9.

wzywa zatem właściwe służby do dokonania przeglądu i w razie potrzeby wzmocnienia minimalnych standardów kontroli wewnętrznej celem uwzględniania zdobytych doświadczeń oraz podążania za rozwojem wypadków w zarządzaniu ryzykiem i ładzie korporacyjnym; przypomina, że wydziały zatwierdzające są zobowiązane do poszanowania norm przy rozwijaniu swych systemów kontroli wewnętrznej oraz wdrażaniu środków; wzywa właściwe służby do zasięgnięcia opinii Komisji Kontroli Budżetowej PE, zanim zmienione standardy minimalnej kontroli wewnętrznej zostaną przesłane do Prezydium do przeglądu i zatwierdzenia;

10.

odnotowuje następujące cele Sekretarza Generalnego na lata 2008–2009:

— przygotowanie do wejścia w życie traktatu lizbońskiego,

— przygotowanie do wyborów do PE w 2009 r., tak aby pomóc w odwróceniu trendu frekwencji wyborczej,

— rozszerzenie usług dla posłów, oraz

— zreformowanie i skonsolidowanie Sekretariatu Generalnego Parlamentu;

11.

przypomina, że zasoby finansowe Parlamentu obejmują pieniądze podatników oraz że każda instytucja wykorzystująca fundusze publiczne ma obowiązek wytłumaczenia, w jaki sposób wykorzystała te fundusze oraz dostarczyć wyczerpujące, obiektywne i właściwe informacje dotyczące stopnia, w jakim środki zostały użyte na zamierzone cele i zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami (gospodarności, skuteczności i wydajności) oraz przejrzystości;

12.

przypomina, że przyznawanie dotacji podlega zasadzie przejrzystości i równego traktowania, w szczególności przepisom art. 109 ust. 1 oraz art. 110 ust. 2 rozporządzenia finansowego i art. 169 rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 (¹⁰) (przepisy wykonawcze); podkreśla, że ma to zastosowanie do wszystkich beneficjentów środków UE, w tym pracowników Parlamentu i ich krewnych otrzymujących dofinansowanie do prywatnych wycieczek (np. na narty); zwraca się do administracji o podjęcie działań następczych w związku ze zbadaniem takich płatności;

Ryzyko utraty reputacji

13.

podkreśla, że niektóre zagrożenia utraty reputacji są o wiele niebezpieczniejsze od zagrożeń finansowych, i wzywa Sekretarza Generalnego i urzędników zatwierdzających do pełnej oceny profilu ryzyka Parlamentu;

14.

z zadowoleniem przyjmuje utworzenie w dniu 24 lutego 2010 r. stanowiska urzędnika zarządzającego ryzykiem i zwraca się do nowo powołanego urzędnika zarządzającego ryzykiem, aby jak najszybciej poinformował właściwe komisje o przyszłej koncepcji i strategii podejścia do ryzyka;

15.

odnotowuje, że rolą i funkcją urzędnika zarządzającego ryzykiem powinno być asystowanie urzędnikom zatwierdzającym w zarządzaniu ryzykiem na drodze udzielania porad i zapewniania koordynacji działań;

16.

podkreśla, że niezależność, rola i funkcja urzędnika zarządzającego ryzykiem są ważne; odnotowuje i popiera bezpośrednie podleganie urzędnika zarządzającego ryzykiem gabinetowi Sekretarza Generalnego;

17.

zwraca się do Sekretarza Generalnego, aby integralną część procedury udzielania absolutorium stanowiło przesyłanie przez niego Komisji Kontroli Budżetowej rocznego sprawozdania z działalności urzędnika zarządzającego ryzykiem;

18.

podkreśla, że wejście w życie traktatu lizbońskiego zwiększyło uprawnienia Parlamentu i obciążenie pracą posłów i ich personelu pomocniczego; wyraża opinię, że warunki pracy we wszystkich miejscach pracy powinny odpowiednio odzwierciedlać zwiększone zapotrzebowanie na siłę roboczą i materiały;

19.

w tym kontekście przypomina o swoich ustaleniach dotyczących prac związanych z usunięciem azbestu i zwraca się do Sekretarza Generalnego, aby zdał sprawozdanie z wyników operacyjnych i finansowych prac oraz ewentualnych środków zaradczych, które będzie trzeba w związku z tym przedsięwziąć;

20.

zwraca uwagę, że koszty remontów w Strasburgu, w następstwie szkód powstałych dnia 7 sierpnia 2008 r., nie powinny być ponoszone przez europejskich podatników;

21.

sugeruje, aby Komisja Kontroli Budżetowej PE otrzymała kwestionariusz dotyczący budynków wraz z odpowiedziami w tym samym czasie co Komisja Budżetowa PE;

22.

podkreśla, że niewielka liczba widzów sprawia, że wartość dodana telewizji PE jest bardzo mała; uważa, że należy przeprowadzić przegląd finansowania telewizji i całego projektu;

Proces udzielenia absolutorium

23.

podkreśla, że wartość dodana parlamentarnej i publicznej procedury prowadzącej do udzielenia przez Parlament sobie samemu absolutorium z wykonania budżetu stanowi dodatkową okazję do przeprowadzenia w jawny sposób krytycznej analizy gospodarowania finansami przez instytucję, a tym samym ułatwienia obywatelom Unii zrozumienia szczególnej konstrukcji Parlamentu, jego struktury ładu korporacyjnego i metod pracy;

24.

zwraca uwagę na potrzebę dalszego ograniczenia ryzyka w zarządzaniu finansami przez Parlament, w przypadku którego nawet niematerialne niedociągnięcia mogą doprowadzić do narażenia jego reputacji i położyć się cieniem na osiągnięciach politycznych Parlamentu oraz przypomina posłom do PE i ich personelowi o ich osobistej odpowiedzialności za właściwe zarządzanie finansami w Parlamencie;

25.

podkreśla, że konieczna jest krytyczna analiza, aby zapewnić, iż na podmiotach finansowych Parlamentu spoczywa pełnia odpowiedzialności, gdyż jedynie kompletna przejrzystość oferuje obywatelom Unii wgląd w gospodarowanie finansami Parlamentu oraz wykorzystanie pieniędzy podatników;

Działania Komisji Kontroli Budżetowej PE

26.

podkreśla, że w podstawowym interesie Parlamentu jako instytucji leży pełna przejrzystość, jeśli chodzi o gospodarowanie jego finansami; oczekuje zatem od Komisji Kontroli Budżetowej PE, by w pełni podporządkowała się swej określonej i ważnej roli parlamentarnej poprzez jasne uwypuklenie obszarów, w których można by dokonać poprawy, tak jak wygląda to w przypadku innych instytucji;

27.

w pełni rozumie, że obiektywna, profesjonalna i wszechstronna analiza skomplikowanych struktur i procedur decyzyjnych i zarządzania stanowi większe wyzwanie i jest czasochłonna, i zaleca, by Komisja Kontroli Budżetowej PE lepiej przygotowała się do wypełniania swych coraz bardziej wymagających zadań poprzez konkretne wzmocnienie planu zatrudnienia w sekretariacie tej komisji;

28.

podkreśla, że brzmienie art. 317 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (wprowadzone przez traktat lizboński) określa bardzo ambitne zadania w odniesieniu do działań kontrolnych Parlamentu;

29.

podkreśla, że wzmocnienie sekretariatów komisji nie może się dokonać w oparciu o parametry czysto ilościowe, i wzywa Sekretarza Generalnego do uwzględnienia w tym procesie również dobrze określonych parametrów jakościowych;

30.

podkreśla ponadto, że tradycyjna działalność parlamentarna, jak krytyczna analiza wykorzystania funduszy publicznych, musi stać się w pełni zintegrowaną częścią podstawowych interesów Parlamentu na wszystkich poziomach;

Poprawa procesów administracyjnych

31.

odnotowuje tradycję, zgodnie z którą Komisja Kontroli Budżetowej zwraca się w swych sprawozdaniach z udzielenia absolutorium do administracji o informacje na różne tematy; zaleca, by sprawozdania te były przesyłane bezpośrednio do przewodniczącego Komisji Kontroli Budżetowej i niezwłocznie po ich otrzymaniu publikowane na stronie internetowej tej komisji do celów informacyjnych jej członków i obywateli Unii;

32.

z radością przyjąłby gotowość Sekretarza Generalnego do przeprowadzania wymiany poglądów z właściwą komisją – na zwykłym posiedzeniu tej komisji we wrześniu każdego roku – na temat odpowiedzi udzielanych przez administrację na postulaty zawarte w rezolucjach dotyczących absolutorium;

Prezentacja rachunków Parlamentu

33.

odnotowuje następujące dane liczbowe, na podstawie których zostały zamknięte rachunki Parlamentu za rok budżetowy 2008:

34.

odnotowuje, że płatności ogółem ze środków z 2008 r. łącznie z ich automatycznymi i nieautomatycznymi przeniesieniami na 2009 r. osiągnęły poziom 94 % wszystkich środków na 2008 r.;

35.

odnotowuje, że budżet Unii Europejskiej na 2008 r. wyniósł 129 150 mln EUR w środkach na zobowiązania, z czego na budżet Parlamentu przypadł 1 453 mln EUR; ponadto odnotowuje, że kwota ta nieznacznie przekracza 1 % budżetu Unii i wynosi 19,48 % z kwoty 7 284 mln EUR przeznaczonej na wydatki administracyjne wszystkich instytucji UE;

Należności krótkoterminowe

36.

odnotowuje, że na początku 2010 r. rząd belgijski zwrócił Parlamentowi kwotę 85 896 389 EUR; wzywa Sekretarza Generalnego do poinformowania Komisji Kontroli Budżetowej w odpowiednim czasie o tym, jak pieniądze te zostaną wykorzystane;

Zamówienia publiczne

37.

odnotowuje, że Służba Audytu Wewnętrznego przeprowadziła wszechstronną kontrolę zarządzania i kontroli procedury zamówień publicznych w Parlamencie w 2004 i 2005 r. i że sprawozdanie końcowe przyjęte w dniu 31 marca 2006 r. obejmowało 144 szczegółowe rozwiązania wymagające wdrożenia w okresie do dnia 31 marca 2008 r.;

38.

przyjmuje z zadowoleniem fakt, że Służba Audytu Wewnętrznego rozpoczęła w 2008 r. nową serię kontroli celem dokonania ponownej oceny poziomu realizacji tych 144 środków, i odnotowuje, że pod koniec 2009 r. te nowe kontrole były w trakcie realizacji;

39.

zwraca uwagę na fakt, iż z uwagi na to, że zamówienia publiczne sytuują się na styku sektora publicznego i prywatnego, stanowią one obszar wysokiego ryzyka, wymagający stałej szczególnej uwagi;

40.

przypomina, że na każdym etapie procedury przetargowej – pierwotnej oceny potrzeb, przygotowania ogłoszenia przetargowego, zredagowania ogłoszenia przetargowego i specyfikacji, skontaktowania się z oferentami, otwarcia ofert, oceny ofert, podjęcia decyzji o udzieleniu umowy przetargowej, zawarcia umowy – istnieją znaczące zagrożenia dotyczące osiągnięcia ww. celów, spowodowane złożonym otoczeniem prawnym i koniecznościami wynikającymi z faktów;

41.

zachęca Sekretarza Generalnego do zagwarantowania kontynuacji specjalnych kursów szkoleniowych dotyczących przetargów oraz uczestnictwa w nich wszystkich pracowników zajmujących się przetargami, do uznania ich za „specjalistyczną funkcję” w parlamentarnym spisie kwalifikacji zawodowych wyłącznie dla pracowników wewnętrznych oraz do uznania stanowisk dotyczących przetargów za „stanowiska kluczowe”, podlegające odpowiedniej rotacji i/lub dodatkowym środkom kontroli;

Reforma rozporządzenia finansowego

42.

wzywa sekretarza generalnego do czynnego uczestnictwa w zbliżającym się i przeprowadzanym co trzy lata przeglądzie rozporządzenia finansowego, które to uczestnictwo będzie polegało na udzieleniu porad w kwestiach administracyjnych na temat obszarów wymagających reformy;

Sprawozdanie roczne z udzielonych zamówień

43.

odnotowuje, że w oparciu o informacje uzyskane z wydziałów upoważniających centralne służby sporządziły sprawozdanie roczne (¹¹) dla władzy budżetowej na temat udzielonych zamówień w 2008 r. oraz następujące podziały wszystkich udzielonych zamówień w 2008 i 2007 r.:

odnotowuje, że w odniesieniu do sześciu delegowanych urzędników zatwierdzających wzrosła liczba wyjątkowych procedur negocjacyjnych i ich odsetek;

Artykuł 54 przepisów wykonawczych (¹²)

przypomina, że art. 54 przepisów wykonawczych stanowi: „Jeżeli stosunek procedur negocjacyjnych do liczby zamówień udzielonych przez tego samego intendenta delegowanego wzrasta znacznie w odniesieniu do lat poprzednich lub jeżeli stosunek ten jest wyraźnie wyższy niż średnia odnotowana w odniesieniu do instytucji, właściwy intendent składa sprawozdanie do instytucji, określające wszelkie środki podjęte w celu odwrócenia tej tendencji”;

jest zdania, że wzrost zarejestrowany między 2007 a 2008 r. wyraźnie zobowiązuje urzędnika zatwierdzającego do podjęcia kroków mających na celu „odwrócenie tendencji”; zwraca się do Sekretarza Generalnego, aby zdał Komisji Kontroli Budżetowej PE sprawozdanie ze środków przedsięwziętych przed dniem 1 września 2010 r.;

wzywa urzędników zatwierdzających do przedstawienia organowi udzielającemu absolutorium dodatkowych informacji odnoszących się do okresu od roku budżetowego 2009 i umożliwiających dokładniejszą kontrolę wykorzystywania przez Parlament wyjątkowych procedur negocjacyjnych (art. 126 i 127 przepisów wykonawczych) poprzez włączenie do ich rocznego sprawozdania z działalności załącznika zawierającego jasne informacje na temat:

— dlaczego konieczne było przede wszystkim zawarcie umowy zgodnie z art. 126 lub 127 przepisów wykonawczych,

— dlaczego według urzędnika zatwierdzającego wyjątkowe zamówienie ma podlegać kategoriom („nieodpowiednie oferty”, „przyczyny techniczne lub artystyczne”, „nagłe przyczyny” itp.) ustalonym w art. 126 ust. 1 oraz w art. 127 ust. 1,

— liczby kandydatów, z którymi przeprowadzono negocjacje, oraz

— kryteriów dopuszczalności oferty;

wzywa następnie Główny Dział Finansowy do połączenia informacji, które mają być podane w tym nowym załączniku w „Rocznym sprawozdaniu w sprawie zamówień udzielonych przez Parlament Europejski”;

Oświadczenia kierownictwa w Parlamencie

przypomina, że art. 8 ust. 9–11 wewnętrznych przepisów dotyczących wykonania budżetu Parlamentu Europejskiego stanowi, iż Sekretarz Generalny jako główny oddelegowany urzędnik zatwierdzający wydaje oświadczenie dotyczące tego, czy budżet Parlamentu wykonany został zgodnie z zasadami należytego zarządzania oraz czy ustanowione ramy kontroli zapewniają niezbędne gwarancje związane z legalnością i prawidłowością transakcji leżących u podstaw rozliczeń;

przypomina ponadto, że oświadczenie wydane przez głównego oddelegowanego urzędnika zatwierdzającego opiera się na oświadczeniach wydanych przez dyrektorów generalnych działających w charakterze oddelegowanych urzędników zatwierdzających;

54.

odnotowuje, że poprzedni Sekretarz Generalny w swoim oświadczeniu z dnia 4 marca 2009 r. (¹³):

— zaznaczył, że żaden urzędnik zatwierdzający nie umieścił w swoim oświadczeniu formalnych kwalifikacji, oraz

— zaświadczył, iż ma wystarczającą pewność, że budżet Parlamentu Europejskiego został wykonany zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami oraz że wprowadzone ramy kontroli dają konieczne gwarancje legalności i prawidłowości transakcji leżących u podstaw rozliczeń;

55.

odnotowuje również, że główny oddelegowany urzędnik zatwierdzający stwierdził także, iż oświadczenie „opiera się na mojej własnej ocenie sytuacji, otrzymanych sprawozdaniach rocznych z audytu wewnętrznego, działaniach w zakresie centralnego nadzoru i wsparcia administrowania finansami przeprowadzonych w moim imieniu i na moje polecenie, a także na wszelkich innych udostępnionych mi informacjach”;

Artykuł 60 ust. 4 i 7 rozporządzenia finansowego (¹⁴)

56.

odnotowuje, że art. 60 ust. 4 rozporządzenia finansowego zobowiązuje każdego oddelegowanego urzędnika zatwierdzającego do wprowadzenia wewnętrznych procedur zarządzania i kontroli odpowiednich do wykonywania swoich obowiązków i że art. 60 ust. 7 akapit drugi rozporządzenia finansowego wymaga on tej samej osoby odpowiedzialnej za zarządzanie finansami przedstawienia sprawozdania z „wydajności i skuteczności” systemów, jakie wprowadziła;

Nie wszystkie roczne sprawozdania z działalności zgodne z rozporządzeniem finansowym

57.

odnotowuje ponadto że tylko niektórzy dyrektorzy generalni „wskazali na ryzyko związane z ich operacjami lub złożyli sprawozdanie w sprawie pracy ich systemów kontroli wewnętrznej” (odpowiedź na pytanie 4.2), podczas gdy rozporządzenie finansowe w art. 60 ust. 7 akapit drugi wyraźnie stanowi, że urzędnik zatwierdzający wykazuje w rocznym sprawozdaniu z działalności „wydajność i skuteczność wewnętrznego systemu kontroli”;

Zbyt swobodne wymogi sprawozdawcze?

58.

odnotowuje, że ta niezgodność z rozporządzeniem była „zapewne spowodowana faktem, że wskazówki dotyczące sporządzania rocznego sprawozdania z działalności za 2008 r. pozostawiły oddelegowanym urzędnikom zatwierdzającym większą swobodę odnośnie do sposobu składania sprawozdań, w szczególności tych dotyczących ich wewnętrznych systemów kontroli” (odpowiedź na pytanie nr 4.2); niemniej jednak z zadowoleniem odnotowuje, że odnośne wskazówki dla sprawozdań za 2009 r. są bardziej rygorystyczne i oczekuje odpowiednich działań wszystkich dyrektorów generalnych;

59.

przypomina, że celem wewnętrznego systemu kontroli jest zapewnienie prawidłowych wydatków zgodnie z rozporządzeniami finansowymi;

60.

podkreśla, że w każdym systemie zarządzania finansami musi istnieć odpowiedni mechanizm kontroli i równowagi podczas zatwierdzania wydatków;

61.

w związku z tym wzywa Sekretarza Generalnego do poinformowania organu udzielającego absolutorium jak najszybciej i niezależnie od okoliczności do dnia 31 grudnia 2010 r. o konkretnych środkach – i terminach ich wdrożenia – jakie podjął lub podejmie celem wzmocnienia wewnętrznego systemu kontroli, a w szczególności jeśli chodzi o:

— zapewnienie pełnej zgodności sprawozdań z działalności urzędników zatwierdzających z art. 60 ust. 7 rozporządzenia finansowego,

— osiągnięcie jaśniejszych, krótszych, bardziej precyzyjnych, odpowiednich i profesjonalnych rocznych sprawozdań z działalności, mających na celu dostarczenie organowi udzielającemu absolutorium odpowiednich informacji na temat wykorzystania przez Parlament publicznych pieniędzy; przyjęcie jakichkolwiek środków niezbędnych do wydania przez Sekretarza Generalnego istotnego poświadczenia wiarygodności,

— przeprowadzenie kontroli wewnętrznych dotyczących zamówień udzielonych w ramach procedury negocjacyjnej i ograniczonej sięgających 2008 r.; nasilenie takich kontroli wewnętrznych,

— opublikowanie pełnego rocznego wykazu wszystkich przedsiębiorstw, którym udzielono zamówień w ramach procedury negocjacyjnej i ograniczonej od 2008 r.;

Sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego na rok budżetowy 2008

Mnożnik stosowany przy obliczaniu płac pracowników

62.

odnotowuje, że Parlament i Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny wciąż stosują przepisy regulaminu pracowniczego dotyczące mnożnika, tak jak w poprzednich latach, w oczekiwaniu na ostateczne orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości w sprawach wniesionych w tym zakresie przez ich pracowników;

Zwrot kosztów zakwaterowania ponoszonych w trakcie wyjazdu służbowego

63.

odnotowuje, że od roku budżetowego 2004 Trybunał Obrachunkowy wzywa Parlament do zapewnienia zwrotu kosztów zakwaterowania ponoszonych w trakcie wyjazdu służbowego zgodnie z regulaminem pracowniczym; docenia wysiłki Dyrekcji Generalnej ds. Personelu na rzecz uproszczenia i zracjonalizowania zarządzania wyjazdami służbowymi;

64.

odnotowuje odpowiedź administracji i zwraca uwagę na fakt, że „podstawa budżetowa” nie może być wykorzystywana do unieważniania ram regulacyjnych; uważa, że przy nadchodzącym przeglądzie regulaminu pracowniczego należy poświęcić tej sprawie szczególną uwagę;

65.

oczekuje, że główni decydenci w tym względzie – Prezydium, Sekretarz Generalny oraz Dyrektor Generalny ds. Personelu – jak najszybciej podejmą kroki niezbędne do zagwarantowania, że przepisy wewnętrzne i procedury Parlamentu dotyczące wyjazdów służbowych w pełni i spójnie odpowiadają zasadzie należytego zarządzania finansami i regulaminowi pracowniczemu;

Dodatki na pomoc parlamentarną dla posłów

66.

odnotowuje ogromną pracę wykonaną przez służby w zakresie procedury rozliczeniowej za koszty pomocy parlamentarnej wypłacone w latach 2004–2008 i składa gratulacje tym służbom;

67.

wzywa Sekretarza Generalnego, Dyrektora Generalnego ds. Personelu oraz Dyrektora Generalnego ds. Innowacji i Wsparcia Technologicznego do zbadania, w jakim stopniu można wykorzystać nowe technologie wideokonferencji w celu ograniczenia kosztów misji; w szczególności zwraca uwagę na korzystanie z oprogramowania otwartego, które stanowi bezpieczny i tani sposób prowadzenia wideokonferencji;

68.

odnotowuje również, że nowy system wprowadzony w dniu 14 lipca 2009 r. powinien zapewnić odpowiednią zgodność z właściwymi zasadami i przepisami oraz stanowić najlepszą gwarancję przejrzystości, legalności i należytego zarządzania dodatkami na pomoc parlamentarną;

Posłowie jako osoby publiczne

69.

popiera prawo podatników do kontroli wykorzystania przez posłów jako osoby publiczne ich podatków oraz wzywa posłów do zwracania szczególnej uwagi na interes publiczny przy wydawaniu europejskich funduszy publicznych;

70.

biorąc pod uwagę znaczne ryzyko utraty reputacji w tej dziedzinie polityki publicznej, wzywa swego wewnętrznego audytora i Trybunał Obrachunkowy do wnikliwego śledzenia funkcjonowania i skuteczności nowych ram oraz do wskazywania braków i/lub możliwości ulepszenia publicznego dostępu do informacji o sumach wypłacanych posłom, w tym wydatków na pomoc parlamentarną;

Uzupełniający fundusz emerytalny dla posłów

71.

przypomina uwagi Trybunału Obrachunkowego zawarte w rocznych sprawozdaniach za lata 2006 i 2007, dotyczące potrzeby ustanowienia jasnych zasad pozwalających na określenie obowiązków i odpowiedzialności Parlamentu i członków funduszu w przypadku wystąpienia deficytu; wzywa Sekretarza Generalnego, aby do dnia 31 grudnia 2010 r. przedstawił propozycję rozwiązania tego problemu, przy poszanowaniu podjętej na posiedzeniu plenarnym decyzji o niewykorzystywaniu dodatkowych wpływów z podatków na pokrycie deficytu;

72.

zauważa, że w dniu 31 grudnia 2008 r. fundusz odnotował deficyt aktuarialny wynoszący 121 844 000 EUR oraz że w tym samym czasie oszacował on pozostałe do wypłacenia jego członkom świadczenia na 276 984 000 EUR (sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego za 2008 r., załącznik 11.2);

73.

odnotował, że obowiązki Parlamentu odzwierciedlone są w oświadczeniach finansowych z dnia 31 grudnia 2008 r.;

74.

zwraca uwagę na sprawozdanie niezależnego audytora, zgodnie z którym „wysokość rezerwy na świadczenia emerytalne i podobne zobowiązania została obliczona w oparciu o zysk z inwestycji wynoszący 6,5 % w skali roku”, która to liczba jest nierealistyczna;

75.

podkreśla potrzebę zapewnienia pełnej przejrzystości w odniesieniu do decyzji podejmowanych przez organy zarządzające, tj. Przewodniczącego, Prezydium, kwestorów i Konferencję Przewodniczących;

76.

wzywa Prezydium, by rozważyło możliwość zapewnienia Komisji Kontroli Budżetowej większego dostępu do informacji udzielanych Komisji Budżetowej o decyzjach mających ważne konsekwencje budżetowe, aby w większym stopniu zaspokoić potrzeby organu udzielającego absolutorium i europejskich podatników;

77.

uważa, że Prezydium, jako organ Parlamentu odpowiedzialny za finansowe i administracyjne decyzje dotyczące posłów i funkcjonowania instytucji, ponosi szczególną odpowiedzialność za wspieranie demokratycznej odpowiedzialności;

78.

uważa, że wnioski w sprawie budżetów korygujących obejmujące tylko obecny rok budżetowy nie są wystarczającym narzędziem zarządzania, oraz wzywa Prezydium do przedstawienia pięcioletniej szacunkowej oceny co do spodziewanych konsekwencji głównych decyzji finansowych;

79.

zwraca uwagę na fakt, że kwestie związane z odpowiedzialnością w zakresie publicznych strategii politycznych oraz zarządzania ryzykiem utraty reputacji instytucji publicznych nie mogą i nie powinny zostać zredukowane do rozważań prawnych;

Sprawozdania audytora wewnętrznego Parlamentu

80.

odnotowuje, że Służba Audytu Wewnętrznego była od momentu jej utworzenia częścią Dyrekcji Generalnej ds. Finansów, która rozlicza się z około 30 % budżetu Parlamentu, oraz z zadowoleniem przyjmuje fakt, że obecnie, tj. od dnia 1 września 2009 r., w następstwie decyzji Sekretarza Generalnego służba ta podlega bezpośrednio Sekretarzowi Generalnemu, ponieważ dzięki temu zwiększy się zarówno skuteczność wewnętrznej działalności kontrolnej, jak i postrzeganie przez kontrolowane działy jej niezależnej i obiektywnej roli;

81.

podkreśla, że jej poprzednie miejsce w organizacji nie uniemożliwiło Służbie Audytu Wewnętrznego wypełniania swojej funkcji zgodnie z wymogami zawodowymi i regulacyjnymi; z zadowoleniem przyjmuje jej nowe miejsce i oczekuje, że ulepszy ono przepływ istotnych informacji na temat ryzyka, wychodzących od Sekretarza Generalnego, i w ten sposób ułatwi pełnienie roli wewnętrznego audytora, polegającej na doradzaniu Parlamentowi w zakresie radzenia sobie z ryzykiem;

Audyt ram kontroli wewnętrznej

82.

z zadowoleniem odnotowuje, że Służba Audytu Wewnętrznego priorytetowo potraktowała monitorowanie i doradzanie w zakresie wdrażania nowych zdecentralizowanych systemów kontroli wewnętrznej, wprowadzonych rozporządzeniem finansowym, które weszło w życie dnia 1 stycznia 2003 r.;

83.

zwraca uwagę ponadto na fakt, że wynikiem początkowego przeglądu ram kontroli wewnętrznej w 2003 i 2004 r. było 14 sprawozdań z kontroli obejmujących wszystkie wydziały i służby centralne i zawierających 452 uzgodnione działania;

84.

odnotowuje, że seria pierwszych audytów kontrolnych w 2005 i 2006 r. wykazała, że kierownictwo zrealizowało 225 z 452 pierwotnych działań, a wśród 227 niezakończonych działań znalazło się 20 działań uważanych za „kluczowe”, ponieważ dotyczą one obszarów wysokiego ryzyka i wymagają pilnych działań korygujących ze strony odnośnych służb;

Działania, które pozostają otwarte

85.

odnotowuje również, że po drugiej serii audytów kontrolnych w 2007 i 2008 r. rezultaty uzyskane pod koniec 2008 r. wykazały, że z 452 pierwotnych działań 88 pozostaje otwartych i że zostały one rozdzielone na poszczególne dyrekcje w następujący sposób:

86.

z zadowoleniem przyjmuje ulepszenia w systemach zarządzania i kontroli wewnętrznej dyrekcji generalnych, ale kwestionuje ilość niezakończonych działań, co wskazuje na ogólny wskaźnik realizacji wynoszący jedynie 80,53 % w stosunkowo długim okresie, który powinien wystarczyć właściwym służbom do podjęcia działań korygujących;

87.

jest w pełni świadomy, że w rozpatrywanym okresie niektóre działy zostały przeniesione do innych dyrekcji generalnych; przypomina, że „instytucja podejmuje działania w sprawie zaleceń wynikających z przeprowadzonego audytu” zgodnie z art. 86 ust. 3 rozporządzenia finansowego, i wyraża niezadowolenie z powodu niezrealizowania do 2008 r. zaleceń pokontrolnych wydanych w latach 2003 i 2004;

88.

podkreśla, że 88 niezakończonych działań wskazuje na ciągle utrzymujące się ryzyko w niektórych szczególnych obszarach, oraz stanowczo zaleca niezwłoczne podjęcie odpowiednich środków w celu jak najszybszego wdrożenia pozostałych zaleceń; wzywa Sekretarza Generalnego do informowania właściwej komisji o poczynionych postępach;

89.

uważa, że należy przeprowadzić przegląd biura audytu wewnętrznego Parlamentu, aby wzmocnić tę służbę, a tym samym udoskonalić jeszcze kontrolę finansową, oraz że należy zapewnić wszelkie instrumenty gwarantujące wypełnienie zadań przez Komisję Kontroli Budżetowej;

90.

domaga się udzielenia Parlamentowi – najpóźniej do dnia 30 września 2010 r. – wyczerpujących wyjaśnień i precyzyjnych odpowiedzi w kwestii tego, dlaczego nie otwarto jeszcze nowej Wszechnicy;

Nagrody Parlamentu Europejskiego

91.

uważa za niestosowną Nagrodę Dziennikarską Parlamentu Europejskiego, jako że Parlament nie powinien przyznawać nagród dziennikarzom, których zadanie polega na krytycznej ocenie instytucji UE i ich prac;

Grupy polityczne (pozycja budżetowa 4 0 0 0)

92.

zwraca uwagę, że w 2008 r. środki z pozycji budżetowej 4 0 0 0 zostały wykorzystane w następujący sposób:

(*) Z uwagi na zmiany składu grup i posłów niezrzeszonych.

(**) Decyzja Prezydium z dnia 3 grudnia 2008 r.

(***) Zgodnie z pkt 2.1.6 Przepisów regulujących korzystanie ze środków z pozycji budżetowej 4 0 0 0 oraz decyzją Prezydium z dnia 15 grudnia 2008 r.; alokacja dodatkowa do wykorzystania do dnia 30 marca 2009 r.

Dodatkowe środki

93.

przypomina, że w trakcie posiedzenia w dniu 19 listopada 2008 r. Prezydium postanowiło wprowadzić dodatkowe środki w wysokości 6 mln EUR do pozycji budżetowej 4 0 0 0 celem sfinansowania kampanii informacyjnej dotyczącej wyborów europejskich w 2009 r. (D(2009) 28 076 z dnia 15 czerwca 2009 r.);

94.

zwraca uwagę, że w dniu 15 grudnia 2008 r. Prezydium postanowiło, że:

— „maksymalny pułap 50 %, przewidziany w art. 2.1.6 i 2.9.2 Przepisów regulujących korzystanie ze środków z pozycji budżetowej 4 0 0 0, nie znajduje zastosowania do dodatkowych środków w wysokości 6 mln EUR, które Prezydium postanowiło przydzielić na posiedzeniu w dniu 19 listopada 2008 r., i że w związku z tym kwota środków dodatkowych może zostać w całości przeniesiona na rok budżetowy 2009,

— grupy polityczne będą musiały jednak wykorzystać dodatkowe środki do końca marca 2009 r., zaś wszystkie niewykorzystane kwoty należy zwrócić do budżetu Parlamentu; a także, że

— wykorzystanie tych dodatkowych środków należy sprawdzać w trakcie zamykania roku budżetowego za pierwsze półrocze 2009 r., gdyż lata wyborcze dzielone są na dwa okresy sześciomiesięczne” (D(2009) 28 076 z dnia 15 czerwca 2009 r.);

95.

przypomina, że podczas posiedzenia Prezydium w dniu 16 czerwca 2009 r. Przewodniczący „odnotował z zaniepokojeniem ogólny spadek frekwencji w tych wyborach do 43,2 %, co […] stanowi kwestię, którą przyszłe Prezydium będzie musiało starannie rozważyć” (PE 426.193/BUR);

Zamknięcie ksiąg – bez debaty?

96.

zwraca uwagę, że zgodnie z art. 2.7.3 Przepisów regulujących korzystanie ze środków z pozycji budżetowej 4 0 0 0 (¹⁵) w dniu 8 lipca 2009 r. przewodniczący przekazał Komisji Kontroli Budżetowej poddane kontroli sprawozdania przedłożone przez grupy polityczne (list nr 311812);

97.

zwraca uwagę, że Sekretarz Generalny w komunikacie do członków Prezydium z dnia 15 czerwca 2009 r. (D(2009) 28076) stwierdził, że „we wszystkich sprawozdaniach audytorzy poświadczyli bez zastrzeżeń, że przedstawione sprawozdania finansowe są zgodne z przepisami”;

98.

zwraca uwagę, że podczas posiedzenia w dniu 16 czerwca 2009 r. (protokół posiedzenia z dnia 16 czerwca 2009 r., PE 426.193/BUR):

— rozpatrując decyzję w sprawie zamknięcia ksiąg rachunkowych grup politycznych za rok 2008, Prezydium przyjęło i zatwierdziło dokumenty przedłożone przez grupy,

— rozpatrując decyzję w sprawie zamknięcia ksiąg rachunkowych grupy ITS, Prezydium zatwierdziło wnioski zawarte w komunikacie Sekretarza Generalnego na ten temat,

— Prezydium zwróciło się do Sekretarza Generalnego o określenie ostatecznej kwoty pozostającej do uiszczenia przez jednego posła oraz do dokonania niezbędnych uregulowań;

99.

przypomina, że zgodnie z art. 2.2.3 Przepisów regulujących korzystanie ze środków z pozycji budżetowej 4 0 0 0 każda grupa „zobowiązana jest wprowadzić system kontroli wewnętrznej”;

Europejskie partie polityczne

100

zwraca uwagę, że w 2008 r. środki z pozycji budżetowej 4 0 2 0 zostały wykorzystane w następujący sposób:

zwraca uwagę, że Prezydium na posiedzeniu w dniu 17 czerwca 2009 r. zatwierdziło bez debaty sprawozdania końcowe z realizacji odnośnych programów prac oraz sprawozdania finansowe siedmiu z 10 europejskich partii politycznych (protokół posiedzenia w dniu 17 czerwca 2009 r., PE 426.231/BUR);

zwraca ponadto uwagę, że Sekretarz Generalny w komunikacie do członków Prezydium (D(2009) 30444 z dnia 15 czerwca 2009 r.) przekazał następujące informacje:

„8. Sprawozdania z działalności partii odpowiadają w ogólnym zarysie programom prac przedstawionym przez partie w chwili przyznania dotacji. Partie wprowadziły do nich pewne zmiany w porównaniu do pierwotnych programów, zwłaszcza w zakresie treści, dat i miejsc posiedzeń czy konferencji. Zmiany te jednak nie wpływają na sedno programów prac i powinno się je uznać, aby zapewnić partiom niezbędną elastyczność przy dostosowywaniu ich działań do podlegającemu w ciągu roku zmianom środowiska politycznego. Partie przystąpiły również do dostosowania swych planowanych budżetów za pośrednictwem przesunięć.

...

10. We wszystkich sprawozdaniach audytorzy zaświadczyli bez zastrzeżeń, że przedstawione rozliczenia były zgodne z głównymi przepisami regulującymi rozporządzenia (WE) nr 2004/2003 i że przedstawiają rzetelny i wierny obraz sytuacji partii politycznej w chwili zamknięcia roku budżetowego 2008”;

zwraca uwagę, że podczas posiedzenia w dniu 14 września 2009 r. Prezydium zatwierdziło sprawozdania końcowe z realizacji odnośnych programów prac oraz że sprawozdania finansowe trzech europejskich partii politycznych były niedostępne podczas posiedzenia Prezydium w dniu 17 czerwca 2009 r., a mianowicie sprawozdanie ADIE (Unii Niezależnych Demokratów w Europie), AEN (Unii na rzecz Europy Narodów) oraz EUD (partii Demokraci UE) (protokół posiedzenia w dniu 14 września 2009 r., PE 426.393/BUR);

zwraca ponadto uwagę, że Prezydium ustaliło, że urzędnik zatwierdzający został poproszony o ściągnięcie salda w wysokości 90 604,58 EUR od tych trzech partii (ADIE, AEN i EUD), biorąc pod uwagę ostateczne kwoty dotacji, jakie mają zostać im przyznane;

odnotowuje odpowiedź Sekretarza Generalnego na ust. 96 rezolucji z dnia 23 kwietnia 2009 r. (¹⁶) dotyczącej działań następczych w związku z wynikami sprawozdania audytora wewnętrznego w sprawie wdrożenia przepisów dotyczących finansowania partii politycznych na poziomie europejskim (¹⁷) oraz odniesienie do trzech działań, które zostały „poniechane”;

przypomina, że jak stwierdzono w motywie 11 preambuły do rozporządzenia (WE) nr 2004/2003 (¹⁸): „Należy zagwarantować maksymalną przejrzystość i kontrolę finansową partii politycznych na poziomie europejskim finansowanych z budżetu ogólnego Unii Europejskiej”;

podkreśla, że „maksymalnej przejrzystości” nie można osiągnąć bez: (i) gruntownego wdrożenia, a zwłaszcza wprowadzenia modelowej struktury opisu działań w ramach programu i ostatecznych sprawozdań z działań; oraz (ii) wystarczającej liczby kontroli na miejscu ex post tych dotacji przez urzędnika zatwierdzającego;

nie może zrozumieć, jak Prezydium może spełnić ciążący na nim obowiązek wynikający z art. 209 ust. 2 („Prezydium stanowi o ewentualnym zawieszeniu lub ograniczeniu finansowania oraz o ewentualnym ściągnięciu nienależnych kwot”) oraz z art. 209 ust. 3 („zatwierdza końcowe sprawozdania z działalności i końcowe sprawozdania finansowe partii politycznych korzystających ze środków”) Regulaminu, nie wprowadzając wyżej wymienionych struktur modelowych, które mają podstawowe znaczenie dla zapewnienia przejrzystego procesu oceny i płatności;

110.

zwraca uwagę, że na posiedzeniu w dniu 17 czerwca 2009 r. Prezydium zatwierdziło ostateczne sprawozdania finansowe w sprawie wdrożenia programów prac i sprawozdania finansowe sześciu z 10 fundacji oraz ustaliło, że urzędnikowi zatwierdzającemu powierzono zadanie odzyskania nadwyżki w wysokości 85 437,44 EUR od Instytutu Europejskich Demokratów oraz do wypłaty salda w wysokości 482 544,35 EUR pozostałym pięciu fundacjom (protokół posiedzenia w dniu 17 czerwca 2009 r., PE 426.231/BUR);

111.

zwraca ponadto uwagę, że Sekretarz Generalny w komunikacie do członków Prezydium (D(2009) 31289 z dnia 15 czerwca 2009 r.) przekazał następujące informacje:

„9. W marcu 2008 roku, na niedługo przed upływem terminu składania wniosków o dotacje, większość fundacji stwierdziła podczas spotkania informacyjnego z działami odpowiedzialnymi Sekretariatu niemożność przedłożenia szczegółowego programu prac, określającego na przykład miejsce, datę i temat konferencji lub dokładną tematykę analiz badawczych. W związku z powyższym niemożliwe okazało się sprawdzenie zgodności podjętych działań z programami prac przedstawionymi z chwilą składania wniosku o przyznanie dotacji. W przypadkach wniosków zawierających precyzyjne wystarczająco dane kilkakrotnie stwierdzono dokonanie istotnych zmian, np. wykreślono kilka wydarzeń lub zmieniono tematy analiz badawczych.

10. Ponieważ mowa jest obecnie o pierwszym okresie finansowania, zainicjowanym niemal bezpośrednio po stworzeniu fundacji będących beneficjentami, proponuje się przyjęcie sprawozdań końcowych. Niezbędne wydaje się jednak zwrócenie się przez Prezydium do Przewodniczącego o przypomnienie fundacjom, w piśmie w sprawie zamknięcia roku obrachunkowego 2008, że począwszy od chwili obecnej, programowanie prac będzie musiało ulec poprawie, a ewentualne zmiany wprowadzane w trakcie roku należy dokładnie uzasadniać w sprawozdaniach końcowych.

12. We wszystkich sprawozdaniach audytorzy zaświadczyli bez zastrzeżeń, że przedstawione rozliczenia były zgodne z głównymi przepisami regulującymi rozporządzenia (WE) nr 2004/2003 i że przedstawiają rzetelny i wierny obraz sytuacji fundacji politycznej w chwili zamknięcia roku budżetowego 2008 (…)”;

112.

zwraca uwagę, że podczas posiedzenia w dniu 14 września 2009 r. Prezydium zatwierdziło ostateczne sprawozdania z realizacji programów działań oraz sprawozdania finansowe trzech z czterech europejskich fundacji politycznych, które nie były w stanie przesłać swych sprawozdań do rozpatrzenia podczas posiedzenia w dniu 17 czerwca 2009 r. (Europejskie Forum Liberalne – ELF, Ugrupowanie Transform Europe – TE i Europejska Fundacja Polityczna na rzecz Demokracji) (protokół posiedzenia w dniu 14 września 2009 r. oraz komunikat do członków Prezydium D(2009) 40444 z dnia 9 września 2009 r.);

113.

zwraca ponadto uwagę, że Prezydium ustaliło również, że urzędnik zatwierdzający zobowiązany jest odzyskać nadwyżkę w wysokości 15 144,39 EUR od ELF oraz 32 178,58 EUR od FPED, a także wypłacić saldo w wysokości 21 965,56 EUR na rzecz TE oraz że odłożył decyzję w sprawie zamknięcia roku budżetowego FEUD na następne posiedzenie;

114.

w pełni popiera tworzenie europejskich partii politycznych i europejskich fundacji politycznych oraz ich działalność; jest przekonany, że pełna przejrzystość pod względem zarządzania finansami partii i fundacji oraz osiąganie przez nie planowanych wyników ma kapitalne znaczenie dla obywateli Unii;

115.

jest zdania, że informacje przedstawione organowi udzielającemu absolutorium nie pokazują w sposób przekonujący, że systemy zarządzania i kontroli wewnętrznej funkcjonują skutecznie oraz że informacje i dokumenty przedłożone przez partie oraz fundacje są niewystarczające w stosunku do uzasadnionych oczekiwań co do przejrzystości ze strony obywateli i podatników; oczekuje, że urzędnicy zatwierdzający stworzą program kontroli ex post, który jest podstawowym warunkiem uzyskania pewności;

116.

z zadowoleniem przyjmuje fakt, że Służba Audytu Wewnętrznego podjęła dalsze działania w odpowiedzi na realizację jego zaleceń z 2007 r. i że to nowe sprawozdanie zawierać będzie również analizę europejskich fundacji politycznych;

Wdrożenie Statutu posła i Statutu asystenta

117.

zwraca uwagę, że decyzją z dnia 14 września 2009 r. Prezydium powołało tymczasową grupę ds. oceny wdrażania Statutu posła i Statutu asystenta, na której czele stanęła wiceprzewodnicząca Dagmar Roth-Behrendt, której zadaniem jest znalezienie rozwiązań stwierdzonych praktycznych problemów;

118.

z zadowoleniem przyjmuje tę inicjatywę i zwraca uwagę na konieczność dostosowania procedur administracyjnych i aktualnych przepisów, mając na uwadze potencjalne ryzyko utraty reputacji oraz ryzyko finansowe oraz bez tworzenia niepotrzebnych kosztów dodatkowych;

119.

spodziewa się, że Sekretarz Generalny przedstawi ryzyko związane z nowymi projektami oraz koszty administracji i kontroli niezbędne, aby ryzyko to ograniczyć;

Wakaty

120.

oczekuje, że Sekretarz Generalny podejmie wszelkie niezbędne środki w celu ograniczenia liczby wakatów do absolutnego minimalnego okresu trzech miesięcy, przyczyniając się tym samym do znacznej poprawy usług świadczonych posłom poprzez umożliwienie pracownikom wykonywania pracy o spodziewanej jakości;

121.

zwraca się do Sekretarza Generalnego z prośbą o dołożenie starań, aby ogłoszenia o wolnych stanowiskach szefa działu i innych wyższych stanowiskach były otwarte dla urzędników z pozostałych instytucji UE;

Polityka dotycząca nieruchomości

122.

ponownie wzywa Parlament do przyjęcia długoterminowej strategii dotyczącej nieruchomości; ponownie zwraca uwagę na swoje postulaty z art. 30 rezolucji z dnia 22 października 2009 r. w sprawie projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej na rok budżetowy 2010, sekcja I – Parlament Europejski, sekcja II – Rada, sekcja IV – Trybunał Sprawiedliwości, sekcja V – Trybunał Obrachunkowy, sekcja VI – Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny, sekcja VII – Komitet Regionów, sekcja VIII – Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich, sekcja IX – Europejski Inspektor Ochrony Danych (¹⁹); w szczególności podkreśla, że każda taka strategia dotycząca nieruchomości musi także uwzględniać rosnące koszty utrzymania zakupionych budynków i w perspektywie średnioterminowej potrzebę ich remontu; zaznacza, że strategia dotycząca nieruchomości musi zapewniać stabilność budżetu Parlamentu; podkreśla, że należy też uwzględnić wymogi wynikające z wejścia w życie traktatu lizbońskiego, i oczekuje, że będzie informowany o wynikach;

123.

w odniesieniu do biur informacyjnych wzywa Parlament i Komisję do uzgodnienia polityki dotyczącej nieruchomości obejmującej perspektywę średnio- i długoterminową, zawierającej plany z dużym wyprzedzeniem, a w szczególności wytyczającej wyraźnie procedury zakupu nieruchomości, rolę poszczególnych instytucji i okresy zwrotu kwot; podkreśla, że potrzeba takiego porozumienia jest tym większa, że Parlament i Komisja preferują obecnie różne formy finansowania biur informacyjnych;

System zarządzania i audytu środowiskowego (EMAS)

124.

odnotowuje z zadowoleniem, że Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna przyznała Parlamentowi certyfikat ISO 14001:2004 za systemy zarządzania środowiskowego w jego trzech miejscach pracy;

125.

z zadowoleniem stwierdza, że Parlament:

— jest pierwszą instytucją UE, która otrzymała ten certyfikat za całokształt działań technicznych i administracyjnych,

— w ciągu ostatnich trzech lat ograniczył zużycie gazu i paliwa o prawie 25 %,

— postanowił w 100 % korzystać z ekologicznej energii elektrycznej w swych trzech miejscach pracy, co pozwoliło na obniżenie emisji dwutlenku węgla (CO₂) o 17 %, oraz

— dokonuje recyklingu, kompostuje lub ponownie wykorzystuje ponad 50 % wszystkich odpadów;

126.

zwraca się do Sekretarza Generalnego z prośbą o podjęcie środków w kierunku zapewnienia na wszystkich szczeblach lepszego zrozumienia konieczności unikania niepotrzebnych odpadów w ogóle, a w szczególności liczby drukowanych, lecz niewykorzystywanych dokumentów na różne posiedzenia, zwłaszcza w świetle znacznych wysiłków w dziedzinie gospodarki i finansów ukierunkowanych na rozwój infrastruktury cyfrowej; w związku z powyższym sugeruje poprawę wykorzystania istniejącej infrastruktury cyfrowej Parlamentu;

127.

oczekuje co do zasady, że wszystkie organy decyzyjne nadadzą wysoki priorytet wymogom środowiskowym we wszystkich decyzjach dotyczących między innymi budynków (w tym izolacji, geotermii, biopaliw i paneli fotowoltaicznych), transportu oraz materiałów biurowych;

128.

zaleca, aby Parlament – podobnie jak niektóre państwa członkowskie – partycypował w zwrocie kosztów transportu pracowników z domu do miejsca pracy w zamian za zgodę na utratę dostępu do parkingów Parlamentu, ponieważ taki system przyczyniłby się do obniżenia liczby pojazdów przyjeżdżających do Brukseli każdego dnia, a także do obniżenia odpowiadających im emisji dwutlenku węgla;

129.

popiera w pełni zasadę wielojęzyczności i zwraca uwagę na decyzję Parlamentu z dnia 24 października 2007 r. (²⁰) o przywróceniu tłumaczenia w całości pełnego sprawozdania z obrad na wszystkie języki urzędowe oraz dodatkowych wydatków rzędu 14 840 000 EUR; domaga się, by przeanalizować sposoby, w jakie identyfikuje się wykorzystanie poszczególnych wersji językowych pełnego sprawozdania z obrad;

130.

jest zdania, że zespół ds. EMAS powinien być funkcjonalnie niezależny oraz posiadać wystarczające środki finansowe do prowadzenia swej działalności; zwraca się do zespołu ds. EMAS o przekazanie rocznego sprawozdania finansowego przewodniczącemu Komisji Kontroli Budżetowej;

131.

wyraża zaniepokojenie w związku z powtarzającymi się przypadkami drobnych przestępstw na terenie Parlamentu; zwraca się do Sekretarza Generalnego o zwrócenie szczególnej uwagi na tę sprawę w celu ograniczenia drobnej przestępczości;

Transport

132.

zauważa, że w przypadku każdego samochodu zakupionego przez Parlament w 2009 r. emisje CO₂ przekraczały średnią dla nowych samochodów wprowadzonych do obrotu w Unii w tym roku; zdaje sobie sprawę z rosnącej liczby dostępnych obecnie samochodów o wysokiej wydajności, w tym o napędzie hybrydowym, powodujących emisje poniżej tej średniej;

133.

zwraca się do właściwych organów o odnowienie do dnia 31 grudnia 2010 r. całej floty służbowych samochodów typu sedan Parlamentu wykorzystywanych w celach protokolarnych i reprezentacyjnych na pojazdy, których emisje CO₂ nie przekraczają średniej unijnej za ostatni rok, dla którego dostępne są dane Komisji, oraz o zastrzeżenie wykorzystania tych pojazdów dla przewodniczącego, przewodniczących grup politycznych oraz ważnych gości, a także o zagwarantowanie, że przed upłynięciem tego terminu samochody do dyspozycji posłów w Brukseli i Strasburgu będą spełniać europejską normę emisji 5;

134.

jest zdumiony faktem, że większość samochodów nabytych w 2008 r. uznano za samochody najbardziej przyjazne środowisku i odpowiadające potrzebom użytkowników; zwraca się do Parlamentu, aby zachęcał posłów do korzystania z transportu publicznego i dokonał przeglądu usług transportu rowerowego w Brukseli w celu ich rozszerzenia; ponadto zwraca się do Parlamentu o zapewnienie własnych usług transportu rowerowego podczas sesji plenarnych w Strasburgu z wystarczającą liczbą dostępnych rowerów;

Koordynacja badań

135.

zwraca uwagę, że w 2008 r. DG IPOL przeznaczyła 7,1 mln EUR, zaś DG EXPO 499 423 EUR na badania zewnętrzne (odpowiedź na pytanie 24); zwraca się do właściwych służb, aby przed zleceniem przeprowadzenia jakiegokolwiek nowego badania zewnętrznego sprawdziły, czy podobne badanie jest już dostępne lub czy inna instytucja UE nie zleciła już przeprowadzenia podobnego badania;

136.

wzywa Sekretarza Generalnego do skontaktowania się z pozostałymi instytucjami UE w celu stworzenia centralnej bazy danych prowadzonych badań, która będzie również dostępna szerszemu gronu użytkowników w celu konsultacji;

Dostęp do baz danych

137.

zwraca uwagę, że całkowite koszty abonamentów w komercyjnych elektronicznych serwisach informacyjnych wyniosły 804 987 EUR w 2008 r. i 970 484 EUR w 2009 r.; zwraca się do odnośnych służb, aby przedłużając umowy, wynegocjowały poprawę warunków dostępu pozwalającą większej liczbie użytkowników – w tym posłom – na korzystanie z tych serwisów informacyjnych;

Zwrot kosztów wizyt grup objętych dofinansowaniem

138.

zwraca się o to, by koszty wizyty grupy objętej dofinansowaniem były zawsze zwracane przewodniczącemu grupy przelewem bankowym, a nie w gotówce; ponadto zwraca się o przeprowadzenie przez Parlament badania w celu sprawdzenia, czy system stawek zryczałtowanych w odniesieniu do zwrotu kosztów podróży ponoszonych przez oficjalne grupy odwiedzających odpowiada ich różnym miejscom wyjazdu i przeznaczenia lub czy też system zwrotu rzeczywistych kosztów – z określoną górną granicą – byłby bardziej odpowiedni dla tego rodzaju grup.