KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 66/402/EWG z dnia 14 czerwca 1966 r. w sprawie obrotu materiałem siewnym roślin zbożowych (¹), w szczególności jej art. 13a,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dyrektywie 66/402/EWG określono szczegółowe wymogi dotyczące produkcji materiału siewnego zbóż i obrotu nim. Przepisy te zapobiegają wprowadzaniu do obrotu materiału siewnego nienależącego do odmiany.

(2) Nowe badania naukowe przeprowadzone w Unii w odniesieniu do materiału przeznaczonego do reprodukcji roślin, który nie jest zgodny z definicją odmiany pod względem wyrównania, wskazują jednak, że wykorzystywanie takiego różnorodnego materiału może być korzystne, w szczególności w odniesieniu do produkcji ekologicznej lub w rolnictwie niskonakładowym, na przykład w celu ograniczenia szerzenia się chorób.

(3) Aby umożliwić obrót materiałem siewnym tych populacji, należałoby zmienić art. 2 ust. 1 pkt E, F i G dyrektywy 66/402/EWG poprzez dodanie możliwości obrotu materiałem siewnym, który nie spełnia wymogów dotyczących aspektów odmianowych. Aby móc zdecydować o wprowadzeniu takiej zmiany do dyrektywy 66/402/EWG, należy zebrać informacje na temat obrotu materiałem siewnym populacji. W szczególności należy sprawdzić, czy można zapewnić identyfikację populacji poszczególnych gatunków przy gwarancjach podobnych do gwarancji wynikających z wymogów dotyczących aspektów odmianowych, na podstawie informacji dotyczących metod ich hodowli i produkcji. Ponadto w ramach tego doświadczenia należy ocenić, czy można zapewnić tożsamość materiału siewnego wprowadzonego do obrotu jako materiału należącego do tych populacji oraz czy można zapewnić informacje dla użytkownika, przy gwarancjach podobnych do gwarancji wynikających z art. 3 ust. 1 i art. 10, w oparciu o wymagania w zakresie identyfikowalności i identyfikacji miejsc produkcji.

(4) Ze względu na cechy populacji kwalifikacja materiału siewnego populacji może stwarzać nieproporcjonalne obciążenie dla organów i podmiotów. Dlatego należy zebrać informacje na temat możliwości ustanowienia systemu kontroli produkcji materiału siewnego populacji oraz obrotu takim materiałem siewnym, który to system nie wymaga przeprowadzenia kwalifikacji.

(5) Doświadczenie powinno dotyczyć pszenicy, jęczmienia, owsa i kukurydzy, z uwagi na znaczenie tych gatunków dla rynku zbóż i dostępne wyniki badań.

(6) Aby sprecyzować charakter populacji w porównaniu z odmianami, należy ustanowić wymóg dotyczący liczby odmian wykorzystanych do krzyżowania w celu wyhodowania populacji.

(7) Odpowiedzialne organy urzędowe powinny monitorować doświadczenie poprzez urzędowe kontrole produkcji materiału siewnego populacji i obrotu nim, a także kontrole ilości takiego materiału siewnego, osób utrzymujących takie populacje i wydajności uzyskiwanej dla tych populacji w określonych obszarach.

(8) Należy ustanowić warunki składania wniosków i dopuszczania populacji na podstawie niniejszej decyzji, przekazywania próbki referencyjnej, nadawania nazwy populacji i rejestracji osób zajmujących się produkcją takich populacji i obrotem nimi. Ważne jest, aby warunki te zostały ocenione w celu zapewnienia identyfikacji i identyfikowalności w czasie produkcji takiej populacji i obrotu nią, skutecznych kontroli przeprowadzanych przez odpowiedzialne organy urzędowe oraz w celu uniknięcia tworzenia rynku równoległego do rynku ustanowionego na podstawie dyrektywy 66/402/EWG.

(9) Ponadto należy ustanowić szczegółowe wymagania w odniesieniu do produkcji i obrotu w celu zapewnienia, by nasiona populacji spełniały te same wymogi we wszystkich zaangażowanych państwach członkowskich. Wymagania te powinny być opracowane na podstawie warunków określonych w niniejszej decyzji. W celu zapewnienia zdrowia i jakości materiału siewnego wymogi te powinny być podobne do wymogów określonych dla kwalifikowanego materiału siewnego w dyrektywie 66/402/EWG w celu zapewnienia porównywalnego poziomu jakości.

(10) Biorąc pod uwagę doświadczalny charakter środka przewidzianego w niniejszej decyzji, należy ustalić maksymalną ilość dla obrotu populacjami, uwzględniając potrzebę przebadania różnych typów populacji przy użyciu istniejącej infrastruktury. Ilość ta powinna być taka, aby umożliwić uzyskanie wiarygodnych i reprezentatywnych wyników doświadczenia. Nie powinna ona jednak przekraczać pewnego progu, tak aby nie doszło do powstania rynku nasion równoległego do rynku ustanowionego na podstawie dyrektywy 66/402/EWG.

(11) Aby zapewnić przejrzystość i możliwość dokonywania świadomych wyborów przez użytkowników tych populacji oraz aby zapobiec nieuczciwym praktykom, należy przyjąć specjalne warunki dotyczące etykietowania w celu obrotu materiałem siewnym tych populacji podczas tego doświadczenia. Z uwagi na szczególny charakter populacji warunki te powinny stanowić odstępstwo od przepisów załącznika V do dyrektywy 66/402/EWG. Należy zbadać, czy można zapewnić wystarczające i odpowiednie informacje użytkownikowi materiału poprzez wymogi określające, że nazwa populacji wyraźnie wskazuje, że są to populacje, oraz że na etykiecie wskazano region produkcji.

(12) Aby określić wartość gospodarczą, agronomiczną i środowiskową ulepszonych alternatyw dla powyższych przepisów dyrektywy 66/402/EWG, ważne jest zapewnienie kompleksowej oceny kilku elementów i wyników tego doświadczenia. W tym celu państwa członkowskie powinny rejestrować odpowiednie informacje, a mianowicie informacje dotyczące gatunków i nazw wykorzystanych w odniesieniu do populacji objętych doświadczeniem, typu populacji, warunków i kosztów dopuszczenia populacji, wyników badań, wyników w zakresie wydajności, wielkości zaangażowanych podmiotów, rodzaju użytkowników i ich doświadczeń.

(13) Aby umożliwić państwom członkowskim sprawdzenie, czy maksymalna ilość materiału siewnego populacji nie została przekroczona, podmioty mające zamiar produkować takie populacje powinny przekazać danemu państwu członkowskiemu dane dotyczące ilości, które zamierzają produkować.

(14) Aby podmioty mogły wyprodukować i wprowadzić do obrotu wystarczającą ilość materiału siewnego, a właściwe organy mogły przeprowadzić kontrolę tego materiału i zebrać wystarczającą ilość porównywalnych informacji w celu przygotowania sprawozdania, doświadczenie powinno trwać przynajmniej trzy sezony handlowe.

(15) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

1. Na poziomie unijnym organizuje się tymczasowe doświadczenie mające na celu ocenę, czy produkcja z przeznaczeniem do wprowadzenia do obrotu oraz obrót, pod pewnymi warunkami, materiałem siewnym populacji, o których mowa w art. 2, należących do gatunków Avena spp., Hordeum spp., Triticum spp. i Zea mays L., mogą stanowić ulepszoną możliwość wobec wyłączenia z obrotu materiału siewnego niespełniającego wymogów art. 2 ust. 1 pkt E, F i G dyrektywy 66/402/EWG dotyczących aspektów odmianowych nasion niektórych gatunków oraz wymogów art. 3 ust. 1 dotyczących wprowadzania do obrotu z urzędową kwalifikacją jako „kwalifikowany materiał siewny”, „kwalifikowany materiał siewny, pierwsze pokolenie”, lub „kwalifikowany materiał siewny, drugie pokolenie”.

2. Ocenia się następujące elementy:

a) to, czy identyfikacja populacji tych gatunków może odbywać się na podstawie informacji dotyczących metod ich hodowli i produkcji, odmian wykorzystanych do krzyżowania i głównych cech tych populacji; oraz

b) to, czy tożsamość nasion tych populacji wprowadzonych do obrotu może opierać się na wymaganiach w zakresie identyfikowalności i identyfikacji regionu produkcji.

Artykuł 2

Zakres

Niniejsza decyzja obejmuje grupy roślin, które spełniają wszystkie następujące wymogi:

a) są wynikiem danej kombinacji genotypów;

b) są uważane za jednostki w odniesieniu do ich przydatności do rozmnażania w niezmienionej formie w danym regionie produkcyjnym o określonych warunkach rolno-klimatycznych;

c) powstały w wyniku zastosowania jednej z następujących technik:

(i) krzyżowanie pięciu lub więcej odmian we wszystkich kombinacjach, po którym następuje grupowanie potomstwa i wystawienie roślin na selekcję naturalną w kolejnych pokoleniach;

(ii) wspólna uprawa co najmniej pięciu odmian gatunku zasadniczo obcopylnego, grupowanie potomstwa, wielokrotne wysiewanie i wystawianie roślin na selekcję naturalną aż do momentu, gdy rośliny należące do pierwotnych odmian przestaną być obecne;

(iii) krzyżowanie ze sobą odmian z wykorzystaniem protokołów krzyżowania innych niż protokoły w ppkt (i) lub (ii) w celu wyprodukowania podobnie zróżnicowanej populacji, która nie zawiera odmian.

Takie grupy roślin są zwane dalej „populacjami”.

Artykuł 3

Uczestnictwo państw członkowskich

1. W doświadczeniu może uczestniczyć każde państwo członkowskie. Uczestnictwo można rozpocząć najpóźniej w dniu 31 grudnia 2019 r. [1]

2. Państwa członkowskie, które zdecydują się na uczestnictwo w doświadczeniu (zwane dalej „uczestniczącymi państwami członkowskimi”), informują o tym Komisję i pozostałe państwa członkowskie, wskazując gatunki i regiony objęte tym uczestnictwem oraz środki stosowane na mocy niniejszej decyzji.

3. Uczestniczące państwa członkowskie mogą w każdej chwili zakończyć uczestnictwo poprzez poinformowanie o tym Komisji.

Artykuł 4

Zwolnienie ze zobowiązań

Uczestniczące państwa członkowskie są zwolnione ze zobowiązań przewidzianych w art. 2 ust. 1 pkt E, F i G oraz w art. 3 ust. 1 i art. 10 dyrektywy 66/402/EWG w odniesieniu do produkcji populacji z przeznaczeniem do wprowadzenia do obrotu oraz w odniesieniu do obrotu populacjami.

Artykuł 5

Identyfikacja populacji

Populacje są identyfikowane na podstawie następujących elementów:

a) odmian wykorzystanych do krzyżowania w celu stworzenia populacji;

b) systemów hodowli określonych przez odpowiednie protokoły;

c) regionu produkcji;

d) stopnia heterogeniczności, szczególnie w przypadku gatunków samopylnych; oraz

e) cech populacji, o których mowa w art. 7 ust. 2 lit. f).

Artykuł 6

Warunki produkcji materiału siewnego populacji i obrotu nim

Do celów tego doświadczenia państwa członkowskie zapewniają możliwość produkcji materiału siewnego populacji z przeznaczeniem do wprowadzenia go do obrotu oraz obrotu tym materiałem siewnym, jeżeli spełnione zostaną następujące warunki:

a) materiał siewny należy do dopuszczonej populacji;

b) materiał siewny jest zgodny z przepisami art. 9;

c) nazwa populacji jest zgodna z przepisami art. 8;

d) populacja jest hodowana, a materiał siewny jest produkowany przez osoby zarejestrowane na podstawie art. 10.

Artykuł 7

Dopuszczenie populacji

1. Państwa członkowskie dopuszczają populacje zgodnie z ust. 2, 3 i 4.

2. Wniosek o dopuszczenie jest składany do organu zajmującego się kwalifikacją materiału siewnego. Wniosek ten obejmuje następujące elementy:

a) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres wnioskodawcy;

b) gatunek i nazwę populacji;

c) opis rodzaju techniki wykorzystanej do utworzenia populacji z odniesieniem, w zależności od przypadku, do art. 2 lit. c) ppkt (i), (ii) lub (iii);

d) cele programu hodowlanego;

e) metodę hodowli i produkcji: system hodowli określony w odpowiednich protokołach, odmiany wykorzystane do hodowli i wyprodukowania populacji oraz wewnętrzny program kontroli produkcji stosowany przez dany podmiot;

f) opis cech populacji:

(i) dokumentację dotyczącą cech, które wnioskodawca uważa za istotne w odniesieniu do plonów, jakości, wydajności, użyteczności dla systemów niskonakładowych, odporności na choroby, stabilności plonów, smaku lub barwy;

(ii) wyniki badań doświadczalnych dotyczących cech, o których mowa w ppkt (i);

g) region produkcji;

h) oświadczenie wnioskodawcy dotyczące prawdziwości informacji, o których mowa w art. 5 ust. 1;

i) reprezentatywną próbkę populacji;

j) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres osoby odpowiedzialnej za hodowlę, produkcję i utrzymanie.

3. Właściwy organ zajmujący się kwalifikacją materiału siewnego sprawdza następujące elementy:

a) zgodność wniosku z przepisami ust. 2; oraz

b) zgodność populacji z wymogami dotyczącymi identyfikacji w art. 5.

Zgodność z wymogami dotyczącymi identyfikacji w art. 5 stwierdza się na podstawie przedłożonych dokumentów oraz inspekcji w miejscach, w których produkowana jest populacja.

4. Powiadomienie o dopuszczeniu oraz informacje dotyczące elementów określonych w ust. 2 przekazuje się pozostałym państwom członkowskim i Komisji.

Artykuł 8

Nadawanie nazw populacjom

1. Populacje otrzymują nazwy. Zasady dotyczące nadawania nazw odmianom określone w art. 9 ust. 6 dyrektywy Rady 2002/53/WE (²) stosuje się odpowiednio dla nadawania nazw populacjom.

2. Na końcu każdej nazwy dodaje się słowo „populacja”.

Artykuł 9

Wymogi dotyczące uprawy, materiału siewnego oraz wagi partii i próbek

1. Zastosowanie mają pkt 1 i 6 załącznika I do dyrektywy 66/402/EWG.

2. Podczas produkcji materiału siewnego należącego do populacji i obrotu nim materiał siewny musi być zgodny z pkt 2 i 3 załącznika II do dyrektywy 66/402/EWG w odniesieniu do drugiego pokolenia kwalifikowanego materiału siewnego w przypadku populacji Avena nuda L., Avena sativa L., Avena strigosa Schreb., Hordeum vulgare L., Triticum aestivum L., Triticum durum L. i Triticum spelta L. oraz w odniesieniu do kwalifikowanego materiału siewnego w przypadku populacji Zea mays L.

3. Podczas produkcji materiału siewnego należącego do populacji i obrotu nim waga partii i próbek musi być zgodna z załącznikiem III do dyrektywy 66/402/EWG oraz, w przypadku Zea mays L., z przepisami tego załącznika dotyczącymi kwalifikowanego materiału siewnego tego gatunku.

Artykuł 10

Rejestracja hodowców, producentów i osób odpowiedzialnych za utrzymanie populacji

1. Każde państwo członkowskie rejestruje osoby zajmujące się hodowlą populacji lub produkcją bądź utrzymaniem materiału siewnego populacji na terytorium tego państwa, jeśli osoby te spełniają wymogi określone w ust. 2.

2. Hodowcy, producenci i osoby odpowiedzialne za utrzymanie populacji składają wniosek do organu zajmującego się kwalifikacją materiału siewnego w celu włączenia ich do rejestru. Wniosek ten obejmuje następujące elementy:

a) imię i nazwisko lub nazwę, adres i dane kontaktowe;

b) nazwę przedmiotowej populacji.

3. Rejestr zawiera następujące elementy:

a) imię i nazwisko lub nazwę, adres i dane kontaktowe, jak określono w ust. 2 lit. a);

b) nazwę populacji, o której mowa w ust. 2 lit. b), która ma być produkowana lub utrzymywana.

Artykuł 11

Etykietowanie

Opakowania lub pojemniki z nasionami są opatrzone etykietą przez producenta. Na etykiecie znajdują się informacje określone w załączniku I.

Artykuł 12

Ograniczenia ilościowe

1. Ilości wprowadzonego do obrotu materiału siewnego dopuszczonej populacji każdego gatunku dla każdego uczestniczącego państwa członkowskiego nie przekraczają rocznie 0,1 % materiału siewnego tego samego gatunku wyprodukowanego w danym roku w uczestniczącym państwie członkowskim.

2. Każdy producent zgłasza organowi zajmującemu się kwalifikacją materiału siewnego ilość każdej populacji, którą zamierza wyprodukować w każdym roku.

3. Uczestniczące państwo członkowskie może zakazać wprowadzenia do obrotu materiału siewnego populacji, jeśli uzna, że zważywszy na cel doświadczenia, nie należy wprowadzać do obrotu dodatkowych ilości materiału siewnego tej populacji. Państwo członkowskie niezwłocznie informuje o tym zainteresowanego producenta lub producentów.

Artykuł 13

Identyfikowalność

1. Każda osoba zajmująca się obrotem nasionami populacji zapewnia identyfikowalność tych nasion.

2. Osoba zajmująca się obrotem nasionami populacji przechowuje informacje umożliwiające identyfikację osób, które dostarczyły jej i którym ona dostarczyła nasiona populacji.

3. Informacje te są udostępniane na żądanie organu zajmującego się kwalifikacją materiału siewnego.

Artykuł 14

Kontrole urzędowe

Organy uczestniczących państw członkowskich zajmujące się kwalifikacją materiału siewnego przeprowadzają urzędowe kontrole produkcji nasion populacji i obrotu nimi. Urzędowe kontrole obejmują co najmniej:

a) inspekcję polową, pobieranie próbek i kontrole populacji, jak określono w załączniku II pkt 1;

b) nadzór nad organizacją porównawczych doświadczeń polowych w tym celu, jak określono w załączniku II pkt 2;

c) ilości wyprodukowane oraz ilości będące przedmiotem obrotu;

d) zgodność producenta oraz każdej osoby zajmującej się obrotem materiałem siewnym z przepisami niniejszej decyzji.

Kontrola, o której mowa w lit. d), odbywa się co najmniej raz na rok. Kontrola taka obejmuje inspekcje pomieszczeń osób zainteresowanych oraz pól wykorzystywanych do produkcji populacji.

Artykuł 15

Utrzymanie populacji

1. Osoba odpowiedzialna za utrzymanie populacji utrzymuje populację przez cały czas trwania doświadczenia.

Utrzymanie to jest zgodne z praktykami przyjętymi dla danego gatunku.

2. Osoba odpowiedzialna za utrzymanie populacji przechowuje dokumentację dotyczącą utrzymania populacji i udostępnia ją do wglądu odpowiedzialnego organu urzędowego w dowolnym momencie.

3. Odpowiedzialny organ urzędowy przeprowadza kontrole dotyczące sposobu, w jaki populacje są utrzymywane, i może w tym celu pobierać próbki materiału siewnego przedmiotowych populacji.

Artykuł 16

Obowiązki producentów dotyczące powiadamiania

Producenci przekazują co roku organom zajmującym się kwalifikacją materiału siewnego informacje określone w załączniku III lit. a), b), c), f), g), h) i i).

Artykuł 17

Rejestrowanie informacji

Uczestniczące państwa członkowskie rejestrują informacje wskazane w załączniku III, dotyczące produkcji i wprowadzania do obrotu populacji. Na żądanie państwa członkowskie udzielają sobie wzajemnej pomocy w zakresie rejestracji tych informacji.

Artykuł 18

Obowiązki sprawozdawcze

1. Uczestniczące państwa członkowskie w odniesieniu do każdego roku przedstawiają Komisji i pozostałym państwom członkowskim, do dnia 31 marca następnego roku, sprawozdanie roczne zawierające następujące elementy:

a) informacje dotyczące typów i liczby populacji dopuszczonych dla poszczególnych gatunków, wyprodukowanych i wprowadzonych do obrotu w ramach doświadczenia; oraz

b) informacje dotyczące ilości wyprodukowanych i wprowadzonych do obrotu z podziałem na populacje i gatunki oraz, w stosownych przypadkach, państwa członkowskiego, do którego materiał siewny był przeznaczony.

Uczestniczące państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o włączeniu do sprawozdania innych istotnych informacji.

2. Do dnia 31 marca 2018 r. uczestniczące państwa członkowskie przedstawiają Komisji i pozostałym państwom członkowskim sprawozdanie zawierające informacje, o których mowa w załączniku III. Sprawozdanie to zawiera ocenę warunków doświadczenia i w stosownych przypadkach korzyści wynikających z przedłużenia okresu jego trwania, w odniesieniu do każdego gatunku. Sprawozdanie może obejmować inne informacje, które państwa członkowskie uznają za istotne w związku z celem doświadczenia.

3. Państwo członkowskie kończące swoje uczestnictwo przed dniem 31 grudnia 2017 r. przedkłada swoje sprawozdanie do dnia 31 marca roku następującego po zakończeniu uczestnictwa.

Artykuł 19

Czas trwania doświadczenia

Doświadczenie rozpoczyna się dnia 1 marca 2014 r., a kończy dnia 28 lutego 2021 r. [2]

Artykuł 20

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 18 marca 2014 r.