(1)

W dniu 30 września 2020 r. w zawiadomieniu opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (2) ("zawiadomienie o wszczęciu") Komisja Europejska ("Komisja") ogłosiła wszczęcie postępowania antydumpingowego dotyczącego przywozu do Unii walcowanych na zimno wyrobów płaskich ze stali nierdzewnej pochodzących z Indii i Indonezji ("postępowanie antydumpingowe"), w następstwie skargi złożonej w dniu 17 sierpnia 2020 r. przez Europejskie Stowarzyszenie Hutnictwa Stali ("EUROFER") ("skarżący") w imieniu producentów reprezentujących ponad 25 % całkowitej produkcji unijnej walcowanych na zimno wyrobów płaskich ze stali nierdzewnej.

(2)

Produkt podlegający rejestracji ("produkt objęty postępowaniem") to wyroby walcowane płaskie ze stali nierdzewnej, niepoddane innej obróbce niż walcowanie na zimno, pochodzące z Indii i Indonezji ("państwa, których dotyczy postępowanie"). Produkty te są obecnie klasyfikowane do kodu CN 7219 31 00, 7219 32 10, 7219 32 90, 7219 33 10, 7219 33 90, 7219 34 10, 7219 34 90, 7219 35 10, 7219 35 90, 7219 90 20, 7219 90 80, 7220 20 21, 7220 20 29, 7220 20 41, 7220 20 49, 7220 20 81, 7220 20 89, 7220 90 20 i 7220 90 80. Kody CN podano jedynie w celach informacyjnych.

(3)

W dniu 21 grudnia 2020 r. skarżący złożył na podstawie art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego wniosek o rejestrację, w którym uzasadnił dodatkowo swój wniosek o rejestrację będący przedmiotem skargi. Skarżący wnioskował o objęcie rejestracją przywozu produktu objętego postępowaniem, tak by można było wobec tego przywozu zastosować środki z mocą wsteczną począwszy od dnia takiej rejestracji.

(4)

W odpowiedzi na przedmiotowy wniosek uwagi przedstawił jeden producent eksportujący prowadzący działalność w obu państwach, których dotyczy postępowanie, Grupa Jindal.

(5)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego Komisja może polecić organom celnym podjęcie odpowiednich kroków w celu rejestrowania przywożonych produktów, tak by można było następnie zastosować środki wobec tego przywozu od daty takiej rejestracji, z zastrzeżeniem spełnienia wszelkich warunków określonych w rozporządzeniu podstawowym. Przywóz można również poddać rejestracji na wniosek przemysłu Unii zawierający dostateczne dowody uzasadniające takie działanie.

(6)

Skarżący twierdził, że zgodnie z najnowszymi dostępnymi danymi statystycznymi po wszczęciu dochodzenia nastąpił znaczny wzrost przywozu, co mogło z dużym prawdopodobieństwem poważnie osłabić skutki naprawcze potencjalnych ceł ostatecznych. Skarżący twierdził również, że z uwagi na fakt, że produkt objęty postępowaniem stanowił w przeszłości przedmiot dumpingu i że nałożono w związku z tym liczne środki i wszczęto szereg dochodzeń, importerzy byli albo powinni byli być świadomi praktyk dumpingowych ze strony państw, których dotyczy postępowanie.

(7)

Komisja rozpatrzyła wniosek w świetle art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Komisja sprawdziła, czy importerzy byli świadomi lub powinni byli być świadomi dumpingu w zakresie jego rozmiarów oraz w zakresie domniemanej bądź stwierdzonej szkody. Zbadała również, czy przywóz nadal znacznie rósł, co - przy uwzględnieniu momentu, w którym miał on miejsce, a także jego wielkości i innych okoliczności - mogło znacznie osłabić skutki naprawcze potencjalnego ostatecznego cła antydumpingowego, które ma zostać wprowadzone.

(8)

Komisja dysponuje na tym etapie wystarczającymi dowodami wskazującymi, że przywóz produktu objętego postępowaniem z Indii i Indonezji odbywa się po cenach dumpingowych. W skardze przedstawiono wystarczające dowody na występowanie dumpingu oparte na porównaniu tak ustalonych wartości normalnych z ceną eksportową (na poziomie ex-works) produktu objętego postępowaniem przy sprzedaży na wywóz do Unii. W perspektywie całościowej oraz biorąc pod uwagę zakres domniemanych marginesów dumpingu, wynoszących 48,8 % w przypadku Indii i sięgających od 15,6 % do 34,4 % w przypadku Indonezji, dowody te potwierdziły w wystarczającym stopniu, że wskazani producenci eksportujący stosują dumping.

(9)

W skardze przedstawiono również wystarczające dowody na występowanie domniemanej szkody dla przemysłu Unii, w tym na negatywne zmiany kluczowych wskaźników skuteczności działania przemysłu Unii.

(10)

Informacje te zawarto zarówno w jawnej wersji skargi, jak i w zawiadomieniu o wszczęciu niniejszego postępowania opublikowanym w dniu 30 września 2020 r. Zawiadomienie o wszczęciu jest publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, toteż mają do niego dostęp wszyscy importerzy. Importerzy, jako zainteresowane strony w dochodzeniu, mają ponadto dostęp do jawnej wersji skargi oraz do dokumentacji nieopatrzonej klauzulą poufności. Na tej podstawie Komisja uznała, że importerzy byli świadomi albo powinni być świadomi dumpingu, jego zakresu i domniemanej szkody.

(11)

Komisja uznała zatem, że pierwsze kryterium rejestracji zostało spełnione.

(12)

Komisja przeanalizowała to kryterium na podstawie danych statystycznych dostępnych w bazie danych Surveillance 2 i dotyczących wywozu produktu objętego dochodzeniem z państw, których dotyczy postępowanie. Na potrzeby oceny kwestii, czy doszło do dalszego znacznego wzrostu od czasu wszczęcia dochodzenia, Komisja w pierwszej kolejności określiła okresy objęte porównaniem. Z jednej strony Komisja poddała ocenie dane dotyczące przywozu, uzyskane od Indii i Indonezji po wszczęciu dochodzenia antydumpingowego (tj. w czasie, w którym importerzy byli świadomi albo powinni byli być świadomi dumpingu) i sięgające ostatniego okresu, tj. od października 2020 r. do stycznia 2021 r. Z drugiej strony Komisja obliczyła wielkość przywozu z Indii i Indonezji w tym samym czasie w okresie objętym dochodzeniem, tj. od października 2019 r. do stycznia 2020 r., oraz średnie miesięczne wielkości przywozu w całym okresie objętym dochodzeniem.

(13)

Z porównania wynika, że średnia miesięczna wielkość przywozu z Indii i Indonezji kształtowała się następująco:

Tabela 1

Wielkość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie (w tonach)

(14)

Na podstawie tych danych statystycznych Komisja stwierdziła, że średnia miesięczna wielkość przywozu walcowanych na zimno wyrobów płaskich ze stali nierdzewnej z państw, których dotyczy postępowanie, w okresie od października 2020 r. do stycznia 2021 r., tj. po wszczęciu postępowania antydumpingowego, była o 17 % wyższa niż średnia miesięczna wielkość przywozu w okresie objętym dochodzeniem i o 6 % wyższa niż w tym samym okresie rok wcześniej.

(15)

Grupa Jindal twierdziła, że analiza na potrzeby rejestracji powinna opierać się na okresie po wszczęciu dochodzenia antydumpingowego, natomiast Eurofer dostarczył dane za okres po okresie objętym dochodzeniem. Grupa Jindal twierdziła, że w swoim oświadczeniu skarżący nie udowodnił dalszego znacznego wzrostu przywozu po wszczęciu dochodzenia antydumpingowego oraz że dane Eurostatu wykazały spadek przywozu z Indii w październiku 2020 r. w porównaniu z okresem objętym dochodzeniem (tj. 8 650 ton w październiku 2020 r. w porównaniu ze średnią miesięczną wynoszącą 9 058 ton w okresie objętym dochodzeniem). Według Grupy Jindal przywóz z Indonezji koncentrował się w pierwszym miesiącu każdego kwartału, a w październiku 2020 r. odnotowano jego spadek w porównaniu z kwietniem i lipcem 2020 r. (tj. w październiku 2020 r. wyniósł 21 532 tony, podczas gdy w kwietniu 2020 r. - 22 299 ton, a w lipcu 2020 r. - 26 787 ton). Grupa Jindal stwierdziła zatem, że nie doszło do wzrostu przywozu, w związku z czym kryterium to nie zostało spełnione.

(16)

Komisja zauważa na wstępie, że skarżący przedstawił dane statystyczne dotyczące przywozu w okresie objętym dochodzeniem, w trzecim kwartale 2020 r. i w okresie po wszczęciu dochodzenia, tj. do października 2020 r. Grupa Jindal przedstawiła dane za te same okresy co skarżący i jej dane kończyły się również na październiku 2020 r. Analiza Komisji opiera się na najnowszych danych kończących się na styczniu 2021 r., co przedstawia tabela 1 powyżej. Jak wyjaśniono w motywie(12), odpowiednie średnie miesięczne wielkości przywozu po okresie objętym dochodzeniem, w miesiącach od października 2020 r. do stycznia 2021 r., porównano ze średnimi miesięcznymi wielkościami przywozu za okres od października 2019 r. do stycznia 2020 r., a także ze średnimi miesięcznymi wielkościami przywozu w całym okresie objętym dochodzeniem. W niniejszej ocenie nie uwzględniono okresu między okresem objętym dochodzeniem a wszczęciem dochodzenia, tj. trzeciego kwartału 2020 r. Odpowiednie dane przeanalizowane przez Komisję, skumulowane dla państw, których dotyczy postępowanie, wykazały dalszy znaczny wzrost przywozu po wszczęciu postępowania zarówno w porównaniu z okresem objętym dochodzeniem, jak i w analogicznych miesiącach podczas okresu objętego dochodzeniem. Twierdzenie Grupy Jindal, że po wszczęciu dochodzenia nie nastąpił dalszy znaczny wzrost przywozu ani z Indii, ani z Indonezji, uznano za błędne w świetle nowszych danych, do których miała dostęp Komisja. Twierdzenie Grupy Jindal, że przywóz z Indonezji koncentrował się w pierwszym miesiącu każdego kwartału, nie zmieniło wniosku opartego na odpowiednich danych dotyczących przywozu, że nastąpił dalszy znaczny wzrost przywozu z państw, których dotyczy postępowanie. Ta koncentracja przywozu wiąże się prawdopodobnie z mechanizmem kontyngentu taryfowego wolnego od cła ochronnego w ramach środków ochronnych w odniesieniu do niektórych wyrobów ze stali ("środki ochronne") (3), w przypadku którego otwarcie na początku każdego kwartału nowych partii kontyngentu taryfowego prowadzi zazwyczaj do koncentracji dużych wielkości przywozu w pierwszym okresie kwartału. W związku z tym argumenty Grupy Jindal zostały oddalone.

(17)

Skarżący twierdził, że wzrost przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, wynikał ze zliberalizowania kontyngentów taryfowych na produkt objęty postępowaniem, które miało miejsce po przeglądzie środków ochronnych (4), oraz że można spodziewać się dalszego wzrostu przywozu, powodującego dodatkową szkodę, wskutek zmian kontyngentów taryfowych w następstwie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej (5). Skarżący argumentował, że w rezultacie kontyngent "innych państw" zostałby skorygowany w górę o ponad 13 000 ton i że to podwyższenie umożliwiłoby Indonezji dalsze zwiększenie jej wywozu do UE. Grupa Jindal odrzuciła ten argument jako bezpodstawny i oparty na przypuszczeniach. Jednocześnie Grupa Jindal twierdziła, że dalsza liberalizacja środków ochronnych doprowadziła do wzrostu przywozu tylko z innych państw trzecich niż państwa, których dotyczy postępowanie.

(18)

Po dostosowaniu poziomu kontyngentów taryfowych w ramach środków ochronnych w następstwie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej kontyngenty przeznaczone dla poszczególnych państw zmalały, a kontyngenty dla "innych państw" wzrosły. Indie posiadają kontyngent krajowy, natomiast przywóz z Indonezji musi być dokonywany w ramach kontyngentu globalnego, który dzieli ona z innymi państwami. Od czasu wejścia w życie środków ochronnych Indonezja konsekwentnie wykorzystuje znaczną część tego kontyngentu globalnego, a wielkość przywozu z tego państwa w styczniu 2021 r. (tj. prawie 30 000 ton z 46 536 ton stanowiących łączny kontyngent globalny w I kw. 2021 r.) wskazywała, że przywóz z Indonezji dalej rośnie. Pokazuje to, że - wbrew twierdzeniu Grupy Jindal - wystąpienie Zjednoczonego Królestwa doprowadziło do wzrostu przywozu nie tylko z państw trzecich innych niż państwa, których dotyczy postępowanie. Dostępne dowody potwierdzają zatem twierdzenie skarżącego, że przywóz z Indonezji będzie prawdopodobnie dalej rósł po dostosowaniu poziomu kontyngentów w następstwie wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej.

(19)

W świetle powyższych ustaleń Komisja stwierdziła, że drugie kryterium rejestracji również zostało spełnione.

(20)

Komisja dysponuje wystarczającymi dowodami wskazującymi, że dalszy wzrost przywozu z Indii i Indonezji po nadal spadających cenach spowodowałby dodatkową szkodę, co może poważnie osłabić skutki naprawcze ewentualnych ostatecznych ceł antydumpingowych.

(21)

Jak ustalono w sekcji 3.2, istnieją wystarczające dowody na to, że ujęty łącznie przywóz produktu objętego postępowaniem znacznie wzrósł w okresie po wszczęciu dochodzenia.

(22)

Ponadto istnieją dowody na tendencję zniżkową cen importowych produktu objętego postępowaniem na podstawie bazy danych Surveillance 2. Średnia cena w euro przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, do Unii spadła średnio o 12 %, jeśli porówna się okres od października 2020 r. do stycznia 2021 r. z tym samym okresem w poprzednim roku, i o 10 % w porównaniu ze średnią miesięczną w okresie objętym dochodzeniem, jak przedstawiono w tabeli 2 poniżej.

Tabela 2

Ceny importowe z państw, których dotyczy postępowanie (EUR/tona)

(23)

Skarżący twierdził, że wzrost przywozu nastąpił w tym samym czasie, co wzrost kosztów surowców, w szczególności niklu i żelazochromu, co do których domniemywa się, że ich koszty są zniekształcone w państwach, których dotyczy postępowanie, co wywarło dodatkową presję cenową na przemysł unijny. Grupa Jindal zakwestionowała wzrost cen żelazochromu i stwierdziła, że wzrost cen niklu nie mógł spowodować szkody, jako że ceny tego surowca zmieniają się cyklicznie.

(24)

Po odnotowanym w pierwszym kwartale 2020 r. wzroście o ponad 10 % ceny żelazochromu pozostały stabilne przez trzy pozostałe kwartały 2020 r., a następnie wzrosły o 3 % w 2021 r. Cena niklu na Londyńskiej Giełdzie Metali wzrosła o około 40 % od końca okresu objętego dochodzeniem. W przeszłości ceny niklu wykazywały wprawdzie wahania, ale Grupa Jindal nie przedstawiła żadnych dowodów świadczących o wyraźnym trendzie cyklicznym. Komisja zauważyła rzeczywiście wzrost cen surowców od czasu rozpoczęcia dochodzenia: wskutek tego wzrostu przemysł unijny doświadczał dalszego tłumienia cen, ponieważ nie mógł dopuścić do uwzględnienia wzrostu cen surowców w cenie produktu objętego postępowaniem z uwagi na tani przywóz z państw, których dotyczy postępowanie. O takim tłumieniu cen świadczą również przedstawione przez skarżącego dane dotyczące spadku EBITDA przemysłu unijnego.

(25)

Ponadto skarżący zwrócił uwagę na przesłanki wskazujące, że importerzy gromadzą zapasy produktu objętego postępowaniem, co może spowodować dodatkową szkodę dla przemysłu unijnego, zwłaszcza w świetle rosnących kosztów surowców, i poważnie osłabić skutki naprawcze ewentualnego cła antydumpingowego, które ma zostać wprowadzone.

(26)

Ponadto Grupa Jindal twierdziła, że wniosek o rejestrację nie uwzględniał zmniejszonego popytu spowodowanego pandemią COVID-19.

(27)

Komisja zauważa, że argument ten dotyczy kwestii związku przyczynowego i atrybucji, które nie mają bezpośredniego znaczenia dla analizy na potrzeby rejestrowania przywozu na podstawie art. 10 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Komisja uważa w każdym razie, że ewentualny spadek popytu spowodowany pandemią oznaczał, że wzrost wielkości przywozu po niższych cenach mógł obiektywnie tylko pogorszyć sytuację przemysłu unijnego, a zatem z dużym prawdopodobieństwem osłabi dodatkowo skutki naprawcze ceł ostatecznych. Argument ten został zatem odrzucony.

(28)

Biorąc pod uwagę ramy czasowe, wielkość takiego przywozu oraz inne okoliczności, takie jak sposób ustalania cen przez producentów eksportujących, rosnące koszty surowców oraz przesłanki wskazujące na gromadzenie zapasów przez importerów produktu objętego postępowaniem, taki dalszy wzrost przywozu po wszczęciu dochodzenia mógłby z dużym prawdopodobieństwem poważnie osłabić skutki naprawcze ewentualnego cła ostatecznego, chyba że cło takie zastosowano by z mocą wsteczną.

(29)

W związku z tym Komisja uznała, że trzecie kryterium rejestracji również zostało spełnione.

(30)

Komisja stwierdziła, że istnieją wystarczające dowody, by uzasadnić poddanie rejestracji przywozu produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

(31)

Wszystkie zainteresowane strony wzywa się do przedstawienia opinii na piśmie, a także do dostarczenia dowodów potwierdzających zgłaszane fakty. Komisja może przesłuchać zainteresowane strony, pod warunkiem że wystąpią one z pisemnym wnioskiem o przesłuchanie, wskazując szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane.

(32)

Zgodnie z art. 14 ust. 5 rozporządzenia podstawowego przywóz produktu objętego postępowaniem powinien zostać poddany rejestracji, tak aby zagwarantować, w razie wprowadzenia ceł antydumpingowych w wyniku dochodzeń, możliwość pobrania tych ceł od zarejestrowanego przywozu z mocą wsteczną, przy spełnieniu niezbędnych warunków, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

(33)

Jakakolwiek kwota przyszłej należności oparta będzie na wynikach dochodzenia antydumpingowego.

(34)

W zarzutach zawartych w skardze wzywającej do wszczęcia dochodzenia antydumpingowego szacuje się, że w odniesieniu do produktu objętego postępowaniem margines dumpingu wynosi 48,8 % w przypadku Indii i od 15,6 % do 34,4 % w przypadku Indonezji, a poziom usuwający szkodę wynosi 33,9 % dla Indii i 44,1 % dla Indonezji. kwota ewentualnej przyszłej należności zostałaby normalnie określona na niższym z tych poziomów, zgodnie z art. 7 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Jeżeli jednak Komisja uzna, że warunki określone w art. 7 ust. 2a i 2b rozporządzenia podstawowego są spełnione w odniesieniu do Indii lub Indonezji, tzn. że można uznać, iż margines dumpingu odzwierciedla szkodę poniesioną przez przemysł unijny, kwota ewentualnej przyszłej należności z tytułu przywozu z tych państw może zostać określona na poziomie marginesu dumpingu.

(35)

Wszelkie zgromadzone w związku z tą rejestracją dane osobowe będą przetwarzane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 (6),