KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę Rady 89/106/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do wyrobów budowlanych (¹), w szczególności jej art. 13 ust. 4,

po konsultacji ze Stałym Komitetem ds. Budownictwa,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Komisja zobowiązana jest wybrać jedną z dwóch procedur zaświadczania zgodności wyrobu, zgodnie z art. 13 ust. 3 dyrektywy 89/106/EWG. Artykuł ten stanowi, że Komisja powinna wybrać możliwie najmniej uciążliwą procedurę zgodną z wymaganiami dotyczącymi bezpieczeństwa. Niezbędne jest zatem podjęcie decyzji dla danego wyrobu lub rodziny wyrobów, czy obecność systemu fabrycznej kontroli produkcji, za który odpowiedzialność ponosi producent, jest koniecznym i wystarczającym warunkiem do zaświadczania zgodności oraz czy z przyczyn dotyczących zachowania zgodności z kryteriami wymienionymi w art. 13 ust. 4 wymagana jest interwencja uprawnionego organu.

(2) Artykuł 13 ust. 4 wymaga, aby ustalona w ten sposób procedura była wskazana w mandatach i w specyfikacjach technicznych. Dlatego pożądane jest określenie wyrobu lub rodziny wyrobów wymienionych w specyfikacjach technicznych.

(3) Obie procedury przewidziane w art. 13 ust. 3 dyrektywy 89/106/EWG są opisane szczegółowo w załączniku III do tej dyrektywy. Dlatego też niezbędne jest jasne określenie metod, za pomocą których te dwie procedury mają być wprowadzane w życie dla każdego wyrobu lub rodziny wyrobów, w odniesieniu do załącznika III, z uwagi na fakt, że załącznik III daje preferencje niektórym systemom.

(4) Procedura określona w art. 13 ust. 3 lit. a) odpowiada systemom przedstawionym jako pierwsza możliwość, bez stałego nadzoru, oraz jako możliwości druga i trzecia przedstawione w załączniku III pkt 2 ppkt (ii), a procedura określona w art. 13 ust. 3 lit. b) odpowiada systemom przedstawionym w załączniku III pkt 2 ppkt (i) oraz jako pierwsza możliwość, z nadzorem stałym, w załączniku III pkt 2 ppkt (ii),

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Zgodność wyrobów i rodzin wyrobów wymienionych w załączniku I zaświadcza się z zastosowaniem procedury, zgodnie z którą, oprócz systemu fabrycznej kontroli produkcji przez producenta, w ocenę i nadzór nad kontrolą produkcji lub samym wyrobem zaangażowany jest uprawniony organ.

Artykuł 2

Procedurę zaświadczania zgodności określoną w załączniku II wskazuje się w mandatach dotyczących zharmonizowanych norm europejskich.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 14 stycznia 2011 r.

ZAŁĄCZNIK I

Szczeliwa do stosowania niekonstrukcyjnego w spoinach budynków i chodników:

1. Szczeliwa do zewnętrznych lub wewnętrznych ścian; ścianek działowych.

2. Szczeliwa do oszklenia (z wyjątkiem szczeliw do akwariów, oszklenia konstrukcyjnego, pierwszego i zewnętrznego uszczelnienia do produkcji izolowanych zespołów okiennych, oszklenia horyzontalnego (poniżej 7°) oraz szkła organicznego).

3. Szczeliwa do spoin sanitarnych (z wyjątkiem zastosowań przemysłowych, do wody pitnej, podwodnych (baseny, oczyszczalnie ścieków etc.) oraz przeznaczonych do kontaktu z żywnością).

4. Szczeliwa do spoin chodników (z wyjątkiem chemicznych środków ograniczających, zanurzonych, dróg i innych obszarów ruchu, lotnisk i zakładów oczyszczania ścieków).

ZAŁĄCZNIK II

Uwaga: Dla wyrobów mających więcej niż jedno zastosowanie, określone w następujących rodzinach wyrobów, zadania dla uprawnionego organu w ramach odpowiednich systemów zaświadczania zgodności kumulują się.

RODZINA WYROBÓW

SZCZELIWA DO STOSOWANIA NIEKONSTRUKCYJNEGO W SPOINACH BUDYNKÓW I CHODNIKÓW (1/2)

Systemy zaświadczania zgodności

Dla wyrobów i ich zamierzonych zastosowań wnosi się do CEN/CENELEC o wyszczególnienie następujących systemów zaświadczania zgodności w stosownych zharmonizowanych normach europejskich:

Specyfikacja systemu zaświadczenia zgodności powinna być tak dobrana, aby system ten mógł być wprowadzany w życie nawet wówczas, gdy ustalenie niektórych właściwości użytkowych produktu nie jest konieczne, z uwagi na fakt, że co najmniej jedno państwo członkowskie w ogóle nie posiada wymogów prawnych dotyczących właściwości produktu (zob. art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/106/EWG oraz, gdy to właściwe, ppkt 1.2.3 dokumentów wyjaśniających). W tych przypadkach nie wolno nakładać na producenta obowiązku sprawdzenia charakterystyki wyrobu, jeśli nie życzy on sobie przedkładać deklaracji dotyczących właściwości produktu w tym zakresie.

RODZINA WYROBÓW

SZCZELIWA DO STOSOWANIA NIEKONSTRUKCYJNEGO W SPOINACH BUDYNKÓW I CHODNIKÓW (2/2)

Systemy zaświadczania zgodności

Dla wyrobów i ich zamierzonych zastosowań wnosi się do CEN/CENELEC o wyszczególnienie następujących systemów zaświadczania zgodności w stosownych zharmonizowanych normach europejskich:

Specyfikacja systemu zaświadczenia zgodności powinna być tak dobrana, aby system ten mógł być wprowadzany w życie nawet wówczas, gdy ustalenie niektórych właściwości użytkowych produktu nie jest konieczne, z uwagi na fakt, że co najmniej jedno państwo członkowskie w ogóle nie posiada wymogów prawnych dotyczących właściwości produktu (zob. art. 2 ust. 1 dyrektywy 89/106/EWG oraz, gdy to właściwe, ppkt 1.2.3 dokumentów wyjaśniających). W tych przypadkach nie wolno nakładać na producenta obowiązku sprawdzenia charakterystyki wyrobu, jeśli nie życzy on sobie przedkładać deklaracji dotyczących właściwości produktu w tym zakresie.