KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 575/2013 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie wymogów ostrożnościowych dla instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych, zmieniające rozporządzenie (UE) nr 648/2012, w szczególności jego art. 383 ust. 7 akapit trzeci,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Stosowanie zaawansowanej metody w celu określenia wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z korektą wyceny kredytowej (CVA) może wymagać zaangażowania kontrahentów, w odniesieniu do których spread swapu ryzyka kredytowego jest niedostępny. W takim przypadku instytucje powinny stosować spread, który jest odpowiedni z punktu widzenia ratingu, branży i regionu działalności kontrahenta („wskaźnik zastępczy spreadu”) zgodnie z art. 383 ust. 1 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

(2) Przepisy dotyczące ustalania wskaźnika zastępczego spreadu z tytułu ryzyka związanego z CVA powinny przewidywać wykorzystanie szerokich kategorii ratingu, branży i regionu oraz powinny zezwalać instytucjom na niezbędną elastyczność, by ustalić najbardziej odpowiedni wskaźnik zastępczy spreadu w oparciu o ich specjalistyczne oceny.

(3) Określając bardziej szczegółowo sposób, w jaki instytucje powinny uwzględnić atrybuty ratingu, branży i regionu pojedynczych emitentów podczas szacowania odpowiedniego wskaźnika zastępczego spreadu w celu określenia wymogów w zakresie funduszy własnych, zgodnie z wymogami rozporządzenia (UE) nr 575/2013, należy ustanowić przepisy dotyczące uwzględniania tych atrybutów w odniesieniu do minimalnych kategorii dla każdego atrybutu, aby zapewnić zharmonizowane stosowanie tych warunków.

(4) Co więcej, w przypadku pojedynczych emitentów, jeżeli istnieje związek, jak np. między samorządami regionalnymi lub władzami lokalnymi a państwem, oszacowanie odpowiedniego wskaźnika zastępczego spreadu na podstawie spreadu kredytowego pojedynczego emitenta powinno być dopuszczone, jeżeli prowadzi to do bardziej odpowiedniego oszacowania.

(5) Aby doprowadzić do właściwego obliczenia narzutu kapitałowego z tytułu ryzyka związanego z CVA, wskaźnik zastępczy spreadu należy ustalić z wykorzystaniem danych odnotowanych na płynnym rynku, a założenia dotyczące danych, takie jak interpolacja i ekstrapolacja danych związanych z różnymi okresami zapadalności, powinny być oparte na solidnych podstawach.

(6) Aby zapewnić konwergencję praktyk między instytucjami oraz aby uniknąć niespójności, mając na uwadze, że zakładane prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania (PD), spready swapów ryzyka kredytowego (CDS) i strata z tytułu niewykonania zobowiązania (LGD) stanowią jedno równanie z dwiema nieznanymi zmiennymi oraz że konwencją rynkową jest stosowanie stałej wartości dla LGD w celu uzyskania sugerowanych PD ze spreadów rynkowych, instytucje powinny stosować wartość dla „LGD_MKT”, która jest zgodna z powszechnie stosowaną przez uczestników rynku stałą LGD, służącą do określenia zakładanych PD na podstawie płynnych transakcji spreadu kredytowego, które wykorzystuje się w celu ustalenia wskaźnika zastępczego spreadu kredytowego dla danego kontrahenta.

(7) Do celów zezwolenia na stosowanie metody zaawansowanej w zakresie CVA w odniesieniu do ograniczonej liczby mniejszych portfeli, portfel należy uznać za pakiet kompensowania, zgodnie z definicją w art. 272 pkt 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, aby uwzględnić liczbę transakcji nieobjętych metodą modeli wewnętrznych (IMM) podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA i rozmiar pakietów kompensowania nieobjętych IMM podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA oraz aby ograniczyć je pod względem odsetka całkowitej liczby wszystkich transakcji podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA i odsetka całkowitego rozmiaru wszystkich pakietów kompensowania podlegających obliczeniom narzutu kapitałowego z tytułu ryzyka związanego z CVA w celu uwzględnienia różnych wymiarów instytucji.

(8) Aby złagodzić ewentualne braki ciągłości w stosowaniu metody zaawansowanej w zakresie CVA w odniesieniu do ograniczonej liczby mniejszych portfeli, należy zaprzestać jej stosowania jedynie wtedy, gdy limity ilościowe zostaną przekroczone w dwóch kolejnych kwartałach.

(9) Ponadto, aby właściwe organy mogły skutecznie wywiązać się ze swoich obowiązków nadzorczych, powinny móc dowiedzieć się, kiedy wymóg dotyczący ograniczonej liczby mniejszych portfeli przestaje być spełniany; dlatego w takich przypadkach instytucje powinny powiadamiać właściwe władze.

(10) Podstawę niniejszego rozporządzenia stanowi projekt regulacyjnych standardów technicznych przedstawiony Komisji przez Europejski Urząd Nadzoru Bankowego.

(11) Europejski Urząd Nadzoru Bankowego przeprowadził otwarte konsultacje społeczne na temat projektu regulacyjnych standardów technicznych, które stanowią podstawę niniejszego rozporządzenia, dokonał analizy potencjalnych powiązanych kosztów i korzyści oraz zwrócił się o wydanie opinii do Bankowej Grupy Interesariuszy ustanowionej zgodnie z art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1093/2010 (¹),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Ustalenie odpowiedniego wskaźnika zastępczego spreadu

1. Wskaźnik zastępczy spreadu dla danego kontrahenta uznaje się za odpowiedni z punktu widzenia ratingu, branży i regionu działalności kontrahenta zgodnie z art. 383 ust. 1 akapit czwarty rozporządzenia (UE) nr 575/2013, gdy spełnione są następujące warunki:

a) wskaźnik zastępczy spreadu został ustalony poprzez uwzględnienie wszystkich atrybutów ratingu, branży i regionu działalności kontrahenta, jak określono w lit. b), c) i d);

b) atrybut ratingu został określony poprzez uwzględnienie wykorzystania uprzednio ustalonej hierarchii źródeł ratingów wewnętrznych i zewnętrznych. Ratingi przyporządkowuje się do stopni jakości kredytowej, o których mowa w art. 384 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 575/2013. W sytuacjach, w których dostępnych jest wiele ratingów zewnętrznych, ich przyporządkowanie do stopnia jakości kredytowej należy przeprowadzić zgodnie z podejściem stosowanym w odniesieniu do wielu ocen kredytowych określonym w art. 138 tego rozporządzenia;

c) atrybut branży został ustalony poprzez uwzględnienie co najmniej następujących kategorii:

(i) sektora publicznego;

(ii) sektora finansowego;

(iii) innych;

d) atrybut regionu został ustalony poprzez uwzględnienie co najmniej następujących kategorii:

(i) Europy;

(ii) Ameryki Północnej;

(iii) Azji;

(iv) reszty świata;

e) wskaźnik zastępczy spreadu odzwierciedla w sposób reprezentatywny dostępne spready swapu ryzyka kredytowego i spready innych instrumentów płynnych transakcji spreadu kredytowego odpowiadające właściwej kombinacji stosowanych kategorii i spełniające kryteria w zakresie jakości danych, o których mowa w ust. 3;

f) adekwatność wskaźnika zastępczego spreadu określa się raczej w odniesieniu do zmienności niż poziomu spreadu.

2. Podczas procesu uwzględniania atrybutów ratingu, branży i regionu działalności kontrahenta zgodnie z ust. 1 oszacowanie wskaźnika zastępczego spreadu uznaje się za odpowiednie dla samorządów regionalnych lub władz lokalnych na podstawie spreadu kredytowego danego emitenta długu państwowego, gdy spełniony jest jeden z poniższych warunków:

a) samorządy regionalne lub władze lokalne oraz państwo mają takie same ratingi;

b) nie istnieje rating dla samorządów regionalnych lub władz lokalnych.

3. Wszystkie dane wejściowe stosowane w celu ustalenia wskaźnika zastępczego spreadu opierają się na wiarygodnych danych odnotowanych na płynnym rynku dwustronnym, jak określono w art. 338 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 575/2013. Udostępnia się wystarczające dane w celu wygenerowania wskaźników zastępczych spreadu w odniesieniu do wszystkich odpowiednich okresów zapadalności i w odniesieniu do okresów historycznych, o których mowa w art. 383 ust. 5 tego rozporządzenia.

Artykuł 2

Określenie LGD_MKT

Aby określić wartość straty z tytułu niewykonania zobowiązania przez kontrahenta (LGD_MKT) na potrzeby obliczenia wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z CVA zgodnie z metodą zaawansowaną kontrahenta, która wymaga zastosowania wskaźnika zastępczego spreadu, instytucje stosują wartość LGD_MKT zgodną z powszechnie stosowaną przez uczestników rynku stałą LGD, służącą do określenia zakładanych PD na podstawie tych spreadów rynkowych, które stosowano w celu ustalenia wskaźnika zastępczego spreadu dla danego kontrahenta zgodnie z art. 1.

Artykuł 3

Limity ilościowe liczby i rozmiaru portfeli kwalifikowanych

1. Aby spełnić kryterium dotyczące ograniczonej liczby mniejszych portfeli, o którym mowa w art. 383 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, należy wypełnić wszystkie z poniższych warunków:

a) liczba wszystkich transakcji nieobjętych IMM podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA nie przekracza 15 % całkowitej liczby transakcji podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA;

b) rozmiar każdego indywidualnego pakietu kompensowania nieobjętego IMM podlegającego narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA nie przekracza 1 % całkowitego rozmiaru wszystkich pakietów kompensowania podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA;

c) całkowity rozmiar wszystkich pakietów kompensowania nieobjętych IMM podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA nie przekracza 10 % całkowitego rozmiaru wszystkich pakietów kompensowania podlegających narzutowi kapitałowemu z tytułu ryzyka związanego z CVA.

2. Do celu ust. 1 lit. b) i c) rozmiar pakietów kompensowania stanowi ekspozycję, której dotyczy niewykonanie zobowiązania z tytułu pakietu kompensowania, obliczoną za pomocą metody wyceny według wartości rynkowej, o której mowa w art. 274 rozporządzenia (UE) nr 575/2013, uwzględniając skutki kompensowania, zgodnie z art. 298 tego rozporządzenia, a nie skutki zabezpieczenia.

3. Do celu ust. 1 instytucja oblicza dla każdego kwartału średnią arytmetyczną z co najmniej miesięcznych obserwacji następujących stosunków:

a) liczby transakcji nieobjętych IMM do całkowitej liczby transakcji;

b) indywidualnego rozmiaru największego pakietu kompensowania nieobjętego IMM do całkowitego rozmiaru wszystkich pakietów kompensowania; oraz

c) całkowitego rozmiaru wszystkich pakietów kompensowania nieobjętych IMM do całkowitego rozmiaru wszystkich pakietów kompensowania.

4. Jeżeli kryterium określone w ust. 1 nie jest spełnione w odniesieniu do dwóch kolejnych obliczeń, o których mowa w ust. 3, instytucja korzysta z metody standardowej określonej w art. 384 rozporządzenia (UE) nr 575/2013 w celu obliczenia wymogów w zakresie funduszy własnych z tytułu ryzyka związanego z CVA w odniesieniu do wszystkich pakietów kompensowania nieobjętych IMM oraz powiadamia właściwe organy.

5. Warunki określone w ust. 1 stosuje się na zasadzie indywidualnej, subskonsolidowanej lub skonsolidowanej, w zależności od zakresu zezwolenia na stosowanie metody modeli wewnętrznych, o którym mowa w art. 283 rozporządzenia (UE) nr 575/2013.

Artykuł 4

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 marca 2014 r.