RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1225/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie ochrony przed przywozem produktów po cenach dumpingowych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (¹) („rozporządzenie podstawowe”), w szczególności jego art. 9 ust. 4,

uwzględniając wniosek przedstawiony przez Komisję Europejską („Komisja”) po konsultacji z Komitetem Doradczym,

a także mając na uwadze, co następuje:

A. PROCEDURA

(1) W marcu 2005 r. Komisja wszczęła dochodzenie (²) w sprawie przywozu niektórych rur i przewodów bez szwu pochodzących między innymi z Ukrainy („pierwotne dochodzenie” ). W czerwcu 2006 r., rozporządzeniem Rady (WE) nr 954/2006 (³) nałożono ostateczne cła antydumpingowe. Ponadto w dniu 30 listopada 2007 r. Komisja opublikowała zawiadomienie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej (⁴) odzwierciedlające zmianę nazw dwóch ukraińskich producentów eksportujących.

(2) W dniu 8 września 2006 r. przedsiębiorstwa Interpipe Nikopolsky Seamless Tubes Plant Niko Tube i Interpipe Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant („grupa Interpipe” lub „wnioskodawcy” ) złożyły wniosek (⁵) do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich o stwierdzenie nieważności rozporządzenia (WE) nr 954/2006 w zakresie, w jakim ich ono dotyczy.

(3) W odniesieniu do przedsiębiorstw CJSC Nikopolsky Seamless Tubes Plant Niko Tube i OJSC Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant (NTRP) należy przypomnieć, że ich nazwy zmieniły się w lutym 2007 r., odpowiednio na CJSC Interpipe Nikopolsky Seamless Tubes Plant Niko Tube i OJSC Interpipe Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant (⁶). Następnie przedsiębiorstwo CJSC Interpipe Nikopolsky Seamless Tubes Plant Niko Tube przestało istnieć jako osoba prawna, a wszystkie jej prawa i obowiązki majątkowe i niemajątkowe zostały przejęte przez przedsiębiorstwo LLC Interpipe Niko Tube, założone w grudniu 2007 r.

(4) Wyrokiem z dnia 10 marca 2009 r. (⁷) Sąd Pierwszej Instancji stwierdził nieważność art. 1 rozporządzenia (WE) nr 954/2006 w zakresie, w jakim cło antydumpingowe ustalone w odniesieniu do wywozu dokonanego przez wnioskodawców przekracza cło, które byłoby stosowane, gdyby nie dokonano dostosowania ceny eksportowej z tytułu prowizji w przypadku sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego.

(5) Rada Unii Europejskiej i Komisja oraz wnioskodawcy złożyli odwołania, zwracając się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej („ETS”) o uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 10 marca 2009 r. W dniu 16 lutego 2012 r. ETS oddalił zarówno odwołania, jak i odwołanie wzajemne („wyrok”) (⁸), potwierdzając wyrok Sądu Pierwszej Instancji (obecnie: Sąd) z dnia 10 marca 2009 r.

(6) W związku z tym stwierdzono nieważność art. 1 rozporządzenia (WE) nr 954/2006 w zakresie, w jakim cło antydumpingowe nałożone na wywóz do Unii Europejskiej towarów wyprodukowanych i wywożonych przez grupę Interpipe przekraczało cło, które byłoby stosowane, gdyby nie dokonano dostosowania ceny eksportowej z tytułu prowizji w przypadku sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego.

(7) Zgodnie z orzecznictwem unijnym (⁹) w przypadkach, gdy postępowanie składa się z kilku etapów, unieważnienie jednego z tych etapów nie unieważnia całości postępowania. Postępowanie antydumpingowe stanowi przykład takiego postępowania wieloetapowego. W rezultacie unieważnienie części rozporządzenia w sprawie ostatecznych ceł antydumpingowych nie pociąga za sobą unieważnienia całej procedury przed przyjęciem przedmiotowego rozporządzenia. Z drugiej strony, zgodnie z art. 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej instytucje Unii Europejskiej zobowiązane są do wykonania wyroku sądów Unii Europejskiej. W związku z powyższym instytucje Unii, stosując się w ten sposób do przedmiotowego wyroku, mają możliwość skorygowania tych aspektów zaskarżonego rozporządzenia, które doprowadziły do stwierdzenia jego nieważności, pozostawiając niezmienioną treść niepodlegających zaskarżeniu przepisów, które nie zostały objęte wyrokiem (¹⁰).

(8) Niniejsze rozporządzenie ma na celu skorygowanie aspektów rozporządzenia (WE) nr 954/2006, co do których stwierdzono niezgodność z rozporządzeniem podstawowym i które w konsekwencji doprowadziły do stwierdzenia nieważności części tego rozporządzenia. Wszelkie pozostałe ustalenia poczynione w rozporządzeniu (WE) nr 954/2006 pozostają w mocy.

(9) W związku z powyższym, zgodnie z art. 266 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, stawka cła antydumpingowego dla grupy Interpipe została ponownie obliczona na podstawie wyroku.

B. NOWA OCENA USTALEŃ W OPARCIU O WYROK TRYBUNAŁU SPRAWIEDLIWOŚCI

(10) Niniejsze rozporządzenie odnosi się do aspektu wyroku dotyczącego obliczenia marginesu dumpingu, a dokładniej obliczenia dostosowania cen eksportowych z tytułu różnic w prowizjach zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego.

(11) Jak wskazano w motywach 131 i 134 rozporządzenia (WE) nr 954/2006, cena eksportowa została dostosowana z tytułu prowizji na podstawie art. 2 ust. 10 lit. i) rozporządzenia podstawowego w przypadku sprzedaży za pośrednictwem powiązanego przedsiębiorstwa handlowego.

(12) W swoim wyroku Sąd Pierwszej Instancji orzekł – co zostało później potwierdzone przez ETS – że przy porównywaniu wartości normalnej i ceny eksportowej instytucje Unii nie powinny były w tym konkretnym przypadku dokonywać dostosowania z tytułu prowizji.

(13) W związku z powyższym margines dumpingu został ponownie obliczony bez dostosowania ceny eksportowej z tytułu różnic w prowizjach.

(14) Porównanie ponownie obliczonej w ten sposób średniej ważonej ceny eksportowej ze średnią ważoną wartością normalną ustaloną w toku pierwotnego dochodzenia ze względu na rodzaj produktu na podstawie ceny ex-factory wykazało istnienie dumpingu. Ustalony margines dumpingu, wyrażony jako odsetek ceny importowej CIF na granicy Unii przed ocleniem, wynosi 17,7 %.

C. UJAWNIENIE USTALEŃ

(15) Wszystkie strony zainteresowane wykonaniem wyroku zostały poinformowane o wniosku dotyczącym zmiany stawek cła antydumpingowego stosowanych wobec grupy Interpipe. Zgodnie z przepisami rozporządzenia podstawowego strony dysponowały okresem następującym po ujawnieniu ustaleń, w którym mogły składać oświadczenia.

D. WNIOSEK

(16) Na podstawie powyższych ustaleń należy odpowiednio zmienić stawkę cła stosowaną wobec grupy Interpipe. Zmieniona stawka powinna również być stosowana z mocą wsteczną od dnia 30 czerwca 2006 r. (daty wejścia w życie rozporządzenia (WE) nr 954/2006), w następujący sposób: wnioski o zwrot lub umorzenie należy składać do krajowych organów celnych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa celnego. Jeżeli na przykład wniosek o zwrot lub umorzenie złożono na podstawie art. 236 ust. 2 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy kodeks celny (¹¹), co do zasady wniosek należy uznać tylko, jeśli złożono go poprzez wystąpienie do właściwego urzędu celnego, w ciągu trzech lat od daty powiadomienia dłużnika o kwocie tych ceł (jeżeli na przykład cło zostało pobrane wkrótce po wejściu w życie rozporządzenia (WE) nr 954/2006, a wniosek o zwrot złożono w ciągu trzech lat od daty powiadomienia dłużnika o kwocie ceł, co do zasady wniosek ten należy uznać, pod warunkiem że spełnia on także wszystkie pozostałe wymogi.),

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Pozycja dotycząca CJSC Interpipe Nikopolsky Seamless Tubes Plant Niko Tube i OJSC Interpipe Nizhnedneprovsky Tube Rolling Plant w tabeli w art. 1 rozporządzenia (WE) nr 954/2006 otrzymuje brzmienie:

Artykuł 2

W zakresie, w jakim dotyczy to przedsiębiorstw, o których mowa w art. 1, kwoty cła zapłacone lub zaksięgowane zgodnie z art. 1 rozporządzenia (WE) nr 954/2006 w jego pierwotnym brzmieniu, które przekroczą kwoty określone na podstawie art. 1 rozporządzenia (WE) nr 954/2006 w brzmieniu zmienionym niniejszym rozporządzeniem, zostają zwrócone lub umorzone. Wnioski o zwrot lub umorzenie składa się do krajowych organów celnych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa celnego.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu dnia 21 czerwca 2012 r.