Akt prawny
archiwalny
Wersja archiwalna od 2012-03-07 do 2022-07-06
Wersja archiwalna od 2012-03-07 do 2022-07-06
archiwalny
Alerty
ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (UE) NR 130/2012
z dnia 15 lutego 2012 r.
w sprawie wymagań technicznych dotyczących homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do dostępu do pojazdu i jego zwrotności oraz w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 661/2009 w sprawie wymagań technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych dotyczących ich bezpieczeństwa ogólnego, ich przyczep oraz przeznaczonych dla nich układów, części i oddzielnych zespołów technicznych
(Tekst mający znaczenie dla EOG)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 661/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wymagań technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych dotyczących ich bezpieczeństwa ogólnego, ich przyczep oraz przeznaczonych dla nich układów, części i oddzielnych zespołów technicznych (1), w szczególności jego art. 14 ust. 1 lit. a),
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie (WE) nr 661/2009 jest odrębnym rozporządzeniem do celów procedury homologacji typu określonej w dyrektywie 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającej ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów („dyrektywie ramowej” ) (2).
(2) Rozporządzeniem (WE) nr 661/2009 uchylono dyrektywę Rady 70/387/EWG z dnia 27 lipca 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do drzwi pojazdów silnikowych i ich przyczep (3) oraz dyrektywę Rady 75/443/EWG z dnia 26 czerwca 1975 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do biegu wstecznego i prędkościomierza pojazdów silnikowych (4). Wymagania określone w tych dyrektywach w odniesieniu do stopni służących do wsiadania, uchwytów i stopni nadwozia oraz urządzeń cofania powinny zostać przeniesione do niniejszego rozporządzenia oraz, w stosownych przypadkach, dostosowane do stanu wiedzy naukowej i technicznej. Niektóre z pozostałych wymagań określonych w tych dyrektywach i nieobjętych niniejszym rozporządzeniem są wdrożone w wyniku obowiązkowego stosowania regulaminów EKG ONZ nr 11 (5) i 39 (6) wymienionych w załączniku IV do rozporządzenia (WE) nr 661/2009.
(3) W stosownych przypadkach zakres niniejszego rozporządzenia powinien być zgodny z zakresem dyrektywy 70/387/EWG i dyrektywy 75/443/EWG. Niniejsze rozporządzenie powinno zatem obejmować pojazdy kategorii M i N.
(4) W rozporządzeniu (WE) nr 661/2009 określono podstawowe wymagania dotyczące homologacji typu pojazdów silnikowych w odniesieniu do dostępu do pojazdu, w szczególności do stopni służących do wsiadania, uchwytów i stopni nadwozia, oraz do zwrotności, w szczególności do urządzeń cofania. Konieczne jest określenie szczegółowych procedur, badań oraz wymagań w zakresie takiej homologacji typu.
(5) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Technicznego ds. Pojazdów Silnikowych,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Artykuł 1
Zakres
Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do pojazdów kategorii M i N zdefiniowanych w załączniku II do dyrektywy 2007/46/WE.
Artykuł 2
Definicje
Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:
1) „typ pojazdu w odniesieniu do dostępu do pojazdu i zwrotności” oznacza pojazdy, które nie różnią się między sobą pod takimi zasadniczymi względami, jak:
a) charakterystyka stopni nadwozia, stopni służących do wsiadania i uchwytów;
b) charakterystyka urządzenia cofania.
2) „pojazd terenowy” oznacza pojazd spełniający kryteria określone w części A załącznika II do dyrektywy 2007/46/WE;
3) „podłoga przy wejściu” oznacza najniższy punkt otworu drzwiowego lub innej konstrukcji, w zależności od tego, która z tych konstrukcji jest wyższa, który należy pokonać, aby dostać się do przedziału pasażerskiego.
Artykuł 3
Homologacja typu WE pojazdu w odniesieniu do dostępu do pojazdu i zwrotności
1. Producent lub przedstawiciel producenta przedkłada organowi udzielającemu homologacji wniosek o udzielenie homologacji typu WE pojazdu w odniesieniu do dostępu do pojazdu i zwrotności.
2. Wniosek sporządza się zgodnie ze wzorem dokumentu informacyjnego zamieszczonym w części 1 załącznika I.
3. Jeżeli spełniono odpowiednie wymagania określone w załącznikach II i III do niniejszego rozporządzenia, organ udzielający homologacji udziela homologacji typu WE i wydaje numer homologacji typu zgodnie z systemem numeracji określonym w załączniku VII do dyrektywy 2007/46/WE.
Państwo członkowskie nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi pojazdu.
4. Do celów ustępu 3 organ udzielający homologacji wydaje świadectwo homologacji typu WE sporządzone zgodnie ze wzorem zamieszczonym w części 2 załącznika I.
Artykuł 4
Ważność i rozszerzenie homologacji udzielonej na mocy dyrektywy 70/387/EWG i dyrektywy 75/443/EWG
Organy krajowe zezwalają na sprzedaż i dopuszczanie do ruchu pojazdów, które uzyskały homologację typu przed datą określoną w art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 661/2009, i nadal udzielają rozszerzenia homologacji dla tych pojazdów, zgodnie z przepisami dyrektywy 70/387/EWG i dyrektywy 75/443/EWG.
Artykuł 5
Wejście w życie
Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2012 r.
| W imieniu Komisji |
José Manuel BARROSO | |
Przewodniczący |
(1) Dz.U. L 200 z 31.7.2009, s. 1.
(2) Dz.U. L 263 z 9.10.2007, s. 1.
(3) Dz.U. L 176 z 10.8.1970, s. 5.
(4) Dz.U. L 196 z 26.7.1975, s. 1.
ZAŁĄCZNIK I
Przepisy administracyjne dotyczące homologacji typu pojazdów w odniesieniu do dostępu do pojazdu i zwrotności
CZĘŚĆ 1
Dokument informacyjny
WZÓR
CZĘŚĆ 2
Świadectwo homologacji typu WE
WZÓR
Format: A4 (210 × 297 mm)
ZAŁĄCZNIK II
Wymagania dotyczące pojazdów w odniesieniu do dostępu do pojazdu
1. | WYMAGANIA OGÓLNE |
1.1. | Cechy konstrukcyjne typu pojazdu muszą umożliwiać w pełni bezpieczne wchodzenie do przedziału pasażerskiego i wychodzenie z niego, przy czym wejścia do przedziału pasażerskiego powinny być wykonane w taki sposób, aby były łatwe i bezpieczne w użyciu. |
|
|
2. | STOPNIE NADWOZIA I STOPNIE SŁUŻĄCE DO WSIADANIA |
2.1. | Do celów niniejszego rozporządzenia nie uznaje się piast, obręczy i innych części koła za pełniące funkcję stopni nadwozia ani stopni służących do wsiadania, z wyjątkiem przypadków, w których względy konstrukcyjne lub użytkowe uniemożliwiają montaż stopni nadwozia lub stopni służących do wsiadania w innym miejscu pojazdu. |
2.2. | Wysokość podłogi przy wejściu mierzy się bezpośrednio od poziomu podłoża lub od poziomu płaszczyzny poziomej przechodzącej, w stosunku do osi podłużnej, przez środek stopnia znajdującego się bezpośrednio poniżej. |
CZĘŚĆ 1 | |
Wymagania dotyczące dostępu do drzwi przedziału pasażerskiego i wyjścia przez te drzwi w pojazdach kategorii N2 o masie maksymalnej przekraczającej 7,5 tony i pojazdach kategorii N3 | |
1. | STOPNIE SŁUŻĄCE DO WSIADANIA DO PRZEDZIAŁU PASAŻERSKIEGO (zob. rysunek 1). |
1.1. | Odległość (A) między powierzchnią podłoża a górną powierzchnią najniższego stopnia, mierzona w pojeździe gotowym do jazdy, stojącym na poziomej i płaskiej powierzchni, nie przekracza 600 mm. |
1.1.1. | W przypadku pojazdów terenowych odległość (A) może jednak być zwiększona do 700 mm. |
1.2. | Odległość (B) między górnymi powierzchniami stopni nie może być większa niż 400 mm. Odległość pionowa między dwoma kolejnymi stopniami nie różni się o więcej niż 50 mm. Ostatnie wymaganie nie ma zastosowania do odległości między najwyższym stopniem a podłogą przy wejściu do przedziału pasażerskiego. |
1.2.1. | W przypadku pojazdów terenowych dopuszczalna maksymalna odległość (B) może być jednak zwiększona do 100 mm. |
1.3. | Ponadto należy zachować zgodność z następującymi minimalnymi specyfikacjami geometrycznymi: |
| a) głębokość stopnia (D): 80 mm; |
| b) prześwit stopnia (E) (w tym głębokość stopnia): 150 mm; |
| c) szerokość stopnia (F): 300 mm; |
| d) szerokość najniższego stopnia (G): 200 mm; |
| e) wysokość stopnia (S): 120 mm; |
| f) poprzeczne przesunięcie między stopniami (H): 0 mm; |
| g) wzdłużne zachodzenie na siebie (J) dwóch kolejnych stopni tego samego biegu lub najwyższego stopnia i podłogi przy wejściu do kabiny: 200 mm. |
1.3.1. | W przypadku pojazdów terenowych odległość (F) może jednak być zmniejszona do 200 mm. |
1.4. | W przypadku pojazdów terenowych najniższy stopień może mieć kształt szczebla, jeżeli jest to konieczne ze względów konstrukcyjnych lub użytkowych. W takim przypadku głębokość szczebla (R) wynosi co najmniej 20 mm. |
1.4.1. | Stosowanie szczebli o okrągłym przekroju poprzecznym jest niedozwolone. |
1.5. | Przy wysiadaniu z przedziału pasażerskiego położenie najwyższego stopnia musi być łatwe do zlokalizowania. |
1.6. | Wszystkie stopnie służące do wsiadania muszą być skonstruowane w sposób wykluczający ryzyko poślizgnięcia. Ponadto stopnie służące do wsiadania, nieosłonięte podczas jazdy przed działaniem czynników atmosferycznych oraz przed zanieczyszczeniami, muszą mieć odpowiedni odpływ lub powierzchnię odwadniającą. |
|
|
2. | DOSTĘP DO UCHWYTÓW UŁATWIAJĄCYCH WEJŚCIE DO PRZEDZIAŁU PASAŻERSKIEGO (zob. rysunek 1). |
2.1. | W celu ułatwienia dostępu do przedziału pasażerskiego należy zainstalować co najmniej jeden z następujących elementów: poręcz, uchwyt lub inny element umożliwiający przytrzymywanie się. |
2.1.1. | Wszystkie poręcze, uchwyty lub inne elementy umożliwiające przytrzymywanie się muszą być umiejscowione w taki sposób, aby były łatwo dostępne i aby nie utrudniały dostępu do przedziału pasażerskiego. |
2.1.2. | Dopuszcza się, aby maksymalna długość przerwy między poręczami, uchwytami lub innymi elementami umożliwiającymi przytrzymywanie się wynosiła 100 mm. |
2.1.3. | W przypadku dostępu do przedziału pasażerskiego z co najmniej dwoma stopniami, poręcze, uchwyty lub inne elementy umożliwiające przytrzymywanie się muszą być umiejscowione w taki sposób, aby wchodzący miał trzy punkty podparcia: obie ręce i stopę lub obie stopy i rękę. |
2.1.4. | Poręcze, uchwyty i inne elementy umożliwiające przytrzymywanie się muszą mieć taką konstrukcję i być tak umiejscowione, aby operatorzy schodzili z pojazdu zwróceni twarzą do przedziału pasażerskiego, przy czym zasada ta nie dotyczy schodów. |
2.1.5. | Kierownicę można uznać za uchwyt. |
2.2. | Wysokość położenia (N) niższej krawędzi co najmniej jednej poręczy, jednego uchwytu lub innego elementu umożliwiającego przytrzymywanie się, mierzona od powierzchni podłoża w pojeździe gotowym do jazdy, stojącym na poziomej i płaskiej powierzchni, nie może przekraczać 1 850 mm. |
2.2.1. | W przypadku pojazdów terenowych odległość (N) może jednak być zwiększona do 1 950 mm. |
2.2.2. | Jeżeli wysokość podłogi przy wejściu do przedziału pasażerskiego, mierzona od powierzchni podłoża, przekracza wartość „N”, tę wysokość przyjmuje się jako „N”. |
2.2.3. | Ponadto minimalna odległość (P) między górną krawędzią poręczy, uchwytów lub innych elementów umożliwiających przytrzymywanie się a podłogą przy wejściu do przedziału pasażerskiego musi wynosić: |
| a) w przypadku poręczy, uchwytów lub innych elementów umożliwiających przytrzymywanie się (U): 650 mm; |
| b) w przypadku poręczy, uchwytów lub innych elementów umożliwiających przytrzymywanie się (V): 550 mm. |
2.3. | Należy zachować zgodność z następującymi specyfikacjami geometrycznymi: |
| a) wymiar chwytanego elementu (K): 16–38 mm; |
| b) długość (M): co najmniej 150 mm; |
| c) odległość od części pojazdu (L): co najmniej 40 mm przy otwartych drzwiach. |
| Rysunek 1 |
| Stopnie służące do wsiadania i uchwyty umożliwiające dostęp do przedziału pasażerskiego |
|
|
CZĘŚĆ 2 | |
Wymagania dotyczące dostępu do drzwi przedziału pasażerskiego i wyjścia przez te drzwi w pojazdach kategorii innych niż N2 o masie maksymalnej przekraczającej 7,5 tony lub pojazdów kategorii N3 | |
1. | STOPNIE NADWOZIA I STOPNIE SŁUŻĄCE DO WSIADANIA |
1.1. | Pojazdy kategorii M1, N1, a także N2 o masie maksymalnej nieprzekraczającej 7,5 tony muszą być wyposażone w co najmniej jeden stopień nadwozia lub stopień służący do wsiadania, jeżeli wysokość podłogi przy wejściu do przedziału pasażerskiego w pojeździe gotowym do jazdy stojącym na poziomej i płaskiej powierzchni, mierzona od poziomu podłoża, przekracza 600 mm,. |
1.1.1. | W przypadku pojazdów terenowych powyższa odległość może jednak być zwiększona do 700 mm. |
1.2. | Wszystkie stopnie nadwozia i stopnie służące do wsiadania powinny być skonstruowane w sposób wykluczający ryzyko poślizgnięcia. Ponadto stopnie nadwozia i stopnie służące do wsiadania nieosłonięte podczas jazdy przed działaniem czynników atmosferycznych oraz przed zanieczyszczeniami muszą mieć odpowiedni odpływ lub powierzchnię odprowadzającą. |
ZAŁĄCZNIK III
Wymagania dotyczące pojazdów w odniesieniu do zwrotności
1. | WYMAGANIA OGÓLNE |
1.1. | Wszystkie pojazdy muszą być wyposażone w urządzenie cofania, które można obsługiwać z pozycji kierowcy. |