RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 19 lutego 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/161/WPZiB odnawiające środki ograniczające w odniesieniu do Zimbabwe (¹).

(2) Decyzją Rady 2010/92/WPZiB (²) przyjętą w dniu 15 lutego 2010 r. przedłużono obowiązywanie środków ograniczających przewidzianych we wspólnym stanowisku 2004/161/WPZiB do dnia 20 lutego 2011 r.

(3) Na podstawie przeglądu wspólnego stanowiska 2004/161/WPZiB obowiązywanie środków ograniczających należy przedłużyć do dnia 20 lutego 2012 r.

(4) Utrzymanie pewnych osób w wykazie osób i podmiotów, do których zastosowanie mają środki ograniczające przewidziane we wspólnym stanowisku 2004/161/WPZiB, przestało być jednak uzasadnione.

(5) Środki wykonawcze Unii określono w rozporządzeniu Rady (WE) nr 314/2004 z dnia 19 lutego 2004 r. dotyczącym niektórych środków ograniczających w odniesieniu do Zimbabwe (³),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

[1] Do celów niniejszej decyzji termin „pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne w zakresie napraw, prac rozwojowych, produkcji, montażu, testowania, konserwacji lub wszelkie inne usługi techniczne, mogące przyjmować formę instruktażu, doradztwa, szkolenia, przekazywania wiedzy praktycznej lub umiejętności, a także usług konsultingowych; pomoc techniczna obejmuje werbalne formy pomocy.

Artykuł 2

1. Zakazuje się sprzedawania, dostarczania, przekazywania lub wywozu do Zimbabwe uzbrojenia i związanych z nim materiałów wszelkiego rodzaju, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zamiennych do wyżej wymienionych, oraz wyposażenia, które mogłoby zostać użyte jako narzędzie represji wewnętrznych, dokonywanego:

a) przez obywateli państw członkowskich;

b) z terytoriów państw członkowskich; lub

c) z wykorzystaniem statków pływających pod banderą państw członkowskich lub ich statków powietrznych,

niezależnie od tego, czy przedmiotowe uzbrojenie i materiały pochodzą z terytoriów państw członkowskich.

2. Zakazuje się:

a) przyznawania, sprzedawania, dostarczania lub przekazywania pomocy technicznej, usług pośrednictwa oraz innych usług związanych z działaniami wojskowymi oraz z zaopatrzeniem, produkcją, konserwacją i użyciem uzbrojenia i związanych z nim materiałów, w tym broni i amunicji, pojazdów wojskowych i sprzętu wojskowego, sprzętu paramilitarnego i części zamiennych do wyżej wymienionych, oraz wyposażenia, które mogłoby zostać użyte jako narzędzie represji wewnętrznych, pośrednio lub bezpośrednio jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom w Zimbabwe lub do wykorzystania w tym państwie;

b) zapewniania finansowania lub świadczenia pomocy finansowej w związku z działaniami wojskowymi, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i zabezpieczeń kredytów eksportowych na sprzedawanie, dostarczanie, przekazywanie lub wywóz uzbrojenia i związanych z nim materiałów oraz wyposażenia, które mogłyby zostać użyte jako narzędzie represji wewnętrznych, pośrednio lub bezpośrednio, jakimkolwiek osobom, podmiotom lub organom w Zimbabwe lub do wykorzystania w tym państwie.

Artykuł 3

1. Art. 2 nie stosuje się do:

a) sprzedawania, dostarczania, przekazywania lub wywozu wyposażenia wojskowego, które nie służy do zabijania, lub wyposażenia, które mogłoby zostać użyte jako narzędzie represji wewnętrznych, przeznaczonego wyłącznie do celów humanitarnych lub ochronnych lub też do celów realizowanych przez ONZ i UE programów rozwoju instytucjonalnego, lub materiałów przeznaczonych do wykorzystania podczas operacji zarządzania kryzysowego prowadzonych przez UE i ONZ;

b) zapewniania finansowania i świadczenia pomocy finansowej w odniesieniu do wyżej wymienionego wyposażenia;

c) dostarczania pomocy technicznej związanej z takim wyposażeniem;

pod warunkiem że wywóz wyposażenia został uprzednio zatwierdzony przez odnośny właściwy organ.

2. Art. 2 nie stosuje się do odzieży ochronnej, w tym kamizelek kuloodpornych i hełmów wojskowych, wywożonych czasowo do Zimbabwe wyłącznie do użytku osobistego przez personel ONZ, UE lub jej państw członkowskich, przedstawicieli mediów, pracowników organizacji humanitarnych i organizacji wspierających rozwój oraz personel pomocniczy.

3. Art. 2 nie stosuje się do sprzedawania, dostarczania, przekazywania lub wywozu określonego wyposażenia, które mogłyby zostać użyte jako narzędzie represji wewnętrznych, w przypadku gdy wyposażenie to jest przeznaczone wyłącznie na potrzeby cywilnego wykorzystania w projektach dotyczących górnictwa lub infrastruktury, pod warunkiem każdorazowego udzielania zezwolenia przez właściwe organy państwa członkowskiego dokonującego wywozu.

Artykuł 4

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki, aby uniemożliwić wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie członkom rządu Zimbabwe oraz osobom fizycznym z nimi związanym, a także innym osobom fizycznym zaangażowanym w działania poważnie naruszające zasady demokracji, poszanowania praw człowieka i praworządności w Zimbabwe. Osoby, o których mowa w niniejszym ustępie, wymieniono w załączniku I.

2. Ust. 1 nie zobowiązuje państwa członkowskiego do odmowy wjazdu na jego terytorium własnym obywatelom.

3. Ust. 1 pozostaje bez uszczerbku dla przypadków, w których państwo członkowskie jest związane następującymi zobowiązaniami prawa międzynarodowego:

a) jako państwo przyjmujące międzynarodowej organizacji międzyrządowej;

b) jako państwo będące gospodarzem międzynarodowej konferencji zwołanej przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub pod jej auspicjami;

c) na podstawie wielostronnej umowy przyznającej przywileje i immunitety; lub

d) na podstawie Traktatu pojednawczego (Traktat laterański) z 1929 r. zawartego między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

O każdym z powyższych przypadków Rada jest należycie informowana.

4. Ust. 3 ma także zastosowanie w przypadkach, gdy państwo członkowskie jest państwem przyjmującym Organizację Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE).

5. Państwa członkowskie mogą przyznawać zwolnienia ze środków nałożonych na mocy ust. 1, w przypadkach gdy podróż jest uzasadniona pilnymi potrzebami humanitarnymi lub, w wyjątkowych przypadkach, koniecznością wzięcia udziału w posiedzeniach międzyrządowych, w tym wspieranych lub organizowanych przez Unię Europejską, podczas których prowadzony jest dialog polityczny bezpośrednio propagujący cele polityczne środków ograniczających, w tym demokrację, prawa człowieka i praworządność w Zimbabwe.

6. Państwo członkowskie zamierzające przyznać zwolnienia, o których mowa w ust. 5, powiadamia o tym Radę na piśmie. Zwolnienie uznaje się za przyznane, jeżeli żaden z członków Rady nie wniesie pisemnego sprzeciwu w terminie 48 godzin od otrzymania powiadomienia o proponowanym zwolnieniu. Jeżeli co najmniej jeden z członków Rady wniesie sprzeciw, zwolnienia nie przyznaje się, chyba że dane państwo członkowskie pragnie je przyznać w związku z pilnymi i niezbędnymi potrzebami humanitarnymi. W takim przypadku Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, może postanowić o przyznaniu proponowanego zwolnienia.

7. W przypadkach gdy zgodnie z ust. 3-6 państwo członkowskie zezwala na wjazd na swoje terytorium lub przejazd przez nie osobom wymienionym w załączniku I, zezwolenie jest ściśle ograniczone do celu, w którym zostało wydane, oraz do osób, których dotyczy.

Artykuł 5

1. Zamraża się wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze należące do poszczególnych członków rządu Zimbabwe oraz do wszystkich osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów z nimi związanych lub należące do wszelkich innych osób fizycznych lub prawnych zaangażowanych w działania poważnie naruszające zasady demokracji, poszanowania praw człowieka i praworządności w Zimbabwe. Osoby i podmioty, o których mowa w niniejszym ustępie, wymieniono w załączniku I.

2. Nie udostępnia się – bezpośrednio ani pośrednio – osobom fizycznym lub prawnym, podmiotom lub organom wymienionym w załączniku I ani na ich rzecz żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych.

3. Możliwe jest przyznanie zwolnień w odniesieniu do środków finansowych lub zasobów gospodarczych, które są:

a) niezbędne do pokrycia podstawowych wydatków, w tym płatności za żywność, czynsz lub kredyt hipoteczny, lekarstwa, leczenie, podatki, składki ubezpieczeniowe oraz opłat za usługi użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów i na zwrot wydatków związanych ze świadczeniem usług prawniczych;

c) przeznaczone wyłącznie na pokrycie należności lub opłat za obsługę w odniesieniu do rutynowego utrzymywania lub przechowywania zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych; lub

d) niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych.

4. Ust. 2 nie stosuje się do dodatkowych środków wpływających na zamrożone rachunki z tytułu:

a) odsetek lub innych dochodów z tych rachunków; lub

b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań zawartych lub powstałych przed dniem, w którym przedmiotowe rachunki zaczęły podlegać środkom ograniczającym,

o ile wszelkie takie odsetki, inne dochody i płatności nadal podlegają przepisom ust. 1.

5. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do zapewniania, przetwarzania lub wypłacania środków finansowych, innych aktywów finansowych lub zasobów gospodarczych, ani do dostarczania towarów i świadczenia usług, niezbędnych do zapewnienia terminowego dostarczania pomocy humanitarnej oraz do realizacji innych działań wspierających podstawowe potrzeby ludzkie, w przypadku gdy takiej pomocy dostarczają lub takie działania realizują:

a) Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ), w tym jej programy, środki finansowe oraz inne podmioty i organy, a także jej wyspecjalizowane agencje i organizacje powiązane;

b) organizacje międzynarodowe;

c) organizacje humanitarne posiadające status obserwatora w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ oraz członkowie tych organizacji humanitarnych;

d) dwustronnie lub wielostronnie finansowane organizacje pozarządowe uczestniczące w organizowanych przez ONZ programach pomocy humanitarnej, programach pomocy na rzecz uchodźców, innych apelach ONZ lub klastrach pomocy humanitarnej koordynowanych przez Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej;

e) organizacje i agencje, którym Unia wydała certyfikat partnerstwa humanitarnego lub które zostały certyfikowane lub uznane przez państwo członkowskie zgodnie z procedurami krajowymi;

f) wyspecjalizowane agencje państw członkowskich; lub

g) pracownicy, beneficjenci, jednostki zależne lub partnerzy wykonawczy podmiotów, o których mowa w lit. a)–f), w czasie i w zakresie, w jakim działają w takim charakterze;

6. Bez uszczerbku dla ust. 5 i na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2, właściwe organy danego państwa członkowskiego mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że przekazanie takich środków lub zasobów gospodarczych jest niezbędne do zapewnienia terminowego dostarczania pomocy humanitarnej lub do wspierania innych działań wspierających podstawowe potrzeby ludzkie.

7. W przypadku braku decyzji odmownej, wniosku o udzielnie informacji lub zawiadomienia o dodatkowym terminie od odpowiedniego właściwego organu w terminie pięciu dni roboczych od dnia otrzymania wniosku o przyznanie zezwolenia na podstawie ust. 6, zezwolenie takie uważa się za przyznane.

8. Odnośne państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu wydanym na mocy ust. 6 i 7 w terminie czterech tygodni od wydania takiego zezwolenia.

Artykuł 6

1. Rada, stanowiąc na wniosek państwa członkowskiego lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, przyjmuje w stosownych przypadkach zmiany do wykazu znajdującego się w załączniku I w zależności od rozwoju sytuacji politycznej w Zimbabwe.

2. Rada powiadamia o swojej decyzji oraz o powodach umieszczenia w wykazie daną osobę lub podmiot bezpośrednio, gdy adres jest znany, albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

3. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub dany podmiot.

Artykuł 7

1. W załączniku I wskazuje się powody umieszczenia w wykazie danych osób fizycznych lub prawnych i podmiotów.

2. W załączniku I podaje się również dostępne informacje konieczne do zidentyfikowania odnośnych osób fizycznych lub prawnych lub podmiotów. W przypadku osób fizycznych takie informacje mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numery paszportów i dokumentów tożsamości, płeć, adres, a także funkcję lub zawód. W przypadku osób prawnych lub podmiotów informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności.

Artykuł 8

W celu zapewnienia jak największej skuteczności powyższych środków Unia zachęca państwa trzecie do przyjmowania środków ograniczających podobnych do środków zawartych w niniejszej decyzji.

Artykuł 9

Niniejszym uchyla się wspólne stanowisko 2004/161/WPZiB.

Artykuł 10

1. Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

2. [2] Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 20 lutego 2025 r.

3. Niniejsza decyzja podlega stałemu przeglądowi, a w stosownych przypadkach jest przedłużana lub zmieniana, jeżeli Rada uzna, że jej cele nie zostały osiągnięte.

4. Wyjątki, o których mowa w art. 5 ust. 5 i 6, w odniesieniu do art. 5 ust. 1 i 2, poddawane są przeglądowi w regularnych odstępach czasu, co najmniej raz na 12 miesięcy, lub na pilny wniosek złożony przez jedno z państw członkowskich, Wysokiego Przedstawiciela lub Komisję w związku z zasadniczą zmianą okoliczności.

Sporządzono w Brukseli dnia 15 lutego 2011 r.