KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych (¹), w szczególności jej art. 13 ust. 4,

po konsultacji ze Stałym Komitetem ds. Budownictwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Spośród dwóch procedur zaświadczania zgodności wyrobów na podstawie art. 13 ust. 3 dyrektywy 89/106/EWG Komisja zobowiązana jest wybrać możliwie najmniej uciążliwą procedurę zgodną z wymogami bezpieczeństwa. Oznacza to, że niezbędne jest podjęcie decyzji, czy w przypadku danego wyrobu lub rodziny wyrobów obecność fabrycznego systemu kontroli produkcji, za który odpowiedzialność ponosi producent, jest koniecznym i wystarczającym warunkiem do zaświadczenia zgodności, czy też z przyczyn dotyczących zgodności z kryteriami wymienionymi w art. 13 ust. 4 wspomnianej dyrektywy wymagana jest interwencja zatwierdzonej jednostki certyfikującej.

(2) Artykuł 13 ust. 4 dyrektywy 89/106/EWG zawiera wymóg, aby określona w ten sposób procedura była wskazana w mandatach i w specyfikacjach technicznych. Z tego powodu pożądane jest zdefiniowanie koncepcji wyrobu lub rodziny wyrobów stosowanej w mandatach i specyfikacjach technicznych.

(3) Dwie procedury, o których mowa w art. 13 ust. 3 dyrektywy 89/106/EWG, są opisane szczegółowo w załączniku III do tej dyrektywy. Dlatego też niezbędne jest jasne określenie metod, przy pomocy których te dwie procedury mają być wprowadzane w życie w przypadku każdego wyrobu lub rodziny wyrobów, w odniesieniu do załącznika III, z uwagi na fakt, że załącznik III daje preferencje niektórym systemom.

(4) Procedura, o której mowa w art. 13 ust. 3 lit. a) dyrektywy 89/106/EWG, odpowiada systemom ustanowionym w pierwszej możliwości, bez ciągłego nadzoru, oraz w drugiej i trzeciej możliwości określonych w pkt 2 ppkt (ii) w załączniku III do dyrektywy 89/106/EWG. Procedura, o której mowa w art. 13 ust. 3 lit. b), odpowiada systemom wymienionym w załączniku III pkt 2 ppkt (i) oraz w pierwszej możliwości, z ciągłym nadzorem, określonej w załączniku III pkt 2 ppkt (ii),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zgodność wyrobów i rodzin wyrobów wymienionych w załączniku I zaświadcza się z zastosowaniem procedury, zgodnie z którą producent ponosi wyłączną odpowiedzialność za system fabrycznej kontroli produkcji zapewniający zgodność wyrobu z odpowiednimi specyfikacjami technicznymi.

Artykuł 2

Zgodność wyrobów i rodzin wyrobów wymienionych w załączniku II zaświadcza się z zastosowaniem procedury, zgodnie z którą oprócz systemu fabrycznej kontroli produkcji przez producenta w ocenę kontroli produkcji lub samego wyrobu oraz nadzór nad nimi zaangażowana jest zatwierdzona jednostka certyfikująca.

Artykuł 3

Procedurę zaświadczania zgodności określoną w załączniku III wskazuje się w odpowiednich specyfikacjach technicznych.

Artykuł 4

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 12 maja 2011 r.

ZAŁĄCZNIK I

Kable zasilania, kable sterujące i kable komunikacyjne (¹):

Do stosowania w budynkach i innych budowlach podlegających przepisom dotyczącym substancji niebezpiecznych lub reakcji na ogień, z wyjątkiem wyrobów wykonanych z materiałów zaliczonych do klas A_ca, B1_ca, B2_ca, C_ca.

(¹) Do kabli zasilania, kabli sterujących i kabli komunikacyjnych przeznaczonych do użytku przy napięciu między 50 a 1 000 V w przypadku prądu zmiennego oraz między 75 a 1 500 V w przypadku prądu stałego stosuje się także przepisy dyrektywy Rady 73/23/EWG, znanej jako „dyrektywa o niskim napięciu” (Dz.U. L 77 z 26.3.1973, s. 29).

ZAŁĄCZNIK II

Kable zasilania, kable sterujące i kable komunikacyjne (¹):

Do stosowania w budynkach i innych budowlach podlegających przepisom dotyczącym reakcji na ogień w odniesieniu do wyrobów wykonanych z materiałów zaliczonych do klas A_ca, B1_ca, B2_ca, C_ca oraz przepisom dotyczącym odporności ogniowej.

(¹) Do kabli zasilania, kabli sterujących i kabli komunikacyjnych przeznaczonych do użytku przy napięciu między 50 a 1 000 V w przypadku prądu zmiennego oraz między 75 a 1 500 V w przypadku prądu stałego stosuje się także przepisy dyrektywy Rady 73/23/EWG, znanej jako „dyrektywa o niskim napięciu” (Dz.U. L 77 z 26.3.1973, s. 29).

ZAŁĄCZNIK III

Uwaga: w przypadku wyrobów mających więcej niż jedno zamierzone wykorzystanie, określone w wymienionych poniżej rodzinach wyrobów, zadania uprawnionego organu, wynikające z odpowiednich systemów zaświadczania zgodności, kumulują się.

RODZINA WYROBÓW

KABLE ZASILANIA, KABLE STERUJĄCE I KABLE KOMUNIKACYJNE (1/3)

Systemy zaświadczania zgodności

W przypadku wymienionych poniżej wyrobów i ich zamierzonego wykorzystania wnosi się do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego/Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki (CEN/CENELEC) o wyszczególnienie następujących systemów zaświadczania zgodności w stosownych normach zharmonizowanych:

Specyfikacja systemu powinna być tak dobrana, aby system ten mógł być wprowadzany w życie nawet wówczas, gdy ustalenie właściwości użytkowych w odniesieniu do danej cechy nie jest konieczne z uwagi na fakt, że co najmniej jedno państwo członkowskie w ogóle nie posiada wymogów prawnych dotyczących takiej cechy (zob. art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/106/EWG oraz, w stosownych przypadkach, pkt 1.2.3 dokumentów interpretacyjnych). W tych przypadkach nie wolno nakładać na producenta obowiązku sprawdzenia takiej cechy, jeśli nie życzy on sobie przedkładać deklaracji dotyczących właściwości użytkowych wyrobu w tym zakresie.

RODZINA WYROBÓW

KABLE ZASILANIA, KABLE STERUJĄCE I KABLE KOMUNIKACYJNE (2/3)

Systemy zaświadczania zgodności

W przypadku wymienionych poniżej wyrobów i ich zamierzonego wykorzystania wnosi się do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego/Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki (CEN/CENELEC) o wyszczególnienie następujących systemów zaświadczania zgodności w stosownych normach zharmonizowanych:

Specyfikacja systemu powinna być tak dobrana, aby system ten mógł być wprowadzany w życie nawet wówczas, gdy ustalenie właściwości użytkowych w odniesieniu do danej cechy nie jest konieczne z uwagi na fakt, że co najmniej jedno państwo członkowskie w ogóle nie posiada wymogów prawnych dotyczących takiej cechy (zob. art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/106/EWG oraz, w stosownych przypadkach, pkt 1.2.3 dokumentów interpretacyjnych). W tych przypadkach nie wolno nakładać na producenta obowiązku sprawdzenia takiej cechy, jeśli nie życzy on sobie przedkładać deklaracji dotyczących właściwości użytkowych wyrobu w tym zakresie.

RODZINA WYROBÓW

KABLE ZASILANIA, KABLE STERUJĄCE I KABLE KOMUNIKACYJNE (3/3)

Systemy zaświadczania zgodności

W przypadku wymienionych poniżej wyrobów i ich zamierzonego wykorzystania wnosi się do Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego/Europejskiego Komitetu Normalizacyjnego Elektrotechniki (CEN/CENELEC) o wyszczególnienie następujących systemów zaświadczania zgodności w stosownych normach zharmonizowanych:

Specyfikacja systemu powinna być tak dobrana, aby system ten mógł być wprowadzany w życie nawet wówczas, gdy ustalenie właściwości użytkowych w odniesieniu do danej cechy nie jest konieczne z uwagi na fakt, że co najmniej jedno państwo członkowskie w ogóle nie posiada wymogów prawnych dotyczących takiej cechy (zob. art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/106/EWG oraz, w stosownych przypadkach, pkt 1.2.3 dokumentów interpretacyjnych). W tych przypadkach nie wolno nakładać na producenta obowiązku sprawdzenia takiej cechy, jeśli nie życzy on sobie przedkładać deklaracji dotyczących właściwości użytkowych wyrobu w tym zakresie.