zjednoczonych Ameryki, Tajlandii, Turcji i na Ukrainie.

(41)

Komisja nie uzyskała współpracy ze strony wyżej wymienionych państw; otrzymała jednak jedną pełną odpowiedź na pytania zawarte w kwestionariuszu przekazaną przez producenta znajdującego się w Rosji, który był objęty tym samym dochodzeniem. Wstępnie Komisja uznała zatem Rosję za odpowiedni kraj reprezentatywny dla Białorusi.

(42)

Zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego w kwestii wyboru reprezentatywnego kraju zasięgnięto opinii wszystkich znanych zainteresowanych producentów oraz władz państw, których dotyczy postępowanie. Zainteresowane strony nie zgłosiły żadnych uwag.

(43)

W następstwie zdalnej kontroli krzyżowej współpracę ze strony producenta w Rosji uznano jednak za niewystarczającą (zob. sekcja 3.3.1 poniżej). Zgodnie z art. 2 ust. 7 akapit drugi rozporządzenia podstawowego dokonanie wyboru odpowiedniego reprezentatywnego kraju musi odbywać się z odpowiednim uwzględnieniem "wiarygodnych informacji dostępnych w czasie wyznaczania, a zwłaszcza przy współpracy z co najmniej jednym eksporterem i producentem w tym kraju". W związku z brakiem wystarczającej współpracy i wiarygodnych informacji ze strony jakiegokolwiek rosyjskiego producenta spawanych rur i przewodów Komisja zdecydowała, że Rosji nie można uznać za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(44)

W rezultacie - w związku z brakiem współpracy ze strony jakiegokolwiek innego producenta w potencjalnym reprezentatywnym kraju - wartość normalną określono na podstawie ceny faktycznie zapłaconej w Unii za produkt podobny dla podstawowego typu produktu na podstawie ceny ex-works, jak określono w art. 2 ust. 7 akapit pierwszy rozporządzenia podstawowego. Odrębne wartości normalne ustalono w odniesieniu do produktów "czarnych" i galwanizowanych (8).

(45)

Po ujawnieniu ustaleń władze Białorusi stwierdziły, że Komisja nie wykazała, że w ramach ustalania wartości normalnej nie było możliwe przyjęcie wariantów innych niż ceny faktycznie zapłacone w Unii za produkt podobny. Ich zdaniem Komisja nie poszukiwała aktywnie współpracy ze strony władz potencjalnych reprezentatywnych krajów. Ponadto władze białoruskie twierdziły, że zamiast cen unijnych Komisja powinna była wykorzystać wartość normalną ustaloną dla Rosji lub alternatywnie dostępne dane dla Tajlandii wykorzystane do skonstruowania wartości normalnej dla Chin, jak opisano poniżej w motywie 150.

(46)

W odniesieniu do pierwszego punktu Komisja potwierdza, że - jak wyjaśniono w motywach 40-41 powyżej - aktywnie poszukiwała współpracy w ośmiu potencjalnych reprezentatywnych krajach, ale nie uzyskała współpracy od żadnego z nich. Pisma wysłane przez Komisję w tej sprawie są dostępne w aktach udostępnionych zainteresowanym stronom do wglądu.

(47)

W odniesieniu do drugiego punktu, jak wyjaśniono w motywie 43, Rosja została tymczasowo wybrana jako reprezentatywny kraj dla Białorusi. Jednak ze względu na brak wystarczającej współpracy i wiarygodnych informacji od co najmniej jednego producenta eksportującego Komisja nie miała innego wyboru, niż pominięcie Rosji jako możliwego reprezentatywnego kraju. W odniesieniu do Tajlandii należy zauważyć, że wybór odpowiedniego reprezentatywnego kraju dla Białorusi wymaga, zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego, współpracy co najmniej jednego eksportera i producenta w tym kraju. Nie jest to natomiast wymóg dotyczący konstruowania wartości normalnej dla Chin zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. W związku z powyższym Tajlandia nie była odpowiednim reprezentatywnym krajem w odniesieniu do Białorusi zgodnie z art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego.

(48)

W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(49)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym żaden ze współpracujących producentów na Białorusi nie prowadził wywozu znacznych ilości produktu objętego przeglądem na rynki innych państw trzecich.

(50)

Ponieważ jednak z białoruskich statystyk handlowych dotyczących przywozu i wywozu wynika, że w rzeczywistości w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym był prowadzony wywóz znacznych ilości produktu objętego przeglądem z Białorusi do innych państw trzecich, uznano, że żadni producenci faktycznie eksportujący produkt objęty przeglądem nie zgłosili się ani nie współpracowali w toku dochodzenia.

(51)

W związku z tym Komisja poinformowała władze białoruskie, że z uwagi na brak istotnej współpracy ze strony producentów faktycznie eksportujących produkt objęty przeglądem Komisja może zastosować art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ustaleń dotyczących Białorusi.

(52)

W swoich uwagach dotyczących zamiaru zastosowania art. 18 władze białoruskie twierdziły, że należałoby raczej zastosować dane przedstawione przez trzech producentów współpracujących, a nie dane statystyczne dotyczące przywozu i wywozu. Ponadto władze białoruskie twierdziły i powtórzyły to twierdzenie po ujawnieniu ustaleń, że kody systemu zharmonizowanego (HS) zastosowane do oceny wywozu produktu objętego przeglądem nie były odpowiednie. Ponadto twierdziły również, że Komisja nie uwzględniła ponownego wywozu, gdyż ich zdaniem wywóz produktu objętego przeglądem do państw trzecich (tj. do Rosji) wyniósł 2 400 ton i obejmował wywóz dokonywany przez przedsiębiorstwo, które nabywa produkt objęty przeglądem w Rosji, przeprowadza proces galwanizacji i dokonuje jego powrotnego wywozu.

(53)

Jeżeli chodzi o pierwsze twierdzenie, Komisja wyjaśniła, że ani nie zakwestionowała, ani nie pominęła danych przedstawionych przez trzech współpracujących białoruskich producentów. Te trzy przedsiębiorstwa po prostu nie prowadziły wywozu znacznych ilości produktu objętego przeglądem, na którego podstawie Komisja mogłaby ocenić prawdopodobieństwo kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu.

(54)

Jeżeli chodzi o drugie twierdzenie, Komisja odnotowała, że niemal cały białoruski wywóz produktu objętego przeglądem trafia do Rosji. Komisja porównała dane statystyczne dotyczące wywozu z Białorusi do Rosji (na poziomie kodów ośmiocyfrowych) z danymi dotyczącymi przywozu do Rosji (na poziomie kodów dziesięciocyfrowych) na podstawie danych statystycznych z bazy danych Global Trade Atlas ("GTA") (9). Komisja potwierdziła, że produkt objęty przeglądem jest objęty opisem ośmiocyfrowych kodów stosowanych wobec wywozu z Białorusi, a także kodów dziesięciocyfrowych stosowanych wobec przywozu do Rosji. Ostatecznie Komisja zastosowała dane dotyczące przywozu do Rosji na poziomie kodów dziesięciocyfrowych, gdyż zawierały one więcej szczegółowych informacji na temat różnych rodzajów spawanych rur i przewodów.

(55)

Jeżeli chodzi o trzecie twierdzenie, Komisja przedstawiła trzy argumenty: po pierwsze, ze zgromadzonych informacji wynika, że wielkość wywozu produktu objętego przeglądem z Białorusi do Rosji w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniosła ponad 4 800 ton. Po drugie, z tego samego źródła wynika, że ilość wywożonego produktu galwanizowanego wyniosła mniej niż 1 000 ton. Ponadto ze względu na brak współpracy ze strony producenta prowadzącego powrotny wywóz, o którym mówiły władze białoruskie, uzasadnione było przeprowadzenie oceny przez Komisję na podstawie art. 18 rozporządzenia podstawowego, mając na uwadze brak współpracy ze strony producentów na Białorusi, którzy wywoziliby znaczne ilości produktu objętego postępowaniem.

(56)

W związku z tym powyższe argumenty zostały odrzucone.

(57)

Dlatego też zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego prawdopodobną cenę eksportową ustalono na podstawie dostępnych faktów. W rezultacie ceny sprzedaży do państw trzecich określono na podstawie danych statystycznych dotyczących przywozu do Rosji pochodzących z bazy danych Global Trade Atlas ("GTA"), sprawozdań Banku Światowego (10) i OECD (11).

(58)

W szczególności Komisja ustaliła, że największym importerem spawanych rur i przewodów z Białorusi w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym była Rosja, do której trafia 92 % wywozu produktu objętego przeglądem z Białorusi. Ilości wywożone do innych państw trzecich niż Rosja były nieznaczne, przez co nie uznano ich za reprezentatywne.

(59)

Wartość przywozu do Rosji podano na poziomie CIF. Komisja skorygowała zatem podane ceny w celu obliczenia ceny eksportowej na poziomie ex-works, odejmując krajowy koszt transportu w Białorusi (12). Odrębne prawdopodobne ceny eksportowe ustalono w odniesieniu do produktów "czarnych" i galwanizowanych.

(60)

Komisja porównała wartość normalną i prawdopodobną cenę eksportową w wywozie do Rosji na podstawie ceny ex-works. Mając na uwadze, że ilość wywożonych produktów galwanizowanych była ograniczona i nie widać było w ich przypadku wyraźnego trendu cenowego, oraz uwzględniając uwagi władz białoruskich dotyczące powrotnego wywozu (którego szczegóły podano w motywie 52 powyżej), porównano wyłącznie rury/przewody czarne.

(61)

W wyniku wyżej wspomnianego porównania ustalono, że prawdopodobny krajowy margines dumpingu w przypadku wywozu z Białorusi do Rosji, wyrażony jako odsetek wartości CIF, wynosi 8,0 %.

(62)

Po ujawnieniu ustaleń władze Białorusi oraz dwóch producentów z Białorusi twierdzili, że Komisja powinna zmienić poziom środków w odniesieniu do Białorusi, biorąc pod uwagę fakt, że margines dumpingu ustalony w obecnym postępowaniu jest znacznie niższy niż margines ustalony w ramach poprzedniego przeglądu wygaśnięcia oraz w dochodzeniu pierwotnym.

(63)

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego w ramach przeglądu wygaśnięcia środki mogą zostać uchylone lub utrzymane na poziomie ustalonym w dochodzeniu pierwotnym. Komisja nie może zatem zmienić poziomu ceł w ramach przeglądu wygaśnięcia.

(64)

W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(65)

Ponadto władze Białorusi zwróciły się z wnioskiem o ujawnienie obliczenia dumpingu oraz o przyznanie dodatkowego czasu na przedstawienie uwag na jego temat.

(66)

Metodyka obliczania dumpingu w odniesieniu do Białorusi została szczegółowo opisana powyżej w motywach 39-61. Po ujawnieniu ustaleń, na wniosek władz Białorusi, Komisja udostępniła w dokumentacji dostępnej do wglądu dane statystyczne dotyczące Rosji wykorzystane do określenia prawdopodobnej ceny eksportowej z Białorusi. Zainteresowane strony miały trzy dni na przedstawienie uwag.

(67)

Władze Białorusi przedstawiły uwagi dotyczące (i) pochodzenia produktu objętego przeglądem w statystykach; (ii) przeliczania walut oraz (iii) specyfiki porównania danych statystycznych między Białorusią a Rosją.

(68)

W odniesieniu do pierwszego punktu władze Białorusi twierdziły, że jeden z kodów stosowanych do ustalenia przywozu z Białorusi do Rosji, jak wyjaśniono w motywie 54, obejmował produkty pochodzące nie tylko z Białorusi, ale również z innych państw.

(69)

Komisja wyjaśniła, że informacje zgromadzone podczas dochodzenia potwierdziły, iż produkty przywożone w ramach tego kodu zostały zgłoszone w statystykach jako pochodzące z Białorusi. Ponadto nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że produkty wskazane jako pochodzące z Białorusi w rzeczywistości pochodziły z innych państw. W związku z tym powyższy argument został odrzucony.

(70)

W odniesieniu do drugiego punktu władze białoruskie argumentowały, że Komisja wykorzystała dane statystyczne dotyczące przywozu Rosji wyrażone w euro, podczas gdy Federalna Służba Celna Rosji dostarcza dane statystyczne wyrażone w dolarach amerykańskich. W związku z tym ich zdaniem Komisja powinna była zastosować kurs wymiany z dnia sprzedaży, zgodnie z wymogami art. 2 ust. 10 lit. j) rozporządzenia podstawowego.

(71)

Po pierwsze, przepisy art. 2 ust. 10 lit. j) mają zastosowanie do porównania cen eksportowych i wartości normalnej w przypadku rzeczywistych transakcji sprzedaży. W niniejszym przypadku, jak wyjaśniono w motywie 57 powyżej, średnia cena eksportowa została ustalona na podstawie danych statystycznych GTA dotyczących przywozu, a nie na podstawie rzeczywistych transakcji sprzedaży. Po drugie, kurs przeliczeniowy zastosowany w GTA jest średnią miesięczną uzyskaną na podstawie średnich dziennych w danym miesiącu. W związku z tym, zdaniem Komisji, zastosowanie takiego kursu umożliwiło dokładne porównanie ceny eksportowej z wartością normalną. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(72)

W odniesieniu do trzeciego punktu władze białoruskie argumentowały, że Republika Białorusi i Federacja Rosyjska są członkami Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (EUG). Oznacza to, że swobodny przepływ towarów między członkami EUG odbywa się bez kontroli celnych, a zatem, ich zdaniem, zgodność zgłoszonego kodu celnego z towarami faktycznie wywiezionymi nie jest zapewniona.

(73)

Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem. Brak kontroli celnych nie znosi wymogów w zakresie sprawozdawczości w odniesieniu do transakcji przywozu i wywozu. Opis stosowanych kodów celnych jest spójny z definicją produktu objętego przeglądem i nie przedstawiono dowodów na to, że jest inaczej. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(74)

Moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne na Białorusi ustalono na podstawie informacji dostarczonych przez wnioskodawcę i danych przedstawionych przez trzech współpracujących białoruskich producentów.

(75)

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że na Białorusi wolne moce produkcyjne w przypadku produktu objętego przeglądem wynoszą około 50 000 ton. W toku dochodzenia ustalono, że trzech współpracujących producentów posiada wolne moce produkcyjne w przypadku produktu objętego przeglądem na poziomie przynajmniej 30 000 ton.

(76)

Ponadto, jak ustalono również w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia, linie produkcyjne używane przy wytwarzaniu produktu objętego przeglądem można wykorzystywać zarówno do produkcji spawanych rur i przewodów rurowych, jak i do produkcji elementów drążonych (produkcję obu tych produktów odróżnia jedynie niewielki etap produkcyjny). Co więcej, na tej samej linii produkcyjnej można również wytwarzać spawane rury o średnicy przekraczającej 168,3 mm ("rury szerokie"), których nie dotyczy niniejsze postępowanie.

(77)

W związku z tym, biorąc pod uwagę możliwość zmiany asortymentu produktów, wolne moce produkcyjne na Białorusi szacuje się na około 50 000 ton w przypadku współpracujących producentów, czyli ponad 9 % konsumpcji w Unii. Ponadto, ponieważ współpracujący producenci odpowiadają jedynie za 40 % całkowitej produkcji na Białorusi oraz zakładając taki sam poziom wolnych mocy produkcyjnych w przypadku producentów niewspółpracujących, można przyjąć, że krajowe wolne moce produkcyjne wynoszą około 125 000 ton.

(78)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że białoruscy producenci eksportujący posiadają znaczne wolne moce produkcyjne, które - w przypadku wygaśnięcia środków - mogliby wykorzystać do produkcji spawanych rur i przewodów w celu wywozu do Unii.

(79)

Po ujawnieniu informacji jeden białoruski producent oraz władze Białorusi zakwestionowały dokonane przez Komisję obliczenie wolnych mocy produkcyjnych na Białorusi, ponieważ ich zdaniem obliczone moce są znacznie zawyżone i nie uwzględniają innych produktów wytwarzanych na tej samej linii produkcyjnej.

(80)

Komisja wyjaśnia, że oszacowanie wolnych mocy produkcyjnych opierało się na rzeczywistych danych dostarczonych przez trzech współpracujących producentów w ich odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu. Ponadto, jak wyjaśniono w motywie 77, Komisja wzięła pod uwagę inne produkty wytwarzane na tej samej linii produkcyjnej. Ponadto, biorąc pod uwagę atrakcyjność rynku unijnego, stwierdzono, że prawdopodobne jest, iż w przypadku wygaśnięcia środków producenci białoruscy zmieniliby asortyment produktów i zwiększyliby swoje moce produkcyjne w odniesieniu do produktu objętego przeglądem.

(81)

Dlatego też argument ten odrzucono.

(82)

Z danych GTA wynika, że białoruscy producenci eksportujący dokonywali wywozu na swój główny rynek trzeci, czyli do Rosji, po cenach średnio o około 5 % niższych w porównaniu ze średnimi cenami sprzedaży producentów unijnych na rynku unijnym. Biorąc pod uwagę ten poziom cen, wywóz do Unii jest potencjalnie bardziej atrakcyjny dla białoruskich eksporterów niż wywóz do niemal wszystkich pozostałych krajów. Ponadto w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wywóz do Rosji wyniósł około 4 800 ton, czyli mniej niż 10 % szacunkowych wolnych mocy produkcyjnych współpracujących producentów na Białorusi i mniej niż 4 % szacunkowych krajowych wolnych mocy produkcyjnych.

(83)

Rynek unijny jest również atrakcyjny dla białoruskich producentów ze względu na bliskość geograficzną i całkowitą wielkość konsumpcji na poziomie 541 000 ton.

(84)

Komisja ustaliła, że dumping nadal miał miejsce w przypadku białoruskiego wywozu na rynek państwa trzeciego będącego jego głównym odbiorcą (Rosja).

(85)

Ponadto Komisja ustaliła istnienie innych dowodów potwierdzających, że w przypadku wygaśnięcia środków dumping prawdopodobnie wystąpi ponownie.

(86)

Atrakcyjność rynku unijnego pod względem wielkości i cen oraz znaczne wolne moce produkcyjne nadal dostępne na Białorusi wskazują, że istnieje prawdopodobieństwo, iż białoruski wywóz i białoruskie wolne moce produkcyjne zostaną (ponownie) skierowane do Unii w przypadku wygaśnięcia środków.

(87)

Komisja uznała zatem, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu, jeżeli okres obowiązywania środków nie zostanie przedłużony.

(88)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym kontynuowano przywóz produktu objętego przeglądem z ChRL, choć poziom takiego przywozu znacznie spadł w porównaniu z okresem objętym pierwotnym dochodzeniem (tj. od lipca 2006 r. do czerwca 2007 r.). Według statystyk COMEXT (Eurostat) udział w rynku unijnym przywozu spawanych rur i przewodów z ChRL wyniósł w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym około 0,1 %, w porównaniu z udziałem w rynku na poziomie 13,8 % w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem. Podobny nieznaczny udział w rynku (0,03 %) odnotowano w toku poprzedniego przeglądu wygaśnięcia. W ujęciu bezwzględnym nastąpił gwałtowny spadek przywozu z ChRL z niemal 184 887 ton w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem do 118 ton w okresie objętym poprzednim przeglądem wygaśnięcia i 559 ton w okresie objętym obecnym przeglądem wygaśnięcia.

(89)

Jak wspomniano w motywie 22, żaden z eksporterów/producentów z ChRL nie współpracował w toku dochodzenia. W związku z tym producenci eksportujący nie przedłożyli odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, w tym jakichkolwiek danych dotyczących cen i kosztów eksportowych, cen i kosztów krajowych, nakładów wykorzystanych w procesie produkcji, kosztów produkcji, mocy produkcyjnych, produkcji, inwestycji itd. Podobnie rząd ChRL i producenci eksportujący nie odnieśli się do dowodów zawartych w aktach sprawy, w tym do dokumentu roboczego służb Komisji na temat znaczących zakłóceń w gospodarce Chińskiej Republiki Ludowej do celów dochodzeń w sprawie ochrony handlu (13) ("sprawozdanie").

(90)

W związku z tym Komisja poinformowała władze ChRL, że z uwagi na brak współpracy Komisja może zastosować art. 18 rozporządzenia podstawowego w odniesieniu do ustaleń dotyczących ChRL. Komisja nie otrzymała żadnych uwag.

(91)

W związku z powyższym, zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego, przedstawione poniżej ustalenia dotyczące prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu w odniesieniu do ChRL oparto na dostępnych faktach, a w szczególności na informacjach zawartych we wniosku o dokonanie przeglądu wygaśnięcia i w oświadczeniach zainteresowanych stron, w połączeniu z innymi źródłami informacji, takimi jak statystyki handlowe dotyczące przywozu i wywozu (Eurostat i GTA), dane statystyczne pochodzące ze stron internetowych chińskich organów podatkowych i celnych (14), sprawozdania Banku Światowego i OECD oraz dane od niezależnych podmiotów świadczących usługi informacji dotyczących cen, wiadomości, danych, analiz i konferencji dla przemysłu hutnictwa żelaza i stali, takich jak Deloitte (15), Transcustoms (16), Global Trade Alert (17) i Huajing Industry Research Institute (18).

(92)

W świetle wystarczających dowodów dostępnych na początku dochodzenia, które wykazują, w odniesieniu do ChRL, istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, Komisja wszczęła dochodzenie w odniesieniu do tego kraju na podstawie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(93)

W celu uzyskania informacji uznanych za niezbędne do dochodzenia w odniesieniu do domniemanych znaczących zakłóceń Komisja przesłała kwestionariusz rządowi ChRL. Ponadto, w pkt 5.3.2. zawiadomienia o wszczęciu Komisja wezwała wszystkie zainteresowane strony do przedstawienia swoich opinii i informacji oraz do dostarczenia dowodów potwierdzających dotyczących zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w terminie 37 dni od daty opublikowania zawiadomienia o wszczęciu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Nie otrzymano odpowiedzi od rządu ChRL i nie wpłynęły w wyznaczonym terminie stanowiska dotyczące zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego.

(94)

W pkt 5.3.2 zawiadomienia o wszczęciu Komisja wskazała również, że w świetle dostępnych dowodów wstępnie wybrano Meksyk jako odpowiedni reprezentatywny kraj, na podstawie art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, w celu ustalenia wartości normalnej na podstawie niezniekształconych cen lub wartości odniesienia. Komisja stwierdziła ponadto, że rozważy możliwość wykorzystania innych odpowiednich reprezentatywnych krajów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego.

(95)

W dniu 11 maja 2020 r. Komisja poinformowała w nocie ("pierwsza nota") zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej. W nocie tej Komisja przedstawiła wykaz wszystkich czynników produkcji, takich jak surowce, energia i siła robocza, które mogą być wykorzystywane w produkcji produktu objętego przeglądem. Ponadto w oparciu o kryteria wyboru niezniekształconych cen lub wartości odniesienia Komisja określiła potencjalne reprezentatywne kraje (mianowicie: Brazylia, Malezja, Meksyk, Tajlandia i Turcja). Komisja nie otrzymała żadnych uwag dotyczących pierwszej noty.

(96)

W dniu 4 czerwca 2020 r. Komisja poinformowała w drugiej nocie ("druga nota") zainteresowane strony o odpowiednich źródłach, które zamierza wykorzystać do określenia wartości normalnej, z wykorzystaniem Tajlandii jako reprezentatywnego kraju (19). Komisja poinformowała również zainteresowane strony, że określi koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne ("koszty SG&A") oraz zyski na podstawie informacji otrzymanych od producentów w reprezentatywnym kraju - Pacific Pipe Co., Ltd. oraz Asia Metal Co., Ltd. Nie otrzymano żadnych uwag dotyczących drugiej noty.

(97)

Zgodnie z art. 2 ust. 1 rozporządzenia podstawowego "[p]odstawą obliczenia wartości normalnej są zwykle ceny uiszczone lub należne w zwykłym obrocie handlowym przez niezależnych nabywców w kraju wywozu".

(98)

Jednakże zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego "w przypadku stwierdzenia […], że w kraju wywozu nie jest właściwe stosowanie cen i kosztów krajowych w związku z istnieniem w tym kraju znaczących zakłóceń w rozumieniu lit. b), wartość normalną konstruuje się wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia" oraz wartość ta "obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów administracyjnych, kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych oraz zyski" ("koszty administracyjne, koszty sprzedaży i koszty ogólne" zwane dalej "kosztami sprzedaży, kosztami ogólnymi i administracyjnymi").

(99)

Jak wyjaśniono poniżej, w niniejszym dochodzeniu Komisja stwierdziła, że w oparciu o dostępne dowody oraz ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL i producentów eksportujących zastosowanie art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego było właściwe.

(100)

Zgodnie z definicją w art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego "znaczące zakłócenia to te zakłócenia, które występują wówczas, gdy podane ceny lub koszty, w tym koszty surowców i energii, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa. Przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się m.in. potencjalny wpływ jednego z następujących elementów lub kilku z nich:

(101)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) bierze się pod uwagę m.in. niewyczerpujący wykaz elementów wymienionych w tym pierwszym przepisie. Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego przy ocenie istnienia znaczących zakłóceń uwzględnia się potencjalny wpływ jednego ze wspomnianych powyżej elementów lub większej ich liczby na ceny i koszty produktu objętego przeglądem w kraju wywozu. Ponieważ wspominany wykaz nie ma charakteru kumulatywnego, nie wszystkie wymienione w nim elementy muszą zostać wzięte pod uwagę, aby stwierdzić istnienie znaczących zakłóceń. Ponadto te same okoliczności faktyczne mogą posłużyć do wykazania istnienia jednego elementu z wykazu lub większej ich liczby. Wszelkie wnioski dotyczące znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) muszą jednak zostać wyciągnięte na podstawie wszystkich dostępnych dowodów. Ogólna ocena istnienia zakłóceń może również obejmować ogólny kontekst i sytuację w kraju wywozu, w szczególności w sytuacji, w której system gospodarczy i administracyjny kraju wywozu jest fundamentalnie skonstruowany w sposób, który daje rządowi znaczące uprawnienia do ingerencji w gospodarkę, w konsekwencji czego ceny i koszty nie są wynikiem swobodnego rozwoju mechanizmów rynkowych.

(102)

Art. 2 ust. 6a lit. c) rozporządzenia podstawowego stanowi, że "jeśli Komisja ma uzasadnione przesłanki świadczące o możliwości istnienia znaczących zakłóceń, o których mowa w lit. b), w jakimś kraju lub w jakimś sektorze w tym kraju, oraz jeśli jest to stosowne dla skutecznego stosowania niniejszego rozporządzenia, Komisja przygotowuje, udostępnia publicznie i regularnie aktualizuje sprawozdanie opisujące okoliczności rynkowe, o których mowa w lit. b), panujące w tym kraju lub sektorze".

(103)

Na podstawie tego przepisu Komisja wydała sprawozdanie krajowe dotyczące ChRL (20), w którym wykazano istnienie istotnej interwencji rządowej na wielu poziomach gospodarki, w tym konkretne zakłócenia w zakresie wielu kluczowych czynników produkcji (takich jak grunty, energia, kapitał, surowce i siła robocza), a także w określonych sektorach (takich jak przemysł stalowy i chemiczny). W momencie wszczęcia przeglądu zainteresowane strony zostały wezwane do odrzucenia dowodów zawartych w aktach dochodzenia, przedstawienia uwag w ich sprawie lub ich uzupełnienia. Sprawozdanie to umieszczono w aktach dochodzenia na etapie wszczęcia postępowania.

(104)

Wniosek zawiera również dodatkowe, uzupełniające sprawozdanie dowodów na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu wspomnianego powyżej art. 2 ust. 6a lit. b).

(105)

W szczególności wnioskodawca odniósł się do praktyk mających wpływ na koszty i ceny w sektorze spawanych rur i przewodów i sektorze stalowym (zwoje blachy walcowanej na gorąco stanowią główny materiał do produkcji spawanych rur i przewodów):

(106)

Jak wskazano w motywie 93, rząd ChRL nie udzielił żadnej odpowiedzi na pytania zawarte w otrzymanym kwestionariuszu. Jak określono w motywach 22 i 89, producenci eksportujący nie zdecydowali się na współpracę i nie przedstawili dowodów potwierdzających albo obalających istniejące dowody zawarte w aktach sprawy, w tym sprawozdania, ani też dodatkowe dowody przedstawione przez wnioskodawcę, jeżeli chodzi o istnienie znaczących zakłóceń lub zasadność zastosowania art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego w przedmiotowej sprawie.

(107)

Komisja zbadała, czy ze względu na istnienie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego właściwe było stosowanie cen i kosztów krajowych w ChRL. Komisja uczyniła to na podstawie dowodów dostępnych w aktach sprawy, w tym dowodów zawartych w sprawozdaniu, które opierają się na publicznie dostępnych źródłach. Analiza ta obejmowała analizę istotnych interwencji rządowych w gospodarce ChRL ogółem, a także konkretnej sytuacji na rynku w sektorze, do którego należy produkt objęty przeglądem.

(108)

Chiński system gospodarczy bazuje na koncepcji "socjalistycznej gospodarki rynkowej". Koncepcja ta jest zapisana w chińskiej konstytucji i określa zarządzanie gospodarką ChRL. Podstawową zasadą jest "socjalistyczna własność publiczna środków produkcji, a mianowicie własność całych osób i zbiorowa własność osób pracujących". Gospodarka państwowa jest "wiodącą siłą gospodarki narodowej", a państwo posiada mandat "do zapewnienia konsolidacji i wzrostu" (22). W związku z tym ogólna struktura chińskiej gospodarki nie tylko pozwala na znaczące interwencje rządowe w gospodarkę, ale wyraźnie sankcjonuje takie interwencje. Pojęcie nadrzędności własności publicznej wobec własności prywatnej przenika cały system prawny i stanowi ogólną zasadę podkreślaną we wszystkich głównych aktach prawnych. Doskonałym przykładem jest chińskie prawo rzeczowe: odnosi się ono do podstawowego etapu socjalizmu i powierza państwu utrzymanie podstawowego systemu gospodarczego, w ramach którego własność publiczna odgrywa dominującą rolę. Inne formy własności są tolerowane, a prawo zezwala na ich rozwój obok własności państwowej (23).

(109)

Ponadto zgodnie z prawem chińskim socjalistyczna gospodarka rynkowa jest rozwijana pod przywództwem Komunistycznej Partii Chin ("KPCh"). Struktury państwa chińskiego i KPCh są ze sobą powiązane na każdym poziomie (prawnym, instytucjonalnym, osobowym), tworząc podstawową strukturę, w której nie można odróżnić ról KPCh i państwa. W wyniku zmiany chińskiej konstytucji w marcu 2018 r. jeszcze bardziej podkreślono wiodącą rolę KPCh, potwierdzając ją w tekście art. 1 konstytucji. Po już istniejącym pierwszym zdaniu przepisu: "System socjalistyczny jest systemem podstawowym Chińskiej Republiki Ludowej" wprowadzono nowe drugie zdanie w brzmieniu: "[p]odstawową cechą chińskiego socjalizmu jest przywództwo Komunistycznej Partii Chin" (24). Świadczy to o niekwestionowanej i coraz większej kontroli KPCh nad systemem gospodarczym ChRL. To przywództwo rządowe i kontrola rządowa nierozerwalnie wiążą się z ustrojem chińskim, a ich zakres jest znacznie większy niż w innych państwach, w których ogólna kontrola makroekonomiczna sprawowana przez rządy jest ograniczona działaniem mechanizmów rynkowych.

(110)

Państwo chińskie stosuje interwencjonizm gospodarczy, dążąc do osiągnięcia celów, które nie odzwierciedlają przeważających warunków ekonomicznych na wolnym rynku, tylko pokrywają się z programem politycznym określonym przez KPCh (25). Stosowane przez władze chińskie narzędzia interwencjonizmu gospodarczego obejmują różne obszary, w tym system planowania przemysłowego, system finansowy oraz poziom otoczenia regulacyjnego.

(111)

Po pierwsze, na poziomie ogólnej kontroli administracyjnej kierunek chińskiej gospodarki wyznacza się w ramach złożonego systemu planowania przemysłowego, który ma wpływ na wszystkie rodzaje działalności gospodarczej w państwie. Wszystkie te plany obejmują kompleksowy i złożony model sektorów i przekrojowych strategii obejmujący wszystkie szczeble administracji. Plany na szczeblu prowincji są szczegółowe, natomiast w planach krajowych wyznacza się szersze cele. W planach określa się również środki służące wspieraniu odpowiednich branż/sektorów, a także ramy czasowe, w jakich cele muszą zostać osiągnięte. Niektóre plany nadal zawierają wyraźne cele w zakresie produkcji, podczas gdy w poprzednich cyklach planowania było to stałym elementem. Zgodnie z planami poszczególne sektory lub projekty przemysłowe są traktowane jako (pozytywne lub negatywne) priorytety zgodnie z priorytetami rządu i przypisuje się im konkretne cele w zakresie rozwoju (modernizacja przemysłu, ekspansja międzynarodowa itp.). Podmioty gospodarcze, zarówno prywatne, jak i państwowe, muszą skutecznie dostosowywać swoją działalność do realiów narzuconych w ramach systemu planowania. Jest to spowodowane nie tylko wiążącym charakterem planów, ale również faktem, że odpowiednie władze chińskie na wszystkich szczeblach sprawowania rządów stosują się do systemu planów i odpowiednio wykorzystują przyznane im uprawnienia, skłaniając tym samym podmioty gospodarcze do przestrzegania priorytetów określonych w planach (zob. również sekcja 3.2.2.2 lit a) pkt 5 poniżej) (26).

(112)

Po drugie, na poziomie przydziału środków finansowych system finansowy ChRL jest zdominowany przez banki komercyjne będące własnością państwa. Ustanawiając i wdrażając swoją politykę kredytową, banki te muszą raczej dostosować się do celów polityki przemysłowej rządu, a nie oceniać przede wszystkim korzyści gospodarcze danego projektu (zob. również sekcja 3.2.2.2 lit. a) pkt 8 poniżej) (27). To samo dotyczy pozostałych elementów chińskiego systemu finansowego, takich jak rynki akcji, rynki obligacji, rynki niepublicznych instrumentów kapitałowych itp. Ponadto instytucjonalna i operacyjna struktura tych obszarów sektora finansowego, które nie stanowią części sektora bankowego, nie jest nastawiona na maksymalizację skutecznego funkcjonowania rynków finansowych, lecz na zapewnienie kontroli i umożliwienie interwencji państwa i KPCh (28).

(113)

Po trzecie, na poziomie otoczenia regulacyjnego interwencje państwa w zakresie gospodarki przyjmują różne formy. Na przykład przepisy dotyczące zamówień publicznych są regularnie wykorzystywane do osiągania celów politycznych innych niż efektywność gospodarcza, co podważa zasady rynkowe w tym obszarze. Mające zastosowanie ustawodawstwo przewiduje w szczególności, że zamówienia publiczne są udzielane w celu ułatwienia osiągnięcia celów wyznaczonych w ramach polityki państwa. Niemniej jednak charakter tych celów pozostaje niezdefiniowany, co pozostawia organom decyzyjnym szeroki margines swobody (29). Podobnie w obszarze inwestycji rząd ChRL utrzymuje znaczącą kontrolę i wpływ, jeżeli chodzi o miejsce przeznaczenia oraz wielkość inwestycji zarówno państwowych, jak i prywatnych. Kontrola inwestycji oraz różne zachęty, ograniczenia i zakazy dotyczące inwestycji są wykorzystywane przez władze jako ważne narzędzie wspierania celów polityki przemysłowej, takich jak utrzymanie kontroli państwa nad kluczowymi sektorami lub wzmocnienie przemysłu krajowego (30).

(114)

Podsumowując, model ekonomiczny Chin opiera się na pewnych podstawowych aksjomatach, które przewidują różnorakie formy interwencji i zachęcają do nich. Tak duża skala interwencji rządowych jest sprzeczna z zasadą swobodnego działania mechanizmów rynkowych, co zakłóca proces skutecznej alokacji zasobów zgodnie z zasadami rynkowymi (31).

(115)

Przedsiębiorstwa będące własnością państwa, przedsiębiorstwa kontrolowane przez państwo lub przedsiębiorstwa działające pod nadzorem politycznym państwa lub zgodnie z jego wytycznymi stanowią istotną część gospodarki ChRL.

(116)

Rząd ChRL i KPCh utrzymują struktury, które zapewniają wywieranie stałego wpływu na przedsiębiorstwa, a w szczególności na przedsiębiorstwa państwowe. Władze państwowe (a pod wieloma względami również KPCh) nie tylko aktywnie opracowują ogólne strategie gospodarcze dla poszczególnych przedsiębiorstw państwowych i nadzorują ich wdrażanie, ale również roszczą sobie prawa do brania udziału w procesie podejmowania decyzji operacyjnych przez przedsiębiorstwa państwowe. Odbywa się to zazwyczaj poprzez rotację kadr między organami rządowymi a przedsiębiorstwami państwowymi, poprzez powoływanie członków Partii do organów wykonawczych przedsiębiorstw państwowych i poprzez tworzenie komórek partyjnych w przedsiębiorstwach (zob. również sekcja 3.2.2.2 lit. a) pkt 4, a także poprzez kształtowanie struktury korporacyjnej sektora przedsiębiorstw państwowych (32). W zamian przedsiębiorstwa państwowe mają szczególny status w chińskiej gospodarce, co wiąże się z szeregiem korzyści ekonomicznych, w szczególności ochroną przed konkurencją i zapewnieniem preferencyjnego dostępu do odpowiednich czynników produkcji, w tym finansowania (33). Elementy świadczące o istnieniu kontroli rządu nad przedsiębiorstwami w sektorze spawanych rur i przewodów omówiono bardziej szczegółowo w sekcji 3.2.2.2 lit. a) pkt 4 poniżej.

(117)

W szczególności w sektorze stali, która stanowi główny surowiec w produkcji spawanych rur i przewodów, znaczna część przedsiębiorstw nadal stanowi własność rządu ChRL. Choć w ujęciu nominalnym szacuje się, że liczba przedsiębiorstw państwowych jest niemal równa liczbie przedsiębiorstw prywatnych, czterech spośród pięciu chińskich producentów stali należących do grupy 10 największych producentów stali na świecie jest przedsiębiorstwami państwowymi (34). Jednocześnie, choć w 2016 r. producenci należący do czołowej dziesiątki odpowiadali za zaledwie 36 % łącznej produkcji tego sektora, rząd ChRL wyznaczył w tym samym roku cel polegający na skonsolidowaniu do 2025 r. od 60 % do 70 % produkcji wyrobów ze stali wokół mniej więcej dziesięciu przedsiębiorstw prowadzących działalność na dużą skalę (35). Rząd ChRL ponownie przedstawił ten cel w kwietniu 2019 r., ogłaszając publikację wytycznych dotyczących konsolidacji przemysłu stalowego (36). Taka konsolidacja może wiązać się z przymusowym łączeniem rentownych przedsiębiorstw prywatnych z osiągającymi niezadowalające wyniki przedsiębiorstwami państwowymi (37).

(118)

Jak wyjaśniono powyżej, sektor stalowy, który jest głównym źródłem surowca do produkcji spawanych rur i przewodów, charakteryzuje się wysokim udziałem przedsiębiorstw państwowych. Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich eksporterów spawanych rur i przewodów nie można było ustalić dokładnych proporcji prywatnych i państwowych producentów spawanych rur i przewodów. W dochodzeniu ujawniono jednak, że zarówno przedsiębiorstwa publiczne, jak i przedsiębiorstwa prywatne działające w sektorze spawanych rur i przewodów są objęte nadzorem i otrzymują wytyczne polityczne - zob. sekcja 3.2.2.2 lit. a) pkt 5 poniżej.

(119)

Poza sprawowaniem kontroli nad gospodarką z racji bycia właścicielem przedsiębiorstw państwowych i korzystania z innych narzędzi rząd ChRL dysponuje również możliwością ingerowania w ceny i koszty dzięki obecności przedstawicieli państwa w przedsiębiorstwach. Choć przewidziane w ustawodawstwie chińskim prawo do powoływania i odwoływania kluczowych członków kierownictwa przedsiębiorstw państwowych przez właściwe organy państwowe można uznać za przejaw korzystania przez te organy z przysługujących im praw własności (38), komórki KPCh tworzone zarówno w przedsiębiorstwach państwowych, jak i w przedsiębiorstwach prywatnych stanowią kolejny istotny kanał umożliwiający państwu ingerowanie w proces podejmowania decyzji biznesowych. Zgodnie z prawem spółek ChRL w każdym przedsiębiorstwie należy ustanowić organizację partyjną KPCh (składającą się z co najmniej trzech członków KPCh, jak określono w statucie KPCh (39)), a przedsiębiorstwo zapewnia warunki konieczne do prowadzenia działalności przez organizację partyjną. W przeszłości wymóg ten nie zawsze był spełniany lub nie był egzekwowany w rygorystyczny sposób. Począwszy od co najmniej 2016 r. KPCh zaczęła jednak rościć sobie prawo do ściślejszego kontrolowania procesu podejmowania decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach państwowych, traktując to prawo jako jedną z wiodących zasad jej polityki. Napływające informacje sugerują również, że KPCh wywiera presję na przedsiębiorstwa prywatne, nakłaniając je do kierowania się "patriotyzmem" i postępowania zgodnie z polityką partii (40). Informacje z 2017 r. wskazują, że komórki partyjne istniały w 70 % spośród około 1,86 mln przedsiębiorstw prywatnych, a organizacje KPCh wywierały coraz większą presję, aby zapewniono im możliwość podejmowania ostatecznych decyzji biznesowych w przedsiębiorstwach, w których je utworzono (41). Wspomniane przepisy mają ogólne zastosowanie w całej chińskiej gospodarce, we wszystkich sektorach, w tym do spawanych rur i przewodów oraz dostawców materiałów do ich produkcji.

(120)

Wielu producentów spawanych rur i przewodów wyraźnie zwraca uwagę na swoich stronach internetowych na działania dotyczące rozbudowy partii, posiada członków partii w kierownictwie przedsiębiorstwa i podkreśla swoje powiązanie z KPCh. W toku dochodzenia ujawniono, że szereg producentów spawanych rur i przewodów prowadzi działania dotyczące rozbudowy, w tym Jinghua Steel Pipe Group, Kingland Group i Jiangsu Guoqiang Zinc-plating Industrial Co. Ltd. Na podstawie dowodów dotyczących jednego producenta produktu objętego przeglądem ujawniono, że działania takie polegały m.in. na udziale członków KPCh w omawianiu sytuacji, modelu biznesowego i strategii rozwoju przedsiębiorstwa oraz ułatwianiu przystępowania do partii; organizacji wykładów, sympozjów i innych działań edukacyjnych dotyczących KPCh, filozofii komunistycznej itp.; organizacji oficjalnych wydarzeń związanych z działalnością KPCh itp. Ponadto w toku dochodzenia Komisja stwierdziła osobiste powiązania między producentami spawanych rur i przewodów a KPCh, takie jak obecność członków KPCh wśród kadry kierowniczej wyższego szczebla lub członków zarządu szeregu przedsiębiorstw produkujących spawane rury i przewody, w tym Jinghua Steel Pipe Group, Kingland Group, Fubo Group, Weifang East Steel Pipe Co. Ltd i Huludao City Steel Pipe Industrial Co. Ltd.

(121)

Wielu największych producentów w sektorze stalowym, który stanowi główne źródło surowca do produkcji spawanych rur i przewodów, jest własnością państwa. Niektórzy z tych producentów zostali bezpośrednio wymienieni w "Planie na rzecz dostosowania i modernizacji przemysłu stalowego na lata 2016-2020" (42). Na przykład państwowe chińskie przedsiębiorstwo Shanxi Taiyuan Iron & Steel Co. Ltd. ("TISCO") wspomina na swojej stronie internetowej, że jest "super gigantem w sektorze żelaza i stali", i że "przekształciło się w niezwykle obszerny kompleks hutnictwa żelaza i stali, który jest zintegrowany z działalnością w zakresie wydobycia żelaza, produkcji, przetwarzania, dostaw żelaza i stali oraz obrotu nimi" (43). Baosteel jest kolejnym dużym chińskim przedsiębiorstwem państwowym, które prowadzi produkcję stali i stanowi część niedawno skonsolidowanej grupy China Baowu Steel Group Co. Ltd. (przedtem Baosteel Group i Wuhan Iron & Steel) (44).

(122)

Obecność i ingerencja przedstawicieli państwa na rynkach finansowych (zob. również sekcja 3.2.2.2 lit. a) pkt 7) poniżej), a także w obszarze dostaw surowców i materiałów do produkcji wywołują zakłócenia działania rynku (45). W związku z tym obecność państwa w przedsiębiorstwach, w tym w przedsiębiorstwach państwowych, w sektorze stali i w innych sektorach (takich jak sektor finansowy i sektory dostarczające czynniki produkcji), pozwala rządowi ChRL ingerować w ceny i koszty.

(123)

Złożony system planowania, w ramach którego wytycza się priorytety i określa się cele dla organów rządowych na szczeblu centralnym i lokalnym, w dużej mierze wyznacza kierunek chińskiej gospodarki. Odpowiednie plany istnieją na wszystkich szczeblach administracji rządowej i obejmują praktycznie wszystkie sektory gospodarki. Cele wyznaczone w instrumentach planowania mają wiążący charakter, a organy na wszystkich szczeblach administracji monitorują wdrażanie planów przez odpowiednie organy administracji rządowej niższego szczebla. Ogólnie rzecz biorąc, system planowania w ChRL powoduje, że zasoby są przydzielane do sektorów uznanych przez rząd za strategiczne lub z innego powodu ważne politycznie, a nie przydzielane zgodnie z mechanizmami rynkowymi (46).

(124)

Mimo że sektor spawanych rur i przewodów jest specjalistyczną gałęzią przemysłu i w trakcie dochodzenia nie udało się wskazać żadnych konkretnych dokumentów strategicznych dotyczących rozwoju tego sektora, korzysta on z rządowych wytycznych i interwencji rządu w sektorze głównego surowca do produkcji spawanych rur i przewodów, a mianowicie stali. Potwierdzeniem zakłócającego wpływu interwencji rządowej na sektor spawanych rur i przewodów jest istnienie problemu znacznej nadwyżki mocy produkcyjnych. Sprawozdanie na temat stanu przemysłu spawanych rur ze stali w 2018 r. potwierdza istnienie poważnej nadwyżki mocy produkcyjnych (zob. pełny cytat w motywie 209) (47).

(125)

Ponadto rząd ChRL uważa przemysł stalowy za jedną z kluczowych gałęzi gospodarki (48). Znajduje to potwierdzenie w licznych planach, wytycznych i innych dokumentach dotyczących sektora stalowego wydawanych przez organy na szczeblu krajowym, regionalnym i gminnym takich jak "Plan na rzecz dostosowania i modernizacji przemysłu stalowego na lata 2016-2020". We wspomnianym planie stwierdzono, że przemysł stalowy jest "ważnym sektorem o podstawowym znaczeniu dla chińskiej gospodarki, jej fundamentem" (49). Główne zadania i cele przedstawione w tym planie obejmują wszystkie aspekty związane z rozwojem tej gałęzi przemysłu (50).

(126)

W 13. planie pięcioletnim na rzecz rozwoju gospodarczego i społecznego (51) przewidziano objęcie wsparciem przedsiębiorstw wytwarzających wysokiej klasy wyroby ze stali (52). Skoncentrowano się w nim również na dążeniu do zapewnienia odpowiedniej jakości, trwałości i niezawodności tych wyrobów, wspierając przedsiębiorstwa korzystające z technologii w zakresie produkcji stali o wysokim stopniu czystości, precyzyjnego walcowania i poprawy jakości (53).

(127)

W "Katalogu wytycznych dotyczących restrukturyzacji przemysłu (wersja z 2011 r.) (poprawiona w 2013 r.)" (54) ("katalog") przemysł stalowy wymieniono wśród promowanych gałęzi przemysłu.

(128)

Ponadto rząd ChRL kieruje rozwojem tego sektora zgodnie z szerokim spektrum narzędzi polityki i wytycznych dotyczących m.in.: struktury i restrukturyzacji rynku, surowców, inwestycji, eliminowania mocy produkcyjnych, zakresu produktów, przenoszenia produkcji, udoskonalania itp. Korzystając z tych i innych środków, rząd ChRL kieruje praktycznie wszystkimi aspektami związanymi z rozwojem i funkcjonowaniem tego sektora i kontroluje praktycznie wszystkie te aspekty (55). Obserwowany obecnie problem nadwyżki mocy produkcyjnych prawdopodobnie w najlepszy sposób ilustruje skutki polityki prowadzonej przez rząd ChRL i wynikających z niej zakłóceń w funkcjonowaniu rynku.

(129)

Podsumowując, rząd ChRL dysponuje środkami umożliwiającymi skłanianie podmiotów gospodarczych do przestrzegania celów polityki publicznej polegających na wspieraniu promowanych gałęzi przemysłu, w tym produkcji stali, głównego surowca wykorzystywanego do wytwarzania produktu objętego przeglądem. Środki te zaburzają swobodne funkcjonowanie mechanizmów rynkowych.

(130)

Z informacji zawartych w aktach wynika, że chiński system prawa upadłościowego nie zapewnia możliwości odpowiedniego osiągnięcia najistotniejszych postawionych przed nim celów, tj. sprawiedliwego rozliczania wierzytelności i długów oraz ochrony uzasadnionych praw i interesów wierzycieli i dłużników. Wydaje się, że jest to spowodowane faktem, iż - mimo że chińskie prawo upadłościowe opiera się formalnie na zasadach podobnych do tych, które stosuje się w analogicznym prawie obowiązującym w państwach innych niż ChRL - system funkcjonujący w Chinach charakteryzuje się systematycznym niedostatecznie rygorystycznym egzekwowaniem przepisów. Liczba upadłości nadal jest uderzająco niska w stosunku do wielkości gospodarki tego kraju, zwłaszcza dlatego, że postępowania upadłościowe borykają się z szeregiem niedociągnięć, które skutecznie zniechęcają do składania wniosków o ogłoszenie upadłości. Ponadto organy państwowe nadal pełnią istotną i aktywną rolę w postępowaniach upadłościowych, niejednokrotnie wywierając bezpośredni wpływ na ich rezultat (56).

(131)

Ponadto, jeżeli chodzi o prawo własności do gruntów oraz prawo do użytkowania gruntów, w systemie praw własności ChRL można zaobserwować szczególnie rażące braki (57). Wszystkie grunty są własnością państwa chińskiego (grunty rolne stanowiące własność wspólną i grunty miejskie będące własnością państwa). Podejmowanie decyzji w kwestii przydziału gruntów stanowi wyłączną prerogatywę państwa. W Chinach przyjęto przepisy prawne służące zagwarantowaniu, aby proces przydziału gruntów przebiegał w przejrzysty sposób i był przeprowadzany po cenach rynkowych - w tym celu wprowadzono np. postępowania przetargowe. Przepisy te są jednak nagminnie naruszane i w rezultacie niektórzy nabywcy otrzymują grunty nieodpłatnie lub po cenach znacznie niższych od stawek rynkowych (58). Decydując o przydziale gruntów, organy państwa niejednokrotnie dążą do osiągnięcia konkretnych celów politycznych, w tym realizacji określonych planów gospodarczych (59).

(132)

Producenci spawanych rur i przewodów - podobnie jak inne sektory chińskiej gospodarki - podlegają powszechnym przepisom chińskiego prawa upadłościowego, prawa spółek i prawa rzeczowego. Z tego powodu przedsiębiorstwa te podlegają także odgórnym zakłóceniom wynikającym z dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów prawa upadłościowego i prawa rzeczowego. W obecnym dochodzeniu nie ujawniono żadnych informacji, które mogłyby podważyć te ustalenia. W związku z tym Komisja wstępnie stwierdziła, że przepisy chińskiego prawa upadłościowego i chińskiego prawa rzeczowego nie funkcjonują w prawidłowy sposób, co prowadzi do zakłóceń wynikających z utrzymywania niewypłacalnych przedsiębiorstw na rynku oraz z przydzielania praw użytkowania gruntów w ChRL. Na podstawie dostępnych dowodów można stwierdzić, że powyższe ustalenia odnoszą się również w pełni do sektora spawanych rur i przewodów.

(133)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że w sektorze spawanych rur i przewodów dochodziło do przypadków dyskryminującego stosowania bądź niedostatecznego egzekwowania przepisów dotyczących upadłości i prawa rzeczowego, również w odniesieniu do produktu objętego przeglądem.

(134)

W ChRL nie ma warunków dla pełnego rozwoju systemu wynagrodzeń bazującego na zasadach rynkowych, ponieważ pracownicy i pracodawcy nie mogą swobodnie korzystać z praw do tworzenia związków zawodowych. ChRL nie ratyfikowała szeregu podstawowych konwencji Międzynarodowej Organizacji Pracy ("MOP"), w szczególności konwencji dotyczących wolności zrzeszania się i rokowań zbiorowych (60). Zgodnie z chińskim prawem krajowym w Chinach funkcjonuje tylko jeden związek zawodowy. Organizacja ta nie jest jednak niezależna od władz państwowych i w tylko ograniczonym stopniu angażuje się w rokowania zbiorowe i ochronę praw pracowniczych (61). Ponadto system rejestracji gospodarstw domowych, który ogranicza możliwość korzystania z pełnego spektrum usług w zakresie zabezpieczenia społecznego oraz innych świadczeń do mieszkańców danego obszaru administracyjnego, zmniejsza mobilność chińskiej siły roboczej. W rezultacie pracownicy niezarejestrowani jako mieszkańcy danego obszaru znajdują się zazwyczaj w mniej korzystnej sytuacji pod względem pewności zatrudnienia i otrzymują niższe wynagrodzenie niż osoby zameldowane jako mieszkańcy tego obszaru (62). Z ustaleń tych wynika, że koszty wynagrodzeń w ChRL są zniekształcone.

(135)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor spawanych rur i przewodów nie podlega opisanemu powyżej chińskiemu systemowi prawa pracy. W sektorze spawanych rur i przewodów występują zatem zniekształcenia kosztów wynagrodzeń zarówno bezpośrednio (przy wytwarzaniu produktu objętego przeglądem lub głównych surowców do jego produkcji), jak i pośrednio (przy dostępie do kapitału lub materiałów do produkcji od przedsiębiorstw podlegających temu samemu systemowi pracy w ChRL).

(136)

Dostęp do kapitału dla przedsiębiorców w ChRL podlega różnym zakłóceniom.

(137)

Po pierwsze, chiński system finansowy charakteryzuje się silną pozycją banków będących własnością państwa (63), które przy przyznawaniu dostępu do finansowania biorą pod uwagę inne kryteria niż rentowność projektu. Podobnie jak w przypadku niefinansowych przedsiębiorstw państwowych banki pozostają powiązane z państwem nie tylko poprzez własność, ale również poprzez osobiste relacje (kadrę zarządzającą najwyższego szczebla dużych instytucji finansowych będących własnością państwa ostatecznie wyznacza KPCh) (64), a także, podobnie jak niefinansowe przedsiębiorstwa państwowe, banki regularnie wdrażają politykę publiczną opracowaną przez rząd. W ten sposób banki wypełniają wyraźny obowiązek prawny prowadzenia swojej działalności stosownie do potrzeb krajowego rozwoju gospodarczego i społecznego oraz zgodnie z programem polityki przemysłowej państwa (65).

(138)

Chociaż uznaje się, że różne przepisy prawne odnoszą się do potrzeby przestrzegania normalnych zachowań bankowych i zasad ostrożnościowych, takich jak konieczność zbadania zdolności kredytowej kredytobiorcy, przytłaczające dowody, w tym ustalenia poczynione w dochodzeniach w sprawie ochrony handlu, sugerują, że przepisy te odgrywają jedynie drugorzędną rolę w stosowaniu różnych instrumentów prawnych.

(139)

Ponadto ratingi obligacji i kredytowe są często zniekształcone z różnych powodów, w tym w związku z faktem, że na ocenę ryzyka wpływ ma strategiczne znaczenie przedsiębiorstwa dla rządu ChRL oraz moc każdej domniemanej gwarancji rządowej. Z szacunków zdecydowanie wynika, że chińskie ratingi kredytowe systematycznie odpowiadają niższym ratingom międzynarodowym (66).

(140)

Problemy tę pogarszają dodatkowe przepisy, które kierują środki finansowe do sektorów wskazanych przez rząd jako promowane lub z innych względów ważne (67). Prowadzi to do preferencyjnego udzielania kredytów przedsiębiorstwom państwowym, dużym dobrze powiązanym przedsiębiorstwom prywatnym oraz przedsiębiorstwom w kluczowych sektorach przemysłu, co oznacza, że dostępność i koszt kapitału nie są równe dla wszystkich podmiotów na rynku.

(141)

Po drugie, koszty finansowania zewnętrznego były sztucznie utrzymywane na niskim poziomie w celu stymulowania wzrostu inwestycji. Doprowadziło to do nadmiernego wykorzystania inwestycji kapitałowych o coraz niższych zwrotach z inwestycji. Świadczy o tym niedawny wzrost stosunku zadłużenia do aktywów przedsiębiorstw w sektorze państwowym pomimo gwałtownego spadku rentowności, co sugeruje, że mechanizmy funkcjonujące w systemie bankowym nie odpowiadają normalnym działaniom handlowym.

(142)

Po trzecie, chociaż w październiku 2015 r. osiągnięto liberalizację nominalnych stóp procentowych, sygnały cenowe nadal nie są wynikiem działania sił rynkowych, ale wpływają na nie zakłócenia powodowane przez działanie rządu. W istocie odsetek kredytów udzielanych na poziomie stopy referencyjnej lub poniżej tego poziomu nadal stanowi 45 % wszystkich kredytów, a wykorzystanie kredytów celowych wydaje się większe, jako że odsetek ten znacznie wzrósł od 2015 r. pomimo pogarszających się warunków ekonomicznych. Sztucznie niskie stopy procentowe prowadzą do zaniżania cen, a co za tym idzie do nadmiernego wykorzystywania kapitału.

(143)

Ogólny wzrost akcji kredytowej w ChRL wskazuje na pogarszającą się skuteczność alokacji kapitału bez żadnych oznak ograniczenia akcji kredytowej, jakiego można by oczekiwać w niezniekształconym otoczeniu rynkowym. W wyniku tego w ostatnich latach szybko wzrosła liczba kredytów zagrożonych. W obliczu rosnącego ryzyka zadłużenia rząd ChRL zdecydował się uniknąć niewykonania zobowiązań. W związku z tym kwestie dotyczące wierzytelności nieściągalnych rozwiązano poprzez refinansowanie długu, tworząc tym samym tzw. przedsiębiorstwa zombie, lub poprzez przeniesienie prawa własności do długu (np. poprzez połączenia lub zamianę długu na udziały w kapitale własnym) bez konieczności usunięcia ogólnego problemu zadłużenia lub usunięcia jego pierwotnych przyczyn.

(144)

Zasadniczo, pomimo ostatnich kroków podjętych w celu liberalizacji rynku, w systemie kredytów dla przedsiębiorstw w ChRL nadal występują znaczące zakłócenia wynikające z utrzymującej się dominującej roli państwa na rynkach kapitałowych.

(145)

Nie przedstawiono żadnych dowodów na to, że sektor spawanych rur i przewodów byłby wyłączony z opisanej powyżej interwencji rządowej w system finansowy. Dlatego istotna interwencja rządowa w system finansowy prowadzi do wywierania poważnego wpływu na warunki rynkowe na wszystkich poziomach.

(146)

Komisja zauważyła, że zakłócenia opisane w sprawozdaniu są charakterystyczne dla chińskiej gospodarki. Z dostępnych dowodów wynika, że fakty i cechy chińskiego systemu opisane powyżej w sekcjach 3.2.2.2 lit. a) pkt 1 - 3.2.2.2 lit. a) pkt 5 oraz w części A sprawozdania dotyczą całego państwa i wszystkich sektorów gospodarki. To samo odnosi się do opisu czynników produkcji określonych w sekcjach 3.2.2.2 lit. a) pkt 6 - 3.2.2.2 lit. a) pkt 8 powyżej i w części B sprawozdania.

(147)

Komisja przypomina, że do produkcji spawanych rur i przewodów niezbędny jest szeroki zakres materiałów do produkcji. W przypadku gdy producenci spawanych rur i przewodów kupują/zamawiają te materiały do produkcji, ceny, jakie płacą (i które są rejestrowane jako ich koszty), są wyraźnie narażone na te same wspomniane wcześniej zakłócenia systemowe. Na przykład dostawcy materiałów do produkcji zatrudniają siłę roboczą, która podlega zakłóceniom. Mogą oni zaciągać pożyczki, które podlegają zakłóceniom w sektorze finansowym lub w zakresie alokacji kapitału. Ponadto podlegają systemowi planowania, który ma zastosowanie na wszystkich szczeblach administracji i sektorów.

(148)

W rezultacie nie tylko ceny sprzedaży krajowej spawanych rur i przewodów nie są odpowiednie do wykorzystania w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, ale także wszystkie koszty materiałów do produkcji (w tym surowców, energii, gruntów, finansowania, pracy itp.) są zniekształcone, ponieważ na ich ceny wywiera wpływ istotna interwencja rządowa, jak opisano w częściach A i B sprawozdania. Interwencje rządowe opisane w odniesieniu do alokacji kapitału, gruntów, pracy, energii i surowców występują istotnie w całej ChRL. Oznacza to na przykład, że materiały do produkcji, które produkowano w ChRL, na skutek połączenia szeregu czynników produkcji są narażone na znaczące zakłócenia. To samo dotyczy materiałów do produkcji materiałów do produkcji i tak dalej. W obecnym dochodzeniu rząd ChRL ani producenci eksportujący nie przedstawili żadnych przeciwnych dowodów ani argumentów.

(149)

Analiza przedstawiona w sekcjach 3.2.2.2 lit a) pkt 2 - 3.2.2.2 lit. a) pkt 9, która obejmuje badanie wszystkich dostępnych dowodów odnoszących się do interwencji ChRL w jej gospodarce, zarówno w ujęciu ogólnym, jak i w sektorze spawanych rur i przewodów (w tym w odniesieniu do produktu objętego przeglądem), wykazała, że ceny lub koszty produktu objętego przeglądem, w tym koszty surowców, energii i pracy, nie wynikają z działania sił rynkowych, ponieważ wywiera na nie wpływ istotna interwencja rządowa w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego, na co wskazuje rzeczywisty lub potencjalny wpływ co najmniej jednego istotnego elementu spośród elementów w nim wymienionych. Na tej podstawie i wobec braku jakiejkolwiek współpracy ze strony rządu ChRL i producentów eksportujących w ChRL Komisja stwierdziła, że w celu ustalenia wartości normalnej w tym przypadku nie jest właściwe wykorzystanie cen i kosztów krajowych.

(150)

W związku z tym Komisja przystąpiła do konstruowania wartości normalnej wyłącznie na podstawie kosztów produkcji i sprzedaży odzwierciedlających niezniekształcone ceny lub wartości odniesienia, czyli, w tym przypadku, na podstawie odpowiednich kosztów produkcji i sprzedaży w odpowiednim reprezentatywnym kraju, zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego, jak omówiono w następnej sekcji. Komisja przypomniała, że nie przedstawiono żadnych argumentów przemawiających za tym, iż niektóre koszty krajowe były niezniekształcone zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret trzecie rozporządzenia podstawowego.

(151)

Wyboru reprezentatywnego kraju dokonano na podstawie następujących kryteriów określonych w art. 2 ust. 6a rozporządzenia podstawowego:

(152)

Jak wyjaśniono w motywach 95 i 96, Komisja opublikowała w dniach 11 maja i 4 czerwca 2020 r. dwie noty do akt dotyczące źródeł do celów określenia wartości normalnej i czynników produkcji ("pierwsza nota" i "druga nota"). W drugiej nocie Komisja poinformowała zainteresowane strony o swoim wniosku, że odpowiednim reprezentatywnym krajem w omawianym przypadku jest Tajlandia.

(153)

W pierwszej nocie Komisja wskazała Brazylię, Malezję, Meksyk, Tajlandię i Turcję jako państwa o podobnym poziomie rozwoju gospodarczego do ChRL, tzn. że wszystkie one są sklasyfikowane przez Bank Światowy jako państwa o "wyższym średnim dochodzie" na podstawie dochodu narodowego brutto.

(154)

W związku z tą notą nie otrzymano żadnych uwag dotyczących poziomu rozwoju gospodarczego.

(155)

W pierwszej nocie Komisja wskazała, że stwierdzono, iż produkt objęty przeglądem jest wytwarzany w Brazylii, Malezji, Meksyku, Tajlandii i Turcji. Malezję wykluczono jednak z grupy potencjalnych reprezentatywnych krajów, ponieważ zidentyfikowano tylko jednego producenta produktu objętego przeglądem, który nie udostępniał publicznie sprawozdania finansowego dotyczące okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(156)

W następstwie pierwszej noty nie otrzymano żadnych uwag dotyczących produkcji produktu objętego przeglądem w możliwych reprezentatywnych krajach.

(157)

Jeżeli chodzi o uwzględniane państwa określone powyżej, Komisja dodatkowo zweryfikowała dostępność danych publicznych, a w szczególności publicznych danych finansowych pochodzących od producentów produktu objętego przeglądem.

(158)

Komisja poszukiwała producentów spawanych rur i przewodów udostępniających publicznie swoje dane finansowe, które można byłoby wykorzystać do ustalenia niezniekształconych i odpowiednich kwot kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku. Komisja ograniczyła poszukiwania do przedsiębiorstw, które udostępniały publicznie rachunek zysków i strat w odniesieniu do okresu objętego dochodzeniem przeglądowym i były w tym okresie rentowne. Ponadto preferowano producentów spawanych rur i przewodów, którzy publicznie udostępniali sprawozdania finansowe dotyczące poziomu przedsiębiorstwa, a nie poziomu skonsolidowanego obejmującego całą grupę. Dlatego też w drugiej nocie uwzględniono tylko dwa przedsiębiorstwa działające w Tajlandii i jedno działające w Turcji.

(159)

Na podstawie jakości i poziomu szczegółowości danych finansowych publicznie dostępnych w Tajlandii i Turcji, uwzględniając również reprezentatywność wartości odniesienia dotyczących czynników produkcji (70), Komisja stwierdziła, że Tajlandię można uznać za odpowiedni reprezentatywny kraj.

(160)

Komisja dokładnie przeanalizowała wszystkie istotne dane dotyczące czynników produkcji w Tajlandii dostępne w aktach i odnotowała, co następuje:

(161)

Zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego konstruowana wartość normalna obejmuje niezniekształconą i odpowiednią kwotę kosztów SG&A oraz zyski. Jak stwierdzono w motywie 96, Komisja uznała, że tajlandzcy producenci Pacific Pipe Co., Ltd. i Asia Metal Co., Ltd. opublikowali sprawozdania finansowe, które można było wykorzystać w celu ustalenia niezniekształconej i odpowiedniej kwoty kosztów SG&A oraz zysków.

(162)

Po ustaleniu na podstawie tych elementów, że Tajlandia jest odpowiednim reprezentatywnym krajem, nie było potrzeby przeprowadzenia oceny poziomu ochrony socjalnej i ochrony środowiska zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze zdanie ostatnie rozporządzenia podstawowego.

(163)

Biorąc pod uwagę wyniki powyższej analizy, należy uznać, że Tajlandia spełniła wszystkie kryteria przewidziane w art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego pozwalające uznać ją za odpowiedni reprezentatywny kraj. W szczególności Tajlandia wytwarzała znaczną ilość produktu objętego przeglądem i dysponuje kompletnym zbiorem danych dotyczących wszystkich czynników produkcji, kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku.

(164)

W drugiej nocie Komisja stwierdziła, że na potrzeby obliczenia wartości normalnej zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego skorzysta z bazy danych GTA w celu ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów większości czynników produkcji w reprezentatywnym kraju.

(165)

Komisja stwierdziła ponadto, że do ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów pracy w reprezentatywnym kraju wykorzysta dane statystyczne MOP oraz krajowe dane statystyczne; natomiast do ustalenia poziomu niezniekształconych kosztów energii wykorzysta, jak wspomniano w motywie 160, krajowe dane statystyczne.

(166)

Komisja uwzględniła w obliczeniach wartość pośrednich kosztów produkcji, aby objąć koszty, które nie zostały uwzględnione we wspomnianych powyżej czynnikach produkcji. Do ustalenia tej kwoty Komisja wykorzystała dane finansowe jednego z producentów unijnych - przedsiębiorstwa Arcelor Mittal Tubular Products z Polski ("AMTP") - który współpracował w ramach dochodzenia antydumpingowego i dostarczył w tym celu szczegółowe informacje (71). Metoda została należycie wyjaśniona w sekcji 3.2.2.2 lit. e).

(167)

Ponadto jak stwierdzono w drugiej nocie, do ustalenia poziomu kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Komisja wykorzystała dane pochodzące od dwóch wybranych tajlandzkich przedsiębiorstw wymienionych w motywie 161.

(168)

W dwóch notach dotyczących czynników produkcji Komisja podjęła próbę sporządzenia wykazu czynników produkcji i źródeł, które miały być stosowane w odniesieniu do wszystkich czynników produkcji, takich jak materiały, energia i praca, wykorzystywanych przez producentów w ChRL do wytworzenia produktu objętego przeglądem. Komisja nie otrzymała żadnych uwag dotyczących wykazu czynników produkcji, które zostały udostępnione zainteresowanym stronom w tych notach.

(169)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących w ramach procedury przeglądowej Komisja musiała podczas ustalania poziomu czynników produkcji wykorzystywanych do wytwarzania spawanych rur i przewodów oprzeć się na informacjach pochodzących od europejskiego producenta AMTP. Na podstawie danych zebranych od chińskich przedsiębiorstw podczas pierwotnego dochodzenia oraz informacji dostępnych na stronach internetowych chińskich producentów spawanych rur i przewodów można stwierdzić, że stosowany przez nich proces produkcji i wykorzystywane przez nich materiały wydają się podobne do tych przedstawionych przez AMTP.

(170)

Wobec braku współpracy Komisja nie dysponowała bardziej szczegółowymi kodami taryfowymi dla każdego czynnika produkcji niż 6-cyfrowe kody HS. Wykorzystane kody HS pokrywały się w pełni z tajlandzkimi kodami taryfowymi.

(171)

Biorąc pod uwagę wszystkie informacje przekazane przez AMTP oraz brak uwag do dwóch not w związku ze źródłami użytymi do określenia wartości normalnych czynników produkcji, w stosownych przypadkach zidentyfikowano następujące czynniki produkcji i kody:

Tabela 1

Czynniki produkcji używane do wytworzenia spawanych rur i przewodów

(172)

Biorąc pod uwagę fakt, że żaden z producentów w ChRL nie zdecydował się na współpracę, do ustalenia poziomu niezniekształconej ceny materiałów dostarczanych do zakładu producenta zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego Komisja wykorzystała ceny importowe do reprezentatywnego kraju poszczególnych materiałów wykorzystywanych przez AMTP do produkcji spawanych rur i przewodów. Komisja zweryfikowała zgłoszone surowce, wytwarzane produkty uboczne i odpowiednie wskaźniki konsumpcji dotyczące produkcji produktu objętego przeglądem.

(173)

Jeżeli chodzi o wszystkie surowce i produkty uboczne, Komisja oparła się na cenach importowych w reprezentatywnym kraju. Cenę importową w reprezentatywnym kraju obliczono jako średnią ważoną cen jednostkowych produktów przywożonych ze wszystkich państw trzecich z wyjątkiem ChRL. Komisja postanowiła wykluczyć przywóz z ChRL do reprezentatywnego kraju, ponieważ w motywie 149 uznała, że oparcie się na cenach i kosztach krajowych w ChRL nie jest odpowiednim rozwiązaniem z uwagi na występowanie znaczących zakłóceń w rozumieniu art. 2 ust. 6a lit. b) rozporządzenia podstawowego. Biorąc pod uwagę, że nie ma dowodów wskazujących na to, że te same zakłócenia nie mają w równym stopniu wpływu na produkty przeznaczone na wywóz, Komisja uznała, że te same zakłócenia miały wpływ na ceny eksportowe. Jedynie w przypadku kwasu siarkowego wykluczone wielkości przywozu z Chin były zauważalne i stanowiły 4,7 % łącznego przywozu z reprezentatywnego kraju. W przypadku wszystkich pozostałych surowców i produktów ubocznych udział przywozu wynosił od zera do 0,3 %.

(174)

Zazwyczaj wyklucza się również wielkość przywozu w reprezentatywnym kraju z krajów niebędących członkami WTO wymienionych w załączniku 1 do rozporządzenia (UE) 2015/755. Art. 2 ust. 7 rozporządzenia podstawowego stanowi, że ceny krajowe w tych krajach nie mogą być wykorzystywane do określania wartości normalnej. W tym przypadku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym nie odnotowano jednak w Tajlandii żadnego przywozu surowców i produktów ubocznych z tych państw.

(175)

Aby ustalić niezniekształconą cenę surowców dostarczanych do zakładu producenta eksportującego zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) tiret pierwsze rozporządzenia podstawowego, Komisja zastosowała należności celne przywozowe obowiązujące w reprezentatywnym kraju, dostosowując je odpowiednio do kraju pochodzenia przywozu. Ponadto Komisja dodała krajowe koszty transportu obliczone dla tony produktu na podstawie notowań dla dostaw z portu w Laem Chabang do Bangkoku przedstawionych w sprawozdaniu Banku Światowego (72).

(176)

W celu ustalenia wartości odniesienia dla kosztów pracy Komisja wykorzystała dane statystyczne MOP wraz z publicznie dostępnymi tajlandzkimi krajowymi danymi statystycznymi oraz informacjami KPMG dotyczącymi podatków i opłat obowiązujących w Tajlandii (73).

(177)

Z danych statystycznych MOP pozyskano dane dotyczące średniej tygodniowej liczby faktycznie przepracowanych godzin na osobę zatrudnioną w przemyśle wytwórczym w Tajlandii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (74).

(178)

Chociaż dane statystyczne MOP zawierały również dane dotyczące miesięcznych zarobków pracowników w przemyśle wytwórczym, Komisja postanowiła wykorzystać dane statystyczne tajlandzkiego krajowego urzędu statystycznego, które zawierały bardziej szczegółowe informacje na temat płac i świadczeń pozapłacowych w różnych sektorach gospodarki według kwartałów (75).

(179)

Komisja wykorzystała informacje dostarczone przez KPMG do ustalenia składki na ubezpieczenia płaconej przez pracodawcę.

(180)

Wykorzystując te dane, Komisja obliczyła wynagrodzenie godzinowe w produkcji, do którego dodano dodatkowe koszty związane z pracą ponoszone przez pracodawcę.

(181)

Aby ustalić wartość odniesienia dla energii elektrycznej, Komisja wykorzystała notowania cen energii elektrycznej dla przedsiębiorstw, w tym przedsiębiorstw przemysłowych i przedsiębiorstw państwowych dostępne na stronie internetowej metropolitalnego urzędu ds. energii elektrycznej (76).

(182)

Biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony chińskich producentów, wszystkie pozostałe parametry wymagane do obliczenia średniej niezakłóconej ceny odniesienia dotyczącej energii elektrycznej, takie jak zakres napięcia, godziny obciążenia szczytowego/pozaszczytowego i zapotrzebowanie szczytowe - oparto na danych dostarczonych przez AMTP.

(183)

Aby ustalić wartość odniesienia dla gazu ziemnego, Komisja wykorzystała sprawozdanie statystyczne Urzędu Polityki Energetycznej i Planowania (Ministerstwo Energii) (77). Sprawozdanie to obejmowało cały okres objęty dochodzeniem przeglądowym, ale zawierało dane dotyczące łącznej ilości i wartości zużycia gazu ziemnego niezależnie od rodzaju użytkownika (gospodarstwa domowe, przemysł, transport) i postaci. Komisja nie była jednak w stanie znaleźć żadnego źródła, które pozwoliłoby zawęzić te dane wyłącznie do przemysłu wytwórczego. W bardziej szczegółowym sprawozdaniu rocznym Departamentu Rozwoju i Efektywności Energii Alternatywnej (Ministerstwo Energii) (78) dane dotyczące zużycia podano jedynie w ujęciu ilościowym, a zatem nie ma możliwości obliczenia na tej podstawie ceny gazu ziemnego. Z tego ostatniego sprawozdania wynika, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przemysł wytwórczy odpowiadał za 44 % całkowitego zużycia gazu ziemnego w Tajlandii.

(184)

W nawiązaniu do czynników produkcji podsumowanych w motywie 171 powyżej obliczono pośrednie koszty produkcji. W świetle braku współpracy ze strony chińskich producentów obliczenie pośrednich kosztów produkcji opierało się na stosunku pośrednich kosztów produkcji podzielonych przez koszty produkcji zgłoszone przez AMTP. Odsetek ten zastosowano do niezniekształconych kosztów produkcji.

(185)

W odniesieniu do kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku Komisja wykorzystała dane finansowe producentów tajlandzkich Pacific Pipe Co., Ltd. (79) i Asia Metal Co., Ltd. (80) Najpierw dla każdego z tych dwóch przedsiębiorstw Komisja obliczyła ich odnośny odsetek kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku w stosunku do kosztów sprzedanych towarów. Następnie ustalono średnie koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk w reprezentatywnym kraju (ważone obrotami przedsiębiorstw). Publicznie dostępne zbadane sprawozdania finansowe tych przedsiębiorstw udostępniono zainteresowanym stronom jako załącznik do drugiej noty.

(186)

Na podstawie powyższego Komisja skonstruowała wartość normalną dla każdego podstawowego rodzaju produktu na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(187)

Po pierwsze, Komisja ustaliła wartość niezniekształconych kosztów produkcji. Wobec braku współpracy ze strony producentów eksportujących Komisja oparła się na dostarczonych przez AMTP informacjach dotyczących zużycia poszczególnych czynników produkcji (surowców, pracy i energii) wykorzystywanych w produkcji produktu objętego przeglądem. Te wielkości zużycia pomnożono przez niezniekształcone koszty jednostkowe ustalone w Tajlandii, co opisano w sekcji d) powyżej.

(188)

Obliczenie przeprowadzono osobno dla dwóch podstawowych rodzajów spawanych rur i przewodów, tj. dla "czarnych rur/przewodów" i galwanizowanych rur/przewodów. Galwanizowane rury/przewody to "rury/przewody czarne", które następnie poddano procesowi galwanizacji, w toku którego rury/przewody pokrywa się warstwą cynku. W związku z tym produkcja produktu galwanizowanego wymaga dodatkowego zużycia energii i pracy oraz dodatkowego zastosowania cynku i kwasu siarkowego, których w produkcji "rur/przewodów czarnych" nie zużywa się w ogóle.

(189)

Po drugie, aby uzyskać niezniekształcone koszty produkcji, Komisja dodała odsetek kosztów ogólnych produkcji, określonych zgodnie z motywem 184, do niezniekształconych kosztów produkcji.

(190)

Ponadto oprócz kosztów produkcji określonych zgodnie z motywem 189 Komisja zastosowała koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk w reprezentatywnym kraju ustalone w sposób wyjaśniony w motywie 185. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne oraz zysk wyrażone jako odsetek kosztów sprzedanych towarów i zastosowane do niezniekształconych kosztów produkcji wyniosły odpowiednio 4,3 % i 3,0 %.

(191)

Wartość normalna wspomnianych dwóch rodzajów produktów obliczona zgodnie z motywami 187-190 została zmniejszona o niezniekształconą wartość produktów ubocznych na podstawie wykazu produktów ubocznych dostarczonego przez AMTP. Niezniekształcone wartości produktów ubocznych określono, mnożąc ilości sprzedane w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym zgłoszone przez AMTP przez dotyczące ich niezniekształcone koszty jednostkowe ustalone w Tajlandii, co opisano w sekcji d) powyżej. Dostosowanie z tytułu niektórych produktów ubocznych (popiołu cynkowego, cynku twardego) przeprowadzono wyłącznie w odniesieniu do wartości normalnej ustalonej dla produktów galwanizowanych, ponieważ te produkty uboczne uzyskuje się w procesie galwanizacji.

(192)

Na tej podstawie Komisja skonstruowała wartość normalną na podstawie ceny ex-works zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego. Z uwagi na fakt, że żaden z producentów eksportujących nie podjął współpracy, wartość normalną ustalono na poziomie ogólnokrajowym.

(193)

Wobec braku współpracy ze strony chińskich producentów eksportujących cenę eksportową ustalono w oparciu o dane Eurostatu dotyczące CIF skorygowane o poziom cen ex-works. Tym samym cenę eksportową CIF obniżono o koszty frachtu morskiego i koszty ubezpieczenia (81) oraz krajowe koszty transportu w Chinach (82). W odniesieniu do produktów "czarnych" i galwanizowanych ustalono odrębną cenę eksportową.

(194)

Komisja porównała konstruowaną wartość normalną dla każdego rodzaju produktu określoną zgodnie z art. 2 ust. 6a lit. a) rozporządzenia podstawowego z ceną eksportową ustaloną powyżej.

(195)

W przypadku niektórych produktów ChRL stosuje politykę zwrotu VAT w odniesieniu do wywozu jedynie częściowo. Aby zapewnić objęcie wartości normalnej tym samym poziomem opodatkowania co cena eksportowa, wysokość wartości normalnej zazwyczaj koryguje się w górę o tę część VAT naliczanego przy wywozie produktu objętego przeglądem, która nie została zwrócona chińskim producentom eksportującym. Dane statystyczne pochodzące ze stron internetowych chińskich organów podatkowych i celnych oraz dane Transcustoms (83) wskazują jednak, że VAT naliczony od wywozu spawanych rur i przewodów w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym został w całości zwrócony. W związku z tym nie zastosowano korekty VAT.

(196)

Na tej podstawie ustalono, że średni ważony margines dumpingu, wyrażony jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, był ujemny.

(197)

Komisja stwierdziła, że wywóz produktu objętego przeglądem z Chin nie był prowadzony po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Przedmiotowa wielkość przywozu była jednak bardzo ograniczona i stanowiła 0,2 % przywozu do UE ogółem i 0,1 % udziału w rynku unijnym, a tym samym ceny uznano za niereprezentatywne. Komisja zbadała zatem również prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu.

(198)

Oprócz ustalenia, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping nie miał miejsca, Komisja zbadała, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków. Przeanalizowano następujące czynniki dodatkowe: występowanie wywozu towarów do państw trzecich po cenach dumpingowych, moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w ChRL, dostępność innych rynków oraz atrakcyjność rynku unijnego.

(199)

Na podstawie danych statystycznych GTA dotyczących przywozu Komisja zidentyfikowała pięciu największych importerów spawanych rur i przewodów z ChRL w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym: Filipiny, Hongkong, Peru, Indonezję i Singapur (84). Komisja postanowiła wyłączyć Hongkong ze swojej analizy, ponieważ porównując odnośne zgłoszenia przywozu i wywozu w GTA w zgłoszonych wielkościach handlu między ChRL i Hongkongiem stwierdzono duże rozbieżności, oraz ze względu na fakt, że Hongkong nie wydaje się ostatecznym miejscem przeznaczenia chińskiego wywozu produktu objętego przeglądem. Jeżeli chodzi o chiński wywóz spawanych rur i przewodów na pozostałe cztery główne rynki, obliczenia dumpingu przeprowadzono zgodnie z metodyką opisaną poniżej.

(200)

Aby ocenić dumping dotyczący wywozu z ChRL do państw trzecich, Komisja zastosowała tę samą wartość normalną co przy obliczaniu dumpingu w przypadku rynku unijnego, konstruowaną zgodnie z opisem w motywach 168-192.

(201)

Ze względu na brak współpracy ze strony chińskich producentów prawdopodobną cenę eksportową w wywozie do Unii oszacowano, analizując bieżące chińskie ceny eksportowe do państw trzecich na podstawie stosownych danych statystycznych GTA dotyczących przywozu dla poszczególnych państw.

(202)

Wszystkie cztery przedmiotowe państwa zgłosiły wartość przywozu na poziomie CIF. Komisja skorygowała zatem podane ceny w celu obliczenia ceny eksportowej na poziomie ex-works, odejmując koszty frachtu morskiego i koszty ubezpieczenia (85) oraz krajowy koszt transportu w Chinach (86).

(203)

W przypadku Peru koszty frachtu morskiego i koszty ubezpieczenia dostaw z ChRL nie zostały podane w powyższym źródle. W związku z tym Komisja postanowiła wykorzystać notowanie dla dostaw ChRL - Chile, które było dostępne z tego samego źródła.

(204)

Komisja porównała konstruowaną wartość normalną z cenami eksportowymi w wywozie do państw trzecich na podstawie ceny ex-works. W przypadkach, w których było to możliwe (87), porównanie przeprowadzono według rodzaju produktu ("czarny"/galwanizowany) i ustalono średnią ważoną wielkość dumpingu.

(205)

W wyniku wyżej wspomnianego porównania okazało się, że krajowy margines dumpingu w przypadku wywozu z Chin do tych czterech państw, wyrażony jako odsetek ich odnośnych wartości CIF, przedstawia się następująco:

(206)

Ze względu na brak współpracy ze strony rządu ChRL i chińskich producentów moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w ChRL ustalono na podstawie dostępnych faktów, a w szczególności na podstawie informacji dostarczonych przez wnioskodawcę i Huajing Industry Research Institute (88) ("HIRI"), zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego.

(207)

Według tych dwóch źródeł moce produkcyjne w ChRL znacznie przekraczają obecną wielkość produkcji i wewnętrzny popyt na chińskim rynku. Liczby podane w motywach 208 i 209 poniżej odnoszą się do całkowitej produkcji spawanych rur i przewodów rurowych z żeliwa i stali. Wnioskodawca oszacował, że około 80 % tej produkcji stanowią "małe rury i przewody rurowe" o zewnętrznej średnicy równej lub mniejszej niż 406,4 mm, co odpowiada produktowi objętemu przeglądem. Szacunek ten potwierdza sprawozdanie HIRI. Chociaż nie podano dokładnych liczb, ze sprawozdania wynika, że "w większości spawane rury produkowane przez przemysł spawanych rur w Chinach są produktami o małej średnicy i grubych ściankach". W związku z tym Komisja uznała przedstawioną poniżej rozbieżność między mocami produkcyjnymi a rzeczywistą produkcją i popytem na chińskim rynku za reprezentatywną dla produktu objętego przeglądem.

(208)

Zgodnie z danymi przedstawionymi we wniosku, zaktualizowanymi następnie podczas dochodzenia, produkcja w zakresie spawanych rur i przewodów rurowych w ChRL wyniosła w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym 60 mln ton. Nieznacznie niższą liczbę - 56 mln ton - podano w sprawozdaniu HIRI. Ponadto z drugiego z wymienionych sprawozdań wynika, że ta wielkość produkcji, nawet bez uwzględniania wolnych mocy produkcyjnych, już przekracza wewnętrzny popyt w ChRL, który szacuje się na 52,4 mln ton.

(209)

Według wnioskodawcy wolne moce produkcyjne w ChRL w przypadku produktu objętego przeglądem wynoszą około 10 mln ton. W sprawozdaniu HIRI nie przedstawiono danych na temat rzeczywistych mocy produkcyjnych. Podkreślono w nim jednak wyraźnie istnienie nadprodukcji spawanych rur w ChRL i występowanie znacznej nadwyżki mocy produkcyjnych. W sprawozdaniu stwierdzono między innymi, że "[…] przy szybkim rozwoju chińskiego przemysłu, mimo że popyt na spawane rury w Chinach znacząco wzrósł, stopa wzrostu tego popytu jest wciąż stosunkowo niska i stanowi wartość niższą niż wskaźnik produkcji spawanych rur. Doprowadziło to do obecnej sytuacji występowania nadwyżki mocy produkcyjnych w zakresie spawanych rur. Nie sprzyja to rozwojowi przemysłu spawanych rur. Ponadto jednym z powodów nadwyżki mocy produkcyjnych jest fakt, że w niektórych branżach krajowych wymogi dotyczące spawanych rur, w tym wymogi w zakresie jakości, średnic i ścianek rur, są wyższe. Chińskie spawane rury nie są w stanie zaspokoić potrzeb tych branż i produkty te muszą być kupowane w innych państwach. Skutkuje to obecną sytuacją zmniejszonego popytu, która pogłębia krajową nadwyżkę mocy produkcyjnych" (89).

(210)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że chińscy producenci eksportujący posiadają znaczące wolne moce produkcyjne, które - w przypadku wygaśnięcia środków - mogliby wykorzystać do produkcji spawanych rur i przewodów w celu wywozu na rynek Unii.

(211)

Istnieje szereg środków ochrony handlu i innych ograniczeń przywozu obowiązujących wobec wywozu spawanych rur i przewodów pochodzących z ChRL. Według Global Trade Alert (90) takie środki są stosowane w Australii (cło antydumpingowe i cło wyrównawcze), Kanadzie (cło antydumpingowe i cło wyrównawcze), Kolumbii (środki antydumpingowe), Meksyku (środki antydumpingowe), Pakistanie (zakaz przywozu), Tajlandii (środki antydumpingowe), Turcji (środki ochronne) i Stanach Zjednoczonych (środki antydumpingowe i środki przyjęte na podstawie sekcji 232). Środki te nie tylko ograniczają dostęp chińskich producentów do wymienionych powyżej rynków, ale potwierdzają również nieustanne stosowanie nieuczciwych praktyk handlowych przez chińskich producentów spawanych rur i przewodów.

(212)

Komisja doszła zatem do wniosku, że w przypadku uchylenia obecnie obowiązujących środków chińscy producenci eksportujący prawdopodobnie przekierowaliby wywóz na rynek unijny i zastosowaliby ceny dumpingowe.

(213)

Z danych GTA wynika, że chińscy producenci eksportujący dokonywali wywozu na swoje główne rynki trzecie po cenach średnio o od 8 % do 21 % niższych w porównaniu ze średnimi cenami sprzedaży producentów unijnych na rynku unijnym. Biorąc pod uwagę ten poziom cen, wywóz do Unii jest potencjalnie znacznie bardziej atrakcyjny dla chińskich eksporterów niż wywóz do niemal wszystkich pozostałych krajów.

(214)

Rynek unijny jest również atrakcyjny dla chińskich producentów ze względu na jego wielkość, z całkowitą konsumpcją na poziomie 540 000 ton.

(215)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że niezależnie od tego, czy w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym doszło do dumpingu, w przypadku wygaśnięcia środków istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia chińskiego dumpingu wobec UE.

(216)

Chociaż w toku dochodzenia nie wykazano, że przywóz z Chin był nadal wprowadzany na rynek unijny po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, nie pozwala to na stwierdzenie, że stosowanie nieuczciwych praktyk cenowych przez chińskich producentów spawanych rur i przewodów nie nastąpiłoby ponownie, gdyby środki wygasły.

(217)

W rzeczywistości wywóz z Chin do głównych państw trzecich będących miejscami docelowymi dla chińskich producentów spawanych rur i przewodów obejmował trwające praktyki dumpingowe. Biorąc pod uwagę znaczące wielkości wywozu do tych państw (od 20 000 do 93 000 ton w porównaniu z zaledwie 559 tonami wywiezionymi do Unii), ceny tego wywozu uważa się za bardziej reprezentatywne do celów ustalenia potencjalnych praktyk dumpingowych. Ciągłe stosowanie nieuczciwych praktyk cenowych potwierdza również szereg środków ochrony handlu obowiązujących w odniesieniu do chińskiego wywozu spawanych rur i przewodów w innych państwach.

(218)

Ponadto Komisja stwierdziła istnienie innych wskaźników potwierdzających, że w przypadku wygaśnięcia środków dumping prawdopodobnie wystąpi ponownie.

(219)

Wolne moce produkcyjne w ChRL są bardzo znaczące i przekraczają ponad dziesięciokrotnie całkowitą konsumpcję w Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Co więcej, w sprawozdaniu HIRI wskazano, że tylko w latach 2018-2019 chińskie moce produkcyjne w zakresie spawanych rur i przewodów wzrosły o 10 mln ton i należy spodziewać się dalszego wzrostu.

(220)

Ponadto atrakcyjność rynku unijnego pod względem wielkości i cen oraz fakt, że inne rynki pozostają zamknięte z powodu środków ochronnych, wskazują, że istnieje prawdopodobieństwo, iż chiński wywóz i chińskie wolne moce produkcyjne zostaną skierowane na rynek unijny w przypadku wygaśnięcia środków.

(221)

Komisja uznała zatem, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu, jeżeli okres obowiązywania środków nie zostanie przedłużony.

(222)

W okresie objętym dochodzeniem przeglądowym kontynuowano przywóz produktu objętego przeglądem z Rosji, choć poziom takiego przywozu znacznie spadł w porównaniu z okresem objętym pierwotnym dochodzeniem (tj. od lipca 2006 r. do czerwca 2007 r.). Według statystyk COMEXT (Eurostat) przywóz spawanych rur i przewodów z Rosji wyniósł w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym mniej niż 2 000 ton, w porównaniu z ponad 36 000 ton w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem (od lipca 2006 r. do czerwca 2007 r.). Podobny niski poziom przywozu odnotowano w toku poprzedniego przeglądu wygaśnięcia. Udział w rynku unijnym przywozu spawanych rur i przewodów z Rosji wyniósł około 0,4 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, w porównaniu z udziałem w rynku na poziomie 2,7 % w okresie objętym pierwotnym dochodzeniem i 0,7 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym poprzedniego przeglądu wygaśnięcia.

(223)

Dwóch rosyjskich producentów eksportujących, PAO Severstal i TMK, zgłosiło się na etapie wszczęcia przeglądu i wyraziło chęć współpracy. Grupa TMK poinformowała jednak później Komisję, że nie zamierza udzielić odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu dla producentów eksportujących.

(224)

Ponadto w czasie zdalnej kontroli krzyżowej informacji przekazanych przez PAO Severstal, która odbyła się w dniach 11-13 listopada 2020 r., Komisja stwierdziła znaczące i poważne braki w sprawozdawczości w zakresie krajowej sprzedaży produktu objętego przeglądem. Braki te znacznie utrudniły zwykły proces dochodzenia w odniesieniu do tej sekcji odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu. W szczególności przedsiębiorstwo PAO Severstal przekazało niepoprawne informacje co do liczby zgłoszonych transakcji, ilości sprzedaży ogółem, całkowitej wartości sprzedaży i odliczeń zgłoszonych w przypadku krajowej sprzedaży produktu objętego przeglądem klientom niepowiązanym.

(225)

Późnym popołudniem w dniu 13 listopada przedsiębiorstwo dostarczyło zaktualizowaną wersję danych o sprzedaży krajowej. Ze względu na niewystarczającą ilość czasu Komisja nie miała jednak możliwości przeprowadzenia kontroli krzyżowej zaktualizowanej wersji i uzgodnienia jej z pozostałymi przekazanymi informacjami.

(226)

Ponadto zgłoszony zysk został proporcjonalnie przypisany do produktu objętego przeglądem i poszczególnych przepływów sprzedaży produktu objętego przeglądem na podstawie obrotu. Było to nie do przyjęcia, ponieważ na zysk wpływają bezpośrednio koszty produkcji, które różnią się między produktami i rodzajami produktów. Co więcej, biorąc pod uwagę fakt, że błędy wspomniane powyżej w motywie 224 miały wpływ również na zgłoszoną kwotę obrotu produktem objętym przeglądem, także dane liczbowe dotyczące zysku powinny były zostać poddane przeglądowi na podstawie wyniku analizy sprzedaży krajowej.

(227)

Komisja uznała, że te znaczące i poważne braki znacznie utrudniły zwykły proces dochodzenia w odniesieniu do tej sekcji kwestionariusza. W związku z tym Komisja poinformowała PAO Severstal o swoim zamiarze wykorzystania dostępnych faktów zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia podstawowego w zakresie dotyczącym sprzedaży krajowej i obliczania wartości normalnej.

(228)

Ponieważ żaden inny producent produktu objętego przeglądem w Rosji nie współpracował i nie udzielił odpowiedzi na pytania zawarte w kwestionariuszu, Komisja poinformowała władze Federacji Rosyjskiej o swoim zamiarze wykorzystania dostępnych faktów zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego w zakresie dotyczącym obliczania wartości normalnej i oparcia swoich ustaleń co do dumpingu i prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu w odniesieniu do wszystkich producentów eksportujących w Rosji na dostępnych faktach.

(229)

W tym zakresie Komisja nie otrzymała żadnych uwag ani wniosków o interwencję rzecznika praw stron.

(230)

Zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego, ustalenia w odniesieniu do prawdopodobieństwa kontynuacji lub ponownego wystąpienia dumpingu oparto zatem na dostępnych faktach, w szczególności wartość normalną skonstruowano, korzystając z informacji dostarczonych przez PAO Severstal, które zostały poddane kontroli krzyżowej i uznane za prawidłowo zgłoszone.

(231)

Jak wspomniano w motywie 230 powyżej, brak współpracy ze strony producentów eksportujących w Rosji sprawił, że do ustalenia wartości normalnej Komisja musiała wykorzystać dostępne fakty. Wykorzystano w tym celu informacje dostarczone przez częściowo współpracującego rosyjskiego producenta.

(232)

Zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego wartość normalną skonstruowano, dodając, w odniesieniu do poszczególnych numerów kontrolnych produktu, następujące elementy do średniej ważonej kosztu produkcji produktu podobnego wytwarzanego przez częściowo współpracującego producenta eksportującego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym:

(233)

Z uwagi na brak innego wiarygodnego i zweryfikowanego zysku Komisja wykorzystała zysk zadeklarowany przez przedsiębiorstwo, mimo że uznano go za nieprawidłowo przypisany, co wyjaśniono powyżej w motywie 226. Zastosowana marża zysku odpowiada całkowitemu zyskowi przedsiębiorstwa (z wszystkich produktów) zgłoszonemu w zbadanych sprawozdaniach finansowych i w związku z tym uznano ją za najbardziej wiarygodną wartość odniesienia. Ponadto prawidłowy zysk musiałby koniecznie być wyższy niż zysk zadeklarowany przez przedsiębiorstwo. W przedmiotowej sprawie, biorąc pod uwagę fakt, że margines dumpingu, jak wyjaśniono w motywie 238 poniżej, był już tak wysoki, że potwierdzał istnienie dumpingu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, wzrost marginesu dumpingu w wyniku tej korekty jest zatem nieistotny dla wyniku niniejszego przeglądu.

(234)

Koszty produkcji skorygowano w każdym przypadku, w którym uznano to za konieczne.

(235)

Ze względu na brak współpracy ze strony producentów eksportujących w Rosji do ustalenia ceny eksportowej Komisja musiała wykorzystać dostępne fakty. Informacje pochodzące od jedynego częściowo współpracującego producenta rosyjskiego nie mogły zostać wykorzystane, ponieważ producent ten nie dokonywał wywozu produktu objętego przeglądem do UE w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(236)

W związku z tym cenę eksportową ustalono w oparciu o dane Eurostatu dotyczące CIF skorygowane o poziom cen ex-works. Tym samym cenę eksportową CIF obniżono o koszty frachtu morskiego i koszty ubezpieczenia (91) oraz krajowe koszty transportu w Rosji (92).

(237)

Komisja porównała wartość normalną i cenę eksportową produktu objętego przeglądem na podstawie ceny ex-works.

(238)

W wyniku wyżej wspomnianego porównania okazało się, że krajowy margines dumpingu w przypadku wywozu z Rosji do UE, wyrażony jako odsetek wartości CIF, wynosi 12,4 %. Stwierdzono zatem, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping nadal miał miejsce.

(239)

Komisja stwierdziła zatem, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping z Rosji nadal miał miejsce. Ponieważ przedmiotowa wielkość przywozu była jednak bardzo ograniczona i stanowiła 0,7 % przywozu do UE ogółem i 0,4 % udziału w rynku unijnym, Komisja zbadała również prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu.

(240)

Po ujawnieniu ustaleń władze Federacji Rosyjskiej argumentowały, że prawdopodobieństwo kontynuacji dumpingu w odniesieniu do eksporterów rosyjskich nie może być ustalone w sposób jednoznaczny, ponieważ stwierdzenie dumpingu dokonane w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia i w dochodzeniu pierwotnym było niezgodne z zasadami WTO.

(241)

W swoich uwagach władze rosyjskie stwierdziły, że dostosowanie kosztu gazu ziemnego, zastosowane przez Komisję w poprzednim przeglądzie wygaśnięcia i w dochodzeniu pierwotnym, jest niezgodne z art. 2.2.1.1, 2.2.1 i 2.2 Porozumienia antydumpingowego oraz z ustaleniami dokonanymi w następujących sprawach WTO: UE - Biodiesel (Argentyna), Ukraina - azotan amonu oraz UE - Metody dostosowania kosztów. Władze rosyjskie odnoszą się w szczególności do ustaleń zawartych w drugim sprawozdaniu z dnia 24 lipca 2020 r. (93) ("sprawozdanie DS494"), tj. do faktu, że domniemana rosyjska interwencja rządowa/domniemane zakłócenie na rynku nie stanowiły odpowiedniej podstawy do stwierdzenia, że zapisy księgowe producentów eksportujących nie odzwierciedlały w sposób uzasadniony kosztów związanych z produkcją i sprzedażą produktu objętego postępowaniem.

(242)

Twierdzenie to należy odrzucić z następujących powodów. Po pierwsze, ustalenia sprawozdania DS494 podlegają postępowaniu odwoławczemu, a zatem, ustalenia zespołu nie są jeszcze ostateczne. Po drugie, jak wskazano w motywie 232, w obecnym dochodzeniu Komisja ustaliła wartość normalną przy użyciu kosztów produkcji produktu podobnego zgłoszonych przez częściowo współpracującego rosyjskiego producenta eksportującego w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, bez stosowania jakiegokolwiek dostosowania kosztów.

(243)

Komisja zbadała, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu w przypadku uchylenia środków. Przeanalizowano następujące czynniki dodatkowe: występowanie wywozu towarów do państw trzecich po cenach dumpingowych, moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Rosji oraz atrakcyjność rynku unijnego.

(244)

Konstrukcję wartości normalnej wyjaśniono powyżej w motywie 232.

(245)

Cenę eksportową określono na podstawie cen sprzedaży częściowo współpracującego producenta rosyjskiego do innych państw trzecich.

(246)

Komisja porównała konstruowaną wartość normalną ze średnimi cenami eksportowymi w wywozie do państw trzecich na podstawie ceny ex-works. Porównanie przeprowadzono według rodzaju produktu i ustalono średnią ważoną wielkość dumpingu.

(247)

W wyniku wyżej wspomnianego porównania okazało się, że krajowy margines dumpingu w przypadku wywozu z Rosji do państw trzecich, wyrażony jako odsetek wartości CIF, wynosi 4,3 %.

(248)

Ze względu na ograniczoną współpracę rosyjskich producentów eksportujących moce produkcyjne i wolne moce produkcyjne w Rosji ustalono na podstawie dostępnych faktów, a w szczególności na podstawie informacji przekazanych przez wnioskodawcę oraz jedynego częściowo współpracującego rosyjskiego producenta.

(249)

Według informacji zamieszczonych w publikacji "Metal Expert", przekazanych przez wnioskodawcę całkowite moce produkcyjne w Rosji w przypadku produktu objętego przeglądem wynoszą ponad 8 mln ton. Wnioskodawca oszacował, że rosyjscy producenci dysponują wolnymi mocami produkcyjnymi na poziomie około 1 mln ton, których rynek krajowy nie jest w stanie wchłonąć. Ponadto w Rosji istnieje co najmniej 11 producentów produktu objętego przeglądem, a jedyny współpracujący producent sam dysponuje nominalnymi mocami produkcyjnymi, które przewyższają całkowitą konsumpcję w Unii.

(250)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że rosyjscy producenci eksportujący posiadają znaczne wolne moce produkcyjne, które - w przypadku wygaśnięcia środków - mogliby wykorzystać do produkcji spawanych rur i przewodów w celu wywozu na rynek Unii.

(251)

Z dochodzenia wynika, że rosyjski producent eksportujący prowadził wywóz na swoje główne rynki trzecie po cenach o około 29 % niższych w porównaniu ze średnimi cenami sprzedaży producentów unijnych na rynku unijnym. Biorąc pod uwagę ten poziom cen, wywóz do Unii jest dla rosyjskich eksporterów potencjalnie znacznie bardziej atrakcyjny niż wywóz do wszystkich pozostałych krajów.

(252)

Rynek unijny jest również atrakcyjny ze względu na bliskość geograficzną i całkowitą wielkość konsumpcji na poziomie 541 000 ton.

(253)

Po ujawnieniu ustaleń władze rosyjskie zakwestionowały stanowisko Komisji w odniesieniu do atrakcyjności rynku unijnego dla rosyjskich eksporterów. Ich zdaniem rosyjscy producenci w większym stopniu koncentrują się na rosnącym rynku wewnętrznym oraz na swoich głównych rynkach eksportowych - krajach WNP (94), które są dla nich atrakcyjne ze względu na brak ceł przywozowych.

(254)

Komisja nie zgodziła się z tym twierdzeniem. Po pierwsze, jak wyjaśniono w motywach 238 i 251, ceny sprzedaży na rynku unijnym są dużo bardziej atrakcyjne dla rosyjskich producentów niż ceny krajowe i ceny eksportowe do innych państw trzecich. Po drugie, jak przyznały same władze rosyjskie, brak ceł zwiększa atrakcyjność rynku eksportowego, a więc rosyjscy producenci mieliby silną motywację do przekierowania wywozu na rynek unijny w przypadku uchylenia środka.

(255)

W ramach dochodzenia wykazano, że przywóz z Rosji nadal napływał na rynek unijny po cenach dumpingowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym.

(256)

Co więcej, w toku dochodzenia wykazano, że dumping miał miejsce także w przypadku rosyjskiego wywozu na główne rynki państw trzecich.

(257)

Ponadto Komisja ustaliła istnienie innych dowodów potwierdzających, że w przypadku wygaśnięcia środków prawdopodobnie ponownie dojdzie do dumpingu.

(258)

Wolne moce produkcyjne w Rosji są bardzo znaczące i w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przekraczały całkowitą konsumpcję w Unii. Dodatkowo, zgodnie z informacjami przekazanymi przez wnioskodawcę, w latach 2018-2019 rosyjskie moce produkcyjne w zakresie spawanych rur i przewodów wzrosły o blisko 1 mln ton.

(259)

Władze rosyjskie zakwestionowały przedstawione przez wnioskodawcę szacunki dotyczące wolnych mocy produkcyjnych w Rosji, ponieważ ich zdaniem nie wzięto pod uwagę faktu, że niektóre zakłady są w stanie produkować produkty inne niż produkt objęty postępowaniem (i robią to często), co znacznie zmniejsza wolne moce produkcyjne.

(260)

W odniesieniu do tego aspektu, Komisja wzięła pod uwagę inne produkty, które mogą być produkowane na tej samej linii produkcyjnej. Potwierdza się jednak, że całkowite nominalne moce produkcyjne produktu objętego postępowaniem w Rosji są na poziomie określonym powyżej w motywie 258. W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że ze względu na atrakcyjność rynku unijnego prawdopodobne jest, że w przypadku wygaśnięcia środków producenci rosyjscy zmieniliby asortyment produktów, zwiększając swoje moce produkcyjne w odniesieniu do produktu objętego przeglądem.

(261)

Co więcej, ponieważ rynek unijny jest atrakcyjny pod względem wielkości i cen, co wykazano powyżej, istnieje duże prawdopodobieństwo (ponownego) skierowania rosyjskiego wywozu i wolnych mocy produkcyjnych do Unii w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków.

(262)

Komisja uznała zatem, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu, jeżeli okres obowiązywania środków nie zostanie przedłużony.

(263)

W okresie badanym produkt podobny wytwarzało w Unii 12 producentów, a w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym - 11 producentów. Producenci ci reprezentują przemysł unijny w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

(264)

Zgodnie z ustaleniami całkowita produkcja unijna w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniosła około 291 704 ton. Komisja ustaliła tę wartość na podstawie wszystkich dostępnych informacji dotyczących przemysłu Unii, takich jak dane przekazane przez wnioskodawcę (95). Jak wskazano w motywie 15, do próby wybrano trzech producentów unijnych, którzy odpowiadają za około 40 % całkowitej produkcji unijnej produktu podobnego.

(265)

Komisja ustaliła konsumpcję w Unii na podstawie wielkości sprzedaży własnej produkcji przemysłu unijnego przeznaczonej na rynek unijny i danych statystycznych Eurostatu dotyczących wielkości przywozu na rynek unijny.

(266)

Konsumpcja w Unii kształtowała się następująco:

Tabela 2

Konsumpcja w Unii (w tonach) (96)

(267)

W trakcie całego okresu badanego konsumpcja w Unii wzrosła. W 2018 r. zwiększyła się o 15 punktów procentowych, a następnie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym spadła o 7 punktów procentowych w porównaniu z 2018 r. Zasadniczo między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym konsumpcja w Unii wzrosła o 8 %.

(268)

Komisja określiła wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, na podstawie danych statystycznych Eurostatu. Udział przywozu w rynku ustalono na podstawie konsumpcji w Unii określonej w motywie 266.

(269)

Przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, oraz ich udział w rynku zmieniały się w następujący sposób:

Tabela 3

Wielkość przywozu (w tonach) i udział w rynku (97)

(270)

W okresie badanym i okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz produktu objętego przeglądem z państw, których dotyczy postępowanie, pozostawał na niskim poziomie. Chociaż między 2016 r. i okresem objętym dochodzeniem przeglądowym przywóz z Rosji i ChRL wzrósł, udział w rynku tych dwóch państw pozostał bardzo niski (poniżej 1 %), natomiast udział przywozu z Białorusi w rynku w okresie badanym wyniósł poniżej 0,0033 %.

(271)

Komisja określiła średnie ceny przywozu na podstawie bazy danych statystycznych Eurostatu.

(272)

Średnia ważona cena importowa w przywozie z państw, których dotyczy postępowanie, kształtowała się następująco:

Tabela 4

Ceny importowe (EUR/t) (98)

(273)

W przypadku przywozu z Rosji między 2016 r. i okresem objętym dochodzeniem przeglądowym odnotowano wzrost średniej ceny jednostkowej. Ta zmiana cen jest zgodna z ogólnymi zmianami cen produktu objętego przeglądem (zob. również tabela 5 i 9 poniżej).

(274)

Mając na uwadze bardzo niską wielkość przywozu z ChRL i Białorusi, niemożliwe było przeanalizowanie cen wspomnianego przywozu w sposób miarodajny.

(275)

Ponieważ producenci eksportujący z ChRL nie współpracowali, a ilości przywożone do Unii z ChRL były bardzo niewielkie, nie można było ustalić wiarygodnych cen importowych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. W takich okolicznościach Komisja określiła podcięcie cenowe przywozu z ChRL w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie:

(276)

Jeżeli chodzi o przywóz z Rosji, wielkość przywozu w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym uznano za wystarczającą, aby w przypadku wygaśnięcia środków mogła być dobrym wskaźnikiem przyszłych praktyk cenowych. Biorąc pod uwagę brak współpracy ze strony producentów eksportujących z Rosji opisany w motywie 235, w celu określenia ceny importowej Komisja użyła danych statystycznych Eurostatu dotyczących CIF. Częściowo współpracujący producent eksportujący w Rosji zajmował się produkcją wyłącznie "czarnych" spawanych rur i przewodów, a według Eurostatu wywóz do Unii obejmuje niemal wyłącznie "czarne" spawane rury i przewody. Porównania dokonano zatem jedynie dla "czarnych" spawanych rur i przewodów. Komisja określiła podcięcie cenowe przywozu z Rosji w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie:

(277)

Jeżeli chodzi o przywóz z Białorusi, biorąc pod uwagę bardzo niewielkie ilości przywożone do Unii, nie można było ustalić wiarygodnych cen przywozu do Unii w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Komisja wykorzystała zatem ceny produktów objętych przeglądem, produkowanych na Białorusi i sprzedawanych na rynkach trzecich, szczególnie w Rosji, która stanowi główny rynek eksportowy. Zgodnie z motywem 60 ilość wywożonych galwanizowanych spawanych rur i przewodów była ograniczona i nie wykazywała żadnego wyraźnego trendu cenowego. Porównania dokonano zatem wyłącznie w odniesieniu do niegalwanizowanych spawanych rur i przewodów, m.in. "czarnych" i innych spawanych rur i przewodów. Komisja określiła podcięcie cenowe w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym przez porównanie:

(278)

Wynik porównania wyrażono jako odsetek obrotów objętych próbą producentów unijnych w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Wskazywał on na średni ważony margines podcięcia cenowego od 6,2 % do 23,5 % dla państw, których dotyczy postępowanie.

(279)

Przywóz produktu objętego przeglądem z państw trzecich innych niż Rosja, Białoruś i ChRL miał miejsce przede wszystkim z Turcji, Indii i Republiki Macedonii Północnej.

(280)

Wielkość (łączna) przywozu, jak również udział w rynku oraz trendy cenowe dotyczące przywozu produktu objętego przeglądem z innych państw trzecich kształtowały się następująco:

Tabela 5

Przywóz z państw trzecich (100)

(281)

W okresie badanym przywóz produktu objętego przeglądem z Turcji znacząco wzrósł. Udział tego przywozu w rynku wzrósł o 13 punktów procentowych lub około 100 % między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym. W okresie badanym przywóz z Indii zmniejszył się; w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym jego udział w rynku pozostał jednak znaczący, na poziomie 9 %. Przywóz z Republiki Macedonii Północnej nie uległ zmianie, a jego udział w rynku utrzymał się na poziomie 4 %. Między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym łączny przywóz z państw trzecich, z wyjątkiem państw, których dotyczy postępowanie, wzrósł o 30 %, aby w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym osiągnąć udział w rynku na poziomie 50 % w porównaniu z 42 % w 2016 r.

(282)

W okresie badanym średnia cena sprzedaży w przywozie z państw trzecich innych niż państwa, których dotyczy postępowanie, wzrosła. Tendencja ta jest spójna z tendencją obserwowaną w przypadku przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, przedstawioną w tabeli 4 powyżej, oraz trendem cenowym dotyczącym sprzedaży przemysłu Unii na rynku unijnym przedstawionym w tabeli 9 poniżej.

(283)

Zgodnie z art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego badanie wpływu przywozu towarów po cenach dumpingowych na przemysł unijny zawierało ocenę wszystkich wskaźników gospodarczych, które wywierają wpływ na przemysł unijny w okresie badanym.

(284)

Jak wspomniano w motywie 15, w celu oceny warunków ekonomicznych przemysłu unijnego zastosowano kontrolę wyrywkową.

(285)

W celu określenia szkody Komisja wprowadziła rozróżnienie między makroekonomicznymi i mikroekonomicznymi wskaźnikami szkody. Komisja oceniła wskaźniki makroekonomiczne na podstawie danych dotyczących wszystkich producentów unijnych, przekazanych przez wnioskodawcę. Wskaźniki mikroekonomiczne oceniła na podstawie danych zawartych w odpowiedziach na pytania zawarte w kwestionariuszu, dotyczących objętych próbą producentów unijnych. Oba zestawy danych uznano za reprezentatywne dla sytuacji gospodarczej przemysłu unijnego.

(286)

Do wskaźników makroekonomicznych zalicza się: produkcję, moce produkcyjne, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży, udział w rynku, wzrost, zatrudnienie, wydajność, wielkość marginesu dumpingu oraz poprawę sytuacji po wcześniejszym dumpingu.

(287)

Do wskaźników mikroekonomicznych zalicza się: średnie ceny jednostkowe, koszt jednostkowy, koszty pracy, zapasy, rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje, zwrot z inwestycji i zdolność do pozyskania kapitału.

(288)

Całkowita produkcja unijna, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 6

Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(289)

Chociaż, jak wspomniano w motywie 267, w okresie badanym konsumpcja w Unii wzrosła o 8 punktów procentowych, wielkość produkcji produktu podobnego spadła w tym samym okresie z 319 525 ton w 2016 r. do 291 704 ton w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co stanowi spadek o 9 punktów procentowych. Wzrost konsumpcji w Unii nie przyniósł zatem korzyści przemysłowi Unii.

(290)

Spadek wielkości produkcji wynika przede wszystkim z rosnącej konkurencji, z jaką mierzy się przemysł Unii, ze strony przywozu produktu objętego przeglądem pochodzącego z państw trzecich innych niż państwa, których dotyczy postępowanie. Jak wyjaśniono w motywach 281 i 282, w okresie badanym wielkości przywozu z państw trzecich, szczególnie z Turcji, znacząco wzrosły. Między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym udział w rynku przywozu z państw trzecich innych niż państwa, których dotyczy postępowanie, wzrósł o 8 punktów procentowych. Łączna wielkość przywozu z tych państw w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniosła 273 088 ton, co stanowiło 50 % udział w rynku, natomiast łączna wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, wyniosła w tym samym okresie jedynie 2 475 ton, co stanowiło udział w rynku na poziomie 0,5 %.

(291)

Chociaż w okresie badanym moce produkcyjne pozostały na niezmienionym poziomie, poziom ich wykorzystania spadł z 40 % do 37 %, podążając za taką samą tendencją, która dotyczyła wielkości produkcji.

(292)

Wielkość sprzedaży i udział przemysłu unijnego w rynku kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 7

Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(293)

Wielkość sprzedaży własnej produkcji przemysłu Unii niepowiązanym klientom w Unii wykazywała taką samą tendencję, jak wielkość produkcji, i podobnie jak ona między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym spadła o 8 punktów procentowych. Udział przemysłu Unii w rynku także spadł z 58 % w 2016 r. do 49 % w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, co odpowiada wzrostowi udziału w rynku przywozu z państw trzecich innych niż państwa, których dotyczy postępowanie, tj. 8 punktom procentowym.

(294)

Spadek wielkości sprzedaży przemysłu Unii i jego udziału w rynku wynikał zatem ze wzrostu przywozu z państw trzecich innych niż państwa, których dotyczy postępowanie.

(295)

Chociaż między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym konsumpcja w Unii wzrosła o 8 %, wielkość sprzedaży niepowiązanym klientom w Unii spadła również o 8 %, co doprowadziło do 9 % utraty udziału przemysłu Unii w rynku w okresie badanym. W związku z tym w okresie badanym przemysł unijny nie wykazywał wzrostu.

(296)

Zatrudnienie i wydajność kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 8

Zatrudnienie i wydajność

(297)

Między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym liczba pracowników przemysłu Unii zajmujących się produkcją produktu objętego przeglądem spadła o 3 %. Wydajność siły roboczej przemysłu Unii, mierzona jako produkcja (w tonach) na pracownika, wykazywała w okresie badanym taką samą tendencję, spadając o 6 %.

(298)

Spadek liczby pracowników wynika ze spadku wielkości produkcji, który wiąże się także ze spadkiem sprzedaży i popytu na produkty przemysłu Unii. Fakt, że redukcja wielkości produkcji przewyższa spadek liczby pracowników, tłumaczy zmniejszenie się wydajności.

(299)

Komisja stwierdziła w motywie 239, że w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym dumping z Rosji nadal miał miejsce. Komisja uznała również, że istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia dumpingu z Białorusi i ChRL, jeżeli okres obowiązywania środków nie zostanie przedłużony.

(300)

Jednocześnie poziom przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym był bardzo ograniczony, stanowiąc zaledwie 0,45 % konsumpcji w Unii. Dlatego też wpływ wielkości rzeczywistych marginesów dumpingu na przemysł Unii był dość ograniczony.

(301)

Analizowane powyżej wskaźniki makroekonomiczne wskazują, że mimo obowiązywania środków antydumpingowych od 2008 r. sytuacja gospodarcza przemysłu Unii pozostaje podatna na zagrożenia i niestabilna. Nie stwierdzono zatem poprawy sytuacji po wcześniejszym dumpingu, a przemysł Unii jest nadal bardzo podatny na szkodliwe wpływy przywozu towarów po cenach dumpingowych na rynek unijny.

(302)

Średnie ważone jednostkowe ceny sprzedaży stosowane przez objętych próbą producentów unijnych wobec niepowiązanych klientów w Unii kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 9

Ceny sprzedaży w Unii

(303)

W okresie badanym średnia jednostkowa cena sprzedaży przemysłu Unii wzrosła. Między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym ceny wzrosły o 18 %. Produkt objęty przeglądem jest towarem, a na cenę sprzedaży wpływa cena głównych surowców - blachy walcowanej na gorąco w kręgach - która odpowiada za 50 % kosztów produkcji. Wzrost cen sprzedaży w pewnym stopniu wykazywał taką samą tendencję jak koszty produkcji, które między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym wzrosły o 25 %. Średnia cena sprzedaży nie wzrastała jednak w takim samym tempie, jak jednostkowe koszty produkcji, które w okresie badanym dodatkowo stale przewyższały średnią cenę sprzedaży. Tendencja ta wynika ze wzrostu ceny surowców oraz większej konkurencji po stronie przywozu, który wywiera presję na ceny sprzedaży przemysłu Unii.

(304)

Średnie koszty pracy objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 10

Średnie koszty pracy na pracownika

(305)

W latach 2016-2017 średnie koszty pracy na pracownika początkowo spadły, a następnie w 2018 r. i okresie objętym dochodzeniem przeglądowym stopniowo rosły. Między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym średnie koszty pracy na pracownika wzrosły o 8 %.

(306)

Stan zapasów objętych próbą producentów unijnych kształtował się w okresie badanym następująco:

Tabela 11

Zapasy

(307)

Między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym zapasy przemysłu Unii zmniejszyły się. Początkowo, w latach 2016-2017, spadły one o 40 %, a następnie w 2018 r. i okresie objętym dochodzeniem przeglądowym stopniowo rosły, choć nie osiągnęły poziomu z 2016 r. Między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym zapasy w ujęciu ogólnym zmniejszyły się o 15 %.

(308)

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji objętych próbą producentów unijnych kształtowały się w okresie badanym następująco:

Tabela 12

Rentowność, przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji

(309)

Komisja określiła rentowność producentów unijnych włączonych do próby, wyrażając zysk netto przed opodatkowaniem ze sprzedaży produktu podobnego klientom niepowiązanym w Unii jako odsetek obrotów z tej sprzedaży.

(310)

W 2016 r. przemysł Unii odnotował ujemną marżę zysku na poziomie -6 %, która następnie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym jeszcze bardziej spadła, do -11 %. Ujemna marża zysku przemysłu Unii w okresie badanym wynika z faktu, że jednostkowe koszty produkcji zawsze przewyższały średnią cenę sprzedaży produktu objętego przeglądem. Jak wynika z tabeli 9 powyżej, w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym różnica między jednostkowym kosztem produkcji a średnią ceną sprzedaży jeszcze bardziej wzrosła. Taki rozwój sytuacji można wytłumaczyć faktem, że ponieważ produkt objęty przeglądem jest towarem, cena sprzedaży zależy od ceny głównego surowca (blachy walcowanej na gorąco w kręgach) oraz konkurencji na rynku. Można zauważyć, że ze względu na rosnąca konkurencję ilościową i cenową ze strony przywozu z państw trzecich przemysł Unii nie był w stanie ustalić cen sprzedaży na poziomie, który umożliwiłby mu co najmniej pokrycie kosztów produkcji.

(311)

Przepływy środków pieniężnych netto to zdolność producentów unijnych do samofinansowania swojej działalności. Początkowo, w 2017 r. przepływy środków pieniężnych netto poprawiły się, zanim w 2018 r. i w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym ponownie spadły, osiągając wartość -8 mln EUR. Spadek ten można wytłumaczyć przede wszystkim spadkiem rentowności, jak opisano w motywie 310.

(312)

Między 2016 r. a okresem objętym dochodzeniem przeglądowym inwestycje spadły o 15 %, co dodatkowo potwierdza trudną sytuację finansową przemysłu Unii. W okresie badanym zwrot z inwestycji wyrażony jako procentowy stosunek zysku do wartości księgowej netto inwestycji spadł z -18 % do -41 %, a zatem wykazywał taką samą tendencję, jak rentowność.

(313)

Zmiany wskaźników mikro- i makroekonomicznych w okresie badanym pokazały, że sytuacja finansowa przemysłu Unii pogorszyła się. Zasadniczo w okresie badanym tendencje w przypadku wszystkich wskaźników gospodarczych uległy pogorszeniu.

(314)

Wielkości produkcji i sprzedaży zmniejszyły się, co w sposób negatywny wpłynęło na zatrudnienie i wydajność, a także rentowność. Większa konkurencja i presja cenowa ze strony przywozu z państw trzecich doprowadziły do dalszego pogorszenia sytuacji przemysłu Unii pod względem rentowności. W rezultacie w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym marża zysku przemysłu Unii stała się ujemna i osiągnęła wartość -11 %. Pogorszeniu uległy także przepływy środków pieniężnych, inwestycje i zwrot z inwestycji, co utrudniło przemysłowi Unii gromadzenie kapitału i inwestowanie.

(315)

W związku z powyższym Komisja stwierdziła, że przemysł unijny poniósł istotną szkodę w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego podczas okresu objętego dochodzeniem przeglądowym.

(316)

Komisja oceniła istnienie potencjalnego związku przyczynowego między przywozem z państw, których dotyczy postępowanie, i szkodą po stronie przemysłu Unii.

(317)

W okresie badanym wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, była bardzo mała, a łączny udział przywozu z tych państw w rynku w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym wyniósł jedynie 0,43 %.

(318)

Jednocześnie napływ przywozu po niskich cenach z państw trzecich innych niż państwa, których dotyczy postępowanie, takich jak Turcja, Indie i Republika Macedonii Północnej, doprowadził do silnej presji cenowej i ilościowej na sprzedaż przemysłu Unii. Na przykład w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym średnia cena sprzedaży przemysłu Unii na rzecz niepowiązanych klientów wynosiła 778 EUR/t, natomiast średnia cena sprzedaży produktów przywożonych z Turcji - 626 EUR/t, a z Republiki Macedonii Północnej - 574 EUR/t. Ponadto udział w rynku przywozu z państw innych niż państwa, których dotyczy postępowanie, wzrósł z 42 % do 50 % między 2016 r. a 2019 r.

(319)

W związku z tym Komisja stwierdziła, że istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii nie mógł spowodować przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, z uwagi na jego bardzo ograniczoną wielkość.

(320)

Komisja zbadała zatem następnie prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, w przypadku uchylenia środków.

(321)

W motywie 315 Komisja stwierdziła, że przemysł Unii poniósł istotną szkodę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym. Ponadto w motywie 319 Komisja stwierdziła, że istotnej szkody poniesionej przez przemysł Unii nie mógł spowodować przywóz z państw, których dotyczy postępowanie. W związku z tym Komisja oceniła, zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, czy istnieje prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, w przypadku wygaśnięcia środków.

(322)

Aby określić, czy ponowne wystąpienie szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, jest prawdopodobne, Komisja uwzględniła następujące elementy: 1) wolne moce produkcyjne w państwach, których dotyczy postępowanie, i atrakcyjność rynku unijnego oraz 2) wpływ potencjalnego przywozu z tych państw oraz poziomu jego cen na sytuację przemysłu Unii w przypadku wygaśnięcia środków.

(323)

Jak już opisano w motywach 78, 210 i 250, producenci eksportujący z Białorusi, ChRL i Rosji dysponują znacznymi wolnymi mocami produkcyjnymi, które łącznie znacznie przekraczają obecną wielkość produkcji i popyt wewnętrzny w tych państwach (103), a w przypadku wygaśnięcia środków te wolne moce produkcyjne mogłyby zostać wykorzystane do produkcji produktu objętego przeglądem z przeznaczeniem na wywóz do Unii.

(324)

Jak opisano w motywach 205 i 213, chińscy producenci eksportujący dokonywali wywozu na swoje główne rynki trzecie po cenach dumpingowych, które są średnio od 8 % do 21 % niższe w porównaniu ze średnimi cenami sprzedaży producentów unijnych na rynku unijnym. Jak stwierdzono w motywie 251, rosyjskie ceny eksportowe stosowane w wywozie do państw trzecich były o około 29 % niższe od cen producentów unijnych na rynku unijnym. Ponadto w motywie 82 ustalono, że białoruscy producenci eksportujący dokonywali wywozu na swój główny rynek trzeci, czyli do Rosji, po cenach o około 5 % niższych w porównaniu ze średnimi cenami sprzedaży producentów unijnych na rynku unijnym. Dlatego też, biorąc pod uwagę poziom cen wywozu z Białorusi, ChRL i Rosji na inne rynki trzecie, wywóz do Unii jest potencjalnie znacznie bardziej atrakcyjny dla białoruskich, chińskich i rosyjskich eksporterów. Można zatem racjonalnie oczekiwać, że w przypadku uchylenia środków białoruscy, chińscy i rosyjscy producenci eksportujący ponownie rozpoczną wywóz dużych ilości produktu objętego przeglądem do Unii. Oczekiwanie to znajduje dodatkowe uzasadnienie w dostępności znacznych wolnych mocy produkcyjnych w tych państwach.

(325)

Jak wyjaśniono w sekcji 4.3.2.2, Komisja przeprowadziła analizę podcięcia cenowego bez środków antydumpingowych, aby ustalić, w jaki sposób przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, wpłynąłby na przemysł Unii w przypadku zniesienia środków.

(326)

W motywie 278 Komisja zauważyła, że obliczenie podcięcia cenowego wykazało dla państw, których dotyczy postępowanie, średni ważony margines podcięcia cenowego od 6,2 % do 23,5 %.

(327)

Ponadto Komisja przeprowadziła symulację w celu lepszej oceny prawdopodobnego wpływu przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, na sytuację finansową przemysłu Unii. W tym względzie Komisja założyła, że producenci eksportujący z państw, których dotyczy postępowanie, dokonają wywozu do Unii tych samych ilości co przed nałożeniem środków (tj. łącznie 250 559 ton) oraz że konsumpcja w Unii pozostanie na tym samym poziomie co w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym (tj. 541 409 ton). Komisja założyła również, że 50 % łącznego przywozu z tych państw będzie miało wpływ na przemysł Unii, a pozostałe 50 % będzie miało wpływ na przywóz z innych państw trzecich, ponieważ udziały w rynku są na podobnym poziomie wielkości. Ponadto Komisja założyła, że przemysł Unii utrzyma te same ceny sprzedaży co w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, ponieważ już ponosi straty.

(328)

Wynik wspomnianej symulacji pokazuje, że wielkość sprzedaży przemysłu Unii oraz jego udział w rynku unijnym prawdopodobnie ulegną zmniejszeniu. Miałoby to wpływ na ogólną rentowność przemysłu, która zmniejszyłaby się z -11 % do -25 %.

(329)

Jest to analiza zachowawcza, uwzględniająca fakt, że średnie ceny sprzedaży w przywozie z innych państw trzecich są niższe niż średnie ceny sprzedaży przemysłu Unii. Oznacza to, że przywóz produktu objętego przeglądem po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, najprawdopodobniej najpierw zdobyłby udział w rynku kosztem przemysłu Unii, a następnie przejąłby udział w rynku wywozu z innych państw trzecich do Unii. Doprowadziłoby to do dalszego pogorszenia rentowności przemysłu Unii.

(330)

Po ujawnieniu ustaleń rząd Białorusi argumentował, że biorąc pod uwagę, iż zgodnie z art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego "Jeżeli przedmiotem dochodzenia antydumpingowego jest jednocześnie przywóz produktów z więcej niż jednego kraju, skutki tego przywozu ocenia się w sposób łączny, jedynie pod warunkiem że […] wielkość przywozu z każdego z tych krajów nie jest nieznaczna" oraz fakt, że przywóz z Białorusi, ChRL i Rosji był nieistotny w 2019 r., wnioski z ćwiczenia symulacyjnego należy usunąć z niniejszego rozporządzenia.

(331)

Komisja zauważyła, że art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego odnosi się do oceny wpływu rzeczywistego przywozu na przemysł unijny w celu ustalenia szkody w ramach dochodzenia antydumpingowego, natomiast symulacja przeprowadzona przez Komisję w motywach 327-329 dotyczy ustalenia prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, w przypadku dopuszczenia do wygaśnięcia środków. Aby oszacować potencjalny wpływ takiego przywozu na przemysł unijny, symulacja przedstawia hipotetyczny przypadek, w którym zakłada się, że państwa, których dotyczy postępowanie, wywoziłyby takie same ilości jak przed wprowadzeniem środków. Ilości te nie były nieznaczne (104). W związku z tym, biorąc pod uwagę, że art. 3 ust. 4 rozporządzenia podstawowego nie ma zastosowania do przeprowadzonej symulacji oraz że potencjalne wielkości przywozu z każdego kraju uwzględnionego w symulacji nie są nieznaczne, argument ten został odrzucony.

(332)

Wobec powyższego Komisja stwierdziła, że uchylenie środków najprawdopodobniej doprowadziłoby do znacznego wzrostu przywozu towarów z państw, których dotyczy postępowanie, po cenach dumpingowych, podcinających ceny przemysłu Unii, a tym samym w dalszym stopniu zwiększających szkodę, jaką ponosi przemysł Unii. W konsekwencji rentowność przemysłu Unii byłaby poważnie zagrożona.

(333)

Po ujawnieniu ustaleń rząd Rosji stwierdził, że brak jest związku przyczynowego między przywozem z Rosji a sytuacją przemysłu unijnego. W tym względzie Komisja wskazała, że art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego nie zobowiązuje Komisji do przeprowadzenia w ramach przeglądów wygaśnięcia analizy związku przyczynowego między przywozem z państw, których dotyczy postępowanie, a szkodą poniesioną przez przemysł unijny. Ustalenie, że wygaśnięcie środków prawdopodobnie doprowadziłoby do kontynuacji lub ponownego wystąpienia szkody, jest wystarczające, aby uzasadnić utrzymanie środków. Komisja stwierdziła w motywie 332, że uchylenie środków najprawdopodobniej spowodowałoby znaczny wzrost przywozu po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, po cenach podcinających ceny przemysłu unijnego, a więc jeszcze bardziej pogłębiłoby szkodę poniesioną przez przemysł unijny, a tym samym Komisja wykazała prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, w tym z Rosji, w przypadku uchylenia środków. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

(334)

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia podstawowego Komisja zbadała, czy utrzymanie istniejących środków antydumpingowych nie zaszkodzi interesom Unii jako całości. Interes Unii określono na podstawie oceny wszystkich różnorodnych interesów, których dotyczy sprawa, w tym interesu przemysłu Unii, importerów, dystrybutorów i użytkowników.

(335)

Wszystkim zainteresowanym stronom umożliwiono wyrażenie uwag zgodnie z art. 21 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(336)

Chociaż obowiązujące środki antydumpingowe w znacznym stopniu zapobiegły przywozowi towarów po cenach dumpingowych na rynek unijny z państw, których dotyczy postępowanie, przemysł Unii poniósł istotną szkodę w okresie objętym dochodzeniem przeglądowym, a jego sytuacja jest niestabilna, co potwierdzają negatywne tendencje dotyczące wskaźników szkody.

(337)

Pomimo bardzo małej wielkości przywozu produktu objętego przeglądem z państw, których dotyczy postępowanie, Komisja ustaliła, że w przypadku wygaśnięcia środków istnieje duże prawdopodobieństwo ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz z tych państw. Napływ przywozu znacznych ilości towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, spowodowałby dalszą szkodę dla przemysłu Unii. Pogorszyłoby to i tak już bardzo niestabilne warunki ekonomiczne przemysłu Unii i zagroziło jego rentowności.

(338)

Komisja stwierdziła zatem, że utrzymanie środków antydumpingowych wobec państw, których dotyczy postępowanie, leży w interesie przemysłu Unii.

(339)

Komisja skontaktowała się ze wszystkimi znanymi importerami niepowiązanymi, przedsiębiorstwami handlowymi i użytkownikami. Tylko jeden dystrybutor dostarczył wyłącznie wypełnione tabele bez odpowiedzi na część opisową kwestionariusza.

(340)

W poprzednim przeglądzie wygaśnięcia i w pierwotnym dochodzeniu analiza interesu Unii również nie wykazała negatywnego wpływu środków na importerów niepowiązanych, przedsiębiorstwa handlowe oraz użytkowników.

(341)

Na tej podstawie nie stwierdzono żadnych przesłanek wskazujących, że utrzymanie środków miałoby istotny niekorzystny wpływ na importerów niepowiązanych, przedsiębiorstw handlowych i użytkowników, który przewyższyłby pozytywny wpływ środków na przemysł Unii.

(342)

Po ujawnieniu ustaleń rząd Rosji twierdził, że utrzymanie środków miałoby negatywny wpływ na przemysł niższego szczebla w UE. W tym względzie Komisja wskazała, że przedstawiciele unijnego przemysłu niższego szczebla mieli możliwość udziału w dochodzeniu i przedstawienia uwag na temat ujawnionych informacji. Komisja nie otrzymała uwag ze strony niepowiązanych importerów, przedsiębiorstw handlowych, ani użytkowników. W związku z tym argument ten został odrzucony.

(343)

W związku z powyższym Komisja ustaliła, że nie ma przekonujących powodów, aby stwierdzić, że utrzymanie istniejących środków nałożonych na przywóz produktu objętego przeglądem pochodzącego z państw, których dotyczy postępowanie, nie leży w interesie Unii.

(344)

Na podstawie wyciągniętych przez Komisję wniosków dotyczących kontynuacji dumpingu z Rosji, ponownego wystąpienia dumpingu z Białorusi i ChRL, ponownego wystąpienia szkody spowodowanej pierwotnie przez przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie, oraz interesu Unii Komisja stwierdza, że należy utrzymać środki antydumpingowe nałożone na przywóz niektórych spawanych rur i przewodów rurowych z żeliwa lub stali niestopowej z Białorusi, ChRL i Rosji.

(345)

Poszczególne stawki cła antydumpingowego określone w niniejszym rozporządzeniu mają zastosowanie wyłącznie do przywozu produktu objętego przeglądem pochodzącego z Rosji i wytworzonego przez wymienione osoby prawne. Przywożony produkt objęty przeglądem, wytworzony przez dowolne inne przedsiębiorstwo, które nie zostało konkretnie wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, w tym podmioty powiązane z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, podlega stawce cła stosowanej względem "wszystkich pozostałych przedsiębiorstw". Nie powinny one być objęte żadną z indywidualnych stawek cła antydumpingowego.

(346)

Przedsiębiorstwo może zwrócić się o zastosowanie indywidualnych stawek cła antydumpingowego w przypadku późniejszej zmiany jego nazwy. Wniosek w tej sprawie należy kierować do Komisji (105). Wniosek musi zawierać wszystkie istotne informacje, które pozwolą wykazać, że zmiana nie wpływa na prawo przedsiębiorstwa do korzystania ze stawki celnej, która ma wobec niego zastosowanie. Jeżeli zmiana nazwy przedsiębiorstwa nie wpływa na prawo do korzystania ze stawki celnej mającej wobec niego zastosowanie, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej opublikowane zostanie zawiadomienie w sprawie zmiany nazwy.

(347)

Wszystkie zainteresowane strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na których podstawie zamierza się zalecić utrzymanie obowiązujących środków nałożonych na przywóz produktu objętego przeglądem z Białorusi, ChRL i Rosji. Wyznaczono również stronom termin do przedstawienia uwag dotyczących ujawnionych informacji. Wszystkie otrzymane uwagi zostały rozpatrzone przez Komisję.

(348)

Zgodnie z art. 109 rozporządzenia 2018/1046 (106), gdy kwotę należy zwrócić w następstwie wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, należnymi odsetkami powinna być stopa stosowana przez Europejski Bank Centralny w odniesieniu do jego podstawowych operacji refinansujących, opublikowana w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej, obowiązująca pierwszego kalendarzowego dnia każdego miesiąca.

(349)

Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/1036,