KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE (¹), w szczególności jego art. 68 ust. 1,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Władze francuskie przeprowadziły ocenę ryzyka 1,4-dichlorobenzenu (zwanego dalej DCB) zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 793/93 (²) w sprawie oceny i kontroli ryzyka stwarzanego przez substancje istniejące, ujęte w europejskim wykazie istniejących substancji o znaczeniu komercyjnym. Sprawozdanie końcowe opublikowano w 2004 r. na stronie internetowej Europejskiego Biura Chemikaliów (WE, 2004) (³).

(2) W lutym 2008 r. opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej komunikat Komisji (⁴) w sprawie wyników oceny ryzyka i strategii ograniczania ryzyka stwarzanego przez DCB. W komunikacie tym zalecono, by – w celu zmniejszenia ryzyka dla konsumentów – rozważono wprowadzenie w dyrektywie Rady 76/769/EWG (⁵) ograniczeń w zakresie wprowadzania do obrotu i stosowania DCB w odświeżaczach powietrza, środkach odstraszających mole i kostkach toaletowych. Ograniczenie stosowania DCB jako środka odstraszającego mole, jak zalecono we wspomnianym komunikacie z 2008 r., objęte jest już decyzją Komisji 2007/565/WE (⁶) (rodzaj produktu 19 – repelenty i atraktanty), a zatem nie ma konieczności wprowadzania ograniczenia na podstawie rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 dla tego zastosowania.

(3) W listopadzie 2011 r. Komisja – zgodnie z art. 69 ust. 1 tego rozporządzenia – zwróciła się do Europejskiej Agencji Chemikaliów (zwanej dalej „Agencją”) o przygotowanie w odniesieniu do DCB dokumentacji w sprawie ograniczeń zgodnej z wymogami załącznika XV do tego rozporządzenia (zwanej dalej „dokumentacją zgodną z załącznikiem XV”).

(4) W swoim wniosku Komisja prosiła Agencję, by zwróciła szczególną uwagę na kwestię narażenia konsumentów w toaletach domowych i publicznych, w tym narażenia pracowników szaletów i pracowników sprzątających, uwzględniając przy tym najnowsze, istotne informacje zawarte w literaturze naukowej oraz spadek stosowania DCB w Europie. Ocena ta obejmować miała ponadto zlecone przez Komisję sprawozdanie w sprawie skutków (⁷) społeczno-gospodarczych ograniczenia stosowania DCB.

(5) DCB wymieniony jest w części 3 załącznika VI do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 Parlamentu Europejskiego i Rady (⁸) jako substancja rakotwórcza klasy zagrożenia 2 oraz jako substancja o działaniu drażniącym na oczy i wykazująca wysoką, przewlekłą toksyczność dla organizmów wodnych. Szacuje się, że w Unii stosuje się około 800 ton DCB rocznie do produkcji odświeżaczy powietrza oraz odwaniaczy/dezodoryzatorów do toalet, z których 10 % przeznaczonych jest do użytku domowego, zaś reszta do użytku profesjonalnego (głównie jako odwaniacze/dezodoryzatory w toaletach publicznych).

(6) W dniu 19 kwietnia 2012 r. Agencja przedłożyła dokumentację zgodną z załącznikiem XV wchodzącemu w skład Agencji Komitetowi ds. Oceny Ryzyka (zwanemu dalej „RAC”) oraz wchodzącemu w jej skład Komitetowi ds. Analiz Społeczno-Ekonomicznych (zwanemu dalej „SEAC”). W dokumentacji (⁹) tej wykazano, że wprowadzanie do obrotu i stosowanie odświeżaczy powietrza i kostek toaletowych na bazie DCB należy ograniczyć zarówno w zakresie zastosowań domowych, jak i profesjonalnych, ponieważ ryzyko związane z tymi produktami nie jest właściwie kontrolowane, zaś korzyści wynikające z takiego ograniczenia przeważają nad kosztami. W dokumentacji wykazano ponadto, że niezbędne są działania w skali całej Unii.

(7) W dniu 8 marca 2013 r. RAC przyjął na zasadzie konsensusu opinię na temat ograniczeń zaproponowanych w dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV. Według opinii RAC ograniczenie jest – zarówno pod względem skuteczności, jak i wykonalności – najwłaściwszym ogólnounijnym środkiem zapobiegania stwierdzonemu ryzyku powodowanemu przez DCB wykorzystywany jako odświeżacz powietrza lub odwaniacz/dezodoryzator w toaletach, pomieszczeniach mieszkalnych, biurach i innych zamkniętych miejscach publicznych. Mając jednak na względzie możliwość egzekwowania ograniczenia, RAC zaproponował jego zmianę, określając stężenie graniczne DCB w takich produktach na poziomie 1 % masowo, dzięki czemu ograniczenie nie będzie obejmowało produktów zawierających DCB jako zanieczyszczenie. Stężenie to odpowiada wartości granicznej, od której mieszaniny klasyfikuje się jako rakotwórcze kategorii 2 na podstawie przepisów rozporządzenia (WE) nr 1272/2008.

(8) Jak wskazano w dokumencie bazowym do opinii RAC, na rynku unijnym dostępne są wiarygodne metody analityczne do określania zawartości DCB.

(9) W swojej ocenie RAC stwierdził, że rakotwórczość (mitogen, substancja rakotwórcza o działaniu progowym) stanowi najważniejszy punkt końcowy dla zdrowia ludzi. Na podstawie danych dotyczących narażenia na DCB poprzez inhalację RAC proponuje ograniczenie stwierdzonego ryzyka dla konsumentów stale stosujących w swoim domu odświeżacze powietrza i odwaniacze/dezodoryzatory do toalet zawierające DCB. Uznano, że w scenariuszu tym występują najgorsze, racjonalnie przewidywalne warunki narażenia na tę substancję. Ponadto w opinii RAC stwierdzono, że należy zmniejszyć narażenie pracowników szaletów i pracowników sprzątających, jako że stwierdzono istnienie ryzyka w przypadkach toalet o słabej wentylacji.

(10) W ramach analizy zakresu ograniczenia RAC uwzględnił narażenie konsumentów na odświeżacze powietrza i odwaniacze/dezodoryzatory do toalet w gospodarstwach domowych oraz w toaletach publicznych oraz narażenie osób pracujących w toaletach publicznych, w tym pracowników szaletów i pracowników sprzątających, a także narażenie innych grup, takich jak personelu dokonującego napraw. Uwzględniono też konsumentów i pracowników przebywających i pracujących wewnątrz budynków (poza obrębem toalet), w których stosowane są odświeżacze powietrza zawierające DCB. Innych zastosowań profesjonalnych lub przemysłowych nie uwzględniono.

(11) W dniu 5 czerwca 2013 r. SEAC przyjął na zasadzie konsensusu opinię na temat ograniczeń zaproponowanych w dokumentacji zgodnej z załącznikiem XV. Zgodnie z opinią SEAC ograniczenie, w formie zmienionej przez RAC i SEAC, jest najwłaściwszym ogólnounijnym środkiem zapobiegania stwierdzonym zagrożeniom pod względem stosunku jego korzyści społeczno-gospodarczych do kosztów w tym zakresie. Na podstawie wniosków RAC, zgodnie z którymi ograniczenie narażenia na DCB jest konieczne w odniesieniu do użytkowników domowych i profesjonalnych, oraz na podstawie pewnych dowodów, zgodnie z którymi w razie braku interwencji kostki toaletowe i odświeżacze powietrza zawierające DCB będą nadal stosowane, SEAC zgodził się, że ograniczenie jest odpowiednim i skutecznym środkiem. W kwestii proporcjonalności ograniczenia stosowania do użytku domowego SEAC stwierdził, że środek ten jest proporcjonalny. W kwestii proporcjonalności wspólnego ograniczenia stosowania do użytku domowego i profesjonalnego, SEAC stwierdził – biorąc pod uwagę wynikające z takiego ograniczenia korzyści dla zdrowia oraz skalę wiążących się z nim kosztów – że środka tego nie można uznać za nieproporcjonalny.

(12) W ramach prac nad ograniczeniem przeprowadzono konsultacje z forum wymiany informacji o egzekwowaniu przepisów, a RAC oraz SEAC uwzględniły przedstawione przez to forum uwagi odnośnie do sposobu sformułowania warunków ograniczania i do okresu przejściowego.

(13) W dniu 17 czerwca 2013 r. Agencja przedłożyła Komisji opinie RAC i SEAC; na podstawie tych opinii Komisja stwierdza, że wprowadzanie do obrotu i stosowanie DCB – jako substancji lub składnika mieszanin w stężeniu wynoszącym 1 % w ujęciu wagowym lub większym, które to substancje lub mieszaniny stosowane są jako odświeżacze powietrza lub odwaniacze/dezodoryzatory w toaletach, pomieszczeniach mieszkalnych, biurach i innych zamkniętych miejscach publicznych – stanowi niedopuszczalne ryzyko dla zdrowia ludzi. Komisja stwierdza ponadto, że ryzyko to wymaga działań obejmujących całą Unię. Wzięto pod uwagę skutki społeczno-gospodarcze tego ograniczenia, w tym dostępność rozwiązań alternatywnych.

(14) Należy przewidzieć okres 12 miesięcy po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, w którym to okresie zainteresowane strony powinny wprowadzić środki w celu wykonania niniejszego rozporządzenia, w tym w odniesieniu do odświeżaczy powietrza i odwaniaczy/dezodoryzatorów, które znajdują się już w łańcuchu dostaw lub które wchodzą w skład zapasów.

(15) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1907/2006.

(16) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 czerwca 2015 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 8 maja 2014 r.

ZAŁĄCZNIK

W załączniku XVII do rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 dodaje się pozycję w brzmieniu: