KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (¹), w szczególności jego art. 14 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W załączniku II oraz w części B załącznika III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 określono najwyższe dopuszczalne poziomy pozostałości (NDP) dla metalaksylu-M i chinoksyfenu, zaś w części A załącznika III do wspomnianego rozporządzenia określono NDP dla aminopyralidu, chlorantraniliprolu, cyflufenamidu, mepikwatu, pencykuronu i propamokarbu. Dla pyriofenonu nie określono NDP, a substancja ta nie została ujęta w załączniku IV do tego rozporządzenia, wobec czego stosuje się do niej wartość wzorcową wynoszącą 0,01 mg/kg.

(2) W ramach procedury udzielania zezwoleń na stosowanie środków ochrony roślin zawierających substancję czynną chlorantraniliprol na powierzchni buraka, marchewki, selera, chrzanu, karczocha jerozolimskiego, pasternaka, korzenia pietruszki, salsefii, brukwi, rzepy oraz innych warzyw korzeniowych i bulwiastych (z wyjątkiem buraka cukrowego i rzodkiewki) złożono – na podstawie art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 – wniosek w sprawie zmiany obowiązujących NDP.

(3) Wnioski w tej samej sprawie złożono także: w odniesieniu do cyflufenamidu odnośnie do owoców ziarnkowych (z wyjątkiem jabłek i gruszek), korniszonów i dyniowatych z niejadalną skórką (z wyjątkiem melonów); w odniesieniu do mepikwatu odnośnie do owsa, pszenicy i produktów pochodzenia zwierzęcego w związku z poziomami pozostałości w paszach wynikającymi ze stosowania mepikwatu na pszenicy, życie i jęczmieniu; w odniesieniu do metalaksylu-M odnośnie do porzeczek; w odniesieniu do pencykuronu odnośnie do ziemniaków; w odniesieniu do propamokarbu odnośnie do rokiety siewnej i pora; oraz w odniesieniu do pyriofenonu odnośnie do winogron stołowych i winogron do produkcji wina, jęczmienia, owsa, żyta i pszenicy.

(4) Zgodnie z art. 6 ust. 2 i 4 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 złożono wniosek dotyczący stosowania aminopyralidu w produktach pochodzenia zwierzęcego w związku z poziomami pozostałości w paszach wynikającymi ze stosowania aminopyralidu na powierzchni roślin pastewnych. Wnioskodawca twierdzi, że dozwolone stosowanie aminopyralidu na powierzchni roślin pastewnych w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Boliwii, Argentynie i Brazylii skutkuje poziomami pozostałości przekraczającymi NDP dozwolone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 396/2005 oraz że konieczne jest ustanowienie wyższych NDP, aby uniknąć barier handlowych w odniesieniu do przywozu produktów pochodzenia zwierzęcego.

(5) Wnioski w tej samej sprawie złożono także: w odniesieniu do chlorantraniliprolu odnośnie do nasion roślin oleistych (z wyjątkiem orzeszków ziemnych, nasion soi i nasion bawełny) oraz w odniesieniu do chinoksyfenu odnośnie do chmielu. W obydwu przypadkach wnioskodawcy twierdzą, że dozwolone stosowanie rzeczonych substancji na powierzchni tych upraw w Stanach Zjednoczonych skutkuje poziomami pozostałości przekraczającymi NDP dozwolone na podstawie rozporządzenia (WE) nr 396/2005 oraz że konieczne jest ustanowienie wyższych NDP, aby uniknąć barier handlowych w odniesieniu do przywozu nasion roślin oleistych.

(6) Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wnioski te zostały poddane ocenie przez państwa członkowskie, których dotyczyły, a sprawozdania z oceny przekazano Komisji.

(7) Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności („Urząd”) dokonał oceny wniosków i sprawozdań oceniających, analizując w szczególności ryzyko dla konsumentów oraz, w odpowiednich przypadkach, dla zwierząt, i wydał uzasadnione opinie dotyczące proponowanych NDP (²). Urząd przekazał te opinie Komisji i państwom członkowskim oraz podał je do publicznej wiadomości.

(8) W odniesieniu do aminopyralidu na powierzchni roślin pastewnych Urząd stwierdził, że zmiana obecnych NDP nie jest konieczna dla mleka, jaj, drobiu i produktów pozyskanych od świń. W odniesieniu do stosowania chlorantraniliprolu na powierzchni nasion roślin oleistych oraz stosowania pencykuronu na powierzchni ziemniaków Urząd stwierdził, że przedstawione dane nie są wystarczające, by określić nowy NDP. W odniesieniu do stosowania propamokarbu na powierzchni rokiety siewnej i pora Urząd odradza ustanowienie proponowanego NDP, gdyż nie można wykluczyć ryzyka dla konsumentów. Ponadto brak jest danych dotyczących zamierzonego stosowania poprzez zraszanie. Obecne NDP powinny zatem pozostać niezmienione.

(9) W odniesieniu do pozostałych wniosków Urząd stwierdził, że spełniono wszystkie wymogi dotyczące danych oraz że zmiany NDP, o które wystąpili wnioskodawcy, są dopuszczalne z punktu widzenia bezpieczeństwa konsumentów na podstawie oceny narażenia konsumentów dokonanej dla 27 określonych grup konsumentów europejskich. Urząd wziął pod uwagę najnowsze informacje na temat właściwości toksykologicznych wymienionych substancji. Ani w przypadku długotrwałego narażenia na przedmiotowe substancje w wyniku spożywania wszystkich produktów spożywczych mogących je zawierać, ani w przypadku narażenia krótkoterminowego w wyniku dużej konsumpcji odnośnych uprawianych roślin i produktów, nie wykazano istnienia ryzyka przekroczenia dopuszczalnego dziennego spożycia ani ostrej dawki referencyjnej (ARfD).

(10) W odniesieniu do aminopyralidu Urząd zaproponował zastosowanie – zamiast zmian NDP, o które wnosił wnioskodawca – najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości zawartych w Kodeksie (CXL) dla środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego, ponieważ CXL oparte są one na tych samych przesłankach naukowych. Wspomniane CXL są bezpieczne dla konsumentów w UE i w związku z tym należy je włączyć do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 jako NDP.

(11) Na podstawie uzasadnionych opinii Urzędu oraz po uwzględnieniu czynników istotnych dla rozpatrywanej kwestii stwierdzono, że odnośne zmiany NDP spełniają wymogi art. 14 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 396/2005.

(12) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 396/2005.

(13) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W załącznikach II i III do rozporządzenia (WE) nr 396/2005 wprowadza się zmiany zgodnie z załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 16 stycznia 2014 r.

Załącznik

Treść załącznika w formacie HTML do pobrania tutaj