KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 98/24/WE z dnia 7 kwietnia 1998 r. w sprawie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników przed ryzykiem związanym ze środkami chemicznymi w miejscu pracy (¹), w szczególności jego art. 3 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zasada 10 Europejskiego filaru praw socjalnych (²), proklamowanego w Göteborgu dnia 17 listopada 2017 r., stanowi, że każdy pracownik ma prawo do zdrowego, bezpiecznego i dobrze dostosowanego środowiska pracy. Prawo do wysokiego poziomu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz do środowiska pracy, które jest dostosowane do potrzeb zawodowych pracowników i umożliwia im uczestnictwo w rynku pracy w dłuższym okresie, obejmuje również ochronę przed narażeniem na działanie czynników chemicznych w miejscu pracy.

(2) Komisja wyraźnie podkreśliła potrzebę dalszej poprawy ochrony pracowników przed narażeniem na niebezpieczne chemikalia w swoim komunikacie „Bezpieczniejsze i zdrowsze warunki pracy dla wszystkich” (³).

(3) Na mocy dyrektywy 98/24/WE Komisja ma przedstawić cele Unii Europejskiej (UE) w formie wskaźnikowych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego (IOELV) dla całej UE, w celu ochrony pracowników przed ryzykiem związanym z działaniem środków chemicznych.

(4) Art. 3 ust. 2 dyrektywy 98/24/WE upoważnia Komisję do ustalania i weryfikowania IOELV, biorąc pod uwagę dostępność technik pomiarowych, w oparciu o środki przyjęte zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17 dyrektywy Rady 89/391/EWG (⁴).

(5) Art. 3 ust. 1 dyrektywy 98/24/WE stanowi, że Komisja ocenia związek pomiędzy skutkami zdrowotnymi niebezpiecznych środków chemicznych i poziomem narażenia zawodowego przy pomocy niezależnej oceny naukowej najnowszych dostępnych danych naukowych.

(6) W realizacji tego zadania Komisję wspiera Komitet Naukowy ds. Dopuszczalnych Norm Zawodowego Narażenia na Oddziaływanie Czynników Chemicznych w Pracy (SCOEL), ustanowiony decyzją Komisji 2014/113/UE (⁵).

(7) Zgodnie z dyrektywą 98/24/WE „dopuszczalna wartość narażenia zawodowego” oznacza, chyba że z postanowienia szczególnego wynika inaczej, dopuszczalną wartość średniej w funkcji czasu stężenia środka chemicznego w powietrzu w strefie oddechowej pracownika w danym okresie czasu.

(8) Wskaźnikowe dopuszczalne wartości narażenia zawodowego są wartościami narażenia zawodowego dotyczącymi zdrowia, ustalanymi w oparciu o najnowsze dane naukowe oraz przyjmowanymi przez Komisję przy uwzględnieniu dostępności technik pomiarowych. Stanowią one poziomy progowe narażenia, poniżej których co do zasady nie oczekuje się wystąpienia szkodliwych skutków oddziaływania danego czynnika chemicznego po krótkoterminowym lub dziennym narażeniu w całym okresie zatrudnienia. Stanowią one cele UE, które mają pomagać pracodawcom w określeniu i ocenie ryzyka, a także we wdrażaniu działań zapobiegawczych i ochronnych zgodnie z dyrektywą 98/24/WE.

(9) Zgodnie z zaleceniami SCOEL, wartości IOELV zostały określone w stosunku do okresu ośmiu godzin, jako średnie ważone w funkcji czasu (dopuszczalne wartości długoterminowego narażenia), a w przypadku niektórych czynników chemicznych, dla krótszych okresów, zazwyczaj piętnastu minut, również jako średnie ważone w funkcji czasu (dopuszczalne wartości krótkoterminowego narażenia), w celu uwzględnienia skutków takiego krótkoterminowego narażenia.

(10) Dla każdego czynnika chemicznego, dla którego ustalono wartość IOELV na poziomie UE, państwa członkowskie są zobowiązane ustanowić krajową dopuszczalną wartość narażenia zawodowego. Państwa członkowskie uwzględniają przy tym wartość dopuszczalną w UE oraz określają rodzaj krajowej dopuszczalnej wartości zgodnie z ustawodawstwem krajowymi i przyjętą praktyką.

(11) IOELV są ważnym elementem ogólnych ustaleń dotyczących ochrony pracowników przed zagrożeniami dla zdrowia wynikającymi z narażenia na działanie niebezpiecznych substancji chemicznych.

(12) Zgodnie z art. 3 dyrektywy 98/24/WE SCOEL ocenił związek między skutkami zdrowotnymi czynników chemicznych wymienionych w 10 wpisach w załączniku do niniejszej dyrektywy a poziomem narażenia zawodowego. Podobnie zalecił on dla wszystkich tych czynników chemicznych określenie wartości IOELV w odniesieniu do narażenia drogą inhalacyjną dla okresu referencyjnego w postaci ośmiogodzinnej ważonej czasowo średniej. Należy zatem ustanowić w załączniku do niniejszej dyrektywy dopuszczalne wartości długoterminowego narażenia dla wszystkich tych czynników chemicznych.

(13) W odniesieniu do niektórych z tych środków chemicznych, tj. aniliny, trimetyloaminy, 2-fenylopropanu (kumenu), octanu sec-butylu, 4-aminotoluenu, octanu izobutylu, alkoholu izoamylowego, octanu n-butylu oraz trichlorku fos-forylu, SCOEL zalecił również ustanowienie dopuszczalnych wartości krótkotrwałego narażenia.

(14) Dla niektórych substancji konieczne jest uwzględnienie możliwości wchłaniania ich przez skórę w celu zapewnienia najwyższego możliwego poziomu ochrony. Wśród czynników chemicznych wymienionych we wpisach w załączniku do niniejszej dyrektywy SCOEL stwierdził, że istnieje możliwość znacznej absorpcji przez skórę aniliny, 2-fenylopropanu (kumenu) i 4-aminotoluenu. W załączniku do niniejszej dyrektywy należy zatem umieścić, oprócz wartości IOELV, adnotacje wskazujące na możliwość znacznej absorpcji tych czynników chemicznych poprzez skórę.

(15) Jeden z tych czynników chemicznych, 2-fenylopropan (kumen), jest obecnie wymieniony w załączniku do dyrektywy Komisji 2000/39/WE (⁶) SCOEL zalecił ustanowienie dla tej substancji nowej wartości IOELV. Należy zatem włączyć zmienioną wartość dopuszczalną dla 2-fenylopropanu (kumenu) do załącznika do niniejszej dyrektywy i usunąć odpowiedni wpis w załączniku do dyrektywy 2000/39/WE.

(16) Zgodnie ze wspólną deklaracją polityczną państw członkowskich i Komisji z dnia 28 września 2011 r. dotyczącą dokumentów wyjaśniających (⁷) państwa członkowskie zobowiązały się do złożenia, w uzasadnionych przypadkach, wraz z powiadomieniem o środkach transpozycji, jednego lub większej liczby dokumentów wyjaśniających związki między elementami dyrektywy a odpowiadającymi im częściami krajowych instrumentów transpozycyjnych.

(17) W odniesieniu do niniejszej dyrektywy Komisja uznaje za zasadne przekazanie takich dokumentów w formie tabeli korelacji pomiędzy krajowymi przepisami a niniejszą dyrektywą, biorąc pod uwagę fakt, że w odniesieniu do niektórych czynników chemicznych krajowe dopuszczalne wartości narażenia zawodowego istnieją już w prawodawstwie krajowym, a także uwzględniając różnorodność i techniczny charakter instrumentów prawnych na szczeblu krajowym ustanawiających dopuszczalne wartości narażenia zawodowego.

(18) Zgodnie z art. 3 ust. 2 dyrektywy 98/24/WE skonsultowano się z Komitetem Doradczym ds. Bezpieczeństwa i Ochrony Zdrowia w Miejscu Pracy, który wydał swoje opinie w dniach 6 grudnia 2017 r. i 31 maja 2018 r. Komitet przyznał, że istnieją obecnie wyzwania w odniesieniu do dostępności metod pomiarowych, które można by wykorzystać do wykazania zgodności z proponowanymi wartościami dopuszczalnymi dla trichlorku fosforylu i alkoholu izoamylowego, oraz że należy podjąć wysiłki w celu zapewnienia dostępności odpowiednich technik przed końcem okresu transpozycji.

(19) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Komitetu ds. Postępu Technicznego ustanowionego na mocy art. 17 dyrektywy 89/391/EWG,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Określony zostaje piąty wykaz unijnych wskaźnikowych dopuszczalnych wartości narażenia zawodowego dla czynników chemicznych wymienionych w załączniku.

Artykuł 2

Państwa członkowskie określają krajowe dopuszczalne wartości narażenia zawodowego dla czynników chemicznych wymienionych w załączniku, uwzględniając dopuszczalne wartości UE.

Artykuł 3

W załączniku do dyrektywy 2000/39/WE skreśla się odniesienie dokumentu ze skutkiem od dnia 20 maja 2021 r.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 20 maja 2021 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów wraz z jednym lub większą liczbą dokumentów wyjaśniających w formie tabeli korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 5

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 6

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 października 2019 r.