KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (¹), w szczególności jego art. 220 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywą Rady 2002/60/WE (²) wprowadzono minimalne środki, które należy zastosować w Unii w celu zwalczania afrykańskiego pomoru świń. W związku z tym, zgodnie z decyzją wykonawczą Komisji 2014/100/UE (³), potwierdzoną decyzją wykonawczą Komisji 2014/134/UE (⁴), oraz zgodnie z decyzją wykonawczą Komisji 2014/178/UE (⁵) Polska powinna zagwarantować, że obszar na jej terytorium, na którym obecna jest ta choroba, obejmuje co najmniej obszar zakażony wymieniony w załącznikach do tych decyzji. W celu zapobieżenia rozprzestrzenianiu się afrykańskiego pomoru świń oraz aby zapobiec wszelkim dalszym zakłóceniom handlu w Polsce i za granicą, Polska przyjęła w dniu 26 lutego 2014 r. (⁶) pewne dodatkowe środki zapobiegawcze na tym obszarze zakażonym. W związku z powyższym obrót świeżą wieprzowiną i wieprzowymi produktami mięsnymi z obszaru zakażonego jest przedmiotem szczególnych środków nadzoru, w tym obowiązkowego etykietowania specjalnym znakiem jakości zdrowotnej, i podlega stosowaniu pewnych ograniczeń handlowych na jednolitym rynku.

(2) Ograniczenia dotyczące wprowadzania do obrotu świeżej wieprzowiny oraz wieprzowych produktów mięsnych, wynikające z zastosowania tych środków weterynaryjnych, powodują istotne obniżenie cen w obszarach zakażonych i powodują zakłócenia na rynku wieprzowiny w tych obszarach. W związku z tym w dniu 5 marca 2014 r. Polska zwróciła się do Komisji z prośbą o wprowadzenie nadzwyczajnych środków wspierania rynku, jak przewidziano w rozporządzeniu (UE) nr 1308/2013. Takie środki, mające zastosowanie jedynie do świeżej wieprzowiny i wieprzowych produktów mięsnych pochodzących od świń chowanych na obszarach bezpośrednio dotkniętych ograniczeniami, należy przyjąć na czas absolutnie niezbędny.

(3) Kwota pomocy powinna być wyrażona jako kwota za 100 kilogramów masy tusz kwalifikujących się zwierząt, w odniesieniu do ograniczonej ilości i przy maksymalnej masie podlegającej kompensacie tuszy za zwierzę. Kwota pomocy powinna uwzględniać aktualne informacje o rynku.

(4) W odniesieniu do świń chowanych na odnośnych obszarach wsparcie powinno być uzależnione od dostarczenia zwierząt do rzeźni, ich uboju i ich znakowania oraz wprowadzania do obrotu mięsa lub produktów mięsnych uzyskanych zgodnie z bardziej rygorystycznymi przepisami weterynaryjnymi mającymi zastosowanie na tych obszarach w dniu dostawy.

(5) Należy przewidzieć, by właściwe organy Polski zastosowały wszelkie wymagane środki kontroli i nadzoru i odpowiednio poinformowały o tym Komisję. Transport i ubój kwalifikujących się zwierząt oraz ewentualne przetwarzanie, w przypadku gdy jest to wymagane, oraz dopuszczenie do obrotu świeżej wieprzowiny i wieprzowych produktów mięsnych pochodzących z tych zwierząt powinno odbywać się pod nadzorem właściwych organów.

(6) Ograniczenia w zakresie wprowadzania do obrotu świeżej wieprzowiny oraz wieprzowych produktów mięsnych były stosowane przez kilka tygodni na odnośnych obszarach i sytuacja ta doprowadziła do zakłóceń na rynku i strat w dochodach producentów, a także do znacznego wzrostu masy zwierząt, co w konsekwencji stworzyło niedopuszczalną sytuację w zakresie dobrostanu zwierząt. W związku z powyższym środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny stosować się do zwierząt dostarczanych od dnia 26 lutego 2014 r. – daty przyjęcia polskich środków zapobiegawczych. Sytuacja na rynku oraz skutki tego środka muszą być ponownie ocenione w świetle rozwoju sytuacji, a zatem środek powinien stosować się jedynie przez okres trzech miesięcy.

(7) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. Polska jest upoważniona do przyznania pomocy z tytułu uboju następujących zwierząt i wprowadzania do obrotu świeżej wieprzowiny oraz wieprzowych produktów mięsnych z nich pochodzących zgodnie z odpowiednimi przepisami weterynaryjnymi:

a) świnie objęte kodem CN 0103 92 19;

b) lochy objęte kodem CN 0103 92 11.

2. Pomocy, o której mowa w ust. 1, udziela się wyłącznie, gdy spełnione są następujące warunki:

a) zwierzęta były chowane na obszarach wymienionych w załącznikach do decyzji wykonawczych 2014/100/UE lub 2014/134/UE lub w części II załącznika do decyzji wykonawczej 2014/178/UE dla odnośnych okresów, lub w jakiejkolwiek innej decyzji wykonawczej Komisji przyjętej w tym zakresie, a wieprzowina ze zwierząt chowanych na tych obszarach jest poddana niektórym ograniczeniom handlowym z powodu afrykańskiego pomoru świń;

b) zwierzęta były obecne na obszarach, o których mowa w lit. a), w dniu 26 lutego 2014 r. lub zostały urodzone i chowane po tej dacie na tych obszarach;

c) dodatkowe środki zapobiegawcze określone w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie środków podejmowanych w związku z wystąpieniem u dzików afrykańskiego pomoru świń lub jakiekolwiek inne przepisy krajowe, przyjęte w tym zakresie i nakładające na wieprzowinę ograniczenia handlowe z powodu afrykańskiego pomoru świń, stosuje się na obszarze, gdzie zwierzęta te były chowane w dniu ich dostarczenia do rzeźni;

d) [1] producenci wieprzowiny ubiegający się o pomoc, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, nie korzystają z wkładu finansowego z tytułu wczesnego uboju, o którym mowa w art. 1 ust. 3 decyzji wykonawczej Komisji 2014/236/UE (⁷).

Artykuł 2

Pomoc, o której mowa w art. 1, uznaje się za nadzwyczajne środki wspierania rynku, jak przewidziano w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 (⁸).

Artykuł 3

1. Producenci wieprzowiny mogą ubiegać się o przyznanie pomocy, o której mowa w art. 1 (zwanej dalej „pomocą”), w odniesieniu do zwierząt poddanych ubojowi od dnia 26 lutego 2014 r. do dnia 25 maja 2014 r.

2. Pomoc jest wyrażona jako kwota 35,7 EUR za 100 kg masy tuszy zarejestrowanej dla dostarczonych zwierząt. Komisja może dostosować tę kwotę w celu uwzględnienia zmian zachodzących na rynku.

3. Pomoc odnosząca się do zwierząt o masie tuszy większej niż 100 kilogramów nie może przekraczać kwoty pomocy ustalonej w ust. 2 w odniesieniu do świń o masie tuszy wynoszącej 100 kilogramów.

4. Pięćdziesiąt procent wydatków na pomoc, pokrywającą maksymalnie łącznie 20 000 ton tusz wieprzowych, jest finansowane z budżetu Unii.

5. Wydatki kwalifikują się do finansowania przez Unię, pod warunkiem że kwoty zostaną wypłacone beneficjentowi przez Polskę do dnia 31 sierpnia 2014 r.

6. Pomoc jest wypłacana przez Polskę po uboju świń oraz dopuszczeniu do obrotu świeżej wieprzowiny i wieprzowych produktów mięsnych z niej pochodzących zgodnie z odpowiednimi przepisami weterynaryjnymi oraz po przeprowadzeniu kontroli zgodnie z art. 4.

Artykuł 4

1. Polska podejmie wszelkie niezbędne środki, w tym wyczerpujące kontrole administracyjne i kontrole fizyczne, w celu zapewnienia zgodności z warunkami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Ponadto polskie władze:

a) nadzorują transport zwierząt z gospodarstwa do rzeźni, korzystając ze znormalizowanych list kontrolnych zawierających arkusze służące do ważenia i liczenia wskazujące pochodzenie i przeznaczenie zwierząt;

b) zapewniają, by wszystkie produkty, w odniesieniu do których przyznawana jest pomoc, były zgodne z ograniczeniami mającymi zastosowanie do terytoriów, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. a);

c) wykonują co najmniej raz w miesiącu kontrole administracyjne i kontrole księgowości w każdej uczestniczącej rzeźni, aby zagwarantować, że wobec wszystkich dostarczonych zwierząt i dostarczonego mięsa, w odniesieniu do których wnioski o pomoc mogą być składane od dnia 26 lutego 2014 r. bądź od czasu przeprowadzenia ostatniej takiej kontroli, postępowano zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

d) zapewniają kontrole na miejscu oraz sporządzanie szczegółowych sprawozdań z tych kontroli, zawierających w szczególności:

(i) masę oraz całkowitą liczbę kwalifikowalnych zwierząt przewiezionych z gospodarstwa, datę i godzinę ich przewozu i dotarcia do rzeźni;

(ii) liczbę świń i loch poddanych ubojowi w rzeźni, masę każdej tuszy i numer zezwolenia na przemieszczanie zwierząt, jak również – w odniesieniu do zwierząt poddanych ubojowi od wejścia w życie niniejszego rozporządzenia – numery plomb środków transportu tych zwierząt.

2. Kontrole i inspekcje, o których mowa w ust. 1, należy przeprowadzić przed wypłaceniem pomocy. Polska powiadamia Komisję o środkach i kontrolach wprowadzonych zgodnie z niniejszym artykułem nie później niż w ciągu 10 dni od daty wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 5

1. Polska przekazuje Komisji następujące informacje w każdą środę w odniesieniu do poprzedniego tygodnia:

a) liczbę loch oraz liczbę pozostałych świń dostarczanych do uboju zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, jak również łączną masę ich tusz;

b) szacowane koszty finansowe dla każdej kategorii zwierząt, o których mowa w art. 1 ust. 1.

Pierwsze sprawozdanie obejmuje zwierzęta dostarczane do uboju od dnia 26 lutego 2014 r. zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Obowiązek przewidziany w akapicie pierwszym stosuje się do dnia 4 czerwca 2014 r.

2. Nie później niż do dnia 30 czerwca 2014 r. Polska przekazuje Komisji szczegółowe sprawozdanie w sprawie wdrożenia niniejszego rozporządzenia, w tym szczegółowe informacje dotyczące realizacji kontroli, inspekcji i nadzoru prowadzonych zgodnie z art. 4.

Artykuł 6

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 28 marca 2014 r.