Sektor

Definicja

MIF

MIF w rozumieniu art. 1 rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33). Sektor ten składa się z krajowych banków centralnych (KBC), instytucji kredytowych w rozumieniu prawa Unii, funduszy rynku pieniężnego, innych instytucji finansowych, które prowadzą działalność gospodarczą polegającą na przyjmowaniu depozytów lub bliskich substytutów depozytów od podmiotów innych niż MIF, oraz – na własny rachunek, przynajmniej w sensie ekonomicznym – udzielaniu kredytów i pożyczek lub dokonywaniu inwestycji w papiery wartościowe, oraz instytucji pieniądza elektronicznego, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe w postaci emisji pieniądza elektronicznego.

Sektor instytucji rządowych i samorządowych

Sektor instytucji rządowych i samorządowych (S.13) składa się z jednostek instytucjonalnych będących producentami nierynkowymi, których produkcja globalna przeznaczona jest na spożycie indywidualne i ogólnospołeczne, finansowanych z obowiązkowych płatności dokonywanych przez jednostki należące do pozostałych sektorów, a także z jednostek instytucjonalnych, których podstawową działalnością jest redystrybucja dochodu i bogactwa narodowego (ESA 2010, par. 2.111– 2.113).

Instytucje rządowe na szczeblu centralnym

Podsektor ten (S.1311) obejmuje wszystkie ministerstwa i inne instytucje centralne, których kompetencje obejmują zwykle całe terytorium ekonomiczne, z wyjątkiem zarządzania funduszami zabezpieczenia społecznego (ESA 2010, par. 2.114).

Instytucje rządowe i samorządowe na szczeblu regionalnym

Podsektor ten (S.1312) obejmuje te rodzaje administracji publicznej, które są odrębnymi jednostkami instytucjonalnymi, spełniającymi pewne funkcje instytucji rządowych i samorządowych, z wyjątkiem zarządzania funduszami zabezpieczenia społecznego, na poziomie poniżej szczebla centralnego, a powyżej jednostek instytucjonalnych istniejących na szczeblu lokalnym (ESA 2010, par. 2.115).

Instytucje samorządowe na szczeblu lokalnym

Podsektor ten (S.1313) obejmuje te rodzaje administracji publicznej, których kompetencje rozciągają się tylko na lokalne części terytorium ekonomicznego, z wyjątkiem lokalnych oddziałów funduszy zabezpieczenia społecznego (ESA 2010, par. 2.116).

Fundusze zabezpieczenia społecznego

Podsektor funduszy zabezpieczenia społecznego (S.1314) obejmuje centralne, regionalne i lokalne jednostki instytucjonalne, których podstawową działalnością jest zabezpieczenie świadczeń społecznych i które spełniają oba z wymienionych poniżej kryteriów: a) z mocy prawa lub na podstawie odpowiednich regulacji określone grupy ludności są zobowiązane do uczestnictwa w systemie lub do opłaty składek; oraz b) sektor instytucji rządowych i samorządowych jest odpowiedzialny za zarządzanie instytucją w odniesieniu do rozliczania lub zatwierdzania składek i świadczeń, niezależnie od jego roli jako ciała nadzorującego lub pracodawcy (ESA 2010, par. 2.117).

Fundusze inwestycyjne niebędące FRP

FI określone w art. 1 rozporządzenia (UE) nr 1073/2013 (EBC/2013/38) dotyczącego danych statystycznych w zakresie aktywów i zobowiązań funduszy inwestycyjnych. Podsektor ten składa się z wszystkich systemów zbiorowego inwestowania, z wyjątkiem FRP, które inwestują w aktywa finansowe lub niefinansowe, pod warunkiem że celem jest inwestowanie kapitału zebranego od ludności.

Pozostałe instytucje pośrednictwa finansowego, z wyjątkiem instytucji ubezpieczeniowych i funduszy emerytalno-rentowych + pomocnicze instytucje + instytucje finansowe typu captive i udzielające pożyczek

Pozostałe instytucje pośrednictwa finansowego, z wyjątkiem instytucji ubezpieczeniowych i funduszy emerytalno-rentowych (S.125) obejmują wszystkie finansowe instytucje i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe realizowane poprzez zaciąganie zobowiązań w formach innych niż gotówka, depozyty (lub bliskie substytuty depozytów), udziały/jednostki funduszy inwestycyjnych, bądź związanych z ubezpieczeniami, emeryturami i rentami oraz standaryzowanymi programami gwarancyjnymi od jednostek instytucjonalnych (ESA 2010, par. 2.86–2.94).

Podsektor pomocniczych instytucji finansowych (S.126) obejmuje wszystkie finansowe instytucje i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawowa działalność jest ściśle związana z pośrednictwem finansowym, ale same nie są instytucjami pośrednictwa finansowego. Podsektor ten obejmuje również centrale, których wszystkie lub większość jednostek zależnych są przedsiębiorstwami niefinansowymi (ESA 2010, par. 2.95–2.97).

Podsektor instytucji finansowych typu captive i udzielających pożyczek (S.127) składa się ze wszystkich finansowych instytucji i jednostek typu przedsiębiorstwo, których działalność nie polega ani na pośrednictwie finansowym, ani na pomocniczych usługach finansowych, a większość ich aktywów i zobowiązań nie jest przedmiotem transakcji na otwartych rynkach. Podsektor ten obejmuje spółki holdingowe, które mają pakiety kontrolne grupy jednostek zależnych, a ich główną działalnością jest posiadanie tej grupy bez świadczenia innych usług na rzecz przedsiębiorstw, w których posiadają udziały, tzn. jednostki te nie administrują innymi jednostkami, ani nimi nie zarządzają (ESA 2010, par. 2.98–2.99).

Instytucje ubezpieczeniowe

Podsektor instytucji ubezpieczeniowych (S.128) obejmuje wszystkie finansowe instytucje i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe jako konsekwencja gromadzenia funduszy dla ochrony przed ryzykiem przede wszystkim w formie ubezpieczenia bezpośredniego lub reasekuracji (ESA 2010, par. 2.100– 2.104).

Fundusze emerytalno-rentowe

Podsektor funduszy emerytalno-rentowych (S.129) obejmuje wszystkie finansowe instytucje i jednostki typu przedsiębiorstwo, których podstawową działalnością jest pośrednictwo finansowe jako konsekwencja gromadzenia funduszy dla ochrony przed ryzykiem społecznym i dla zaspokojenia potrzeb osób ubezpieczonych (ubezpieczenia społeczne). Fundusze emerytalno-rentowe w formie systemów ubezpieczeń społecznych zapewniają dochody po zakończeniu aktywności zawodowej, a często także świadczenia z tytułu śmierci i niepełnosprawności (ESA 2010, par. 2.105–2.110).

Przedsiębiorstwa niefinansowe

Sektor przedsiębiorstw niefinansowych (S.11) obejmuje samodzielne jednostki instytucjonalne posiadające osobowość prawną i będące producentami rynkowymi, których podstawową działalnością jest produkcja wyrobów i usług niefinansowych. Do sektora przedsiębiorstw niefinansowych należą także niefinansowe jednostki typu przedsiębiorstwo (ESA 2010, par. 2.45–2.54).

Gospodarstwa domowe + instytucje niekomercyjne działające na rzecz gospodarstw domowych

Sektor gospodarstw domowych (S.14) składa się z osób lub grup osób będących konsumentami oraz przedsiębiorcami produkującymi rynkowe wyroby oraz usługi niefinansowe i finansowe (producenci rynkowi), pod warunkiem że produkcja wyrobów i usług nie odbywa się w ramach odrębnych podmiotów traktowanych jako jednostki typu przedsiębiorstwo. Sektor ten obejmuje również osoby lub grupy osób, które są producentami wyrobów i usług niefinansowych przeznaczonych wyłącznie na własne cele finalne. Sektor gospodarstw domowych obejmuje przedsiębiorców indywidualnych nieposiadających odrębnego statusu prawnego, innych niż utworzeni jako jednostki typu przedsiębiorstwo, będących producentami rynkowymi (ESA 2010, par. 2.118–2.128).

Sektor instytucji niekomercyjnych działających na rzecz gospodarstw domowych (S.15) obejmuje odrębne instytucje niekomercyjne posiadające osobowość prawną, działające na rzecz gospodarstw domowych i będące prywatnymi producentami nierynkowymi. Ich podstawowe przychody pochodzą z dobrowolnych wpłat pieniężnych lub wkładów w naturze od gospodarstw domowych jako konsumentów, z płatności dokonywanych przez sektor instytucji rządowych i samorządowych oraz z dochodów z tytułu własności. (ESA 2010, par. 2.129–2.130).

KATEGORIE AKTYWÓW

Kategoria

Opis najważniejszych cech

1. Gotówka w kasie

Środki w banknotach i monetach wyrażonych w euro i walutach obcych znajdujące się w obiegu, powszechnie używane do dokonywania płatności.

2. Kredyty i pożyczki

Aktywa finansowe tworzone, gdy wierzyciele pożyczają fundusze dłużnikom, niepotwierdzone w formie dokumentów lub potwierdzone niezbywalnymi dokumentami. Pozycja ta obejmuje również aktywa w formie depozytów złożonych przez podmioty sprawozdające.

Pozycja ta obejmuje:

a) depozyty, zgodnie z definicją w kategorii pasywów 5;

b) kredyty i pożyczki zagrożone, które nie zostały jeszcze spłacone lub spisane w ciężar rezerw.

Suma kredytów i pożyczek, których spłata jest przeterminowana lub które w jakikolwiek inny sposób zostały uznane za zagrożone w całości lub części, zgodnie z definicją niewykonania zobowiązania przez dłużnika określoną w art. 178 rozporządzenia (UE) nr 575/2013;

c) niezbywalne papiery wartościowe

Dłużne papiery wartościowe, które nie są zbywalne i nie mogą być przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych;

d) kredyty i pożyczki w obrocie

Kredyty i pożyczki, które de facto stały się zbywalne, wykazuje się w pozycji „kredyty i pożyczki”, pod warunkiem że nie istnieje żadne potwierdzenie, iż są one przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych. W przeciwnym razie powinny one być klasyfikowane jako dłużne papiery wartościowe (kategoria 3);

e) zadłużenie podporządkowane w formie depozytów lub kredytów

Instrumenty zadłużenia podporządkowanego stanowią drugorzędną należność od emitenta, która może być zrealizowana dopiero po zaspokojeniu wszystkich roszczeń wyższej rangi (np. depozytów/kredytów). Posiadają one przez to pewne właściwości udziałów kapitałowych. Na potrzeby statystyki zadłużenie podporządkowane wykazuje się, zgodnie z właściwościami danego instrumentu finansowego, jako „kredyty i pożyczki” lub jako „dłużne papiery wartościowe”. Jeżeli, na potrzeby statystyki, wszelkie formy zadłużenia podporządkowanego w posiadaniu żyro-poczt są wyrażone jedną liczbą, wówczas należy ją wykazać w pozycji „dłużne papiery wartościowe”, ponieważ zadłużenie podporządkowane przyjmuje głównie formę papierów wartościowych, rzadziej kredytów;

f) należności z tytułu operacji z przyrzeczeniem odkupu lub pożyczania papierów wartościowych pod zastaw gotówki

Zapis przeciwstawny do gotówki wypłaconej w zamian za papiery wartościowe nabyte przez podmioty sprawozdające po określonej cenie przy zobowiązaniu do odsprzedaży tych samych lub podobnych papierów wartościowych po określonej cenie i w wyznaczonym terminie w przyszłości lub pożyczanie papierów wartościowych pod zastaw gotówki.

Poniższa pozycja nie jest wykazywana w kategorii „kredyty i pożyczki”:

kredyty udzielone na zasadzie powiernictwa

Kredyty udzielone na zasadzie powiernictwa oznaczają kredyty udzielone w imieniu jednej strony (dalej zwanej „powiernikiem”) w imieniu strony trzeciej (dalej zwanej „beneficjentem”). Na potrzeby statystyczne kredytów powierniczych nie wykazuje się w bilansie powiernika, jeżeli to beneficjent ponosi ryzyko i korzyści wynikające z prawa własności aktywów. Ryzyko i korzyści wynikające z prawa własności pozostają po stronie beneficjenta, jeżeli: a) beneficjent ponosi ryzyko kredytowe (tj. powiernik jest odpowiedzialny jedynie za administrowanie kredytem); lub b) inwestycja dokonana przez beneficjenta jest zabezpieczona przed ryzykiem straty, na wypadek gdyby przedsiębiorstwo powiernika znalazło się w stanie likwidacji (tj. kredyt powierniczy nie jest częścią aktywów powiernika, które podlegają podziałowi w przypadku upadłości).

3. Dłużne papiery wartościowe

Dłużne papiery wartościowe, które są zbywalnymi instrumentami finansowymi, służącymi jako dowód zaciągnięcia długu, są zwykle przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych lub mogą być rozliczane na rynku i nie dają posiadaczowi żadnych praw własności w stosunku do instytucji emitującej.

Pozycja ta obejmuje:

a) papiery wartościowe dające ich posiadaczowi bezwarunkowe prawo do stałego lub umownie ustalonego dochodu w postaci płatności kuponowych lub określonej stałej kwoty w określonym terminie lub terminach albo począwszy od daty wskazanej w momencie emisji;

b) kredyty i pożyczki, które stały się zbywalne na zorganizowanym rynku, tj. kredyty i pożyczki w obrocie, pod warunkiem że istnieje potwierdzenie, iż są one przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych, w tym istnienie twórców rynku (market makers) oraz częstych notowań aktywa finansowego, np. w formie widełek cen kupna i sprzedaży (bid-offer spreads). W przeciwnym razie powinny one być klasyfikowane jako „kredyty i pożyczki” (zob. również „kredyty i pożyczki w obrocie” w kategorii 2d);

c) zadłużenie podporządkowane w formie dłużnych papierów wartościowych (zob. również „zadłużenie podporządkowane w formie depozytów lub kredytów” w kategorii 2e).

Papiery wartościowe pożyczane w ramach operacji pożyczania papierów wartościowych lub sprzedane w ramach operacji z przyrzeczeniem odkupu pozostają w bilansie pierwotnego właściciela (i nie należy ich wykazywać w bilansie tymczasowego nabywcy) w sytuacji, w której transakcja odwrotna została wyraźnie przyrzeczona (a nie jest tylko możliwą do zrealizowania opcją). Jeżeli tymczasowy nabywca sprzedaje otrzymane papiery wartościowe, sprzedaż taka musi być wykazana jako transakcja bezpośrednia w papierach wartościowych w bilansie tymczasowego nabywcy ze znakiem ujemnym w kategorii „dłużne papiery wartościowe” .

3a/3b Dłużne papiery wartościowe z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie

Pozycje te obejmują:

a) zbywalne dłużne papiery wartościowe z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie;

b) kredyty i pożyczki, które stały się zbywalne na zorganizowanym rynku, tj. kredyty i pożyczki w obrocie klasyfikowane jako dłużne papiery wartościowe, z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie;

c) zadłużenie podporządkowane w formie dłużnych papierów wartościowych z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie.

4. Udziały/jednostki uczestnictwa w funduszach rynku pieniężnego

Pozycja ta obejmuje udziały/jednostki uczestnictwa w FRP (zob. definicję w załączniku I część 1 pkt 2 do rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33).

LIABILITY CATEGORIES

Kategoria

Opis najważniejszych cech

5. Depozyty

Kwoty (depozyty lub inne), należne wierzycielom od podmiotów sprawozdających, których cechy zgodne są z cechami wskazanymi w załączniku I część 1 pkt 1 do rozporządzenia (UE) nr 1071/2013 (EBC/2013/33). Na potrzeby sprawozdawczości kategoria ta podzielona została na depozyty bieżące, depozyty terminowe oraz depozyty z terminem wypowiedzenia.

a) Depozyty oraz kredyty i pożyczki

„Depozyty” obejmują również „kredyty i pożyczki” będące zobowiązaniami żyro-poczt. Z metodologicznego punktu widzenia kredyty i pożyczki stanowią kwoty otrzymane przez żyro-poczty, które nie mają formy „depozytów”. ESA 2010 rozróżnia „ kredyty i pożyczki” i „depozyty” na podstawie identyfikacji inicjatora operacji, tj. jeżeli jest nim kredytobiorca, wówczas operacja jest kredytem, a jeżeli jest nim kredytodawca, wówczas operacja jest depozytem. W systemie sprawozdawczym „kredyty i pożyczki” nie są wykazywane jako odrębna kategoria pasywnej strony bilansu. Salda uznane za „ kredyty i pożyczki” klasyfikowane są do pozycji „depozyty” , chyba że są one instrumentami zbywalnymi. Jest to zgodne z powyższą definicją „depozytów”. Kredyty i pożyczki udzielone żyro-pocztom i zaliczone do „depozytów” wykazuje się w podziale zgodnym z wymogami systemu sprawozdawczego, tj. według sektorów, instrumentów, walut oraz terminów. Kredyty konsorcjalne otrzymane przez podmioty sprawozdające są również zaliczane do niniejszej kategorii.

b) Niezbywalne instrumenty dłużne

Niezbywalne instrumenty dłużne emitowane przez podmioty sprawozdające zazwyczaj klasyfikowane są jako „depozyty”. Niezbywalne instrumenty emitowane przez podmioty sprawozdające, które następnie stały się zbywalne i mogą być przedmiotem obrotu na rynkach wtórnych, należy przenieść do kategorii „dłużne papiery wartościowe”.

c) Depozyty zabezpieczające

Depozyty zabezpieczające złożone w ramach kontraktów na instrumenty pochodne należy klasyfikować jako „depozyty”, jeżeli stanowią one zabezpieczenie gotówkowe złożone w żyro-pocztach oraz pozostają własnością deponenta i podlegają zwrotowi na rzecz deponenta po zamknięciu kontraktu. W zasadzie depozyty zabezpieczające otrzymane przez podmiot sprawozdający powinny być klasyfikowane jako „depozyty” jedynie w zakresie, w jakim żyro-poczta otrzymuje środki, które są swobodnie dostępne dla akcji kredytowej. Jeżeli część depozytu zabezpieczającego otrzymanego przez żyro-pocztę musi zostać przekazana innemu uczestnikowi rynku instrumentów pochodnych (np. izbie rozliczeniowej), w kategorii „depozyty” należy w zasadzie wykazać jedynie część pozostałą do dyspozycji żyro-poczty. Złożoność obecnej praktyki rynkowej może powodować trudności w identyfikacji depozytów zabezpieczających realnie podlegających zwrotowi, ponieważ różne rodzaje zabezpieczeń umieszcza się na tym samym rachunku bez ich identyfikacji, lub w identyfikacji tych depozytów zabezpieczających, które zapewniają żyro-poczcie środki do akcji kredytowej. W takich przypadkach dopuszcza się wykazywanie depozytów zabezpieczających w pozycji „pozostałe pasywa” lub „depozyty”.

d) Środki wydzielone

Zgodnie z praktyką krajową „środki wydzielone”, związane np. z umowami leasingowymi, zalicza się do depozytów i wykazuje w kategorii „depozyty terminowe” lub „depozyty z terminem wypowiedzenia” w zależności od terminów/postanowień określonych w umowie bazowej.

Poniższa pozycja nie jest uznawana za depozyt:

Środki (depozyty) otrzymane na zasadzie powiernictwa nie są wykazywane w bilansie statystycznym żyro-poczty (zob. „kredyty udzielone na zasadzie powiernictwa” w kategorii 2).

5.1. Depozyty bieżące

Depozyty, które mogą być zamienione na gotówkę lub wykorzystane do regulowania płatności za pomocą czeku, polecenia przelewu, polecenia zapłaty lub w podobny sposób bez znaczącej zwłoki, ograniczeń czy kar. Pozycja ta obejmuje:

a) salda (oprocentowane lub nieoprocentowane), które mogą być niezwłocznie zamienione na gotówkę, na żądanie lub do końca następnego dnia roboczego po zgłoszeniu żądania, bez znaczących kar lub ograniczeń, ale które nie są rozliczeniowe;

b) salda (oprocentowane lub nieoprocentowane) będące kwotami przedpłaconymi w kontekście pieniądza elektronicznego „opartego na urządzeniu technicznym” lub „opartego na oprogramowaniu”, np. karty przedpłacone;

c) kredyty i pożyczki, których termin spłaty przypada na koniec następnego dnia roboczego po ich udzieleniu.

5.2. Depozyty terminowe

Depozyty nierozliczeniowe, które nie mogą być zamienione na gotówkę przed upływem uzgodnionego terminu lub które mogą być zamienione na gotówkę przed upływem tego uzgodnionego terminu jedynie pod warunkiem, że posiadacz zapłaci określoną karę. Pozycja ta zawiera także administracyjnie regulowane depozyty oszczędnościowe, w przypadku gdy kryterium terminu nie ma znaczenia; należy je klasyfikować w przedziale terminowym „powyżej dwóch lat”. Produkty finansowe z możliwością rolowania muszą być klasyfikowane zgodnie z najkrótszym terminem. Mimo że depozyty terminowe mogą być wycofane przed terminem po uprzednim powiadomieniu lub mogą być wypłacone na żądanie z zastrzeżeniem pewnych kar, nie uznaje się tych właściwości za istotne na potrzeby klasyfikacji.

5.2a/5.2b Depozyty z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie

Pozycje te obejmują dla każdego przedziału terminowego:

a) salda z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie, które nie są rozliczeniowe i nie mogą zostać zamienione na gotówkę przed upływem tego terminu;

b) salda z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie, które nie są rozliczeniowe, ale mogą być wycofane przed upływem tego terminu po uprzednim powiadomieniu; w przypadku złożenia wypowiedzenia salda takie należy klasyfikować do kategorii 5.3a;

c) salda z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie, które nie są rozliczeniowe, ale mogą być wycofane na żądanie z zastrzeżeniem określonych kar;

d) płatności zabezpieczające w ramach kontraktów na instrumenty pochodne, które zostaną zamknięte w terminie do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie, stanowiące zabezpieczenie gotówkowe złożone dla zabezpieczenia przed ryzykiem kredytowym, lecz pozostające we własności deponenta i podlegające zwrotowi na rzecz deponenta po zamknięciu kontraktu;

e) kredyty i pożyczki potwierdzone dokumentami niezbywalnymi lub niepotwierdzone dokumentami z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie;

f) niezbywalne dłużne papiery wartościowe wyemitowane przez żyro-poczty z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie;

g) zadłużenie podporządkowane wyemitowane przez żyro-poczty w formie depozytów lub kredytów i pożyczek z terminem pierwotnym do jednego roku włącznie/powyżej jednego roku do dwóch lat włącznie.

5.3. Depozyty z terminem wypowiedzenia

Depozyty nierozliczeniowe bez uzgodnionego terminu, które nie mogą być zamienione na gotówkę bez uprzedniego wypowiedzenia, i przed upływem którego zamiana na gotówkę nie jest możliwa lub jest możliwa jedynie z zastrzeżeniem określonej kary. Obejmują one depozyty, które, mimo że zgodnie z prawem mogą być wypłacone na żądanie, to podlegają karom i ograniczeniom zgodnie z praktyką krajową (klasyfikowane w przedziale terminowym „do trzech miesięcy włącznie” ), oraz rachunki inwestycyjne bez okresu wypowiedzenia lub uzgodnionego terminu, z ograniczoną możliwością podejmowania środków (klasyfikowane w przedziale terminowym „powyżej trzech miesięcy”).

5.3a Depozyty z terminem wypowiedzenia do trzech miesięcy włącznie

Pozycja ta obejmuje:

a) salda bez określonego terminu, które mogą być wycofane jedynie za uprzednim wypowiedzeniem z terminem do trzech miesięcy włącznie; jeżeli wycofanie jest możliwe przed upływem tego terminu wypowiedzenia (lub nawet na żądanie), wiąże się ono z koniecznością zapłaty kary; oraz

b) salda z określonym terminem, które nie są rozliczeniowe, ale które mogą być wycofane przed upływem tego terminu za wypowiedzeniem złożonym z terminem poniżej trzech miesięcy.

Dodatkowo depozyty z terminem wypowiedzenia do trzech miesięcy włącznie obejmują nierozliczeniowe depozyty oszczędnościowe na żądanie oraz inne rodzaje depozytów detalicznych, które, mimo że zgodnie z prawem mogą być wypłacone na żądanie, to wypłata taka wiąże się ze znaczącymi karami.

Rozporządzenie (WE) nr 1027/2006 (EBC/2006/8)

Niniejsze rozporządzenie

Artykuły 1‒3

Artykuły 1‒ 3

–

Artykuł 4

Artykuł 4

Artykuł 5

Artykuł 5

Artykuł 6

Artykuł 6

Artykuł 7

–

Artykuł 8

Artykuł 7

Artykuł 9

Załącznik I

Załącznik I