STRONY NINIEJSZEJ UMOWY,

GŁĘBOKO ZANIEPOKOJONE trwającymi nielegalnymi, nieraportowanymi i nieuregulowanymi połowami oraz wywołanymi przez nie szkodami w zasobach ryb i ekosystemie morskim oraz ich niekorzystnym wpływem na warunki życia przestrzegających prawa rybaków, a także wzrastającą koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa zaopatrzenia w żywność na skalę światową,

ŚWIADOME roli odgrywanej przez państwo portu w zakresie przyjmowania skutecznych środków wspierających zrównoważone wykorzystanie i długoterminową ochronę żywych zasobów morza,

UZNAJĄC, że największa odpowiedzialność za realizację środków służących walce z nielegalnymi, nieraportowanymi i nieuregulowanymi połowami powinna spoczywać na państwach bandery, a środki te powinny czynić użytek ze wszystkich możliwych narzędzi prawa zgodnie z prawem międzynarodowym, w tym ze środków stosowanych przez państwa portu i przez państwa nadbrzeżne, środków rynkowych oraz środków przeciwdziałających wspieraniu przez obywateli nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów oraz ich uczestnictwu w tych połowach,

UZNAJĄC, że środki stosowane przez państwo portu stanowią mocne i opłacalne narzędzie zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania,

ŚWIADOME konieczności poprawy koordynacji na szczeblu regionalnym i ponadregionalnym w celu zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów przy pomocy środków stosowanych przez państwo portu,

ZAUWAŻAJĄC istnienie szybko rozwijających się technologii komunikacyjnych, baz danych, sieci i archiwów światowych wspomagających środki stosowane przez państwa portu,

UZNAJĄC konieczność udzielenia wsparcia państwom rozwijającym się w zakresie przyjęcia i wdrożenia środków stosowanych przez państwo portu,

ODNOTOWUJĄC wezwania społeczności międzynarodowej na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych, w tym za pośrednictwem Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych i Komitetu ds. Rybołówstwa Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa, zwanej dalej FAO, do ustanowienia wiążącego międzynarodowego instrumentu dotyczącego norm minimalnych dla środków stosowanych przez państwo portu, w oparciu o międzynarodowy plan działania FAO na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania z 2001 r. oraz o modelowy program FAO dotyczący środków stosowanych przez państwo portu w celu zwalczania nielegalnych, nieraportowanych i nieuregulowanych połowów z 2005 r.,

PAMIĘTAJĄC, że sprawując suwerenną władzę na portami położonymi na ich terytoriach, państwa mogą przyjmować surowsze środki, zgodnie z prawem międzynarodowym,

POWOŁUJĄC SIĘ na stosowne postanowienia Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., zwanej dalej konwencją,

POWOŁUJĄC SIĘ na Umowę w sprawie wykonania postanowień Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r., odnoszących się do ochrony międzystrefowych zasobów rybnych i zasobów rybnych masowo migrujących i zarządzania nimi z dnia 4 grudnia 1995 r., Umowę o wspieraniu przestrzegania przez statki rybackie międzynarodowych środków ochrony i zarządzania na pełnym morzu z dnia 24 listopada 1993 r. oraz na Kodeks odpowiedzialnego rybołówstwa FAO z 1995 r.,

UZNAJĄC konieczność zawarcia międzynarodowej umowy w ramach FAO, na mocy art. XIV Konstytucji FAO,

UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE:

CZĘŚĆ 1

POSTANOWIENIA OGÓLNE

Artykuł 1

Stosowane terminy

Na użytek niniejszej Umowy:

a) „środki ochrony i zarządzania” oznaczają środki ochrony żywych zasobów morza i zarządzania nimi przyjmowane i stosowane zgodnie z właściwymi przepisami prawa międzynarodowego, w tym środki uwzględnione w konwencji;

b) „ryby” oznaczają wszystkie gatunki żywych zasobów morza, przetworzone lub nie;

c) „połowy” oznaczają poszukiwanie, nęcenie, lokalizację, połów lub wszelkie inne działania, co do których można rozsądnie oczekiwać, że ich skutkiem może być zanęcenie, lokalizacja, poławianie, wybieranie lub pozyskiwanie ryb;

d) „działania związane z połowami” oznaczają dowolne czynności w ramach wspierania połowów lub przygotowań do nich, w tym wyładunek, pakowanie, przetwarzanie, przeładunek lub przewóz ryb, których wcześniej nie wyładowywano w porcie, jak również zaopatrywanie w personel, paliwo, narzędzia i inne zasoby na morzu;

e) „ nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy” odnoszą się do działań opisanych w ust. 3 międzynarodowego planu działania FAO na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania z 2001 r., zwanych dalej połowami NNN;

f) „Strona” oznacza państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej, która wyraziła zgodę na związanie się niniejszą Umową i wobec której niniejsza Umowa obowiązuje;

g) „port” obejmuje terminale zewnętrzne i inne obiekty służące do wyładunku, przeładunku, pakowania, przetwarzania, uzupełniania paliwa lub zapasów;

h) „regionalna organizacja integracji gospodarczej” oznacza regionalną organizację integracji gospodarczej, na rzecz której jej państwa członkowskie przekazały kompetencje w sprawach objętych niniejszą Umową, w tym prawo do podejmowania decyzji wiążących te państwa członkowskie w zakresie tych spraw;

i) „regionalna organizacja ds. rybołówstwa” oznacza odpowiednio międzyrządową organizację lub organ ds. rybołówstwa posiadające kompetencje do przyjmowania stosownych środków ochrony i zarządzania; oraz

j) „statek” oznacza dowolny statek, okręt innego rodzaju lub łódź wykorzystywane, wyposażone w celu wykorzystania lub przeznaczone do wykorzystania do połowów lub działań związanych z połowami.

Artykuł 2

Cel

Celem niniejszej Umowy jest zapobieganie połowom NNN oraz ich powstrzymywanie i eliminowanie poprzez wdrożenie skutecznych środków stosowanych przez państwo portu i jednoczesne zapewnienie długofalowej ochrony i zrównoważonego wykorzystania żywych zasobów morza i ekosystemów morskich.

Artykuł 3

Stosowanie

1. Działając jako państwo portu, każda Strona stosuje niniejszą Umowę w stosunku do statków nieuprawnionych do pływania pod jej banderą, które zamierzają wpłynąć do jej portów lub przebywają w jednym z jej portów, z wyłączeniem:

a) statków państwa sąsiedniego uprawiających rybołówstwo tradycyjne na potrzeby własnego utrzymania, pod warunkiem że państwo portu i państwo bandery współpracują w celu upewnienia się, że dany statek nie uczestniczy w połowach NNN lub w działaniach związanych z połowami wspierających tego rodzaju połowy; oraz

b) kontenerowców, które nie przewożą ryb, lub – jeśli je przewożą – są to jedynie ryby, które zostały już wcześniej wyładowane, pod warunkiem że nie ma wyraźnych przesłanek, aby podejrzewać, że dany statek uczestniczył w działaniach związanych z połowami wspierających połowy NNN.

2. Strona, działając jako państwo portu, może zdecydować o niestosowaniu niniejszej Umowy wobec statków, które zostały wyczarterowane przez jej obywateli wyłącznie do połowów na obszarach podlegających krajowej jurysdykcji i które otrzymały zgodę tej Strony na prowadzenie działalności na tych obszarach. Statki takie podlegają środkom stosowanym przez tę Stronę, które są równie skuteczne, co środki stosowane wobec statków uprawnionych do pływania pod jej banderą.

3. Niniejsza Umowa ma zastosowanie do połowów na morzu, które są nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane w rozumieniu art. 1 lit. e) niniejszej Umowy, oraz wobec działań związanych z połowami, które wspierają tego rodzaju połowy.

4. Niniejszą Umowę stosuje się w uczciwy, przejrzysty i niedyskryminacyjny sposób, zgodnie z prawem międzynarodowym.

5. Ze względu na globalny zasięg niniejszej Umowy i jej stosowanie wobec wszystkich portów, Strony propagują stosowanie środków zgodnych z jej postanowieniami wśród wszystkich pozostałych podmiotów. Podmioty, które nie mają innej możliwości przystąpienia do niniejszej Umowy jako jego strona, mogą zobowiązać się do działania zgodnie z jej postanowieniami.

Artykuł 4

Związki z prawem międzynarodowym i innymi instrumentami międzynarodowymi

1. Niniejsza Umowa w żaden sposób nie narusza praw, jurysdykcji i obowiązków Stron na mocy prawa międzynarodowego. W szczególności żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako mające wpływ na:

a) zwierzchnictwo Stron nad ich wodami wewnętrznymi, wodami archipelagu i wodami terytorialnymi lub ich suwerenne prawa dotyczące należącego do nich szelfu kontynentalnego i wyłącznych stref ekonomicznych;

b) sprawowanie zwierzchnictwa przez Strony nad portami leżącymi na ich terytorium zgodnie z prawem międzynarodowym, w tym na prawo do odmowy wejścia do tych portów, a także do przyjęcia środków stosowanych przez państwo portu, które są surowsze od środków przewidzianych w niniejszej Umowie, w tym odpowiednich środków przyjętych na mocy decyzji regionalnej organizacji ds. rybołówstwa.

2. Stosując niniejszą Umowę, Strona nie jest przez to związana środkami lub decyzjami jakiejkolwiek regionalnej organizacji ds. rybołówstwa, której nie jest członkiem, ani tych środków lub decyzji nie uznaje.

3. Strona w żadnym wypadku nie jest zobowiązana na mocy niniejszej Umowy do nadawania skuteczności środkom lub decyzjom regionalnych organizacji ds. rybołówstwa, jeżeli te środki lub decyzje nie zostały przyjęte zgodnie z prawem międzynarodowym.

4. Niniejsza Umowa jest interpretowana i stosowana zgodnie z prawem międzynarodowym z uwzględnieniem obowiązujących przepisów i norm międzynarodowych, w tym przepisów i norm przyjętych przez Międzynarodową Organizację Morską, oraz innych instrumentów międzynarodowych.

5. Strony w dobrej wierze wypełniają zobowiązania przyjęte na mocy niniejszej Umowy oraz korzystają z praw uznanych w niniejszej Umowie w sposób nieprowadzący do ich nadużycia.

Artykuł 5

Integracja i koordynacja na szczeblu krajowym

Każda Strona, w najszerszym możliwym zakresie, podejmuje się:

a) integracji lub koordynacji stosowanych przez państwo portu środków związanych z rybołówstwem z szerszym systemem kontroli przeprowadzanych przez państwo portu;

b) integracji środków stosowanych przez państwo portu z innymi środkami w celu zapobiegania, powstrzymywania i eliminowania połowów NNN oraz działań związanych z połowami wspierającym tego rodzaju połowy, uwzględniając, stosownie do potrzeby, międzynarodowy plan działania FAO na rzecz zapobiegania nielegalnym, nieraportowanym i nieuregulowanym połowom oraz ich powstrzymywania i eliminowania z 2001 r.; oraz

c) wprowadzania środków wymiany informacji między właściwymi agencjami krajowymi oraz koordynacji działań tych agencji w zakresie stosowania niniejszej Umowy.

Artykuł 6

Współpraca i wymiana informacji

1. W celu wspierania skutecznego stosowania niniejszej Umowy oraz z uwzględnieniem wymogów w zakresie poufności, Strony współpracują i wymieniają informacje z właściwymi państwami, FAO, innymi organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi organizacjami ds. rybołówstwa, w tym w zakresie środków przyjętych przez te regionalne organizacje ds. rybołówstwa związanych z celem niniejszej Umowy.

2. Każda Strona, w najszerszym możliwym zakresie, podejmuje działania służące wspieraniu środków ochrony i zarządzania przyjmowanych przez inne państwa oraz inne właściwe organizacje międzynarodowe.

3. Strony współpracują, na szczeblu subregionalnym, regionalnym i globalnym, w celu skutecznego stosowania niniejszej Umowy, w tym, we właściwych przypadkach, za pośrednictwem FAO albo regionalnych organizacji lub organów ds. rybołówstwa.

CZĘŚĆ 2

WEJŚCIE DO PORTU

Artykuł 7

Wyznaczanie portów

1. Każda Strona wyznacza porty, o wejście do których mogą starać się statki na mocy niniejszej Umowy, i podaje do wiadomości publicznej ich nazwy. Każda Strona przekazuje FAO wykaz wyznaczonych portów, która podaje ten wykaz do wiadomości publicznej w należyty sposób.

2. Każda Strona, w najszerszym możliwym zakresie, zapewnia, aby każdy wyznaczony port, którego nazwę podano do wiadomości publicznej zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, został odpowiednio przygotowany do przeprowadzania inspekcji na mocy niniejszej Umowy.

Artykuł 8

Uprzedni wniosek o zezwolenie na wejście do portu

1. Przed udzieleniem zezwolenia na wejście statku do jej portu każda Strona wymaga co najmniej przedstawienia informacji wymienionych w załączniku A.

2. Każda Strona wymaga przedstawienia informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, z odpowiednim wyprzedzeniem, które zapewni państwu portu odpowiednią ilość czasu na sprawdzenie tych informacji.

Artykuł 9

Wejście do portu, zezwolenie lub odmowa

1. Po otrzymaniu odpowiednich informacji wymaganych na mocy art. 8, a także wszelkich innych informacji niezbędnych do ustalenia, czy statek proszący o zezwolenie na wejście do portu danej Strony nie uczestniczył w połowach NNN lub działaniach związanych z połowami wspierających tego rodzaju połowy, każda Strona decyduje czy zezwolić danemu statkowi na wejście do portu czy odmówić mu wejścia do swojego portu, a o swojej decyzji powiadamia statek lub jego przedstawiciela.

2. W przypadku wydania zezwolenia na wejście do portu kapitan lub przedstawiciel statku zobowiązany jest do przedstawienia tego zezwolenia właściwym organom tej Strony po przybyciu statku do portu.

3. W przypadku odmowy zezwolenia każda Strona powiadamia o swojej decyzji, podjętej na mocy ust. 1 niniejszego artykułu, państwo bandery statku oraz, we właściwych przypadkach i w najszerszym możliwym zakresie, właściwe państwa nadbrzeżne, regionalne organizacje ds. rybołówstwa i inne organizacje międzynarodowe.

4. Nie naruszając ust. 1 niniejszego artykułu, jeżeli Strona dysponuje wystarczającymi dowodami na to, że statek ubiegający się o zezwolenie na wejście do jej portu uczestniczył w połowach NNN lub działaniach związanych z połowami wspierających tego rodzaju połowy, w szczególności, że statek ten został umieszczony na liście statków uczestniczących w tego rodzaju połowach lub działaniach związanych z połowami, przyjętej przez właściwą regionalną organizację ds. rybołówstwa zgodnie z przepisami i procedurami tej organizacji oraz z poszanowaniem prawa międzynarodowego, Strona ta odmawia danemu statkowi zezwolenia na wejście do jej portów, uwzględniając w należyty sposób art. 4 ust. 2 i 3.

5. Niezależnie od ust. 3 i 4 niniejszego artykułu Strona może wydać zezwolenie na wejście do jej portu statkowi, o którym mowa w wymienionych ustępach, wyłącznie w celu przeprowadzenia inspekcji na tym statku i podjęcia innych właściwych działań zgodnych z prawem międzynarodowym, których skuteczność w zakresie zapobiegania połowom NNN oraz działaniom związanym z połowami wspierającym tego rodzaju połowy, oraz w zakresie ich powstrzymywania i eliminowania będzie przynajmniej równa odmowie zezwolenia na wejście do portu.

6. Jeżeli statek, o którym mowa w ust. 4 lub 5 niniejszego artykułu, znalazł się w porcie z jakiejkolwiek innej przyczyny, Strona odmawia temu statkowi możliwości korzystania z jej portów w zakresie wyładunku, przeładunku, pakowania i przetwarzania ryb i w zakresie innych usług portowych, w tym, między innymi, uzupełniania paliwa lub zapasów, prac konserwacyjnych lub prac w suchym doku. Artykuł 11 ust. 2 i 3 stosuje się w takich przypadkach z uwzględnieniem niezbędnych zmian. Odmowa możliwości korzystania z portów w wymienionych przypadkach odbywa się zgodnie z prawem międzynarodowym.

Artykuł 10

Siła wyższa lub niebezpieczeństwo

Niniejsza Umowa nie wpływa na możliwość wejścia statków do portu zgodnie z prawem międzynarodowym w związku z wystąpieniem siły wyższej lub niebezpieczeństwa, ani też nie stoi na przeszkodzie, aby państwo portu zezwoliło na wejście do portu statkowi wyłącznie w celu udzielenia pomocy osobom, jednostkom pływającym lub statkom powietrznym znajdującym się w niebezpieczeństwie.

CZĘŚĆ 3

KORZYSTANIE Z PORTÓW

Artykuł 11

Korzystanie z portów

1. Jeżeli statek wszedł do jednego z portów Strony, Strona ta odmawia temu statkowi, na mocy swoich przepisów oraz zgodnie z prawem międzynarodowym, w tym na mocy niniejszej Umowy, możliwości korzystania z jej portów w zakresie wyładunku, przeładunku, pakowania i przetwarzania ryb, które nie były wcześniej wyładowywane, oraz w zakresie innych usług portowych, w tym, między innymi, uzupełniania paliwa lub zapasów, prac konserwacyjnych lub prac w suchym doku, jeżeli:

a) Strona ta ustali, że statek ten nie posiada ważnego i obowiązującego zezwolenia na prowadzenie połowów lub działań związanych z połowami wymaganego przez państwo bandery;

b) Strona ta ustali, że statek ten nie posiada ważnego i obowiązującego zezwolenia na prowadzenie połowów lub działań związanych z połowami wymaganego przez państwo nadbrzeżne w odniesieniu do obszarów znajdujących się pod jurysdykcją tego państwa;

c) Strona ta otrzyma wyraźne dowody na to, że ryby znajdujące się na statku trafiły tam wbrew obowiązującym wymogom państwa nadbrzeżnego dotyczącym obszarów znajdujących się pod jurysdykcja tego państwa;

d) dane państwo bandery nie potwierdzi w rozsądnych granicach czasowych, na wniosek państwa portu, że ryby znajdujące się na danym statku trafiły tam zgodnie z obowiązującymi wymogami właściwej regionalnej organizacji ds. rybołówstwa z uwzględnieniem art. 4 ust. 2 i 3; lub

e) Strona ta dysponuje uzasadnionymi powodami, by uważać, że dany statek w inny sposób uczestniczył w połowach NNN lub działaniach związanych z połowami wspierającymi tego rodzaju połowy, w tym wspierającymi statek, o którym mowa w art. 9 ust. 4, z wyjątkiem sytuacji, w której statek ten jest w stanie wykazać, że:

(i) działał w sposób zgodny z właściwymi środkami ochrony i zarządzania; lub

(ii) w przypadku zaopatrywania w personel, paliwo, narzędzia i inne zasoby na morzu, statek, który był zaopatrywany, nie był w chwili otrzymywania zaopatrzenia statkiem, o którym mowa w art. 9 ust. 4.

2. Niezależnie od ust. 1 niniejszego artykułu Strona nie odmawia statkowi, o którym mowa w wymienionym ustępie, możliwości korzystania z usług portowych:

a) które są kluczowe dla bezpieczeństwa lub zdrowia załogi lub bezpieczeństwa statku, pod warunkiem że statek ten wykaże odpowiednio konieczność skorzystania z tych usług; lub

b) w stosownych przypadkach, dotyczących złomowania danego statku.

3. W przypadku odmowy możliwości korzystania z portu zgodnie z niniejszym artykułem dana Strona bezzwłocznie powiadamia o swojej decyzji państwo bandery i – we właściwych przypadkach – właściwe państwa nadbrzeżne, regionalne organizacje ds. rybołówstwa i inne właściwe organizacje międzynarodowe.

4. Strona wycofuje swoją odmowę możliwości korzystania ze swoich portów na mocy ust. 1 niniejszego artykułu w odniesieniu do statku, jedynie jeżeli istnieją wystarczające dowody świadczące o tym, że powody, na podstawie których wydano tę odmowę, były niewystarczające lub błędne, lub że przestały występować.

5. Jeżeli Strona wycofała swoją odmowę na mocy ust. 4 niniejszego artykułu, bezzwłocznie powiadamia o tym podmioty, które otrzymały powiadomienie na mocy ust. 3 niniejszego artykułu.

CZĘŚĆ 4

INSPEKCJE I DZIAŁANIA NASTĘPCZE

Artykuł 12

Poziomy inspekcji i ich priorytety

1. Każda Strona przeprowadza inspekcję takiej liczby statków w swoich portach, która jest niezbędna do osiągnięcia rocznego poziomu inspekcji wystarczającego do realizacji celów niniejszej Umowy.

2. Strony dążą do uzgodnienia minimalnych poziomów inspekcji statków poprzez regionalne organizacje ds. rybołówstwa, FAO lub w inny sposób.

3. Dokonując wyboru statków poddawanych inspekcji, Strony traktują priorytetowo:

a) statki, którym odmówiono zezwolenia na wejście do portu lub możliwości korzystania z portu zgodnie z niniejszą Umową;

b) wnioski od innych właściwych Stron, państw lub regionalnych organizacji ds. rybołówstwa o przeprowadzenie inspekcji na określonych statkach, w szczególności jeżeli do wniosków tych dołączono dowody prowadzenia przez dany statek połowów NNN lub działań związanych z połowami wspierających tego rodzaju połowy; oraz

c) inne statki, w przypadku których istnieją wyraźne powody do podejrzeń, że prowadzą one połowy NNN lub działania związane z połowami wspierające tego rodzaju połowy.

Artykuł 13

Przeprowadzanie inspekcji

1. Każda Strona zapewnia, aby jej inspektorzy przeprowadzali przynajmniej działania określone w załączniku B.

2. Każda Strona, przeprowadzając inspekcje w swoich portach:

a) zapewnia, aby inspekcje te przeprowadzali odpowiednio wykwalifikowani inspektorzy posiadający odpowiednie upoważnienia, ze szczególnym uwzględnieniem art. 17;

b) zapewnia, aby przed inspekcją inspektorzy zobowiązani byli do przedstawienia kapitanowi statku właściwych dokumentów określających tożsamość inspektorów;

c) zapewnia, aby inspektorzy przeprowadzali kontrolę wszystkich istotnych miejsc na statku, ryb znajdujących się na statku, sieci i innych narzędzi, wyposażenia oraz wszelkich dokumentów lub rejestrów znajdujących się na statku, które mogą posłużyć do sprawdzenia, czy przestrzegane są właściwe środki ochrony i zarządzania;

d) wymaga, aby kapitan statku udzielał inspektorom wszelkiej niezbędnej pomocy i informacji oraz, stosownie do potrzeb, udostępniał właściwe materiały i dokumenty lub ich potwierdzone kopie;

e) w przypadku istnienia stosownych uzgodnień z państwem bandery statku zaprasza państwo bandery do uczestnictwa w inspekcji;

f) podejmuje wszelkie możliwe działania w celu uniknięcia opóźniania statku z nieuzasadnionych przyczyn, tak aby do minimum ograniczyć niedogodności i ingerencję w jego pracę, w tym wszelką zbędną obecność inspektorów na statku, oraz w celu uniknięcia działań, które wpłynęłyby niekorzystnie na jakość znajdujących się na pokładzie ryb;

g) podejmuje wszelkie możliwe działania w celu usprawnienia komunikacji z kapitanem statku lub jego dowództwem, w tym, stosownie do potrzeb i możliwości, zapewnia inspektorowi obecność tłumacza;

h) zapewnia, aby inspekcje przeprowadzane były w sposób uczciwy, przejrzysty i niedyskryminacyjny i nie służyły prześladowaniu jakiegokolwiek statku; oraz

i) nie ingeruje w możliwość utrzymania przez kapitana statku łączności, zgodnie z prawem międzynarodowym, z organami państwa bandery.

Artykuł 14

Wyniki inspekcji

Każda Strona umieszcza w pisemnym sprawozdaniu o wynikach każdej z inspekcji przynajmniej informacje określone w załączniku C.

Artykuł 15

Przekazywanie wyników inspekcji

Każda Strona przekazuje wyniki każdej inspekcji państwu bandery statku poddawanego inspekcji oraz, odpowiednio:

a) właściwym Stronom i państwom, w tym:

(i) tym państwom, w przypadku których przeprowadzona inspekcja wykazała, że dany statek uczestniczył w połowach NNN lub działaniach związanych z połowami wspierających tego rodzaju połowy w granicach wód znajdujących się pod ich jurysdykcją; oraz

(ii) państwu, którego obywatelem jest kapitan statku;

b) właściwej regionalnej organizacji ds. rybołówstwa; oraz

c) FAO i innym właściwym organizacjom międzynarodowym.

Artykuł 16

Elektroniczna wymiana informacji

1. W celu usprawnienia stosowania niniejszej Umowy każda Strona, w miarę możliwości, ustanawia mechanizm komunikacyjny umożliwiający bezpośrednią wymianę informacji, z należytym uwzględnieniem właściwych wymogów w zakresie poufności.

2. W zakresie w jakim jest to możliwe oraz z należytym uwzględnieniem właściwych wymogów w zakresie poufności Strony powinny współpracować w celu utworzenia mechanizmu wymiany informacji, najlepiej koordynowanego przez FAO, w połączeniu z innymi właściwymi inicjatywami wielostronnymi i międzyrządowymi, oraz w celu usprawnienia wymiany informacji z udziałem istniejących baz danych istotnych dla niniejszej Umowy.

3. Każda Strona wyznacza organ pełniący rolę punktu kontaktowego w celu wymiany informacji na mocy niniejszej Umowy. Każda Strona informuje FAO o wyznaczonym organie.

4. Każda Strona przetwarza informacje przekazywane przy pomocy mechanizmu utworzonego na mocy ust. 1 niniejszego artykułu zgodnie z załącznikiem D.

5. FAO zwraca się do właściwych regionalnych organizacji ds. rybołówstwa o dostarczenie informacji dotyczących środków i decyzji przyjętych i wdrożonych przez te organizacje, które mają związek z niniejszą Umową w celu włączenia informacji o nich, w miarę możliwości oraz z należytym uwzględnieniem właściwych wymogów w zakresie poufności, do mechanizmu wymiany informacji, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 17

Szkolenie inspektorów

Każda Strona zapewnia właściwe przeszkolenie swoich inspektorów, z uwzględnieniem wytycznych dotyczących szkolenia inspektorów z załącznika E. Strony dążą do współpracy w tym zakresie.

Artykuł 18

Działania podejmowane przez państwo portu w następstwie inspekcji

1. Jeżeli po przeprowadzeniu inspekcji istnieją wyraźne przesłanki pozwalające sądzić, że dany statek uczestniczył w połowach NNN lub działaniach związanych z połowami wspierających tego rodzaju połowy, Strona przeprowadzająca inspekcję:

a) bezzwłocznie powiadamia o swoich ustaleniach państwo bandery oraz, odpowiednio, właściwe państwa nadbrzeżne, regionalne organizacje ds. rybołówstwa i inne organizacje międzynarodowe, a także państwo, którego obywatelem jest kapitan statku; oraz

b) jeżeli tego rodzaju działań nie podjęto jeszcze w stosunku do danego statku, odmawia temu statkowi możliwości korzystania ze swojego portu w zakresie wyładunku, przeładunku, pakowania i przetwarzania ryb, które nie były wcześniej wyładowywane, oraz w zakresie innych usług portowych, w tym, między innymi, uzupełniania paliwa lub zapasów, prac konserwacyjnych lub prac w suchym doku, w sposób zgodny z niniejszą Umową, w tym z art. 4.

2. Niezależnie od ust. 1 niniejszego artykułu Strona nie odmawia statkowi, o którym mowa w wymienionym ustępie, możliwości korzystania z usług portowych nieodzownych dla bezpieczeństwa lub zdrowia załogi lub dla bezpieczeństwa statku.

3. Postanowienia niniejszej Umowy nie uniemożliwiają Stronie, aby oprócz środków, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, podjąć środki zgodne z prawem międzynarodowym, w tym środki, o podjęcie których wyraźnie wnioskuje państwo bandery, lub na które państwo to wyraziło zgodę.

Artykuł 19

Informacje o środkach odwoławczych w państwie portu

1. Strona publicznie udostępnia i przekazuje właścicielowi, armatorowi, kapitanowi lub przedstawicielowi statku, na ich pisemny wniosek, stosowne informacje na temat wszelkich środków odwoławczych, przysługujących zgodnie z prawem krajowym, dotyczących środków stosowanych przez państwo portu podjętych przez tę Stronę na mocy art. 9, 11, 13 lub 18, w tym informacje dotyczące służb publicznych lub instytucji sądowych właściwych w tych sprawach, a także informacje na temat ewentualnego prawa do odszkodowania przysługującego na mocy prawa krajowego w przypadku jakichkolwiek strat lub szkód poniesionych w wyniku wszelkich bezprawnych działań Strony.

2. Strona powiadamia, odpowiednio, państwo bandery, właściciela, armatora, kapitana lub przedstawiciela statku o wyniku wszelkich postępowań odwoławczych. Jeżeli inne Strony, państwa lub organizacje międzynarodowe zostały uprzednio powiadomione o decyzji podjętej na mocy art. 9, 11, 13 lub 18, Strona informuje je o wszelkich zmianach w podjętej decyzji.

CZĘŚĆ 5

ROLA PAŃSTW BANDERY

Artykuł 20

Rola państw bandery

1. Każda Strona wymaga, aby statki uprawnione do pływania pod jej banderą współpracowały z państwami portu w trakcie inspekcji prowadzonych na mocy niniejszej Umowy.

2. Jeżeli Strona dysponuje wyraźnymi przesłankami pozwalającymi sądzić, że dany statek uprawniony do pływania pod jej banderą uczestniczył w połowach NNN lub działaniach związanych z połowami wspierających tego rodzaju połowy i podjął próbę wpłynięcia do portu innego państwa lub już w nim jest, Strona ta, odpowiednio, zwraca się do tego państwa o przeprowadzenie inspekcji na tym statku lub o podjęcie innych środków zgodnych z niniejszą Umową.

3. Każda Strona zachęca statki uprawnione do pływania pod jej banderą do wyładowywania, przeładowywania, pakowania i przetwarzania ryb oraz do korzystania z innych usług portowych w portach państw, które postępują według niniejszej Umowy lub w sposób z nią zgodny. Strony zachęca się do opracowania, w tym za pośrednictwem regionalnych organizacji ds. rybołówstwa i FAO, uczciwych, przejrzystych i niedyskryminacyjnych procedur służących identyfikacji każdego państwa, które nie postępuje według niniejszej Umowy ani w sposób z nią zgodny.

4. Jeżeli, po przeprowadzeniu inspekcji przez państwo portu, państwo bandery będące Stroną otrzyma sprawozdanie z inspekcji wskazujące, że istnieją wyraźne przesłanki pozwalające sądzić, że statek uprawniony do pływania pod jego banderą uczestniczył w połowach NNN lub działaniach związanych z połowami wspierających tego rodzaju połowy, państwo to bezzwłocznie przeprowadza szczegółowe dochodzenie w tej sprawie i – po zebraniu wystarczających dowodów – bezzwłocznie podejmuje działania egzekucyjne zgodnie ze swoim prawem.

5. Każda Strona, działając jako państwo bandery, informuje pozostałe Strony, odpowiednie państwa portu oraz, odpowiednio, inne odpowiednie państwa, regionalne organizacje ds. rybołówstwa i FAO o działaniach podjętych w odniesieniu do statków uprawnionych do pływania pod jej banderą, co do których, w wyniku środków stosowanych przez państwo portu podjętych na mocy niniejszej Umowy, ustalono, że uczestniczyły one w połowach NNN lub działaniach związanych z połowami wspierających tego rodzaju połowy.

6. Każda Strona zapewnia, aby środki stosowane wobec statków uprawnionych do pływania pod jej banderą w zakresie zapobiegania połowom NNN i działaniom związanym z połowami wspierającym tego rodzaju połowy oraz w zakresie ich powstrzymywania i eliminowania były przynajmniej równie skuteczne jak środki stosowane wobec statków, o których mowa w art. 3 ust. 1.

CZĘŚĆ 6

POTRZEBY PAŃSTW ROZWIJAJĄCYCH SIĘ

Artykuł 21

Potrzeby państw rozwijających się

1. Strony w pełni uwzględniają szczególne potrzeby Stron będących państwami rozwijającymi się związane z wdrażaniem środków stosowanych przez państwo portu zgodnie z niniejszą Umową. W tym celu Strony, bezpośrednio lub za pośrednictwem FAO, innych wyspecjalizowanych agencji ONZ lub innych właściwych organizacji i organów międzynarodowych, w tym regionalnych organizacji ds. rybołówstwa, udostępniają Stronom będącym państwami rozwijającymi się pomoc, która ma na celu, między innymi:

a) zwiększenie zdolności tych państw, w szczególności państw najsłabiej rozwiniętych i małych rozwijających się państw wyspiarskich, do opracowania podstaw prawnych i rozwoju zaplecza w celu wdrażania skutecznych środków stosowanych przez państwo portu;

b) ułatwienie im uczestnictwa we wszelkich organizacjach międzynarodowych promujących skuteczny rozwój i wdrażanie środków stosowanych przez państwo portu; oraz

c) ułatwienie tym państwom dostępu do pomocy technicznej w celu wsparcia procesu rozwoju i wdrażania przez nie środków stosowanych przez państwo portu, w koordynacji z właściwymi mechanizmami międzynarodowymi.

2. Strony zwracają właściwą uwagę na szczególne potrzeby państw portu będących państwami rozwijającymi się, w szczególności państw najsłabiej rozwiniętych i małych rozwijających się państw wyspiarskich, tak aby upewnić się, że nie zostaną one bezpośrednio lub pośrednio obciążone nieproporcjonalnym ciężarem wynikającym z wdrażania niniejszej Umowy. W przypadkach gdy wykazano, że dana Strona będąca państwem rozwijającym się została obciążona nieproporcjonalnym ciężarem, Strony współpracują wspierając tę Stronę we wdrażaniu szczegółowych zobowiązań wynikających z niniejszej Umowy.

3. Strony, bezpośrednio lub za pośrednictwem FAO, dokonują oceny szczególnych potrzeb Stron będących państwami rozwijającymi się w zakresie wdrażania niniejszej Umowy.

4. Strony współpracują w celu ustanowienia właściwych mechanizmów finansowania wspierających państwa rozwijające się we wdrażaniu niniejszej Umowy. Mechanizmy te są, między innymi, szczególnie ukierunkowane na:

a) rozwój krajowych i międzynarodowych środków stosowanych przez państwo portu;

b) rozwój i rozbudowę zaplecza, w tym zaplecza służącego do monitorowania, kontroli i nadzoru oraz do szkolenia zarządców portów, inspektorów oraz kadr służb prawnych i organów ścigania na szczeblu krajowym i regionalnym;

c) działania związane z monitorowaniem, kontrolą, nadzorem i stosowaniem przepisów, mające związek ze środkami stosowanymi przez państwo portu, w tym dostęp do technologii i wyposażenia; oraz

d) prowadzenie wykazu Stron będących państwami rozwijającymi się ponoszących koszty z tytułu wszelkich postępowań służących rozstrzyganiu sporów wynikłych z działań podjętych przez nie na mocy niniejszej Umowy.

5. Współpraca ze Stronami będącymi państwami rozwijającymi się oraz między nimi do celów określonych w niniejszym artykule może obejmować udostępnianie pomocy technicznej i finansowej poprzez kanały dwustronne, wielostronne i regionalne, w tym w ramach współpracy na linii południe-południe.

6. Strony ustanawiają grupę roboczą ad hoc, która okresowo zdaje Stronom sprawozdanie i przedstawia im zalecenia w sprawie ustanowienia mechanizmów finansowania, w tym na temat harmonogramu składek, sposobu znajdowania i zbierania funduszy, opracowania kryteriów i procedur wdrożeniowych oraz postępu we wdrażaniu mechanizmów finansowania. Oprócz kwestii przewidzianych w niniejszym artykule grupa robocza ad hoc zajmuje się, między innymi:

a) oceną potrzeb Stron będących państwami rozwijającymi się, w szczególności państw najsłabiej rozwiniętych i małych rozwijających się państw wyspiarskich;

b) dostępnością i terminową wypłatą środków;

c) przejrzystością procesu podejmowania decyzji i procesów zarządzania dotyczących zbierania i przydzielania funduszy; oraz

d) rozliczalnością Stron będących państwami rozwijającymi się, które otrzymały fundusze, pod kątem wykorzystania tych funduszy zgodnie z uzgodnionym celem.

Strony uwzględniają sprawozdania i wszelkie zalecenia grupy roboczej ad hoc oraz podejmują właściwe działania.

CZĘŚĆ 7

ROZWIĄZYWANIE SPORÓW

Artykuł 22

Pokojowe rozstrzyganie sporów

1. Każda ze Stron może dążyć do konsultacji z każdą inną Stroną lub Stronami w sprawie wszelkich sporów związanych z interpretacją lub stosowaniem niniejszej Umowy w celu osiągnięcia, możliwie najszybciej, obopólnie satysfakcjonującego rozwiązania.

2. W przypadku gdy spór nie zostanie rozwiązany w drodze tych konsultacji w rozsądnych granicach czasowych, dane Strony możliwie najszybciej konsultują się ze sobą w celu rozstrzygnięcia sporu w drodze negocjacji, dochodzenia, mediacji, postępowania pojednawczego, arbitrażu, ugody sądowej lub innych środków polubownych przez nie wybranych.

3. Wszelkie spory tego rodzaju, których nie uda się rozwiązać w powyższy sposób, za zgodą wszystkich Stron uczestniczących w sporze zostają skierowane do rozstrzygnięcia przez Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości, Międzynarodowy Trybunał Prawa Morza lub do arbitrażu. W przypadku braku zgody na skierowanie sporu do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, Międzynarodowego Trybunału Prawa Morza lub do arbitrażu, Strony nadal prowadzą konsultacje i współpracują w celu rozstrzygnięcia sporu zgodnie z zasadami prawa międzynarodowego dotyczącymi ochrony żywych zasobów morza.

CZĘŚĆ 8

PODMIOTY NIEBĘDĄCE STRONĄ

Artykuł 23

Podmioty niebędące Stroną niniejszej Umowy

1. Strony zachęcają podmioty niebędące Stroną niniejszej Umowy do przystąpienia do niej lub do przyjmowania przepisów oraz wdrażania środków zgodnych z jej postanowieniami.

2. Strony podejmują uczciwe, niedyskryminacyjne i przejrzyste środki zgodne z niniejszą Umową i innymi mającymi zastosowanie aktami prawa międzynarodowego w celu powstrzymywania działań podmiotów niebędących Stroną, które wpływają negatywnie na skuteczność stosowania niniejszej Umowy.

CZĘŚĆ 9

MONITOROWANIE, PRZEGLĄD I OCENA

Artykuł 24

Monitorowanie, przegląd i ocena

1. Strony, w ramach FAO i właściwych jej organów, zapewniają regularne i systematyczne monitorowanie i przegląd stosowania niniejszej Umowy, a także ocenę realizacji jej celów.

2. Cztery lata od wejścia w życie niniejszej Umowy FAO zwołuje posiedzenie Stron w celu dokonania przeglądu i oceny skuteczności niniejszej Umowy pod kątem realizacji jej celów. W razie potrzeby Strony decydują o zwołaniu kolejnych posiedzeń.

CZĘŚĆ 10

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

Artykuł 25

Podpis

Niniejszą Umowę udostępnia się do podpisu wszystkim państwom i regionalnym organizacjom integracji gospodarczej w siedzibie FAO w dniach od 22 listopada 2009 r. do 21 listopada 2010 r.

Artykuł 26

Ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie

1. Niniejsza Umowa wymaga ratyfikowania, przyjęcia lub zatwierdzenia przez sygnatariuszy.

2. Dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się u depozytariusza.

Artykuł 27

Przystąpienie

1. Po upływie okresu otwarcia niniejszej Umowy do podpisu, zostaje ona otwarta do przystąpienia dla dowolnego państwa lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej.

2. Dokumenty przystąpienia zostają złożone u depozytariusza.

Artykuł 28

Uczestnictwo regionalnych organizacji integracji gospodarczej

1. W przypadku gdy regionalna organizacja integracji gospodarczej będąca organizacją międzynarodową, o której mowa w art. 1 załącznika IX do konwencji, nie posiada kompetencji w zakresie wszystkich kwestii, których dotyczy niniejsza Umowa, w odniesieniu do uczestnictwa tej regionalnej organizacji integracji gospodarczej w niniejszej Umowie stosuje się odpowiednio załącznik IX do konwencji, z wyjątkiem następujących postanowień tego załącznika:

a) art. 2 zdanie pierwsze; oraz

b) art. 3 ust. 1.

2. W przypadku gdy regionalna organizacja integracji gospodarczej będąca organizacją międzynarodową, o której mowa w art. 1 załącznika IX do konwencji, posiada kompetencje w zakresie wszystkich kwestii, których dotyczy niniejsza Umowa, w odniesieniu do uczestnictwa tej regionalnej organizacji integracji gospodarczej w niniejszej Umowie stosuje się następujące postanowienia:

a) z chwilą podpisania lub przystąpienia organizacja ta składa następującą deklarację, że:

(i) posiada kompetencje w zakresie wszystkich kwestii, których dotyczy niniejsza Umowa;

(ii) w związku z tym jej państwa członkowskie nie będą Stronami Umowy jako indywidualne państwa, z wyjątkiem ich terytoriów, za które organizacja ta nie odpowiada; oraz

(iii) przyjmuje ona prawa i obowiązki państw na mocy niniejszej Umowy;

b) uczestnictwo tej organizacji w żadnym wypadku nie skutkuje przyznaniem praw na mocy niniejszej Umowy jej państwom członkowskim;

c) w przypadku konfliktu między zobowiązaniami tej organizacji na mocy niniejszej Umowy i jej zobowiązaniami na mocy porozumienia ustanawiającego tę organizację lub wszelkich innych związanych z nią aktów, pierwszeństwo mają zobowiązania wynikające z niniejszej Umowy.

Artykuł 29

Wejście w życie

1. Niniejsza Umowa wchodzi w życie trzydzieści dni po złożeniu u depozytariusza dwudziestego piątego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia zgodnie z art. 26 lub 27.

2. Dla każdego sygnatariusza, który ratyfikuje, przyjmuje lub zatwierdza niniejszą Umowę po jej wejściu w życie, niniejsza Umowa wchodzi w życie trzydzieści dni po dacie złożenia jego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia.

3. Dla każdego państwa lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej, które przystępują do niniejszej Umowy po jej wejściu w życie, niniejsza Umowa wchodzi w życie trzydzieści dni po dacie złożenia ich dokumentu przystąpienia.

4. Na użytek niniejszego artykułu dokument złożony przez regionalną organizację integracji gospodarczej nie jest uważany za dodatkowy w stosunku do dokumentów złożonych przez jej państwa członkowskie.

Artykuł 30

Zastrzeżenia i wyjątki

Wobec niniejszej Umowy nie można zgłosić zastrzeżeń ani wyjątków.

Artykuł 31

Deklaracje i oświadczenia

Artykuł 30 nie stanowi przeszkody dla państwa lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej, podpisujących, ratyfikujących, przyjmujących, zatwierdzających lub przystępujących do niniejszej Umowy, w składaniu deklaracji lub oświadczeń, niezależnie od ich treści lub nazwy, w celu, między innymi, harmonizacji własnego prawa z postanowieniami niniejszej Umowy, pod warunkiem że takie deklaracje lub oświadczenia nie oznaczają wyłączenia lub zmiany skutku prawnego postanowień niniejszej Umowy mających zastosowanie do tego państwa lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej.

Artykuł 32

Tymczasowe stosowanie

1. Niniejsza Umowa stosowana jest tymczasowo przez państwa lub regionalne organizacje integracji gospodarczej, które zgadzają się na to poprzez pisemne zawiadomienie przesyłane na ręce depozytariusza. Takie tymczasowe stosowanie staje się skuteczne od dnia otrzymania takiego zawiadomienia.

2. Tymczasowe stosowanie przez państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej kończy się w momencie wejścia w życie niniejszej Umowy w stosunku do tego państwa lub regionalnej organizacji integracji gospodarczej lub z chwilą pisemnego zawiadomienia depozytariusza przez to państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej o zamiarze odstąpienia od tymczasowego stosowania.

Artykuł 33

Zmiany

1. Każda ze Stron może zaproponować zmiany do niniejszej Umowy po upływie dwóch lat od daty jej wejścia w życie.

2. Wszelkie zmiany proponowane do niniejszej Umowy przekazywane są drogą pisemną na ręce depozytariusza wraz z wnioskiem o zwołanie posiedzenia Stron w celu ich rozpatrzenia. Depozytariusz udostępnia wszystkim Stronom proponowane zmiany oraz wszelkie odpowiedzi Stron do wniosku o zwołanie posiedzenia. Jeżeli w ciągu sześciu miesięcy od daty udostępnienia proponowanych zmian swojego sprzeciwu nie wyrazi połowa Stron, depozytariusz zwołuje posiedzenie Stron w celu rozpatrzenia proponowanych zmian.

3. Z zastrzeżeniem art. 34 jakiekolwiek zmiany do niniejszej Umowy przyjmuje się jedynie na zasadzie konsensusu Stron obecnych na posiedzeniu, na którym proponuje się przyjęcie tych zmian.

4. Z zastrzeżeniem art. 34 wszelkie zmiany przyjęte na posiedzeniu Stron wchodzą w życie w stosunku do Stron, które je ratyfikowały, przyjęły lub zatwierdziły dziewięćdziesiątego dnia od złożenia dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia przez dwie trzecie Stron niniejszej Umowy według liczby Stron w dniu przyjęcia danej zmiany. Następnie dana zmiana wchodzi w życie dla każdej innej Strony dziewięćdziesiątego dnia od daty złożenia przez daną Stronę dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia tej zmiany.

5. Na użytek niniejszego artykułu dokument złożony przez regionalną organizację integracji gospodarczej nie jest uważany za dodatkowy w stosunku do dokumentów złożonych przez jej państwa członkowskie.

Artykuł 34

Załączniki

1. Załączniki stanowią integralną część niniejszej Umowy, a każde odesłanie do niniejszej Umowy stanowi odesłanie do jego załączników.

2. Zmiana do załącznika do niniejszej Umowy może zostać przyjęta przez dwie trzecie Stron niniejszej Umowy obecnych na posiedzeniu, na którym jest ona rozpatrywana. Podejmuje się jednak wszelkie starania w celu osiągnięcia porozumienia w sprawie każdej zmiany do załącznika na zasadzie konsensusu. Zmiana do załącznika staje się częścią niniejszej Umowy i wchodzi w życie w odniesieniu do tych Stron, które ją wyraziły na nią zgodę, od dnia, w którym depozytariusz otrzyma zawiadomienie o jej akceptacji od jednej trzeciej Stron niniejszej Umowy według liczby Stron w dniu przyjęcia danej zmiany. Następnie dana zmiana wchodzi w życie w odniesieniu do każdej innej Strony w momencie otrzymania przez depozytariusza zawiadomienia o akceptacji zmiany przez tę Stronę.

Artykuł 35

Wycofanie się z Umowy

Każda ze Stron może wycofać się z niniejszej Umowy w dowolnej chwili po upływie jednego roku od dnia, w którym niniejsza Umowa weszła w życie w odniesieniu do tej Strony, przekazując pisemne oświadczenie o wycofaniu się na ręce depozytariusza. Wycofanie się staje się skuteczne po roku od otrzymania pisemnego oświadczenia o wycofaniu się przez depozytariusza.

Artykuł 36

Depozytariusz

Depozytariuszem niniejszej Umowy jest Dyrektor Generalny FAO. Depozytariusz:

a) przekazuje każdemu z sygnatariuszy i każdej ze Stron poświadczoną kopię niniejszej Umowy;

b) dokonuje rejestracji niniejszej Umowy, z chwilą jej wejścia w życie, w Sekretariacie Narodów Zjednoczonych, zgodnie z art. 102 Karty Narodów Zjednoczonych;

c) bezzwłocznie powiadamia każdego z sygnatariuszy i każdą ze Stron niniejszej Umowy o wszelkich:

(i) podpisach i dokumentach ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia i przystąpienia złożonych na mocy art. 25, 26 i 27;

(ii) dacie wejścia w życie niniejszej Umowy zgodnie z art. 29;

(iii) proponowanych zmianach do niniejszej Umowy oraz ich przyjęciu i wejściu w życie zgodnie z art. 33;

(iv) proponowanych zmianach do załączników oraz ich przyjęciu i wejściu w życie zgodnie z art. 34; oraz

(v) wycofaniu się z niniejszej Umowy zgodnie z art. 35.

Artykuł 37

Teksty autentyczne

Teksty niniejszej Umowy w językach: arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim są jednakowo autentyczne.

W DOWÓD CZEGO, odpowiednio upoważnieni niżej podpisani, złożyli swoje podpisy pod tekstem niniejszej umowy.

SPORZĄDZONO w Rzymie dnia dwudziestego drugiego listopada roku dwa tysiące dziewiątego.

ZAŁĄCZNIK A

Informacje, które muszą z wyprzedzeniem dostarczyć statki rybackie składające wniosek o zezwolenie na wejście do portu

ZAŁĄCZNIK B

Procedury inspekcji przeprowadzanej przez państwo portu

Inspektorzy:

a) sprawdzają, w miarę możliwości, czy dokumentacja dotycząca identyfikacji statku znajdująca się na pokładzie oraz informacje dotyczące właściciela statku są prawdziwe, kompletne i rzetelne, w tym, w razie potrzeby, kontaktując się w odpowiedni sposób z państwem bandery lub międzynarodowymi rejestrami statków;

b) sprawdzają, czy bandera i oznaczenia statku (tzn. nazwa, zewnętrzny numer rejestracyjny, numer identyfikacyjny statku wg Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO), międzynarodowy radiowy sygnał wywoławczy i inne oznaczenia, główne wymiary) są zgodne z informacjami zawartymi w dokumentacji;

c) sprawdzają, w miarę możliwości, prawdziwość, kompletność i rzetelność upoważnień do połowów i działań związanych z połowami oraz ich zgodność z informacjami przekazanymi na mocy załącznika A;

d) dokonują przeglądu wszelkiej istotnej dokumentacji i rejestrów znajdujących się na statku, w tym, w miarę możliwości, dokumentacji i rejestrów w formie elektronicznej oraz danych z satelitarnego systemu monitorowania statków (VMS) od państwa bandery lub właściwych regionalnych organizacji ds. rybołówstwa (RFMO). Do istotnej dokumentacji zaliczyć można dzienniki pokładowe, dokumenty dotyczące połowów, przeładunku i dokumenty handlowe, listy członków załogi, plany i rysunki sztauowania, opisy ładowni ryb oraz dokumenty wymagane na mocy Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem;

e) sprawdzają, w miarę możliwości, wszelkie istotne narzędzia połowowe na statku, w tym wszelkie narzędzia znajdujące się poza zasięgiem wzroku oraz powiązane z nimi urządzenia, oraz, w miarę możliwości, sprawdzają, czy narzędzia te są zgodne z wymogami upoważnień do połowów. Narzędzia połowowe, w miarę możliwości, są również sprawdzane pod kątem zgodności cech, takich jak wielkość oczek i grubość sznurka, urządzenia i dodatkowe uzbrojenie, wymiary i konfiguracja sieci, więcierze, dragi, rozmiary i liczba haków, z obowiązującymi przepisami oraz pod kątem zgodności oznaczeń z upoważnieniem wydanym danemu statkowi;

f) ustalają, w miarę możliwości, czy ryby na pokładzie statku zostały złowione zgodnie z posiadanymi upoważnieniami;

g) sprawdzają ryby, w tym poprzez pobieranie próbek, w celu ustalenia ich ilości i składu. W tym celu inspektorzy mogą otwierać pojemniki, w które ryby zostały wstępnie zapakowane, oraz przemieszczać ryby i kartony, aby upewnić się co do całości zawartości ładowni ryb. Sprawdzenie to może obejmować kontrolę rodzaju produktu oraz ustalenie wagi nominalnej;

h) oceniają, czy istnieją wyraźne przesłanki pozwalające sądzić, że dany statek uczestniczył w połowach NNN lub działaniach związanych z połowami wspierających tego rodzaju połowy;

i) udostępniają kapitanowi statku sprawozdanie zawierające wyniki inspekcji, w tym ewentualne rekomendowane środki, w celu jego podpisania przez inspektora i kapitana statku. Podpis kapitana statku na sprawozdaniu służy jedynie jako potwierdzenie odbioru kopii sprawozdania. Kapitan statku ma możliwość umieszczenia w sprawozdaniu swoich uwag lub zastrzeżeń, oraz, odpowiednio, skontaktowania się z właściwymi organami państwa bandery, w szczególności jeżeli kapitan ma poważne trudności ze zrozumieniem treści sprawozdania. Kapitan statku otrzymuje kopię sprawozdania; oraz

j) w przypadku gdy zaistnieje taka konieczność, organizują tłumaczenie odpowiednich dokumentów.

ZAŁĄCZNIK C

Sprawozdanie z wyników inspekcji

ZAŁĄCZNIK D

SYSTEMY INFORMACJI NA TEMAT ŚRODKÓW STOSOWANYCH PRZEZ PAŃSTWO PORTU

Stosując niniejszą Umowę każda Strona:

a) dąży do stworzenia skomputeryzowanego systemu komunikacji zgodnie z art. 16;

b) tworzy, w miarę możliwości, strony internetowe upubliczniające wykaz portów wyznaczonych zgodnie z art. 7 oraz działań podjętych zgodnie z właściwymi postanowieniami niniejszej Umowy;

c) oznacza, w najszerszym możliwym zakresie, każde sprawozdanie z inspekcji niepowtarzalnym numerem referencyjnym zaczynającym się od kodu 3-alfa dla danego państwa portu oraz numerem identyfikacyjnym agencji wydającej to sprawozdanie;

d) stosuje, w najszerszym możliwym zakresie, wymienione poniżej międzynarodowe systemy kodowania w załącznikach A i C, oraz przekłada wszelkie inne systemy kodowania na systemy międzynarodowe.

kraje/terytoria:	kody krajów 3-alfa ISO-3166
gatunki:	kod 3-alfa ASFIS (znany jako kod 3-alfa FAO)
rodzaje statków:	kod ISSCFV (znany jako kod alfa FAO)
rodzaje narzędzi połowowych:	kod ISSCFG (znany jako kod alfa FAO)

ZAŁĄCZNIK E

Wytyczne dotyczące szkolenia inspektorów

Program szkolenia inspektorów państwa portu powinien obejmować co najmniej następujące kwestie:

1. Etyka.

2. Tematyka dotycząca zdrowia, bezpieczeństwa i ochrony.

3. Obowiązujące prawo i przepisy krajowe, obszary kompetencji oraz środki ochrony i zarządzania stosowane przez właściwe regionalne organizacje ds. rybołówstwa, a także obowiązujące prawo międzynarodowe.

4. Zbieranie, ocena i zabezpieczanie dowodów.

5. Ogólne procedury dotyczące inspekcji, takie jak pisanie sprawozdania i techniki zadawania pytań.

6. Analiza informacji, takich jak dzienniki pokładowe, dokumentacja elektroniczna i historia statku (nazwa, właściciel i państwo bandery), wymaganych do potwierdzenia prawdziwości informacji podanych przez kapitana statku.

7. Wejście na statek i jego inspekcja, w tym inspekcja ładowni oraz obliczanie pojemności ładowni statku.

8. Weryfikacja i potwierdzenie prawdziwości informacji dotyczących wyładunków, przeładunków, przetwarzania i ryb pozostawionych na statku, w tym korzystanie ze współczynników przeliczeniowych dla poszczególnych gatunków i produktów.

9. Rozpoznawanie gatunków ryb oraz pomiar długości i innych parametrów biologicznych.

10. Rozpoznawanie statków i urządzeń połowowych oraz techniki sprawdzania i pomiaru tych urządzeń.

11. Wyposażenie i obsługa VMS i innych elektronicznych systemów lokalizacyjnych; oraz

12. Działania podejmowane po przeprowadzeniu inspekcji.

DEKLARACJA W SPRAWIE KOMPETENCJI UNII EUROPEJSKIEJ W ODNIESIENIU DO SPRAW REGULOWANYCH UMOWĄ O ŚRODKACH STOSOWANYCH PRZEZ PAŃSTWO PORTU W CELU ZAPOBIEGANIA NIELEGALNYM, NIERAPORTOWANYM I NIEUREGULOWANYM POŁOWOM ORAZ ICH POWSTRZYMYWANIA I ELIMINOWANIA

(Deklaracja złożona w zastosowaniu art. 28 ust. 2 lit. a) Umowy)

1. Jak stanowi art. 28 ust. 2 lit. a) Umowy, regionalna organizacja integracji gospodarczej posiadająca zdolność prawną w zakresie wszystkich kwestii, których dotyczy niniejsza Umowa, składa z chwilą podpisania lub przystąpienia deklarację o swojej zdolności prawnej.

2. Zgodnie z art. 1 lit. h) Umowy „regionalna organizacja integracji gospodarczej” oznacza regionalną organizację integracji gospodarczej, na rzecz której jej państwa członkowskie przekazały kompetencje w sprawach objętych niniejszą Umową, w tym prawo do podejmowania decyzji wiążących te państwa członkowskie w zakresie tych spraw.

3. Unię Europejską uznaje się za regionalną organizację integracji gospodarczej w rozumieniu przywołanych wyżej artykułów.

4. Dlatego też Unia Europejska składa niniejszym następującą deklarację:

(i) że posiada zdolność prawną w zakresie wszystkich kwestii, których dotyczy niniejsza Umowa;

(ii) toteż jej państwa członkowskie nie będą zaliczane do państw będących Stronami, z wyłączeniem ich terytoriów, za które UE w żaden sposób nie odpowiada.

Państwami członkowskimi Unii Europejskiej są obecnie: Królestwo Belgii, Republika Bułgarii, Republika Czeska, Królestwo Danii, Republika Federalna Niemiec, Republika Estońska, Irlandia, Republika Grecka, Królestwo Hiszpanii, Republika Francuska, Republika Włoska, Republika Cypryjska, Republika Łotewska, Republika Litewska, Wielkie Księstwo Luksemburga, Republika Węgierska, Malta, Królestwo Niderlandów, Republika Austrii, Rzeczpospolita Polska, Republika Portugalska, Rumunia, Republika Słowenii, Republika Słowacka, Republika Finlandii, Królestwo Szwecji, Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej;

(iii) i że przyjmuje prawa i obowiązki państw na mocy niniejszej Umowy.

5. Unia Europejska stwierdza, że w przypadku, gdyby doszło do jakiegokolwiek konfliktu o którym mowa w art. 28 ust. 2 lit. c), będzie przestrzegać obowiązków, jakie nakłada przedmiotowe postanowienie Umowy, zgodnie z Traktatem ustanawiającym Wspólnotę Europejską, tak jak jest on interpretowany przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości.