WYSOKIE UMAWIAJĄCE SIĘ STRONY,

UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej „Unią”,

oraz

REPUBLIKA ZIELONEGO PRZYLĄDKA, zwana dalej „Republiką Zielonego Przylądka” ,

KIERUJĄC SIĘ chęcią zacieśnienia współpracy w celu skuteczniejszego zwalczania nielegalnej imigracji;

UWZGLĘDNIAJĄC obowiązek podjęcia rokowań w celu zawarcia umowy o readmisji na wniosek jednej ze stron, o którym mowa w art. 13 ust. 5 lit. c) ppkt (ii) Umowy o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony, podpisanej w Kotonu w dniu 23 czerwca 2000 r. i zmienionej w Luksemburgu w dniu 25 czerwca 2005 r., zwanej dalej „umową z Kotonu” ;

PRAGNĄC ułatwić poszanowanie przez strony obowiązku readmisji własnych obywateli, potwierdzonego w art. 13 ust. 5 lit. c) ppkt (i) umowy z Kotonu,

UWZGLĘDNIAJĄC wspólną deklarację z dnia 5 czerwca 2008 r. w sprawie partnerstwa na rzecz mobilności pomiędzy Unią Europejską a Republiką Zielonego Przylądka, zgodnie z którą strony dążą do rozwijania dialogu dotyczącego kwestii readmisji osób o nieuregulowanej sytuacji z myślą o zapewnieniu efektywnej współpracy prowadzącej do ich powrotu;

PRAGNĄC ustanowić w drodze niniejszej umowy oraz na zasadzie wzajemności szybkie i skuteczne procedury ustalania tożsamości i organizowania bezpiecznego i zgodnego z przepisami powrotu osób, które nie spełniają warunków wjazdu, przebywania lub pobytu na terytorium Republiki Zielonego Przylądka bądź jednego z państw członkowskich Unii lub przestały spełniać takie warunki, a także ułatwić tranzyt takich osób w duchu współpracy;

PODKREŚLAJĄC, że niniejsza umowa nie ma wpływu na prawa, obowiązki i zakres odpowiedzialności Unii, jej państw członkowskich ani Republiki Zielonego Przylądka, wynikające z prawa międzynarodowego, w szczególności z konwencji w sprawie statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r.;

MAJĄC NA UWADZE, że zgodnie z Protokołem (nr 21) w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej i do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Zjednoczone Królestwo i Irlandia nie będą uczestniczyć w niniejszej umowie, chyba że zgodnie z przywołanym protokołem powiadomią o swoim zamiarze wzięcia udziału w jej przyjęciu i stosowaniu;

MAJĄC NA UWADZE, że postanowienia niniejszej umowy wchodzącej w zakres tytułu V części trzeciej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej nie mają zastosowania do Królestwa Danii, zgodnie z Protokołem (nr 22) w sprawie stanowiska Danii załączonym do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Definicje

Na potrzeby niniejszej umowy:

a) „Umawiające się Strony” oznaczają Republikę Zielonego Przylądka i Unię;

b) „ obywatel Republiki Zielonego Przylądka” oznacza każdą osobę posiadającą obywatelstwo Republiki Zielonego Przylądka;

c) „obywatel państwa członkowskiego” oznacza każdą osobę, która posiada obywatelstwo państwa członkowskiego w rozumieniu definicji przyjętej na potrzeby Unii;

d) „państwo członkowskie” oznacza każde państwo członkowskie Unii, związane niniejszą umową;

e) „obywatel państwa trzeciego” oznacza każdą osobę, która posiada obywatelstwo inne niż Republiki Zielonego Przylądka czy jednego z państw członkowskich;

f) „bezpaństwowiec” oznacza każdą osobę nieposiadającą obywatelstwa żadnego państwa;

g) „zezwolenie na pobyt” oznacza pozwolenie każdego rodzaju wydane przez Republikę Zielonego Przylądka lub jedno z państw członkowskich, uprawniające osobę do pobytu na jej terytorium. Pojęcie to nie obejmuje czasowych zezwoleń na pobyt na terytorium tych państw w związku z rozpatrywaniem wniosku o azyl lub dokument pobytowy;

h) „wiza” oznacza zezwolenie wydane lub decyzję podjętą przez Republikę Zielonego Przylądka lub jedno z państw członkowskich, w przypadku gdy wydanie zezwolenia lub podjęcie decyzji jest wymagane w związku z wjazdem na terytorium Republiki Zielonego Przylądka lub jednego z państw członkowskich albo tranzytem przez to terytorium. Niniejsza definicja nie obejmuje lotniskowej wizy tranzytowej;

i) „państwo składające wniosek” oznacza państwo (Republikę Zielonego Przylądka lub jedno z państw członkowskich), które składa wniosek o readmisję zgodnie z art. 7 lub wniosek tranzytowy zgodnie z art. 14 niniejszej umowy;

j) „państwo rozpatrujące wniosek” oznacza państwo (Republikę Zielonego Przylądka lub jedno z państw członkowskich), do którego skierowany jest wniosek o readmisję zgodnie z art. 7 lub wniosek tranzytowy zgodnie z art. 14 niniejszej umowy;

k) „właściwy organ” oznacza krajowy organ Republiki Zielonego Przylądka lub jednego z państw członkowskich, któremu powierzono zadanie wykonania niniejszej umowy zgodnie z jej art. 19 ust. 1 lit. a);

l) „tranzyt” oznacza przejazd obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca przez terytorium państwa rozpatrującego wniosek podczas podróży z państwa składającego wniosek do państwa przeznaczenia;

m) „region przygraniczny” oznacza obszar w zasięgu 30 kilometrów od terenu portów morskich wraz ze strefami celnymi, a także od terenu międzynarodowych portów lotniczych państw członkowskich i Republiki Zielonego Przylądka.

SEKCJA I

OBOWIĄZKI REPUBLIKI ZIELONEGO PRZYLĄDKA W ZAKRESIE READMISJI

Artykuł 2

Readmisja własnych obywateli

1. Zgodnie z art. 13 ust. 5 lit. c) ppkt (i) umowy z Kotonu na wniosek państwa członkowskiego i bez żadnych dodatkowych formalności, innych niż przewidziane w niniejszej umowie, Republika Zielonego Przylądka dokonuje readmisji wszystkich osób, które nie spełniają obowiązujących warunków wjazdu, przebywania lub pobytu na terytorium państwa członkowskiego składającego wniosek, lub przestały spełniać takie warunki, o ile zostało udowodnione lub istnieje uzasadnione domniemanie na podstawie dostarczonych dowodów prima facie, że osoby te są obywatelami Republiki Zielonego Przylądka.

2. Republika Zielonego Przylądka dokonuje również readmisji:

a) niebędących w związku małżeńskim nieletnich dzieci osób, o których mowa w ust. 1, niezależnie od ich miejsca urodzenia czy ich obywatelstwa, chyba że mają one niezależne prawo pobytu w państwie członkowskim składającym wniosek;

b) legitymujących się innym obywatelstwem współmałżonków osób, o których mowa w ust. 1, o ile mają oni prawo wjazdu i pobytu bądź przyznaje się im prawo wjazdu i pobytu na terytorium Republiki Zielonego Przylądka, chyba że mają niezależne prawo pobytu w państwie członkowskim składającym wniosek.

3. Republika Zielonego Przylądka dokonuje także readmisji osób, które wraz z wjazdem na terytorium państwa członkowskiego zostały pozbawione lub zrzekły się obywatelstwa Republiki Zielonego Przylądka, chyba że osoby takie otrzymały ze strony tego państwa członkowskiego przynajmniej zapewnienie uzyskania naturalizacji.

4. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o readmisję przez Republikę Zielonego Przylądka właściwa misja dyplomatyczna lub urząd konsularny Republiki Zielonego Przylądka (niezależnie od woli osoby podlegającej readmisji) bezzwłocznie i nie później niż w ciągu 4 dni roboczych wydaje dokument podróży wymagany do powrotu osoby podlegającej readmisji, którego okres ważności wynosi 6 miesięcy. Jeżeli w ciągu 4 dni roboczych Republika Zielonego Przylądka nie wyda dokumentu podróży, uznaje się, że do celów wydalenia z kraju akceptuje ona standardowy dokument podróży wydawany przez Unię (¹).

5. Jeżeli z przyczyn prawnych lub faktycznych dana osoba nie może zostać przekazana w okresie ważności pierwotnie wydanego dokumentu podróży, właściwa misja dyplomatyczna lub urząd konsularny Republiki Zielonego Przylądka wydaje w ciągu 4 dni roboczych nowy dokument podróży z takim samym okresem ważności. Jeżeli w ciągu 4 dni roboczych Republika Zielonego Przylądka nie wyda dokumentu podróży, uznaje się, że do celów wydalenia z kraju akceptuje ona standardowy dokument podróży wydawany przez Unię (²).

Artykuł 3

Readmisja obywateli państw trzecich i bezpaństwowców

1. Na wniosek państwa członkowskiego i bez żadnych dodatkowych formalności, innych niż przewidziane w niniejszej umowie, Republika Zielonego Przylądka dokonuje readmisji wszystkich obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców, którzy nie spełniają obowiązujących warunków prawnych wjazdu, przebywania i pobytu na terytorium państwa członkowskiego składającego wniosek, lub przestali spełniać takie warunki, o ile zostało udowodnione lub istnieje uzasadnione domniemanie na podstawie dostarczonych dowodów prima facie, że osoby te:

a) są lub były w posiadaniu, w momencie wjazdu na to terytorium, ważnej wizy wydanej przez Republikę Zielonego Przylądka wraz z dowodem wjazdu na terytorium Republiki Zielonego Przylądka lub ważnego dokumentu pobytowego wydanego przez Republikę Zielonego Przylądka; lub

b) bezprawnie wjechały na terytorium państwa członkowskiego bezpośrednio z Republiki Zielonego Przylądka i stwierdzono, że uprzednio przebywały na terytorium Republiki Zielonego Przylądka.

2. Obowiązek readmisji, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, gdy:

a) obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec znajdował się na terenie międzynarodowego portu lotniczego w Republice Zielonego Przylądka jedynie przejazdem w związku z tranzytem lotniczym; lub

b) państwo członkowskie składające wniosek wydało obywatelowi państwa trzeciego lub bezpaństwowcowi wizę lub dokument pobytowy przed wjazdem lub po wjeździe tej osoby na swoje terytorium, chyba że:

(i) osoba ta jest w posiadaniu wizy wydanej przez Republikę Zielonego Przylądka wraz z dowodem wjazdu na terytorium Republiki Zielonego Przylądka lub dokumentu pobytowego wydanego przez Republikę Zielonego Przylądka, którego ważność była dłuższa lub który nadal jest ważny; lub

(ii) osoba ta przekroczyła dozwolony przez wizę okres pobytu lub dopuściła się na terytorium państwa członkowskiego składającego wniosek czynności niedozwolonych przez posiadaną wizę.

3. Po pozytywnym rozpatrzeniu przez Republikę Zielonego Przylądka wniosku o readmisję państwo członkowskie składające wniosek wydaje osobie, na której readmisję wyrażono zgodę, standardowy dokument podróży Unii do celów wydalenia z kraju (³).

SEKCJA II

OBOWIĄZKI UNII W ZAKRESIE READMISJI

Artykuł 4

Readmisja własnych obywateli

1. Zgodnie z art. 13 ust. 5 lit. c) ppkt (i) umowy z Kotonu na wniosek Republiki Zielonego Przylądka i bez żadnych dodatkowych formalności, innych niż te przewidziane w niniejszej umowie, państwo członkowskie dokonuje readmisji wszystkich osób, które nie spełniają obowiązujących warunków wjazdu, przebywania lub pobytu na terytorium Republiki Zielonego Przylądka, lub przestały spełniać takie warunki, o ile zostało udowodnione lub istnieje uzasadnione domniemanie na podstawie dostarczonych dowodów prima facie, że osoby takie są obywatelami tego państwa członkowskiego.

2. Państwo członkowskie dokonuje również readmisji:

a) niebędących w związku małżeńskim nieletnich dzieci osób, o których mowa w ust. 1, niezależnie od ich miejsca urodzenia czy ich obywatelstwa, chyba że mają one niezależne prawo pobytu w Republice Zielonego Przylądka;

b) legitymujących się innym obywatelstwem współmałżonków osób, o których mowa w ust. 1, o ile mają oni prawo wjazdu i pobytu bądź przyznaje się im prawo wjazdu i pobytu na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek, chyba że mają niezależne prawo pobytu w Republice Zielonego Przylądka.

3. Państwo członkowskie dokonuje także readmisji osób, które wraz z wjazdem na terytorium Republiki Zielonego Przylądka zostały pozbawione lub zrzekły się obywatelstwa tego państwa członkowskiego, chyba że osoby takie otrzymały ze strony Republiki Zielonego Przylądka przynajmniej zapewnienie uzyskania naturalizacji.

4. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o readmisję przez państwo członkowskie rozpatrujące wniosek właściwa misja dyplomatyczna lub urząd konsularny tego państwa członkowskiego (niezależnie od woli osoby podlegającej readmisji) bezzwłocznie i nie później niż w ciągu 4 dni roboczych wydaje dokument podróży wymagany do powrotu osoby podlegającej readmisji, którego okres ważności wynosi 6 miesięcy.

5. Jeżeli z przyczyn prawnych lub faktycznych dana osoba nie może zostać przekazana w okresie ważności pierwotnie wydanego dokumentu podróży, właściwa misja dyplomatyczna lub urząd konsularny tego państwa członkowskiego wydaje w ciągu czterech dni roboczych nowy dokument podróży z takim samym okresem ważności.

Artykuł 5

Readmisja obywateli państw trzecich i bezpaństwowców

1. Na wniosek Republiki Zielonego Przylądka i bez żadnych dodatkowych formalności, innych niż przewidziane w niniejszej umowie, państwo członkowskie dokonuje readmisji wszystkich obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców, którzy nie spełniają obowiązujących warunków prawnych wjazdu, przebywania i pobytu na terytorium Republiki Zielonego Przylądka, lub przestali spełniać takie warunki, o ile zostało udowodnione lub istnieje uzasadnione domniemanie na podstawie dostarczonych dowodów prima facie, że osoby te:

a) są lub były w posiadaniu, w momencie wjazdu na to terytorium, ważnej wizy wydanej przez państwo członkowskie rozpatrujące wniosek wraz z dowodem wjazdu na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek lub ważnego dokumentu pobytowego wydanego przez państwo członkowskie rozpatrujące wniosek; lub

b) bezprawnie wjechały na terytorium Republiki Zielonego Przylądka bezpośrednio z państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek i stwierdzono, że uprzednio przebywały na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek.

2. Obowiązek readmisji, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania, gdy:

a) obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec znalazł się na terenie międzynarodowego portu lotniczego państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek jedynie w związku z tranzytem lotniczym; lub

b) Republika Zielonego Przylądka wydała obywatelowi państwa trzeciego lub bezpaństwowcowi wizę lub dokument pobytowy przed wjazdem lub po wjeździe tej osoby na swoje terytorium, chyba że:

(i) osoba ta jest w posiadaniu wizy wydanej przez państwo członkowskie rozpatrujące wniosek wraz z dowodem wjazdu na terytorium państwa członkowskiego rozpatrującego wniosek lub dokumentu pobytowego wydanego przez państwo członkowskie rozpatrujące wniosek, którego ważność była dłuższa lub który nadal jest ważny; lub

(ii) osoba ta przekroczyła dozwolony przez wizę okres pobytu lub dopuściła się na terytorium Republiki Zielonego Przylądka czynności niedozwolonych przez posiadaną wizę.

3. Obowiązek readmisji, o którym mowa w ust. 1, dotyczy tego państwa członkowskiego, które wydało wizę lub dokument pobytowy. Jeśli wizę lub dokument pobytowy wydały dwa państwa członkowskie lub więcej, obowiązek readmisji określony w ust. 1 stosuje się do tego państwa członkowskiego, które wydało dokument o dłuższym okresie ważności, lub jeśli okres ważności jednego lub kilku z takich dokumentów upłynął, dokument, który jest nadal ważny. Jeżeli upłynął okres ważności wszystkich dokumentów, obowiązek readmisji określony w ust. 1 stosuje się do tego państwa członkowskiego, które wydało dokument z najpóźniejszą datą ważności. Jeśli nie można okazać żadnego dokumentu, obowiązek readmisji określony w ust. 1 stosuje się do tego państwa członkowskiego, które dana osoba opuściła najpóźniej.

4. Po pozytywnym rozpatrzeniu przez dane państwo członkowskie wniosku o readmisję Republika Zielonego Przylądka wydaje osobie, na readmisję której wyrażono zgodę, dokument podróży wymagany do powrotu tej osoby.

SEKCJA III

PROCEDURA READMISJI

Artykuł 6

Zasady ogólne

1. Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 i 3, przekazanie osoby, która ma podlegać readmisji na podstawie jednego z obowiązków określonych w art. 2–5, wymaga złożenia sporządzonego zgodnie z art. 7 wniosku o readmisję do właściwego organu państwa rozpatrującego wniosek.

2. Przekazanie osoby mającej podlegać readmisji może nastąpić bez złożenia wniosku o readmisję lub pisemnego zawiadomienia, o którym mowa w art. 11 ust. 1, do właściwego organu państwa rozpatrującego wniosek, w przypadku:

a) własnych obywateli państwa rozpatrującego wniosek, jeśli osoba mająca podlegać readmisji jest w posiadaniu ważnego dokumentu podróży lub dokumentu tożsamości;

b) obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców, jeśli osoba taka została zatrzymana w porcie lotniczym państwa składającego wniosek po nielegalnym przybyciu bezpośrednio z terytorium państwa rozpatrującego wniosek.

3. Bez uszczerbku dla ust. 2, w przypadku obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców będących w posiadaniu ważnego dokumentu podróży oraz wizy lub ważnego zezwolenia na pobyt wydanych przez państwo rozpatrujące wniosek, do przekazania konieczne jest jedynie pisemne zawiadomienie, o którym mowa w art. 11 ust. 1, skierowane przez państwo składające wniosek do państwa rozpatrującego wniosek.

4. Bez uszczerbku dla ust. 1 oraz z wyjątkiem ust. 2, do przekazania każdej osoby wymagającej eskorty konieczne jest pisemne zawiadomienie, o którym mowa w art. 11 ust. 1, skierowane przez państwo składające wniosek do właściwego organu państwa rozpatrującego wniosek.

5. Bez uszczerbku dla ust. 2 i 3, jeśli daną osobę zatrzymano w regionie przygranicznym państwa składającego wniosek po tym, jak nielegalnie przekroczyła granicę, przybywając bezpośrednio z terytorium państwa rozpatrującego wniosek, państwo rozpatrujące wniosek może złożyć wniosek o readmisję w ciągu dwóch dni roboczych od chwili zatrzymania (procedura przyspieszona).

Artykuł 7

Wniosek o readmisję

1. Wniosek o readmisję musi być sporządzony na piśmie i w miarę możliwości musi zawierać następujące informacje:

a) dane określające tożsamość osoby, która ma podlegać readmisji (np. imiona, nazwiska, datę i – o ile to możliwe – miejsce urodzenia oraz ostatnie miejsce pobytu), a w stosownych przypadkach także dane określające tożsamość nieletnich dzieci niebędących w związku małżeńskim lub małżonków;

b) w przypadku własnych obywateli – wskazanie środków stanowiących dowód lub dowód prima facie potwierdzający obywatelstwo, zgodnie z wytycznymi odpowiednio załączników 1 i 2;

c) w przypadku obywateli państw trzecich i bezpaństwowców – wskazanie środków stanowiących dowód lub dowód prima facie potwierdzający spełnienie warunków readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców, zgodnie z wytycznymi odpowiednio załączników 3 i 4;

d) zdjęcie osoby, która ma podlegać readmisji.

2. Wniosek o readmisję powinien w miarę możliwości zawierać również następujące informacje:

a) oświadczenie stwierdzające, że osoba, która ma być przekazana, może potrzebować pomocy lub opieki, pod warunkiem że osoba ta wyraziła jednoznaczną zgodę na takie oświadczenie;

b) wszelkie inne środki ochrony, bezpieczeństwa bądź informacje dotyczące stanu zdrowia danej osoby, jakie mogą być niezbędne w poszczególnych przypadkach przekazywania.

3. Wspólny formularz, który ma być używany dla wniosków o readmisję jest załączony jako załącznik 5 do niniejszej umowy.

4. Wnioski o readmisję można składać za pośrednictwem wszystkich środków komunikacji, w tym środków komunikacji elektronicznej lub faksu.

Artykuł 8

Środki dowodowe potwierdzające obywatelstwo

1. Dowód potwierdzający obywatelstwo zgodnie z art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1 można przedstawić w szczególności za pomocą dokumentów wymienionych w załączniku 1 do niniejszej umowy, nawet gdy upłynął ich okres ważności. Jeżeli przedstawiono takie dokumenty, państwa członkowskie oraz Republika Zielonego Przylądka wzajemnie uznają obywatelstwo bez prowadzenia dalszego dochodzenia. Dowód potwierdzający obywatelstwo nie może być oparty na fałszywych dokumentach.

2. Na potrzeby stosowania art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1 dowód prima facie potwierdzający obywatelstwo można przedstawić w szczególności za pomocą dokumentów wymienionych w załączniku 2 do niniejszej umowy, nawet gdy upłynął ich okres ważności. Jeżeli przedstawiono takie dokumenty, państwa członkowskie oraz Republika Zielonego Przylądka wzajemnie uznają obywatelstwo, chyba że posiadają dowody wskazujące na co innego. Dowód potwierdzający obywatelstwo nie może być oparty na fałszywych dokumentach.

3. Jeśli nie można okazać żadnego z dokumentów wymienionych w załączniku 1 lub 2, właściwe przedstawicielstwa dyplomatyczne i konsulaty danego państwa rozpatrującego wniosek podejmują, na prośbę zawartą we wniosku o readmisję złożonym przez państwo składające wniosek, czynności zmierzające do przeprowadzenia bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu trzech dni kalendarzowych od daty złożenia wniosku, rozmowy z osobą, która ma podlegać readmisji, w celu ustalenia jej obywatelstwa. Procedurę dotyczącą takich rozmów można ustalić w protokołach wykonawczych, o których mowa w art. 19 niniejszej umowy.

Artykuł 9

Środki dowodowe dotyczące obywateli państw trzecich i bezpaństwowców

1. Dowody potwierdzające warunki readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców ustanowione w art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 oparte są w szczególności na środkach dowodowych wymienionych w załączniku 3 do niniejszej umowy; nie mogą się one opierać na fałszywych dokumentach. Państwa członkowskie i Republika Zielonego Przylądka wzajemnie uznają wszelkie takie dowody bez prowadzenia dalszego dochodzenia.

2. Dowody prima facie potwierdzające warunki readmisji obywateli państw trzecich i bezpaństwowców ustanowione w art. 3 ust. 1 i art. 5 ust. 1 oparte są w szczególności na środkach dowodowych wymienionych w załączniku 4 do niniejszej umowy; nie mogą się one opierać na fałszywych dokumentach. W przypadku przedstawienia takich dowodów prima facie państwa członkowskie i Republika Zielonego Przylądka uznają warunki za spełnione, chyba że posiadają dowody wskazujące na co innego.

3. O bezprawnym charakterze wjazdu, przebywania lub pobytu decyduje brak, w dokumentach podróży danej osoby, koniecznej wizy lub innego zezwolenia na pobyt na terytorium państwa składającego wniosek. Dowodem prima facie bezprawnego wjazdu, przebywania lub pobytu jest także oświadczenie państwa składającego wniosek, że dana osoba nie posiada niezbędnych dokumentów podróży, wizy lub dokumentu pobytowego.

Artykuł 10

Terminy

1. Właściwy organ państwa składającego wniosek musi złożyć do właściwego organu państwa rozpatrującego wniosek o readmisję obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca w ciągu jednego roku od daty uzyskania informacji, że dana osoba nie spełnia obowiązujących warunków wjazdu, przebywania lub pobytu bądź przestała spełniać takie warunki. Jeśli istnieją prawne lub faktyczne przeszkody uniemożliwiające złożenie wniosku w terminie, na wniosek państwa składającego wniosek termin ten ulega przedłużeniu, ale wyłącznie do czasu ustąpienia przeszkód.

2. Odpowiedzi na wniosek o readmisję udziela się na piśmie:

a) w ciągu dwóch dni roboczych, w przypadku gdy wniosek złożono w ramach procedury przyspieszonej (art. 6 ust. 5);

b) w ciągu ośmiu dni kalendarzowych w innych przypadkach.

Termin ten biegnie od dnia otrzymania wniosku o readmisję. W przypadku braku odpowiedzi w tym terminie zgodę na przekazanie danej osoby uważa się za udzieloną.

Odpowiedź na wniosek o readmisję może być przekazywany za pośrednictwem wszystkich środków komunikacji, w tym środków komunikacji elektronicznej lub faksu.

3. Odrzucenie wniosku o readmisję musi mieć formę pisemną i zawierać uzasadnienie.

4. Po uzyskaniu zgody na readmisję bądź w stosownych przypadkach po upływie terminów określonych w ust. 2 przekazanie danej osoby następuje w ciągu trzech miesięcy. Na prośbę państwa składającego wniosek termin ten może zostać przedłużony o czas potrzebny do usunięcia przeszkód prawnych lub praktycznych.

Artykuł 11

Sposoby przekazywania osób i wykorzystywane środki transportu

1. Nie naruszając postanowień art. 6 ust. 2 i 3, przed przekazaniem danej osoby właściwe organy państwa składającego wniosek powiadamiają – na piśmie z wyprzedzeniem co najmniej 48 godzin – właściwe organy państwa rozpatrującego wniosek o dacie przekazania, miejscu wjazdu i ewentualnych osobach eskortujących oraz podają inne informacje związane z przekazaniem.

2. Transport może się odbyć drogą powietrzną lub morską. W przypadku przekazania danej osoby drogą lotniczą nie ma obowiązku korzystania z usług krajowych przewoźników Republiki Zielonego Przylądka lub państw członkowskich; można korzystać zarówno z regularnych, jak i czarterowych połączeń lotniczych. W przypadku przekazania odbywającego się pod eskortą, nie musi się ona ograniczać do uprawnionych osób z państwa składającego wniosek, jednak osoby te muszą pochodzić z Republiki Zielonego Przylądka lub jednego z państw członkowskich.

Artykuł 12

Omyłkowa readmisja

Państwo składające wniosek ponownie przyjmuje każdą osobę przyjętą w ramach readmisji przez państwo rozpatrujące wniosek, jeżeli w okresie trzech miesięcy po przekazaniu tej osoby ustalono, że wymogi określone w art. 2 do 5 niniejszej umowy nie są spełnione.

W takich przypadkach postanowienia proceduralne niniejszej umowy stosuje się z uwzględnieniem niezbędnych zmian i przekazuje się wszystkie dostępne informacje dotyczące faktycznej tożsamości i obywatelstwa osoby, która ma być ponownie przyjęta.

SEKCJA IV

OPERACJE TRANZYTU

Artykuł 13

Zasady ogólne

1. Państwa członkowskie i Republika Zielonego Przylądka ograniczają tranzyt obywateli państw trzecich i bezpaństwowców do przypadków, gdy niemożliwe jest przewiezienie ich bezpośrednio do państwa przeznaczenia.

2. Republika Zielonego Przylądka zezwala jednak na tranzyt obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców przez swoje terytorium na wniosek państwa członkowskiego, a państwo członkowskie zezwala na tranzyt obywateli państw trzecich lub bezpaństwowców przez swoje terytorium na wniosek Republiki Zielonego Przylądka, pod warunkiem że zagwarantowano dalszą podróż przez ewentualne inne państwa tranzytu oraz readmisję przez państwo przeznaczenia.

3. Republika Zielonego Przylądka lub państwo członkowskie mogą odmówić zgody na tranzyt przez swoje terytorium:

a) jeśli obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec narażony jest w państwie przeznaczenia lub w innym państwie tranzytu na realne ryzyko tortur, nieludzkiego lub poniżającego traktowania czy ukarania, karę śmierci lub prześladowania ze względu na rasę, religię, narodowość, przynależność do określonej grupy społecznej lub przekonania polityczne;

b) jeśli obywatel państwa trzeciego lub bezpaństwowiec podlega sankcjom karnym w państwie rozpatrującym wniosek lub innym państwie tranzytu; lub

c) ze względu na zdrowie publiczne, bezpieczeństwo wewnętrzne, porządek publiczny lub inny interes narodowy państwa rozpatrującego wniosek.

4. Republika Zielonego Przylądka lub państwo członkowskie mogą cofnąć zezwolenie, jeśli po jego wydaniu wystąpią lub wyjdą na jaw okoliczności wymienione w ust. 3, stanowiące przeszkodę w przeprowadzeniu operacji tranzytu, lub jeśli nie będzie zagwarantowana dalsza podróż przez inne państwa tranzytu lub readmisja przez państwo przeznaczenia. W takim wypadku państwo składające wniosek, w razie konieczności i bezzwłocznie, przyjmuje z powrotem danego obywatela państwa trzeciego lub bezpaństwowca.

Artykuł 14

Procedura tranzytowa

1. Wniosek tranzytowy musi zostać złożony na piśmie do właściwego organu państwa rozpatrującego wniosek i musi zawierać następujące informacje:

a) rodzaj tranzytu (powietrzny, morski lub lądowy), inne możliwe państwa tranzytu i przewidziany końcowy cel podróży;

b) szczegółowe informacje o danej osobie (np. imię, nazwisko, nazwisko panieńskie, inne używane imiona/nazwiska lub imiona/nazwiska, pod jakimi dana osoba jest znana lub pseudonimy, datę urodzenia, płeć i – jeśli to możliwe – miejsce urodzenia, obywatelstwo, język ojczysty, rodzaj i numer dokumentu podróży);

c) przewidywane miejsce wjazdu, termin przekazania osoby i ewentualną możliwość użycia eskorty;

d) oświadczenie, że z punktu widzenia państwa składającego wniosek spełnione są warunki określone w art. 13 ust. 2 oraz że nie są znane żadne powody mogące uzasadniać odmowę zgodnie z art. 13 ust. 3.

Wspólny formularz wniosku o zezwolenie na tranzyt dołączono do niniejszej umowy jako załącznik 6.

Wnioski tranzytowe można składać za pośrednictwem wszystkich środków komunikacji, w tym środków komunikacji elektronicznej lub faksu.

2. Państwo rozpatrujące wniosek powiadamia o jego przyjęciu na piśmie państwo składające wniosek w ciągu trzech dni roboczych, potwierdzając miejsce wjazdu i planowany czas odebrania danej osoby, lub też powiadamia o odmowie przyjęcia wniosku, podając powody takiej decyzji. W przypadku braku odpowiedzi w ciągu trzech dni roboczych zgodę na tranzyt uznaje się za udzieloną.

Odpowiedź na wniosek tranzytowy może być przekazywana za pośrednictwem wszystkich środków komunikacji, w tym środków komunikacji elektronicznej lub faksu.

3. Jeśli tranzyt odbywa się drogą lotniczą, osoba, która podlega readmisji, oraz osoby ją eskortujące są zwolnione z obowiązku uzyskania lotniskowych wiz tranzytowych.

Jeżeli operacja tranzytu do miejsca końcowego przeznaczenia nie może zostać zrealizowana w sposób przewidziany z powodów działania siły wyższej, państwo rozpatrujące wniosek, w razie konieczności, niezwłocznie wydaje wizę osobie, która ma podlegać readmisji, oraz ewentualnym osobom ją eskortującym na okres niezbędny do kontynuacji operacji tranzytu.

4. Właściwe organy państwa rozpatrującego wniosek, pod warunkiem przeprowadzenia wzajemnych konsultacji, udzielają niezbędnej pomocy przy tranzycie, w szczególności poprzez nadzorowanie osób podlegających readmisji oraz zapewnienie właściwych do tego celu udogodnień.

SEKCJA V

KOSZTY

Artykuł 15

Koszty transportu oraz tranzytu

Bez uszczerbku dla prawa właściwych organów do dochodzenia zwrotu kosztów związanych z readmisją od osoby, która ma podlegać readmisji, lub od stron trzecich, wszystkie koszty transportu poniesione w związku z readmisją i operacjami tranzytu do granicy państwa końcowego przeznaczenia pokrywa zgodnie z niniejszą umową państwo składające wniosek.

SEKCJA VI

OCHRONA DANYCH I KLAUZULA BRAKU WPŁYWU

Artykuł 16

Ochrona danych

Przekazanie danych osobowych może nastąpić jedynie wówczas, gdy jest konieczne do wykonania niniejszej umowy i odbywa się za pośrednictwem właściwych organów Republiki Zielonego Przylądka lub państwa członkowskiego, zależnie od przypadku. Przetwarzanie danych osobowych w indywidualnych przypadkach podlega krajowemu ustawodawstwu Republiki Zielonego Przylądka i, gdy kontrolerem jest właściwy organ państwa członkowskiego, przepisom dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁴) oraz ustawodawstwu krajowemu tego państwa członkowskiego przyjętemu zgodnie ze wspomnianą dyrektywą. Dodatkowo, mają zastosowanie następujące zasady:

a) dane osobowe muszą być przetwarzane rzetelnie i zgodnie z prawem;

b) dane osobowe muszą być zbierane w określonym, jednoznacznym i prawnie dopuszczonym celu związanym z wykonaniem niniejszej umowy i nie mogą być dalej przetwarzane przez organ przekazujący ani organ, który je przyjmuje, w sposób niezgodny z tym celem;

c) dane osobowe muszą być prawidłowe, stosowne oraz nie nadmierne ilościowo w stosunku do celu, dla którego są gromadzone lub dalej przetwarzane; w szczególności przekazane dane osobowe mogą dotyczyć wyłącznie:

(i) szczegółowych informacji o osobie, która ma zostać przekazana (np. imiona, nazwiska, wszelkie poprzednie imiona i nazwiska, imiona i nazwiska, pod jakimi jest znana, pseudonimy, płeć, stan cywilny, data i miejsce urodzenia oraz obecne i ewentualne poprzednie obywatelstwo);

(ii) paszportu, dowodu tożsamości lub prawa jazdy (numer, okres ważności, data wystawienia, nazwa organu wystawiającego dokument, miejsce wystawienia);

(iii) miejsc międzylądowań i trasy podróży;

(iv) innych informacji potrzebnych do ustalenia tożsamości osoby, która ma zostać przekazana, lub do zbadania wymogów dotyczących readmisji zgodnie z niniejszą umową;

d) dane osobowe muszą być dokładne, a w razie konieczności aktualizowane;

e) dane osobowe należy przechowywać w formie umożliwiającej identyfikację osób, których dane te dotyczą, przez okres nie dłuższy niż jest to konieczne do osiągnięcia celu, w jakim zostały zebrane lub w jakim są przetwarzane;

f) zarówno właściwy organ, który przekazuje dane osobowe, jak i ten, który je przyjmuje, podejmują wszelkie uzasadnione kroki w celu zapewnienia odpowiednio sprostowania, usunięcia lub zablokowania danych osobowych, w przypadku gdy ich przetwarzanie nie jest zgodne z postanowieniami niniejszego artykułu, w szczególności w przypadku, gdy nie są one adekwatne, dokładne, istotne dla sprawy lub gdy wykraczają poza cel ich przetwarzania. Dotyczy to także zgłaszania drugiej stronie wszelkich przypadków sprostowania, usunięcia lub zablokowania danych;

g) organ przyjmujący dane powiadamia organ przekazujący dane na jego wniosek o sposobie wykorzystania przekazanych danych i uzyskanych wynikach;

h) dane osobowe można przekazywać wyłącznie właściwym organom. Udostępnienie otrzymanych danych innym instytucjom wymaga wcześniejszej zgody organu przekazującego;

i) właściwe organy przekazujące i przyjmujące dane osobowe są zobowiązane do prowadzenia pisemnego rejestru przekazywanych i otrzymanych danych.

Artykuł 17

Klauzula braku wpływu

1. Niniejsza umowa nie ma wpływu na prawa, obowiązki i zakres odpowiedzialności Unii, państw członkowskich ani Republiki Zielonego Przylądka, wynikające z prawa międzynarodowego, w tym z konwencji międzynarodowych, których są one stroną, a w szczególności z:

– Konwencji dotyczącej statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r., zmienionej Protokołem dotyczącym statusu uchodźców z dnia 31 stycznia 1967 r.,

– europejskiej Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności z dnia 4 listopada 1950 r.,

– konwencji międzynarodowych określających państwo odpowiedzialne za badanie złożonych wniosków o azyl,

– Konwencji w sprawie zakazu stosowania tortur oraz innego okrutnego, nieludzkiego lub poniżającego traktowania albo karania z dnia 10 grudnia 1984 r.,

– konwencji międzynarodowych dotyczących ekstradycji i tranzytu,

– wielostronnych konwencji międzynarodowych i umów o readmisji cudzoziemców.

2. Postanowienia niniejszej umowy nie uniemożliwiają zorganizowania powrotu danej osoby na mocy innych formalnych lub nieformalnych uzgodnień między państwem składającym wniosek oraz państwem rozpatrującym wniosek.

SEKCJA VII

WYKONANIE I STOSOWANIE

Artykuł 18

Wspólny Komitet ds. Readmisji

1. Umawiające się Strony udzielają sobie wzajemnie pomocy prawnej w stosowaniu i ustalaniu interpretacji niniejszej umowy. W tym celu strony ustanawiają Wspólny Komitet ds. Readmisji (dalej zwany „komitetem”), którego zadania obejmują w szczególności:

a) nadzorowanie stosowania niniejszej umowy;

b) podejmowanie decyzji w sprawie zasad wykonawczych niezbędnych do jednolitego stosowania niniejszej umowy;

c) prowadzenie regularnej wymiany informacji na temat protokołów wykonawczych sporządzanych przez poszczególne państwa członkowskie i Republikę Zielonego Przylądka zgodnie z art. 19;

d) zalecanie wprowadzania zmian do niniejszej umowy i jej załączników.

2. Decyzje komitetu są wiążące dla Umawiających się Stron.

3. W skład komitetu wchodzą przedstawiciele Unii i Republiki Zielonego Przylądka.

4. Komitet zbiera się w razie potrzeby na wniosek jednej z Umawiających się Stron.

5. Komitet ustala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 19

Protokoły wykonawcze

1. Na wniosek państwa członkowskiego lub Republiki Zielonego Przylądka, Republika Zielonego Przylądka i to państwo członkowskie sporządzają protokół wykonawczy zawierający między innymi zasady dotyczące:

a) wyznaczania właściwych organów, przejść granicznych i wymiany punktów kontaktowych;

b) warunków powrotu osób pod eskortą, w tym tranzytu eskortowanych obywateli państw trzecich i bezpaństwowców;

c) środków i dokumentów uzupełniających te wymienione w załącznikach 1–4 do niniejszej umowy;

d) zasad readmisji w przypadku procedury przyspieszonej;

e) procedury przeprowadzania rozmów.

2. Protokoły wykonawcze określone w ust. 1 wchodzą w życie dopiero po ich zgłoszeniu Komitetowi ds. Readmisji, o którym mowa w art. 18.

3. Republika Zielonego Przylądka zgadza się stosować wszelkie postanowienia protokołu wykonawczego uzgodnionego z jednym państwem członkowskim również w jej stosunkach z każdym innym państwem członkowskim, na wniosek tego ostatniego.

Artykuł 20

Związek z dwustronnymi umowami o readmisji lub uzgodnieniami państw członkowskich

Postanowienia niniejszej umowy są nadrzędne wobec postanowień wszelkich wiążących prawnie instrumentów dotyczących readmisji osób przebywających bez zezwolenia, które zostały zawarte lub mogą zgodnie z art. 19 niniejszej umowy zostać zawarte przez poszczególne państwa członkowskie oraz Republikę Zielonego Przylądka w zakresie, w jakim takie postanowienia są niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.

SEKCJA VIII

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 21

Terytorialny zakres stosowania

1. Z zastrzeżeniem ust. 2 niniejszą umowę stosuje się na terytorium Republiki Zielonego Przylądka oraz wszędzie tam, gdzie mają zastosowanie Traktat o Unii Europejskiej i Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

2. Niniejsza umowa jest stosowana na terytorium Irlandii i Zjednoczonego Królestwa wyłącznie na podstawie odpowiedniego zawiadomienia skierowanego przez Unię do Republiki Zielonego Przylądka. Niniejsza umowa nie ma zastosowania do terytorium Królestwa Danii.

Artykuł 22

Wejście w życie, czas obowiązywania i rozwiązanie umowy

1. Umawiające się Strony ratyfikują lub zatwierdzają niniejszą umowę zgodnie ze swoimi wewnętrznymi procedurami.

2. Niniejsza umowa wchodzi w życie pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dniu, w którym Umawiające się Strony dokonają wzajemnego powiadomienia o zakończeniu procedur określonych w ust. 1.

3. Niniejsza umowa jest stosowana na terytorium Irlandii i Zjednoczonego Królestwa od pierwszego dnia drugiego miesiąca następującego po dacie zawiadomienia, o którym mowa w art. 21 ust. 2.

4. Niniejsza umowa zostaje zawarta na czas nieokreślony.

5. Każda z Umawiających się Stron może wypowiedzieć niniejszą umowę w drodze oficjalnego zawiadomienia przekazanego drugiej Umawiającej się Stronie. Niniejsza umowa przestaje obowiązywać sześć miesięcy po przekazaniu takiego zawiadomienia.

Artykuł 23

Załączniki

Załączniki 1–6 stanowią integralną część niniejszej umowy.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym każdy z tych tekstów jest jednakowo autentyczny.

Съст авено в Брюк сел на осемн адесети апр ил две хиляд и и тринадес ета година.

Hecho en Bruselas, el dieciocho de abril de dos mil trece.

V Bruselu dne osmnáctého dubna dva tisíce třináct.

Udfæ rdiget i Bruxelles den attende april to tusind og tretten.

Geschehen zu Brüssel am achtzehnten April zweitausenddreizehn.

Kahe tuhande kolmeteistkümnenda aasta aprillikuu kaheksateistkümnendal pä eval Brüsselis.

Έγινε στ ις Βρυξέλλες, σ τις δέκα οκτώ Α πριλίου δύο χι λιάδες δεκατρ ία.

Done at Brussels on the eighteenth day of April in the year two thousand and thirteen.

Fait à Bruxelles, le dix-huit avril deux mille treize.

Fatto a Bruxelles, addi diciotto aprile duemilatredici.

Briselē, divi tūkstoši trī spadsmitā gada astoņpadsmitajā aprīlī.

Priimta du tūkstančiai tryliktų metų balandžio aštuonioliktą dienąe Briuselyj.

Kelt Brüsszelben, a kétezer-tizenharmadik év április havának tizennyolcadik napján.

Magħmul fi Brussell, fit-tmintax-il jum ta’ April tas-sena elfejn u tlettax.

Gedaan te Brussel, de achttiende april tweeduizend vier dertien.

Sporządzono w Brukseli dnia osiemnastego kwietnia roku dwa tysiące trzynastego.

Feito em Bruxelas, em dezoito de abril de dois mil e treze.

Întocmit la Bruxelles la optsprezece aprilie două mii treisprezece.

V Bruseli osemnásteho aprí la dvetisíctrinásť.

V Bruslju, dne osemnajstega aprila leta dva tisoč trinajst.

Tehty Brysselissä kahdeksantenatoista päivänä huhtikuuta vuonna kaksituhattakolmetoista.

Som skedde i Bryssel den artonde april tjugohundratretton.

Pela República de Cabo Verde
За Ре публика Каб о Верде
Por la República de Cabo Verde
Za Kapverdskou republiku
For Republikken Kap Verde
Für die Republik Kap Verde
Cabo Verde Vabariigi nimel
Για τη Δημοκρατία το υ Πράσινου Ακρ ωτηρίου
For the Republic of Cape Verde
Pour la République du Cap Vert
Per la Repubblica del Capo Verde
Kaboverdes Republikas vārdā –
Žaliojo Kyšulio Respublikos vardu
A Zöld-foki Köztársaság részéről
Għar-Repubblika Tal-Kap Verde
Voor de Republiek Kaapverdië
W imieniu Republiki Zielonego Przylądka
Pentru Republica Capului Verde
Za Kapverdskú republiku
Za Republiko Zelenortski otoki
Kap Verden tasavallan puolesta
Fö r Republiken Kap Verde
Pela União Europeia
За Ев ропейския с ъюз
Por la Unión Europea
Za Evropskou unii
For Den Europæiske Union
Fü r die Europäische Union
Euroopa Liidu nimel
Γ ια την Ευρωπαϊ κή Ένωση
For the European Union
Pour l'Union européenne
Per l'Unione europea
Eiropas Savienības vārdā –
Europos Sąjungos vardu
Az Európai Unió részéről
Għ all-Unjoni Ewropea
Voor de Europese Unie
W imieniu Unii Europejskiej
Pentru Uniunea Europeană
Za Európsku úniu
Za Evropsko unijo
Euroopan unionin puolesta
Fö r Europeiska unionen

ZAŁĄCZNIK 1

WSPÓLNY WYKAZ DOKUMENTÓW, KTÓRYCH PRZEDSTAWIENIE JEST UZNAWANE ZA DOWÓD OBYWATELSTWA

(ART. 2 UST. 1, ART. 4 UST. 1 ORAZ ART. 8 UST. 1)

W przypadku gdy państwem rozpatrującym wniosek jest jedno z państw członkowskich lub Republika Zielonego Przylądka:

– wszelkiego rodzaju paszporty (paszporty krajowe, dyplomatyczne, służbowe, zbiorowe oraz zastępcze, w tym paszporty dla dzieci),

– laissez-passer wydane przez państwo rozpatrujące wniosek,

– wszelkiego rodzaju dokumenty tożsamości (w tym dokumenty wystawione na czas określony i dokumenty tymczasowe),

– legitymacje służbowe i książeczki wojskowe,

– książeczki żeglarskie, legitymacje służbowe kapitanów jednostek morskich,

– zaświadczenia o obywatelstwie lub inne urzędowe dokumenty, w których wymieniono lub jednoznacznie wskazano obywatelstwo.

W przypadku gdy państwem rozpatrującym wniosek jest Republika Zielonego Przylądka:

– potwierdzenie tożsamości w wyniku wyszukiwania w wizowym systemie informacyjnym (VIS) (¹),

– pozytywna identyfikacja dokonana na podstawie danych z rejestru wniosków wizowych tych państw członkowskich, które nie korzystają z wizowego systemu informacyjnego.

W przypadku gdy państwem rozpatrującym wniosek jest jedno z państw członkowskich:

– pozytywna identyfikacja dokonana na podstawie danych z rejestru wniosków wizowych Republiki Zielonego Przylądka.

---

(¹) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie wizowego systemu informacyjnego (VIS) oraz wymiany danych pomiędzy państwami członkowskimi na temat wiz krótkoterminowych (rozporządzenie w sprawie VIS) (Dz.U. L 218 z 13.8.2008, s. 60).

ZAŁĄCZNIK 2

WSPÓLNY WYKAZ DOKUMENTÓW, KTÓRYCH PRZEDSTAWIENIE JEST UZNAWANE ZA DOWÓD PRIMA FACIE OBYWATELSTWA

(ART. 2 UST. 1, ART. 4 UST. 1 ORAZ ART. 8 UST. 2)

– fotokopie dokumentów wymienionych w załączniku 1 do niniejszej umowy,

– prawo jazdy lub jego fotokopia,

– akt urodzenia lub jego fotokopia,

– identyfikatory wydane przez przedsiębiorstwa lub ich fotokopie,

– oświadczenia świadków,

– oświadczenia złożone przez daną osobę oraz język, jakim się ona posługuje, włącznie z wynikiem oficjalnego testu,

– odciski palców,

– wszelkie inne dokumenty mogące pomóc w ustaleniu obywatelstwa danej osoby.

ZAŁĄCZNIK 3

WSPÓLNY WYKAZ DOKUMENTÓW, KTÓRE SĄ UZNAWANE ZA DOWÓD POTWIERDZAJĄCY SPEŁNIENIE WARUNKÓW READMISJI OBYWATELI PAŃSTW TRZECICH I BEZPAŃSTWOWCÓW

(ART. 3 UST. 1, ART. 5 UST. 1 ORAZ ART. 9 UST. 1)

– wiza wraz z dowodem wjazdu na terytorium państwa rozpatrującego wniosek lub dokument pobytowy wydany przez państwo rozpatrujące wniosek,

– stempel wjazdu/wyjazdu lub podobne potwierdzenie w dokumencie podróży danej osoby lub inny dowód wjazdu/wyjazdu (np. fotograficzny),

– dokumenty oraz wszelkiego rodzaju zaświadczenia lub rachunki (np. rachunki za hotel, karty wizyt u lekarzy/dentystów, karty wstępu do instytucji publicznych/prywatnych, umowy wynajmu samochodów, potwierdzenia płatności kartą kredytową itd.), które jednoznacznie wskazują, że dana osoba pozostawała na terytorium państwa rozpatrującego wniosek,

– imienne bilety kolejowe lub listy pasażerów podróżujących samolotem, pociągiem, autokarem lub statkiem, które wskazują na obecność i przedstawiają trasę podróży danej osoby po terytorium państwa rozpatrującego wniosek,

– informacje, które wskazują, że dana osoba korzystała z usług kurierskich lub usług biura podróży,

– oficjalne oświadczenie złożone w szczególności przez pracowników służby granicznej lub innych świadków, którzy mogą potwierdzić, że dana osoba przekroczyła granicę,

– oficjalne oświadczenie zainteresowanej osoby złożone w postępowaniu sądowym lub administracyjnym.

ZAŁĄCZNIK 4

WSPÓLNY WYKAZ DOKUMENTÓW, KTÓRE SĄ UZNAWANE ZA DOWÓD PRIMA FACIE POTWIERDZAJĄCY SPEŁNIENIE WARUNKÓW READMISJI OBYWATELI PAŃSTW TRZECICH I BEZPAŃSTWOWCÓW

(ART. 3 UST. 1, ART. 5 UST. 1 ORAZ ART. 9 UST. 2)

– wiza wydana przez państwo rozpatrujące wniosek,

– wydany przez właściwe organy państwa składającego wniosek opis miejsca i okoliczności, w których dana osoba została przejęta po wjeździe na terytorium tego państwa,

– informacje odnoszące się do tożsamości lub pobytu danej osoby, dostarczone przez organizację międzynarodową (np. Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców),

– zgłoszenia/potwierdzenia informacji przez członków rodziny, współtowarzyszy podróży itd.,

– oświadczenie danej osoby,

– odciski palców.

ZAŁĄCZNIK 5

Dokument w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK 6

Dokument w formacie PDF

Wspólna deklaracja w sprawie art. 3 i art. 5

Umawiające się Strony będą starały się zapewnić powrót każdego obywatela państwa trzeciego, który nie spełnia obowiązujących warunków prawnych wjazdu, przebywania lub pobytu na ich odnośnych terytoriach lub który przestał spełniać takie warunki, do jego państwa pochodzenia.

Wspólna deklaracja dotycząca Królestwa Danii

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości, że niniejsza umowa nie ma zastosowania do terytorium Królestwa Danii ani do jego obywateli. W takich okolicznościach Republika Zielonego Przylądka powinna zawrzeć z Królestwem Danii umowę o readmisji na takich samych warunkach jak niniejsza umowa.

Wspólna deklaracja dotycząca Republiki Islandii i Królestwa Norwegii

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości ścisłe związki między Unią Europejską a Republiką Islandii i Królestwem Norwegii, w szczególności na mocy Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dnia 18 maja 1999 roku dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwijanie dorobku Schengen. W takich okolicznościach Republika Zielonego Przylądka powinna zawrzeć z Republiką Islandii i Królestwem Norwegii umowę o readmisji na takich samych warunkach jak niniejsza umowa.

Wspólna deklaracja dotycząca Konfederacji Szwajcarskiej

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości istnienie ścisłych związków między Unią Europejską a Konfederacją Szwajcarską, w szczególności na mocy umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, która weszła w życie dnia 1 marca 2008 r. W takich okolicznościach Republika Zielonego Przylądka powinna zawrzeć z Konfederacją Szwajcarską umowę o readmisji na takich samych warunkach jak niniejsza umowa.

Wspólna deklaracja dotycząca Księstwa Liechtensteinu

Umawiające się Strony przyjmują do wiadomości istnienie ścisłych związków między Unią Europejską a Księstwem Liechtensteinu, w szczególności na mocy Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu o przystąpieniu Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Księstwa Liechtensteinu we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, która weszła w życie dnia 7 kwietnia 2011 r. W takich okolicznościach Republika Zielonego Przylądka powinna zawrzeć z Księstwem Liechtensteinu umowę o readmisji na takich samych warunkach jak niniejsza umowa.