(1)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/798 (3) nakłada na każde z państw członkowskich obowiązek ustanowienia krajowego organu ds. bezpieczeństwa, któremu powierza się określone zadania w odniesieniu do bezpieczeństwa kolei. Zgodnie z tą dyrektywą krajowym organem ds. bezpieczeństwa może być podmiot powołany jednostronnie przez dane państwo członkowskie lub podmiot, któremu zadania te zostały powierzone przez grupę państw członkowskich w celu zapewnienia ujednolicenia systemu bezpieczeństwa.

(2)

Traktat między Francją a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej dotyczący budowy i eksploatacji stałego połączenia przez kanał La Manche przez prywatnych koncesjonariuszy, podpisany w Canterbury w dniu 12 lutego 1986 r. (zwany dalej "traktatem z Canterbury"), ustanowił Komisję Międzyrządową w celu nadzoru nad wszystkimi kwestiami dotyczącymi budowy i eksploatacji stałego połączenia przez kanał La Manche (zwaną dalej "Komisją Międzyrządową").

(3)

Do końca okresu przejściowego przewidzianego w Umowie o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (4) (zwanego dalej "okresem przejściowym") Komisja Międzyrządowa jest krajowym organem ds. bezpieczeństwa w rozumieniu dyrektywy (UE) 2016/798, odpowiedzialnym za stałe połączenie przez kanał La Manche.

(4)

Z końcem okresu przejściowego Komisja Międzyrządowa stanie się organem ustanowionym umową międzynarodową między państwem członkowskim, tj. Francją, i państwem trzecim, tj. Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej (zwanym dalej "Zjednoczonym Królestwem"). O ile nie zostanie przewidziane inaczej w umowie międzynarodowej wiążącej Zjednoczone Królestwo, nie będzie ona już krajowym organem ds. bezpieczeństwa na mocy prawa Unii, a prawo Unii nie będzie już miało zastosowania do części stałego połączenia przez kanał La Manche podlegającej jurysdykcji Zjednoczonego Królestwa.

(5)

Aby zapewnić bezpieczną i skuteczną eksploatację stałego połączenia przez kanał La Manche, właściwe jest utrzymanie Komisji Międzyrządowej jako jednolitego organu ds. bezpieczeństwa odpowiedzialnego za całość tej infrastruktury.

(6)

W tym celu decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1531 (5) upoważnia Francję, pod pewnymi warunkami, do wynegocjowania, podpisania i zawarcia umowy międzynarodowej, uzupełniającej traktat z Canterbury, zgodnie z którą Komisja Międzyrządowa zostanie utrzymana jako jednolity organ ds. bezpieczeństwa właściwy w zakresie stosowania prawa Unii w odniesieniu do stałego połączenia przez kanał La Manche.

(7)

W tym celu należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące właściwych organów ds. bezpieczeństwa, a także dotyczące obowiązku podejmowania przez zainteresowane państwo członkowskie wszelkich niezbędnych środków w celu zapewnienia, aby prawo Unii było zawsze stosowane przez specjalny organ ds. bezpieczeństwa lub, w przeciwnym razie, przez krajowy organ ds. bezpieczeństwa tego państwa członkowskiego.

(8)

Rozstrzyganie sporów między zainteresowanym państwem członkowskim a państwem trzecim w obszarze bezpieczeństwa kolei może prowadzić do pojawienia się kwestii związanych z wykładnią prawa Unii. W związku z tym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej powinien być właściwy w zakresie wydawania orzeczeń w trybie prejudycjalnym w takich kwestiach.

(9)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę (UE) 2016/798.

(10)

Ponieważ cel niniejszego rozporządzenia, a mianowicie zapewnienie bezpiecznej i skutecznej eksploatacji stałego połączenia przez kanał La Manche z końcem okresu przejściowego, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na rozmiary i skutki proponowanego działania, możliwe jest jego lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(11)

Niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej,

1)

art. 3 pkt 7 otrzymuje brzmienie:

2)

w art. 16 dodaje się ustępy w brzmieniu: