KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 2002/56/WE z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie obrotu sadzeniakami ziemniaków (¹), w szczególności jej art. 18 lit. c),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Z każdym cyklem rozmnażania sadzeniaki stopniowo akumulują choroby. Właściwe funkcjonowanie systemów produkcji sadzeniaków wymaga zatem zdrowego materiału wyjściowego, rozmnażanego przy minimalnym stopniu degeneracji.

(2) Różne krajowe normy produkcji sadzeniaków przedbazowych stanowią przeszkodę dla wprowadzania takich ziemniaków do obrotu w Unii i utrudniają funkcjonowanie rynku wewnętrznego. Należy zatem określić minimalne warunki, na jakich sadzeniaki przedbazowe można wprowadzać do obrotu w Unii. Warunki te powinny dotyczyć chorób, objawów, wad i wymogów dotyczących produkcji sadzeniaków przedbazowych, oraz partii tych sadzeniaków, co zapewni produkcję i wprowadzanie do obrotu zdrowych sadzeniaków przedbazowych wysokiej jakości.

(3) W świetle postępu technicznego i naukowego w warunkach tych należy uwzględnić normę Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) dotyczącą wprowadzania do obrotu i kontroli jakości handlowej sadzeniaków oraz stosowne normy Międzynarodowej konwencji ochrony roślin (IPPC) i Europejskiej i Śródziemnomorskiej Organizacji Ochrony Roślin (EPPO). Normy te przyczyniają się do ułatwiania międzynarodowego handlu, wspierania wysokiej jakości produkcji, poprawy rentowności i ochrony interesów konsumentów.

(4) Ze względu na praktyki produkcyjne dostawców oraz wymogi użytkowników sadzeniaków przedbazowych w minimalnych warunkach dla tych ziemniaków należy także uwzględnić możliwość wprowadzania ich do obrotu w ramach unijnych klas. Do sadzeniaków przedbazowych zastosowanie powinny mieć dwie unijne klasy („unijna klasa PBTC” i „unijna klasa PB”), zgodnie z dotychczasowymi praktykami produkcyjnymi dotyczącymi sadzeniaków przedbazowych klasy PBTC i sadzeniaków przedbazowych klasy PB. W odniesieniu do poszczególnych klas należy zatem przyjąć różne warunki dotyczące chorób, objawów, wad, wymogów produkcyjnych i pokoleń.

(5) Aby zasady te były skuteczne, powinny one również określać przepisy dotyczące urzędowego badania i urzędowych ocen polowych.

(6) Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Nasion i Materiału Rozmnożeniowego dla Rolnictwa, Ogrodnictwa i Leśnictwa,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

Artykuł 1

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy zastosowanie mają następujące definicje:

1) „roślina mateczna” oznacza zidentyfikowaną roślinę, z której pobiera się materiał przeznaczony do rozmnażania roślin;

2) „mikrorozmnażanie” oznacza praktykę polegającą na szybkim rozmnażaniu materiału roślinnego w celu wytworzenia dużej liczby roślin, z wykorzystaniem kultury in vitro zróżnicowanych pąków liściowych lub merystemów pobranych od danej rośliny.

Artykuł 2

Minimalne wymagania dla sadzeniaków przedbazowych

[1] 1. Państwa członkowskie zapewniają, aby sadzeniaki przedbazowe spełniały następujące wymagania minimalne:

a) pochodzą od roślin matecznych wolnych od następujących agrofagów: Pectobacterium spp., Dickeya spp., Candidatus Liberibacter solanacearum, Candidatus Phytoplasma solani, wiroid wrzecionowatości bulw ziemniaka, wirus liściozwoju ziemniaka, wirus A ziemniaka, wirus M ziemniaka, wirus S ziemniaka, wirus X ziemniaka i wirus Y ziemniaka;

b) liczba uprawianych roślin niezgodnych z odmianą i liczba roślin należących do innej odmiany nie przekraczają łącznie 0,01 %;

c) maksymalna liczba rozmnożeń w polu wynosi cztery;

d) regulowane agrofagi niekwarantannowe (RNQP) lub objawy wywołane przez odnośne RNQP nie występują w ilości powyżej progów na sadzeniakach przedbazowych zgodnie z poniższą tabelą:

2. Państwa członkowskie stanowią, że sadzeniaki przedbazowe można wprowadzać do obrotu jako należące do „unijnych klas PBTC” i „unijnej klasy PB” zgodnie z warunkami określonymi w załączniku.

3. Zgodność z wymogami ust. 1 lit. b) i d) ustala się w drodze urzędowych ocen polowych. W razie wątpliwości oceny te uzupełnia się urzędowymi badaniami liści.

Jeżeli wykorzystywane są metody mikrorozmnażania, zgodność z ust. 1 lit. a) sprawdza się w drodze urzędowego badania rośliny matecznej lub badania rośliny matecznej przeprowadzonego pod urzędowym nadzorem.

Jeżeli wykorzystywane są metody selekcji klonalnej, zgodność z ust. 1 lit. a) sprawdza się w drodze urzędowego badania linii klonalnej lub badania linii klonalnej przeprowadzonego pod urzędowym nadzorem.

Artykuł 3

Minimalne wymogi dla partii sadzeniaków przedbazowych

[2] Państwa członkowskie stanowią, że partie sadzeniaków przedbazowych spełniają następujące wymogi minimalne:

a) ziemia i substancje obce nie przekraczają 1,0 % wagowo;

b) liczba bulw porażonych zgniliznami innymi niż bakterioza pierścieniowa lub śluzak nie przekracza 0,2 % wagowo;

c) liczba bulw z wadami zewnętrznymi, w tym bulw uszkodzonych lub zniekształconych, nie przekracza 3,0 % wagowo;

d) liczba bulw porażonych parchem zwykłym występującym na ponad jednej trzeciej ich powierzchni nie przekracza 5,0 % wagowo;

e) odsetek bulw pomarszczonych z powodu nadmiernego odwodnienia lub odwodnienia spowodowanego przez parch srebrzysty nie przekracza 0,5 % wagowo;

f) partie sadzeniaków przedbazowych są zgodne z następującymi wymogami dotyczącymi występowania RNQP lub chorób spowodowanych przez odnośne RNQP, zgodnie z poniższą tabelą:

g) łączna liczba bulw, o których mowa w lit. b)–f), nie przekracza 6,0 % wagowo.

Artykuł 4

Transpozycja

1. Państwa członkowskie przyjmują i publikują, najpóźniej do dnia 31 grudnia 2015 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Państwa członkowskie stosują te przepisy od dnia 1 stycznia 2016 r.

Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji tekst podstawowych przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 5

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 6

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 6 lutego 2014 r.

ZAŁĄCZNIK

Warunki wprowadzania do obrotu sadzeniaków przedbazowych należących do unijnych klas PBTC i PB [3]

1) Warunki dla sadzeniaków przedbazowych unijnej klasy PBTC są następujące:

a) warunki dotyczące sadzeniaków:

(i) w uprawie nie mogą znajdować się rośliny niezgodne z odmianą ani rośliny należące do innej odmiany;

(ii) rośliny, włącznie z bulwami, są produkowane w drodze mikrorozmnażania;

(iii) rośliny, włącznie z bulwami, są produkowane w chronionym obiekcie na podłożu uprawnym wolnym od agrofagów;

(iv) bulw nie rozmnaża się poza pierwsze pokolenie;

(v) rośliny muszą być zgodne z następującymi progami dotyczącymi występowania RNQP lub objawów wywołanych przez odnośny RNQP, zgodnie z poniższą tabelą:

b) warunki dotyczące partii:

(i) partie są wolne od sadzeniaków ziemniaka porażonych zgniliznami;

(ii) partie są wolne od sadzeniaków ziemniaka porażonych parchem zwykłym;

(iii) partie są wolne od sadzeniaków ziemniaka nadmiernie pomarszczonych z powodu odwodnienia;

(iv) partie są wolne od sadzeniaków ziemniaka z wadami zewnętrznymi, w tym bulw uszkodzonych lub zniekształconych;

(v) partie sadzeniaków przedbazowych muszą być zgodne z następującymi progami dotyczącymi występowania RNQP lub objawów wywołanych przez odnośne RNQP, zgodnie z poniższą tabelą:

2) Warunki dla sadzeniaków przedbazowych unijnej klasy PB są następujące:

a) warunki dotyczące sadzeniaków:

(i) liczba roślin niezgodnych z odmianą i liczba roślin należących do innej odmiany nie przekraczają łącznie 0,01 %;

(ii) rośliny muszą być zgodne z następującymi progami dotyczącymi występowania RNQP lub objawów spowodowanych przez odnośne RNQP, zgodnie z poniższą tabelą:

b) zakres tolerancji mających zastosowanie do partii w odniesieniu do następujących zanieczyszczeń, wad i chorób:

(i) odsetek sadzeniaków porażonych zgniliznami innymi niż bakterioza pierścieniowa lub śluzak nie przekracza 0,2 % wagowo;

(ii) odsetek sadzeniaków porażonych parchem zwykłym na ponad jednej trzeciej ich powierzchni nie przekracza 5,0 % wagowo;

(iii) odsetek bulw pomarszczonych z powodu nadmiernego odwodnienia lub odwodnienia spowodowanego przez parch srebrzysty nie przekracza 0,5 % wagowo;

(iv) odsetek sadzeniaków z wadami zewnętrznymi, w tym bulw uszkodzonych lub zniekształconych, nie przekracza 3,0 % wagowo; (v) ilość ziemi i substancji obcych nie przekracza 1,0 % wagowo; (vi) partie sadzeniaków przedbazowych muszą być zgodne z następującymi progami dotyczącymi występowania RNQP lub objawów wywołanych przez odnośne RNQP, zgodnie z poniższą tabelą:

(vii) łączny odsetek sadzeniaków objętych zakresem tolerancji określonych w ppkt (i)–(iv) i (vi) nie przekracza 6,0 % wagowo.