PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 149,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W swoich konkluzjach z dnia 17 czerwca 2010 r. Rada Europejska przyjęła strategię „Europa 2020” na rzecz zatrudnienia i inteligentnego, trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu(zwaną dalej „strategią »Europa 2020«”). Rada Europejska wezwała do mobilizacji wszystkich instrumentów i polityk Unii, by wspierać osiąganie wspólnych celów, oraz zachęciła państwa członkowskie do wzmożenia skoordynowanych działań. Publiczne służby zatrudnienia pełnią centralną rolę – w szczególności poprzez zmniejszanie bezrobocia młodzieży – w przyczynianiu się do osiągnięcia do 2020 r. ustanowionego w strategii „Europa 2020” celu dotyczącego wskaźnika zatrudnienia: 75 % w odniesieniu do kobiet i mężczyzn w wieku 20–64 lat.

(2) Art. 45 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej „Traktatem” ) ustanawia swobodę przepływu pracowników wewnątrz Unii, natomiast art. 46 Traktatu określa środki niezbędne do wprowadzenia w życie tego swobodnego przepływu, w szczególności zapewniając ścisłą współpracę między publicznymi służbami zatrudnienia. Sieć publicznych służb zatrudnienia ustanowiona na mocy niniejszej decyzji (zwana dalej „siecią”) powinna – oprócz ogólnych aspektów mobilności geograficznej – obejmować szeroki zakres celów i inicjatyw o charakterze środków zachęcających opracowanych w celu usprawnienia współpracy między państwami członkowskimi w dziedzinie zatrudnienia.

(3) Niniejsza decyzja powinna mieć na celu promowanie współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w dziedzinach, za które odpowiadają publiczne służby zatrudnienia. Formalizuje ona i wzmacnia nieformalną współpracę pomiędzy publicznymi służbami zatrudnienia w ramach istniejącej już europejskiej sieci szefów publicznych służb zatrudnienia, w której zgodziły się uczestniczyć wszystkie państwa członkowskie. Pełna potencjalna wartość sieci zależy od tego, czy uczestniczyć w niej będą w sposób ciągły wszystkie państwa członkowskie. Takie uczestnictwo powinno zostać zgłoszone sekretariatowi sieci.

(4) Zgodnie z art. 148 ust. 4 Traktatu decyzją 2010/707/UE (³) Rada przyjęła wytyczne dotyczące polityki zatrudnienia państw członkowskich, które zostały utrzymane na lata 2011–2013. W tych zintegrowanych wytycznych zawarto wskazówki dla państw członkowskich w odniesieniu do określania ich krajowych programów reform oraz wdrażania tych reform. Zintegrowane wytyczne stanowią podstawę dla zaleceń dla poszczególnych krajów, które Rada kieruje do państw członkowskich na mocy tego artykułu. W ostatnich latach zalecenia te uwzględniały szczegółowe zalecenia dotyczące funkcjonowania i zdolności publicznych służb zatrudnienia oraz skuteczności aktywnej polityki rynku pracy w państwach członkowskich.

(5) Korzystne byłoby dodatkowe poparcie zaleceń dla poszczególnych krajów wzmocnionymi, opartymi na dowodach informacjami zwrotnymi na temat skuteczności wdrażania polityki i współpracy między publicznymi służbami zatrudnienia państw członkowskich. W tym celu sieć powinna realizować konkretne inicjatywy, takie jak oparte na dowodach wspólne systemy analizy porównawczej, wzajemne uczenie się, wzajemna pomoc pomiędzy członkami sieci i wdrażanie działań strategicznych służących modernizacji publicznych służb zatrudnienia. Konkretna wiedza w ramach sieci i konkretna wiedza jej poszczególnych członków powinna być również wykorzystywana do przedstawiania, na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji lub Komitetu Zatrudnienia, dowodów na rozwój polityki zatrudnienia.

(6) Intensywniejsza i bardziej ukierunkowana współpraca między publicznymi służbami zatrudnienia powinna prowadzić do poprawy wymiany najlepszych praktyk. Sieć powinna łączyć wnioski oparte na analizie porównawczej i wzajemnym uczeniu się w sposób pozwalający na stworzenie systematycznego, dynamicznego i zintegrowanego procesu uczenia się opartego na analizie porównawczej.

(7) Sieć powinna działać w ścisłej współpracy z Komitetem Zatrudnienia na podstawie art. 150 Traktatu i powinna przyczyniać się do prac tego komitetu, dostarczając sprawozdania na temat polityk realizowanych przez publiczne służby zatrudnienia i dowody ich realizacji. Wkład sieci w prace Parlamentu Europejskiego powinien być przekazywany za pośrednictwem sekretariatu, a w prace Rady – za pośrednictwem Komitetu Zatrudnienia, bez jakichkolwiek zmian i, w stosownych przypadkach, wraz z uwagami. W szczególności połączona wiedza sieci na temat aspektów realizacji polityki zatrudnienia i analiza porównawcza publicznych służb zatrudnienia może służyć decydentom zarówno na szczeblu unijnym, jak i krajowym w celu oceny i opracowywania polityk zatrudnienia.

(8) W dziedzinach, za które odpowiadają publiczne służby zatrudnienia, sieć powinna przyczyniać się do realizacji inicjatyw politycznych z zakresu zatrudnienia, takich jak zalecenie Rady z dnia 22 kwietnia 2013 r. w sprawie ustanowienia gwarancji dla młodzieży (⁴). Sieć powinna również wspierać inicjatywy mające na celu lepsze dostosowywanie umiejętności, godziwą i stałą pracę, wzmocnienie dobrowolnej mobilności pracowników oraz ułatwianie przechodzenia od kształcenia i szkolenia do zatrudnienia, w tym poprzez wsparcie świadczenia doradztwa i zwiększoną przejrzystość umiejętności i kwalifikacji. Działania sieci powinny dotyczyć ewaluacji i oceny aktywnych polityk rynku pracy, w tym polityk na rzecz szczególnie wrażliwych grup społecznych i przeciw wykluczeniu społecznemu.

(9) Sieć powinna wzmocnić współpracę pomiędzy swoimi członkami, rozwijać wspólne inicjatywy mające na celu wymianę informacji i najlepszych praktyk we wszystkich obszarach objętych działaniem publicznych służb zatrudnienia, analizy porównawcze i doradztwo oraz promować innowacyjne metody świadczenia usług w zakresie zatrudnienia. Dzięki ustanowieniu sieci możliwe będzie kompletne, oparte na dowodach i ukierunkowane na wyniki porównanie wszystkich publicznych służb zatrudnienia prowadzące do identyfikacji najlepszych praktyk w dziedzinach usług świadczonych przez publiczne służby zatrudnienia. Wyniki te powinny przyczynić się do lepszego opracowania i świadczenia usług w zakresie zatrudnienia w ramach ich konkretnych zadań. Inicjatywy sieci powinny poprawić skuteczność publicznych służb zatrudnienia i umożliwić zwiększenie efektywności wydatków publicznych. Sieć powinna także współpracować z innymi podmiotami świadczącymi usługi w zakresie zatrudnienia.

(10) W swoim rocznym programie prac sieć powinna zdefiniować szczegóły techniczne prowadzonych przez publiczne służby zatrudnienia działań dotyczących analizy porównawczej i wzajemnego uczenia się, w szczególności metodykę procesu uczenia się opartego na analizie porównawczej na podstawie wskaźników analizy porównawczej przedstawionych w załączniku do niniejszej decyzji, służących do oceny wydajności publicznych służb zatrudnienia, zmienne kontekstowe, wymogi dotyczące dostarczania danych i narzędzia dydaktyczne zintegrowanego programu wzajemnego uczenia się. W niniejszej decyzji należy zdefiniować obszary analizy porównawczej. Państwa członkowskie zachowują kompetencję w zakresie decyzji, czy – w odniesieniu do innych obszarów – będą brały dobrowolny udział w dodatkowych działaniach dotyczących uczenia się opartego na analizie porównawczej.

(11) Należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu w odniesieniu do zmiany załącznika zawierającego wskaźniki analizy porównawczej. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, zwłaszcza ekspertów publicznych służb zatrudnienia. Przygotowując i opracowując akty delegowane, Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(12) Ze względu na różnorodność modeli i zadań publicznych służb zatrudnienia, a także form świadczenia przez nie usług, w gestii państw członkowskich leży mianowanie jednego członka i jednego zastępcy członka do zarządu sieci (zwanego dalej „zarządem”) spośród kadry kierowniczej wyższego szczebla publicznych służb zatrudnienia. W stosownych przypadkach członek lub zastępca członka powinien reprezentować w zarządzie inne publiczne służby zatrudnienia z danego państwa członkowskiego. W przypadku gdy z przyczyn konstytucyjnych państwo członkowskie nie może mianować tylko jednej spośród publicznych służb zatrudnienia, należy wskazać stosowne publiczne służby zatrudnienia, ograniczając ich liczbę do minimum i nie zmieniając zasady, zgodnie z którą jedno państwo członkowskie dysponuje jednym głosem w zarządzie. Członkowie zarządu powinni dołożyć wszelkich starań, aby zapewnić uwzględnianie w działalności sieci opinii i doświadczeń organów lokalnych i regionalnych oraz zapewnić informowanie tych organów o działaniach sieci. Członkowie zarządu powinni być uprawnieni do podejmowania decyzji w imieniu ich publicznych służb zatrudnienia. Aby zapewnić udział wszystkich publicznych służb zatrudnienia w sieci, działania powinny być otwarte na udział publicznych służb zatrudnienia na wszystkich szczeblach.

(13) W celu zapewnienia, aby wspólne zadania publicznych służb zatrudnienia jak najlepiej przystawały do aktualnej sytuacji na rynku pracy, sieć powinna dysponować jak najbardziej aktualnymi danymi dotyczącymi bezrobocia na poziomie NUTS 3.

(14) Sieć powinna opierać się na doświadczeniu istniejącej nieformalnej, wspieranej przez Komisję od 1997 r. grupy doradczej europejskiej sieci szefów publicznych służb zatrudnienia oraz zastąpić tę grupę; opinie tej grupy uwzględniono w niniejszej decyzji. Główne obszary działania zidentyfikowane przez tę grupę doradczą w sporządzonym przez nią dokumencie zatytułowanym „Strategia publicznych służb zatrudnienia do 2020 r.” powinny przyczynić się do modernizacji i usprawnienia publicznych służb zatrudnienia.

(15) Sieć powinna zapewniać wzajemną pomoc z korzyścią dla swoich członków i wspomagać swoich członków w udzielaniu sobie wzajemnego wsparcia w modernizacji struktur organizacyjnych i świadczenia usług poprzez wzmocnienie współpracy, w szczególności przekazywanie wiedzy, wizyty studyjne i wymianę pracowników.

(16) Sieć i jej inicjatywy należy finansować z programu Unii Europejskiej na rzecz zatrudnienia i innowacji społecznych („EaSI”) sekcja PROGRESS/Zatrudnienie, ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1296/2013 (⁵), w ramach środków określonych przez Parlament Europejski i Radę.

(17) W odniesieniu do projektów opracowanych przez sieć lub zidentyfikowanych w ramach działań w zakresie wzajemnego uczenia się, a następnie wdrożonych w poszczególnych publicznych służbach zatrudnienia, państwa członkowskie powinny mieć dostęp do finansowania z Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS), Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) i programu ramowego Unii „Horyzont 2020” w zakresie badań naukowych i innowacji (2014–2020) ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1291/2013 (⁶).

(18) Należy zapewnić, by sieć uzupełniała, a nie zastępowała lub powielała działania podejmowane w ramach europejskiej strategii zatrudnienia w rozumieniu tytułu IX Traktatu, w szczególności działania Komitetu Zatrudnienia i stosowane przezeń narzędzia, takie jak ramy wspólnej oceny (JAF) i program wzajemnego uczenia się. Ponadto, w celu stworzenia synergii, Komisja powinna zapewnić, by sekretariat sieci ściśle współpracował z sekretariatem Komitetu Zatrudnienia.

(19) Niniejsza decyzja respektuje prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych przez Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej (zwaną dalej „Kartą”). Niniejsza decyzja dąży w szczególności do zapewnienia pełnego poszanowanie prawa dostępu do bezpłatnego pośrednictwa pracy i promowania stosowania art. 29 Karty,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Ustanowienie sieci

Niniejszym ustanawia się ogólnounijną sieć publicznych służb zatrudnienia (zwaną dalej „siecią”) na okres od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2027 r. Sieć podejmuje inicjatywy określone w art. 4. [1]

W skład sieci wchodzą:

a) publiczne służby zatrudnienia mianowane przez państwa członkowskie;

b) Komisja.

Komitet Zatrudnienia ma status obserwatora.

Państwa członkowskie posiadające autonomiczne publiczne służby zatrudnienia na szczeblu niższym niż krajowy zapewniają ich odpowiednią reprezentację w poszczególnych inicjatywach sieci.

Artykuł 2

Definicja uczenia się opartego na analizie porównawczej

Do celów niniejszej dyrektywy i działalności sieci „uczenie się oparte na analizie porównawczej” oznacza proces tworzenia ciągłego i zintegrowanego połączenia pomiędzy działaniami związanymi z analizą porównawczą a działaniami dotyczącymi wzajemnego uczenia się; proces ten polega na identyfikowaniu skutecznych działań poprzez oparte na wskaźnikach systemy analizy porównawczej, w tym za pomocą gromadzenia danych, ich walidowania, konsolidowania i oceniania – przy wykorzystaniu odpowiedniej metodologii – oraz na wykorzystywaniu uzyskanych wyników do wymiernych i opartych na dowodach działań w zakresie wzajemnego uczenia się, w tym przy zastosowaniu modeli dobrych lub najlepszych praktyk.

Artykuł 3

Cele

Celem niniejszej decyzji jest zachęcenie państw członkowskich do współpracy w dziedzinie zatrudnienia za pośrednictwem sieci w obszarach, za które odpowiadają publiczne służby zatrudnienia, aby przyczynić się do wdrażania unijnych polityk zatrudnienia. Pomoże to również we wdrażaniu zasad Europejskiego filaru praw socjalnych, przyczyni się do osiągnięcia celów Europejskiego Zielonego Ładu oraz wpisze się w realizację celów zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych, tym samym zapewniając wsparcie na rzecz: [2]

a) [3] wszystkich szczególnie wrażliwych grup społecznych z dużym odsetkiem bezrobotnych, zwłaszcza starszych pracowników i niekształcącej się, niepracującej ani nieszkolącej się młodzieży (zwanej dalej „młodzieżą NEET”) oraz osób z niepełnosprawnościami i osób zmagających się z dyskryminacją z wielu przyczyn jednocześnie;

b) godziwej i stabilnej pracy;

c) [4] lepszego funkcjonowania i sprzyjających włączeniu społecznemu rynków pracy;

ca) [5] równości płci;

d) [6] identyfikowania niedoborów wykwalifikowanej siły roboczej i dostarczania informacji dotyczących zasięgu i lokalizacji tych niedoborów, a także lepszego dostosowywania umiejętności osób poszukujących pracy do potrzeb pracodawców, w tym poprzez identyfikowanie potrzeb w zakresie szkolenia zawodowego, a także na rzecz zdolności osób poszukujących pracy do zatrudnienia oraz zapobiegania bezrobociu, na przykład poprzez doradztwo zawodowe i szkolenia;

e) lepszej integracji rynków pracy;

f) zwiększonej dobrowolnej mobilności geograficznej i zawodowej na uczciwych zasadach by zaspokajać konkretne potrzeby rynku pracy;

g) integracji osób wykluczonych z rynku pracy w ramach walki z wykluczeniem społecznym;

h) ewaluacji i oceny aktywnych polityk rynku pracy oraz ich skutecznej i sprawnej realizacji.

Artykuł 4

Inicjatywy sieci

1. W obszarach, za które odpowiadają publiczne służby zatrudnienia, sieć podejmuje w szczególności następujące inicjatywy:

a) opracowuje i wdraża wśród publicznych służb zatrudnienia ogólnounijne, oparte na dowodach uczenie się oparte na analizie porównawczej, aby porównać – przy wykorzystaniu odpowiedniej metodologii – wyniki działań tych służb w następujących obszarach:

(i) [7] wkład w zmniejszanie bezrobocia wśród wszystkich grup wiekowych, osób obu płci i wśród szczególnie wrażliwych grup społecznych;

(ii) wkład w skracanie okresu bezrobocia i zmniejszanie bierności zawodowej, by reagować na bezrobocie długoterminowe i strukturalne, a także na wykluczenie społeczne;

(iii) zapełnianie wakatów (w tym poprzez dobrowolną mobilność pracowników);

(iv) zadowolenie klientów z usług świadczonych przez publiczne służby zatrudnienia;

b) udziela wzajemnego wsparcia, w formie działań partnerskich lub grupowych, poprzez współpracę, wymianę informacji, doświadczeń i pracowników pomiędzy członkami sieci, w tym wspiera wdrażanie związanych z publicznymi służbami zatrudnienia zaleceń dla poszczególnych krajów wydanych przez Radę, na wniosek danego państwa członkowskiego lub publicznych służb zatrudnienia;

c) [8] przyczynia się do modernizacji i wzmocnienia publicznych służb zatrudnienia w kluczowych obszarach, z uwz­ględnieniem unijnej polityki zatrudnienia i polityki społecznej oraz mając na uwadze Europejski filar praw socjalnych, Europejski Zielony Ład oraz cele zrównoważonego rozwoju Organizacji Narodów Zjednoczonych, a także wyzwania związane z cyfryzacją, zmieniającymi się modelami pracy i światem pracy oraz zmianami demograficznymi;

d) przygotowuje sprawozdania na wniosek Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji lub z własnej inicjatywy;

e) przyczynia się do realizacji odpowiednich inicjatyw politycznych;

f) [9] przyjmuje i realizuje swój roczny program prac, w którym określone są metody pracy sieci, oczekiwane rezultaty oraz szczegółowe informacje dotyczące wdrażania uczenia się opartego na analizie porównawczej, a także strategie upowszechniania i współpracy;

g) [10] propaguje najlepsze praktyki w zakresie identyfikowania młodzieży NEET oraz opracowywania inicjatyw zapewniających zdobycie przez tych młodych ludzi umiejętności niezbędnych do wejścia na rynek pracy i pozostania na nim, a także w zakresie integracji na rynku pracy osób długotrwale bezrobotnych i innych szczególnie wrażli­wych grup społecznych, oraz dzieli się najlepszymi praktykami w tym zakresie.

W odniesieniu do inicjatywy określonej w akapicie pierwszym lit. a), przy analizie porównawczej stosuje się wskaźniki określone w załączniku. Sieć uczestniczy również aktywnie w realizacji tych działań poprzez wymianę danych, wiedzy i praktyk. Państwa członkowskie zachowują kompetencję w zakresie decyzji, czy – w odniesieniu do obszarów innych niż wymienione w lit. a) ppkt (i)–(iv) – będą brały dobrowolny udział w dodatkowych działaniach dotyczących uczenia się opartego na analizie porównawczej.

2. Sieć ustanawia mechanizm sprawozdawczości w odniesieniu do inicjatyw wymienionych w ust. 1. Zgodnie z tym mechanizmem członkowie sieci przedstawiają roczne sprawozdania zarządowi.

Artykuł 5

Współpraca

[11] Sieć rozwija współpracę z właściwymi zainteresowanymi podmiotami rynku pracy, w tym z innymi podmiotami świadczącymi usługi w zakresie zatrudnienia i usługi społeczne oraz z partnerami społecznymi, a także, w stosownych przypadkach, z agencjami Unii w dziedzinach zatrudnienia, polityki społecznej, równości płci oraz kształcenia i szkolenia, organizacjami reprezentującymi bezrobotnych lub inne szczególnie wrażliwe grupy społeczne, organami ds. równości, organizacjami ds. szkolenia zawodowego, organizacjami pozarządowymi działającymi w obszarach zatrudnienia i sprawiedliwej transformacji oraz samorządami lokalnymi i regionalnymi, poprzez włączanie ich w odpowiednie działania i posiedzenia sieci oraz wymianę informacji i danych. W stosownych przypadkach sieć może prowadzić wymianę najlepszych praktyk z właściwymi publicznymi służbami zatrudnienia z państw trzecich.

Artykuł 6

Funkcjonowanie sieci

1. Siecią kieruje zarząd. Każde państwo członkowskie mianuje jednego członka i jednego zastępcę członka zarządu spośród kadry kierowniczej wyższego szczebla swoich publicznych służb zatrudnienia. Komisja również mianuje jednego członka i jednego zastępcę członka zarządu. Zastępcy członków zarządu zastępują członków, jeżeli jest to konieczne.

Komitet Zatrudnienia mianuje spośród swoich członków i zgodnie ze swoim regulaminem jednego przedstawiciela, który będzie miał w zarządzie status obserwatora; nie może on jednak uczestniczyć w posiedzeniach zarządu w ograniczonym składzie. Zarząd może spotykać się na posiedzeniach w ograniczonym składzie, z udziałem jednego członka z każdego państwa członkowskiego i jednego członka z Komisji; posiedzeń w ograniczonym składzie nie można zwoływać w przypadku punktów porządku obrad dotyczących rocznego programu prac. Regulamin zarządu określa dalsze szczegółowe zasady dotyczące posiedzeń w ograniczonym składzie.

2. Zarząd wyznacza przewodniczącego i dwóch wiceprzewodniczących spośród swoich członków mianowanych przez państwa członkowskie. Przewodniczący reprezentuje sieć. Wiceprzewodniczący zastępują przewodniczącego, jeżeli jest to konieczne.

3. Zarząd w drodze jednomyślnej decyzji przyjmuje swój regulamin. W regulaminie tym znajdują się między innymi postanowienia dotyczące zasad podejmowania decyzji przez zarząd oraz postanowienia dotyczące wyznaczenia i kadencji przewodniczącego i wiceprzewodniczących zarządu.

4. W drodze decyzji przyjmowanej większością głosów zarząd przyjmuje:

a) roczny program prac sieci, w tym ustanowienie grup roboczych i reżim językowy podczas posiedzeń sieci;

b) ramy techniczne realizowania działań w ramach analizy porównawczej i wzajemnego uczenia się jako część rocznego programu prac sieci, w tym metodykę uczenia się opartego na analizie porównawczej wykorzystującą wskaźniki analizy porównawczej określone w załączniku do niniejszej decyzji, służące do porównywania wyników osiąganych przez publiczne służby zatrudnienia, zmienne kontekstowe, wymogi dotyczące dostarczania danych i narzędzia dydaktyczne zintegrowanego programu wzajemnego uczenia się;

c) roczne sprawozdanie dotyczące sieci. Sprawozdanie to jest przesyłane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie oraz publikowane.

5. [12] Zarząd jest wspierany przez sekretariat, który zapewnia Komisja w ramach swoich służb. We współpracy z przewodniczącym i wiceprzewodniczącymi sekretariat przygotowuje posiedzenia zarządu, roczny program prac oraz roczne sprawozdanie sieci. Sekretariat ściśle współpracuje z sekretariatem Komitetu Zatrudnienia w celu koordynacji inicjatyw i zacieśnienia współpracy między siecią a Komitetem Zatrudnienia.

Artykuł 7

Wsparcie finansowe

[13] Zasoby ogólne niezbędne do wdrożenia niniejszej decyzji udostępnia się zgodnie z wieloletnimi ramami finansowymi na lata 2021–2027, przy czym roczne środki na ten cel zatwierdzają Parlament Europejski i Rada w granicach przewi­dzianych w ramach finansowych.

Artykuł 8

Zmiana załącznika zawierającego wskaźniki analizy porównawczej

Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 9 w celu wprowadzania zmian do załącznika określającego wskaźniki analizy porównawczej.

Artykuł 9

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. [14] Uprawnienia, o których mowa w art. 8, powierza się Komisji do dnia 31 grudnia 2027 r.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 8, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 8 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 10

Przegląd

[15] Do dnia 30 września 2026 r. Komisja przedłoży sprawozdanie oceniające stosowanie niniejszej decyzji Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Europejskiemu Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu i Komitetowi Regionów. Sprawozdanie to będzie zawierać między innymi ocenę tego, w jakim zakresie sieć przyczyniła się do osiągnięcia celów określonych w art. 3.

Artykuł 11

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 12

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 maja 2014 r.