RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 270/2011 z dnia 21 marca 2011 r. w sprawie środków ograniczających skierowanych przeciwko niektórym osobom, podmiotom i organom w związku z sytuacją w Egipcie (¹), a w szczególności jego art. 12 ust. 4,

uwzględniając wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 21 marca 2011 r. Rada przyjęła rozporządzenie (UE) nr 270/2011.

(2) W załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 270/2011 należy zmienić wpisy dotyczące dwóch wskazanych osób zawarte w części A oraz zaktualizować informacje dotyczące prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej zawarte w części B.

(3) Należy zatem odpowiednio zmienić załącznik I do rozporządzenia (UE) nr 270/2011,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 270/2011 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 19 marca 2020 r.

ZAŁĄCZNIK

I. W części A załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 270/2011 wpisy 1 i 4 otrzymują brzmienie:

II. Część B załącznika I do decyzji (UE) nr 270/2011 otrzymuje brzmienie:

„B. Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej zgodnie z prawem egipskim:

Prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej

Z art. 54, 97 i 98 konstytucji Egiptu, art. 77, 78, 124, 199, 214, 271, 272 i 277 egipskiej ustawy o postępowaniu karnym oraz art. 93 i 94 egipskiej ustawy o prawie do obrony (ustawa nr 17 z 1983 r.) wynika, że na mocy egipskiego prawa gwarantowane są następujące prawa:

– w przypadku każdej osoby podejrzanej lub oskarżonej o popełnienie przestępstwa:

1. prawo do kontroli sądowej każdego aktu lub decyzji administracyjnej;

2. prawo do bronienia się samemu lub przez ustanowionego przez siebie obrońcę, a jeśli dana osoba nie ma wystarczających środków na poniesienie kosztów pomocy prawnej, do bezpłatnego skorzystania z pomocy obrońcy wyznaczonego z urzędu, gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości;

– w przypadku każdej osoby oskarżonej o popełnienie przestępstwa:

1. prawo do niezwłocznego otrzymania szczegółowej informacji w języku dla niej zrozumiałym o istocie i przyczynie skierowanego przeciwko niej oskarżenia;

2. prawo do odpowiedniego czasu na przygotowanie obrony i możliwości w zakresie przygotowania obrony;

3. prawo do przesłuchania lub spowodowania przesłuchania świadków oskarżenia oraz żądania obecności i przesłuchania świadków obrony na takich samych warunkach jak świadków oskarżenia;

4. prawo do korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, jeżeli dana osoba nie rozumie języka używanego w sądzie lub nie mówi tym językiem.

Zastosowanie prawa do obrony i prawa do skutecznej ochrony sądowej

1. Mohamed Hosni Elsajed Mubarak

Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Mohameda Hosniego Elsajeda Mubaraka w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:

Sprawa

27 czerwca 2013 r. Mohamed Hosni Elsajed Mubarak został oskarżony wraz z dwiema innymi osobami o sprzeniewierzenie środków publicznych, a 17 listopada 2013 r. w Kairze wszczęto postępowanie przed sądem karnym. 21 maja 2014 r. sąd uznał trzech oskarżonych za winnych. Oskarżeni zaskarżyli ten wyrok przed sądem kasacyjnym. 13 stycznia 2015 r. sąd kasacyjny uchylił wyrok i zarządził ponowny proces. Podczas ponownego rozpoznawania sprawy, 4 i 29 kwietnia 2015 r., strony przedstawiły wystąpienia ustne i pisma procesowe. 9 maja 2015 r. sąd karny w Kairze uznał oskarżonych za winnych, nakazał zwrot sprzeniewierzonych środków i zapłatę grzywny. 24 maja 2015 r. złożono apelację do sądu kasacyjnego. 9 stycznia 2016 r. sąd kasacyjny utrzymał w mocy wyroki skazujące. 8 marca 2016 r. oskarżeni zawarli ugodę z komisją biegłych ustanowioną dekretem premiera nr 2873 z 2015 r. Ugoda ta została zatwierdzona przez Radę Ministrów 9 marca 2016 r. Ugoda ta nie została skierowana do sądu kasacyjnego w celu ostatecznego zatwierdzenia przez prokuratora generalnego, ponieważ komisja biegłych nie była komisją właściwą. Oskarżeni mogą złożyć wniosek o ugodę do komisji właściwej – Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA). W marcu 2019 r. odzyskano kwotę grzywny. Kwota sprzeniewierzonych środków jest w trakcie odzyskiwania w drodze wniosków o wzajemną pomoc prawną wystosowanych przez władze egipskie do dwóch państw trzecich.

2. Suzanne Saleh Thabet

Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Suzanne Saleh Thabet w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:

Nakaz zabezpieczenia

28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Suzanne Saleh Thabet i innym osobom zbywania mienia i środków – zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny utrzymał w mocy postanowienie w przedmiocie zakazu. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Suzanne Saleh Thabet nie zaskarżyła orzeczenia z 8 marca 2011 r.

3. Alaa Mohamed Hosni Elsajed Mubarak

Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Alaa Mubaraka w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:

Nakaz zabezpieczenia

28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Alaa Mubarakowi i innym osobom zbywania mienia i środków – zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny utrzymał w mocy postanowienie w przedmiocie zakazu. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Alaa Mubarak nie zaskarżył orzeczenia z 8 marca 2011 r.

Sprawa pierwsza:

Sprawę przeciwko oskarżonemu i jeszcze jednej osobie skierowano do sądu pierwszej instancji (kairski sąd karny) 30 maja 2012 r. 6 czerwca 2013 r. sąd odesłał sprawę do prokuratury w celu dalszego dochodzenia. Po zakończeniu dochodzenia sprawa została ponownie skierowana do sądu. 15 września 2018 r. kairski sąd karny wydał wyrok, na mocy którego: (i) zwrócił się do wyznaczonej komisji biegłych o uzupełnienie sprawozdania biegłych przedstawionego sądowi w lipcu 2018 r.; (ii) nakazał aresztowanie oskarżonych; oraz (iii) zalecił przekazanie sprawy Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA) z myślą o ewentualnej ugodzie. Oskarżeni skutecznie zaskarżyli nakaz aresztowania i, w wyniku wniosku o zmianę składu sędziowskiego, sprawa została odesłana do innego obwodu sądu karnego w celu dokonania kontroli zasadności, który to sąd uniewinnił ich 22 lutego 2020 r. Orzeczenie to nie jest prawomocne i wciąż może zostać zaskarżone przez prokuraturę.

Sprawa druga:

27 czerwca 2013 r. Alaa Mubarak został oskarżony wraz z dwiema innymi osobami o sprzeniewierzenie środków publicznych, a 17 listopada 2013 r. w Kairze wszczęto postępowanie przed sądem karnym. 21 maja 2014 r. sąd uznał trzech oskarżonych za winnych. Oskarżeni zaskarżyli ten wyrok przed sądem kasacyjnym. 13 stycznia 2015 r. sąd kasacyjny uchylił wyrok i zarządził ponowny proces. Podczas ponownego rozpoznawania sprawy, 4 i 29 kwietnia 2015 r., strony przedstawiły wystąpienia ustne i pisma procesowe. 9 maja 2015 r. sąd karny w Kairze uznał oskarżonych za winnych, nakazał zwrot sprzeniewierzonych środków i zapłatę grzywny. 24 maja 2015 r. złożono apelację do sądu kasacyjnego. 9 stycznia 2016 r. sąd kasacyjny utrzymał w mocy wyroki skazujące. 8 marca 2016 r. oskarżeni zawarli ugodę z komisją biegłych ustanowioną dekretem premiera nr 2873 z 2015 r. Ugoda ta została zatwierdzona przez Radę Ministrów 9 marca 2016 r. Ugoda ta nie została skierowana do sądu kasacyjnego w celu ostatecznego zatwierdzenia przez prokuratora generalnego, ponieważ komisja biegłych nie była komisją właściwą. Oskarżeni mogą złożyć wniosek o ugodę do komisji właściwej – Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA). W marcu 2019 r. odzyskano kwotę grzywny. Kwota sprzeniewierzonych środków jest w trakcie odzyskiwania w drodze wniosków o wzajemną pomoc prawną wystosowanych przez władze egipskie do dwóch państw trzecich.

4. Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech

Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:

Nakaz zabezpieczenia

28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech i innym osobom zbywania mienia i środków – zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny utrzymał w mocy postanowienie w przedmiocie zakazu. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Hajdi Mahmud Magdi Hussajn Rasech nie zaskarżyła orzeczenia z 8 marca 2011 r.

5. Dżamal Mohamed Hosni Elsajed Mubarak

Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Dżamala Mubaraka w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:

Nakaz zabezpieczenia

28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Dżamalowi Mubarakowi i innym osobom zbywania mienia i środków zgodnie – z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny podtrzymał zakaz. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Dżamal Mubarak nie zaskarżył orzeczenia z 8 marca 2011 r.

Sprawa pierwsza:

Sprawę przeciwko Dżamalowi Mubarakowi i innej osobie skierowano do sądu pierwszej instancji (kairski sąd karny) 30 maja 2012 r. 6 czerwca 2013 r. sąd odesłał sprawę do prokuratury w celu dalszego dochodzenia. Po zakończeniu dochodzenia sprawa została ponownie skierowana do sądu. 15 września 2018 r. kairski sąd karny wydał wyrok, na mocy którego: (i) zwrócił się do wyznaczonej komisji biegłych o uzupełnienie sprawozdania biegłych przedstawionego sądowi w lipcu 2018 r.; (ii) nakazał aresztowanie oskarżonych; oraz (iii) zalecił przekazanie sprawy Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA) z myślą o ewentualnej ugodzie. Oskarżeni skutecznie zaskarżyli nakaz aresztowania i, w wyniku wniosku o zmianę składu sędziowskiego, sprawa została odesłana do innego obwodu sądu karnego w celu dokonania kontroli zasadności, który to sąd uniewinnił ich 22 lutego 2020 r. Orzeczenie to nie jest prawomocne i wciąż może zostać zaskarżone przez prokuraturę.

Sprawa druga:

27 czerwca 2013 r. Dżamal Mubarak został oskarżony wraz z dwiema innymi osobami o sprzeniewierzenie środków publicznych, a 17 listopada 2013 r. w Kairze wszczęto postępowanie przed sądem karnym. 21 maja 2014 r. sąd uznał trzech oskarżonych za winnych. Oskarżeni zaskarżyli ten wyrok przed sądem kasacyjnym. 13 stycznia 2015 r. sąd kasacyjny uchylił wyrok i zarządził ponowny proces. Podczas ponownego rozpoznawania sprawy, 4 i 29 kwietnia 2015 r., strony przedstawiły wystąpienia ustne i pisma procesowe. 9 maja 2015 r. sąd karny w Kairze uznał oskarżonych za winnych, nakazał zwrot sprzeniewierzonych środków i zapłatę grzywny. 24 maja 2015 r. złożono apelację do sądu kasacyjnego. 9 stycznia 2016 r. sąd kasacyjny utrzymał w mocy wyroki skazujące. 8 marca 2016 r. oskarżeni zawarli ugodę z komisją biegłych ustanowioną dekretem premiera nr 2873 z 2015 r. Ugoda ta została zatwierdzona przez Radę Ministrów 9 marca 2016 r. Ugoda ta nie została skierowana do sądu kasacyjnego w celu ostatecznego zatwierdzenia przez prokuratora generalnego, ponieważ komisja biegłych nie była komisją właściwą. Oskarżeni mogą złożyć wniosek o ugodę do komisji właściwej – Krajowej Komisji ds. Odzyskiwania Mienia z Zagranicy (NCRAA). W marcu 2019 r. odzyskano kwotę grzywny. Kwota sprzeniewierzonych środków jest w trakcie odzyskiwania w drodze wniosków o wzajemną pomoc prawną wystosowanych przez władze egipskie do dwóch państw trzecich.

6. Chadiga Mahmud El Dżammal

Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Chadigi Mahmud El Dżammal w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:

Nakaz zabezpieczenia

28 lutego 2011 r. prokurator generalny wydał postanowienie zakazujące Chadidze El Dżammal i innym osobom zbywania mienia i środków – zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. 8 marca 2011 r. właściwy sąd karny utrzymał w mocy postanowienie w przedmiocie zakazu. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. Chadiga Mahmud El Dżammal nie zaskarżyła orzeczenia z 8 marca 2011 r.

15. Mohamed Zohir Mohamed Wahed Garrana

Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Mohameda Zohira Mohameda Waheda Garrany w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:

Sprawa

Dochodzenie dotyczące okoliczności faktycznych w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego jest nadal w toku. Zdaniem Rady nic nie wskazuje na to, że naruszono prawo Mohameda Zohira Mohameda Waheda Garrany do obrony i do skutecznej ochrony sądowej.

18. Habib Ibrahim Habib Eladli

Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Habiba Ibrahima Habiba Eladliego w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:

Sprawa

Sprawa przeciwko Habibowi Ibrahimowi Habibowi Eladliemu została skierowana przez sędziego śledczego do właściwego sadu z zarzutem sprzeniewierzenia środków publicznych. 7 lutego 2016 r. sąd ten podjął decyzję o zabezpieczeniu mienia Habiba Ibrahima Habiba Eladliego, jego żony i małoletniego syna. Wykonując decyzję sądu, 10 lutego 2016 r. prokurator generalny wydał nakaz zabezpieczenia mienia, zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo zaskarżyć orzeczenie sądu w sprawie postanowienia zakazującego do tego samego sądu. 15 kwietnia 2017 r. sąd uznał oskarżonego winnym. Oskarżony zaskarżył ten wyrok przed sądem kasacyjnym, który 11 stycznia 2018 r. uchylił wyrok i zarządził ponowny proces. W ponownym procesie 9 maja 2019 r. został skazany na karę grzywny. Zarówno prokuratura, jak i Habib Ibrahim Habib Eladli wnieśli do sądu kasacyjnego odwołanie od tego orzeczenia. Sprawa jest nadal w toku przez tym sądem.

19. Elham Sajed Salem Szarszar

Z informacji w aktach Rady wynika, że prawo do obrony i prawo do skutecznej ochrony sądowej Elham Sajed Salem Szarszar w postępowaniu karnym, na które powoływała się Rada, były przestrzegane. Świadczy o tym w szczególności, co następuje:

Nakaz zabezpieczenia

Sprawa przeciwko mężowi Elham Sajed Salem Szarszar została skierowana przez sędziego śledczego do właściwego sądu z zarzutem sprzeniewierzenia środków publicznych. 7 lutego 2016 r. sąd ten podjął decyzję o zabezpieczeniu mienia oskarżonej, jej męża i ich małoletniego syna. Wykonując decyzję sądu, 10 lutego 2016 r. prokurator generalny wydał nakaz zabezpieczenia mienia, zgodnie z art. 208 bis/a egipskiej ustawy o postępowaniu karnym, który umożliwia prokuratorowi generalnemu zakazanie oskarżonemu, jego żonie i dzieciom zbywania ich mienia, jeżeli istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do tego, czy takie mienie nie stanowi nielegalnych korzyści pochodzących z przestępstw popełnionych przez oskarżonego. Zgodnie z przepisami ustawowymi Arabskiej Republiki Egiptu oskarżeni mają prawo do zaskarżenia orzeczenia sądu wprowadzającego zakaz przed tym samym sądem. Elham Sajed Salem Szarszar nie zaskarżyła orzeczenia sądu.”.