KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 116/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie wywozu dóbr kultury (¹), w szczególności jego art. 7,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (EWG) nr 752/93 z dnia 30 marca 1993 r. ustanawiające przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 3911/92 w sprawie wywozu dóbr kultury (²) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione (³). Dla zachowania przejrzystości i zrozumiałości należy je ujednolicić.

(2) Konieczne są przepisy w celu wykonania rozporządzenia (WE) nr 116/2009, które przewiduje, między innymi, ustanowienie systemu pozwoleń na wywóz niektórych kategorii dóbr kultury wymienionych w załączniku I do tego rozporządzenia.

(3) W celu zapewnienia, że pozwolenia na wywóz przewidziane we wspomnianym rozporządzeniu są jednolite, niezbędne są zasady określające sporządzanie, wydawanie oraz stosowanie formularzy. W tym celu należy udostępnić wzór pozwolenia.

(4) W celu uniknięcia niepotrzebnej pracy administracyjnej niezbędne jest posłużenie się pojęciem pozwoleń otwartych na czasowy wywóz dóbr kultury przez odpowiednie osoby oraz organizacje lub do celów wystaw w państwach trzecich.

(5) Państwa członkowskie, które chcą skorzystać z takich udogodnień, powinny mieć taką możliwość w odniesieniu do ich własnych dóbr kultury, osób oraz organizacji. Warunki do spełnienia różnią się w zależności od państwa członkowskiego. Państwa członkowskie mają możliwość wyboru dotyczącego stosowania lub niestosowania pozwoleń otwartych i ustanawiania warunków, które powinny być spełnione w celu ich wydawania.

(6) Pozwolenia na wywóz powinny być sporządzane w jednym z języków urzędowych Unii.

(7) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu, o którym mowa w art. 8 rozporządzenia (WE) nr 116/2009,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

SEKCJA I

FORMULARZ POZWOLENIA

Artykuł 1

[1] 1. Istnieją trzy rodzaje pozwoleń na wywóz dóbr kultury, wydawanych oraz stosowanych zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 116/2009 oraz zgodnie z niniejszym rozporządzeniem:

a) pozwolenie standardowe;

b) szczególne pozwolenie otwarte;

c) ogólne pozwolenie otwarte.

2. Stosowanie pozwoleń na wywóz nie ma żadnego wpływu na zobowiązania związane z formalnościami wywozowymi oraz odnoszącymi się do nich dokumentami.

3. Formularze pozwoleń na wywóz są udostępniane na żądanie przez właściwy organ lub organy, o których mowa w art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 116/2009.

Artykuł 2

1. Pozwolenie standardowe stosuje się do każdego wywozu podlegającego rozporządzeniu (WE) nr 116/2009.

Jednakże każde zainteresowane państwo członkowskie może podjąć decyzję dotyczącą zamiaru wydawania lub niewydawania jakichkolwiek szczególnych oraz ogólnych pozwoleń otwartych, które mogą być stosowane w to miejsce, jeżeli odnoszące się do nich szczególne warunki są zgodne z przepisami art. 10 i 13.

2. Szczególne pozwolenie otwarte obejmuje powtarzający się czasowy wywóz niektórych dóbr kultury, dokonywany przez konkretną osobę lub organizację zgodnie z przepisami art. 10.

3. Ogólne pozwolenie otwarte obejmuje każdy czasowy wywóz wszelkich takich dóbr kultury, które tworzą część stałej kolekcji muzeum lub innej instytucji, zgodnie z przepisami art. 13.

4. Państwo członkowskie może w każdym czasie unieważnić każde pozwolenie otwarte szczególne lub ogólne, jeżeli nie są już spełniane warunki, na których zostało wydane. Państwo członkowskie niezwłocznie zawiadamia Komisję, jeżeli wydane pozwolenie nie jest zwrócone i może być nadużywane. Komisja niezwłocznie zawiadamia o tym pozostałe państwa członkowskie.

5. Państwa członkowskie mogą wprowadzić na terytorium swojego kraju wszelkie właściwe środki, które uznają za konieczne, w celu monitorowania stosowania ich własnych pozwoleń otwartych.

SEKCJA II

POZWOLENIE STANDARDOWE

Artykuł 3

1. Pozwolenia standardowe są wydawane na formularzu, którego wzór znajduje się w załączniku I. Formularz jest drukowany na białym papierze niezawierającym ścieru drzewnego, przygotowanym do pisania i ważącym nie mniej niż 55 g/m².

2. Formularze mają wymiary 210 × 297 mm.

3. Formularze drukuje się lub sporządza w postaci elektronicznej i wypełnia się je w języku urzędowym Unii określonym przez właściwe organy wydającego państwa członkowskiego.

Właściwe organy państwa członkowskiego, w którym jest przedstawiany formularz, mogą zażądać jego przetłumaczenia na język lub jeden z języków urzędowych tego państwa członkowskiego. W takim przypadku koszty tłumaczenia pokrywa posiadacz pozwolenia.

4. Państwa członkowskie są odpowiedzialne za:

a) wydrukowanie formularzy, które zawierają nazwę oraz adres i znak identyfikacyjny drukarni;

b) podjęcie wszelkich środków koniecznych w celu uniknięcia fałszowania formularzy. Środki identyfikacji przyjęte w tym celu przez państwa członkowskie są zgłaszane Komisji w celu przekazania właściwym organom innych państw członkowskich.

5. Wskazane jest, aby formularze były wypełniane w sposób mechaniczny lub elektroniczny. Jednakże wniosek może być czytelnie wypełniony odręcznie; w tym przypadku jest on wypełniany tuszem lub atramentem oraz drukowanymi literami.

Formularze, bez względu na zastosowaną metodę, nie mogą zawierać wytartych, nadpisanych wyrazów lub innych zmian.

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla ust. 3 każda wysyłka dóbr kultury wymaga wydania oddzielnego pozwolenia na wywóz.

2. Do celów ust. 1 wysyłka oznacza pojedynczy przedmiot kultury lub wiele przedmiotów kultury.

3. Jeżeli wysyłka zawiera wiele przedmiotów kultury, zadaniem właściwych organów jest ustalenie, czy na daną wysyłkę powinno być wydane jedno czy kilka pozwoleń na wywóz.

Artykuł 5

Formularz zawiera trzy arkusze:

a) jeden arkusz, oznaczony nr 1, który stanowi wniosek;

b) jeden arkusz, oznaczony nr 2, dla posiadacza;

c) jeden arkusz, oznaczony nr 3, który jest zwracany organowi wydającemu.

Artykuł 6

1. Wnioskodawca wypełnia pola 1, 3, 6–21, 24 oraz, jeżeli jest to konieczne, 25 we wniosku oraz pozostałe arkusze z wyjątkiem pola lub pól, na których uprzednie zadrukowanie zezwolono.

Jednakże państwa członkowskie mogą postanowić, że wypełniony musi być jedynie wniosek.

2. Do wniosku dołączana jest:

a) dokumentacja zapewniająca wszelkie istotne informacje dotyczące dobra (dóbr) kultury oraz jego (ich) statusu prawnego w chwili sporządzania wniosku, w postaci wszelkich dokumentów towarzyszących (faktury, ekspertyzy itd.), gdzie właściwe;

b) należycie poświadczona fotografia lub, gdzie właściwe oraz według uznania właściwych organów, czarno-białe lub kolorowe fotografie dóbr kultury (o wymiarach co najmniej 8 cm na 12 cm).

Wymagania te, gdzie stosowne oraz według uznania właściwych organów, mogą być zastąpione szczegółowym wykazem dóbr kultury.

3. W celu wydania pozwolenia na wywóz właściwe organy mogą wymagać fizycznego przedstawienia dóbr kultury przeznaczonych do wywozu.

4. Wszelkie koszty powstałe w wyniku stosowania ust. 2 i 3 ponosi ubiegający się o pozwolenie na wywóz.

5. Aby pozwolenie na wywóz mogło być przyznane, należycie wypełniony formularz przedstawia się właściwym organom wyznaczonym przez państwa członkowskie na podstawie art. 2 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 116/2009. Jeżeli organ przyznał pozwolenie na wywóz, arkusz pierwszy jest zatrzymywany przez ten organ, a pozostałe arkusze zwraca się posiadaczowi pozwolenia na wywóz lub jego upoważnionemu przedstawicielowi.

Artykuł 7

W uzupełnieniu zgłoszenia wywozowego przedstawia się:

a) arkusz dla posiadacza;

b) arkusz, który jest zwracany organowi wydającemu.

Artykuł 8

1. Urząd celny upoważniony do przyjęcia zgłoszenia wywozowego zapewnia, że informacje podane w zgłoszeniu wywozowym lub, tam gdzie ma to zastosowanie, na karnecie ATA są zgodne z tymi podanymi w pozwoleniu na wywóz i że w polu 44 zgłoszenia wywozowego lub w odcinku kontrolnym karnetu ATA znajduje się odniesienie do tego pozwolenia.

Urząd celny podejmuje odpowiednie środki w celu identyfikacji. Środki te mogą polegać na umieszczeniu plomb lub pieczęci urzędu celnego. Arkusz formularza pozwolenia na wywóz, który należy zwrócić organowi wydającemu, należy dołączyć do trzeciej kopii jednolitego dokumentu administracyjnego.

2. Urząd celny upoważniony do przyjęcia zgłoszenia wywozowego, po wypełnieniu pola 23 w arkuszach 2 i 3, zwraca zgłaszającemu lub jego upoważnionemu przedstawicielowi arkusz przeznaczony dla posiadacza.

3. Arkusz formularza pozwolenia, który jest zwracany organowi wydającemu, musi być przesłany do urzędu celnego w punkcie wyjścia z obszaru celnego Unii wraz z wysyłką.

Urząd celny przybija swoją pieczęć w polu 26 formularza i zwraca go organowi wydającemu.

Artykuł 9

1. Okres ważności pozwolenia na wywóz nie przekracza 12 miesięcy od daty wydania.

2. W przypadku wniosku o czasowy wywóz właściwe organy mogą określić termin, w ramach którego dobra kultury muszą być powrotnie przywiezione do wydającego pozwolenie państwa członkowskiego.

3. Jeżeli niewykorzystane pozwolenie na wywóz traci ważność, posiadacz niezwłocznie zwraca organowi wydającemu arkusze, które są w jego posiadaniu.

SEKCJA III

SZCZEGÓLNE POZWOLENIA OTWARTE

Artykuł 10

1. Szczególne pozwolenia otwarte mogą być wydawane dla niektórych dóbr kultury podlegającym bieżącemu czasowemu wywozowi z Unii do celów użytkowych lub wystaw w państwie trzecim. Dobro kultury musi być własnością bądź znajdować się w prawnym posiadaniu konkretnej osoby lub organizacji, która użytkuje lub wystawia to dobro kultury.

2. Pozwolenie może być wydane jedynie w sytuacji, gdy władze są przekonane, że osoba lub organizacja zainteresowana oferuje wszelkie uznawane za konieczne gwarancje zwrotu dobra kultury w nienaruszonym stanie do Unii oraz że dobro kultury może być opisane lub oznaczone w sposób umożliwiający identyfikację w momencie dokonywania wywozu czasowego dobra określonego w szczególnym pozwoleniu otwartym.

3. Pozwolenie nie może być ważne przez okres dłuższy niż pięć lat.

Artykuł 11

Pozwolenie jest przedstawiane wraz z pisemnym zgłoszeniem wywozowym oraz jest dostępne w innych przypadkach w celu okazania na żądanie wraz z dobrami kultury w razie ich kontroli.

Właściwe władze państwa członkowskiego, w którym pozwolenie jest przedstawiane, mogą zażądać jego tłumaczenia na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych państwa członkowskiego. W takim przypadku koszty tłumaczenia ponosi posiadacz pozwolenia.

Artykuł 12

1. Urząd celny upoważniony do przyjęcia zgłoszenia wywozowego zapewnia, że przedstawiane dobra są tymi, które zostały określone w pozwoleniu na wywóz, oraz że jeżeli wymagane jest zgłoszenie pisemne, to w polu 44 zgłoszenia wywozowego zostało zamieszczone odniesienie do pozwolenia.

2. Jeżeli wymagane jest zgłoszenie pisemne, pozwolenie dołącza się do trzeciej kopii jednolitego dokumentu administracyjnego, który przekazywany jest wraz z dobrem do urzędu celnego w chwili, gdy opuszcza ono obszar celny Unii. Jeżeli trzecia kopia jednolitego dokumentu administracyjnego jest udostępniona eksporterowi lub jego przedstawicielowi, powinno zostać mu również udostępnione pozwolenie celem wykorzystania przy kolejnej okazji.

SEKCJA IV

OGÓLNE POZWOLENIA OTWARTE

Artykuł 13

1. Ogólne pozwolenia otwarte mogą być wydawane dla muzeów lub innych instytucji, w celu objęcia nimi czasowego wywozu wszelkich takich dóbr, które należą do ich stałej kolekcji oraz mogą być bieżąco czasowo wywożone z Unii do celów wystaw w państwie trzecim.

2. Pozwolenie może być wydane jedynie w sytuacji, gdy właściwe władze są przekonane, że organizacja przedstawia wszelkie uznawane za konieczne gwarancje zwrotu dobra kultury w nienaruszonym stanie do Unii. Pozwolenie może zostać wykorzystane w celu objęcia nim wszelkich połączeń dóbr znajdujących się w stałej kolekcji w każdym jednorazowym przypadku czasowego wywozu. Może ono być również wykorzystane w celu objęcia nim różnych połączeń dóbr kultury, seryjnych albo równoległych.

3. Pozwolenie nie może być ważne przez okres dłuższy niż pięć lat.

Artykuł 14

Pozwolenie przedstawia się na poparcie pisemnego zgłoszenia wywozowego.

Właściwe władze w państwie członkowskim, w którym pozwolenie jest przedstawiane, mogą żądać tłumaczenia na język urzędowy lub jeden z języków urzędowych państwa członkowskiego. W takim przypadku koszty tłumaczenia ponosi posiadacz pozwolenia.

Artykuł 15

1. Urząd celny upoważniony do przyjęcia zgłoszenia wywozowego zapewnia, że pozwolenie jest przedstawione wraz z wykazem wywożonych dóbr, które zostały także określone w zgłoszeniu wywozowym. Wykaz taki sporządza się na papierze zaopatrzonym w nagłówek z nazwą instytucji, a każda jego strona jest podpisana przez jedną z osób z takiej instytucji, wymienionych imiennie w pozwoleniu. Każda strona wykazu jest również opatrzona taką pieczęcią instytucji, jaka została umieszczona na pozwoleniu. Odniesienie do tego pozwolenia musi zostać zamieszczone w polu 44 zgłoszenia wywozowego.

2. Pozwolenie jest dołączone do trzeciej kopii jednolitego dokumentu administracyjnego i musi towarzyszyć przesyłce w chwili, gdy opuszcza ona obszar celny Unii. Jeżeli trzecia kopia jednolitego dokumentu administracyjnego zostaje udostępniona eksporterowi bądź jego przedstawicielowi, udostępnia mu się również pozwolenie celem wykorzystania przy kolejnej okazji.

SEKCJA V

FORMULARZE POZWOLEŃ OTWARTYCH

Artykuł 16

1. Szczególne pozwolenie otwarte jest wydawane na formularzu, którego wzór jest określony w załączniku II.

2. Ogólne pozwolenie otwarte jest wydawane na formularzu, którego wzór jest określony w załączniku III.

3. Formularze pozwoleń drukuje się lub sporządza w postaci elektronicznej w jednym lub kilku językach urzędowych Unii.

4. Wymiary pozwolenia wynoszą 210 × 297 mm. Dozwolona tolerancja wynosi do 5 mm mniej lub do 8 mm więcej długości.

Stosuje się biały papier, wolny od ścieru drzewnego, przystosowany do pisania na nim, o wadze co najmniej 55 g/m². Posiada on wydrukowany w tle ornament giloszowany w kolorze jasnoniebieskim, tak aby można było ujawnić wszelkie fałszerstwa dokonywane środkami zarówno mechanicznymi, jak i chemicznymi.

5. Drugi arkusz pozwolenia, który nie jest wyposażony w znajdujący się w tle ornament giloszowany, przeznaczony jest do użytku eksportera lub wyłącznie do umieszczania na nim zapisów.

Używany formularz wniosku określa zainteresowane państwo członkowskie.

6. Państwa członkowskie mogą zastrzec sobie prawo do drukowania formularzy pozwoleń lub mogą zamówić ich druk w zatwierdzonych zakładach drukarskich. W tym drugim przypadku każdy formularz musi zawierać odniesienie do takiego zatwierdzenia.

Na każdym formularzu musi znajdować się nazwa oraz adres drukarni lub znak pozwalający na identyfikację drukarni. Znajduje się na nim także również numer seryjny, wydrukowany albo nastemplowany, pozwalający na identyfikację każdego formularza.

7. Państwa członkowskie są odpowiedzialne za podjęcie wszelkich niezbędnych środków w celu zapobieżenia fałszowaniu pozwoleń.

Środki służące identyfikacji, przyjęte przez państwa członkowskie, zostają zgłoszone Komisji w celu powiadomienia o nich właściwych władz pozostałych państw członkowskich.

8. Pozwolenia są wypełniane przy użyciu środków mechanicznych bądź elektronicznych. W wyjątkowych okolicznościach mogą one zostać wypełnione czarnym długopisem, wielkimi literami.

Na pozwoleniach nie mogą znajdować się ślady wymazywania, nadpisywania słów oraz inne podobne zmiany.

SEKCJA VI

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 17

Rozporządzenie (EWG) nr 752/93 traci moc.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku V.

Artykuł 18

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 9 listopada 2012 r.