KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 683/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie dalszej realizacji europejskich programów nawigacji satelitarnej (EGNOS i Galileo) (¹), w szczególności jego art. 12 ust. 3,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzeniem (WE) nr 683/2008 utworzono ramy finansowe i prawne programu Galileo. Zgodnie z tym rozporządzeniem Unia Europejska jest właścicielem wszelkich materialnych i niematerialnych składników majątku stworzonych lub rozbudowanych w wyniku programów, a system tworzony na podstawie programu Galileo obejmuje konstelację satelitów i światową sieć stacji naziemnych.

(2) Zintegrowane zarządzanie ryzykiem w odniesieniu do oceny realizacji programu Galileo wymaga, by podmiot zarządzający programem podjął we właściwym czasie ważne decyzje, tj. decyzje mające poważny wpływ na koszty, harmonogram, wykonanie lub ryzyko, oraz by działał w sposób przejrzysty w odniesieniu do ważnych decyzji, które należy podjąć, i ich wykonania. Wśród tych decyzji znajdują się decyzje odnoszące się do stworzenia infrastruktury naziemnej w ramach przewidzianej w programie fazy rozwoju i walidacji oraz fazy rozmieszczania.

(3) Światowa sieć stacji naziemnych systemu tworzonego na podstawie programu Galileo obejmuje, z jednej strony, sześć centrów i jedną stację, a z drugiej – cztery serie tzw. stacji „oddalonych” .

(4) Naziemne sześć centrów i stacja obejmują: dwa centra, mogące działać wymiennie, kontrolujące ogólne działanie systemu (zwane dalej „centrami kontrolnymi” lub „GCC”); centrum monitorowania bezpieczeństwa systemu Galileo wymienione w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 683/2008, które nadzoruje bezpieczeństwo systemu oraz świadczonych usług i które jest podzielone na dwie części ze względu na ciągłość usługi (zwane dalej „centrum monitorowania bezpieczeństwa systemu Galileo” lub „GSMC” ); centrum usługowe, które stanowi element umożliwiający komunikację między, z jednej strony, systemem, a z drugiej – użytkownikami usługi otwartej, usługi komercyjnej i usługi bezpieczeństwa życia (zwane dalej „centrum usług GNSS” lub „GSC”); centrum kontrolujące generowanie informacji niezbędnych do działania usługi poszukiwawczo-ratowniczej, które stanowi element umożliwiający komunikację między systemem a systemem Cospas-Sarsat (zwane dalej „centrum usługowym SaR”); centrum, które w imieniu podmiotu zarządzającego programem i w sposób niezależny od operatora ocenia jakość świadczonych usług i przekazuje grupom użytkowników informacje dotyczące czasu i informacje geodezyjne (zwane dalej „centrum działania systemu Galileo”); stację umożliwiającą weryfikację jakości sygnałów emitowanych przez satelity na orbicie natychmiast po ich wystrzeleniu (zwaną dalej „stacją testów orbitalnych”).

(5) Przy wyborze lokalizacji tych centrów i stacji bierze się pod uwagę ewentualne istnienie wcześniejszych instalacji i urządzeń przystosowanych do realizacji wyznaczonych zadań, przestrzega wymogów bezpieczeństwa właściwych dla każdego centrum i stacji oraz uwzględnia ograniczenia techniczne i budżetowe związane z ich funkcjonowaniem i wymogi bezpieczeństwa narodowego każdego państwa członkowskiego.

(6) Cztery serie tzw. stacji oddalonych obejmują: stacje zdalnego sterowania i telemetrii, które dzięki dwukierunkowym połączeniom pełnią rolę przekaźników między satelitami a dwoma centrami kontrolnymi (zwane dalej „stacjami TTC”); stacje śledzące systemu Galileo, które celem umożliwienia świadczenia usług dokonują pomiarów pseudoodległości, jak również gromadzą sygnały wysyłane przez satelity w celu monitorowania ich jakości (zwane dalej „stacjami GSS”); stacje przekazywania danych satelitom, przesyłające satelitom dane niezbędne do świadczenia usług (zwane dalej „stacjami ULS”); stacje zapewniające gromadzenie danych niezbędnych do działania usługi poszukiwawczo-ratowniczej (zwane dalej „stacjami SaR”).

(7) Przy wyborze liczby i lokalizacji stacji oddalonych bierze się pod uwagę ograniczenia geograficzne i techniczne związane z ich optymalnym rozmieszczeniem na całej Ziemi oraz ewentualne istnienie wcześniejszych instalacji i urządzeń przystosowanych do realizacji wyznaczonych zadań, a także przestrzega wymogów bezpieczeństwa właściwych dla każdej stacji i wymogów bezpieczeństwa narodowego każdego państwa członkowskiego. Ponieważ wybór ten podlega zmianom zależnie od stanu zaawansowania programów, potrzeb wynikających z programów oraz rozwoju wymogów logistycznych lub politycznych, liczbę i lokalizację stacji oddalonych, które dopiero mają powstać, można podać jedynie orientacyjnie.

(8) Należy zatem ustalić ważne momenty decyzyjne do celów oceny realizacji elementów światowej sieci stacji naziemnych należących do systemu tworzonego na podstawie programu Galileo.

(9) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 19 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 683/2008,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Załącznik do niniejszej decyzji zawiera wykaz ważnych momentów decyzyjnych do celów oceny realizacji programu Galileo w odniesieniu do centrów i stacji naziemnych, które mają powstać w ramach przewidzianych w programie faz rozwoju i rozmieszczania, o których mowa w art. 3 lit. b) i c) rozporządzenia (WE) nr 683/2008.

Artykuł 2

Niniejsza decyzja wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli dnia 23 lutego 2012 r.