RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 29,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) W dniu 31 stycznia 2011 r. Rada potwierdziła swoją pełną solidarność z Tunezją i jej społeczeństwem oraz poparcie dla nich w staraniach, aby ustanowić stabilną demokrację, praworządność, pluralizm demokratyczny oraz pełne poszanowanie praw człowieka i podstawowych wolności.

(2) Rada postanowiła ponadto przyjąć środki ograniczające skierowane przeciwko osobom odpowiedzialnym za sprzeniewierzenie tunezyjskich państwowych środków finansowych, które to osoby pozbawiają w ten sposób społeczeństwo Tunezji korzyści ze zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego i podważają rozwój demokracji w tym kraju.

(3) Wykonanie niektórych środków wymaga dalszych działań Unii,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

1. Zamrożone zostają wszystkie środki finansowe i zasoby gospodarcze stanowiące własność lub będące w posiadaniu lub pod kontrolą wymienionych w załączniku osób odpowiedzialnych za sprzeniewierzenie tunezyjskich państwowych środków finansowych oraz osób fizycznych lub prawnych lub podmiotów z nimi powiązanych.

2. Nie udostępnia się – bezpośrednio ani pośrednio – osobom fizycznym lub prawnym lub podmiotom wymienionym w załączniku ani też na ich rzecz żadnych środków finansowych ani zasobów gospodarczych.

2a. Bez uszczerbku dla art. 5, w przypadku śmierci osoby wymienionej w załączniku:

a) jeżeli wyrok skazujący za sprzeniewierzenie państwowych środków finansowych został wydany wobec tej osoby przed jej śmiercią, środki finansowe i zasoby gospodarcze stanowiące jej własność lub będące w jej posiadaniu lub pod jej kontrolą pozostają zamrożone do czasu wykonania nakazów sądowych dotyczących odzyskania sprzeniewierzonych państwowych środków finansowych i uiszczenia grzywien;

b) jeżeli przed śmiercią tej osoby nie wydano wobec niej lub niego takiego wyroku skazującego, środki finansowe i zasoby gospodarcze stanowiące jej własność lub będące w jej posiadaniu lub pod jej kontrolą pozostają zamrożone przez rozsądny okres, z zastrzeżeniem ust. 4. Jeżeli w okresie tym zostanie wniesiona skarga cywilna lub administracyjna mające na celu odzyskanie sprzeniewierzonych państwowych środków finansowych, środki finansowe i zasoby gospodarcze, które stanowiły własność tej osoby lub były w jej posiadaniu lub pod jej kontrolą, pozostają zamrożone do czasu oddalenia takiej skargi, lub – jeżeli zostanie ona uwzględniona – do czasu wykonania nakazu sądowego dotyczącego odzyskania sprzeniewierzonych państwowych środków finansowych.

2b. W razie potrzeby Rada zmienia wykaz w załączniku, jeżeli stwierdzi, że warunki określone w ust. 2a dotyczące utrzymania zamrożenia środków finansowych i zasobów gospodarczych, które stanowiły własność osoby zmarłej lub były w jej posiadaniu lub pod jej kontrolą, przestały być spełniane.

3. Właściwy organ państwa członkowskiego może zezwolić na odblokowanie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych na warunkach, jakie uznaje za stosowne, po ustaleniu, że środki finansowe lub zasoby gospodarcze, o których mowa, są:

a) niezbędne, aby zaspokoić podstawowe potrzeby osób wymienionych w załączniku i członków ich rodzin pozostających na ich utrzymaniu, w tym na pokrycie płatności związanych z żywnością, czynszem lub kredytem hipotecznym, lekarstwami i leczeniem, podatkami, składkami ubezpieczeniowymi i opłatami na rzecz przedsiębiorstw użyteczności publicznej;

b) przeznaczone wyłącznie na pokrycie uzasadnionych kosztów honorariów oraz zwrot wydatków poniesionych w związku ze świadczeniem usług prawniczych;

c) przeznaczone wyłącznie na uiszczenie opłat lub prowizji za standardową usługę przechowywania lub utrzymywania zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych; lub

d) niezbędne do pokrycia wydatków nadzwyczajnych, pod warunkiem że właściwy organ poinformował właściwy organ innego państwa członkowskiego oraz Komisję co najmniej dwa tygodnie przed udzieleniem zezwolenia o powodach stwierdzenia, że specjalne zezwolenie powinno zostać przyznane.

Państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 właściwe organy państwa członkowskiego mogą zezwolić na odblokowanie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, o ile spełnione są następujące warunki:

a) środki finansowe lub zasoby gospodarcze są przedmiotem orzeczenia arbitrażowego wydanego przed dniem, w którym osoba fizyczna lub prawna, podmiot lub organ, o których mowa w ust. 1, zostali umieszczeni w załączniku, lub orzeczenia sądowego lub decyzji administracyjnej wydanych w Unii, lub orzeczenia sądowego wykonalnego w danym państwie członkowskim przed tym dniem lub później;

b) środki finansowe lub zasoby gospodarcze będą wykorzystane wyłącznie w celu zaspokojenia roszczeń zabezpieczonych takim orzeczeniem lub decyzją lub uznanych w takim orzeczeniu lub decyzji, w granicach określonych przez mające zastosowanie przepisy ustawowe i wykonawcze regulujące prawa osób mających takie roszczenia;

c) orzeczenie lub decyzja nie zostały wydane na rzecz wymienionych w załączniku osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów; oraz

d) uznanie orzeczenia lub decyzji nie jest sprzeczne z porządkiem publicznym danego państwa członkowskiego.

Zainteresowane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o wszelkich zezwoleniach przyznanych na podstawie niniejszego ustępu.

5. Ust. 2 nie stosuje się w odniesieniu do dodawania do zamrożonych rachunków:

a) odsetek lub innych dochodów należnych od tych rachunków; lub

b) płatności należnych z tytułu umów, porozumień lub zobowiązań, które zostały zawarte lub powstały przed dniem, w którym rachunki te zaczęły podlegać niniejszej decyzji; lub

c) płatności należnych z tytułu orzeczenia sądowego, decyzji administracyjnej lub orzeczenia arbitrażowego, wydanych w Unii, lub wykonalnych w danym państwie członkowskim,

pod warunkiem że wszelkie takie odsetki, inne dochody i płatności nadal podlegają środkom przewidzianym ust. 1.

6. Ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do zapewniania, przetwarzania lub wypłacania środków finansowych, innych aktywów finansowych lub zasobów gospodarczych, ani do dostarczania towarów i świadczenia usług, niezbędnych do zapewnienia terminowego dostarczania pomocy humanitarnej oraz do realizacji innych działań wspierających podstawowe potrzeby ludzkie, w przypadku gdy takiej pomocy dostarczają lub takie działania realizują:

a) Organizacja Narodów Zjednoczonych (ONZ), w tym jej programy, środki finansowe oraz inne podmioty i organy, a także jej wyspecjalizowane agencje i organizacje powiązane;

b) organizacje międzynarodowe;

c) organizacje humanitarne posiadające status obserwatora w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ oraz członkowie tych organizacji humanitarnych;

d) dwustronnie lub wielostronnie finansowane organizacje pozarządowe uczestniczące w organizowanych przez ONZ programach pomocy humanitarnej, programach pomocy na rzecz uchodźców, innych apelach ONZ lub klastrach pomocy humanitarnej koordynowanych przez Biuro ONZ ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej;

e) organizacje i agencje, którym Unia wydała certyfikat partnerstwa humanitarnego lub które zostały certyfikowane lub uznane przez państwo członkowskie zgodnie z procedurami krajowymi;

f) wyspecjalizowane agencje państw członkowskich; lub

g) pracownicy, beneficjenci, jednostki zależne lub partnerzy wykonawczy podmiotów, o których mowa w lit. a)–f), w czasie i w zakresie, w jakim działają w takim charakterze;

7. Bez uszczerbku dla ust. 6 i na zasadzie odstępstwa od ust. 1 i 2, właściwe organy danego państwa członkowskiego mogą zezwolić na uwolnienie niektórych zamrożonych środków finansowych lub zasobów gospodarczych lub na udostępnienie niektórych środków finansowych lub zasobów gospodarczych, na warunkach, jakie uznają za stosowne, po ustaleniu, że przekazanie takich środków lub zasobów gospodarczych jest niezbędne do zapewnienia terminowego dostarczania pomocy humanitarnej lub do wspierania innych działań wspierających podstawowe potrzeby ludzkie.

8. W przypadku braku decyzji odmownej, wniosku o udzielnie informacji lub zawiadomienia o dodatkowym terminie od odpowiedniego właściwego organu w terminie pięciu dni roboczych od dnia otrzymania wniosku o przyznanie tego zezwolenia na podstawie ust. 7, zezwolenie takie uważa się za przyznane.

9. Odnośne państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję o każdym zezwoleniu wydanym na mocy ust. 7 i 8 w terminie czterech tygodni od wydania takiego zezwolenia.

Artykuł 2

1. Rada, stanowiąc na wniosek państwa członkowskiego lub Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa, sporządza i zmienia wykaz znajdujący się w załączniku.

2. Rada powiadamia o swojej decyzji i uzasadnieniu umieszczenia w wykazie daną osobę lub podmiot bezpośrednio – gdy adres jest znany – albo w drodze opublikowania ogłoszenia, umożliwiając danej osobie lub podmiotowi przedstawienie uwag.

3. W przypadku gdy zostaną zgłoszone uwagi lub przedstawione istotne nowe dowody, Rada dokonuje przeglądu swojej decyzji i odpowiednio informuje daną osobę lub podmiot.

Artykuł 3

1. W załączniku wskazuje się powody umieszczenia w nim danych osób i podmiotów.

2. W załączniku podaje się również, jeśli są dostępne, informacje niezbędne do zidentyfikowania danych osób lub podmiotów. W odniesieniu do osób takie informacje mogą obejmować imiona i nazwiska, w tym pseudonimy, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, numery paszportów i dokumentów tożsamości, płeć, adres, jeśli jest znany, a także funkcję lub zawód. W odniesieniu do podmiotów informacje takie mogą obejmować nazwy, miejsce i datę rejestracji, numer rejestracji i miejsce prowadzenia działalności.

Artykuł 4

W celu maksymalizacji oddziaływania wspomnianych powyżej środków Unia zachęca państwa trzecie do przyjmowania środków ograniczających podobnych do tych zawartych w niniejszej decyzji.

Artykuł 5

1. Niniejszą decyzję stosuje się do dnia 31 stycznia 2025 r.

2. Niniejsza decyzja jest przedmiotem ciągłego przeglądu. W stosownych przypadkach jej okres obowiązywania może być przedłużany lub może być ona zmieniana, jeżeli Rada uzna, że jej cele nie zostały osiągnięte.
3. [1] Wyjątki, o których mowa w art. 1 ust. 6 i 7, w odniesieniu do art. 1 ust. 1 i 2, poddawane są przeglądowi w regularnych odstępach czasu, co najmniej raz na 12 miesięcy, lub na pilny wniosek złożony przez którekolwiek z państw członkowskich, wysokiego przedstawiciela lub Komisję w związku z zasadniczą zmianą okoliczności.

Artykuł 6

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia 31 stycznia 2011 r.

ZAŁĄCZNIK

WYKAZ OSÓB I PODMIOTÓW, O KTÓRYCH MOWA W ART. 1 [2]

A. Wykaz osób i podmiotów, o których mowa w art. 1

B. Prawa do obrony i do skutecznej ochrony sądowej na mocy prawa tunezyjskiego:

Prawa do obrony i do skutecznej ochrony sądowej

Z art. 20, 27, 29 i 108 tunezyjskiej konstytucji, z art. 13, 47, 50, 59, 66 i 175 kodeksu postępowania karnego, oraz z ustawy nr 2002-52 z dnia 3 czerwca 2002 r. wynika, że na mocy prawa tunezyjskiego gwarantowane są następujące prawa:

— w przypadku każdej osoby podejrzanej lub oskarżonej o popełnienie przestępstwa:

1. prawo do kontroli sądowej każdego aktu lub decyzji administracyjnej;

2. prawo do bronienia się osobiście lub przez ustanowionego przez siebie obrońcę, a jeśli nie ma wystarczających środków na pokrycie kosztów obrony, do bezpłatnego korzystania z pomocy obrońcy wyznaczonego z urzędu, gdy wymaga tego dobro wymiaru sprawiedliwości;

— w przypadku każdej osoby oskarżonej o popełnienie przestępstwa:

1. prawo do niezwłocznego otrzymania szczegółowej informacji w języku dla niej zrozumiałym o istocie i przyczynie skierowanego przeciwko tej osobie oskarżenia;

2. prawo do posiadania odpowiedniego czasu i możliwości do przygotowania obrony;

3. prawo do przesłuchania lub spowodowania przesłuchania świadków oskarżenia oraz żądania obecności i przesłuchania świadków obrony na takich samych warunkach jak świadków oskarżenia;

4. prawo do korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, jeżeli nie rozumie języka używanego w sądzie lub nie mówi w tym języku.

Stosowanie praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej

1. Zine El Abidine Ben Haj Hamda Ben Haj Hassen BEN ALI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w postępowaniach toczących się in absentia sąd powołał adwokata w celu obrony interesów Zine Ben Alego.

2. Leïla Bent Mohamed Ben Rhouma TRABELSI

Osoba ta uciekła i nie przebywa już w Tunezji. Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w postępowaniach toczących się in absentia sąd powołał adwokata w celu obrony interesów Leïli Trabelsi.

3. Moncef Ben Mohamed Ben Rhouma TRABELSI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 5 marca 2012 r. Moncef Ben Mohamed Ben Rhouma Trabelsi został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

4. (skreślona)

5. Fahd Mohamed Sakher Ben Moncef Ben Mohamed Hfaiez EL MATERI

Osoba ta uciekła i nie przebywa już w Tunezji. Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w postępowaniach toczących się in absentia sąd powołał adwokata w celu obrony interesów Fahda El Materiego.

6. Nesrine Bent Zine El Abidine Ben Haj Hamda BEN ALI

Osoba ta uciekła i nie przebywa już w Tunezji. Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego.

Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w postępowaniu toczącym się in absentia Nesrine Ben Ali była reprezentowana przez adwokata.

7. Halima Bent Zine El Abidine Ben Haj Hamda BEN ALI

Osoba ta uciekła i nie przebywa już w Tunezji. Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Zdaniem Rady nic nie wskazuje na to, że naruszono prawa Halimy Bent Zine El Abidine Ben Haj Hamdy Ben Ali do obrony i do skutecznej ochrony sądowej.

8. Belhassen Ben Mohamed Ben Rhouma TRABELSI

Osoba ta uciekła i nie przebywa już w Tunezji. Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności zobowiązanie z dnia 7 kwietnia 2014 r., złożone przez władze Tunezji władzom Szwajcarii w kontekście wykonania wniosku o pomoc prawną, do przestrzegania praw podstawowych Belhassena Bena Mohameda Bena Rhoumy TRABELSIEGO oraz jego praw do obrony.

9. Mohamed Naceur Ben Mohamed Ben Rhouma TRABELSI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniach 13 marca 2012 r. i 16 marca 2012 r. Mohamed Naceur Ben Mohamed Ben Rhouma Trabelsi został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

10. Jalila Bent Mohamed Ben Rhouma TRABELSI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniach 5 stycznia 2012 r., 5 lipca 2012 r. i 27 lutego 2013 r. Jalila Bent Mohamed Ben Rhouma Trabelsi została przesłuchana przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

11. Mohamed Imed Ben Mohamed Naceur Ben Mohamed TRABELSI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 27 października 2016 r. Mohamed Imed Ben Mohamed Naceur Ben Mohamed Trabelsi został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

12. Mohamed Adel Ben Mohamed Ben Rehouma TRABELSI

Osoba ta uciekła i nie przebywa już w Tunezji. Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Zdaniem Rady nic nie wskazuje na to, że naruszono prawa Mohameda Adela Bena Mohameda Bena Rehoumy Trabelsiego do obrony i do skutecznej ochrony sądowej.

13. Mohamed Mourad Ben Mohamed Ben Rehouma TRABELSI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 23 lutego 2012 r. Mohamed Mourad Ben Mohamed Ben Rehouma Trabelsi został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

14. (skreślona)

15. Mohamed Montassar Ben Kbaier Ben Mohamed MAHERZI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniach 20 sierpnia 2011 r., 2 października 2012 r. i 31 maja 2013 r. Mohamed Montassar Ben Kbaier Ben Mohamed Maherzi został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swoich adwokatów.

16. Nefissa Bent Mohamed Ben Rhouma TRABELSI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 24 stycznia 2012 r. Nefissa Bent Mohamed Ben Rhouma Trabelsi została przesłuchana przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

17. Habib Ben Kaddour Ben Mustapha BEN ZAKIR

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 24 stycznia 2012 r. Habib Ben Kaddour Ben Mustapha Ben Zakir został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

18. (skreślona)

19. Lilia Bent Noureddine Ben Ahmed NACEF

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 20 lutego 2012 r. Lilia Bent Noureddine Ben Ahmed Nacef została przesłuchana przez sędziego śledczego w obecności swoich adwokatów, a także fakt, że podczas rozpraw przed sądami wspomagali ją adwokaci oraz że skorzystała z prawa do wniesienia odwołania od orzeczenia wydanego w pierwszej instancji.

20. Mourad Ben Hédi Ben Ali MEHDOUI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 13 lutego 2012 r. Mourad Ben Hédi Ben Ali Mehdoui został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

21. (skreślona)

22. (skreślona)

23. (skreślona)

24. Mehdi Ben Ridha Ben Mohamed BEN GAIED

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego lub procesu odzyskiwania mienia, na których opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 22 września 2011 r. Mehdi Ben Ridha Ben Mohamed Ben Gaied został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

25. Mohamed Slim Ben Mohamed Hassen Ben Salah CHIBOUB

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego lub procesu odzyskiwania mienia, na których opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że: (i) w dniach 24 listopada 2014 r., 12 stycznia 2015 r., 10 kwietnia 2015 r. i 2 grudnia 2015 r. Mohamed Slim Ben Mohamed Hassen Ben Salah Chiboub został w kilku sprawach przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swoich adwokatów; (ii) dochodzenie przeciwko Mohamed Chiboubowi w sprawie 27638/6 zakończono w dniu 30 marca 2018 r. z braku dowodów; decyzję o zakończeniu dochodzenia utrzymano później w mocy w postępowaniu odwoławczym; oraz (iii) Mohamed Chiboub korzystał z pomocy adwokata w postępowaniu arbitrażowym przed Komisją Arbitrażową organu zwanego Instance de la Vérité et de la Dignité (IVD). W dniach 15 lutego 2021 r. i 10 marca 2021 r. Mohamed Slim Ben Mohamed Hassen Ben Salah CHIBOUB został wysłuchany przez sędziego śledczego w sprawie 19592/1. W dniu 31 marca 2021 r. sędzia śledczy postanowił wyłączyć jego sprawę z ogólnej sprawy 19592/1. Sprawa 1137/2 jest w toku.

26. (skreślona)

27. (skreślona)

29. Ghazoua Bent Zine El Abidine Ben Haj Hamda BEN ALI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniach 5 października 2011 r. i 18 października 2012 r. Ghazoua Bent Zine El Abidine Ben Haj Hamda Ben Ali została przesłuchana przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

30. Slim Ben Mohamed Salah Ben Ahmed ZARROUK

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Na wniosek Zarrouk'a Komisja Arbitrażowa organu zwanego Instance de la Vérité et de la Dignité (IVD) wydała w dniu 24 grudnia 2018 r. orzeczenie arbitrażowe, które zostało potwierdzone przez Radę IVD. Decyzja ta została zaskarżona do sądu kasacyjnego. Sprawa jest w toku. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego lub procesu odzyskiwania mienia, na których opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniach 16 stycznia 2012 r., 1 lutego 2012 r. i 22 czerwca 2017 r. Slim Ben Mohamed Salah Ben Ahmed Zarrouk został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Tunisie z dnia 15 kwietnia 2021 r. w sprawie 29443 został on uznany winnym sprzeniewierzenia środków publicznych.

31. Farid Ben Haj Hamda Ben Haj Hassen BEN ALI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 3 października 2011 r. Farid Ben Haj Hamda Ben Haj Hassen Ben Ali został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Tunisie z dnia 1 listopada 2018 r. w sprawie 27658 został on uznany winnym sprzeniewierzenia środków publicznych.

32. Faouzi Ben Haj Hamda Ben Haj Hassen BEN ALI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Zdaniem Rady nic nie wskazuje na to, że naruszono prawa Faouziego Bena Haja Hamdy Bena Haja Hassena Bena Alego do obrony i do skutecznej ochrony sądowej.

33. Hayet Bent Haj Hamda Ben Haj Hassen BEN ALI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 19 października 2011 r. Hayet Bent Haj Hamda Ben Haj Hassen Ben Ali została przesłuchana przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata. Wyrokiem z dnia 14 marca 2019 r. w sprawie 40800 została ona uznana winną sprzeniewierzenia środków publicznych.

34. Najet Bent Haj Hamda Ben Haj Hassen BEN ALI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 21 listopada 2011 r. Najet Bent Haj Hamda Ben Haj Hassen Ben Ali została przesłuchana przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata. Wyrokiem z dnia 7 stycznia 2016 r. w sprawie 28264 została ona uznana winną sprzeniewierzenia środków publicznych.

35. Slaheddine Ben Haj Hamda Ben Haj Hassen BEN ALI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 13 stycznia 2012 r. Mr Slaheddine Ben Haj Hamda Ben Haj Hassen Ben Ali został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

36. (skreślona)

37. (skreślona)

38. (skreślona)

39. (skreślona)

40. Douraied Ben Hamed Ben Taher BOUAOUINA

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 21 kwietnia 2012 r. Douraied Ben Hamed Ben Taher Bouaouina został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

41. (skreślona)

42. Ghazoua Bent Hamed Ben Taher BOUAOUINA

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniach 19 października 2011 r. i 25 października 2011 r. Ghazoua Bent Hamed Ben Taher Bouaouina została przesłuchana przez sędziego śledczego w obecności swojego adwokata.

43. (skreślona)

44. (skreślona)

45. (skreślona)

46. Mehdi Ben Tijani Ben Haj Hamda Ben Haj Hassen BEN ALI

Osoba ta uciekła i nie przebywa już w Tunezji. Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Zdaniem Rady nic nie wskazuje na to, że naruszono prawa Mehdiego Bena Tijaniego Bena Haja Hamdy Bena Haja Hassena Bena Alego do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Wyrokiem sądu pierwszej instancji w Tunisie z dnia 21 marca 2019 r. w sprawie 41328/19 został on uznany winnym sprzeniewierzenia środków publicznych.

47. (skreślona)

48. Sofiene Ben Habib Ben Haj Hamda BEN ALI

Nadal toczy się dochodzenie lub proces w sprawie sprzeniewierzenia środków publicznych lub mienia publicznego. Z informacji zawartych w aktach Rady wynika, że w trakcie postępowania sądowego, na którym opierała się Rada, przestrzegano praw do obrony i do skutecznej ochrony sądowej. Świadczy o tym w szczególności fakt, że w dniu 22 marca 2012 r. Sofiene Ben Ali został przesłuchany przez sędziego śledczego w obecności swoich adwokatów.