KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (¹), w szczególności jego art. 410 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W celu ułatwienia konwergencji praktyk nadzorczych w odniesieniu do wdrażania jednolitego podejścia do oceny istotnego nieprzestrzegania przez instytucje wymogów w wyniku zaniedbania lub zaniechania oraz do stosowania dodatkowej wagi ryzyka należy ustanowić wykonawcze standardy techniczne. Aby ułatwić konwergencję praktyk nadzorczych podczas stosowania dodatkowej wagi ryzyka, należy określić właściwy wzór. Wzór ten powinien nakładać proporcjonalną dodatkową wagę ryzyka w wysokości co najmniej 250 %, która wzrasta stopniowo wraz z kolejnymi naruszeniami art. 405, 406 lub 409 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Do wzoru należy wprowadzić odpowiedni współczynnik, aby umożliwić zastosowanie niższej dodatkowej wagi ryzyka w przypadkach ekspozycji wyłączonych na podstawie art. 405 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

(2) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.

(3) Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje społeczne na temat projektu wykonawczych standardów technicznych, który stanowi podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o wydanie opinii do Bankowej Grupy Interesariuszy powołanej na podstawie art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (²),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Uwagi ogólne

1. Właściwe organy zapewniają zastosowanie każdej dodatkowej wagi ryzyka nałożonej na podstawie art. 407 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 do wszystkich stosownych pozycji sekurytyzacyjnych instytucji, na które ma wpływ istotne naruszenie art. 405, 406 lub 409 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

2. Jeżeli instytucja naprawia skutki naruszenia przez siebie wymogów określonych w art. 405, 406 lub 409 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, dodatkowa waga ryzyka przestaje mieć zastosowanie po powiadomieniu właściwego organu o naprawieniu skutków naruszenia.

3. Podczas oceny dotyczącej możliwego nałożenia dodatkowej wagi ryzyka właściwe organy uwzględniają zarówno istotność naruszenia art. 405, 406 lub 409 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, jak i jego znaczenie dla analizy ryzyka pozycji sekurytyzacyjnej. Istotność uwzględnia się zarówno pod względem ilościowym, jak i jakościowym, oraz w stosownych przypadkach na poziomie podmiotu i na poziomie skonsolidowanym. Przy ocenie istotności właściwe organy uwzględniają oprócz innych czynników również czas trwania naruszenia, wielkość pozycji, których dotyczyło naruszenie, i to, czy instytucja podjęła próbę aktywnego naprawienia naruszenia.

4. Przy rozważaniu, czy instytucja – w wyniku zaniedbania lub zaniechania – w jakimkolwiek istotnym zakresie nie spełniła wymogów określonych w art. 405 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, właściwe organy nie biorą pod uwagę zaniechania jednostki inicjującej, jednostki sponsorującej lub pierwotnego kredytodawcy w zakresie ujawnienia zobowiązania do utrzymania udziału gospodarczego na poziomie co najmniej 5 % w odniesieniu do wcześniejszych sekurytyzacji, o ile instytucja jest w stanie wykazać, że właściwie uwzględniła taką okoliczność.

5. W przypadku istotnego naruszenia przez instytucję wymogu w zakresie ujawniania informacji określonego w art. 409 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w wyniku zaniedbania lub zaniechania właściwe organy nakładają dodatkową wagę ryzyka na utrzymane pozycje jednostki inicjującej, jednostki sponsorującej lub pierwotnego kredytodawcy w stosownej sekurytyzacji lub na ich inne ekspozycje z tytułu stosownej sekurytyzacji.

6. Przy rozważaniu, czy instytucje – w wyniku zaniedbania lub zaniechania – w jakimkolwiek istotnym zakresie nie spełniły wymogów określonych w art. 405, 406 lub 409 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w przypadku pozycji sekurytyzacyjnych wyemitowanych w dniu 1 stycznia 2011 r. lub po tym dniu a przed dniem 1 stycznia 2014 r. właściwe organy mogą rozważyć czy instytucje te nieprzerwanie –pomiędzy datą emisji a dniem 31 grudnia 2013 r. – spełniały wymogi określone w art. 122a dyrektywy 2006/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (³) oraz w wytycznych dotyczących art. 122a dyrektywy 2006/48/WE wydanych przez Komitet Europejskich Organów Nadzoru Bankowego (⁴).

Artykuł 2

Obliczanie dodatkowej wagi ryzyka

W przypadku gdy instytucja nie spełnia stosownych wymogów określonych w art. 405, 406 lub 409 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w jakimkolwiek istotnym zakresie, właściwe organy stosują następujący wzór w celu określenia całkowitej wagi ryzyka („całkowita WR”) zgodnie z podejściem przewidzianym w art. 245 ust. 6 i art. 337 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013:

Całkowita WR = Min[12,5; Pierwotna WR × (1 + (2,5 + 2,5 × CzasTrwaniaNaruszeniaw_latach) × (1 – Art.405Wyłączenie_Proc))]

gdzie:

12,5 oznacza współczynnik określający maksymalną wartość, jaką może osiągnąć całkowita waga ryzyka;

„Pierwotna WR” oznacza wagę ryzyka, która miałaby zastosowanie do pozycji sekurytyzacyjnych, jeżeli nie nałożono by żadnej dodatkowej wagi ryzyka.

2,5 oznacza minimalny współczynnik stosowany w odniesieniu do pierwotnej wagi ryzyka w celu obliczenia dodatkowej wagi ryzyka;

„CzasTrwaniaNaruszeniaw_latach” oznacza czas trwania naruszenia, wyrażony w latach, w zaokrągleniu do najbliższego okresu 12-miesięcznego. Zmienna ta wynosi „0” w przypadku naruszeń o czasie trwania krótszym niż 12 miesięcy, „1” w przypadku naruszeń o czasie trwania dłuższym niż 12 miesięcy, ale krótszym niż 24 miesiące, „ 2” w przypadku naruszeń o czasie trwania dłuższym niż 24 miesiące, ale krótszym niż 36 miesięcy itd. Czas trwania mierzy się zazwyczaj od początku wystąpienia naruszenia dotyczącego sekurytyzacji, mimo że właściwe organy, uwzględniając specyfikę danej sekurytyzacji, mogą narzucić inne punkty wyjściowe. „Naruszenie” oznacza naruszenie jednego lub większej liczby wymogów określonych w art. 405, 406 lub 409, które mogą spowodować dodatkową wagę ryzyka. Naruszenie przekształca się w „ kolejne naruszenie”, jeżeli wraz z upływem czasu naruszenie nie zostanie naprawione, prowadząc do stopniowego wzrostu dodatkowej wagi ryzyka.

„Art.405Wyłączenie_Proc” stanowi zmienną równą 0,5, jeżeli do pozycji sekurytyzacyjnych, dla których oblicza się dodatkową wagę ryzyka, ma zastosowanie art. 405 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, oraz zmienną równą 0, jeżeli takie wyłączenie nie ma zastosowania.

Artykuł 3

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 4 czerwca 2014 r.