RADA UNII EUROPEJSKIEJ I PRZEDSTAWICIELE RZĄDÓW PAŃSTW CZŁONKOWSKICH UNII EUROPEJSKIEJ ZEBRANI W RADZIE,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 100 ust. 2 w związku z art. 218 ust. 5 i 7 oraz art. 218 ust. 8 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Komisja wynegocjowała w imieniu Unii i państw członkowskich eurośródziemnomorską umowę lotniczą z Jordańskim Królestwem Haszymidzkim (zwaną dalej „ umową”) zgodnie z decyzją Rady upoważniającą Komisję do rozpoczęcia negocjacji.

(2) Umowa została parafowana dnia 17 marca 2010 r.

(3) Umowa powinna zostać podpisana i być stosowana tymczasowo przez Unię i państwa członkowskie, z zastrzeżeniem możliwości jej zawarcia w terminie późniejszym.

(4) Konieczne jest określenie procedur podejmowania, w stosownych przypadkach, decyzji dotyczących sposobu zaprzestania tymczasowego stosowania umowy. Konieczne jest także określenie właściwych procedur udziału Unii i państw członkowskich we wspólnym komitecie utworzonym na podstawie art. 21 umowy i w postępowaniach w sprawie rozstrzygania sporów przewidzianych w art. 22 umowy, jak również procedur dotyczących wdrażania niektórych postanowień umowy dotyczących ochrony i bezpieczeństwa,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Podpisanie

1. Niniejszym zatwierdza się w imieniu Unii podpisanie Eurośródziemnomorskiej umowy lotniczej między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Jordańskim Królestwem Haszymidzkim, z drugiej strony (zwanej dalej „ umową”), z zastrzeżeniem decyzji Rady w sprawie zawarcia umowy (¹).

2. Przewodniczący Rady zostaje niniejszym upoważniony do wyznaczenia osoby lub osób upoważnionych do podpisania umowy w imieniu Unii, z zastrzeżeniem jej zawarcia.

Artykuł 2

Tymczasowe stosowanie

Do momentu wejścia w życie umowa jest stosowana tymczasowo przez Unię i państwa członkowskie, począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po: (i) dacie ostatniej noty, którą umawiające się strony wzajemnie notyfikowały zakończenie procedur koniecznych do tymczasowego stosowania umowy; lub (ii) z zastrzeżeniem odpowiednio procedur wewnętrznych lub prawa krajowego umawiających się stron, dacie następującej w 12 miesięcy od daty podpisania umowy, w zależności od tego, która z tych dat będzie wcześniejsza.

Artykuł 3

Wspólny komitet

1. We wspólnym komitecie ustanowionym na mocy art. 21 umowy Unię Europejską i państwa członkowskie reprezentują przedstawiciele Komisji i państw członkowskich.

2. Stanowisko, jakie ma zająć Unia Europejska i jej państwa członkowskie we wspólnym komitecie, dotyczące zmian załącznika III lub załącznika IV umowy zgodnie z art. 26 ust. 2 umowy oraz kwestii wchodzących w zakres wyłącznych kompetencji UE, które nie wymagają przyjęcia decyzji mającej skutki prawne, ustalane jest przez Komisję i przekazywane z wyprzedzeniem Radzie oraz państwom członkowskim.

3. Odnośnie do decyzji wspólnego komitetu dotyczących spraw wchodzących w zakres kompetencji UE, stanowisko, jakie ma zająć Unia Europejska i jej państwa członkowskie, przyjmowane jest przez Radę stanowiącą kwalifikowaną większością głosów, na wniosek Komisji, chyba że mające zastosowanie procedury głosowania, określone w Traktatach UE, stanowią inaczej.

4. Odnośnie do decyzji wspólnego komitetu dotyczących spraw wchodzących w zakres kompetencji państw członkowskich stanowisko, jakie ma zająć Unia Europejska i jej państwa członkowskie, przyjmowane jest przez Radę stanowiącą jednomyślnie, na wniosek Komisji lub państw członkowskich, chyba że w terminie jednego miesiąca od przyjęcia stanowiska państwo członkowskie poinformowało Sekretariat Generalny Rady, że może zaakceptować decyzję, która ma być przyjęta przez wspólny komitet tylko w porozumieniu ze swoimi organami legislacyjnymi.

5. Stanowisko Unii i państw członkowskich we wspólnym komitecie przedstawiane jest przez Komisję, z wyjątkiem kwestii, które wchodzą w zakres wyłącznych kompetencji państw członkowskich, w których to przypadkach stanowisko przedstawiane jest przez prezydencję Rady lub, jeżeli taką decyzję podejmie Rada, przez Komisję.

Artykuł 4

Rozstrzyganie sporów

1. Komisja reprezentuje Unię i państwa członkowskie w postępowaniach w sprawie rozstrzygania sporów, określonych w art. 22 umowy.

2. Decyzja w sprawie zawieszenia korzyści na podstawie art. 22 ust. 7 umowy jest podejmowana przez Radę na wniosek Komisji. Rada stanowi kwalifikowaną większością głosów.

3. Decyzje dotyczące wszystkich pozostałych właściwych działań podejmowanych na podstawie art. 22 umowy w sprawach wchodzących w zakres kompetencji UE są podejmowane przez Komisję wspomaganą przez specjalny komitet złożony z przedstawicieli państw członkowskich wyznaczonych przez Radę.

Artykuł 5

Informacje przekazywane Komisji

1. Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję o wszelkich decyzjach dotyczących odmowy udzielenia, cofnięcia, zawieszenia lub ograniczenia zezwolenia wydanego przewoźnikowi lotniczemu, które zamierzają podjąć na podstawie art. 4 umowy.

2. Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję o wszelkich wnioskach lub powiadomieniach przekazanych lub otrzymanych przez nie na podstawie art. 13 umowy (bezpieczeństwo lotnicze).

3. Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję o wszelkich wnioskach lub powiadomieniach przekazanych lub otrzymanych przez nie na podstawie art. 14 umowy (ochrona lotnictwa).

Sporządzono w Luksemburgu dnia 15 października 2010 r.