KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/61/UE z dnia 8 czerwca 2011 r. w sprawie zarządzających alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi i zmiany dyrektyw 2003/41/WE i 2009/65/WE oraz rozporządzeń (WE) nr 1060/2009 i (UE) nr 1095/2010 (¹), w szczególności jej art. 37 ust. 14,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W sytuacjach, o których mowa w art. 37 ust. 4 lit. b), lit. c) ppkt (i), lit. e), f) i lit. g) ppkt (i) dyrektywy 2011/61/UE, więcej niż jedno państwo członkowskie może być uznane za potencjalne państwo członkowskie odniesienia zarządzającego alternatywnym funduszem inwestycyjnym (ZAFI) spoza UE, który zamierza zarządzać alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (AFI) z UE lub, w zależności od przypadku, wprowadzać zarządzane przez siebie AFI do obrotu w Unii. W takich przypadkach ZAFI spoza UE musi złożyć wniosek do właściwych organów tych państw członkowskich, aby określiły one jego państwo członkowskie odniesienia. Do wniosku powinny zostać załączone wszystkie istotne informacje i dokumentacja niezbędne do określenia państwa członkowskiego odniesienia tego ZAFI. Zainteresowane właściwe organy powinny podjąć wspólną decyzję określającą państwo członkowskie odniesienia. Należy ustanowić procedurę, którą powinny stosować odpowiednie właściwe organy podczas określania państwa członkowskiego odniesienia. Chociaż wyznaczenie państwa członkowskiego odniesienia stanowi wspólne zadanie właściwych organów zainteresowanych państw członkowskich, to Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (EUNGiPW) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (²) powinien zapewnić odpowiednie zaangażowanie wszystkich potencjalnych państw członkowskich odniesienia w ten proces decyzyjny i wspomagać je w celu osiągnięciu porozumienia.

(2) Procedura mająca na celu określenie państwa członkowskiego odniesienia różni się od procedury ubiegania się o paszport na mocy dyrektywy 2011/61/UE. Po określeniu państwa członkowskiego odniesienia zainteresowany ZAFI spoza UE musi wystąpić do właściwego organu tego państwa członkowskiego o wydanie zezwolenia, zgodnie z procedurą i z zastrzeżeniem warunków, które mają zastosowanie do ZAFI na mocy art. 7 i 8 dyrektywy 2011/61/UE.

(3) Dyrektywa 2011/61/UE zobowiązuje państwa członkowskie do stosowania przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych transponujących tę dyrektywę od dnia 22 lipca 2013 r. W związku z tym, nie naruszając przepisów aktu delegowanego, którego przyjęcie jest wymagane na mocy art. 67 ust. 6 dyrektywy 2011/61/UE, odracza się stosowanie niniejszego rozporządzenia do tej samej daty.

(4) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Europejskiego Komitetu Papierów Wartościowych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Procedura mająca na celu określenie państwa członkowskiego odniesienia spomiędzy większej liczby potencjalnych państw członkowskich odniesienia

1. W przypadku gdy zarządzający alternatywnym funduszem inwestycyjnym (ZAFI) spoza UE, który zamierza zarządzać alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (AFI) z UE bez wprowadzania ich do obrotu lub który zamierza wprowadzać zarządzane przez siebie AFI do obrotu w Unii, składa wniosek o określenie swojego państwa członkowskiego odniesienia zgodnie z art. 37 ust. 4 dyrektywy 2011/61/UE; wniosek ten jest sporządzany w formie pisemnej i jest kierowany do każdego właściwego organu państw członkowskich będących potencjalnymi państwami członkowskimi odniesienia. Wniosek zawiera wykaz wszystkich potencjalnych państw członkowskich odniesienia.

2. Wniosek ZAFI spoza UE zawiera informacje i dokumentację niezbędne do określenia państwa członkowskiego odniesienia.

3. W okolicznościach, o których mowa w art. 37 ust. 4 lit. b) dyrektywy 2011/61/UE, takie informacje i dokumentacja obejmują:

a) wskazanie państw członkowskich, w których mają siedzibę AFI zarządzane przez ZAFI spoza UE;

b) wskazanie państw członkowskich, w których aktywa są zarządzane przez ZAFI spoza UE;

c) kwoty aktywów zarządzanych przez ZAFI spoza UE w poszczególnych państwach członkowskich.

4. W okolicznościach, o których mowa w art. 37 ust. 4 lit. c) ppkt (i) dyrektywy 2011/61/UE, takie informacje i dokumentacja obejmują:

a) wskazanie państwa członkowskiego, w którym ma siedzibę AFI zarządzany przez ZAFI spoza UE;

b) wskazanie państw członkowskich, w których ZAFI spoza UE zamierza wprowadzać do obrotu AFI.

5. W okolicznościach, o których mowa w art. 37 ust. 4 lit. e) i lit. g) ppkt (i) dyrektywy 2011/61/UE, takie informacje i dokumentacja obejmują:

a) wskazanie państw członkowskich, w których mają siedzibę AFI zarządzane przez ZAFI spoza UE;

b) opis strategii wprowadzania do obrotu mogącej stanowić dowód, że ZAFI spoza UE zamierza wprowadzać określony AFI lub większą liczbę AFI do obrotu w danym państwie członkowskim lub większej liczbie państw członkowskich oraz rozpocząć skuteczne wprowadzanie do obrotu w danych państwach członkowskich, który zawiera co najmniej następujące informacje:

(i) państwa członkowskie, w których dystrybutorzy (a także ZAFI – w przypadku samodzielnej dystrybucji) zamierzają oferować jednostki uczestnictwa lub udziały w AFI zarządzanych przez ZAFI, w tym przewidywany udział przypadający na te państwa w łącznej ofercie w Unii, wyrażony jako odsetek zarządzanych aktywów;

(ii) szacowana liczba inwestorów będących grupą docelową, mających miejsce zamieszkania w państwach członkowskich, w których ZAFI zamierza wprowadzać do obrotu swoje AFI;

(iii) języki urzędowe państw członkowskich, na które zostały lub zostaną przetłumaczone dokumenty ofertowe lub promocyjne;

(iv) rozkład działalności w zakresie wprowadzania do obrotu w poszczególnych państwach członkowskich, w których ZAFI zamierza wprowadzać swoje AFI do obrotu, uwzględniając w szczególności skalę i częstotliwość reklam oraz prezentacji dla potencjalnych inwestorów.

6. W okolicznościach, o których mowa w art. 37 ust. 4 lit. f) dyrektywy 2011/61/UE, takie informacje i dokumentacja obejmują informacje określone w ust. 5 lit. b) niniejszego artykułu.

7. Właściwe organy, do których zwrócił się ZAFI spoza UE jako do właściwych organów potencjalnego państwa członkowskiego odniesienia, kontaktują się ze sobą oraz z Europejskim Urzędem Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych (EUNGiPW) niezwłocznie po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, oraz nie później niż w ciągu trzech dni roboczych od otrzymania tego wniosku, w celu ustalenia, czy jakiekolwiek inne właściwe organy w Unii mogą być potencjalnie zaangażowane zgodnie z art. 37 ust. 4 dyrektywy 2011/61/UE.

Na wniosek EUNGiPW właściwe organy niezwłocznie przekazują EUNGiPW pełną treść wniosku złożonego przez ZAFI spoza UE.

8. W przypadku podjęcia decyzji stwierdzającej potencjalne zaangażowanie innych właściwych organów w Unii EUNGiPW niezwłocznie powiadamia te organy i zapewnia przekazanie im pełnej treści wniosku złożonego przez ZAFI spoza UE.

9. Każdy właściwy organ uczestniczący w procedurze i EUNGiPW mogą zażądać od ZAFI spoza UE odpowiednich dodatkowych informacji i dokumentacji niezbędnych do określenia państwa członkowskiego odniesienia.

Taki wniosek o przekazanie dodatkowych informacji lub dokumentacji wymaga formy pisemnej i zawiera uzasadnienie oraz informuje się o nim jednocześnie wszystkie pozostałe zainteresowane właściwe organy oraz EUNGiPW.

Po otrzymaniu przez właściwy organ lub EUNGiPW wnioskowanych dodatkowych informacji lub dokumentacji organ, który zwrócił się z wnioskiem, przekazuje niezwłocznie te informacje lub dokumentację wszystkim pozostałym zainteresowanym organom oraz EUNGiPW, w zależności od przypadku.

10. W terminie jednego tygodnia od otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 1, przez właściwe organy, do których zwrócił się ZAFI, lub, w stosownych przypadkach, przez każdy inny właściwy organ w Unii zgodnie z ust. 8, wszystkie zainteresowane właściwe organy przesyłają sobie wzajemnie oraz do EUNGiPW opinię dotyczącą określenia odpowiedniego państwa członkowskiego odniesienia.

11. Następnie wszystkie właściwe organy określają wspólnie państwo członkowskie odniesienia. Ustalenie to musi zapaść najpóźniej w terminie jednego miesiąca od otrzymania wniosku przez właściwe organy wskazane przez ZAFI spoza UE lub, w stosownych przypadkach, przez inne właściwe organy w Unii zgodnie z ust. 8.

W przypadku wystosowania wniosku o dodatkowe informacje termin określony w akapicie pierwszym zostaje przedłużony o okres pomiędzy wystosowaniem wniosku o dodatkowe informacje i dokumentację, o którym mowa w ust. 9, a otrzymaniem tych informacji lub dokumentacji.

12. EUNGiPW wspomaga odpowiednie właściwe organy i, w razie konieczności, ułatwia określenie państwa członkowskiego odniesienia zgodnie z art. 31 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

13. Właściwy organ państwa członkowskiego, które zostało określone jako państwo członkowskie odniesienia, niezwłocznie informuje o tym na piśmie ZAFI spoza UE.

14. W przypadku gdy ZAFI spoza UE, który zwrócił się z wnioskiem, nie zostanie poinformowany na piśmie w terminie siedmiu dni od określenia państwa członkowskiego odniesienia lub gdy odpowiednie właściwe organy nie określą państwa członkowskiego odniesienia w terminie określonym w ust. 11 akapit pierwszy niniejszego artykułu, ZAFI spoza UE, który zwrócił się z wnioskiem, może sam dokonać wyboru państwa członkowskiego odniesienia zgodnie z kryteriami określonymi w art. 37 ust. 4 akapit drugi dyrektywy 2011/61/UE.

ZAFI spoza UE niezwłocznie informuje na piśmie wszystkie właściwe organy, do których zwrócił się pierwotnie z wnioskiem, oraz EUNGiPW o dokonanym przez siebie wyborze państwa członkowskiego odniesienia.

15. Jeżeli państwo członkowskie odniesienia wybrane przez ZAFI spoza UE jest inne od państwa członkowskiego odniesienia określonego przez właściwe organy, zainteresowane właściwe organy informują ZAFI spoza UE o swojej decyzji określającej państwo członkowskie odniesienia w najkrótszym możliwym terminie, ale nie później niż w ciągu dwóch dni roboczych od otrzymania informacji o wyborze ZAFI zgodnie z ust. 14. W takim przypadku obowiązuje decyzja określająca państwo członkowskie odniesienia.

Artykuł 2

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 22 lipca 2013 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 maja 2013 r.