(1)

Art. 26.1 ust. 4 lit. d) umowy stanowi, że wspólny komitet CETA przyjmuje swój własny regulamin wewnętrzny.

(2)

Art. 26.2 ust. 1 lit. b) umowy stanowi, że jednym ze specjalnych komitetów ustanowionych na mocy umowy jest Komitet ds. Usług i Inwestycji.

(3)

Art. 26.2 ust. 4 umowy stanowi, że komitety specjalne ustanawiają i modyfikują swój własny regulamin wewnętrzny, jeżeli uznają to za właściwe.

(4)

Reguła 14 ust. 4 regulaminu wewnętrznego Wspólnego Komitetu CETA, jak określono w decyzji Wspólnego Komitetu CETA 001/2018 z dnia 26 września 2018 r. stanowi, że komitety specjalne i inne organy ustanowione na mocy umowy stosują, z uwzględnieniem niezbędnych zmian, regulamin wewnętrzny Wspólnego Komitetu CETA, o ile nie postanowiły inaczej na mocy art. 26.2 ust. 4 umowy.

(5)

Zgodnie z art. 8.9 ust. 1 umowy strony potwierdzają przysługujące im prawo do wprowadzania regulacji w interesie publicznym w celu osiągania uzasadnionych celów polityki publicznej, takich jak ochrona zdrowia publicznego, bezpieczeństwo, ochrona środowiska, w tym kwestie zmiany klimatu i bioróżnorodności, moralność publiczna, ochrona społeczna i ochrona konsumentów oraz promowanie i ochrona różnorodności kulturowej.

(6)

Zgodnie z ust. 6 lit. e) wspólnego instrumentu interpretacyjnego dotyczącego umowy, aby zagwarantować, by trybunały ustanowione na mocy sekcji F ("Rozstrzyganie sporów inwestycyjnych między inwestorami a państwami") rozdziału ósmego ("Inwestycje") umowy szanowały w każdej sytuacji zamiar stron wyrażony w umowie, zawiera ona postanowienia umożliwiające stronom wydawanie wiążących not interpretacyjnych, zaś strony potwierdzają, że Kanada oraz Unia Europejska i jej państwa członkowskie zobowiązały się do stosowania tych postanowień, by uniknąć jakiejkolwiek błędnej interpretacji umowy przez trybunały lub ją skorygować.

(7)

Zgodnie z art. 8.31 ust. 3 i art. 8.44 ust. 3 lit. a) umowy w przypadku pojawienia się poważnych wątpliwości dotyczących wykładni, która może mieć wpływ na inwestycję, Komitet ds. Usług i Inwestycji może - za zgodą stron oraz po dopełnieniu ich odpowiednich wymogów i procedur wewnętrznych - zalecić Wspólnemu Komitetowi CETA przyjęcie wykładni umowy. Wykładnia przyjęta przez Wspólny Komitet CETA jest wiążąca dla trybunałów ustanowionych na podstawie sekcji F ("Rozstrzyganie sporów inwestycyjnych między inwestorami a państwami") rozdziału ósmego ("Inwestycje") umowy. Wspólny Komitet CETA może zdecydować, że wykładnia ma moc wiążącą od określonej daty,

1.

2.

3.

4.

5.

6.