PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (²),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa 95/16/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 czerwca 1995 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich dotyczących dźwigów (³) została znacząco zmieniona (⁴). Ze względu na konieczność dalszych zmian, w celu zapewnienia jasności dyrektywa ta powinna zostać przekształcona.

(2) Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiającym wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu (⁵) ustanowiono zasady akredytacji jednostek oceniających zgodność, ramy nadzoru rynku produktów i kontroli produktów pochodzących z państw trzecich, a także ogólne zasady dotyczące oznakowania CE.

(3) Decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 768/2008/WE z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie wspólnych ram dotyczących wprowadzania produktów do obrotu (⁶) ustanowiono wspólne zasady i przepisy odniesienia, które mają być stosowane w całym prawodawstwie branżowym, aby zapewnić spójne podstawy dla zmiany lub przekształcania tego prawodawstwa. Dyrektywę 95/16/WE należy dostosować do tej decyzji.

(4) Dźwigi objęte niniejszą dyrektywą są uznawane za produkty skończone jedynie po ich zainstalowaniu na stałe w budynkach lub konstrukcjach. W rezultacie dźwigi nie mogą być importowane do Unii ani udostępniane na rynku, lecz są jedynie wprowadzane do obrotu: nie ma „importerów” lub „ dystrybutorów” dźwigów.

(5) Niniejsza dyrektywa obejmuje elementy bezpieczeństwa do dźwigów, które są nowe na rynku unijnym w chwili wprowadzania do obrotu; są to nowe elementy bezpieczeństwa do dźwigów wyprodukowane przez producenta mającego siedzibę w Unii albo elementy bezpieczeństwa do dźwigów, bez względu na to czy są one nowe czy używane, importowane z państwa trzeciego.

(6) W dniu 8 czerwca 1995 r. Komisja przyjęła zalecenie 95/216/WE z dnia 8 czerwca 1995 r. (⁷) dla państw członkowskich dotyczące poprawy bezpieczeństwa dźwigów już istniejących.

(7) Niniejsza dyrektywa powinna mieć zastosowanie do wszystkich rodzajów dostaw, w tym do sprzedaży wysyłkowej.

(8) Podmioty gospodarcze powinny być odpowiedzialne za zgodność dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów z niniejszą dyrektywą, stosownie do roli odgrywanej przez nie w łańcuchu dostaw, tak aby zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa osób oraz w stosownych przypadkach bezpieczeństwa mienia, a także zagwarantować uczciwą konkurencję na rynku unijnym.

(9) Wszystkie podmioty gospodarcze uczestniczące w łańcuchu dostaw i dystrybucji powinny podjąć właściwe środki w celu wprowadzania przez nie do obrotu dźwigów i udostępniania na rynku wyłącznie elementów bezpieczeństwa do dźwigów zgodnych z niniejszą dyrektywą. Należy określić jasny i współmierny podział obowiązków stosownie do ról pełnionych przez poszczególne podmioty gospodarcze w łańcuchu dostaw i dystrybucji.

(10) Aby ułatwić komunikację między podmiotami gospodarczymi, organami nadzoru rynku i konsumentami, państwa członkowskie powinny zachęcać podmioty gospodarcze do podawania oprócz adresu pocztowego również adresu internetowego.

(11) Zważywszy, że producent i instalator posiadają dokładną wiedzę o procesie projektowania i produkcji, są oni najbardziej kompetentni do przeprowadzenia procedury oceny zgodności. W związku z tym ocena zgodności powinna pozostać wyłącznie obowiązkiem producenta lub instalatora.

(12) Niezbędne jest zapewnienie zgodności wprowadzanych na rynek Unii elementów bezpieczeństwa do dźwigów z państw trzecich z niniejszą dyrektywą, w szczególności zapewnienie poddania tych elementów bezpieczeństwa do dźwigów przez producentów odpowiednim procedurom oceny zgodności. Dlatego też należy wprowadzić przepis, zgodnie z którym importerzy upewniają się co do zgodności elementów bezpieczeństwa do dźwigów wprowadzanych przez nich do obrotu z wymaganiami niniejszej dyrektywy i nie wprowadzają do obrotu elementów bezpieczeństwa do dźwigów niespełniających tych wymagań lub stwarzających zagrożenie. Należy również wprowadzić przepis, zgodnie z którym importerzy upewniają się co do przeprowadzenia procedur oceny zgodności oraz dostępności oznakowania i dokumentacji elementów bezpieczeństwa do dźwigów sporządzonej przez producentów do wglądu dla właściwych organów krajowych.

(13) Wprowadzając do obrotu element bezpieczeństwa do dźwigów, każdy importer powinien umieścić na nim swoje nazwisko lub nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz kontaktowy adres pocztowy. Należy wprowadzić wyjątki od tej zasady w przypadku, gdy uniemożliwia to wielkość lub charakter elementu bezpieczeństwa do dźwigów.

(14) Dystrybutor udostępnia element bezpieczeństwa do dźwigów na rynku po wprowadzeniu go do obrotu przez producenta lub importera i powinien działać z należytą ostrożnością, obchodząc się z elementem bezpieczeństwa do dźwigów w taki sposób, aby nie miało to negatywnego wpływu na jego zgodność.

(15) Każdy podmiot gospodarczy wprowadzający element bezpieczeństwa do dźwigów do obrotu pod własną nazwą lub znakiem towarowym bądź modyfikujący element bezpieczeństwa do dźwigów w sposób, który może wpłynąć na jego zgodność z niniejszą dyrektywą, powinien być uznany za producenta i przejąć jego obowiązki.

(16) Z uwagi na ścisły związek dystrybutorów i importerów z rynkiem podmioty te powinny być zaangażowane w zadania związane z nadzorem rynku, realizowane przez właściwe organy krajowe, oraz powinny być przygotowane do aktywnego udziału w wykonywaniu tych zadań przez przedstawianie tym organom wszystkich koniecznych informacji dotyczących danego elementu bezpieczeństwa do dźwigów.

(17) Zapewnienie identyfikowalności elementów bezpieczeństwa do dźwigów w całym łańcuchu dostaw przyczynia się do uproszczenia nadzoru rynku i poprawy jego skuteczności. Skuteczny system identyfikowalności ułatwia organom nadzoru rynku realizację zadania identyfikacji podmiotów gospodarczych udostępniających na rynku elementy bezpieczeństwa do dźwigów niezgodne z wymaganiami. Podmioty gospodarcze przechowujące wymagane na mocy niniejszej dyrektywy informacje umożliwiające identyfikację innych podmiotów gospodarczych nie powinny być zobowiązane do aktualizowania takich informacji dotyczących innych podmiotów gospodarczych, które dostarczyły im element bezpieczeństwa do dźwigów albo którym one dostarczyły element bezpieczeństwa do dźwigów.

(18) Niniejsza dyrektywa powinna ograniczać się do określenia zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa. Dla ułatwienia oceny zgodności dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów z tymi wymaganiami konieczne jest ustanowienie domniemania zgodności w odniesieniu do dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które są zgodne z normami zharmonizowanymi przyjętymi zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1025/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 października 2012 r. w sprawie normalizacji europejskiej (⁸) w celu określenia szczegółowych specyfikacji technicznych związanych z tymi wymaganiami. Zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w niniejszej dyrektywie będą gwarantowały zamierzony poziom bezpieczeństwa tylko wówczas, gdy właściwe procedury oceny zgodności zapewnią ich spełnienie.

(19) Rozporządzenie (UE) nr 1025/2012 określa procedurę sprzeciwu wobec norm zharmonizowanych w przypadku, gdy normy takie nie spełniają w całości wymagań niniejszej dyrektywy.

(20) Zharmonizowane normy istotne z punktu widzenia niniejszej dyrektywy powinny również uwzględniać Konwencję ONZ o prawach osób niepełnosprawnych (⁹).

(21) Aby podmioty gospodarcze mogły wykazać, a właściwe organy zapewnić spełnienie przez dźwigi wprowadzone do obrotu oraz elementy bezpieczeństwa do dźwigów udostępniane na rynku zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa, należy ustanowić procedury oceny zgodności. Decyzją nr 768/2008/WE ustanowiono moduły procedur oceny zgodności, od najmniej do najbardziej surowej, proporcjonalnie do poziomu występującego zagrożenia oraz wymaganego poziomu bezpieczeństwa. W celu zapewnienia spójności między sektorami oraz uniknięcia wariantów doraźnych procedury oceny zgodności powinny być wybierane spośród tych modułów.

(22) Instalator lub producent powinien sporządzić deklarację zgodności UE, zawierającą wymagane na mocy niniejszej dyrektywy informacje na temat zgodności dźwigu lub elementu bezpieczeństwa do dźwigów z niniejszą dyrektywą i innymi odpowiednimi przepisami unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego.

(23) Aby zapewnić skuteczny dostęp do informacji do celów nadzoru rynku, informacje niezbędne do zidentyfikowania wszystkich mających zastosowanie aktów unijnych powinny być dostępne w pojedynczej deklaracji zgodności UE. W celu zmniejszenia obciążenia administracyjnego podmiotów gospodarczych wspomniana pojedyncza deklaracja zgodności UE może mieć formę pliku dokumentów, na który składają się odpowiednie poszczególne deklaracje zgodności.

(24) Oznakowanie CE, wskazujące na zgodność dźwigu lub elementu bezpieczeństwa do dźwigów, jest widoczną konsekwencją całego procesu obejmującego ocenę zgodności w szerokim znaczeniu. Ogólne zasady dotyczące oznakowania CE określono w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008. Zasady dotyczące umieszczania oznakowania CE należy określić w niniejszej dyrektywie.

(25) Procedury oceny zgodności określone w niniejszej dyrektywie wymagają udziału jednostek oceniających zgodność notyfikowanych Komisji przez państwa członkowskie.

(26) Doświadczenie pokazało, że kryteria określone w dyrektywie 95/16/WE, które muszą być spełniane przez jednostki oceniające zgodność przed notyfikowaniem ich Komisji, są niewystarczające do zapewnienia jednakowo wysokiego poziomu realizacji zadań przez jednostki notyfikowane w całej Unii. Istotne jest jednak, aby wszystkie jednostki notyfikowane realizowały swe zadania na takim samym poziomie oraz zgodnie z warunkami uczciwej konkurencji. Wymaga to ustanowienia obowiązkowych wymagań dla jednostek oceniających zgodność, które chcą być notyfikowane jako podmioty świadczące usługi w zakresie oceny zgodności.

(27) Jeżeli jednostka oceniająca zgodność wykaże spełnienie kryteriów określonych w normach zharmonizowanych, należy uznać ją za zgodną z odpowiednimi wymaganiami określonymi w niniejszej dyrektywie.

(28) W celu zapewnienia spójnego poziomu jakości oceny zgodności należy także ustanowić zestaw wymagań mających zastosowanie do organów notyfikujących i innych organów uczestniczących w ocenie, notyfikacji i monitorowaniu jednostek notyfikowanych.

(29) System określony w niniejszej dyrektywie powinien być uzupełniony systemem akredytacji przewidzianym w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008. Ponieważ akredytacja stanowi istotny środek weryfikacji kompetencji jednostek oceniających zgodność, powinno się stosować ją również dla celów notyfikacji.

(30) Za preferowaną metodę wykazywania kompetencji technicznych jednostek oceniających zgodność krajowe organy publiczne w całej Unii powinny uznać przejrzystą akredytację zgodną z rozporządzeniem (WE) nr 765/2008, zapewniającą niezbędny poziom zaufania do certyfikatów zgodności. Organy krajowe mogą jednak uznać, że dysponują odpowiednimi środkami do samodzielnego przeprowadzenia takiej oceny. W takich przypadkach w celu zapewnienia odpowiedniego stopnia wiarygodności ocen przeprowadzanych przez inne organy krajowe powinny one udostępnić Komisji i pozostałym państwom członkowskim niezbędne dokumenty wykazujące, że oceniane jednostki oceniające zgodność spełniają stosowne wymagania regulacyjne.

(31) Jednostki oceniające zgodność często zlecają podwykonawcom realizację części zadań związanych z oceną zgodności lub korzystają z usług spółek zależnych. W celu zagwarantowania poziomu bezpieczeństwa wymaganego w przypadku dźwigu lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które mają być wprowadzane do obrotu w Unii, niezbędne jest, aby w ramach wykonywania zadań oceny zgodności podwykonawcy i spółki zależne uczestniczące w ocenie zgodności spełniały te same wymagania, co jednostki notyfikowane. W związku z tym ocena kompetencji i wyników działalności jednostek, które mają być notyfikowane, oraz monitorowanie jednostek już notyfikowanych powinny obejmować również działania prowadzone przez podwykonawców i spółki zależne.

(32) Należy zwiększyć efektywność i przejrzystość procedury notyfikacji, a w szczególności należy ją dostosować do nowych technologii, aby umożliwić notyfikację on-line.

(33) Ponieważ jednostki notyfikowane mają możliwość oferowania swoich usług w całej Unii, należy zapewnić pozostałym państwom członkowskim i Komisji możliwość wnoszenia sprzeciwu wobec jednostek notyfikowanych. Istotne zatem jest ustalenie terminu, w jakim możliwe będzie wyjaśnienie jakichkolwiek wątpliwości lub obaw co do kompetencji jednostek oceniających zgodność, zanim zaczną one prowadzić działalność jako jednostki notyfikowane.

(34) Z punktu widzenia konkurencyjności bardzo ważne jest, by jednostki notyfikowane stosowały procedury oceny zgodności bez tworzenia zbędnego obciążenia dla podmiotów gospodarczych. Z tego samego powodu oraz w celu zapewnienia równego traktowania podmiotów gospodarczych należy zapewnić spójność stosowania procedur oceny zgodności pod względem technicznym. Najlepszym sposobem na osiągnięcie tego celu jest odpowiednia koordynacja jednostek notyfikowanych i współpraca między nimi.

(35) Państwa członkowskie powinny przyjąć wszystkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby elementy bezpieczeństwa do dźwigów mogły być wprowadzane do obrotu tylko wówczas, gdy odpowiednio przechowywane i używane zgodnie z przeznaczeniem lub w przewidywalnych warunkach nie będą zagrażały zdrowiu i bezpieczeństwu osób. Elementy bezpieczeństwa do dźwigów należy uznawać za niespełniające zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w niniejszej dyrektywie tylko w odniesieniu do używania ich w przewidywalnych warunkach, czyli wtedy, gdy takie używanie jest rezultatem zgodnego z prawem i łatwo przewidywalnego zachowania ludzkiego.

(36) Aby zapewnić pewność prawa konieczne jest wyjaśnienie, że przepisy dotyczące nadzoru rynku unijnego i kontroli produktów wprowadzanych na rynek unijny, przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 765/2008, mają zastosowanie do dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów objętych zakresem niniejszej dyrektywy. Niniejsza dyrektywa nie powinna uniemożliwiać państwom członkowskim wyboru organów właściwych do wykonania tych zadań.

(37) W celu zwiększenia przejrzystości oraz skrócenia czasu rozpatrywania konieczne jest udoskonalenie istniejącej procedury ochronnej, tak aby zwiększyć jej skuteczność oraz umożliwić wykorzystanie wiedzy specjalistycznej dostępnej w państwach członkowskich.

(38) Istniejący system powinien zostać uzupełniony o procedurę zapewniającą przekazywanie zainteresowanym stronom informacji na temat środków przewidzianych w odniesieniu do dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów stwarzających zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób, lub w stosownych przypadkach bezpieczeństwa mienia. Powinien on również umożliwiać organom nadzoru rynku podejmowanie – we współpracy z zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi – działań na wcześniejszym etapie w odniesieniu do takich dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów.

(39) W przypadku gdy państwa członkowskie i Komisja osiągną porozumienie co do zasadności środka podjętego przez państwo członkowskie, dalsze zaangażowanie Komisji nie powinno być wymagane, chyba że niezgodność można przypisać niedostatkom w normach zharmonizowanych.

(40) W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszej dyrektywy należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. ustanawiającym przepisy i zasady ogólne dotyczące trybu kontroli przez państwa członkowskie wykonywania uprawnień wykonawczych przez Komisję (¹⁰).

(41) W przypadku przyjmowania aktów wykonawczych wzywających notyfikujące państwo członkowskie do podjęcia koniecznych środków naprawczych w odniesieniu do jednostek notyfikowanych, które nie spełniają lub przestały spełniać wymogi ich notyfikacji należy stosować procedurę doradczą.

(42) W przypadku przyjmowania aktów wykonawczych w odniesieniu do dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów zgodnych z wymaganiami, lecz stwarzających zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób, lub innych kwestii związanych z ochroną interesów publicznych, również należy stosować procedurę sprawdzającą.

(43) Komisja powinna przyjąć akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, jeżeli w uzasadnionych przypadkach związanych z dźwigami lub elementami bezpieczeństwa do dźwigów zgodnymi z wymaganiami, lecz stwarzającymi zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób, jest to uzasadnione szczególnie pilną potrzebą.

(44) Zgodnie z utrwaloną praktyką komitet powołany na mocy niniejszej dyrektywy może odegrać użyteczną rolę w badaniu kwestii dotyczących stosowania niniejszej dyrektywy, zgłaszanych przez jego przewodniczącego albo przez przedstawiciela państwa członkowskiego zgodnie z regulaminem tego komitetu.

(45) W przypadku rozpatrywania kwestii dotyczących niniejszej dyrektywy, innych niż jej wdrażanie lub naruszenia, a mianowicie w ramach grup ekspertów Komisji, Parlament Europejski powinien, zgodnie z istniejącą praktyką, otrzymywać pełne informacje i dokumentację oraz, w stosownych przypadkach, zaproszenie do udziału w takich posiedzeniach.

(46) Komisja powinna, w drodze aktów wykonawczych oraz, z uwagi na ich specyficzny charakter, działając bez stosowania rozporządzenia (UE) nr 182/2011, stwierdzić, czy uzasadnione są środki podjęte przez państwa członkowskie w odniesieniu do dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów niezgodnych z wymaganiami.

(47) Państwa członkowskie powinny określić zasady dotyczące sankcji stosowanych w przypadku naruszeń przepisów prawa krajowego przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy i zapewnić egzekwowanie tych zasad. Przewidziane sankcje powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(48) Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie zapewnienie spełniania przez znajdujące się w obrocie dźwigi i elementy bezpieczeństwa do dźwigów wymagań zapewniających wysoki poziom ochrony zdrowia i bezpieczeństwa, przy jednoczesnym zagwarantowaniu funkcjonowania rynku wewnętrznego, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na jego rozmiary i skutki możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.

(49) Należy przewidzieć rozsądne ustalenia przejściowe, umożliwiające udostępnianie na rynku, bez konieczności spełnienia kolejnych wymagań dotyczących produktu, elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które wprowadzono już do obrotu zgodnie z dyrektywą 95/16/WE przed dniem rozpoczęcia stosowania krajowych środków transponujących niniejszą dyrektywę. Dystrybutorzy powinni w związku z tym mieć możliwość dostarczania elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które wprowadzono do obrotu, czyli zapasów, które już trafiły do łańcucha dystrybucji, przed dniem rozpoczęcia stosowania krajowych środków transponujących niniejszą dyrektywę.

(50) W celu monitorowania i zapewnienia prawidłowego wdrażania i funkcjonowania niniejszej dyrektywy Komisja jest wezwana do przedstawiania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdania badającego również potrzebę złożenia nowego wniosku ustawodawczego dla tego sektora.

(51) Zobowiązanie do transpozycji niniejszej dyrektywy powinno ograniczać się do tych przepisów, które stanowią zasadniczą zmianę w porównaniu z wcześniejszą dyrektywą. Zobowiązanie do transpozycji przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z wcześniejszej dyrektywy.

(52) Niniejsza dyrektywa powinna pozostawać bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego i rozpoczęcia stosowania dyrektyw określonych w załączniku XIII część B,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Zakres

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do dźwigów stale obsługujących budynki i konstrukcje przewidzianych do transportu:

a) osób;

b) osób i towarów;

c) wyłącznie towarów, jeżeli podstawa ładunkowa jest dostępna, to znaczy, jeżeli osoba może wejść na nią bez trudności, i wyposażona w urządzenia sterujące umieszczone wewnątrz podstawy ładunkowej lub w zasięgu osoby będącej wewnątrz podstawy ładunkowej.

Niniejsza dyrektywa ma również zastosowanie do elementów bezpieczeństwa do dźwigów wymienionych w załączniku III używanych w dźwigach, o których mowa w akapicie pierwszym.

2. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do:

a) urządzeń podnoszących, których prędkość nie jest większa niż 0,15 m/s;

b) dźwigów budowlanych;

c) urządzeń transportu linowego, w tym kolejek linowych;

d) dźwigów specjalnie zaprojektowanych i wykonanych do zastosowań wojskowych lub policyjnych;

e) urządzeń podnoszących, z których można prowadzić prace;

f) górniczych urządzeń wyciągowych;

g) urządzeń podnoszących przeznaczonych do podnoszenia artystów podczas występów artystycznych;

h) urządzeń podnoszących stanowiących wyposażenie środków transportu;

i) urządzeń podnoszących połączonych z maszynami i służących wyłącznie do dostępu do miejsc pracy, w tym punktów konserwacyjnych i kontrolnych maszyny;

j) kolei zębatych;

k) schodów i chodników ruchomych.

3. W przypadku dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów, dla których zagrożenia, o których mowa w niniejszej dyrektywie, są całkowicie lub częściowo ujęte w szczegółowych aktach prawa Unii, niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania lub przestaje mieć zastosowanie w przypadku takich dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów i takich zagrożeń, do których stosują się te szczegółowe akty prawa Unii.

Artykuł 2

Definicje

Na użytek niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

1) „dźwig” oznacza urządzenie podnoszące obsługujące określone poziomy, wyposażone w podstawę ładunkową poruszającą się wzdłuż sztywnych prowadnic, nachylonych do poziomu pod kątem większym niż 15 stopni, lub urządzenie podnoszące poruszające się po określonym torze, nawet nieporuszające się wzdłuż sztywnych prowadnic;

2) „podstawa ładunkowa” oznacza część dźwigu, w której umieszcza się ludzi lub towary w celu ich podnoszenia lub opuszczania;

3) „wzorzec dźwigu” oznacza dźwig reprezentatywny, którego dokumentacja techniczna ukazuje sposób, w jaki będą spełniane zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w załączniku I w dźwigach, które odpowiadają wzorcowi dźwigu określonemu przez parametry obiektywne i które zawierają identyczne elementy bezpieczeństwa do dźwigów;

4) „udostępnienie na rynku” oznacza każde dostarczenie elementu bezpieczeństwa do dźwigów do celów dystrybucji lub używania na rynku unijnym w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie;

5) „wprowadzanie do obrotu” oznacza:

– pierwsze udostępnienie elementu bezpieczeństwa do dźwigów na rynku, lub

– dostarczenie dźwigu do użytku na rynku unijnym w ramach działalności handlowej, odpłatnie lub nieodpłatnie;

6) „instalator” oznacza osobę fizyczną lub prawną, która bierze odpowiedzialność za projekt, wykonanie, zainstalowanie oraz wprowadzenie do obrotu dźwigu;

7) „ producent” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która wytwarza element bezpieczeństwa do dźwigów lub która zleca zaprojektowanie lub wytworzenie elementu bezpieczeństwa do dźwigów i oferuje go pod własną nazwą lub znakiem towarowym;

8) „upoważniony przedstawiciel” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę w Unii, posiadającą pisemne pełnomocnictwo od instalatora lub producenta do działania w jego imieniu w odniesieniu do określonych zadań;

9) „importer” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną mającą siedzibę w Unii, która wprowadza do obrotu w Unii elementy bezpieczeństwa do dźwigów z państwa trzeciego;

10) „dystrybutor” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną w łańcuchu dostaw, niebędącą producentem ani importerem, która udostępnia elementy bezpieczeństwa do dźwigów na rynku;

11) „podmioty gospodarcze” oznaczają instalatora, producenta, upoważnionego przedstawiciela, importera lub dystrybutora;

12) „specyfikacja techniczna” oznacza dokument określający wymagania techniczne, które musi spełnić dźwig lub element bezpieczeństwa do dźwigów;

13) „norma zharmonizowana” oznacza normę zharmonizowaną w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1025/2012;

14) „akredytacja” oznacza akredytację w rozumieniu art. 2 pkt 10 rozporządzenia (WE) nr 765/2008;

15) „krajowa jednostka akredytująca” oznacza krajową jednostkę akredytującą w rozumieniu art. 2 pkt 11 rozporządzenia (WE) nr 765/2008;

16) „ocena zgodności” oznacza proces wykazujący, czy zostały spełnione zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa dotyczące dźwigu lub elementu bezpieczeństwa do dźwigów, zawarte w niniejszej dyrektywie;

17) „jednostka oceniająca zgodność” oznacza jednostkę, która wykonuje czynności z zakresu oceny zgodności, w tym wzorcowanie, testy, certyfikację i inspekcję;

18) „odzyskanie” w odniesieniu do dźwigu oznacza każdy środek mający na celu doprowadzenie do demontażu i bezpiecznego składowania dźwigu, a w odniesieniu do elementu bezpieczeństwa do dźwigów każdy środek mający na celu doprowadzenie do zwrotu elementu bezpieczeństwa do dźwigów, który już został udostępniony instalatorowi lub użytkownikowi końcowemu;

19) „wycofanie z obrotu” oznacza każdy środek, którego celem jest zapobieżenie udostępnieniu na rynku elementu bezpieczeństwa do dźwigów w łańcuchu dostaw;

20) „unijne prawodawstwo harmonizacyjne” oznacza każdy akt prawny Unii harmonizujący warunki wprowadzania produktów do obrotu;

21) „oznakowanie CE” oznacza oznakowanie, poprzez które instalator lub producent wskazuje, że dźwig lub element bezpieczeństwa do dźwigów spełnia mające zastosowanie wymagania określone w unijnym prawodawstwie harmonizacyjnym przewidującym umieszczanie tego oznakowania.

Artykuł 3

Swobodny przepływ

1. Państwa członkowskie nie mogą zabronić, ograniczyć ani utrudniać na swoim terytorium wprowadzania do obrotu ani oddawania do użytku dźwigów, ani udostępniania na rynku elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które są zgodne z niniejszą dyrektywą.

2. Państwa członkowskie nie mogą uniemożliwiać prezentacji dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów niezgodnych z niniejszą dyrektywą na targach handlowych, wystawach lub pokazach, pod warunkiem że widoczne oznaczenia jasno wskazują, że nie są one zgodne i nie będą wprowadzone do obrotu ani udostępniane na rynku do chwili ich doprowadzenia do zgodności. Podczas pokazów podejmowane są odpowiednie środki bezpieczeństwa w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób.

3. Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na uprawnienia państw członkowskich do ustanawiania zgodnie z prawem Unii takich wymogów, jakie mogą uznać za konieczne do zapewnienia ochrony osób podczas oddawania do użytku i użytkowania dźwigu, pod warunkiem że nie oznacza to modyfikowania dźwigu w sposób nieokreślony w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 4

Wprowadzanie do obrotu, udostępnianie na rynku i oddawanie do użytku

1. Państwa członkowskie podejmują wszelkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby dźwigi objęte niniejszą dyrektywą mogły być wprowadzone do obrotu i oddawane do użytku tylko wtedy, gdy są zgodne z niniejszą dyrektywą, jeśli będą właściwie zainstalowane i konserwowane oraz używane zgodnie z przeznaczeniem.

2. Państwa członkowskie podejmują wszelkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby elementy bezpieczeństwa do dźwigów objęte niniejszą dyrektywą mogły być udostępniane na rynku i oddawane do użytku tylko wtedy, gdy są zgodne z niniejszą dyrektywą, jeśli będą właściwie zamontowane i konserwowane oraz używane zgodnie z przeznaczeniem.

Artykuł 5

Zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa

1. Dźwigi objęte niniejszą dyrektywą muszą spełniać zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa wymienione w załączniku I.

2. Elementy bezpieczeństwa do dźwigów objęte niniejszą dyrektywą muszą spełniać zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa wymienione w załączniku I oraz umożliwiać dźwigom, w których są zamontowane, spełnienie tych wymagań.

Artykuł 6

Budynki lub konstrukcje, w których zainstalowane są dźwigi

1. Państwa członkowskie podejmują wszelkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby osoba odpowiedzialna za prace w budynku lub w konstrukcji oraz instalator dźwigu udzielały sobie nawzajem niezbędnych informacji oraz podejmują odpowiednie kroki w celu zapewnienia właściwego działania i bezpiecznego użytkowania dźwigu.

2. Państwa członkowskie podejmują wszelkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby szyb dźwigowy nie zawierał jakichkolwiek rur, przewodów ani osprzętu innego niż konieczne dla działania i bezpieczeństwa dźwigu.

ROZDZIAŁ II

OBOWIĄZKI PODMIOTÓW GOSPODARCZYCH

Artykuł 7

Obowiązki instalatorów

1. Wprowadzając dźwig do obrotu, instalatorzy zapewniają jego zaprojektowanie, wytworzenie, zainstalowanie i przetestowanie zgodnie z zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonymi w załączniku I.

2. Instalatorzy sporządzają dokumentację techniczną oraz przeprowadzają lub zlecają przeprowadzenie odpowiedniej procedury oceny zgodności, o której mowa w art. 16.

W przypadku wykazania zgodności dźwigu z mającymi zastosowanie zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa w wyniku przeprowadzenia tej procedury, instalator sporządza deklarację zgodności UE, zapewnia jej dołączenie do dźwigu i umieszcza oznakowanie CE.

3. Instalator przechowuje dokumentację techniczną, deklarację zgodności UE, a także, w stosownych przypadkach, decyzję lub decyzje o zatwierdzeniu, przez okres 10 lat od momentu wprowadzenia dźwigu do obrotu.

4. W przypadku gdy jest to uznane za właściwe z uwagi na zagrożenia związane z dźwigiem, instalatorzy, w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów, badają oraz, w razie potrzeby, prowadzą ewidencję skarg, oraz dźwigów niezgodnych z wymaganiami.

5. Instalatorzy zapewniają, aby dźwigi były opatrzone nazwą typu, numerem partii lub serii lub inną informacją umożliwiającą ich identyfikację.

6. Instalatorzy podają na dźwigu swoje nazwisko lub swoją nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy i swój kontaktowy adres pocztowy. Adres wskazuje pojedynczy punkt, w którym można skontaktować się z instalatorem. Dane kontaktowe są podawane w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych i organów nadzoru rynku.

7. Instalatorzy zapewniają dołączenie do dźwigu instrukcji, o których mowa w załączniku I pkt 6.2, w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych, określonym przez państwo członkowskie, w którym dźwig jest wprowadzony do obrotu. Takie instrukcje, jak również wszelkie etykiety, muszą być jasne, zrozumiałe i czytelne.

8. Instalatorzy, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że dźwig wprowadzony przez nich do obrotu nie jest zgodny z niniejszą dyrektywą, niezwłocznie podejmują konieczne środki naprawcze w celu zapewnienia zgodności dźwigu. Ponadto w przypadku gdy dźwig stwarza zagrożenie, instalatorzy niezwłocznie informują o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których wprowadzili do obrotu dźwig, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz wszelkich podjętych środków naprawczych.

9. Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego instalatorzy udzielają mu wszelkich informacji i udostępniają dokumentację, w formie papierowej lub elektronicznej, konieczne do wykazania zgodności dźwigu z niniejszą dyrektywą, w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu.

Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę we wszelkich działaniach podjętych w celu usunięcia zagrożeń, jakie stwarza dźwig wprowadzony przez nich do obrotu.

Artykuł 8

Obowiązki producentów

1. Wprowadzając do obrotu swoje elementy bezpieczeństwa do dźwigów, producenci zapewniają ich zaprojektowanie i wytworzenie zgodnie z art. 5 ust. 2.

2. Producenci sporządzają wymaganą dokumentację techniczną oraz przeprowadzają lub zlecają przeprowadzenie odpowiedniej procedury oceny zgodności, o której mowa w art. 15.

W przypadku wykazania zgodności elementu bezpieczeństwa do dźwigów z mającymi zastosowanie zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa w wyniku przeprowadzenia tej procedury, producenci sporządzają deklarację zgodności UE, zapewniają jej dołączenie do elementu bezpieczeństwa do dźwigów i umieszczają oznakowanie CE.

3. Producenci przechowują dokumentację techniczną, deklarację zgodności UE, a także, w stosownych przypadkach, decyzję lub decyzje o zatwierdzeniu, przez okres 10 lat od momentu wprowadzenia elementu bezpieczeństwa do dźwigów do obrotu.

4. Producenci zapewniają wprowadzenie procedur mających na celu utrzymanie zgodności produkcji seryjnej z niniejszą dyrektywą. Odpowiednio uwzględnia się zmiany w projekcie lub cechach charakterystycznych produktu oraz zmiany w normach zharmonizowanych lub innych specyfikacjach technicznych, w odniesieniu do których deklarowana jest zgodność elementu bezpieczeństwa do dźwigów.

W przypadku gdy jest to uznane za właściwe z uwagi na zagrożenia związane z elementem bezpieczeństwa do dźwigów producenci, w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów, przeprowadzają badania próby elementu bezpieczeństwa do dźwigów udostępnionej na rynku, a także badają oraz, w razie potrzeby, prowadzą ewidencję skarg, elementów bezpieczeństwa do dźwigów niezgodnych z wymaganiami i przypadków odzyskania elementu bezpieczeństwa do dźwigów, a ponadto informują dystrybutorów o wszelkich tego rodzaju działaniach w zakresie monitorowania.

5. Producenci zapewniają opatrzenie elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które wprowadzili do obrotu, nazwą typu, numerem partii lub serii lub inną informacją umożliwiającą ich identyfikację, lub w przypadku gdy wielkość lub charakter elementu bezpieczeństwa do dźwigów to uniemożliwiają, umieszczenie wymaganych informacji na etykiecie, o której mowa w art. 19 ust. 1.

6. Producenci podają swoje nazwisko lub nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz kontaktowy adres pocztowy na elemencie bezpieczeństwa do dźwigów lub – w przypadku gdy nie jest to możliwe – na etykiecie, o której mowa w art. 19 ust. 1. Adres wskazuje pojedynczy punkt, w którym można skontaktować się z producentem. Dane kontaktowe podaje się w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych i organów nadzoru rynku.

7. Producenci zapewniają dołączenie do elementu bezpieczeństwa do dźwigów instrukcji, o których mowa w załączniku I pkt 6.1, w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych, określonym przez zainteresowane państwo członkowskie. Takie instrukcje, jak również wszelkie etykiety, muszą być jasne, zrozumiałe i czytelne.

8. Producenci, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że wprowadzony przez nich do obrotu element bezpieczeństwa do dźwigów nie jest zgodny z niniejszą dyrektywą, niezwłocznie podejmują środki naprawcze konieczne do zapewnienia zgodności tego elementu bezpieczeństwa do dźwigów, wycofania go z obrotu lub odzyskania go, stosownie do okoliczności. Ponadto w przypadku gdy element bezpieczeństwa do dźwigów stwarza zagrożenie, producenci niezwłocznie informują o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których element bezpieczeństwa do dźwigów został udostępniony na rynku, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz wszelkich podjętych środków naprawczych.

9. Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego producenci udzielają mu wszelkich informacji i udostępniają dokumentację, w formie papierowej lub elektronicznej, konieczne do wykazania zgodności elementu bezpieczeństwa do dźwigów z niniejszą dyrektywą, w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu.

Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę we wszelkich działaniach podjętych w celu usunięcia zagrożeń, jakie stwarzają elementy bezpieczeństwa do dźwigów wprowadzone przez nich do obrotu.

Artykuł 9

Upoważnieni przedstawiciele

1. Na podstawie pisemnego pełnomocnictwa producent lub instalator może wyznaczyć upoważnionego przedstawiciela.

Obowiązki określone w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1 oraz obowiązek sporządzania dokumentacji technicznej, o której mowa w art. 7 ust. 2 lub w art. 8 ust. 2, nie wchodzą w zakres pełnomocnictwa upoważnionego przedstawiciela.

2. Upoważniony przedstawiciel wykonuje zadania określone w pełnomocnictwie otrzymanym od producenta lub instalatora. Pełnomocnictwo musi umożliwiać upoważnionemu przedstawicielowi wykonywanie co najmniej następujących obowiązków:

a) przechowywanie deklaracji zgodności UE, a także, w stosownych przypadkach, decyzji o zatwierdzeniu dotyczącej systemu jakości producenta lub instalatora oraz dokumentacji technicznej do dyspozycji krajowych organów nadzoru rynku przez okres 10 lat od momentu wprowadzenia elementu bezpieczeństwa do dźwigów lub dźwigu do obrotu;

b) na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego udzielanie mu wszelkich informacji i udostępnianie dokumentacji koniecznej do wykazania zgodności elementu bezpieczeństwa do dźwigów lub dźwigu z wymaganiami;

c) na żądanie właściwego organu krajowego podejmowanie z nim współpracy w działaniach podjętych w celu usunięcia zagrożeń, jakie stwarza element bezpieczeństwa do dźwigów lub dźwig objęte pełnomocnictwem upoważnionego przedstawiciela.

Artykuł 10

Obowiązki importerów

1. Importerzy mogą wprowadzać do obrotu wyłącznie elementy bezpieczeństwa do dźwigów zgodne z wymaganiami.

2. Przed wprowadzeniem elementu bezpieczeństwa do dźwigów do obrotu importerzy zapewniają przeprowadzenie przez producenta odpowiedniej procedury oceny zgodności, o której mowa w art. 15. Importerzy zapewniają sporządzenie przez producenta dokumentacji technicznej, opatrzenie elementu bezpieczeństwa do dźwigów oznakowaniem CE, dołączenie do elementu bezpieczeństwa do dźwigów wymaganych dokumentów oraz spełnienie przez producenta wymagań określonych w art. 8 ust. 5 i 6.

W przypadku gdy importer uzna lub ma powody, by uważać, że element bezpieczeństwa do dźwigów nie jest zgodny z art. 5 ust. 2, nie wprowadza elementu bezpieczeństwa do dźwigów do obrotu, dopóki nie zostanie zapewniona jej zgodność. Ponadto w przypadku gdy element bezpieczeństwa do dźwigów stwarza zagrożenie, importer informuje o tym producenta oraz organy nadzoru rynku.

3. Importerzy podają swoje nazwisko lub nazwę, zarejestrowaną nazwę handlową lub zarejestrowany znak towarowy oraz kontaktowy adres pocztowy na elemencie bezpieczeństwa do dźwigów lub – w przypadku gdy nie jest to możliwe – na opakowaniu lub w dokumencie dołączonym do elementu bezpieczeństwa do dźwigów. Dane kontaktowe są podawane w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych i organów nadzoru rynku.

4. Importerzy zapewniają dołączenie do elementu bezpieczeństwa do dźwigów instrukcji obsługi, o której mowa w załączniku I pkt 6.1, w języku łatwo zrozumiałym dla konsumentów i innych użytkowników końcowych, określonym przez zainteresowane państwo członkowskie.

5. Importerzy zapewniają, aby w czasie, gdy ponoszą odpowiedzialność za element bezpieczeństwa do dźwigów, warunki jego przechowywania i transportu nie wpływały ujemnie na jego zgodność z zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa, o których mowa w art. 5 ust. 2.

6. W przypadku gdy jest to uznane za właściwe z uwagi na zagrożenia związane z elementem bezpieczeństwa do dźwigów importerzy, w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa konsumentów, przeprowadzają badania próby elementów bezpieczeństwa do dźwigów udostępnionych na rynku oraz, w razie potrzeby, prowadzą ewidencję skarg, elementów bezpieczeństwa do dźwigów niezgodnych z wymaganiami i przypadków odzyskania elementów bezpieczeństwa do dźwigów, a ponadto informują dystrybutorów o wszelkich tego rodzaju działaniach w zakresie takiego monitorowania.

7. Importerzy, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że wprowadzony przez nich do obrotu element bezpieczeństwa do dźwigów nie jest zgodny z niniejszą dyrektywą, niezwłocznie podejmują środki naprawcze konieczne do zapewnienia zgodności tego elementu bezpieczeństwa do dźwigów, wycofania go z obrotu lub odzyskania go, stosownie do okoliczności. Ponadto w przypadku gdy element bezpieczeństwa do dźwigów stwarza zagrożenie, importerzy niezwłocznie informują o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których element bezpieczeństwa do dźwigów został udostępniony na rynku, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz wszelkich podjętych środków naprawczych.

8. Importerzy przechowują kopię deklaracji zgodności UE do dyspozycji organów nadzoru rynku przez okres 10 lat od momentu wprowadzenia elementu bezpieczeństwa do dźwigów do obrotu i zapewniają, aby dokumentacja techniczna była udostępniona tym organom na ich żądanie.

9. Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego importerzy udzielają mu wszelkich informacji i udostępniają dokumentację w formie papierowej lub elektronicznej, konieczne do wykazania zgodności elementu bezpieczeństwa do dźwigów z wymaganiami, w języku łatwo zrozumiałym dla tego organu. Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę we wszelkich działaniach podjętych w celu usunięcia zagrożeń, jakie stwarzają elementy bezpieczeństwa do dźwigów wprowadzone przez nich do obrotu.

Artykuł 11

Obowiązki dystrybutorów

1. Przy udostępnianiu elementu bezpieczeństwa do dźwigów na rynku dystrybutorzy działają z należytą starannością w odniesieniu do wymagań niniejszej dyrektywy.

2. Przed udostępnieniem elementu bezpieczeństwa do dźwigów na rynku dystrybutorzy sprawdzają, czy element bezpieczeństwa do dźwigów jest opatrzony oznakowaniem CE, czy towarzyszą mu deklaracja zgodności UE, wymagane dokumenty i instrukcje, o których mowa w załączniku I pkt 6.1, w języku łatwo zrozumiałym dla użytkowników końcowych, określonym przez zainteresowane państwo członkowskie oraz czy producent i importer spełnili wymagania określone odpowiednio w art. 8 ust. 5 i 6 oraz art. 10 ust. 3.

W przypadku gdy dystrybutor uzna lub ma powody, by uważać, że element bezpieczeństwa do dźwigów nie jest zgodny z art. 5 ust. 2, nie udostępnia elementu bezpieczeństwa do dźwigów na rynku, dopóki nie zostanie zapewniona jego zgodność. Ponadto w przypadku gdy elementu bezpieczeństwa do dźwigów stwarza zagrożenie, dystrybutor informuje o tym producenta lub importera oraz organy nadzoru rynku.

3. Dystrybutorzy zapewniają, aby w czasie, gdy ponoszą odpowiedzialność za element bezpieczeństwa do dźwigów, warunki jego przechowywania i transportu nie wpływały ujemnie na jego zgodność z art. 5 ust. 2.

4. Dystrybutorzy, którzy uznają lub mają powody, by uważać, że udostępniony przez nich na rynku element bezpieczeństwa do dźwigów nie jest zgodny z niniejszą dyrektywą, zapewniają podjęcie środków naprawczych koniecznych do zapewnienia zgodności tego elementu bezpieczeństwa do dźwigów, wycofania go z obrotu lub odzyskania go, stosownie do okoliczności. Ponadto w przypadku gdy element bezpieczeństwa do dźwigów stwarza zagrożenie, dystrybutorzy niezwłocznie informują o tym właściwe organy krajowe państw członkowskich, w których element bezpieczeństwa do dźwigów został udostępniony na rynku, podając szczegółowe informacje, w szczególności na temat niezgodności oraz wszelkich podjętych środków naprawczych.

5. Na uzasadnione żądanie właściwego organu krajowego dystrybutorzy udzielają mu wszelkich informacji i udostępniają dokumentację w formie papierowej lub elektronicznej, konieczne do wykazania zgodności elementu bezpieczeństwa do dźwigów z wymaganiami. Na żądanie tego organu podejmują z nim współpracę we wszelkich działaniach podjętych w celu usunięcia zagrożeń, jakie stwarzają elementy bezpieczeństwa do dźwigów udostępnione przez nich na rynku.

Artykuł 12

Przypadki, w których obowiązki producentów mają zastosowanie do importerów lub dystrybutorów

Importera lub dystrybutora uważa się za producenta do celów niniejszej dyrektywy i w konsekwencji podlegają oni obowiązkom producenta określonym w art. 8 w przypadku, gdy wprowadzają oni element bezpieczeństwa do dźwigów do obrotu pod własną nazwą lub znakiem towarowym lub modyfikują element bezpieczeństwa do dźwigów już znajdujący się w obrocie w taki sposób, że może to mieć wpływ na zgodność z niniejszą dyrektywą.

Artykuł 13

Identyfikacja podmiotów gospodarczych

Na żądanie organów nadzoru rynku podmioty gospodarcze wskazują:

a) każdy podmiot gospodarczy, który dostarczył im element bezpieczeństwa do dźwigów;

b) każdy podmiot gospodarczy, któremu one dostarczyły element bezpieczeństwa do dźwigów.

Podmioty gospodarcze muszą być w stanie przedstawić informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, przez 10 lat od momentu dostarczenia im elementu bezpieczeństwa do dźwigów oraz przez 10 lat od momentu dostarczenia przez nie elementu bezpieczeństwa do dźwigów.

ROZDZIAŁ III

ZGODNOŚĆ DŹWIGÓW I ELEMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA DO DŹWIGÓW

Artykuł 14

Domniemanie zgodności dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów

W przypadku dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów spełniających normy zharmonizowane lub części norm zharmonizowanych, do których odniesienie opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, domniemywa się, że spełniają one zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w załączniku I, objęte tymi normami lub ich częściami.

Artykuł 15

Procedury oceny zgodności elementów bezpieczeństwa do dźwigów

Elementy bezpieczeństwa do dźwigów poddaje się jednej z poniższych procedur oceny zgodności:

a) wzorzec elementu bezpieczeństwa do dźwigów poddaje się badaniu typu UE określonemu w załączniku IV część A oraz zapewnia się zgodność z typem poprzez losowe sprawdzenie elementu bezpieczeństwa do dźwigów określone w załączniku IX;

b) wzorzec elementu bezpieczeństwa do dźwigów poddaje się badaniu typu UE określonemu w załączniku IV część A oraz podlega on zgodności z typem w oparciu o zapewnianie jakości produktu zgodnie z załącznikiem VI;

c) zgodność w oparciu o pełne zapewnienie jakości określone w załączniku VII.

Artykuł 16

Procedury oceny zgodności dźwigów

1. Dźwigi poddaje się jednej z poniższych procedur oceny zgodności:

a) jeśli zostały one zaprojektowane i wyprodukowane według wzorca dźwigu, który przeszedł badanie typu UE określone w załączniku IV część B:

(i) kontrola końcowa dźwigów określona w załączniku V;

(ii) zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości produktu dla dźwigów określona w załączniku X;

(iii) zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości produkcji dla dźwigów określona w załączniku XII;

b) jeśli zostały one zaprojektowane i wyprodukowane w ramach systemu jakości zatwierdzonego zgodnie z załącznikiem XI:

(i) kontrola końcowa dźwigów określona w załączniku V;

(ii) zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości produktu dla dźwigów określona w załączniku X;

(iii) zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości produkcji dla dźwigów określona w załączniku XII;

c) zgodność w oparciu o weryfikację jednostkową dźwigów określona w załączniku VIII;

d) zgodność w oparciu o pełne zapewnienie jakości z badaniem projektu dla dźwigów określona w załączniku XI.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 lit. a) i b), gdy osoba odpowiedzialna za projekt i produkcję dźwigu i osoba odpowiedzialna za instalację i testy dźwigu nie są tymi samymi osobami, ta pierwsza dostarcza tej drugiej wszystkie konieczne dokumenty i informacje, aby umożliwić jej zapewnienie właściwej i bezpiecznej instalacji i testów dźwigu.

3. Wszystkie dopuszczalne różnice między wzorcem dźwigu a dźwigami stanowiącymi partię dźwigów pochodzących od wzorca dźwigu jasno określa się (przy pomocy wartości maksymalnych i minimalnych) w dokumentacji technicznej.

4. W celu spełnienia zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I dopuszcza się wykazanie podobieństwa rodziny urządzeń poprzez obliczenia lub na podstawie rysunków projektowych.

Artykuł 17

Deklaracja zgodności UE

1. Deklaracja zgodności UE stwierdza, że wykazano spełnienie zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I.

2. Układ deklaracji zgodności UE musi być zgodny ze wzorem określonym w załączniku II, musi ona zawierać elementy określone w odpowiednich modułach opisanych w załącznikach V–XII oraz jest stale aktualizowana. Deklaracja jest tłumaczona na język lub języki wymagane przez państwo członkowskie, w którym dźwigi i elementy bezpieczeństwa do dźwigów wprowadza się do obrotu lub udostępnia na rynku.

3. W przypadku gdy dźwig lub element bezpieczeństwa do dźwigów podlega więcej niż jednemu aktowi prawa Unii wymagającemu deklaracji zgodności UE, sporządzana jest jedna deklaracja zgodności UE odnosząca się do wszystkich takich aktów prawa Unii. W deklaracji takiej wskazane są odpowiednie unijne akty prawne, włącznie z odniesieniem do ich publikacji.

4. Poprzez sporządzenie deklaracji zgodności UE producent przyjmuje na siebie odpowiedzialność za zgodność elementu bezpieczeństwa do dźwigów, a instalator przyjmuje na siebie odpowiedzialność za zgodność dźwigu z wymaganiami określonymi w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 18

Ogólne zasady dotyczące oznakowania CE

Oznakowanie CE podlega ogólnym zasadom określonym w art. 30 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

Artykuł 19

Reguły i warunki umieszczania oznakowania CE oraz innych oznakowań

1. Oznakowanie CE umieszcza się w sposób widoczny, czytelny i trwały na każdej kabinie dźwigu, a także na każdym elemencie bezpieczeństwa do dźwigów lub, w przypadku gdy nie jest to możliwe, na etykiecie trwale przymocowanej do elementu bezpieczeństwa do dźwigów.

2. Oznakowanie CE umieszcza się przed wprowadzeniem dźwigu lub elementu bezpieczeństwa do dźwigów do obrotu.

3. Za oznakowaniem CE na dźwigu podaje się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej zaangażowanej w którąkolwiek z następujących procedur oceny zgodności:

a) kontrola końcowa, o której mowa w załączniku V;

b) weryfikacja jednostkowa, o której mowa w załączniku VIII;

c) zapewnienie jakości, o którym mowa w załącznikach X, XI lub XII.

4. Za oznakowaniem CE na elementach bezpieczeństwa do dźwigów podaje się numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej zaangażowanej w którąkolwiek z następujących procedur oceny zgodności:

a) zapewnienie jakości produktu, o którym mowa w załączniku VI;

b) pełne zapewnienie jakości, o którym mowa w załączniku VII;

c) zgodność z typem z wyrywkowymi kontrolami elementu bezpieczeństwa do dźwigów, o których mowa w załączniku IX.

5. Numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej umieszcza sama jednostka lub producent, jego upoważniony przedstawiciel bądź instalator lub jego upoważniony przedstawiciel, według wskazówek jednostki notyfikowanej.

Za oznakowaniem CE oraz za numerem identyfikacyjnym jednostki notyfikowanej można umieścić wszelkiego rodzaju znaki wskazujące na szczególne zagrożenie lub zastosowanie.

6. Państwa członkowskie opierają się na istniejących mechanizmach w celu zapewnienia prawidłowego stosowania systemu regulującego oznakowanie CE oraz podejmują odpowiednie działania w przypadku nieprawidłowego stosowania tego oznakowania.

ROZDZIAŁ IV

NOTYFIKOWANIE JEDNOSTEK OCENIAJĄCYCH ZGODNOŚĆ

Artykuł 20

Notyfikacja

Państwa członkowskie notyfikują Komisji i pozostałym państwom członkowskim jednostki upoważnione do wykonywania zadań w zakresie oceny zgodności w charakterze stron trzecich na podstawie niniejszej dyrektywy.

Artykuł 21

Organy notyfikujące

1. Państwa członkowskie wyznaczają organ notyfikujący, który odpowiada za opracowanie i przeprowadzanie procedur koniecznych do oceny i notyfikowania jednostek oceniających zgodność oraz do monitorowania jednostek notyfikowanych, w tym w odniesieniu do zgodności z art. 26.

2. Państwa członkowskie mogą zadecydować, że ocena i monitorowanie, o których mowa w ust. 1, są przeprowadzane przez krajową jednostkę akredytującą w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 765/2008 oraz zgodnie z tym rozporządzeniem.

3. W przypadku gdy organ notyfikujący przekazuje lub w inny sposób powierza ocenę, notyfikację lub monitorowanie, o których mowa w ust. 1, podmiotowi, który nie jest instytucją rządową, upoważniony podmiot musi posiadać osobowość prawną oraz stosować się odpowiednio do wymagań określonych w art. 22. Poza tym taki podmiot musi być przygotowany na pokrycie zobowiązań wynikających z działalności, którą prowadzi.

4. Organ notyfikujący ponosi pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podmiot, o którym mowa w ust. 3.

Artykuł 22

Wymagania dotyczące organów notyfikujących

1. Organ notyfikujący jest powoływany w taki sposób, aby nie dochodziło do konfliktu interesów między organem notyfikującym a jednostkami oceniającymi zgodność.

2. Organ notyfikujący musi być zorganizowany i funkcjonować w sposób gwarantujący obiektywność i bezstronność jego działalności.

3. Organ notyfikujący musi być zorganizowany w sposób zapewniający, aby każda decyzja dotycząca notyfikowania jednostki oceniającej zgodność była podejmowana przez kompetentne osoby inne niż osoby przeprowadzające ocenę.

4. Organ notyfikujący nie może oferować ani podejmować jakichkolwiek działań pozostających w gestii jednostek oceniających zgodność, ani świadczyć usług doradczych na zasadach komercyjnych lub w konkurencji z innymi podmiotami.

5. Organ notyfikujący gwarantuje poufność informacji, które otrzymuje.

6. Organ notyfikujący musi dysponować wystarczającą liczbą pracowników posiadających kompetencje do właściwego wykonywania jego zadań.

Artykuł 23

Obowiązki organów notyfikujących w zakresie informowania

Państwa członkowskie informują Komisję o swoich procedurach oceny i notyfikowania jednostek oceniających zgodność oraz monitorowania jednostek notyfikowanych, a także o wszelkich zmianach w tym zakresie.

Komisja podaje te informacje do wiadomości publicznej.

Artykuł 24

Wymagania dotyczące jednostek notyfikowanych

1. Do celów notyfikacji jednostka oceniająca zgodność musi spełniać wymagania określone w ust. 2–11.

2. Jednostka oceniająca zgodność jest powołana na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego i posiada osobowość prawną.

3. Jednostka oceniająca zgodność musi być osobą trzecią, niezależną od organizacji lub dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które ocenia.

Jednostkę należącą do stowarzyszenia przedsiębiorców lub zrzeszenia zawodowego reprezentującego przedsiębiorstwa zaangażowane w projektowanie, produkcję, dostarczanie, montowanie, wykorzystywanie lub konserwację dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które ocenia, można uważać za taką jednostkę, pod warunkiem że wykazana została jej niezależność i brak jakiegokolwiek konfliktu interesów.

4. Jednostka oceniająca zgodność, jej kierownictwo najwyższego szczebla oraz pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną zgodności nie mogą być projektantami, producentami, dostawcami, instalatorami, nabywcami, właścicielami, użytkownikami ani konserwatorami dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów, ani przedstawicielami którejkolwiek z wymienionych stron.

Nie wyklucza to używania dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które są niezbędne do prowadzenia działalności jednostki oceniającej zgodność, ani używania dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów do celów prywatnych.

Nie wyklucza to wymiany informacji technicznej między producentem lub instalatorem a tą jednostką.

Jednostka oceniająca zgodność, jej kierownictwo najwyższego szczebla oraz pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną zgodności nie mogą być bezpośrednio zaangażowani w projektowanie, produkcję lub konstruowanie, wprowadzanie do obrotu, instalację, używanie lub konserwację dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów ani nie mogą reprezentować stron zaangażowanych w taką działalność.

Nie mogą oni angażować się w jakąkolwiek działalność, która może zagrozić niezależności ich osądów lub ich rzetelności w działalności z zakresu oceny zgodności, której dotyczy notyfikacja. Ma to w szczególności zastosowanie do usług doradczych.

Jednostka oceniająca zgodność zapewnia, aby działalność jej spółek zależnych lub podwykonawców nie wpływała na poufność, obiektywizm ani bezstronność jej działalności związanej z oceną zgodności.

5. Jednostka oceniająca zgodność i jej pracownicy wykonują zadania związane z oceną zgodności z najwyższą rzetelnością, muszą posiadać konieczne kwalifikacje techniczne w danej dziedzinie oraz nie mogą być poddawani żadnym naciskom ani zachętom, zwłaszcza finansowym, które mogłyby wpływać na ich osąd lub wyniki działań z zakresu oceny zgodności, w szczególności ze strony osób lub grup osób mających interes w wynikach jej działalności.

6. Jednostka oceniająca zgodność musi mieć zdolność do realizacji wszystkich zadań związanych z oceną zgodności przydzielonych jej na mocy załączników IV–XII, do których została notyfikowana, niezależnie od tego, czy jednostka oceniająca zgodność wykonuje te zadania samodzielnie, czy są one realizowane w jej imieniu i na jej odpowiedzialność.

Przez cały czas i dla każdej procedury oceny zgodności oraz każdego rodzaju lub każdej kategorii dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów będących przedmiotem notyfikacji jednostka oceniająca zgodność musi dysponować niezbędnymi:

a) pracownikami posiadającymi wiedzę techniczną oraz wystarczające i odpowiednie doświadczenie do realizacji zadań związanych z oceną zgodności;

b) opisami procedur, zgodnie z którymi przeprowadza się ocenę zgodności, zapewniającymi przejrzystość i powtarzalność tych procedur; jednostka musi mieć odpowiednią politykę i procedury, dzięki którym możliwe jest odróżnienie zadań wykonywanych w ramach notyfikacji od innej działalności;

c) procedurami służącymi prowadzeniu działalności przy należytym uwzględnieniu wielkości przedsiębiorstwa, sektora, w którym ono działa, struktury przedsiębiorstwa, stopnia złożoności technologii danego produktu oraz masowego lub seryjnego charakteru procesu produkcyjnego.

Jednostka oceniająca zgodność musi posiadać środki niezbędne do prawidłowej realizacji czynności o charakterze technicznym i administracyjnym z zakresu oceny zgodności oraz mieć dostęp do wszystkich niezbędnych urządzeń lub obiektów.

7. Pracownicy odpowiedzialni za realizację zadań związanych z oceną zgodności muszą posiadać:

a) gruntowne przeszkolenie techniczne i zawodowe, obejmujące całą działalność związaną z oceną zgodności w zakresie będącym przedmiotem notyfikacji;

b) dostateczną znajomość wymagań dotyczących ocen, które wykonują, oraz odpowiednie uprawnienia do dokonywania takich ocen;

c) odpowiednią znajomość i zrozumienie zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I, mających zastosowanie norm zharmonizowanych oraz stosownych przepisów unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego i odpowiednich przepisów krajowych;

d) umiejętności wymagane do sporządzania certyfikatów, zapisów i sprawozdań dokumentujących wykonanie ocen.

8. Gwarantuje się bezstronność jednostki oceniającej zgodność, jej kierownictwa najwyższego szczebla i pracowników odpowiedzialnych za przeprowadzanie oceny zgodności.

Wynagrodzenie kierownictwa najwyższego szczebla jednostki oceniającej zgodność oraz jej pracowników odpowiedzialnych za przeprowadzanie oceny zgodności nie może zależeć od liczby przeprowadzonych ocen ani od ich wyników.

9. Jednostka oceniająca zgodność zawiera umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności, chyba że na mocy prawa krajowego odpowiedzialność spoczywa na państwie lub za ocenę zgodności bezpośrednio odpowiada samo państwo członkowskie.

10. Pracownicy jednostki oceniającej zgodność dochowują tajemnicy zawodowej w odniesieniu do wszystkich informacji uzyskanych podczas wykonywania swych zadań na podstawie załączników IV–XII lub wszelkich przepisów prawa krajowego w danym zakresie; nie dotyczy to jednak stosunków z właściwymi organami państwa członkowskiego, w którym realizowane są zadania. Prawa własności podlegają ochronie.

11. Jednostka oceniająca zgodność bierze udział w stosownej działalności normalizacyjnej i w działalności grupy koordynacyjnej jednostek notyfikowanych ds. dźwigów powołanej na mocy art. 36 lub zapewnia informowanie swoich pracowników odpowiedzialnych za przeprowadzanie oceny zgodności o tej działalności. Jednostka oceniająca zgodność traktuje decyzje administracyjne i dokumenty opracowane w wyniku prac takiej grupy jak ogólne wytyczne.

Artykuł 25

Domniemanie zgodności jednostek notyfikowanych

W przypadku gdy jednostka oceniająca zgodność wykaże, że spełnia kryteria ustanowione w odpowiednich normach zharmonizowanych, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, lub w ich częściach, domniemywa się, że jednostka ta spełnia wymagania określone w art. 24 w zakresie, w jakim mające zastosowanie normy zharmonizowane obejmują te wymagania.

Artykuł 26

Spółki zależne i podwykonawstwo na zlecenie jednostek notyfikowanych

1. W przypadku gdy jednostka notyfikowana zleca podwykonanie określonych zadań związanych z oceną zgodności lub korzysta z usług spółki zależnej, zapewnia, aby podwykonawca lub spółka zależna spełniały wymagania określone w art. 24, oraz odpowiednio informuje organ notyfikujący.

2. Jednostka notyfikowana ponosi pełną odpowiedzialność za zadania wykonywane przez podwykonawców lub spółki zależne, niezależnie od tego, gdzie znajduje się ich siedziba.

3. Działalność może być zlecana podwykonawcom lub wykonywana przez spółkę zależną wyłącznie za zgodą klienta.

4. Jednostka notyfikowana przechowuje do dyspozycji organu notyfikującego odpowiednie dokumenty dotyczące oceny kwalifikacji podwykonawcy lub spółki zależnej oraz prac wykonywanych przez podwykonawcę lub spółkę zależną na mocy załączników IV–XII.

Artykuł 27

Wniosek o notyfikację

1. Jednostka oceniająca zgodność przedkłada wniosek o notyfikację organowi notyfikującemu państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę.

2. Do wniosku o notyfikację dołącza się opis działań związanych z oceną zgodności, procedury lub procedur oceny zgodności oraz dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów, w odniesieniu do których jednostka ta uważa się za kompetentną, jak również ewentualny certyfikat akredytacji wydany przez krajową jednostkę akredytującą, potwierdzający, że jednostka oceniająca zgodność spełnia wymagania ustanowione w art. 24.

3. W przypadku gdy jednostka oceniająca zgodność nie może dostarczyć certyfikatu akredytacji, przedkłada organowi notyfikującemu wszystkie dowody w formie dokumentów, konieczne do sprawdzenia, uznania i regularnego monitorowania jej zgodności z wymaganiami ustanowionymi w art. 24.

Artykuł 28

Procedura notyfikacji

1. Organ notyfikujący może notyfikować wyłącznie jednostki oceniające zgodność, które spełniają wymagania ustanowione w art. 24.

2. Organ notyfikujący notyfikuje jednostki oceniające zgodność Komisji i pozostałym państwom członkowskim z wykorzystaniem systemu notyfikacji elektronicznej, opracowanego i zarządzanego przez Komisję.

3. Notyfikacja obejmuje wszystkie szczegółowe informacje dotyczące działalności związanej z oceną zgodności, procedury lub procedur oceny zgodności, dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów będących przedmiotem notyfikacji oraz stosowne poświadczenie kompetencji.

4. W przypadku gdy podstawy notyfikacji nie stanowi certyfikat akredytacji, o którym mowa w art. 27 ust. 2, organ notyfikujący przedkłada Komisji i pozostałym państwom członkowskim dokumenty potwierdzające kompetencje jednostki oceniającej zgodność oraz wprowadzone ustalenia zapewniające, aby jednostka ta była regularnie monitorowana i nadal spełniała wymagania określone w art. 24.

5. Dana jednostka może wykonywać działania jednostki notyfikowanej wyłącznie w przypadku, gdy Komisja ani pozostałe państwa członkowskie nie zgłoszą zastrzeżeń w terminie dwóch tygodni od notyfikacji, w przypadku korzystania z certyfikatu akredytacji, lub w terminie dwóch miesięcy od notyfikacji, w przypadku niekorzystania z akredytacji.

Wyłącznie taką jednostkę uznaje się za jednostkę notyfikowaną dla celów niniejszej dyrektywy.

6. Organ notyfikujący powiadamia Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszelkich kolejnych zmianach w notyfikacji

Artykuł 29

Numery identyfikacyjne i wykaz jednostek notyfikowanych

1. Komisja przydziela jednostce notyfikowanej numer identyfikacyjny.

Komisja przydziela jeden taki numer, nawet w przypadku gdy jednostka jest notyfikowana na mocy różnych aktów unijnych.

2. Komisja podaje do wiadomości publicznej wykaz jednostek notyfikowanych na mocy niniejszej dyrektywy, włącznie z numerami identyfikacyjnymi, które im przydzielono, oraz informacją na temat rodzaju działalności będącej przedmiotem notyfikacji.

Komisja zapewnia bieżącą aktualizację tego wykazu.

Artykuł 30

Zmiany w notyfikacji

1. W przypadku gdy organ notyfikujący stwierdzi lub otrzyma informację, że jednostka notyfikowana przestała spełniać wymagania określone w art. 24 lub nie wypełnia swoich obowiązków, organ notyfikujący ogranicza, zawiesza lub wycofuje notyfikację, w zależności od sytuacji oraz w zależności od wagi naruszenia tych wymagań lub niewypełnienia tych obowiązków. Niezwłocznie informuje o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie.

2. W razie ograniczenia, zawieszenia bądź wycofania notyfikacji lub w przypadku zaprzestania działalności przez jednostkę notyfikowaną notyfikujące państwo członkowskie podejmuje właściwe środki w celu zapewnienia, aby sprawy tej jednostki były prowadzone przez inną jednostkę notyfikowaną albo aby były one dostępne na żądanie odpowiedzialnych organów notyfikujących i organów nadzoru rynku.

Artykuł 31

Kwestionowanie kompetencji jednostek notyfikowanych

1. Komisja bada wszystkie przypadki, w których ma wątpliwości lub otrzymuje informację o wątpliwościach co do kompetencji jednostki notyfikowanej lub dalszego spełniania przez tę jednostkę nałożonych na nią wymagań i wykonywania jej obowiązków.

2. Na żądanie Komisji notyfikujące państwo członkowskie udziela jej wszystkich informacji dotyczących podstawy notyfikacji lub utrzymania kompetencji danej jednostki notyfikowanej.

3. Komisja zapewnia poufne traktowanie wszystkich szczególnie chronionych informacji uzyskanych w trakcie dochodzenia.

4. W przypadku gdy Komisja stwierdzi, że jednostka notyfikowana nie spełnia wymagań notyfikacji lub przestała je spełniać, przyjmuje akt wykonawczy wzywający notyfikujące państwo członkowskie do podjęcia koniecznych środków naprawczych, włącznie z wycofaniem notyfikacji, jeżeli zachodzi taka potrzeba.

Ten akt wykonawczy przyjmuje się zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 42 ust. 2.

Artykuł 32

Obowiązki jednostek notyfikowanych w zakresie dotyczącym ich działalności

1. Jednostki notyfikowane przeprowadzają ocenę zgodności zgodnie z procedurami oceny zgodności określonymi w art. 15 i 16.

2. Oceny zgodności dokonuje się z zachowaniem proporcji, unikając przy tym zbędnych obciążeń dla podmiotów gospodarczych. Jednostki notyfikowane wykonują swe zadania, należycie uwzględniając wielkość przedsiębiorstwa, sektor, w którym ono działa, i jego strukturę, stopień złożoności technologii dźwigu lub elementu bezpieczeństwa do dźwigów oraz masowy lub seryjny charakter procesu produkcyjnego.

Jednostki oceniające zgodność przestrzegają przy tym jednak stopnia rygoryzmu i poziomu ochrony wymaganych dla zgodności dźwigów lub elementu bezpieczeństwa do dźwigów z niniejszą dyrektywą.

3. W przypadku gdy jednostka notyfikowana stwierdzi, że instalator lub producent nie spełnił zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w niniejszej dyrektywy lub w odpowiednich normach zharmonizowanych lub innych specyfikacjach technicznych, wzywa ona instalatora lub producenta do podjęcia stosownych środków naprawczych i nie wydaje mu certyfikatu.

4. W przypadku gdy w trakcie monitorowania zgodności po wydaniu certyfikatu lub, w stosownych przypadkach, decyzji o zatwierdzeniu jednostka notyfikowana stwierdzi, że dźwig lub element bezpieczeństwa do dźwigów przestały spełniać wymagania, wzywa ona instalatora lub producenta do podjęcia stosownych środków naprawczych i zawiesza lub cofa wydany certyfikat lub decyzję o zatwierdzeniu, jeżeli zachodzi taka konieczność.

5. W przypadku gdy środki naprawcze nie zostały podjęte lub nie przynoszą wymaganych skutków, jednostka notyfikowana, stosownie do sytuacji, ogranicza, zawiesza lub cofa wszystkie certyfikaty lub decyzje o zatwierdzeniu, stosownie do sytuacji.

Artykuł 33

Odwołanie od decyzji jednostek notyfikowanych

Państwa członkowskie zapewniają dostępność procedury odwoławczej od decyzji jednostek notyfikowanych.

Artykuł 34

Obowiązki jednostek notyfikowanych w zakresie informowania

1. Jednostki notyfikowane informują organ notyfikujący:

a) o każdej odmowie wydania, ograniczeniu, zawieszeniu lub cofnięciu certyfikatów lub decyzji o zatwierdzeniu;

b) o wszelkich okolicznościach wpływających na zakres lub warunki notyfikacji;

c) o każdym przypadku żądania przez organy nadzoru rynku informacji dotyczących działań związanych z oceną zgodności;

d) na żądanie, o wykonywanych działaniach związanych z oceną zgodności będących przedmiotem ich notyfikacji oraz o wszelkich innych wykonywanych zadaniach, w tym o działalności transgranicznej i podwykonawstwie.

2. Jednostki notyfikowane przekazują pozostałym notyfikowanym na mocy niniejszej dyrektywy jednostkom prowadzącym podobną działalność w zakresie oceny zgodności dźwigów tego samego typu lub tych samych elementów bezpieczeństwa do dźwigów istotne informacje na temat kwestii związanych z negatywnymi wynikami oceny zgodności, a na żądanie również na temat kwestii związanych z pozytywnymi wynikami oceny.

Artykuł 35

Wymiana doświadczeń

Komisja zapewnia organizację wymiany doświadczeń między krajowymi organami państw członkowskich odpowiedzialnymi za politykę notyfikacji.

Artykuł 36

Koordynacja jednostek notyfikowanych

Komisja zapewnia wprowadzenie i właściwą realizację odpowiedniej koordynacji i współpracy jednostek notyfikowanych na podstawie niniejszej dyrektywy, w formie grupy koordynacyjnej jednostek notyfikowanych ds. dźwigów.

Państwa członkowskie zapewniają udział notyfikowanych przez nie jednostek w pracach tej grupy bezpośrednio lub przez wyznaczonych przedstawicieli.

ROZDZIAŁ V

NADZÓR RYNKU UNIJNEGO, KONTROLA DŹWIGÓW I ELEMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA DO DŹWIGÓW WPROWADZANYCH NA RYNEK UNII ORAZ UNIJNA PROCEDURA OCHRONNA

Artykuł 37

Nadzór rynku unijnego i kontrola dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów wprowadzanych na rynek Unii

Art. 15 ust. 3 i art. 16–29 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 mają zastosowanie do dźwigów i elementów bezpieczeństwa do dźwigów.

Artykuł 38

Procedura postępowania w przypadku dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów stwarzających zagrożenie na poziomie krajowym

1. W przypadku gdy organy nadzoru rynku jednego państwa członkowskiego mają dostateczne powody, by sądzić, że dźwig lub element bezpieczeństwa do dźwigów, wchodzące w zakres niniejszej dyrektywy, stwarzają zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób lub, w stosownych przypadkach, dla bezpieczeństwa mienia, dokonują one oceny obejmującej dany dźwig lub element bezpieczeństwa do dźwigów pod kątem spełnienia wszystkich odpowiednich wymagań określonych w niniejszej dyrektywie. Zainteresowane podmioty gospodarcze, w razie konieczności, współpracują w tym celu z organami nadzoru rynku.

W przypadku gdy w toku oceny, o której mowa w akapicie pierwszym, organy nadzoru rynku stwierdzą, że dźwig nie spełnia wymagań określonych w niniejszej dyrektywie, niezwłocznie wzywają zainteresowany podmiot gospodarczy do podjęcia wszelkich odpowiednich działań naprawczych w celu doprowadzenia dźwigu do zgodności z tymi wymaganiami lub do wycofania dźwigu z obrotu lub odzyskania go w wyznaczonym przez nie rozsądnym terminie, stosownym do charakteru zagrożenia.

W przypadku gdy w toku oceny, o której mowa w akapicie pierwszym, organy nadzoru rynku stwierdzą, że element bezpieczeństwa do dźwigów nie spełnia wymagań określonych w niniejszej dyrektywie, niezwłocznie wzywają zainteresowany podmiot gospodarczy do podjęcia wszelkich odpowiednich działań naprawczych w celu doprowadzenia elementu bezpieczeństwa do dźwigów do zgodności z tymi wymaganiami lub do wycofania elementu bezpieczeństwa do dźwigów z obrotu lub odzyskania go w wyznaczonym przez nie rozsądnym terminie, stosownym do charakteru zagrożenia.

Organy nadzoru rynku powiadamiają odpowiednią jednostkę notyfikowaną.

Do środków, o których mowa w akapicie drugim i trzecim niniejszego ustępu, zastosowanie ma art. 21 rozporządzenia (WE) nr 765/2008.

2. W przypadku gdy organy nadzoru rynku uznają, że niezgodność nie ogranicza się wyłącznie do terytorium państwa, w którym prowadzą nadzór, informują one Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie o wynikach oceny oraz działaniach, których podjęcia zażądały od podmiotów gospodarczych.

3. Podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie wszelkich odpowiednich działań naprawczych w odniesieniu do wszystkich odnośnych dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które ten podmiot wprowadził do obrotu lub udostępnił na rynku w Unii.

4. W przypadku gdy instalator nie podejmuje odpowiednich działań naprawczych w terminie, o którym mowa w ust. 1 akapit drugi, organy nadzoru rynku podejmują wszelkie odpowiednie środki tymczasowe w celu ograniczenia lub zakazania wprowadzania do obrotu na rynku krajowym, lub użytkowania danego dźwigu, lub odzyskania go.

W przypadku gdy zainteresowany podmiot gospodarczy nie podejmuje odpowiednich działań naprawczych w terminie, o którym mowa w ust. 1 akapit trzeci, organy nadzoru rynku podejmują wszelkie odpowiednie środki tymczasowe w celu zakazania lub ograniczenia udostępniania elementu bezpieczeństwa do dźwigów na rynku krajowym, lub wycofania go z obrotu, lub odzyskania go.

Organy nadzoru rynku przekazują niezwłocznie Komisji i pozostałym państwom członkowskim informacje na temat tych środków.

5. Informacje, o których mowa w ust. 4 akapit trzeci, obejmują wszelkie dostępne szczegóły, w szczególności dane konieczne do identyfikacji dźwigu niezgodnego z wymaganiami lub elementu bezpieczeństwa do dźwigów niezgodnego z wymaganiami, informacje na temat ich pochodzenia, charakteru występującej domniemanej niezgodności i związanego z tym zagrożenia, rodzaju i okresu obowiązywania podjętych środków krajowych, a także stanowisko przedstawione przez zainteresowane podmioty gospodarcze. W szczególności organy nadzoru rynku wskazują, czy brak zgodności wynika z którejkolwiek z następujących przyczyn:

a) niespełnienie przez dźwig lub element bezpieczeństwa do dźwigów zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w niniejszej dyrektywie; lub

b) niedostatków w normach zharmonizowanych, o których mowa w art. 14, przyznających domniemanie zgodności.

6. Państwa członkowskie inne niż państwo członkowskie, które wszczęło procedurę na mocy niniejszego artykułu, niezwłocznie informują Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszystkich przyjętych środkach i przekazują wszelkie dodatkowe informacje, którymi dysponują, dotyczące niezgodności danego dźwigu lub elementu bezpieczeństwa do dźwigów, a w przypadku gdy wyrażają sprzeciw wobec przyjętego środka krajowego, przedstawiają swoje zastrzeżenia.

7. W przypadku gdy w terminie trzech miesięcy od otrzymania informacji, o których mowa w ust. 4 akapit trzeci, żadne państwo członkowskie ani Komisja nie zgłosi sprzeciwu wobec środka tymczasowego podjętego przez dane państwo członkowskie, środek ten uznaje się za uzasadniony.

8. Państwa członkowskie zapewniają niezwłoczne podjęcie odpowiednich środków ograniczających w odniesieniu do danych dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów, takich jak wycofanie elementu bezpieczeństwa do dźwigów z obrotu.

Artykuł 39

Unijna procedura ochronna

1. W przypadku gdy po ukończeniu procedury określonej w art. 38 ust. 3 i 4 zgłaszane są sprzeciwy wobec środka podjętego przez państwo członkowskie lub w przypadku gdy Komisja uzna, że środek krajowy jest sprzeczny z prawodawstwem unijnym, Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje z państwami członkowskimi i zainteresowanym podmiotem gospodarczym lub zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi oraz dokonuje oceny tego środka krajowego. Na podstawie wyników tej oceny Komisja przyjmuje akt wykonawczy określający, czy dany środek jest uzasadniony, czy nie.

Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i zainteresowany podmiot gospodarczy lub zainteresowane podmioty gospodarcze.

2. Jeżeli środek krajowy dotyczący dźwigu zostanie uznany za uzasadniony, wszystkie państwa członkowskie podejmują środki konieczne do zapewnienia ograniczenia bądź zakazania wprowadzania do obrotu lub użytkowania danego niespełniającego wymagań dźwigu, lub odzyskania tego dźwigu.

Jeżeli środek krajowy dotyczący elementu bezpieczeństwa do dźwigów zostanie uznany za uzasadniony wszystkie państwa członkowskie wprowadzają środki konieczne do zapewnienia wycofania z obrotu na swoich rynkach danego elementu bezpieczeństwa do dźwigów niezgodnego z wymaganiami.

Państwa członkowskie informują o tym Komisję.

Jeżeli środek krajowy zostanie uznany za nieuzasadniony dane państwo członkowskie uchyla ten środek.

3. W przypadku uznania krajowego środka za uzasadniony i stwierdzenia, że niezgodność dźwigu lub elementu bezpieczeństwa do dźwigów wynika z niedostatków w normach zharmonizowanych, o których mowa w art. 38 ust. 5 lit. b) niniejszej dyrektywy, Komisja stosuje procedurę przewidzianą w art. 11 rozporządzenia (UE) nr 1025/2012.

Artykuł 40

Dźwigi lub elementy bezpieczeństwa do dźwigów spełniające wymagania, które stwarzają zagrożenie

1. W przypadku gdy po przeprowadzeniu oceny na mocy art. 38 ust. 1 państwo członkowskie stwierdzi, że dźwig spełniający wymagania niniejszej dyrektywy stwarza zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób oraz, w stosownych przypadkach, dla bezpieczeństwa mienia, wzywa ono instalatora do podjęcia wszelkich odpowiednich środków w celu zapewnienia, aby dany dźwig nie stwarzał tego zagrożenia, lub w celu odzyskania dźwigu lub ograniczenia lub zakazania jego użytkowania w wyznaczonym przez to państwo rozsądnym terminie, stosownym do charakteru zagrożenia.

W przypadku gdy po przeprowadzeniu oceny na mocy art. 38 ust. 1 państwo członkowskie stwierdzi, że element bezpieczeństwa do dźwigów spełniający wymagania niniejszej dyrektywy stwarza zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa osób oraz, w stosownych przypadkach, dla bezpieczeństwa mienia, wzywa ono zainteresowany podmiot gospodarczy do podjęcia wszelkich odpowiednich środków w celu zapewnienia, aby dany element bezpieczeństwa do dźwigów nie stwarzał tego zagrożenia, lub w celu wycofania go z obrotu lub odzyskania go w wyznaczonym przez to państwo rozsądnym terminie, stosownym do charakteru zagrożenia.

2. Podmiot gospodarczy zapewnia podjęcie działań naprawczych w odniesieniu do wszystkich odnośnych dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które ten podmiot wprowadził do obrotu lub udostępnił na rynku w Unii.

3. Państwo członkowskie niezwłocznie informuje Komisję i pozostałe państwa członkowskie. Informacje te obejmują wszelkie dostępne szczegóły, w szczególności dane konieczne do identyfikacji danych dźwigów lub elementów bezpieczeństwa do dźwigów, informacje na temat ich pochodzenia i łańcucha dostaw, charakteru występującego zagrożenia oraz rodzaju i okresu obowiązywania podjętych środków krajowych.

4. Komisja niezwłocznie rozpoczyna konsultacje z państwami członkowskimi i zainteresowanym podmiotem gospodarczym lub zainteresowanymi podmiotami gospodarczymi oraz dokonuje oceny podjętych środków krajowych. Na podstawie wyników tej oceny Komisja w drodze aktów wykonawczych podejmuje decyzję, czy dany środek krajowy jest uzasadniony, czy nie, oraz proponuje odpowiednie środki, o ile są one konieczne.

Akty wykonawcze, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 42 ust. 3.

W przypadku należycie uzasadnionej szczególnie pilnej potrzeby związanej z ochroną zdrowia i bezpieczeństwa osób Komisja przyjmuje akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 42 ust. 4.

5. Komisja kieruje swoją decyzję do wszystkich państw członkowskich i niezwłocznie informuje o niej państwa członkowskie i zainteresowany podmiot gospodarczy lub zainteresowane podmioty gospodarcze.

Artykuł 41

Niezgodność pod względem formalnym

1. Bez uszczerbku dla art. 38, w przypadku gdy państwo członkowskie dokona jednego z poniższych ustaleń, zobowiązuje ono zainteresowany podmiot gospodarczy do usunięcia danej niezgodności:

a) oznakowanie CE zostało umieszczone z naruszeniem art. 30 rozporządzenia (WE) nr 765/2008 lub art. 19 niniejszej dyrektywy;

b) nie umieszczono oznakowania CE;

c) numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej został umieszczony z naruszeniem art. 19 lub nie został umieszczony, w przypadku gdy wymagał tego art. 19;

d) nie sporządzono deklaracji zgodności UE;

e) deklaracja zgodności UE nie została sporządzona w prawidłowy sposób;

f) dokumentacja techniczna, o której mowa w załączniku IV część A i B oraz w załącznikach VII, VIII i XI, jest niedostępna lub niekompletna;

g) nazwisko lub nazwa, zarejestrowana nazwa handlowa lub zarejestrowany znak towarowy lub adres instalatora, producenta lub importera nie zostały podane zgodnie z art. 7 ust. 6, art. 8 ust. 6 lub art. 10 ust. 3;

h) informacje umożliwiające identyfikację dźwigu lub elementu bezpieczeństwa do dźwigów nie zostały podane zgodnie z art. 7 ust. 5 lub art. 8 ust. 5;

i) dźwigowi lub elementowi bezpieczeństwa do dźwigów nie towarzyszą dokumenty, o których mowa w art. 7 ust. 7 lub art. 8 ust. 7, lub dokumenty te nie są zgodne z mającymi zastosowanie wymaganiami.

2. W przypadku utrzymywania się niezgodności, o której mowa w ust. 1, zainteresowane państwo członkowskie podejmuje wszelkie odpowiednie środki w celu ograniczenia lub zakazania użytkowania dźwigu lub jego odzyskania, lub ograniczenia lub zakazania udostępniania na rynku elementu bezpieczeństwa do dźwigów bądź zapewnienia jego odzyskania lub wycofania z obrotu.

ROZDZIAŁ VI

PROCEDURA KOMITETOWA, PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 42

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga Komitet ds. Dźwigów. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 4 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

4. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 8 rozporządzenia (UE) nr 182/2011 w związku z jego art. 5.

5. Komisja zasięga opinii komitetu w każdej sprawie, w odniesieniu do której wymagane są konsultacje z ekspertami branżowymi na mocy rozporządzenia (UE) nr 1025/2012 lub jakichkolwiek innych przepisów unijnych.

Komitet może ponadto badać wszelkie inne kwestie dotyczące stosowania niniejszej dyrektywy podniesione przez swego przewodniczącego albo przedstawiciela państwa członkowskiego, zgodnie z regulaminem komitetu.

Artykuł 43

Sankcje

Państwa członkowskie określają zasady dotyczące sankcji stosowanych w przypadku naruszenia przez podmioty gospodarcze przepisów krajowych przyjętych na podstawie niniejszej dyrektywy i podejmują wszelkie niezbędne środki, aby zapewnić ich egzekwowanie. Takie zasady mogą obejmować sankcje karne w przypadku poważnych naruszeń.

Przewidziane sankcje muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Artykuł 44

Przepisy przejściowe

Państwa członkowskie nie mogą utrudniać oddawania do użytku dźwigów lub udostępniania na rynku elementów bezpieczeństwa do dźwigów objętych dyrektywą 95/16/WE, zgodnych z tą dyrektywą, które zostały wprowadzone do obrotu przed dniem 20 kwietnia 2016 r.

Certyfikaty i decyzje wydane przez jednostki notyfikowane na mocy dyrektywy 95/16/WE zachowują ważność na mocy niniejszej dyrektywy.

Artykuł 45

Transpozycja

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 19 kwietnia 2016 r. przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 2 pkt 4–21, art. 7–14, 17 i 18, art. 19 ust. 5, art. 20–44, art. 45 ust. 1, art. 47 i 48 oraz załącznika II część A lit. f), k), l) i m), załącznika II część B lit. e), k), l) i m), załącznika IV część A pkt 2 lit. e), pkt 3 lit. c), d) i f), pkt 4 lit. b)– e), pkt 5–9, załącznika IV część B pkt 2 lit. e), pkt 3 lit. c), e) i h), pkt 4 lit. c)–e), pkt 6 ust. 2, 3 i 4, pkt 7–10, załącznika V pkt 3.2 lit. b), pkt 5 i 6, załącznika VI pkt 3.1 lit. a), b) i c), pkt 3.3 ust. 4 i 5, pkt 4.3 i 7, załącznika VII pkt 3.1 lit. a), b), d) i f), pkt 3.3, 4.2 i 7, załącznika VIII pkt 3 lit. c), e) i h) i pkt 4, załącznika IX pkt 3 lit. a)–d), załącznika X pkt 3.1 lit. a) i e), pkt 3.4 i 6, załącznika XI pkt 3.1 lit. a), b), c) i e), pkt 3.3.4, 3.3.5, 3.4 i 3.5, pkt 5 lit. b), pkt 6, załącznika XII pkt 3.1 lit. a), pkt 3.3 i 6. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych środków.

Państwa członkowskie stosują te środki od dnia 20 kwietnia 2016 r.

Przyjmowane przez państwa członkowskie środki zawierają odesłanie do niniejszej dyrektywy lub odesłanie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Środki te zawierają także wskazanie, że w istniejących przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odesłania do dyrektywy uchylonej niniejszą dyrektywą odczytuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy. Metody dokonywania takiego odesłania i formułowania takiego wskazania określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 46

Przegląd

1. Przed dniem 19 kwietnia 2018 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie wdrażania i funkcjonowania niniejszej dyrektywy.

2. Sprawozdanie opiera się na konsultacjach z odpowiednimi zainteresowanymi stronami.

3. Sprawozdaniu towarzyszy w stosownych przypadkach wniosek dotyczący przeglądu niniejszej dyrektywy.

Artykuł 47

Uchylenie

Dyrektywa 95/16/WE, zmieniona aktami wymienionymi w załączniku XIII część A, traci moc ze skutkiem od dnia 20 kwietnia 2016 r., bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów transpozycji do prawa krajowego i rozpoczęcia stosowania dyrektyw określonych w załączniku XIII część B.

Odesłania do uchylonej dyrektywy odczytuje się jako odesłania do niniejszej dyrektywy zgodnie z tabelą korelacji w załączniku XIV.

Artykuł 48

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Art. 1, art. 2 pkt 1–4, art. 3–6, 15 i 16, art. 19 ust. 1–4, art. 44, art. 45 ust. 2, art. 49 oraz załącznik I, załącznik II część A lit. a)–e) i g)–j), załącznik II część B lit. a), c), d) i f)–j), załącznik III, załącznik IV część A pkt 1, pkt 2 lit. a)–d), pkt 3 lit. a)–b), e), g) i h), pkt 4 lit. a), pkt 10, załącznik IV część B pkt 1, pkt 2 lit. a)–d), pkt 3 lit. a), b), d), f), g), i) oraz j), pkt 4 lit. a) i b), pkt 6 ust. 1, pkt 11, załącznik V pkt 1–3.1, pkt 3.2 lit. a), pkt 3.3–4, załącznik VI pkt 1 i 2, pkt 3.1 lit. d)–f), pkt 3.2, pkt 3.3 ust. 1– 3, pkt 3.4–4.2 i 6, załącznik VII pkt 1 i 2, pkt 3.1 lit. c) i e), pkt 3.2, 3.4, 4.1 i 4.3–6, załącznik VIII pkt 1 i 2, pkt 3 lit. a), b), e), f) i h), pkt 5 i 6, załącznik IX pkt 1, 2 i 4–6, załącznik X pkt 1 i 2, pkt 3.1 lit. b), c) i d), pkt 3.2, 3.3, 4 i 5, załącznik XI pkt 1 i 2, pkt 3.1 lit. d), pkt 3.2, 3.3.1 i 4, pkt 5 lit. a), c) i d), załącznik XII pkt 1 i 2, pkt 3.1 lit. b, c) i d), pkt 3.2, 3.4, 4 i 5 stosuje się od dnia 19 kwietnia 2016 r.

Artykuł 49

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 26 lutego 2014 r.

ZAŁĄCZNIK I

ZASADNICZE WYMAGANIA W ZAKRESIE ZDROWIA I BEZPIECZEŃSTWA

UWAGI WSTĘPNE

1. Obowiązki nałożone przez zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa mają zastosowanie tylko w przypadku, gdy istnieje odpowiadające im ryzyko w odniesieniu do danego dźwigu lub elementu bezpieczeństwa do dźwigów, używanych zgodnie z przeznaczeniem określonym przez instalatora lub producenta.

2. Zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa zawarte w niniejszej dyrektywie są wiążące. Jednakże przy obecnym stanie techniki cele, jakie stawiają, mogą nie być osiągalne. W takich przypadkach dźwig lub elementy bezpieczeństwa do dźwigów powinny być w najwyższym możliwym stopniu tak zaprojektowane i skonstruowane, aby zbliżały się do tych celów.

3. Producent i instalator zobowiązani są do przeprowadzenia oceny ryzyka w celu wykrycia wszystkich czynników ryzyka, którym mogą podlegać ich produkty; muszą oni następnie projektować i konstruować je, biorąc tę ocenę pod uwagę.

1. Przepisy ogólne

1.1. Stosowanie dyrektywy 2006/42/WE

W przypadku gdy istnieje określone ryzyko nieopisane w niniejszym załączniku, zastosowanie mają zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa zawarte w załączniku I do dyrektywy 2006/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹). Zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w pkt 1.1.2 załącznika I do dyrektywy 2006/42/WE mają zastosowanie w każdym przypadku.

1.2. Podstawa ładunkowa

Podstawą ładunkową w każdym dźwigu musi być kabina. Kabina ta musi być zaprojektowana i wykonana tak, aby zapewnić przestrzeń oraz wytrzymałość odpowiadającą dopuszczalnej liczbie osób i udźwigowi ustalonemu przez instalatora dźwigu.

W przypadku gdy dźwig jest przeznaczony do transportu osób oraz w przypadku gdy jego wymiary na to pozwalają, kabina musi być zaprojektowana i wykonana w taki sposób, aby jej konstrukcja nie uniemożliwiała ani nie utrudniała osobom niepełnosprawnym dostępu do niej i użytkowania jej oraz aby umożliwić wszelkie odpowiednie przystosowanie kabiny w celu ułatwienia tym osobom korzystania z niej.

1.3. Sposoby zawieszenia i sposoby podparcia

Sposoby zawieszenia i sposoby podparcia kabiny, jej połączenia i elementy mocujące muszą być tak dobrane i zaprojektowane, aby zapewnić odpowiedni ogólny poziom bezpieczeństwa i zminimalizować ryzyko spadku kabiny, uwzględniając warunki użytkowania, użyte materiały i warunki produkcji.

Przy zastosowaniu lin lub łańcuchów do zawieszenia kabiny muszą istnieć co najmniej dwie niezależne liny lub łańcuchy, każda(-y) z własnym systemem zamocowania. Takie liny i łańcuchy nie mogą być łączone ani splatane, z wyjątkiem przypadków, gdy jest to konieczne dla zamocowania lub uformowania pętli.

1.4. Kontrola obciążenia (również nadmiernej prędkości)

1.4.1. Dźwigi muszą być tak zaprojektowane, skonstruowane i zainstalowane, aby niemożliwe było ich normalne uruchomienie, jeżeli udźwig nominalny jest przekroczony.

1.4.2. Dźwigi muszą być wyposażone w ograniczniki prędkości.

Wymagania te nie mają zastosowania do dźwigów, w których konstrukcja układu napędowego uniemożliwia osiągnięcie nadmiernej prędkości.

1.4.3. Dźwigi szybkobieżne muszą być wyposażone w urządzenia do kontrolowania prędkości i ograniczania prędkości.

1.4.4. Dźwigi z napędem ciernym muszą być tak skonstruowane, aby zapewnić stabilność lin nośnych na kole ciernym i kołach linowych.

1.5. Zespół napędowy

1.5.1. Wszystkie dźwigi osobowe muszą posiadać indywidualne zespoły napędowe. Wymagania te nie mają zastosowania do dźwigów, w których przeciwwaga zastąpiona jest drugą kabiną.

1.5.2. Instalator musi zapewnić, aby dostęp do zespołu napędowego i urządzeń towarzyszących, z wyjątkiem przypadków konserwacji i awarii, nie był możliwy.

1.6. Urządzenia do sterowania dźwigiem

1.6.1. Urządzenia do sterowania dźwigów przeznaczonych do korzystania przez osoby niepełnosprawne muszą być w odpowiedni sposób zaprojektowane i umiejscowione.

1.6.2. Funkcja urządzeń sterujących musi być wyraźnie określona.

1.6.3. Obwody sterowania wezwaniami dla grupy dźwigów mogą być wspólne lub połączone wzajemnie.

1.6.4. Wyposażenie elektryczne musi być tak zamontowane i połączone, aby:

a) nie było możliwości pomylenia z obwodami, które nie mają bezpośredniego połączenia z dźwigiem;

b) zasilanie w energię mogło być odłączane pod obciążeniem;

c) ruch dźwigu był uzależniony od elektrycznych urządzeń zabezpieczających znajdujących się w odrębnym elektrycznym obwodzie bezpieczeństwa;

d) defekt instalacji elektrycznej nie prowadził do niebezpiecznych sytuacji.

2. Ryzyko dla osób poza kabiną

2.1. Dźwig musi być tak zaprojektowany i skonstruowany, aby przestrzeń, w której porusza się kabina, nie była dostępna, z wyjątkiem prac konserwatorskich i awarii. Przed wejściem osoby do tej przestrzeni normalna praca dźwigu musi być uniemożliwiona.

2.2. Dźwig musi być zaprojektowany i skonstruowany tak, aby zapobiegać ryzyku zgniecenia, gdy kabina znajduje się w jednej z pozycji ekstremalnych.

Cel ten zostaje osiągnięty poprzez zapewnienie wolnej przestrzeni lub schronu poza obrębem pozycji ekstremalnych.

Jednakże w szczególnych przypadkach, aby umożliwić państwom członkowskim wydawanie uprzedniej zgody, szczególnie dla budynków już istniejących, tam, gdzie takie rozwiązanie nie jest możliwe, mogą być przedsięwzięte inne odpowiednie środki dla uniknięcia tego zagrożenia.

2.3. Podesty przy wejściu i wyjściu z kabiny muszą być wyposażone w drzwi przystankowe o odpowiedniej odporności mechanicznej dla przewidywanych warunków użytkowania.

Urządzenie ryglujące przy normalnej pracy dźwigu musi zapobiegać:

a) celowemu lub przypadkowemu uruchomieniu kabiny, jeśli wszystkie drzwi nie są zamknięte i zaryglowane;

b) otwarciu drzwi przystankowych w czasie ruchu kabiny znajdującej się poza określoną strefą przystankową.

Jednakże w określonych strefach przy otwartych drzwiach muszą być dozwolone wszelkie ruchy korekcji dojazdu, pod warunkiem kontrolowania prędkości poziomowania.

3. Ryzyko dla osób znajdujących się w kabinie

3.1. Kabiny dźwigowe muszą być całkowicie zabudowane ścianami o pełnej wysokości, włącznie z dopasowaną podłogą i sufitem, z wyjątkiem otworów wentylacyjnych, oraz pełnościennymi drzwiami. Drzwi kabinowe muszą być tak skonstruowane i zainstalowane, aby kabina nie mogła się poruszać, jeśli drzwi nie są zamknięte, z wyjątkiem sytuacji, o której mowa w pkt 2.3 akapit trzeci, dotyczącej ruchu przy korekcji dojazdu, oraz aby kabina zatrzymywała się, jeśli drzwi zostaną otwarte.

W przypadku gdy istnieje ryzyko wypadnięcia z kabiny do szybu lub szyb nie istnieje, drzwi kabiny muszą pozostawać zamknięte i zaryglowane, gdy kabina zatrzyma się między przystankami.

3.2. Na wypadek odcięcia zasilania lub awarii którejś z części składowych, dźwig musi być wyposażony w urządzenia zapobiegające swobodnemu spadkowi lub niekontrolowanemu ruchowi kabiny.

Urządzenie zapobiegające swobodnemu spadkowi musi być niezależne od zawieszenia kabiny.

Urządzenie to musi być w stanie zatrzymać kabinę obciążoną udźwigiem nominalnym przy maksymalnej prędkości przewidzianej przez instalatora. Zatrzymanie spowodowane przez to urządzenie nie może wywoływać opóźnienia szkodliwego dla użytkowników kabiny, bez względu na warunki obciążenia.

3.3. Między dnem szybu a spodem kabiny muszą być zainstalowane zderzaki.

W tym przypadku wolna przestrzeń, o której mowa w pkt 2.2, musi być mierzona przy całkowicie ściśniętych zderzakach.

Wymagania te nie mają zastosowania do dźwigów, w których kabina nie może się znaleźć w wolnej przestrzeni, o której mowa w pkt 2.2, ze względu na projekt systemu napędzającego.

3.4. Dźwigi muszą być tak zaprojektowane i skonstruowane, aby uruchomienie ich było niemożliwe, jeżeli urządzenie określone w pkt 3.2 nie jest gotowe do działania.

4. Inne rodzaje ryzyka

4.1. Drzwi przystankowe lub drzwi kabiny, lub obie pary drzwi, jeżeli są napędzane, muszą być wyposażone w urządzenie zapobiegające zgnieceniu podczas ruchu.

4.2. Drzwi przystankowe, w przypadku gdy są uwzględnione w ochronie przeciwpożarowej budynku, włącznie z tymi, które mają części szklane, muszą być ognioodporne w kategoriach zachowania postaci i swoich własności w odniesieniu do izolacji (ognioszczelność) oraz przewodzenia ciepła (promieniowanie termiczne).

4.3. Przeciwwagi muszą być tak zainstalowane, aby uniknąć ryzyka zderzenia z kabiną lub spadku na kabinę.

4.4. Dźwigi muszą być wyposażone w środki umożliwiające uwolnienie i ewakuację ludzi uwięzionych w kabinie.

4.5. Kabiny muszą być wyposażone w środki dwustronnej łączności, umożliwiające stały kontakt ze służbami ratowniczymi.

4.6. Dźwigi muszą być tak zaprojektowane i wykonane, aby w przypadku wzrostu temperatury zespołu napędowego ponad maksimum ustalone przez instalatora mogły zakończyć rozpoczętą jazdę, ale nie realizowały nowych poleceń.

4.7. Kabiny muszą być tak zaprojektowane i skonstruowane, aby zapewnić wystarczającą wentylację dla pasażerów nawet w przypadku przedłużającego się postoju.

4.8. Kabina musi być odpowiednio oświetlona, jeśli jest używana lub drzwi są otwarte; musi również posiadać oświetlenie awaryjne.

4.9. Środki łączności, o których mowa w pkt 4.5, i oświetlenie awaryjne, o którym mowa w pkt 4.8, muszą być tak skonstruowane i wykonane, aby funkcjonowały nawet bez normalnego zasilania. Ich czas działania musi być wystarczająco długi, aby umożliwić normalne czynności procedury ratowniczej.

4.10. Obwody sterowe dźwigów, które mogą być użyte w przypadku pożaru, muszą być zaprojektowane i zbudowane tak, aby można było zapobiegać zatrzymywaniu się dźwigu na określonych poziomach i dać pierwszeństwo sterowania dźwigiem ekipom ratowniczym.

5. Napisy

5.1. Oprócz podania minimalnych szczegółów wymaganych w odniesieniu do wszelkich maszyn na podstawie pkt 1.7.3 załącznika I do dyrektywy 2006/42/WE każda kabina musi posiadać łatwo widoczną tabliczkę podającą udźwig nominalny w kilogramach i maksymalną liczbę przewożonych pasażerów.

5.2. Jeżeli dźwig jest zaprojektowany tak, aby ludzie uwięzieni w kabinie mogli wydostać się bez pomocy z zewnątrz, w kabinie muszą znajdować się odpowiednio zrozumiałe i widoczne instrukcje.

6. Instrukcje

6.1. Do elementów bezpieczeństwa do dźwigów, określonych w załączniku III, muszą być dołączone instrukcje, tak aby możliwe było skuteczne i bezpieczne przeprowadzenie:

a) montażu;

b) połączeń;

c) regulacji;

d) konserwacji.

6.2. Do każdego dźwigu muszą być dołączone instrukcje. Instrukcje muszą zawierać co najmniej następujące dokumenty:

a) instrukcje zawierające rysunki i schematy konieczne do normalnego użytkowania i odnoszące się do konserwacji, kontroli, napraw, przeglądów okresowych i działań ratunkowych, o których mowa w pkt 4.4;

b) książkę dźwigu, w której mogą być odnotowane naprawy oraz, w stosownych przypadkach, przeglądy okresowe.

---

(¹) Dz.U. L 157 z 9.6.2006, s. 24.

ZAŁĄCZNIK II

A. TREŚĆ DEKLARACJI ZGODNOŚCI UE DLA ELEMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA DO DŹWIGÓW

Deklaracja zgodności UE dla elementów bezpieczeństwa do dźwigów zawiera następujące informacje:

a) nazwę przedsiębiorstwa i adres producenta;

b) w stosownych przypadkach nazwę przedsiębiorstwa i adres upoważnionego przedstawiciela;

c) opis elementu bezpieczeństwa do dźwigów, oznakowanie typu lub serii oraz numer seryjny (jeśli istnieje); można dołączyć ilustrację, w przypadku gdy jest to konieczne do identyfikacji elementu bezpieczeństwa do dźwigów;

d) działanie zabezpieczające elementu bezpieczeństwa do dźwigów, jeśli nie wynika z opisu;

e) rok produkcji elementu bezpieczeństwa do dźwigów;

f) wszystkie odpowiednie przepisy, które spełnia element bezpieczeństwa do dźwigów;

g) oświadczenie, że element bezpieczeństwa do dźwigów jest zgodny z odpowiednimi wymaganiami unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego;

h) w stosownych przypadkach odniesienie lub odniesienia do zastosowanych norm zharmonizowanych;

i) w stosownych przypadkach nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która przeprowadziła badanie typu UE elementu bezpieczeństwa do dźwigów określone w załączniku IV cześć A I załączniku VI oraz w stosownych przypadkach dane certyfikatu badania typu UE wydanego przez tę jednostkę notyfikowaną;

j) w stosownych przypadkach nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która przeprowadziła procedurę kontroli wyrywkowej zgodności z typem dla elementów bezpieczeństwa określoną w załączniku IX;

k) w stosownych przypadkach nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która zatwierdziła system jakości stosowany przez producenta zgodnie z procedurą oceny zgodności określoną w załączniku VI lub VII;

l) nazwisko i stanowisko osoby upoważnionej do podpisania deklaracji w imieniu producenta lub jego upoważnionego przedstawiciela;

m) miejsce i datę podpisania;

n) podpis.

B. TREŚĆ DEKLARACJI ZGODNOŚCI UE DLA DŹWIGÓW

Deklarację zgodności UE dla dźwigów sporządza się w tym samym języku, co instrukcje, o których mowa w załączniku I pkt 6.2, oraz zawiera ona następujące informacje:

a) nazwę przedsiębiorstwa i adres instalatora;

b) w stosownych przypadkach, nazwę przedsiębiorstwa oraz adres upoważnionego przedstawiciela;

c) opis dźwigu, oznaczenie typu lub serii, numer seryjny i miejsce zainstalowania dźwigu;

d) rok zainstalowania dźwigu;

e) wszystkie odpowiednie przepisy, które spełnia dźwig;

f) oświadczenie, że dźwig jest zgodny z odpowiednimi wymaganiami unijnego prawodawstwa harmonizacyjnego;

g) w stosownych przypadkach odniesienie lub odniesienia do zastosowanej normy zharmonizowanej (zastosowanych norm zharmonizowanych);

h) w stosownych przypadkach nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która przeprowadziła badanie typu UE dla dźwigów określone w załączniku IV część B oraz dane certyfikatu badania typu UE wydanego przez tę jednostkę notyfikowaną;

i) w stosownych przypadkach nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która przeprowadziła procedurę weryfikacji dla dźwigów określoną w załączniku VIII;

j) w stosownych przypadkach nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która przeprowadziła kontrolę końcową dla dźwigów określoną w załączniku V;

k) w stosownych przypadkach nazwę, adres i numer identyfikacyjny jednostki notyfikowanej, która zatwierdziła system zapewnienia jakości stosowany przez instalatora zgodnie z procedurą oceny zgodności określoną w załączniku X, XI lub XII;

l) nazwisko i stanowisko osoby upoważnionej do podpisania deklaracji w imieniu instalatora lub jego upoważnionego przedstawiciela;

m) miejsce i datę podpisania;

n) podpis.

ZAŁĄCZNIK III

WYKAZ ELEMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA DO DŹWIGÓW

1. Urządzenia zamykające drzwi przystankowe.

2. Urządzenia zapobiegające spadkom, o których mowa w pkt 3.2 załącznika I, które zapobiegają swobodnemu spadkowi kabiny lub jej niekontrolowanemu ruchowi.

3. Ograniczniki prędkości.

4. a) Zderzaki z akumulacją energii:

(i) z charakterystyką nieliniową; lub

(ii) z tłumieniem ruchu powrotnego.

b) Zderzaki rozpraszające energię.

5. Elementy bezpieczeństwa w siłownikach hydraulicznych układów napędowych w przypadku gdy spełniają one rolę urządzeń zapobiegających spadkom.

6. Elektryczne elementy bezpieczeństwa w postaci obwodów bezpieczeństwa, zawierających elektroniczne części składowe.

ZAŁĄCZNIK IV

BADANIE TYPU UE DLA DŹWIGÓW I ELEMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA DO DŹWIGÓW

(moduł B)

A. Badanie typu UE dla elementów bezpieczeństwa do dźwigów

1. Badanie typu UE to ta część procedury oceny zgodności, w której jednostka notyfikowana bada projekt techniczny elementu bezpieczeństwa do dźwigów oraz weryfikuje i poświadcza spełnienie przez element bezpieczeństwa do dźwigów mających zastosowanie zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I, a także umożliwienie spełnienia tych wymagań przez dźwig, do którego część ta jest właściwie zamontowana.

2. Wniosek o przeprowadzenie badania typu UE składa producent lub jego upoważniony przedstawiciel w jednej, wybranej przez siebie jednostce notyfikowanej.

Wniosek zawiera:

a) nazwę i adres producenta, a także – jeśli wniosek jest składany przez upoważnionego przedstawiciela – jego nazwę i adres oraz miejsce produkcji elementu bezpieczeństwa do dźwigów;

b) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce notyfikowanej;

c) dokumentację techniczną;

d) reprezentatywny egzemplarz elementu bezpieczeństwa do dźwigów lub szczegóły dotyczące miejsca, gdzie może on być zbadany. Jednostka notyfikowana może zażądać dostarczenia kolejnych egzemplarzy, jeśli jest to niezbędne do przeprowadzenia programu testów;

e) dowody potwierdzające adekwatność technicznego rozwiązania projektowego. W dowodach tych wymienia się wszelkie dokumenty, w tym inne odpowiednie specyfikacje techniczne, które zastosowano, w szczególności w przypadku gdy nie zastosowano w całości odpowiednich norm zharmonizowanych. Dowody potwierdzające obejmują, w stosownych przypadkach, wyniki testów przeprowadzonych zgodnie z innymi odpowiednimi specyfikacjami technicznymi przez odpowiednie laboratorium producenta lub przez inne laboratorium badawcze w jego imieniu i na jego odpowiedzialność.

3. Dokumentacja umożliwia ocenę zgodności elementu bezpieczeństwa do dźwigów z warunkami, o których mowa w pkt 1, oraz obejmuje odpowiednią analizę i ocenę ryzyka. Dokumentacja techniczna określa mające zastosowanie wymagania i obejmuje, w stopniu odpowiednim dla takiej oceny, projekt, produkcję i działanie elementu bezpieczeństwa do dźwigów.

W stosownych przypadkach dokumentacja techniczna zawiera następujące elementy:

a) opis elementu bezpieczeństwa do dźwigów wraz z zakresem jego użytkowania (w szczególności wartości dopuszczalne prędkości, obciążenia i mocy) i warunkami (w szczególności środowiska wybuchowe i narażenia na pierwiastki);

b) rysunki i schematy projektowe lub wykonawcze;

c) wyjaśnienia niezbędne do zrozumienia tych rysunków i schematów oraz działania elementu bezpieczeństwa do dźwigów;

d) wykaz norm zharmonizowanych, stosowanych w całości lub częściowo, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, a w przypadku gdy te normy zharmonizowane nie zostały zastosowane, opisy rozwiązań przyjętych w celu umożliwienia spełnienia przez element bezpieczeństwa do dźwigów warunków, o których mowa w pkt 1, łącznie z wykazem innych odpowiednich zastosowanych specyfikacji technicznych. W przypadku częściowego zastosowania norm zharmonizowanych w dokumentacji technicznej określa się, które części zostały zastosowane,

e) wyniki dokonanych obliczeń projektowych, wykonanych lub zleconych przez producenta;

f) sprawozdania z testów;

g) egzemplarz instrukcji dla elementów bezpieczeństwa do dźwigów;

h) kroki podjęte w toku produkcji w celu zapewnienia, aby seryjnie produkowane elementy bezpieczeństwa do dźwigów odpowiadały zbadanemu elementowi bezpieczeństwa do dźwigów.

4. Jednostka notyfikowana:

a) bada dokumentację techniczną i dowody potwierdzające w celu oceny adekwatności projektu technicznego elementu bezpieczeństwa do dźwigów;

b) uzgadnia ze składającym wniosek miejsce, w którym przeprowadzone zostaną badania i testy;

c) weryfikuje, czy dana próbka (dane próbki) zostały wyprodukowane zgodnie z dokumentacją techniczną, oraz identyfikuje części zaprojektowane zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami odpowiednich norm zharmonizowanych, jak również części, które zaprojektowano zgodnie z innymi odpowiednimi specyfikacjami technicznymi;

d) przeprowadza odpowiednie badania i testy lub zleca ich wykonanie w celu sprawdzenia, w przypadku gdy producent zdecydował się na zastosowanie rozwiązań określonych w odpowiednich normach zharmonizowanych, czy zostały one zastosowane prawidłowo;

e) przeprowadza lub zleca przeprowadzenie odpowiednich badań i testów w celu skontrolowania czy, w przypadku gdy specyfikacje określone w odpowiednich normach zharmonizowanych nie zostały zastosowane, rozwiązania przyjęte przez producenta stosującego inne odpowiednie specyfikacje techniczne, umożliwiają spełnienie przez element bezpieczeństwa do dźwigów warunków, o których mowa w pkt 1.

Jednostka notyfikowana sporządza sprawozdanie z oceny, w którym odnotowuje przeprowadzone badania, weryfikacje i testy oraz ich rezultaty. Bez uszczerbku dla swoich obowiązków wobec organów notyfikujących jednostka notyfikowana udostępnia treść takiego sprawozdania, w całości lub w części, wyłącznie za zgodą producenta.

5. W przypadku gdy typ elementu bezpieczeństwa do dźwigów spełnia warunki, o których mowa w pkt 1, jednostka notyfikowana wydaje producentowi certyfikat badania typu UE. Certyfikat ten zawiera nazwę i adres producenta, wnioski z badania typu UE, wszelkie warunki jego ważności oraz dane niezbędne do identyfikacji zatwierdzonego typu.

Do certyfikatu badania typu UE można dołączyć załącznik lub załączniki.

Certyfikat badania typu UE i załączniki do niego zawierają wszelkie istotne informacje umożliwiające ocenę zgodności wytwarzanych elementów bezpieczeństwa do dźwigów z badanym typem oraz kontrolę w trakcie eksploatacji.

W przypadku gdy typ elementu bezpieczeństwa do dźwigów nie spełnia warunków, o których mowa w pkt 1, jednostka notyfikowana odmawia wydania certyfikatu badania typu UE oraz informuje o tym wnioskodawcę, podając szczegółowe uzasadnienie odmowy.

Jednostka notyfikowana przechowuje kopię certyfikatu badania typu UE, załączników i aneksów do niego, a także dokumentacji technicznej i sprawozdania z oceny, przez 15 lat od daty wydania tego certyfikatu.

6. Jednostka notyfikowana śledzi wszelkie zmiany w powszechnie uznanym stanie wiedzy technicznej wskazujące, że zatwierdzony typ może nie spełniać już warunków, o których mowa w pkt 1, oraz ustala, czy zmiany takie wymagają dalszego badania. Jeżeli wymagają one dalszego badania, jednostka notyfikowana informuje o tym producenta.

7. Producent informuje jednostkę notyfikowaną, która posiada dokumentację techniczną dotyczącą certyfikatu badania typu UE, o wszelkich modyfikacjach zatwierdzonego typu mogących wpływać na zgodność elementu bezpieczeństwa do dźwigów z warunkami, o których mowa w pkt 1, lub warunkami ważności certyfikatu badania typu UE.

Jednostka notyfikowana bada modyfikację i informuje wnioskodawcę, czy certyfikat badania typu UE pozostaje ważny, czy też potrzebne są dalsze badania, weryfikacje lub testy. W stosownych przypadkach jednostka notyfikowana wydaje dodatek do istniejącego certyfikatu badania typu UE lub żąda złożenia nowego wniosku o badanie typu UE.

8. Każda jednostka notyfikowana informuje odnośny organ notyfikujący o certyfikatach badania typu UE i wszelkich aneksach do nich, które wydała lub cofnęła oraz, okresowo lub na żądanie, udostępnia odnośnemu organowi notyfikującemu wykaz tych certyfikatów badania typu UE lub wszelkich aneksów do nich, których wydania odmówiono, które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

Każda jednostka notyfikowana informuje pozostałe jednostki notyfikowane o certyfikatach badania typu UE i wszelkich aneksach do nich, których wydania odmówiła, które cofnęła, zawiesiła lub poddała innym ograniczeniom oraz, na żądanie, o tych certyfikatach lub wszelkich aneksach do nich, które wydała.

9. Komisja, państwa członkowskie i pozostałe jednostki notyfikowane mogą na żądanie otrzymać kopie certyfikatów badania typu UE lub aneksów do nich. Na żądanie Komisja i państwa członkowskie mogą otrzymać kopię dokumentacji technicznej oraz wyniki badań, weryfikacji i testów przeprowadzonych przez jednostkę notyfikowaną.

10. Producent przechowuje kopię certyfikatu badania typu UE oraz załączników i aneksów do niego wraz z dokumentacją techniczną do dyspozycji organów krajowych przez 10 lat po wprowadzeniu do obrotu elementu bezpieczeństwa do dźwigów.

11. Upoważniony przedstawiciel

Upoważniony przedstawiciel producenta może złożyć wniosek, o którym mowa w pkt 2, oraz wypełniać obowiązki określone w pkt 7 i 10, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

B. Badanie typu UE dla dźwigów

1. Badanie typu UE dla dźwigów to ta część procedury oceny zgodności, w której jednostka notyfikowana bada projekt techniczny wzorca dźwigu lub dźwigu, dla którego nie przewiduje się rozszerzeń lub wariantów, oraz weryfikuje i poświadcza spełnienie przez projekt techniczny wzorca dźwigu lub dźwig mających zastosowanie zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I.

Badanie typu UE dla dźwigu obejmuje badanie reprezentatywnego egzemplarza gotowego dźwigu.

2. Instalator lub jego upoważniony przedstawiciel składa wniosek o przeprowadzenie badania typu UE w wybranej przez siebie jednej jednostce notyfikowanej.

Wniosek zawiera:

a) nazwę i adres instalatora, a także – jeśli wniosek jest składany przez upoważnionego przedstawiciela – jego nazwę i adres;

b) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce notyfikowanej;

c) dokumentację techniczną;

d) szczegóły dotyczące miejsca, w którym egzemplarz dźwigu może być zbadany. Egzemplarz dźwigu poddany badaniu zawiera elementy końcowe i jest w stanie obsłużyć przynajmniej trzy poziomy (górny, środkowy i dolny);

e) dowody potwierdzające adekwatność technicznego rozwiązania projektowego; w dowodach tych wymienia się wszelkie wykorzystane dokumenty, w tym inne odpowiednie specyfikacje techniczne, w szczególności w przypadku gdy nie zastosowano w całości odpowiednich norm zharmonizowanych. Dowody potwierdzające obejmują, w stosownych przypadkach, wyniki testów przeprowadzonych zgodnie z innymi odpowiednimi specyfikacjami technicznymi przez odpowiednie laboratorium instalatora lub przez inne laboratorium badawcze w jego imieniu i na jego odpowiedzialność.

3. Dokumentacja techniczna umożliwia ocenę zgodności dźwigu z mającymi zastosowanie zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonymi w załączniku I.

W stosownych przypadkach dokumentacja techniczna zawiera następujące elementy:

a) opis wzorca dźwigu, wskazujący jasno wszystkie dopuszczalne różnice w stosunku do wzorca dźwigu;

b) rysunki i schematy projektowe i wykonawcze;

c) opisy i wyjaśnienia niezbędne do zrozumienia tych rysunków i schematów oraz działania dźwigu;

d) wykaz zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa wziętych pod uwagę;

e) wykaz norm zharmonizowanych, stosowanych w całości lub częściowo, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, a także, w przypadku gdy te normy zharmonizowane nie zostały zastosowane, opisy rozwiązań przyjętych w celu spełnienia zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa niniejszej dyrektywy, łącznie z wykazem innych zastosowanych odpowiednich specyfikacji technicznych. W przypadku częściowego zastosowania norm zharmonizowanych, w dokumentacji technicznej określa się, które części zostały zastosowane;

f) kopie deklaracji zgodności UE dla elementów bezpieczeństwa do dźwigów, zamontowanych do dźwigu;

g) wyniki dokonanych obliczeń projektowych, wykonanych lub zleconych przez instalatora;

h) sprawozdania z testów;

i) egzemplarz instrukcji, o których mowa w załączniku I pkt 6.2;

j) kroki podjęte w toku produkcji w celu zapewnienia, aby produkowane seryjnie dźwigi odpowiadały zasadniczym wymaganiom określonym w załączniku I.

4. Jednostka notyfikowana:

a) bada dokumentację techniczną i dowody potwierdzające w celu oceny adekwatności projektu technicznego wzorca dźwigu lub dźwigu, dla którego nie przewiduje się rozszerzeń lub wariantów;

b) uzgadnia z instalatorem miejsce, w którym przeprowadzone zostaną badania i testy;

c) bada egzemplarz dźwigu w celu sprawdzenia, czy został wyprodukowany zgodnie z dokumentacją techniczną oraz identyfikuje części zaprojektowane zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami odpowiednich norm zharmonizowanych, jak również części, które zaprojektowano zgodnie z innymi odpowiednimi specyfikacjami technicznymi;

d) przeprowadza odpowiednie badania i testy lub zleca ich wykonanie w celu sprawdzenia, w przypadku gdy instalator zdecydował się na zastosowanie rozwiązań określonych w odpowiednich normach zharmonizowanych, czy zostały one zastosowane prawidłowo;

e) przeprowadza lub zleca przeprowadzenie odpowiednich badań i testów w celu skontrolowania czy, w przypadku gdy specyfikacje określone w odpowiednich normach zharmonizowanych nie zostały zastosowane, rozwiązania przyjęte przez instalatora stosującego inne odpowiednie specyfikacje techniczne, spełniają odpowiednie zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa niniejszej dyrektywy.

5. Jednostka notyfikowana sporządza sprawozdanie z oceny, w którym odnotowuje przeprowadzone badania, weryfikacje i testy oraz ich rezultaty. Bez uszczerbku dla swoich obowiązków wobec organów notyfikujących jednostka notyfikowana udostępnia treść takiego sprawozdania, w całości lub w części, wyłącznie za zgodą instalatora.

6. W przypadku gdy typ spełnia zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w załączniku I, mające zastosowanie do danego dźwigu, jednostka notyfikowana wydaje instalatorowi certyfikat badania typu UE. Certyfikat ten zawiera nazwę i adres instalatora, wnioski z badania typu UE, wszelkie warunki jego ważności oraz dane niezbędne do identyfikacji zatwierdzonego typu.

Do certyfikatu badania typu UE można dołączyć załącznik lub załączniki.

Certyfikat badania typu UE oraz załączniki do niego zawierają wszystkie informacje konieczne do umożliwienia – podczas kontroli końcowej – oceny zgodności dźwigów z zatwierdzonym typem.

W przypadku gdy typ nie spełnia zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I, jednostka notyfikowana odmawia wydania certyfikatu badania typu UE oraz informuje o tym instalatora, podając szczegółowe uzasadnienie odmowy.

Jednostka notyfikowana przechowuje kopię certyfikatu badania typu UE, załączników i aneksów do niego, a także dokumentację techniczną i sprawozdania z oceny, przez 15 lat od daty wydania tego certyfikatu.

7. Jednostka notyfikowana śledzi wszelkie zmiany w powszechnie uznanym stanie wiedzy technicznej wskazujące, że zatwierdzony typ może nie spełniać już zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I, oraz ustala, czy zmiany takie wymagają dalszego badania. Jeżeli wymagają one dalszego badania, jednostka notyfikowana informuje o tym instalatora.

8. Instalator informuje jednostkę notyfikowaną o wszelkich modyfikacjach zatwierdzonego typu, w tym o zmianach nieuwzględnionych w pierwotnej dokumentacji technicznej, mogących wpływać na zgodność dźwigu z zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonymi w załączniku I lub warunkami ważności certyfikatu badania typu UE.

Jednostka notyfikowana bada modyfikację i informuje instalatora, czy certyfikat badania typu UE pozostaje ważny, czy też potrzebne są dalsze badania, weryfikacje lub testy. W stosownych przypadkach jednostka notyfikowana wydaje dodatek do istniejącego certyfikatu badania typu UE lub żąda złożenia nowego wniosku o badanie typu UE.

9. Każda jednostka notyfikowana informuje odnośny organ notyfikujący o certyfikatach badania typu UE i wszelkich aneksach do nich, które wydała lub cofnęła, oraz okresowo lub na żądanie, udostępnia odnośnemu organowi notyfikującemu wykaz tych certyfikatów badania typu UE lub wszelkich aneksów do nich, których wydania odmówiono, które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

Każda jednostka notyfikowana informuje pozostałe jednostki notyfikowane o certyfikatach badania typu UE i wszelkich aneksach do nich, których wydania odmówiła, które cofnęła, zawiesiła lub poddała innym ograniczeniom, oraz na żądanie, o tych certyfikatach i wszelkich aneksach do nich, które wydała.

10. Komisja, państwa członkowskie i pozostałe jednostki notyfikowane mogą na żądanie otrzymać kopie certyfikatów badania typu UE lub aneksów do nich. Na żądanie Komisja i państwa członkowskie mogą otrzymać kopię dokumentacji technicznej oraz wyniki badań, weryfikacji i testów przeprowadzonych przez jednostkę notyfikowaną.

11. Instalator przechowuje kopię certyfikatu badania typu UE oraz załączników, w tym jego aneksów do niego wraz z dokumentacją techniczną do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat po wprowadzeniu do obrotu dźwigu.

12. Upoważniony przedstawiciel

Upoważniony przedstawiciel instalatora może złożyć wniosek, o którym mowa w pkt 2, oraz wypełniać obowiązki określone w pkt 8 i 11, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

ZAŁĄCZNIK V

KONTROLA KOŃCOWA DŹWIGÓW

1. Kontrola końcowa to część procedury oceny zgodności, w której jednostka notyfikowana upewnia się i poświadcza, że dźwig będący przedmiotem certyfikatu badania typu UE lub zaprojektowany i wyprodukowany zgodnie z zatwierdzonym systemem jakości spełnia zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w załączniku I.

2. Obowiązki instalatora

Instalator podejmie wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, aby instalowany dźwig spełniał mające zastosowanie zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w załączniku I oraz był zgodny z jednym z poniższych:

a) zatwierdzonym typem opisanym w certyfikacie badania typu UE;

b) dźwigiem zaprojektowanym i wyprodukowanym zgodnie z systemem jakości określonym w załączniku XI oraz certyfikatem badania projektu UE, jeżeli projekt nie jest całkowicie zgodny z normami zharmonizowanymi.

3. Kontrola końcowa

Jednostka notyfikowana wybrana przez instalatora przeprowadza kontrolę końcową dźwigu, który ma zostać wprowadzony do obrotu, w celu sprawdzenia zgodności dźwigu z mającymi zastosowanie zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonymi w załączniku I.

3.1. Instalator składa wniosek o przeprowadzenie kontroli końcowej w wybranej przez siebie jednej jednostce notyfikowanej oraz przedkłada jednostce notyfikowanej następujące dokumenty:

a) plan kompletnego dźwigu;

b) plany i schematy konieczne do kontroli końcowej, w szczególności schematy obwodów sterowych;

c) egzemplarz instrukcji, o których mowa w załączniku I pkt 6.2;

d) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce notyfikowanej.

Jednostka notyfikowana nie może wymagać szczegółowych planów ani dokładnych informacji, które nie są konieczne do sprawdzenia zgodności dźwigu.

Przeprowadza się odpowiednie badania i testy określone w odpowiedniej normie zharmonizowanej (normach zharmonizowanych) lub testy równoważne, w celu sprawdzenia zgodności dźwigu z mającymi zastosowanie zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonymi w załączniku I.

3.2. Badania te obejmują co najmniej jedno z poniższych:

a) badanie dokumentów, o których mowa w pkt 3.1, pod względem zgodności dźwigu z zatwierdzonym typem opisanym w certyfikacie badania typu UE zgodnie z załącznikiem IV część B;

b) badanie dokumentów, o których mowa w pkt 3.1, pod względem zgodności dźwigu z dźwigiem zaprojektowanym i wyprodukowanym zgodnie z systemem jakości określonym w załączniku XI, a także z certyfikatem badania projektu UE, jeżeli projekt nie jest całkowicie zgodny z normami zharmonizowanymi.

3.3. Testy dźwigu obejmują co najmniej:

a) działanie dźwigu zarówno nieobciążonego, jak i przy obciążeniu maksymalnym, dla zapewnienia prawidłowości instalacji i działania urządzeń zabezpieczających (łączników krańcowych, urządzeń zamykających itp.);

b) działanie dźwigu zarówno nieobciążonego, jak i przy obciążeniu maksymalnym, dla zapewnienia prawidłowości funkcjonowania urządzeń zabezpieczających w przypadku braku zasilania;

c) testy statyczne pod obciążeniem równym 1,25 udźwigu nominalnego.

Udźwig nominalny powinien być taki, jak określony w załączniku I pkt 5.

Po tych testach jednostka notyfikowana sprawdza, czy nie wystąpiło odkształcenie lub uszkodzenie, które mogłoby osłabić działanie dźwigu.

4. Jeżeli dźwig spełnia zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w załączniku I, jednostka notyfikowana umieszcza lub zleca umieszczenie swego numeru identyfikacyjnego obok oznakowania CE zgodnie z art. 18 i 19 oraz wydaje świadectwo kontroli końcowej, w którym wymienia się przeprowadzone badania i testy.

Jednostka notyfikowana wypełnia odpowiednie strony w książce dźwigu, o której mowa w załączniku I pkt 6.2.

Jeżeli jednostka notyfikowana odmawia wydania świadectwa kontroli końcowej, określa ona szczegółowo powody odmowy i wskazuje działania naprawcze, które należy podjąć. W przypadku gdy instalator dźwigu występuje ponownie z wnioskiem o kontrolę końcową, zwraca się do tej samej jednostki notyfikowanej.

5. Oznakowanie CE i deklaracja zgodności UE

5.1. Instalator umieszcza oznakowanie CE w kabinie każdego dźwigu spełniającego zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa niniejszej dyrektywy oraz, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3.1, jej numer identyfikacyjny obok oznakowania CE w kabinie każdego dźwigu.

5.2. Instalator sporządza pisemną deklarację zgodności UE dla każdego dźwigu i przechowuje kopię deklaracji zgodności UE wraz ze świadectwem kontroli końcowej do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat po wprowadzeniu dźwigu do obrotu. Kopię deklaracji zgodności UE udostępnia się na żądanie właściwym organom.

6. Komisja i państwa członkowskie mogą, na żądanie, otrzymać kopie świadectw kontroli końcowej.

7. Upoważniony przedstawiciel

Obowiązki instalatora określone w pkt 3.1 i 5 mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

ZAŁĄCZNIK VI

ZGODNOŚĆ Z TYPEM W OPARCIU O ZAPEWNIENIE JAKOŚCI PRODUKTU W ODNIESIENIU DO ELEMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA DO DŹWIGÓW

(moduł E)

1. Zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości produktu w odniesieniu do elementów bezpieczeństwa do dźwigów to ta część procedury oceny zgodności, w której jednostka notyfikowana dokonuje oceny systemu jakości producenta w celu zapewnienia, aby elementy bezpieczeństwa do dźwigów były produkowane i monitorowane zgodnie z typem opisanym w certyfikacie badania typu UE, spełniały mające zastosowanie wymagania określone w załączniku I oraz umożliwiały dźwigowi, w którym są prawidłowo zamontowane, spełnienie tych wymagań.

2. Obowiązki producenta

Producent stosuje zatwierdzony system jakości w odniesieniu do kontroli końcowej i testowania elementów bezpieczeństwa do dźwigów zgodnie z pkt 3, a także podlega nadzorowi zgodnie z pkt 4.

3. System jakości

3.1. Producent składa w wybranej przez siebie jednej jednostce notyfikowanej wniosek o przeprowadzenie oceny jego systemu jakości w odniesieniu do danych elementów bezpieczeństwa do dźwigów.

Wniosek zawiera:

a) nazwę i adres producenta, a także – jeśli wniosek jest składany przez upoważnionego przedstawiciela – jego nazwę i adres;

b) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce notyfikowanej;

c) adres pomieszczeń, w których przeprowadzane są kontrola końcowa oraz testy elementów bezpieczeństwa do dźwigów;

d) wszystkie istotne informacje dotyczące elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które mają być produkowane;

e) dokumentację dotyczącą systemu jakości;

f) dokumentację techniczną zatwierdzonego elementu bezpieczeństwa do dźwigów i kopię certyfikatu lub certyfikatów badania typu UE.

3.2. W ramach systemu jakości każdy element bezpieczeństwa do dźwigów podlega kontroli oraz przeprowadza się odpowiednie testy określone w odpowiednich normach zharmonizowanych, lub testy równoważne w celu zapewnienia jej zgodności z warunkami, o których mowa w pkt 1. Wszystkie elementy, wymagania i przepisy przyjęte przez producenta dokumentuje się w systematyczny i uporządkowany sposób w formie spisanej polityki, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu jakości umożliwia spójną interpretację programów, planów, instrukcji i zapisów dotyczących jakości.

W szczególności zawiera ona odpowiedni opis:

a) celów jakości;

b) struktury organizacyjnej, obowiązków i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości produktu;

c) badań i testów, które będą przeprowadzane po zakończeniu procesu wytwarzania;

d) środków monitorowania skuteczności funkcjonowania systemu jakości; oraz

e) zapisów dotyczących jakości, takich jak sprawozdania z inspekcji, dane uzyskane podczas testów, dane dotyczące wzorcowania, dane dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników itp.

3.3. Jednostka notyfikowana ocenia system jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania, o których mowa w pkt 3.2. Domniemywa ona zgodność z tymi wymaganiami w odniesieniu do elementów systemu jakości zgodnych z odpowiednimi specyfikacjami odpowiedniej normy zharmonizowanej.

Oprócz doświadczenia w zakresie systemów zarządzania jakością zespół audytowy ma co najmniej jednego członka posiadającego doświadczenie z zakresu oceny w dziedzinie technologii danego dźwigu, a także znajomość zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I.

Audyt obejmuje wizytę oceniającą w zakładzie producenta.

Zespół audytowy dokonuje przeglądu dokumentacji technicznej, o której mowa w pkt 3.1 lit. f), w celu weryfikacji zdolności producenta do zidentyfikowania odpowiednich wymagań niniejszej dyrektywy oraz do przeprowadzenia koniecznych badań zapewniających zgodność elementów bezpieczeństwa do dźwigów z tymi wymaganiami.

O decyzji powiadamia się producenta. Powiadomienie zawiera wnioski z audytu oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą dokonanej oceny.

3.4. Producent zobowiązuje się do wypełniania obowiązków wynikających z tak zatwierdzonego systemu jakości oraz utrzymywania go w taki sposób, aby pozostawał adekwatny i skuteczny.

3.5. Producent lub jego upoważniony przedstawiciel informuje jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system jakości, o wszelkich zamierzonych zmianach systemu jakości.

Jednostka notyfikowana ocenia proponowane zmiany i decyduje, czy zmieniony system jakości będzie wciąż spełniać wymagania, o których mowa w pkt 3.2, czy też konieczna jest jego ponowna ocena.

Powiadamia ona producenta o swojej decyzji. Powiadomienie zawiera wnioski z badania oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą dokonanej oceny.

4. Nadzór, za który odpowiedzialna jest jednostka notyfikowana

4.1. Celem nadzoru jest upewnienie się, że producent należycie wypełnia obowiązki wynikające z zatwierdzonego systemu jakości.

4.2. Do celów oceny producent umożliwia jednostce notyfikowanej dostęp do miejsc końcowej kontroli, testowania i magazynowania oraz zapewnia jej wszelkie niezbędne informacje, w szczególności:

a) dokumentację dotyczącą systemu jakości;

b) dokumentację techniczną;

c) zapisy dotyczące jakości, takie jak sprawozdania z inspekcji, dane uzyskane podczas testów, dane dotyczące wzorcowania, dane dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników.

4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowe audyty w celu upewnienia się, że producent utrzymuje i stosuje system jakości, oraz przekazuje producentowi sprawozdanie z audytu.

4.4. Dodatkowo jednostka notyfikowana może przeprowadzać niezapowiedziane wizyty w zakładzie producenta, w których odbywają się kontrole końcowe i testowanie elementów bezpieczeństwa do dźwigów.

Podczas takich wizyt jednostka notyfikowana może, o ile to konieczne, przeprowadzać testy produktów lub zlecać ich przeprowadzenie w celu sprawdzenia, czy system jakości funkcjonuje prawidłowo. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi sprawozdanie z wizyty oraz, jeżeli przeprowadzono testy, sprawozdanie z testów.

5. Oznakowanie CE i deklaracja zgodności UE

5.1. Producent umieszcza oznakowanie CE oraz, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3.1, jej numer identyfikacyjny na każdym egzemplarzu elementu bezpieczeństwa do dźwigów spełniającym warunki, o których mowa w pkt 1.

5.2. Producent sporządza pisemną deklarację zgodności UE dla każdego elementu bezpieczeństwa do dźwigów i przechowuje jej kopię do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat po wprowadzeniu tego elementu bezpieczeństwa do dźwigów do obrotu. Deklaracja zgodności UE identyfikuje element bezpieczeństwa do dźwigów, dla którego została sporządzona.

6. Przez okres 10 lat od daty wprowadzenia do obrotu elementu bezpieczeństwa do dźwigów producent przechowuje do dyspozycji organów krajowych następujące dokumenty:

a) dokumentację techniczną, o której mowa w pkt 3.1 lit. f);

b) dokumentację, o której mowa w pkt 3.1 lit. e);

c) informacje dotyczące zatwierdzonej zmiany, o której mowa w pkt 3.5;

d) decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, o których mowa w pkt 3.5 akapit trzeci oraz pkt 4.3. i 4.4.

7. Każda jednostka notyfikowana informuje odnośny organ notyfikujący o wydanych lub cofniętych decyzjach o zatwierdzeniu systemów jakości oraz, okresowo lub na żądanie, udostępnia odnośnemu organowi notyfikującemu wykaz decyzji o zatwierdzeniu, których wydania odmówiono, które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

Każda jednostka notyfikowana informuje pozostałe jednostki notyfikowane o decyzjach o zatwierdzeniu systemów jakości, których wydania odmówiła, które cofnęła lub zawiesiła, oraz, na żądanie, o decyzjach o zatwierdzeniu systemów jakości, które wydała.

Na żądanie jednostka notyfikowana przekazuje Komisji i państwom członkowskim kopię wydanych decyzji o zatwierdzeniu systemu jakości.

8. Upoważniony przedstawiciel

Obowiązki producenta określone w pkt 3.1, 3.5, 5 i 6 mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

ZAŁĄCZNIK VII

ZGODNOŚĆ Z TYPEM W OPARCIU O PEŁNE ZAPEWNIENIE JAKOŚCI ELEMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA DO DŹWIGÓW

(moduł H)

1. Zgodność z typem w oparciu o pełne zapewnienie jakości elementów bezpieczeństwa do dźwigów to procedura oceny zgodności, w której jednostka notyfikowana dokonuje oceny systemu jakości producenta w celu zapewnienia, aby elementy bezpieczeństwa do dźwigów były projektowane, produkowane, kontrolowane i testowane w taki sposób, aby spełniały mające zastosowanie wymagania określone w załączniku I oraz umożliwiały dźwigowi, w którym są prawidłowo zamontowane, spełnienie tych wymagań.

2. Obowiązki producenta

Producent stosuje zatwierdzony system jakości w odniesieniu do projektowania, produkcji, kontroli końcowej i testowania elementów bezpieczeństwa do dźwigów zgodnie z pkt 3, a także podlega nadzorowi zgodnie z pkt 4.

3. System jakości

3.1. Producent składa wniosek o przeprowadzenie oceny jego systemu jakości w wybranej przez siebie jednej jednostce notyfikowanej. Wniosek zawiera:

a) nazwę i adres producenta, a także – jeśli wniosek jest składany przez upoważnionego przedstawiciela – jego nazwę i adres,

b) adres pomieszczeń, w których odbywa się projektowanie, produkcja, kontrole i testy elementów bezpieczeństwa do dźwigów,

c) wszystkie istotne informacje dotyczące elementów bezpieczeństwa do dźwigów, które mają być produkowane,

d) dokumentację techniczną opisaną w załączniku IV część A pkt 3 dla jednego wzorca z każdej kategorii elementu bezpieczeństwa do dźwigów, które mają być produkowane,

e) dokumentację dotyczącą systemu jakości;

f) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce notyfikowanej.

3.2. System jakości zapewnia zgodność elementów bezpieczeństwa do dźwigów z warunkami, o których mowa w pkt 1. Wszystkie elementy, wymagania i przepisy przyjęte przez producenta dokumentuje się w systematyczny i uporządkowany sposób w formie spisanej polityki, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu jakości umożliwia spójną interpretację programów, planów, instrukcji i zapisów dotyczących jakości.

W szczególności zawiera ona odpowiedni opis:

a) celów jakości oraz struktury organizacyjnej, obowiązków i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do projektu i jakości produktu;

b) specyfikacji technicznych projektu, łącznie z normami, które będą stosowane, a także, w przypadku gdy odpowiednie normy zharmonizowane nie zostaną w pełni zastosowane, opis środków, w tym innych odpowiednich specyfikacji technicznych, które zostaną przyjęte w celu zapewnienia spełnienia warunków, o których mowa w pkt 1;

c) technik kontroli projektu i weryfikacji projektu oraz procesów i działań systematycznych, które będą stosowane przy projektowaniu elementów bezpieczeństwa do dźwigów;

d) odpowiednich technik, procesów i systematycznych działań dotyczących produkcji, kontroli jakości i zapewnienia jakości, jakie będą stosowane;

e) badań i testów, które będą przeprowadzane przed, w trakcie i po procesie produkcji, a także częstotliwości ich przeprowadzania;

f) zapisów dotyczących jakości, takich jak sprawozdania z inspekcji, dane uzyskane podczas testów, dane dotyczące wzorcowania, dane dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników.

g) środków monitorowania, czy osiągnięto wymaganą jakość projektu i produktu, a także skuteczność działania systemu jakości.

3.3. Jednostka notyfikowana ocenia system jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania, o których mowa w pkt 3.2. Domniemywa ona zgodność z tymi wymaganiami w odniesieniu do elementów systemów jakości zgodnych z odpowiednimi specyfikacjami odpowiedniej normy zharmonizowanej.

Oprócz doświadczenia w zakresie systemów zarządzania jakością zespół audytowy ma co najmniej jednego członka posiadającego doświadczenie z zakresu oceny w dziedzinie technologii danego dźwigu, a także znajomość zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I. Audyt obejmuje wizytę oceniającą w zakładzie producenta.

Zespół audytowy dokonuje przeglądu dokumentacji technicznej, o której mowa w pkt 3.1 lit. d), w celu weryfikacji zdolności producenta do zidentyfikowania mających zastosowanie zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I oraz do przeprowadzenia koniecznych badań zapewniających zgodność elementów bezpieczeństwa do dźwigów z tymi wymaganiami.

Producenta oraz w stosownych przypadkach jego upoważnionego przedstawiciela powiadamia się o decyzji. Powiadomienie zawiera wnioski z audytu oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

3.4. Producent zobowiązuje się do wypełniania obowiązków wynikających z tak zatwierdzonego systemu jakości oraz utrzymywania go w taki sposób, aby pozostawał adekwatny i skuteczny.

3.5. Producent informuje jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system jakości, o wszelkich zamierzonych zmianach systemu jakości.

Jednostka notyfikowana ocenia proponowane zmiany i decyduje, czy zmieniony system jakości będzie wciąż spełniać wymagania, o których mowa w pkt 3.2, czy też konieczna jest jego ponowna ocena.

Powiadamia ona producenta o swojej decyzji. Powiadomienie zawiera wnioski z oceny oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

4. Nadzór, za który odpowiedzialna jest jednostka notyfikowana

4.1. Celem nadzoru jest upewnienie się, że producent należycie wypełnia obowiązki wynikające z zatwierdzonego systemu jakości.

4.2. Do celów oceny producent umożliwia jednostce notyfikowanej dostęp do miejsc projektowania, produkcji, kontroli, testowania i magazynowania oraz zapewnia jej wszelkie niezbędne informacje, w szczególności:

a) dokumentację dotyczącą systemu jakości;

b) zapisy dotyczące jakości przewidziane w projektowej części systemu jakości, takie jak wyniki analiz, obliczeń, testów itp.;

c) dokumentację techniczną wyprodukowanych elementów bezpieczeństwa do dźwigów;

d) zapisy dotyczące jakości przewidziane w produkcyjnej części systemu jakości, takie jak sprawozdania z inspekcji, dane uzyskane podczas testów, dane dotyczące wzorcowania, sprawozdania dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników.

4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowe audyty w celu upewnienia się, że producent utrzymuje i stosuje system jakości, oraz przekazuje producentowi sprawozdanie z audytu.

4.4. Jednostka notyfikowana może dodatkowo przeprowadzać niezapowiedziane wizyty w zakładzie producenta. Podczas takich wizyt jednostka notyfikowana może, w razie konieczności, przeprowadzać testy produktów lub zlecać ich przeprowadzenie w celu sprawdzenia, czy system jakości funkcjonuje prawidłowo. Jednostka notyfikowana przekazuje producentowi sprawozdanie z wizyty oraz, jeżeli przeprowadzono testy, sprawozdanie z testów.

5. Oznakowanie CE i deklaracja zgodności UE

5.1. Producent umieszcza oznakowanie CE oraz, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3.1, jej numer identyfikacyjny na każdym egzemplarzu elementu bezpieczeństwa do dźwigów spełniającym warunki, o których mowa w pkt 1.

5.2. Producent sporządza pisemną deklarację zgodności UE dla każdego elementu bezpieczeństwa do dźwigów i przechowuje jej kopię do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat po wprowadzeniu tego elementu bezpieczeństwa do dźwigów do obrotu. Deklaracja zgodności UE identyfikuje element bezpieczeństwa do dźwigów, dla którego została sporządzona.

6. Przez okres kończący się 10 lat po wprowadzeniu do obrotu elementu bezpieczeństwa do dźwigów producent przechowuje do dyspozycji organów krajowych następujące dokumenty:

a) dokumentację, o której mowa w pkt 3.1 lit. e);

b) dokumentację techniczną, o której mowa w pkt 3.1 lit. d);

c) informacje dotyczące zatwierdzonej zmiany, o której mowa w pkt 3.5 akapit pierwszy;

d) decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, o których mowa w pkt 3.5 akapit trzeci oraz pkt 4.3 i 4.4.

7. Każda jednostka notyfikowana informuje odnośny organ notyfikujący o wydanych lub cofniętych decyzjach o zatwierdzeniu pełnych systemów jakości oraz, okresowo lub na żądanie, udostępnia odnośnemu organowi notyfikującemu wykaz decyzji o zatwierdzeniu, których wydania odmówiono, które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

Każda jednostka notyfikowana informuje pozostałe jednostki notyfikowane o decyzjach o zatwierdzeniu systemów jakości, których wydania odmówiła, które cofnęła lub zawiesiła, oraz, na żądanie, o decyzjach o zatwierdzeniu systemów jakości, które wydała.

Na żądanie jednostka notyfikowana przekazuje Komisji i państwom członkowskim kopię wydanych decyzji o zatwierdzeniu systemu jakości.

Jednostka notyfikowana przechowuje kopię decyzji o zatwierdzeniu, załączników i aneksów do niej, a także dokumentacji technicznej, przez 15 lat od daty wydania tego certyfikatu.

8. Upoważniony przedstawiciel

Obowiązki producenta określone w pkt 3.1, 3.5, 5 i 6 mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

ZAŁĄCZNIK VIII

ZGODNOŚĆ W OPARCIU O WERYFIKACJĘ JEDNOSTKOWĄ DŹWIGÓW

(moduł G)

1. Zgodność w oparciu o weryfikację jednostkową to procedura oceny zgodności, w której jednostka notyfikowana ocenia, czy dźwig spełnia mające zastosowanie zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w załączniku I.

2. Obowiązki instalatora

2.1. Instalator podejmuje wszelkie niezbędne środki, aby proces produkcji i jego monitorowanie zapewniały zgodność dźwigu z mającymi zastosowanie zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonymi w załączniku I.

2.2. Instalator występuje z wnioskiem do jednej, wybranej przez siebie jednostki notyfikowanej o weryfikację jednostkową.

Wniosek zawiera:

a) nazwę i adres instalatora, a także – jeśli wniosek jest składany przez upoważnionego przedstawiciela – jego nazwę i adres;

b) miejsce, gdzie dźwig jest zainstalowany;

c) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce notyfikowanej;

d) dokumentację techniczną;

3. Dokumentacja techniczna umożliwia ocenę zgodności dźwigu z mającymi zastosowanie zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonymi w załączniku I.

Dokumentacja techniczna zawiera przynajmniej następujące elementy:

a) opis dźwigu;

b) rysunki i schematy projektowe i wykonawcze;

c) opisy i wyjaśnienia niezbędne do zrozumienia tych rysunków i schematów oraz działania dźwigu;

d) wykaz uwzględnionych zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa;

e) wykaz norm zharmonizowanych, stosowanych w całości lub częściowo, do których odniesienia opublikowano w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, a także, w przypadku gdy te normy zharmonizowane nie zostały zastosowane, opisy rozwiązań przyjętych w celu spełnienia zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa niniejszej dyrektywy, w tym wykaz innych zastosowanych odpowiednich specyfikacji technicznych; w przypadku częściowego zastosowania norm zharmonizowanych w dokumentacji technicznej określa się, które części zostały zastosowane;

f) kopie certyfikatów badania typu UE dla elementu bezpieczeństwa do dźwigów, zamontowanych w dźwigu;

g) wyniki obliczeń projektowych, wykonanych lub zleconych przez instalatora;

h) sprawozdania z testów;

i) egzemplarz instrukcji, o których mowa w załączniku I pkt 6.2.

4. Weryfikacja

Jednostka notyfikowana wybrana przez instalatora bada dokumentację techniczną i dźwig oraz przeprowadza odpowiednie testy określone w odpowiednich normach zharmonizowanych, lub testy równoważne, aby sprawdzić zgodność z mającymi zastosowanie zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonymi w załączniku I. Testy te obejmują co najmniej testy określone w załączniku V pkt 3.3.

Jeśli dźwig spełnia zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w załączniku I, jednostka notyfikowana wydaje certyfikat zgodności, odnoszący się do przeprowadzonych testów.

Jednostka notyfikowana wypełnia odpowiednie strony książki dźwigu, o której mowa w załączniku I pkt 6.2.

Jeżeli jednostka notyfikowana odmawia wydania certyfikatu zgodności, podaje szczegółowe powody odmowy i wskazuje działania naprawcze, które należy podjąć. Jeżeli instalator ponownie wnioskuje o weryfikację jednostkową, występuje on z wnioskiem do tej samej jednostki notyfikowanej.

Na żądanie jednostka notyfikowana przekazuje Komisji i państwom członkowskim kopię certyfikatu zgodności.

5. Oznakowanie CE i deklaracja zgodności UE

5.1. Instalator umieszcza oznakowanie CE w kabinie każdego dźwigu spełniającego zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa niniejszej dyrektywy oraz, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 2.2, jej numer identyfikacyjny obok oznakowania CE w kabinie każdego dźwigu.

5.2. Instalator sporządza pisemną deklarację zgodności UE dla każdego dźwigu i przechowuje kopię deklaracji zgodności UE do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat po wprowadzeniu dźwigu do obrotu. Kopię deklaracji zgodności UE udostępnia się na żądanie właściwym organom.

6. Instalator przechowuje do dyspozycji organów krajowych dokumentację techniczną i egzemplarz certyfikatu zgodności przez okres 10 lat od dnia wprowadzenia dźwigu do obrotu.

7. Upoważniony przedstawiciel

Obowiązki instalatora określone w pkt 2.2 i 6 mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

ZAŁĄCZNIK IX

KONTROLA WYRYWKOWA ZGODNOŚCI Z TYPEM DLA ELEMENTÓW BEZPIECZEŃSTWA DO DŹWIGÓW

(moduł C 2)

1. Kontrola wyrywkowa zgodności z typem to ta część procedury oceny zgodności, w której jednostka notyfikowana przeprowadza kontrole elementów bezpieczeństwa do dźwigów w celu zapewnienia, aby były one zgodne z zatwierdzonym typem opisanym w certyfikacie badania typu UE, a także spełniały mające zastosowanie wymagania zawarte w załączniku I oraz umożliwią dźwigowi, w którym są prawidłowo zamontowane, spełnienie tych wymagań.

2. Produkcja

Producent podejmuje wszelkie konieczne środki w celu zapewnienia, aby proces produkcyjny i jego monitorowanie zapewniały spełnienie przez wyprodukowane elementy bezpieczeństwa do dźwigów warunków, o których mowa w pkt 1.

3. Producent składa wniosek o przeprowadzenie badania typu UE w wybranej przez siebie jednej jednostce notyfikowanej.

Wniosek zawiera:

a) nazwę i adres instalatora, a także – jeśli wniosek jest składany przez upoważnionego przedstawiciela – jego nazwę i adres;

b) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce notyfikowanej;

c) wszelkie istotne informacje o wyprodukowanych elementach bezpieczeństwa do dźwigów;

d) adres pomieszczeń, w których można pobrać próbkę elementów bezpieczeństwa do dźwigów.

4. Jednostka notyfikowana przeprowadza lub zleca przeprowadzenie kontroli elementów bezpieczeństwa do dźwigów w losowych odstępach czasu. Odpowiednia próbka gotowych elementów bezpieczeństwa do dźwigów, pobrana w miejscu produkcji przez jednostkę notyfikowaną, zostaje zbadana oraz przeprowadza się odpowiednie testy określone w odpowiednich normach zharmonizowanych lub testy równoważne określone w innych odpowiednich specyfikacjach technicznych w celu sprawdzenia, czy elementy bezpieczeństwa do dźwigów spełniają warunki, o których mowa w pkt 1. W przypadku kiedy jeden element lub większa ilość elementów bezpieczeństwa do dźwigów nie jest zgodna z wymaganiami, jednostka notyfikowana podejmuje odpowiednie środki.

Punkty brane pod uwagę przy sprawdzaniu elementów bezpieczeństwa do dźwigów zostaną określone we wzajemnym porozumieniu wszystkich jednostek notyfikowanych odpowiedzialnych za tę procedurę, przy uwzględnieniu zasadniczych właściwości elementów bezpieczeństwa do dźwigów.

Jednostka notyfikowana wydaje certyfikat zgodności w odniesieniu do przeprowadzonych badań i testów.

Na żądanie jednostka notyfikowana przekazuje Komisji i państwom członkowskim kopię certyfikatu zgodności z typem.

5. Oznakowanie CE i deklaracja zgodności UE

5.1. Producent umieszcza oznakowanie CE oraz, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3, jej numer identyfikacyjny na każdym egzemplarzu elementu bezpieczeństwa do dźwigów spełniającym warunki, o których mowa w pkt 1.

5.2. Producent sporządza pisemną deklarację zgodności UE dla każdego elementu bezpieczeństwa do dźwigów i przechowuje jej kopię do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat po wprowadzeniu tego elementu bezpieczeństwa do dźwigów do obrotu. Deklaracja zgodności UE identyfikuje element bezpieczeństwa do dźwigów, dla którego została sporządzona.

6. Upoważniony przedstawiciel

Obowiązki producenta mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie. Upoważniony przedstawiciel nie może wykonywać obowiązków producenta określonych w pkt 2.

ZAŁĄCZNIK X

ZGODNOŚĆ Z TYPEM W OPARCIU O ZAPEWNIENIE JAKOŚCI DŹWIGÓW

(moduł E)

1. Zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości produktu to ta część procedury oceny zgodności, w której jednostka notyfikowana dokonuje oceny systemu jakości instalatora w celu zapewnienia, aby dźwigi były zgodne z zatwierdzonym typem opisanym w certyfikacie badania typu UE lub z dźwigiem zaprojektowanym i wyprodukowanym w ramach pełnego systemu jakości zatwierdzonego zgodnie z załącznikiem XI oraz spełniały mające zastosowanie zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w załączniku I.

2. Obowiązki instalatora

Instalator stosuje zatwierdzony system jakości w odniesieniu do kontroli końcowej i testowania dźwigu zgodnie z pkt 3, a także podlega nadzorowi zgodnie z pkt 4.

3. System jakości

3.1. Instalator składa wniosek o przeprowadzenie oceny jego systemu jakości w wybranej przez siebie jednej jednostce notyfikowanej.

Wniosek zawiera:

a) nazwę i adres instalatora, a także – jeśli wniosek jest składany przez upoważnionego przedstawiciela – jego nazwę i adres;

b) wszystkie istotne informacje dotyczące dźwigów, które mają być instalowane;

c) dokumentację dotyczącą systemu jakości;

d) dokumentację techniczną dźwigów, które mają być instalowane;

e) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce notyfikowanej.

3.2. W ramach systemu jakości każdy dźwig podlega badaniu oraz przeprowadza się odpowiednie testy określone w normach zharmonizowanych, lub testy równoważne w celu zapewnienia zgodności dźwigu z mającymi zastosowanie zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonymi w załączniku I.

Wszystkie elementy, wymagania i przepisy przyjęte przez instalatora dokumentuje się w systematyczny i uporządkowany sposób w formie spisanej polityki, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu jakości umożliwia spójną interpretację programów, planów, instrukcji i zapisów dotyczących jakości.

W szczególności zawiera ona odpowiedni opis:

a) celów jakości;

b) struktury organizacyjnej, obowiązków i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości produktu;

c) badań i testów, które będą przeprowadzone przed wprowadzeniem do obrotu, obejmujących co najmniej testy określone w załączniku V pkt 3.3;

d) środków monitorowania skuteczności funkcjonowania systemu jakości;

e) zapisów dotyczących jakości, takich jak sprawozdania z inspekcji, dane uzyskane podczas testów, dane dotyczące wzorcowania, dane dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników.

3.3. Jednostka notyfikowana ocenia system jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania, o których mowa w pkt 3.2. Domniemywa ona zgodność z tymi wymaganiami w odniesieniu do elementów systemów jakości zgodnych z odpowiednimi specyfikacjami odpowiedniej normy zharmonizowanej.

Zespół audytowy ma co najmniej jednego członka posiadającego doświadczenie z zakresu oceny w dziedzinie technologii danego dźwigu, a także znajomość zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I. Audyt obejmuje wizytę oceniającą w zakładzie instalatora dźwigu oraz wizytę w miejscu zainstalowania dźwigu.

O decyzji powiadamia się instalatora. Powiadomienie zawiera wnioski z audytu oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

3.4. Instalator zobowiązuje się do wypełniania obowiązków wynikających z tak zatwierdzonego systemu jakości oraz utrzymywania go w taki sposób, aby pozostawał adekwatny i skuteczny.

3.4.1. Instalator informuje jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system jakości, o wszelkich zamierzonych zmianach systemu.

3.4.2. Jednostka notyfikowana ocenia proponowane zmiany i decyduje, czy zmieniony system jakości będzie wciąż spełniać wymagania, o których mowa w pkt 3.2, czy też konieczna jest jego ponowna ocena.

Instalatora oraz w stosownych przypadkach jego upoważnionego przedstawiciela powiadamia się o decyzji. Powiadomienie zawiera wnioski z oceny oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

Jednostka notyfikowana umieszcza lub zapewnia umieszczenie swojego numeru identyfikacyjnego obok oznakowania CE zgodnie z art. 18 i 19.

4. Nadzór, za który odpowiedzialna jest jednostka notyfikowana

4.1. Celem nadzoru jest upewnienie się, że instalator należycie wypełnia obowiązki wynikające z zatwierdzonego systemu jakości.

4.2. Do celów oceny instalator umożliwia jednostce notyfikowanej dostęp do miejsc instalowania, kontroli i magazynowania, a także zapewnia jej wszelkie niezbędne informacje, w szczególności:

a) dokumentację dotyczącą systemu jakości;

b) dokumentację techniczną;

c) zapisy dotyczące jakości, takie jak sprawozdania z inspekcji, dane uzyskane podczas testów, dane dotyczące wzorcowania, dane dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników itp.

4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowe audyty w celu upewnienia się, że instalator utrzymuje i stosuje system jakości oraz przekazuje instalatorowi sprawozdanie z audytu.

4.4. Jednostka notyfikowana może dodatkowo przeprowadzać niezapowiedziane wizyty w miejscu instalacji dźwigu.

Podczas takich wizyt jednostka notyfikowana może, w razie konieczności, przeprowadzać testy produktów lub zlecać ich przeprowadzenie w celu sprawdzenia, czy system jakości oraz dźwig funkcjonują prawidłowo. Jednostka notyfikowana przekazuje instalatorowi sprawozdanie z wizyty oraz, jeżeli przeprowadzono testy, sprawozdanie z testów.

5. Przez 10 lat od wprowadzenia do obrotu ostatniego dźwigu instalator przechowuje do dyspozycji organów krajowych następujące dokumenty:

a) dokumentację, o której mowa w pkt 3.1 lit. c);

b) dokumentację techniczną, o której mowa w pkt 3.1 lit. d);

c) informacje dotyczące zatwierdzonych zmian, o której mowa w pkt 3.4.1;

d) decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, o których mowa w pkt 3.4.2 akapit drugi oraz pkt 4.3 i 4.4.

6. Każda jednostka notyfikowana informuje odnośny organ notyfikujący o wydanych lub cofniętych decyzjach o zatwierdzeniu systemów jakości oraz, okresowo lub na żądanie, udostępnia odnośnemu organowi notyfikującemu wykaz decyzji o zatwierdzeniu, których wydania odmówiono, które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

Każda jednostka notyfikowana informuje pozostałe jednostki notyfikowane o decyzjach o zatwierdzeniu systemów jakości, których wydania odmówiła, które cofnęła lub zawiesiła, oraz, na żądanie, o decyzjach o zatwierdzeniu systemów jakości, które wydała.

Na żądanie jednostka notyfikowana przekazuje Komisji i państwom członkowskim kopię wydanych decyzji o zatwierdzeniu systemu jakości.

7. Oznakowanie CE i deklaracja zgodności UE

7.1. Instalator umieszcza oznakowanie CE w kabinie każdego dźwigu spełniającego zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa niniejszej dyrektywy oraz, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3.1, jej numer identyfikacyjny obok oznakowania CE w kabinie każdego dźwigu.

7.2. Instalator sporządza pisemną deklarację zgodności UE dla każdego dźwigu i przechowuje kopię deklaracji zgodności UE do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat po wprowadzeniu dźwigu do obrotu. Kopię deklaracji zgodności UE udostępnia się na żądanie właściwym organom.

8. Upoważniony przedstawiciel

Obowiązki instalatora określone w pkt 3.1, 3.4.1, 5 i 7 mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

ZAŁĄCZNIK XI

ZGODNOŚĆ OPARTA NA PEŁNYM ZAPEWNIENIU JAKOŚCI Z BADANIEM PROJEKTU DLA DŹWIGÓW

(moduł H1)

1. Zgodność oparta na pełnym zapewnieniu jakości z badaniem projektu dla dźwigów to procedura oceny zgodności, w której jednostka notyfikowana dokonuje oceny systemu jakości instalatora oraz, w stosownych przypadkach, projektu dźwigów w celu zapewnienia, aby dźwigi spełniały mające zastosowanie zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w załączniku I.

2. Obowiązki instalatora

Instalator stosuje zatwierdzony system jakości w odniesieniu do projektowania, produkcji, montażu, instalacji, kontroli końcowej i testowania dźwigu zgodnie z pkt 3, a także podlega nadzorowi zgodnie z pkt 4. Adekwatność projektu technicznego dźwigu jest zbadana zgodnie z pkt 3.3.

3. System jakości

3.1. Instalator składa wniosek o przeprowadzenie oceny jego systemu jakości w wybranej przez siebie jednej jednostce notyfikowanej.

Wniosek zawiera:

a) nazwę i adres instalatora, a także – jeśli wniosek jest składany przez upoważnionego przedstawiciela – jego nazwę i adres;

b) wszystkie istotne informacje dotyczące dźwigów, które mają zostać zainstalowane, w szczególności informacje umożliwiające zrozumienie związku między projektem i działaniem dźwigu;

c) dokumentację dotyczącą systemu jakości;

d) dokumentację techniczną opisaną w załączniku IV część B pkt 3;

e) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce notyfikowanej.

3.2. System jakości zapewnia spełnianie przez dźwigi zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I. Wszystkie elementy, wymagania i przepisy przyjęte przez instalatora dokumentuje się w systematyczny i uporządkowany sposób w formie spisanej polityki, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu jakości umożliwia spójną interpretację programów jakości, planów, podręczników i zapisów dotyczące jakości.

W szczególności zawiera ona odpowiedni opis:

a) celów jakości oraz struktury organizacyjnej, obowiązków i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do projektu i jakości produktu;

b) specyfikacji technicznych projektu, łącznie z normami, które będą stosowane, a także, w przypadku gdy odpowiednie normy zharmonizowane nie zostaną w pełni zastosowane, opis środków, łącznie z innymi odpowiednimi specyfikacjami technicznymi, które zostaną przyjęte w celu zapewnienia spełnienia zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I;

c) technik kontroli projektu i weryfikacji projektu, procesów oraz działań systematycznych, które będą stosowane przy projektowaniu dźwigu;

d) badań i testów, które będą przeprowadzone przy przyjmowaniu dostaw materiałów, części składowych i podzespołów;

e) odpowiednich technik, procesów i systematycznych działań w zakresie montażu, instalacji, kontroli jakości, zapewnienia jakości produkcji, które będą stosowane;

f) badań i testów, które będą przeprowadzone przed instalacją (kontrola warunków instalacji: szyb, maszynownia itd.), w trakcie instalacji i po niej (włączając co najmniej testy określone w załączniku V pkt 3.3);

g) zapisów dotyczących jakości, takich jak sprawozdania z inspekcji, dane uzyskane podczas testów, dane dotyczące wzorcowania, dane dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników;

h) środków monitorowania, czy osiągnięto wymaganą jakość projektu i produktu, a także skuteczność działania systemu jakości.

3.3. Badanie projektu

3.3.1. Jeżeli projekt nie jest całkowicie zgodny z normami zharmonizowanymi, jednostka notyfikowana ustala, czy odpowiada on zasadniczym wymaganiom w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonym w załączniku I, a jeśli tak, wydaje instalatorowi certyfikat badania projektu UE, określając ważność certyfikatu i podając szczegóły wymagane do identyfikacji zatwierdzonego projektu.

3.3.2. W przypadku gdy projekt nie spełnia mających zastosowanie zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I, jednostka notyfikowana odmawia wydania certyfikatu badania projektu UE oraz informuje o tym wnioskodawcę, podając szczegółowe uzasadnienie odmowy.

Jednostka notyfikowana śledzi wszelkie zmiany w powszechnie uznanym stanie wiedzy technicznej wskazujące, że zatwierdzony projekt może nie spełniać już zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I, oraz ustala, czy zmiany takie wymagają dalszego badania. Jeżeli wymagają takiego dalszego badania, jednostka notyfikowana informuje o tym instalatora.

3.3.3. Instalator informuje jednostkę notyfikowaną, która wydała certyfikat badania projektu UE, o wszelkich modyfikacjach zatwierdzonego projektu mogących wpływać na zgodność z zasadniczymi wymaganiami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonymi w załączniku I lub warunki ważności certyfikatu. Takie modyfikacje wymagają dodatkowego zatwierdzenia – wydanego przez jednostkę notyfikowaną, która wydała certyfikat badania projektu UE – w formie dodatku do oryginalnego certyfikatu badania projektu UE.

3.3.4. Każda jednostka notyfikowana informuje odnośny organ notyfikujący o certyfikatach badania projektu UE i wszelkich aneksach do nich, które wydała lub cofnęła oraz, okresowo lub na żądanie, udostępnia odnośnemu organowi notyfikującemu wykaz certyfikatów badania projektu UE lub wszelkich aneksów do nich, których wydania odmówiono, które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

Każda jednostka notyfikowana informuje pozostałe jednostki notyfikowane o certyfikatach badania projektu UE lub wszelkich aneksach do nich, których wydania odmówiła, które cofnęła, zawiesiła lub poddała innym ograniczeniom oraz, na żądanie, o tych certyfikatach lub wszelkich aneksach do nich, które wydała.

Komisja, państwa członkowskie i pozostałe jednostki notyfikowane mogą na żądanie otrzymać kopie certyfikatów badania projektu UE lub aneksów do nich. Na żądanie Komisja i państwa członkowskie mogą otrzymać kopię dokumentacji technicznej oraz wyniki badań przeprowadzonych przez jednostkę notyfikowaną.

3.3.5. Instalator przechowuje kopię certyfikatu badania projektu UE oraz załączników i aneksów do niego wraz z dokumentacją techniczną do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat po wprowadzeniu do obrotu dźwigu.

3.4. Ocena systemu jakości

Jednostka notyfikowana ocenia system jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania, o których mowa w pkt 3.2. Domniemywa ona zgodność z tymi wymaganiami w odniesieniu do elementów systemów jakości zgodnych z odpowiednimi specyfikacjami odpowiedniej normy zharmonizowanej.

Zespół audytowy ma co najmniej jednego członka posiadającego doświadczenie z zakresu oceny w dziedzinie technologii danego dźwigu, a także znajomość zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I. Audyt obejmuje wizytę oceniającą w zakładzie instalatora dźwigu i wizytę w miejscu zainstalowania dźwigu.

Zespół audytowy dokonuje przeglądu dokumentacji technicznej, o której mowa w pkt 3.1 lit. d) w celu weryfikacji zdolności instalatora do zidentyfikowania mających zastosowanie zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I oraz do przeprowadzenia koniecznych badań zapewniających zgodność dźwigu z tymi wymaganiami.

Instalatora lub w stosownych przypadkach jego upoważnionego przedstawiciela powiadamia się o decyzji. Powiadomienie zawiera wnioski z oceny oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

3.5. Instalator zobowiązuje się do wypełniania obowiązków wynikających z tak zatwierdzonego systemu jakości oraz utrzymywania go w taki sposób, aby pozostawał adekwatny i skuteczny.

Instalator informuje jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system jakości, o wszelkich zamierzonych zmianach w tym systemie.

Jednostka notyfikowana ocenia proponowane zmiany i decyduje, czy zmieniony system jakości wciąż spełnia wymagania, o których mowa w pkt 3.2, czy też konieczna jest jego ponowna ocena.

Instalatora lub w stosownych przypadkach jego upoważnionego przedstawiciela powiadamia się o decyzji. Powiadomienie zawiera wnioski z oceny oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

Jednostka notyfikowana umieszcza lub zapewnia umieszczenie swojego numeru identyfikacyjnego obok oznakowania CE zgodnie z art. 18 i 19.

4. Nadzór, za który odpowiedzialna jest jednostka notyfikowana

4.1. Celem nadzoru jest upewnienie się, że instalator należycie wypełnia obowiązki wynikające z zatwierdzonego systemu jakości.

4.2. Do celów oceny instalator umożliwia jednostce notyfikowanej dostęp do miejsc projektowania, produkcji, montażu, instalacji, kontroli, testowania i magazynowania oraz zapewnia jej wszelkie niezbędne informacje, w szczególności:

a) dokumentację dotyczącą systemu jakości;

b) zapisy dotyczące jakości przewidziane w projektowej części systemu jakości, takie jak wyniki analiz, obliczeń, testów;

c) zapisy dotyczące jakości przewidziane w części systemu jakości dotyczącej odbioru dostaw i instalacji, takie jak sprawozdania z inspekcji, dane uzyskane podczas testów, dane dotyczące wzorcowania, sprawozdania dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników.

4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowe audyty w celu upewnienia się, że instalator utrzymuje i stosuje system jakości, oraz przekazuje instalatorowi sprawozdanie z audytu.

4.4. Dodatkowo jednostka notyfikowana może przeprowadzać niezapowiedziane wizyty w zakładzie instalatora lub w miejscu zainstalowania dźwigu. Podczas takich wizyt jednostka notyfikowana może, w razie konieczności, przeprowadzać testy lub zlecać ich przeprowadzenie w celu sprawdzenia, czy system jakości funkcjonuje prawidłowo. Jednostka notyfikowana przekazuje instalatorowi sprawozdanie z wizyty i, jeżeli przeprowadzono testy, sprawozdanie z testów.

5. Przez okres 10 lat od daty wprowadzenia dźwigu do obrotu instalator przechowuje do dyspozycji organów krajowych:

a) dokumentację, o której mowa w pkt 3.1 lit. c);

b) dokumentację techniczną, o której mowa w pkt 3.1 lit. d);

c) informacje dotyczące zatwierdzonej zmiany, o której mowa w pkt 3.5 akapit drugi;

d) decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, o których mowa w pkt 3.5 akapit czwarty oraz pkt 4.3 i 4.4.

6. Każda jednostka notyfikowana informuje odnośny organ notyfikujący o wydanych lub cofniętych decyzji lub decyzjach o zatwierdzeniu systemów jakości oraz, okresowo lub na żądanie, udostępnia odnośnemu organowi notyfikującemu wykaz decyzji o zatwierdzeniu, których wydania odmówiono, które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

Każda jednostka notyfikowana informuje pozostałe jednostki notyfikowane o decyzjach o zatwierdzeniu systemów jakości, których wydania odmówiła, które cofnęła lub zawiesiła, oraz, na żądanie, o zatwierdzeniu, które wydała.

Jednostka notyfikowana przechowuje kopię wydanej decyzji o zatwierdzeniu, załączników i aneksów do nich, a także dokumentację techniczną przez 15 lat od daty wydania.

Na żądanie jednostka notyfikowana przekazuje Komisji i państwom członkowskim kopię wydanych decyzji o zatwierdzeniu systemu jakości.

7. Oznakowanie CE i deklaracja zgodności UE

7.1. Instalator umieszcza oznakowanie CE w kabinie każdego dźwigu spełniającego zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa niniejszej dyrektywy oraz, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3.1, jej numer identyfikacyjny obok oznakowania CE w kabinie każdego dźwigu.

7.2. Instalator sporządza pisemną deklarację zgodności UE dla każdego dźwigu i przechowuje kopię deklaracji zgodności UE do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat po wprowadzeniu dźwigu do obrotu. Kopię deklaracji zgodności UE udostępnia się na żądanie właściwym organom.

8. Upoważniony przedstawiciel

Obowiązki instalatora określone w pkt 3.1, 3.3.3, 3.3.5, 5 i 7 mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

ZAŁĄCZNIK XII

ZGODNOŚĆ Z TYPEM W OPARCIU O ZAPEWNIENIE JAKOŚCI PRODUKCJI DLA DŹWIGÓW

(moduł D)

1. Zgodność z typem w oparciu o zapewnienie jakości produkcji dla dźwigów to ta część procedury oceny zgodności, w której jednostka notyfikowana dokonuje oceny systemu jakości instalatora w celu zapewnienia, aby instalowane dźwigi były zgodne z zatwierdzonym typem opisanym w certyfikacie badania typu UE lub z dźwigiem zaprojektowanym i wyprodukowanym w ramach systemu jakości zatwierdzonego zgodnie z załącznikiem XI, a także spełniały mające zastosowanie zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określone w załączniku I.

2. Obowiązki instalatora

Instalator stosuje zatwierdzony system jakości w odniesieniu do produkcji, montażu, instalacji, kontroli końcowej i testowania dźwigu zgodnie z pkt 3, a także podlega nadzorowi zgodnie z pkt 4.

3. System jakości

3.1. Instalator składa wniosek o przeprowadzenie oceny jego systemu jakości w wybranej przez siebie jednej jednostce notyfikowanej.

Wniosek zawiera:

a) nazwę i adres instalatora, a także – jeśli wniosek jest składany przez upoważnionego przedstawiciela – także jego nazwę i adres;

b) wszystkie istotne informacje dotyczące dźwigów, które mają być instalowane;

c) dokumentację dotyczącą systemu jakości;

d) dokumentację techniczną dźwigów, które mają być instalowane;

e) pisemną deklarację, że taki sam wniosek nie został złożony w żadnej innej jednostce notyfikowanej.

3.2. System jakości zapewnia zgodność dźwigów z mającymi zastosowanie zasadniczymi wymaganiami określonymi w załączniku I.

Wszystkie elementy, wymagania i przepisy przyjęte przez instalatora dokumentuje się w systematyczny i uporządkowany sposób w formie spisanej polityki, procedur i instrukcji. Dokumentacja systemu jakości umożliwia spójną interpretację programów, planów, instrukcji i zapisów dotyczących jakości.

W szczególności zawiera ona odpowiedni opis:

a) celów jakości oraz struktury organizacyjnej, obowiązków i uprawnień kierownictwa w odniesieniu do jakości produktu;

b) technik, procesów i systematycznych działań dotyczących produkcji, kontroli jakości i zapewnienia jakości, jakie będą stosowane;

c) badań i testów, które będą przeprowadzane przed instalacją, w jej czasie i po instalacji;

d) zapisów dotyczących jakości, takich jak sprawozdania z inspekcji, dane uzyskane podczas testów, dane dotyczące wzorcowania, dane dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników;

e) środków monitorowania osiągania żądanej jakości produktu oraz skuteczności funkcjonowania systemu jakości.

3.3. Jednostka notyfikowana ocenia system jakości w celu stwierdzenia, czy spełnia on wymagania, o których mowa w pkt 3.2. Domniemywa ona zgodność z tymi wymaganiami w odniesieniu do elementów systemu jakości zgodnych z odpowiednimi specyfikacjami odpowiedniej normy zharmonizowanej.

Zespół audytowy ma co najmniej jednego członka posiadającego doświadczenie z zakresu oceny w dziedzinie technologii danego dźwigu, a także znajomość zasadniczych wymagań w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa określonych w załączniku I.

Audyt obejmuje wizytę oceniającą w zakładzie instalatora dźwigu i wizytę w miejscu zainstalowania dźwigu.

O decyzji powiadamia się instalatora. Powiadomienie zawiera wnioski z oceny oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą audytu.

3.4. Instalator zobowiązuje się do wypełniania obowiązków wynikających z tak zatwierdzonego systemu jakości oraz utrzymywania go w taki sposób, aby pozostawał adekwatny i skuteczny.

3.4.1. Instalator informuje jednostkę notyfikowaną, która zatwierdziła system jakości o wszelkich zamierzonych zmianach systemu.

3.4.2. Jednostka notyfikowana ocenia proponowane zmiany i decyduje, czy zmieniony system jakości będzie wciąż spełniać wymagania, o których mowa w pkt 3.2, czy też konieczna jest jego ponowna ocena.

Instalatora lub w stosownych przypadkach jego upoważnionego przedstawiciela powiadamia się o decyzji. Powiadomienie zawiera wnioski z oceny oraz uzasadnioną decyzję dotyczącą oceny.

Jednostka notyfikowana umieszcza lub zapewnia umieszczenie swojego numeru identyfikacyjnego obok oznakowania CE zgodnie z art. 18 i 19.

4. Nadzór, za który odpowiedzialna jest jednostka notyfikowana

4.1. Celem nadzoru jest upewnienie się, że instalator należycie wypełnia obowiązki wynikające z zatwierdzonego systemu jakości

4.2. Do celów oceny instalator umożliwia jednostce notyfikowanej dostęp do miejsc produkcji, montażu, instalacji, kontroli, testowania i magazynowania, a także zapewnia jej wszelkie niezbędne informacje, w szczególności:

a) dokumentację dotyczącą systemu jakości;

b) dokumentację techniczną;

c) zapisy dotyczące jakości, takie jak sprawozdania z inspekcji, dane uzyskane podczas testów, dane dotyczące wzorcowania, dane dotyczące kwalifikacji odpowiednich pracowników.

4.3. Jednostka notyfikowana przeprowadza okresowe audyty w celu upewnienia się, że instalator utrzymuje i stosuje system jakości, oraz przekazuje instalatorowi sprawozdanie z audytu.

4.4. Jednostka notyfikowana może dodatkowo przeprowadzać niezapowiedziane wizyty w zakładzie instalatora. Podczas takich wizyt jednostka notyfikowana może, o ile to konieczne, przeprowadzać testy lub zapewniać ich przeprowadzenie w celu zweryfikowania, czy system jakości funkcjonuje prawidłowo. Jednostka notyfikowana przekazuje instalatorowi sprawozdanie z wizyty oraz, jeżeli przeprowadzono testy, sprawozdanie z testów.

5. Przez okres kończący się 10 lat po dacie wprowadzenia dźwigu do obrotu instalator przechowuje do dyspozycji organów krajowych:

a) dokumentację, o której mowa w pkt 3.1 lit. c);

b) dokumentację techniczną, o której mowa w pkt 3.1 lit. d);

c) informacje dotyczące zatwierdzonej zmiany, o której mowa w pkt 3.4.1;

d) decyzje i sprawozdania jednostki notyfikowanej, o których mowa w pkt 3.4.2 akapit drugi oraz pkt 4.3 i 4.4.

6. Każda jednostka notyfikowana informuje odnośny organ notyfikujący o wydanych lub cofniętych decyzjach o zatwierdzeniu systemów jakości oraz, okresowo lub na żądanie, udostępnia odnośnemu organowi notyfikującemu wykaz decyzji o zatwierdzeniu, których wydania odmówiono, które zawieszono lub poddano innym ograniczeniom.

Każda jednostka notyfikowana informuje pozostałe jednostki notyfikowane o decyzjach o zatwierdzeniu systemów jakości, których wydania odmówiła, które cofnęła lub zawiesiła, oraz, na żądanie, o decyzjach o zatwierdzeniu, które wydała.

Na żądanie jednostka notyfikowana przekazuje Komisji i państwom członkowskim kopię wydanych decyzji o zatwierdzeniu systemu jakości.

7. Oznakowanie CE i deklaracja zgodności UE

7.1. Instalator umieszcza oznakowanie CE w kabinie każdego dźwigu spełniającego zasadnicze wymagania w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa niniejszej dyrektywy oraz, na odpowiedzialność jednostki notyfikowanej, o której mowa w pkt 3.1, jej numer identyfikacyjny obok oznakowania CE w kabinie każdego dźwigu.

7.2. Instalator sporządza pisemną deklarację zgodności UE dla każdego dźwigu i przechowuje kopię deklaracji zgodności UE do dyspozycji organów krajowych przez okres 10 lat po wprowadzeniu dźwigu do obrotu. Kopię deklaracji zgodności UE udostępnia się na żądanie właściwym organom.

8. Upoważniony przedstawiciel

Obowiązki instalatora określone w pkt 3.1, 3.4.1, 5 i 7 mogą być w jego imieniu i na jego odpowiedzialność wypełniane przez jego upoważnionego przedstawiciela, o ile zostały one określone w pełnomocnictwie.

ZAŁĄCZNIK XIII

CZĘŚĆ A

Uchylona dyrektywa wraz z wykazem kolejnych zmian do niej

(o których mowa w art. 47)

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 95/16/WE (Dz.U. L 213 z 7.9.1995, s. 1)
Rozporządzenie (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, s. 1)	Tylko pkt 10 załącznika I
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/42/WE (Dz.U. L 157 z 9.6.2006, s. 24)	Tylko art. 24
Rozporządzenie (UE) nr 1025/2012 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 316 z 14.11.2012, s. 12)	Tylko art. 26 ust. 1 ppkt (i)

CZĘŚĆ B

Terminy transpozycji do prawa krajowego i rozpoczęcia stosowania

(o których mowa w art. 45)

Dyrektywa	Termin transpozycji	Data rozpoczęcia stosowania
95/16/WE	1 stycznia 1997 r.	1 lipca 1997 r.
2006/42/WE art. 24	29 czerwca 2008 r.	29 grudnia 2009 r.

ZAŁĄCZNIK XIV

TABELA KORELACJI

Dyrektywa 95/16/WE	Niniejsza dyrektywa
art. 1 ust. 1	art. 1 ust. 1 akapit pierwszy
–	art. 1 ust. 1 akapit drugi
art. 1 ust. 2 akapit pierwszy	art. 2 pkt 1
art. 1 ust. 2 akapit drugi	art. 1 pkt 1
art. 1 ust. 2 akapit trzeci	–
art. 1 ust. 3	art. 1 ust. 2
art. 1 ust. 4 akapit pierwszy tiret pierwsze	art. 2 pkt 6
art. 1 ust. 4 akapit pierwszy tiret drugie	art. 2 pkt 5
art. 1 ust. 4 akapit pierwszy tiret czwarte	art. 2 pkt 7
art. 1 ust. 4 akapit pierwszy tiret piąte	art. 2 pkt 3
art. 1 ust. 4 akapit drugi	art. 16 ust. 3
art. 1 ust. 4 akapit trzeci	art. 16 ust. 4
art. 1 ust. 5	art. 1 ust. 3
–	art. 2 pkt 1
art. 2 ust. 1 tiret pierwsze	art. 4 ust. 1
art. 2 ust. 1 tiret drugie	art. 4 ust. 2
art. 2 ust. 2	art. 6 ust. 1
art. 2 ust. 3	art. 6 ust. 2
art. 2 ust. 4	art. 3 ust. 3
art. 2 ust. 5	art. 3 ust. 2
art. 3 akapit pierwszy	art. 5 ust. 1
art. 3 akapit drugi	art. 5 ust. 2
art. 4 ust. 1	art. 3 ust. 1
art. 4 ust. 2	–
–	art. 7–14
art. 5 ust. 1	art. 14
art. 6 ust. 1 i 2	–
art. 6 ust. 3 i 4	art. 42
art. 7 ust. 1 akapit pierwszy	art. 38 ust. 1
art. 7 ust. 1 akapit drugi	art. 38 ust. 5
art. 7 ust. 2 akapit pierwszy	art. 39 ust. 3
art. 7 ust. 3	–
art. 7 ust. 4	art. 40 ust. 4
art. 8 ust. 1 lit. a)	art. 15
art. 8 ust. 1 lit. b) i c)	–
art. 8 ust. 2	art. 16
art. 8 ust. 3 tiret pierwsze i trzecie	art. 17 ust. 2 i art. 19 ust. 3
art. 8 ust. 3 tiret drugie	art. 7 ust. 3
art. 8 ust. 4	–
art. 8 ust. 5	art. 12
art. 9 ust. 1	art. 20
art. 9 ust. 2	–
art. 9 ust. 3	art. 30 ust. 1
art. 10 ust. 1	–
art. 10 ust. 2	art. 19 ust. 1
art. 10 ust. 3	–
art. 10 ust. 4 lit. a)	art. 41 ust. 1 lit. a)
art. 10 ust. 4 lit. b)	–
art. 11	–
–	art. 43
art. 12	–
art. 13	–
art. 14	–
art. 15 ust. 1 i 2	–
art. 15 ust. 3	art. 45 ust. 2
art. 16	art. 46
art. 17	art. 49
załącznik I	załącznik I
załącznik II część A	załącznik II część A
załącznik II część B	załącznik II część B
załącznik III	art. 18
załącznik IV	załącznik III
załącznik V część A	załącznik IV część A
załącznik V część B	załącznik IV część B
załącznik VI	załącznik V
załącznik VII	–
załącznik VIII	załącznik VI
załącznik IX	załącznik VII
załącznik X	załącznik VIII
załącznik XI	załącznik IX
załącznik XII	załącznik X
załącznik XIII	załącznik XI
załącznik XIV	załącznik XII
–	załącznik XIII
–	załącznik XIV

OŚWIADCZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO

Parlament Europejski stoi na stanowisku, że jedynie wówczas, gdy akty wykonawcze w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011 są przedmiotem dyskusji na posiedzeniach komitetów oraz o ile ma to miejsce, komitety te można uważać za „ komitety działające w ramach procedury komitetowej” w rozumieniu załącznika I do porozumienia ramowego w sprawie stosunków między Parlamentem Europejskim i Komisją Europejską. Zatem gdy przedmiotem dyskusji są inne kwestie oraz o ile ma to miejsce, posiedzenia komitetów wchodzą w zakres pkt 15 porozumienia ramowego.