KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2001/95/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 grudnia 2001 r. w sprawie ogólnego bezpieczeństwa produktów (¹), w szczególności jej art. 4 ust. 2 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W art. 3 ust. 1 dyrektywy 2001/95/WE ustanawia się wymóg, by producenci wprowadzali na rynek wyłącznie produkty bezpieczne.

(2) Zgodnie z art. 3 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2001/95/WE produkt należy uznać za bezpieczny w zakresie zagrożeń i kategorii zagrożeń objętych odnośnymi normami krajowymi, jeżeli spełnia on dobrowolne normy krajowe będące transpozycją norm europejskich, do których Komisja opublikowała odniesienia w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej zgodnie z art. 4 ust. 2 wymienionej dyrektywy.

(3) Na podstawie art. 4 ust. 1 dyrektywy 2001/95/WE normy europejskie ustanawiane są przez europejskie organy normalizacyjne na podstawie zleceń sporządzanych przez Komisję.

(4) Na podstawie art. 4 ust. 2 dyrektywy 2001/95/WE Komisja zobowiązana jest publikować odniesienia do takich norm.

(5) W dniu 27 lipca 2011 r. Komisja przyjęła decyzję 2011/477/UE (²). Wspomniana decyzja określa, że w celu zmniejszenia ryzyka uduszenia i niedotlenienia narządów wewnętrznych wewnętrzne zasłony okienne (i zasłony okienne ze sznurkami) muszą mieć wewnętrznie bezpieczną konstrukcję oraz że dostępne sznurki, łańcuszki, łańcuszki kulkowe, jeżeli istnieją, nie mogą tworzyć niebezpiecznych pętli. Ponadto jeśli konstrukcja produktu nie eliminuje ryzyka utworzenia niebezpiecznej pętli, do produktu dołącza się odpowiednie urządzenia zabezpieczające, aby zminimalizować ryzyko uduszenia. Jeśli zastosowano urządzenie zabezpieczające, jest ono skonstruowane w sposób uniemożliwiający jego obsługę przez małe dzieci. Ponadto od urządzenia zabezpieczającego nie mogą odrywać się małe części, które mogłyby spowodować uduszenie się dziecka, urządzenia te nie stwarzają ryzyka zranienia dziecka, na przykład przez ostre krawędzie, wystające części lub utknięcie palców, muszą być poddawane próbom wytrzymałościowym i zmęczeniowym (zużycie) oraz są odporne na starzenie związane z warunkami pogodowymi.

(6) W dniu 4 września 2012 r. Komisja wydała europejskim organom normalizacyjnym zlecenie M/505 dotyczące opracowania europejskich norm w celu przeciwdziałania zagrożeniom stwarzanym dla dzieci przez zasłony wewnętrzne, zasłony okienne ze sznurkami oraz urządzenia zabezpieczające.

(7) Realizując zlecenie Komisji, w dniu 19 lutego 2014 r. Europejski Komitet Normalizacyjny opublikował po raz pierwszy normy europejskie EN 16433:2014 i EN 16434:2014 oraz zmienioną normę europejską EN 13120:2009+A1:2014 dotyczące zasłon wewnętrznych.

(8) Normy europejskie EN 16433 i EN 16434 oraz niektóre ustalenia normy europejskiej EN 13120+A1 stanowią realizację zlecenia M/505 i są zgodne z ogólnym wymogiem bezpieczeństwa przewidzianym w dyrektywie 2001/95/WE. Odniesienia do nich należy zatem opublikować w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

(9) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu powołanego na podstawie przepisów dyrektywy 2001/95/WE,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Następujące normy europejskie spełniają ogólny wymóg bezpieczeństwa określony w dyrektywie 2001/95/WE dla zagrożeń, których dotyczą.

a) EN 16433:2014 „Zasłony wewnętrzne – Ochrona przed zagrożeniami zadzierzgnięciem pętli – Metody badań”;

b) EN 16434:2014 „Zasłony wewnętrzne – Ochrona przed zagrożeniami zadzierzgnięciem pętli – Wymagania i metody badań dotyczące urządzeń zabezpieczających” ; oraz

c) punkty 8.2 oraz 15 normy europejskiej EN 13120:2009+A1:2014 „Zasłony wewnętrzne – Wymagania eksploatacyjne łącznie z bezpieczeństwem” .

Artykuł 2

Odniesienia do norm EN 16433:2014 i EN 16434:2014 oraz do pkt 8.2 i 15 normy europejskiej EN 13120:2009 +A1:2014 zostają opublikowane w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 sierpnia 2014 r.