KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1005/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową (¹), w szczególności jego art. 10 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Unia wycofała się już z produkcji i konsumpcji kontrolowanych substancji w przypadku większości zastosowań. Komisja jest zobowiązana do określenia nieodzownych laboratoryjnych i analitycznych zastosowań dla substancji kontrolowanych innych niż wodorochlorofluorowęglowodory.

(2) Decyzja XXI/6 Stron protokołu montrealskiego konsoliduje obecnie obowiązujące decyzje i rozszerza ogólne wyłączenie do zastosowań laboratoryjnych i analitycznych na okres od dnia 31 grudnia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2014 r. dla wszystkich kontrolowanych substancji z wyjątkiem wodorochlorofluorowęglowodorów, zezwalając tym samym na produkcję i konsumpcję nieodzowne dla zaspokojenia potrzeb wynikających z nieodzownych zastosowań laboratoryjnych i analitycznych substancji kontrolowanych, z zastrzeżeniem warunków określonych w protokole montrealskim.

(3) Decyzja VI/25 Stron protokołu montrealskiego stanowi, że zastosowanie można traktować jako nieodzowne tylko w przypadku braku odpowiednich z technicznego lub gospodarczego punktu widzenia rozwiązań zastępczych lub substytutów, możliwych do przyjęcia z punktu widzenia ochrony środowiska lub zdrowia. W swoim sprawozdaniu z postępów prac z 2010 r. Zespół ds. Oceny Technologicznej i Ekonomicznej zidentyfikował szereg procedur, w przypadku których istnieją obecnie rozwiązania stanowiące alternatywę dla stosowania substancji kontrolowanych. W oparciu o tę informację oraz decyzję XXI/6 należy ustanowić wykaz tych zastosowań, dla których są dostępne odpowiednie z technicznego lub gospodarczego punktu widzenia rozwiązania zastępcze, możliwe do przyjęcia z punktu widzenia ochrony środowiska lub zdrowia.

(4) Należy również ustanowić wykaz dozwolonych nieodzownych zastosowań bromku metylu, zgodnie z uzgodnieniami Stron zawartymi w decyzji XVIII/15, oraz tych zastosowań, dla których zgodnie z opinią Zespołu ds. Oceny Technologicznej i Ekonomicznej nie istnieją rozwiązania zastępcze.

(5) Ponadto należy jasno określić, że stosowanie substancji kontrolowanych dla celów edukacyjnych w szkołach podstawowych i średnich nie może być uznane za nieodzowne i powinno zostać ograniczone do celów edukacyjnych w szkolnictwie wyższym lub zawodowym. Nie należy również uznawać za nieodzowne zastosowania substancji kontrolowanych w powszechnie dostępnych zestawach do doświadczeń.

(6) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 25 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1005/2009,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Można udzielić zezwolenia na produkcję, przywóz i stosowanie substancji kontrolowanych innych niż wodorochlorofluorowęglowodory do wszelkich nieodzownych celów laboratoryjnych i analitycznych określonych w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 24 marca 2011 r.

ZAŁĄCZNIK

Nieodzowne zastosowania laboratoryjne i analityczne substancji kontrolowanych innych niż wodorochlorofluorowęglowodory

1. Następujące zastosowania substancji kontrolowanych innych niż wodorochlorofluorowęglowodory są uznawane za nieodzowne zastosowania laboratoryjne i analityczne:

a) stosowanie substancji kontrolowanych w charakterze substancji odniesienia lub normy:

– do kalibracji sprzętu, w którym jest używana substancja kontrolowana,

– do monitorowania poziomów emisji substancji kontrolowanych,

– do oznaczania poziomu pozostałości substancji kontrolowanych w wyrobach, roślinach i towarach;

b) stosowanie substancji kontrolowanych w laboratoryjnych badaniach toksykologicznych;

c) zastosowania laboratoryjne, w których substancja kontrolowana ulega przemianie w wyniku reakcji chemicznej, jak np. wówczas gdy substancja kontrolowana jest stosowana jako substrat;

d) stosowanie bromku metylu w laboratorium dla celów porównania skuteczności bromku metylu i jego substytutów;

e) stosowanie tetrachlorku węgla jako rozpuszczalnika w reakcjach bromowania z użyciem N-bromoimidu kwasu bursztynowego;

f) stosowanie tetrachlorku węgla jako przenośnik łańcucha w reakcjach polimeryzacji wolnorodnikowej;

g) wszelkie inne zastosowania laboratoryjne i analityczne, dla których nie istnieją odpowiednie, z technicznego lub gospodarczego punktu widzenia, rozwiązania zastępcze.

2. Następujące zastosowania wszystkich substancji kontrolowanych innych niż wodorochlorofluorowęglowodory nie są uznawane za nieodzowne zastosowania laboratoryjne i analityczne:

a) sprzęt chłodniczy i klimatyzacyjny używany w laboratoriach, w tym chłodzony sprzęt laboratoryjny, taki jak ultrawirówki;

b) czyszczenie, odnawianie, naprawa lub odbudowa elementów lub zespołów elektronicznych;

c) zabezpieczanie publikacji i archiwów;

d) sterylizacja materiałów w laboratoriach;

e) wszelkie rodzaje zastosowań w szkołach podstawowych lub średnich;

f) jako składniki w powszechnie dostępnych zestawach do doświadczeń, nieprzeznaczonych do stosowania w szkolnictwie wyższym;

g) czyszczenie lub suszenie, w tym usuwanie smarów z wyrobów szklanych i innego sprzętu;

h) wykrywanie węglowodorów, olejów i smarów w wodzie, glebie, powietrzu lub odpadach;

i) badanie na obecność smoły w materiałach do budowy nawierzchni drogowych;

j) pobieranie odcisków palców w kryminalistyce;

k) badanie na obecność substancji organicznych w węglu;

l) jako rozpuszczalnik przy wykrywaniu cyjankobalaminy (witaminy B12) i przy oznaczaniu liczby bromowej;

m) metody posługujące się rozpuszczalnością selektywną substancji kontrolowanej, w tym przy wykrywaniu glikozydy z kruszyny amerykańskiej, w wyciągach z tarczycy, przy tworzeniu pikrynianów;

n) wstępne zatężanie analitu w chromatografii (np. w chromatografii cieczowej (HPLC), chromatografii gazowej (GC), chromatografii adsorpcyjnej), w absorpcyjnej spektroskopii atomowej (AAS), w spektroskopii emisyjnej ze wzbudzeniem plazmowym (ICP), we fluorescencji rentgenowskiej;

o) oznaczanie liczby jodowej w tłuszczach i olejach;

p) wszelkie inne zastosowania laboratoryjne i analityczne, dla których istnieją odpowiednie, z technicznego lub gospodarczego punktu widzenia, rozwiązania zastępcze.