KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 661/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wymagań technicznych w zakresie homologacji typu pojazdów silnikowych dotyczących ich bezpieczeństwa ogólnego, ich przyczep oraz przeznaczonych dla nich układów, części i oddzielnych zespołów technicznych (¹), w szczególności jego art. 14 ust. 1 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 661/2009 jest odrębnym rozporządzeniem do celów procedury homologacji typu przewidzianej w dyrektywie 2007/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. ustanawiającej ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów (dyrektywie ramowej) (²).

(2) Rozporządzeniem (WE) nr 661/2009 uchylono dyrektywę Rady 78/549/EWG z dnia 12 czerwca 1978 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do osłon kół pojazdów silnikowych (³). Wymagania określone we wspomnianej dyrektywie powinny zostać przeniesione do niniejszego rozporządzenia oraz, w stosownych przypadkach, zmienione w celu dostosowania ich do postępu naukowego i technicznego.

(3) Zakres niniejszego rozporządzenia powinien pokrywać się z zakresem dyrektywy 78/549/EWG; ograniczony jest zatem do pojazdów kategorii M₁.

(4) Rozporządzenie (WE) nr 661/2009 określa podstawowe przepisy dotyczące wymagań w zakresie homologacji typu niektórych pojazdów silnikowych w odniesieniu do osłon kół. Z tego względu konieczne jest także ustalenie szczegółowych procedur, badań i wymagań dotyczących tego rodzaju homologacji.

(5) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Technicznego ds. Pojazdów Silnikowych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zakres

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do pojazdów silnikowych kategorii M₁ zdefiniowanych w załączniku II do dyrektywy 2007/46/WE.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

(1) „ typ pojazdu w odniesieniu do osłon kół” oznacza pojazdy, które nie różnią się pod takimi zasadniczymi względami, jak właściwości osłon kół lub minimalna i maksymalna wielkość opon i kół nadających się do zamontowania, biorąc pod uwagę odpowiednie obwiednie opony, wielkości obręczy i przesunięcia koła;

(2) „obwiednia opony” oznacza maksymalną szerokość przekroju opony i jej zewnętrzną średnicę, uwzględniając tolerancje dopuszczone i określone zgodnie z homologacją części;

(3) „urządzenie umożliwiające jazdę na śniegu” oznacza łańcuch śniegowy lub inne równoważne urządzenie zapewniające przyczepność na śniegu, które może być zamontowane na zespole opona/koło pojazdu i które samo nie jest oponą śniegową, oponą zimową, oponą wielosezonową ani jakąkolwiek inną oponą.

Artykuł 3

Przepisy dotyczące homologacji typu WE pojazdu w odniesieniu do osłon kół

1. Producent lub jego przedstawiciel składa przed organem udzielającym homologacji typu wniosek o udzielenie homologacji typu WE pojazdu w odniesieniu do osłon kół.

2. Wniosek sporządza się zgodnie ze wzorem dokumentu informacyjnego określonym w części 1 załącznika I.

3. Jeżeli spełniono odpowiednie wymagania określone w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, organ udzielający homologacji udziela homologacji typu WE i wydaje numer homologacji typu zgodnie z systemem numerowania określonym w załączniku VII do dyrektywy 2007/46/WE.

Państwo członkowskie nie może przydzielić tego samego numeru innemu typowi pojazdu.

4. Do celów ust. 3 organ udzielający homologacji typu wydaje świadectwo homologacji typu WE sporządzone zgodnie ze wzorem zamieszczonym w części 2 załącznika I.

Artykuł 4

Ważność i rozszerzenie homologacji udzielonych na mocy dyrektywy 78/549/EWG

Organy krajowe zezwalają na sprzedaż i przekazanie do eksploatacji pojazdów homologowanych przed datą określoną w art. 13 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 661/2009 i nadal udzielają rozszerzenia homologacji dla tych pojazdów zgodnie z warunkami określonymi w dyrektywie 78/549/EWG.

Artykuł 5

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 9 listopada 2010 r.

ZAŁĄCZNIK I

Dokumenty administracyjne dotyczące homologacji typu WE pojazdów silnikowych w odniesieniu do osłon kół

CZĘŚĆ 1

Tekst w formacie PDF

CZĘŚĆ 2

Tekst w formacie PDF

ZAŁĄCZNIK II

Wymagania dotyczące osłon kół

1.	WYMAGANIA OGÓLNE
1.1.	Każde koło w pojeździe silnikowym wyposaża się w osłonę koła.
1.2.	Osłona koła może składać się z części nadwozia lub oddzielnych błotników i jest tak zaprojektowana, aby chronić w możliwie największym stopniu innych użytkowników dróg przed odrzucanymi kamieniami, błotem, lodem, śniegiem i wodą oraz aby ograniczyć niebezpieczeństwo spowodowane kontaktem z kołami w ruchu.
2.	WYMAGANIA SZCZEGÓŁOWE
2.1.	Osłony kół muszą spełniać następujące wymagania, przy masie pojazdu dostosowanej do podanej przez producenta masy pojazdu gotowego do jazdy z dodatkowym pasażerem w pierwszym rzędzie miejsc siedzących i przy kołach kierowanych znajdujących się w położeniu na wprost.
2.1.1.	W części utworzonej przez płaszczyzny promieniowe pod kątem 30° do przodu i 50° do tyłu ze środka kół (zob. rys. 1) całkowita szerokość (q) osłony koła musi być wystarczająca co najmniej do przykrycia całkowitej szerokości opony (b) z uwzględnieniem obwiedni koła jak i najwyższych wartości dla zespołu opona/koło podanych przez producenta. W przypadku kół bliźniaczych uwzględnia się całkowitą szerokość dwóch opon (t).
2.1.1.1.	Do celów określenia szerokości, o których mowa w pkt 2.1.1, nie uwzględnia się znakowania (oznakowania) i dekoracji, ochronnych obręczy lub ożebrowań na ścianach opony.
2.1.2.	Tylna część osłony koła nie może się kończyć ponad płaszczyzną poziomą położoną 150 mm ponad osią obrotową kół, a ponadto:
2.1.2.1.	W przypadku pojedynczych kół, miejsce przecięcia tylnej krawędzi osłony koła z poziomą płaszczyzną określoną w pkt 2.1.2 (zob. rys 1, punkt A) leży na zewnątrz środkowej wzdłużnej płaszczyzny opony.
2.1.2.2.	W przypadku kół bliźniaczych, miejsce przecięcia tylnej krawędzi osłony koła z poziomą płaszczyzną określoną w pkt 2.1.2 (zob. rys 1, punkt A) przy kole zewnętrznym leży na zewnątrz środkowej wzdłużnej płaszczyzny opony koła zewnętrznego.
2.1.3.	Obrys i położenie każdej osłony koła są takie, że znajdują się tak blisko opony, jak to możliwe. W szczególności w obrębie części utworzonej przez płaszczyzny promieniowe określonej w pkt 2.1.1 muszą być spełnione następujące wymagania:
2.1.3.1.	Głębokość (p) wnęki umieszczonej na pionowej płaszczyźnie osi opony, mierzona od zewnętrznej i wewnętrznej krawędzi osłony koła przy pionowej wzdłużnej płaszczyźnie przechodzącej przez środek opony wewnątrz osłony koła, wynosi co najmniej 30 mm. Ta głębokość (p) może być stopniowo zmniejszana do zera w kierunku płaszczyzn promieniowych określonych w pkt 2.1.1.
2.1.3.2.	Odległość (c) między niższą krawędzią osłony koła a osią przechodzącą przez środek obrotu koła nie może przekraczać 2 × r, gdzie (r) jest statycznym promieniem opony.
2.1.4.	W przypadku pojazdów mających regulowaną wysokość zawieszenia wyżej wymienione wymagania muszą być spełnione, gdy pojazd znajduje się w normalnej pozycji gotowej do jazdy określonej przez producenta.
2.2.	Osłony kół mogą się składać z kilku części, pod warunkiem że po ich złożeniu nie ma żadnych przerw między poszczególnymi częściami oraz wewnątrz nich.
2.3.	Osłony kół są mocno zamocowane. Jednakże mogą być odłączalne w całości albo w częściach.
3.	STOSOWANIE URZĄDZEŃ UMOŻLIWIAJĄCYCH JAZDĘ NA ŚNIEGU
3.1.	W przypadku pojazdów, w których tylko dwa koła są napędzane, producent musi zaświadczyć, że pojazd został tak zaprojektowany, aby można było zastosować przynajmniej jeden typ urządzenia umożliwiającego jazdę na śniegu na co najmniej jednym z zespołów opona/koło homologowanych dla osi napędzanej pojazdu. Urządzenie umożliwiające jazdę na śniegu i zespoły opona/koło właściwe dla typu pojazdu określone są przez producenta w pkt 6.6.4 dokumentu informacyjnego.
3.2.	W przypadku pojazdów, w których napędzane są wszystkie koła, łącznie z pojazdami, w których osie napędzane mogą być odłączane ręcznie lub automatycznie, producent musi zaświadczyć, że pojazd został tak zaprojektowany, aby można było zastosować przynajmniej jeden typ urządzenia umożliwiającego jazdę na śniegu na co najmniej jednym z zespołów opona/koło homologowanych dla przynajmniej jednej osi napędzanej tego typu pojazdu, która nie może być odłączana. Urządzenie umożliwiające jazdę na śniegu i zespoły opona/koło właściwe dla typu pojazdu określone są przez producenta w pkt 6.6.4 dokumentu informacyjnego.
3.3.	Producent pojazdu załącza odpowiednie instrukcje dotyczące właściwego użytkowania określonych urządzeń umożliwiających jazdę na śniegu do instrukcji obsługi pojazdu, a informacje te zostają podane w języku narodowym lub przynajmniej w jednym z języków narodowych kraju, w którym pojazd został oferowany do sprzedaży.
	Rysunek 1
	Schemat osłony koła
	_ _________ Uwaga wyjaśniająca
	(1 ) Szerokość koła (b) ustala się w górnej części opony (przekrój szerokości opony między płaszczyznami promieniowymi, określonej w pkt 2.1.1).