RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 9,

uwzględniając wniosek przedstawiony przez Komisję Europejską po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. PROCEDURA

1. Środki tymczasowe

(1) W dniu 15 listopada 2012 r. Komisja Europejska („Komisja”) nałożyła, rozporządzeniem (UE) nr 1071/2012 (²) („rozporządzenie w sprawie ceł tymczasowych”), tymczasowe cło antydumpingowe na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) i Tajlandii.

(2) Postępowanie zostało wszczęte zawiadomieniem o wszczęciu (³) opublikowanym w dniu 16 lutego 2012 r., w następstwie skargi złożonej w dniu 3 stycznia 2012 r. przez Komitet obrony przemysłu Unii Europejskiej łączników rur lub przewodów rurowych z żeliwa ciągliwego („skarżący”) w imieniu producentów reprezentujących ponad 50 % całkowitej unijnej produkcji gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego („gwintowane łączniki z żeliwa ciągliwego” ).

(3) Jak wskazano w motywie 15 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, dochodzenie dotyczące dumpingu i powstałej szkody objęło okres od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. („okres objęty dochodzeniem” lub „OD”). Analiza tendencji mających znaczenie dla oceny szkody objęła okres od dnia 1 stycznia 2008 r. do końca OD („ okres badany”).

2. Dalsze postępowanie

(4) Po powiadomieniu o istotnych faktach i wnioskach, na podstawie których podjęto decyzję o wprowadzeniu tymczasowych środków antydumpingowych („ ujawnienie tymczasowych ustaleń”), kilka zainteresowanych stron przedłożyło oświadczenia w formie pisemnej, przedstawiające ich opinie w sprawie tymczasowych ustaleń. Stronom, które wystąpiły z takim wnioskiem, umożliwiono wypowiedzenie się w formie ustnej.

(5) Komisja kontynuowała poszukiwanie i analizę wszelkich informacji uznanych za konieczne do sformułowania ostatecznych ustaleń.

B. PRODUKT OBJĘTY POSTĘPOWANIEM I PRODUKT PODOBNY

(6) Jedna strona zainteresowana postępowaniem argumentowała, że przywożony przez nią produkt nie powinien być elementem produktu objętego postępowaniem, ponieważ produkt ten ma określone właściwości techniczne. W tych łącznikach z żeliwa ciągliwego stosowane są gwinty stożkowe, w przeciwieństwie do gwintów równoległych występujących w innych przywożonych łącznikach z żeliwa ciągliwego.

(7) W wyniku dochodzenia ustalono jednak, że – niezależnie od tych specyfikacji technicznych – wspomniane łączniki z gwintami stożkowymi mają te same fizyczne i techniczne właściwości, jakie mają inne przywożone łączniki z żeliwa ciągliwego. Ponadto w wyniku dochodzenia ustalono, że jeżeli chodzi o zastosowanie łączników z gwintami stożkowymi są one stosowane podobnie jak inne przywożone łączniki z żeliwa ciągliwego. W jednym państwie członkowskim, w którym stosowane są oba rodzaje, stwierdzono, że są one w rzeczywistości zamienne. Argumentacja ta została zatem odrzucona.

(8) Jedna z zainteresowanych stron argumentowała, że łączniki z żeliwa ciągliwego białego mogą być sprzedawane na terytorium Unii, podczas gdy łączniki z żeliwa ciągliwego czarnego mogą być sprzedawane jedynie w Zjednoczonym Królestwie, w Republice Irlandii, na Malcie oraz Cyprze. W związku z powyższym łączniki z żeliwa ciągliwego białego i czarnego miałyby rzekomo nie konkurować w pełni na rynku unijnym.

(9) W wyniku dochodzenia ustalono jednak, że większa część przywozu łączników z żeliwa ciągliwego czarnego pochodząca z państw, których dotyczy postępowanie, jest przeznaczona dla państw Europy kontynentalnej, takich jak Niemcy, Włochy, Polska lub Hiszpania. Uznaje się zatem, że łączniki z żeliwa ciągliwego białego i czarnego w pełni konkurują na rynku unijnym, nie zaś jedynie w ograniczonej liczbie państw członkowskich.

(10) Pewien importer podtrzymał swój argument, że elementy podstawowe łączników zaciskowych nie powinny wchodzić w zakres definicji produktu objętego postępowaniem. Importer ten argumentował, że elementy podstawowe łączników zaciskowych mają inne przeznaczenie i dostarczył dowody potwierdzające na to, że gwint w elemencie podstawowym łącznika zaciskowego może być z łatwością odróżniony od gwintu w łączniku standardowym, ponieważ jest on wykonywany według innej normy ISO (⁴). Po rozważeniu dostarczonych dowodów stwierdzono, że definicja produktu powinna zostać stosownie ograniczona.

(11) Dwie inne strony zainteresowane postępowaniem argumentowały, że z zakresu definicji produktu należy wyłączyć łączniki kablowych rur osłonowych wykonane z żeliwa ciągliwego oraz, w szczególności, okrągłe skrzynki przyłączowe z żeliwa ciągliwego, które są kluczowym elementem wszystkich kablowych rur osłonowych oraz instalacji łącznikowych rur osłonowych. Strony argumentowały, że takie skrzynki przyłączowe służą różnym celom (tzn. obudowie i ochronie systemów instalacji elektrycznych w przeciwieństwie do zapewniania bezprzeciekowego przepływu gazu lub wody, jak w przypadku standardowych łączników będących przedmiotem niniejszego postępowania). Można je również z łatwością odróżnić od innych łączników (nie muszą być one bezwzględnie bezprzeciekowe dla gazu lub płynów, natomiast podczas montowania po przywozie otrzymują pokrywę, która ułatwia dostęp do przewodów). Po dokładnym rozważeniu tych argumentów stwierdzono, że gwintowane okrągłe skrzynki przyłączowe z żeliwa ciągliwego bez pokrywy powinny zostać wyłączone z definicji produktu.

(12) Wobec powyższego uznano za stosowne dokonanie przeglądu definicji produktu określonej w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych. W związku z tym produkt objęty postępowaniem zostaje ostatecznie zdefiniowany jako gwintowany łącznik rur lub przewodów rurowych, odlewany z żeliwa ciągliwego, obecnie objęty kodem CN ex 7307 19 10, z wyłączeniem elementów podstawowych łączników zaciskowych wykorzystujących gwinty metryczne ISO DIN 13 oraz gwintowanych okrągłych skrzynek przyłączowych z żeliwa ciągliwego bez pokrywy.

(13) Wobec braku innych uwag dotyczących produktu objętego postępowaniem oraz produktu podobnego potwierdza się niniejszym ustalenia zawarte w motywach 17–21 oraz 23–28 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

C. KONTROLA WYRYWKOWA

(14) W następstwie ujawnienia tymczasowych ustaleń nie otrzymano żadnych uwag dotyczących kontroli wyrywkowej producentów unijnych, producentów eksportujących w ChRL oraz importerów niepowiązanych. Wobec tego potwierdza się niniejszym ustalenia sformułowane w motywach 29–31 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

D. DUMPING

1. Chińska Republika Ludowa

1.1. Traktowanie na zasadach gospodarki rynkowej i traktowanie indywidualne

(15) Wobec braku uwag dotyczących traktowania na zasadach rynkowych oraz traktowania indywidualnego potwierdza się niniejszym tymczasowe ustalenia zawarte w motywach 32–46 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

1.2. Kraj analogiczny

(16) Wobec braku uwag dotyczących kraju analogicznego potwierdza się niniejszym ustalenia zawarte w motywach 47–53 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

1.3. Wartość normalna, cena eksportowa, porównanie

(17) Jeden chiński producent eksportujący argumentował, że wartość normalna produktu powinna być obliczona na podstawie krajowej sprzedaży osiągniętej przez jedynego współpracującego producenta z państwa analogicznego, nawet jeżeli nie osiąga ona ilości reprezentatywnych, jak stanowi art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Argument ten można przyjąć w odniesieniu do państwa analogicznego. Zgodnie z tym w celu ustanowienia wartości normalnej wykorzystano krajową sprzedaż w zwykłym obrocie handlowym osiąganą przez jedynego współpracującego producenta z państwa analogicznego.

(18) Ten sam chiński producent eksportujący argumentował, że margines dumpingu powinien zostać ustalony z wykorzystaniem całej sprzedaży eksportowej, nie zaś jedynie sprzedaży typów produktu bezpośrednio porównywalnych z typami sprzedawanymi przez producenta z państwa analogicznego na jego rynku krajowym. Ten argument został przyjęty. W odniesieniu do tych nieporównywalnych bezpośrednio typów produktu wartość podstawową oparto na arytmetycznej średniej wartości normalnej dla zbliżonych typów produktu, dostosowanych o wartość rynkową różnic właściwości fizycznych na podstawie art. 2 ust. 10 lit. a) rozporządzenia podstawowego.

(19) Wobec braku innych uwag dotyczących wartości normalnej, ceny eksportowej oraz porównania potwierdza się niniejszym ustalenia zawarte w motywach 54, 59–61 oraz 64–67 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

1.4. Marginesy dumpingu

(20) W przypadku przedsiębiorstw objętych próbą, średnią ważoną wartość normalną każdego typu produktu podobnego ustaloną dla państwa analogicznego porównano ze średnią ważoną ceną eksportową odpowiadającego typu produktu objętego postępowaniem, zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego.

(21) Na tej podstawie ostateczne marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

(22) Średni ważony margines dumpingu współpracujących producentów eksportujących niewłączonych do próby został obliczony zgodnie z przepisami art. 9 ust. 6 rozporządzenia podstawowego. Zgodnie z powyższym margines ten został ustalony na podstawie marginesu ustalonego dla objętych próbą producentów eksportujących.

(23) Na tej podstawie margines dumpingu dla przedsiębiorstw współpracujących niewłączonych do próby ustalono na poziomie 41,1 %.

(24) W odniesieniu do wszystkich pozostałych producentów eksportujących w ChRL marginesy dumpingu ustalono na podstawie dostępnych faktów, zgodnie z art. 18 rozporządzenia podstawowego. W tym celu ustalono najpierw poziom współpracy, poprzez porównanie wielkości wywozu do Unii zgłoszonego przez współpracujących producentów eksportujących z wielkością chińskiego wywozu, jak ustalono w motywie 51 poniżej.

(25) W związku z tym, że współpraca stanowiła więcej niż 50 % całkowitego chińskiego wywozu do Unii, zaś przemysł można uznać za rozdrobniony ze względu na wysoką liczbę producentów eksportujących w ChRL, można przyjąć, że poziom współpracy jest wysoki. W związku z powyższym rezydualny margines dumpingu został ustalony na poziomie objętego próbą przedsiębiorstwa o najwyższym marginesie dumpingu.

(26) Na tej podstawie ostateczne marginesy dumpingu, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

2. Indonezja

2.1. Wartość normalna, cena eksportowa i porównanie

(27) Wobec braku innych uwag dotyczących wartości normalnej, ceny eksportowej oraz porównania potwierdza się niniejszym ustalenia zawarte w motywach 75–87 oraz 91 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych w odniesieniu do Indonezji.

2.2. Marginesy dumpingu

(28) Biorąc pod uwagę, że poziom współpracy był uważany za wysoki (wielkość wywozu jedynego współpracującego przedsiębiorstwa indonezyjskiego stanowiła więcej niż 80 % całkowitego indonezyjskiego wywozu do Unii w OD), margines dumpingu dla wszystkich pozostałych indonezyjskich producentów eksportujących ustalono na takim samym poziomie jak w przypadku współpracującego przedsiębiorstwa.

(29) Na tej podstawie ostateczne marginesy dumpingu dla przedsiębiorstw indonezyjskich, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

3. Tajlandia

3.1. Wartość normalna, cena eksportowa i porównanie

(30) Nie otrzymano żadnych uwag, które spowodowałyby jakiekolwiek zmiany zastosowanej metodyki lub obecnego obliczenia dumpingu w odniesieniu do Tajlandii.

(31) W związku z tym niniejszym potwierdza się ustalenia dotyczące wartości normalnej, ceny eksportowej oraz porównania, zawarte w motywach 75– 88 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w odniesieniu do Tajlandii.

3.2. Marginesy dumpingu

(32) Przegląd obliczeń dumpingu i dopracowanie szczegółów w zakresie tych obliczeń zaowocowało lekkim obniżeniem marginesu dumpingu do 15,5 % w przypadku jednego z tajlandzkich producentów eksportujących. Margines dumpingu w przypadku drugiego współpracującego producenta eksportującego został ostatecznie potwierdzony na poziomie tymczasowym.

(33) Biorąc pod uwagę, że poziom współpracy był uważany za wysoki (wielkość wywozu dwóch współpracujących przedsiębiorstw tajlandzkich stanowiła więcej niż 80 % całości tajlandzkiego wywozu do Unii w OD), margines dumpingu dla wszystkich pozostałych tajlandzkich producentów eksportujących ustalono na poziomie wyższego marginesu dumpingu spośród dwóch współpracujących przedsiębiorstw.

(34) Na tej podstawie ostateczne marginesy dumpingu dla przedsiębiorstw tajlandzkich, wyrażone jako wartość procentowa ceny CIF na granicy Unii przed ocleniem, są następujące:

E. SZKODA

1. Produkcja unijna

(35) Wobec braku uwag dotyczących produkcji unijnej potwierdza się niniejszym motyw 94 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Należy dodać, że w okresie badanym produkt podobny był wytwarzany przez trzech kolejnych producentów w Unii, którzy w latach 2008–2009 zaprzestali produkcji, a także przez kolejnego producenta, który zaprzestał produkcji pod koniec okresu badanego.

2. Definicja przemysłu unijnego

(36) Strony zainteresowane postępowaniem argumentowały, że obie objęte próbą grupy producentów unijnych przywożą produkt objęty postępowaniem i w związku z tym – zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a) – nie powinny być uznawane za część przemysłu unijnego.

(37) W tym względzie ustalono, że obie objęte próbą grupy producentów unijnych w rzeczywistości przywożą produkt objęty postępowaniem. Jednak po pierwsze należy zauważyć, że ustalenie, iż producent unijny jest również importerem produktu objętego postępowaniem, nie prowadzi automatycznie do wyłączenia tego producenta unijnego z przemysłu unijnego, a po drugie, że dla każdego z producentów unijnych przywóz ten był znikomy w porównaniu z łączną produkcją i sprzedażą realizowaną przez grupy przedsiębiorstw. Potwierdza się zatem, że obie grupy przedsiębiorstw zostają uznane za część przemysłu unijnego.

(38) Ponadto jedna strona zainteresowana postępowaniem argumentowała, że jeden producent unijny nie powinien być uznawany za część przemysłu unijnego, jako że ten producent unijny jest rzekomo powiązany z importerem produktu objętego postępowaniem. Jednak po pierwsze należy zauważyć, że stwierdzenie powiązania między producentem unijnym a eksporterem nie prowadzi automatycznie do wyłączenia tego producenta unijnego z przemysłu unijnego, a po drugie nie dostarczono dowodów na to, że powiązanie między producentem unijnym a importerem – o ile istnieje – spełnia kryteria określone w art. 4 ust. 2 rozporządzenia podstawowego. Ponadto ilości przywożone przez rzekomo powiązanego importera stanowią jedynie niewielką część wielkości produkowanych i sprzedawanych przez rzekomo powiązanego producenta unijnego. W związku z tym, nawet jeżeli powiązanie producenta unijnego i importera zostałoby potwierdzone, producent unijny w dalszym ciągu uznawany byłby za część przemysłu unijnego.

(39) W odniesieniu do definicji przemysłu unijnego na potrzeby oceny szkody uznaje się wszystkich producentów unijnych wytwarzających produkt podobny w okresie badanym za przemysł unijny; w związku z tym będą oni dalej zwani „przemysłem unijnym” w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia podstawowego.

3. Konsumpcja w Unii

(40) Jedna ze stron zainteresowanych postępowaniem zgłosiła uwagi odnośnie do faktu, że w całym okresie badanym produkcja przemysłu unijnego przewyższała jego sprzedaż. Jednocześnie zgłoszono zmniejszenie się zapasów, co jest nieprzekonujące, jako że produkcja przewyższająca sprzedaż powinna prowadzić do zwiększenia zapasów.

(41) W tym względzie zauważa się, że wprawdzie na etapie tymczasowym faktycznie stwierdzono poprawne zgłoszenie produkcji i zapasów, jednak w zgłaszaniu sprzedaży unijnej przemysłu unijnego wystąpił błąd: nie zarejestrowano całkowicie pewnej części sprzedaży realizowanej przez nieobjętych próbą producentów unijnych. Błąd został skorygowany i w konsekwencji konieczna była również odpowiednia weryfikacja konsumpcji w Unii oraz udziałów na rynku unijnym. Ze względu na zakończenie działalności przez trzech producentów unijnych w okresie badanym określonym w motywie 113 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych weryfikacja w odniesieniu do konsumpcji w Unii ma bardziej znaczące oddziaływanie na początku okresu badanego.

(42) W latach 2008–2009 konsumpcja w Unii obniżyła się znacząco, a mianowicie o 28 %; następnie konsumpcja wzrosła o 7 punktów procentowych do 21 % poniżej poziomu konsumpcji odnotowanego na początku okresu badanego.

4. Przywóz z państw, których dotyczy postępowanie

4.1. Łączna ocena skutków przywozu objętego postępowaniem

(43) Jeżeli chodzi o wielkość przywozu produktu po cenach dumpingowych z Indonezji, potwierdzono ostatecznie, że stanowił on jedynie około 2,5 % łącznego przywozu produktu podobnego do Unii w OD. Dlatego można uznać, że nie stanowił on istotnej szkody dla przemysłu unijnego w rozumieniu art. 9 ust. 3 rozporządzenia podstawowego lub porozumienia antydumpingowego WTO.

(44) W świetle powyższego podjęto ostateczną decyzję o niełączeniu tego przywozu z przywozem po cenach dumpingowych z ChRL oraz Tajlandii.

(45) Jeżeli chodzi o łączną ocenę przywozu z ChRL i z Tajlandii na potrzeby analizy szkody i związku przyczynowego, strony zainteresowane postępowaniem argumentowały, że – z szeregu powodów – nie należy dokonywać łącznej oceny tajlandzkiego przywozu z przywozem chińskim.

(46) Po pierwsze argumentowano, że wielkość sprzedaży przywozu z Tajlandii jest znacznie mniejsza niż wielkość przywozu z Chin, a ponadto że wielkość sprzedaży przywozu z Tajlandii spada w wartościach bezwzględnych. Jednak wielkość przywozu z Tajlandii nie jest znikoma, a zatem jest wystarczająca, aby pozwolić na połączenie. Ponadto mimo tego, że przywóz z Tajlandii zmniejsza się w wartościach bezwzględnych, co pokazuje tabela w motywie 51 poniżej, w okresie badanym uzyskał on 19 % udziału w rynku, co ilustruje tabela w motywie 52 poniżej.

(47) Pod względem cen argumentowano, że przywóz z Tajlandii jest sprzedawany średnio po wyższych cenach niż przywóz z Chin. Jest to wprawdzie zgodne z prawdą, niemniej jednak przywóz z Tajlandii znacząco podcina ceny przemysłu unijnego. Ponadto w okresie badanym różnica cenowa między przywozem z Tajlandii a przywozem z Chin stale się zmniejszała, z 698 EUR/tonę w 2008 r. do 472 EUR/tonę w OD, co ilustruje tabela w motywie 108 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(48) Wobec braku konkretnych uwag lub komentarzy potwierdza się niniejszym treść motywów 98–105 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

4.2. Wielkość i udział w rynku objętego postępowaniem przywozu po cenach dumpingowych, ceny tego przywozu oraz podcięcie cenowe

(49) Kilka stron zainteresowanych postępowaniem argumentowało, że wielkość przywozu w przypadku ChRL, którą podano w motywie 106 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, jest zawyżona, ponieważ właściwy kod CN obejmuje wszelkie typy łączników odlewanych z żeliwa ciągliwego, nie tylko łączniki gwintowane.

(50) W tym względzie warto zauważyć, że nie zakładano, iż cała wielkość podana w obrębie kodu CN to łączniki gwintowane. Wielkość, o której mowa w rozporządzeniu w sprawie ceł tymczasowych, została już poddana korekcie w dół, na podstawie informacji dostarczonych przez krajowe organy celne. Wielkości te były zgodne z informacjami podanymi w skardze. Strony zainteresowane postępowaniem miały dostateczną ilość czasu, aby przekazać uwagi w tym względzie. Jednak żadna ze stron zainteresowanych postępowaniem nie złożyła w tej sprawie uwag, ani przed opublikowaniem rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, ani też w terminie przewidzianym na składanie uwag odnośnie do rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Na bardzo późnym etapie postępowania Chińska Izba Handlowa dostarczyła pewne informacje odnośnie do ilości, dotyczące rzekomo poprawnej wielkości przywozu z Chin. Miało to miejsce niemal dwa miesiące po upływie terminu przewidzianego na składanie uwag dotyczących rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, co oznacza, że informacja ta dotarła niemal rok po wszczęciu dochodzenia, gdy liczby dotyczące przywozu zostały po raz pierwszy podane do wiadomości w jawnej wersji skargi. Dostarczenie powyższej informacji po terminie nie pozwala na jej weryfikację w drodze obiektywnego procesu sprawdzającego bez bezpodstawnego przedłużenia okresu dochodzenia poza odgórny termin piętnastomiesięczny określony w art. 6 ust. 9 rozporządzenia podstawowego. W każdym razie wydaje się, że ta informacja w zasadniczy sposób zaniża wielkość importu z Chin, jako że opiera się na szacunkach dotyczących jedynie wywozu przedsiębiorstw współpracujących; w związku z powyższym informacja nie może być uznana za poprawną. Argument ten został zatem odrzucony.

(51) Kilku importerów dostarczyło jednak informacje dotyczące tego, jakie produkty inne niż przywożony produkt objęty postępowaniem były przez nich przywożone w okresie badanym pod tym samym kodem CN. Te informacje mogły zostać uwzględnione, zaś wartość przywozu z państw, których dotyczy postępowanie, została stosownie skorygowana w dół.

(52) W następstwie kwestii dotyczącej unijnej sprzedaży przemysłu unijnego, o której mowa w motywie 41 powyżej, zweryfikowany musiał zostać również udział w rynku przywozu towarów po cenach dumpingowych z dwóch państw, których dotyczy postępowanie. Udział w rynku przywozu towarów po cenach dumpingowych z dwóch państw, których dotyczy postępowanie, wzrósł w badanym okresie o 15,6 punktów procentowych: z 33,1 % do 48,7 %. Ten wzrost udziału w rynku miał miejsce w dużej części między 2010 r. a OD, w okresie odradzającego się popytu.

(53) Jedna z zainteresowanych stron zwróciła się o ujawnienie zbiorczych danych o cenie sprzedaży według typu produktu w odniesieniu do przemysłu unijnego. Ponieważ próba producentów unijnych obejmowała jednak jedynie dwie grupy producentów, jak wskazano w motywie 111 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, faktyczne informacje zbiorcze nie mogły zostać ujawnione ze względu na poufność. Powód ten ma odniesienie również do ujawnienia zbiorczych danych o cenach sprzedaży według typu produktu.

(54) Zainteresowane strony argumentowały, że przywóz z państw, których dotyczy postępowanie, występuje na terytorium Unii na innym poziomie wymiany handlowej niż towary sprzedawane przez producentów unijnych. Potwierdzono, że faktycznie tak jest; jak również, że przemysł unijny oraz importerzy zazwyczaj posiadają znaczną liczbę wspólnych klientów. Dlatego argument mógł zostać uznany i zastosowano wyrównanie w formie dostosowań dla danego poziomu wymiany handlowej.

(55) W związku z powyższym dokonano korekty w dół marginesów podcięcia, o których mowa w motywie 110 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Niemniej jednak zidentyfikowane marginesy podcięcia są w dalszym ciągu dość znaczące – od 25 % do 45 % – z wyjątkiem jednego eksportera z Tajlandii, w przypadku którego zidentyfikowany margines podcięcia wynosił około 10 %.

(56) Wobec braku konkretnych uwag lub komentarzy potwierdza się niniejszym treść motywów 108–109 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

5. Sytuacja przemysłu unijnego

(57) Wobec braku uwag lub komentarzy potwierdza się niniejszym motyw 111 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

5.1. Produkcja, moce produkcyjne i wykorzystanie mocy produkcyjnych

(58) Wobec braku uwag dotyczących produkcji, mocy produkcyjnych i ich wykorzystania potwierdza się niniejszym ustalenia w motywach 112–114 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

5.2. Zapasy

(59) Wobec braku uwag w odniesieniu do zapasów potwierdza się niniejszym motyw 115 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

5.3. Wielkość sprzedaży i udział w rynku

(60) W następstwie kwestii, o której mowa w motywie 41 powyżej, należy również zweryfikować wielkość sprzedaży i udział w rynku przemysłu unijnego. W latach 2008–2009 wielkość sprzedaży wszystkich producentów unijnych na rynku unijnym spadła znacząco – o 36 %, co było następstwem spadającego popytu. Jednak po 2009 r. popyt w Unii wzrósł o około 6 000 ton, o czym wspomniano w motywie 42 powyżej. Mimo tego do końca okresu badanego sprzedaż unijna w dalszym ciągu spadała o kolejne 5 punktów procentowych lub 2 440 ton.

(61) Udział przemysłu unijnego w rynku nieustannie spadał w okresie badanym: łącznie o 14,8 punktów procentowych lub 26 %. W tym samym okresie przywóz towarów po cenach dumpingowych zyskał 15,6 punktów procentowych udziału w rynku, na co wskazano w motywie 52 powyżej.

(62) Jedna ze stron zainteresowanych postępowaniem argumentowała, że udziały w rynku w segmencie niebędącym rynkiem krajowym w Zjednoczonym Królestwie ukazałyby inne udziały w rynku, przy czym przemysł unijny miałby duży udział w rynku, natomiast udział przywozu z Chin byłby w tym szczególnym segmencie rynku unijnego mniejszy.

(63) Istotnie może być tak, że przemysł unijny posiada wyższy udział w rynku, jeżeli chodzi o określony segment rynku w pojedynczym państwie członkowskim. Normalnym zjawiskiem jest, że różne podmioty gospodarcze nie mają takich samych udziałów w rynku we wszystkich segmentach rynkowych wszystkich państw członkowskich. Jednak niniejsza analiza szkody obejmuje rynek unijny jako całość. W tym względzie potwierdzono faktycznie, że udziały przemysłu unijnego w rynku znacząco spadły, co wyjaśnione zostało powyżej.

6. Wnioski dotyczące szkody

(64) Wobec braku innych argumentów lub uwag potwierdza się niniejszym motywy 118–133 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, w tym ustalenie poniesionej przez przemysł unijny istotnej szkody w rozumieniu art. 3 ust. 5 rozporządzenia podstawowego.

F. ZWIĄZEK PRZYCZYNOWY

1. Wpływ innych czynników

1.1. Przywóz z innych państw trzecich

(65) W następstwie kwestii dotyczącej unijnej sprzedaży przemysłu unijnego, o której mowa w motywie 41 powyżej, zweryfikowany musiał zostać również udział w rynku innych państw trzecich. Jeżeli chodzi o inne państwa trzecie, przez cały okres badany występował ograniczony przywóz produktów. Łączny udział w rynku przywozu produktów z państw innych niż dwa państwa, których dotyczy postępowanie, spadł w okresie badanym o 0,8 punktu procentowego: z 9,0 % do 8,2 %.

(66) Kolejnymi największymi źródłami przywozu w OD były Brazylia, Indonezja i Turcja, których udział w rynku wynosił od 1,3 % do 1,5 %; w okresie badanym udział w rynku wszystkich tych państw utrzymywał się na stabilnym poziomie lub spadał.

(67) Ze względu na ograniczoną wielkość i stabilną tendencję można wywnioskować, że przywóz z państw trzecich innych niż państwa, których dotyczy postępowanie, raczej nie przyczynił się w OD do poniesienia szkody przez przemysł unijny.

1.2. Zmiany w konsumpcji unijnej

(68) Strony zainteresowane postępowaniem argumentowały, że konsumpcja w Unii rozwijała się w sposób negatywny ze względu na pojawienie się produktów substytucyjnych wytwarzanych z innych materiałów niż żeliwo ciągliwe, takich jak plastik, stal nierdzewna, stal węglowa oraz miedź, a także nowych technologii łączenia. W konsekwencji niektórzy producenci unijni poszerzyli swój zakres produktów, który obecnie obejmuje również niektóre spośród tych produktów substytucyjnych.

(69) W tym względzie należy zauważyć, że efekt substytucyjny został poruszony w motywie 146 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych. Te efekty substytucyjne miały negatywny wpływ na konsumpcję w Unii, co z kolei odbiło się na produkcji i wielkości sprzedaży producentów unijnych.

(70) Jak jednak wskazano już w rozporządzeniu tymczasowym, szkodliwy efekt malejącej konsumpcji w Unii został wzmocniony przez stały wzrost przywozu towarów po cenach dumpingowych, który zyskał 15,6 punktów procentowych udziału w kurczącym się rynku. Jak wskazano w motywie 60 powyżej, popyt w Unii wzrósł między 2009 r. a OD o około 6 000 ton, jednak sprzedaż przemysłu unijnego uległa do końca okresu badanego dalszemu zmniejszeniu: o kolejne 2 440 ton na odradzającym się rynku.

(71) Na podstawie powyższego wnioskuje się, że negatywny rozwój konsumpcji w Unii nie eliminuje związku przyczynowego między przywozem towarów po cenach dumpingowych a szkodą, jaką poniósł przemysł unijny.

1.3. Spadek mocy produkcyjnych, którego nie spowodował przywóz towarów po cenach dumpingowych

(72) Zainteresowane strony argumentowały, że spadek mocy produkcyjnych, o którym mowa w motywie 113 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, jest spowodowany zakończeniem działalności przez trzech producentów unijnych w okresie 2008–2009 wywołanym kryzysem gospodarczym. W związku z powyższym spadek ten nie może być rzekomo przypisany przywozowi towarów z państw, których dotyczy postępowanie.

(73) W tym względzie wskazuje się na fakt, że już w motywie 113 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych stwierdzono, iż głównym powodem zmniejszenia mocy produkcyjnych było zakończenie działalności przez trzech producentów unijnych.

(74) Jednak zakończenie działalności przez trzech producentów unijnych nie może być postrzegane jedynie jako skutek spadającego popytu. W okresie badanym kurczący się rynek unijny, o którym mowa w motywie 42 powyżej, był celem stale rosnącego przywozu z państw, których dotyczy postępowanie; przywóz ten zyskał 15,6 punktów procentowych udziału w rynku, jak wyjaśniono w motywie 52 powyżej. Oczywiste jest więc, że do zakończenia działalności przez trzech producentów unijnych, a tym samym do spadku mocy produkcyjnych przemysłu unijnego, przyczynił się nie tylko spadający popyt. Istnieje również wyraźny związek między spadkiem mocy produkcyjnych przemysłu unijnego a rosnącym udziałem w rynku przywozu towarów po cenach dumpingowych.

1.4. Przywóz produktu objętego postępowaniem przez producentów unijnych

(75) Zainteresowane strony argumentowały, że poniesiona przez producentów unijnych szkoda była wywołana przez nich samych, jako że rzekomo przywozili znaczące ilości produktu objętego postępowaniem. Ustalenia w dochodzeniu nie potwierdziły tego argumentu. Informacje dostarczone zarówno przez producentów unijnych, jak i eksporterów współpracujących wykazały, że w odniesieniu do każdej z objętych próbą grup producentów unijnych przywóz ten był znikomy w porównaniu z ich łączną produkcją i sprzedażą wytworzonych przez nich towarów, na co wskazano już w motywie 37 powyżej. Po uwzględnieniu znikomej wielkości przywozu produktu objętego postępowaniem przez przemysł unijny wyciągnięto wniosek, że przywóz ten nie przyczynił się do szkody, jaką poniósł przemysł unijny. W związku z powyższym argument ten został odrzucony.

1.5. Przyjęcie roku 2008 jako roku początkowego

(76) Zainteresowane strony argumentowały, że pogarszająca się tendencja przemysłu UE w dużej mierze wynika z tego, że jako punkt odniesienia dla okresu badanego przyjęto rok 2008. Rok 2008 był rzekomo wyjątkowo dobrym rokiem dla przemysłu unijnego. Informacje zawarte w skardze sugerują jednak, że sytuacja przemysłu UE w 2007 r. była podobna do sytuacji w 2008 r. lub nawet lepsza. Uznano zatem, że ustalenia związane ze szkodą nie są zależne od przyjęcia roku 2008 za rok początkowy.

2. Wnioski w sprawie związku przyczynowego

(77) Uwzględniając powyższe oraz wobec braku innych konkretnych uwag lub komentarzy potwierdza się niniejszym treść motywów 134–153 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

(78) Podsumowując, potwierdza się, że istotna szkoda poniesiona przez przemysł unijny, którą charakteryzują spadające: opłacalność, wielkość produkcji, wykorzystanie mocy produkcyjnych, wielkość sprzedaży oraz udział w rynku, spowodowana była przywozem towarów po cenach dumpingowych będącym przedmiotem postępowania. Wpływ spadającego popytu na ujemny rozwój przemysłu unijnego w kontekście mocy produkcyjnych, produkcji oraz sprzedaży był w rzeczywistości ograniczony.

(79) Mając na uwadze powyższą analizę, która we właściwy sposób wyodrębniła i oddzieliła skutki wszystkich znanych czynników mających wpływ na sytuację przemysłu unijnego od szkodliwych skutków przywozu towarów po cenach dumpingowych, potwierdza się niniejszym, że te inne czynniki jako takie nie zmieniają faktu, iż wystąpienie ocenionej szkody musi być przypisane przywozowi towarów po cenach dumpingowych.

G. INTERES UNII

(80) Wobec braku uwag potwierdza się niniejszym motywy 154–164 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych, między innymi wniosek, że nie ma żadnych istotnych argumentów przeciwko wprowadzeniu środków na przywóz towarów po cenach dumpingowych z państw, których dotyczy postępowanie.

H. OSTATECZNE ŚRODKI

1. Poziom usuwający szkodę

(81) Poziomy usuwające szkodę zostały dostosowane tak, aby uwzględnić poziom dostosowań wymiany handlowej, jakich dokonano w obliczeniach podcięcia cenowego zgodnie ustaleniami w motywach 54 i 55 powyżej. Wobec braku innych konkretnych uwag potwierdza się niniejszym motywy 165–170 rozporządzenia w sprawie ceł tymczasowych.

2. Ostateczne środki

(82) W świetle wniosków dotyczących dumpingu, szkody, związku przyczynowego oraz interesu Unii i zgodnie z art. 9 rozporządzenia podstawowego stwierdza się, iż na przywóz produktu objętego postępowaniem pochodzącego z ChRL oraz Tajlandii powinno zostać nałożone ostateczne cło antydumpingowe na poziomie najniższej spośród ustalonych wartości marginesu dumpingu i szkody, zgodnie z zasadą niższego cła, które w każdym przypadku z wyjątkiem jednego odpowiada marginesowi dumpingu.

(83) Biorąc pod uwagę wysoki poziom współpracy chińskich i tajlandzkich producentów eksportujących, cło dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” w obydwu państwach zostało ustalone na poziomie najwyższego cła, jakie ma być nałożone na przedsiębiorstwa z danego państwa, odpowiednio, objęte próbą lub współpracujące w dochodzeniu. Cło dla „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw” będzie miało zastosowanie do tych przedsiębiorstw, które nie współpracowały w dochodzeniu oraz przedsiębiorstw, które w OD nie eksportowały produktu objętego postępowaniem do Unii.

(84) Dla wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia chińskich przedsiębiorstw współpracujących nieobjętych próbą ustala się ostateczną stawkę cła na poziomie średniej ważonej stawek dla przedsiębiorstw objętych próbą.

(85) Stawki ostatecznych ceł antydumpingowych są następujące:

(86) Indywidualne stawki cła antydumpingowego dla poszczególnych przedsiębiorstw określone w niniejszym rozporządzeniu zostały ustanowione na podstawie ustaleń bieżącego dochodzenia. Odzwierciedlają one zatem sytuację ustaloną podczas tego dochodzenia, dotyczącą tych przedsiębiorstw. Wspomniane stawki celne (w odróżnieniu od ogólnokrajowego cła stosowanego do „wszystkich innych przedsiębiorstw”) mają tym samym zastosowanie wyłącznie do przywozu produktów objętych postępowaniem, pochodzących z ChRL i Tajlandii i wyprodukowanych przez dane przedsiębiorstwa, tj. przez konkretne wymienione podmioty prawne. Przywożone produkty objęte postępowaniem wytworzone przez inne przedsiębiorstwa, których nazwa i adres nie zostały wymienione w części normatywnej niniejszego rozporządzenia, łącznie z podmiotami powiązanymi z przedsiębiorstwami konkretnie wymienionymi, nie mogą korzystać z tych stawek i podlegają stawce cła stosowanej względem „wszystkich pozostałych przedsiębiorstw”.

(87) Wszelkie wnioski o zastosowanie indywidualnej stawki cła antydumpingowego dla przedsiębiorstwa (np. po zmianie nazwy podmiotu lub po utworzeniu nowych podmiotów zajmujących się produkcją lub sprzedażą) należy kierować do Komisji (⁵) wraz z wszystkimi odpowiednimi informacjami, w szczególności dotyczącymi wszelkich zmian w zakresie działalności przedsiębiorstwa związanej z produkcją, sprzedażą krajową i eksportową, wynikających np. z wyżej wspomnianej zmiany nazwy lub zmiany podmiotu zajmującego się produkcją lub sprzedażą. W razie potrzeby rozporządzenie zostanie następnie odpowiednio zmienione poprzez aktualizację wykazu przedsiębiorstw korzystających z indywidualnych stawek celnych.

(88) W odniesieniu do ChRL, w celu zapewnienia równego traktowania wszystkich nowych eksporterów i współpracujących przedsiębiorstw niewłączonych do próby, należy wprowadzić przepis wskazujący, iż średnie ważone cło nałożone na tę drugą kategorię przedsiębiorstw będzie miało zastosowanie do wszystkich nowych eksporterów, którzy w przeciwnym razie byliby uprawnieni do przeglądu zgodnie z art. 11 ust. 4 rozporządzenia podstawowego, ponieważ artykuł ten nie ma zastosowania w przypadkach, w których przeprowadzono kontrolę wyrywkową.

(89) Wszystkie strony zostały poinformowane o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierzano zalecić nałożenie ostatecznego cła antydumpingowego na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, pochodzących z ChRL i Tajlandii, oraz ostateczne pobranie kwot zabezpieczonych z tytułu cła tymczasowego („ujawnienie ostatecznych ustaleń”). Oprócz tego stronom wyznaczono okres, w którym mogły przedstawić uwagi związane z ujawnieniem tych informacji.

(90) Jako że w następstwie ujawnienia ostatecznych ustaleń nie przedstawiono nowych argumentów mogących wpłynąć na wynik oceny, zmiana wyżej przedstawionych ustaleń nie ma uzasadnienia.

I. ZOBOWIĄZANIE

(91) Jeden współpracujący producent eksportujący z Tajlandii zaoferował zobowiązanie cenowe zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia podstawowego. Produkt objęty postępowaniem występuje jednak w szerokiej gamie typów produktu (producent eksportujący zgłosił ponad 900 typów produktu sprzedawanych do UE), których ceny znacznie się od siebie różnią (aż do 200 % różnicy w obrębie najczęściej sprzedawanych produktów, zaś niektóre typy produktów sprzedawane rzadziej mogą być nawet 10 razy droższe od innych), co powoduje bardzo wysokie ryzyko wzajemnej kompensacji. Co więcej, typy produktu mogą się zmieniać pod względem projektu i wykończenia. Dlatego też uznano, że produkt ten nie jest odpowiedni do ustalania zobowiązania cenowego. Ponadto stałym sposobem postępowania Komisji w minionych latach było nieakceptowanie zobowiązań przedsiębiorstw, w przypadku których produkt występował w tak szerokiej gamie typów. W związku z powyższym oferta przedsiębiorstwa została odrzucona.

J. OSTATECZNE POBRANIE CŁA TYMCZASOWEGO

(92) Ze względu na ustaloną wysokość marginesu dumpingu oraz uwzględniając poziom szkody wyrządzonej przemysłowi unijnemu, uważa się za konieczne, aby kwoty zabezpieczone tymczasowym cłem antydumpingowym, nałożonym rozporządzeniem w sprawie ceł tymczasowych, zostały ostatecznie pobrane. Jeżeli cła ostateczne są wyższe niż cła tymczasowe należy pobrać ostatecznie jedynie kwoty zabezpieczone na poziomie cła tymczasowego, natomiast zabezpieczone kwoty stanowiące nadwyżkę w stosunku do ostatecznej stawki cła antydumpingowego powinny zostać zwolnione.

(93) Jako że elementy podstawowe łączników zaciskowych wykorzystujących gwinty metryczne ISO DIN 13 oraz okrągłe skrzynki przyłączowe z żeliwa ciągliwego bez pokrywy są obecnie wyłączone z definicji produktu (zob. motywy 8 i 11 powyżej), zwolnione powinny zostać kwoty tymczasowo zabezpieczone w związku z przywozem elementów podstawowych łączników zaciskowych wykorzystujących gwinty metryczne ISO DIN 13 oraz okrągłych skrzynek przyłączowych z żeliwa ciągliwego bez pokrywy.

K. ZAKOŃCZENIE POSTĘPOWANIA W ODNIESIENIU DO INDONEZJI

(94) Jak wyjaśniono w motywie 43 powyżej, wielkość przywozu po cenach dumpingowych z Indonezji może zostać uznana za niestanowiącą istotnej szkody dla przemysłu unijnego. W związku z powyższym uznaje się, że wprowadzenie środków ochronnych nie jest konieczne, i że postępowanie w odniesieniu do Indonezji powinno zostać zakończone.

(95) Wszystkie strony poinformowano o istotnych faktach i ustaleniach, na podstawie których zamierza się zalecić zakończenie postępowania; nie zgłoszono zastrzeżeń,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

[1] 1. [2] Niniejszym nakłada się ostateczne cło antydumpingowe na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego i żeliwa sferoidalnego, z wyłączeniem elementów podstawowych łączników zaciskowych wykorzystujących gwinty metryczne ISO DIN 13 oraz okrągłych skrzynek przyłączowych z żeliwa ciągliwego bez pokrywy, obecnie objętych kodem CN ex 7307 19 10 (kod TARIC 7307191010) oraz ex 7307 19 90 (kod TARIC 7307199010), pochodzących z Chińskiej Republiki Ludowej („ChRL”) i Tajlandii.

2. Stawka ostatecznego cła antydumpingowego mająca zastosowanie do ceny netto na granicy Unii, przed ocleniem, jest następująca dla produktu opisanego w ust. 1 i wytworzonego przez poniższe przedsiębiorstwa:

3. O ile nie określono inaczej, zastosowanie mają obowiązujące przepisy dotyczące należności celnych.

Artykuł 2

1. Ostatecznie pobrane zostają kwoty zabezpieczone antydumpingowym cłem tymczasowym nałożonym na podstawie rozporządzenia (UE) nr 1071/2012 na przywóz gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, z wyłączeniem elementów podstawowych łączników zaciskowych wykorzystujących gwinty metryczne ISO DIN 13 oraz okrągłych skrzynek przyłączowych z żeliwa ciągliwego bez pokrywy, obecnie objętych kodem CN ex 7307 19 10 (kod TARIC 7307 19 10 10) i pochodzących z ChRL oraz Tajlandii. Kwoty zabezpieczone przekraczające stawki ostatecznego cła antydumpingowego zostają zwolnione.

2. Zwolnione zostają kwoty zabezpieczone antydumpingowym cłem tymczasowym nałożonym na podstawie rozporządzenia Komisji (UE) nr 1071/2012 na przywóz elementów podstawowych łączników zaciskowych wykorzystujących gwinty metryczne ISO DIN 13 oraz okrągłych skrzynek przyłączowych z żeliwa ciągliwego bez pokrywy, pochodzących z ChRL oraz Tajlandii.

Artykuł 3

W przypadku gdy jakikolwiek nowy producent eksportujący w ChRL dostarczy Komisji wystarczające dowody potwierdzające, że:

– nie prowadził wywozu do Unii produktu, o którym mowa w art. 1 ust. 1, w okresie objętym dochodzeniem (od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2011 r.),

– nie jest powiązany z żadnym eksporterem lub producentem w ChRL, który podlega środkom wprowadzonym niniejszym rozporządzeniem,

– rzeczywiście dokonywał wywozu produktu objętego postępowaniem do Unii po upływie okresu objętego dochodzeniem, na podstawie którego wprowadzono środki, lub zaciągnął nieodwołalne zobowiązanie umowne na wywóz znacznych ilości do Unii,

art. 1 ust. 2 może zostać zmieniony poprzez dodanie do przedsiębiorstw współpracujących nowego producenta eksportującego niewłączonego do próby, a tym samym objętego średnią ważoną stawką celną na poziomie 41,1 %.

Artykuł 4

Postępowanie antydumpingowe w sprawie przywozu gwintowanych łączników rur lub przewodów rurowych, odlewanych z żeliwa ciągliwego, obecnie objętych kodem CN ex 7307 19 10 i pochodzących z Indonezji zostaje niniejszym zakończone.

Artykuł 5

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 13 maja 2013 r.