(Tekst mający znaczenie dla EOG)

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1025/2012 z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej, zmieniające dyrektywy Rady 89/686/EWG i 93/15/EWG oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 94/9/WE, 94/25/WE, 95/16/WE, 97/23/WE, 98/34/WE, 2004/22/WE, 2007/23/WE, 2009/23/WE i 2009/105/WE oraz uchylające decyzję Rady 87/95/EWG i decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1673/2006/WE (¹), w szczególności jego art. 13 ust. 1,

po konsultacji z ekspertami z europejskiej wielostronnej platformy ds. normalizacji ICT i z ekspertami branżowymi,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Kwestie normalizacji odgrywają istotną rolę we wspieraniu realizacji strategii „Europa 2020”, jak określono w komunikacie Komisji zatytułowanym „Europa 2020: Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu”. W kilku inicjatywach przewodnich strategii „Europa 2020” podkreślono znaczenie dobrowolnej normalizacji na rynkach produktowych lub usługowych przeprowadzanej w celu zapewnienia zgodności i interoperacyjności między produktami i usługami, pobudzania rozwoju technologicznego i wspierania innowacji.

(2) Normy są niezbędne dla konkurencyjności Europy i mają kluczowe znaczenie dla innowacyjności i postępu. Ich znaczenie zostało podkreślone przez Komisję w kontekście ostatnich inicjatyw na rzecz urzeczywistnienia jednolitego rynku (²) oraz jednolitego rynku cyfrowego (³), gdzie rolę normalizacji i interoperacyjności w tworzeniu europejskiej gospodarki cyfrowej wzmocniono wraz z przyjęciem komunikatu dotyczącego priorytetów w normalizacji ICT na jednolitym rynku cyfrowym (⁴); przedstawiono w nim kompleksowe podejście strategiczne i polityczne do normalizacji priorytetowych ICT, które mają zasadnicze znaczenie dla urzeczywistnienia jednolitego rynku cyfrowego.

(3) W społeczeństwie cyfrowym dokumenty normalizacyjne stają się niezbędne do zapewnienia interoperacyjności sieci i systemów. W komunikacie Komisji zatytułowanym „Strategiczna wizja w zakresie norm europejskich -Postęp w celu poprawy i przyspieszenia zrównoważonego wzrostu gospodarki europejskiej do roku 2020” (⁵) uznano specyfikę normalizacji w dziedzinie technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT), w przypadku których rozwiązania, aplikacje i usługi są często opracowywane przez światowe fora i konsorcja ICT, które stały się wiodącymi organizacjami w zakresie opracowywania norm w dziedzinie ICT.

(4) Celem rozporządzenia (UE) nr 1025/2012 jest modernizacja i poprawa ram normalizacji europejskiej. Ustanowiono w nim system, zgodnie z którym Komisja może podjąć decyzję o wskazaniu najbardziej odpowiednich i najszerzej akceptowanych specyfikacji technicznych ICT wydanych przez organizacje, które nie są europejskimi, międzynarodowymi ani krajowymi organizacjami normalizacyjnymi. Możliwość korzystania z pełnego zakresu specyfikacji technicznych ICT przy zamawianiu sprzętu, oprogramowania i usług informatycznych ułatwi zapewnienie interoperacyjności urządzeń, usług i aplikacji oraz pomoże organom administracji publicznej uniknąć sytuacji, w których jednostka udzielająca zamówienia nie może zmienić dostawcy po upływie umowy dotyczącej tego zamówienia ze względu na wykorzystanie prawnie zastrzeżonych rozwiązań ICT; możliwość ta przyczyni się także do rozwoju konkurencji w zakresie dostarczania interoperacyjnych rozwiązań ICT.

(5) Aby specyfikacje techniczne ICT kwalifikowały się do celów dokonywania odniesień w zamówieniach publicznych, muszą one spełniać wymagania określone w załączniku II do rozporządzenia (UE) nr 1025/2012. Zgodność z tymi wymaganiami stanowi dla organów publicznych gwarancję, że specyfikacje techniczne ICT są ustalane zgodnie z zasadami przejrzystości, otwartości, bezstronności i konsensusu uznawanymi przez Światową Organizację Handlu w dziedzinie normalizacji.

(6) Decyzję o wskazaniu specyfikacji ICT przyjmuje się po konsultacji z ekspertami z europejskiej wielostronnej platformy ds. normalizacji ICT, ustanowionej decyzją Komisji 201 l/C 349/04 (⁶), oraz po dodatkowych konsultacjach z ekspertami branżowymi.

(7) Europejska wielostronna platforma ds. normalizacji ICT dokonała oceny i wydała pozytywną opinię odnośnie do wskazania następujących specyfikacji technicznych na potrzeby dokonywania odniesień w zamówieniach publicznych: „Simple Knowledge Organization System” (zwana dalej „SKOS”) i „Resource Description Framework” 1.0 i 1.1 (zwana dalej „RDF 1.0 i 1.1”), opracowane przez World Wide Web Consortium (W3C); „Service Metadata Publisher 1.0” (zwana dalej „SMP 1.0”) opracowana przez Organizację na rzecz Promowania Standaryzacji Norm Transmisji Danych (OASIS); „MIME-Based Secure Peer-to-Peer Business Data Interchange Using HTTP, Applicability Statement 2”, RFC 4130 (zwana dalej „AS2”) i „Internationalized Resource Identifiers” RFC 3987 (zwana dalej „IRIs”), opracowane przez grupę zadaniową ds. inżynierii internetowej (IETF); „Data Foundation & Terminology Model”, „PID Information Types API”, „Data Type Registries Model” i „Practical Policies Recommendations”, wszystkie specyfikacje techniczne opracowane przez fundację Research Data Alliance (RDA). Ocenę i porady platformy przekazano następnie do konsultacji ekspertom branżowym, którzy również wydali pozytywną opinię w sprawie wskazania.

(8) Specyfikacja techniczna SKOS opracowana przez W3C udostępnia publicznie w internecie systemy organizacji wiedzy pozaformalnej w sposób ustrukturyzowany, mając na celu organizowanie i zapewnianie dostępu do wiedzy eksperckiej na temat znaczenia i spójności pojęć leżących u ich podstaw. Model danych „SKOS” jest standardową i tanią ścieżką migracji do przenoszenia istniejących systemów organizacji wiedzy do semantycznych aplikacji internetowych. „SKOS” zapewnia również lekki, intuicyjny język do opracowywania i udostępniania nowych systemów organizacji wiedzy. Może być stosowany samodzielnie lub w połączeniu z innymi formalnymi językami reprezentacyjnymi, takimi jak Web Ontology language (OWL).

(9) „RDF 1.0”, również opracowana przez konsorcjum W3C, jest standardowym modelem wymiany danych w internecie, posiadającym cechy ułatwiające scalanie danych, nawet jeżeli schematy bazowe różnią się, i w szczególności wspiera rozwój schematów w czasie bez konieczności zmieniania wszystkich danych konsumentów. „RDF 1.1” jest przekształceniem „RDF 1.0” z wykorzystaniem kompatybilności wstecznej przy użyciu umiędzynarodowionych identyfikatorów, dopracowania stosowania rodzajów danych i tagów językowych na literałach oraz pewnej liczby nowych formatów seryjnych.

(10) „SMP 1.0” jest specyfikacją techniczną opracowaną przez OASIS, która określa protokół do publikowania usługi metadanych w ramach sieci „4-corner”, gdzie jednostki wymieniają dokumenty handlowe za pośrednictwem usług portalu (czasem zwanych punktami dostępu). Aby pomyślnie wysłać dokument handlowy w sieci „4-corner”, podmiot musi być w stanie wykryć krytyczne metadane na temat odbiorcy (punkt końcowy) dokumentu handlowego, takie jak rodzaje dokumentów, które punkt końcowy jest w stanie odbierać i wspierane metody transportu. Odbiorca udostępnia te metadane innym podmiotom w sieci za pomocą usługi Service Metadata Publisher. W specyfikacji opisano wymiany prośba/odpowiedź między Service Metadata Publisher a klientem, który chce poznać informacje punktu końcowego.

(11) „AS2” opracowana przez IETF jest jedną z najpopularniejszych metod transportu ustrukturyzowanych danych handlowych w bezpieczny i niezawodny sposób za pośrednictwem internetu. Obejmuje ona zasadniczo dwa komputery - klienta i serwer - połączone od jednego nadawcy do jednego odbiorcy za pośrednictwem internetu. AS2 stanowi „kopertę” dla ustrukturyzowanych danych handlowych, umożliwiając ich bezpieczne przesyłanie -przy użyciu cyfrowych certyfikatów oraz szyfrowania - za pośrednictwem internetu. AS2 jest używana przez osoby prywatne i organizacje sektora publicznego oraz rządy w szeregu państw członkowskich, zarówno w odniesieniu do poszczególnych przypadków użycia oraz ogólnych rozwiązań infrastruktury wspierających bezpieczne przekazywanie komunikatów i dokumentów handlowych.

(12) Specyfikacja techniczna „IRIS” opracowana przez IETF jest elementem protokołu rozszerzającym schemat ujednoliconego identyfikatora zasobu (URI), który opiera się na zestawie znaków ASCII, poprzez wspieranie znacznie szerszego zestawu znaków, które są wykorzystywane w unijnych alfabetach opierających się na alfabecie łacińskim zawierających litery znajdujące się poza zestawem ASCII lub stosują zupełnie inne pismo (Grecja, Bułgaria).

(13) Research Data Alliance (RDA) jest organizacją międzynarodową, zajmującą się rozwojem infrastruktury i działalnością społeczności lokalnych oraz zaleceniami mającymi na celu zmniejszenie przeszkód w dzieleniu się danymi i wymianie danych oraz przyspieszenie innowacyjnych rozwiązań wykorzystujących potencjał danych na całym świecie. Wskazano cztery specyfikacje techniczne RDA. „RDA Data Foundation & Terminology Model” jest kluczowym modelem, podstawowym narzędziem słownictwa i wyszukiwania podstawowej terminologii, które zapewnia, by naukowcy korzystali ze wspólnej terminologii w odniesieniu do danych; „RDA PID Information Types API - Persistent Identifier Type Registry” jest koncepcyjnym modelem strukturyzacji wpisywanych informacji służącym lepszej identyfikacji PID i wspólnym interfejsem dostępu do tych informacji; „RDA Data Type Registries Model” jest modelem rodzaju danych i rejestru („MIME-types” dla danych), wspierającym narzędzia w interpretacji, wyświetlaniu i przetwarzaniu danych; natomiast „RDA Practical Policies recommen-dations” jest zestawem uruchamianych maszynowo działań mających na celu zwiększenie zaufania i interoperacyjności,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Specyfikacje techniczne wymienione w załączniku kwalifikują się na potrzeby dokonywania odniesień w zamówieniach publicznych.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 20 lipca 2017 r.

ZAŁĄCZNIK

Konsorcjum World Wide Web (W3C) (¹)