RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 3,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 43 ust. 3 Traktatu stanowi, że Rada, na wniosek Komisji, przyjmuje środki dotyczące ustalania i przydziału uprawnień do połowów.

(2) Rozporządzenie Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (¹) zawiera wymóg ustanowienia środków regulujących kwestię dostępu do wód i zasobów oraz zrównoważonej działalności połowowej z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, a w szczególności sprawozdania przygotowanego przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STEFC), jak również uwzględniając wszelkie opinie uzyskane od regionalnych komitetów doradczych.

(3) Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów w podziale na łowiska lub grupy łowisk, w tym – w stosownych przypadkach – określonych warunków, które są funkcjonalnie z nimi związane. Uprawnienia do połowów należy rozdzielić między państwa członkowskie w taki sposób, żeby każdemu państwu członkowskiemu zapewnić względną stabilność działalności połowowej dla każdego stada lub łowiska oraz z należytym uwzględnieniem celów wspólnej polityki rybołówstwa ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 2371/2002.

(4) Poziomy całkowitego dopuszczalnego połowu (TAC) należy ustalać na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-ekonomicznych, gwarantując jednocześnie sprawiedliwe traktowanie sektorów rybołówstwa, a także w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności podczas posiedzeń z Komitetem Doradczym ds. Rybołówstwa i Akwakultury oraz odpowiednimi regionalnymi komitetami doradczymi.

(5) W odniesieniu do stad objętych szczegółowymi planami wieloletnimi uprawnienia do połowów należy ustalać zgodnie z zasadami określonymi w tych planach. Limity połowowe oraz ograniczenia nakładów połowowych dla stad dorsza w Morzu Bałtyckim należy zatem ustanowić zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1098/2007 z dnia 18 września 2007 r. ustanawiającym wieloletni plan w zakresie zasobów dorsza w Morzu Bałtyckim oraz połowów tych zasobów (²) („plan dotyczący dorsza w Morzu Bałtyckim”).

(6) W świetle najnowszej opinii naukowej można wprowadzić elastyczność w zarządzaniu nakładem połowowym dla zasobów dorsza w Morzu Bałtyckim bez szkody dla planu dotyczącego dorsza w Morzu Bałtyckim i bez spowodowania zwiększenia śmiertelności połowowej. Taka elastyczność umożliwiłaby skuteczniejsze zarządzanie nakładem połowowym, gdy kwoty nie zostały przydzielone jednakowo flocie państwa członkowskiego, i ułatwiłaby szybką reakcję na przenoszenie kwot. Państwo członkowskie powinno zatem mieć możliwość przydzielenia statkom pływającym pod ich banderą dodatkowej liczby dni przebywania poza portem, gdy taka sama liczba dni przebywania poza portem została odebrana innym statkom pływającym pod banderą tego państwa członkowskiego.

(7) W świetle najnowszej opinii naukowej, stosowne jest wprowadzenie już w roku 2011 takiej elastyczności w zarządzaniu nakładem połowowym w ramach planu dotyczącego dorsza w Morzu Bałtyckim. W związku z tym należy odpowiednio zmienić załącznik II do rozporządzenia Rady (UE) nr 1124/2010 z dnia 29 listopada 2010 r. w sprawie ustalenia uprawnień do połowów na rok 2011 w odniesieniu do pewnych stad ryb i grup stad ryb na wodach Morza Bałtyckiego (³).

(8) Korzystanie z uprawnień do połowów ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu powinno podlegać rozporządzeniu Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (⁴), a w szczególności jego art. 33 i 34 dotyczącym odpowiednio zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Należy zatem określić kody dotyczące wyładunków stad objętych niniejszym rozporządzeniem, jakie państwa członkowskie powinny stosować, przesyłając dane Komisji.

(9) Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzającego dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (⁵), niezbędne jest określenie stad, które podlegają różnym środkom w nim ustanowionym.

(10) Aby uniknąć przerwy w działalności połowowej oraz w celu zapewnienia rybakom unijnym środków utrzymania ważne jest otwarcie tych połowów z dniem 1 stycznia 2012 r. Ponieważ jednak rozporządzenie (UE) nr 1124/2010 stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r., postanowienia niniejszego rozporządzenia pozwalające na elastyczne zarządzanie nakładem połowowym w odniesieniu do zasobów dorsza w Morzu Bałtyckim powinny być stosowane ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2011 r. Ze względu na pilny charakter sprawy, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego publikacji,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie ustala uprawnienia do połowów na rok 2012 dla pewnych stad ryb i grup stad ryb na wodach Morza Bałtyckiego oraz zmienia rozporządzenie (UE) nr 1124/2010 w odniesieniu do zarządzania nakładem połowowym dla dorsza w Morzu Bałtyckim.

Artykuł 2

Zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do statków UE prowadzących działalność na Morzu Bałtyckim.

Artykuł 3

Definicje

Na użytek niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) obszary ICES (Międzynarodowej Rady Badań Morza) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku I do rozporządzenia Rady (WE) nr 2187/2005 z dnia 21 grudnia 2005 r. w sprawie zachowania zasobów połowowych w wodach Morza Bałtyckiego, cieśnin Bełt i Sund poprzez zastosowanie środków technicznych (⁶);

b) „Morze Bałtyckie” oznacza podrejony ICES 22–32;

c) „statek UE” oznacza statek rybacki pływający pod banderą jednego z państw członkowskich i zarejestrowany w Unii;

d) „całkowity dopuszczalny połów (TAC)” oznacza ilość, którą można odłowić każdego roku z poszczególnych stad;

e) „kwota” oznacza część TAC przydzieloną Unii, państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu;

f) „ dzień przebywania poza portem” oznacza dowolny nieprzerwany okres 24 godzin lub jego część, kiedy statek przebywa poza portem.

ROZDZIAŁ II

UPRAWNIENIA DO POŁOWÓW

Artykuł 4

TAC i jego przydziały

Wielkości TAC, ich przydział poszczególnym państwom członkowskim oraz – w stosownych przypadkach – warunki, które są funkcjonalnie z nimi związane, zostały określone w załączniku I.

Artykuł 5

Szczegółowe przepisy dotyczące przydziałów

1. Przydział uprawnień do połowów dla państw członkowskich określony w niniejszym rozporządzeniu pozostaje bez uszczerbku dla:

a) wymian dokonywanych na podstawie art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b) ponownych przydziałów dokonywanych na podstawie art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

c) dodatkowych wyładunków dozwolonych na podstawie art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d) ilości zatrzymanych na podstawie art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e) odliczeń dokonywanych na podstawie art. 37, 105, 106 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009.

2. Jeżeli w załączniku I do niniejszego rozporządzenia nie stwierdzono inaczej, art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96 stosuje się do stad, dla których obowiązuje TAC przezornościowy, a art. 3 ust. 2 i 3 oraz art. 4 tego rozporządzenia stosuje się do stad, dla których obowiązuje TAC analityczny.

Artykuł 6

Warunki wyładunku połowów i przyłowów

Ryby pochodzące ze stad, dla których ustalono limity połowowe, są zatrzymywane na burcie lub wyładowywane wyłącznie, jeżeli:

a) połowów dokonały statki państwa członkowskiego posiadającego określoną kwotę i kwota ta nie została wyczerpana; lub

b) połowy stanowią część kwoty unijnej, która nie została przydzielona państwom członkowskim w ramach kwot i ta unijna kwota nie została wyczerpana.

Artykuł 7

Ograniczenia nakładu połowowego

1. Ograniczenia nakładu połowowego określono w załączniku II.

2. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, mają zastosowanie do podrejonów ICES 27 i 28.2, chyba że Komisja podejmie decyzję na podstawie art. 29 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1098/2007 o wyłączeniu tych podrejonów z ograniczeń przewidzianych w art. 8 ust. 1 lit. b), ust. 3, 4 i 5 oraz w art. 13 tego rozporządzenia.

3. Ograniczenia, o których mowa w ust. 1, nie mają zastosowania do podrejonu ICES 28.1, chyba że Komisja podejmie decyzję na podstawie art. 29 ust. 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1098/2007 o zastosowaniu do tego podrejonu ograniczeń przewidzianych w art. 8 ust. 1 lit. b), ust. 3, 4 i 5 rozporządzenia (WE) nr 1098/2007.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 8

Przekazywanie danych

Państwa członkowskie, przesyłając Komisji na podstawie art. 33 i 34 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 dane odnoszące się do wyładunków ilości złowionych stad, stosują kody stad wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 9

Zmiana rozporządzenia Rady (UE) nr 1124/2010

Załącznik II do rozporządzenia Rady (UE) nr 1124/2010 zastępuje się tekstem zawartym w załączniku III do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 10

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r.

Artykuł 9 stosuje się jednak ze skutkiem od dnia 1 stycznia 2011 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2011 r.

ZAŁĄCZNIK I

WIELKOŚCI TAC OBOWIĄZUJĄCE DLA STATKÓW UE NA OBSZARACH, GDZIE WPROWADZONO TAC, W PODZIALE NA GATUNKI I OBSZARY

W tabelach poniżej określono wielkości TAC i kwoty (w tonach wagi w relacji pełnej, o ile nie określono inaczej) w podziale na gatunki oraz – w stosownych przypadkach – warunki, które są funkcjonalnie z nimi związane.

Odniesienia do obszarów połowowych oznaczają odniesienia do obszarów ICES, o ile nie określono inaczej.

W granicach każdego obszaru stada ryb określa się zgodnie z porządkiem alfabetycznym łacińskich nazw gatunków.

Na użytek niniejszego rozporządzenia podaje się poniższą tabelę z nazwami łacińskimi i odpowiadającymi im nazwami zwyczajowymi:

ZAŁĄCZNIK II

OGRANICZENIA NAKŁADU POŁOWOWEGO

1. Państwa członkowskie przyznają statkom rybackim pływającym pod swoją banderą i prowadzącym połowy z użyciem włoków, niewodów duńskich lub podobnych narzędzi połowowych o rozmiarze oczek równym co najmniej 90 mm, lub z użyciem sieci skrzelowych, sieci oplatających lub drygawic o rozmiarze oczek równym co najmniej 90 mm, za pomocą sznurów stawnych dennych kotwiczonych, takli (z wyjątkiem takli dryfujących), węd ręcznych oraz węd ciągnionych prawo do maksymalnie:

a) 163 dni przebywania poza portem w podrejonach 22–24 ICES, z wyjątkiem okresu od dnia 1 do dnia 30 kWietnia, kiedy to ma zastosowanie art. 8 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1098/2007; oraz

b) 160 dni przebywania poza portem w podrejonach 25–28 ICES, z wyjątkiem okresu od dnia 1 lipca do dnia 31 sierpnia, kiedy to ma zastosowanie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1098/2007.

2. Roczna maksymalna liczba dni przebywania poza portem, podczas których statek może być obecny na dwóch obszarach, o których mowa w pkt 1 lit. a) i b), poławiając narzędziami połowowymi określonymi w pkt 1, nie może przekraczać maksymalnej liczby dni przebywania poza portem przyznanej dla jednego z tych dwóch obszarów.

3. W drodze odstępstwa od pkt 1 i 2, gdy wymaga tego skuteczne zarządzanie uprawnieniami do połowów, państwo członkowskie może przyznać statkom rybackim pływających pod jego banderą dodatkowe dni przebywania poza portem, w przypadku gdy taka sama liczba dni przebywania poza portem została odebrana innym statkom pływającym pod jego banderą, podlegającym ograniczeniom nakładu w tym samym obszarze i gdy wyrażona w kW zdolność połowowa każdego ze statków, z których dokonuje się przeniesienia, jest taka sama lub większa niż zdolność połowowa statków, na które dokonuje się przeniesienia. Liczba statków, na które dokonuje się przeniesienia, nie może przekroczyć 10 % liczby wszystkich statków danego państwa członkowskiego wskazanych w pkt 1.

ZAŁĄCZNIK III

„ZAŁĄCZNIK II

OGRANICZENIA NAKŁADU POŁOWOWEGO

1. Państwa członkowskie przyznają statkom rybackim pływającym pod swoją banderą i prowadzącym połowy z użyciem włoków, niewodów duńskich lub podobnych narzędzi połowowych o rozmiarze oczek równym co najmniej 90 mm, lub z użyciem sieci skrzelowych, sieci oplatających lub drygawic o rozmiarze oczek równym co najmniej 90 mm, za pomocą sznurów stawnych dennych kotwiczonych, takli (z wyjątkiem takli dryfujących), węd ręcznych oraz węd ciągnionych prawo do maksymalnie:

a) 163 dni przebywania poza portem w podrejonach 22–24 ICES, z wyjątkiem okresu od dnia 1 do dnia 30 kWietnia, kiedy to ma zastosowanie art. 8 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 1098/2007; oraz

b) 160 dni przebywania poza portem w podrejonach 25– 28 ICES, z wyjątkiem okresu od dnia 1 lipca do dnia 31 sierpnia, kiedy to ma zastosowanie art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1098/2007.

2. Roczna maksymalna liczba dni przebywania poza portem, podczas których statek może być obecny na dwóch obszarach, o których mowa w pkt 1 lit. a) i b), poławiając narzędziami połowowymi określonych w pkt 1, nie może przekraczać maksymalnej liczby dni przebywania poza portem przyznanej dla jednego z tych dwóch obszarów.

3. W drodze odstępstwa od pkt 1 i 2, gdy wymaga tego skuteczne zarządzanie uprawnieniami do połowów, państwo członkowskie może przyznać statkom rybackim pływających pod jego banderą dodatkowe dni przebywania poza portem, w przypadku gdy taka sama liczba dni przebywania poza portem została odebrana innym statkom pływającym pod jego banderą, podlegającym ograniczeniom nakładu w tym samym obszarze i gdy wyrażona w kW zdolność połowowa każdego ze statków, z których dokonuje się przeniesienia, jest taka sama lub większa niż zdolność połowowa statków, na które dokonuje się przeniesienia. Liczba statków, na które dokonuje się przeniesienia, nie może przekroczyć 10 % liczby wszystkich statków danego państwa członkowskiego wskazanych w pkt 1.”