PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 207 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Unia jest jedną z umawiających się stron Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego („konwencja ICCAT”) od dnia 14 listopada 1997 r. w następstwie przyjęcia decyzji Rady 86/238/EWG (²).

(2) Konwencja ICCAT stanowi ramy dla współpracy regionalnej w zakresie ochrony tuńczyka i gatunków tuńczykopodobnych oraz zarządzania nimi na Oceanie Atlantyckim i przylegających morzach. Na mocy konwencji ICCAT ustanowiono Międzynarodową Komisję ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego („ICCAT”), która przyjmuje środki dotyczące ochrony i zarządzania. Środki te mają moc wiążącą dla umawiających się stron.

(3) W 1998 r. ICCAT przyjęła rezolucję 98-18 dotyczącą nieudokumentowanych i nieuregulowanych połowów tuńczyka na dużą skalę przez statki poławiające taklami na obszarze objętym konwencją. Wspomniana rezolucja określiła procedury służące identyfikacji państw, których statki poławiały tuńczyka i gatunki tuńczykopodobne w sposób obniżający skuteczność środków dotyczących ochrony i zarządzania przyjętych przez ICCAT. Rezolucja określiła również środki, które należy przyjąć, w tym, w razie konieczności, niedyskryminujące środki ograniczające handel, w celu uniemożliwienia statkom pochodzącym z tych państw kontynuowania tego rodzaju praktyk połowowych.

(4) Po przyjęciu rezolucji 98-18 ICCAT zidentyfikowała Boliwię, Kambodżę, Gwineę Równikową, Gruzję i Sierra Leone jako państwa, których statki poławiają opastuna (Thunnus obesus) w sposób obniżający skuteczność przyjętych przez nią środków dotyczących ochrony i zarządzania. ICCAT poparła swoje ustalenia danymi dotyczącymi połowów, handlu i aktywności statków.

(5) W związku z powyższym ICCAT zaleciła, aby umawiające się strony podjęły odpowiednie środki, spójne z postanowieniami rezolucji 98-18, w celu zakazania przywozu opastuna i produktów z niego w jakiejkolwiek formie z tych krajów.

(6) W 2004 r. przywóz do Unii opastuna pochodzącego z Boliwii, Kambodży, Gwinei Równikowej, Gruzji i Sierra Leone został zakazany w drodze rozporządzenia Rady (WE) nr 827/2004 (³).

(7) Podczas 14. nadzwyczajnego posiedzenia w 2004 r. ICCAT przyjęła do wiadomości wysiłki poczynione przez Kambodżę, Gwineę Równikową i Sierra Leone w celu rozwiązania problematycznych kwestii i przyjęła zalecenia znoszące środki ograniczające handel nałożone na te trzy państwa.

(8) W związku z tym rozporządzenie (WE) nr 827/2004 zostało zmienione rozporządzeniem Rady (WE) nr 919/2005 (⁴) w celu zniesienia zakazu przywozu do Unii opastuna i produktów z niego z Kambodży, Gwinei Równikowej i Sierra Leone. W następstwie tej zmiany rozporządzenie (WE) nr 827/2004 zakazuje takiego przywozu juz tylko z Boliwii i Gruzji.

(9) Ponadto na 22. regularnym corocznym posiedzeniu w 2011 r. ICCAT przyjęła do wiadomości działania podjęte przez Boliwię i Gruzję i przyjęła zalecenie 11-19 znoszące zakaz przywozu opastuna i produktów z niego, które nadal obowiązywały w stosunku do tych dwóch państw.

(10) W związku z powyższym należy uchylić rozporządzenie (WE) nr 827/2004,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Rozporządzenie (WE) nr 827/2004 traci moc.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 26 lutego 2014 r.